Het is aandoenlijk te zien hoe de socio's zich inspannen om toch maar de beste te zijn in de milieuklas. Zij zijn groener dan groen (en zeker dan Groen!) en willen dat geweten hebben. Buiten de vele beloftes die zij doen n.a.v. de komende federale verkiezingen, is er die ene over kernenergie, waar ze niet alleen zomaar tegen zijn, maar waar ze beweren nooit in een regering te zullen stappen als die het sluiten van de eigen kerncentrales ongedaan zou maken. Alsof de mensen gaan wakker liggen omdat er geen socio's in de regering zouden zitten. De zoveelste milieutop vond deze keer plaats in Bangkok. Op die manier reizen die milieuactivisten de wereld rond (op wiens kosten, denkt u?). En ik die dacht dat al dat vliegen ook slecht was voor het milieu... Op die laatste top werd o.m. gezegd dat kernenergie niet kon worden uitgesloten. Eigenlijk is dat de logica zelf. Het grootste onmiddellijke probleem van de wereld is de uitstoot van CO². De enige manier om deze uitstoot op korte termijn niet verder te laten stijgen, is onze kerncentrales langer open te houden. Dat voorbeeld gaf ons al Nederland, dat zijn kerncentrale van Borssele heeft gemoderniseerd waardoor het enkele tientallen jaren langer kan functioneren. Kernenergie stoot nl geen CO² uit: 0,0%! Bij ons zou dat niet kunnen, althans niet volgens de geleerde professor Vande La en zijn acolieten. Zonder die kerncentrales zal het elektriciteitsverbruik echter stukken duurder worden. Daarvoor heeft Vande La een simpele, proletarische oplossing: hij gaat de meerkost laten betalen door de stroomproducent. Daarbij vergeet hij (of doet hij alsof; zó dom is hij ook niet), dat het produceren van elektrische stroom in België voor 90% in handen is van het Franse Suez (via Electrabel), hetzelfde Suez dat voor kernergie heeft gekozen. Als dat niet in België kan, dan zal dat in Frankrijk gebeuren en zullen wij het zijn die de kosten zullen betalen. Ook Total, het Franse petroleum- en energieconcern lonkt naar kernenergie. Het is feitelijk zo eenvoudig: laat de kerncentrales een tijd langer meedraaien en zoek ondertussen naar degelijke, betaalbare alternatieven. Zorg ervoor dat er ook auto's op waterstof komen. Die zullen duurder uitvallen, maar dat blijft dan de keuze van de verbruiker. Ga voort met mensen incentieven te geven als ze hun huizen beter isoleren, maar hou er rekening mee dat niet iedereen daarvoor geld opzij heeft liggen. Ik zag recentelijk een dame die haar huis zo had heringericht, dat ze bijna geen verbruikskosten meer zou hebben. Het had haar wel 25.000 euro gekost, die zij beweerde na 10 jaar terug te hebben verdiend. Dat betekende dat zij daarvoor 2.500 euro per jaar verbruikte. Geen sukkelaars, dus. Mensen die van een pensioentje moeten leven en andere behoevende kunnen zo'n investeringen niet aan. Groen lijkt de dag van vandaag een speeltje te zijn geworden van leef rechts, denk links. De salonsocialisten en de cryptocommunisten. Als uw portemonnee u lief is, mijdt deze lui dan maar!
