Het begin van de bouw van dat eurostadion door Ghelamco op parking C van de Heizel is verder af dan ooit. Na de bedenkingen bij RSC Anderlecht (dat alleen nog met Ghelamco praat via zijn advocaten!), de terughoudendheid van de KBVB (dat zijn Rode Duivels eerder wil zien spelen in diverse stadions), de klachten van Vilvoorde en Melle en die van 68 particulieren, kan de gemeente Grimbergen, op wiens grondgebied dat stadion zou moeten komen, geen goedkeuring tot bouwvergunning geven. Reden is een buurtweg op de parking, die al wel 50 jaar niet meer bestaat, maar nooit van de gemeentelijke plannen werd afgevoerd. Het lijkt inderdaad Kafka, maar alle middelen zijn goed om dat gedrocht van een stadion tegen te houden, dat mee gaat zorgen voor een verdere verfransing van de Vlaamse Rand en het totaal vastlopen van het verkeer op de Grote Ring rond Brussel, die zich ook al op Vlaams grondgebied bevindt. Verder had Brussel in eerste instantie gezegd dat het stadion de belastingbetaler niets zou kosten en nu spreekt men al van 120 miljoen euro, plus nog ettelijke miljoenen die er jaarlijks kunnen bij komen.
Dat de opschorting van die virtuele buurweg er niet gekomen is, danken we aan de groenen. Dat is zo eens iets anders. Die zitten nl mee in de bestuursmeerderheid van de gemeente Grimbergen. Denk nu niet dat die een oprisping van Vlaamsgezindheid hebben gekregen. Ze doen het alleen om ecologische redenen, maar dat kan de pret niet bederven. De andere twee meerderheidspartijen, CD&V en Open VLD hebben daar klaarblijkelijk geen last van Vlaamsgezindheid (Evenmin als Schauvliegje blijkbaar). Zij zouden de zoveelste verfransing hebben geslikt. Te onthouden bij de gemeenteraadsverkiezingen van volgend jaar.
De slag om de Heizel houdt trouwens niet op bij een eurostadion dat we niet nodig hebben (voor de helft van de prijs kan men het Koning Boudewijnstadion verbouwen én ervoor zorgen dat de Memorial Van Damme blijft bestaan). Ook Uplace geraakt niet uit de startblokken. Bij de talrijke tegenstanders heeft zich nu ook Unizo gevoegd, die in beroep is gegaan tegen de bouwvergunning. Verder heeft Uplace zelf bot gevangen bij de Raad van State met zijn verzoek de rechters die het eerste negatief oordeel velden te wraken. Dat kan wettelijk, maar is zeer ongebruikelijk en niet van dien aard om de andere rechters van gedacht te doen veranderen.
Het lijkt allemaal een beetje kinderachtig, maar men hier moet vechten met de middelen die men heeft. Om het Vlaams karakter van de Ring te behouden, een verkeersinfarct te vermijden en de middenstand uit de regio te steunen, wettigt het doel deze middelen. Het gaat trouwens niet alleen om dat eurostadion en Uplace, maar ook om het nog te bouwen Brusselse Neo-complex , terwijl er pas al zo’n mastodont is geopend, Docks Bruxel, dat vanaf dag één al te koop staat. Blijkbaar niet gebouwd met de intentie om het uit te baten, maar om het te verkopen!. In deze tijd van groeiende e-commerce is het bovendien waanzin nóg meer winkels bij te bouwen, waar klanten straks alleen nog bij raken via het openbaar vervoer. Zie je dat al gebeuren?
Er zijn zo van die zaken die blijven terugkomen. Ik had het eergisteren nog over het probleem om werkkrachten te vinden in West-Vlaanderen, waar Noord-Fransen wél en Walen liever niet komen werken. Nog zo’n zaak is die van de e-commerce, die ook in Vlaanderen een hoge vlucht neemt, maar waarvan we zelf niet veel vruchten plukken. Dat werd nog eens bevestigd met de nu reeds bekende cijfers over 2016. De snelheid waarmee dat bekend wordt is gewoon omdat die online gegevens via het Internet razendsnel kunnen worden gedownload.
Vorig jaar vloeide 53,7% van de uitgaven die in dit land online gebeurden naar het buitenland. Het is de eerste keer dan de kaap van 50% overtroffen wordt. In absolute cijfers praten we dan over zo’n 4 miljard euro. De reden waarom dit gebeurt is bekend: in België begint de nacht om 20.00 uur, in Nederland en Duitsland wordt er doorgewerkt, de hele avond én de nacht. Zelfs online bedrijven met een .be achter het email adres zijn voor één derde in het buitenland gevestigd en bezorgen hun bestellingen van ergens vlak over de grens. De levertermijnen blijken steeds belangrijker te worden dan de prijzen. Het probleem is niet nieuw en minister van Arbeid Kris Peeters had er zelfs een nieuw ‘kader’, zoals dat heet, voor laten maken om ook hier avond- en nachtarbeid voor e-commerce toe te laten. Net zoals bij het zgz harmoniseren van de havenarbeid in Antwerpen, is er echter een akkoord nodig met de vakbonden en het resultaat daarvan is zo goed als noppes. Het enige bedrijf met naam dat daarin geslaagd is zijn Schoenen Torfs, al weet men niet tegen welke prijs. Ondertussen is wel gebleken dat 40% van de Belgen pas na 20.00 uur online shopt en bij Belgische bedrijven dan niet meer terecht kan.
Men schat dat die 4 miljard euro die naar het buitenland gaan, goed zouden kunnen zijn voor een kleine 20.000 jobs (meer dan 13.000 zijn reeds verloren gegaan sinds de regering Michel aantrad), vooral jobs voor laaggeschoolden, waar een tekort aan is. Het zou met een Trump niet waar zijn
Terwijl onze media hun kranten en zendtijd gul ter beschikking stellen voor elke hond met een hoed op die denkt iets negatiefs over Trump te zeggen te hebben, laat ‘The Donald’ er geen gras over groeien en tekent hij elke dag wel een nieuw presidentieel besluit waarbij hij bevestigt te zullen doen wat hij heeft beloofd. Ongehoord: een verkozene die gaat doen wat hij beloofd heeft!. Misschien is dat de reden waarom Verhofstadt nu door de States reist, om daar te gaan vertellen dat men zoiets niét doet en dat hij, toen hij verkozen werd, juist het tegenovergestelde heeft gedaan!
Verhofstadt gaat daar ‘zijn’ Verenigde Staten van Europa verdedigen en zijn nieuwste boek ‘De Ziekte van Europa’ promoten. Over zijn gesjachel met Grillo en de Vijf Sterrenbeweging zal er wel niets in staan, want het werd een jaar eerder al geschreven. Alleen durfde hij het niet uit te geven vٕóór de Amerikaanse verkiezingen voorbij waren. In tegenstelling tot Nigel Farage van de eurosceptische Ukip wordt Verhofstadt niét verwacht in het Witte Huis. Erg, hé.
