De federale regering heeft rond Kerstmis nog een verrassingsgeschenk gekregen van Fitch, een van de drie grote internationale kredietbeoordelaars. Nu, ja, verrassing is hier misschien niet het juiste woord, want Fitch verlaagde de kredietwaardigheid van dit land van AA naar AA-. Een andere beoordelaar, Moody’s, zit op niveau AA3, wat zowat hetzelfde betekent. Alleen de derde, Standard & Poor’s, geeft België nog een AA zonder iets achter. AA- en AA3 betekent dat ons landje onder de kredietwaardigheid zit van onze buurlanden en stilaan in de buurt komt van landen zoals Tsjechië en Polen. Niets om fier over te zijn, zeker niet voor een land waar er ogenschijnlijk nog heel wat welvaart is, zoals de recente kerstaankopen en –reizen lieten zien. Volgens Fitch is de reden voor de terugval het tekort wegens de taxshift, de verlaging van de loonkosten, de vluchtelingencrisis en de bijkomende veiligheidsmaatregelen die daarenboven nog gecontesteerd worden door politie en gerecht.
Vooral de opmerking dat deze federale regering het – volgens Fitch en Co – slechter doet dan die van Di Pippo, komt zwaar aan. Het is dan ook geen verrassing dat uitgerekend nu weer gebrainstormd wordt over de verkoop van de staatsaandelen bij BNP Paribas. De Belgische staat, die de bank destijds noodgedwongen mee moest redden, heeft nog steeds 10% van die bankaandelen in haar bezit. Mede door de verkiezing van Trump en diens beloften zijn die aandelen flink gestegen – ze staan op het hoogste peil sinds 2008 - en zouden ze de Belgische staatskas zo’n 7,7 miljard euro kunnen opbrengen. Daarmee zou de Belgische staatsschuld in één klap met bijna 2% kunnen zakken en dat in een periode waarop onze nationale Charel en zijn ploeg bij het opmaken en controleren van de begroting echt niet meer weten van welk hout pijlen maken.
En nu maar afwachten of ze het gaan doen. Het nieuwe jaar wordt sowieso de start van een nieuwe verkiezingscampagne en alle baten kunnen helpen. Het alternatief is verder aanmodderen met de opmaak van begrotingen en budgetten zoals alle recente federale regeringen hebben gedaan. Nog steeds in de geest van wijlen Guy Mathot (PS), die zei dat het gat in de begroting er vanzelf gekomen was en wel vanzelf zou weggaan. Quod non.
In al het Kerstgedruis zou men het bijna vergeten, maar Uplace heeft vorige week een nieuwe bouwvergunning gekregen van de Vlaamse administratie, voor zijn ‘belevingscentrum’ op de oude Renault site van Vilvoorde. Na liefst tien jaar (!) is de zaak volledig vergund, zelfs al voor de tweede keer. Zoiets is niet meer normaal in een maatschappij die zich modern en vooruitstrevend noemt. Nu zijn er redenen genoeg om tegen dit bouwproject te zijn, maar ergens moet men wel ernstig blijven en dat blijkt in deze zaak niet het geval. Zelfs nu, na die tweede vergunning, zijn de steden Vilvoorde en Leuven al meteen begonnen met een zoveelste klacht ertegen.
Persoonlijk vind ook ik dat Uplace niet past in het mobiliteitskader van de Rand rond Brussel, maar – zoals ook het geval is met de geluidsnormen voor het vliegverkeer in die regio – wordt er gewerkt met twee maten en gewichten. Als men, volgens mij zelfs terecht, vindt dat het verkeer rond Brussel met projecten zoals Uplace, helemaal in de knoop zal draaien, dan moet men die logica ook toepassen voor iedereen en niet alleen voor dit project. In dezelfde regio is het zgz beleveniscentrum Dockx Bruxsel van de Waalse supermarktketen Mestdagh al afgewerkt en functioneel (het staat zelfs al meteen te koop voor zo’n 300 miljoen euro!) en is er nog een derde project Neo dat blijkbaar ook niet gecontesteerd wordt. Als kers op de taart kan daar straks nog dat nationaal voetbalstadion bijkomen, een project van het Brusselse gewest, maar wel op Vlaams grondgebied (Grimbergen), dat eveneens voorzien zal zijn van winkels, restaurants e.d. en dat hoegenaamd niet nodig is. Voor dat stadion gaan miljoenen euro’s overheidsgelden gebruikt worden, al was er eerst uitdrukkelijk gezegd dat dat niet zou gebeuren. Dat alles terwijl men voor de helft van de kosten van dat Eurostadion het Koning Boudewijnstadion kan vernieuwen, mét daarbij het behoud van de atletiekpiste die er bij het nieuwe stadion niet meer zal zijn en waar meetings zoals de Van Damme Memorial niet meer zullen kunnen plaatsvinden.
Kortom, men moet eerlijk blijven en dat is in de Rand (weer eens) niet het geval. Alleen al voor de mobiliteit is Uplace er teveel aan, maar dan moet men consequent zijn en ook een veto uitspreken tegen Neo en het nieuwe voetbalstadion, die voor evenveel (en misschien nog meer) ongemak gaan zorgen dan Uplace. Dit geldt ook voor het standpunt van onze Vlaamse steden Vilvoorde en Leuven die – niet toevallig – beheerd worden door links. Of moeten we wachten tot de volgende gemeentelijke verkiezingen vóór er daarin verandering komt?
De moord op de Russische ambassadeur in Turkije werd gepleegd door een agent van de Turkse veiligheidspolitie, een jongeman die zelfs al voor de veiligheid van president Erdogan had moeten instaan. Als het echt de bedoeling van die knaap was de moeizaam tot stand gekomen toenadering tussen Rusland en Turkije ongedaan te maken, dan is hij daar schromelijk in mislukt. Uit de kreten die de dader bij de moord uitschreeuwde kon alleen worden opgemaakt dat hij zijn daad beschouwde als een wraakactie t.o.v. de Russische inbreng in de verovering van Oost-Aleppo door de troepen van Assad. Heel die zaak moet wel bekeken worden in het kader van de vijandschap tussen soennieten en sjiïeten. De Turken zijn nl overwegend soennieten, net zoals de meeste bewoners van Oost-Aleppo, terwijl de Russen de facto de sjiïeten helpen in Syrië.
Rusland, Iran en Turkije zouden nu trachten een oplossing te vinden voor het Syrische drama. Vraag is maar hoe dat zal kunnen. Als we weten dat soennieten en sjiïeten elkaar nog meer haten dan niet-moslims, zal dat niet van een leien dakje lopen. Iran is nl sjiïetisch en Turkije soennietisch. Daar tussendoor zijn er de verschillende rebellengroepen die overwegend soennietisch zijn, net zoals IS trouwens én de Koerden. Die laatsten zijn dan weer geen Arabieren, maar leunen als volk eerder aan bij de Iraniërs, vormen 15% van de Turkse bevolking en zijn verder grote minderheidsgroepen in Syrië, Iran en Irak. Turkije bestookt zijn eigen Koerdische minderheid én deze uit Syrië, terwijl het wél zaakjes doet (vooral via de oliehandel) met de Koerden uit Irak.