Dat de Belgische Justitie niet werkt, is een open deur intrappen. Ik schrijf er al over zolang ik hiermee bezig ben. Een aflevering per week zou een makkie zijn. Het laatste nieuws terzake komt van een groep mensen van de Bijzondere Belastinginspectie, die stellen dat de meeste rechtszaken i.v.m. grote fraudes systematisch zo worden gerokken en getrokken tot ze verjaren, waardoor de schuldigen niet meer kunnen gestraft worden. Deze keer gaat het niet om een Delcroix of een Slangen, maar om grote banken zoals de KB-Lux en (ex) An-Hyp, om er maar twee te noemen. De "klokkenluiders", zoals die mensen genoemd worden zeggen met zoveel woorden dat hun werk gesaboteerd wordt door Justitie zelf én door Financiën, waarbij de naam van minister Reynders expliciet vernoemd wordt. Tot daar het goede nieuws. Het slechte nieuws is, dat de groep klokkenluiders vraagt een parlementaire onderzoekscommissie op te richten tijdens de volgende legislatuur, dus ná de verkiezingen van 10 juni. Dat worden dus vijgen na Pasen. Als we weten hoeveel andere knopen de nieuwe regering, als die er überhaupt nog komt, eerst nog zal moeten doorhakken, kan deze commissie ondertussen zelf al lang verjaard zijn. Denk maar aan het Forum dat de communautaire problemen zou oplossen na de oprichting van de regering Verhofstadt I. M.a.w. het wordt in België business as usual, zeker zo lang de augiasstal van Justitie niet zal zijn opgekuist en onder voorwaarde dat tante Laurette (én Didier le beau) niet meer op hunzelfde plaats zullen zetelen. Terloops trouwens ook nog even aanstippen dat het voorstel van de klokkenluiders verstuurd werd naar alle partijvoorzitters, met uitzondering van die van het Vlaams Belang. Misschien had men schrik dat deze laatste partij er echt eens serieus werk van zou gaan maken? --- En nu we het toch over klokkenluiders hebben, wat gedacht van het "verschijnsel" Rudy Aernoudt? De man, die al kabinetschef was bij Waals minister Kubla en Vlaams minister Moerman en op dit ogenblik secretaris-generaal van de Vlaamse administratie Economie, Wetenschap en Innovatie (oef!), heeft een klacht neergelegd over vermeende onregelmatigheden bij de toewijzing van studieopdrachten. Om het allemaal nog een beetje moeilijker te maken: op het ogenblik dat die onregelmatigheden zouden hebben plaatsgevonden, was dezelfde Aernoudt kabinetschef van... dezelfde Moerman. Aernoudt was de bedenker van het antimanifest (tegen het Warandemanifest) én van het manifest tegen het lentemanifest. De man, die ongetwijfeld een intellectueel met een hoog IQ gehalte is, heeft blijkbaar een nóg hoger gehalte van mediageilheid. Hij wijst constant op de fouten van het Belgische bestel maar denkt die te kunnen corrigeren binnen het unitaire staatsbestel of wat daarvan overblijft. Op die manier wordt hij door de Belgicisten uitgespeeld als de speerpunt voor het behoud van dit kunstmatig land. Door de gekke bokkensprongen die hij blijft uithalen en waardoor hij inderdaad in de persbelangstelling blijft, vraagt men zich wel af of de man niet tegen zichzelf moet beschermd worden en of het geraadzaam is zo'n Don Quichote aan het hoofd te houden van welk Vlaamse administratie ook. Misschien kunnen ze met hem eens een reality show maken, type "De Pfaffs" of "De Planckaerts"?
In De Standaard van gisteren verscheen er een brief van een zekere Charles van der Vinck, uit Borgerhout. In 't kort samengevat kwam het er op neer dat, volgens die Charel, er een tijd was dat het zwaartepunt van de Belgische economie in Wallonië lag, dat Vlamingen daar toen werk vonden en dat iedereen daarvan de vruchten plukte. Het streven naar Vlaamse onafhankelijkheid is, steeds volgens briefschrijver, een stank voor dank operatie. Brieven van dat genre duiken wel eens meer op in onze Vlaamse pers. Meestal zijn ge georkestreerd vanuit B-plus; het laatste Belgische carré in de strijd voor la Belgique de papa (met Belgische relicten zoals o.a. Wilfried Martens en Willy Claes). Het zal nu wel niet anders zijn. Eerst even duidelijk stellen, dat het inderdaad zo geweest is dat het