Het ‘intercommunalitis’ dreigt zich uit te breiden over het hele land. Na Publifin in Luik en Vivaqua in Brussel, blijkt er nu ook stront aan de knikker te zijn met Publipart uit Gent, net zoals Publifin een soort intercommunale met allerlei vertakkingen waarin politici meespelen en incasseren. Datzelfde Gent dat nog niet bekomen is van het Optima schandaal, nog zo’n zaak met een geurtje, waar het paarse gemeentelijk bewind mee te maken had (en nog heeft). Publipart heeft zelfs, via een dochtermaatschappij, contacten met het Luikse Publifin én belangen in een Duits producent van … chemische wapens! De republiek der kameraden, zeg maar. Straks krijgt Siegfried Bracke, ex-journalist en huidig Kamervoorzitter – waarvan ik, tussen haakjes, géén fan ben – nog gelijk toen hij eerder reeds stelde dat van alle Vlaamse socialisten de Gentse het dichtst bij de Waalse PS aanleunen.
Publipart blijkt vorig jaar aan 17 mandatarissen een totaalbedrag van net geen 360.000 euro te hebben uitgekeerd, waarbij zo’n 19.000 elk aan twee Gentse schepenen. Bedragen waarvoor geen specifieke verklaringen werden gegeven. Nu mag de heer Termont – tweede beste burgemeester ter wereld, als we dat willen geloven – nog tien keer op Tv komen vertellen dat die heren daar heel hard voor gewerkt hebben, tot 4 vergaderingen per maand, blijft het feit dat ze heel die tijd niet gewerkt hebben in hun job bij de stad Gent, waarvoor ze na de vorige verkiezingen aangeduid waren. Ondertussen heeft Tom Balthazar, zoon van een vroegere Oost-Vlaamse gouverneur, nu schepen én lijsttrekker van de Gentse SP.a (én gedoodverfde opvolger van Termont!) de vlucht vooruit genomen en zijn ontslag aangeboden in beide functies. De tweede lijsttrekker al die het in Gent opgeeft. Er was ook al Sarah Claerhout, die ontslag nam als lijsttrekster van CD&V en zelfs uit de partij stapte.
Het nieuwste schandaal ter zake zal er hopelijk voor zorgen dat er een eind gemaakt wordt aan extra betaalde postjes voor politiekers, waar meestal zo goed als geen prestaties tegenover staan. Zoals ik in mijn blog van 10 dezer al schreef, is het niet zo dat verkozenen dergelijke functies binnen intercommunales niet zouden mogen uitvoeren. Van hen wordt wel verwacht dat ze er kennis van zaken van hebben en er geen of weinig zouden voor moeten betaald worden, tenzij kosten die ze kunnen verrechtvaardigen. Wie niet bereid is dat te doen, moet zich maar houden aan het werk waarvoor hij/zij verkozen is en de job laten aan andere mensen die niet politiek gekleurd zijn en het geld waarschijnlijk beter kunnen gebruiken.
De cumul binnen de politiek komt trouwens ook steeds meer onder vuur te liggen. ‘Den John’ had al gedecreteerd dat het in zijn rode partij voor de volgende gemeenteraadsverkiezingen niet meer mogelijk zal zijn dat een burgemeester van een stad met meer dan 50.000 inwoners ook nog eens volksvertegenwoordiger zou zijn, ook al moet hij daarvoor enkele van zijn eigen oude krokodillen teleurstellen. Bij CD&V denkt men zowat hetzelfde te doen en Bart De Wever heeft al gezegd bereid te zijn af te treden als volksvertegenwoordiger, als hem dat gevraagd zou worden. Dat laatste als reactie op een uitval van groene Calvo, wiens partij denkelijk nergens een burgemeester heeft van een Vlaamse gemeente van betekenis en dan het dan ook gemakkelijk heeft om andere partijen op dat punt aan te vallen. Bij Bart zit de zaak trouwens iets anders. Als partijvoorzitter heeft hij nl de kans in het parlement zijn eigen mensen (én de tegenstrevers) eens lijfelijk te contacteren, iets wat zomaar niet kan op het Schoon Verdiep. Maar ook dat kan in de toekomst zonder extra bijdrage. Blijft wel het feit dat toen zijn SP.a voorganger hetzelfde deed zonder voorzitter te zijn, Groen daar nooit geen problemen mee had.
