Jongens, jongens, wat een heisa omdat een Franse acteur de zgz 'rijkentaks' van Hollande ontloopt door naar België uit te wijken en daar zelfs de Belgische nationaliteit aan te vragen. En zeggen dat de Vlaamsnationalisten diezelfde nationaliteit eerder kwijt dan rijk zijn! Depardieu is trouwens niet de eerste Franse acteur die zijn douce France vaarwel zegt. Johnny Halliday heeft ooit eens hetzelfde willen doen (naar België komen wonen en Belg worden), maar is daar toen vanaf gestapt. Als ik me niet vergis, is die daarna wel naar Zwitserland getrokken, waar men in la Suisse Romande ook een soort Frans spreekt. Er zijn er trouwens heel wat naar Zwitserland verhuisd (ook Alain Delon bv) waar sommigen ook de Zwitserse nationaliteit hebben aangevraagd en gekregen. 'Met geld koopt men Zwitsers' blijft een actueel gezegde. Er is in Frankrijk echter heel wat meer aan de hand dan die rijkentaks. Het gaat helemaal niet goed meer met de 'hexagoon', de zeshoek, waar men steeds nog denkt de navel van de wereld te zijn. De tijd dat Frankrijk een wereldmacht was, ligt al een tijdje achter de rug. Achter de façade van de Europese Gemeenschap, later de Unie, kon het land die indruk nog wat blijven houden, maar de huidige crisis legt haar zwakte bloot. Mocht er ooit een splitsing komen van de eurozone, dan verhuist het land waarschijnlijk naar de periferie. Frankrijk leeft nog steeds met de mentaliteit van de negentiende eeuw. Men schijnt er nog altijd niet te beseffen dat het tijdperk van de ijzer- en staalindustrie in Europa een stilaan doodlopend straatje aan het worden is. T.o.v. het kleine groepje multimiljonairs dat het land verlaat, vertrekken er ook horden inventieve en ondernemende jongeren, naar de Londense City en Amerika, wat op langere termijn een veel grotere ramp voor het land zal zijn. Er gaan nu in Frankrijk stemmen op om België te bewegen ook hier de vermogenstaks in te voeren. Als dank waarschijnlijk omdat Hollande onze Pippo al twee keer in de kou heeft laten staan: bij de garantieverdeling voor de rest-Dexia en bij de verhoging van de biertaks. Solidariteit onder socialisten, weet je wel.. Een meerderheid van de Fransen heeft bij de recente presidents en parlementverkiezingen voor de partij van monsieur normal gekozen. Wie kiest voor de middelmatigheid moet geen grandeur meer verwachten. Het klassieke verhaal van de peanuts en de monkeys.
In deze rubriek heb ik het meer dan eens geschreven: de regering Di Rupo mag zich dan al prijzen over zoveel zaken een akkoord te hebben, het verwerken van die akkoorden gaat tergend traag. Als ik het goed heb gevolgd, zijn er momenteel, één jaar na de installatie van de Sinterklaasregering, slechts 63 van in totaal zo'n 300 overeengekomen programmapunten afgewerkt. Goed bezig zijn is anders. Helemaal hilarisch wordt het, als men hoort hoe het er bij Justitie aan toe gaat. Wat daar voor een hervorming moet doorgaan is acht maanden geleden al overeengekomen, maar nog steeds niet in wetteksten gegoten. Als men er nog enkele maanden mee wacht, bestaat de kans dat er tijdens deze reeds korte regeerperiode niets meer van in huis komt. Bovenstaande kritiek komt trouwens niet van de oppositie, maar van Renaat Landuyt, de justitiespecialist van de SP.a en dus van iemand uit de eigen federale meerderheid. Telkens er in dit land op gerechtelijk gebied iets misloopt - en dat gebeurt, jammer genoeg, al te vaak - is Mie Turtelboom er steeds als de kippen bij om te zeggen dat ze er iets aan gaat doen of dat ze het gaat laten 'bestuderen'. Dat laatste lijkt wel een echo van haar voorganger, 'watje' Declerck, die ook altijd afkwam met de dooddoener 'dat hij er aan werkte'. Turtelboom heeft tot nu toe een politieke blitzcarrière gemaakt zonder zelfs rechtstreeks verkozen te zijn geweest. Het heeft er echter alle schijn van weg dat ze bij justitie op haar grenzen is gebotst. Dat ze daar haar IQ-plafond heeft bereikt, zoals we dat kennen uit het Peter Principe. Ze is ook geen juriste van opleiding* en moet dan ook noodgedwongen op anderen beroep doen, waardoor heel wat tijd verloren gaat. Dat alles is echter geen reden om, in navolging van Di Rupo zelf, alles op een slakkengangetje af te werken. Al zou men hier beter van een 'schildpaddengangetje' kunnen spreken. 'Turtle' in het Engels. Als het slecht afloopt zou het wel eens een 'turn the turtle' kunnen worden, wat 'kapseizen' betekent. Wij hebben op Justitie geen Stoffel de schildpad nodig, maar een Roef de haas!
* Men had haar beter het departement Pensioenen gegeven. Quicky, die daar zat, is wel een jurist. Om maar te zeggen dat men daar ook bij zo'n belangrijke beslissingen geen rekening mee houdt.
CD&V gaat zich weer vernieuwen. Op zoek naar Wouter Beke's 'nieuw verhaal'. De zoektocht heet 'Innesto'*, Italiaans voor het enten/de enting. Zoals in de wijnbouw, moeten er op de oude stronken nieuwe scheuten komen. Men zou op die manier ooit de Bordeaux wijnen gered hebben en zo gaat men nu dus DC&V een reddingsboei toewerpen. Er komt een nieuw soort G1000 (>G700 >G32 >G0), maar - volgens Beke - vertrekkend vanuit een duidelijke basis, iets serieus, niet vrijblijvend. Wat is er dan gebeurd met die ideologische denkoefening van Rikkie Torfs en Vervotje? Laatstgenoemde heeft ondertussen afgehaakt, haar mentor blijkbaar niet, want die heeft vanuit Parijs laten weten dat 'Beke zijn nummer heeft'. Rikkie gaat er echter dapper mee door, ook met 'Innesto' en is een van de zgz 'high potentials' (ge moet er maar opkomen!). 'Innesto' wordt, volgens mij, een sprookje, want de realisatie ervan zal geleid worden door niemand minder dan kabouter Plop. De resultaten zullen bekend worden op een CD&V congres in september van 2013. Of dat in Plopsaland zal zijn, staat nog niet vast. Misschien kan de hele groep eerst eens gaan zien naar een moderne versie van de opera 'De Toverfluit' die momenteel in Antwerpen loopt. Kwestie van nieuwe ideeën op te doen, anders ziet men straks het (sprookjes)bos niet meer door de bomen.