Gelukkig voor de Amerikanen is Verhofstadt in Amerika een nobele onbekende die daar drie keer niets voorstelt. Hoe het verder met Trump en zijn totale omkeer van de Amerikaanse politiek en economie verder zal verlopen is nog koffiedik kijken, maar zal zeker niet door de Don Quichote van het Europees parlement beïnvloed, laat staan bepaald worden. Ondertussen heeft de Dow Jones, voor de eerste keer in de geschiedenis, de kaap van de 20.000 punten overschreden en is hij verdrievoudigd sinds 2009. Nieuw voor mij was dat de States, net als België, een vennootschapsbelasting hebben van 35%, maar ook daaraan zou Trump iets gaat doen, wat hier nog altijd niet zeker is.
In plaats van zich met Trump bezig te houden zouden onze media en politiekers best eerst eens voor hun eigen deur vegen en zorgen dat heel wat zaken, die hier fout zitten, geregeld worden. Misschien krijgen ook zij daar straks, bij de volgende verkiezingen, de kans niet meer voor.
Het is feitelijk al oud nieuws, maar het blijft actueel. De provincie West-Vlaanderen heeft de laagste werkloosheid van heel België. Ze grenst aan de provincie Henegouwen, waar de grootste werkloosheid heerst. Als normaal mens zou men dan denken dat zo’n probleem snel kan worden opgelost. Misschien in een normaal land, maar niet hier. De Waalse werklozen komen slechts met mondjesmaat naar Vlaanderen werken, zeker als ze daarvoor wat verder van huis moeten. Het heeft niets met de taal te maken, want Noord-Franse werklozen komen wél naar West-Vlaanderen werken, soms van veel verder en dit al enkele decennia lang. Een taalgrens blijkt meer tegen te houden dan een landsgrens. Er zijn in West-Vlaanderen momenteel al bedrijven waar zowat de helft van de werknemers Fransen zijn en waar de voertaal op de werkvloer Frans is. Stel u voor, onze werkende mensen passen zich in eigen land aan aan de buitenlandse werknemers. Daar komt misschien wat verandering in, nu men ook al bezig is Roemeense en Poolse werkkrachten aan te trekken, aan wie men zelfs in het Frans weinig uitgelegd krijgt en men dan maar begonnen is met die tussendoor Nederlands bij te brengen, met drie dagen per week intensieve les. Fransen, Roemenen en Polen, maar (bijna) geen Walen!
Nu is er ook een nieuw initiatief van VOKA en het Forem, de Waalse tegenhanger van de Vlaamse VDAB, die in Doornik en Bergen (nota bene: de thuisstad van Di Rupo!) jobbeurzen gaan organiseren om Waalse werklozen te overtuigen toch naar Vlaanderen te komen werken. Volgens het Forem is het niet alleen een kwestie van taal, maar zouden Waalse werklozen bang zijn dat op hen in Vlaanderen wordt neergekeken en zij er zich als tweederangsburgers zouden voelen. Hun ‘Waalse trots’, zeg maar. Ocharme toch!
---
P.S. Eergisteren had ik een probleem met mijn Internetverbinding. Pop.skynet.be, de server van Proximus, vroeg me mijn ‘netwerkwachtwoord’. Ik wist niet eens dat zoiets bestond. Het was ook de eerste maal dat me zoiets gevraagd werd in meer dan 13 jaar. Mijn bijgeroepen systeembeheerder vond er een, waarvan ik zelf nooit gehoord had. Misschien was dat ooit opgegeven door de verkoper van mijn eerste PC met Internet. Enfin, er werd dan maar een nieuw wachtwoord ingezet, waarna alles nog eens moest gevalideerd worden en ik tenslotte mijn mailbox weer kon gebruiken.
In mijn blog van gisteren had ik een foutje gemaakt. De peiling, waarvan sprake, ging niet uit van VTM en RTL, maar van VTM, Het Laatste Nieuws en Le Soir. Niet dat het veel uitmaakt, maar ik zap tijdens de Tv-journaals wel eens naar RTL, kwestie van ook eens een andere klok te horen en die hadden het toen over ‘notre’ grand baromètre.
Een van de redenen waarom de peilingen tegenwoordig niet meer kloppen, heeft ook te maken met de sociale media. Er is tegenwoordig een overdaad aan nieuws, waarvan een deel gewoon nep is. Wat er bij de peiling waarvan sprake nog bij kwam, was dat ze was opgenomen vóór het duidelijk werd wat voor schade het schandaal rond Publifin in Wallonië bij de PS had teweeg gebracht. De PS die in de uitgebrachte enquête in Wallonië al op een historisch laagtepunt zat (minder dan 25%), zal waarschijnlijk nog verder zakken. De partij mag dan al 21 maatregelen genomen hebben om de cumul te bestrijden, zolang er geen koppen rollen zal dat bij de man in de straat niet veel uithalen.
Zo blijkt nog maar eens dat de sociaaldemocraten in Europa op de terugweg zijn. In Wallonië hebben ze hun vingers danig verbrand, in Frankrijk spelen ze meer dan waarschijnlijk niet mee voor het presidentschap en in Nederland, waar men half maart gaat stemmen en waar ze samen met de VVD de regering vormen, ziet het er voor hen al niet veel beter uit.
Nederlands premier Mark Rutte (VVD) heeft zich daar ook nog eens belachelijk gemaakt met paginagrote advertenties, waarbij hij de immigranten in zijn land vraagt ‘normaal te doen’ en anders op te rotten. Dat komt dan van een premier die zelf de zaken uit de hand heeft laten lopen, toen hij de kans had er iets aan te doen. Doet denken aan Verhofstadt, maar dan op financieel gebied, die ook vertelde hoe het moest en er daarna niets aan deed toen hij er de kans toe kreeg. Dat ons Gwendolientje zich achter Rutte schaart om ongeveer hetzelfde te zeggen*, zal straks ook weinig indruk maken op de doorsnee Vlaamse kiezer.
* Op de nieuwjaarsreceptie van haar partij zei ze letterlijk, dat 'leven volgens de wetten van de sharia' niet allen achterlijk, maar ook onvaarbaardbaar is. Zou ze eindelijk ook het licht gezien hebben?