Jan Smets, de eerder droge gouverneur van de Nationale Bank (NBB), is voor de dag gekomen met zijn jaarverslag over 2016. Al bij al niet slecht, al moeten dergelijke uitspraken steeds met de nodige korrels zout genomen worden. Zeker als zo’n verslag steunt op gegevens van het Planbureau, weten we ondertussen wel dat die jongens en meisjes daar hun ‘prognoses’ regelmatig moeten bijstellen. Het is cijferwerk dat op zoveel cijfertjes steunt dat het allemaal moeilijk na te trekken blijft.
Smets had ook enkele waarschuwingen bij, zoals die voor de banken die – volgens hem - tegenwoordig veel te vrijgevig zijn met het uitlenen van geld voor nieuwe woningen. Die leningen kunnen tegenwoordig 80 tot 100% van de geschatte waarde bedragen. Er moet daarna dan ook niet veel gebeuren om een crash mee te maken, eerst bij de bouwheren en later bij de banken zelf (rente die optrekt, werkloosheid e.d.). Het interessantste wat de man te vertellen had, was waarschijnlijk dat hij de regering(en) aanraadde wat meer te investeren in infrastructuurwerken, iets wat op het scheiden van de markt iedereen ten goede kan komen. Lijkt verdacht veel op het programma van The Donald die ook zoiets wil doen in de States. Het probleem – zowel in de States als bij ons – is: waar haalt men het geld? In maart zal er nog maar eens een begrotingscontrole zijn en dan wordt het waarschijnlijk weer centjes tellen. Iedereen wil tegenwoordig meer geld van de Staat, maar met een staatsschuld die maar niet onder de 100% wil zakken, blijft dat een mission impossible. Alhoewel…
Nog maar pas raakte bekend dat de Belgische Staat enkele honderden miljoenen euro op zal strijken van de winst gemaakt door BNP PariBas, de Franse bank waarin België de grootste aandeelhouder is, als ik me niet vergis zo’n 11%. Onze staat zit daarin met ruim 7 miljard euro (huidige aandelenwaarde). Als ze die aandelen eens verkocht, zoals al langer in financiële kringen gesuggereerd wordt, zou er met dat geld heel wat nuttigere zaken kunnen gefinancierd worden én tegelijk misschien een stukje van onze staatsschuld weg gewerkt. Dan valt die jaarlijkse winst natuurlijk weg, maar die is niet steeds gegarandeerd. Wie zegt dat er straks weer geen crisis voor de deur staat, zeker in dit jaar van Trump, de Brexit en verkiezingen in drie buurlanden, zonder het te hebben over de oorlogen in het Midden-Oosten en de gevolgen ervan.
--- A propos van die Nationale Bank van ons, die blijkt nog steeds te lijden aan belgicisme. Ze werd opgericht in 1850 als een Franstalig instituut. Het was pas vanaf de jaren 1960 dat er daar voor het eerst in het Nederlands kon gecommuniceerd worden. De eerste Vlaamse gouverneur, Robert Vandeputte, kwam er pas in 1971! En het opsplitsen in federale en regionale gegevens gebeurde pas onder Luc Coene (2011/2015). Zelfs nu, in 2017, nu meer dan 80% van onze export Vlaams is, worden de regionale economische indicatoren met tegenzin gepubliceerd en lopen ze vaak jaren achter. En dan denken wij dat het aan Eurostat ligt…
Tenslotte nog dit, voor die het nog niet zouden weten: in de raad van bestuur van de NBB zitten ook de heren Rudy De Leeuw (ABVV) en Marc Leemans (ACV). Zij hebben het laatste jaarverslag niet ondertekend, want ze vinden het niet goed genoeg. Dat wordt zo stilaan een traditie. Dat na 8 jaar de koopkracht nog eens gestegen is, dat er na 5 jaar weer economische groei is, dat er meer mensen aan het werk zijn, dat wie werkt zijn inkomsten ziet stijgen, dat er minder ongelijkheid is, dat vinden ze allemaal niet genoeg, met een centrumrechtse regering nog minder dan anders. Genoeg zal voor hen nooit genoeg zijn. Zou er nog een tweede land zijn waarin vakbondsleiders, waarschijnlijk goed betaald, in het bestuur van een nationale bank zitten, of is ook dat ‘only in Belgium’?