zwaartepunt van de Belgische economie en industrie ooit in Wallonië heeft gelegen. Het klopt ook dat de Vlaamse arbeiders daar werk vonden, maar hier moet al grof genuanceerd worden. De Vlamingen die in de negentiende en begin twintigste eeuw naar Wallonië trokken, deden dat uit bittere noodzaak. In het kroostrijke Vlaanderen was er geen werk genoeg. Het zijn vooral de Vlamingen geweest die toen in het zuiden het vuile werk zijn gaan opknappen: vooral West-Vlamingen in de koolmijnen van de Borinage en Limburgers in de hoogovens van het Luikse. Men had bv ook hoogovens en staalfabrieken in Limburg kunnen bouwen, naast de nieuwe mijnen en het eveneens nieuwe Albert-kanaal, maar dat werd verhinderd door het (grotendeels Franstalig) groot kapitaal. De Vlamingen die toen naar Wallonië trokken moesten van de ene dag op de andere maar zien dat ze Frans verstonden. Er was toen geen pamperbeleid zoals nu gebeurt met de meestal vreemde inwijkelingen. Ook van stempelgeld was er toen zo goed als geen sprake, waarbij nog kwam, dat gaan "doppen" in Vlaanderen toen beschouwd werd als iets waarvoor men zich moest schamen. Geldstromen van Wallonië naar Vlaanderen, zoals nu omgekeerd gebeurt met de jaarlijkse transfers van om en bij de 12 miljard euro, zijn er nooit geweest. Dat wordt ook af en toe verteld, maar zijn sprookjes van moeder de (Belgische) gans. De 25% (of meer) Walen die de dag van vandaag werkloos zijn, kunnen ook naar Vlaanderen komen werken, maar zij vertikken dat te doen. Ze blijven nog liever "genieten" van de uitkeringseconomie van de parti socialiste. Als we zien dat tienduizenden Noord-Fransen hier wél komen werken, dan is het onbegrijpelijk dat Walen zo iets niet kunnen opbrengen. Vive la misère! Tenslotte nog dit: een Vlaamse krant die brieven zoals die van die Charles van der Vinck klakkeloos publiceert, zou wel een beetje meer eergevoel mogen hebben en er tenminste een rechtzetting bij plaatsen. Zoals dat nu gebeurt (ook in andere kranten) gaat het om pure nestvervuilerij.
Hoe meer men erover nadenkt, hoe zekerder men kan zijn dat het met die volgende grondwetsherziening niets zal worden. De francofonen zitten met een luxeprobleem: ze hebben tijdens de vorige herzieningen alles gekregen wat ze wilden en zijn hoegenaamd geen vragende partij meer. Dat kwam nog eens duidelijk tot uiting tijdens de 1 mei toespraak van Di Rupo. Hij houdt vast aan zijn Waalse uitkeringseconomie en wil niets meer veranderd zien. Hij zegt nog altijd "non" tegen elke nieuwe staatshervorming. Als we er van uit gaan, dat men voor een grondwetsherziening tweederden van de stemmen moet hebben en men die niet bereikt zonder een meerderheid in Wallonië, mag men het dus vergeten. Tenzij... tenzij natuurlijk de Vlamingen nog maar eens zullen betalen, hetzij in geld, hetzij in territorium of in een zoveelste wetsaanpassing in het Waalse voordeel. Daarbij komt nog dat Vlaanderen verdeeld blijft. Zelfs al bestaat er in Vlaanderen een wisselmeerderheid: CD&V/N-VA, Vlaams Belang + (misschien) Spirit, dan moet men niet teveel op de andere Vlaamse partijen rekenen: - De VLD mag zich dan al "open" noemen, zij staat niet open voor zuiver Vlaamse eisen en opteert alleen om bij de volgende regeringsvorming mee te zijn, met of zonder tweederde meerderheid, met of zonder een meerderheid in Vlaanderen. - De SP.a laat het initiatief aan de francofonen, zoals Vande Lanotte al expliciet gesteld heeft, zodat we van hen geen hulp moeten verwachten, integendeel. - Uit een recente peiling van de Gazet Van Antwerpen/Het Belang van Limburg is gebleken dat Groen! veruit de minst Vlaamse en de meest Belgicistische partij van onze regio is. Van hen is helemaal geen steun te verwachten. En er is nog meer. Een volgende regering, hoe die er ook zal uitzien, zal het aartsmoeilijk krijgen om de begroting rond te krijgen. De trukendoos van de regeringen Verhofstadt is leeg. Paars heeft het overschot van de goede jaren opverteerd. Er zijn geen pensioenfondsen meer te kapen, de duurste overheidsgebouwen zijn versjacheld en tegen hoge prijzen terug geleast. De