Voor wie kan volgen, nog dit. Waar staan die zgz geallieerden, die opereren vanuit Irak en Jordanië en waarbij ook België betrokken is? In Irak spelen ze een beperkte rol via luchtbombardementen, beperkt omdat de Iraakse grondtroepen niet veel voorstellen en de Koerden zelf gebombardeerd worden door Turkije. Tenslotte speelt de vijandschap tussen soennieten en sjiïeten daar ook mee, want het zijn hoofdzakelijk sjiïeten die de soennietische stad Mosoel en omgeving aan het heroveren zijn.
De vrede in het middenoosten is nog niet voor morgen en zal ook niet opgelost worden met resoluties van de VN-veiligheidsraad over Israël en de Palestijnen, zoals de recentste waarbij de Obama administratie in gebreke bleef, iets wat ze feitelijk al de hele tijd heeft gedaan en waarbij niemand nog gelooft dat ze in haar laatste maand iets anders zal doen.
‘Vrede op aarde aan de mensen van goede wil’. Een zin die het nog altijd doet, eender hoe men gezind of al dan niet gelovig is. In de wereld van vandaag zijn er jammer genoeg strekkingen die absoluut niet van goede wil zijn. 2016 was een jaar met veel miserie i.v.m. de terreuraanslagen, maar ook met verrassende wendingen, zoals de verkiezing van Trump in de States, de Brexit en zelfs de voorverkiezing bij Les Républicains in Frankrijk. Als we die Brexit even willen vergeten – die moet nog opgestart worden en kan twee of meer jaren in beslag nemen – dan zou er in 2017 toch e.e.a. te beleven kunnen vallen. Geef die Trump eens de kans iets te doen en hou ermee op hem voor alles en nog wat te beschuldigen alvorens de man zelfs maar de kans gekregen heeft iets te bewijzen. Het zal heus niet moeilijk zijn het beter te doen dan Obama, die een zeer zwakke president is geweest, zeker naar Amerikaanse normen. Dat Trump IS harder zal aanpakken, wie heeft daar nu iets tegen? Dat hij toenadering zoekt met Rusland kan de wenkbrauwen doen fronsen, maar in het kader van een nieuwe anti-islam strategie zouden we Poetin wel eens nodig kunnen hebben. Al bij al is de overgrote meerderheid van de Russen ook (orthodox) christelijk, zoals we nog eens kunnen zien hebben bij de begrafenis van de in Turkije vermoorde Russische ambassadeur. Een christelijke godsdienst die liefde en vergiffenis predikt en niet haat en wraak zoals de islam. In eigen land zitten we trouwens in een financieel sukkelstraatje waar dit land niet meer uit schijnt te kunnen ontsnappen, dit ondanks de centrumrechtse federale regering die dat varkentje eens zou gaan wassen. De oplossing om daaraan iets wezenlijk te doen is een volledig nieuw fiscaal systeem, een belastingvereenvoudiging van het type vlaktaks, die een einde zou maken aan alle subsidies, aftrekpostjes (met de daarbij behorende, kostelijke controles) en achterpoortjes, met enkel een uitzondering voor wie onder een zekere grens zit. Hoe erg men het ook steeds heeft over de vermeende en steeds groter wordende armoede, we zijn nog altijd de op één na (Luxemburg) rijkste burgers van Europa, die zich met deze feestdagen een ongeluk kopen (meer dan 8 miljoen online betalingen dit weekeinde!) om voor elkaar niet onder te moeten doen of met duizenden op een extra vakantie te trekken. En ‘Music for Life’ bracht bijna 7,5 miljoen euro op en dat alleen in Vlaanderen. Raar hé, voor een volk dat door de francofonen geregeld voor fascisten en racisten versleten wordt.
Niettegenstaande dat alles, aan allen toch een vredige Kerst en een voorspoedig 2017!
Een van de grote problemen waarmee onze regeringen (mv!) te kampen hebben is de vergrijzing van de bevolking. Een probleem, dat men al enkele decennia had kunnen zien aankomen maar waarbij men steeds een struisvogelpolitiek heeft gevoerd. De Belg werkt gemiddeld maar 32 jaar in heel zijn carrière en dat is een diepterecord in Europa, zeker als men weet dat er ook nu nog meer dan 200.000 vacatures zijn die slecht of niet worden ingevuld. Zo is algemeen geweten dat de goedkoopste manier om de loonkloof met onze buurlanden te dichten, ervoor te zorgen is dat meer mensen aan het werk blijven. Vergeet trouwens het sprookje dat dat loonverschil zou zijn weggewerkt, zoals men wel eens durft vertellen. Dat laatste geldt alleen maar voor het verschil dat er na 1996 gekomen was. Het verschil dat er toen al was (10/15%) bestaat nog steeds. Niettegenstaande dat alles wordt het brugpensioen (dat tegenwoordig ‘werkloosheid met bedrijfstoeslag’ heet) nog steeds toegepast. Axa en Douwe Egberts zijn de laatste slechte voorbeelden, waarbij men nog steeds mensen met 55 jaar op rust kan zetten, omdat ze dat nog dit jaar hebben aangevraagd, terwijl de algemene regel wel 62 is. Vanaf 01.01.2017 zou dat niet meer kunnen en wie dat niet gelooft maakt men wel wat anders wijs, zeker zolang Kris Peeters daar een vinger in de pap blijft houden.
Tien jaar geleden kon men in dit land al met 48 jaar op brugpensioen, nu is dat 55 en tegen 2020 zou dat 60 jaar moeten worden. Men zou dan wel moeten ophouden met allerlei typisch Belgische toestanden, waarbij bepaalde zaken en wetten worden afgeschaft, maar dan vervangen door enkele ingewikkelde systemen waarbij een leek het bos niet meer ziet van de bomen.
Tenslotte nog dit. Die algemene vervroegde pensionering bij grote bedrijven heeft niets te maken met zware beroepen of medische problemen, maar gaat over gezonde mensen met bergen ervaring. En dan maar zeuren over de achteruitgang van onze welvaartstaat. De enige die redenen hebben om te klagen zijn die van de jongere generatie die nu al weet tot 67 te zullen moeten werken zonder voldoende garanties op een fatsoenlijk pensioen tenzij ze daar straks meer voor zal moeten afdragen…
De uitspraak van het Europese Hof voor Justitie i.v.m. de Arco affaire was geen verrassing. Die heeft alleen maar bevestigd wat de Belgische juridische instanties al verklaard hadden, nl dat de Arco-klanten officieel geen spaarders waren, maar beleggers. Het erge van deze zaak is dat deze mensen, meestal met bescheiden middelen, door het ACW verteld waren dat ze wél spaarders waren, maar dat datzelfde ACW, via Arco hun geld voor 95% belegde bij Dexia als aandeelhouder(s). Wie hier in de fout is gegaan en verantwoordelijk is, is dat ACW dat zich ondertussen Beweging.net is gaan noemen al dan niet als gevolg van de hele affaire. Dat ACW had ook nooit de bijna totaliteit van het geld van haar spaarders op één bank mogen zetten. Zoiets doet niemand die iets van geldzaken afweet. Er is hier duidelijk sprake van roekeloosheid en/of onbekwaamheid en het zou dan ook niet meer dan billijk zijn dat die organisatie haar vroegere spaarders schadeloos stelt. Wie zijn gat verbrandt, moet op de blaren zitten.
