Aan wie mijn schrijfsels leest wie zich daarover aangesproken voelt wie tegen de rest van de wereld vecht 'strijden eeuwig', weet je wel. Aan de chronisch verbitterden degenen die tegen onrecht vechten en tegen de calorieën, die op zoek zijn naar zichzelf of naar een partner, die het verlies van een dierbare moeten verwerken en zich vastklampen aan herinneringen, die niet oud(er) willen worden of niet willen vergeten worden of beide. Aan die op vakantie zijn, die helemaal niets meer willen doen of er alvast van dromen en die dromen verwezenlijkt willen zien. Aan die, die altijd willen blijven werken.
Zijn we er nog?
We focussen misschien teveel op problemen en met beter hopen is de tijd verlopen en verspillen we onze energie.
Ik wens u allen de sterkte om uw dromen te verwezenlijken, onze dromen ook, dat Vlaanderen van ons bv en dat dromen geen bedrog mogen blijven.
In deze rubriek heb ik het al meerdere keren geschreven: Europa dreigt een België in 't groot te worden. Net als bij ons gaat het ook in de eurozone steeds meer over transfers van noord naar zuid, mogen de mieren uit het noorden sparen en wroeten en de krekels in het zuiden blijven zingen over la dolce far niente*. Toch blijft er één wezenlijk verschil: bij de Europese transfers moet er telkens in de meeste landen over gepraat én soms zelfs gestemd worden en is er heel wat tegenstand in bv Finland, Nederland en Duitsland. Merkel krijgt ervoor zelfs meer tegenstand in haar eigen CDU/CSU dan bij de Duitse oppositie. Bij ons niets daarvan: de transfers van Vlaanderen naar Wallonië gebeuren geruisloos via de sociale zekerheid. Dat werd dit weekeinde bevestigd door niemand minder dan onze Europese Nobelprijswinnaar Van Rompuy, die dat bevestigde in een interview met DS Weekblad. Van Rompuy verklapte trouwens nog enkele van die 'geruisloze' nieuwtjes. Hij zei dat hijzelf destijds in het parlement is 'gerold' zonder verkozen te zijn geweest. Hij werd door zijn partij gecoöpteerd in de senaat. Feitelijk is dat geen verrassing want de man heeft van het omhoog vallen bij gebrek aan gewicht zowat zijn handelsmerk gemaakt. Maar hij was in zijn partij niet de enige. Politici met illustere namen als Tindemans, Maertens, Dehaene, Marc Eyskens en Gaston Geens kwamen allemaal zonder verkiezingen in het Belgische politieke halfrond terecht. Opmerkelijk en origineel was de Kerstshow van VRT-reporter Rob Heibaut en professor politieke wetenschappen Hendrik Vos. Beide heren hebben een boek over Europa geschreven en voerden een nep stand-by comedy op. Het beste ervan vond ik wel de quotes over Paul Degrauwe, ooit VLD-senator, nu topcriticus van het Europese circus. Herbaut vond dat hij Degrauwe staat van Peter Mertens (PvdA!), waarna Vos erbij voegde: 'dat is in de buurt van Verhofstadt'. Touché! En dan had hij er nog kunnen bij vertellen dat die arme Mertens wel geen reeks buitenverblijven, appartementen en oldtimers bezit, om nog te zwijgen van de subsidie van meer dan 300.000 euro die het genie van Gent, samen met enkele vennoten, zopas nog van de Belgische overheid heeft gekregen om een historisch pand in zijn stad om te bouwen tot drie woningen...
* Super Mario Monti doet niet mee aan de komende verkiezingen in Italië. Hij laat de anderen de kolen uit het vuur halen en 'stelt zich dan ter beschikking'. Echt het type van de geboren leider, die eerst kijkt naar waar de menigte loopt en dan voorop gaat lopen!
Er is de laatste tijd nogal wat te doen geweest over het al dan niet toelaten van het spreken van vreemde talen door allochtone kinderen in de scholen. Door de toename van migrantenkinderen in ons onderwijs, vooral dan in de grootsteden, wordt het er niet eenvoudiger op. De tijd dat die talen alleen maar Turks en Arabisch waren, is trouwens ook voorbij. Door de ontstane kakofonie ter zake wordt, merkwaardig genoeg, de streektaal het laatste bindmiddel. Bij ons dus het Nederlands. Het is de enige taal waarin alle nationaliteiten met eenieder kunnen communiceren: de zgz 'lingua franca'. Feitelijk is er dat nieuws onder de zon. Zowat alle culturen die verschillende volkeren overspanden (en nog overspannen) hadden/hebben nood aan één algemene omgangstaal. Denk maar aan het Grieks in de oudheid, die toen de lingua franca was van heel het Middenoosten en zelfs van het prille Romeinse Rijk. Later werd het Latijn de omgangstaal van de betere klassen in het Westen. Of aan de rol die Engels en Frans ook nu nog spelen in de diverse ex-kolonies, waar hele bevolkingsgroepen elkaar anders niet zouden verstaan, laat staan samenwerken. Hét grote voorbeeld daarvan is India, met zijn miljard inwoners en zo'n zestien officiële talen, maar waar men hoofdzakelijk terug moet vallen op het 'Inglish', zoals men het daar schrijft om het te onderscheiden van het echte Engels. Nu is Nederlands maar een kleine taal in vergelijking met de bovenvermelde voorbeelden. Dat neemt niet weg dat het bij ons dé omgangstaal moet zijn en blijven, zeker binnen de scholen en dat wie het hier wil maken die taal goed moet kunnen beheersen. Dat zal nooit lukken als men kinderen tussendoor op school ook nog hun eigen taal laat spreken, terwijl ze daarbuiten - zeker thuis - ook onze taal nauwelijks te horen krijgen. 'In Vlaanderen Vlaams en op 't Sint Anneke mosselen', zoals men dat in Antwerpen zegt, een van de plaatsen waar dat de dag van vandaag het hardst nodig is.