kosten voor de reeds gedane hervormingen van de non-profit, het gevangeniswezen en de politie, plus wat er nog aankomt inzake brandweer en civiele bescherming, zijn structureel en zorgen ervoor dat het budget stukken zwaarder zal wegen. Daarbij komt nog dat, volgens Luc Coene van de nationale bank (vroegere kabinetschef van Verhofstadt) het volgende budget niet sluitend moet zijn maar 2% zou moeten overhouden om de kosten van de vergrijzing betaalbaar te houden. Volgens Ivan Van de Cloot, de ING-econoom zal het zelfs 4% moeten zijn, wat zo'n 3.700 euro extra zal betekenen voor iedereen die werkt. En dan hebben we het nog niet gehad over de vele snoepjes die nu door de verschillende partijen in het vooruitzicht worden gesteld: - Eén miljard extra voor Justitie (Van Parijs/CD&V). - +4,5% extra voor de ziekteverzekering (PS). - 12% voor alle pensioenen (PS en SP.a) en ga zo maar verder. Kortom, dit wordt een mission impossible voor wie ook de volgende federale regering zal leiden. Zeker met een PS aan het been, lukt het nooit en zit België op koers naar een perte totale. Voor Vlaanderen is er maar één oplossing: ervoor te zorgen dat er géén nieuwe federale regering komt. Het zal de enige manier zijn om de francofonen ertoe te dwingen tot nieuwe communautaire gesprekken te komen. Lukt dat niet, dan maken we een einde aan dit België. Met jaarlijks 12 miljard euro extra kunnen we heel wat putten vullen.
Graaien betekent, volgens het woordenboek, in iets rond grijpen, pakken wat men kan. Sinds kort is het ook binnengeslopen in ons politiek woordgebruik. Dit laatste is er gekomen via Nederland. Daar had de traditionele socialistische partij, de PvdA, vorig jaar glansrijk de gemeenteverkiezingen gewonnen, dank zij de massale opkomst van de allochtonen, maar moest ze daarna twee keer het onderspit delven in de nationale en provinciale verkiezingen. Heel wat van haar kiezers zijn overgestapt naar de linkse socialisten van de SP, ook al omdat die partij niet akkoord is met de aanpak van de toevloed van vreemdelingen in het zo al volle Nederland. De PvdA dus in crisis en op zoek naar een argument om weer mee te kunnen praten. Dat argument vond ze bij wat men het "graaien" is gaan noemen. Nederland heeft veel meer maatschappijen van wereldformaat dan bv België. Denk maar aan Shell, Unilever, KLM en Philips, om er maar enkele te noemen. Bij deze firma's werden aan verschillende toplui lonen en bonussen uitgedeeld die in de ogen van Jan Modaal gewoon ergerlijk leken. In enkele gevallen werden ook gouden handdrukken uitgereikt om meer dan U tegen te zeggen. De vraag is alleen, in hoever de staat of een politieke partij zich daarbij moet moeien. Hetzelfde gebeurt nu bij ons, waar de linkse partijen, de SP.a op kop, bij een volgende regeerperiode wetten wil laten stemmen om het loon van topmanagers en konsoorten vast te leggen. Dit is kinderachtig gelul. Een privé-maatschappij doet men zijn geld wat het wil. Ook de aandeelhouders, die toch mee beslissen over de uitgaven van het bedrijf, moeten zelf weten of ze hun topmanagers veel of weinig willen betalen. In dat laatste geval zullen ze meestal trouwens geen topmanagers meer vinden. Die verhuizen dan naar het buitenland of de firma trekt zelf de grens over en dan houdt onze staat er helemaal niets aan over. Iets helemaal anders wordt het als het gaat om topmanagers bij staatsbedrijven. Die werken nl met het geld van ons allemaal, de belastingbetaler. Als we bv zien dat een Tony Mary bij de VRT is buitengezet met een gouden handdruk van zo'n driekwart miljoen euro, dat is dat niet meer koosjer te noemen. Dat graaien is trouwens iets dat onze politiekers al decennia lang doen (en misschien nog langer). Hoeveel van hen hebben nl geen lucratieve bijverdienste in e.o.a. grote maatschappij of instelling? Tijdens het blootleggen van de fraudes in Charleroi was er zelf een bij die liefst 35 bestuursmandaten had, een socialist, nota ben. Of, om het even bij een bekendere persoon te houden, hoeveel dikbetaalde bijbaantjes heeft Jean-Luc Dehaene, de man die - volgens