|
Bijna was er groot nieuws voor Europa: Guy Verhofstadt en Beppe (afkorting van Giuseppe) Grillo overlegden nl om samen te werken bij de komende Europese verkiezingen. Grillo (letterlijk vertaald: ‘krekel’) zit met zijn anarchistische Vijf Sterrenbeweging voorlopig nog in dezelfde Europese fractie als de eurosceptische Ukip van Nigel Farage maar wil nu toetreden tot de eurocentrische liberale fractie van Verhofstadt, bekend onder de naam Alde (Kaaiman noemt ze Aldi). Vuur en water dus, krekel en mier (parabel van Aesopus). Een officieel akkoord is er, jammer genoeg, niet gekomen, omdat de Alde-partners van Verhofstadt er niet mee akkoord gingen. Jammer voor wie van kolder houdt, want het had daar wat kunnen worden. Don Camillo en Don Quichote in één fractie!
Dat Verhofstadt, de man die sneller liegt dan zijn schaduw, desnoods met de duivel in zee zou gaan als zijn persoontje daar baat bij zou vinden, is niet verwonderlijk. Dat hij daarvoor een partnerschip moest aangaan met een chaotische beweging als die van fantast Grillo - een populaire cabarettier, wiens beweging het in Italië tot grootste oppositiepartij heeft geschopt - maakte hem niets uit. De belangrijkste reden van de toenadering was dat, met de toetreding van Grillo’s Vijf Sterrenbeweging (17 zetels in het Europarlement), zijn Alde fractie de derde grootste in het Europees parlement zou geworden zijn (nu is ze pas vijfde) en dat hij dan – mits een tweede akkoord met de socialisten (paars, weet je wel, zijn favoriete kleur) – een kansje maakte om voorzitter te worden van het Europees parlement. Zo had hij, na de Belgische, ook de Europese financiën gegarandeerd om zeep geholpen, zijn laatste bekommernis. Met zijn landgoed en collectie Italiaanse oldtimers in Umbrië, zijn appartementen aan de Normandische kust plus die in en rond Gent en zijn binnenschip op de Leie, ziet het er naar uit dat voor hem genoeg zal nooit genoeg zal zijn.
Grillo, die waarschijnlijk nooit gehoord heeft van Verhofstadt’s burgermanifesten noch van het feit dat die ze niet heeft uitgevoerd toen hij er de kans toe kreeg, benaderde ook al de Europese Groenen, maar die zijn (nog) niet gek van glorie. Met een Verhofstadt, die pocht met resultaten die hij nooit behaald heeft, lukte het misschien wel. Gelukkig blijken er in die Alde fractie ook nog enkele lieden met gezond verstand te zitten en hebben ze de molenwiekende Don Quichote van de Europese politiek terug gefloten. Hopelijk is dit capriccio italiano het begin van zijn politieke zwanenzang.
|
