Dat Oosterweel wordt een verhaal zonder einde. De vorige dagen was er al een lichte media paniek, omdat men had vastgesteld dat de aanvang van de werkzaamheden zou zorgen voor heel wat overlast, waardoor het verkeer op de Antwerpse Ring, waarop men nu al regelmatig stil staat, helemaal stil zou vallen. Om dit te vermijden zou men tijdens de spits 30.000 voertuigen uit dat verkeer moeten halen (15%), maar hoe dat moet gebeuren weet momenteel niemand. Ondertussen blijkt nu dat de vergunningen om de werken op te starten er dit voorjaar nog niet zullen zijn en het begin van de werken mogelijks met een half jaar zal worden uitgesteld. Dat alles op voorwaarde dat er geen andere belemmeringen bijkomen. Het blijkt nl dat de diverse drukkingsgroepen die zich met de Ring bezig houden, erin geslaagd zouden zijn voldoende handtekeningen te bekomen voor een nieuw referendum. Evenals ondertussen zeven jaar geleden maakt men daarbij dezelfde fout door dat referendum enkel en alleen voor te behouden aan de inwoners van de stad en niet van die uit de omgeving, die waarschijnlijk meer gebruik maken van de Ring dan de Sinjoren zelf. Dat noemen ze dan democratisch. Als dan weer, zoals toen, maar 40% van de bevolking zou komen opdagen, waarvan de meerderheid ‘neen’ zou zeggen, dan kan men weer naar af en zal een minderheid in absolute cijfers de stad én de regio de duivel blijven aandoen. We hebben het dan nog niet gehad over de overkapping, die bijna driemaal meer zal kosten dan de Oosterweelverbinding zelf, die nu zelf ook al het dubbele zal kosten van wat eerst gebudgetteerd was en waarvoor de Vlaamse deelregering budgettaire kunstgrepen uit moet halen om aan het geld te raken.
Tenslotte nog dit: op de linkeroever, waar de vergunningen vorig jaar al voor waren aangevraagd, zal men in het najaar wél kunnen beginnen. Als daar echter geen aansluiting op komt, zal men eindigen zoals er in dit land nog projecten geëindigd zijn, met spookbruggen waar geen weg naartoe leidt e.d.
Havenschepen Van Peel heeft recentelijk nog toegegeven dat het een vergissing was de eerst geplande verbinding via de Lange Wapperbrug niet door te voeren. Als men toen met het referendum, waarbij in absolute cijfers slechts 25% van de Sinjoren tegenstemde, genegeerd had, zou die brug er nu hebben gestaan en zou men een verdere afwerking vanuit een luie zetel hebben kunnen doorvoeren. Ik schrijf al enkele jaren dat ik de uiteindelijke Oosterweelverbinding niet meer zal meemaken (ik word volgende maand 77) en daar blijf ik bij.
De Standaard heeft tenslotte Abou Jahjah toch aan de deur moeten zetten. De linkse activist, provocateur en vriend van de islam in al zijn vormen, had al zo’n drie jaar een wekelijkse column in het ‘parochieblad van de politieke correctheid’ (dixit De Wever). Toen ik destijds mijn abonnement bij die krant opzegde en mij telefonisch daarover uitleg gevraagd werd, heb ik geantwoord dat ik het al langer niet meer eens was met de linkse hang van de krant en dat het toestaan van die column voor mij de druppel was die de emmer deed overlopen. Hopelijk hebben dat nog heel wat lezers gedaan en is het verwijderen van die aanstootgevende column geen reden om de krant opnieuw te nemen. Ze zouden beter de verantwoordelijke voor het aannemen van die verkapte illegaal mee aan de deur zetten. Dan zou de krant tenminste iets geloofwaardiger overkomen.
De reden waarom Abou Jahjah bij De Standaard de bons kreeg, was omdat hij de recentste aanslag in Jeruzalem, waarbij een Palestijn vier soldaten dood reed (het hadden er veel meer kunnen zijn), goed praatte. Jahjah is een Libanees die destijds Belg is geworden via een schijnhuwelijk, iets wat in de media de dag van vandaag verzwegen wordt. Het gelijkekansencentrum Unia zou nu een onderzoek naar hem opstarten. Hopelijk doen ze dat even goed als ze dat doen naar vermeende racisten. Want in feite is Jahjah door zijn schijnhuwelijk een illegaal en zou hij dus rustig het land kunnen worden uitgezet.
Die Jahjah zorgt niet alleen voor heel wat gedoe in ons land, ook in Nederland strijkt hij regelmatig tegen de haren. Hij had daar al eens gezorgd voor een stortvloed van kritiek na een uitzending van ‘Zomergasten’ op Tv en voor een rel bij uitgeverij De Bezige Bij, die een deel van haar vaste auteurs zag vertrekken nadat Jahjah bij hen een boek mocht uitgeven. Ze wilden niets te maken hebben met deze doortrapte antisemiet en pan-Arabische nationalist, die als leuze heeft: ‘Leve de islam, negeer de christenen en geef de joden de schuld’, een uitspraak die ook op Obama toepasselijk is…
Bijna was er groot nieuws voor Europa: Guy Verhofstadt en Beppe (afkorting van Giuseppe) Grillo overlegden nl om samen te werken bij de komende Europese verkiezingen. Grillo (letterlijk vertaald: ‘krekel’) zit met zijn anarchistische Vijf Sterrenbeweging voorlopig nog in dezelfde Europese fractie als de eurosceptische Ukip van Nigel Farage maar wil nu toetreden tot de eurocentrische liberale fractie van Verhofstadt, bekend onder de naam Alde (Kaaiman noemt ze Aldi). Vuur en water dus, krekel en mier (parabel van Aesopus). Een officieel akkoord is er, jammer genoeg, niet gekomen, omdat de Alde-partners van Verhofstadt er niet mee akkoord gingen. Jammer voor wie van kolder houdt, want het had daar wat kunnen worden. Don Camillo en Don Quichote in één fractie!
Dat Verhofstadt, de man die sneller liegt dan zijn schaduw, desnoods met de duivel in zee zou gaan als zijn persoontje daar baat bij zou vinden, is niet verwonderlijk. Dat hij daarvoor een partnerschip moest aangaan met een chaotische beweging als die van fantast Grillo - een populaire cabarettier, wiens beweging het in Italië tot grootste oppositiepartij heeft geschopt - maakte hem niets uit. De belangrijkste reden van de toenadering was dat, met de toetreding van Grillo’s Vijf Sterrenbeweging (17 zetels in het Europarlement), zijn Alde fractie de derde grootste in het Europees parlement zou geworden zijn (nu is ze pas vijfde) en dat hij dan – mits een tweede akkoord met de socialisten (paars, weet je wel, zijn favoriete kleur) – een kansje maakte om voorzitter te worden van het Europees parlement. Zo had hij, na de Belgische, ook de Europese financiën gegarandeerd om zeep geholpen, zijn laatste bekommernis. Met zijn landgoed en collectie Italiaanse oldtimers in Umbrië, zijn appartementen aan de Normandische kust plus die in en rond Gent en zijn binnenschip op de Leie, ziet het er naar uit dat voor hem genoeg zal nooit genoeg zal zijn.
