Er was deze week nogal wat commotie over een uitspraak van Peter Leyman, ex-directeur van Volvo Gent, ex-kamerlid voor CD&V (zelf ontslag genomen) en (voorlopig nog?) ondervoorzitter van VOKA, de vereniging van de Vlaamse werkgevers (het vroegere VEV) en de kamers van koophandel. Leyman, die altijd een buitenbeentje is geweest (hij speelt o.a. ook in een jazz-orkestje), had in een Nederlandse krant verklaard dat hij het in Vlaanderen allemaal niet meer zag zitten en dat hij zijn kinderen zou aanraden hun toekomst buiten onze regio uit te bouwen. Zelfs Wallonië leek hem nog beter dan het eigen Vlaanderen. Een straffe uitspraak natuurlijk, zeker van iemand in die functie. Het doet een beetje denken aan de uitspraken van ene Karel De Gucht. Die vertelt ook regelmatig straffe dingen, die wel grotendeels waar zijn, maar die niet zo maar verteld kunnen worden vanuit de functie van de man die de uitspraken doet. Dat geldt ook voor Leyman. Leyman heeft inderdaad voor een deel gelijk. Vlaanderen doet te veel aan regelneverij, een ziekte die ze van het officiële België heeft afgekeken, waarschijnlijk bij gebrek aan beter. Om in Vlaanderen iets geregeld te krijgen moet men veel geduld hebben. Hét voorbeeld is Antwerpen, waar niet alleen de stad zelf, maar de hele regio wordt lamgelegd door allerlei zootjes ongeregeld. Nimby (Not In My Back Yard) is er heer en meester. Wat Leyman vertelt over het feit dat het in Wallonië allemaal wat gemakkelijker gaat, heeft hij ook gelijk. Denk maar aan bouwvergunningen, flitspalen e.d. Daarbij moet echter ook meteen de Belgische spiegel voor worden bijgehaald. De Belgische wetten tellen nl evenzeer voor Wallonië als voor Vlaanderen. Het verschil is dat de Vlamingen ze rigoureus toepassen, de Walen alleen als het hun uitkomt. Bij heel wat zaken wordt in Wallonië door de vingers gekeken en dat kan allemaal zo maar in een land waar elke burger gelijk zou moeten zijn voor de wet. Daarbij wordt nog maar eens bewezen, dat dit België geen normaal land is en dat een staatshervorming meer dan ooit hier nodig is. Dit is een tweelandenland en zoiets kan niet blijven duren.
Van de beleidspartij, die CD&V beweerde te zijn, blijft niet veel meer over. Op federaal vlak speelt ze het wielzuigertjesspel à la Joop Zoetemelk: Wouter Beke sluit probleemloos aan bij alles wat N-VA zegt en doet en waagt het niet uit diens wiel te komen. Dat is natuurlijk een taktiek als een andere. Feitelijk doet de partij daar hetzelfde als wat de liberalen deden bij de oranjeblauwe besprekingen: die lieten toen ook CD&V de kastanjes uit het vuur halen, in de hoop dat die partij - mocht het mislukken - op haar bek zou vallen. Het is toen ten dele gelukt. CD&V heeft zich flink verbrand, maar de blauwen hebben toen toch ook genoeg "collateral damage" opgelopen om bij de volgende verkiezingen aanzienlijk achteruit te gaan. Op regionaal vlak staan de zaken er heel anders voor. In de Vlaamse deelregering zou CD&V het voortouw moeten nemen. Al bij al was zij bij de laatste regionale verkiezingen in Vlaanderen nog de grootste partij en levert zij daar de minister-president. Maar Kris Peeters blijft o zo voorzichtig in zijn verklaringen omtrent het Oosterweelprojekt en dit ondanks het duidelijk afgesproken voorakkoord: de tunnel mocht niet duurder zijn dan de brug, er mocht geen extra tijd verloren worden en hij moest technisch haalbaar zijn. Dat laatste zal wel kloppen, de eerste twee voorwaarden zijn echter niet vervuld. Men hoort nu alleen nog maar discussies over het verschil van de kostprijs, maar voorwaarde nr twee is ook niet vervuld en daarover lijkt het alsof dat niet meer meetelt. Een tunnel zou betekenen, dat er een nieuw milieueffectenrapport moet komen en dat betekent een extra uitstel van liefst vier jaar! Met de wetenschap, dat het verkeer rond Antwerpen nu reeds verzadigd is, kan er van zoiets nooit sprake zijn. N-VA koos voor de brug, Open VLD ook. CD&V blijft nu de x-factor. Er is echter geen tijd meer voor tsjeverijen. Als de Vlaamse socio's niet mee willen, dan maar zonder die socio's. Het alternatief is een totaal verkeersinfarct, niet alleen voor Antwerpen, maar voor de hele regio. Een regio, die het in de toekomst in de eerste plaats zal moeten hebben van haar logistieke ligging. Zoiets is dodelijk.