Jammer genoeg heeft men de hele zaak gepolitiseerd en dat is in dit land synoniem van koehandel. De zaak werd doorgespeeld naar de toenmalige federale regering – een in lopende zaken a.u.b. - geleid voor Yves Leterme, ook van ACW signatuur en die vond er niets beters op dan de mensen een staatswaarborg te geven, net zoals spaarders met een gewone bankrekening. Pikant detail daarbij is wel dat Arco pas bij het waarborgstelsel werd ondergebracht nadat ze beslist had in vereffening te gaan. Dat is zoveel als een brandverzekering afsluiten nádat het gebrand heeft. Daarvoor alleen kan men al gerechtelijk vervolgd worden (en feitelijk ook Leterme, die daaraan heeft meegewerkt).
Van Leterme hoort men in deze zaak niets meer, wel van onze vriend Kris Peeters, nota bene: een beschermeling van diezelfde Leterme die hem destijds in de Vlaamse deelregering opnam en hem daarna zijn plaats als Vlaams minister-president afstond. Diezelfde Peeters zegt nu een ‘creatieve oplossing’ te zullen uitwerken, zodat de gedupeerden tenminste nog een deel van hun geld zullen terugzien. Wat dat juist gaat worden, is nog niet bekend, maar elk besluit dat de belastingbetaler zal laten meebetalen riskeert teniet te worden gedaan door de andere Dexia-aandeelhouders, die niet via Arco in Dexia geïnvesteerd hadden, wél hun geld zijn kwijt geraakt en waarvan er nog een hangende zaken zijn bij het gerecht.
Er is maar één rechtvaardige oplossing in deze zaak, nl dat Beweging.net, het vroegere ACW, de hele rekening betaalt, ongeacht wat daarvan de politieke gevolgen zouden kunnen zijn. Er is in de Belgische geschiedenis trouwens een precedent. Toen haar Middenkredietkas ergens in de jaren dertig van de vorige eeuw failliet ging, vergoedde de Boerenbond de gedupeerden en werden de beleidsverantwoordelijken uit het bestuur van de Boerenbond gezet. In de Arco-zaak onderhandelt ACW-topvrouw Swiggers nog altijd mee de Arco-vereffening…
Johan Vande Lanotte verlaat de federale politiek. Hij heeft zelf zijn vertrek in het parlement aangekondigd en vertrekt op 10 januari 2017. In zijn laatste speech voor de Kamer kon hij niet nalaten nog eens na te trappen, richting de huidige federale regering. Dat had hij beter niet gedaan, want hij kreeg lik op stuk van niemand minder dan Eric Van Rompuy, de chagrijnige voorzitter van de commissie Financiën, die misschien niet erg geliefd is, maar die weet waarover hij spreekt en die Vande Lala vroeg voor eigen deur te vegen. Hij herinnerde hem eraan dat de regeringen Verhofstadt, waarin Vande Lala als minister verantwoordelijk was voor de Begroting, het primaire saldo (zonder rentelasten) van 6% dat de regering Dehaene had achtergelaten, volledig hadden opgesoupeerd. Dat was er mede de oorzaak van dat de staatsschuld, die in die economisch voordelige periode drastisch verlaagd had kunnen worden (zoals Verhofstadt zelf had neergeschreven in zijn eerste drie burgermanifesten), integendeel nog was opgelopen doordat paars-groen en daarna paars alleen het geld langs deuren en vensters hadden buiten gesmeten. Dat de huidige federale regering het moeilijk heeft om de eindjes aan elkaar te knopen, is nog altijd het gevolg van de desastreuze politiek van Verhofstadt’s ‘actieve welvaartstaat’.
Misschien was Vande Lala wel nog wat langer in het parlement blijven zitten, maar dat kon niet meer door de beslissing van de nieuwe SP.a voorzitter John Crombez, dat partijleden de functie van burgemeester (in dit geval van Oostende) niet meer kunnen combineren met die van volksvertegenwoordiger. Interessant daarbij is dat ‘den John’, zelf een poulain was van Vande Lala. Deze laatste had trouwens heel wat van zijn beschermelingen in de politiek gepusht. Denk maar aan Caroline Gennez, die ook voorzitster moést worden. Aan Jannie Haeck, die CEO werd bij de NMBS en nu hetzelfde doet bij de Lotto. Aan Jo Cornu bij de NMBS, nadat die andere beschermeling, Frans Van Massenhoven, eerst de voorkeur kreeg maar toen ‘technisch ziek’ werd. En zo zullen er nog wel geweest zijn, denk maar aan wat er allemaal gebeurde bij het nu failliete Electrawinds, om er maar één te noemen.
Vande Lanotte was in Vlaanderen hét voorbeeld van de oude Belgische benoemingspolitiek (pas nog bekritiseerd door dezelfde Crombez) en het is alleen maar te hopen dat de Oostendenaars hem bij de gemeenteverkiezingen in 2018 ook de laan zullen uitsturen.
De Antwerpse haven kwam dezer dagen nog eens in het nieuws, nu bevoegd Europees commissaris Violeta Bulc akkoord zou gaan met het voorstel Peeters, waarbij de wet Major wordt ‘aangepast’, maar niet afgeschaft, zoals Fernand Huts en Co het zouden gewild hebben. Hoofdreden voor die Europese beslissing is dat enkele grote havenbedrijven al akkoorden met de vakbonden daarover zouden gesloten hebben. Is de zaak nu van de baan? Verre van, want Spanje, dat voor gelijkaardige toestanden door de E.U. wel al was veroordeeld maar in beroep was gegaan, heeft nu een argument meer om de zaak weer op tafel te brengen. Discriminatie is het laatste argument waarvoor men gesanctioneerd kan worden door een Europa die zo stilaan schrik van zichzelf begint te krijgen en het niet meer aandurft nog lidstaten te straffen.
Recentelijk was er trouwens nog een uitspraak vanwege de Vlaamse deelregering, die zegt op zoek te zijn naar alternatieven voor het geplande Saeftinghedok, een dok dat nóg groter zou worden dan het Deurganckdok. Bij al dat containergeweld vergeet men nl wel eens dat de jobs die er daardoor in de haven bij zouden komen, heel zwaar gesubsidieerd raken door de diverse (on)kosten bij zo’n nieuwe installaties. Zo heeft men voor het nieuwe dok een spoorwegtunnel moeten aanleggen die 900 miljoen euro heeft gekost, meer dan het dok zelf. Hoe zwaar die subsidiering is, werd zopas nog eens in de verf gezegd door Geert Noels, de nuchterste econoom ter zake, die beweert dat de jaarlijkse baggerkosten voor het Deurganckdok 25 miljoen bedragen. Dat betekent 25.000 euro per job per jaar. Volgens Noels ligt de directe tewerkstelling in de Antwerpse haven momenteel zelfs lager dan in 2004 en zou dat grotendeels komen door de forse toename van het containervervoer, waarvoor men minder dokwerkers nodig heeft. Dat komt omdat: 1) de maakindustrie zo goed als verdwenen is uit de haven, 2) de chemische, die wél telt, zo geautomatiseerd is dat men er veel minder mensen nodig heeft en 3) de logistieke werkgelegenheid – zoals die van Huts’ Katoennatie – wordt weggepest.