Er werd gisteren weer een peiling bekend gemaakt, deze uitgevoerd door VTM en RTL. Ik denk niet dat we ons daar nog druk over moeten maken. Nadat vorig jaar gebleken was dat de enquêteurs er grandioos naast zaten bij de voorspellingen i.v.m. de Brexit, de Amerikaanse verkiezingen én de verkiezingen bij les Républicains, zaten ook deze omtrent de voorverkiezingen bij de Franse socialisten vorige zondag er glad naast. Ook hier was de (voorlopige) winnaar een wit konijn, een zekere Hamon – (ex)minister van Onderwijs, die 5% meer stemmen haalde dan de gedoodverfde kandidaat ‘Manuel from Barcelona’ Valls. Het staat echter nu al zo goed als vast dat wie er volgende zondag ook de tweede ronde zal winnen bij de Franse socialisten, weinig of geen kans maakt tegen het duo Le Pen (FN) en Fillon (Républicains), ook al omdat een derde socialist, Macron, een bankier die Hollande’s minister zonder Financiën werd, maar aftrad, als onafhankelijke gaat meedoen als zgz ‘derde weg’.
---
De kans dat de bouw van dat Eurostadion op parking C van de Heizel doorgaat, wordt met de dag kleiner. Buiten de diverse klachten, o.m. van de gemeente Wemmel en de stad Vilvoorde, blijkt nu ook voetbalclub Anderlecht uit het voorakkoord te willen stappen en geldt zo’n beetje hetzelfde voor de Belgische voetbalbond, waar ondervoorzitter Bart Verhaeghe (Club Brugge) het stadion een oneerlijke vorm van concurrentie vindt. Volgens groen Brussels parlementslid Arnaud Verstraete, die het contract voor de bouw en de uitbating van het stadion heeft kunnen inkijken, zal het het Brussels gewest meer dan 125 miljoen euro kosten, dat is meer dan driemaal het oorspronkelijk bedrag. Daar bovenop geeft de stad Brussel, nu nog eigenaar van parking C, de grond zomaar gratis weg aan een privébedrijf.
En nu maar hopen dat dit stadion er niet komt. Het zal de verdere verfransing van de Vlaamse Ring stoppen, ervoor zorgen dat de grote Ring rond Brussel niet helemaal komt stil te staan (het Oosterweel syndroom) en de organisatoren van de Van Damme Meeting, de grootste atletiekgebeurtenis van dit land, de zekerheid geven dat hun jaarlijks sportfeest kan blijven doorgaan.
In mijn blog van 19 dezer (‘Cosa nostra, Waalse versie') had ik al aangekaart dat zelfs een nochtans verfranste Vlaming door de Luikse PS werd tegengewerkt om CEO te worden van Ethias. De man was al financieel directeur en zou de vroegere CEO, ene Bernard Thiry, die van malversaties beschuldigd werd, opvolgen. Nu blijkt de reden van het ontslag van die Thiry valsheid in geschriften geweest te zijn en dat was gebeurd toen hij een verzekering afsloot met een politieke medestander nadat die bij een storm een boom op zijn serre had gekregen en daarvoor niét verzekerd was. Die laatste was niemand minder dan Stéphane Moreau, de voorzitter van het zopas in opspraak gekomen Publifin. Niemand kan bij benadering zeggen hoeveel die Moreau daar verdient (nou, ja), maar men spreekt van minstens een half miljoen tot één miljoen euro. Het feit dat zo iemand dan nog probeert een verzekeringsmaatschappij op te lichten voor een onrechtmatige schadeclaim en dat dan nog doet via politieke relaties, zegt genoeg. Het doet denken aan leden van onze koninklijke familie, die als ze het vliegtuig nemen, economy tickets kopen en dan in business class gaan zitten in de hoop dat men ze daarvoor niet zal durven aanspreken (dat gebeurt écht!). Zoals Ernest Hemingway het ooit stelde: ‘Rich people are not like you and me. They spend less money’.
Bij onze Nationale Bank blijkt ook geld genoeg te zitten. Het was al geweten dat de gouverneur ervan een hoger loon krijgt dan die van de FED in Amerika. Daar er nu vier vicegouverneurs aan het einde van hun termijn zijn en moeten worden herbevestigd of vervangen, iets wat steeds leidt tot een politieke stoelendans, blijkt dat België het enige land is waar de Nationale Bank acht bestuursleden heeft. Dat zijn er twee meer dan in de andere landen en dat in een tijd dat het gros van de activiteiten van de bank is overgenomen door de Europese Centrale Bank.
Fons Verplaetse, een oud gouverneur van dezelfde Nationale Bank, zei zopas nog in een interview dat in België de burgers rijk zijn en de staat arm. Niet moeilijk als men ziet hoe die staat met geld blijft smijten.
De Amerikaanse verkiezingen zijn al twee maanden voorbij. Tot ieders verrassing heeft de underdog gewonnen en dat kunnen de verliezers nog steeds niet slikken. Zelfs tijdens en na de inauguratie van ‘The Donald’ blijft men op straat komen om daartegen te protesteren. Zoiets ziet men wel eens meer gebeuren, maar dan in ontwikkelingslanden, waar nogal eens een scheve verkiezingsschaats gereden wordt. In de States was dat niet het geval. Zelfs de insinuaties omtrent een hacking in de servers van beide partijen door de Russen werden nooit hard gemaakt. Wat willen die betogers, dat men voortaan geen verkiezingen meer houdt? Of dat voortaan de straat de wet dicteert? Erger wordt het nog als men ziet dat er zowat over de hele wereld betoogd wordt omdat Trump in de USA de verkiezingen gewonnen heeft. Dat zoiets mogelijk is, laat nog maar eens zien dat de overgrote meerderheid van de (hoofdzakelijk) westerse media links tot uiterst links gezind is. Zij verslaan geen nieuws meer, zij willen zelf het nieuws maken. Dat dit hen niet (meer) lukt – zie ook de Brexit en de verkiezingen bij les Républicains in Frankrijk – maakt hen woedend. Zij zijn slechte verliezers, ‘suckers’ om het in het taalgebruik van Trump te zeggen.
Wat men trouwens in de commentaren van onze media steeds vergeet is, dat niet alleen Trump zelf gewonnen heeft, maar ook zijn partij, die de meerderheid behaalde in zowel de Kamer van Volksvertegenwoordigers als in de Senaat en daarenboven 2/3 van de gouverneursposten in de wacht sleepte.
Geen enkele politieker of partij kan vanaf de eerste dag van zijn aantreden beoordeeld worden, ongeacht wat hij zegt of doet. De eerste klassieke beoordeling zijn de eerste 100 dagen. Nog 97 te gaan.
