Op een persconferentie in Tampa, de tweede stad van Florida, heeft president Trump de poco media eens duchtig in hun hemd gezet, door een lijst te laten zien van 78 terroristische aanslagen in Europa die voor het overgrote deel door deze media niet of nauwelijks vermeld werden, alleen maar om ervoor te zorgen dat alles in de doofpot zou blijven. Voor dat ‘terrible people’ zoals Trump de journalisten omschrijft, breken slechte tijden aan mocht The Donald op zijn elan verder gaan en voortaan – via zijn diensten – alle wandaden ter zake bekend blijven maken die nu angstvallig verzwegen worden. Iedereen met wat gezond verstand weet al lang dat wat wij via onze media te horen en te zien krijgen over allerlei misdaden van een deel van de zgz vluchtelingen, verzwegen wordt. Als men Trump zal blijven aanvallen, zoals men nu al doet sinds hij verkozen werd begin november, krijgen de media hopelijk verder lik op stuk. Stel u voor: straks moeten ze de waarheid gaan vertellen. Ongehoord in hun opvatting over democratie!
Slechte tijden dus voor de media, maar ook voor heel wat staatshoofden en politiekers die hopen in hun land de volgende verkiezingen te zullen winnen door feiten te verzwijgen en potjes gedekt te houden, zoals in Nederland, Duitsland en Frankrijk, waar nog dit jaar verkiezingen plaats vinden. Wilders, Le Pen en het AfD hebben er in het Witte Huis een serieuze bondgenoot bij.
Ondertussen zijn de beroepsbetogers al bezig de nodige nuttige idioten te verzamelen tegen de dag dat Trump hier bij ons ergens in mei het nieuwe hoofdkwartier van de NATO komt inhuldigen. Het doet allemaal zo’n beetje denken aan de betogingen tegen de kernraketten van de vorige eeuw. Het zootje ongeregeld heeft het toen – gelukkig maar - niet gehaald en bij het scheiden van de markt stortte eerst de Berlijnse muur en daarna het Europees communisme in elkaar*. Hopelijk zal die geschiedenis zich herhalen en zal ook nu de straat de wet niet dicteren..
* De enige Europese regio waar het communisme weer de kop opsteekt en stijgt in de peilingen, is het Wallonië van Magnette…
In Frankrijk ziet het er al langer hoe meer naar uit dat de eindronde voor de plaatselijke presidentsverkiezingen zal gaan tussen Marine Le Pen van het FN en de eerder onverwachte middenmoter Emmanuel Macron, die erin geslaagd is de Fransen te doen geloven dat er nog een soort tussenweg is tussen links en rechts. Dat François Fillon van de Républicains nog kans maakt, gelooft niemand meer buiten zijn eigen privékring die misschien hoopt later evenveel mee te kunnen pikken als de familie Fillon in het verleden. Die Franse verkiezingen worden geen ver-van-mijn-bed show zoals sommigen hier denken. Stel dat Marine het haalt en – in navolging van David Cameron – woord houdt en een referendum uitschrijft, waarna de Fransen kunnen kiezen om uit de E.U. te stappen, dan zullen ook wij betrokken partij zijn.
De E.U. is ontstaan als antwoord op honderden jaren oorlog. De ruggengraat van de Europese Unie is de entente Frankrijk-Duitsland. Als Frankrijk eruit zou stappen, is het met de E.U. afgelopen, tenzij er iets anders voor in de plaats komt. Dat ‘anders’ wordt dan waarschijnlijk een Europa met twee of meer snelheden. Een idee dat ooit al eens geopperd werd door onze eigen ‘Mister Europe’. Nee, niet Pinocchio Verhofstadt, maar Leo Tindemans, die er destijds ooit bijna één miljoen stemmen mee haalde (en er daarna niets mee deed). Dit laatste is geen utopie. Zelfs ‘das Mädchen’ begint ermee te schermen en het concept zal meer dan waarschijnlijk op tafel komen bij de verklaring van Rome eind maart bij de zestigste verjaardag van de Unie. Als Le Pen haar zin zou krijgen, kunnen we alleen maar hopen dat dit land dan van Frankrijk vanaf raakt en deel uit zal gaan maken van een noordelijkere alliantie. En als onze Waalse broeders dat dan niet zouden willen aanvaarden, is er geen enkele reden meer om dit land verder te laten bestaan. Laat Wallonië dan aansluiten bij la douce France, zodat er alleen nog het probleem Brussel over zou blijven met zijn kakofonie van burgemeesters, gemeenteraden, OCMW’s en politiezones. Mits de geldkraan vanuit Vlaanderen dicht te draaien zal er ook daarvoor een oplossing gevonden kunnen worden (dat laatste zou men best ook nu al doen, mocht Brussel volharden met haar nieuwe, absurde geluidsnormen).
Zegt de meester tegen zijn leerlingen: ‘Een polyglot is iemand die meerdere talen spreekt. Hoe noemt men echter iemand die maar één taal spreekt?’. Waarop de hele klas: ‘Een Waal!’ Bovenstaande is een oude mop, die het nog steeds doet, al zou men het woord Waal stilaan beter vervangen door francofoon, zoals zopas nog bleek in Brussel.
In de stad die niemand ons benijdt, bestaat er een inburgeringsbeleid voor de massa’s vreemdelingen die daar blijven aanspoelen, zowel van Nederlandstalige als Franstalige kant. Het ‘Brussels Onthaalbureau Nieuwkomers’ (BON) heeft jaarlijks plaats voor 3.000 cursisten, maar slaagde er toch in voor 2016 nog 200 meer in te schrijven. Bij het inburgeringsproject van de Franse Gemeenschap, alhoewel verdeeld over twee organisaties, raakte men slechts aan een duizendtal niettegenstaande een vorstelijke subsidiëring van liefst 3 miljoen euro (dat betekent 3.000 euro per inschrijving!).
Vanwaar dat verschil? Vrij eenvoudig: de Nederlandstalige webstek van het BON is raadpleegbaar in twaalf talen, de Franstalige alleen in het Frans. Ze blijven er zo van overtuigd dat hun Frans nog steeds een wereldtaal is, dat ze er van uitgaan dat iedereen die in Brussel vooruit wil komen dat alleen maar in het Frans kan doen. Van hoogheidswaanzin gesproken…
Feitelijk is deze zaak niets nieuws. Het was reeds bekend dat heel wat inwijkelingen die in Wallonië en Brussel terecht komen, naar Vlaanderen uitwijken omdat men zich daar tenminste gemakkelijker verstaanbaar kan maken, ook in een andere taal.