Tenslotte hoort men dezer dagen nog bitter weinig over hoe al die extra containers straks nog uit de haven zullen raken als er geen snellere oplossing komt voor de Antwerpse Ring, al dan niet overkapt. Als daar niet snel iets aan gedaan wordt, wordt stapvoets er straks de maximum snelheid…
Kortom, de Antwerpse haven blijft wel de belangrijkste groeimotor voor de Vlaamse cq Belgische economie, maar alles heeft zijn prijs en dat wordt wel eens vergeten.
In ‘onze’ Kongo is het weer hommeles. Dat is feitelijk niets abnormaals, want het is daar nooit rustig geweest sinds de zgz onafhankelijkheid. Dit keer is de oorzaak het feit dat Kabila junior na twee ambtstermijnen niet wil aftreden, alhoewel dat voorzien is in de Kongolese grondwet of wat daarvoor moet doorgaan. Feitelijk niets nieuws onder de zon in Afrika waar alleenheersers, al dan niet democratisch verkozen, meestal niet willen opstappen, zelfs niet als ze verkiezingen verliezen, zoals zopas nog gebeurd is in dat West-Afrikaanse landje, Gambia dacht ik. Misschien had Kabila beter gedaan zoals Putin, die zich na zijn eerste twee termijnen liet opvolgen door stroman Medvedev (betekent ‘beertje’, een erg toepasselijke naam) om daarna weer officieel de touwtjes in handen te nemen.
Met ‘onze’ Kongo zal het wel nooit iets worden en dat dankt het land aan onze traditionele partijen die het kolossale gebied destijds, bij manier van spreken, tussen de soep en de patatten onafhankelijk verklaarden. Kongo is qua oppervlakte zo groot als de helft van de continentale USA (zonder Alaska) – twee miljoen vierkante kilometer - maar heeft geen infrastructuur die naam waardig, geen wegen die op iets trekken, buiten die welke de Chinezen er het laatste decennium hebben gelegd (om de bodemrijkdommen van het land weg te halen). Alles wat de Belgen er vroeger opgebouwd hadden is verdwenen of versleten. Het opnieuw opbouwen is de dag van vandaag niet meer te betalen.
Men had destijds ‘onze’ Kongo moeten indelen in x-aantal onafhankelijke staten, volgens de verschillende volkeren die er leefden en dan zou er hier en daar wel een geweest zijn die er bovenop zou gekomen zijn. Katanga bv. Nu zijn ze allemaal even arm en worden ze uitgebuit door vreemde landen en bedrijven én door de eigen corrupte politiek. Zolang men in Afrika – ook buiten Kongo – de landsgrenzen laat zoals ze nu zijn, ttz samenvallend met de koloniale grenzen, zal het daar nooit rustig worden.
Ik kom nog even terug op de koehandel bij de NMBS, bij de aanstelling van de nieuwe CEO. Die ‘warme dame’, zoals ze zichzelf noemt, had tijdens haar jaren als delicatesse uitbaatster ook enkele bijverdiensten bij Bpost, BNP Paribas Fortis en Valeo (Frans onderdelen bedrijf). Die brachten haar jaarlijks samen 163.000 euro op (een kleine zes miljoen oude Befkes!). Dat zal wel een beetje meer geweest zijn dan de opbrengst van haar risotti en spaghettate. Het kan zijn – maar zeker is dat niet – dat ze een of meer van die ‘bijverdiensten’ zal moeten laten vallen, maar daar tegenover staan dan de 290.000 euro die ze straks via de Spoorwegen binnenrijft. Dat ze daarvoor bereid is met iedereen mee te werken, zal wel. Ze gaf eerder de indruk dat ze het groot lot had gewonnen. Ik denk dat ze – in tegenstelling tot haar voorganger – helemaal nergens dwars zal gaan liggen en dat binnen de NMBS wel alles bij het oude zal blijven. Door het immobilisme van de vakbonden, die het daar nog steeds voor het zeggen hebben, zal het zeer moeilijk zijn daaraan iets te veranderen, zodat NMBS nog wel een tijdje zal staan voor ‘Nationale Maatschappij van Belgische Syndicalisten’.
Wie in deze zaak ook niet de kans heeft laten liggen zich (nog maar eens) belachelijk te maken, is onze ‘vriend’ Kris Peeters. Die dacht – vóór de uiteindelijke beslissingen bekend waren - nog eens zwaar te moeten uithalen naar de N-VA door te stellen dat die partij helemaal niets wil veranderen (waarin hij gedeeltelijk zelfs gelijk heeft) en het allemaal oude politieke cultuur noemde. Nadat echter ook zijn partij meeging in de koehandel, waarbij twee extra mandaten werden gecreëerd om ervoor te zorgen dat alle meerderheidspartijen er geen moesten prijsgeven, hebben we Peeters niet meer gehoord…
Enfin, hij dronk mee een glas, loosde een plas en liet alles zoals het was.
---
In de marge van bovenstaande nog dit. In ‘De Zevende Dag’ kwam SP.a-voorzitter Crombez vertellen, dat het tijd werd om een einde te maken aan de politieke benoemingen bij de overheidsbedrijven. Groot gelijk heeft ‘den John’. Alleen vergeet hij dat zijn eigen partij al enkele decennia datzelfde spel heeft meegespeeld en pas nu bezwaren heeft, nu ze als oppositiepartij er (voorlopig?) niet meer van kan profiteren. Als er trouwens één partij is die op dat gebied steeds boven haar gewicht beloond is geworden, dan is het die van de Vlaamse socialisten, die meestal in de federale regering zijn geraakt dank zij het overwicht van hun Waalse familie, die in het zuiden nog altijd de grootste politieke formatie is sinds WO II en daarvan maximaal heeft kunnen profiteren om haar mannetjes en vrouwtjes bij die overheidsbedrijven aan lucratieve postjes te helpen. In mijn blog van 17 dezer (‘NMBS à la carte’) vermeldde ik nog dat in 2013 twaalf van de zestien leden van de Franstalige benoemingscommissie van de Hoge Raad voor Justitie lid waren van de PS (lees: benoemd via de partij)…
Ik zal denkelijk wel niet de enige zijn die al dat negatief nieuws over Trump in onze media zo stilaan kotsbeu is. De man kan geen woord zeggen, geen nieuwe medewerker aanwerven of ze vallen er met bosjes over. Tegelijkertijd proberen de Amerikaanse Democraten hier en daar een hertelling van de stemmen te laten doen en Rusland ervan te beschuldigen dat ze hun verkiezingen zouden geboycot hebben door de servers van zowel Democraten en Republikeinen te hebben gehackt, maar alleen die van de eersten bekend te hebben gemaakt. Het ergst van al vind ik nog dat Obama nu opeens wakker geschoten is. Nooit heeft een afscheidnemend president zich meer gemoeid met de verkiezingen dan hij en nooit was er een slechtere verliezer.
