Over de capriolen van de Belgische justitie
zou men een blog apart kunnen schrijven, elke dag. Dat is niets nieuws, dat heb
ik in deze rubriek al eens meer gesteld. Of de hoofdverantwoordelijke nu
Onkelinx was, die het mislukte computerprogramma opstartte, jurist Declerck
die tot tweemaal toe - overal aan werkte, maar niets oploste of Mie
Turtelboom die aan steekvlampolitiek doet, het blijkt allemaal niets uit te
halen.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
De laatste grap is die van de klokkenluider
van het gevecht tussen Hells Angels en Outlaws. De man, zonder wiens bekentenis
de daders waarschijnlijk nooit veroordeeld waren geweest, kreeg tenslotte
dezelfde straf als zijn medekompanen, waardoor er gegarandeerd in dat milieu
nooit nog iemand uit de biecht zal klappen. Het lijkt wel een uitspraak op maat
van de omertà van die motorbendes zelf.
Tussendoor verschijnt er dan een open brief
van een groep toch gerenommeerde advocaten
aan Turtelbooms adres, krijgt ze een klacht in Straatsburg aan haar been
vanwege enkele slachtoffers van Dutroux en wordt ze publiek gedesavoueerd door
CD&V, nota bene: een coalitiepartij uit de federale meerderheid.
Met de Belgische justitie, zoals die nu
bestaat, komt het nooit meer goed. De hoofdreden daarvoor en ook dat is al
tot in den treure geschreven is, dat ze moet hervormd worden. Maar dan écht
hervormd, niet dat knip en vliegwerk à xml:namespace prefix = st1 ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:smarttags" />la Di
Rupo, niet de steekvlampolitiek die zich bezig houdt met
bijzaakspecialisatie (Peter Principe: het kader is belangrijker dan het
schilderij). Een bijkomende reden is, dat iemand als Turtelboom het niet aan
kan. Om te beginnen is ze geen juriste, een conditio sine qua non. Ten tweede
is deze dame aan haar derde regeringstaak bezig zonder daarvoor ook één test
van bekwaamheid te hebben moeten afleggen. Voor het zover ook dát nog herhaald
moet worden: ze kreeg het staatssecretariaat bij asiel en migratie omdat
toenmalig minister van Binnenlandse Zaken, Patrick Dewael, van die
pispaalfunctie vanaf wou. Daarna viel ze omhoog naar het ministerschap bij
Binnenlandse Zaken, omdat diezelfde Dewael ook daar vanaf wou en haar huidige
job dankt ze waarschijnlijk aan het feit dat niemand anders ze nog wou doen.
Vergeten we niet dat na de witte mars van 1996 de politie hervormd werd maar
dat we nu, meer dan zestien jaar later, nog steeds geen hervorming van de justitie
hebben.
De digitalisering van justitie, die had
moeten ingaan op 1 januari van dit jaar, is weer eens uitgesteld, nu met
minstens twee jaar. Na Martin bestaat de kans dat ook Dutroux straks op e.o.a.
manier vrij komt. De in vrijheidstelling van criminelen zal in de toekomst
zwaarder worden beoordeeld, maar ook daarover is men het bij justitie niet
eens. En dat geldt trouwens niet meer voor een crimineel die een handvol
moorden op zijn geweten heeft, waarbij twee kleine kinderen die hij de
hongerdood heeft laten sterven. Een recente rondetafelconferentie daarover
vindt zelfs dat daders van zware misdrijven niet extra lang in de cel moeten
blijven, maar beter moeten begeleid worden in de gevangenis! Men zou haast
heimwee krijgen naar de tijd toen de doodstraf nog bestond of toen levenslang
nog echt levenslang was. De brave mensen die daarover de wenkbrauwen mochten
fronsen, wil ik verwijzen naar het evangelie waar niemand minder dan Christus
zegt: als iemand zich aan een van deze kleinen bezondigt, het beter zou zijn
dat men hem een molensteen om de hals deed en in zee wierp (Marcus 9,
38-43.45.47.48).
Om onze justitie echt te hervormen, zou men
ze beter afschaffen en terug met een wit blad beginnen. Binnen België zal dat
nooit lukken, misschien ooit binnen een onafhankelijk Vlaanderen. Een reden te
meer om daarnaar te streven.
|