* 'Innesto' betekent niet alleen - zoals Beke het voorstelt - het enten van wijnranken, maar van alle soorten bomen. In de automobielwereld kan het ook 'schakelen' betekenen. 'Innestare la marcia' betekent 'in versnelling zetten'.
Europese euforie alom na deze zoveelste top waarop zoveel zou beslist zijn. Het ging er zo goed aan toe, dat de deelnemers zelfs een halve dag vroeger naar huis konden. 'Tout va très bien, madame la marquise'. Zou het? Dat er heel wat positiefs is gebeurd, klopt. De goed nieuws shows van de heren Van Rompuy en Barroso lijken echter steeds meer op peptalk en ongeloofwaardig, terwijl ook al eerder gebleken is, dat het optimisme van de eerste dagen snel kan omslaan als er geen tastbare resultaten blijven komen. Het grote probleem bij deze top is, dat de goedkeuring van het bankentoezicht pas in gaat in maart van 2014 en dat is een jaar later dan eerst was gesteld. De reden daarvoor heeft eigenlijk weinig met Europa zelf te maken, maar des te meer met Duitsland. In Duitsland zijn er in de herfst van volgend jaar nl federale en kanselierverkiezingen. Angela Merkel blijft er populair, maar in haar partij is niet iedereen tevreden met de Europese gang van zaken. Daarbij komt nog dat - om dezelfde reden - de liberale partner in de huidige regering zo goed als zeker weg zal vallen, misschien zelfs de 5% kiesdrempel niet zal halen. Merkel zal het dan moeten doen met socialisten en/of de groenen. Die linkse partijen gaan wél mee in een Europa van transfers, iets wat Merkel nu aan haar achterban niet verkocht krijgt, maar waarvan ze zich na een volgende ambtstermijn niet veel meer zal aantrekken. Na die verkiezingen zullen de Duitsers dan te horen krijgen dat ze de Europese rekening mogen betalen. Vóór het zover is kan er echter best niets meer gebeuren, wordt 2013 een kleurloos overgangsjaar en krijgt Griekenland weer een smak miljarden, waardoor men ook dat probleem verder voor zich uit kan blijven schuiven. Europa zal straks nog aaneen hangen met compromissen en transfers. België in het groot.
Na een vijfentwintigste Europese samenscholing, waarvan de laatste 14 uur duurde (tot half vijf in de ochtend), er is dan eindelijk een akkoord over een Europees bankentoezicht. De Europese Centrale Bank (ECB) zal toezicht houden op de 200 grootste banken en eventueel ook kunnen ingrijpen bij problemen met kleinere banken, mocht blijken dat de nationale banken in gebreke blijven. Deze regeling gaat echter pas in vanaf maart 2014. Dat is een jaar later dan gepland. Beter laat dan nooit, het gaat tenslotte om ons aller centen. Groot-Brittannië en Zweden doen niet mee. Van de Britten zijn we stilaan gewend dat ze in Europa dwars liggen. Er wordt zelfs op gespeculeerd dat ze eruit zullen stappen en alleen zullen verder gaan met hun gemenebest, maar dat zou ook wel eens een avontuur kunnen worden. De reden waarom Zweden niet meedoet, is dat dat land in de jaren negentig al eens een interne bankencrisis heeft gehad en ze daar vinden ze dat ze hun bankenprobleem sindsdien onder controle hebben. Zijn we nu uit de Europese problemen? Allerminst. Voor een buitenstaander lijkt het allemaal Latijn, maar wat nu in Brussel beslist is, is maar een eerste stap naar een echte bankenunie. De volgende stappen zijn een reeks technische ingrepen met financiële vaktermen zoals resolutiemechanisme, deposito garantieschema en deposito garantiefonds, allemaal benamingen waarnaar de meesten onder ons het raden hebben. Het zijn wel ingrepen die feitelijk al hadden moeten gebeuren vóór men de euro invoerde en geen tien jaar later. Europa loopt nu achter de feiten aan. Voor België blijft bij dit alles het spookbeeld van een crash van de restholding Dexia als een zwaard van Damokles boven ons hoofd hangen. Eurostat aanvaardt nl niet langer dat de Belgische bijdrage in de laatste kapitaalsverhoging niet bij de staatsschuld zou gerekend worden. Dat betekent dat het tekort in de Belgische federale begroting van dit jaar, 2012, waarvoor al zoveel bespaard moest worden, geen 2,8 maar 3,6% zal bedragen. En dat is nog niet eens zo erg. Veel erger zou zijn als Dexia echt zou crashen en men de totale last van die maatschappij bij de nationale begrotingen van Frankrijk én België zou moeten tellen. Dan zou de schuldenlast van dit land oplopen tot liefst 160% van het bbp en zou een PIIGS scenario akelig dichtbij komen.
Met dank aan de Belgische politici die beloofden dat we aan Dexia geld zouden verdienen...