Grillo, die waarschijnlijk nooit gehoord heeft van Verhofstadt’s burgermanifesten noch van het feit dat die ze niet heeft uitgevoerd toen hij er de kans toe kreeg, benaderde ook al de Europese Groenen, maar die zijn (nog) niet gek van glorie. Met een Verhofstadt, die pocht met resultaten die hij nooit behaald heeft, lukte het misschien wel. Gelukkig blijken er in die Alde fractie ook nog enkele lieden met gezond verstand te zitten en hebben ze de molenwiekende Don Quichote van de Europese politiek terug gefloten. Hopelijk is dit capriccio italiano het begin van zijn politieke zwanenzang.
Er waren dit weekeinde ook enkele rake commentaren over onze media, die hun best blijven doen de linkse zaak te promoten. Iets wat hen tot nu toe nooit gelukt is, want als die een succes zouden hebben gehad, in verhouding tot de inspanningen die door de kranten en diverse zenders worden gedaan, zouden de linkse partijen daar flink op moeten vooruitgaan. Het omgekeerde doet zich voor. Voor wat onze eigen Vlaamse politiek betreft maakt men zelfs een bijna open ruzie aan de top mee. SP.a voorzitter Crombez ligt regelmatig in de clinch met andere zgz ‘toppers’, zoals Bonte, Landuyt en zelfs zijn eigen peetvader Vande Lanotte. Krijg dat als linkse krant maar eens aan de lezers uitgelegd.
De scherpste kritiek kwam, niet onverwacht, van Koen Meulenaere, die onder het pseudoniem ‘Kaaiman’ de krant De Tijd – voorlopig nog steeds de meest objectieve krant van Vlaanderen - onveilig maakt. Volgens Kaaiman wordt onze pers ‘bevolkt en gedomineerd door brave en keurig opgevoede jongens en meisjes uit de betere middenklasse, die zich graag links noemen maar rechts zijn en geen enkele voeling hebben met het gewone volk waarvoor ze beweren op te komen. Meer nog: ze minachten iedereen die daartoe behoort en dus niet flaneert in het kringetje van Canvas en De Standaard. Vandaar dat ze er zo vaak zo ver naast zitten’.
Wat De Standaard betreft, was er ook nog een zoveelste voltreffer van Bart De Wever in zijn eindejaarsinterview in Newsmonkey. Hij noemde De Standaard een slechte kopie van De Morgen, waar ze ten minste zo eerlijk zijn toe te geven dat ze links zijn.
Dat journalisten, van wie verondersteld wordt dat ze in de eerste plaats de feiten verslagen, zich daaraan niet houden en denken telkens hun eigen, meestal linkse, commentaar te moeten geven is één zaak. Dat de directie van die media dat zo maar laat begaan begint stilaan op schuldig verzuim te lijken, zeker bij radio- en Tv-zenders die alleen kunnen blijven bestaan met het geld van alle belastingbetalers, ook van diegenen die het met een dergelijke gang van zaken niét eens zijn.
Annemie Neyts achterna, blijven we nog even ‘Brusselen’. We weten nu wel stilaan allemaal dat de grote schuldige van het fout lopen van de samenleving in Molenbeek ene Philippe Moureaux is, ‘Flup Moustache’ voor de aficionados. Had hij zijn gemeente niet laten verloederen, zijn politie - waarvoor hij als burgemeester verantwoordelijk was – alert gehouden i.v.m. de daar aanwezige moslim extremisten hun gang te laten gaan, waren er in Parijs en Brussel misschien geen aanslagen geweest, zeker niet van die omvang. Dat die plaatsvonden na het aftreden van Moureaux als burgemeester, als gevolg van een verkiezingsnederlaag, neemt niet weg dat hij en niet zijn opvolgster verantwoordelijk blijft voor wat er daar allemaal misliep. En er is nog meer.
Blijkt nl dat Philippe Moureaux en zijn broer Serge niet aan hun proefstuk toe waren. Reeds tijdens de Algerijnse oorlog (1954/1962) steunden zij terroristen en hun linkse collaborateurs. Die pleegden toen ook al aanslagen in Frankrijk en toen het voor hen daar te heet werd, vluchtten zij naar België. Daar werden ze opgevangen door o.m. de gebroeders Moureaux, waarbij Serge, een advocaat, hen zelfs onderdak bood in zijn appartement in Elsene (dat twee uitgangen had voor het geval van onverwacht bezoek…). Diezelfde Serge zorgde er ook voor dat eventueel aangehouden terroristen niet naar Frankrijk werden uitgewezen. Dat gebeurde ook toen waarschijnlijk al met de hulp van ‘volksvreemde rechters’. De geschiedenis herhaalt zich. De Moureaux hielpen de terroristen ook met het verplaatsen van wapens, waarbij ze de naam ‘porteurs des valises’ kregen, omdat die wapens meestal in koffers verstuurd werden.
Niets nieuws onder de zon, dus. Philippe ging later in de politiek, werd federaal PS-parlementslid en zorgde o.m. mede voor het in stand komen van de zgz ‘snel-Belg-wet’, de antiracismewet en de toekenning van stemrecht voor allochtonen (mede ook dank zij de hulp van de regeringen Verhofstadt). Hij bracht het tot vicevoorzitter van de PS en werd beschouwd als de ideoloog van de partij. Tot wat dat geleid heeft, weten we ondertussen. Voor wie nog enige twijfel zou hebben over Moureaux’ steun aan de moslims volstaat het te verwijzen naar het feit dat hij op 71 jarige leeftijd nog trouwde met een moslima van … 35. De kans dat hijzelf toen ook al moslim was is groot, al is dat nooit bewezen. Wat wel bewezen kan worden is, dat Philippe Moureaux de grote schuldige is van de verloedering van de gemeente Sint Jans Molenbeek, die de belangrijkste basis werd van de terroristen voor de aanslagen in Frankrijk en België en voor de verijdelde aanslag vanuit Verviers.
Bij de Brusselse politie lezen ze toch zeker mijn blogs niet, he? Ik schrijf er een over hen en meteen melden die van Brussel-West zich collectief ziek! Daar houdt het zelfs niet bij op. Ook bij het leger blijken er steeds meer militairen af te haken. Grapje. Beide zaken hebben wel iets gemeen: de overlast die politie en militairen hebben sinds de terreurdreiging, waar bij de militairen dan nog bij komt dat ze het bewaken van burgerdoelen in steden en voor terreur gevoelige plaatsen zo stilaan beu zijn. Dat is aannemelijk en het was trouwens te verwachten dat dit vroeg of laat zou gebeuren. Vraag is, hoe onze overheden dat gaan oplossen, want het gaat hier om functies die men zomaar niet in blok kan vervangen door bv bewakingsdiensten.