Voor de rest dat gezanik omdat Hillary meer stemmen zou gehaald hebben maar verloren heeft omdat ze minder kiesmannen had. Dat klopt, maar zo zit het Amerikaanse kiessysteem nu eenmaal in elkaar en dat wist men al vóór die verkiezingen begonnen. Ook de uitleg dat kiezers op het verkeerde been zouden gezet zijn door de sociale media, dat alleen de simpele zielen voor Trump zouden gestemd hebben enz enz. Zelfs al zou dat allemaal waar zijn, het verandert niets aan de situatie. Laat Trump nu eerst eens president worden en geef hem te kans al dan niet zijn gelijk te krijgen, maar hou er a.u.b. mee op. Het doet zo’n beetje denken aan wat hier met De Wever gebeurt, waarbij ik al verteld heb dat de dag waarop Bart zou zeggen dat de aarde rond is, men het hem nog kwalijk zou nemen. Bij Trump gebeurt dat nu ook, maar dan op internationale schaal.
In Brussel hebben we gisteren trouwens nog maar eens kunnen vaststellen wat democratie voor links betekent. Een zootje ongeregeld – hoop en al 100 man – betoogde er – zonder toestemming - tegen e.o.a. congres van rechtsnationale partijen en vond het nodig flink rel te schoppen en vernielingen aan te richten. Ooit al eens gehoord van rechtse betogingen waarbij dat gebeurt? Als het bij rechtse betogingen al eens uit de hand loopt, dan is dat meestal door linkse tegenbetogers die rechts zelfs het recht op betogen niet gunnen. Suckers!
Sophie Dutordoir gaat Jo Cornu opvolgen als grote baas van de NMBS. Cornu is al 72 en had in het voorjaar te kennen gegeven dat hij ermee wou ophouden. Na lang gebakkelei tussen de meerderheidspartijen is er dus een opvolger gevonden. Dutordoir (53) zal de eerste vrouw zijn die de Belgische Spoorwegen gaat leiden. Zij had een lange carrière achter de rug bij Electrabel, waar zij drie jaar geleden opstapte als CEO, nadat er daar nogal wat onvrede was over het groot aantal klanten dat daar opstapte. Merkwaardig genoeg ging ze daarna een Italiaanse delicatessenzaak, annex restaurantje uitbaten in Overijse, nu niet precies iets dat men van zo iemand verwacht. Voor alle eerlijkheid dient daarbij te worden gezegd dat ze ondertussen nog wel enkele mandaten had bij o.m. Bpost als BNP Paribas Fortis, toch ook niet niks, waarbij men zich wel kan afvragen hoe men zoiets allemaal kan blijven combineren. Als tegenprestatie voor de benoeming van Dutordoir, die een CD&V stempel draagt, kreeg de N-VA het gedaan liefst 5 mandaten binnen de raden van de Spoorwegen te verwerven, waarbij als kers op de taart dat Herman De Bode, kabinetschef van Jan Jambon, nu de grote baas wordt bij Infrabel, de infrastructuurbeheerder van de Belgische Spoorwegen. De Bode werd in Vlaanderen bekend als medeondertekenaar van het Warandemanifest, dat in 2005 pleitte voor een zelfstandig Vlaanderen. Als gevolg van zijn Vlaamse outing kwam er een einde aan zijn carrière als managing partner bij McKinsey Benelux…
Topjobs bij overheidsbedrijven worden in dit land politiek verdeeld, meer bepaald door de partijen die in de federale regering zitten. Erg serieus is zoiets niet, maar het zijn van die Belgische toestanden die men zomaar niet veranderd krijgt. Het probleem nu was dat er een nieuwe partij is bijgekomen, de N-VA, die het spel blijkbaar wil verder zetten en dus ook haar pionnen binnen de raden van bestuur van de Spoorwegen eiste en kreeg. De andere partijen zien dat met lede ogen gebeuren, maar kunnen daar weinig tegen inbrengen omdat de Vlaamsnationalisten nu eenmaal de grootste partij vormen in de regering Michel. Buiten het lidmaatschap van een partij moet er tevens uitgekeken worden naar de taalrol, want ook die gevoeligheden moeten in stand gehouden worden. Dat alles in een bedrijf dat jaarlijks zo’n 3 miljard euro steun krijgt van de Staat om te overleven. ‘Les affaires, c’est l’argent des autres’ is hier meer dan ooit op zijn plaats.
De benoemingen bij de NMBS zijn niet de enigen die in dit land politiek gekleurd zijn. Herinner u de uitval van De Wever naar de ‘wereldvreemde rechters’. Ook die zijn nl hier politiek benoemd en niet verkozen, zoals dat bv wel gebeurt in de States. Zo bleek in 2013 dat 12 van de 14 leden van de Franstalige benoemingscommissie van de Hoge Raad voor Justitie van de PS-strekking waren. Die bezorgden o.m. topadvocaat Mark Uyttendaele, de huidige man van Laurette mitraillette, jarenlang heel wat dikbetaalde overheidsopdrachten. Kortom, wij hebben niet alleen een overbevolkte ambtenarij, zoals ook het IMF onlangs nog vaststelde, maar daarenboven een die grotendeels politiek verziekt is en niet efficiënt werkt. Raar, hé?
En er zijn nog van die merkwaardige situaties. Zo is het advocatenbureau Progress Lawyers Network (PLN), dat Theo Francken het leven zuur maakt in de kwestie met dat Syrisch gezin uit Aleppo, een maoistisch advocatencollectief. 10 van de 16 advocaten die er in Antwerpen deel van uitmaken (zoals dat Mieke van den Broeck) zijn lid en/of kandidaat voor het communistische PvdA. Terloops: dat Syrisch gezin woont in West-Aleppo, niet in het kapotgeschoten oostelijk deel van de stad, de vader is staatsambtenaar en werkt in feite dus voor Assad.
---
En dan nog dit. Er is de laatste dagen heel wat heisa geweest over de zgz kruispuntbank, waar de politie de gegevens in terugvindt van eigenaars van geflitste voertuigen. Die boetes blijken wettelijk niet geldig te zijn omdat men bij het maken van die wet, 13 (!) jaar geleden, vergeten was een wettelijke machtiging te vragen voor het raadplegen van die databank. De zaak wordt nu wel bijna stante pede aangepast, zodat de meeste zondaars die al betaald hebben er best geen extra kosten voor maken en die het niet gedaan hebben de rekening alsnog zullen krijgen.
