Het zat er vrijdagavond weer bovenarms op in Sint Jans Molenbeek en het zou kunnen dat de heisa er dit weekeinde nog niet ophoudt. Het einde van de Ramadan zou wel eens kunnen zorgen voor een voortzetting van de baldadigheden van de plaatselijke "jongeren", die meestal tot die verdraagzame godsdienst behoren. Sint Jans Molenbeek is geen uitzondering in het Brusselse stadsgewest. Denk maar aan de Kuregemse wijk in Anderlecht. Wat er wel speciaal is in Molenbeek is, dat heel wat van de miserie die de gemeente nu kent op rekening te schrijven is van de eigen burgemeester, Philippe Moureaux, alias Flup Moustache, alias "El Hadj" (de leider), zoals hij door zijn moslim medeburgers wordt genoemd. Philippe Moureaux komt uit een familie met een liberale achtergrond, maar "bekeerde" zich tot het socialisme. Zoals wel eens meer gebeurt bij bekeerlingen (Napoleon, De Gaulle, Hitler), werd hij fanatieker dan de traditionalisten. Zo was hij in de jaren zestig o.m. contactman voor het FNL tijdens de Algerijnse opstand. Later werd hij de ideoloog van de PS en dat is hij feitelijk nog. In die functie had hij zeer snel ingezien, dat een akkoord met Ecolo het MR buiten strijd kon zetten. Tevens wist hij, als een der eerste Belgische socialisten, de plaatselijk moslimbevolking voor zijn politieke kar te spannen en creëerde hij zo een nieuw proletarisch electoraat. In zijn gemeenteraad hebben de allochtonen het al een tijdje voor het zeggen. Daarmee heeft hij geen enkel probleem, als hij maar burgemeester kan blijven. Voor iets staat echter iets en de tegenprestatie is, dat de moslims, ook de extremisten, in Sint Jans Molenbeek gepamperd werden en worden. Dat is niets nieuws, dat duurt zo al járen. De eerste grote onlusten dateren trouwens al van 2005. Sinds de politiehervorming werd een zekere Johan De Becker er korpsoverste. De man stelt niet veel voor en kan beschouwd worden als een zolenlikker van Moureaux, die - als burgemeester - hoofd is van de politie. Er doen nogal wat fantastische verhalen de ronde over die Molenbeekse politie. Zo zouden agenten, die een kogelvrije vest wilden dragen, die zelf hebben moeten betalen. De radiocommunicatie bij de politie verloopt in het Nederlands, terwijl de gemeente voor zeker 90% anderstalig is. Reden daarvoor is, dat de meeste van de inwoners geen Nederlands verstaan en dat op die manier ook de criminele organisaties weinig kunnen verstaan als ze meeluisteren (iets wat gegarandeerd daar gebeurt). Het lijkt zo'n beetje op wat de Amerikanen deden tijdens Wereldoorlog II. Die gebruikten indianentalen omdat de vijand ze niet zou verstaan. Nóg straffer is het gegeven, dat de Molenbeekse politie tijdens de Ramadan op straat niet mag eten, drinken, zelfs niet kauwen, om geen aanstoot tot rellen te geven aan de plaatselijke moslimbevolking! Kortom, de vroegere, huidige en gegarandeerd ook toekomstige problemen in Molenbeek zijn grotendeels een gevolg van de politiek van Flup Moustache. Hij heeft zijn traditionele eigen achterban in de steek gelaten en vervangen door een multiculturele. Daarover nu krokodillentranen plegen is gewoon lachwekkend. Wie wind zaait zal storm oogsten. --- In de marge van bovenstaande nog dit: - de VRT haalde er voor de duiding van de Molenbeekse rellen een "specialist" bij: paterke Leman, de vroegere opvolger van moederke Dhont en voorganger van Youssef De Witte. Meer dan wat handenwringen en gelul voor de vaak kon de specialist niet kwijt. Hij hoopte alleen op beterschap... - In de Belgische politiek werd Flup Moustache wereldberoemd toen hij de "institutionele atoombom" uitvond. Op een gegeven ogenblik dreigde hij nl België te laten springen, als de Walen niet het alleenrecht op de beslissingen over de wapenuitvoer kregen. Hij werd daarvoor nooit als extremist bestempeld. Dat geldt alleen maar voor de Vlamingen die "België barst" roepen...