In mijn vorige blog had ik het er al over: dit land verspeelde twee miljard euro door de oversubsidiëring van een windmolenpark in de Noordzee. Daar houdt het trouwens niet bij op. Sinds men begonnen is met energiebesparingen te subsidiëren, is daar drie en een half miljard euro aan uitgegeven. Een groot deel ervan ging naar wie zonnepanelen plaatste, waarvan nu geweten is dat ze zichzelf terugbetalen, zelfs nu ze duurder zijn dan toen. Allemaal miljarden die Charel en Co tekort komen bij het opmaken van de begroting en waarbij koortsachtig moet gezocht worden naar alternatieven. Steeds opnieuw eindigt het met nachtelijke- en weekeindvergaderingen om via knip- en plakwerk toch e.e.a. geregeld te krijgen. De geschiedenis herhaalt zich. Nu er eindelijk nog eens een federale regering was zonder socialisten gingen we eens zien wat we gingen zien. Meer van hetzelfde blijkt nu. Als excuus kan gelden dat het land vooral sinds 2014 af te rekenen kreeg met enkele nieuwe problemen zoals de terroristische aanslagen en het exploderen van de immigratie. Dat laatste met dank aan ‘Mutti’, die uitgerekend door onze Vlaamse universiteiten daarvoor dan nog beloond werd met een doctor honoris causa…
En dan heeft de regering Michel nog het geluk dat de oppositie echt niet veel voorstelt. Crombez krijg zijn manschappen met moeite onder controle, alle goede bedoelingen ten spijt. Om in Antwerpen straks nog een kans te maken iets te betekenen wordt er steeds meer op aangedrongen een kartel te vormen met de groenen, maar in feite vissen de twee linkse partijen in eenzelfde vijver. Het enige district dat ze in de koekenstad de vorige keer hebben kunnen winnen, was Borgerokko en dat dank zij de steun van de communisten van de PvdA, die ze mee in het bestuur hebben moeten opnemen. Het zou voor de socio’s helemaal erg worden, als ze straks nog zouden moeten rekenen op Kris Peeters om De Wever de duivel aan te doen. Stel u voor: een federaal minister die speciaal verhuist om bij gemeenteraadsverkiezingen de voorzitter van een andere meerderheidspartij – waarmee hij nog een jaar zou moeten samenwerken op federaal vlak – zijn burgemeesterzitje af te pakken!
In Wallonië wordt dezelfde socialistische partij zwaar geteisterd door de Waalse tegenhanger van die communisten, die – volgens de peilingen (maar wat zijn die nog waard?) – bij de komende gemeenteraadsverkiezingen daar 18% van de stemmen zouden halen. Nu er dat Publifin schandaal is uitgebroken, herhaalt zich in het Luikse hetzelfde verhaal dat men 12 jaar geleden in Charleroi heeft meegemaakt. In feite is het nog erger, daar de Luikse PS-federatie een onafhankelijk statuut heeft binnen de PS en die partij op eigen houtje geen beslissingen kan nemen over de te voeren politiek in de regio van de ‘cité ardente’.
In een pas verschenen boek over de Belgische politiek: (‘ Het verstolde land’), schrijft Erik Buyst, prof economische geschiedenis aan de KU Leuven dat de Belgische politiek al honderd jaar dezelfde is, ‘waarbij de klok dezelfde toon slaat’. Ook de komst van de N-VA heeft daaraan niets kunnen veranderen. Buyst heeft het boek geschreven samen met Kristof Smeyers. Uitgegeven door Polis, 509 bladzijden, te verkrijgen aan 24,95 euro via de webwinkel van ’t Pallieterke.
Uitgerekend in de week van het autosalon riskeerden we met een stroomtekort te zitten. Dat is uiteindelijk niet gebeurd, maar het is wel opmerkelijk dat er nog steeds mensen zijn die denken dat we over x-aantal jaren allemaal elektrisch zullen rijden. Als dat nu al het geval had kunnen zijn, zouden we niet ver meer gereden hebben.
Vroegere studies hebben al uitgewezen dat we onze elektriciteitsproductie minstens met vijf zouden moeten vermenigvuldigen als we nog maar de helft van het huidige wagenpark enkel en alleen op elektrische stroom zouden willen laten rijden. De weinigen die nu al elektrische wagens kopen, kopen in de eerste plaats hybride wagens en rijden daarmee meestal op brandstof. De echte reden waarom ze die kopen is dan ook omdat ze bij aankoop zoveel subsidie krijgen (en sommigen om ermee uit te kunnen pakken). De dag dat de overheden de aankoop van die voertuigen niet meer zouden subsidiëren, zullen er heel wat minder van verkocht worden. Dat we eerst maar eens zorgen op te houden met alles en nog wat dat met groene stroom te maken heeft te subsidiëren. Een vergelijking tussen twee nieuwe windparken op de Noordzee – een Belgisch en een Nederlands - heeft zopas nog aangetoond dat eenzelfde molenpark de Belgische de staat 2 miljard(!) euro meer heeft gekost dan dat van onze noorderburen, louter o.w.v. de subsidies. In de toekomst zou dit niet meer gebeuren, zegt nu de betrokken staatssecretaris, maar ondertussen zijn we ook dat geld weer kwijt en zal dat moeten worden terugbetaald door de eindverbruiker: u en ik.
Op welke brandstof we in de toekomst zullen rijden wordt een en/en verhaal. Dat zal zowel elektrisch, op benzine en/of derivaten ervan, maar ook nog steeds op diesel, vooral voor het vrachtvervoer, op aardgas én op waterstof zijn. Dat laatste staat nog in zijn kinderschoenen, maar daarin komt verandering. Liefst dertien multinationals, waarbij zes autobouwers en twee olieproducenten, gaan samenwerken om waterstof te promoten, niet alleen voor de aandrijving van motoren, maar ook voor de opslag. Het overschot aan groene stroom uit wind- en zonne-energie, waar men nu geen blijf mee weet, kan straks worden opgevangen in waterstof, waarin het onbeperkt houdbaar kan blijven, iets wat met bv batterijen niet lukt. Wagens die op waterstof rijden zijn nu nog 10 tot 15% duurder, maar bij een grotere productie en meer mogelijkheden tot opladen (3 minuten voor een middelgrote auto, veel sneller dan een elektrische) zal dat wel veranderen.
Bij onze ‘Waalse broeders’ stinkt er wat. Sinds eind vorig jaar vallen de politieke lijken met bosjes uit de kast en, oh zo waar, het zijn bijna allemaal socialisten van de PS. De kans is trouwens groot dat de schandalen aan het licht zijn gebracht door de bloedroden van de PTB, de Waalse tak van onze PvdA, die de PS niet alleen zetels afsnoepen, maar nu ook afrekenen met een deel van hun cumulards en soortgenoten.