Het schandaal van de ‘adviespostjes’ waardoor heel wat politiek benoemden in Wallonië extra bijverdiensten creëerden voor werk dat ze niet deden of er zelfs niet eens was, blijft zich uitbreiden. De Waalse deelregering heeft tenslotte moeten aanvaarden dat er een extra parlementaire onderzoekscommissie komt en enkele kopstukken van Publifin hebben aan hun politiek mandaat moeten verzaken. Het dringt stilaan door dat ook mandaten in intercommunales moeten worden ingevuld door mensen die er iets van kennen en weten waarmee ze bezig zijn. Het is a priori niet zo dat politieke verkozenen dergelijke functies niet mogen krijgen, wel dat – ten eerste - wie er een krijgt iets van de zaak af moet weten en – ten tweede – bereid moet zijn dat gratis te doen als hij /zij al een andere goed betaalde politieke functie heeft.
Bovenstaande geldt niet alleen voor Wallonië, maar ook voor Vlaanderen en Brussel. Wat dat laatste betreft, blijkt ook huidige Brussels burgemeester Majeur, notoire grote bek en Vlaminghater, voorzitter te zijn van de Brusselse waterintercommunale Vivaqua. Zelfs al zou hij dat met kennis van zaken doen, hoe kan men een functie als burgemeester van zo’n stad combineren met een voorzitterschap van een commercieel bedrijf? Heeft hij in Brussel nog geen werk genoeg? Dat uitgerekend die Majeur een SP’er is, is geen verrassing. Van alle tot nu toe in opspraak gekomen Waalse en Brusselse intercommunales behoort de overgrote meerderheid van de mandatarissen tot de PS. Dat er ook enkele van andere partijen bijzitten is grotendeels uit berekening dat men op die manier politiek gedekt zou zijn. Tot het echt de spuigaten uitloopt, zoals dat bij Publifin gebleken is. In Brussel komt daar nog bij dat de stad met zijn negentien gemeenten, postjes en diensten een kluwen van intercommunales vormt, waarin men nu al het bos niet meer ziet van de bomen.
Intercommunales dienen niet te worden afgeschaft. Er zijn er zat die goed werk verrichten. Wel mag ervan verwacht worden dat ze efficiënt werken en er in de eerste plaats gekeken wordt naar de bekwaamheid van de mandatarissen en niet naar hun politieke kleur.
---
In enkele reacties op mijn blog van eergisteren i.v.m. Brussel, moet ik zeggen dat ik vroeger ook van mening was dat we Brussel beter lieten vallen. Dit volgens de zgn ‘Crols-doctrine’ n.a.v. diens toespraak op de IJzerwake van 2009. Sinds ik echter dat tweede boek over de ordentelijke opdeling van België van Annemans gelezen heb (‘Quid nunc?), ben ik de zaak anders gaan bekijken. Gerolf schrijft daar nl 22 bladzijden over, teveel om het hier na te vertellen. Het komt er echter op neer dat, volgens hem, Brussel nu eenmaal van oorsprong een Vlaamse stad is, in Vlaanderen ligt en dat zowat alle Vlaamse en de meeste internationale instellingen er gevestigd zijn en er waarschijnlijk zullen blijven. Zo gezien, voegt Brussel wél waarde toe. Annemans stelt wel dat we éérst ervoor moeten zorgen Vlaanderen onafhankelijk te maken en pas daarna een oplossing voor Brussel te zoeken en niet omgekeerd. Tegen die tijd (maar dat is een opmerking van mezelf) zal het daar pompen of verzuipen zijn en zullen de Brusselaars zelf wel vragen op e.o.a. manier bij Vlaanderen te komen, al was het maar confederaal. Brussel kan en zal nooit een stadstaat worden.