In onze politiek correcte media houden de lofbetuigingen aan het adres van Patrick Janssens niet op. Zo'n goeie hebben ze in Antwerpen nooit gehad. Vergeet zijn oubollige voorgangers met hun witte boorden en stropdassen. Met De Wever gaan we wat meemaken. Het verschil zal groot zijn. Zou het? Janssens zou, steeds volgens diezelfde media, steeds een verzoenende rol gespeeld hebben. Ik heb hem ooit horen en zien zeggen aan De Winter, in een gemeenteraad, dat hij ging proberen 'diens ergste nachtmerrie' te zijn. Erg verzoenend klonk dat niet. Dat de 'stad van iedereen' was, klopte ook niet. Hij weigerde de VB mensen zelfs maar een hand te geven en dat gold ook voor niet-VB-ers als ze niet in zijn gareel liepen. Toen bekend werd dat een van zijn tante's lid was van het VB ontkende hij zelfs haar bestaan... Zelfs in zijn eigen partij is men blij van hem verlost te zijn. Nogal wat klassieke socialisten hebben hem nooit vergeven op welke slinkse manier hij Leona Detiège aan de kant heeft gezet. Hij wil nu zelfs niet eens meer in de gemeenteraad zitten in de oppositie, wat hij te min vindt. Wel blijft hij nog in het Vlaams parlement, waar hij misschien nu wat langer kan blijven zitten. Tot nu toe kwam hij daar alleen als er op het stemknopje moest gedrukt worden en was hij meteen daarna weer weg. Onder Janssens zijn er in Antwerpen inderdaad heel wat nieuwe projecten opgestart. Geen enkel groot project is echter afgewerkt en de bocht van 360 graden die hij en zijn partij, samen met de groenen, gemaakt hebben in het Oosterweeldossier zal hem blijven achtervolgen. Mede daardoor zal het nog heel wat jaartjes duren vóór Antwerpen en zijn ruime omgeving uit het huidige verkeersinfarct zullen geraken. De enige relevante vraag die over blijft is, wat er gaat gebeuren met de 'Gazet van Janssens' zoals het Frutje genoemd wordt na de overname door Concentra met de medewerking van Steve Stunt. Toen hield de krant op Vlaams en Christelijk te zijn en sindsdien verloor ze elk jaar weer duizenden abonnees. Gaat ze in die boosheid volharden en tegen het nieuwe schepencollege ageren, of gaan ze op de linkeroever zo slim worden eindelijk eens pragmatisch te denken?
Trouwe lezers van deze rubriek weten dat ik vroeger bij DAF gewerkt heb in de Europese 24 uurservice voor vrachtwagens en autobussen. In mijn beginjaren heb ik in dat bedrijf echter nog een andere functie gehad, nl bij de afdeling bezoeken, zowel in de Vlaamse toeleveringsfabriek van Oevel/Westerlo als in de moederfabriek van Eindhoven. Het gebeurde regelmatig dat bezoekers mij vroegen hoeveel mensen daar werkten. Dan zei ik altijd: 'De helft'. Dat was natuurlijk maar een grap. Wat geen grap is, is dat minder dan de helft van de migranten in dit land aan het werk is. 45,8% volgens de eigen Nationale Bank. Daarbij komt dan wel het klassieke verhaal van de achteruitstelling, het laag geschoold zijn, de discriminatie e.d. Er wordt gesteld dat ze ondervertegenwoordigd zijn bij de overheid en in het onderwijs, om maar twee richtingen te noemen. Voor zover ik het heb kunnen lezen, vind ik echter in dat verslag niets terug over de manke talenkennis en het gebrek aan diploma's omdat de meeste migrantenjongeren hun studies niet afmaken. Nergens in Europa ligt het percentage van werkloze migranten zo hoog als in dit land en dat komt gewoon omdat ze nog altijd teveel gepamperd worden en niet genoeg worden aangespoord. Rechten én plichten, zeg maar. Het wordt daarom uitkijken hoe de nieuwe bewindsploeg "van 't stad" het er vanaf zal brengen. La Hoomans, die het Antwerpse OCMW gaat leiden, heeft al duidelijk gesteld dat wie behoeftig is, zal geholpen worden en dat wie profiteert van het systeem eruit zal vliegen. En dat er geprofiteerd wordt, is een feit. Op nationaal vlak blijken er dit jaar al 2.500 mensen uit het systeem gezet te zijn wegens frauduleuze partijen en dat zal in Antwerpen niet anders zijn. Met een stad waar zo'n derde van de bevolking allochtoon is of van allochtone afkomst, kan het moeilijk anders. Geld krijgen zonder ervoor te moeten werken is voor de meeste van die mensen een luxe die zij in hun land van herkomst nooit gekend hebben. Men zou het hen haast niet kwalijk kunnen nemen. Dat laatste geldt echter wel voor diegenen die hier moeten zorgen dat dit land een rechtstaat blijft en die ook wel eens vergeten dat er in zo'n staat niet alleen rechten zijn, maar ook plichten.
De KBC bank gaat nog deze maand aan de federale regering het geld teruggeven dat ze in de crisisjaren 2008/9 van de Belgische staat gekregen had: 3 miljard euro, a.u.b. Ze betaalt ook de overeengekomen boete van 15% zodat ze in totaal bijna 3,5 miljard op tafel legt. KBC moest dat geld pas eind volgend jaar teruggeven, maar door het een jaar eerder te doen bespaart ze 8,8% interest en een lagere boete. De Vlaamse regering, die KBC ook een dik miljard geleend had, krijgt dat geld pas volgend jaar. Ik neem aan dat het om gemaakte afspraken gaat, anders is er hier nl sprake van discriminatie. Stel, dat het straks zou mislopen met de bank, dan zou de federale regering haar geld terug hebben, de Vlaamse echter niet. Dat is natuurlijk iets wat niemand wenst, zeker niet dat mislopen, maar men weet maar nooit. Zie maar wat er met Dexia is gebeurd. Het is trouwens maar weer eens opmerkelijk dat een Vlaamse bank haar verplichting meer dan nakomt en een Frans-Belgische in leven moet worden gehouden. Want in de praktijk komt het er op neer dat het door KBC teruggestorte bedrag ongeveer overeen komt met dat wat de Belgische staat moet bijbetalen om het kapitaal van datzelfde Dexia te verhogen zodat het in de praktijk een vestzak/broekzak operatie wordt met als enige voordeel dat daardoor de officiële Belgische staatsschuld even onder de 100% zakt. Lang zal de euforie daarover - als er die mocht zijn - niet duren, want ondertussen is Luc Coene, gouverneur van de Nationale Bank (NBB), komen vertellen dat hij zijn prognoses i.v.m. de Belgische economische groei voor 2014 heeft moeten 'bijstellen'. Voor zover hij straks weer niet van mening verandert (vorige zomer had hij het nog over +1,4!), zal er - steeds volgens Coene - volgend jaar helemaal geen groei zijn: 0,0 i.pl.v. 0,7%. Daar op dit laatste cijfer de federale begroting voor 2013 is gestoeld, mag Di Rupo bij de eerste budgetcontrole, in februari al, nog maar eens op zoek gaan naar extra geld: 2,2 miljard euro om juist te zijn. Dan kan het federale knip- en plakwerk herbeginnen. De vraag is, hoelang men dit nog zal kunnen volhouden vóór de rek er helemaal uit zal zijn.