In december 2016 bleek dat meer dan twintig PS-mandatarissen maandelijks riante vergoedingen opstreken bij Publifin, een intercommunale ontstaan uit de samensmelting van allerlei Luikse verenigingen. De bedragen die ze daarvoor maandelijks kregen varieerden van een kleine 1.400 tot bijna 3.000 euro en dit voor vergaderingen die ze niet bijwoonden, die alleen in naam bestonden en nergens toe dienden. Die praktijk was al meer dan drie jaar aan de gang. En daar houdt het niet bij op. Een zekere Claude Parmentier, adjunct-kabinetschef van Waals minister van Lokale Besturen, Paul Furlan, is moeten opstappen nadat bleek dat hij een 'peulschil' van 153.000 euro had opgestreken waarvoor geen geldige reden kon verklaard worden. Dat geld kwam er via Nethys, een onderdeel van Publifin, ook in Vlaanderen bekend geraakt toen ze in Oostende een deel van Electrawinds overnam van de rode vrienden van Vande Lala. De grote baas van Nethys is de ondertussen beruchte Stéphane Moreau, ook burgemeester van Ans, waar hij indertijd zijn politieke vader wijlen Michel Daerden opzij kon zetten op een weinig klassieke manier (men sprak er van ‘vadermoord’). Niemand weet hoeveel die Moreau bij Nethys verdient (nou, ja), omdat hij een intercommunale op poten heeft gezet waarin ook de Vlaamse gemeente Voeren betrokken is en dan blijkt men dat niet te moeten aangeven.
Het kan daar in het Zuiden echter ook op een meer subtiele manier gebeuren. Zo is er de laatste tijd nogal wat te doen over verzekeraar Ethias die al een tijdje in slechte papieren zit. Ethias is de opvolger van Omob, een Waalse verzekeraar die ook al was moeten stoppen wegens ‘onregelmatigheden’. In september van vorig jaar moest de CEO van Ethias, de Waal Bernard Thiry, eveneens opstappen wegens zaken die het daglicht niet verdroegen. Die man moet nu vervangen worden en de opvolger zou in principe ene Benoît Verwilghen worden, financieel directeur en momenteel interim CEO, die door de media, ook de Vlaamse, omschreven wordt als een ‘Franstalige Antwerpenaar’ en in Luik woont. De man mag dan waarschijnlijk grondig verfranst zijn, dat belet niet dat de Walen hem als Vlaming blijven beschouwen en niet willen dat hij definitief CEO wordt van het noodlijdende Ethias, dat buiten Luik een tweede zetel heeft in Hasselt en dus ook Vlaamse klanten. Het bedrijf is bij de bankencrisis gered moeten worden door kapitaalinbreng van de Waalse, de federale én de Vlaamse regering die elk een vierde van de aandelen verworven. Het resterende kwart blijft in handen van wat men ‘het lokale bestuur’ noemt en blijkbaar in de eerste plaats Waals is, zodat de Walen toch zo goed als 50% van de aandelen hebben overgehouden. Zover is het gekomen dat men in dit land zelfs al gedesavoueerd wordt als men het etiket ‘Vlaming’ krijgt opgeplakt, ook al is men verfranst en woont men in Luik…
Gisteren viel er nogal wat politiek nieuws te rapen. Verhofstadt trok zijn kandidatuur in voor het voorzitterschap van het Europees parlement en dit net vóór de stemming zou beginnen. Hij vermeed daarmee de blamage dat men eens kon zien hoe weinigen er voor hem gestemd zouden hebben, zelfs van zijn eigen liberale Alde groepering. Als troostprijs zal het ‘Eurojoenk’, zoals Kaaiman hem noemt, waarschijnlijk vicevoorzitter worden, want alvorens forfait te geven had hij nog snel een akkoord gesloten met de EVP der christendemocraten, wier kandidaat, de Italiaan Tajani, het tenslotte (bij de vierde stembeurt!) haalde van de sociaaldemocraten. Deze laatste waren daar niet gelukkig mee, want ook met hen zou de herenboer uit Umbrië onderhandeld hebben. Zoals de zaken nu staan heeft de EVP alle Europese sleutelposten in handen en lijden de socialisten een zoveelste nederlaag.
---
De al zo geplaagde Oosterweelverbinding in Antwerpen heeft dezelfde dag nog eens twee negatieve verslagen gekregen van de auditeurs van de Raad van State, waar de actiegroep StRaten-Generaal al in 2015 naartoe was getrokken om met liefst elf argumenten te protesteren tegen de lopende MER en GRUP procedures. De Raad zelf moet daarover nu nog een definitieve beslissing nemen, maar meestal volgt die het advies van haar auditeurs. We zullen daar best niet van wakker liggen, want die Oosterweelverbinding komt er sowieso niet, evenmin als de overkapping voorgesteld door Ringland waarbij zopas nog een studie uitwees dat ze slechts 30% van de uitlaatgassen zou uitschakelen (voor het ‘vriendenprijsje’ van 9 miljard euro!). Het zou allemaal maar om te lachen zijn, ware het niet dat het verkeer rond Vlaanderens economische hoofdstad straks helemaal letterlijk stil zal staan.
---
Tenslotte legde de stad Vilvoorde ook nog maar eens een klacht neer tegen de bouw van het nationaal voetbalstadion op de parking C van de Heizel en dat is wél een goede zaak, want het zal o.m. de verfransing van de Vlaamse Ring ten noorden van Brussel tegenhouden en er tenminste voor zorgen dat er niet nóg extra verkeer bij zal komen op de reeds veel geplaagde Ring rond de zgz hoofdstad van Europa. Opmerkelijk was de uitspraak daarover van Luckas Vander Taelen (ex-Groen) in een column in De Tijd van gisteren: ‘De bouw van al dat voetbal- en belevingsgebeuren op de Vlaamse Heizel lijkt een nauwelijks verholen strategie van het Brusselse stadsbestuur: Vlamingen naar de Heizel lokken, omdat die toch niet meer naar het centrum komen’.
Als de bouw van dat stadion dit jaar niet kan beginnen, zal men er onmogelijk in 2020 voetbalmatchen kunnen organiseren tijdens de dan geplande Europese Kampioenschappen. In tegenstelling tot de andere projecten is er daarvoor echter wél een alternatief: men kan blijven voetballen in het Koning Boudewijnstadion dat tegen die tijd kan worden omgebouwd met de helft van de kosten die nodig zijn voor het Eurostadion op parking C. En als kaars op de taart zal men dan geen nieuwe locatie (én extra geld) moeten gaan zoeken voor de Memorial Van Damme, een organisatie die beter verdient dan zo genegeerd te worden.
Nog drie keer slapen en dan wordt ‘the Donald’ ingezworen als nieuwe president van de USA. Dit zal wel de politieke verrassing van de eeuw blijven. Het is nu afwachten of hij inderdaad alles gaat (willen) doen wat hij al getweet heeft.