Zoals ik al eens meer geschreven heb, was het fout de Rijkswacht af te schaffen. Buiten België heeft geen enkel land in Europa dat gedaan. Frankrijk heeft nog zijn gendarmerie, Nederland zijn marechaussee, Italië zijn carabinieri en Spanje zijn guardia civil, om er maar enkele op te noemen. Dat zijn allemaal elite-eenheden die op militaire basis getraind zijn en overal kunnen worden ingezet als plan B. Onze Rijkswacht was vroeger ook het alternatief voor de politie als die bepaalde taken niet of niet goed genoeg aankon. Lowie Lawijt ontnam destijds, als minister van Binnenlandse Dinges, onze Rijkswacht eerst zijn militair statuut, waarna ze helemaal werd afgeschaft. Toen Leo Delcroix, als minister van Landsverdediging, ergens in de jaren 1990, ook de militaire dienstplicht afschafte, had dit land helemaal geen reserves meer en wordt het dweilen met de kraan open telkens als het ergens serieus fout loopt. En dat is nu aan het gebeuren.
---
Nog zoiets absurd is de beslissing van Paul Magnette, minister-president van de Waalse deelregering om de verlichte verkeersborden boven de autostrades in zijn regio af te schaffen. Als reden daarvoor zegt hij dat die niet in eigen streek worden gemaakt! Eigen volk eerst dus. In Vlaanderen werd een partij die daarvoor uitkwam met alle zonden Israëls overladen. In het zuiden van dit land lijkt dat allemaal te kunnen. Donald Trump krijgt geregeld kritiek als hij zegt iets te willen afschaffen omdat het niet in de States gemaakt wordt, Magnette blijkbaar niet. Het uitschakelen van de – volgens Magnette – dure verlichting zal wel tot gevolg hebben dat rijden in de Waalse duisternis gevaarlijk kan worden. Wie op een autosnelweg in het donker moet afslaan en alleen kan voortgaan op het laatste onverlichte verkeersbord riskeert sneller een ongeval te veroorzaken. De verkeersregels in Vlaanderen en Wallonië zijn trouwens steeds meer uit elkaar aan het groeien. Vlaanderen heeft zopas nog beslist verlichting bij te plaatsen (op afritten en verkeersaders) en de algemene snelheid te verlagen tot 70km/uur op de gewestwegen, wat Wallonië niet gedaan heeft. En dan zijn er Vlaamse commentatoren (zoals bv die Steve Sinardet) die dit land willen herfederaliseren en doen voorkomen alsof het allemaal de schuld van de Vlaamsnationalisten is.
Guido Van Wymersch, hoofd van de politie van Brussel Stad/Elsene, gaat met pensioen. Die politiezone is een van de zes die Brussel ‘rijk’ is. Bij zijn afscheid vroeg men hem of het toch niet beter was één politiezone te hebben voor de hele stad. Hij vindt van niet, ‘omdat’, zegt hij, ‘men zo dichter bij de mensen staat’. De man heeft er een verdienstelijke staat van dienst opzitten, maar dat belet niet te zeggen dat hij zich daarin vergist. De diverse criminele feiten van de laatste jaren hebben nl duidelijk gemaakt dat dat ‘dichter bij de mensen’ niet veel heeft uitgehaald en de aanslagen in en vanuit Brussel niet heeft kunnen verhinderen. Hijzelf stelde voor er eerst eens voor te zorgen dat men de 19 baronieën, zoals men de Brusselse gemeenten wel eens noemt, met hun 19 burgemeesters, schepencolleges en OCMW’s, maar eens afschaft. Daarin heeft de man een punt, want eerst de zes politiezones afschaffen en daarna de eengemaakte politie te laten functioneren onder 19 burgemeesters – die normaal het hoofd van de politie blijven – kan natuurlijk ook niet. Daarmee zal Brussel wel blijven wat het is: een chaotisch geheel van aaneen gegroeide gemeenten van Vlaamse oorsprong, die eerst verfranst werden en nu grotendeels bewoond worden door allochtonen die voor het grootste deel afkomstig zijn uit Marokko en Turkije en waar steeds meer armoezaaiers uit de rest van de derde wereld aanspoelen. Toch blijft er voor een stad die hoofdstad van Europa wil blijven maar één optie en dat is zowel van al die gemeenten als van de diverse politiediensten één geheel maken. Als ze vinden dat de vergelijking met Antwerpen niet kan, omdat Antwerpen (iets) kleiner is, dan stel ik voor de vergelijking eens te maken met New-York, een stad met meer inwoners dan heel België en waar ook maar één gemeentebestuur en één politiezone is (de NYPD) en waar het wél werkt. Hoe zijn ze er in Brussel trouwens in geslaagd voor heel de stad maar één brandweer te hebben? Dat kon blijkbaar wél.
---
In het kader van de verdere communautaire ontwikkelingen, die er ongetwijfeld ooit zullen zijn, blijft Brussel ook voor Vlaanderen geen ver van mijn bedshow. Uit de recentste begrotingsbesprekingen van de Vlaamse deelregering blijkt nl dat de Brusselse Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC), die de Vlamingen in de hoofdstad vertegenwoordigt, 94% van haar middelen van die Vlaamse deelregering krijgt. Een reden temeer om vanuit Vlaanderen te eisen dat daar wel iets meer tegenover mag staan.
Freya Van den Bossche: Johan vande Lanotte vroeg me: ‘Kan je optellen en aftrekken?’ Ik zei: ‘Ja’. ‘Goed’, zei hij, ‘dan wordt je minister van Begroting’. Een uitspraak uit de Kaaimanquotes die slaat op de opvolging van Vande Lala door Freya in de tweede regering Verhofstadt, waarvan ik me nog herinner dat de ‘dochter van’ na een begrotingsronde een boeket bloemen aangeboden kreeg van Didier Reynders, ‘omdat ze het zo goed gedaan had’.
