In mijn blog van 30 november over de Tobintaks, die o.m. CD&V hier wil invoeren, vermeldde ik reeds dat er daarvoor reeds een precedent geweest was in Zweden. Niet alleen bracht dat de Zweedse staat nog niet de helft op van wat geraamd was, het groot kapitaal vluchtte het land uit. Nadat de obligatieverkoop in elkaar was gestort en de aandelenmarkt met 30% was gezakt, was Zweden verplicht de taks weer af te schaffen. Een voorbeeld dat niet gevolgd dient te worden.
Hetzelfde doet zich nu voor bij de heisa om het humanitaire visum dat staatssecretaris Francken weigert te geven aan een Syrisch gezin uit Aleppo. Die manier van werken is nl ook al eens uitgeprobeerd door Zwitserland op 4 september 2013. Via zijn ambassades in Turkije, Libanon, Egypte en Jordanië kreeg het land op enkele maanden tijd zo’n 5.000 aanvragen! Op 29 november – binnen de drie maanden - van hetzelfde jaar trokken de Zwitsers de maatregel weer in. Net zoals het Zweedse voorbeeld was dit Zwitserse initiatief een mislukking. Een reden temeer om het niet na te volgen. Wie zijn wij om een project op te starten dat andere West-Europese landen al hebben uitgeprobeerd en dat niet blijkt te werken?
M.a.w. Francken heeft groot gelijk dat hij dat visum niet afgeeft. De hele zaak is trouwens uit zijn voegen gebarsten en zou wel eens serieuze gevolgen kunnen hebben m.b.t. de scheiding der machten in dit land. Het is niet de eerste keer dat men de wenkbrauwen kan fronsen i.v.m. gerechtelijke uitspraken. De overtreders die er hier vandoor konden gaan n.a.v. procedurefouten bv, die straffen kregen om mee te lachen, die veel te vroeg werden vrijgelaten, het is zo stilaan een lijst zonder einde geworden. Alle magistraten zijn niet in datzelfde bedje ziek, maar zeker is wel – zoals De Wever het stelt - dat er een aantal bij is dat inderdaad wereldvreemd lijkt.
Nu Francken in cassatieberoep gaat had het nog wel een jaar kunnen duren vóór de Raad van State daarover zijn advies zou geven. Dat nieuws werd gisteren echter doorkruist met de mededeling dat er ook een advies was gevraagd aan het Europees Hof van Justitie en dat zou er binnen de drie maanden kunnen zijn. Als dat ook negatief zou zijn, kan de N-VA zich beter uit deze regering terugtrekken en haar meteen dan laten vallen. Het is wel een traditie dat wie in dit land een regering laat vallen er zelf geen winst uithaalt, maar dat zou deze keer wel eens anders kunnen uitvallen. Met de verrassende resultaten van de Brexit, de Amerikaanse verkiezingen en die van de Franse Républicains is het helemaal niet zeker dat ook die traditie stand zal houden. De mensen zijn zo stilaan de traditionele partijen en hun hoogdravende principes meer dan beu en dat geldt deze keer niet uitsluitend voor de Vlaamsnationalisten.
---
Tenslotte nog dit. PostNL heeft groot gelijk niet in zee te gaan met Bpost. Die laatste slaagt er zelfs in eigen land niet in ervoor te zorgen dat brieven en vooral kranten en weekbladen tijdig afgeleverd worden. Dat heb ik persoonlijk al een paar keer moeten ervaren. En dan hebben we het nog niet gehad over de pakjes, die Bpost niet tijdig kan leveren omdat ze nog altijd geen nachtdiensten georganiseerd krijgt, met dank aan Kris Peeters en zijn vakbonden.
De zaak van de in het buitenland afgestudeerde dokters, die in dit land zomaar een Riziv-nummer krijgen, terwijl onze eigen afgestudeerden een ingangsexamen moeten doen, blijft nazinderen. Minister De Block, wiens reputatie als meest geliefde politicus/politica van het land flink aan het afkalven is, blijft zich verschuilen achter de Europese regels van vrij verkeer van mensen en diploma’s binnen de E.U. Dat standpunt was al bekend, maar daar tegenover stond dat Europa toestond dat buitenlandse artsen die hier een praktijk willen beginnen een taaltest kunnen ondergaan in een van de talen van dit land. Die Europese richtlijn werd hier in juni van dit jaar omgezet in een Koninklijk Besluit, maar in de praktijk is daar nog steeds niets van te merken. Dit in tegenstelling tot andere E.U.-landen, zoals bv Nederland en Oostenrijk, waar die controle al wél bestaat.
Ondertussen is het aantal (tand)artsen dat een Riziv-nummer aanvroeg op basis van een buitenlands diploma explosief gestegen, tussen 2011 en 2015 in Vlaanderen met 35% en in Franstalig België met zelfs 40%. Daar het aantal nieuwe Riziv-nummers strikt gelimiteerd is, gaat dit ten koste van onze eigen afgestudeerden in de sector. Van discriminatie gesproken.
In de marge van bovenstaande nog dit. De laatste klacht tegen die huidige gang van zaken kwam van Cathérine Fonck, fractieleidster van het francofone cdH, zelf arts van opleiding (en een die er mag zijn. Bij reportages over besprekingen in de Kamer, komt ze bijna altijd in beeld, omdat ze vlak achter het spreekgestoelte zit). En laat het nu juist onze francofone medeburgers zijn die het verplichte ingangsexamen 18 jaar lang aan hun laars hebben gelapt. Ze hebben heel die tijd de wet overtreden en gaan nu reclameren omdat buitenlanders dat hier ook komen doen. Kortom, het verhaal van de pot en de ketel. Pas vanaf dit jaar moeten ook Franstalige kandidaat (tand)artsen een soort test afleggen, waarvan we nu zelfs niet eens weten, hoe serieus die zal zijn. Onze Vlaamse kandidaten worden al 18 jaar gediscrimineerd, eerst door de Francofonen, nu door de buitenlanders.
We maken ons al jaren druk over de ingewikkelde wetten die men in dit landje maakt. Een wet maken zonder uitzonderingen en achterpoortjes lijkt hier niet te kunnen. Dat was vroeger zo en dat is nu nog zo. Neem nu dat nieuwe wetsvoorstel waarbij men studiejaren kan afkopen om later (iets) meer pensioen te krijgen. Men moet er haast een boekhouder bijhalen om er nog aan uit te kunnen. Ikzelf heb daar geen last meer van, maar ik kan me indenken dat onze kinderen en kleinkinderen dat wel zullen hebben. Zeker als men zo kan zien dat de achterliggende reden van dit alles het incasseren van de aanbetalingen zijn, die men later misschien niet eens zal kunnen recupereren. Wie gaat er nu, als recent afgestudeerde, 5 tot 10.000 euro betalen om over 40/45 jaar er misschien iets voor terug te krijgen?
Het heeft allemaal te maken met zeer korte termijnplanning, waarbij de huidige regering niets beter is dan haar voorgangers. Dat geldt niet alleen voor het afkopen van studiejaren, maar ook voor de wijzigingen die er gemaakt zijn bij schenkingen en erfenissen en allerlei voorstellen omtrent het installeren van zonnepanelen, warmtebronnen e.d. waarbij niemand straks de bomen nog kan zien o.w.v. het bos. Al deze voorafbetalingen, kortingen, subsidies en noem maar op dienen alleen maar om het gat in de begroting dicht te rijden, een gat van enkele miljarden euro, waarbij meer zal komen kijken dan de miljoenen waarop men nu hoopt.
