Ik geef onze vriend Wilhelmson groot gelijk daar waar hij in zijn reactie op mijn blog van gisteren suggereerde dat wij, Vlamingen, bij elk nieuw project, elke overweging en elke investering zouden moeten trachten het ‘zonder België’ te doen. Dat lijkt niet evident en misschien niet realiseerbaar, maar dat is het wél. Voorwaarde is dan wel dat we er in Vlaanderen een meerderheid voor vinden, wat betekent dat de Vlaamsnationalisten, die dat voorlopig niet alleen kunnen doen, daarvoor de hulp nodig zullen hebben van minstens één traditionele partij. En zo komen we terug op het gegeven waarover ik in deze rubriek al eens meer geschreven heb, nl dat we wat ik noem ‘de Senelle doctrine’ moeten toepassen. Daarover heb ik twee weken geleden nog een brief geschreven naar ’t Pallieterke als reactie op een hoofdartikel waarbij hoofdredacteur Karl van Camp schreef wel wat helderdere taal daaromtrent te willen horen. Mijn brief, die grotendeels een kopie was van mijn blog over die doctrine, werd vorige week wel gepubliceerd, wat dan toch positief is.

   De enige plaats waar wij in de discussies over onze toekomst niet kunnen gestoord worden door de francofonen en aanverwanten, is het Vlaamse parlement. We moeten daarom zien bij de volgende regionale verkiezingen daar een meerderheid te halen en de traditionele partijen – of althans één ervan - bij in het bad te trekken. Om dat laatste te bereiken zou aan alle partijen moeten gevraagd worden een intentieverklaring in die zin te onderschrijven en zouden we de partijen die dat niét doen moeten boycotten. Met dat laatste moet nú begonnen worden, niet tijdens de kiescampagnes die er pas over 2 en 3 jaar aankomen, zodat die partijen riskeren enkele jaren onder druk te worden gezet. Dat zou niet alleen een taak zijn voor de Vlaamsnationale partijen, maar ook voor alle drukkingsgroepen die onze regio rijk is.

   Als – volgens de Senelle doctrine – het Vlaams parlement onze regio uitroept tot deelstaat van het federale België met als grenzen die van het Nederlands taalgebied, dan wordt daarna alles mogelijk, op een wettelijke manier en zonder buiten de lijntjes te kleuren. Zonder die eerste stap mogen we het vergeten.

Beste Guido, dat heb jij natuurlijk snel beet !

De Vlaamse uitvoering op het bestuurlijke zal zeker binnen Belgie op een eeuwig project gelijken.

Ik schrijf wel "gelijken", omdat bestuurlijke kaders per definitie initieel een grote traagheid in zich bevatten.  Dit moet eerst over zijn grenzen worden geduwd (door mens of omstandheden)  ,om een nieuw evenwichten te kunnen vinden. Maar zoals Trump, Brexit en de Schotse devolutie bewijst, kan dat alles ook plots heel snel gaan.

De NVA heeft het in mijn ogen al bij de vorige verkiezingen gerealiseerd , maar tot mijn grote verbijstering niets mee gedaan. Zij hebben het Belgische kader teruggezet om er ook een plaatsje in te kunnen nemen. Uit angst ? Uit Profijt ? Of hadden ze het niet door dat ze van de vlaamse kiezer met hun "verandering" de foertstem kregen ? Of tot hun grootste verbijstering net wel ?

Als Vlaamse allochtoon in een buitenland, vind ik het onmogelijk Belgie en federaal Vlaanderen iemand uiteen te doen. Onmoglijk zonder of tot de clichee's van chokolade, friet en manneken pis, of tot Vlaamse vaandelzwaaierij te worden herleid. Dit is uit gebrek aan een bestaande eigen kennis van wat vlaamse waarden en normen zouden moeten zijn.  Ik herken ook bij geen enkele vlaming in vlaanderen, wat die normen en waarden zouden moeten zijn. 

En dat is een groot probleem !

14-11-2016, 17:28 Geschreven door Wilhelmson