De gevolgen van de intrede van mooie Freya in de federale en later de Vlaamse regering waren één grote puinhoop. Vooreerst was er haar subsidiëren van de zonnepanelen, waardoor later de politieke carrière van Annemie Turtelboom de grond werd ingeboord omdat de consument er de klos van werd door de zgz ‘Turteltaks’ waarvan Annemie Freya’s puin mocht ruimen maar zij het was die de schuld kreeg. Een tweede ‘verwezenlijking’ van de Gentse schone was de zgz ‘Max Green’, een biomassacentrale in de Gentse haven, waarvan de werking in 2014 werd stilgelegd, maar door Freya weer werd opgestart net vóór de verkiezingen (zou stemmen kunnen opbrengen in haar Gent). Dat liep anders af. Eens de nieuwe Vlaamse regering was samengesteld – waarvan de partij van Van den Bossche geen deel meer uitmaakte, werd die centrale een tweede keer – en nu definitief – stilgelegd. Reden was dat die centrales de minst renderende van alle groene projecten zijn en door papierfabrikanten, meubelmakers, spaanplaatfabrikanten en andere houtbewerkers ‘economische, ecologische en sociale onzin’ genoemd worden. Het is gewoon het gesubsidieerd verbranden van hout. Als ik dat in mijn tuin doe, riskeer ik een boete…
Tussendoor was een tweede bio-project zo goed als afgeschreven. Die zou er komen in Langerlo, bij Genk, waar een kolencentrale zou worden omgebouwd tot biomassacentrale, waarin houtpellets uit Amerika (!) zouden worden opgestookt. Toen de nieuwe Duitse eigenaar, German Pellets, wie het in de eerste plaats alleen maar te doen was om een jaarlijkse subsidie van zo’n 200 miljoen euro gedurende 10 jaar(!) te incasseren, echter over kop ging, dacht iedereen dat ook dat hoofdstuk was afgesloten. Zo dachten de ketters, maar zij doolden. German Pellets verkocht de zaak nl door aan Graanul, een bedrijf uit Estland, dat nu zegt de centrale te zullen stoken met houtafval uit de Baltische staten (zo’n 15.000 ha bos – 30.000 voetbalvelden!). En niemand die zich de vraag stelt of we de grote hoeveelheid houtafval van eigen bodem daarvoor niet beter zouden gebruiken. Voorwaarden voor de riante subsidiëring zijn wel dat die Esten er zelf ook 250 miljoen euro tegenaan moeten gooien en dat de centrale functioneel moet zijn in 2018. Als ze zich daaraan houden, zou de Vlaamse regering er niet meer tussenuit komen, omdat alles zo zwart op wit staat sinds Van den Bossche dat zo knap geregeld had. ¨Pacta servanda sunt’, om het bij De Wever speek te houden.
Het is alleen maar te hopen dat die laatste voorwaarden niet vervuld raken. Op die manier spaart de Vlaamse regering (u en ik daarbij inbegrepen) de volgende tien jaar om en bij de 2 miljard euro uit en dat voor de subsidiëring van de minst groene van alle groene energiebronnen.
* De titel heb ik geleend van Geert Noels, econoom en medeoprichter van Econopolis, die stelt dat - als het project in Langerlo doorgaat - de Vlaamse belastingbetaler de dupe zal worden van een achterhaald beleid.
N.a.v. het tragisch overlijden van die jonge Belg met Turkse roots uit Limburg bij de aanslag in de nachtclub in Istanboel hebben weer enkele gestoorden het nodig geacht daarover hatelijke berichten te posten op de zgz sociale media. Ik blijf erbij dat zoiets niet hoort. Op zo’n manier krijgen we geen problemen opgelost. Merkwaardig in deze zaak is wel dat er ook kritiek op hem kwam vanuit de islam. Daar blijken ze ook hun gestoorden te hebben die dan vinden dat de man door Allah gestraft is omdat hij zondigde door naar zo’n gelegenheid te gaan. Leuke wereld die we meemaken!
Versta me niet verkeerd. Ook ik ben het niet eens met de situatie van immigratie en al wat erbij te pas komt. Ook niet met de uitleg van onze nieuwe kardinaal de Kesel, die zijn gelovigen een schuldgevoel tracht aan te praten en ze aanmaant verdraagzaam te zijn. Dat komt zo’n beetje overeen met wat de islam ook van zijn gelovigen vraagt: zich te onderwerpen. Islam betekent ‘onderwerping’.
Men moet stekeblind zijn om niet te zien dat e.e.a. grondig fout loopt met de eveneens zgz integratie van vluchtelingen en asielzoekers, waarvan nu al duidelijk is dat de meerderheid niet eens uit oorlogsgebieden komt, waarbij driekwart mannen zijn en bij de moeilijk te controleren minderjarigen zelfs 9 op 10 van het mannelijk geslacht is.
Die Kardinaal de Kesel begint steeds meer te lijken op zijn Vlaamse voorganger Daneels, die ook een watje was en eerder een voorstander van een lijdende dan van een strijdende Kerk. Straks gaan we nog heimwee krijgen naar de Waalse voorganger Mgr. Léonard, die een stuk rechtlijniger was en waarschijnlijk mede daardoor de kardinaalshoed niet kreeg…
De drie grote vakbonden hebben samen met de aan hen gelieerde ziekenfondsen een open brief geschreven aan de regering Michel, waarin zij protesteren tegen een voorgestelde besparing in de Sociale Zekerheid. Een zaak waarbij iedereen zowat betrokken is en die ons allen aan gaat. Wij hebben trouwens een Sociale Zekerheid die bij de besten van de wereld is. Ze heeft wel een prijs. Vorig jaar was dat 82 miljard euro, een bedrag om van te duizelen (in oude Befkes: 3.280.000.000.000!). Die worden officieel betaald door de bijdrage van werkgevers, werknemers en zelfstandigen, maar dat is maar een deel van het verhaal, want ze volstaat al een tijdje niet meer. Het verschil werd de laatste jaren bijgepast door de overheid via allerlei dotaties en alternatieve financieringen (o.m. uit de btw-inkomsten). Toen zelfs dat niet meer volstond, werd er nog een schep bovenop gedaan, met wat men de ‘evenwichtsdotatie’ is gaan noemen. En daar wil de regering Michel nu vanaf.
In feite komt de hele zaak er op neer, dat bovengenoemde organisaties willen dat dit systeem behouden blijft en dat de staat hun steeds hogere rekeningen zal blijven bijbetalen, zonder daarbij vragen te stellen en zonder dat ze daarvoor sluitende redenen voor moeten opgeven. Een blanco cheque, zeg maar. Dit is echter onhoudbaar voor een land dat zijn schulden niet alleen niet kan betalen maar zelfs niet kan doen dalen. Dat laatste is dan ook de reden waarom de regering Michel een grens aan dat enorme bedrag wil stellen. Die laatst bijgekomen evenwichtsdotatie moet nl betaald worden door de belastingbetaler, u en ik. Als dat niet gebeurt, riskeren we straks onze zo geroemde Sociale Zekerheid niet meer te kunnen betalen.
Het zal dus nog een tijdje armworstelen worden tussen de federale regering enerzijds en vakbonden en ziekenfondsen anderzijds. Die laatsten noemen zichzelf wel progressief, maar zijn in feite zeer conservatief, want het zijn zij die niets willen veranderd zien. Hun oproep dat ons model van Sociale Zekerheid wordt bedreigd, is juist. Net als bij de ontelbare disputen met de bedrijven zouden zij er echter beter aan doen eens te trachten mee te denken aan een oplossing dan alleen maar eisen te stellen, zoals Leemans en Co gewend zijn te doen. Een besparing op kap van de werknemers, zoals rooie De Leeuw zegt, moet anders wel door dezelfde werknemers betaald worden via de belastingen.
Einde jaar betekent ook de Kaaimanquotes van journalist Koen Meuleman, die er in De Tijd geen doekje om doet en soms erg direct uit de hoek kan komen. De waarheid kan hard zijn, zeker in de politiek. Zo haalde hij een quote aan van Louis Tobback over De Wever: ‘Niemand kan De Wever van hypocrisie beschuldigen. Wellicht dat hij daarom geen CD&V’er is geworden’.