Gisteren, 21 december 2012, was een merkwaardige dag: het begin van de astrologische winter, de echte winter, zeg maar; het einde van een Maya tijdrekening en de officiële benoeming van Bart De Wever tot 450ste burgemeester van Antwerpen. Drie gebeurtenissen die niets met elkaar te maken hadden, maar elk op hun manier tot de verbeelding spreken. Het begin van de astrologische winter betekent dat de zon weer stilaan uit haar diepste dal trekt en dat de dagen langzaam maar zeker gaan 'lengen'. Het spreekwoord zegt dan wel dat als 'de dagen lengen, de nachten strengen', maar daar gaan we dit jaar niet veel merken. Op Kerstdag zelf voorspelt men 12°C en van nachtvorst is helemaal geen sprake. Ook het spreekwoord: 'een groene Kerst, een witte Pasen', zal wel niet in vervulling gaan. Pasen valt volgend jaar nl ergens half april. De enige weerspreuk die het in ons veranderend klimaat blijft doen is nog altijd: 'Als 't regent in november, valt Kerstmis in december'! (grapje). De wereld is ook niet vergaan, zoals voorspeld door sommige geleerde archeologen (die ondertussen wel op hun voorspelling waren teruggekomen) hadden gemeend te ontwaren uit het einde van een Maya kalender. Het zou maar om het einde van een tijdperk gaan. Voor Europa ziet het nieuwe tijdperk er in elk geval niet denderend uit, alle pep talk van 'il presidente positivo' Van Rompuy ten spijt. De kosten van de vergrijzing die de daarvoor geïnstalleerde studiecommissie in 2002 voorspelde voor 2030, blijken in 2012 al bereikt te zijn. Het verlagen van de pensioenopbouw voor wie niet effectief werkt - ook al gisteren beslist op de laatste jaarlijkse bijeenkomst van het kernkabinet - is daarbij slechts één poging om het tij te keren. Dat Bart De Wever de 450ste burgemeester van de koekenstad wordt, is op zich ook al geen ophefmakend bericht, wel het feit dat de socialisten sinds een kleine eeuw niet meer deel zullen uitmaken van het Antwerpse schepencollege. Bart en zijn nieuwe ploeg zullen het niet gemakkelijk hebben. Alleen al in 2012 zijn er in de stad meer dan 9.000 bewoners bij gekomen, de meeste immigranten. Zelfs de zogezegde Nederlanders die in steeds grotere getale in Antwerpen neerstrijken, zijn meestal van allochtone afkomst. De Wever legde de eed af in het provinciehuis dat straks wordt afgebroken en weer opgebouwd. In een tijd waarin de provincies in vraag worden gesteld en de centen schaars, blijkt men voor dergelijke projecten nog wel geld genoeg te hebben...
In mijn blog van gisteren had ik het al over het nieuw geplande shopping center Uplace op het grondgebied van de Vlaamse gemeente Machelen, dat in de problemen dreigt te komen o.w.v. een arrest van de Raad van State i.v.m.verkeersoverlast, terwijl het bijna identieke project Juts ('Just Under The Sky'), iets verderop richting Brussel, door diezelfde Raad van State gespaard zou blijven. Ondertussen zou echter ook dat project (voorlopig?) geblokkeerd zijn. Tot nu toe wordt er bij deze mega projecten bijna uitsluitend gesproken over de toegankelijkheid. Ze zouden beter eens nadenken over de leefbaarheid ervan. Bij die twee houdt het trouwens niet op, er is zelfs een derde in de maak, het zgn 'Neo'. Alle drie liggen ze in een cirkel van ongeveer zes kilometer, allemaal in het noord-oosten van Brussel. Richting Vlaanderen, zeg maar. Stel eens voor dat die straks alle drie van start gaan. Hoe gaan al de bedrijven die zich daar zullen vestigen kunnen overleven? Misschien, zoals Unizo stelt, doordat ze alle andere winkels en kleinere bedrijven in die zone van Brussel om zeep zullen helpen (reden waarom Unizo bij de Raad van State klacht neerlegde). Ik vraag me echter af of die diverse initiatiefnemers er ook rekening mee gehouden hebben dat we ondertussen in een economische crisis zijn beland die nog wel enkele jaren kan nazinderen. De mensen consumeren nu al minder, zelfs diegenen die nog een job hebben. Wie nog maar riskeert zijn baan te verliezen, houdt de vinger op de knip en rijdt niet naar Brussel rijden om te shoppen. Zeker niet als hij riskeert zowel bij het heenrijden als op de terugweg telkens in monsterfiles terecht te komen. Tenslotte kan men zijn geld slechts eenmaal uitgeven, of zie ik dat weer verkeerd? Eenzelfde redenering geldt trouwens ook voor de diverse Tv-kanalen die er bij komen of hun programma's uitbreiden, terwijl de grootte van het kijkpubliek blijft wat het is. Zelfs met de wetenschap dat men tegenwoordig zowat alle programma's in uitgesteld relais kan bekijken, gaat men dit alleen maar doen als het niet anders kan of men bv in de onmogelijkheid verkeert het rechtstreeks te zien. Het met veel bombarie aangekondigde nieuwe seizoen op 'Vier', dat het nu zelf eens ging waar maken, is al aan een eerste herziening toe. Dacht men nu echt dat iedereen massaal naar 'Vier' zou gaan kijken, omdat ze daar nu de 'Slimste Mens' geven of 'Man Bijt Hond'? Zeker met in het achterhoofd dat men er een flinke portie reclame moet bij slikken, is dat voor heel wat mensen een 'zap' teveel. De bomen hebben nooit tot in de hemel gegroeid en zullen dat morgen evenmin doen. De kans is zelfs hemelsgroot dat ze in het huidige economische klimaat helemaal niét meer zullen groeien.
