Johan Vande Lanotte verlaat de federale politiek. Hij heeft zelf zijn vertrek in het parlement aangekondigd en vertrekt op 10 januari 2017. In zijn laatste speech voor de Kamer kon hij niet nalaten nog eens na te trappen, richting de huidige federale regering. Dat had hij beter niet gedaan, want hij kreeg lik op stuk van niemand minder dan Eric Van Rompuy, de chagrijnige voorzitter van de commissie Financiën, die misschien niet erg geliefd is, maar die weet waarover hij spreekt en die Vande Lala vroeg voor eigen deur te vegen. Hij herinnerde hem eraan dat de regeringen Verhofstadt, waarin Vande Lala als minister verantwoordelijk was voor de Begroting, het primaire saldo (zonder rentelasten) van 6% dat de regering Dehaene had achtergelaten, volledig hadden opgesoupeerd. Dat was er mede de oorzaak van dat de staatsschuld, die in die economisch voordelige periode drastisch verlaagd had kunnen worden (zoals Verhofstadt zelf had neergeschreven in zijn eerste drie burgermanifesten), integendeel nog was opgelopen doordat paars-groen en daarna paars alleen het geld langs deuren en vensters hadden buiten gesmeten. Dat de huidige federale regering het moeilijk heeft om de eindjes aan elkaar te knopen, is nog altijd het gevolg van de desastreuze politiek van Verhofstadt’s ‘actieve welvaartstaat’.
Misschien was Vande Lala wel nog wat langer in het parlement blijven zitten, maar dat kon niet meer door de beslissing van de nieuwe SP.a voorzitter John Crombez, dat partijleden de functie van burgemeester (in dit geval van Oostende) niet meer kunnen combineren met die van volksvertegenwoordiger. Interessant daarbij is dat ‘den John’, zelf een poulain was van Vande Lala. Deze laatste had trouwens heel wat van zijn beschermelingen in de politiek gepusht. Denk maar aan Caroline Gennez, die ook voorzitster moést worden. Aan Jannie Haeck, die CEO werd bij de NMBS en nu hetzelfde doet bij de Lotto. Aan Jo Cornu bij de NMBS, nadat die andere beschermeling, Frans Van Massenhoven, eerst de voorkeur kreeg maar toen ‘technisch ziek’ werd. En zo zullen er nog wel geweest zijn, denk maar aan wat er allemaal gebeurde bij het nu failliete Electrawinds, om er maar één te noemen.
Vande Lanotte was in Vlaanderen hét voorbeeld van de oude Belgische benoemingspolitiek (pas nog bekritiseerd door dezelfde Crombez) en het is alleen maar te hopen dat de Oostendenaars hem bij de gemeenteverkiezingen in 2018 ook de laan zullen uitsturen.
De Antwerpse haven kwam dezer dagen nog eens in het nieuws, nu bevoegd Europees commissaris Violeta Bulc akkoord zou gaan met het voorstel Peeters, waarbij de wet Major wordt ‘aangepast’, maar niet afgeschaft, zoals Fernand Huts en Co het zouden gewild hebben. Hoofdreden voor die Europese beslissing is dat enkele grote havenbedrijven al akkoorden met de vakbonden daarover zouden gesloten hebben. Is de zaak nu van de baan? Verre van, want Spanje, dat voor gelijkaardige toestanden door de E.U. wel al was veroordeeld maar in beroep was gegaan, heeft nu een argument meer om de zaak weer op tafel te brengen. Discriminatie is het laatste argument waarvoor men gesanctioneerd kan worden door een Europa die zo stilaan schrik van zichzelf begint te krijgen en het niet meer aandurft nog lidstaten te straffen.
Recentelijk was er trouwens nog een uitspraak vanwege de Vlaamse deelregering, die zegt op zoek te zijn naar alternatieven voor het geplande Saeftinghedok, een dok dat nóg groter zou worden dan het Deurganckdok. Bij al dat containergeweld vergeet men nl wel eens dat de jobs die er daardoor in de haven bij zouden komen, heel zwaar gesubsidieerd raken door de diverse (on)kosten bij zo’n nieuwe installaties. Zo heeft men voor het nieuwe dok een spoorwegtunnel moeten aanleggen die 900 miljoen euro heeft gekost, meer dan het dok zelf. Hoe zwaar die subsidiering is, werd zopas nog eens in de verf gezegd door Geert Noels, de nuchterste econoom ter zake, die beweert dat de jaarlijkse baggerkosten voor het Deurganckdok 25 miljoen bedragen. Dat betekent 25.000 euro per job per jaar. Volgens Noels ligt de directe tewerkstelling in de Antwerpse haven momenteel zelfs lager dan in 2004 en zou dat grotendeels komen door de forse toename van het containervervoer, waarvoor men minder dokwerkers nodig heeft. Dat komt omdat: 1) de maakindustrie zo goed als verdwenen is uit de haven, 2) de chemische, die wél telt, zo geautomatiseerd is dat men er veel minder mensen nodig heeft en 3) de logistieke werkgelegenheid – zoals die van Huts’ Katoennatie – wordt weggepest.
Tenslotte hoort men dezer dagen nog bitter weinig over hoe al die extra containers straks nog uit de haven zullen raken als er geen snellere oplossing komt voor de Antwerpse Ring, al dan niet overkapt. Als daar niet snel iets aan gedaan wordt, wordt stapvoets er straks de maximum snelheid…
Kortom, de Antwerpse haven blijft wel de belangrijkste groeimotor voor de Vlaamse cq Belgische economie, maar alles heeft zijn prijs en dat wordt wel eens vergeten.
In ‘onze’ Kongo is het weer hommeles. Dat is feitelijk niets abnormaals, want het is daar nooit rustig geweest sinds de zgz onafhankelijkheid. Dit keer is de oorzaak het feit dat Kabila junior na twee ambtstermijnen niet wil aftreden, alhoewel dat voorzien is in de Kongolese grondwet of wat daarvoor moet doorgaan. Feitelijk niets nieuws onder de zon in Afrika waar alleenheersers, al dan niet democratisch verkozen, meestal niet willen opstappen, zelfs niet als ze verkiezingen verliezen, zoals zopas nog gebeurd is in dat West-Afrikaanse landje, Gambia dacht ik. Misschien had Kabila beter gedaan zoals Putin, die zich na zijn eerste twee termijnen liet opvolgen door stroman Medvedev (betekent ‘beertje’, een erg toepasselijke naam) om daarna weer officieel de touwtjes in handen te nemen.
Met ‘onze’ Kongo zal het wel nooit iets worden en dat dankt het land aan onze traditionele partijen die het kolossale gebied destijds, bij manier van spreken, tussen de soep en de patatten onafhankelijk verklaarden. Kongo is qua oppervlakte zo groot als de helft van de continentale USA (zonder Alaska) – twee miljoen vierkante kilometer - maar heeft geen infrastructuur die naam waardig, geen wegen die op iets trekken, buiten die welke de Chinezen er het laatste decennium hebben gelegd (om de bodemrijkdommen van het land weg te halen). Alles wat de Belgen er vroeger opgebouwd hadden is verdwenen of versleten. Het opnieuw opbouwen is de dag van vandaag niet meer te betalen.