Pensioensparen e.d. mag een teken zijn van vooruitzien, maar ik acht me gelukkig dat ik mij daar in mijn jeugd niet mee heb bezig gehouden. Niet dat ik geld genoeg had, maar gewoon omdat ik er toen niet aan dacht te werken voor mijn pensioen. Wie dat in onze jeugd wel deed, werd best ambtenaar. Nu lijkt alles op de helling te komen staan als men er niét mee bezig is. Straks kan men misschien nog voorstellen te gaan sparen voor het pensioen vanaf de kleuterklas.
Ik kom even terug op mijn blog van eergisteren over het Italiaanse referendum en de reacties daarop. Italië is zo’n beetje mijn tweede vaderland en ik moest dat even laten bezinken.
Destijds vroeg men eens aan Generaal De Gaulle wat hij dacht over de Europese Gemeenschap (de E.G., de voorloper van de E.U.). “Wel, zei De Gaulle, Duitsland is een groot land, Frankrijk is ook een groot land, Nederland is een klein land, België is ook een klein land, Luxemburg is zelfs geen land. En dan zijn er nog de Italianen: vandaag gaan ze akkoord en morgen zijn ze weer Italiaan’.
Ik heb negen jaar in Italië gewoond en heb er nog 22 jaar mee te maken gehad als verantwoordelijke van DAF’s ITS service aldaar. Ik heb er dus al e.e.a. meegemaakt en lees nog regelmatig Italiaanse kranten (Il Corriere della Sera en La Repubblica). Italië is een prachtig land, bewoond door doorgaans sympathieke mensen, die echter allemaal zo’n beetje hun eigen gedacht hebben hoe het daar zou moeten opgelost. Als gevolg daarvan is het land constant in crisis en dit sinds de laatste wereldoorlog, die ze aan één kant begonnen en aan een andere eindigden, net zoals trouwens ook al met de eerste gebeurd was (‘La Grande Guerra). Onder Berlusconi leek het er even op dat het weer een normaal land zou worden, maar dat is dus niet gebeurd. Op onze Tv-journaals kwam een Romein ons recentelijk nog vertellen dat zijn land de mooiste grondwet ter wereld had! Als gevolg van die mooiste grondwet lukt het echter geen enkele Italiaanse regering meer nog een nieuwe wet binnen de twee jaar gestemd te krijgen. Na het referendum, waarbij de winnende oppositie nieuwe verkiezingen claimt, is het zelfs onmogelijk die meteen te houden, ook als men dat zou willen. Reden daarvoor is dat er reeds in 2015 een nieuwe kieswet is gestemd en dat die nog altijd geen kracht van wet heeft omdat uitgerekend de senaat, die Renzi aan banden wou leggen (zoals dat ook bij ons gebeurd is) op zijn beurt die wet ook nog moet goedkeuren.
Die ‘mooiste grondwet ter wereld’ bestaat al sinds 1945, was een antwoord op het regime van Mussolini, is grotendeels voorbijgestreefd en zorgt alleen maar voor chaos. De huidige regeringspartijen, die het referendum verloren, weten nu wel dat ze bij een volgende verkiezing waarschijnlijk op 40% van de stemmen zullen kunnen rekenen, waarbij ze dan er gegarandeerd weer bij zullen zijn. De oppositiepartijen, die het referendum gewonnen hebben, weten wel dat ze samen 60% van de stemmen gehaald hebben, maar geen van hen weet hoeveel elke partij er daarvan apart gekregen heeft. De rechtse Lega Nord en Forza Italia zullen nooit een regering vormen met het zootje ongeregeld links van komiek Grillo en dus zal alles wel bij het oude blijven. Italië gelijkt steeds meer op de toren van Pisa, die al enkele eeuwen dreigt te vallen, maar toch maar overeind blijft…
De poging van Renzi om aan die situatie iets te doen, was lovenswaardig. Of hij nu socialist of iets anders is, verandert niets aan de zaak. De man, Toscaan net zoals Dante, Da Vinci en … Machiavelli is nog maar een veertiger en komt gegarandeerd nog terug. Na Firenze, de geboortestad van de Renaissance, als burgemeester weer op de kaart gezet te hebben, zal hij nog wel eens proberen dit ook met Italië te doen.
In mijn blog van 21 november (‘De levensduurte’) schreef ik nog dat de huurkosten zouden stijgen door de nieuwe eisen inzake isolatie en verwarming van de huizen. Daar blijken de problemen op de huurmarkt niet mee op te houden, want nu raakte ook bekend dat het aantal gezinswoningen daar de laatste jaren bijna gehalveerd is. Het een heeft met het andere te maken. Oudere mensen die er tegen opzien om de reconversiekosten te maken of die er gewoon de middelen niet toe hebben om te renoveren, beslissen steeds meer die huizen te verkopen, waarbij de koper nu weet dat hij/zij het zal zijn die voor de kosten zal moeten opdraaien. Als gevolg van e.e.a. wordt het aanbod echter kleiner, wat de huurkosten opdrijft.
Een tweede reden waarom eigenaars hun huizen verkopen is, om hoge successierechten te vermijden voor de erfgenamen. Datzelfde geldt ook voor schenkingen binnen de familie, die nu een stuk minder zwaar belast worden en dus meer plaats vinden. De overheid int daar nu wel meer belastingen op, maar op langere termijn zal ze er geen successierechten meer op kunnen aanrekenen en op het scheiden van de markt er in zijn totaliteit minder aan overhouden. Vrije markt en overheidstussenkomsten gaan nog altijd niet samen en klaarblijkelijk zal dat zo blijven.
---
Een categorie die zich van al die prijsverhogingen minder moet aantrekken zijn die van onze gepensioneerde ambtenaren. België blijkt nl niet alleen proportioneel het meeste ambtenaren ter wereld te hebben, maar hen ook nog eens het hoogste pensioen uit te betalen. Dat gebeurt dan in een land dat voor de niet-ambtenaren zowat de laagste pensioenen van Europa heeft! Ik heb vroeger al eens verteld dat dit land het dubbel aantal ambtenaren heeft van Nederland, terwijl dat land 50% meer inwoners telt. De ambtenarenpensioenen kosten België meer dan 10 miljard euro per jaar. En dan maar verwonderd zijn dat die staatsschuld maar niet wil zakken.
