Ik heb altijd huiverig gestaan t.o.v. peilingen, zeker tegen die enquêtes die worden uitgevoerd in opdracht van de VRT. In de huidige situatie, met banken (en zelfs landen) die dreigen failliet te gaan, beleggingsfondsen die droog komen te staan en een financiële crisis zoals we die sinds de grote depressie van de jaren dertig van de vorige eeuw niet meer hebben meegemaakt, is het zeer de vraag hoe geloofwaardig peilingen nog kunnen zijn. Elke dag is er nieuw, meestal schokkend nieuws, elk weekeinde een nieuwe omwenteling. De G7 (Rusland hadden ze deze keer niet nodig, met die beurs van Moskou die meer dicht dan open is), het IMF, de landen van de eurozone (daar is Groot-Brittannië niét bij), allemaal staan ze aan te schuiven om toch maar een oplossing te vinden voor de aan gang zijnde crisis, die nu ook de economie bedreigt. In eigen land komen daar dan nog de problemen van de begroting bij, waarvan niemand weet hoe ze deze keer zal worden dichtgereden (die begroting gaat trouwens uit van een groei van1,2%, terwijl zo stilaan iedereen weet dat het rond de 0% zal liggen in 2009). In een dergelijk klimaat heeft een politieke peiling helemaal geen zin. Wie interesseert het om te weten of Leterme, De Wael, Dedecker en anderen nu een procentje minder of meer populair zijn geworden. Volgende week kan het weer helemaal anders zijn, laat staan over acht maanden, een eeuwigheid in de politieke Belgische wereld. Dat neemt niet weg, dat Lijst Dedecker inderdaad wel sterker zal worden. De politiek correcte media doen daar trouwens flink aan mee, al was het maar omdat ze hopen dat Deckerke voor een leegloop zal zorgen bij het Vlaams Belang. Wat De Decker vertelt, wordt in het lang en het breed uitgesmeerd; die van het VB mogen vertellen wat ze willen: hun commentaar wordt meestal niet eens gepubliceerd. Wit-Russische toestanden. Buiten Jean-Marie bestaat de partij echter uit alleen maar nobele onbekenden, met uitzondering van vuilspuiter Verstrepen, professor Bouckaert, zakenman Ivan Sabbe en Peter Reekmans, deze laatste in een vroeger leven ooit voorzitter van de liberale jongeren. Opmerkelijk is wel dat Verhofstadt redelijk populair blijft. Misschien komt dat omdat de mensen dachten dat het onder het blauw konijn beter was. Dat klopt ook, alleen vergeet men erbij dat heel wat van de huidige malaise in België het gevolg is van het slechte beheer onder Paars. Dat schijnt men al vergeten te zijn. Tenslotte nog dit: in de diverse peilingen wordt de Open-VLD met donkerblauw aangeduid, LDD met lichtblauw. Dat zou juist andersom moeten zijn. Echte liberalen horen niet thuis in de linkse club van de Mechelse koekoek.