Die De Wever had zopas nl nog eens uitgehaald naar de Belgische Justitie omdat er – na het arrest over de Syrische familie (waarvan de vader tussendoor op zakenreis ging naar Indië) – nu een tweede geval opdook van een Afghaanse weduwe met vijf kinderen die, vóór ze asiel aanvroeg in dit land, eerst hetzelfde had gedaan in Duitsland. Volgens het verdrag van Dublin moet zij met haar kinderen dan weer terug naar Duitsland omdat dat verdrag zegt dat men als vluchteling dient te worden opgenomen in het eerste land waar men de aanvraag doet. Zegt die Belgische rechter (terecht wereldvreemd zoals De Wever al eens gesteld heeft) dat de terugwijzing naar Duitsland niet kan ‘omdat vluchtelingen daar in onmenselijke omstandigheden opgevangen worden’. In het land van Merkel, nota bene…
Verder vindt De Wever, eveneens terecht, dat onze pers te ‘opiniërend’ is. Dat is een geleerd woord om te zeggen dat onze media zich niet houden aan hun taak om het nieuws te brengen, maar om dat nieuws ook te commentariën en liefst van al nog te sturen. M.a.w. die media doen zelf aan politiek. Feitelijk is dat niets nieuws, want dat gebeurt hier al jaren, zeker door die zgz kwaliteitskranten zoals De Morgen en De Standaard, maar vooral door de VRT, die toch met overheidsgeld (ttz geld van u en ik) in stand gehouden wordt. Reden voor het laatste statement van De Wever is het feit dat de linkse partijen in Antwerpen proberen een soort burgerbeweging in de steigers te zetten, waarvan niet alleen de SP.a en Groen deel van uit zouden kunnen maken, maar ook de neo-communisten van de PvdA. Daarop voortbomend wijst Bart erop dat een Kris Peeters, die bij de gemeenteverkiezingen in Antwerpen normaliter geen kans tegen hem maakt, na die verkiezingen het wel eens op een akkoord zouden kunnen gooien met die linkse beweging om zo in Antwerpen een meerderheid te kunnen vormen, mocht de N-VA geen volstrekte meerderheid halen. Dat zou dan betekenen dat Peeters burgemeester zou worden dank zij de steun van een partij, die onlangs nog aanwezig was op een communistisch congres in Hanoi waar o.m. ook een vertegenwoordiging was van Noord-Korea, een staat die al even wreed is als IS, niet als zootje ongeregeld maar als zgz wettelijke onafhankelijke staat. Die aanwezigheid wordt nu wel geminimaliseerd door PvdA-voorzitter Peter Mertens, terwijl zijn partij het wel nog steeds heeft over klassenstrijd en nog van die ‘edele’ principes die miljoenen mensen het leven heeft gekost. 'Het restafval van de 20ste eeuw' noemt Bart de partij.
Het gevaar van een dergelijke coalitie in Antwerpen is niet denkbeeldig, als men weet dat in de districtsraad van Borgerokko er reeds zo’n meerderheid bestaat, waar dus SP.a en Groen er geen problemen mee hebben samen met die uiterst linkse groep te regeren. Kneus/pineut Peeters zou straks nog wel eens een gevaar voor onze democratische samenleving kunnen worden, zeker als zijn partij dat allemaal zou blijven slikken.
Daarmee zitten we in 2017. En zeggen dat ik in mijn jeugd (ik ben van 1940) hoopte het jaar 2000 mee te kunnen maken. Een jeugdvriend, die drie dagen ouder was dan ik, heeft het niet gehaald. Men moet ook wat geluk hebben in de loterij die het leven heet.
We hebben in 2016 heel wat meegemaakt, zowel in eigen land als daarbuiten. Dooreen genomen mogen we hier echter niet klagen als men ziet wat er elders allemaal gebeurt. Zoals ik reeds in enkele blogs vermeldde, werden hier weer enkele kooprecords tijdens de feestdagen gebroken, gingen er weer heel wat mensen op een extra vakantiereis en werden er nu al 15% meer boekingen gemeld voor de zomervakanties van 2017 t.o.v. vorig jaar. Crisis, welke crisis? Driekwart van de Vlamingen heeft een eigen huis, al dan niet afbetaald. Wie echter de laatste jaren ging lenen, deed dat bijna voor niets. Dat zou volgend jaar wel eens gedaan kunnen zijn, want de rentes zijn eindelijk aan het stijgen. En dat kan dan misschien weer leuk worden voor wie nog geld over heeft op zijn spaarboekje.
Hét probleem in dit land blijft de staatsschuld die maar niet wil zakken en die vooral door de volgende generaties betaald zal moeten worden als er niet meer aan gedaan wordt. Een reden temeer om bv die BNP Paribas aandelen te verkopen nu die zo hoog staan. Als het straks, met of zonder Trump, toch fout zou lopen zouden we er nog spijt van kunnen krijgen als we die niet verkochten.
Ik ben nooit een fan van Poetin geweest. De man heeft nog altijd heimwee naar de USSR en gedraagt zich als een zoveelste tsaar. Zijn reactie op de uitwijzing van de Russische diplomaten door Obama, door de Amerikaanse diplomaten niet alleen niét uit te wijzen, maar zelfs hun kinderen op een Kerstfeest in het Kremlin uit te nodigen, was echter een grandioze zet die de rancuneuze afscheidnemende Amerikaanse president nog eens leuk op zijn plaats zette. Hopelijk komt hij morgen tot speaking terms met Trump zodat de wereld weer een iets vredigere plek wordt. Wat in heel de heisa tegen Trump trouwens meestal niet vermeld wordt in onze linkse media is, dat de man niet alleen de presidentsverkiezingen won, maar zijn partij ook het Congres, de Senaat én tweederde van de gouverneursposten. Als hij daar als niet-politicus rekening mee houdt, zal het allemaal niet zo’n vaart lopen.
We zullen maar duimen, zeker?
P.S. Kris Peeters kreeg van Jong Open VLD voor 2016 de prijs van ‘kneus van het jaar’. Ik noemde hem een dag ervoor al de pineut. Ik zat er dus niet ver naast!
Trouwe lezers van deze rubriek herinneren zich nog wel mijn blogs waarin ik het had over de speculatietaks, een ideetje van Kris Peeters als compensatie voor de taxshift. Die was zo goed dat de federale regering er geld aan toe moest geven omdat er niet alleen minder gespeculeerd werd, maar ook omdat het totaal aan beursopbrengsten daardoor ook achteruit ging. Ondertussen werd al besloten die taks vanaf 01.01.2017 af te schaffen. Zopas zijn de cijfers over de eerste elf maanden van dit jaar daarover bekend geraakt. De handel in kleine en middelgrote aandelen, die normaliter gedaan wordt door particulieren en niet door de superrijken die Peeters zgz viseerde, zakte in die periode met meer dan 13%. Het was niet de enige en zeker niet de hoofdoorzaak, maar zorgde er wel mee voor dat de Brusselse Beurs zowat de enige was die in West-Europa negatief het jaar beëindigde, iets wat in vijf jaar niet meer gebeurd was.