De beste 'quote' in mijn krant van gisteren, was er een bij een spotprent. Een zoontje vraagt zijn vader hoe God alles op zes dagen kon maken. Waarop de vader antwoordt, dat er toen nog geen Raad van State was. Als men hoort wat voor uitspraken er uit die Raad komen, maar ook uit andere overheidsinstanties - om zeker Justitie niet te vergeten - dan kan men zich terecht afvragen, waar het gezond verstand hier gebleven is. Hilde Crevits heeft overschot van gelijk, wanneer ze - na het arrest over Uplace - stelt dat er met deze manier van werken in Vlaanderen geen grote werken meer kunnen worden uitgevoerd. Helemaal correct is dat ook weer niet, want het gebeurt evenzeer met kleinere aanbestedingen. Denk maar aan die bijna afgewerkte tramlijn tussen Antwerpen en het shopping center van Wijnegem. Die werken moesten worden stilgelegd omdat één buurtbewoner vreesde voor sluipverkeer. Of aan de klacht van die restauranthouder tegen het Lange Wapper project, dat later helemaal de soep indraaide, maar dat had dan weer met de politiek te maken. Bij de zaak Uplace komt er nog bij dat een concurrerend, vlakbij gelegen, bijna identiek project niét gehinderd wordt. Dat heeft nl het voordeel niet in Vlaanderen, maar in het Brusselse gewest te liggen. Om dat project op te starten zijn er ineens op bijna dezelfde plaats geen verkeersproblemen. En daarmee zitten we dan weer in een communautaire discussie. Wat in Vlaanderen niet mag, blijkt voor Brussel aanvaard te worden. Het tegenovergestelde komt echter ook voor. Denk maar aan de geluidsnormen die boven het Brusselse grondgebied een stuk strenger zijn dan boven de Vlaamse Rand of de zwakkere GSM-normen die maken dat bv de G4 in Brussel niet ontvangen kan worden, daar waar dat in de grotere Vlaamse steden al wel kan. Of aan de uitbreiding van de spoorlijn Brussel-Nijvel, die ook al door de Raad van State is stilgelegd omdat deze tak van het gewestelijk express net (GEN) een stukje over de Vlaamse faciliteitengemeente Linkebeek loopt en men speciaal daarvoor ook een Vlaams kohier had moeten maken. Brussels minister-president Piqué had het terecht over de 'janboel' die dit land is. Er zouden tegenwoordig in dit land, voor het eerst sinds jaren, meer benzine- dan dieselauto's verkocht zijn. Dat geldt echter niet voor de bedrijfswagens die voor 99% diesels blijven. De reden daarvoor is dat die laatste categorie nog steeds onder de federale regels valt, waar de verkoop van diesels nog altijd wordt aangemoedigd omdat die minder CO2 uitstoten. Vlaanderen heeft diezelfde wagens zwaarder belast omdat ze meer fijn stof uistoten, wat tegenwoordig schadelijker zou zijn voor het milieu. En de voorlopig laatste blunder uit de ellenlange lijst bij Justitie, is die van een gangster die vrijuit gaat voor twee overvallen op juweliers in de Gentse regio, omdat men de strafdossiers met elkaar verwisseld had. Als Kafka niet bestaan had, dan had men hem hier wel uitgevonden!
Het was een trieste vertoning, die laatste Antwerpse gemeenteraad, waarbij 'P van A' geen dankwoord uitsprak, er zelf ook geen wilde horen en afdroop als een dief in de nacht. De man is gewoon een slechte verliezer en dat imago raakt hij niet meer kwijt. Het ziet er tevens niet naar uit dat hij met een dergelijke mentaliteit potten zal breken in het Vlaamse parlement, waar hij nog wel zijn zitje inneemt. De kans is trouwens groot dat er in dat Vlaamse parlement na de verkiezingen van 2014 een andere meerderheid zal zitten, nl een zonder de socialisten en die zal dan zo'n beetje de weerspiegeling zijn van wat nu in Antwerpen is gebeurd. Het wordt dan ook uitkijken hoe het verder met dit Antwerpse experiment zal uitpakken, al laat alles voorzien dat er daar niet slechter gaat worden. Het feit alleen al dat er drie schepenen van het oude college hun zitje behouden, is een garantie dat er geen gekke dingen zullen gebeuren. Dat de SP.a na meer dan zeventig jaar uit het bestuur op het 'schoon verdiep' verdwijnt, heeft die partij grotendeels aan zichzelf te danken. Een beetje Vlaamse reflex in Vlaanderens grootste stad zat er nooit in. Feitelijk had de N-VA bij de vorige regionale verkiezingen beter gekozen voor de Open VLD dan voor de SP.a. Misschien was er dan o.a. een andere uitkomst geweest voor de Oosterweel verbinding, iets waar men nu nog steeds niet uit is en wordt een begin van een oplossing vóór het einde van deze nieuwe legislatuur meer dan een prestigekwestie. Het feit alleen dat men zelfs nu nog de datum voor een oplossing zover voor zich uit schuift, spreekt boekdelen. De nieuwe Antwerpse coalitie wordt in elk geval een experiment, een 'nieuwe lente', zoals Bart De Wever het zelf stelt. Hopelijk volgt daarop een nieuwe zomer.
---
In de marge van bovenstaande is het nuttig even te verwijzen naar het VB congres van vorig weekeinde, waarbij Gerolf Annemans werd bevestigd als nieuwe voorzitter. De zaal zat afgeladen vol en de geestdrift die er heerste deed helemaal niet denken aan een partij die de handdoek in de ring zal werpen. Dit laat ook voor het VB het beste verhopen, zeker mocht het in 2014 blijken dat de V-partijen stemmen tekort zouden komen om een volstrekte meerderheid te behalen in het Vlaamse parlement, waarmee dan een heerste ernstige stap zal kunnen gezet worden naar een onafhankelijk(er) Vlaanderen. Het wordt dan écht kiezen of delen.
