Vier grote autoconstructeurs: Volkswagen, Daimler, BMW en Ford zijn zinnens zelf heel Europa te gaan voorzien van duizenden oplaadpalen in 400 laadstations, voor het bevoorraden van elektrische auto’s. Dat is niet meer dan logisch, want zonder een goed bevoorradingsnet heeft het geen zin miljoenen van die auto’s te produceren. Probleem daarbij is, wat ik reeds eerder geschreven heb, dat – voor wat dit land betreft - onze huidige elektriciteitsvoorziening daarvoor niet zal volstaan. Zeker met de wetenschap dat we steeds meer kernenergie door groene stroom zullen moeten vervangen, gaat dat niet lukken. Als we het huidige personenwagenpark in Vlaanderen alleen al volledig elektrisch zouden willen laten rijden, moeten we ons zonnepanelenpark verdrievoudigen en ons windmolenpark zes keer groter maken. Zie je dat al gebeuren op vrij korte termijn?
En dat hebben we het nog maar alleen over de personenwagens gehad. Voor vrachtwagens en lange afstandsvervoer is het helemaal niet te doen. Ons huidige vrachtwagenpark alleen levert 28% van de CO2 uitstoot. Tel daarbij nog de industrie die liefst 20 maal meer energie nodig heeft dan zo’n elektrisch wagenpark. In twee woorden: het huidig verbruik van olie en gas in onze transportsector en industrie kan onmogelijk vervangen worden door alleen elektriciteit, omdat ons huidig brandstofverbruik bijna vijf keer groter is dan ons elektriciteitsverbruik.
Een alternatief is het overschakelen op waterstof. Dat is niets nieuw. Ik herinner me zelf ooit een artikel daarover geschreven te hebben in het personeelsblad van DAF in de tweede helft van de jaren 1970. Toen reeds was het technisch mogelijk een bestaande automotor vrij eenvoudig om te bouwen zodat hij op waterstof kon rijden. Dat dat toen niet gebeurde had te maken met de veiligheid i.v.m. de brandstoftanks, die bij een aanrijding konden ontploffen. Dat gevaar is er nu niet meer. Waterstof is een brandstof die helemaal niet vervuilt (stoot alleen water uit) en kan worden aangemaakt via elektrolyse. Zeker met een chemiecluster zoals deze in de Antwerpse haven, zou dat bij ons geen probleem mogen zijn. Een zonnepanelenpark waarmee waterstof wordt gemaakt, brengt 20 maal meer energie op dan dezelfde oppervlakte met biomassa.
Als ze ons nu komen vertellen dat we tegen 2025/30 hier alleen nog met elektrisch aangedreven wagens zullen rijden, dan zal er wel wat meer moeten gebeuren dan wat men nu van plan is. Misschien is het geen slecht idee om tweemaal na te denken alvorens hals over kop te kiezen voor alleen elektrische aandrijving. Het kan hoogstens een eerste stap naar een duurzamere oplossing zijn. Na de elektrische laadstations zullen er straks ook zoveel stations moeten komen waar dan ook waterstof kan getankt worden. Voor zover ik weet bestaat er daarvan één (1) in heel België, in Zaventem. We zijn dus nog even bezig.
Er zijn zo van die zaken die steeds terug blijven komen. Loch Ness bv, maar ook de zgn Tobintaks, ooit uitgevonden door de Amerikaanse econoom en Nobelprijswinnaar James Tobin. Ze wordt ook wel eens de ‘Financiële Transactietaks’ (FTT) genoemd en is een belasting van 0,1% bij een verhandeling van aandelen en obligaties en 0,01% op de onderliggende waarde van afgeleide producten. Niets om van wakker te liggen, zou men denken, maar dat is niet zo.
Het Zweden van de overroepen sociaaldemocraat Olof Palme voerde die taks in 1983 in, met een crash als gevolg. De verkoop van obligaties zakte er in één klap met 85% en de beursomzet met 30%. I.pl.v. het verwachte anderhalf miljard Zweedse Kronen extra inkomsten, werd het maar 80 miljoen. De Zweedse financiële handel verhuisde grotendeels naar Oslo en Londen en keerde nooit helemaal terug. Zweden schafte de Tobintaks af in 1991.
Het verhaal van die Tobintaks doet zo’n beetje denken aan Peeters’ speculatietaks, die procentueel zelfs nog erger was: in plaats van geld op te brengen, heeft hij - tot nu toe - de staat alleen maar geld gekost. Een reden temeer om Peeters volgende taksvoorstel, die van de meerwaarde, nooit te aanvaarden.
Van de Tobintaks zal trouwens meer dan waarschijnlijk ook niets in huis komen. België was wel mee een van de initiatiefnemers, maar moet nu vaststellen dat niet alleen de U.K., maar ook Nederland en Luxemburg – toch onze Benelux partners – er niet aan meedoen. Mocht dit land er immers mee instemmen, dan is de kans groot dat de financiële handel van hier zal verhuizen naar Luxemburg en Amsterdam. Brussel als financieel centrum, met nu nog belangrijke spelers zoals Swift en Euroclear, mag het dan vergeten en zal duizenden banen zien verdwijnen, voor het merendeel van Vlaamse pendelaars.
Begin december is er een vergadering van de Europese ministers van Financiën over een compromisvoorstel m.b.t. die Tobintaks. Onze Johan Van Overtveldt en zijn partij zijn er tegen en hopelijk krijgt hij vanuit zijn federale regering genoeg steun om die taks niet in te voeren. We hebben het zo stilaan gehad met al die taksen.
In mijn vorige blog stond er inderdaad een foutje, waar ik in de tweede alinea CD&V geschreven had, terwijl het N-VA moest zijn. Attente lezer Jan (en niet Jean, zoals Fikken dacht) had dat opgemerkt en ik heb dat in de loop van de namiddag gecorrigeerd. Missen is inderdaad menselijk en soms zou het beter zijn dat iemand anders mijn teksten nakijkt, omdat men niet steeds de eigen fouten meteen ziet. ‘Missen is menselijk’ schreef ik soms ook onder mijn huiswerk op het college, tot een leraar erbij schreef: ‘maar opletten is plicht’!
Ik kom trouwens nog eens terug op dat zgz ‘Nieuwe Wij Congres’ van CD&V in Lommel dit voorbije weekeinde. Ik schreef in mijn blog al dat CD&V steeds linkser werd. Daar blijf ik bij en kan daar zelfs aan toevoegen dat ze ook steeds belgicistischer wordt. Nadat hun fractieleider Verherstraeten deze zomer het herfederaliseren nog een slecht idee vond, wil de partij het nu toch uitproberen, ‘daar waar het efficiënter werkt’. Wie gaat die efficiëntie beoordelen? Verder zijn er zoveel zaken op federaal niveau die in dit land niét efficiënt werken. Gaat men die dan telkens ook regionaliseren?