In Het Nieuwsblad was het vorige week de beurt aan Yves Leterme om de N-VA te bashen, zoals men dat tegenwoordig zegt. De zoveelste in de reeks van de zgz politiekcorrecten die kwam vertellen dat die partij geen verantwoordelijkheid heeft opgenomen en dat hij dat in het buitenland niet verkocht krijgt (hij 'werkt' nu in Parijs voor de OESO). Waarom hij daar nu mee afkomt en waarom hij dat in het buitenland zou moeten verkopen, is mij een raadsel. Misschien om niet te moeten praten over de eigen stommiteiten, o.m. in de Dexia affaire en zeker door als eerste Vlaamse premier ooit een Belgische federale regering te leiden zonder meerderheid in zijn eigen Vlaamse regio, iets dat hij vroeger zelf bestreed toen Verhofstadt dat zinnens was te doen. Dat zal hij ook niet verkocht krijgen in het buitenland. Het is nu zo stilaan een grijsgedraaide plaat geworden, die dooddoener dat de N-VA vaandelvlucht zou gepleegd hebben in de onderhandelingen voor een federale regering, onderhandelingen die 451 dagen, duurden en die pas slaagden toen de N-VA inderdaad besloot niet meer mee te doen. De echte reden was echter dat de francofone partijen daarop zaten te wachten en een diepe zucht van opluchting slaakten toen ze hun wens in vervulling zagen gaan. Als de Vlaamsnationalisten toen niét waren opgestapt, hadden die onderhandelingen nog kunnen duren tot Sint Juttemis. Men kan voor of tegen die partij zijn en iedereen zal daarvoor wel zijn redenen hebben, maar zeggen dat ze geen verantwoordelijkheid durft dragen, is met de waarheid een loopje nemen. De N-VA draait al enkele jaren mee in de meerderheid van de Vlaamse regering, waar ze het niet beter, maar ook niet slechter doet dan de andere regeringspartners. Haar twee ministers waren trouwens ook aanwezig op de gewestentop in Namen*, ook al kregen we ze in de Tv journaals amper te zien (weer eens 'toevallig', zeker?). De waarschuwing van de Vlaamse en Waalse deelregeringen aan de federale regering om de overdrachten van bevoegdheden en middelen versneld (en degelijk) door te voeren, kwam trouwens van Geert Bourgeois. Vergeten we ook niet dat tijdens de federale impasse van de 451 onderhandelingsdagen het de deelregeringen waren die ervoor zorgden dat dit land vrijwel normaal bleef draaien en daarbij leverde ook de N-VA haar bijdrage. Ondertussen blijkt er een definitief akkoord te zijn tussen N-VA, CD&V en Open VLD om Antwerpen de volgende zes jaar te besturen. Ook hier zal de Vlaamsnationale partij moeten bewijzen dat ze meer kan dan alleen maar toekijken vanaf de zijlijn, zoals ze regelmatig onterecht te horen krijgt. Het wordt daar nu de 'Nieuwe Verantwoordelijkheid Antwerpen'.
* Op de gewesttop in Namen werden enkele culturele hangijzers uit het communautaire vuur gehaald, zoals de kruidentuin van Meise en het cultureel samenwerkingsakkoord. Belangrijker is, dat het misschien een goede oefening is geweest om straks, na de verkiezingen van 2014, nog eens over te doen en dan te beslissen wat we al dan niet nog samen willen doen. De eerste stap naar een soort confederalisme, zeg maar en misschien naar een latere onafhankelijkheid.
In de aanloop naar mijn blog van gisteren, had ik het over de blijvende problemen bij onze heren en dames politici om wetten te maken die waterdicht zijn en die niet om de haverklap moeten worden veranderd of aangepast (of beide). Ik had het toen over het akkoord voor de gerechtelijke splitsing van B-H/V en de hervorming van het spaarboekje. Dat blijkt nu echter slechts het topje van de ijsberg te zijn. In het kader van de uitzonderingen, evenwichten en achterpoortjes, waarin dit land zowat wereldkampioen moet zijn, werd er ook een belastingskrediet toegekend aan wie recht heeft op een fiscale aftrek voor kinderen ten laste, maar tegelijkertijd een onvoldoende hoog inkomen heeft om van die aftrek te kunnen genieten. Een maatregel die vooral de eenoudergezinnen met kinderen ten goede moet komen. Een pervers gevolg van die maatregel blijkt echter te zijn dat internationale ambtenaren (van bv de E.U.), die ondanks hun meestal rijkelijk loon ook nog eens worden vrijgesteld van belastingen in dit land, eveneens van bovenstaande regeling kunnen genieten en voor hun kinderen ten laste een uitbetaling in cash(!) krijgen! Deze schande werd niet ontdekt door onze 'bevoegde' ambtenaren, maar door een fiscalist van een uitgeverij*. Zelfs onze minister zonder financiën moest toegeven dat zijn diensten zich daarvan niet bewust waren. Ondertussen is die wet echter al wel goedgekeurd in Kamer en Senaat en zou ze vanaf 01.01.2013 van kracht worden. Het wordt dus weer plakken en knippen. En daar houdt het niet bij op. Denk maar aan de verhoging van de roerende voorheffing voor artiesten, die al werd teruggedraaid, of aan de regeling voor het eenheidsstatuut van arbeiders en bedienden, door Europa verplicht en die ook zou moeten ingaan in 2013. Of hoe bepaalde bevoegdheden straks zullen worden overgeheveld van het federale naar het regionale vlak, waarover op de Vlaams-Waalse gewestelijk top in Namen ook al te doen was. Of over de overheveling van de dienstencheques, waarvan niemand op het ogenblik weet hoe dat juist zal geregeld worden. Kortom, wij werken hier met amateurs. Daar is geen andere benaming voor.