zijn eigen zeggen - misschien liever socialist was geweest? Is dat géén graaien? Ook het tegenvoorstel van Verhofstadt op de SP.a demarche, is er een vol schijnheiligheid. Verhofstadt stelt nu voor, de werknemersparticipatie in de bedrijven uit te breiden. Welnu, dat kader bestaat al jaren, maar daaraan heeft hij zelf ook nooit iets gedaan gedurende zijn achtjarig bewind, al even weinig als aan de communautaire problemen. Dat laatste geldt trouwens ook voor de vakbonden, die zo'n participatie altijd hebben tegengehouden (in Duitsland bv bestaat die wel). Welvaart kan nl alleen verdeeld worden als de koek groot genoeg is. Wat als er geen koek overblijft? Tenslotte nog dit. De doorsnee Belg betaalt elk jaar minstens 50% van zijn loon aan belastingen. Voor bepaalde hogere categorieën kan dat tot 60% gaan. Daar gaat de Belgische staat mee lopen. Van graaien gesproken...
1 mei is het feest van de arbeid en daarom wordt er dus niét gewerkt. De nuchtere Nederlanders werken die dag wél, maar dat heeft te maken met het feit dat ze dag voordien koninginnedag hebben gevierd. Ik werkte vroeger in een 24-uursservice in Nederland en daar maakten we de gekke situatie mee dat op 30 april er in Nederland niet gewerkt werd en in de rest van Europa wél, terwijl op 1 mei nergens werd gewerkt tenzij in Nederland. De tijd dat 1 mei de dag van de socialisten was, is ook al een tijdje voorbij. Dat komt grotendeels omdat heel wat werkende mensen, zeg maar het echte socialistische voetvolk, de partij de rug heeft toegekeerd. De SP.a is op dit ogenblik echt wat ze zegt te zijn, een socialistische partij, maar dan anders. Een partij die er niet meer is voor de werkende landgenoot, hoogstens nog voor de ingeweken proletariër en die verder in de eerste plaats een lucratieve jobwerving garandeert voor hoger geschoolden, de mensen van denk links, leef rechts. De salonsocialisten, zeg maar. De partij moet het niet meer hebben van de ideologie dat de rijkdom evenredig verdeeld moet worden. De slogan is nu: hebben is hebben en laat de anderen maar betalen. Dat deze partij in Vlaanderen nog meetelt komt: 1) omdat ze, ondanks alles, tot dezelfde familie behoort als de (corrupte) PS en dank zij die link steeds mee kan stappen in eender welke Belgische regering. Dat profiteren gebeurt nu al 18 jaar ononderbroken. 2) Omdat ze enkele markante figuren in haar rangen telt die het moeten hebben van hun BV-bekendheid (denk maar aan o.a. Freya Van den Bossche, Kathleen van Brempt en Johan Vande Lanotte). Een aantal mensen kiest voor hun persoontje, niet direct voor de partijslogans. 3) Omdat nogal wat mensen er zelf rechtstreeks profijt uit halen, meestal via de vakbond of een andere (gesubsidieerde) organisatie. Die vakbond profiteert trouwens eveneens van het feit dat ze haar wagentje aan dat van de Waalse rode vakbond gekoppeld heeft en nog steeds echt unitair Belgisch is van instelling. Wat er tegen de volgende verkiezingen nieuw is aan de SP.a, is niet wat ze allemaal belooft. Daarvoor heeft ze 18 jaar al de tijd gehad om het te verwezenlijken. Nieuw is dat ze zgz "werkvolk" op haar kieslijsten heeft geplaatst. Ik schrijf "zogezegd", want het gaat hier enkel om "délegués" (nog zo'n Belgische woord), vakbondsafgevaardigden dus, die zelf al jaren niet meer hebben gewerkt. Zij werden nl vrijgesteld en vullen hun tijd met door de fabrieken te lopen. Tegelijk met dat soort "werkvolk" staan er op de rode lijsten ook een paar vrouwelijke universiteitsprofessoren, die al op voorhand verklaard hebben dat ze hun universitair werk niet in de steek zullen laten en het politieke mandaat dus beschouwen als een parttime job. Van politieke motivatie gesproken! Van de werkende mensen die vroeger voor de SP stemden, is nu een klein deel uitgeweken naar links (PvdA, CAP) en een groot deel naar rechts (het Vlaams Belang). Typerend voor de evolutie van werkvolk naar elite is trouwens, dat de leider van het VB, de pas overleden Karel Dillen, een werkman was en de huidige voorzitter van de SP.a een universiteitsprofessor. Groter verschil kon er niet zijn.