Het was deze week even schrikken toen ik de uitval van voormalig Vlaams minister Dirk Van Mechelen tegen Bart Maddens en zijn theorie onder ogen kreeg. De anders zo kalme Van Mechelen leek wel door een horzel gestoken. Hij vergelijkt de Maddens' theorie met de uitspraak van PS-er Guy Mathot in de regering Eyskens Jr, toen die verklaarde dat de staatsschuld er vanzelf gekomen was en ook vanzelf zou weggaan. Van Mechelen noemt dat een verrottingsstrategie. Het is maar te zien, hoe men het bekijkt. De Maddens doctrine volgen betekent niet alleen niets meer vragen en wachten tot de Franstaligen weer met financiële eisen zullen afkomen, om dan zelf eisen te kunnen stellen. Het betekent ook, dat Vlaanderen het belangenconflict zal inroepen telkens het meent benadeeld te zijn. Tot nu toe is dat langs Vlaamse kant maar één keer gebeurd (bij de afbouw door de federale regering van de steun om 50-plussers aan het werk te houden). De francofone partijen halen die conflicten regelmatig uit de kast, denk alleen nog maar aan de splitsing van Brussel-Halle/Vilvoorde. Dat uitgerekend Van Mechelen zich daaraan stoort, zal voor veel Vlamingen een verrassing zijn. Dat een dergelijk initiatief uitgaat van de VLD, is - jammer genoeg - een constante in haar anti-Vlaamse politiek. Nooit heeft Vlaanderen meer communautair terrein verloren dan sinds de regeringen Verhofstadt. Het resultaat daarvan is geweest, dat de anti-Vlaamse houding van de VLD de partij alleen maar stemmen en aanhang heeft gekost. Op dit ogenblik is ze alleen nog vertegenwoordigd in de federale Vlaamsvijandige regering Van Rompuy en blijft ze daar het spel van de francofonen meespelen. Hun belangrijkste minister is daar nu de Brusselaar Vanhengel, de man die zegde dat België virtueel failliet was. Om het federale gat te vullen zou - volgens de VLD -Vlaanderen, en alleen Vlaanderen, nu voor de kosten moeten opdraven. Hopelijk gebeurt dat niet en houdt Vlaanderen wel degelijk vast aan de Maddens-doctrine en stuurt ze de VLD bij de volgende verkiezingen helemaal de politieke woestijn in.
Het overlegcomité van de vele regeringen die dit land rijk (sic) is, heeft gisteren het meerjarenplan voor de besparingen van de volgende jaren goedgekeurd. Dit lijkt merkwaardig, want pas enkele dagen voordien was duidelijk gebleken dat alleen Vlaanderen bereid was om zo snel mogelijk (tegen 2011) haar begroting in evenwicht te brengen. Wallonië zei dat niet te kunnen doen vóór 2015 en Brussel sprak van 2019, maar dat het ook Sint Juttemis zou kunnen worden. Hoe is het mogelijk, dat er nu plots wél een akkoord was? Het antwoord is heel eenvoudig: Europa. De Europese commissie had nl vorig jaar het plan van de toenmalige regering Leterme afgekeurd en teruggestuurd. Die ging toen nog uit van een opleving van de economie met anderhalf procent, terwijl de hele wereld wist dat het een krimp van bij de vier procent zou worden. Dat probleem zou nu dus zijn bijgesteld. Zou het? In werkelijkheid is er niets veranderd. Vlaanderen zal zijn best doen om zijn slogan van "goed bestuur" waar te maken. De andere regeringen doen gewoon niets. Dat ze officieel naar Europa toe iets beloven, is gewoon voor de galerij. Het kan gezien worden als een soort intentieverklaring, waarvan men echter nu reeds weet, dat er niets van in huis zal komen. Terecht stelt de nieuwe Vlaamse begrotingsminister dan ook, dat Vlaanderen, bij de huidige stand van zaken, 90% van de kosten zal mogen dragen. Hopelijk is dat ook maar een loze intentieverklaring, anders zijn we goed gek. Uitgerekend de regeringen die België in stand willen houden, zijn niet zinnens daarvoor te betalen. De Vlaamse regering, die een oh zo broodnodige staatshervorming wil, zou het dan wél moeten doen. En er is nog meer. Als de regering Van Rompuy straks met de harde cijfers voor de dag zal komen, is het uitkijken naar wat voorzien is voor de opvang van de kosten van de vergrijzing. Daar is tot nu toe nl helemaal niets aan gedaan. De kosten voor die vergrijzing, die zal beginnen te spelen vanaf 2012/2014, zullen immers nog bovenop de andere zaken komen en ervoor zorgen dat de begroting helemaal zal ontsporen. Daar dit echter zal gebeuren ná de regering Van Rompuy, blijft de kans groot dat er helemaal niets zal voorzien worden en dat de regel "Na ons de zondvloed" actueler zal worden dan ooit tevoren. In het interview dat Luc Coene, vice-gouverneur van de nationale bank en destijds kabinetschef van de paarsgroene regering, gisteren gaf aan De Standaard heeft hij o.m. gezegd dat het zilverfonds, destijds met veel poeha opgericht door professor Vande Lanotte, in feite een lege doos is. Even leeg als de doos van het generatiepact, waarvan iedereen nu weet dat het meer gekost heeft dan opgebracht. Even leeg als de doos van de fictieve begroting die het virtuele failliet van dit land moet camoufleren. Even leeg ook als de Belgische staatskas. België heeft er een promotiethema bij: wij zijn het land van de lege dozen!