Met zijn laatste opmerking over het ‘wir schaffen das’ van Angela Merkel zal hij nog niet teveel Europeanen tegen de haren gestreken hebben, gewoon omdat een meerderheid op het oude continent er evenzo over denkt. Ook over zijn mening i.v.m. de Brexit zal hij wel genoeg gelijkgezinden vinden, al is er feitelijk niemand die op dit ogenblijk weet hoe dat juist af gaat lopen.
Een ander paar mouwen zal het vervolgverhaal over de NATO worden, al heeft Trump ook in deze materie een deel van het gelijk aan zijn zijde, waar hij zegt dat ieder land zijn deel moet betalen als het door die NATO beschermd wil blijven. Dat geldt zeker ook voor dit land, dat er bovenop nog eens profiteert van het feit dat zowel het hoofdkwartier van die organisatie als dat van de SHAPE zich hier bevinden. Dé vraag wordt hoe zijn betrekkingen met Poetin zullen zijn, niet alleen o.w.v. de spanningen met de vroegere Sovjetstaten – in de eerste plaats Oekraïne – maar vooral Poetin’s toenadering tot het Turkije van sultan Erdogan. Turkije mag dan officieel (nog) deel uitmaken van de NATO, in werkelijkheid is het land op dat gebied al even onbetrouwbaar geworden als het dat is t.o.v. de E.U.
Het Turkse leger was tot voor kort het tweede grootste van de NATO. Sinds de mislukte coup van zes maand geleden en de uiterst harde repressie door Erdogan, is dat leger één derde van zijn manschappen kwijt, de helft van zijn generaals en 75% van zijn officieren binnen de NATO-structuren. Als gevolg van Erdogan’s zuiveringen zou de Turkse luchtmacht zelfs niet meer operationeel zijn. Ook van de hereniging van Cyprus, waar iedereen verwachtte dat die dit jaar zou plaats vinden, zal niet veel in huis komen, want Erdogan heeft al gesteld dat zijn troepen (30.000 man sterk) op het eiland zullen blijven, wat er ook zal beslist worden.
En dan is er nog Syrië, waarover volgende week in Kazakstan een poging tot vredesconferentie begint, overeengekomen tussen Rusland, Turkije en Iran en waarop Trump nu ook zou zijn uitgenodigd. Als laatstgenoemde daar naartoe trekt en er ook zijn eigen zelve blijft, kan het nog spannend worden.
Het wordt stilaan tijd dat het politieke leven weer op gang komt. Er is nog werk genoeg aan de winkel. Dat het niet gebeurt, heeft o.a. te maken met de verschillende nieuwjaarsrecepties waar de loftrompet gestoken wordt ook al valt er weinig te vieren. Alleen in Gent viel nog iets te beleven, toen Termont werd uitgefloten bij zijn uitleg over het nieuw verkeersplan voor de stad. Het zal even wachten worden tot men zich weer met ernstigere zaken gaat bezig houden. We zijn ondertussen al wel in week 3. Ik hoop alleen maar dat 2017 niet helemaal in het teken zal staan van de gemeenteraadsverkiezingen van 2018. Ik had er zelf nog niet bij stil gestaan, maar die zullen er pas zijn op 14 oktober van dat jaar! Als men ziet en hoort hoe sommigen, zelfs federale ministers, daar nu al mee bezig zijn, is het te vrezen dat we nog een hoop zever daarover te incasseren krijgen. Zeker via het gebruik/misbruik van de zgz sociale media valt het ergste te vrezen.
Een nieuwtje dat ik vorige week ontdekte, had te maken me het overlijden van minister van staat en oud gouverneur van de Nationale Bank, Luc Coene. De man werd alom geprezen, al werd ook bijna overal opgemerkt dat hij één schaduwkant had, nl in de periode dat hij kabinetschef was van Verhofstadt tijdens diens regeringen en ook hij dus mede verantwoordelijk was voor de financiële ontsporing die er toen heeft plaats gevonden. Wat ik niet wist was, dat bij het afscheid van de laatste regering Dehaene deze een reserve van 6% van het bbp had opgebouwd voor de kosten van de vergrijzing. Ook die 6% hebben Verhofstadt als premier en Vande Lanotte als minister van Begroting opgesoupeerd en zijn er mede de oorzaak van dat de latere federale regeringen meteen op hun tandvlees zaten.
In Europa mag men zich gelukkig achten dat Verhofstadt zich flink misrekend heeft door aan te willen pappen met die grillige Grillo. Het is hem zelfs kwalijk genomen binnen zijn eigen Europese liberale fractie en zou wel eens het einde van zijn Europese politieke ambities kunnen betekenen, iets wat ook ik reeds schreef (en hoopte) in mijn blog van 10 dezer (‘Commedia dell’ Arte’).
Na zo’n zeven jaar van discussie heeft de Vlaamse regering een akkoord gevonden over de hervorming van ons middelbaar onderwijs. Beter laat dan nooit, zou ik zeggen. Ik moet daar trouwens meteen bijvoegen dat ik geen specialist in deze materie ben. Ik heb altijd gehoord en gelezen dat wij in Vlaanderen een zeer goed onderwijs hebben en bij de eerste vijf regio’s in Europa staan. Waarom wij dan een revolutie ter zake zouden nodig hebben, ontsnapt me dan ook. Dat laatste is de algemene kritiek van een hele meute: pers, onderwijsnetten, oppositie, vakbonden, ouderverenigingen, onderwijs- en scholierenkoepels en dan vergeet ik er misschien nog wel enkele. Krijg maar eens een hervorming erdoor die voor iedereen goed is, de meerderheidspartijen inbegrepen. Hoe meer zielen, hoe groter kerkhof.
Bij nader toezien en lezen tussen de regels blijkt dat we teveel kinderen hebben die het middelbaar onderwijs zouden verlaten zonder diploma. Dat is erg, maar de meerderheid van die kinderen zou van allochtone oorsprong zijn. Voelt ge het al aankomen? Wij doen weer niet genoeg. De reden waarom veel van die kinderen hier niet kunnen volgen, is gewoon omdat ze niet alleen onze taal niet genoeg onder de knie hebben, maar daarenboven thuis daarbij ook niet geholpen worden. Daar horen ze alleen de taal van hun land van herkomst, wordt er alleen gekeken en geluisterd naar zenders uit datzelfde land en doen de meeste ouders, die zelf ook onze taal niet of niet goed machtig zijn, ook geen moeite om hun kinderen op dat gebied te helpen. In de politiek wordt zoiets een botsing tussen links en rechts, waarbij eerstgenoemden willen dat wij ons onderwijssysteem aanpassen, terwijl zij het zijn die dat moeten doen. Denk maar Boeve, de nieuwe topman van het katholieke onderwijs, met zijn zgz ‘dialoogscholen’, die bedoeld zijn om de moslimbevolking te pamperen en de katholieke waarden te verwaarlozen. Verder wil de N-VA – terecht – dat de benaming Grieks-Latijnse blijft en wil ze niet weten van in de plaats daarvan ‘klassieke talen’, omdat we daarmee het paard van Troje binnenhalen en men er straks misschien Arabisch erbij zal voegen.