Men had destijds ‘onze’ Kongo moeten indelen in x-aantal onafhankelijke staten, volgens de verschillende volkeren die er leefden en dan zou er hier en daar wel een geweest zijn die er bovenop zou gekomen zijn. Katanga bv. Nu zijn ze allemaal even arm en worden ze uitgebuit door vreemde landen en bedrijven én door de eigen corrupte politiek. Zolang men in Afrika – ook buiten Kongo – de landsgrenzen laat zoals ze nu zijn, ttz samenvallend met de koloniale grenzen, zal het daar nooit rustig worden.
Ik kom nog even terug op de koehandel bij de NMBS, bij de aanstelling van de nieuwe CEO. Die ‘warme dame’, zoals ze zichzelf noemt, had tijdens haar jaren als delicatesse uitbaatster ook enkele bijverdiensten bij Bpost, BNP Paribas Fortis en Valeo (Frans onderdelen bedrijf). Die brachten haar jaarlijks samen 163.000 euro op (een kleine zes miljoen oude Befkes!). Dat zal wel een beetje meer geweest zijn dan de opbrengst van haar risotti en spaghettate. Het kan zijn – maar zeker is dat niet – dat ze een of meer van die ‘bijverdiensten’ zal moeten laten vallen, maar daar tegenover staan dan de 290.000 euro die ze straks via de Spoorwegen binnenrijft. Dat ze daarvoor bereid is met iedereen mee te werken, zal wel. Ze gaf eerder de indruk dat ze het groot lot had gewonnen. Ik denk dat ze – in tegenstelling tot haar voorganger – helemaal nergens dwars zal gaan liggen en dat binnen de NMBS wel alles bij het oude zal blijven. Door het immobilisme van de vakbonden, die het daar nog steeds voor het zeggen hebben, zal het zeer moeilijk zijn daaraan iets te veranderen, zodat NMBS nog wel een tijdje zal staan voor ‘Nationale Maatschappij van Belgische Syndicalisten’.
Wie in deze zaak ook niet de kans heeft laten liggen zich (nog maar eens) belachelijk te maken, is onze ‘vriend’ Kris Peeters. Die dacht – vóór de uiteindelijke beslissingen bekend waren - nog eens zwaar te moeten uithalen naar de N-VA door te stellen dat die partij helemaal niets wil veranderen (waarin hij gedeeltelijk zelfs gelijk heeft) en het allemaal oude politieke cultuur noemde. Nadat echter ook zijn partij meeging in de koehandel, waarbij twee extra mandaten werden gecreëerd om ervoor te zorgen dat alle meerderheidspartijen er geen moesten prijsgeven, hebben we Peeters niet meer gehoord…
Enfin, hij dronk mee een glas, loosde een plas en liet alles zoals het was.
---
In de marge van bovenstaande nog dit. In ‘De Zevende Dag’ kwam SP.a-voorzitter Crombez vertellen, dat het tijd werd om een einde te maken aan de politieke benoemingen bij de overheidsbedrijven. Groot gelijk heeft ‘den John’. Alleen vergeet hij dat zijn eigen partij al enkele decennia datzelfde spel heeft meegespeeld en pas nu bezwaren heeft, nu ze als oppositiepartij er (voorlopig?) niet meer van kan profiteren. Als er trouwens één partij is die op dat gebied steeds boven haar gewicht beloond is geworden, dan is het die van de Vlaamse socialisten, die meestal in de federale regering zijn geraakt dank zij het overwicht van hun Waalse familie, die in het zuiden nog altijd de grootste politieke formatie is sinds WO II en daarvan maximaal heeft kunnen profiteren om haar mannetjes en vrouwtjes bij die overheidsbedrijven aan lucratieve postjes te helpen. In mijn blog van 17 dezer (‘NMBS à la carte’) vermeldde ik nog dat in 2013 twaalf van de zestien leden van de Franstalige benoemingscommissie van de Hoge Raad voor Justitie lid waren van de PS (lees: benoemd via de partij)…
Ik zal denkelijk wel niet de enige zijn die al dat negatief nieuws over Trump in onze media zo stilaan kotsbeu is. De man kan geen woord zeggen, geen nieuwe medewerker aanwerven of ze vallen er met bosjes over. Tegelijkertijd proberen de Amerikaanse Democraten hier en daar een hertelling van de stemmen te laten doen en Rusland ervan te beschuldigen dat ze hun verkiezingen zouden geboycot hebben door de servers van zowel Democraten en Republikeinen te hebben gehackt, maar alleen die van de eersten bekend te hebben gemaakt. Het ergst van al vind ik nog dat Obama nu opeens wakker geschoten is. Nooit heeft een afscheidnemend president zich meer gemoeid met de verkiezingen dan hij en nooit was er een slechtere verliezer.
Voor de rest dat gezanik omdat Hillary meer stemmen zou gehaald hebben maar verloren heeft omdat ze minder kiesmannen had. Dat klopt, maar zo zit het Amerikaanse kiessysteem nu eenmaal in elkaar en dat wist men al vóór die verkiezingen begonnen. Ook de uitleg dat kiezers op het verkeerde been zouden gezet zijn door de sociale media, dat alleen de simpele zielen voor Trump zouden gestemd hebben enz enz. Zelfs al zou dat allemaal waar zijn, het verandert niets aan de situatie. Laat Trump nu eerst eens president worden en geef hem te kans al dan niet zijn gelijk te krijgen, maar hou er a.u.b. mee op. Het doet zo’n beetje denken aan wat hier met De Wever gebeurt, waarbij ik al verteld heb dat de dag waarop Bart zou zeggen dat de aarde rond is, men het hem nog kwalijk zou nemen. Bij Trump gebeurt dat nu ook, maar dan op internationale schaal.
In Brussel hebben we gisteren trouwens nog maar eens kunnen vaststellen wat democratie voor links betekent. Een zootje ongeregeld – hoop en al 100 man – betoogde er – zonder toestemming - tegen e.o.a. congres van rechtsnationale partijen en vond het nodig flink rel te schoppen en vernielingen aan te richten. Ooit al eens gehoord van rechtse betogingen waarbij dat gebeurt? Als het bij rechtse betogingen al eens uit de hand loopt, dan is dat meestal door linkse tegenbetogers die rechts zelfs het recht op betogen niet gunnen. Suckers!