Jongens, jongens, wat een heisa omdat een Franse acteur de zgz 'rijkentaks' van Hollande ontloopt door naar België uit te wijken en daar zelfs de Belgische nationaliteit aan te vragen. En zeggen dat de Vlaamsnationalisten diezelfde nationaliteit eerder kwijt dan rijk zijn! Depardieu is trouwens niet de eerste Franse acteur die zijn douce France vaarwel zegt. Johnny Halliday heeft ooit eens hetzelfde willen doen (naar België komen wonen en Belg worden), maar is daar toen vanaf gestapt. Als ik me niet vergis, is die daarna wel naar Zwitserland getrokken, waar men in la Suisse Romande ook een soort Frans spreekt. Er zijn er trouwens heel wat naar Zwitserland verhuisd (ook Alain Delon bv) waar sommigen ook de Zwitserse nationaliteit hebben aangevraagd en gekregen. 'Met geld koopt men Zwitsers' blijft een actueel gezegde. Er is in Frankrijk echter heel wat meer aan de hand dan die rijkentaks. Het gaat helemaal niet goed meer met de 'hexagoon', de zeshoek, waar men steeds nog denkt de navel van de wereld te zijn. De tijd dat Frankrijk een wereldmacht was, ligt al een tijdje achter de rug. Achter de façade van de Europese Gemeenschap, later de Unie, kon het land die indruk nog wat blijven houden, maar de huidige crisis legt haar zwakte bloot. Mocht er ooit een splitsing komen van de eurozone, dan verhuist het land waarschijnlijk naar de periferie. Frankrijk leeft nog steeds met de mentaliteit van de negentiende eeuw. Men schijnt er nog altijd niet te beseffen dat het tijdperk van de ijzer- en staalindustrie in Europa een stilaan doodlopend straatje aan het worden is. T.o.v. het kleine groepje multimiljonairs dat het land verlaat, vertrekken er ook horden inventieve en ondernemende jongeren, naar de Londense City en Amerika, wat op langere termijn een veel grotere ramp voor het land zal zijn. Er gaan nu in Frankrijk stemmen op om België te bewegen ook hier de vermogenstaks in te voeren. Als dank waarschijnlijk omdat Hollande onze Pippo al twee keer in de kou heeft laten staan: bij de garantieverdeling voor de rest-Dexia en bij de verhoging van de biertaks. Solidariteit onder socialisten, weet je wel.. Een meerderheid van de Fransen heeft bij de recente presidents en parlementverkiezingen voor de partij van monsieur normal gekozen. Wie kiest voor de middelmatigheid moet geen grandeur meer verwachten. Het klassieke verhaal van de peanuts en de monkeys.
In deze rubriek heb ik het meer dan eens geschreven: de regering Di Rupo mag zich dan al prijzen over zoveel zaken een akkoord te hebben, het verwerken van die akkoorden gaat tergend traag. Als ik het goed heb gevolgd, zijn er momenteel, één jaar na de installatie van de Sinterklaasregering, slechts 63 van in totaal zo'n 300 overeengekomen programmapunten afgewerkt. Goed bezig zijn is anders. Helemaal hilarisch wordt het, als men hoort hoe het er bij Justitie aan toe gaat. Wat daar voor een hervorming moet doorgaan is acht maanden geleden al overeengekomen, maar nog steeds niet in wetteksten gegoten. Als men er nog enkele maanden mee wacht, bestaat de kans dat er tijdens deze reeds korte regeerperiode niets meer van in huis komt. Bovenstaande kritiek komt trouwens niet van de oppositie, maar van Renaat Landuyt, de justitiespecialist van de SP.a en dus van iemand uit de eigen federale meerderheid. Telkens er in dit land op gerechtelijk gebied iets misloopt - en dat gebeurt, jammer genoeg, al te vaak - is Mie Turtelboom er steeds als de kippen bij om te zeggen dat ze er iets aan gaat doen of dat ze het gaat laten 'bestuderen'. Dat laatste lijkt wel een echo van haar voorganger, 'watje' Declerck, die ook altijd afkwam met de dooddoener 'dat hij er aan werkte'. Turtelboom heeft tot nu toe een politieke blitzcarrière gemaakt zonder zelfs rechtstreeks verkozen te zijn geweest. Het heeft er echter alle schijn van weg dat ze bij justitie op haar grenzen is gebotst. Dat ze daar haar IQ-plafond heeft bereikt, zoals we dat kennen uit het Peter Principe. Ze is ook geen juriste van opleiding* en moet dan ook noodgedwongen op anderen beroep doen, waardoor heel wat tijd verloren gaat. Dat alles is echter geen reden om, in navolging van Di Rupo zelf, alles op een slakkengangetje af te werken. Al zou men hier beter van een 'schildpaddengangetje' kunnen spreken. 'Turtle' in het Engels. Als het slecht afloopt zou het wel eens een 'turn the turtle' kunnen worden, wat 'kapseizen' betekent. Wij hebben op Justitie geen Stoffel de schildpad nodig, maar een Roef de haas!
* Men had haar beter het departement Pensioenen gegeven. Quicky, die daar zat, is wel een jurist. Om maar te zeggen dat men daar ook bij zo'n belangrijke beslissingen geen rekening mee houdt.
CD&V gaat zich weer vernieuwen. Op zoek naar Wouter Beke's 'nieuw verhaal'. De zoektocht heet 'Innesto'*, Italiaans voor het enten/de enting. Zoals in de wijnbouw, moeten er op de oude stronken nieuwe scheuten komen. Men zou op die manier ooit de Bordeaux wijnen gered hebben en zo gaat men nu dus DC&V een reddingsboei toewerpen. Er komt een nieuw soort G1000 (>G700 >G32 >G0), maar - volgens Beke - vertrekkend vanuit een duidelijke basis, iets serieus, niet vrijblijvend. Wat is er dan gebeurd met die ideologische denkoefening van Rikkie Torfs en Vervotje? Laatstgenoemde heeft ondertussen afgehaakt, haar mentor blijkbaar niet, want die heeft vanuit Parijs laten weten dat 'Beke zijn nummer heeft'. Rikkie gaat er echter dapper mee door, ook met 'Innesto' en is een van de zgz 'high potentials' (ge moet er maar opkomen!). 'Innesto' wordt, volgens mij, een sprookje, want de realisatie ervan zal geleid worden door niemand minder dan kabouter Plop. De resultaten zullen bekend worden op een CD&V congres in september van 2013. Of dat in Plopsaland zal zijn, staat nog niet vast. Misschien kan de hele groep eerst eens gaan zien naar een moderne versie van de opera 'De Toverfluit' die momenteel in Antwerpen loopt. Kwestie van nieuwe ideeën op te doen, anders ziet men straks het (sprookjes)bos niet meer door de bomen.
* 'Innesto' betekent niet alleen - zoals Beke het voorstelt - het enten van wijnranken, maar van alle soorten bomen. In de automobielwereld kan het ook 'schakelen' betekenen. 'Innestare la marcia' betekent 'in versnelling zetten'.