---
Tenslotte kom ik nog even terug op het niveau van onze Vlaamse 15 jarige studenten. De driejaarlijkse zgn Pisa-studie daarover bevestigt dat we bij de top zitten in Europa, maar er wordt nu bij verteld dat het aantal leerlingen dat niet mee kan, steeds groter wordt. Gelukkig is Vlaams minister Crevits zo eerlijk in de berichtgeving erbij te vertellen dat het hier meestal gaat om leerlingen die thuis geen Nederlands spreken en daar hoef ik dan verder geen uitleg bij te geven, zeker? Het is hetzelfde verhaal wanneer men het heeft over gezinnen en kinderen die onder de armoedegrens zitten. Zolang wij de armoede blijven invoeren, zoals nog steeds het geval is, zullen die cijfers niet verbeteren en zal het niveau van onze eigen scholen niet meer stijgen…
Over de verkiezing van Van der Bellen als nieuwe president van Oostenrijk zou ik me beter niet te druk maken. Het gaat hier om een louter protocollaire functie die niet zoveel voorstelt. Van der Bellen is zo’n beetje te vergelijken met onze ‘natte dweil’. Belangrijker is dat rechts in Oostenrijk meer dan 40% van de stemmen heeft gehaald, wat belooft voor de volgende verkiezingen die er wél zullen om doen.
Erger is de nederlaag van Matteo Renzi in Italië. Die wilde komaf maken met enkele vermolmde instellingen en gebruiken in de Italiaanse politiek en daarvoor de grondwet wijzigen. Hij is daar niet in geslaagd. Evenals bij ons wil elke redelijk denkende mens in Italië af van die senaat die daar het politiek leven verlamt omdat elke wet er nog door de twee kamers moet worden goedgekeurd. Net zoals de Romeinen met hun SPQR* (Senatus PopulusQue Romanus / De Romeinse Senaat en volk), hebben de Italianen blijkbaar heimwee naar hun glorierijk verleden. Men heeft dikwijls minachtend gesproken en geschreven over Berlusconi, maar hij was wel de eerste en tot nu toe de enige premier die er na WOII in slaagde in Italië een volledige legislatuurterm uit te doen. Nu riskeert men in het transalpijnse land weer in het oude straatje zonder einde terecht te komen, van de ene crisis in de andere. Renzi volgt zo de Britse premier Cameron die ook sneuvelde in een door hemzelf voorgesteld en uitgeschreven referendum. Hij mag nog even blijven om de begroting te regelen en dan is het over en uit.
Met de uitslag van het referendum in Italië is het wel duidelijk dat referenda meestal geen oplossingen bieden. In dit landje gebeurt het niet meer op nationaal vlak sinds het referendum van de koningskwestie, waar de winnende partij het tenslotte ook niet gehaald heeft. Hetzelfde geldt voor dat over de Brexit in Groot Brittannië en dat over het vredesproces in Colombia, om nog te zwijgen over dat over Oekraïne in Nederland, waar de regering zich in alle bochten wringt om het niét uit te voeren. Zelfs op plaatselijk vlak is het geen voorbeeld tot succes, zoals dat over de Lange Wapper in Antwerpen heeft bewezen (zonder dat referendum lag die brug er nu en was een groot deel van het verkeersinfarct op de Antwerpse Ring misschien voorbij). Alleen in Zwitserland schijnen referenda nog te werken en daarmee is dat landje de uitzondering die de regel bevestigt.
* Al spottend worden die afkortingen ook wel eens vertaald als ‘Sono Pazzi Quei Romani / die Romeinen zijn gek’). Misschien geldt dat straks ook voor SPQI (‘Sono pazzi quei Italiani’)…
Vorige week verschenen er in de media enkele overzichten over het niveau van het onderwijs in de verschillende E.U.-regio's. Voor Vlaanderen was er enige bezorgdheid over het vak wetenschappen, waarbij ons onderwijs ‘maar’ in de Europese middelmoot zit. Voor wiskunde daarentegen zitten we nog bij de eerste vijf. Het is al langer geweten dat het Franstalig onderwijs in dit land een (dure) ramp is en zowat bij de laatsten in Europa staat. Maar daarin gaat verandering komen. Een heus ‘Pact d’excellence’ gaat het Franstalig onderwijs in België een boost geven. Hopelijk wordt het niet een kopie van de diverse Marshall Plans die de economische achterstand van Wallonië t.o.v. van Vlaanderen zouden teniet doen, maar waarvan ook nog steeds niets te merken is.
Het nieuwe schoolpact voor het Franstalig onderwijs is revolutionair en stelt voor in de toekomst alle kinderen, van de kleuterklas tot wanneer ze vijftien zullen zijn, eenzelfde pakket aan te bieden. Opmerkelijk daarbij is dat allen heel de tijd Latijn en techniek zullen krijgen. Dat Latijn heeft men in Vlaanderen ook al eens geprobeerd in het VSO van de jaren 1970, maar daar is men toen vanaf gestapt. Latijn is het ideale vak om later andere talen te leren, maar wie geen aanleg voor talen heeft, doet er niks mee.
Pas na hun vijftiende zullen kinderen die het Franstalig onderwijs volgen een verdere keuze kunnen maken. Verder wil men in Franstalig België af van de zittingsblijvers. Onder de 15 jaar is dat daar nu bijna de helft, in Vlaanderen ongeveer een kwart. En een laatste wijziging – waar ik in kan komen – is dat men de zgz ‘grote vakantie’ wil inkorten met twee weken: één week langer school op het einde van het schooljaar en één week vroeger als het nieuwe begint.
Wat moeten we nu daarvan denken? Ik zou zeggen: laat ze doen. Het is een experiment waarbij wij als Vlamingen alleen toeschouwer zijn en niets riskeren. Daar komt nog bij, dat het een zoveelste verdere splitsing is tussen Nederlands- en Franstalig België tot we, hopelijk, zoals ik al eens schreef, een dag wakker zullen worden in een land dat helemaal zal gesplitst zijn.
---
In de marge van bovenstaande nog dit: i.pl.v. Latijn zou men in alle onderwijsnetten – ook in Vlaanderen – beter muziekonderricht geven. Dat is voor iedereen nuttig. In Oostenrijk bestaat dit al sinds het begin van het Habsburgse Rijk. Zelfs landen die nu zelfstandig zijn, maar vroeger bij Habsburg behoorden – zoals bv Tsjechië – hebben een rijke muziekcultuur, waar ook de doodgewone man en vrouw in de straat kan genieten van muziek die hier bij ons als elitair beschouwd wordt.
Het zijn niet alleen de enquêteurs die er dit jaar al flink hebben naast gezeten in de peilingen (denk maar aan de Brexit, de verkiezingen in de States en die voor de Franse Républicains), ook de economen, die de maatschappij denken een spiegel voor te moeten houden, hebben er een potje van gemaakt. Dat is vroeger ook al gebeurd, maar dit jaar erger dan ooit. Vooral het ‘verschijnsel’* Trump hebben ze volledig mis ingeschat.
Bij Trump’s inderdaad verrassende verkiezing (voor wie de media bleef geloven, tenminste) voorspelde de meeste economen niets minder dan een ramp op wereldschaal. Er zou chaos komen, de beurzen zouden tijdelijk moeten sluiten en verschillende economieën zouden kunnen instorten. Armageddon!
Een kleine maand later blijken de beurzen nog altijd gezond te zijn. Niet alleen die beurzen, ook de dollar is flink wat gestegen en blijft ’s werelds eerste munt. Door de belofte van Trump de belastingen te doen dalen en de Amerikaanse infrastructuur zijn broodnodig herstel te geven, zou zelfs de inflatie gaan stijgen. Op zich niet direct goed nieuws, maar nu wel in deze tijden van lage rentes en geldinjecties door centrale banken.