Gisteren was het in Nederland prinsjesdag. Ter gelegenheid daarvan sprak de Nederlandse koningin een eerder sombere troonrede uit, waarbij ervoor gewaarschuwd wordt dat Nederland zal moeten besparen. Eén van de punten zal het optrekken worden van de pensioenleeftijd tot 67 jaar, zoals dat ook al in Duitsland het geval is. Onze politiek-correcte media doen nog altijd alsof het probleem dat wij kennen zich overal stelt: de crisis, weet je wel. Bij België komt daar echter nog de torenhoge staatsschuld bij, die in onze buurlanden heel wat lager ligt, waardoor deze meer financiële manoeuvreerruimte hebben. Dat de oorzaak van de huidige malaise hier niet alleen de crisis is, maar ook de voorafgaande regeringen Verhofstadt, is iets wat ik in deze blog al jaren schrijf. Ik krijg daarin nu gelijk van enkele toch wel bekende figuren. Zo heeft Geert Noels, financieel expert, vroeger bij Petercam, nu directeur van de denktank Econopolis, nog eens duidelijk gesteld dat: - De belangrijkste kiemen voor de massale tekorten van vandaag, zijn gelegd in de periode van 2000 tot 2007. Toen heeft men een buffer weggeveegd. - Om elke meerderheidspartij zijn deel te geven, de stijging van de overheidsuitgave veel groter was dan die van de rest van de economie. - De Belgische bevolking tussen 2200 en 2008 is toegenomen met 800.000 inwoners, terwijl er de voorgaande tien jaar een zekere stabiliteit was. Dit laatste is hoofdzakelijk het gevolg van de snel-Belg-wet, die nog altijd in voege is en waaraan de regering Van Rompuy nu nog een vervolg aan het breien is met de zoveelste regularisatie. Hét probleem, zegt Noels, is dat de aangroeiende bevolking niet bijdraagt aan de groei. M.a.w. ze kost alleen geld en brengt niets op. Vergeet de bijdrage aan de vergrijzing. De bevolking groeit wel, maar niet de beroepsbevolking. Ook Luc Coene, ooit kabinetschef van Verhofstadt en daarvoor beloond met de titel van minister van staat en een job als directeur aan de nationale bank, moet nu toegeven dat er van de actieve welvaartstaat van zijn Gentse poulain niet veel meer overschiet en dat langer werken onvermijdbaar zal worden. De vraag is alleen door wie en wanneer er daaromtrent ooit ernstige beslissingen zullen genomen worden. Volgens de federale minister van begroting is dit land virtueel failliet. Hoe failliet kan een staat zijn alvorens de regering ervan eindelijk iets gaat ondernemen?