Europese euforie alom na deze zoveelste top waarop zoveel zou beslist zijn. Het ging er zo goed aan toe, dat de deelnemers zelfs een halve dag vroeger naar huis konden. 'Tout va très bien, madame la marquise'. Zou het? Dat er heel wat positiefs is gebeurd, klopt. De goed nieuws shows van de heren Van Rompuy en Barroso lijken echter steeds meer op peptalk en ongeloofwaardig, terwijl ook al eerder gebleken is, dat het optimisme van de eerste dagen snel kan omslaan als er geen tastbare resultaten blijven komen. Het grote probleem bij deze top is, dat de goedkeuring van het bankentoezicht pas in gaat in maart van 2014 en dat is een jaar later dan eerst was gesteld. De reden daarvoor heeft eigenlijk weinig met Europa zelf te maken, maar des te meer met Duitsland. In Duitsland zijn er in de herfst van volgend jaar nl federale en kanselierverkiezingen. Angela Merkel blijft er populair, maar in haar partij is niet iedereen tevreden met de Europese gang van zaken. Daarbij komt nog dat - om dezelfde reden - de liberale partner in de huidige regering zo goed als zeker weg zal vallen, misschien zelfs de 5% kiesdrempel niet zal halen. Merkel zal het dan moeten doen met socialisten en/of de groenen. Die linkse partijen gaan wél mee in een Europa van transfers, iets wat Merkel nu aan haar achterban niet verkocht krijgt, maar waarvan ze zich na een volgende ambtstermijn niet veel meer zal aantrekken. Na die verkiezingen zullen de Duitsers dan te horen krijgen dat ze de Europese rekening mogen betalen. Vóór het zover is kan er echter best niets meer gebeuren, wordt 2013 een kleurloos overgangsjaar en krijgt Griekenland weer een smak miljarden, waardoor men ook dat probleem verder voor zich uit kan blijven schuiven. Europa zal straks nog aaneen hangen met compromissen en transfers. België in het groot.
Na een vijfentwintigste Europese samenscholing, waarvan de laatste 14 uur duurde (tot half vijf in de ochtend), er is dan eindelijk een akkoord over een Europees bankentoezicht. De Europese Centrale Bank (ECB) zal toezicht houden op de 200 grootste banken en eventueel ook kunnen ingrijpen bij problemen met kleinere banken, mocht blijken dat de nationale banken in gebreke blijven. Deze regeling gaat echter pas in vanaf maart 2014. Dat is een jaar later dan gepland. Beter laat dan nooit, het gaat tenslotte om ons aller centen. Groot-Brittannië en Zweden doen niet mee. Van de Britten zijn we stilaan gewend dat ze in Europa dwars liggen. Er wordt zelfs op gespeculeerd dat ze eruit zullen stappen en alleen zullen verder gaan met hun gemenebest, maar dat zou ook wel eens een avontuur kunnen worden. De reden waarom Zweden niet meedoet, is dat dat land in de jaren negentig al eens een interne bankencrisis heeft gehad en ze daar vinden ze dat ze hun bankenprobleem sindsdien onder controle hebben. Zijn we nu uit de Europese problemen? Allerminst. Voor een buitenstaander lijkt het allemaal Latijn, maar wat nu in Brussel beslist is, is maar een eerste stap naar een echte bankenunie. De volgende stappen zijn een reeks technische ingrepen met financiële vaktermen zoals resolutiemechanisme, deposito garantieschema en deposito garantiefonds, allemaal benamingen waarnaar de meesten onder ons het raden hebben. Het zijn wel ingrepen die feitelijk al hadden moeten gebeuren vóór men de euro invoerde en geen tien jaar later. Europa loopt nu achter de feiten aan. Voor België blijft bij dit alles het spookbeeld van een crash van de restholding Dexia als een zwaard van Damokles boven ons hoofd hangen. Eurostat aanvaardt nl niet langer dat de Belgische bijdrage in de laatste kapitaalsverhoging niet bij de staatsschuld zou gerekend worden. Dat betekent dat het tekort in de Belgische federale begroting van dit jaar, 2012, waarvoor al zoveel bespaard moest worden, geen 2,8 maar 3,6% zal bedragen. En dat is nog niet eens zo erg. Veel erger zou zijn als Dexia echt zou crashen en men de totale last van die maatschappij bij de nationale begrotingen van Frankrijk én België zou moeten tellen. Dan zou de schuldenlast van dit land oplopen tot liefst 160% van het bbp en zou een PIIGS scenario akelig dichtbij komen.
Met dank aan de Belgische politici die beloofden dat we aan Dexia geld zouden verdienen...
In onze politiek correcte media houden de lofbetuigingen aan het adres van Patrick Janssens niet op. Zo'n goeie hebben ze in Antwerpen nooit gehad. Vergeet zijn oubollige voorgangers met hun witte boorden en stropdassen. Met De Wever gaan we wat meemaken. Het verschil zal groot zijn. Zou het? Janssens zou, steeds volgens diezelfde media, steeds een verzoenende rol gespeeld hebben. Ik heb hem ooit horen en zien zeggen aan De Winter, in een gemeenteraad, dat hij ging proberen 'diens ergste nachtmerrie' te zijn. Erg verzoenend klonk dat niet. Dat de 'stad van iedereen' was, klopte ook niet. Hij weigerde de VB mensen zelfs maar een hand te geven en dat gold ook voor niet-VB-ers als ze niet in zijn gareel liepen. Toen bekend werd dat een van zijn tante's lid was van het VB ontkende hij zelfs haar bestaan... Zelfs in zijn eigen partij is men blij van hem verlost te zijn. Nogal wat klassieke socialisten hebben hem nooit vergeven op welke slinkse manier hij Leona Detiège aan de kant heeft gezet. Hij wil nu zelfs niet eens meer in de gemeenteraad zitten in de oppositie, wat hij te min vindt. Wel blijft hij nog in het Vlaams parlement, waar hij misschien nu wat langer kan blijven zitten. Tot nu toe kwam hij daar alleen als er op het stemknopje moest gedrukt worden en was hij meteen daarna weer weg. Onder Janssens zijn er in Antwerpen inderdaad heel wat nieuwe projecten opgestart. Geen enkel groot project is echter afgewerkt en de bocht van 360 graden die hij en zijn partij, samen met de groenen, gemaakt hebben in het Oosterweeldossier zal hem blijven achtervolgen. Mede daardoor zal het nog heel wat jaartjes duren vóór Antwerpen en zijn ruime omgeving uit het huidige verkeersinfarct zullen geraken. De enige relevante vraag die over blijft is, wat er gaat gebeuren met de 'Gazet van Janssens' zoals het Frutje genoemd wordt na de overname door Concentra met de medewerking van Steve Stunt. Toen hield de krant op Vlaams en Christelijk te zijn en sindsdien verloor ze elk jaar weer duizenden abonnees. Gaat ze in die boosheid volharden en tegen het nieuwe schepencollege ageren, of gaan ze op de linkeroever zo slim worden eindelijk eens pragmatisch te denken?