Ook voor Europa is de stijging van de dollar goed nieuws, vooral voor de bedrijven die naar de States uitvoeren en dat zijn er niet weinig. Alleen de Europese overheden zouden wel eens het gelag kunnen betalen, wegens stijgende rentelasten voor alle schulden die ze hebben aangegaan. Hoe groter de schulden, hoe hoger de rentes daarop zullen worden en België is daarin een van de koplopers.
Hebben al die fameuze economen dan nergens gelijk? Wel, het handelsverdrag tussen de E.U. en de States komt er meer dan waarschijnlijk niet, maar dat zou ook het geval geweest zijn mocht Trump er vóór geweest zijn. Onze regionale Waalse dwarsligger Magnette had nl na zijn obstructiewerk tegen het handelsverdrag met Canada al gezegd dat dat met Amerika, het zgz TTIP, ‘dood en begraven’ was. Meer nog: de brave man (nou, ja) zegt nu zelfs dat ook dat CETA-verdrag met Canada nog steeds niet helemaal rond is. Volgens de inter-Belgische akkoorden zou het Europees Hof van Justitie daarover zijn advies nog moeten geven en dat komt er maar niet omdat onze nationale Charel daarvan geen werk zou maken.
Misschien hebben we trouwens al die hoogdravende akkoorden niet eens nodig. De grote internationale farmaceutische concerns zijn nl bezig een onderling akkoord met elkaar te sluiten, waarbij ze een soort mini-TTIP zullen sluiten over inspecties en controles, die nu tweemaal moeten gebeuren en straks maar éénmaal meer (de partijen gaan elkaars controles erkennen). Daarover is al een deelakkoord, waarvoor men noch de os Trump noch de kikker Magnette nodig heeft. Als landen geen handelsakkoorden meer kunnen sluiten zal het bedrijfsleven dat wel zelf doen. We leven nog altijd in een vrije wereld.
Andy Sachs is overleden. Sachs was de acteur die de rol van de ober in de dolkomische serie Fawlty Towers onsterfelijk maakte. Zijn quote ‘I’m Manuel from Barcelona. I know nothing’ zal hem nog lange tijd overleven. De man was joods van Duitse afkomst. Bij zijn dood, op 86, wist hij inderdaad niets meer: hij was de laatste jaren dement geworden...
Uitgerekend bijna gelijktijdig geeft een andere ‘Manuel from Barcelona’ te kennen dat hij waarschijnlijk kandidaat zal zijn voor de socialistische partij bij de komende Franse presidentsverkiezingen, nu de huidige president – Hollande dus – heeft te kennen gegeven niét meer mee te zullen doen. Frans premier Valls heet wel degelijk Manuel met zijn echte voornaam en was geboren in Barcelona.
‘Monsieur normal’ blijkt inderdaad té normaal te zijn geweest voor de presidentiële functie, waarbij men verwacht boven zichzelf uit te groeien, zeker in la douce France. Of die andere Manuel het zal halen valt te betwijfelen, want als premier valt er in Frankrijk weinig eer te halen en is men zo’n beetje de meid voor alle werk van de president en de eerste zondebok als er iets fout loopt. Het is al een prestatie dat Valls het heeft overleefd.
---
Hoera, hoera! De werelderfgoedorganisatie Unesco heeft de Belgische biercultuur uitgeroepen tot immaterieel cultureel werelderfgoed. Zo heeft al ons pintjes pakken toch nog tot iets geleid. Komt bijna gelijktijdig e.o.a. gezondheidsinstelling verklaren dat meer dan10 pintjes per week slecht zou zijn. Wil die misschien dat we die titel weer kwijtspelen?
---
En dan nog dit. Iedereen, die iets afweet van tuinieren en/of koken, weet dat de eerste spruitjes na de zomer meestal wat bitter zijn. Reden waarom sommigen ze niet lusten. Die bitterheid gaat pas weg als de vorst er eerst is over geweest*. Nu is het zo dat het de laatste najaren hier zo goed als niet gevroren heeft, waardoor het steeds moeilijker werd zgz zoete spruitjes te vinden. Enkele specialisten hebben nu een spruitensoort gekweekt die altijd zacht smaakt, ook zonder dat het eerst vriest. Voor de tuiniers (en koks) die het nog met de originele spruitjes moeten doen, hier een goede raad: na ze geplukt te hebben, stopt men de spruitjes twee nachten in de diepvries alvorens ze te verwerken. Op die manier simuleert men de vorst en gaat de bittere smaak er ook uit. Dat invriezen kan men ook doen met boerenkool en mispels. Die laatste dan om een lekkere confituur en gelei van te maken, die men nergens in de winkel kopen kan. Eens uit de diepvries, bereid men de mispels zoals de kweeperen, een arbeidsintensief werkje, daar men ze niet door een roerzeef (passe-vite) kan draaien o.w.v. de vele pitten (elke vrucht heeft er vijf) die zowat dubbel zo groot zijn als een koffieboon.
* Kwatongen beweren, dat dat ook geldt voor koninginnen, al gaat het dan wel over Vorst met een hoofdletter!
Eind jaren 1980 nam DAF het noodlijdende British Leyland over en werd het een beursgenoteerd bedrijf. Alle DAF-medewerkers kregen aandelen, ter waarde van 500 gulden, waarbij ik de mijne bijna meteen verkocht. Reden daarvoor was een artikel in de financiële rubriek van de Gazet Van Antwerpen, waarop ik toen nog een abonnement had (dat was vóór Concentra de krant overnam met de steun van Stevaert). Daarin stond als titel: ‘DAF voor een korte rit’. De specialist Economie & Financiën van de ‘Frut’ geloofde blijkbaar niet in groei van de vrachtwagenproductie. Hij doolde, want de oude DAF ging enkele jaren later wel failliet, maar maakte een doorstart en is nog steeds een bloeiend bedrijf. De reden waarom de vrachtwagenproductie daarna steeg i.pl.v. te zakken, was het ‘just in time’ leveren, een nieuwigheid waarmee de Japanners begonnen waren. De bedrijven sloten grotendeels hun voorraadmagazijnen en opslagplaatsen en de vrachtwagens werden rijdende entrepots. Als gevolg daarvan had (en heeft men nog steeds) meer trucks nodig en zorgen die mee voor een oververzadiging van onze (snel)wegen.
Dat de personenwagens alleen de schuld zijn van de huidige files, zoals een vertegenwoordiger van het transport eergisteren op Tv kwam vertellen, is maar een halve waarheid. Het kan zijn dat de vrachtwagens slechts 2% van het vervoer uitmaken, maar dat is alleen als men één truck telt t.o.v. één personenwagen. Als men weet dat een vrachtwagen echter de plaats inneemt van 4 tot 6 personenwagens, verandert het plaatje. En er is meer.
Vorige week donderdag reed ik van Kasterlee naar Edegem om daar mijn oudste zus – op bezoek vanuit Sardinië, waar ze woont - op te halen. Ik deed anderhalf uur over de 55 km en dat kwam omdat er vóór de afrit Ranst op de E34 (vanuit Turnhout) reeds een file stond. Dus nog vóór de samensmelting met de 313/314, richting Antwerpen. Ik kon gelukkig de afrit Ranst nog nemen en via een omweg, plus de doortocht van Mortsel (waar de maximumsnelheid stapvoets is), Edegem bereiken. Toen ik zaterdag mijn zus weer naar Edegem deed, waren er (bijna) geen vrachtwagens en ook geen files en deed ik er een half uur minder over.