---
Ondertussen is onze nationale Charel voor drie dagen afgereisd naar Israël om daar e.e.a. te gaan bespreken i.v.m. de nieuw geplande joodse nederzettingen op Palestijns gebied. Gelukkige premier die blijkbaar in eigen land noch in de E.U. problemen heeft en zich dan maar gaat bezig houden met andermans problemen elders…
Na de overwinning van Trump bij de Amerikaanse presidentsverkiezingen zijn de beurzen over de hele wereld flink de hoogte in gegaan. Ook bij ons, maar hier kwam er nog een extra reden bij: de afschaffing vanaf 1 januari 2017 van de speculatietaks, een eis van Kris Peeters als tegengewicht voor de taxshift. Die speculatietaks heeft de staat niets opgebracht, integendeel men heeft er zo’n 80 miljoen euro mee verloren. Knap werk van Peeters, net zoals trouwens zijn demarches i.v.m. de Antwerpse haven en de e-commerce. Er staat het land trouwens nog erger te wachten als ze de aspirant burgemeester van Antwerpen laten doen. Weer als een soort tegengewicht, nu tegen de geplande vermindering van de vennootschapsbelasting, wil de CD&V van Peeters een meerwaardebelasting invoeren. Die zou dan, volgens de altijd chagrijnige Eric Van Rompuy, broer van de natte dweil en misschien daardoor voorzitter van de Kamercommissie voor Financiën, de kleine belegger niet treffen, zoals dat met de speculatietaks wel het geval was. Dat zou kunnen, maar in plaats van de kleine belegger, zou dan wel eens de grote belegger het kunnen laten afweten, wat de staat nog veel meer zal kosten. Met Peeters, Van Rompuy en hun CD&V heeft deze centrumrechtse federale regering geen oppositie meer nodig.
Om de financiën van dit land weer gezond te krijgen, zal er meer moeten gebeuren dan al dat gerommel in de marge. Ik heb het al meermaals gehad over die index, die nergens nog bestaat en men beter ook hier zou afschaffen. Maar er is meer. Dit land heeft zowat de hoogste belastingen van heel Europa en dat is dan nog een understatement. Want om die belastingen, die zelfs door een centrumrechtse regering niet afgebouwd raken, toch niet verder te verzwaren, heeft men een hele reeks achterpoortjes uitgevonden, waarop werkgevers noch werknemers enige belasting betalen. Dat zijn de ecocheques, de maaltijdcheques, de bedrijfswagens, de tankkaarten, de bedrijfspensioenen, de hospitalisatieverzekeringen en nog van dat moois, teveel om op te noemen. Al deze zaken hebben slechts één zaak gemeen: ze mogen de zware lasten op arbeid (54%) niet nóg zwaarder maken. Er wordt dan ook geen belasting op geheven en het gaat om vele miljarden (meer dan 2 miljard alleen al voor de maaltijdcheques).
Om alle bovenstaande extrafiscale tegemoetkomingen in stand te kunnen houden, is er zelfs een hele nieuwe industrie ontstaan van bedrijven die die cheques maken en uitdelen, van overheidsinstanties die dat allemaal moeten beheren en controleren en dat alles om ervoor te zorgen dat die bijkomende inkomsten niet belast zouden worden. Ondertussen moet men er wel voor blijven zorgen dat onze sociale zekerheid betaalbaar blijft, de koopkracht behouden en de zorgbehoevenden geholpen. Tegenover het buitenland komt er hier dan nog bij dat we met die hele communautaire structuur zitten die meestal nog eens extra geld kost. Denk maar aan dat Brusselse GEN (mijn blog van 2 dezer), dat 800 miljoen euro tekort kwam om aan de Waalse kant afgewerkt te worden. Welnu, de federale regering heeft de NMBS nog maar eens een extra miljard euro geleend (bovenop de 5 à 6 die ze al gekregen heeft), dat voor de helft door de regering Michel zal gedragen worden en door de Vlamingen betaald. Comme d’habitude.
Wat kan men daaraan doen? Wel, in de eerste plaats dit land splitsen en in Vlaanderen niet langer de Belgische systemen kopiëren, maar weer met een wit blad beginnen, de vlaktaks invoeren met een bodem voor wie onder de armoedegrens leeft, het gerecht hervormen, de index afschaffen en alle hierboven vernoemde achterpoortjes sluiten. Misschien een basisinkomen invoeren (afhankelijk van de aan de gang zijnde experimenten) en dan tegelijk alle uitkeringen én de dubbele nationaliteit afschaffen, de legerdienst (of een burgerdienst) weer invoeren. Utopia? Kan zijn, maar zoals we nu bezig zijn, zullen we het ook nooit redden.
Twee jaar geleden verloor de haven van Antwerpen de hele haventrafiek van de Chiquita bananen aan Vlissingen, 170.000 ton, volgens havenschepen Van Peel mede als gevolg van een weinig flexibele havenarbeid. Dat gat gaat binnenkort gedeeltelijk worden gevuld met een andere bananenimporteur, Greenyard, die de vruchten invoert vanuit Suriname en Duinkerken inwisselt tegen Antwerpen. Het gaat om 50.000 ton, maar dat aantal zou gestadig opgevoerd kunnen worden naar 100.000. Is de Antwerpse haven voor Greenyard dan wél flexibel genoeg? ‘Verre van’, zegt Greenyard voorzitter Hein Deprez, ‘Een bedrijf als het onze (nota bene, met hoofdzetel in Sint-Katelijne-Waver) kan zich nooit in de haven van Antwerpen vestigen. Met die manier van werken kan dat de dag van vandaag niet meer’.
Met ‘Die manier van werken’ bedoelt Deprez de door Kris Peeters ‘aangepaste’ wet Major, waardoor bedrijven nu wel havenarbeiders aanwerven mogen buiten de havenpool, het zogeheten ‘kot’, maar die moeten nog steeds erkend zijn door de vakbonden, waardoor logistieke arbeid 10 km buiten de haven nog altijd een stuk goedkoper uitvalt.
---
Eenzelfde scenario kennen we ondertussen ook al bij de e-commerce, nog zo’n sector waarbij Peeters voor een aanpassing heeft gezorgd, die ook daar erin bestaat dat bedrijven eerst een akkoord moeten sluiten met de vakbonden. Het enige bedrijf dat er bij ons in geslaagd is dat tot nu toe gedaan te krijgen is schoenhandel Torfs, waar men tegenwoordig drie uur langer kan werken (tot 23.00 uur i.pl.v. 20.00 uur), waardoor klanten kunnen bestellen tot 19.00 uur. Voor die uren krijgen het personeel 25% meer betaald op lonen die al 10% hoger liggen dan bij de buitenlandse concurrentie. Torfs blijft zo de uitzondering die de regel bevestigt. Andere bedrijven, die al geprobeerd hebben met de vakbonden te onderhandelen, zoals bv de Belgische tak van de Franse sportwinkelketen Decathlon, hebben afgehaakt omdat de vakbonden niet alleen wilden praten over de lonen, maar ook over de verlofregelingen en andere verplichtingen.