In feite komt het er op neer dat CD&V, waarvan enkele kopstukken nog altijd denken dat ze een beleidspartij is, erkent dat de huidige Belgische staatsstructuur niet werkt. De knop dan terugdraaien is echter geen goed idee, men zou ze verder moeten draaien om op die manier efficiënter te werken. Met materies die op verschillende niveaus blijven bestaan, zoals er in dit land heel wat zijn, zal men er nooit komen. Het wordt hoog tijd dat dat eens serieus aangekaart wordt bij Europa.
Als CD&V verder persé de Belgische toer op wil, zou ze misschien kunnen aansluiten bij ‘Belgae Patria’, dat nieuwe clubje van overjaarse aristocraten dat de Belgen opnieuw trots wil maken op hun land. En dan best de naam van de partij veranderen in CD&B…
---
En dan nog dit: volgens de laatste statistieken is de werkloosheid in Vlaanderen de laatste 20 jaar gedaald met de helft (van 10 naar 5%), in Wallonië gelijk gebleven (10%) en in Brussel verdubbeld (tot 17,5%). En dan maar blijven schrijven – zoals onze linkse media mestal doen - dat Wallonië ons inhaalt, o.a. dank zij hun ‘Marshall plans’. Dat Brussel het nog slechter doet, komt doordat de kwaliteit en de taalkennis van de werkzoekenden er ondermaats is (en er niet beter op wordt).
Er waren dit weekeinde bijeenkomsten van CD&V en Vlaams Belang. Ik kom daar waarschijnlijk deze week nog eens op terug als ik alle uitspraken en commentaren gelezen heb. Wat ik er tot nu toe van begrepen heb, is dat de tsjeven steeds meer naar links evolueren, hoe krampachtig ze dat ook willen verdoezelen met uitspraken vol hoogdravende retoriek die – althans zoals ik het gehoord heb – zoals gebruikelijk niets zeggen.
Bij Vlaams Belang is dat wel even anders. De heisa rond het bezoek van het trio Dewinter, Van dermeersch en Penris aan de Griekse partij van de Gouden Dageraad, lijkt grotendeels te zijn bijgelegd, al zal het nog ter sprake komen op het aangekondigd congres van de partij in december. Van Grieken, die gisteren bij VTM een interview gaf, zei dat hij hoopte dat VB en N-VA tegen de gemeentelijke verkiezingen een akkoord kunnen bereiken over een immigratiestop in onze Vlaamse steden en gemeenten. Dat zou in elk geval een stap in de goede richting zijn. Ik hoop dat in beide partijen het besef gaat groeien dat ze veroordeeld zijn om samen te werken. Dat besef is er in elk geval bij Filip Dewinter, die een dag eerder aan de VRT vertelde dat hij bereid was een stap opzij te zetten, mocht het blijken dat er tussen de twee Vlaamsnationale partijen geen eensgezindheid kon komen o.w.v. zijn persoon. ‘Chapeau’, zou ik zeggen en nu maar hopen dat er bij de tegenpartij (weer) geen ongelukkige uitspraken gedaan worden.
---
In Frankrijk heeft François Fillon de tweede ronde van de voorverkiezingen voor het presidentschap bij Les Républicains gewonnen. Was het nog een verrassing in de eerste ronde, in de tweede was het dat niet meer. Blijkbaar heeft het tegenstemmen nu niet meer meegeteld. De trend zet zich door, nu men ook in Frankrijk links en alles wat er naar neigt beu is. Fillon is rechts conservatief en gelovig. Hopelijk wint hij ook de laatste ronde, Frankrijk kan er alleen maar beter van worden (en Europa ook).
Brussel is zo stilaan één grote verkeersramp aan het worden en wat men er ook aan doet of plant te doen, veel hoop op beterschap is er niet.
Vooreerst was er het voorstel van het Brussels gewest om de invalsweg vanuit de E40 van vier naar twee rijvlakken terug te brengen, wat als waanzin bestempeld wordt. Het verkeer staat er nu al stil en het is er zelfs zo erg dat men er best niet meer parkeert in een ondergrondse parkeerplaats, want men riskeert soms uren (meervoud!) te moeten wachten om eruit te raken. Niettegenstaande dat heeft de stad Brussel een plan klaar om nog vier ondergrondse parkings bij te maken!
De miserie is echter al eerder begonnen. Er waren de tunnels die met de regelmaat van een klok dienden gesloten te worden, wat ook al leidde tot reusachtige files. Daar kwam dan nog het plan bij om het centrum van de stad verkeersvrij te maken, plan dat ondertussen al een paar keer is aangepast en waarmee feitelijk niemand tevreden is. Herinner u dat burgemeester Mayeur in een van de eetgelegenheden (van zijn eigen stad!) zelfs de deur gewezen werd.
Het plan om die invalsweg met de helft te versmallen kan wel dienen om de dagelijkse pendelaars te dwingen om een ander vervoersmiddel te gebruiken, maar dan moet er ook tijdig genoeg alternatief vervoer zijn en dat blijkt op korte termijn niet het geval te zijn. De zaak is voorlopig uitgesteld tot begin 2017, zodat men alvast de neringdoeners van het centrum tegemoet komt en hen – na de aanslagen en de tunnelproblemen – een normale eindejaarscampagne kan garanderen. Vraag is maar wat er daarna komt.
Een verkeersinfarct dreigt nl niet alleen voor de Brusselse binnenstad, maar ook voor de Rand. Daar is ondertussen al één winkel- en beleveniscentrum open gegaan (Docks Bruxsel, dat een maand na de opening al te koop staat voor 300 miljoen euro!), maar liggen er nog twee in de aanbieding (Neo en Uplace) plus daarbij het zgz nationaal stadion op de parking C van de Heizel. De drie centra verwachten jaarlijks miljoenen bezoekers, waar dan de voetbalsupporters nog bovenop komen.
Een gouden raad voor iedereen: Brussel zal meer dan ooit te mijden zijn. Blijf er weg. Er zijn in Vlaanderen genoeg alternatieven om gezellig te winkelen zonder uren in de file te staan!