Sophie Dutordoir gaat Jo Cornu opvolgen als grote baas van de NMBS. Cornu is al 72 en had in het voorjaar te kennen gegeven dat hij ermee wou ophouden. Na lang gebakkelei tussen de meerderheidspartijen is er dus een opvolger gevonden. Dutordoir (53) zal de eerste vrouw zijn die de Belgische Spoorwegen gaat leiden. Zij had een lange carrière achter de rug bij Electrabel, waar zij drie jaar geleden opstapte als CEO, nadat er daar nogal wat onvrede was over het groot aantal klanten dat daar opstapte. Merkwaardig genoeg ging ze daarna een Italiaanse delicatessenzaak, annex restaurantje uitbaten in Overijse, nu niet precies iets dat men van zo iemand verwacht. Voor alle eerlijkheid dient daarbij te worden gezegd dat ze ondertussen nog wel enkele mandaten had bij o.m. Bpost als BNP Paribas Fortis, toch ook niet niks, waarbij men zich wel kan afvragen hoe men zoiets allemaal kan blijven combineren. Als tegenprestatie voor de benoeming van Dutordoir, die een CD&V stempel draagt, kreeg de N-VA het gedaan liefst 5 mandaten binnen de raden van de Spoorwegen te verwerven, waarbij als kers op de taart dat Herman De Bode, kabinetschef van Jan Jambon, nu de grote baas wordt bij Infrabel, de infrastructuurbeheerder van de Belgische Spoorwegen. De Bode werd in Vlaanderen bekend als medeondertekenaar van het Warandemanifest, dat in 2005 pleitte voor een zelfstandig Vlaanderen. Als gevolg van zijn Vlaamse outing kwam er een einde aan zijn carrière als managing partner bij McKinsey Benelux…
Topjobs bij overheidsbedrijven worden in dit land politiek verdeeld, meer bepaald door de partijen die in de federale regering zitten. Erg serieus is zoiets niet, maar het zijn van die Belgische toestanden die men zomaar niet veranderd krijgt. Het probleem nu was dat er een nieuwe partij is bijgekomen, de N-VA, die het spel blijkbaar wil verder zetten en dus ook haar pionnen binnen de raden van bestuur van de Spoorwegen eiste en kreeg. De andere partijen zien dat met lede ogen gebeuren, maar kunnen daar weinig tegen inbrengen omdat de Vlaamsnationalisten nu eenmaal de grootste partij vormen in de regering Michel. Buiten het lidmaatschap van een partij moet er tevens uitgekeken worden naar de taalrol, want ook die gevoeligheden moeten in stand gehouden worden. Dat alles in een bedrijf dat jaarlijks zo’n 3 miljard euro steun krijgt van de Staat om te overleven. ‘Les affaires, c’est l’argent des autres’ is hier meer dan ooit op zijn plaats.
De benoemingen bij de NMBS zijn niet de enigen die in dit land politiek gekleurd zijn. Herinner u de uitval van De Wever naar de ‘wereldvreemde rechters’. Ook die zijn nl hier politiek benoemd en niet verkozen, zoals dat bv wel gebeurt in de States. Zo bleek in 2013 dat 12 van de 14 leden van de Franstalige benoemingscommissie van de Hoge Raad voor Justitie van de PS-strekking waren. Die bezorgden o.m. topadvocaat Mark Uyttendaele, de huidige man van Laurette mitraillette, jarenlang heel wat dikbetaalde overheidsopdrachten. Kortom, wij hebben niet alleen een overbevolkte ambtenarij, zoals ook het IMF onlangs nog vaststelde, maar daarenboven een die grotendeels politiek verziekt is en niet efficiënt werkt. Raar, hé?
En er zijn nog van die merkwaardige situaties. Zo is het advocatenbureau Progress Lawyers Network (PLN), dat Theo Francken het leven zuur maakt in de kwestie met dat Syrisch gezin uit Aleppo, een maoistisch advocatencollectief. 10 van de 16 advocaten die er in Antwerpen deel van uitmaken (zoals dat Mieke van den Broeck) zijn lid en/of kandidaat voor het communistische PvdA. Terloops: dat Syrisch gezin woont in West-Aleppo, niet in het kapotgeschoten oostelijk deel van de stad, de vader is staatsambtenaar en werkt in feite dus voor Assad.
---
En dan nog dit. Er is de laatste dagen heel wat heisa geweest over de zgz kruispuntbank, waar de politie de gegevens in terugvindt van eigenaars van geflitste voertuigen. Die boetes blijken wettelijk niet geldig te zijn omdat men bij het maken van die wet, 13 (!) jaar geleden, vergeten was een wettelijke machtiging te vragen voor het raadplegen van die databank. De zaak wordt nu wel bijna stante pede aangepast, zodat de meeste zondaars die al betaald hebben er best geen extra kosten voor maken en die het niet gedaan hebben de rekening alsnog zullen krijgen.
Die zoveelste ineen geflanste Belgische wet werd gemaakt onder de fantastische regeringen Verhofstadt, net zoals die van het Zilverfonds en de Snel-Belg-wet. Allemaal één grote puinhoop van wat het genie van Gent er destijds van gemaakt heeft, samen met Vande Lala en de PS. De ‘creatieve welvaartstaat’, zoals hij die noemde. Nu teistert hij het Europees Parlement, waar hij deze week weer stond te tieren omdat hij bij de besprekingen over de Brexit niet mee mocht doen met de Europese staats- en regeringshoofden. Ze zouden hem daar beter af en toe in een isoleercel steken, om wat af te koelen!
De Nederlandse economie doet het momenteel een stuk beter dan de Belgische. Na de crisis van de jaren 2008/2012 was het net andersom. Mede door enkele kunstingrepen, waaronder de technische werkloosheid en de index, leek België de crisis beter aan te kunnen. Nu het overal iets beter gaat, lukt het Nederland echter een stuk beter dan dit land om vooruitgang te maken. De gemiddelde koopkracht steeg er dit jaar met 2,7% en er wordt verwacht dat daar in 2017 nog 0,7% groei zal bijkomen. Cijfers waarvan men in België alleen maar kan dromen.
Door grotere besparingen is Nederland beter voorbereid op de toekomst, terwijl dit land nog altijd worstelt met fiscale begrotingsproblemen die maar niet onder controle lijken te komen. Terwijl Nederland op weg is naar een begrotingsevenwicht, zit België nog steeds met een tekort van rond de 3%. Dit zou vooral het gevolg zijn van de tekorten op de overheidsuitgaven, die in België momenteel 8% hoger liggen dan bij onze noorderburen. E.e.a. heeft natuurlijk te maken met het teveel aan ambtenaren in dit land, die bovendien niet efficiënt genoeg werken, zoals nu ook het IMF heeft ontdekt (wat ik al meldde in mijn blog van eergisteren). Verder ligt de werkzaamheidsgraad in Nederland een stuk hoger. Van alle 15 tot 64 jarigen werkt er in Nederland 74% t.o.v. slechts 62% hier. Om het Belgisch niveau op gelijke hoogte met het Nederlandse te brengen, zouden er hier 900.000 mensen extra aan werk moeten geraken. Zie je dat al gebeuren?
Wat er in de meeste commentaren over bovenstaande in onze media niét bij verteld wordt, is dat we daarenboven in de eerste plaats in dit land de handicap hebben van twee gescheiden bevolkingsgroepen die het elkaar moeilijk maken, om het nog beleefd uit te drukken. Een tweede reden is de macht der vakbonden, die in België veel sterker zijn dan in Nederland en die zich hier hoofdzakelijk bezig houden met het beschermen van hun stuk van de economietaart zonder zich verder veel zorgen te maken om de vooruitgang. Ze noemen zich wel progressief, maar doen hun best om alles te laten zoals het was en zijn in werkelijkheid vastgeroeste conservatieven. Denk maar aan de tegenstand tegen het nachtwerk i.v.m. de e-commerce en het mordicus willen handhaven van de wet Major in de Antwerpse haven.
Met een sterkere groei in Nederland en Duitsland zou Vlaanderen er wel bij varen daarbij te kunnen aansluiten. Dat zal niet voor morgen zijn zolang Wallonië op de rem blijft staan. Zo dreigt Vlaanderen bij een zgz ‘harde Brexit’, zonder een handelsakkoord met de U.K., miljarden euro te verliezen. Daarover kan het echter niet afzonderlijk onderhandelen, maar moet dat gebeuren in een Belgisch kader, waarbij de naam Magnette weer opduikt, de man die zegt voortaan tegen alle handelsakkoorden te zullen ageren. Jammer dat ze Trump daarvan straks de schuld niet kunnen geven!