Die zoveelste ineen geflanste Belgische wet werd gemaakt onder de fantastische regeringen Verhofstadt, net zoals die van het Zilverfonds en de Snel-Belg-wet. Allemaal één grote puinhoop van wat het genie van Gent er destijds van gemaakt heeft, samen met Vande Lala en de PS. De ‘creatieve welvaartstaat’, zoals hij die noemde. Nu teistert hij het Europees Parlement, waar hij deze week weer stond te tieren omdat hij bij de besprekingen over de Brexit niet mee mocht doen met de Europese staats- en regeringshoofden. Ze zouden hem daar beter af en toe in een isoleercel steken, om wat af te koelen!
De Nederlandse economie doet het momenteel een stuk beter dan de Belgische. Na de crisis van de jaren 2008/2012 was het net andersom. Mede door enkele kunstingrepen, waaronder de technische werkloosheid en de index, leek België de crisis beter aan te kunnen. Nu het overal iets beter gaat, lukt het Nederland echter een stuk beter dan dit land om vooruitgang te maken. De gemiddelde koopkracht steeg er dit jaar met 2,7% en er wordt verwacht dat daar in 2017 nog 0,7% groei zal bijkomen. Cijfers waarvan men in België alleen maar kan dromen.
Door grotere besparingen is Nederland beter voorbereid op de toekomst, terwijl dit land nog altijd worstelt met fiscale begrotingsproblemen die maar niet onder controle lijken te komen. Terwijl Nederland op weg is naar een begrotingsevenwicht, zit België nog steeds met een tekort van rond de 3%. Dit zou vooral het gevolg zijn van de tekorten op de overheidsuitgaven, die in België momenteel 8% hoger liggen dan bij onze noorderburen. E.e.a. heeft natuurlijk te maken met het teveel aan ambtenaren in dit land, die bovendien niet efficiënt genoeg werken, zoals nu ook het IMF heeft ontdekt (wat ik al meldde in mijn blog van eergisteren). Verder ligt de werkzaamheidsgraad in Nederland een stuk hoger. Van alle 15 tot 64 jarigen werkt er in Nederland 74% t.o.v. slechts 62% hier. Om het Belgisch niveau op gelijke hoogte met het Nederlandse te brengen, zouden er hier 900.000 mensen extra aan werk moeten geraken. Zie je dat al gebeuren?
Wat er in de meeste commentaren over bovenstaande in onze media niét bij verteld wordt, is dat we daarenboven in de eerste plaats in dit land de handicap hebben van twee gescheiden bevolkingsgroepen die het elkaar moeilijk maken, om het nog beleefd uit te drukken. Een tweede reden is de macht der vakbonden, die in België veel sterker zijn dan in Nederland en die zich hier hoofdzakelijk bezig houden met het beschermen van hun stuk van de economietaart zonder zich verder veel zorgen te maken om de vooruitgang. Ze noemen zich wel progressief, maar doen hun best om alles te laten zoals het was en zijn in werkelijkheid vastgeroeste conservatieven. Denk maar aan de tegenstand tegen het nachtwerk i.v.m. de e-commerce en het mordicus willen handhaven van de wet Major in de Antwerpse haven.
Met een sterkere groei in Nederland en Duitsland zou Vlaanderen er wel bij varen daarbij te kunnen aansluiten. Dat zal niet voor morgen zijn zolang Wallonië op de rem blijft staan. Zo dreigt Vlaanderen bij een zgz ‘harde Brexit’, zonder een handelsakkoord met de U.K., miljarden euro te verliezen. Daarover kan het echter niet afzonderlijk onderhandelen, maar moet dat gebeuren in een Belgisch kader, waarbij de naam Magnette weer opduikt, de man die zegt voortaan tegen alle handelsakkoorden te zullen ageren. Jammer dat ze Trump daarvan straks de schuld niet kunnen geven!
Op de cargoluchthaven van Melsbroek, het zogenaamde ‘Bru Cargo’, zijn er al twee luchtvaartmaatschappijen die hun contract hebben opgezegd, een uit Saoedi Arabië en een uit China, die respectievelijk uitwijken naar Frankfurt en Schiphol. Daarenboven blijken er nog drie andere maatschappijen te zijn die dreigen hetzelfde te doen. Reden voor dit vertrek zijn de Brusselse geluidsnormen, die met de regelmaat van een klok worden verstrengd, waarbij het Brussels gewest met steeds hogere boetes dreigt voor overtredingen. De meeste van die luchtvrachten worden verzorgd met Boeings 747, die niet zomaar kunnen worden vervangen of omgebouwd. Als gevolg van deze acties dreigen er op Melsbroek duizenden (!) banen verloren te gaan; zo’n 1.500 rechtstreekse en nog veel meer onrechtstreekse. E.e.a. was ook de reden waarom Vlaams minister Weyts – zoals ik in mijn blog van gisteren al meldde - het belangenconflict had ingeroepen, waardoor er een uitstel van 60 dagen van het in werking treden van de nieuwste Brusselse geluidsnormen kon worden verkregen.
Het hele verhaal is dat Brussel wel de lusten van de nabije luchthaven wil, maar niet de lasten. Als de Brusselaars bij hun besluit blijven, dan hoop ik dat er op Melsbroek eerst zoveel mogelijk Brusselse werknemers zullen ontslagen worden, die zich dan maar tot het eigen gewest moeten wenden om een nieuwe job te krijgen of schadeloos gesteld te worden. Het kan onrechtvaardig lijken, maar het zou nog veel onrechtvaardiger zijn mochten Vlaamse werknemers daar hun job verliezen o.w.v. de Brusselse willekeur i.v.m. de geluidsnormen.
En om even in de streek te blijven, kan men best het hart vasthouden mocht dat nieuwe nationale voetbalstadion er komen op de Heizel. Ook dat is een keuze van het Brussels gewest, die er mede voor zal zorgen dat de nu al oververzadigde grote Ring rond de hoofdstad, die grotendeels op Vlaams grondgebied ligt (evenals dat stadion trouwens) één grote continue verkeersopstopping gaat worden. Met veel tralala heeft men gisteren het nieuwe logo voor dat komende EK voorgesteld, maar het zou wel eens kunnen, dat het daarbij zal blijven. We kunnen er in elk geval best voor duimen.
De zoveelste betwisting tussen Vlaams minister Weyts en zijn federale collega Bellot bewijst nog maar eens – voor zover dat nog nodig was – dat dit land niet meer werkt. De discussie tussen die twee heren is een gevolg van de zesde staatsmisvorming, die een deel materies maar half heeft overgeheveld van het federaal naar het gewestelijk niveau. Zo zijn bv de rijopleidingen regionaal en de rijbewijzen federaal. Kafka had het niet beter kunnen bedenken. Daar houdt het niet mee op, want in totaal lopen er zo 7 betwistingen die Bellot allemaal tegenhoudt en die nu wachten op een beslissing van de Raad van State. Daarbij o.m. de minimumdienstverlening bij de NMBS, de bevriezing van de investeringen bij het Spoor en de vliegwet rond Zaventem, waar Weyts zelfs een belangenconflict heeft moeten inroepen om te vermijden dat het vliegverkeer tijdens de eindejaarsfeesten en –vakanties in het honderd zou lopen. Voor Francofonië telt tegenwoordig alleen nog de luchthaven van ‘Brussels South Charleroi’…
Waarom iets gemakkelijk maken als het moeilijk ook kan? Bellot is trouwens niet de eerste federale minister van verkeer waar Weyts het moeilijk mee heeft. Bellot’s voorgangster, Jacqueline Galant, die was moeten aftreden wegens onbekwaamheid (!), deed hetzelfde en kreeg toen de titel ‘minister van Stilstand’.