Een dezer dagen zou curator Van Rompuy dan eindelijk voor de dag moeten komen met zijn plannen en voorstellen om het reusachtige zwarte gat in de Belgische begroting dicht te rijden. Veel moeten we ons daarvan niet voorstellen, zeker niet nu de grotere francofone partijen al in hun kaarten lieten zien. Zowel Onkelinx als Di Rupo maken er zich gemakkelijk vanaf, met de dooddoener dat de banken en het kapitalisme de hele miserie hebben veroorzaakt en dat die er dan ook maar moeten voor zorgen dat ze het probleem nu oplossen. Zelfs al zit er enige waarheid in dit verhaal, de banken opnieuw in moeilijkheden brengen zou de staat, de instellingen en tenslotte de gewone man/vrouw in de straat niet verder helpen, integendeel. Het liberale voorstel om Di Rupo een boekje "Economy for dummies" aan de hand te doen, is dan ook goed gevonden. In één adem weet de man met het strikje erbij te voegen dat de eenzijdige splitsing van Brussel-Halle/Vilvoorde door de Vlamingen het einde van België zou betekenen. Ten eerste heeft dat niets met de begroting te maken en, ten tweede, is dat een zoveelste poging tot chantage om de Vlamingen in het francofoon gebied de rechten te ontnemen die de francofonen in de Vlaamse Rand wél hebben. Ook van de MR valt weinig goeds te verwachten. In tegenstelling tot eerdere berichten, zal Didier Reynders zo goed als zeker voorzitter van die partij blijven, ondanks het verlies in de voorbije verkiezingen. Dat de oppositie binnen zijn partij - zeg maar vader en zoon Michel - op het laatste partijcongres wegbleven, pleit niet voor de politieke moed van die twee grootpraters. Wat de Vlamingen zorgen zou moeten baren, is het feit dat Reynders, ondanks al zijn flaters, overeind blijft dank zij de steun van het Vlaamshatende FDF. Op het federale vlak heeft Vlaanderen dan ook niet veel goeds te verwachten. Dat dan voor de oh zo nodige staatshervorming. Dat afdoen met de stelling dat eerst de begroting moet worden aangepakt, lijkt aannemelijk, maar de twee hebben alles met elkaar te maken. Als Van Rompuy denkt de begroting te kunnen beheren zonder aan de staatshervoming te denken, dan zit de man grondig fout. Zou het hem iets kunnen schelen?
Er is de laatste tijd in onze media al heel wat te doen geweest over het taaltje dat tegenwoordig gebruikt wordt in de nieuwe Vlaamse films en Tv-reeksen. In deze tijd van massale immigratie staan we erop dat de inwijkelingen zich integreren en dus in de eerste plaats Nederlands leren. Wie als buitenlander onze taal leert en dan die films en Tv-reeksen wil volgen, zal niet veel snappen van dit "verkavelingsvlaams", dat zelfs niet kan doorgaan voor algemeen beschaafd dialect. Toch is het ook zo, dat niet alles Noord-Nederlands - Hollands, zeg maar - moet zijn en wij hier heel wat uitdrukkingen hebben waarvoor onze noorderburen vreemde woorden gebruiken. Denk maar aan sinaasappelsap ("jus d'orange"), regenscherm ("paraplu"), droogzwierder ("centrifuge"), maar ook werkwoorden zoals uitbaten ("exploiteren" of "runnen"). Heel wat van deze woorden verdienen dan ook opgenomen te worden als Nederlands, evenwaardig (en soms zelfs meer dan dat) aan het taaltje van boven de Moerdijk. Dit laatste is ook de mening van een zekere Rik Schutz, Nederlandse uitgever bij Van Dale, met eigen tekstbureau en deeltijds zelfs in dienst bij de Nederlandse taalunie. De man heeft een artikel daarover geschreven in De Standaard van dit afgelopen weekeinde en neemt het daarin op voor de Vlamingen. Jammer genoeg heeft hij het, als stijve Hollander, heel de tijd over het "Belgisch Nederlands". Zou iemand, die toch van wanten zou moeten weten, nog nooit gehoord hebben van Vlaams en/of Zuid-Nederlands? "Belgisch Nederlands", hoe komt men erbij. Het lijkt wel een taaltje van vóór de Eerste Wereldoorlog. Ikzelf heb 27 jaar in Nederland gewerkt en ben die vernederende bepaling nooit tegengekomen. Het lijkt er soms op, alsof "Vlaams" iets is, dat te mijden is. Aan dat laatste heb ik trouwens ook gedacht n.a.v. de vele artikelen die dezer dagen in de media verschenen zijn over de vierhonderdste verjaardag van de stichting van New-York. Het was 1609 toen Henry Hudson de monding ontdekte van de Noord-Amerikaanse stroom die later zijn naam zou krijgen. Hudson was een Engelsman, maar voer op een Nederlands schip (de "Halve Maen"), met een Nederlandse bezetting. De eerste kolonisten op Manhattan zouden Walen geweest zijn, want het waren Hugenoten die voor hun protestants geloof vanuit Henegouwen naar Nederland waren gevlucht. Klopt niet, want in die tijd was het grootste deel van Henegouwen nog Vlaams. Bewijs daarvan is het feit dat heel wat plaatsnamen in New-York van Nederlandse oorsprong zijn (Brooklyn/Breukelen, Hoboken, Broadway/Brede weg) enz. Franstalige namen uit die tijd zijn er nooit gevonden. Hetzelfde verhaal met "Belgische" kunstenaars zoals Van Eyck, Rubens en Mercator, om er maar enkele te noemen. Dat waren geen Belgische, maar Vlaamse kunstenaars, om de eenvoudige reden dat België toen (nog) niet bestond. De originele naam van België, ooit gegeven door de Romeinen, betekende trouwens "Lage landen/Nederlanden"). De schilder Rogier Van Der Weyden werd destijds geboren in het toen nog Vlaamse Doornik. En zo kunnen we nog even doorgaan. Kortom, wij Vlamingen zouden er geen problemen mee moeten hebben om later eventueel Grootnederlander te worden, lid van de vroegere zeventien provincies. Dan zal "Belgisch" in de verdere geschiedenis maar een tussenperiode geweest zijn, een nationaliteit ons opgedrongen door de wereldmachten van 1830, zonder ons ooit te vragen of we het daarmee akkoord gingen.