‘Wees welgezind die Vlaanderen mint, de toekomst hoort ons, knapen’, zongen we in onze jeugd. Het Vlaams parlement gaat daar een vervolg aan breien, als we de partijen mogen geloven. De meerderheidspartijen in dat parlement + Groen en SP.a hebben nl een gezamenlijke resolutie ingediend, waarin gesteld wordt dat we hier tegen 2050 geen benzine- en dieselauto’s meer zullen hebben rondrijden, geen verwarming op stookolie meer, geen bedrijfswagens meer. Hoe dat allemaal zal gebeuren, is een andere vraag, want het zullen de komende generaties zijn die dat probleem zullen moeten oplossen. (Na ons…). Van vroegere Vlaamse resoluties is ook niet veel in huis gekomen.*
‘Schupke’ Weyts zet alvast een eerste stap. Onze energieke Vlaamse minister van o.m. mobiliteit gaat vanaf 01.01.2017 de snelheid buiten de bebouwde kom verlagen van 90 naar 70 km/uur. Zogezegd wegens de veiligheid, iets wat meteen betwist wordt door een zekere Stef Willems van het Belgisch instituut voor Verkeersveiligheid. Dat betekent zo’n 30.000 verkeersborden minder en een besparing voor Weyts van misschien wel 6 miljoen euro. Waar hij niet bij stil staat is, dat deze maatregel slecht is voor het milieu, om een reden die ik vroeger al eens uitgelegd heb en nog eens ga herhalen. Ik kan me ter zake een ervaringsdeskundige noemen. Ik werkte de laatste 22 jaar van mijn carrière in een 24 uurservice van DAF en heb daar in die tijdspanne zo’n 55.000 strandingen begeleid (wie het niet gelooft kan altijd een kopie krijgen van een interview in het personeelsblad dat me werd afgenomen bij mijn op pensioenstelling).
Alle auto’s hebben tegenwoordig een vijfde of zelfs een zesde versnelling, de zgn ‘overdrive’. In die hoogste versnelling – feitelijk de enige echte versnelling, waarbij de snelheid in de versnellingsbak egaal is aan die van de motor (de andere zgz versnellingen zijn eerder vertragingen) – verbruikt én vervuilt een motor het minst, mits het gaspedaal slechts lichtjes wordt ingedrukt. Die overdrive kan bereikt worden bij 90 km/uur, niét bij 70. Als alle auto’s buiten de bebouwde kom in Vlaanderen nu 70 km/uur moeten rijden, gaan ze dan ook meer verbruiken én meer vervuilen…
Tenslotte nog dit: in Wallonië blijft de regel 90, geen 70km/uur en daar zal men dus minder vervuilen (ook al omdat er minder bebouwing is). Dat het tegelijk om een zoveelste interne Belgische splitsing gaat, is mooi meegenomen.
* Stel dat die resolutie onze milieuproblemen wél oplost. In dat geval heeft het geen zin nog verder te zoeken naar de 9 miljard euro voor de overkapping van de Antwerpse Ring, want tegen die tijd zouden de auto’s geen schadelijke uitlaatgassen meer mogen uitstoten...
Over het verlagen van de vennootschapsbelasting is het laatste woord nog niet gezegd. De laatste in de rij die er zich over heeft uitgesproken is Jeroen Dijsselbloem, Nederlands minister van Financiën en voorzitter van de Eurogroep. Toch niet de eerste de beste. Johan Van Overtveldt, onze minister zonder Financiën van een land met de hoogste Europese vennootschapsbelasting, die probeert daar iets aan te doen, krijgt er een waardevolle bondgenoot bij.
De Belgische vennootschapsbelasting (van 33,99%) maakt het voor onze ondernemers zeer moeilijk om te concurrenten met het buitenland. Doordat de liquidatiebonus in 2014 nog verhoogd is van 10 naar 25%, is het voor hen niet meer interessant geld op te potten in het eigen bedrijf vóór ze met pensioen gaan. Door de hoge roerende voorheffing, ook al verhoogd van 15 naar 30% in 2011, is het niet meer verstandig voor een ondernemer zichzelf dividenden uit te keren. Het enige wat hem dan nog rest, is zijn bedrijf te verkopen. Dan betaalt hij niets (0%) op de gerealiseerde meerwaarde. En dan komt die Kris Peeters voorstellen ook daar een meerwaardebelasting op in te voeren…
Als Peeters’ vlieger zou opgaan, zullen de bedrijven inderdaad, zoals hij zegt, in eigen land blijven, maar geen enkel verstandig mens zal dan nog een nieuw bedrijf in dit land willen opstarten. De bedrijven zullen uitdoven en dat zal tenslotte ook het lot zijn van de Belgische economie. En zoiets noemt Peeters dan ‘rechtvaardige fiscaliteit’!
Na de koude douche die Hillary Clinton en het Obama establishment hebben gekregen bij de recente Amerikaanse verkiezingen, heeft de politieke correcte wereld een nieuw slachtoffer gevonden. Alles wat nu misloopt zal de schuld van Trump zijn en alles wat Trump zal doen zal afgekamd worden. Een soort cordon sanitair, maar dan alleen in de media, want politiek gezien hebben de Republikeinen in de States alle touwtjes in handen (Kamer, Senaat, 2/3 van de gouverneurs én het Witte Huis). En beurzen en markten zijn optimistisch, bijna zelfs euforisch gestemd.
Het eerste slachtoffer van de nieuwe wind die door de States zal waaien, is de pas overeengekomen handelsovereenkomst met de staten rond de Stille Oceaan (de zgn TPP: ‘Trans Pacific Partnership’), waarbij Trump de intentie heeft die te gaan opzeggen of herwerken. Over het TIPP handelsverdrag tussen de States en de E.U. heeft hij nog niets gezegd, maar dat zal wel van hetzelfde laken een broek worden. Nu, ook zonder Trump zou daar niet veel van in huis gekomen zijn, want na zijn obstructie van het CETA handelsverdrag met Canada had Waals minister-president Magnette al gezegd dat het TTIP- pact voor hem ‘dood en begraven was’. Om daaraan een einde te maken hebben we zelfs Trump dus niet meer nodig.
Als het aan de Walen ligt, zal het daarbij trouwens niet blijven. Een bevoegde commissie in het Waalse parlement zal immers drie nieuwe handelsakkoorden onder de loep nemen: Tisa, een akkoord met 22 landen, waaronder alle grote economieën (voor het wegwerken van dienstenbarrières), een akkoord met Vietnam en een met Colombia en Peru. De kans bestaat dat ze ook daar zullen gaan dwarsliggen.