Die Peeters die dat allemaal (niet) voor mekaar krijgt, ambieert wel burgemeester van Antwerpen of schepen van de haven te worden bij de volgende gemeenteraadsverkiezingen…
De titel hierboven komt niet van mij, maar van Bert Anciaux, ooit minister van mobiliteit en slaat op de regelingen i.v.m. de geluidsnormen voor het vliegverkeer rond en over Brussel. Zoals zoveel van die sluimerende Loch Ness gevallen in dit land, komt dit verhaal regelmatig terug boven water. Denk maar aan de diverse andere politici die zich op dit dossier de tanden hebben stukgebeten: aan Isabelle Durant (Ecolo), die ermee begonnen was, aan ex-NMBS baas Etienne Schouppe (CD&V) en aan Melchior Wathelet Jr (cdH) die er zijn politieke carrière mee verspeelde.
Normaal zouden de nieuwe regels al zijn ingegaan, maar ‘schupke’ Weyts heeft een moratorium van 60 dagen kunnen verkrijgen, waarbij ze tot 22 dezer werden uitgesteld*. Brussels minister voor Leefmilieu, een zekere Céline Flémaut, wil er niet meer over praten, zelfs niet in het bestaande overlegcomité. Als de nieuwe regels worden toegepast, verliest Brussels Airport meer dan waarschijnlijk zo’n 8% van zijn vluchten, zowel vracht als passagiers, plus 3.000 arbeidsplaatsen. Van de 60.000 arbeidsplaatsen (directe en niet-directe) die er nu op Zaventem – de belangrijkste economische motor van dit land na de haven van Antwerpen - zijn, gaan er heel wat naar (meestal laag geschoolde) mensen uit Brussel, waar nu al een werklozenpercentage is van meer van 20%. Een deel daarvan riskeert dan ook zijn job te verliezen. Ik blijf erbij dat, als men op Zaventem duizenden jobs verspeelt door de halsstarrigheid van Brussel, men in de eerste plaats werknemers uit Brussel moet ontslaan. Het zou erg zijn als er daar straks Vlamingen worden afgedankt door de onwil van Brusselse politici. Daar is niets onrechtvaardigs aan, ook al zal men gegarandeerd dan weer afkomen met de (geïmporteerde) armoede van de ‘hoofdstad van Europa’.
* De Vlaamse regering kan en zal waarschijnlijk een nieuwe verlenging van dit moratorium aanvragen. Dit is technisch mogelijk, omdat het Vlaams Gewest en de Vlaamse Gemeenschap nog altijd twee aparte rechtspersonen zijn. Een truc die vroeger ook door de francofonen werd boven gehaald om het probleem van Brussel-Halle/Vilvoorde op de lange baan te schuiven. Die deinsden er zelfs niet voor terug de Duitstalige Oostkantonners zo’n moratorium te laten aanvragen, wat met de plaatselijke socialistische minister-president nog lukte ook.
---
En dan nog dit: in het Vlaams parlement kreeg Geert Burger te horen dat hij niet duidelijk genoeg was geweest in zijn statement om het verbod op de inreisvisa voor bepaalde moslimlanden naar de States te veroordelen. Hij zal dan eerst Trump moeten uitleggen waar Vlaanderen ligt. Misschien gaat er bij The Donald wel een lichtje branden als Geert zou zeggen dat het in de buurt is van dat ‘hellhole’ waarmee Trump zelf Brussel op de kaart zette tijdens zijn presidentscampagne…
Antwerpen is niet de enige stad in dit land waar ze de verkeersproblemen niet opgelost krijgen. Brussel heeft er zelfs meer dan een. Zo is er rond de stad het Gewestelijk Expresnet, ook bekend onder de afkorting GEN. Dat is een voorstadsnet met spoorverbindingen in en rond Brussel, waarvan het begin van de werken al dateert van eind jaren 1980. Het heeft tot nu toe al meer dan twee miljard euro gekost. In tegenstelling tot Oosterweel is er van dat GEN al wel een flinke portie afgewerkt. Je mag drie keer raden aan welke kant het niét klaar is. Juist, aan de Waalse kant. Om het daar te kunnen afwerken, meer bepaald tussen Ottignies en Nijvel, is er nog eens 800 miljoen euro nodig, dat normaal door het Waalse gewest zou moeten betaald worden. En daar wordt het verhaal weer communautair.
Er is nl bij de NMBS een verdeelsleutel voorzien van 60% voor Vlaanderen en 40% voor Wallonië, terwijl beide landshelften ongeveer evenveel kilometers spoor tellen. Nu vinden de Walen dat zij daardoor een te klein budget hebben en stellen ze een nieuwe verdeelsleutel voor: 50/50. Doet denken aan de manier waarop ze de toezeggingen voor het uitoefenen van het huisartsenberoep wilden veranderen. Als we echter niet het aantal kilometer rails, maar het aantal spoorreizigers zouden nemen, dat is dat 75% voor Vlaanderen en 25% voor Wallonië. Zo bekeken zou 70/30 een juistere verhouding geven dan de huidige 60/40, laat staan 50/50.
Het blijft altijd hetzelfde liedje: als er getrokken moet worden, staan onze Waaltjes op de eerste rij. Als er betaald moet worden, zijn ze niet thuis. Nu maar hopen dat Vlaanderen het been stijf houdt. Al bij al wérkt het GEN aan Vlaamse kant en zijn de Walen het slachtoffer van een slechte planning en/of investering. Of hebben ze misschien teveel representatiegeld moeten uitgeven aan hun talrijke adviesraden, om het bij een actueel thema te houden…
---
I.v.m. dat laatste, nog dit. PS-voorzitter Di Rupo wil de cumuls binnen zijn partij afschaffen, maar is zelf nog steeds partijvoorzitter, parlementslid én burgemeester van Bergen. Het eerste teken dat ook hij zich aan die nieuwe regels gaat houden, moeten we nog steeds krijgen. ‘Luister naar mijn woorden, maar zie niet naar mijn daden’.
De belangrijkste taak van de Europese Centrale Bank (ECB) bestaat er eigenlijk in de waarde van de euro in ’t oog te houden. Dat is meteen de reden waarom de bank de E.U. al enkele jaren overspoelt met liquiditeiten om er zo voor te zorgen dat we niet in een deflatie terecht zouden komen. Feitelijk zou men een inflatie moeten hebben van iets tegen de 2% om van een ideale situatie te spreken. Zover zijn we echter nog niet in Europa, maar wél in België. In januari kon onze Nationale Bank (NBB) zelfs 2,65% optekenen. Dat is dan weer des Guten zuviel. Een hogere inflatie mag dan wel een teken zijn dat de economie aantrekt, ‘te’ blijft nog altijd trop. Door het feit dat de Europese rente belachelijk laag blijft, verliezen bij zo’n situatie onze spaarders immers 2,5% van de waarde van hun spaarcenten, niet op een eventuele vermogenswinstbelasting, zoals CD&V dat zou willen want die is er niet, maar op het vermogen zelf.