Ik zal wel niet de enige geweest zijn die zijn wenkbrauwen heeft opgetrokken bij het arrest in de VISA-affaire van Antwerpen. Toch is dit nog een vrij onschuldige zaak. Er zijn rechterlijke beslissingen die heel wat meer vraagtekens oproepen. Zo is er zopas het geval van de man uit Deurne, die zijn drie dochters voor acht maanden kidnapte bij zijn vrouw waarvan hij gescheiden leeft. Hij trok met de meisjes naar Zuid-Europa. De hele tijd leefden zij van bedelen en woonden zij in een camper, tot ze in Portugal werden gevonden. De man werd door de Portugese politie aangehouden en aan België uitgeleverd. Daar werd hij door een onderzoeksrechter terug vrijgelaten... Voor zover bekend via de media, werd de man alleen verboden (voorlopig?) nog met zijn kinderen in contact te komen. Die kerel, die zo te zien een labiele indruk laat, zou men beter interneren. Van wat leeft die nu? Waar woont die nu? Wordt die serieus gecontroleerd (waarschijnlijk niet, als men weet dat zelfs enkelbandveroordeelden hier amper gecontroleerd worden). Enfin, wat als die man straks door het lint gaat en God weet wat doet. Ik zou dan niet in die rechter zijn schoenen willen staan. Het kan nog erger. In Brugge wil men een proces starten wegens de moord op een Britse ingenieur. De hoofdverdachten, de Frans-Ivoriaanse oplichter Jean-Claude Lacote en zijn Vlaamse echtgenote, waren al aangehouden, maar na vier maanden (in 1996) terug vrijgelaten. Ze zijn met de noorderzon vertrokken en werden pas dit jaar terug gevonden (en aangehouden) in Zuid-Afrika. Daar konden ze opnieuw ontsnappen en zijn nu spoorloos, waardoor men een assisenproces zou moeten beginnen met beklaagden die men alleen bij verstek kan veroordelen. Pikant in deze zaak is de rol van advocaat Pierre Chevalier, vriend van Verhofstadt en Co, die ook al onder verdenking staat van schriftvervalsing, witwassen en heling. Een deel van het misdaadgeld van Lacote stond op Chevalier's rekening... Enfin, ook hier een rechterlijke beslissing die verre gevolgen kan hebben en die het blazoen van onze al zo gehavende justitie nog verder in het diskrediet brengt. Denken zo'n mensen niet na? Staan die niet met hun voeten op de grond? Hoe geraken die aan zo'n belangrijke post? Op dat laatste heb ik een antwoord: met de juiste partijkaart.
Op Sardinië heb ik een oudere vriend die soms pittig uit de hoek kan komen met gevatte zinnen. Eén ervan is: "Tutti amici e ladro manca", wat - vrij vertaald - zoveel wil zeggen als "allemaal vrienden en de dief ontbreekt". Daarmee bedoelt hij dat, als er iets fout loopt - zeker in de politiek - er nooit een schuldige gevonden wordt. Aan die oneliner moest ik denken n.a.v. het op een sisser aflopen van het fameuze VISA-schandaal in Antwerpen. Iedereen vrijgesproken, op een voorwaardelijk akkevietje na. Voor mij dienden trouwens de ambtenaren, die nu zijn vrijgesproken, niet meer gestraft te worden. De hoofdschuldigen, de politiekers die de verantwoordelijkheid droegen, waren de dans al lang ontsnapt. En denken, dat heel die zaak ervoor gezorgd heeft dat er een einde kwam aan enkele politieke carrières, zoals die van "Moeke" Detiège en Ann Coolsaet. Ook aan die van groene vikinger Pairon en zijn collega Chantal Pauwels. Die twee waren wel niet opgestapt ("Anders Gaan Leven" heette dat toen), maar werden later afgestraft door de kiezers. Dank zij de hele VISA affaire kwam tenslotte Janssens aan de macht en dat zullen we geweten hebben. We moeten trouwens niet teruggaan naar de jaren negentig. Het aan de gang zijnde onderzoek naar de benoemingsfraude bij de politietop heeft ondertussen ook al een zoveelste vaudeville gekend. De twee geschorste secretaressen stappen naar de Raad van State om hun schorsing aan te vechten. Zij vinden dat hun baas Koekelberg, boven de wet staat (heeft een PS-lidkaart!) en het recht heeft mensen te bevorderen die voor die bevordering niet de nodige diploma's hebben. In dit land zal wel alles mogelijk zijn, zeker? In de Open VLD heeft men tenslotte het probleem Moerman. In tegenstelling tot De Wael, was Fientje Moerman wél opgestapt. Ondertussen is ze echter langs een achterpoortje (als opvolger) toch terug in het Vlaamse parlement geraakt en wil ze bij de volgende verkiezingen weer lijsttrekker worden. Zoals het een Belgische politic(us/a) past, vindt zij helemaal niet dat ze iets fout heeft gedaan. Probleem is nu, dat zij in haar regio zal moeten opboksen tegen de familie De Gucht en Mathusalem De Croo. Wordt gegarandeerd nog vervolgd. Als wederdienst om te mogen blijven, wordt De Wael zelf momenteel door de federale regering uitgestuurd om van de Vlaamse regering geld te eisen om de federale begroting te helpen depanneren. Aan de andere regeringen moet hij dat niet vragen, want die hebben hun geld al lang over de balk gesmeten. Aan de Vlaamse regering nu om eens "non" te zeggen, tenzij ze er een zeer vette vis voor in de plaats krijgen. Maar wie gelooft daar nog in?