Op een persconferentie in Tampa, de tweede stad van Florida, heeft president Trump de poco media eens duchtig in hun hemd gezet, door een lijst te laten zien van 78 terroristische aanslagen in Europa die voor het overgrote deel door deze media niet of nauwelijks vermeld werden, alleen maar om ervoor te zorgen dat alles in de doofpot zou blijven. Voor dat ‘terrible people’ zoals Trump de journalisten omschrijft, breken slechte tijden aan mocht The Donald op zijn elan verder gaan en voortaan – via zijn diensten – alle wandaden ter zake bekend blijven maken die nu angstvallig verzwegen worden. Iedereen met wat gezond verstand weet al lang dat wat wij via onze media te horen en te zien krijgen over allerlei misdaden van een deel van de zgz vluchtelingen, verzwegen wordt. Als men Trump zal blijven aanvallen, zoals men nu al doet sinds hij verkozen werd begin november, krijgen de media hopelijk verder lik op stuk. Stel u voor: straks moeten ze de waarheid gaan vertellen. Ongehoord in hun opvatting over democratie!
Slechte tijden dus voor de media, maar ook voor heel wat staatshoofden en politiekers die hopen in hun land de volgende verkiezingen te zullen winnen door feiten te verzwijgen en potjes gedekt te houden, zoals in Nederland, Duitsland en Frankrijk, waar nog dit jaar verkiezingen plaats vinden. Wilders, Le Pen en het AfD hebben er in het Witte Huis een serieuze bondgenoot bij.
Ondertussen zijn de beroepsbetogers al bezig de nodige nuttige idioten te verzamelen tegen de dag dat Trump hier bij ons ergens in mei het nieuwe hoofdkwartier van de NATO komt inhuldigen. Het doet allemaal zo’n beetje denken aan de betogingen tegen de kernraketten van de vorige eeuw. Het zootje ongeregeld heeft het toen – gelukkig maar - niet gehaald en bij het scheiden van de markt stortte eerst de Berlijnse muur en daarna het Europees communisme in elkaar*. Hopelijk zal die geschiedenis zich herhalen en zal ook nu de straat de wet niet dicteren..
* De enige Europese regio waar het communisme weer de kop opsteekt en stijgt in de peilingen, is het Wallonië van Magnette…
In Frankrijk ziet het er al langer hoe meer naar uit dat de eindronde voor de plaatselijke presidentsverkiezingen zal gaan tussen Marine Le Pen van het FN en de eerder onverwachte middenmoter Emmanuel Macron, die erin geslaagd is de Fransen te doen geloven dat er nog een soort tussenweg is tussen links en rechts. Dat François Fillon van de Républicains nog kans maakt, gelooft niemand meer buiten zijn eigen privékring die misschien hoopt later evenveel mee te kunnen pikken als de familie Fillon in het verleden. Die Franse verkiezingen worden geen ver-van-mijn-bed show zoals sommigen hier denken. Stel dat Marine het haalt en – in navolging van David Cameron – woord houdt en een referendum uitschrijft, waarna de Fransen kunnen kiezen om uit de E.U. te stappen, dan zullen ook wij betrokken partij zijn.