Hoe kan dat, nu dat we in dit land een inflatie kennen van 2,65%, terwijl dat in onze buurlanden hoogstens 1,8% is (in Nederland zelfs maar 1%) ? Wel, dat danken we onze index. Als onze inflatie te snel stijgt, zoals nu het geval is, wordt de zgz ‘spilindex’ overschreden en stijgen automatisch alle lonen en uitkeringen. Dat gebeurt alleen hier, ‘only in Belgium’. Het interprofessioneel loonakkoord dat zopas nog gesloten werd door vakbonden en werkgevers, het eerste na enkele jaren, geeft de mogelijkheid de lonen maximaal te doen stijgen met 1,1% maar dan wel bovenop de inflatie. Daarmee maken we de loonkloof met de buurlanden opnieuw groter, stijgen de lonen hier meer dan daar en wordt alles in dit land weer iets duurder. Die geschiedenis blijft zich herhalen. Marc Lambotte, de topman van Agoria, het vroegere Fabrimetal, noemde zopas in de Trends van 19 januari de automatische indexering nog waanzin: ‘Niet het loonakkoord, maar de indexering jaagt onze loonkosten de hoogte in’, zei hij. ‘De vakbonden blijven dat banendodende mechanisme verdedigen, de bedrijven betalen de factuur en creëren door de extra kosten minder jobs’…
De man heeft grotendeels gelijk als men ziet dat bv de Brugse Bombardier fabriek nog maar eens in slechte papieren zit. Het bedrijf dreigt voor een zoveelste keer afgeslankt te moeten worden en een filiaal te worden van een vestiging in Noord-Frankrijk (niét in Oost-Europa of verder weg). Dat die fabriek in Brugge überhaupt nog bestaat, dankt ze aan de bestellingen van De Lijn, de NMBS en de MIVB, die ook al leven van overheidssubsidies. Het busbouwbedrijf Van Hool daarentegen houdt stand omdat het zelf een nieuwe fabriek heeft gevestigd in Macedonië, waardoor het nog kan concurreren op de wereldmarkt. Bedrijven, zoals (het nu Canadese) Bombardier, die in verschillende landen opereren, zien ook het loonverschil en kiezen eieren voor hun geld. Het alternatief is eindigen zoals Opel Antwerpen, Ford Genk of Caterpillar in Gosselies.
N.a.v. de schandalen rond de Luikse intercommunale Publifin, waar tientallen politieke mandatarissen, voor het overgrote deel PS’ers die het in Wallonië voor het zeggen hebben, maandelijks tot 3.000 euro kregen voor vergaderingen die ze niet bijwoonden en die soms niet eens gehouden werden, is er een voorstel van Open VLD om die intercommunales te privatiseren. Op die manier zou hun werking transparanter worden en zouden ze zich niet kunnen veroorloven om onverantwoorde verliezen te lijden, die dan door de belastingbetaler moeten worden opgehoest. Buiten het feit van de onverantwoorde steekpenningen die er bij Publifin werden uitgedeeld, zitten er in die adviesraden ook mensen die niet alleen de vennootschap zouden moeten besturen, maar die tegelijkertijd meestal ook nog een functie hebben in de gemeente én in hun partij. Kassa, kassa!
Het houdt daar in Luik trouwens niet op bij Publifin. Stéphane Moureau, om wie het allemaal ging, mag dan wel ontslag hebben genomen als burgemeester van Ans (zijn kleinste verliespost, zeg maar), zopas meldde Sudpresse, een Waalse krant van de Mediagroep, nog dat er ook zo iets loos is bij de Hulpverleningszone Luik. Sinds 1 januari 2015 is de organisatie van de hulpverleningsdiensten – in het kader van de brandweerhervorming – overgegaan van een gemeentelijk naar een zonaal systeem en worden de 34 zones bestuurd door een raad van burgemeesters, die daarvoor geen extra betaling krijgen. Met uitzondering dan van Luik. Daar heeft men er een intercommunale van gemaakt, waar iedereen wél extra betaald wordt. Dat gaat dan over 30 raadsleden – ook weer overwegend PS’ers - die jaarlijks samen zo’n kwart miljoen euro kosten!
In het kader van de hele heisa waarover hierboven sprake, gaat de Vlaamse regeringstop zich vandaag dus buigen over het decreet Lokaal Bestuur om te zien of bepaalde taken niet beter worden overgeheveld naar de privé. Met tante Homans aan het lokale bestuursroer kunnen we hopen dat ze, na de voor haar (en voor ons, Vlamingen) goede afloop van de zaak Thiéry/Linkebeek, ook dit varkentje wel zal gewassen krijgen.
In Frankrijk heeft de laatste voorverkiezing voor het presidentschap plaatsgevonden, deze van de socialisten (of wat ervan overblijft). Ook nu zaten de peilingen ernaast en heeft de vrij onbekende Benoît Hamont, een vroegere minister van Onderwijs, het gehaald van ‘Manuel from Barcelona’. Hamont gaat echt de linkse toer op met voorstellen voor een 32-urige werkweek en een basisloon voor iedereen. Normaal gesproken heeft hij al in de eerste ronde, ergens in april, geen schijn van kans tegen Marine Le Pen van het FN en François Fillon van de Républicains en is het zelfs erg twijfelachtig of hij meer stemmen zal halen dan Emmanuel Macron, een ex-bankier(!) die uit de PS is gestapt, met een eigen partij opkomt (‘En marche’!) en zich situeert als libéral-démocrat. Er is zelfs nog een vijfde kandidaat, de radicaal-linkse Jean-Luc Mélanchon, die al meer heeft meegedongen maar voor rechts en centrumrechts eerder gevaarlijk wordt als hij niét zou meedoen en zijn kiezers voor een andere kandidaat zouden stemmen.
PS’er Hamont heeft daarenboven het nadeel uit te komen voor de partij van Hollande. ‘Monsieur normale’ doet wijselijk zelf niet meer mee. Nooit was een Franse president zo onpopulair als hij. Verder gelooft niemand in een 32-uren werkweek, nu men ook in Frankrijk juist af wil van de 35-uren om zelfs langer te gaan werken. Hamont’s oproep voor een basisloon voor iedereen is dan weer iets dat niet alleen in Frankrijk leeft en dat zelfs bij ons al bekend is van de jaren 1980/90, toen het werd gelanceerd door zakenman Roland Duchâtelet, die destijds de beweging Vivant oprichtte.
Er lopen momenteel al enkele testprojecten met dat basisloonprincipe in Finland en – op zeer beperkt gemeentelijke schaal – in Nederland. Het principe is dat men aan iedere inwoner van een land een bepaald vast inkomen wil geven, of hij/zij nu werkt of niet. Bij Vivant was dat per volwassene 750 euro en 1.300 voor een gepensioneerde. Dat lijkt absurd, maar men mag niet vergeten dat onze huidige sociale zekerheid evenveel kost als het netto inkomen van alle werkende mensen samen. Met een basisinkomen voor iedereen zouden alle andere vormen van uitkeringen wel worden afgeschaft. Meteen zou men ook het leger van ambtenaren en de huidige administratie er omheen die al de nu bestaande uitkeringssystemen moet controleren gedecimeerd kunnen worden, wat tenslotte zou kunnen betekenen dat zo’n basisloon voor iedereen goedkoper zou kunnen uitvallen dan wat ons nu de sociale zekerheid kost*.