Geert Bourgeois heeft er ondertussen zijn buik van vol en stelt voor dat Vlaanderen voortaan op zijn eentje akkoorden met het buitenland zou kunnen sluiten en de andere deelstaten (Brussel en Wallonië) de kans zal geven zich daarbij aan te sluiten. Luxemburg, dat vroeger dergelijke akkoorden samen met België afsprak, houdt het al voor bekeken en onderhandelt momenteel rechtstreeks, o.m. met Iran. Er moeten, volgens Geert Burger, open investeringsakkoorden komen, waarbij iedereen vrij is daaraan mee te doen, maar zonder daarbij de inspanningen van een ander gewest te schaden. Ik zou zeggen: laat de Walen maar splitsen, hoe meer hoe beter, tot we hopelijk ooit eens wakker worden in een gesplitst land.
---
Iets heel anders. De kans is groot dat ik de twee volgende dagen er niet toe zal komen mijn blog te schrijven of te plaatsen. Ik krijg dan nl het bezoek van mijn zuster Lucia uit Sardinië. Ze is al 14 jaar weduwe en baat sindsdien een Bed&Breakfast uit in Alghero, een klein havenstadje aan de noordwestkust van het eiland, op de vierde verdieping in de oude stad (‘il centro storico’, zoals ze dat daar noemen), voorzien van een ruim terras voor een ontbijt met zicht op de zee en een deel van de haven. Alghero was de eerste toeristisch uitgebate plaats op Sardinië, ontstaan toen de Britse luchtvaartmaatschappijen BEA en BOAC* er in de jaren 1950/60 van de vorige eeuw op het vliegveld van het nabije Fertilia een tussenlanding maakten op de vliegroute Londen-Malta. De officiële taal is er het Italiaans, maar het plaatselijk dialect is Catalaans, het gevolg van enkele eeuwen bezetting door Catalonië, toen dat land nog onafhankelijk was (wat het nu ook weer probeert te worden).
Voor wie het zou interesseren: bblucia@alice.it. Vanaf volgende week is ze er terug.
* Grapjassen beweerden toen dat BOAC stond voor ‘Better On A Camel’!
Na de problemen bij de N-VA, tussen het bestuur en het duo Vuye-Wouters, is er nu een gelijkaardig incident bij het Vlaams Belang, daar tussen het bestuur en het trio Dewinter, Van dermeersch en Penris. Die laatste drie waren op bezoek geweest in Griekenland bij de ultrarechtse partij van de Gouden Dageraad en hadden daar zelfs het woord gevoerd. Dat laatste was niet alleen niet afgesproken met het VB bestuur, er was zelfs voor gewaarschuwd dat niét te doen.
Wij Vlamingen hebben heel wat kwaliteiten, zowel goede als slechte. Bij die laatste dan het maken van onderlinge ruzie. Nu kan het wel zijn dat de hele heisa straks wordt bijgelegd in een congres dat zaterdag plaats vindt in Gent of in de partijraad, die samenkomt op zaterdag 3 januari. Bij die partijraad hebben de drie beroep aangetekend tegen de sancties die hen boven het hoofd hangen en die hun worden opgelegd door VB-voorzitter Tom Van Grieken.
Hoe men er ook tegenaan kijkt, het is zeer ongelukkig dat zoiets moet gebeuren, juist op een moment dat de partij langzaam maar zeker uit het politieke dal kruipt en de jonge generatie, die haar nu leidt, echt niet slecht bezig is. Er is geen reden om zich te gaan profileren in het buitenland, er is in eigen land werk genoeg te doen. Het bezoek aan die Griekse extremisten was trouwens geen alleenstaand geval, er was al dat omstreden bezoek aan Assad, waar Dewinter en Van dermeersch evenmin iets te zoeken hadden.
Waar het bij ons om gaat, is in de eerste plaats dat de Vlaamsnationalisten ervoor moeten zorgen bij de regionale verkiezingen van 2019 een meerderheid te halen in het Vlaamse parlement. Met een Peter De Roover, fractieleider van de N-VA in het federale parlement, die de deur op een kier laat, is er dan misschien hoop dat er toch iets positiefs uit de bus kan komen en we eindelijk eens de weg kunnen effenen naar een Vlaamse onafhankelijkheid. Met ruziemaken tussen beide partijen of intern, zal het nooit lukken.
---
In de marge van bovenstaande nog dit : ook Wouter Beke heeft een van zijn CD&V-acolieten op het matje moeten roepen. De steeds chagrijnige Eric Van Rompuy, broer van, had nl zijn twijfels geuit over de haalbaarheid nog dit jaar van de begroting voor 2017. Van Rompuy is voorzitter van de commissie Financiën en heeft er zo’n beetje zijn hobby van gemaakt Johan Van Overtveldt (en nog wel wat anderen) te pesten…
In de aanloop naar de Franse presidentsverkiezingen van april 2017 had de Franse centrumrechtse partij, die tegenwoordig ‘Les Républicains’ heet, een eerste voorronde verkiezingen gehouden. De twee kandidaten met de meeste stemmen zullen dan in een tweede ronde uitmaken wie van hen het in april zal opnemen tegen de uiterst rechtse Marine Le Pen of tegen een kandidaat van de Franse socialisten, al zijn de meesten ervan overtuigd dat die laatste er niet bij zullen zijn. ‘Monsieur normal’ heeft geen 10% Fransen meer achter zich. Frankrijk heeft nooit een president gehad die op zo weinig sympathie kon rekenen.
Les Républicains hadden van die voorverkiezingen iets speciaals gemaakt. Voor de eerste keer mocht elke Fransman meedoen, ook zij die geen partijkaart hadden. Wel werd hen gevraagd dat zij de doelstellingen van de partij zouden onderschrijven en moest iedere kiezer 2 euro bijdragen. Dat er van die eerste voorwaarde niet veel in huis ging komen, kon men al zien en horen in de Tv-journaals van het middaguur. Daar kwamen nl ook linksgezinden aan het woord die aan de voorverkiezing hadden meegedaan en dat alleen maar hadden gedaan om ervoor te zorgen dat Sarkozy niét won. Een dergelijke niet loyale houding (deed denken aan onze Peeters!) was er ook al in de laatste regionale verkiezingen, toen de parti socialiste haar leden de raad gaf te stemmen voor de rechtse tegenkandidaten van het FN, waardoor o.m. Marine Le Pen het nipt niet haalde in haar eigen kiesdistrict.
In totaal kwamen er niet minder dan 4 miljoen kiezers opdraven, waarvan misschien wel een kwart niet-leden, die mee de uitslag bepaald hebben en er inderdaad voor gezorgd hebben dat Sarkozy de tweede ronde niet gehaald heeft. Een tweede verrassing was dat François Fillon, de eerste minister ten tijde van Sarkozy’s presidentschap, het wel haalde met bijna 45% van de stemmen. De kans is groot dat dezelfde mensen, die nu tegen Sarkozy hebben gestemd, straks in april voor Fillon zullen moeten stemmen, die o.m. belooft een half miljoen ambtenaren te ontslaan en een einde te maken aan de 35-urenweek, waarvoor de linkse Franse vakbonden al zo dikwijls op straat gekomen zijn. Als ze dat niet zouden doen, ligt misschien de weg open voor Le Pen, wat voor de Franse socio’s helemaal een doemspektakel zou kunnen worden.