De E.U. is ontstaan als antwoord op honderden jaren oorlog. De ruggengraat van de Europese Unie is de entente Frankrijk-Duitsland. Als Frankrijk eruit zou stappen, is het met de E.U. afgelopen, tenzij er iets anders voor in de plaats komt. Dat ‘anders’ wordt dan waarschijnlijk een Europa met twee of meer snelheden. Een idee dat ooit al eens geopperd werd door onze eigen ‘Mister Europe’. Nee, niet Pinocchio Verhofstadt, maar Leo Tindemans, die er destijds ooit bijna één miljoen stemmen mee haalde (en er daarna niets mee deed). Dit laatste is geen utopie. Zelfs ‘das Mädchen’ begint ermee te schermen en het concept zal meer dan waarschijnlijk op tafel komen bij de verklaring van Rome eind maart bij de zestigste verjaardag van de Unie. Als Le Pen haar zin zou krijgen, kunnen we alleen maar hopen dat dit land dan van Frankrijk vanaf raakt en deel uit zal gaan maken van een noordelijkere alliantie. En als onze Waalse broeders dat dan niet zouden willen aanvaarden, is er geen enkele reden meer om dit land verder te laten bestaan. Laat Wallonië dan aansluiten bij la douce France, zodat er alleen nog het probleem Brussel over zou blijven met zijn kakofonie van burgemeesters, gemeenteraden, OCMW’s en politiezones. Mits de geldkraan vanuit Vlaanderen dicht te draaien zal er ook daarvoor een oplossing gevonden kunnen worden (dat laatste zou men best ook nu al doen, mocht Brussel volharden met haar nieuwe, absurde geluidsnormen).
Zegt de meester tegen zijn leerlingen: ‘Een polyglot is iemand die meerdere talen spreekt. Hoe noemt men echter iemand die maar één taal spreekt?’. Waarop de hele klas: ‘Een Waal!’ Bovenstaande is een oude mop, die het nog steeds doet, al zou men het woord Waal stilaan beter vervangen door francofoon, zoals zopas nog bleek in Brussel.
In de stad die niemand ons benijdt, bestaat er een inburgeringsbeleid voor de massa’s vreemdelingen die daar blijven aanspoelen, zowel van Nederlandstalige als Franstalige kant. Het ‘Brussels Onthaalbureau Nieuwkomers’ (BON) heeft jaarlijks plaats voor 3.000 cursisten, maar slaagde er toch in voor 2016 nog 200 meer in te schrijven. Bij het inburgeringsproject van de Franse Gemeenschap, alhoewel verdeeld over twee organisaties, raakte men slechts aan een duizendtal niettegenstaande een vorstelijke subsidiëring van liefst 3 miljoen euro (dat betekent 3.000 euro per inschrijving!).
Vanwaar dat verschil? Vrij eenvoudig: de Nederlandstalige webstek van het BON is raadpleegbaar in twaalf talen, de Franstalige alleen in het Frans. Ze blijven er zo van overtuigd dat hun Frans nog steeds een wereldtaal is, dat ze er van uitgaan dat iedereen die in Brussel vooruit wil komen dat alleen maar in het Frans kan doen. Van hoogheidswaanzin gesproken…
Feitelijk is deze zaak niets nieuws. Het was reeds bekend dat heel wat inwijkelingen die in Wallonië en Brussel terecht komen, naar Vlaanderen uitwijken omdat men zich daar tenminste gemakkelijker verstaanbaar kan maken, ook in een andere taal.