Op de cargoluchthaven van Melsbroek, het zogenaamde ‘Bru Cargo’, zijn er al twee luchtvaartmaatschappijen die hun contract hebben opgezegd, een uit Saoedi Arabië en een uit China, die respectievelijk uitwijken naar Frankfurt en Schiphol. Daarenboven blijken er nog drie andere maatschappijen te zijn die dreigen hetzelfde te doen. Reden voor dit vertrek zijn de Brusselse geluidsnormen, die met de regelmaat van een klok worden verstrengd, waarbij het Brussels gewest met steeds hogere boetes dreigt voor overtredingen. De meeste van die luchtvrachten worden verzorgd met Boeings 747, die niet zomaar kunnen worden vervangen of omgebouwd. Als gevolg van deze acties dreigen er op Melsbroek duizenden (!) banen verloren te gaan; zo’n 1.500 rechtstreekse en nog veel meer onrechtstreekse. E.e.a. was ook de reden waarom Vlaams minister Weyts – zoals ik in mijn blog van gisteren al meldde - het belangenconflict had ingeroepen, waardoor er een uitstel van 60 dagen van het in werking treden van de nieuwste Brusselse geluidsnormen kon worden verkregen.
Het hele verhaal is dat Brussel wel de lusten van de nabije luchthaven wil, maar niet de lasten. Als de Brusselaars bij hun besluit blijven, dan hoop ik dat er op Melsbroek eerst zoveel mogelijk Brusselse werknemers zullen ontslagen worden, die zich dan maar tot het eigen gewest moeten wenden om een nieuwe job te krijgen of schadeloos gesteld te worden. Het kan onrechtvaardig lijken, maar het zou nog veel onrechtvaardiger zijn mochten Vlaamse werknemers daar hun job verliezen o.w.v. de Brusselse willekeur i.v.m. de geluidsnormen.
En om even in de streek te blijven, kan men best het hart vasthouden mocht dat nieuwe nationale voetbalstadion er komen op de Heizel. Ook dat is een keuze van het Brussels gewest, die er mede voor zal zorgen dat de nu al oververzadigde grote Ring rond de hoofdstad, die grotendeels op Vlaams grondgebied ligt (evenals dat stadion trouwens) één grote continue verkeersopstopping gaat worden. Met veel tralala heeft men gisteren het nieuwe logo voor dat komende EK voorgesteld, maar het zou wel eens kunnen, dat het daarbij zal blijven. We kunnen er in elk geval best voor duimen.
De zoveelste betwisting tussen Vlaams minister Weyts en zijn federale collega Bellot bewijst nog maar eens – voor zover dat nog nodig was – dat dit land niet meer werkt. De discussie tussen die twee heren is een gevolg van de zesde staatsmisvorming, die een deel materies maar half heeft overgeheveld van het federaal naar het gewestelijk niveau. Zo zijn bv de rijopleidingen regionaal en de rijbewijzen federaal. Kafka had het niet beter kunnen bedenken. Daar houdt het niet mee op, want in totaal lopen er zo 7 betwistingen die Bellot allemaal tegenhoudt en die nu wachten op een beslissing van de Raad van State. Daarbij o.m. de minimumdienstverlening bij de NMBS, de bevriezing van de investeringen bij het Spoor en de vliegwet rond Zaventem, waar Weyts zelfs een belangenconflict heeft moeten inroepen om te vermijden dat het vliegverkeer tijdens de eindejaarsfeesten en –vakanties in het honderd zou lopen. Voor Francofonië telt tegenwoordig alleen nog de luchthaven van ‘Brussels South Charleroi’…
Waarom iets gemakkelijk maken als het moeilijk ook kan? Bellot is trouwens niet de eerste federale minister van verkeer waar Weyts het moeilijk mee heeft. Bellot’s voorgangster, Jacqueline Galant, die was moeten aftreden wegens onbekwaamheid (!), deed hetzelfde en kreeg toen de titel ‘minister van Stilstand’.
En zo blijven de francofoontjes de Vlamingen maar pesten, diezelfde Vlamingen waarvan ze jaarlijks wel zo’n 12 miljard euro extra krijgen (die ze uitdelen, niét investeren). Een nieuwigheid is nu bv ook de claim van Waals regionaal minister Collin (cdH), dat Ardense salami voortaan een beschermd product zou moeten worden en daardoor alleen nog in de Ardennen zou mogen gemaakt worden. De bekende Vlaamse ondernemer Willy Naessens, die o.m. aandelen heeft in een Vlaams bedrijf dat die salami maakt, heeft daarvoor al een oplossing: hij zou ze voortaan ‘Vlaams-Ardense salami’ noemen! Alle gekheid op een stokje, als we zo voort redeneren, gaan ze straks de Brusselse wafels alleen nog in Brussel mogen bakken…
Leterme – waar is de tijd! – lanceerde ooit het samenwerkingsfederalisme. Wat Bellot en kompanen er nu van maken kunnen we best het blokkeringsfederalisme noemen. Wie zei daar weer dat het communautaire tot 2019 in de frigo ging? Dat was dan waarschijnlijk alleen maar bedoeld voor de Vlamingen, zoals al die andere Belgische wetten die wij, Vlamingen, altijd moeten naleven en de francofonen alleen als het hen uitkomt.
---
Tenslotte nog dit. In het jaarlijks rapport van het Internationaal Muntfonds (IMF) over België staat, dat men vindt dat er teveel ambtenaren zijn in dit land en dat ze niet efficiënt genoeg worden ingezet. Hoeveel zou het gekost hebben om dat te ontdekken? Ik schreef dat al in een van mijn eerste blogs van 2005. Toen waren er hier al het dubbel aantal ambtenaren van in Nederland dat 50% meer inwoners had (en efficiënter werkte, iets wat ik aan de lijve ondervonden heb).