Tenslotte nog dit: de Franse actrices Catherine Deneuve, Juliette Binoche en nog een handvol bekende Fransen uit de cultuursector hebben opgeroepen op te houden met wat zij de ‘Hollande bashing’ noemen. Met de wetenschap met wat Hillary Clinton is overkomen, die ook de steun kreeg uit de film en theaterwereld, zal dit allemaal in april niet veel uitmaken als het echt om de knikkers zal gaan.
I.v.m. de levensduurte heeft men in Italië de gewoonte te zeggen dat ‘alles blijft stijgen. Alleen Venetië zakt’. Daaraan moest ik denken toen er vorige week een paar prijsverhogingen werden aangekondigd die toch wat speciaal waren.
Om te begin beginnen was er die van de huishuur. Zoiets komt wel meer voor, maar had vroeger gewoonlijk te maken met de stijging van de index, wat nu niet het geval kan zijn. De reden nu is, dat de overheid de verhuurders verplicht over enkele jaren de woningen die ze verhuren, te voorzien van dakisolatie en dubbele beglazing. Dat brengt natuurlijk extra kosten met zich mee, die aardig kunnen oplopen, waardoor de verhuurdersbond nu al beslist heeft dat tegen die tijd de huurprijzen zullen stijgen. Ergens zit daar een zekere logica in. Mensen die huizen huren die beter geïsoleerd zijn, zullen er minder verwarmingskosten hebben en op die manier iets kunnen terugwinnen.
Een tweede prijsverhoging is die van het water. Ook dat is op zich ook niets nieuw, wel de reden waarom die stijgt: ‘omdat er nl minder verbruik is’. Toch is ook daarvoor een reden. De watermaatschappij moet nl dezelfde kosten maken voor het drinkbaar maken van water, het aanbrengen ervan en de afwatering. Als ze daar minder geld voor binnen krijgt, beweert ze dat niet langer degelijk te kunnen doen. Of dat waar is weet ik niet, maar het is mogelijk. E.e.a. neemt niet weg dat daarop meteen gereclameerd werd (zoals men tegenwoordig op alles meteen reageert). Een zekere Jeroen Olyslaegers, schrijver van beroep, heeft op Facebook al opgeroepen vanaf januari 2017 de waterfactuur niet meer te betalen. Als reactie daarop heeft Ruben Mooijman, een Nederlander die bij De Standaard over Economie schrijft, eens uitgerekend wat leidingwater ons momenteel kost. Die bedraagt nu 0,00526 euro per liter. Een gemiddeld gezin gebruikt jaarlijks 127.000 liter leidingwater. Met de voorziene prijsverhoging van 39% over 5 jaar, komt dat neer op 5% of 33,40 euro. De verhoging is dan 2,75 euro per maand, de prijs van een kop koffie op café. Als die Olyslaegers zich daarover al zo druk maakt, zal hij nog dikwijls op Facebook te lezen zijn!
‘De wereld is om zeep. Er gebeuren rare dingen rondom mij. Helemaal om zeep en het Laatste Oordeel kan niet ver meer zijn’, zong Urbanus destijds. Nu, ja, helemaal om zeep is hij momenteel allerminst, maar er gebeuren toch wel rare dingen.
Zo blijkt de euro op dit ogenblik ongeveer evenveel waard te zijn als de dollar. Toen ze met de gemeenschappelijke Europese munt begonnen, was die ongeveer 40 oude Belgische frankskens waard en de dollar maar 30. Een fameuze inzinking nu dus, dat terwijl de politiekcorrecte wereld voorspelde dat de dollar aan waardeverlies zou lijden na de verkiezingsoverwinning van Donald Trump. De markten, beurzen en banken geloven eerder het tegendeel en dat heeft ook te maken met het feit dat de zakenwereld eerder gelooft dat het slechter zal gaan met de Europese Unie.
Ook met de afloop van de Brexit blijft het koffiedik kijken. Komt die er wel? Na de uitspraak van het Britse Hoog Gerechtshof dat het Britse parlement daarover mee moet beslissen, een parlement waarvan de meerderheid – toch zeker vóór het referendum – tegen de Brexit was, blijkt dat Theresa May en haar regering, die die Brexit zou uitvoeren (‘Brexit is Brexit’), niet alleen geen plan B heeft, maar klaarblijkelijk zelfs geen plan A. De onderhandelingen met de E.U. zullen nog minstens twee jaar duren na het opstarten ervan. Dat laatste zou gebeuren – volgens May – vóór einde maart 2017, maar is nu alles behalve zeker. Ondertussen is het Britse Pond wel fameus gezakt, maar zijn het in de eerste plaats de Britten die ervan profiteren. Hun producten zijn immers een stuk goedkoper geworden en daar staat niets tegenover zolang er officieel geen Brexit is. M.a.w. de U.K. geniet nu een voordelig statuut, waar niets meer tegenover staat. Men zou haast gaan denken dat het allemaal gebeurt met voorbedachten rade.
Ondertussen blijkt de E.U. meer dan ooit een reus op lemen voeten. Met zijn 28 leden is ze veel te groot en verscheiden geworden en heeft de Europese Commissie niet de moed noch de mogelijkheden om er wat degelijks aan te doen. Met een referendum in Italië begin december over politieke hervormingen die tot het ontslag van de regering Renzi kunnen leiden en nakende verkiezingen in zowel Frankrijk, Duitsland als Nederland lijkt de E.U. wel als verlamd. ‘A sitting duck’, zoals dat heet. En dan hebben we het nog niet gehad over de immigratie, de vluchtelingen en de oorlogen in het Midden Oosten, die steeds minder een ver-van-mijn-bed show geworden zijn. 2017 zou wel eens een cruciaal jaar kunnen worden voor zowel de E.U. in haar huidige vorm als voor de euro.
De Hongaarse regering zal vanaf 01.01.2017 haar tarief voor de vennootschapsbelasting verlagen tot 9%. Daarmee zal dat land het laagste tarief hebben van de hele E.U. en volgt zij de algemene trend, want ook de Scandinavische landen, Spanje en Portugal verlaagden die taks al, terwijl Nederland en de U.K. hetzelfde willen doen. Dit leidt tot een ongezond opbod waarvan het einde nog niet in het zicht is. Feit is wel dat landen die helemaal niets doen straks riskeren geen multinationale investeerders meer te zien, zeker België niet dat met een tarief van liefst 34% momenteel de twijfelachtige eer van het duurste tarief heeft.