Dat basisinkomen moet wel verbonden worden met de nationaliteit, waarvan men er maar één meer mag hebben. Ofwel ben je burger van een land en dan kun je ervan genieten, ofwel niet en dan val je uit de boot. Ook dat zou heel wat zaken duidelijker maken. Voor België is het basisloon voor iedereen nog niet voor morgen, al was het maar omdat de vakbonden er honderden miljoenen euro’s, die ze nu krijgen voor ‘administratief werk’, zouden kwijtspelen. Toch loont het de moeite in ’t oog te houden hoe de projecten in Nederland en vooral in Finland zullen verlopen.
* François Fillon, de kandidaat van Les Républicains, wil o.m. 50.000 ambtenarenposten schrappen. Hoe hij dat juist gaat doen, is mij niet duidelijk, maar met het invoeren van een basisloon zou dat wel een stuk eenvoudiger worden, als Duchâtelet gelijk zou hebben.
Zaterdag was er het nieuws dat e.o.a. studie, die liefst drie jaar geduurd had, had uitgewezen dat één Vlaming op twee zijn werk niet graag doet of niet meer aan kan. Werkzaam werk schijnt hier ver te zoeken. Heel wat mensen zouden op hun tandvlees zitten, het niet meer zien zitten. Als redenen werd opgegeven dat de wereld teveel te snel blijft veranderen, dat niets nog zeker is, dat er steeds meer gepresteerd moet worden en de digitalisering het leven steeds meer beheerst. Wat dat laatste betreft, had men het dan over de digitalisering op het werk. Waarover zo goed als niet gesproken werd en waarnaar waarschijnlijk ook niet gezocht werd, is de digitalisering buiten het werk. Het is nu al een feit dat heel wat jonge en minder jonge mensen verslaafd zijn geraakt aan hun smartphone en daardoor alleen al elke dag (én nacht, soms) onder druk staan van zaken waarover ze zich vroeger weinig of geen zorgen maakten. Ze beginnen hun werkdag al met beslommeringen en onder druk. Voor velen is het constant multitasken geworden, zoals men dat tegenwoordig zegt. Wie met het openbaar vervoer naar zijn werk komt en er meer gelegenheid toe heeft zijn smartphone te gebruiken, heeft er dikwijls al een eerste serie sociale medianieuws op zitten nog vóór hij begint te werken. Zoiets is inderdaad niet vol te houden.
---
Nog zaterdag begon het Chinese Nieuwjaar. Dat wordt ook bij ons gevierd, want ook hier bevindt zich een vrij grote Chinese gemeenschap. Dat is niet van gisteren en van die mensen, meestal harde werkers, hebben wij zo goed als nooit last gehad. Als die er al eens was, was het gewoonlijk door problemen binnen de Chinese plaatselijke leefwereld zelf. Onze mensen werden en worden er niet door lastig gevallen, een situatie die zich ook is voordoet bij de vele joden die hier sinds eeuwen verblijven, maar jammer genoeg is dat niet het geval bij de steeds talrijker wordende groep moslims.
Het Chinese jaar staat telkens in het teken van een dier en dit jaar is het de haan. Aan dat dier worden niet teveel goede punten toegekend en 2017 zou dan ook wel eens een moeilijk jaar kunnen worden, voor de Chinezen, maar ook voor de anderen. Wie in elk geval gewend is aan de haan, zijn de Walen, die dat dier in hun vlag hebben en inderdaad aan een moeilijk jaar begonnen zijn.
Voor de derde keer in enkele decennia is Wallonië opgeschrikt door een groot politiek schandaal met als spil de PS. De eerste keer was dat de Agusta affaire, daarna die van Charleroi en nu Publifin. De eerste twee keer heeft de PS de schandalen overleefd door telkens een van hun topmensen op te offeren. Bij Agusta was dat voorzitter ‘dieu’ Spitaels, bij het schandaal van de ‘parvenus’ was het toenmalig Waals minister-president Van Cau(wenbergh), nu zou het Waals minister Kubla kunnen worden. Of het echter een derde keer gaat lukken op die manier weer het tij te keren, is maar de vraag. Sinds de opkomst van de PTB (de Waalse tak van de PvdA) kan de PS het zich niet meer veroorloven dergelijke blunders te maken. De neo-communisten van Hedebouw (perfect tweetalig o.w.v. Vlaamse ouders!) zitten volgens de peilingen in Wallonië al tussen de 15 en de 20%, mocht er nu verkiezingen zijn. Hoe langer men in die Publifin-poel blijft roeren, hoe erger het zal worden. Door het daarbij komende schandaal van Kazachgate is ook de MR besmeurd, waardoor ze niet kan profiteren van de situatie en wordt de PTB de lachende derde. En het jaar van de haan is nog maar pas begonnen!
Het begin van de bouw van dat eurostadion door Ghelamco op parking C van de Heizel is verder af dan ooit. Na de bedenkingen bij RSC Anderlecht (dat alleen nog met Ghelamco praat via zijn advocaten!), de terughoudendheid van de KBVB (dat zijn Rode Duivels eerder wil zien spelen in diverse stadions), de klachten van Vilvoorde en Melle en die van 68 particulieren, kan de gemeente Grimbergen, op wiens grondgebied dat stadion zou moeten komen, geen goedkeuring tot bouwvergunning geven. Reden is een buurtweg op de parking, die al wel 50 jaar niet meer bestaat, maar nooit van de gemeentelijke plannen werd afgevoerd. Het lijkt inderdaad Kafka, maar alle middelen zijn goed om dat gedrocht van een stadion tegen te houden, dat mee gaat zorgen voor een verdere verfransing van de Vlaamse Rand en het totaal vastlopen van het verkeer op de Grote Ring rond Brussel, die zich ook al op Vlaams grondgebied bevindt. Verder had Brussel in eerste instantie gezegd dat het stadion de belastingbetaler niets zou kosten en nu spreekt men al van 120 miljoen euro, plus nog ettelijke miljoenen die er jaarlijks kunnen bij komen.
Dat de opschorting van die virtuele buurweg er niet gekomen is, danken we aan de groenen. Dat is zo eens iets anders. Die zitten nl mee in de bestuursmeerderheid van de gemeente Grimbergen. Denk nu niet dat die een oprisping van Vlaamsgezindheid hebben gekregen. Ze doen het alleen om ecologische redenen, maar dat kan de pret niet bederven. De andere twee meerderheidspartijen, CD&V en Open VLD hebben daar klaarblijkelijk geen last van Vlaamsgezindheid (Evenmin als Schauvliegje blijkbaar). Zij zouden de zoveelste verfransing hebben geslikt. Te onthouden bij de gemeenteraadsverkiezingen van volgend jaar.
De slag om de Heizel houdt trouwens niet op bij een eurostadion dat we niet nodig hebben (voor de helft van de prijs kan men het Koning Boudewijnstadion verbouwen én ervoor zorgen dat de Memorial Van Damme blijft bestaan). Ook Uplace geraakt niet uit de startblokken. Bij de talrijke tegenstanders heeft zich nu ook Unizo gevoegd, die in beroep is gegaan tegen de bouwvergunning. Verder heeft Uplace zelf bot gevangen bij de Raad van State met zijn verzoek de rechters die het eerste negatief oordeel velden te wraken. Dat kan wettelijk, maar is zeer ongebruikelijk en niet van dien aard om de andere rechters van gedacht te doen veranderen.