Tussen alle gruwelverhalen die we bijna dagelijks krijgen over de absurde burgeroorlog in Syrië, waar het nog steeds onduidelijk is wie mét wie tegen wie strijdt, dan toch één opmerkelijk verhaal. IS heeft nl de woestijnstad Palmyra, waar o.m. die overblijfselen van de Romeinse cultuur (of wat er over blijft van die overblijfselen, want IS had er al een deel van opgeblazen) zich bevinden, weer heroverd op de troepen van Assad en dit ondanks een ruime Russische luchtsteun. Nu is Palmyra niet meteen van strategische belang in het Syrische wespennest, maar voor het Assad regime is het wel een blamage die kan tellen. Begin dit jaar hadden die troepen het stadje ingenomen en werd daar veel publiciteit over verkocht. Zodanig zelfs dat in maart, als kers op de taart, het groot symfonisch orkest van Sint Petersburg, onder leiding van dirigent Valeri Gergiev – een persoonlijke vriend van Poetin - een klassiek concert kwam geven uitgerekend in de overblijfselen van het antieke Romeinse theater waar de Jihadi’s voordien een reeks onthoofdingen uitvoerden…
De herovering van Palmyra is het eerste succes van dat zootje ongeregeld sinds meer dan een jaar. Dat het kon gebeuren, kwam grotendeels omdat de Assad-getrouwen het te druk hadden met het plat bombarderen van Aleppo, de economisch belangrijkste stad van het vroegere Syrië…
En nu maar hopen dat Palmyra een tweede keer bevrijd wordt, al was het maar om te weten of ze daar dan een tweede concert gaan houden, hoe cynisch het ook moge klinken. Al bijna even cynisch als het verhaal van dat ene Syrische gezin dat op zijn eentje de hele Belgische politiek overhoop aan het halen is en waarvoor een groepje activisten en advocaten al staan te zwaaien met een voorlopig rekening van 25.000 euro, zogezegd voor een ‘goede doel’…
Zoals ik in mijn blog van gisteren al suggereerde, zou het wel eens kunnen dat de regering Michel het jaar 2017 niet overleeft. Het wordt eerst afwachten wat ze er daar in Europa weer van zullen maken, maar we zijn niet gewend van dat niveau als Vlamingen gelijk te krijgen. Verder hadden we die visumkwestie niet nodig om van een crisis te spreken, want – wat Michel er ook over vertelt – het botert al langer niet meer tussen de Vlaamse meerderheidspartijen. Er is de federale begroting die nog moet worden afgewerkt en dan komen weer de vennootschapsbelasting en de meerwaardetaks boven water. In feite is die laatste een struikelblok voor alle partijen buiten CD&V.
Een zoveelste peiling, deze van La Libre Belgique en de RTBf, die – voor Vlaanderen althans – nog de meest betrouwbare lijkt, duidt geen wezenlijke verschillen aan met de vorige. De N-VA blijft onder de resultaten van de laatste verkiezingen en zit tussen 25 en 30%, CD&V zit tussen de 15 en de 20% en de vier andere partijen, SP.a, Open VLD, VB en Groen zijn elkaar waard. Voor socialisten en liberalen is het wel een afgang tegenover vroegere tijden. In tegenstelling tot het Vlaams Belang, dat eerder aan het terugkomen is, gaan roden en blauwen steeds verder achteruit. Dat Big Maggie van haar pluimen aan het verliezen is, speelt voor Open VLD ook mee.
Tenslotte is het mij niet duidelijk of deze peiling werd afgenomen vóór of na het begin van de visumdiscussie. Dat zou wel eens een serieus verschil kunnen maken en het is afwachten wat het wordt als daar straks een Europese beslissing komt die niet geapprecieerd zou worden. Of wordt het wachten op Godot?
In mijn blog van 30 november over de Tobintaks, die o.m. CD&V hier wil invoeren, vermeldde ik reeds dat er daarvoor reeds een precedent geweest was in Zweden. Niet alleen bracht dat de Zweedse staat nog niet de helft op van wat geraamd was, het groot kapitaal vluchtte het land uit. Nadat de obligatieverkoop in elkaar was gestort en de aandelenmarkt met 30% was gezakt, was Zweden verplicht de taks weer af te schaffen. Een voorbeeld dat niet gevolgd dient te worden.
Hetzelfde doet zich nu voor bij de heisa om het humanitaire visum dat staatssecretaris Francken weigert te geven aan een Syrisch gezin uit Aleppo. Die manier van werken is nl ook al eens uitgeprobeerd door Zwitserland op 4 september 2013. Via zijn ambassades in Turkije, Libanon, Egypte en Jordanië kreeg het land op enkele maanden tijd zo’n 5.000 aanvragen! Op 29 november – binnen de drie maanden - van hetzelfde jaar trokken de Zwitsers de maatregel weer in. Net zoals het Zweedse voorbeeld was dit Zwitserse initiatief een mislukking. Een reden temeer om het niet na te volgen. Wie zijn wij om een project op te starten dat andere West-Europese landen al hebben uitgeprobeerd en dat niet blijkt te werken?
M.a.w. Francken heeft groot gelijk dat hij dat visum niet afgeeft. De hele zaak is trouwens uit zijn voegen gebarsten en zou wel eens serieuze gevolgen kunnen hebben m.b.t. de scheiding der machten in dit land. Het is niet de eerste keer dat men de wenkbrauwen kan fronsen i.v.m. gerechtelijke uitspraken. De overtreders die er hier vandoor konden gaan n.a.v. procedurefouten bv, die straffen kregen om mee te lachen, die veel te vroeg werden vrijgelaten, het is zo stilaan een lijst zonder einde geworden. Alle magistraten zijn niet in datzelfde bedje ziek, maar zeker is wel – zoals De Wever het stelt - dat er een aantal bij is dat inderdaad wereldvreemd lijkt.
Nu Francken in cassatieberoep gaat had het nog wel een jaar kunnen duren vóór de Raad van State daarover zijn advies zou geven. Dat nieuws werd gisteren echter doorkruist met de mededeling dat er ook een advies was gevraagd aan het Europees Hof van Justitie en dat zou er binnen de drie maanden kunnen zijn. Als dat ook negatief zou zijn, kan de N-VA zich beter uit deze regering terugtrekken en haar meteen dan laten vallen. Het is wel een traditie dat wie in dit land een regering laat vallen er zelf geen winst uithaalt, maar dat zou deze keer wel eens anders kunnen uitvallen. Met de verrassende resultaten van de Brexit, de Amerikaanse verkiezingen en die van de Franse Républicains is het helemaal niet zeker dat ook die traditie stand zal houden. De mensen zijn zo stilaan de traditionele partijen en hun hoogdravende principes meer dan beu en dat geldt deze keer niet uitsluitend voor de Vlaamsnationalisten.
---
Tenslotte nog dit. PostNL heeft groot gelijk niet in zee te gaan met Bpost. Die laatste slaagt er zelfs in eigen land niet in ervoor te zorgen dat brieven en vooral kranten en weekbladen tijdig afgeleverd worden. Dat heb ik persoonlijk al een paar keer moeten ervaren. En dan hebben we het nog niet gehad over de pakjes, die Bpost niet tijdig kan leveren omdat ze nog altijd geen nachtdiensten georganiseerd krijgt, met dank aan Kris Peeters en zijn vakbonden.
De zaak van de in het buitenland afgestudeerde dokters, die in dit land zomaar een Riziv-nummer krijgen, terwijl onze eigen afgestudeerden een ingangsexamen moeten doen, blijft nazinderen. Minister De Block, wiens reputatie als meest geliefde politicus/politica van het land flink aan het afkalven is, blijft zich verschuilen achter de Europese regels van vrij verkeer van mensen en diploma’s binnen de E.U. Dat standpunt was al bekend, maar daar tegenover stond dat Europa toestond dat buitenlandse artsen die hier een praktijk willen beginnen een taaltest kunnen ondergaan in een van de talen van dit land. Die Europese richtlijn werd hier in juni van dit jaar omgezet in een Koninklijk Besluit, maar in de praktijk is daar nog steeds niets van te merken. Dit in tegenstelling tot andere E.U.-landen, zoals bv Nederland en Oostenrijk, waar die controle al wél bestaat.
Ondertussen is het aantal (tand)artsen dat een Riziv-nummer aanvroeg op basis van een buitenlands diploma explosief gestegen, tussen 2011 en 2015 in Vlaanderen met 35% en in Franstalig België met zelfs 40%. Daar het aantal nieuwe Riziv-nummers strikt gelimiteerd is, gaat dit ten koste van onze eigen afgestudeerden in de sector. Van discriminatie gesproken.