Onze minister zonder Financiën Johan Van Overtveldt wil daar dan ook al langer iets aan doen, maar werd nog maar eens teruggefloten door spelbreker Kris Peeters, de kampioen van de ‘rechtvaardige fiscaliteit’, die wil dat een eventuele verlaging van onze vennootschapsbelasting gekoppeld blijft aan e.o.a. vorm van meerwaardebelasting, iets wat buiten Peeters niemand ziet zitten, zeker niet na het precedent van dezelfde Peeters met de speculatietaks, die het land niet alleen niets opbrengt, maar zelfs geld kost! Van Overtveldt is tenslotte met een lichtjes gewijzigd voorstel naar de Hoge Raad voor Financiën getrokken, die daarover zijn fiat gegeven heeft en officieel verklaard heeft dat het voorstel budgetneutraal is, m.a.w. dat het de staatskas niets extra zal kosten. Om dat te bereiken moeten wel alle nu bestaande uitzonderingen, achterpoortjes en aftrekmogelijkheden (zoals bv de notionele intrestaftrek) eraan geloven. Peeters verwerpt toch het voorstel omdat het zgz gewijzigd werd t.o.v. de originele tekst die bij de begrotingsopmaak op tafel lag. En zo blijft men maar verder klooien…
Het lijkt er trouwens steeds meer op dat Kris Peeters in de Antwerpse verkiezingscampagne juist hetzelfde gaat doen als wat hij uitspookt in de huidige federale regering: alles afblokken en tegenhouden, in de wetenschap dat hij niet kan scoren en als reactie ook niemand anders dat laat doen. Een titel in De Standaard van gisteren verwoordt het letterlijk zo: ‘De ander niét laten scoren is wat telt’.
Kris Peeters wordt dus lijsttrekker voor zijn partij bij de komende gemeenteverkiezingen in Antwerpen. Hij moet daarvoor van Puurs, waar hij nu woont, verhuizen naar de koekenstad, iets dat hem al eens werd voorgedaan door dorpsgenoot Annemie Turtelboom bij de vorige lokale verkiezingen, die het daar – ondanks haar ministerieel statuut – niet voor de wind ging.
Wat moeten we nu daarvan denken? Voor de media wordt het een vette kluif. Die spreken nu al van de ‘clash’ tussen Peeters en De Wever. Daarbij vergeten ze dat CD&V in Antwerpen niet veel meer voorstelt en alleen nog in de meerderheid zit omdat men er op die manier de socialisten, na 90 jaar a.u.b., er buiten kon houden. De voorkeurstemmen die Peeters bij de laatste verkiezingen in Antwerpen haalde, waren ± één derde van die van De Wever. Daaraan zal waarschijnlijk de volgende keer niet veel veranderen. In het beste geval zal de partij weer mogen meespelen.
Dat betekent wel dat er over die verkiezingen, die over een groot anderhalf jaar plaats grijpen, nog veel inkt zal vloeien en evenveel papier zal worden vuil gemaakt. En vergeten we daarbij de sociale media niet. Wat wél het gevolg zou kunnen zijn is, dat in de tweestrijd tussen NV-A en CD&V, die men dan zal opvoeren en uitvergroten, de andere partijen in het verdomhoekje zullen geraken en tenslotte riskeren de electorale rekening gepresenteerd te zullen krijgen.
Om een kans te maken burgemeester te kunnen worden, moet Peeters’ partij in Antwerpen de grootste worden, ofwel moet hij een alternatieve coalitie op de been brengen tegen de N-VA, maar dat wordt dan waarschijnlijk een Mexicaans leger, waarbij de stad zelf de grootste verliezer zou worden. Daarna zou Peeters teruggaan naar het federale niveau, maar dan wel flink beschadigd mocht het niet gelukt zijn. In zo’n geval zal men op dat niveau ook geen vreugdekreten uiten, want daar zijn ze de negatieve obstructie van de oud Unizo-voorzitter en huidige linksbuiten van de Zweedse coalitie nu al meer dan beu, zelfs in de centrumrechtse vleugel van de eigen CD&V, voor zover die nog iets te zeggen heeft..
Even terugkomend op het verhaal van de Belg die in zijn leven gemiddeld slechts 32,6 jaren (officieel) zou gewerkt hebben. Volgens een zoveelste enquête willen de meeste mensen hier niet langer werken dan tot hun 60ste en bijna helemaal niemand meer tot hun 67ste, zoals nu wettelijk is vastgelegd (vanaf 2025/2030). Dat laatste blijkt de gemakkelijkste en goedkoopste manier te zijn om de vergrijzingskosten betaalbaar te houden. Dat dat nu zo’n probleem aan het worden is, hebben we te danken aan de traditionele partijen die het nooit serieus hebben willen aanpakken, ondanks het feit dat ze wisten dat het op ons afkwam. Het bewijs is dat fameuze Zilverfonds van Vande Lanotte. We kunnen er nu wel mee lachen, maar het bewijst dat men toen wel degelijk wist dat er iets aan moest gedaan worden. Dat er in dit land niets gebeurd is, heeft ook te maken met wat ik de Dehaene doctrine zou noemen: hij pakte alleen de problemen aan als ze zich voordeden (dat is ook letterlijk de man zijn dood geworden, want na die pancreas operatie had hij in Vilvoorde moeten blijven en niet op vakantie moeten gaan in Frankrijk, waar een plaatselijk hospitaal zijn probleem niet kon oplossen).
Toen het huidige pensioenstelsel hier in dit land werd vastgelegd na WO II, konden mensen pas op hun 65ste met pensioen gaan en was er van brugpensioen en andere dergelijke stelsels geen sprake. In die tijd leefden de mensen (gemiddeld) niet veel langer. Nu de levenstandaard zo verbeterd is dat vieren van100-jarigen bijna een routine wordt, is het niet logisch dat men, na (steeds weer gemiddeld, voor de Vlamingen zal het zeker meer zijn) 32,6 jaar gewerkt te hebben, daarna 40 jaar of meer met pensioen kan gaan. Het financiële plaatje klopt bij ons ook niet meer omdat er in België geen pensioenfondsen zijn die hun kassen zelf beheren (zoals bv in Nederland) en men alles moet graaien uit een steeds legere staatskas, wat dus ten koste gaat van de hele samenleving. De huidige centrumrechtse federale regering, die het – eindelijk verlost van de socialisten – eens ging oplossen, slaagt daar niet in. Zopas werd nog bekend dat de staatsschuld, i.pl.v. te zakken, aan het stijgen is, tot meer dan 107% van het bbp. Dat betekent dat we in dit land nog steeds meer uitgeven dan we innen en dus virtueel failliet zijn.