Het lijkt allemaal een beetje kinderachtig, maar men hier moet vechten met de middelen die men heeft. Om het Vlaams karakter van de Ring te behouden, een verkeersinfarct te vermijden en de middenstand uit de regio te steunen, wettigt het doel deze middelen. Het gaat trouwens niet alleen om dat eurostadion en Uplace, maar ook om het nog te bouwen Brusselse Neo-complex , terwijl er pas al zo’n mastodont is geopend, Docks Bruxel, dat vanaf dag één al te koop staat. Blijkbaar niet gebouwd met de intentie om het uit te baten, maar om het te verkopen!. In deze tijd van groeiende e-commerce is het bovendien waanzin nóg meer winkels bij te bouwen, waar klanten straks alleen nog bij raken via het openbaar vervoer. Zie je dat al gebeuren?
Er zijn zo van die zaken die blijven terugkomen. Ik had het eergisteren nog over het probleem om werkkrachten te vinden in West-Vlaanderen, waar Noord-Fransen wél en Walen liever niet komen werken. Nog zo’n zaak is die van de e-commerce, die ook in Vlaanderen een hoge vlucht neemt, maar waarvan we zelf niet veel vruchten plukken. Dat werd nog eens bevestigd met de nu reeds bekende cijfers over 2016. De snelheid waarmee dat bekend wordt is gewoon omdat die online gegevens via het Internet razendsnel kunnen worden gedownload.
Vorig jaar vloeide 53,7% van de uitgaven die in dit land online gebeurden naar het buitenland. Het is de eerste keer dan de kaap van 50% overtroffen wordt. In absolute cijfers praten we dan over zo’n 4 miljard euro. De reden waarom dit gebeurt is bekend: in België begint de nacht om 20.00 uur, in Nederland en Duitsland wordt er doorgewerkt, de hele avond én de nacht. Zelfs online bedrijven met een .be achter het email adres zijn voor één derde in het buitenland gevestigd en bezorgen hun bestellingen van ergens vlak over de grens. De levertermijnen blijken steeds belangrijker te worden dan de prijzen. Het probleem is niet nieuw en minister van Arbeid Kris Peeters had er zelfs een nieuw ‘kader’, zoals dat heet, voor laten maken om ook hier avond- en nachtarbeid voor e-commerce toe te laten. Net zoals bij het zgz harmoniseren van de havenarbeid in Antwerpen, is er echter een akkoord nodig met de vakbonden en het resultaat daarvan is zo goed als noppes. Het enige bedrijf met naam dat daarin geslaagd is zijn Schoenen Torfs, al weet men niet tegen welke prijs. Ondertussen is wel gebleken dat 40% van de Belgen pas na 20.00 uur online shopt en bij Belgische bedrijven dan niet meer terecht kan.
Men schat dat die 4 miljard euro die naar het buitenland gaan, goed zouden kunnen zijn voor een kleine 20.000 jobs (meer dan 13.000 zijn reeds verloren gegaan sinds de regering Michel aantrad), vooral jobs voor laaggeschoolden, waar een tekort aan is. Het zou met een Trump niet waar zijn
Terwijl onze media hun kranten en zendtijd gul ter beschikking stellen voor elke hond met een hoed op die denkt iets negatiefs over Trump te zeggen te hebben, laat ‘The Donald’ er geen gras over groeien en tekent hij elke dag wel een nieuw presidentieel besluit waarbij hij bevestigt te zullen doen wat hij heeft beloofd. Ongehoord: een verkozene die gaat doen wat hij beloofd heeft!. Misschien is dat de reden waarom Verhofstadt nu door de States reist, om daar te gaan vertellen dat men zoiets niét doet en dat hij, toen hij verkozen werd, juist het tegenovergestelde heeft gedaan!
Verhofstadt gaat daar ‘zijn’ Verenigde Staten van Europa verdedigen en zijn nieuwste boek ‘De Ziekte van Europa’ promoten. Over zijn gesjachel met Grillo en de Vijf Sterrenbeweging zal er wel niets in staan, want het werd een jaar eerder al geschreven. Alleen durfde hij het niet uit te geven vٕóór de Amerikaanse verkiezingen voorbij waren. In tegenstelling tot Nigel Farage van de eurosceptische Ukip wordt Verhofstadt niét verwacht in het Witte Huis. Erg, hé.
Gelukkig voor de Amerikanen is Verhofstadt in Amerika een nobele onbekende die daar drie keer niets voorstelt. Hoe het verder met Trump en zijn totale omkeer van de Amerikaanse politiek en economie verder zal verlopen is nog koffiedik kijken, maar zal zeker niet door de Don Quichote van het Europees parlement beïnvloed, laat staan bepaald worden. Ondertussen heeft de Dow Jones, voor de eerste keer in de geschiedenis, de kaap van de 20.000 punten overschreden en is hij verdrievoudigd sinds 2009. Nieuw voor mij was dat de States, net als België, een vennootschapsbelasting hebben van 35%, maar ook daaraan zou Trump iets gaat doen, wat hier nog altijd niet zeker is.
In plaats van zich met Trump bezig te houden zouden onze media en politiekers best eerst eens voor hun eigen deur vegen en zorgen dat heel wat zaken, die hier fout zitten, geregeld worden. Misschien krijgen ook zij daar straks, bij de volgende verkiezingen, de kans niet meer voor.
Het is feitelijk al oud nieuws, maar het blijft actueel. De provincie West-Vlaanderen heeft de laagste werkloosheid van heel België. Ze grenst aan de provincie Henegouwen, waar de grootste werkloosheid heerst. Als normaal mens zou men dan denken dat zo’n probleem snel kan worden opgelost. Misschien in een normaal land, maar niet hier. De Waalse werklozen komen slechts met mondjesmaat naar Vlaanderen werken, zeker als ze daarvoor wat verder van huis moeten. Het heeft niets met de taal te maken, want Noord-Franse werklozen komen wél naar West-Vlaanderen werken, soms van veel verder en dit al enkele decennia lang. Een taalgrens blijkt meer tegen te houden dan een landsgrens. Er zijn in West-Vlaanderen momenteel al bedrijven waar zowat de helft van de werknemers Fransen zijn en waar de voertaal op de werkvloer Frans is. Stel u voor, onze werkende mensen passen zich in eigen land aan aan de buitenlandse werknemers. Daar komt misschien wat verandering in, nu men ook al bezig is Roemeense en Poolse werkkrachten aan te trekken, aan wie men zelfs in het Frans weinig uitgelegd krijgt en men dan maar begonnen is met die tussendoor Nederlands bij te brengen, met drie dagen per week intensieve les. Fransen, Roemenen en Polen, maar (bijna) geen Walen!