De ouderen ons zullen ze waarschijnlijk nog herinneren: Berliet, Büssing, Magirus Deutz, Berna, O.M. en ik vergeet er zeker nog enkele. Allemaal merken van bedrijfsvoertuigen, die in de tweede helft van de vorige eeuw verdwenen zijn. Hetzelfde zal zich meer dan waarschijnlijk ook voor doen in de automobielsector, zij het dan op een andere manier. Bestaande merken zullen worden overgenomen of samengesmolten. Het resultaat zal wel zijn, dat er over enkele decennia, misschien jaren - zeker in West-Europa - heel wat minder mensen in de automobielsector werk zullen vinden. In Centraal en Oost-Europa en zeker in Azië zal dat niet het geval zijn, eenvoudig omdat daar nog een inhaalbeweging wordt gemaakt en nog heel wat mensen daar nog hun eerste auto moeten kopen. De auto's die daar verkocht zullen worden, zullen echter steeds meer ter plaatse worden gefabriceerd. Onder het motto "make it where you can sell it" zullen vooral de Chinezen in de komende decennia de automobielmarkt beheersen. Dat alles maakt dat fabrieken zoals Opel Antwerpen in het beste geval nog zullen "profiteren" van een uitdoofscenario. Het is onbegonnen werk tegen een land als Duitsland te willen gaan ageren. Tegen Nederland slagen we er al niet in. Als een productie, zoals die van Opel, drastisch moet worden beperkt, dan is het veel economischer een hele fabriek te sluiten dan overal het werk (zeg maar, de miserie) te gaan verdelen. Duitsland investeert 4,5 miljard euro, wij kunnen daar hoogstens een half miljard tegenover stellen. Ook Merkel stelt het principe "Eigen volk eerst" voorop. Sarkozy heeft dat voor Frankrijk ook al gedaan met de belofte van staatssteun als de Franse fabrieken openbleven. Alleen bij ons is "eigen volk eerst" not done. Wie dat hier zegt is a priori een racist. We bereiken er echter alleen mee, dat we ons zelf beschadigen, tot leedvermaak van wie er profijt bij heeft.
Scholen zijn er om de mensen slimmer te maken, moskees om ze dom te houden. Het is dan ook opmerkelijk dat de moslims in dit land hopen geld steken in de bouw van moskees (in Antwerpen alleen al meer dan zestig), maar niet in scholen. De reden daarvoor is waarschijnlijk dat zij het niet nodig achtten geld in scholen te steken, omdat ze hoopten onze scholen vroeg of laat toch in te kunnen palmen via de overgrote groep nakomelingen die zij hier kweken. Eerst het hoofddoek, dan de boerka, later - mits misschien nog enkele tussenstappen - de sharia. Het koekoeksysteem, zeg maar. Ze waren "goe" bezig, tot dan die directrice van het Antwerpse atheneum dwars ging liggen en de ware aard van de "verdraagzamen" boven kwam. Eén was zelfs al zo slim, dat ze naar de Raad van State stapte. Mits de hulp van een Belgische advocaat en de nodige eigen nuttige idioten, was men er nl achter gekomen dat er in onze raadgevende instellingen nogal wat wereldvreemde mensen zitten, die misschien wel oren hadden naar hun multiculturele discours. Het heeft, jammer genoeg voor hen, niet mogen zijn. De klacht bij de Raad van State is als een boemerang terug in hun gezicht gevlogen, nu de centrale raad van het gemeenschapsonderwijs de auditeur van de Raad van State op