Vlaanderen heeft de mogelijkheid jaarlijks zo’n 12 miljard euro te besparen, maar moet die afgeven aan een ander gewest dat het geld niet investeert, maar gewoon uitgeeft in de volkshuizen van het ABVV. Wij moeten dan ook zien van dat andere gewest af te raken, te beginnen met baas te worden in het eigen regionaal parlement. Dát zou de inzet moeten worden van de volgende federale en regionale verkiezingen. Alle andere problemen zouden daaraan ondergeschikt moeten zijn.
Ondanks het feit dat het gisteren ‘Koningsdag’ was (vroeger heette dat ‘De Dag der Dynastie’), werd het een bijna complete offday voor den belgiek. Het begon ’s morgens al bij het Te Deum, waar er van hartelijkheid binnen de koninklijke familie niet veel te zien was. Vooral ‘Lorenzo’ liep erbij met een meer dan nors gezicht, waarbij hij zelfs zijn eigen moeder geen handdruk gunde. De belangstelling buiten was ook al erg ondermaats. Zonder de obligaat opgeroepen schoolkinderen had er drie man en een paardenkop gestaan. De koninklijk familie had nog meer redenen om bezorgd te zijn. Volgens een recente peiling van onderzoeksbureau Ispo blijkt nl de populariteit van de Coburgers in Vlaanderen onder de 50% gezakt te zijn. In Wallonië zitten ze er nog iets boven, omdat een kleine meerderheid daar het koningshuis nog steeds ziet als een garantie voor het voortbestaan van dit land en dus van de centen die ze op die manier via België van Vlaanderen krijgen.
Of het allemaal nog niet erg genoeg was, hadden onze militairen (8.000 van de 23.000 die met koningsdag vrij waren) beslist na 14 jaar nog eens te betogen, tegen de nieuwe wet waarbij zij straks niet meer met 56, maar met 63 jaar op pensioen zullen kunnen gaan, zoals alle andere burgers. Het kwam zelfs tot een gevecht in regel tussen politie en militairen, een gevecht dat gelukkig tijdig ophield. Stel u voor.
Nu, wat dat werken betreft, volgens Eurostat werken alleen de Italianen, de Bulgaren en de Grieken gemiddeld nog minder dan de Belgen. Die laatste zouden tijdens hun actieve beroepsleven slechts 32,6 jaar werken. Bij dat Eurostat zijn ze er blijkbaar nog steeds niet in geslaagd de regionale cijfers voor dit land te geven, want men kan er gif op nemen dat die voor Vlaanderen heel wat hoger zullen liggen (en voor Wallonië nóg lager), een verhaal dat zich maar blijft herhalen. Aan mij heeft het in elk geval niet gelegen, want deze knaap werkte 49 jaar (van mijn 16de tot mijn 65ste).
Tenslotte toch één lichtpuntje (nou, ja) voor den belgiek. Er is een soort vennootschap opgericht die zich gaat bezig houden met de voorbereiding van de viering van 200 jaar België in …2030. Het clubje bestaat bijna volledig uit erfgenamen van de oude adel, waarbij enkele afstammen van edellieden die er toen werkelijk bij waren (Gendebien bv). In de kranten vond ik er niets van terug, maar op de radio wist men te vertellen dat ook de weduwe van Paul Janssen, de oprichter van Jansen Farmaceutica, er zich bij zou hebben aangesloten. Hopelijk is zij de uitzondering die de regel zal bevestigen…
Er is nog eens nieuws over de Antwerpse Oosterweel saga. Na de diverse discussies, die nu al enkele decennia duren (± 25 jaar!), was er min of meer een consensus tussen de politiek (de stad en het Vlaams gewest) en de verschillende actiegroepen, dat het wenselijk zou zijn de Ring helemaal of gedeeltelijke te overkappen. Een idee van een nieuwe groep rond ingenieurarchitect Peter Vermeulen, die zich Ringland noemt. Om e.e.a. in goede banen te leiden, werd besloten een overkappingsintendant aan te stellen die er een studie van zou maken om te zien wat dat zou kosten en in hoeveel tijd dat te realiseren zou zijn. Wel, die studie is er nu.
Een complete overkapping van de Antwerpse Ring over het nu geplande Oosterweel traject zal, volgens intendant Alexander D’hooghe, negen miljard euro kosten (9.000.000.000 € of 360.000.000.000 Bef)!. Hij begrijpt ook wel dat zo’n bedrag niet op een, twee, drie zal gevonden worden en denkt het project te kunnen realiseren in fasen, om het volledig afgewerkt te krijgen in 15 tot 20 jaar. Een hele generatie, zeg maar. De man is blijkbaar een optimist, want op dit ogenblik heeft de Vlaamse deelregering zelfs geen geld om het tracé zelf te financieren, laat staan te overkappen. Ze zit met een tekort op haar begroting van één miljard euro en dat laatste komt grotendeels doordat het Oosterweelproject uit die begroting werd gehouden, waarover het laatste woord nog niet gevallen is, want Europa is het daar niet mee eens. Op federaal België hoeft men niet te rekenen, dat zoekt momenteel nog naar 9 miljard euro om de federale begroting tegen 2019 sluitend te krijgen (en dat is al een jaar later dan eerst gepland).
Ondertussen blijft de Antwerpse haven maar uitbreiden en nog geen klein beetje. Na de verhuis van MSC, Antwerpens grootste havenklant, van het Delwaidedok naar het nieuwe Deurganckdok, wordt de vrijgekomen ruimte in dat eerste dok straks ingenomen door twee nieuwe bedrijven die daar twee tankopslagen gaan installeren, zo groot dat de haven er 43 miljoen ton extra trafiek bij krijgt (dat is gelijk aan als die in de hele haven van Gent!). Dat is dan trafiek over water, maar ook over land zal er wat extra aan en afgereden worden en dat allemaal over een Ring met een Oosterweel verbinding die pas klaar zou kunnen zijn tegen Sint-Juttemis.
Misschien stof voor een opera. Na ‘Der Ring des Niebelungen’, die ook over veel geld (goud) ging, naar ‘De Ring van de Koekenstad’!