Trouwe lezers van deze rubriek weten dat ik vroeger bij DAF gewerkt heb in de Europese 24 uurservice voor vrachtwagens en autobussen. In mijn beginjaren heb ik in dat bedrijf echter nog een andere functie gehad, nl bij de afdeling bezoeken, zowel in de Vlaamse toeleveringsfabriek van Oevel/Westerlo als in de moederfabriek van Eindhoven. Het gebeurde regelmatig dat bezoekers mij vroegen hoeveel mensen daar werkten. Dan zei ik altijd: 'De helft'. Dat was natuurlijk maar een grap. Wat geen grap is, is dat minder dan de helft van de migranten in dit land aan het werk is. 45,8% volgens de eigen Nationale Bank. Daarbij komt dan wel het klassieke verhaal van de achteruitstelling, het laag geschoold zijn, de discriminatie e.d. Er wordt gesteld dat ze ondervertegenwoordigd zijn bij de overheid en in het onderwijs, om maar twee richtingen te noemen. Voor zover ik het heb kunnen lezen, vind ik echter in dat verslag niets terug over de manke talenkennis en het gebrek aan diploma's omdat de meeste migrantenjongeren hun studies niet afmaken. Nergens in Europa ligt het percentage van werkloze migranten zo hoog als in dit land en dat komt gewoon omdat ze nog altijd teveel gepamperd worden en niet genoeg worden aangespoord. Rechten én plichten, zeg maar. Het wordt daarom uitkijken hoe de nieuwe bewindsploeg "van 't stad" het er vanaf zal brengen. La Hoomans, die het Antwerpse OCMW gaat leiden, heeft al duidelijk gesteld dat wie behoeftig is, zal geholpen worden en dat wie profiteert van het systeem eruit zal vliegen. En dat er geprofiteerd wordt, is een feit. Op nationaal vlak blijken er dit jaar al 2.500 mensen uit het systeem gezet te zijn wegens frauduleuze partijen en dat zal in Antwerpen niet anders zijn. Met een stad waar zo'n derde van de bevolking allochtoon is of van allochtone afkomst, kan het moeilijk anders. Geld krijgen zonder ervoor te moeten werken is voor de meeste van die mensen een luxe die zij in hun land van herkomst nooit gekend hebben. Men zou het hen haast niet kwalijk kunnen nemen. Dat laatste geldt echter wel voor diegenen die hier moeten zorgen dat dit land een rechtstaat blijft en die ook wel eens vergeten dat er in zo'n staat niet alleen rechten zijn, maar ook plichten.
De KBC bank gaat nog deze maand aan de federale regering het geld teruggeven dat ze in de crisisjaren 2008/9 van de Belgische staat gekregen had: 3 miljard euro, a.u.b. Ze betaalt ook de overeengekomen boete van 15% zodat ze in totaal bijna 3,5 miljard op tafel legt. KBC moest dat geld pas eind volgend jaar teruggeven, maar door het een jaar eerder te doen bespaart ze 8,8% interest en een lagere boete. De Vlaamse regering, die KBC ook een dik miljard geleend had, krijgt dat geld pas volgend jaar. Ik neem aan dat het om gemaakte afspraken gaat, anders is er hier nl sprake van discriminatie. Stel, dat het straks zou mislopen met de bank, dan zou de federale regering haar geld terug hebben, de Vlaamse echter niet. Dat is natuurlijk iets wat niemand wenst, zeker niet dat mislopen, maar men weet maar nooit. Zie maar wat er met Dexia is gebeurd. Het is trouwens maar weer eens opmerkelijk dat een Vlaamse bank haar verplichting meer dan nakomt en een Frans-Belgische in leven moet worden gehouden. Want in de praktijk komt het er op neer dat het door KBC teruggestorte bedrag ongeveer overeen komt met dat wat de Belgische staat moet bijbetalen om het kapitaal van datzelfde Dexia te verhogen zodat het in de praktijk een vestzak/broekzak operatie wordt met als enige voordeel dat daardoor de officiële Belgische staatsschuld even onder de 100% zakt. Lang zal de euforie daarover - als er die mocht zijn - niet duren, want ondertussen is Luc Coene, gouverneur van de Nationale Bank (NBB), komen vertellen dat hij zijn prognoses i.v.m. de Belgische economische groei voor 2014 heeft moeten 'bijstellen'. Voor zover hij straks weer niet van mening verandert (vorige zomer had hij het nog over +1,4!), zal er - steeds volgens Coene - volgend jaar helemaal geen groei zijn: 0,0 i.pl.v. 0,7%. Daar op dit laatste cijfer de federale begroting voor 2013 is gestoeld, mag Di Rupo bij de eerste budgetcontrole, in februari al, nog maar eens op zoek gaan naar extra geld: 2,2 miljard euro om juist te zijn. Dan kan het federale knip- en plakwerk herbeginnen. De vraag is, hoelang men dit nog zal kunnen volhouden vóór de rek er helemaal uit zal zijn.