In de marge van bovenstaande nog dit. De laatste klacht tegen die huidige gang van zaken kwam van Cathérine Fonck, fractieleidster van het francofone cdH, zelf arts van opleiding (en een die er mag zijn. Bij reportages over besprekingen in de Kamer, komt ze bijna altijd in beeld, omdat ze vlak achter het spreekgestoelte zit). En laat het nu juist onze francofone medeburgers zijn die het verplichte ingangsexamen 18 jaar lang aan hun laars hebben gelapt. Ze hebben heel die tijd de wet overtreden en gaan nu reclameren omdat buitenlanders dat hier ook komen doen. Kortom, het verhaal van de pot en de ketel. Pas vanaf dit jaar moeten ook Franstalige kandidaat (tand)artsen een soort test afleggen, waarvan we nu zelfs niet eens weten, hoe serieus die zal zijn. Onze Vlaamse kandidaten worden al 18 jaar gediscrimineerd, eerst door de Francofonen, nu door de buitenlanders.
We maken ons al jaren druk over de ingewikkelde wetten die men in dit landje maakt. Een wet maken zonder uitzonderingen en achterpoortjes lijkt hier niet te kunnen. Dat was vroeger zo en dat is nu nog zo. Neem nu dat nieuwe wetsvoorstel waarbij men studiejaren kan afkopen om later (iets) meer pensioen te krijgen. Men moet er haast een boekhouder bijhalen om er nog aan uit te kunnen. Ikzelf heb daar geen last meer van, maar ik kan me indenken dat onze kinderen en kleinkinderen dat wel zullen hebben. Zeker als men zo kan zien dat de achterliggende reden van dit alles het incasseren van de aanbetalingen zijn, die men later misschien niet eens zal kunnen recupereren. Wie gaat er nu, als recent afgestudeerde, 5 tot 10.000 euro betalen om over 40/45 jaar er misschien iets voor terug te krijgen?
Het heeft allemaal te maken met zeer korte termijnplanning, waarbij de huidige regering niets beter is dan haar voorgangers. Dat geldt niet alleen voor het afkopen van studiejaren, maar ook voor de wijzigingen die er gemaakt zijn bij schenkingen en erfenissen en allerlei voorstellen omtrent het installeren van zonnepanelen, warmtebronnen e.d. waarbij niemand straks de bomen nog kan zien o.w.v. het bos. Al deze voorafbetalingen, kortingen, subsidies en noem maar op dienen alleen maar om het gat in de begroting dicht te rijden, een gat van enkele miljarden euro, waarbij meer zal komen kijken dan de miljoenen waarop men nu hoopt.
Pensioensparen e.d. mag een teken zijn van vooruitzien, maar ik acht me gelukkig dat ik mij daar in mijn jeugd niet mee heb bezig gehouden. Niet dat ik geld genoeg had, maar gewoon omdat ik er toen niet aan dacht te werken voor mijn pensioen. Wie dat in onze jeugd wel deed, werd best ambtenaar. Nu lijkt alles op de helling te komen staan als men er niét mee bezig is. Straks kan men misschien nog voorstellen te gaan sparen voor het pensioen vanaf de kleuterklas.
Ik kom even terug op mijn blog van eergisteren over het Italiaanse referendum en de reacties daarop. Italië is zo’n beetje mijn tweede vaderland en ik moest dat even laten bezinken.
Destijds vroeg men eens aan Generaal De Gaulle wat hij dacht over de Europese Gemeenschap (de E.G., de voorloper van de E.U.). “Wel, zei De Gaulle, Duitsland is een groot land, Frankrijk is ook een groot land, Nederland is een klein land, België is ook een klein land, Luxemburg is zelfs geen land. En dan zijn er nog de Italianen: vandaag gaan ze akkoord en morgen zijn ze weer Italiaan’.
Ik heb negen jaar in Italië gewoond en heb er nog 22 jaar mee te maken gehad als verantwoordelijke van DAF’s ITS service aldaar. Ik heb er dus al e.e.a. meegemaakt en lees nog regelmatig Italiaanse kranten (Il Corriere della Sera en La Repubblica). Italië is een prachtig land, bewoond door doorgaans sympathieke mensen, die echter allemaal zo’n beetje hun eigen gedacht hebben hoe het daar zou moeten opgelost. Als gevolg daarvan is het land constant in crisis en dit sinds de laatste wereldoorlog, die ze aan één kant begonnen en aan een andere eindigden, net zoals trouwens ook al met de eerste gebeurd was (‘La Grande Guerra). Onder Berlusconi leek het er even op dat het weer een normaal land zou worden, maar dat is dus niet gebeurd. Op onze Tv-journaals kwam een Romein ons recentelijk nog vertellen dat zijn land de mooiste grondwet ter wereld had! Als gevolg van die mooiste grondwet lukt het echter geen enkele Italiaanse regering meer nog een nieuwe wet binnen de twee jaar gestemd te krijgen. Na het referendum, waarbij de winnende oppositie nieuwe verkiezingen claimt, is het zelfs onmogelijk die meteen te houden, ook als men dat zou willen. Reden daarvoor is dat er reeds in 2015 een nieuwe kieswet is gestemd en dat die nog altijd geen kracht van wet heeft omdat uitgerekend de senaat, die Renzi aan banden wou leggen (zoals dat ook bij ons gebeurd is) op zijn beurt die wet ook nog moet goedkeuren.
Die ‘mooiste grondwet ter wereld’ bestaat al sinds 1945, was een antwoord op het regime van Mussolini, is grotendeels voorbijgestreefd en zorgt alleen maar voor chaos. De huidige regeringspartijen, die het referendum verloren, weten nu wel dat ze bij een volgende verkiezing waarschijnlijk op 40% van de stemmen zullen kunnen rekenen, waarbij ze dan er gegarandeerd weer bij zullen zijn. De oppositiepartijen, die het referendum gewonnen hebben, weten wel dat ze samen 60% van de stemmen gehaald hebben, maar geen van hen weet hoeveel elke partij er daarvan apart gekregen heeft. De rechtse Lega Nord en Forza Italia zullen nooit een regering vormen met het zootje ongeregeld links van komiek Grillo en dus zal alles wel bij het oude blijven. Italië gelijkt steeds meer op de toren van Pisa, die al enkele eeuwen dreigt te vallen, maar toch maar overeind blijft…
De poging van Renzi om aan die situatie iets te doen, was lovenswaardig. Of hij nu socialist of iets anders is, verandert niets aan de zaak. De man, Toscaan net zoals Dante, Da Vinci en … Machiavelli is nog maar een veertiger en komt gegarandeerd nog terug. Na Firenze, de geboortestad van de Renaissance, als burgemeester weer op de kaart gezet te hebben, zal hij nog wel eens proberen dit ook met Italië te doen.