zijn woord pakte en een algemeen verbod voor hoofddoeken binnen álle scholen instelde. In Antwerpen werd dat meteen gevolgd door de andere schoolinstellingen van het katholiek, het provinciaal en het gemeentelijk onderwijs. Voor de islamitische ultra's blijven nu nog twee opties: ofwel zelf eigen scholen oprichten, ofwel hier weggaan naar e.o.a. land waar ze hun vrouwen wél kunnen wegstoppen en alleen nog gebruiken als kweekobjecten. De Antwerpse Iman Taouil, die mee aan de basis ligt van het uit de hand gelopen protest in Antwerpen (de man met het jeannettenstemmetje) beweert nu dat hij al begonnen is met een eigen school. Wat gaan ze daar leren? Lezen en schrijven en de koran opzeggen. Misschien zelfs Arabisch leren. Veel meer zal er niet inzitten, want voor de andere vakken zal hij amper leerkrachten vinden, hoogstens "leerzwakten". Het reguliere onderwijs heeft het daar al moeilijk mee. Blijft de tweede optie: België verlaten voor e.o.a. islamitisch land. Dat zou ook kunnen tegenslaan, want in heel wat officieel islamitische landen is de hoofddoek in scholen en openbare instellingen eveneens verboden. Het besluit van de centrale raad voor het gemeenschapsonderwijs kon op geen betere datum vallen dan die van gisteren: nine eleven, de achtste verjaardag van die andere grote moslim terreurdaad in New York. Van symboliek gesproken!
Het generatiepact dat enkele jaren geleden onder Paars gesloten werd, blijkt een zoveelste miskleun van de regeringen Verhofstadt te zijn geweest. Het kan dan zijn dat hij en zijn regering hier niet alleen de schuld van dragen. Ook enkele oppositiepartijen én de sociale partners deden er aan mee. Het waren trouwens hoofdzakelijk die sociale partners, vakbonden én werkgevers, die de zaak verknoeid hebben door het hele pact een verwaterde eindversie te hebben gegeven. Niettemin blijft Verhofstadt daarvoor verantwoordelijk. Hij had dat pact zó moeten opmaken dat er verder niet aan geknoeid kon worden. "Regeren is vooruitzien", is het adagium en dat geldt zeker voor de man die dacht de actieve welvaartstaat te hebben uitgevonden. Op dit ogenblik werkt in België slechts 37% van de 55-plussers. Dat is ver onder het Europees gemiddelde en nóg verder onder dat van de Scandinavische landen. Ik bespaar u de verdere cijfers: ze staan dezer dagen in alle kranten. Die 63% die niet meer werkt, draagt niet meer af aan de sociale zekerheid en moet, integendeel, geld ervan krijgen. Met de vloedgolf van de vergrijzing, die we over enkele jaren gaan meemaken, wordt deze situatie onhoudbaar. Reeds tegen 2014 zullen de kosten van de vergrijzing meer dan 25% van het bbp opslorpen, terwijl er aan deze situatie tot nu toe in dit landje 0,0% is voor opzij gelegd. Vergeet het zilverfonds dat in België een fata morgana is. Steeds minder werkenden zullen steeds meer moeten afdragen om aan steeds meer steuntrekkenden steeds minder te kunnen geven. Dat is het doembeeld dat we voor ogen mogen houden en dat zeer reëel is. Van Rompuy zal dat niet oplossen. In 2011 houdt hij het voor bekeken. Hij heeft één troost: broer Eric zal op de volgende Gordel een shirt dragen met de tekst "Dank u, Herman"!