In Het Nieuwsblad was het vorige week de beurt aan Yves Leterme om de N-VA te bashen, zoals men dat tegenwoordig zegt. De zoveelste in de reeks van de zgz politiekcorrecten die kwam vertellen dat die partij geen verantwoordelijkheid heeft opgenomen en dat hij dat in het buitenland niet verkocht krijgt (hij 'werkt' nu in Parijs voor de OESO). Waarom hij daar nu mee afkomt en waarom hij dat in het buitenland zou moeten verkopen, is mij een raadsel. Misschien om niet te moeten praten over de eigen stommiteiten, o.m. in de Dexia affaire en zeker door als eerste Vlaamse premier ooit een Belgische federale regering te leiden zonder meerderheid in zijn eigen Vlaamse regio, iets dat hij vroeger zelf bestreed toen Verhofstadt dat zinnens was te doen. Dat zal hij ook niet verkocht krijgen in het buitenland. Het is nu zo stilaan een grijsgedraaide plaat geworden, die dooddoener dat de N-VA vaandelvlucht zou gepleegd hebben in de onderhandelingen voor een federale regering, onderhandelingen die 451 dagen, duurden en die pas slaagden toen de N-VA inderdaad besloot niet meer mee te doen. De echte reden was echter dat de francofone partijen daarop zaten te wachten en een diepe zucht van opluchting slaakten toen ze hun wens in vervulling zagen gaan. Als de Vlaamsnationalisten toen niét waren opgestapt, hadden die onderhandelingen nog kunnen duren tot Sint Juttemis. Men kan voor of tegen die partij zijn en iedereen zal daarvoor wel zijn redenen hebben, maar zeggen dat ze geen verantwoordelijkheid durft dragen, is met de waarheid een loopje nemen. De N-VA draait al enkele jaren mee in de meerderheid van de Vlaamse regering, waar ze het niet beter, maar ook niet slechter doet dan de andere regeringspartners. Haar twee ministers waren trouwens ook aanwezig op de gewestentop in Namen*, ook al kregen we ze in de Tv journaals amper te zien (weer eens 'toevallig', zeker?). De waarschuwing van de Vlaamse en Waalse deelregeringen aan de federale regering om de overdrachten van bevoegdheden en middelen versneld (en degelijk) door te voeren, kwam trouwens van Geert Bourgeois. Vergeten we ook niet dat tijdens de federale impasse van de 451 onderhandelingsdagen het de deelregeringen waren die ervoor zorgden dat dit land vrijwel normaal bleef draaien en daarbij leverde ook de N-VA haar bijdrage. Ondertussen blijkt er een definitief akkoord te zijn tussen N-VA, CD&V en Open VLD om Antwerpen de volgende zes jaar te besturen. Ook hier zal de Vlaamsnationale partij moeten bewijzen dat ze meer kan dan alleen maar toekijken vanaf de zijlijn, zoals ze regelmatig onterecht te horen krijgt. Het wordt daar nu de 'Nieuwe Verantwoordelijkheid Antwerpen'.
* Op de gewesttop in Namen werden enkele culturele hangijzers uit het communautaire vuur gehaald, zoals de kruidentuin van Meise en het cultureel samenwerkingsakkoord. Belangrijker is, dat het misschien een goede oefening is geweest om straks, na de verkiezingen van 2014, nog eens over te doen en dan te beslissen wat we al dan niet nog samen willen doen. De eerste stap naar een soort confederalisme, zeg maar en misschien naar een latere onafhankelijkheid.
In de aanloop naar mijn blog van gisteren, had ik het over de blijvende problemen bij onze heren en dames politici om wetten te maken die waterdicht zijn en die niet om de haverklap moeten worden veranderd of aangepast (of beide). Ik had het toen over het akkoord voor de gerechtelijke splitsing van B-H/V en de hervorming van het spaarboekje. Dat blijkt nu echter slechts het topje van de ijsberg te zijn. In het kader van de uitzonderingen, evenwichten en achterpoortjes, waarin dit land zowat wereldkampioen moet zijn, werd er ook een belastingskrediet toegekend aan wie recht heeft op een fiscale aftrek voor kinderen ten laste, maar tegelijkertijd een onvoldoende hoog inkomen heeft om van die aftrek te kunnen genieten. Een maatregel die vooral de eenoudergezinnen met kinderen ten goede moet komen. Een pervers gevolg van die maatregel blijkt echter te zijn dat internationale ambtenaren (van bv de E.U.), die ondanks hun meestal rijkelijk loon ook nog eens worden vrijgesteld van belastingen in dit land, eveneens van bovenstaande regeling kunnen genieten en voor hun kinderen ten laste een uitbetaling in cash(!) krijgen! Deze schande werd niet ontdekt door onze 'bevoegde' ambtenaren, maar door een fiscalist van een uitgeverij*. Zelfs onze minister zonder financiën moest toegeven dat zijn diensten zich daarvan niet bewust waren. Ondertussen is die wet echter al wel goedgekeurd in Kamer en Senaat en zou ze vanaf 01.01.2013 van kracht worden. Het wordt dus weer plakken en knippen. En daar houdt het niet bij op. Denk maar aan de verhoging van de roerende voorheffing voor artiesten, die al werd teruggedraaid, of aan de regeling voor het eenheidsstatuut van arbeiders en bedienden, door Europa verplicht en die ook zou moeten ingaan in 2013. Of hoe bepaalde bevoegdheden straks zullen worden overgeheveld van het federale naar het regionale vlak, waarover op de Vlaams-Waalse gewestelijk top in Namen ook al te doen was. Of over de overheveling van de dienstencheques, waarvan niemand op het ogenblik weet hoe dat juist zal geregeld worden. Kortom, wij werken hier met amateurs. Daar is geen andere benaming voor.