In werkelijkheid stellen de nationale banken in de Europese Unie niet zoveel meer voor. Door de huidige internationale financiële crisis lijkt het echter weer ieder voor zich en wordt er weer meer aandacht geschonken aan instellingen die zich de laatste jaren bijna nog uitsluitend bezig hielden met het opmaken van statistieken. En daarvoor vorstelijk betaald worden. Zo heeft, zoals men weet, Guy Quaden*, de gouverneur van onze nationale bank een loon dat vier maal hoger ligt dan dat van Ben Bernanke, zijn collega in de USA. Dat zou de man moeten aanzetten tot het goed uitvoeren van zijn taak, maar dat blijkt niet het geval. Quaden is nl een lid van de parti scandaleux en - zoals een lezer gisteren correct suggereerde - is het die mensen dikwijls niet zo zeer te doen om het algemeen belang dan wel om het schade toebrengen aan de tegenpartij. In dit geval dus Vlaanderen. Dat bleek nog maar eens, toen Quaden gisteren kwam vertellen, dat "sommige banken, die nu gezond lijken, in de komende dagen aangevallen zouden kunnen worden". Daarmee was impliciet de KBC bedoeld, de enige eigen grootbank die het tot nu toe vrij goed gedaan heeft, maar die het nadeel heeft een Vlaamse bank te zijn. De uitspraak van Quaden miste trouwens zijn doel niet: KBC gaat nu ook flink achteruit, ondanks het feit dat de bank - in tegenstelling tot de gevallen Belgische grootbanken - vrij gezond is. De bank heeft een overschot op zijn kapitaalbuffer van 2,5 miljard euro, heeft de helft van haar aandelen in vaste handen en is sterk aanwezig in Centraal Europa, dat tot nu toe vrijwel niet getroffen is door de kredietcrisis. De bank heeft alleen het nadeel uitgesproken Vlaams te zijn en dat is een doorn in het oog van de franskiljonse elite die bij Fortis grote kapitalen is kwijtgeraakt. --- Ondertussen gaat het met de opmaak van de Belgische begroting van kwaad naar erger. Er zouden voor 2 miljard nieuwe inkomsten "gevonden" zijn, maar ondertussen zou het gat in de begroting al 8 miljard bedragen. Het wordt dus dweilen met de kraan open. Bij die nieuwe inkomsten zitten waarschijnlijk ook de 250 miljoen die de regering niet kreeg van de Electrabel. Men is dat geld nu gaan halen uit de kernenergieprovisies, een spaarpotje dat nodig zal zijn om later de kerncentrales te sluiten. Om deze diefstal te verrechtvaardigen, zou men er een nieuwe wet voor maken. Dat zou ermee kunnen eindigen, dat als er straks in dat potje helemaal geen geld meer zal zitten, men verplicht zal worden die centrales open te houden, bij gebrek aan geld om ze te kunnen ontmantelen. Van een gevaarlijk scenario gesproken, dat duidelijk aangeeft hoe groot de paniek binnen Leterme-bis moet zijn.
