|
Ik denk dat de grote uitzondering intussen Duitsland is, waar de groenen gewonnen hebben, net als bij onze zuiderbuur, het derde-wereldland Wallonië, waar de cryptocommunisten van Ecolo zich ook op de rode borst mogen kloppen. Voor de rest lijkt het voor links meer kommer en kwel dan wat anders in Europa. Farage, het RN van M. Le Pen, Salvini, Orban...
Het VB van zijn kant heeft een resultaat neergezet om u tegen te zeggen. Ineens tweede partij in Vlaanderen, dat had niemand verwacht, zelfs de meest optimistische fan niet, en samen met de N-VA op een haar na van een absolute meerderheid. Belangrijk ook de landelijke doorbraak. Dikke proficiat aan alle VB-kiezers, de die hards van het eerste uur, de teruggekeerden vanuit de N-VA, en niet in het minst al die duizenden anderen, die voor het eerst hun stem aan het VB hebben gegeven, en daardoor al die graaiers van de establishment-partijen maar mooi te kakken hebben gezet. Ze zijn er nog niet goed van.
Ik heb genoten van het beteuterd gezicht van Kris Peeters, van de rooie kop van Crombez, van het onnozel smoeleke van patertje Beke, van blauwe trut Rutten met de grote bril. Wat deed ze toch haar best om een nederlaag toch nog als een overwinning af te schilderen.
Ik heb ook genoten van de feitelijke nederlaag van de groene smoelen, die het vel van de beer al lang hadden verkocht vooraleer er ook maar één schot gelost was. Ik denk dan aan de kwetterende Turkse trut Amaci, aan het groene opperkalf win met zulk politiek onbenul maar eens een oorlog en van de niet herverkiezing van Van Besien. Ik begin te geloven dat er toch nog een God bestaat, die ons voor een groene ramp heeft willen behoeden.
Rest dan nog het ondemocratische cordon sanitair van crypto-communist Jos Gheysels, dat al sedert 1991 voor de Belgische politiek een regelrechte schande is. Blijft het gehandhaafd, of haalt het gezonde verstand het alsnog?
Het is ronduit lachwekkend en belachelijk als men b.v. de blauwe doeners, de rode poen pakkers, de oplichters van de CD&V, de groene crypto-communisten telkenmale hoort spreken van een ondemocratische partij als het over het VB gaat, waarmee ze onbewust het Belgische kiessysteem als een systeem neerzetten dat ook niet vies zou zijn van ondemocratische politieke partijen. Zelf weten ze niet eens wat democratie betekent, nl. dat de verkozenen er zijn om het volk dat ze vertegenwoordigen te dienen en niet om er over te heersen. Voor hen betekent democratie integendeel postjes pakken, en profijten uitdelen, een soort omkoping van burgers dus.
En dan deugt de stijl weer niet, en staan ze niet achter de waarden die het VB verdedigt. Dat klopt, maar het komt blijkbaar nooit in hun enge kopje op dat dit misschien wel eens de oorzaak zou kunnen zijn van hun huidige tegenvallende resultaten en van de grote overwinning van het VB.
Schitterend ook tenslotte is het angstzweet dat bij onze zuiderburen intussen zo ongeveer tot in de schoenen moet staan. Stel u hun vertwijfeling voor, de Vlaams-nationalisten de twee grootste partijen in Vlaanderen, samen op een zucht van een absolute meerderheid, en meteen het einde van hun bodemloze profitariaat. Het armoedespook dwaalt weer rond in dit rode paradijs. Arrogant, maar dan wel schaamteloos met andermans centen.
En Bart, de grote strateeg, heeft weer blijk gegeven van zijn politiek opportunisme. Een stem voor het VB, zo luidde het in de aanloop naar de verkiezingen, was een stem voor links. Hij ging er dus van uit dat zijn N-VA en het VB communicerende vaten zouden zijn. Hij was zo van zijn Belgische, pardon, Vlaamse melk, dat hij voorwaar het VB met hondendrollen begon te vergelijken. Groot was zijn opluchting toen bleek dat het VB niet alleen stemmen van de N-VA had afgesnoept, maar ook, en gelukkig maar, van de andere partijen, waardoor de N-VA alvast in Vlaanderen incontournable bleef. Hij besefte ook dat de naar het origineel teruggekeerde kiezers het allemaal niet zo goed hadden begrepen op zijn loze beloftes, het bezigen van woorden als vies, ranzigals het over het VB ging, het niet willen besturen met hen, want niet zijn waarden. Neen, lepe Bart speelde het spelletje subtiel, ditmaal als de Vlaams-nationalist die niemand uitsloot etc. Waarbij hij zich voor de gelegenheid in de rol hees van Pontius Pilatus, verduiveld goed wetend dat de anderen nooit scheep zouden willen gaan met het VB hij trouwens ook niet zodat hij tegenover alle Vlaams-nationalisten achteraf zijn handen in Vlaamse onschuld zou kunnen wassen bij een bestendiging van het cordon, bestendiging die er uiteraard zit aan te komen. Politiek is voorwaar een smerig spelletje.
Voorzitter Tom Van Grieken begin intussen beter en beter het klappen van de politieke zweep te kennen, is terecht voortdurend op zijn hoede bij de vele vragen waarmee men hem duidelijk in de een of andere val probeert te lokken, en het was heel verstandig van hem om terug te keren op zijn eerdere beslissing om de breekpunten van het VB te formuleren. Het risico om daarmee in de eigen voet te schieten, was veel te groot. Oh wat zaten ze er toch ongeduldig op te wachten, de verenigde televisiehaaien, hoe spijtig waren ze toen bleek dat ze op hun honger moesten blijven. Het speet hen duidelijk dat ze de geplande operatie liquidatie van het VB niet verder konden zetten.
28-05-2019, 01:25
Geschreven door Geronimo
|