Nu is er ook een nieuw initiatief van VOKA en het Forem, de Waalse tegenhanger van de Vlaamse VDAB, die in Doornik en Bergen (nota bene: de thuisstad van Di Rupo!) jobbeurzen gaan organiseren om Waalse werklozen te overtuigen toch naar Vlaanderen te komen werken. Volgens het Forem is het niet alleen een kwestie van taal, maar zouden Waalse werklozen bang zijn dat op hen in Vlaanderen wordt neergekeken en zij er zich als tweederangsburgers zouden voelen. Hun ‘Waalse trots’, zeg maar. Ocharme toch!
---
P.S. Eergisteren had ik een probleem met mijn Internetverbinding. Pop.skynet.be, de server van Proximus, vroeg me mijn ‘netwerkwachtwoord’. Ik wist niet eens dat zoiets bestond. Het was ook de eerste maal dat me zoiets gevraagd werd in meer dan 13 jaar. Mijn bijgeroepen systeembeheerder vond er een, waarvan ik zelf nooit gehoord had. Misschien was dat ooit opgegeven door de verkoper van mijn eerste PC met Internet. Enfin, er werd dan maar een nieuw wachtwoord ingezet, waarna alles nog eens moest gevalideerd worden en ik tenslotte mijn mailbox weer kon gebruiken.
In mijn blog van gisteren had ik een foutje gemaakt. De peiling, waarvan sprake, ging niet uit van VTM en RTL, maar van VTM, Het Laatste Nieuws en Le Soir. Niet dat het veel uitmaakt, maar ik zap tijdens de Tv-journaals wel eens naar RTL, kwestie van ook eens een andere klok te horen en die hadden het toen over ‘notre’ grand baromètre.
Een van de redenen waarom de peilingen tegenwoordig niet meer kloppen, heeft ook te maken met de sociale media. Er is tegenwoordig een overdaad aan nieuws, waarvan een deel gewoon nep is. Wat er bij de peiling waarvan sprake nog bij kwam, was dat ze was opgenomen vóór het duidelijk werd wat voor schade het schandaal rond Publifin in Wallonië bij de PS had teweeg gebracht. De PS die in de uitgebrachte enquête in Wallonië al op een historisch laagtepunt zat (minder dan 25%), zal waarschijnlijk nog verder zakken. De partij mag dan al 21 maatregelen genomen hebben om de cumul te bestrijden, zolang er geen koppen rollen zal dat bij de man in de straat niet veel uithalen.
Zo blijkt nog maar eens dat de sociaaldemocraten in Europa op de terugweg zijn. In Wallonië hebben ze hun vingers danig verbrand, in Frankrijk spelen ze meer dan waarschijnlijk niet mee voor het presidentschap en in Nederland, waar men half maart gaat stemmen en waar ze samen met de VVD de regering vormen, ziet het er voor hen al niet veel beter uit.
Nederlands premier Mark Rutte (VVD) heeft zich daar ook nog eens belachelijk gemaakt met paginagrote advertenties, waarbij hij de immigranten in zijn land vraagt ‘normaal te doen’ en anders op te rotten. Dat komt dan van een premier die zelf de zaken uit de hand heeft laten lopen, toen hij de kans had er iets aan te doen. Doet denken aan Verhofstadt, maar dan op financieel gebied, die ook vertelde hoe het moest en er daarna niets aan deed toen hij er de kans toe kreeg. Dat ons Gwendolientje zich achter Rutte schaart om ongeveer hetzelfde te zeggen*, zal straks ook weinig indruk maken op de doorsnee Vlaamse kiezer.
* Op de nieuwjaarsreceptie van haar partij zei ze letterlijk, dat 'leven volgens de wetten van de sharia' niet allen achterlijk, maar ook onvaarbaardbaar is. Zou ze eindelijk ook het licht gezien hebben?
Er werd gisteren weer een peiling bekend gemaakt, deze uitgevoerd door VTM en RTL. Ik denk niet dat we ons daar nog druk over moeten maken. Nadat vorig jaar gebleken was dat de enquêteurs er grandioos naast zaten bij de voorspellingen i.v.m. de Brexit, de Amerikaanse verkiezingen én de verkiezingen bij les Républicains, zaten ook deze omtrent de voorverkiezingen bij de Franse socialisten vorige zondag er glad naast. Ook hier was de (voorlopige) winnaar een wit konijn, een zekere Hamon – (ex)minister van Onderwijs, die 5% meer stemmen haalde dan de gedoodverfde kandidaat ‘Manuel from Barcelona’ Valls. Het staat echter nu al zo goed als vast dat wie er volgende zondag ook de tweede ronde zal winnen bij de Franse socialisten, weinig of geen kans maakt tegen het duo Le Pen (FN) en Fillon (Républicains), ook al omdat een derde socialist, Macron, een bankier die Hollande’s minister zonder Financiën werd, maar aftrad, als onafhankelijke gaat meedoen als zgz ‘derde weg’.
---
De kans dat de bouw van dat Eurostadion op parking C van de Heizel doorgaat, wordt met de dag kleiner. Buiten de diverse klachten, o.m. van de gemeente Wemmel en de stad Vilvoorde, blijkt nu ook voetbalclub Anderlecht uit het voorakkoord te willen stappen en geldt zo’n beetje hetzelfde voor de Belgische voetbalbond, waar ondervoorzitter Bart Verhaeghe (Club Brugge) het stadion een oneerlijke vorm van concurrentie vindt. Volgens groen Brussels parlementslid Arnaud Verstraete, die het contract voor de bouw en de uitbating van het stadion heeft kunnen inkijken, zal het het Brussels gewest meer dan 125 miljoen euro kosten, dat is meer dan driemaal het oorspronkelijk bedrag. Daar bovenop geeft de stad Brussel, nu nog eigenaar van parking C, de grond zomaar gratis weg aan een privébedrijf.
En nu maar hopen dat dit stadion er niet komt. Het zal de verdere verfransing van de Vlaamse Ring stoppen, ervoor zorgen dat de grote Ring rond Brussel niet helemaal komt stil te staan (het Oosterweel syndroom) en de organisatoren van de Van Damme Meeting, de grootste atletiekgebeurtenis van dit land, de zekerheid geven dat hun jaarlijks sportfeest kan blijven doorgaan.
In mijn blog van 19 dezer (‘Cosa nostra, Waalse versie') had ik al aangekaart dat zelfs een nochtans verfranste Vlaming door de Luikse PS werd tegengewerkt om CEO te worden van Ethias. De man was al financieel directeur en zou de vroegere CEO, ene Bernard Thiry, die van malversaties beschuldigd werd, opvolgen. Nu blijkt de reden van het ontslag van die Thiry valsheid in geschriften geweest te zijn en dat was gebeurd toen hij een verzekering afsloot met een politieke medestander nadat die bij een storm een boom op zijn serre had gekregen en daarvoor niét verzekerd was. Die laatste was niemand minder dan Stéphane Moreau, de voorzitter van het zopas in opspraak gekomen Publifin. Niemand kan bij benadering zeggen hoeveel die Moreau daar verdient (nou, ja), maar men spreekt van minstens een half miljoen tot één miljoen euro. Het feit dat zo iemand dan nog probeert een verzekeringsmaatschappij op te lichten voor een onrechtmatige schadeclaim en dat dan nog doet via politieke relaties, zegt genoeg. Het doet denken aan leden van onze koninklijke familie, die als ze het vliegtuig nemen, economy tickets kopen en dan in business class gaan zitten in de hoop dat men ze daarvoor niet zal durven aanspreken (dat gebeurt écht!). Zoals Ernest Hemingway het ooit stelde: ‘Rich people are not like you and me. They spend less money’.