* De naam Quaden wordt op onze zenders meestal verkeerd uitgesproken. Ofwel zegt men - op zijn Frans - "kadèn" ("qu" wordt in het Frans als een "k" uitgesproken), ofwel zegt men in het Nederlands "Kwaden", met een doffe "e". Nu zegt men overal "Kwadèn" en dat is noch het een noch het ander. Het is trouwens niet de enige fout die regelmatig voorkomt bij onze journalisten, die - als ik me niet vergis - toch een universitaire opleiding hebben gevolgd.
België in de verdrukking en dat op verscheidene fronten: - Op het internationale financiële front heeft het zijn cavalerie ingeschakeld: het Brabantse trekpaard. "Ik los de problemen op als zij zich stellen", was een befaamde uitspraak van Dehaene. Hij kan die nu eens in de praktijk proberen om te zetten. - Op het begrotingsfront zijn de "sherpa's" van begroting en financiën bezig aan een mission impossible. Ze hebben nog een week de tijd om een gat van minstens zes miljard euro dicht te rijden. Zonder serieuze besparingen (we spreken dan niet over de ambtenaren) zal het nooit lukken. "Kardinaal" Van Rompuy vindt nu zelfs ook al dat die door hem vroeger gewraakte eenmalige ingrepen à la Verhofstadt en Vande Lanotte, nu toch zouden moeten kunnen. Er zal trouwens meer nodig zijn dan dat alleen. De hele staatsstructuur zal moeten worden afgeslankt, wil men niet tot nieuwe belastingen komen. - Om o.m. de staatsstructuur af te slanken, beginnen vandaag de nu al overroepen besprekingen van de dialoog tussen de gemeenschappen. Mijn inziens wordt dat niets en wel om volgende redenen: 1. De asymmetrie van de samenstelling van de twee groepen (wat ik al eens aanhaalde): één blok mét mandaat aan Vlaamse kant en een los gezelschap aan de francofone kant. 2. Liefst zes van de twaalf gesprekspartners zijn Brusselaars, die maar 10% van de totale Belgische bevolking uitmaken. 3. Voor Vlaanderen is 40% van de volksvertegenwoordiging (de hele oppositie) niet aanwezig, voor Francofonië slechts 1% (de enige FN-verkozene). 4. De Vlaamse delegatie heeft haar voorstellen grondig voorbereid. Die gaan over arbeidsmarkt, gezondheidszorg, financiering en financiële responsabilisering. De Waalse delegatie vertrekt alleen vanuit het standpunt dat er niet geraakt mag worden aan transfers. 5. De zaak Brussel-Halle/Vilvoorde, die volgens het Vlaamse kartel twee weken geleden nog apart zou behandeld worden in de Kamer, wordt door de Franstaligen terug op tafel gelegd. Ze vertrekken weer met "een witte blad", zoals Reynders dat uitdrukte. 6. Met Maingain erbij, is de kans op een communautair akkoord alleen mogelijk als Vlaanderen nog maar eens door de knieën zou gaan. Dit alles gezegd zijnde, is het misschien best dat er van heel die dialoog niets in huis komt en dat de Vlaamse kiezer op 7 juni 2009 de kans krijgt zijn bende lamme goedzakken naar huis te stemmen.