Van de zo geroemde staatshervorming door de regering Di Rupo blijkt er een jaar na de akkoorden nog niet de helft verwezenlijkt te zijn en sommige genomen akkoorden zelfs niet eens realiseerbaar. Dat laatste geldt niet alleen voor de gerechtelijke splitsing van B-H/V, waarover ik het in deze rubriek al eens gehad heb, maar ook over de zgz hervorming van het spaarboekje. Bij de bespreking van het laatste zitten er ook enkele mensen van Febelfin, de bankenfederatie, mee aan tafel. Mensen die er meer vanaf weten dat de zgz 'bevoegde' ministers. Welnu, die Febelfin medeonderhandelaars zeggen onomwonden dat het hele zaakje best uitgesteld wordt because te duur en te omslachtig. Daar sta je dan met uw akkoorden. Een ander akkoord dat er normaal al vóór het einde van dit jaar had moeten komen, is dat van het inter professioneel overleg (IPO) dat tot een inter professioneel akkoord (IPA) moet leiden. De rode vakbond ligt daar dwars en heeft enkele eisen alvorens ze mee aan tafel wil gaan zitten. Dit heeft feitelijk niets te maken met de stand van zaken nu, maar alles met die van een jaar geleden. Toen hadden de rode voorzitters De Leeuw en zijn Franstalige collega An Demelenne dat IPA akkoord mede ondertekend, maar daarna werd dat weggestemd door hun eigen basis, waar de bediendenvakbond BBTK en de Waalse metallo's de plak zwaaien. Di Rupo wil dat 'zijn' vakbond nu persé mee aan tafel komt. Ofwel doet die dat niet en dan lijdt Pippo gezichtsverlies, ofwel komt ze toch mee aan tafel en dan blijkt duidelijk dat de top in zijn eigen vakbond niets te vertellen heeft. Ondertussen is het nu al duidelijk dat - als er al een akkoord zal komen - het niet meer voor dit jaar zal zijn en moddert de regering Di Rupo maar verder aan. De vraag is maar hoever hij zal geraken met zijn door de 'traditionelen' geprezen staatshervorming, die straks helemaal dreigt stil te vallen als de campagne voor 2014 van start zal gaan.
Net zoals bij heel wat internationale statistieken voor dit land wordt uitgegaan van de Belgische cijfers, terwijl de regionale verschillen hemelsgroot kunnen zijn, gebeurt dat ook bij allerlei economische gegevens waarmee we om de oren worden geslagen. Zo waren er zopas nog de cijfers van het databureau Graydon, waarbij gezegd werd dat er het laatste kwartaal in Wallonië minder faillissementen waren dan in Vlaanderen. In absolute cijfers zou dat zelfs kunnen kloppen, maar dat is appelen met citroenen vergelijken. In de Waalse regio zijn er nl heel wat minder bedrijven dan in Vlaanderen en daarom moeten dergelijke cijfers in procenten worden uitgedrukt. Want ondanks die zgz minder faillissementen gaat het Wallonië nog steeds niet goed. Volgens het ondernemingsnaslagwerk Trends Top ligt een kwart van de 30.000 grootste Belgische ondernemingen in Wallonië. Daar is niets mis mee. Het wordt dat echter wel als men weet dat dat kwart aan de ene kant slechts 8% van de winsten realiseert, maar aan de andere kant meer dan 40% van de fiscale en sociale schulden opstapelt. En dan bedenken dat zopas Marcourt, de Waalse minister van Economie, zijn eigen regio nog is gaan verheerlijken in een (betaalde) bijdrage van de Britse Financial Times, waarbij hij niet schuwde denigrerend over Vlaanderen te doen. In tegenstelling tot Wallonië maakt Brussel wél winst. Volgens hetzelfde naslagwerk zelfs meer dan Vlaanderen (53,4 tegen 38,4%), een reden dan weer voor sommige Brusselse kringen om erover te klagen dat de andere regio's daar mee van profiteren. Men vergeet er wel bij te vertellen dat heel wat van die Brusselse welvaart te danken is aan de medewerking van de vele pendelaars van buiten het Brusselse gewest. Mochten de jobs in Brussel alleen mogen worden ingevuld door de huidige inwoners van de hoofdstad, dan zou het met die stad snel bergaf gaan. Over dat Brussel circuleert op het Internet trouwens een grappige mail dat bovenstaand mee illustreert. Als reactie op een artikel over de Belgische politiek, schrijft een abonnee in 'Der Spiegel' van vorige week: 'Indien België dan toch moet verdwijnen, hecht dan Wallonië aan Frankrijk, Vlaanderen aan Nederland en de Oostkantons aan Duitsland. En Brussel dan? Heel eenvoudig: verkoop het aan het meest biedende Noord-Afrikaanse land. De bevolking is er al...
Een oud vrouwtje kreeg op haar verjaardag als cadeau van de familie een vliegreis aangeboden. Ze had nl nog nooit gevlogen. Toen ze in het vliegtuig zat was het al donker en maakte ze zich toch wat ongerust. Aan een hulpvaardige steward vroeg ze hoe de piloot wist waar hij moest vliegen in het donker. 'Wel, madammeke', zei de steward, 'zie je die lichtjes links en rechts op de vleugels? Als de piloot daar tussen blijft is alles OK'. Aan dat mopje moest ik denken toen ik eergisteren op het Tv journaal een brave dame van netstroombeheerder Elia hoorde vertellen dat die een 'indicator' op zijn website had geplaatst. Die geeft aan in hoeverre vraag en aanbod in overeenstemming zijn voor de eerstkomende dagen. Ze liet zelfs de lichtjes van dat ogenblik zien: allemaal mooi groen, het leken wel verkeerslichten in het klein. 'Als ze oranje kleuren, of - erger nog - rood, dan moeten we ingrijpen', zei ze nog. Dat ingrijpen omhelsde, volgens haar, o.a. het terugdraaien van de openbare verlichting en het verbruik van de grootindustrieën. Ophouden met strijken was er niet meer bij. Blijkbaar afgevoerd. In februari van dit jaar hebben zowel Duitsland als België nipt een black-out vermeden, toen we twee weken ijsdagen kregen, met weinig of geen wind en een zon die nog niet krachtig genoeg was. Toen beschikte België echter nog over een volledig kerncentralepark. Deze winter zullen we het met twee kernreactoren minder moeten doen, ongeveer 30% van onze totale eigen productie. Tot nu toe wordt dat verschil opgevangen door stroom in te voeren uit het buitenland. Niets garandeert echter dat het ook zo zal gaan als dat buitenland zelf de stroom zou kunnen nodig hebben bij een eventuele volgende echte winterperiode, tenzij misschien aan prijzen die een veelvoud zouden kunnen zijn van wat we nu betalen. Tenslotte nog dit: de extra stroom die ons momenteel uit Nederland is toegezegd, komt grotendeels uit kolengestookte centrales. Het is niet denkbeeldig dat onze groene fundi's daar straks kritiek op zullen hebben, wegens te vervuilend en zich op de borst zullen kloppen omdat het bij ons bijna niet meer voorkomt. Als het straks echter tegenzit, hebben wij niet alleen geen steenkolencentrales meer, maar ook niet veel dat daar tegenover staat. Tenzij natuurlijk de lichtjes van Elia's indicator...