Een van de redenen waarom vrachtwagens in dit land hun goederen ’s nachts niet kwijt raken, wat een deel van de oplossing zou kunnen zijn, is omdat nachtarbeid in de regel hier – dank zij Kris Peeters en zijn vakbonden – zo goed als verboden is. Hetzelfde liedje dat we horen bij de postorderbedrijven die meestal vanuit Duitsland en vooral Nederland opereren, wat hier duizenden jobs kost.
Een tweede reden is het uitblijven van de Antwerpse Oosterweelverbinding. Mocht men verder zijn gegaan met het Lange Wapperproject, dan zou die brug er nu gestaan hebben en was een deel van het probleem rond de koekenstad opgelost. Dat laatste werd pas nog bevestigd door Antwerps havenschepen Van Peel.
En zelfs daar houdt het niet bij op. Op de Brusselse buitenring is men bezig een nieuw Oosterweel te creëren, met de bouw van drie belevenis- en supermarktcomplexen plus een nationaal voetbalstadion, waar ook winkels e.d. bij zullen zijn. Dat betekent dagelijks duizenden extra personen- én vrachtwagens op een centrale doorgang die nu bij het minste probleem al vast loopt…
‘Wat wij, Vlamingen, zelf doen, moeten wij beter doen’, zei wijlen Gaston Geens. Die moet zich al dikwijls hebben omgedraaid in zijn graf…
Vier grote autoconstructeurs: Volkswagen, Daimler, BMW en Ford zijn zinnens zelf heel Europa te gaan voorzien van duizenden oplaadpalen in 400 laadstations, voor het bevoorraden van elektrische auto’s. Dat is niet meer dan logisch, want zonder een goed bevoorradingsnet heeft het geen zin miljoenen van die auto’s te produceren. Probleem daarbij is, wat ik reeds eerder geschreven heb, dat – voor wat dit land betreft - onze huidige elektriciteitsvoorziening daarvoor niet zal volstaan. Zeker met de wetenschap dat we steeds meer kernenergie door groene stroom zullen moeten vervangen, gaat dat niet lukken. Als we het huidige personenwagenpark in Vlaanderen alleen al volledig elektrisch zouden willen laten rijden, moeten we ons zonnepanelenpark verdrievoudigen en ons windmolenpark zes keer groter maken. Zie je dat al gebeuren op vrij korte termijn?
En dat hebben we het nog maar alleen over de personenwagens gehad. Voor vrachtwagens en lange afstandsvervoer is het helemaal niet te doen. Ons huidige vrachtwagenpark alleen levert 28% van de CO2 uitstoot. Tel daarbij nog de industrie die liefst 20 maal meer energie nodig heeft dan zo’n elektrisch wagenpark. In twee woorden: het huidig verbruik van olie en gas in onze transportsector en industrie kan onmogelijk vervangen worden door alleen elektriciteit, omdat ons huidig brandstofverbruik bijna vijf keer groter is dan ons elektriciteitsverbruik.
Een alternatief is het overschakelen op waterstof. Dat is niets nieuw. Ik herinner me zelf ooit een artikel daarover geschreven te hebben in het personeelsblad van DAF in de tweede helft van de jaren 1970. Toen reeds was het technisch mogelijk een bestaande automotor vrij eenvoudig om te bouwen zodat hij op waterstof kon rijden. Dat dat toen niet gebeurde had te maken met de veiligheid i.v.m. de brandstoftanks, die bij een aanrijding konden ontploffen. Dat gevaar is er nu niet meer. Waterstof is een brandstof die helemaal niet vervuilt (stoot alleen water uit) en kan worden aangemaakt via elektrolyse. Zeker met een chemiecluster zoals deze in de Antwerpse haven, zou dat bij ons geen probleem mogen zijn. Een zonnepanelenpark waarmee waterstof wordt gemaakt, brengt 20 maal meer energie op dan dezelfde oppervlakte met biomassa.
Als ze ons nu komen vertellen dat we tegen 2025/30 hier alleen nog met elektrisch aangedreven wagens zullen rijden, dan zal er wel wat meer moeten gebeuren dan wat men nu van plan is. Misschien is het geen slecht idee om tweemaal na te denken alvorens hals over kop te kiezen voor alleen elektrische aandrijving. Het kan hoogstens een eerste stap naar een duurzamere oplossing zijn. Na de elektrische laadstations zullen er straks ook zoveel stations moeten komen waar dan ook waterstof kan getankt worden. Voor zover ik weet bestaat er daarvan één (1) in heel België, in Zaventem. We zijn dus nog even bezig.
Er zijn zo van die zaken die steeds terug blijven komen. Loch Ness bv, maar ook de zgn Tobintaks, ooit uitgevonden door de Amerikaanse econoom en Nobelprijswinnaar James Tobin. Ze wordt ook wel eens de ‘Financiële Transactietaks’ (FTT) genoemd en is een belasting van 0,1% bij een verhandeling van aandelen en obligaties en 0,01% op de onderliggende waarde van afgeleide producten. Niets om van wakker te liggen, zou men denken, maar dat is niet zo.
Het Zweden van de overroepen sociaaldemocraat Olof Palme voerde die taks in 1983 in, met een crash als gevolg. De verkoop van obligaties zakte er in één klap met 85% en de beursomzet met 30%. I.pl.v. het verwachte anderhalf miljard Zweedse Kronen extra inkomsten, werd het maar 80 miljoen. De Zweedse financiële handel verhuisde grotendeels naar Oslo en Londen en keerde nooit helemaal terug. Zweden schafte de Tobintaks af in 1991.
Het verhaal van die Tobintaks doet zo’n beetje denken aan Peeters’ speculatietaks, die procentueel zelfs nog erger was: in plaats van geld op te brengen, heeft hij - tot nu toe - de staat alleen maar geld gekost. Een reden temeer om Peeters volgende taksvoorstel, die van de meerwaarde, nooit te aanvaarden.
Van de Tobintaks zal trouwens meer dan waarschijnlijk ook niets in huis komen. België was wel mee een van de initiatiefnemers, maar moet nu vaststellen dat niet alleen de U.K., maar ook Nederland en Luxemburg – toch onze Benelux partners – er niet aan meedoen. Mocht dit land er immers mee instemmen, dan is de kans groot dat de financiële handel van hier zal verhuizen naar Luxemburg en Amsterdam. Brussel als financieel centrum, met nu nog belangrijke spelers zoals Swift en Euroclear, mag het dan vergeten en zal duizenden banen zien verdwijnen, voor het merendeel van Vlaamse pendelaars.
Begin december is er een vergadering van de Europese ministers van Financiën over een compromisvoorstel m.b.t. die Tobintaks. Onze Johan Van Overtveldt en zijn partij zijn er tegen en hopelijk krijgt hij vanuit zijn federale regering genoeg steun om die taks niet in te voeren. We hebben het zo stilaan gehad met al die taksen.