Daarmee zijn we weeral een Wetstraatterm rijker: het zakgeldfederalisme. Goed gevonden, wat zakgeld is geld dat men krijgt, waarna men er mee kan doen wat men wil. Dat is exact wat de francofonen willen. Geld en nog eens geld en zonder daarvoor enige verantwoording te moeten geven. Dat gebeurt nergens, tenzij in het koninkrijk België. De N-VA staat voor kwade tijden. Vergeten we niet dat de partij een paar jaar geleden nog zo goed als onbestaande was en dat ze nu op twee fronten moet opboksen tegen traditionele partijen met een goed geoliede structuur, daarbij nog geruggensteund door vakbonden, ziekenkassen en allerlei andere drukkingsgroepen zoals onze door linksen bestuurde media. Op federaal vlak moet N-VA het been stijf houden en geen akkoord tekenen tenzij er effectief een responsabilisering komt van het geld dat de verschillende regio's krijgen. Het is belachelijk dat men staat te roepen (zoals bv Gennez van de SP.a), dat Vlaanderen zoveel extra miljarden zal krijgen, als men weet dat de eindcontrole op het federaal niveau blijft. Er kan beter geen hervorming zijn dan een slechte hervorming. Op regionaal vlak moet deze maand de beslissing vallen over de Oosterweelverbinding in Antwerpen, Vlaanderens economische poort op de wereld. Ook hier staat N-VA (maar ook CD&V en Open VLD) lijnrecht tegenover de SP.a (en Groen!) en wil de partij dat men zijn verplichtingen nakomt. Als de brug goedkoper blijkt (en nog geen klein beetje) én sneller kan gerealiseerd worden (minstens vier jaar), dan moet het maar. Het heeft geen zin nóg maar eens een nieuwe reuzensluis te bouwen, als het verkeer nu al niet meer de haven uitgeraakt. Desnoods moet men de SP.a maar uit de Vlaamse regering zetten. Het zou een nieuwe situatie doen ontstaan, die ook op federaal vlak zou kunnen zorgen voor een (h)echt Vlaams front, desnoods met de steun van Open VLD en het Vlaams Belang vanuit de oppositie. Als dat in Denemarken kan en - misschien - morgen ook in Nederland, waarom dan niet bij ons? Tenslotte nog dit: het is niet waar dat er in Vlaanderen geen Plan B zou zijn. Niemand minder dan Gerolf Annemans werkt aan een draaiboek met als titel "De Ordelijke Opdeling van België". Annemans heeft alle praktische scenario's al tot in de details uitgewerkt, waarin hij o.m. beschrijft hoe alle administraties en instellingen gesplitst kunnen worden. De internationale erkenning van een nieuwe staat én de financiën, het staat er allemaal in. Het boek komt straks in elk geval op de boekenbeurs en zal gegarandeerd een hit worden. Hopelijk is het tegen die tijd al in gebruik om het onmogelijke mogelijk te maken: een onafhankelijk Vlaanderen.
De uitspraak van de week komt van Marc Reynebeau, redacteur van De Standaard en verbeten belgicist. Ik noem de man liever Reynebelg, want alhoewel hij in Vlaanderen woont, is bij hem niets goed wat Vlaams lijkt en alles goed wat Belgisch is. Reden van zijn hersenkronkels is waarschijnlijk het feit dat hij in Kongo geboren is uit een koppel oud-kolonialen, die nog steeds dachten in termen als België, de wereldmacht. Reynebelg wist gisteren in zijn krant te vertellen, dat in een democratie een financieringswet niet oordeelt of een beleid goed of slecht is, maar dat de kiezers dat doen. Als het dat is wat de kiezers gedaan hebben, in juni 2007 en ook dit jaar, dan zijn we inderdaad goed af. Volgens Reynebelg kunnen m.a.w. de kiezers de politici afstraffen via de verkiezingen, als die e.o.a. niet doen zoals zij het willen. In een normale democratie is dat ook zo, maar niet in de Belgische. Wij, Vlamingen, kunnen de Waalse politici daarop niet ter verantwoording roepen en de Walen de onzen ook niet. Dat weet Reynebelg natuurlijk ook - de man is helemaal niet dom - maar hij zou natuurlijk liever de federale kieskring zien terugkeren. Meer zelfs: hij zou liever het oude België, dat uit zijn koloniale tijd, willen zien terugkeren. Wie een beetje met zijn voeten op de grond staat, weet dat dit niet meer kan. We kunnen niet meer terug naar het Belgique à papa en dit land moet zich dan ook aanpassen aan de nieuwe situaties. Daar de Belgische kiezers, zowel Vlamingen als francofonen, niet meer in staat zijn iets aan de huidige verstarde situatie te veranderen, moet men ophouden met dit België. Er moet een soort confederatie komen als dat kan en anders de volledige splitsing. Het alternatief dat overblijft, is een land met de op twee na hoogste belastingen in Europa, de hoogste loonlasten en de op één na hoogste uitgaven voor sociale bescherming. Dit alles terwijl we ook aan de wereldtop zitten qua staatsschuld, met een gezondheidszorg in constante geldnood, met een van de laagste pensioenen in Europa en een totaal ontbrekende politiek i.v.m. de aankomende vergrijzing. Als we dus, zoals Reynebelg voorstelt, moeten verwachten dat de kiezers dat in het huidige systeem zullen moeten oplossen, dan zijn we nog ver van huis.