Het is een publiek geheim, dat nogal wat allochtone kinderen hier leerproblemen hebben, dikwijls een schooljaar moeten overdoen en dat er heel wat zijn die de school verlaten zonder enig diploma. Het gevolg daarvan is, dat ze later moeilijk aan een job geraken, laat staan een goede job en dit niet alleen vanwege dat gemiste diploma, maar ook omdat ze na vele jaren meestal nog steeds niet onze taal beheersen zoals het hoort. Hoe kan men ergens werken als men zich niet fatsoenlijk verstaanbaar kan maken? Zopas stonden onze media nog bol van verhalen over de toenemende armoede die ook al daarmee in verband werd gebracht, vooral dan in grootsteden als Brussel, Gent en Antwerpen, waar - naar schatting - zo'n kwart van de afgestudeerde allochtonen werkloos is. De reden waarom het zover is kunnen komen, niet zozeer bij de nieuwkomers, maar vooral bij kinderen uit de tweede en derde generatie, is toe te schrijven aan het feit dat de meeste van hen thuis alleen maar hun moedertaal horen, zowel van hun ouders als via de Tv waarmee ze meestal, via schotelantennes, de zenders uit hun land van oorsprong zien en horen, en niets anders. Daar komt voor velen nog bij, dat ze tijdens de zomervakanties dikwijls voor lange tijd naar dat land trekken, waar ze onze taal helemaal niet meer spreken of horen. Op die manier zal het wel nooit lukken om hier in het leven te slagen. Tenzij ge er natuurlijk over denkt als die geleerde onderzoekers van de universiteit van Antwerpen. Die zeggen nl dat de achterstand van vooral Marokkaanse en Turkse jongeren mede te maken heeft met het feit dat ze hier op de meeste scholen hun oorspronkelijke talen niet mogen spreken. Merkwaardig genoeg blijkt dat niet te gelden voor jongeren uit bv Polen of China. Zou het niet kunnen, dat bv Poolse jongeren op dat gebied al wat meer gevorderd zijn en dat China wat ver af ligt om er op vakantie te gaan? Ik zeg zo maar iets. Volgens de directrice van zo'n multiculturele school in Antwerpen, waar buitenlandse kinderen wél hun eigen taal mogen spreken, zou taal niet de reden mogen zijn om niet te slagen. Feit is echter dat het in de praktijk wél het geval is. Of zouden wij ons straks weer moeten gaan aanpassen in ons eigen land?
Het is niets nieuw. Reeds enige tijd krijgen de traditionele Vlaamse partijen, die met hun minderheid de meerderheid denken te vertegenwoordigen, het verwijt dat ze geen 'verhaal' meer hebben. Stefan Declerck zei dat van CD&V en o.a. Noël Slangen, de vroegere 'spin doctor' van Verhofstadt, wist dat te vertellen over de Open VLD. Tijdens het voorbije weekeinde werd het verwijt voor de drie vergane grootheden nog eens in de verf gezet. Op een 'visiecongres' (ge moet er maar op komen!) van de SP.a in Gent was Tobback Jr zo eerlijk zelf toe te geven dat er bij hen dringend e.e.a. moet veranderen. Of dat echter zal gebeuren als men tegelijk warm en koud blijft blazen, is maar zeer de vraag. Volgens de 'zoon van' moet zijn partij nl weer linkser worden én tegelijkertijd meer gaan samenwerken met onze ondernemers. Dat laatste zal een moeilijke klus worden als men hoort dat op datzelfde congres Dirk Schoeters van het ABVV verklaart dat de SP.a wat meer naar de vakbonden moet luisteren. Het grote probleem met die partij, of wat ervan overblijft - en dat heb ik in deze rubriek ook al meermaals gesteld - is dat in heel hun verhaal het woord 'Vlaanderen' zo goed als onbestaande is. Zolang ze hun wagentje aan dat van de Waalse PS laten hangen, zal er van een heropleving van de sociaaldemocratie in Vlaanderen niet veel in huis komen. Het heeft er steeds meer de schijn van weg dat die lui op een andere planeet wonen. Ook Wouter Beke deed dit weekeinde nog eens van zich spreken tijdens een bijeenkomst van CD&V: 'Wij blijven de volkspartij. De tocht is moeilijk, maar de gidsen zijn ervaren'. Die laatste zin is een zuivere kopie van een verkiezingsslogan die men vroeger al eens voor Dehaene uit de kast heeft gehaald, al ging het toen maar om één gids: de dikke himself. Die partij lijkt helemaal geen nieuw verhaal meer te hebben. Het is haast om medelijden mee te krijgen, als men niets beters meer kan verzinnen. De Vlaamse liberalen krijgen uitstel van executie. Hun leden kunnen nl nog tot zaterdag, via het Internet, hun nieuwe voorzitter kiezen. Mocht het - tegen de verwachtingen in - Egbert Lachaert worden, dan krijgt de partij een nieuw gezicht aan de top en - misschien - een nieuw verhaal. Anders blijft het business as usual, want Gwendolin Rutten is de keuze van het blauwe establishment. In dat geval wordt het straks vechten tegen de bierkaai/kiesdrempel (schrappen wat niet past, maar eerst in 2014).
