|
Er doen zich momenteel enkele rare situaties voor op de
geldmarkten. Om te beginnen is er de instorting van de olie-
prijs, 53 dollar per vat, de laagste prijs in zowat zes jaar.
Verder heeft de onzekerheid rond een eventuele Grexit de
aandelenkoersen en de waarde van de euro doen dalen. Dat
laatste is een godsgeschenk voor de Europese export. Als
gevolg van dat alles voorspelt het Planbureau nu, dat daar-
door de spilindex dit jaar waarschijnlijk niet overschreden
zal worden en er dan ook geen indexsprong meer zal komen
vóór 2016. De hele discussie daaromtrent zal dan (voorlopig?)
een maat voor niets geweest zijn. Al die uitspraken van De
Leeuw, Leemans & Co ter zake blijken nu evenveel slagen in
het water. Anderzijds zien de overheden – ook de Waalse die
er zogezegd tegen was – nu de besparingen op de
ambtenarenlonen in rook opgaan. Alhoewel het er dus, zeker
in Europa, niet beter aan toe gaat, wordt het leven er toch
goedkoper, tot spijt van wie ’t benijdt. Vraag is natuurlijk wel,
of het allemaal zal ‘blaffeturen’, zeker met de wetenschap dat
het niet de eerste keer zou zijn dat het Planbureau zijn
vooruitzichten moet bijstellen.
Nog zo iets is de Centrale Raad voor het Bedrijfsleven (CRB).
Terwijl iedereen ervan overtuigd was dat de loonkostenhan-
dicap met de buurlanden ergens rond de 15% lag, kwam die
CRB ergens rond Kerstmis met de blijde mare dat die gedaald
was tot niet minder dan 2,9%. Daarbij weinig of geen
commentaar, ook niet van de media die er anders altijd zo
snel bij zijn. Er werd zelfs bij verteld dat de verdienste voor
de daling bijna volledig op rekening van de regering Di Rupo
kwam. Wat blijkt nu: die daling van 2,9% blijkt alleen maar
het verschil te zijn met de reeds bestaande kloof uit… 1996,
toen er een wet gestemd werd waardoor de loonkloof met de
buurlanden niet groter mocht worden. In werkelijkheid kost
het gemiddelde uurloon in dit land nog altijd 42 euro, t.o.v.
36 in Duitsland en Frankrijk, 30 in Nederland en 21 in de UK.
Het werkelijke verschil blijft zo gemiddeld toch nog steeds
16% en als daar niet méér aan gedaan wordt, zullen hier nog
steeds bedrijven sluiten, en/of vertrekken en arbeidsplaatsen
verdwijnen.
In zowel het Planbureau als de CRB zitten waarschijnlijk
heel wat dik betaalde economen en aanverwanten. Men kan
zich dan ook terecht afvragen, of die wel hun geld waard zijn,
als ze om de haverklap met andere vooruitzichten komen.
Zeker als we weten dat we ze feitelijk niet eens nodig heb-
ben, want er bestaat ook nog zoiets als het Rekenhof en de
Nationale bank waar men ook terecht kan zónder het natte
vingerwerk van die zgz specialisten…
|