In mijn vorige blog stond er inderdaad een foutje, waar ik in de tweede alinea CD&V geschreven had, terwijl het N-VA moest zijn. Attente lezer Jan (en niet Jean, zoals Fikken dacht) had dat opgemerkt en ik heb dat in de loop van de namiddag gecorrigeerd. Missen is inderdaad menselijk en soms zou het beter zijn dat iemand anders mijn teksten nakijkt, omdat men niet steeds de eigen fouten meteen ziet. ‘Missen is menselijk’ schreef ik soms ook onder mijn huiswerk op het college, tot een leraar erbij schreef: ‘maar opletten is plicht’!
Ik kom trouwens nog eens terug op dat zgz ‘Nieuwe Wij Congres’ van CD&V in Lommel dit voorbije weekeinde. Ik schreef in mijn blog al dat CD&V steeds linkser werd. Daar blijf ik bij en kan daar zelfs aan toevoegen dat ze ook steeds belgicistischer wordt. Nadat hun fractieleider Verherstraeten deze zomer het herfederaliseren nog een slecht idee vond, wil de partij het nu toch uitproberen, ‘daar waar het efficiënter werkt’. Wie gaat die efficiëntie beoordelen? Verder zijn er zoveel zaken op federaal niveau die in dit land niét efficiënt werken. Gaat men die dan telkens ook regionaliseren?
In feite komt het er op neer dat CD&V, waarvan enkele kopstukken nog altijd denken dat ze een beleidspartij is, erkent dat de huidige Belgische staatsstructuur niet werkt. De knop dan terugdraaien is echter geen goed idee, men zou ze verder moeten draaien om op die manier efficiënter te werken. Met materies die op verschillende niveaus blijven bestaan, zoals er in dit land heel wat zijn, zal men er nooit komen. Het wordt hoog tijd dat dat eens serieus aangekaart wordt bij Europa.
Als CD&V verder persé de Belgische toer op wil, zou ze misschien kunnen aansluiten bij ‘Belgae Patria’, dat nieuwe clubje van overjaarse aristocraten dat de Belgen opnieuw trots wil maken op hun land. En dan best de naam van de partij veranderen in CD&B…
---
En dan nog dit: volgens de laatste statistieken is de werkloosheid in Vlaanderen de laatste 20 jaar gedaald met de helft (van 10 naar 5%), in Wallonië gelijk gebleven (10%) en in Brussel verdubbeld (tot 17,5%). En dan maar blijven schrijven – zoals onze linkse media mestal doen - dat Wallonië ons inhaalt, o.a. dank zij hun ‘Marshall plans’. Dat Brussel het nog slechter doet, komt doordat de kwaliteit en de taalkennis van de werkzoekenden er ondermaats is (en er niet beter op wordt).
Er waren dit weekeinde bijeenkomsten van CD&V en Vlaams Belang. Ik kom daar waarschijnlijk deze week nog eens op terug als ik alle uitspraken en commentaren gelezen heb. Wat ik er tot nu toe van begrepen heb, is dat de tsjeven steeds meer naar links evolueren, hoe krampachtig ze dat ook willen verdoezelen met uitspraken vol hoogdravende retoriek die – althans zoals ik het gehoord heb – zoals gebruikelijk niets zeggen.
Bij Vlaams Belang is dat wel even anders. De heisa rond het bezoek van het trio Dewinter, Van dermeersch en Penris aan de Griekse partij van de Gouden Dageraad, lijkt grotendeels te zijn bijgelegd, al zal het nog ter sprake komen op het aangekondigd congres van de partij in december. Van Grieken, die gisteren bij VTM een interview gaf, zei dat hij hoopte dat VB en N-VA tegen de gemeentelijke verkiezingen een akkoord kunnen bereiken over een immigratiestop in onze Vlaamse steden en gemeenten. Dat zou in elk geval een stap in de goede richting zijn. Ik hoop dat in beide partijen het besef gaat groeien dat ze veroordeeld zijn om samen te werken. Dat besef is er in elk geval bij Filip Dewinter, die een dag eerder aan de VRT vertelde dat hij bereid was een stap opzij te zetten, mocht het blijken dat er tussen de twee Vlaamsnationale partijen geen eensgezindheid kon komen o.w.v. zijn persoon. ‘Chapeau’, zou ik zeggen en nu maar hopen dat er bij de tegenpartij (weer) geen ongelukkige uitspraken gedaan worden.
---
In Frankrijk heeft François Fillon de tweede ronde van de voorverkiezingen voor het presidentschap bij Les Républicains gewonnen. Was het nog een verrassing in de eerste ronde, in de tweede was het dat niet meer. Blijkbaar heeft het tegenstemmen nu niet meer meegeteld. De trend zet zich door, nu men ook in Frankrijk links en alles wat er naar neigt beu is. Fillon is rechts conservatief en gelovig. Hopelijk wint hij ook de laatste ronde, Frankrijk kan er alleen maar beter van worden (en Europa ook).
Brussel is zo stilaan één grote verkeersramp aan het worden en wat men er ook aan doet of plant te doen, veel hoop op beterschap is er niet.
Vooreerst was er het voorstel van het Brussels gewest om de invalsweg vanuit de E40 van vier naar twee rijvlakken terug te brengen, wat als waanzin bestempeld wordt. Het verkeer staat er nu al stil en het is er zelfs zo erg dat men er best niet meer parkeert in een ondergrondse parkeerplaats, want men riskeert soms uren (meervoud!) te moeten wachten om eruit te raken. Niettegenstaande dat heeft de stad Brussel een plan klaar om nog vier ondergrondse parkings bij te maken!
De miserie is echter al eerder begonnen. Er waren de tunnels die met de regelmaat van een klok dienden gesloten te worden, wat ook al leidde tot reusachtige files. Daar kwam dan nog het plan bij om het centrum van de stad verkeersvrij te maken, plan dat ondertussen al een paar keer is aangepast en waarmee feitelijk niemand tevreden is. Herinner u dat burgemeester Mayeur in een van de eetgelegenheden (van zijn eigen stad!) zelfs de deur gewezen werd.
Het plan om die invalsweg met de helft te versmallen kan wel dienen om de dagelijkse pendelaars te dwingen om een ander vervoersmiddel te gebruiken, maar dan moet er ook tijdig genoeg alternatief vervoer zijn en dat blijkt op korte termijn niet het geval te zijn. De zaak is voorlopig uitgesteld tot begin 2017, zodat men alvast de neringdoeners van het centrum tegemoet komt en hen – na de aanslagen en de tunnelproblemen – een normale eindejaarscampagne kan garanderen. Vraag is maar wat er daarna komt.
Een verkeersinfarct dreigt nl niet alleen voor de Brusselse binnenstad, maar ook voor de Rand. Daar is ondertussen al één winkel- en beleveniscentrum open gegaan (Docks Bruxsel, dat een maand na de opening al te koop staat voor 300 miljoen euro!), maar liggen er nog twee in de aanbieding (Neo en Uplace) plus daarbij het zgz nationaal stadion op de parking C van de Heizel. De drie centra verwachten jaarlijks miljoenen bezoekers, waar dan de voetbalsupporters nog bovenop komen.
Een gouden raad voor iedereen: Brussel zal meer dan ooit te mijden zijn. Blijf er weg. Er zijn in Vlaanderen genoeg alternatieven om gezellig te winkelen zonder uren in de file te staan!