En zo blijven de francofoontjes de Vlamingen maar pesten, diezelfde Vlamingen waarvan ze jaarlijks wel zo’n 12 miljard euro extra krijgen (die ze uitdelen, niét investeren). Een nieuwigheid is nu bv ook de claim van Waals regionaal minister Collin (cdH), dat Ardense salami voortaan een beschermd product zou moeten worden en daardoor alleen nog in de Ardennen zou mogen gemaakt worden. De bekende Vlaamse ondernemer Willy Naessens, die o.m. aandelen heeft in een Vlaams bedrijf dat die salami maakt, heeft daarvoor al een oplossing: hij zou ze voortaan ‘Vlaams-Ardense salami’ noemen! Alle gekheid op een stokje, als we zo voort redeneren, gaan ze straks de Brusselse wafels alleen nog in Brussel mogen bakken…
Leterme – waar is de tijd! – lanceerde ooit het samenwerkingsfederalisme. Wat Bellot en kompanen er nu van maken kunnen we best het blokkeringsfederalisme noemen. Wie zei daar weer dat het communautaire tot 2019 in de frigo ging? Dat was dan waarschijnlijk alleen maar bedoeld voor de Vlamingen, zoals al die andere Belgische wetten die wij, Vlamingen, altijd moeten naleven en de francofonen alleen als het hen uitkomt.
---
Tenslotte nog dit. In het jaarlijks rapport van het Internationaal Muntfonds (IMF) over België staat, dat men vindt dat er teveel ambtenaren zijn in dit land en dat ze niet efficiënt genoeg worden ingezet. Hoeveel zou het gekost hebben om dat te ontdekken? Ik schreef dat al in een van mijn eerste blogs van 2005. Toen waren er hier al het dubbel aantal ambtenaren van in Nederland dat 50% meer inwoners had (en efficiënter werkte, iets wat ik aan de lijve ondervonden heb).
Tussen alle gruwelverhalen die we bijna dagelijks krijgen over de absurde burgeroorlog in Syrië, waar het nog steeds onduidelijk is wie mét wie tegen wie strijdt, dan toch één opmerkelijk verhaal. IS heeft nl de woestijnstad Palmyra, waar o.m. die overblijfselen van de Romeinse cultuur (of wat er over blijft van die overblijfselen, want IS had er al een deel van opgeblazen) zich bevinden, weer heroverd op de troepen van Assad en dit ondanks een ruime Russische luchtsteun. Nu is Palmyra niet meteen van strategische belang in het Syrische wespennest, maar voor het Assad regime is het wel een blamage die kan tellen. Begin dit jaar hadden die troepen het stadje ingenomen en werd daar veel publiciteit over verkocht. Zodanig zelfs dat in maart, als kers op de taart, het groot symfonisch orkest van Sint Petersburg, onder leiding van dirigent Valeri Gergiev – een persoonlijke vriend van Poetin - een klassiek concert kwam geven uitgerekend in de overblijfselen van het antieke Romeinse theater waar de Jihadi’s voordien een reeks onthoofdingen uitvoerden…
De herovering van Palmyra is het eerste succes van dat zootje ongeregeld sinds meer dan een jaar. Dat het kon gebeuren, kwam grotendeels omdat de Assad-getrouwen het te druk hadden met het plat bombarderen van Aleppo, de economisch belangrijkste stad van het vroegere Syrië…
En nu maar hopen dat Palmyra een tweede keer bevrijd wordt, al was het maar om te weten of ze daar dan een tweede concert gaan houden, hoe cynisch het ook moge klinken. Al bijna even cynisch als het verhaal van dat ene Syrische gezin dat op zijn eentje de hele Belgische politiek overhoop aan het halen is en waarvoor een groepje activisten en advocaten al staan te zwaaien met een voorlopig rekening van 25.000 euro, zogezegd voor een ‘goede doel’…
Zoals ik in mijn blog van gisteren al suggereerde, zou het wel eens kunnen dat de regering Michel het jaar 2017 niet overleeft. Het wordt eerst afwachten wat ze er daar in Europa weer van zullen maken, maar we zijn niet gewend van dat niveau als Vlamingen gelijk te krijgen. Verder hadden we die visumkwestie niet nodig om van een crisis te spreken, want – wat Michel er ook over vertelt – het botert al langer niet meer tussen de Vlaamse meerderheidspartijen. Er is de federale begroting die nog moet worden afgewerkt en dan komen weer de vennootschapsbelasting en de meerwaardetaks boven water. In feite is die laatste een struikelblok voor alle partijen buiten CD&V.
Een zoveelste peiling, deze van La Libre Belgique en de RTBf, die – voor Vlaanderen althans – nog de meest betrouwbare lijkt, duidt geen wezenlijke verschillen aan met de vorige. De N-VA blijft onder de resultaten van de laatste verkiezingen en zit tussen 25 en 30%, CD&V zit tussen de 15 en de 20% en de vier andere partijen, SP.a, Open VLD, VB en Groen zijn elkaar waard. Voor socialisten en liberalen is het wel een afgang tegenover vroegere tijden. In tegenstelling tot het Vlaams Belang, dat eerder aan het terugkomen is, gaan roden en blauwen steeds verder achteruit. Dat Big Maggie van haar pluimen aan het verliezen is, speelt voor Open VLD ook mee.
Tenslotte is het mij niet duidelijk of deze peiling werd afgenomen vóór of na het begin van de visumdiscussie. Dat zou wel eens een serieus verschil kunnen maken en het is afwachten wat het wordt als daar straks een Europese beslissing komt die niet geapprecieerd zou worden. Of wordt het wachten op Godot?
In mijn blog van 30 november over de Tobintaks, die o.m. CD&V hier wil invoeren, vermeldde ik reeds dat er daarvoor reeds een precedent geweest was in Zweden. Niet alleen bracht dat de Zweedse staat nog niet de helft op van wat geraamd was, het groot kapitaal vluchtte het land uit. Nadat de obligatieverkoop in elkaar was gestort en de aandelenmarkt met 30% was gezakt, was Zweden verplicht de taks weer af te schaffen. Een voorbeeld dat niet gevolgd dient te worden.
Hetzelfde doet zich nu voor bij de heisa om het humanitaire visum dat staatssecretaris Francken weigert te geven aan een Syrisch gezin uit Aleppo. Die manier van werken is nl ook al eens uitgeprobeerd door Zwitserland op 4 september 2013. Via zijn ambassades in Turkije, Libanon, Egypte en Jordanië kreeg het land op enkele maanden tijd zo’n 5.000 aanvragen! Op 29 november – binnen de drie maanden - van hetzelfde jaar trokken de Zwitsers de maatregel weer in. Net zoals het Zweedse voorbeeld was dit Zwitserse initiatief een mislukking. Een reden temeer om het niet na te volgen. Wie zijn wij om een project op te starten dat andere West-Europese landen al hebben uitgeprobeerd en dat niet blijkt te werken?