Er was dus eerst afgesproken dat Vlaanderen 361 miljoen zou opzij zetten voor de federale begroting, op voorwaarde echter, dat er een degelijke staatshervorming zou komen. Daar die laatste garantie er niet is, werden de 361 miljoen niet meer opzij gezet en kon de federale regering er niet verder op rekenen. Dat verhaal is bekend. Als doekje voor het bloeden, gaf de Vlaamse regering dan maar een onrechtstreekse steun, van liefst 414,5 miljoen, dit alles zonder enige tegenprestatie vanwege de "federalen". In mijn blog van 2 dezer schreef ik nog, dat ze dat niet had moeten doen, want dat men daarna toch weer zou komen janken over die 361 miljoen. En dat is nu precies wat staat te gebeuren. Niet alleen Wathelet, ook uitgerekend De Wael, de man van j'y suis j'y reste, wil nu die centen op de federale begroting zien Vlamingen zijn slechte onderhandelaars. Dat hebben we vroeger al meegemaakt met het opgeven van Brussel. Wij beginnen steeds met op voorhand toegevingen te doen zonder dat daar iets tegenover staat. Met die begrotingskwestie is het weer van datzelfde en het is te vrezen dat het er in de dialoog tussen de gemeenschappen - die morgen zou moeten beginnen - niet beter aan zal toegaan. Zonder De Wever en met weke onderhandelaars als Anciaux, Vanhengel en Vanackere zal er gegarandeerd weer wat weggegeven worden, zeker in de wetenschap dat aan de andere kant van de tafel een zekere Maingain zit. Verder hebben de Vlaamse onderhandelaars een mandaat van de Vlaamse gewestregering, de Franstaligen hebben dat niet. Dat laatste betekent, dat ze steeds chantage kunnen (en zullen) plegen als hun dat uitkomt. Akkoorden die zij aan tafel toezeggen, zullen door hun achterban en/of leiding worden afgeschoten zoals het hen uitkomt. We geven ze het voordeel van de twijfel, maar de kans dat het deze keer zal lukken is weer eens zeer klein, tenzij wij Vlamingen nog maar eens gaan toegeven. Als dat gebeurt, dan is het te hopen dat het Vlaamse kiesvolk eindelijk eens zal beginnen te beseffen dat ze vertegenwoordigd wordt door mensen die haar belangen niet alleen niet verdedigen, maar zelfs schaden. Al wat er dan nog moet gebeuren is consequent zijn bij de volgende verkiezingen en die partijen dan ook hun vertrouwen niet meer geven. Ware het allemaal maar zo simpel!
Bovenstaande titel is niet van mij, maar van niemand minder dan Karel De Gucht, onze wereldberoemde minister van buitenlandse dinges. Die man kan heus niet van enig extremisme beschuldigd worden en deze keer heeft hij wel degelijk gelijk: België is stilaan aan het vervagen. Met het verdwijnen van het Fortis Icoon verdwijnt een van de laatste monumenten van Belgische trots. Nederland en Frankrijk hebben de vroegere bankreus netjes onder elkaar verdeeld. Het weerwerk van de tandem Leterme-Reynders was eerder een soort catenaccio: puur op verdediging spelen. Het kon ook niet anders: dit land zit zowel financieel als communautair op zijn tandvlees. We zijn al blij als er niet teveel jobs verloren gaan en de spaarders "op hun twee oren" kunnen blijven slapen. Met het verdwijnen van Fortis als Belgische grootbank, is de miserie trouwens nog niet ten einde. Ook Dexia blijft klappen krijgen en het is alleen nog maar de vraag waar die instelling zal terecht komen. Ondertussen zit bijna de hele energiesector in Franse handen. De elektriciteitssector zelfs voor 100%. Inbev is meer Braziliaans dan Belgisch geworden en zal nog meer verwateren (van bier gesproken!) als Anheuser-Bush erbij komt. Brussels Airlines wordt Duits. Voor de vakbonden, die nog steeds Belgisch denken, schijnt dat allemaal geen probleem te zijn. Vandaag is er weer eens een soort nationale stakingsdag. De koopkracht, weet ge. Ongeacht wie er in dit debat gelijk heeft, eerst staken en dan praten is de wereld op zijn kop. Zuivere demagogie, waar niemand beter van zal worden en waardoor nog meer jobs verloren dreigen te gaan. Voor de vakbonden is dat echter geen probleem: ze krijgen van de staat immers honderden miljoenen euro (per jaar!) om de werklozen uit te betalen. Hoe minder werklozen, hoe slechter, dus. Het is maar te zien hoe ge het bekijkt...