Ooit al eens geprobeerd aan een buitenlander uit te leggen hoe België in elkaar zit? Hoe het komt dat de meerderheid van Vlamingen het niet alleen niet voor het zeggen heeft, maar in werkelijkheid nog gedomineerd wordt? In veel landen zou het al lang oorlog geweest zijn. Stel eens voor dat de Bretoenen het voor het zeggen hadden in Frankrijk, of de Basken in Spanje, of de Friezen in Nederland. Oorlog is een groot woord, maar er zouden toch meer spaanders rondvliegen dan in ons België, waar een groot deel van de bevolking tevreden blijft zolang het maar zijn verzet en zijn welvaart heeft. De vraag is alleen, hoe lang ook dat nog gaat duren. Het antwoord ligt bij de Vlaamse politieke partijen. Enfin, zou moeten liggen bij die partijen, in de eerste plaats de traditionele partijen die ervoor gezorgd heben dat we hier, in een staat die officieel nog een democratische rechtstaat heet, als meerderheid onze rechten hebben verspeeld. Die traditionele partijen: CD&V, SP.a en Open VLD zitten echter allemaal in zak en as. Ze hebben het zich zelf aangedaan. - CD&V regeert op twee niveaus, maar met telkens andere meerderheidspartners. Dat is de reden waarom ik gisteren reeds stelde, dat de partij zich in een spreidzit bevindt, waaruit ze moeilijk zal weg geraken. De hoofdreden daarvoor is dat Leterme, en later Van Rompuy, nooit een regering hadden mogen leiden die in het eigen Vlaanderen geen meerderheid heeft. In een interview in De Morgen (15.01.2007) heeft huidig premier Van Rompuy ooit gezegd dat zo'n situatie "met vuur spelen" was en "staatsgevaarlijk". De man en zijn partij zijn dan ook helemaal niet meer geloofwaardig. - Open VLD is een puinhoop geworden. De top van de partij is gevlucht. Dewael naar de vetbetaalde job van kamervoorzitter, De Gucht naar de nog vetter betaalde job bij Europa. Somers heeft zichzelf uitgeschakeld. Verhofstadt is nog wel voorzitter ad interim, maar zit met zijn gedachten (en voor zijn centen) in Europa. In Vlaanderen speelt de partij niet meer mee, ook niet met de zgz "nieuwe lichting" van Mathias Declercq, Jean-Jacques De Gucht en Alexander De Croo, allemaal "familie van", die inderdaad veel te licht is bevonden. - SP.a speelt federaal niet meer mee en verliest ook verkiezing na verkiezing. Binnen de partij woedt trouwens nog altijd een soort burgeroorlog tussen de fractie Gennez en de volgelingen van Frank Van den Broucke, die niet akkoord gaan met Franks defenestratie. Opvolger Smet mag dan al een duracell konijn zijn, niemand gelooft dat de man het zal waarmaken zonder tegen andermans schenen te schoppen, iets waarvoor hij trouwens uit de Brusselse "regering" is gesmeten. En dan is er nog het geval Anciaux, die helemaal uit de boot dreigt te vallen. Volgens e.o.a. electoraal akkoord zou hij, halfweg de termijn, een Maghrebijn opvolgen als schepen, maar met het excuus dat men Smet daar heeft buitengezet, weigert die laatste zijn plaats af te staan. Wees dan al eens multicultureel! Van de niet traditionele partijen krijgt alleen N-VA de kans om iets te doen. De vraag is maar, of ze het gaat waarmaken. Het enige dat ze feitelijk kan doen is het been stijf houden in de Vlaamse regering en zo CD&V dwingen tot daden. Als dat niet lukt, zal het onvermogen van onze Vlaamse partijen ons niet vooruit helpen, integendeel.
De regering houdt op dit ogenblik uiterst geheim overleg over de begroting in het voor de Vlamingen al niet erg geliefde Hertoginnedal. Toch wordt het stilaan voor iedereen duidelijk, dat men het op het federale niveau niet meer dan logisch acht, dat de Vlaamse regering zal moeten inspringen om de enorme gaten in die federale begroting mee te dichten. Vice-premier Vanackere gaat ervan uit, dat Vlaanderen zo'n vierhonderd miljoen kosten zal moeten overnemen. Kosten die nu betaald worden door de federale regering, maar in feite regionale materie zijn. Voor één keer heeft hij niet alleen gelijk, maar ligt zijn bedrag zelfs te laag. Volgens een eerdere schatting van Jan Jambon (N-VA) ligt het bedrag eerder boven het miljard euro. Tot daar niets aan de hand en Kris Peeters, die daarover vroeger ook al gecommuniceerd had, is zelfs bereid daar op in te gaan. Op één voorwaarde: dat de andere gewesten die kosten ook voor hun rekening nemen. Stel bv dat het Vlaamse gewest de pensioenen van zijn ambtenaren zelf betaalt - wat niet meer dan logisch is - dan kan het toch niet dat diezelfde