---
Ondertussen is onze nationale Charel voor drie dagen afgereisd naar Israël om daar e.e.a. te gaan bespreken i.v.m. de nieuw geplande joodse nederzettingen op Palestijns gebied. Gelukkige premier die blijkbaar in eigen land noch in de E.U. problemen heeft en zich dan maar gaat bezig houden met andermans problemen elders…
Na de overwinning van Trump bij de Amerikaanse presidentsverkiezingen zijn de beurzen over de hele wereld flink de hoogte in gegaan. Ook bij ons, maar hier kwam er nog een extra reden bij: de afschaffing vanaf 1 januari 2017 van de speculatietaks, een eis van Kris Peeters als tegengewicht voor de taxshift. Die speculatietaks heeft de staat niets opgebracht, integendeel men heeft er zo’n 80 miljoen euro mee verloren. Knap werk van Peeters, net zoals trouwens zijn demarches i.v.m. de Antwerpse haven en de e-commerce. Er staat het land trouwens nog erger te wachten als ze de aspirant burgemeester van Antwerpen laten doen. Weer als een soort tegengewicht, nu tegen de geplande vermindering van de vennootschapsbelasting, wil de CD&V van Peeters een meerwaardebelasting invoeren. Die zou dan, volgens de altijd chagrijnige Eric Van Rompuy, broer van de natte dweil en misschien daardoor voorzitter van de Kamercommissie voor Financiën, de kleine belegger niet treffen, zoals dat met de speculatietaks wel het geval was. Dat zou kunnen, maar in plaats van de kleine belegger, zou dan wel eens de grote belegger het kunnen laten afweten, wat de staat nog veel meer zal kosten. Met Peeters, Van Rompuy en hun CD&V heeft deze centrumrechtse federale regering geen oppositie meer nodig.
Om de financiën van dit land weer gezond te krijgen, zal er meer moeten gebeuren dan al dat gerommel in de marge. Ik heb het al meermaals gehad over die index, die nergens nog bestaat en men beter ook hier zou afschaffen. Maar er is meer. Dit land heeft zowat de hoogste belastingen van heel Europa en dat is dan nog een understatement. Want om die belastingen, die zelfs door een centrumrechtse regering niet afgebouwd raken, toch niet verder te verzwaren, heeft men een hele reeks achterpoortjes uitgevonden, waarop werkgevers noch werknemers enige belasting betalen. Dat zijn de ecocheques, de maaltijdcheques, de bedrijfswagens, de tankkaarten, de bedrijfspensioenen, de hospitalisatieverzekeringen en nog van dat moois, teveel om op te noemen. Al deze zaken hebben slechts één zaak gemeen: ze mogen de zware lasten op arbeid (54%) niet nóg zwaarder maken. Er wordt dan ook geen belasting op geheven en het gaat om vele miljarden (meer dan 2 miljard alleen al voor de maaltijdcheques).
Om alle bovenstaande extrafiscale tegemoetkomingen in stand te kunnen houden, is er zelfs een hele nieuwe industrie ontstaan van bedrijven die die cheques maken en uitdelen, van overheidsinstanties die dat allemaal moeten beheren en controleren en dat alles om ervoor te zorgen dat die bijkomende inkomsten niet belast zouden worden. Ondertussen moet men er wel voor blijven zorgen dat onze sociale zekerheid betaalbaar blijft, de koopkracht behouden en de zorgbehoevenden geholpen. Tegenover het buitenland komt er hier dan nog bij dat we met die hele communautaire structuur zitten die meestal nog eens extra geld kost. Denk maar aan dat Brusselse GEN (mijn blog van 2 dezer), dat 800 miljoen euro tekort kwam om aan de Waalse kant afgewerkt te worden. Welnu, de federale regering heeft de NMBS nog maar eens een extra miljard euro geleend (bovenop de 5 à 6 die ze al gekregen heeft), dat voor de helft door de regering Michel zal gedragen worden en door de Vlamingen betaald. Comme d’habitude.
Wat kan men daaraan doen? Wel, in de eerste plaats dit land splitsen en in Vlaanderen niet langer de Belgische systemen kopiëren, maar weer met een wit blad beginnen, de vlaktaks invoeren met een bodem voor wie onder de armoedegrens leeft, het gerecht hervormen, de index afschaffen en alle hierboven vernoemde achterpoortjes sluiten. Misschien een basisinkomen invoeren (afhankelijk van de aan de gang zijnde experimenten) en dan tegelijk alle uitkeringen én de dubbele nationaliteit afschaffen, de legerdienst (of een burgerdienst) weer invoeren. Utopia? Kan zijn, maar zoals we nu bezig zijn, zullen we het ook nooit redden.