Volgens Leterme's verklaringen tijdens het dovemansgesprek met Di Rupo, zouden er in Vlaanderen 150.000 vacatures zijn. Een enorm aantal, vooral als men weet dat er toch ook honderdduizenden werklozen zijn in dit land. Het is ook weinig waarschijnlijk dat er bij die 150.000 ook geen serieus aantal jobs zouden zijn voor minder geschoolden. Hoe zo'n situatie kan blijven bestaan heeft niet alleen te maken met de onwil van heel wat werklozen om zich te verplaatsen (en dat geldt in de eerste plaats voor Wallonië), maar ook doordat er hier en daar geknoeid wordt met cijfers en - erger nog - met documenten. Iedereen, die de arbeidsmarkt volgt, heeft wel eens gehoord van de werkloze die zich voor werk komt aanmelden maar geen zin heeft om te werken en eigenlijk alleen maar komt om een bewijs te hebben dat hij gesolliciteerd heeft en zodoende verder werkloos kan blijven. Wel, dat is feitelijk nog de goede kant van de zaak, want zo iets is officieel na te trekken. Er is veel erger dan dat. Zopas is nl uitgekomen dat een aantal spookfirma's erin geslaagd waren om zo'n 4.000 nepwerklozen te creëren door ze - tegen betaling - valse papieren te bezorgen, zowel C4's als loonbriefjes. Wat ik ervan gelezen heb, is dat het Franstalige Gerecht er zich mee bezig houdt, waaruit men kan besluiten dat het hier (weer eens) gaat om een fraude die hoofdzakelijk in het francofone landsgedeelte gepleegd wordt en niet in Vlaanderen. Dat zal dan ook wel de reden zijn, waarom we daarover later niets meer vernomen hebben in onze oh zo correcte media... De RVA, die het geld terugvordert van mensen die valse aangiften hebben gedaan of om een andere reden niet voor steun in aanmerking komen, wist toevallig dezelfde week te vertellen, dat ze vorig jaar 13.000 terugvorderingen heeft gedaan. Er werd zelfs bij verteld dat het ging om 6.000 Vlamingen, 4.000 Walen en 3.000 Brusselaars. Dat laatste had ze misschien beter niet gedaan, want eens te meer blijkt uit deze cijfers dat ook hier de Vlamingen weer de klos zijn. Het werkloosheidscijfer ligt in Vlaanderen nl op de helft van dat van Wallonië en op één derde van dat van Brussel. Dat er desondanks meer Vlamingen zijn "gepakt", heeft er waarschijnlijk alleen mee te maken dat er bij ons veel strenger wordt gecontroleerd en dat men in het francofone landsgedeelte een oogje dichtknijpt. Niet te verwonderen dus dat daardoor ook spookfirma's en nepwerklozen zo lang door de mazen van het net geglipt zijn. Met mijn slecht karakter, stel ik me daarbij trouwens de vraag hoeveel échte Vlamingen en hoeveel "nieuwe" Vlamingen (Open-VLD versie) er in die cijfers zaten... En zo moddert men hier maar verder aan. Volgens mij is dat RVA-bericht alleen maar bedoeld om verwarring te stichten. Ergerlijk daarbij is, dat geen enkele Vlaamse journalist of hoofdredacteur zich daarbij ook maar één vraag stelt. Straks staan ze weer verwonderd te kijken als na een zoveelste enquête zal blijken dat journalisten hier even erg gewantrouwd worden als politiekers.