In mijn blog van 21 november (‘De levensduurte’) schreef ik nog dat de huurkosten zouden stijgen door de nieuwe eisen inzake isolatie en verwarming van de huizen. Daar blijken de problemen op de huurmarkt niet mee op te houden, want nu raakte ook bekend dat het aantal gezinswoningen daar de laatste jaren bijna gehalveerd is. Het een heeft met het andere te maken. Oudere mensen die er tegen opzien om de reconversiekosten te maken of die er gewoon de middelen niet toe hebben om te renoveren, beslissen steeds meer die huizen te verkopen, waarbij de koper nu weet dat hij/zij het zal zijn die voor de kosten zal moeten opdraaien. Als gevolg van e.e.a. wordt het aanbod echter kleiner, wat de huurkosten opdrijft.
Een tweede reden waarom eigenaars hun huizen verkopen is, om hoge successierechten te vermijden voor de erfgenamen. Datzelfde geldt ook voor schenkingen binnen de familie, die nu een stuk minder zwaar belast worden en dus meer plaats vinden. De overheid int daar nu wel meer belastingen op, maar op langere termijn zal ze er geen successierechten meer op kunnen aanrekenen en op het scheiden van de markt er in zijn totaliteit minder aan overhouden. Vrije markt en overheidstussenkomsten gaan nog altijd niet samen en klaarblijkelijk zal dat zo blijven.
---
Een categorie die zich van al die prijsverhogingen minder moet aantrekken zijn die van onze gepensioneerde ambtenaren. België blijkt nl niet alleen proportioneel het meeste ambtenaren ter wereld te hebben, maar hen ook nog eens het hoogste pensioen uit te betalen. Dat gebeurt dan in een land dat voor de niet-ambtenaren zowat de laagste pensioenen van Europa heeft! Ik heb vroeger al eens verteld dat dit land het dubbel aantal ambtenaren heeft van Nederland, terwijl dat land 50% meer inwoners telt. De ambtenarenpensioenen kosten België meer dan 10 miljard euro per jaar. En dan maar verwonderd zijn dat die staatsschuld maar niet wil zakken.
---
Tenslotte kom ik nog even terug op het niveau van onze Vlaamse 15 jarige studenten. De driejaarlijkse zgn Pisa-studie daarover bevestigt dat we bij de top zitten in Europa, maar er wordt nu bij verteld dat het aantal leerlingen dat niet mee kan, steeds groter wordt. Gelukkig is Vlaams minister Crevits zo eerlijk in de berichtgeving erbij te vertellen dat het hier meestal gaat om leerlingen die thuis geen Nederlands spreken en daar hoef ik dan verder geen uitleg bij te geven, zeker? Het is hetzelfde verhaal wanneer men het heeft over gezinnen en kinderen die onder de armoedegrens zitten. Zolang wij de armoede blijven invoeren, zoals nog steeds het geval is, zullen die cijfers niet verbeteren en zal het niveau van onze eigen scholen niet meer stijgen…
Over de verkiezing van Van der Bellen als nieuwe president van Oostenrijk zou ik me beter niet te druk maken. Het gaat hier om een louter protocollaire functie die niet zoveel voorstelt. Van der Bellen is zo’n beetje te vergelijken met onze ‘natte dweil’. Belangrijker is dat rechts in Oostenrijk meer dan 40% van de stemmen heeft gehaald, wat belooft voor de volgende verkiezingen die er wél zullen om doen.
Erger is de nederlaag van Matteo Renzi in Italië. Die wilde komaf maken met enkele vermolmde instellingen en gebruiken in de Italiaanse politiek en daarvoor de grondwet wijzigen. Hij is daar niet in geslaagd. Evenals bij ons wil elke redelijk denkende mens in Italië af van die senaat die daar het politiek leven verlamt omdat elke wet er nog door de twee kamers moet worden goedgekeurd. Net zoals de Romeinen met hun SPQR* (Senatus PopulusQue Romanus / De Romeinse Senaat en volk), hebben de Italianen blijkbaar heimwee naar hun glorierijk verleden. Men heeft dikwijls minachtend gesproken en geschreven over Berlusconi, maar hij was wel de eerste en tot nu toe de enige premier die er na WOII in slaagde in Italië een volledige legislatuurterm uit te doen. Nu riskeert men in het transalpijnse land weer in het oude straatje zonder einde terecht te komen, van de ene crisis in de andere. Renzi volgt zo de Britse premier Cameron die ook sneuvelde in een door hemzelf voorgesteld en uitgeschreven referendum. Hij mag nog even blijven om de begroting te regelen en dan is het over en uit.
Met de uitslag van het referendum in Italië is het wel duidelijk dat referenda meestal geen oplossingen bieden. In dit landje gebeurt het niet meer op nationaal vlak sinds het referendum van de koningskwestie, waar de winnende partij het tenslotte ook niet gehaald heeft. Hetzelfde geldt voor dat over de Brexit in Groot Brittannië en dat over het vredesproces in Colombia, om nog te zwijgen over dat over Oekraïne in Nederland, waar de regering zich in alle bochten wringt om het niét uit te voeren. Zelfs op plaatselijk vlak is het geen voorbeeld tot succes, zoals dat over de Lange Wapper in Antwerpen heeft bewezen (zonder dat referendum lag die brug er nu en was een groot deel van het verkeersinfarct op de Antwerpse Ring misschien voorbij). Alleen in Zwitserland schijnen referenda nog te werken en daarmee is dat landje de uitzondering die de regel bevestigt.
* Al spottend worden die afkortingen ook wel eens vertaald als ‘Sono Pazzi Quei Romani / die Romeinen zijn gek’). Misschien geldt dat straks ook voor SPQI (‘Sono pazzi quei Italiani’)…
Vorige week verschenen er in de media enkele overzichten over het niveau van het onderwijs in de verschillende E.U.-regio's. Voor Vlaanderen was er enige bezorgdheid over het vak wetenschappen, waarbij ons onderwijs ‘maar’ in de Europese middelmoot zit. Voor wiskunde daarentegen zitten we nog bij de eerste vijf. Het is al langer geweten dat het Franstalig onderwijs in dit land een (dure) ramp is en zowat bij de laatsten in Europa staat. Maar daarin gaat verandering komen. Een heus ‘Pact d’excellence’ gaat het Franstalig onderwijs in België een boost geven. Hopelijk wordt het niet een kopie van de diverse Marshall Plans die de economische achterstand van Wallonië t.o.v. van Vlaanderen zouden teniet doen, maar waarvan ook nog steeds niets te merken is.
Het nieuwe schoolpact voor het Franstalig onderwijs is revolutionair en stelt voor in de toekomst alle kinderen, van de kleuterklas tot wanneer ze vijftien zullen zijn, eenzelfde pakket aan te bieden. Opmerkelijk daarbij is dat allen heel de tijd Latijn en techniek zullen krijgen. Dat Latijn heeft men in Vlaanderen ook al eens geprobeerd in het VSO van de jaren 1970, maar daar is men toen vanaf gestapt. Latijn is het ideale vak om later andere talen te leren, maar wie geen aanleg voor talen heeft, doet er niks mee.
Pas na hun vijftiende zullen kinderen die het Franstalig onderwijs volgen een verdere keuze kunnen maken. Verder wil men in Franstalig België af van de zittingsblijvers. Onder de 15 jaar is dat daar nu bijna de helft, in Vlaanderen ongeveer een kwart. En een laatste wijziging – waar ik in kan komen – is dat men de zgz ‘grote vakantie’ wil inkorten met twee weken: één week langer school op het einde van het schooljaar en één week vroeger als het nieuwe begint.