Het spectaculairste nieuws van dit weekeinde was wel de bevinding van het Vlaamse Energieagentschap (VEA), dat stelt dat zonnepanelen ook zonder subsidies al rendabel zouden zijn en dat men in feite thuis goedkoper elektriciteit kan produceren dan de elektriciteitsmaatschappijen. Straks kan iedereen Electrabel worden, zo lijkt het wel. Het VEA baseert zich hierbij op het feit dat een paar jaar geleden de elektriciteit goedkoper was en de panelen duurder, wat nu omgekeerd zou zijn. Ik ga daarover niet redetwisten, maar mijn slecht karakter zegt me dat er hier iets niet klopt. Om te beginnen heeft Vlaams minister voor Energie Van den Bossche al meteen laten horen dat in zo'n geval de subsidiëring voor het plaatsen van zonnepanelen vanaf volgend jaar (dat is al over vier weken) niet meer nodig zal zijn, zelfs niet mochten de netwerkkosten* voortaan aan de gebruiker worden aangerekend, iets wat al gepland was. Diezelfde Van den Bossche liet zo'n maand geleden nog horen dat ze bereid was jaarlijks 75 miljoen euro uit te trekken om het plaatsen van warmtepompen te subsidiëren. Die kosten gemiddeld 20.000 euro per stuk en daarvan zou ze een premie willen geven van liefst 15.000 euro, driekwart van de prijs!. Als we straks allemaal nog onze eigen waterput boren, al dan niet tijdelijk gesubsideerd, dan hebben we ook de watermaatschappijen niet meer nodig. Heel die groene stroom affaire lijkt wel een soort loterij te worden. Eerst ervoor zorgen dat zoveel mogelijk mensen eraan mee doen via een overaanbod aan subsidies en daarna - als er genoeg deelnemers zijn - regelmatig de regels wijzigen zodat niemand door de bomen nog het bos ziet. Wie er eerst bij was, blijft de zware subsidies krijgen, wie daarna kwam niet meer en wie niet meedoet aan het plaatsen van panelen, windmolens, warmtepompen en nog van dat moois, mag mee betalen via zijn elektriciteitsrekening. "Wie leeft zal zien' is een motto dat in deze sector nog meer geldt dan elders.
* De netwerkkosten zullen door de Vlaamse regering geïnd worden voor het gebruik van het elektriciteitsnet dat door eigenaars van o.m. zonnepanelen nu dubbel gebruikt wordt (om stroom op het net te zetten en om er af te halen.
Donderdag 6 december zal het één jaar geleden zijn dat de Sinterklaasregering van Di Rupo van start kon gaan, na 451 dagen van gepalaver. Tijd voor onze media om een overzicht te maken van de geleverde 'prestaties'. Wel, weinig om over naar huis te schrijven. Er was het blitzoffensief van Quicky bij Pensioenen dat meteen voor groot protest zorgde en daarna bleef het met horten en stoten verder gaan. Zelfs bij De Standaard, die Di Rupo zeker niet ongenegen is (hij krijgt er op tijd en stond een interview en de krant heeft meer dan goede relaties met de Vlaamshatende Le Soir), zelfs bij die krant komt hij maar met hakken over de sloot. In totaal haalt zijn regering 5,37 op 10. Volgens de krant haalt hij dan nog de beste punten met zijn staatshervorming (7 op 10), al moet er worden toegegeven dat de gerechtelijke splitsing van B-H/V een draak is en vergeet men voor alle gemak de financieringswet en de overdracht van de bevoegdheden naar de gewesten (zonder voldoende centen). Op Mobiliteit en Overheidsbedrijven haalt Di Rupo amper 3 op 10 en op Justitie maar een 4. Daarmee kom ik bij mijn oud stokpaardje, nl dat er geen enkel serieus probleem wordt opgelost. Het invullen van de begroting voor 2013 is nog net geslaagd, al kan het zijn dat er over enkele maanden weer aan zal moeten gesleuteld worden (al dan niet groei, Dexia). Op dezelfde manier de begroting voor 2014 zal nooit lukken en dan zullen de spoken van de index, BTW en feestdagen weer op de proppen komen. Met als bijkomend bezwaar dat we ons dan op amper zes maanden van de verkiezingen aller verkiezingen zullen bevinden. Tenslotte heeft het allemaal niet alleen met België te maken. Er is de eurocrisis, de PIIGS, de vergrijzing, de concurrentie met de groeilanden, asiel en migratie, duurzaamheid en klimaatkosten. Allemaal zaken die structureel zullen moeten worden aangepakt en niet op 'zijn Jan Boerenfluitjes' zoals ze dat in Nederland zeggen. In datzelfde Nederland, Duitsland en ook in Zweden (dat niet tot de eurozone behoort) heeft men op dat gebied al iets verwezenlijkt. Bij ons doet men niet alleen niets, men heeft zelfs kritiek op wat bv in Duitsland gebeurt. Hier willen belangengroepen - vakbonden op kop - tegen beter weten in de bestaande welvaart herverdelen. Wat, als er straks geen welvaart meer zou zijn? De armoede herverdelen?
Ik heb het in deze rubriek al meer dan eens geschreven: in dit land kan men geen serieuze waterdichte wetten meer maken. Ofwel deugen ze niet en moet ze herzien worden, ofwel worden ze ondergraven door allerlei uitzonderingen. Dat maken we weer mee, met nu als toetje dat het een federale minister is die de wetten corrigeert als het hem, zijn partij of zijn regering uitkomt. Neem nu de hele affaire Dexia, die als een zwaard van Damocles boven 's lands financiën blijft hangen. Een uitloper ervan is het onderscheid dat indertijd door de regering Leterme gemaakt werd tussen de diverse beleggers. De doorsnee belegger was zijn geld kwijt, de coöperanten van Arco, een financiële aftakking van het ACV niét. Deze regeling werd nu teruggefloten door de auditeur van het Hof van Cassatie. Voor de mensen in kwestie is dat natuurlijk een ramp, maar anderzijds kan dat Hof toch niet aanvaarden dat er gediscrimineerd wordt. 'Dura lex, sed lex', de Romeinen wisten dat al. Nu blijkt dat Steven Vanackere, minister zonder financiën, zinnens is dat besluit van die auditeur naast zich neer te leggen. Hij zegt dat niet met zoveel woorden, maar laat uitschijnen dat hij de besluiten van de regering(en) zal uitvoeren en dus ook dat van Leterme en dat hij een eventueel definitief besluit van het Hof naast zich neer zal leggen. Leterme én Vanackere zijn beiden van ACV-signatuur. Moet toch wel lukken, he? Daar houdt het trouwens niet mee op. De wet die de onroerende voorheffing voor zelfstandigen van 15 op 25% brengt, kreeg heel wat protest van artiesten allerhande. Alsof andere kleine zelfstandigen het allemaal zoveel breder zouden hebben. Ook daar zal voortaan gediscrimineerd worden. Vanackere gaat er een mouw passen en voor die artiesten een uitzondering maken. Waarschijnlijk met in het achterhoofd het feit dat het kunstenaarswereldje, dat al wordt rechtgehouden door de subsidies, een van de vurigste verdedigers is van het unitaire België. Dat die uitgerekend door een federale regering in de kou zouden komen te staan kan belgicist Vanackere niet laten gebeuren. De Sinterklaasakkoorden, waarmee deze regering van start is gegaan, nu bijna een jaar gelden, zijn nog steeds maar gedeeltelijk uitgevoerd. Als ze daarbij onderweg nog eens veranderd worden, kan men zich terecht afvragen wat ervan zal overblijven.