"Maar zo wie een van deze kleinen die in Mij geloven, ergert, het ware hem nutter, dat een molensteen aan zijn hals werd gehangen en dat hij verzonken ware in de diepte van de zee" (Mattheus 18-6). Dat waren, volgens het evangelie van Mattheus, de woorden van Christus himself i.v.m. mensen die kinderen aanranden. Duidelijker kan moeilijk. Dit gezegd zijnde, moet het mij wel van de lever, dat onze media weer eens in overdrive aan het werken zijn. Vandaag was het de eerste dag sinds meer dan een week, dat ook ander nieuws eens de aandacht kreeg. Dagenlang stond er in de eerste vijf tot zeven bladzijden van de kranten niets anders te lezen dan alles wat maar enigzins te schrijven viel over de kerkelijke pedofilie uit de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw. Wie leest dat allemaal nog? Op de Tv-journaals was het trouwens al niet veel beter. Het leek wel alsof er geen ander nieuws was. Nog zo iets was het bericht dat Willy Vandersteen, de vader van Suske en Wiske, tijdens de Tweede Wereldoorlog, - onder een pseudoniem - spotprenten over de joden had gemaakt. En dan? In die tijd was het overgrote deel van onze bevolking overtuigd katholiek en werden de joden misprezen. Zij waren het immers die onze Heer aan het kruis hadden laten nagelen. "Vuile jood" was, evenals "vuile neger" een scheldwoord waarover toen niet druk werd gedaan. Dat was de tijdsgeest van die jaren. Wie daarover nu schrijft met de wetenschap van vandaag, moet daarover geen mensen veroordelen die toen niet beter wisten. Journalisten, die dat niet kunnen, hebben geen inlevingsvermogen en zijn dan ook geen goede journalisten. Men moet alles zien in zijn tijdsperspectief. Wandaden zoals in de kerkelijke pedofilie van de jaren 70 en 80 zullen nooit goed te praten zijn. De kans dat het echter de dag van vandaag nog op zo'n schaal zal gebeuren is verwaarloosbaar. Als het nog gebeurt, dan is het nu meestal buiten de Kerk. Die Kerk heeft niet meer de dominantie die ze toen had en anderzijds zijn de kinderen heel wat mondiger geworden. Als er één zaak is, die de Kerk vandaag wél kan doen, dan is het dat celibaat afschaffen. In de huidige maatschappij, met de lusten en verleidingen die er nu zijn, is dit niet meer te verantwoorden. Bij protestanten en orthodoxen bestaat het niet, waarom zou het bij de katholieken dan wél moeten? Het nijpende tekort aan priesters zou op die manier waarschijnlijk sterk verminderd worden en de Kerk als geheel zou heel wat geloofwaardiger overkomen.
