|
Zegt de meester tegen zijn leerlingen: ‘Een polyglot is iemand die meerdere talen spreekt. Hoe noemt men echter iemand die maar één taal spreekt?’. Waarop de hele klas: ‘Een Waal!’
Bovenstaande is een oude mop, die het nog steeds doet, al zou men het woord Waal stilaan beter vervangen door francofoon, zoals zopas nog bleek in Brussel.
In de stad die niemand ons benijdt, bestaat er een inburgeringsbeleid voor de massa’s vreemdelingen die daar blijven aanspoelen, zowel van Nederlandstalige als Franstalige kant. Het ‘Brussels Onthaalbureau Nieuwkomers’ (BON) heeft jaarlijks plaats voor 3.000 cursisten, maar slaagde er toch in voor 2016 nog 200 meer in te schrijven. Bij het inburgeringsproject van de Franse Gemeenschap, alhoewel verdeeld over twee organisaties, raakte men slechts aan een duizendtal niettegenstaande een vorstelijke subsidiëring van liefst 3 miljoen euro (dat betekent 3.000 euro per inschrijving!).
Vanwaar dat verschil? Vrij eenvoudig: de Nederlandstalige webstek van het BON is raadpleegbaar in twaalf talen, de Franstalige alleen in het Frans. Ze blijven er zo van overtuigd dat hun Frans nog steeds een wereldtaal is, dat ze er van uitgaan dat iedereen die in Brussel vooruit wil komen dat alleen maar in het Frans kan doen. Van hoogheidswaanzin gesproken…
Feitelijk is deze zaak niets nieuws. Het was reeds bekend dat heel wat inwijkelingen die in Wallonië en Brussel terecht komen, naar Vlaanderen uitwijken omdat men zich daar tenminste gemakkelijker verstaanbaar kan maken, ook in een andere taal.
---
Ondertussen is onze nationale Charel voor drie dagen afgereisd naar Israël om daar e.e.a. te gaan bespreken i.v.m. de nieuw geplande joodse nederzettingen op Palestijns gebied. Gelukkige premier die blijkbaar in eigen land noch in de E.U. problemen heeft en zich dan maar gaat bezig houden met andermans problemen elders…
|