Van de zo geroemde staatshervorming door de regering Di Rupo blijkt er een jaar na de akkoorden nog niet de helft verwezenlijkt te zijn en sommige genomen akkoorden zelfs niet eens realiseerbaar. Dat laatste geldt niet alleen voor de gerechtelijke splitsing van B-H/V, waarover ik het in deze rubriek al eens gehad heb, maar ook over de zgz hervorming van het spaarboekje. Bij de bespreking van het laatste zitten er ook enkele mensen van Febelfin, de bankenfederatie, mee aan tafel. Mensen die er meer vanaf weten dat de zgz 'bevoegde' ministers. Welnu, die Febelfin medeonderhandelaars zeggen onomwonden dat het hele zaakje best uitgesteld wordt because te duur en te omslachtig. Daar sta je dan met uw akkoorden. Een ander akkoord dat er normaal al vóór het einde van dit jaar had moeten komen, is dat van het inter professioneel overleg (IPO) dat tot een inter professioneel akkoord (IPA) moet leiden. De rode vakbond ligt daar dwars en heeft enkele eisen alvorens ze mee aan tafel wil gaan zitten. Dit heeft feitelijk niets te maken met de stand van zaken nu, maar alles met die van een jaar geleden. Toen hadden de rode voorzitters De Leeuw en zijn Franstalige collega An Demelenne dat IPA akkoord mede ondertekend, maar daarna werd dat weggestemd door hun eigen basis, waar de bediendenvakbond BBTK en de Waalse metallo's de plak zwaaien. Di Rupo wil dat 'zijn' vakbond nu persé mee aan tafel komt. Ofwel doet die dat niet en dan lijdt Pippo gezichtsverlies, ofwel komt ze toch mee aan tafel en dan blijkt duidelijk dat de top in zijn eigen vakbond niets te vertellen heeft. Ondertussen is het nu al duidelijk dat - als er al een akkoord zal komen - het niet meer voor dit jaar zal zijn en moddert de regering Di Rupo maar verder aan. De vraag is maar hoever hij zal geraken met zijn door de 'traditionelen' geprezen staatshervorming, die straks helemaal dreigt stil te vallen als de campagne voor 2014 van start zal gaan.
Net zoals bij heel wat internationale statistieken voor dit land wordt uitgegaan van de Belgische cijfers, terwijl de regionale verschillen hemelsgroot kunnen zijn, gebeurt dat ook bij allerlei economische gegevens waarmee we om de oren worden geslagen. Zo waren er zopas nog de cijfers van het databureau Graydon, waarbij gezegd werd dat er het laatste kwartaal in Wallonië minder faillissementen waren dan in Vlaanderen. In absolute cijfers zou dat zelfs kunnen kloppen, maar dat is appelen met citroenen vergelijken. In de Waalse regio zijn er nl heel wat minder bedrijven dan in Vlaanderen en daarom moeten dergelijke cijfers in procenten worden uitgedrukt. Want ondanks die zgz minder faillissementen gaat het Wallonië nog steeds niet goed. Volgens het ondernemingsnaslagwerk Trends Top ligt een kwart van de 30.000 grootste Belgische ondernemingen in Wallonië. Daar is niets mis mee. Het wordt dat echter wel als men weet dat dat kwart aan de ene kant slechts 8% van de winsten realiseert, maar aan de andere kant meer dan 40% van de fiscale en sociale schulden opstapelt. En dan bedenken dat zopas Marcourt, de Waalse minister van Economie, zijn eigen regio nog is gaan verheerlijken in een (betaalde) bijdrage van de Britse Financial Times, waarbij hij niet schuwde denigrerend over Vlaanderen te doen. In tegenstelling tot Wallonië maakt Brussel wél winst. Volgens hetzelfde naslagwerk zelfs meer dan Vlaanderen (53,4 tegen 38,4%), een reden dan weer voor sommige Brusselse kringen om erover te klagen dat de andere regio's daar mee van profiteren. Men vergeet er wel bij te vertellen dat heel wat van die Brusselse welvaart te danken is aan de medewerking van de vele pendelaars van buiten het Brusselse gewest. Mochten de jobs in Brussel alleen mogen worden ingevuld door de huidige inwoners van de hoofdstad, dan zou het met die stad snel bergaf gaan. Over dat Brussel circuleert op het Internet trouwens een grappige mail dat bovenstaand mee illustreert. Als reactie op een artikel over de Belgische politiek, schrijft een abonnee in 'Der Spiegel' van vorige week: 'Indien België dan toch moet verdwijnen, hecht dan Wallonië aan Frankrijk, Vlaanderen aan Nederland en de Oostkantons aan Duitsland. En Brussel dan? Heel eenvoudig: verkoop het aan het meest biedende Noord-Afrikaanse land. De bevolking is er al...
Een oud vrouwtje kreeg op haar verjaardag als cadeau van de familie een vliegreis aangeboden. Ze had nl nog nooit gevlogen. Toen ze in het vliegtuig zat was het al donker en maakte ze zich toch wat ongerust. Aan een hulpvaardige steward vroeg ze hoe de piloot wist waar hij moest vliegen in het donker. 'Wel, madammeke', zei de steward, 'zie je die lichtjes links en rechts op de vleugels? Als de piloot daar tussen blijft is alles OK'. Aan dat mopje moest ik denken toen ik eergisteren op het Tv journaal een brave dame van netstroombeheerder Elia hoorde vertellen dat die een 'indicator' op zijn website had geplaatst. Die geeft aan in hoeverre vraag en aanbod in overeenstemming zijn voor de eerstkomende dagen. Ze liet zelfs de lichtjes van dat ogenblik zien: allemaal mooi groen, het leken wel verkeerslichten in het klein. 'Als ze oranje kleuren, of - erger nog - rood, dan moeten we ingrijpen', zei ze nog. Dat ingrijpen omhelsde, volgens haar, o.a. het terugdraaien van de openbare verlichting en het verbruik van de grootindustrieën. Ophouden met strijken was er niet meer bij. Blijkbaar afgevoerd. In februari van dit jaar hebben zowel Duitsland als België nipt een black-out vermeden, toen we twee weken ijsdagen kregen, met weinig of geen wind en een zon die nog niet krachtig genoeg was. Toen beschikte België echter nog over een volledig kerncentralepark. Deze winter zullen we het met twee kernreactoren minder moeten doen, ongeveer 30% van onze totale eigen productie. Tot nu toe wordt dat verschil opgevangen door stroom in te voeren uit het buitenland. Niets garandeert echter dat het ook zo zal gaan als dat buitenland zelf de stroom zou kunnen nodig hebben bij een eventuele volgende echte winterperiode, tenzij misschien aan prijzen die een veelvoud zouden kunnen zijn van wat we nu betalen. Tenslotte nog dit: de extra stroom die ons momenteel uit Nederland is toegezegd, komt grotendeels uit kolengestookte centrales. Het is niet denkbeeldig dat onze groene fundi's daar straks kritiek op zullen hebben, wegens te vervuilend en zich op de borst zullen kloppen omdat het bij ons bijna niet meer voorkomt. Als het straks echter tegenzit, hebben wij niet alleen geen steenkolencentrales meer, maar ook niet veel dat daar tegenover staat. Tenzij natuurlijk de lichtjes van Elia's indicator...