Bij onze Nationale Bank blijkt ook geld genoeg te zitten. Het was al geweten dat de gouverneur ervan een hoger loon krijgt dan die van de FED in Amerika. Daar er nu vier vicegouverneurs aan het einde van hun termijn zijn en moeten worden herbevestigd of vervangen, iets wat steeds leidt tot een politieke stoelendans, blijkt dat België het enige land is waar de Nationale Bank acht bestuursleden heeft. Dat zijn er twee meer dan in de andere landen en dat in een tijd dat het gros van de activiteiten van de bank is overgenomen door de Europese Centrale Bank.
Fons Verplaetse, een oud gouverneur van dezelfde Nationale Bank, zei zopas nog in een interview dat in België de burgers rijk zijn en de staat arm. Niet moeilijk als men ziet hoe die staat met geld blijft smijten.
De Amerikaanse verkiezingen zijn al twee maanden voorbij. Tot ieders verrassing heeft de underdog gewonnen en dat kunnen de verliezers nog steeds niet slikken. Zelfs tijdens en na de inauguratie van ‘The Donald’ blijft men op straat komen om daartegen te protesteren. Zoiets ziet men wel eens meer gebeuren, maar dan in ontwikkelingslanden, waar nogal eens een scheve verkiezingsschaats gereden wordt. In de States was dat niet het geval. Zelfs de insinuaties omtrent een hacking in de servers van beide partijen door de Russen werden nooit hard gemaakt. Wat willen die betogers, dat men voortaan geen verkiezingen meer houdt? Of dat voortaan de straat de wet dicteert? Erger wordt het nog als men ziet dat er zowat over de hele wereld betoogd wordt omdat Trump in de USA de verkiezingen gewonnen heeft. Dat zoiets mogelijk is, laat nog maar eens zien dat de overgrote meerderheid van de (hoofdzakelijk) westerse media links tot uiterst links gezind is. Zij verslaan geen nieuws meer, zij willen zelf het nieuws maken. Dat dit hen niet (meer) lukt – zie ook de Brexit en de verkiezingen bij les Républicains in Frankrijk – maakt hen woedend. Zij zijn slechte verliezers, ‘suckers’ om het in het taalgebruik van Trump te zeggen.
Wat men trouwens in de commentaren van onze media steeds vergeet is, dat niet alleen Trump zelf gewonnen heeft, maar ook zijn partij, die de meerderheid behaalde in zowel de Kamer van Volksvertegenwoordigers als in de Senaat en daarenboven 2/3 van de gouverneursposten in de wacht sleepte.
Geen enkele politieker of partij kan vanaf de eerste dag van zijn aantreden beoordeeld worden, ongeacht wat hij zegt of doet. De eerste klassieke beoordeling zijn de eerste 100 dagen. Nog 97 te gaan.
In mijn vorige blog had ik het er al over: dit land verspeelde twee miljard euro door de oversubsidiëring van een windmolenpark in de Noordzee. Daar houdt het trouwens niet bij op. Sinds men begonnen is met energiebesparingen te subsidiëren, is daar drie en een half miljard euro aan uitgegeven. Een groot deel ervan ging naar wie zonnepanelen plaatste, waarvan nu geweten is dat ze zichzelf terugbetalen, zelfs nu ze duurder zijn dan toen. Allemaal miljarden die Charel en Co tekort komen bij het opmaken van de begroting en waarbij koortsachtig moet gezocht worden naar alternatieven. Steeds opnieuw eindigt het met nachtelijke- en weekeindvergaderingen om via knip- en plakwerk toch e.e.a. geregeld te krijgen. De geschiedenis herhaalt zich. Nu er eindelijk nog eens een federale regering was zonder socialisten gingen we eens zien wat we gingen zien. Meer van hetzelfde blijkt nu. Als excuus kan gelden dat het land vooral sinds 2014 af te rekenen kreeg met enkele nieuwe problemen zoals de terroristische aanslagen en het exploderen van de immigratie. Dat laatste met dank aan ‘Mutti’, die uitgerekend door onze Vlaamse universiteiten daarvoor dan nog beloond werd met een doctor honoris causa…
En dan heeft de regering Michel nog het geluk dat de oppositie echt niet veel voorstelt. Crombez krijg zijn manschappen met moeite onder controle, alle goede bedoelingen ten spijt. Om in Antwerpen straks nog een kans te maken iets te betekenen wordt er steeds meer op aangedrongen een kartel te vormen met de groenen, maar in feite vissen de twee linkse partijen in eenzelfde vijver. Het enige district dat ze in de koekenstad de vorige keer hebben kunnen winnen, was Borgerokko en dat dank zij de steun van de communisten van de PvdA, die ze mee in het bestuur hebben moeten opnemen. Het zou voor de socio’s helemaal erg worden, als ze straks nog zouden moeten rekenen op Kris Peeters om De Wever de duivel aan te doen. Stel u voor: een federaal minister die speciaal verhuist om bij gemeenteraadsverkiezingen de voorzitter van een andere meerderheidspartij – waarmee hij nog een jaar zou moeten samenwerken op federaal vlak – zijn burgemeesterzitje af te pakken!
In Wallonië wordt dezelfde socialistische partij zwaar geteisterd door de Waalse tegenhanger van die communisten, die – volgens de peilingen (maar wat zijn die nog waard?) – bij de komende gemeenteraadsverkiezingen daar 18% van de stemmen zouden halen. Nu er dat Publifin schandaal is uitgebroken, herhaalt zich in het Luikse hetzelfde verhaal dat men 12 jaar geleden in Charleroi heeft meegemaakt. In feite is het nog erger, daar de Luikse PS-federatie een onafhankelijk statuut heeft binnen de PS en die partij op eigen houtje geen beslissingen kan nemen over de te voeren politiek in de regio van de ‘cité ardente’.
In een pas verschenen boek over de Belgische politiek: (‘ Het verstolde land’), schrijft Erik Buyst, prof economische geschiedenis aan de KU Leuven dat de Belgische politiek al honderd jaar dezelfde is, ‘waarbij de klok dezelfde toon slaat’. Ook de komst van de N-VA heeft daaraan niets kunnen veranderen. Buyst heeft het boek geschreven samen met Kristof Smeyers. Uitgegeven door Polis, 509 bladzijden, te verkrijgen aan 24,95 euro via de webwinkel van ’t Pallieterke.