‘Wees welgezind die Vlaanderen mint, de toekomst hoort ons, knapen’, zongen we in onze jeugd. Het Vlaams parlement gaat daar een vervolg aan breien, als we de partijen mogen geloven. De meerderheidspartijen in dat parlement + Groen en SP.a hebben nl een gezamenlijke resolutie ingediend, waarin gesteld wordt dat we hier tegen 2050 geen benzine- en dieselauto’s meer zullen hebben rondrijden, geen verwarming op stookolie meer, geen bedrijfswagens meer. Hoe dat allemaal zal gebeuren, is een andere vraag, want het zullen de komende generaties zijn die dat probleem zullen moeten oplossen. (Na ons…). Van vroegere Vlaamse resoluties is ook niet veel in huis gekomen.*
‘Schupke’ Weyts zet alvast een eerste stap. Onze energieke Vlaamse minister van o.m. mobiliteit gaat vanaf 01.01.2017 de snelheid buiten de bebouwde kom verlagen van 90 naar 70 km/uur. Zogezegd wegens de veiligheid, iets wat meteen betwist wordt door een zekere Stef Willems van het Belgisch instituut voor Verkeersveiligheid. Dat betekent zo’n 30.000 verkeersborden minder en een besparing voor Weyts van misschien wel 6 miljoen euro. Waar hij niet bij stil staat is, dat deze maatregel slecht is voor het milieu, om een reden die ik vroeger al eens uitgelegd heb en nog eens ga herhalen. Ik kan me ter zake een ervaringsdeskundige noemen. Ik werkte de laatste 22 jaar van mijn carrière in een 24 uurservice van DAF en heb daar in die tijdspanne zo’n 55.000 strandingen begeleid (wie het niet gelooft kan altijd een kopie krijgen van een interview in het personeelsblad dat me werd afgenomen bij mijn op pensioenstelling).
Alle auto’s hebben tegenwoordig een vijfde of zelfs een zesde versnelling, de zgn ‘overdrive’. In die hoogste versnelling – feitelijk de enige echte versnelling, waarbij de snelheid in de versnellingsbak egaal is aan die van de motor (de andere zgz versnellingen zijn eerder vertragingen) – verbruikt én vervuilt een motor het minst, mits het gaspedaal slechts lichtjes wordt ingedrukt. Die overdrive kan bereikt worden bij 90 km/uur, niét bij 70. Als alle auto’s buiten de bebouwde kom in Vlaanderen nu 70 km/uur moeten rijden, gaan ze dan ook meer verbruiken én meer vervuilen…
Tenslotte nog dit: in Wallonië blijft de regel 90, geen 70km/uur en daar zal men dus minder vervuilen (ook al omdat er minder bebouwing is). Dat het tegelijk om een zoveelste interne Belgische splitsing gaat, is mooi meegenomen.
* Stel dat die resolutie onze milieuproblemen wél oplost. In dat geval heeft het geen zin nog verder te zoeken naar de 9 miljard euro voor de overkapping van de Antwerpse Ring, want tegen die tijd zouden de auto’s geen schadelijke uitlaatgassen meer mogen uitstoten...
Over het verlagen van de vennootschapsbelasting is het laatste woord nog niet gezegd. De laatste in de rij die er zich over heeft uitgesproken is Jeroen Dijsselbloem, Nederlands minister van Financiën en voorzitter van de Eurogroep. Toch niet de eerste de beste. Johan Van Overtveldt, onze minister zonder Financiën van een land met de hoogste Europese vennootschapsbelasting, die probeert daar iets aan te doen, krijgt er een waardevolle bondgenoot bij.
De Belgische vennootschapsbelasting (van 33,99%) maakt het voor onze ondernemers zeer moeilijk om te concurrenten met het buitenland. Doordat de liquidatiebonus in 2014 nog verhoogd is van 10 naar 25%, is het voor hen niet meer interessant geld op te potten in het eigen bedrijf vóór ze met pensioen gaan. Door de hoge roerende voorheffing, ook al verhoogd van 15 naar 30% in 2011, is het niet meer verstandig voor een ondernemer zichzelf dividenden uit te keren. Het enige wat hem dan nog rest, is zijn bedrijf te verkopen. Dan betaalt hij niets (0%) op de gerealiseerde meerwaarde. En dan komt die Kris Peeters voorstellen ook daar een meerwaardebelasting op in te voeren…
Als Peeters’ vlieger zou opgaan, zullen de bedrijven inderdaad, zoals hij zegt, in eigen land blijven, maar geen enkel verstandig mens zal dan nog een nieuw bedrijf in dit land willen opstarten. De bedrijven zullen uitdoven en dat zal tenslotte ook het lot zijn van de Belgische economie. En zoiets noemt Peeters dan ‘rechtvaardige fiscaliteit’!
Na de koude douche die Hillary Clinton en het Obama establishment hebben gekregen bij de recente Amerikaanse verkiezingen, heeft de politieke correcte wereld een nieuw slachtoffer gevonden. Alles wat nu misloopt zal de schuld van Trump zijn en alles wat Trump zal doen zal afgekamd worden. Een soort cordon sanitair, maar dan alleen in de media, want politiek gezien hebben de Republikeinen in de States alle touwtjes in handen (Kamer, Senaat, 2/3 van de gouverneurs én het Witte Huis). En beurzen en markten zijn optimistisch, bijna zelfs euforisch gestemd.
Het eerste slachtoffer van de nieuwe wind die door de States zal waaien, is de pas overeengekomen handelsovereenkomst met de staten rond de Stille Oceaan (de zgn TPP: ‘Trans Pacific Partnership’), waarbij Trump de intentie heeft die te gaan opzeggen of herwerken. Over het TIPP handelsverdrag tussen de States en de E.U. heeft hij nog niets gezegd, maar dat zal wel van hetzelfde laken een broek worden. Nu, ook zonder Trump zou daar niet veel van in huis gekomen zijn, want na zijn obstructie van het CETA handelsverdrag met Canada had Waals minister-president Magnette al gezegd dat het TTIP- pact voor hem ‘dood en begraven was’. Om daaraan een einde te maken hebben we zelfs Trump dus niet meer nodig.
Als het aan de Walen ligt, zal het daarbij trouwens niet blijven. Een bevoegde commissie in het Waalse parlement zal immers drie nieuwe handelsakkoorden onder de loep nemen: Tisa, een akkoord met 22 landen, waaronder alle grote economieën (voor het wegwerken van dienstenbarrières), een akkoord met Vietnam en een met Colombia en Peru. De kans bestaat dat ze ook daar zullen gaan dwarsliggen.
Geert Bourgeois heeft er ondertussen zijn buik van vol en stelt voor dat Vlaanderen voortaan op zijn eentje akkoorden met het buitenland zou kunnen sluiten en de andere deelstaten (Brussel en Wallonië) de kans zal geven zich daarbij aan te sluiten. Luxemburg, dat vroeger dergelijke akkoorden samen met België afsprak, houdt het al voor bekeken en onderhandelt momenteel rechtstreeks, o.m. met Iran. Er moeten, volgens Geert Burger, open investeringsakkoorden komen, waarbij iedereen vrij is daaraan mee te doen, maar zonder daarbij de inspanningen van een ander gewest te schaden. Ik zou zeggen: laat de Walen maar splitsen, hoe meer hoe beter, tot we hopelijk ooit eens wakker worden in een gesplitst land.