De eerste winterkoude laat zich voelen en meteen is het probleem van de energiebevoorrading er weer. De bevriezing van de energieprijzen door Vande La vervalt immers eind dit jaar en men is er nu al zeker van dat de prijzen wel eens de hoogte in zouden kunnen schieten. Vande La beweert van niet, maar ondertussen heeft ook hij er niets aan gedaan en was hij nog zo eerlijk dat toe te geven ('We hadden het te druk met de begroting'). Hoofdprobleem blijft nl het feit dat de kernreactoren Doel 3 en Tihange 2 nog zeker tot medio februari zullen stilliggen, waardoor zo'n 15 tot 20% van de stroomopwekking in België niet zal kunnen worden ingezet. De topman van de Fanc, onze zgz 'nucleaire waakhond', Willy De Roovere, heeft dat probleem al een paar maanden geleden aangekaart, toen bleek dat we aardig wat stroom aan het invoeren waren daar waar we vroeger uitvoerden. De man vond dat toen niet erg, want, zo zei hij, het was goedkoper stroom in te voeren dan hem in België zelf te produceren. Probleem is maar, dat de kans bestaat dat we, bij een echte koudegolf, zo goed als nergens nog extra stroom zullen vinden. Uit het jaarlijkse rapport van het Frans Reseau de Transport Èlectrique (RTE) blijkt nl dat Frankrijk, onze voornaamste importeur, waar zo'n 80% van de verwarming elektrisch gebeurt, zelf niet voldoende stroom meer kan opwekken in geval van een koudegolf. Op Duitsland, dat acht kerncentrales sloot, moeten we helemaal niet meer rekenen. Dat land, ooit ook een exporteur, voert zelf stroom in. Men mag daar al druk doen over hun 'Energiewende', vóór ze daar de verloren capaciteit van de gesloten kerncentrales gerecupereerd zullen hebben, zitten we rond 2020. Zo'n zaken zou die De Roovere toch ook moeten weten, denk je dan. Dat klopt ook, maar de man is ontslagnemend en waarschijnlijk van het principe 'Na mij de zondvloed'. Men kan hem zelfs niet eens helemaal ongelijk geven, hij vecht ook al jaren tegen de Belgische politieke bierkaai. Het wordt dan ook duimen voor een zachte winter, al is dat slecht voor de natuur*. Daaraan zullen hoge of lage energieprijzen niets kunnen veranderen. Zelfs Vande La staat er machteloos tegenover. Het is de prijs die dit land zal betalen voor tien jaar verwaarlozing van de energiesector.
* De zachte winter van vorig jaar, gevolgd door die twee weken ijsdagen van februari, is er mede de oorzaak van dat we dit jaar zo goed als geen fruit hebben gekregen. De meeste fruitbomen waren in december hun sappen al naar boven aan het pompen - sommigen hadden zelfs reeds bloesem - en hadden daarna de kracht niet meer om het allemaal nog eens over te doen.
Louis Tobback heeft een boek uitgegeven en dat zullen we geweten hebben. 'Geen memoires' zegt hij, want hij herinnert zich niet meer alles. Doet een beetje denken aan zijn partijgenoot Willy Claes die zich tijdens de Agusta affaire ook niet veel meer herinnerde. Wat Tobback zich echter wél herinnert, is wat Janneke en Mieke ooit hebben gezegd en gedaan en daar spuwt hij dan zijn gal op, eigen volk inbegrepen. Wat voor nut dergelijk scheldproza heeft, blijft mij een raadsel. Wie gaat daar nu profijt uit halen? Hijzelf? Zoonlief? Zijn partij? Dat hij zijn boek dan laat inleiden door poenpakker Dehaene is ook al niet van die aard om naar huis te schrijven, tenzij men de dikke uit Vilvoorde gelooft waar hij zegt eerder socialist te zullen zijn, mocht hij kunnen herbeginnen. Persoonlijk zal ik Tobback Sr vooral herinneren als de man die, als minister van Binnenlandse Zaken, de Rijkswacht demilitariseerde, wat voor dat keurkorps het begin van het einde betekende. België is het enige land gebleven dat zijn Rijkswacht heeft opgedoekt. Het resultaat ervan maken we nog dagelijks mee, want onze huidige politie werkt nog steeds niet efficiënt. Als ze vroeger eens faalde, dan was er altijd nog een plan B in de vorm van de Rijkswacht. Als er nu fouten gemaakt worden, kan men achter de feiten aanlopen. Lewie zal ook herinnerd worden als de man die in de jaren negentig de socialisten, tegen alle verwachtingen in, een sterk verkiezingsresultaat liet neerzetten door de mensen bang te maken dat ze anders hun pensioen mochten vergeten. Twintig jaar en een half dozijn socialistische ministers van Pensioenen later hebben we nog steeds de laagste pensioenen van Europa (met uitzondering van de ambtenaren). O, ja en dan was er nog Semira Adamu, de zaak waarbij Lewie ontslag nam als federaal minister. Om even later burgemeester te worden van de universiteitsstad Leuven. Waar hebben de Leuvenaars dat verdiend?