M.a.w. Francken heeft groot gelijk dat hij dat visum niet afgeeft. De hele zaak is trouwens uit zijn voegen gebarsten en zou wel eens serieuze gevolgen kunnen hebben m.b.t. de scheiding der machten in dit land. Het is niet de eerste keer dat men de wenkbrauwen kan fronsen i.v.m. gerechtelijke uitspraken. De overtreders die er hier vandoor konden gaan n.a.v. procedurefouten bv, die straffen kregen om mee te lachen, die veel te vroeg werden vrijgelaten, het is zo stilaan een lijst zonder einde geworden. Alle magistraten zijn niet in datzelfde bedje ziek, maar zeker is wel – zoals De Wever het stelt - dat er een aantal bij is dat inderdaad wereldvreemd lijkt.
Nu Francken in cassatieberoep gaat had het nog wel een jaar kunnen duren vóór de Raad van State daarover zijn advies zou geven. Dat nieuws werd gisteren echter doorkruist met de mededeling dat er ook een advies was gevraagd aan het Europees Hof van Justitie en dat zou er binnen de drie maanden kunnen zijn. Als dat ook negatief zou zijn, kan de N-VA zich beter uit deze regering terugtrekken en haar meteen dan laten vallen. Het is wel een traditie dat wie in dit land een regering laat vallen er zelf geen winst uithaalt, maar dat zou deze keer wel eens anders kunnen uitvallen. Met de verrassende resultaten van de Brexit, de Amerikaanse verkiezingen en die van de Franse Républicains is het helemaal niet zeker dat ook die traditie stand zal houden. De mensen zijn zo stilaan de traditionele partijen en hun hoogdravende principes meer dan beu en dat geldt deze keer niet uitsluitend voor de Vlaamsnationalisten.
---
Tenslotte nog dit. PostNL heeft groot gelijk niet in zee te gaan met Bpost. Die laatste slaagt er zelfs in eigen land niet in ervoor te zorgen dat brieven en vooral kranten en weekbladen tijdig afgeleverd worden. Dat heb ik persoonlijk al een paar keer moeten ervaren. En dan hebben we het nog niet gehad over de pakjes, die Bpost niet tijdig kan leveren omdat ze nog altijd geen nachtdiensten georganiseerd krijgt, met dank aan Kris Peeters en zijn vakbonden.
De zaak van de in het buitenland afgestudeerde dokters, die in dit land zomaar een Riziv-nummer krijgen, terwijl onze eigen afgestudeerden een ingangsexamen moeten doen, blijft nazinderen. Minister De Block, wiens reputatie als meest geliefde politicus/politica van het land flink aan het afkalven is, blijft zich verschuilen achter de Europese regels van vrij verkeer van mensen en diploma’s binnen de E.U. Dat standpunt was al bekend, maar daar tegenover stond dat Europa toestond dat buitenlandse artsen die hier een praktijk willen beginnen een taaltest kunnen ondergaan in een van de talen van dit land. Die Europese richtlijn werd hier in juni van dit jaar omgezet in een Koninklijk Besluit, maar in de praktijk is daar nog steeds niets van te merken. Dit in tegenstelling tot andere E.U.-landen, zoals bv Nederland en Oostenrijk, waar die controle al wél bestaat.
Ondertussen is het aantal (tand)artsen dat een Riziv-nummer aanvroeg op basis van een buitenlands diploma explosief gestegen, tussen 2011 en 2015 in Vlaanderen met 35% en in Franstalig België met zelfs 40%. Daar het aantal nieuwe Riziv-nummers strikt gelimiteerd is, gaat dit ten koste van onze eigen afgestudeerden in de sector. Van discriminatie gesproken.
In de marge van bovenstaande nog dit. De laatste klacht tegen die huidige gang van zaken kwam van Cathérine Fonck, fractieleidster van het francofone cdH, zelf arts van opleiding (en een die er mag zijn. Bij reportages over besprekingen in de Kamer, komt ze bijna altijd in beeld, omdat ze vlak achter het spreekgestoelte zit). En laat het nu juist onze francofone medeburgers zijn die het verplichte ingangsexamen 18 jaar lang aan hun laars hebben gelapt. Ze hebben heel die tijd de wet overtreden en gaan nu reclameren omdat buitenlanders dat hier ook komen doen. Kortom, het verhaal van de pot en de ketel. Pas vanaf dit jaar moeten ook Franstalige kandidaat (tand)artsen een soort test afleggen, waarvan we nu zelfs niet eens weten, hoe serieus die zal zijn. Onze Vlaamse kandidaten worden al 18 jaar gediscrimineerd, eerst door de Francofonen, nu door de buitenlanders.
We maken ons al jaren druk over de ingewikkelde wetten die men in dit landje maakt. Een wet maken zonder uitzonderingen en achterpoortjes lijkt hier niet te kunnen. Dat was vroeger zo en dat is nu nog zo. Neem nu dat nieuwe wetsvoorstel waarbij men studiejaren kan afkopen om later (iets) meer pensioen te krijgen. Men moet er haast een boekhouder bijhalen om er nog aan uit te kunnen. Ikzelf heb daar geen last meer van, maar ik kan me indenken dat onze kinderen en kleinkinderen dat wel zullen hebben. Zeker als men zo kan zien dat de achterliggende reden van dit alles het incasseren van de aanbetalingen zijn, die men later misschien niet eens zal kunnen recupereren. Wie gaat er nu, als recent afgestudeerde, 5 tot 10.000 euro betalen om over 40/45 jaar er misschien iets voor terug te krijgen?
Het heeft allemaal te maken met zeer korte termijnplanning, waarbij de huidige regering niets beter is dan haar voorgangers. Dat geldt niet alleen voor het afkopen van studiejaren, maar ook voor de wijzigingen die er gemaakt zijn bij schenkingen en erfenissen en allerlei voorstellen omtrent het installeren van zonnepanelen, warmtebronnen e.d. waarbij niemand straks de bomen nog kan zien o.w.v. het bos. Al deze voorafbetalingen, kortingen, subsidies en noem maar op dienen alleen maar om het gat in de begroting dicht te rijden, een gat van enkele miljarden euro, waarbij meer zal komen kijken dan de miljoenen waarop men nu hoopt.
Pensioensparen e.d. mag een teken zijn van vooruitzien, maar ik acht me gelukkig dat ik mij daar in mijn jeugd niet mee heb bezig gehouden. Niet dat ik geld genoeg had, maar gewoon omdat ik er toen niet aan dacht te werken voor mijn pensioen. Wie dat in onze jeugd wel deed, werd best ambtenaar. Nu lijkt alles op de helling te komen staan als men er niét mee bezig is. Straks kan men misschien nog voorstellen te gaan sparen voor het pensioen vanaf de kleuterklas.