Maar Peeters gaf niet op en bij de volgende begrotingsonderhandelingen waarbij minister zonder Financiën Van Overtveldt met het voorstel kwam de vennootschapstaks drastisch te verminderen (om concurrentieel te kunnen blijven met de buurlanden), legde hij een niet eens vooraf besproken nieuw voorstel op tafel, nl de meerwaardetaks. Daar die niet te pruimen was voor N-VA en Open VLD, besloot men tenslotte zowel de ene als de andere op te schorten.
Die meerwaardetaks was niet alleen een doorn in het oog van ondernemers en werkgevers, VOKA en Unizo inbegrepen, maar – blijkt nu - ook van de Raad van State, die hem op zijn beurt afschiet. Om de pil te verzachten en de indruk te geven dat de kleine man zou gespaard worden, was er in het voorstel van Peeters een vrijstelling voor de kmo’s. Volgens de Raad is dat een discriminatie omdat de kmo’s (lees: de beleggers) daardoor niet rechtstreeks bevoordeeld worden, maar alleen de aandeelhouders, wat niet Peeters’ bedoeling was. Het verhaaltje dat Beke daarover vertelde met de nodige pathos hem eigen, dat beenhouwers en bakkers er geen last van zouden hebben, klopt dan ook evenmin.
Opmerkelijk bij dit verhaal is dat die klacht bij de Raad van State niet werd ingediend door Peeters of een andere tsjeef, maar door niemand minder dan watermeloen (groen van buiten, rood van binnen) Calvo!
Het is nu afwachten wat het wordt op de volgende federale begrotingsbespreking in maart, maar de kans is groot dat er toch e.o.a. korting komt op de vennootschapsbelasting en dat Peeters’ meerwaardetaks – net zoals zijn speculatietaks – een stille dood zal sterven. Alleen zal men denkelijk eerst weer geen jaar verlies gaan lijden om erachter te komen.
Het begint echt gênant te worden zoals Obama probeert de poten onder de stoel van zijn opvolger te zagen nog vóór die erop zit. Eerst waren er zijn bemoeienissen tijdens de verkiezingscampagne. Nooit heeft een afscheidsnemende president dat hem voorgedaan. Dan de uitspraak dat hij de verkiezingen zou gewonnen hebben indien hij en niet Hillary Clinton tegen Trump was uitgekomen. Daarna de onthouding van de Amerikaanse VN-gezant bij de resolutie tegen de verdere bouw van joodse nederzettingen in bezet Palestijns gebied, waarna buitenlandminister Kerry er nog een schepje bovenop deed door te zeggen dat er zonder Palestijnse onafhankelijkheid nooit vrede zal komen in het Midden-Oosten. Dat laatste kan waar zijn, maar er is geen mens die gelooft dat dat hoe dan ook zal gebeuren. Hoe kan Israël ooit onderhandelen met buurlanden die gezworen hebben het land te zullen vernietigen. Na de blamage met het gebrekkige akkoord met Iran – ook al ten koste van Israel – wordt het nu wachten of Donald Trump daar nog veel aan zal kunnen veranderen. Tenslotte zet Obama enkele tientallen Russen het land uit, enkel en alleen op niet eens bewezen vermoedens van hacking tijdens de Amerikaanse presidentsverkiezingen. Op drie weken vóór zijn aftreden zou hij er nog een begin van een volgende koude oorlog van kunnen maken. De man draait gewoon dol.
Ik heb het hier al eens eerder geschreven: Obama was de zwakste Amerikaanse president sinds Jimmy Carter. Deze laatste werd er na zijn eerste termijn uitgekegeld door Ronald Reagan, zodat hij tenminste geen verder onheil kon veroorzaken. Obama heeft wél twee termijnen kunnen uitdoen en dat was er één teveel. In zijn buitenlands beleid heeft hij grandioos gefaald. Neem nu bv die gevangenis in Guantanamo. Niet door hem begonnen, maar wel een van de speerpunten van zijn nieuw beleid, die hij eens snel zou sluiten. Na acht jaar is dat nog steeds niet gebeurd. Erger nog, enkele van de gedetineerden die men daar heeft laten gaan, zitten op dit ogenblik terug bij diverse terreurgroepen. Dat waren kerels die in Afghanistan als buitenlanders werden opgepakt en niet konden verrechtvaardigen wat zij daar deden. Op een uitzondering na waren het allemaal ‘strijders’ die met de Taliban gingen meevechten. Syriëstrijders avant la lettre, zeg maar. Ik zou daar een andere oplossing voor gehad hebben, maar die kan ik hier niet neerschrijven…
Obama zou de Amerikaanse troepen terugtrekken uit Afghanistan en Irak. Dat is niet gebeurd. Die zijn er nog steeds, alleen spelen ze er geen rol van betekenis meer. In Syrië heeft hij enkele malen gedreigd te zullen ingrijpen – o.m. na die bombardementen met chemische producten – maar toen dat weer gebeurde, deed hij of zijn neus bloedde. Bij de zoveelste wapenstilstand die er nu (misschien) aankomt, spelen de States ook niet mee. Ze staan erbij en kijken ernaar. Dat laatste geldt ook voor Europa dat straks bitter zou kunnen ontwaken als blijkt dat het zelf gaat moeten instaan voor de eigen veiligheid. Dat laatste zal nodig zijn, want de US mogen dan wel het hele Midden-Oosten in brand gestoken hebben, het is Europa dat straks de prijs van de terreur zal betalen.
‘Exit Vande Lala’ schreef ik in mijn blog van 22 dezer, toen bekend werd dat de handige politieke knutselaar en kingmaker op 17 januari 2017 zich uit de nationale politiek zou terugtrekken op ‘zijn’ Oostende. Blijkbaar is hem dat toch niet genoeg, want vóór het zover is droomt hij alweer van toch maar mee te blijven spelen, zij het op een andere manier. Blijkbaar beseft hij nu ook wel dat met zijn partij, of wat ervan overblijft (grotendeels door zijn eigen schuld, maar dat zal hij wel niet gezegd willen hebben) niet veel potten meer kan breken. Hij is nu zinnens een ‘beweging’ op te starten, die de grenzen van de SP.a zou overstijgen. In de eerste plaats lonkt hij dan naar Groen, maar andere partijen en drukkingsgroepen zijn ook welkom. Dromen mag natuurlijk, maar na al wat de man al heeft uitgespookt in en buiten de politiek zou hij er beter aan doen in Oostende te blijven. Tenzij hij natuurlijk vreest ook daar straks bij het groot vuil te worden gezet, iets dat ik ook al opperde (en hoopte) in bovenvermelde blog.