Ik geef onze vriend Wilhelmson groot gelijk daar waar hij in zijn reactie op mijn blog van gisteren suggereerde dat wij, Vlamingen, bij elk nieuw project, elke overweging en elke investering zouden moeten trachten het ‘zonder België’ te doen. Dat lijkt niet evident en misschien niet realiseerbaar, maar dat is het wél. Voorwaarde is dan wel dat we er in Vlaanderen een meerderheid voor vinden, wat betekent dat de Vlaamsnationalisten, die dat voorlopig niet alleen kunnen doen, daarvoor de hulp nodig zullen hebben van minstens één traditionele partij. En zo komen we terug op het gegeven waarover ik in deze rubriek al eens meer geschreven heb, nl dat we wat ik noem ‘de Senelle doctrine’ moeten toepassen. Daarover heb ik twee weken geleden nog een brief geschreven naar ’t Pallieterke als reactie op een hoofdartikel waarbij hoofdredacteur Karl van Camp schreef wel wat helderdere taal daaromtrent te willen horen. Mijn brief, die grotendeels een kopie was van mijn blog over die doctrine, werd vorige week wel gepubliceerd, wat dan toch positief is.
De enige plaats waar wij in de discussies over onze toekomst niet kunnen gestoord worden door de francofonen en aanverwanten, is het Vlaamse parlement. We moeten daarom zien bij de volgende regionale verkiezingen daar een meerderheid te halen en de traditionele partijen – of althans één ervan - bij in het bad te trekken. Om dat laatste te bereiken zou aan alle partijen moeten gevraagd worden een intentieverklaring in die zin te onderschrijven en zouden we de partijen die dat niét doen moeten boycotten. Met dat laatste moet nú begonnen worden, niet tijdens de kiescampagnes die er pas over 2 en 3 jaar aankomen, zodat die partijen riskeren enkele jaren onder druk te worden gezet. Dat zou niet alleen een taak zijn voor de Vlaamsnationale partijen, maar ook voor alle drukkingsgroepen die onze regio rijk is.
Als – volgens de Senelle doctrine – het Vlaams parlement onze regio uitroept tot deelstaat van het federale België met als grenzen die van het Nederlands taalgebied, dan wordt daarna alles mogelijk, op een wettelijke manier en zonder buiten de lijntjes te kleuren. Zonder die eerste stap mogen we het vergeten.
Ik kom nog even terug op onze betrekkingen met Nederland, dit i.v.m. het afspringen van de zgz ‘post deal’. Het grote verschil tussen de intentieverklaring omtrent het samengaan van de haven van Gent met die van Zeeland Seaports, waar meer dan waarschijnlijk een vervolg aan gebreid zal worden en deze tussen de postdiensten van de Lage Landen, waar meer dan waarschijnlijk geen happy end aan komt, is dat de eerste zaak iets is tussen Nederland en Vlaanderen, de tweede tussen Nederland en België. De stakingsdreiging van het ABVV, die mee heeft gezorgd dat er van het postgebeuren niets in huis zal komen, kwam hoofdzakelijk uit Wallonië, waar die vakbond het voor het zeggen heeft. In Gent waren de Vlaamse socialisten er ook bij betrokken, maar daar speelden ze het spel mee. Het is het zoveelste bewijs dat Vlaanderen wél en België niét werkt.
Net zoals bij het handelsakkoord met Canada, dat in blessuretijd toch nog gered werd, is het telkens Vlaanderen dat benadeeld dreigt te worden. Vlaanderen dat 90% van de uitvoer naar Canada voor zijn rekening neemt en feitelijk hetzelfde doet met de export naar Nederland. Vlaanderen dat samen werkt met Nederland, o.m. aan de nieuwe sluis in Terneuzen op Nederlands grondgebied en in het bekomen van een betere spoorverbinding voor goederen met Duitsland. Eerder waren er ook al gezamenlijke handelsmissies naar de States (Houston en Atlanta) en werken er duizenden Vlamingen in Nederlandse bedrijven vlak over de grens: bij DAF en Philips in Eindhoven, bij VLD in het Nederlands-Limburgse Born, om er maar enkele te noemen. Dat laatste bedrijf, een autoassemblagewerk, werd ooit door DAF opgericht voor de kleine Dafjes met hun automatische variomatic aandrijving, daarna overgenomen door Volvo en Mitsubishi en tenslotte, in 2012, door zakenman Wim Van der Leegte (VDL), die er nu de mini’s bouwt voor BMW. Er werken reeds zo’n 4.000 mensen, waar er over een jaar nog zo’n kleine 2.000 bijkomen. Daardoor zal die fabriek groter worden dan bv Volvo Gent, waarvan de toekomst niet eens zeker is. Om maar te zeggen dat we de relaties met onze noorderburen beter koesteren, terwijl het gewoon wraakroepend blijft dat die verstoord kunnen worden door onze Belgische zuiderburen, die zelf bijna nooit over de grens gaan werken (zelfs niet over de taalgrens), maar niet reclameren als ze elk jaar van datzelfde Vlaanderen 12 miljard euro cadeau krijgen…
Ook de tweede poging van Bpost om PostNL over te nemen is mislukt. Alhoewel het nieuws ook nu vroegtijdig was uitgelekt, lag het deze keer daar niet aan. De Nederlanders zien het gewoon niet zitten dat hun Post, die geprivatiseerd is, zou worden overgenomen door een ander bedrijf waar de overheid nog wél de lakens uitdeelt, waarbij die straks iets te vertellen zou krijgen over hun pensioenen. De verklaring van Belgische federaal vicepremier Decroo, dat na een samengaan van de twee postbedrijven de Belgische staat ook met 40% van de aandelen de lakens zou uitdelen, was er teveel aan. Crootje vertelde dat om zijn eigen achterban te sussen, maar in Nederland had dat een tegenovergesteld effect.
Een tweede reden was de beslissing van het ABVV om een stakingsaanzegging in te dienen. De Nederlanders huiveren van dergelijke praktijken, ook de Nederlandse vakbonden. Die zijn beschaafd genoeg om te beseffen dat er eerst moet gepraat worden alvorens nog maar te dreigen met stakingen, die het ultieme argument moeten zijn en niets om op voorhand mee te chanteren. Iets dat ze in dit land nog steeds niet schijnen te beseffen. Op de Tv-journaals van gisteren kwam een ACOD’er dan nog verklaren, dat hij het jammer vond dat de deal niet doorging. Schijnheiligaard!
Het resultaat van deze tweede mislukte fusie is wel dat de pakjesdienst, het snelst groeiende segment in de postbedeling, vooral in Vlaanderen in handen zal blijven van de Nederlandse e-commerce bedrijven, die geen last hebben van vakbonden die hen beletten ’s nachts te werken. Op termijn gaat het hier om enkele duizenden banen. Wie zei het ook weer: ‘jobs!, jobs!, jobs!’?