---
Iets heel anders. De kans is groot dat ik de twee volgende dagen er niet toe zal komen mijn blog te schrijven of te plaatsen. Ik krijg dan nl het bezoek van mijn zuster Lucia uit Sardinië. Ze is al 14 jaar weduwe en baat sindsdien een Bed&Breakfast uit in Alghero, een klein havenstadje aan de noordwestkust van het eiland, op de vierde verdieping in de oude stad (‘il centro storico’, zoals ze dat daar noemen), voorzien van een ruim terras voor een ontbijt met zicht op de zee en een deel van de haven. Alghero was de eerste toeristisch uitgebate plaats op Sardinië, ontstaan toen de Britse luchtvaartmaatschappijen BEA en BOAC* er in de jaren 1950/60 van de vorige eeuw op het vliegveld van het nabije Fertilia een tussenlanding maakten op de vliegroute Londen-Malta. De officiële taal is er het Italiaans, maar het plaatselijk dialect is Catalaans, het gevolg van enkele eeuwen bezetting door Catalonië, toen dat land nog onafhankelijk was (wat het nu ook weer probeert te worden).
Voor wie het zou interesseren: bblucia@alice.it. Vanaf volgende week is ze er terug.
* Grapjassen beweerden toen dat BOAC stond voor ‘Better On A Camel’!
Na de problemen bij de N-VA, tussen het bestuur en het duo Vuye-Wouters, is er nu een gelijkaardig incident bij het Vlaams Belang, daar tussen het bestuur en het trio Dewinter, Van dermeersch en Penris. Die laatste drie waren op bezoek geweest in Griekenland bij de ultrarechtse partij van de Gouden Dageraad en hadden daar zelfs het woord gevoerd. Dat laatste was niet alleen niet afgesproken met het VB bestuur, er was zelfs voor gewaarschuwd dat niét te doen.
Wij Vlamingen hebben heel wat kwaliteiten, zowel goede als slechte. Bij die laatste dan het maken van onderlinge ruzie. Nu kan het wel zijn dat de hele heisa straks wordt bijgelegd in een congres dat zaterdag plaats vindt in Gent of in de partijraad, die samenkomt op zaterdag 3 januari. Bij die partijraad hebben de drie beroep aangetekend tegen de sancties die hen boven het hoofd hangen en die hun worden opgelegd door VB-voorzitter Tom Van Grieken.
Hoe men er ook tegenaan kijkt, het is zeer ongelukkig dat zoiets moet gebeuren, juist op een moment dat de partij langzaam maar zeker uit het politieke dal kruipt en de jonge generatie, die haar nu leidt, echt niet slecht bezig is. Er is geen reden om zich te gaan profileren in het buitenland, er is in eigen land werk genoeg te doen. Het bezoek aan die Griekse extremisten was trouwens geen alleenstaand geval, er was al dat omstreden bezoek aan Assad, waar Dewinter en Van dermeersch evenmin iets te zoeken hadden.
Waar het bij ons om gaat, is in de eerste plaats dat de Vlaamsnationalisten ervoor moeten zorgen bij de regionale verkiezingen van 2019 een meerderheid te halen in het Vlaamse parlement. Met een Peter De Roover, fractieleider van de N-VA in het federale parlement, die de deur op een kier laat, is er dan misschien hoop dat er toch iets positiefs uit de bus kan komen en we eindelijk eens de weg kunnen effenen naar een Vlaamse onafhankelijkheid. Met ruziemaken tussen beide partijen of intern, zal het nooit lukken.
---
In de marge van bovenstaande nog dit : ook Wouter Beke heeft een van zijn CD&V-acolieten op het matje moeten roepen. De steeds chagrijnige Eric Van Rompuy, broer van, had nl zijn twijfels geuit over de haalbaarheid nog dit jaar van de begroting voor 2017. Van Rompuy is voorzitter van de commissie Financiën en heeft er zo’n beetje zijn hobby van gemaakt Johan Van Overtveldt (en nog wel wat anderen) te pesten…
In de aanloop naar de Franse presidentsverkiezingen van april 2017 had de Franse centrumrechtse partij, die tegenwoordig ‘Les Républicains’ heet, een eerste voorronde verkiezingen gehouden. De twee kandidaten met de meeste stemmen zullen dan in een tweede ronde uitmaken wie van hen het in april zal opnemen tegen de uiterst rechtse Marine Le Pen of tegen een kandidaat van de Franse socialisten, al zijn de meesten ervan overtuigd dat die laatste er niet bij zullen zijn. ‘Monsieur normal’ heeft geen 10% Fransen meer achter zich. Frankrijk heeft nooit een president gehad die op zo weinig sympathie kon rekenen.
Les Républicains hadden van die voorverkiezingen iets speciaals gemaakt. Voor de eerste keer mocht elke Fransman meedoen, ook zij die geen partijkaart hadden. Wel werd hen gevraagd dat zij de doelstellingen van de partij zouden onderschrijven en moest iedere kiezer 2 euro bijdragen. Dat er van die eerste voorwaarde niet veel in huis ging komen, kon men al zien en horen in de Tv-journaals van het middaguur. Daar kwamen nl ook linksgezinden aan het woord die aan de voorverkiezing hadden meegedaan en dat alleen maar hadden gedaan om ervoor te zorgen dat Sarkozy niét won. Een dergelijke niet loyale houding (deed denken aan onze Peeters!) was er ook al in de laatste regionale verkiezingen, toen de parti socialiste haar leden de raad gaf te stemmen voor de rechtse tegenkandidaten van het FN, waardoor o.m. Marine Le Pen het nipt niet haalde in haar eigen kiesdistrict.
In totaal kwamen er niet minder dan 4 miljoen kiezers opdraven, waarvan misschien wel een kwart niet-leden, die mee de uitslag bepaald hebben en er inderdaad voor gezorgd hebben dat Sarkozy de tweede ronde niet gehaald heeft. Een tweede verrassing was dat François Fillon, de eerste minister ten tijde van Sarkozy’s presidentschap, het wel haalde met bijna 45% van de stemmen. De kans is groot dat dezelfde mensen, die nu tegen Sarkozy hebben gestemd, straks in april voor Fillon zullen moeten stemmen, die o.m. belooft een half miljoen ambtenaren te ontslaan en een einde te maken aan de 35-urenweek, waarvoor de linkse Franse vakbonden al zo dikwijls op straat gekomen zijn. Als ze dat niet zouden doen, ligt misschien de weg open voor Le Pen, wat voor de Franse socio’s helemaal een doemspektakel zou kunnen worden.
Tenslotte nog dit: de Franse actrices Catherine Deneuve, Juliette Binoche en nog een handvol bekende Fransen uit de cultuursector hebben opgeroepen op te houden met wat zij de ‘Hollande bashing’ noemen. Met de wetenschap met wat Hillary Clinton is overkomen, die ook de steun kreeg uit de film en theaterwereld, zal dit allemaal in april niet veel uitmaken als het echt om de knikkers zal gaan.