Ons onderwijs is goed genoeg en als we de kwaliteit ervan willen behouden of zelfs verbeteren, moet dat niet gebeuren door grote horden moslimkinderen binnen te halen. Wat dat betekent kan men nu al zien in de Brusselse Franstalige scholen en in Wallonië, waar het onderwijs flink duurder is geworden en toch niet veel meer voorstelt. Het Franstalig onderwijs in België is een van de slechtste in Europa en staat op de lijst van de Europese regio’s ergens rond plaats dertig. Is het dat wat men wil?
Wat 2017 ons allemaal gaat brengen is nog een raadsel, tenzij dan wat de binnenlandse politiek betreft. Die staat nl nu al in het teken van de gemeentelijke verkiezingen van volgend jaar, of we dat nu graag hebben of niet. Kris Peeters verhuist ervoor naar Antwerpen, Gwendolientje verzaakt aan haar zitje in het Vlaamse parlement en gaat de boer op. Bart Tommelein heeft al laten weten een gooi te zullen doen naar het burgemeesterschap van Oostende. Het blijft voor de meeste politiekers blijkbaar nog altijd interessanter te zijn burgemeester te zijn van een stad dan mee te moeten draaien in de mallemolen van de Belgische politiek. Zie maar naar Landuyt, Vande Lala, Quicky, Bartje Somers, Tobback Sr en misschien vergeet ik er nog enkele. Gemeente- en stadspolitiek lijkt big business te zijn geworden.
Een beetje hilarisch is de kop op de eerste bladzijde van De Standaard die ik gisteren zag in de krantenwinkel: ‘Links kwartet tegen De Winter’. In eerste instantie dacht ik dat het iets te maken had met de verhuis van Peeters, waarvoor De Wever zelf al gewaarschuwd had toen Peeters besliste naar Antwerpen te komen, in de eerste plaats om hem te jennen, maar het gaat om alleen rode en groene jongens en meisjes: Wit konijn Meeuws en ex Di Rupo kabinetschef Kherbache (rood), plus Van Besien en Almaci (groen), cq ex- en huidige voorzitter. Als ondertitel stond erbij, dat er voor de PvdA ‘absoluut’ geen plaats was. Dat terwijl dat in de districtsraad van Borgerokko helemaal geen probleem is. Niemand die gelooft dat SP.a en Groen het in de stad zullen waarmaken, maar stel voor dat ze toch enkele stemmen tekort zouden komen, wat dan? Als die twee partijen er geen graten in zien in Borgerokko samen te werken met communisten, waarom zouden ze dat op stadsniveau dan wel doen, al was het nog maar als steun vanuit de oppositie (iets wat, nota bene, ook De Winter wil doen, maar dan voor een andere combinatie natuurlijk).
Enfin, het wordt nóg plezanter in de plezantste stad van Vlaanderen. Voeg daarbij de veldslagen om de Ring, waarbij een laatste studie heeft uitgewezen dat zelfs een volledige overkapping (kostprijs 9 miljard euro!) de uitstoot van de uitlaatgassen slechts met 30% zal doen zakken, wat bevestigd werd uit onverdachte bron door ‘overkappingsintendant’ Alexander D’Hooghe. Hoeveel moet die resterende 70% dan nog kosten?
De zgn club van tien (werkgevers en werknemers), ook wel eens de sociale partners genoemd, zijn tot een akkoord gekomen om de lonen in de privé voor dit jaar én het volgende met niet meer dan 1,1% te laten stijgen. Definitief is dat akkoord nog niet, want het moet nog besproken worden met de federale regering en voorgelegd aan de achterban van de vakbonden. Als alles klaar komt, zal het wel het eerste akkoord in die zin zijn in twee jaar – vorig jaar was dat niet gelukt – en zou het in elk geval een teken zijn dat ook de vakbonden van bij ons stilaan beginnen te beseffen dat het meer loont mee te denken in het belang van de werkverschaffende firma’s (zoals dat o.a. ook gebeurt in onze buurlanden) dan steeds op de barricaden te gaan staan.
Zijn we nu op de goede weg? Verre van, want buiten deze 1,1% komt er bijna zeker dit jaar nog een indexaanpassing bij, waardoor de brutolonen niet zullen stijgen met die 1,1%, maar met 4%. Vergeet dan ook een vermindering van de loonkloof met de buurlanden en een verdere heropleving van onze maakindustrie. De producten ervan zullen nl hier wél duurder worden, waardoor die loonkloof eerder weer groter zal worden en de export – zeker voor Vlaanderen, dat meer dan 80% van de Belgische uitvoer voor zijn rekening neemt – zal bedreigen. De geschiedenis herhaalt zich en zal dat blijven doen zolang dit land vasthoudt aan die vermaledijde index die nergens ander nog in die zin bestaat. Only in Belgium!
Duitsland, dat geen index kent, heeft voor 2016 wel een begrotingsoverschot van meer dan 5 miljard euro, dit ondanks de massale toevloed van vluchtelingen (de laatste twee jaar samen meer dan één miljoen!). België geeft nog altijd meer uit dan het ontvangt, waardoor de staatschuld, die nu al boven de 100% zit, zal blijven stijgen. Zonder een lange termijnplanning komt dat nooit meer goed en zullen de komende generaties daarvoor de rekening mogen betalen. Met dank aan de ‘sociale’ partners.
Dat Oosterweel wordt een verhaal zonder einde. De vorige dagen was er al een lichte media paniek, omdat men had vastgesteld dat de aanvang van de werkzaamheden zou zorgen voor heel wat overlast, waardoor het verkeer op de Antwerpse Ring, waarop men nu al regelmatig stil staat, helemaal stil zou vallen. Om dit te vermijden zou men tijdens de spits 30.000 voertuigen uit dat verkeer moeten halen (15%), maar hoe dat moet gebeuren weet momenteel niemand. Ondertussen blijkt nu dat de vergunningen om de werken op te starten er dit voorjaar nog niet zullen zijn en het begin van de werken mogelijks met een half jaar zal worden uitgesteld. Dat alles op voorwaarde dat er geen andere belemmeringen bijkomen. Het blijkt nl dat de diverse drukkingsgroepen die zich met de Ring bezig houden, erin geslaagd zouden zijn voldoende handtekeningen te bekomen voor een nieuw referendum. Evenals ondertussen zeven jaar geleden maakt men daarbij dezelfde fout door dat referendum enkel en alleen voor te behouden aan de inwoners van de stad en niet van die uit de omgeving, die waarschijnlijk meer gebruik maken van de Ring dan de Sinjoren zelf. Dat noemen ze dan democratisch. Als dan weer, zoals toen, maar 40% van de bevolking zou komen opdagen, waarvan de meerderheid ‘neen’ zou zeggen, dan kan men weer naar af en zal een minderheid in absolute cijfers de stad én de regio de duivel blijven aandoen. We hebben het dan nog niet gehad over de overkapping, die bijna driemaal meer zal kosten dan de Oosterweelverbinding zelf, die nu zelf ook al het dubbele zal kosten van wat eerst gebudgetteerd was en waarvoor de Vlaamse deelregering budgettaire kunstgrepen uit moet halen om aan het geld te raken.