Wat moeten we nu daarvan denken? Ik zou zeggen: laat ze doen. Het is een experiment waarbij wij als Vlamingen alleen toeschouwer zijn en niets riskeren. Daar komt nog bij, dat het een zoveelste verdere splitsing is tussen Nederlands- en Franstalig België tot we, hopelijk, zoals ik al eens schreef, een dag wakker zullen worden in een land dat helemaal zal gesplitst zijn.
---
In de marge van bovenstaande nog dit: i.pl.v. Latijn zou men in alle onderwijsnetten – ook in Vlaanderen – beter muziekonderricht geven. Dat is voor iedereen nuttig. In Oostenrijk bestaat dit al sinds het begin van het Habsburgse Rijk. Zelfs landen die nu zelfstandig zijn, maar vroeger bij Habsburg behoorden – zoals bv Tsjechië – hebben een rijke muziekcultuur, waar ook de doodgewone man en vrouw in de straat kan genieten van muziek die hier bij ons als elitair beschouwd wordt.
Het zijn niet alleen de enquêteurs die er dit jaar al flink hebben naast gezeten in de peilingen (denk maar aan de Brexit, de verkiezingen in de States en die voor de Franse Républicains), ook de economen, die de maatschappij denken een spiegel voor te moeten houden, hebben er een potje van gemaakt. Dat is vroeger ook al gebeurd, maar dit jaar erger dan ooit. Vooral het ‘verschijnsel’* Trump hebben ze volledig mis ingeschat.
Bij Trump’s inderdaad verrassende verkiezing (voor wie de media bleef geloven, tenminste) voorspelde de meeste economen niets minder dan een ramp op wereldschaal. Er zou chaos komen, de beurzen zouden tijdelijk moeten sluiten en verschillende economieën zouden kunnen instorten. Armageddon!
Een kleine maand later blijken de beurzen nog altijd gezond te zijn. Niet alleen die beurzen, ook de dollar is flink wat gestegen en blijft ’s werelds eerste munt. Door de belofte van Trump de belastingen te doen dalen en de Amerikaanse infrastructuur zijn broodnodig herstel te geven, zou zelfs de inflatie gaan stijgen. Op zich niet direct goed nieuws, maar nu wel in deze tijden van lage rentes en geldinjecties door centrale banken.
Ook voor Europa is de stijging van de dollar goed nieuws, vooral voor de bedrijven die naar de States uitvoeren en dat zijn er niet weinig. Alleen de Europese overheden zouden wel eens het gelag kunnen betalen, wegens stijgende rentelasten voor alle schulden die ze hebben aangegaan. Hoe groter de schulden, hoe hoger de rentes daarop zullen worden en België is daarin een van de koplopers.
Hebben al die fameuze economen dan nergens gelijk? Wel, het handelsverdrag tussen de E.U. en de States komt er meer dan waarschijnlijk niet, maar dat zou ook het geval geweest zijn mocht Trump er vóór geweest zijn. Onze regionale Waalse dwarsligger Magnette had nl na zijn obstructiewerk tegen het handelsverdrag met Canada al gezegd dat dat met Amerika, het zgz TTIP, ‘dood en begraven’ was. Meer nog: de brave man (nou, ja) zegt nu zelfs dat ook dat CETA-verdrag met Canada nog steeds niet helemaal rond is. Volgens de inter-Belgische akkoorden zou het Europees Hof van Justitie daarover zijn advies nog moeten geven en dat komt er maar niet omdat onze nationale Charel daarvan geen werk zou maken.
Misschien hebben we trouwens al die hoogdravende akkoorden niet eens nodig. De grote internationale farmaceutische concerns zijn nl bezig een onderling akkoord met elkaar te sluiten, waarbij ze een soort mini-TTIP zullen sluiten over inspecties en controles, die nu tweemaal moeten gebeuren en straks maar éénmaal meer (de partijen gaan elkaars controles erkennen). Daarover is al een deelakkoord, waarvoor men noch de os Trump noch de kikker Magnette nodig heeft. Als landen geen handelsakkoorden meer kunnen sluiten zal het bedrijfsleven dat wel zelf doen. We leven nog altijd in een vrije wereld.
Andy Sachs is overleden. Sachs was de acteur die de rol van de ober in de dolkomische serie Fawlty Towers onsterfelijk maakte. Zijn quote ‘I’m Manuel from Barcelona. I know nothing’ zal hem nog lange tijd overleven. De man was joods van Duitse afkomst. Bij zijn dood, op 86, wist hij inderdaad niets meer: hij was de laatste jaren dement geworden...
Uitgerekend bijna gelijktijdig geeft een andere ‘Manuel from Barcelona’ te kennen dat hij waarschijnlijk kandidaat zal zijn voor de socialistische partij bij de komende Franse presidentsverkiezingen, nu de huidige president – Hollande dus – heeft te kennen gegeven niét meer mee te zullen doen. Frans premier Valls heet wel degelijk Manuel met zijn echte voornaam en was geboren in Barcelona.
‘Monsieur normal’ blijkt inderdaad té normaal te zijn geweest voor de presidentiële functie, waarbij men verwacht boven zichzelf uit te groeien, zeker in la douce France. Of die andere Manuel het zal halen valt te betwijfelen, want als premier valt er in Frankrijk weinig eer te halen en is men zo’n beetje de meid voor alle werk van de president en de eerste zondebok als er iets fout loopt. Het is al een prestatie dat Valls het heeft overleefd.
---
Hoera, hoera! De werelderfgoedorganisatie Unesco heeft de Belgische biercultuur uitgeroepen tot immaterieel cultureel werelderfgoed. Zo heeft al ons pintjes pakken toch nog tot iets geleid. Komt bijna gelijktijdig e.o.a. gezondheidsinstelling verklaren dat meer dan10 pintjes per week slecht zou zijn. Wil die misschien dat we die titel weer kwijtspelen?
---
En dan nog dit. Iedereen, die iets afweet van tuinieren en/of koken, weet dat de eerste spruitjes na de zomer meestal wat bitter zijn. Reden waarom sommigen ze niet lusten. Die bitterheid gaat pas weg als de vorst er eerst is over geweest*. Nu is het zo dat het de laatste najaren hier zo goed als niet gevroren heeft, waardoor het steeds moeilijker werd zgz zoete spruitjes te vinden. Enkele specialisten hebben nu een spruitensoort gekweekt die altijd zacht smaakt, ook zonder dat het eerst vriest. Voor de tuiniers (en koks) die het nog met de originele spruitjes moeten doen, hier een goede raad: na ze geplukt te hebben, stopt men de spruitjes twee nachten in de diepvries alvorens ze te verwerken. Op die manier simuleert men de vorst en gaat de bittere smaak er ook uit. Dat invriezen kan men ook doen met boerenkool en mispels. Die laatste dan om een lekkere confituur en gelei van te maken, die men nergens in de winkel kopen kan. Eens uit de diepvries, bereid men de mispels zoals de kweeperen, een arbeidsintensief werkje, daar men ze niet door een roerzeef (passe-vite) kan draaien o.w.v. de vele pitten (elke vrucht heeft er vijf) die zowat dubbel zo groot zijn als een koffieboon.
* Kwatongen beweren, dat dat ook geldt voor koninginnen, al gaat het dan wel over Vorst met een hoofdletter!