Deze week zou er nog een ontmoeting zijn PS/N-VA, waarop nog een (laatste?) poging zou ondernomen worden om de gestrande federale onderhandelingen weer vlot te trekken. De vraag is maar, wie daar nog in gelooft. Het blijft trouwens altijd beter geen oplossing te hebben dan een slechte. Het is niet de N-VA die Vlaanderen zou versjachelen, maar SP.a en Groen! als ze er de kans toe hadden. In de Zevende Dag van zondag was het voor deze twee partijtjes dan ook ontluisterend, toen Standaard redactrice Isabelle Albers er in hun bijzijn kwam vertellen, dat ze samen nog slechts 20% van de Vlaamse kiezers vertegenwoordigen. Ondertussen "zou" (voorwaardelijke wijs) men zich in Franstalig België al volop voorbereiden aan een plan B en voor hen zou dat het Wallobrux project betekenen. Laat mij toe daar mijn grootse twijfels over te hebben en wel om volgende redenen: - Het enige wat Brussel momenteel vraagt, is geld, veel geld. Dat hoopt ze te krijgen van het doorgeefluik België, maar in werkelijkheid van Vlaanderen. Als er ooit een Wallobrux zou komen en Vlaanderen zou zich er verder niets meer mee bemoeien (zeg maar, het Crols effect), wie gaat dan voor dat geld zorgen? Toch niet Wallonië zeker, dat zelf continu in geldnood zit. - Er wordt mee geschermd, dat er momenteel geen 10% Vlamingen meer wonen in Brussel. Dat is misschien wel juist, maar de overige 90% zijn ook allemaal geen Franstaligen. Meer dan de helft van de huidige bewoners van onze hoofdstad zijn vreemdelingen of van vreemde afkomst. Velen daarvan spreken thuis een andere taal dan Frans of Nederlands. - 22% van de Brusselse kinderen gaan naar Nederlandstalige scholen. Daar zijn dus ook heel wat niet-Vlamingen bij. Dat is niet alleen omdat die kinderen zo Nederlands zouden leren (de taal van de meerderheid in dit land), maar ook omdat het niveau van dat onderwijs een stuk hoger ligt dan in het Franstalige onderwijs. - Als dat Wallobrux zich verder ook nog officieel België zou blijven noemen, dan moet het de facto ook de hele Belgische staatsschuld overnemen. Wie ziet dat gebeuren? Kortom, Brussel heeft alleen een toekomst samen met Vlaanderen, waardoor het omsloten wordt. Desnoods in een federatie als meertalig (geen tweetalig) gewest.
N.a.v. de herdenking van 9/11 en de commotie die ze in New York teweeg bracht, werd bekend dat er in de U.S.A. zo'n twee en een half miljoen moslims leven. Dat lijkt veel, maar in verhouding tot het totaal aantal inwoners is dat minder dan 1%. Daarbij wordt de vergelijking gemaakt met Duitsland, dat een miljoen méér moslims huisvest en waar het aantal iets meer dan 4% van de bevolking bedraagt. Als we de lijn even doortrekken naar België, dan zien we dat hier zo'n 600.000 mohamedanen wonen. In verhouding tot het totaal aantal Belgen is dat 6%. Dus, vijftig procent meer dan in Duitsland, waar op dit ogenblik heel wat commotie is ontstaan over het grote aantal allochtonen dat het land thans herbergt en waarvan de moslims een groot deel van uitmaken. Reden tot de Duitse commotie is een boek van Thilo Sarrazin (what's in a name!), Duits politicus en, sinds mei 2009, bestuurder bij de Duitse centrale bank, de Bundesbank. Sarrazin heeft er nl een goed gedocumenteerd boek over geschreven met de echt Duitse titel: "Schafft Deutsland sich ab?", waarin hij het heeft over de schade die de ongecontroleerde immigratie van islamieten Duitsland heeft aangebracht. Moslims maken, volgens Sarrazin, het land dommer, omdat ze minder onderwijs hebben genoten, de staat meer kosten dan ze bijdragen en zich weigeren te integreren. Over meer specifiek de Turken, zei hij dat hun enige functie in Berlijn "het verkopen van fruit en groenten is en dat ze veel kinderen krijgen". Sarrazin beschouwt de meeste immigranten als "nutteloos voor de Duitse maatschappij". Het hoeft geen betoog dat de politiek-correcte meute over Sarrazin is heen gevallen. De man heeft ondertussen trouwens al ontslag genomen (moeten nemen?) bij de Bundesbank. Het zal hem waarschijnlijk een zorg zijn. De eerste uitgave van zijn boek was al uitverkocht vóór ze in de winkel lag. Een tweede en derde uitgave komen er aan en alles laat vermoeden dat "Deutschland schafft sich ab" het meest succesrijke politieke boek wordt van na de Tweede Wereldoorlog. Hem is ondertussen al gevraagd een Duitse anti-islam partij op te richten, in navolging van Wilders in Nederland. Er zou trouwens in Duitsland al zo'n partij bestaan, maar die zou zijn voortgekomen uit het CDU. Sarrazin is, nota bene, lid van de SPD, een socialist dus. Zie je dat bij ons al gebeuren in een januspartij zoals de SP.a die tegelijk het feminisme én de hoofddoeken verdedigt? Trouwens, zie je bij ons überhaupt al iets gebeuren in de zin zoals dat nu in Duitsland is? Bij ons, waar er percentsgewijs 50% meer moslims zijn dan bij onze oosterburen? Schafft Belgien sich ab? Waarschijnlijk wel, maar niet o.w.v. de moslims...