Tenslotte nog dit: op de linkeroever, waar de vergunningen vorig jaar al voor waren aangevraagd, zal men in het najaar wél kunnen beginnen. Als daar echter geen aansluiting op komt, zal men eindigen zoals er in dit land nog projecten geëindigd zijn, met spookbruggen waar geen weg naartoe leidt e.d.
Havenschepen Van Peel heeft recentelijk nog toegegeven dat het een vergissing was de eerst geplande verbinding via de Lange Wapperbrug niet door te voeren. Als men toen met het referendum, waarbij in absolute cijfers slechts 25% van de Sinjoren tegenstemde, genegeerd had, zou die brug er nu hebben gestaan en zou men een verdere afwerking vanuit een luie zetel hebben kunnen doorvoeren. Ik schrijf al enkele jaren dat ik de uiteindelijke Oosterweelverbinding niet meer zal meemaken (ik word volgende maand 77) en daar blijf ik bij.
De Standaard heeft tenslotte Abou Jahjah toch aan de deur moeten zetten. De linkse activist, provocateur en vriend van de islam in al zijn vormen, had al zo’n drie jaar een wekelijkse column in het ‘parochieblad van de politieke correctheid’ (dixit De Wever). Toen ik destijds mijn abonnement bij die krant opzegde en mij telefonisch daarover uitleg gevraagd werd, heb ik geantwoord dat ik het al langer niet meer eens was met de linkse hang van de krant en dat het toestaan van die column voor mij de druppel was die de emmer deed overlopen. Hopelijk hebben dat nog heel wat lezers gedaan en is het verwijderen van die aanstootgevende column geen reden om de krant opnieuw te nemen. Ze zouden beter de verantwoordelijke voor het aannemen van die verkapte illegaal mee aan de deur zetten. Dan zou de krant tenminste iets geloofwaardiger overkomen.
De reden waarom Abou Jahjah bij De Standaard de bons kreeg, was omdat hij de recentste aanslag in Jeruzalem, waarbij een Palestijn vier soldaten dood reed (het hadden er veel meer kunnen zijn), goed praatte. Jahjah is een Libanees die destijds Belg is geworden via een schijnhuwelijk, iets wat in de media de dag van vandaag verzwegen wordt. Het gelijkekansencentrum Unia zou nu een onderzoek naar hem opstarten. Hopelijk doen ze dat even goed als ze dat doen naar vermeende racisten. Want in feite is Jahjah door zijn schijnhuwelijk een illegaal en zou hij dus rustig het land kunnen worden uitgezet.
Die Jahjah zorgt niet alleen voor heel wat gedoe in ons land, ook in Nederland strijkt hij regelmatig tegen de haren. Hij had daar al eens gezorgd voor een stortvloed van kritiek na een uitzending van ‘Zomergasten’ op Tv en voor een rel bij uitgeverij De Bezige Bij, die een deel van haar vaste auteurs zag vertrekken nadat Jahjah bij hen een boek mocht uitgeven. Ze wilden niets te maken hebben met deze doortrapte antisemiet en pan-Arabische nationalist, die als leuze heeft: ‘Leve de islam, negeer de christenen en geef de joden de schuld’, een uitspraak die ook op Obama toepasselijk is…
Bijna was er groot nieuws voor Europa: Guy Verhofstadt en Beppe (afkorting van Giuseppe) Grillo overlegden nl om samen te werken bij de komende Europese verkiezingen. Grillo (letterlijk vertaald: ‘krekel’) zit met zijn anarchistische Vijf Sterrenbeweging voorlopig nog in dezelfde Europese fractie als de eurosceptische Ukip van Nigel Farage maar wil nu toetreden tot de eurocentrische liberale fractie van Verhofstadt, bekend onder de naam Alde (Kaaiman noemt ze Aldi). Vuur en water dus, krekel en mier (parabel van Aesopus). Een officieel akkoord is er, jammer genoeg, niet gekomen, omdat de Alde-partners van Verhofstadt er niet mee akkoord gingen. Jammer voor wie van kolder houdt, want het had daar wat kunnen worden. Don Camillo en Don Quichote in één fractie!
Dat Verhofstadt, de man die sneller liegt dan zijn schaduw, desnoods met de duivel in zee zou gaan als zijn persoontje daar baat bij zou vinden, is niet verwonderlijk. Dat hij daarvoor een partnerschip moest aangaan met een chaotische beweging als die van fantast Grillo - een populaire cabarettier, wiens beweging het in Italië tot grootste oppositiepartij heeft geschopt - maakte hem niets uit. De belangrijkste reden van de toenadering was dat, met de toetreding van Grillo’s Vijf Sterrenbeweging (17 zetels in het Europarlement), zijn Alde fractie de derde grootste in het Europees parlement zou geworden zijn (nu is ze pas vijfde) en dat hij dan – mits een tweede akkoord met de socialisten (paars, weet je wel, zijn favoriete kleur) – een kansje maakte om voorzitter te worden van het Europees parlement. Zo had hij, na de Belgische, ook de Europese financiën gegarandeerd om zeep geholpen, zijn laatste bekommernis. Met zijn landgoed en collectie Italiaanse oldtimers in Umbrië, zijn appartementen aan de Normandische kust plus die in en rond Gent en zijn binnenschip op de Leie, ziet het er naar uit dat voor hem genoeg zal nooit genoeg zal zijn.
Grillo, die waarschijnlijk nooit gehoord heeft van Verhofstadt’s burgermanifesten noch van het feit dat die ze niet heeft uitgevoerd toen hij er de kans toe kreeg, benaderde ook al de Europese Groenen, maar die zijn (nog) niet gek van glorie. Met een Verhofstadt, die pocht met resultaten die hij nooit behaald heeft, lukte het misschien wel. Gelukkig blijken er in die Alde fractie ook nog enkele lieden met gezond verstand te zitten en hebben ze de molenwiekende Don Quichote van de Europese politiek terug gefloten. Hopelijk is dit capriccio italiano het begin van zijn politieke zwanenzang.