Verder is er de benaming ‘Beweging’, die in feite al gekaapt is door het ACW, tenzij Vande Lala die eerder linkse groep ook probeert te lijmen. In elk geval werkt de benaming aanstekelijk, want de runner-up van de SP.a in Antwerpen, nieuw lokaal voorzitter Tom Meeusen – een wit konijn waarmee men denkt voor een verrassing à la Patrick te kunnen zorgen - wil daar ook al met een beweging beginnen. Die mikt niet alleen op de groenen en (misschien) op het ACW, maar ook op de PvdA en de plaatselijke drukkingsgroepen Ademloos, Ringland en Co. Meeusen wil blijkbaar een ‘Patrickske’ doen. Patrick Janssens vermeed ook de naam van de partij bij zijn electorale campagnes.
’t Zijn harde tijden voor ‘den John’, die voorzitter blijft van een partij die men liefst van al nog ziet verdampen, ook in de eigen rangen, blijkt nu.
De federale regering heeft rond Kerstmis nog een verrassingsgeschenk gekregen van Fitch, een van de drie grote internationale kredietbeoordelaars. Nu, ja, verrassing is hier misschien niet het juiste woord, want Fitch verlaagde de kredietwaardigheid van dit land van AA naar AA-. Een andere beoordelaar, Moody’s, zit op niveau AA3, wat zowat hetzelfde betekent. Alleen de derde, Standard & Poor’s, geeft België nog een AA zonder iets achter. AA- en AA3 betekent dat ons landje onder de kredietwaardigheid zit van onze buurlanden en stilaan in de buurt komt van landen zoals Tsjechië en Polen. Niets om fier over te zijn, zeker niet voor een land waar er ogenschijnlijk nog heel wat welvaart is, zoals de recente kerstaankopen en –reizen lieten zien. Volgens Fitch is de reden voor de terugval het tekort wegens de taxshift, de verlaging van de loonkosten, de vluchtelingencrisis en de bijkomende veiligheidsmaatregelen die daarenboven nog gecontesteerd worden door politie en gerecht.
Vooral de opmerking dat deze federale regering het – volgens Fitch en Co – slechter doet dan die van Di Pippo, komt zwaar aan. Het is dan ook geen verrassing dat uitgerekend nu weer gebrainstormd wordt over de verkoop van de staatsaandelen bij BNP Paribas. De Belgische staat, die de bank destijds noodgedwongen mee moest redden, heeft nog steeds 10% van die bankaandelen in haar bezit. Mede door de verkiezing van Trump en diens beloften zijn die aandelen flink gestegen – ze staan op het hoogste peil sinds 2008 - en zouden ze de Belgische staatskas zo’n 7,7 miljard euro kunnen opbrengen. Daarmee zou de Belgische staatsschuld in één klap met bijna 2% kunnen zakken en dat in een periode waarop onze nationale Charel en zijn ploeg bij het opmaken en controleren van de begroting echt niet meer weten van welk hout pijlen maken.
En nu maar afwachten of ze het gaan doen. Het nieuwe jaar wordt sowieso de start van een nieuwe verkiezingscampagne en alle baten kunnen helpen. Het alternatief is verder aanmodderen met de opmaak van begrotingen en budgetten zoals alle recente federale regeringen hebben gedaan. Nog steeds in de geest van wijlen Guy Mathot (PS), die zei dat het gat in de begroting er vanzelf gekomen was en wel vanzelf zou weggaan. Quod non.
In al het Kerstgedruis zou men het bijna vergeten, maar Uplace heeft vorige week een nieuwe bouwvergunning gekregen van de Vlaamse administratie, voor zijn ‘belevingscentrum’ op de oude Renault site van Vilvoorde. Na liefst tien jaar (!) is de zaak volledig vergund, zelfs al voor de tweede keer. Zoiets is niet meer normaal in een maatschappij die zich modern en vooruitstrevend noemt. Nu zijn er redenen genoeg om tegen dit bouwproject te zijn, maar ergens moet men wel ernstig blijven en dat blijkt in deze zaak niet het geval. Zelfs nu, na die tweede vergunning, zijn de steden Vilvoorde en Leuven al meteen begonnen met een zoveelste klacht ertegen.
Persoonlijk vind ook ik dat Uplace niet past in het mobiliteitskader van de Rand rond Brussel, maar – zoals ook het geval is met de geluidsnormen voor het vliegverkeer in die regio – wordt er gewerkt met twee maten en gewichten. Als men, volgens mij zelfs terecht, vindt dat het verkeer rond Brussel met projecten zoals Uplace, helemaal in de knoop zal draaien, dan moet men die logica ook toepassen voor iedereen en niet alleen voor dit project. In dezelfde regio is het zgz beleveniscentrum Dockx Bruxsel van de Waalse supermarktketen Mestdagh al afgewerkt en functioneel (het staat zelfs al meteen te koop voor zo’n 300 miljoen euro!) en is er nog een derde project Neo dat blijkbaar ook niet gecontesteerd wordt. Als kers op de taart kan daar straks nog dat nationaal voetbalstadion bijkomen, een project van het Brusselse gewest, maar wel op Vlaams grondgebied (Grimbergen), dat eveneens voorzien zal zijn van winkels, restaurants e.d. en dat hoegenaamd niet nodig is. Voor dat stadion gaan miljoenen euro’s overheidsgelden gebruikt worden, al was er eerst uitdrukkelijk gezegd dat dat niet zou gebeuren. Dat alles terwijl men voor de helft van de kosten van dat Eurostadion het Koning Boudewijnstadion kan vernieuwen, mét daarbij het behoud van de atletiekpiste die er bij het nieuwe stadion niet meer zal zijn en waar meetings zoals de Van Damme Memorial niet meer zullen kunnen plaatsvinden.
Kortom, men moet eerlijk blijven en dat is in de Rand (weer eens) niet het geval. Alleen al voor de mobiliteit is Uplace er teveel aan, maar dan moet men consequent zijn en ook een veto uitspreken tegen Neo en het nieuwe voetbalstadion, die voor evenveel (en misschien nog meer) ongemak gaan zorgen dan Uplace. Dit geldt ook voor het standpunt van onze Vlaamse steden Vilvoorde en Leuven die – niet toevallig – beheerd worden door links. Of moeten we wachten tot de volgende gemeentelijke verkiezingen vóór er daarin verandering komt?
De moord op de Russische ambassadeur in Turkije werd gepleegd door een agent van de Turkse veiligheidspolitie, een jongeman die zelfs al voor de veiligheid van president Erdogan had moeten instaan. Als het echt de bedoeling van die knaap was de moeizaam tot stand gekomen toenadering tussen Rusland en Turkije ongedaan te maken, dan is hij daar schromelijk in mislukt. Uit de kreten die de dader bij de moord uitschreeuwde kon alleen worden opgemaakt dat hij zijn daad beschouwde als een wraakactie t.o.v. de Russische inbreng in de verovering van Oost-Aleppo door de troepen van Assad. Heel die zaak moet wel bekeken worden in het kader van de vijandschap tussen soennieten en sjiïeten. De Turken zijn nl overwegend soennieten, net zoals de meeste bewoners van Oost-Aleppo, terwijl de Russen de facto de sjiïeten helpen in Syrië.
Rusland, Iran en Turkije zouden nu trachten een oplossing te vinden voor het Syrische drama. Vraag is maar hoe dat zal kunnen. Als we weten dat soennieten en sjiïeten elkaar nog meer haten dan niet-moslims, zal dat niet van een leien dakje lopen. Iran is nl sjiïetisch en Turkije soennietisch. Daar tussendoor zijn er de verschillende rebellengroepen die overwegend soennietisch zijn, net zoals IS trouwens én de Koerden. Die laatsten zijn dan weer geen Arabieren, maar leunen als volk eerder aan bij de Iraniërs, vormen 15% van de Turkse bevolking en zijn verder grote minderheidsgroepen in Syrië, Iran en Irak. Turkije bestookt zijn eigen Koerdische minderheid én deze uit Syrië, terwijl het wél zaakjes doet (vooral via de oliehandel) met de Koerden uit Irak.
Voor wie kan volgen, nog dit. Waar staan die zgz geallieerden, die opereren vanuit Irak en Jordanië en waarbij ook België betrokken is? In Irak spelen ze een beperkte rol via luchtbombardementen, beperkt omdat de Iraakse grondtroepen niet veel voorstellen en de Koerden zelf gebombardeerd worden door Turkije. Tenslotte speelt de vijandschap tussen soennieten en sjiïeten daar ook mee, want het zijn hoofdzakelijk sjiïeten die de soennietische stad Mosoel en omgeving aan het heroveren zijn.
De vrede in het middenoosten is nog niet voor morgen en zal ook niet opgelost worden met resoluties van de VN-veiligheidsraad over Israël en de Palestijnen, zoals de recentste waarbij de Obama administratie in gebreke bleef, iets wat ze feitelijk al de hele tijd heeft gedaan en waarbij niemand nog gelooft dat ze in haar laatste maand iets anders zal doen.
‘Vrede op aarde aan de mensen van goede wil’. Een zin die het nog altijd doet, eender hoe men gezind of al dan niet gelovig is. In de wereld van vandaag zijn er jammer genoeg strekkingen die absoluut niet van goede wil zijn. 2016 was een jaar met veel miserie i.v.m. de terreuraanslagen, maar ook met verrassende wendingen, zoals de verkiezing van Trump in de States, de Brexit en zelfs de voorverkiezing bij Les Républicains in Frankrijk. Als we die Brexit even willen vergeten – die moet nog opgestart worden en kan twee of meer jaren in beslag nemen – dan zou er in 2017 toch e.e.a. te beleven kunnen vallen. Geef die Trump eens de kans iets te doen en hou ermee op hem voor alles en nog wat te beschuldigen alvorens de man zelfs maar de kans gekregen heeft iets te bewijzen. Het zal heus niet moeilijk zijn het beter te doen dan Obama, die een zeer zwakke president is geweest, zeker naar Amerikaanse normen. Dat Trump IS harder zal aanpakken, wie heeft daar nu iets tegen? Dat hij toenadering zoekt met Rusland kan de wenkbrauwen doen fronsen, maar in het kader van een nieuwe anti-islam strategie zouden we Poetin wel eens nodig kunnen hebben. Al bij al is de overgrote meerderheid van de Russen ook (orthodox) christelijk, zoals we nog eens kunnen zien hebben bij de begrafenis van de in Turkije vermoorde Russische ambassadeur. Een christelijke godsdienst die liefde en vergiffenis predikt en niet haat en wraak zoals de islam. In eigen land zitten we trouwens in een financieel sukkelstraatje waar dit land niet meer uit schijnt te kunnen ontsnappen, dit ondanks de centrumrechtse federale regering die dat varkentje eens zou gaan wassen. De oplossing om daaraan iets wezenlijk te doen is een volledig nieuw fiscaal systeem, een belastingvereenvoudiging van het type vlaktaks, die een einde zou maken aan alle subsidies, aftrekpostjes (met de daarbij behorende, kostelijke controles) en achterpoortjes, met enkel een uitzondering voor wie onder een zekere grens zit. Hoe erg men het ook steeds heeft over de vermeende en steeds groter wordende armoede, we zijn nog altijd de op één na (Luxemburg) rijkste burgers van Europa, die zich met deze feestdagen een ongeluk kopen (meer dan 8 miljoen online betalingen dit weekeinde!) om voor elkaar niet onder te moeten doen of met duizenden op een extra vakantie te trekken. En ‘Music for Life’ bracht bijna 7,5 miljoen euro op en dat alleen in Vlaanderen. Raar hé, voor een volk dat door de francofonen geregeld voor fascisten en racisten versleten wordt.
Niettegenstaande dat alles, aan allen toch een vredige Kerst en een voorspoedig 2017!
Een van de grote problemen waarmee onze regeringen (mv!) te kampen hebben is de vergrijzing van de bevolking. Een probleem, dat men al enkele decennia had kunnen zien aankomen maar waarbij men steeds een struisvogelpolitiek heeft gevoerd. De Belg werkt gemiddeld maar 32 jaar in heel zijn carrière en dat is een diepterecord in Europa, zeker als men weet dat er ook nu nog meer dan 200.000 vacatures zijn die slecht of niet worden ingevuld. Zo is algemeen geweten dat de goedkoopste manier om de loonkloof met onze buurlanden te dichten, ervoor te zorgen is dat meer mensen aan het werk blijven. Vergeet trouwens het sprookje dat dat loonverschil zou zijn weggewerkt, zoals men wel eens durft vertellen. Dat laatste geldt alleen maar voor het verschil dat er na 1996 gekomen was. Het verschil dat er toen al was (10/15%) bestaat nog steeds. Niettegenstaande dat alles wordt het brugpensioen (dat tegenwoordig ‘werkloosheid met bedrijfstoeslag’ heet) nog steeds toegepast. Axa en Douwe Egberts zijn de laatste slechte voorbeelden, waarbij men nog steeds mensen met 55 jaar op rust kan zetten, omdat ze dat nog dit jaar hebben aangevraagd, terwijl de algemene regel wel 62 is. Vanaf 01.01.2017 zou dat niet meer kunnen en wie dat niet gelooft maakt men wel wat anders wijs, zeker zolang Kris Peeters daar een vinger in de pap blijft houden.
Tien jaar geleden kon men in dit land al met 48 jaar op brugpensioen, nu is dat 55 en tegen 2020 zou dat 60 jaar moeten worden. Men zou dan wel moeten ophouden met allerlei typisch Belgische toestanden, waarbij bepaalde zaken en wetten worden afgeschaft, maar dan vervangen door enkele ingewikkelde systemen waarbij een leek het bos niet meer ziet van de bomen.
Tenslotte nog dit. Die algemene vervroegde pensionering bij grote bedrijven heeft niets te maken met zware beroepen of medische problemen, maar gaat over gezonde mensen met bergen ervaring. En dan maar zeuren over de achteruitgang van onze welvaartstaat. De enige die redenen hebben om te klagen zijn die van de jongere generatie die nu al weet tot 67 te zullen moeten werken zonder voldoende garanties op een fatsoenlijk pensioen tenzij ze daar straks meer voor zal moeten afdragen…