pensioenen in de ander gewesten door de federale regering worden geregeld. Dat zou - voor de zoveelste keer - betekenen, dat Vlaanderen weer eens tweemaal zal betalen: eerst zijn eigen kosten en dan 60% van de federale. Wat speciaal is in de discussie tussen de federale regering en die van Vlaanderen is, dat het er geen is tussen de ministers van begroting, waarbij de federale tot de Open VLD behoort (Vanhengel), maar tussen partijgenoten. Zowel Vanackere als Peeters behoren tot CD&V. Uiteindelijk wordt die partij geconfronteerd met haar eigen grenzen. Gedaan met dansen op twee koorden tegelijk. De partij maakt een "grand carré", spreidzit (of "spagaat", om het met een modewoord te zeggen), waar ze moeilijk uit zal geraken. Opmerkelijk in deze zaak zijn: 1. Dat de Maddens doctrine veel eerder te voorschijn zal komen dan velen - ook overtuigde Vlamingen - verwacht hadden. Niet alleen de federale regering, maar ook die van Wallonië en zeker die van het Brusselse gewest zullen op droog zaad zitten op een ogenblik waarop Vlaanderen (hopelijk) weer schuldenvrij zal zijn. 2. Dat 400 miljoen (en zelfs één miljard) nog altijd maar een klein stukje is van de minstens 25 miljard euro die de federale regering moet vinden om tegen 2015 het gat in de begroting dichtgereden te krijgen. Het lijkt dan ook eerder maar om een test te gaan. 3. Dat Wallonië geen geld heeft om de federale regering bij te springen, maar wel 200.000 euro zal moeten betalen aan ontslagnemend frauderend minister Donfut én zo'n 530.000 euro aan eveneens ontslagnemend Waals kamervoorzitter José Happart, broer van Jean-Marie, directeur van het circuit van Francorchamps, dat zopas nog een verlies van 4 miljoen euro incasseerde op haar laatste "grand" prix. Allemaal leden van de partij die het zo schandalig vindt dat de banken bonussen blijven uitbetalen. 4. Dat in heel de aan de gang zijnde discussie trouwens met geen woord gerept wordt over de vergrijzing, die vanaf 1012 harder dan ooit zal toeslaan en waarvoor feitelijk geen cent is opzij gelegd (het zilverfonds kan alleen in werking treden als de staatsschuld onder de 60% ligt van het bbp, wat België nooit zal meemaken). Het is niet voor niets dat curator Van Rompuy beslist heeft zich in 2011 niet meer kandidaat te stellen. De grijze muis zal dan de ratten volgen die nu al het zinkende schip aan het verlaten zijn. Na ons de zondvloed!
Wie ooit al eens in Rome is geweest, zal het daar wel gezien hebben: her en der vindt men de letters SPQR terug. Dat zijn de afkortingen van het Latijnse "Senatus PopulusQue Romanus" (de senaat en het Romeinse volk). Grappenmakers hebben op die letters reeds allerlei insinuaties gemaakt. De bekendste is "Sono Pazzi Quei Romani" (ze zijn gek die Romeinen). Het wordt zo stilaan tijd dat we ook de Antwerpenaren zo'n titel gaan geven. In het licht van de huidige evoluties i.v.m. de Oosterweelverbinding, schijnen de sinjoren, of althans een deel ervan, de trappers volledig kwijt te zijn. B.A.M. staat voor Beheersmaatschappij Antwerpen Mobiel. Als we daar nu eens "Bekrompen Antwerpse Masochisten" van maakten? Het is te gek voor woorden, als men ziet hoe men bezig is de economische hoofdstad van Vlaanderen te wurgen. De meerderheid in de gemeenteraad is hopeloos verdeeld en zelfs de Vlaams Belang oppositie is nog moeilijk te volgen. Die zit momenteel in dit dossier zo goed als op één lijn met de socialisten en de groenen, die beide een bocht van 180 graden hebben gemaakt sinds de start van het BAM-project. Ik snap dat niet en als iemand mij dat kan uitleggen, mag hij dat altijd eens doen. Ondertussen blijkt Bart De Wever de enige te zijn die in Antwerpen zijn gezond verstand laat spreken. Bart zegt gewoon dat referendum uit te stellen en met de brug verder te gaan. Het alternatief is immers een verlies van minstens tien jaar en tientallen miljoenen euro schadeclaims voor een project waarvoor de eerste spadensteek nog altijd moet gemaakt worden. Hallucinant. En er is nog meer. Als het Lange Wapper project niet doorgaat, dan zal niet alleen het verkeer rond Antwerpen compleet vast komen te zitten (dat is nu soms al het geval), maar zullen ook een handvol projecten, die afhangen van de tolopbrengst van dit project, eveneens de volgende vijftien jaar niet plaatsgrijpen. Dat gaat om de bouw van een stedelijke ringweg, de aanleg van een groene singel, het doortrekken van tramlijnen, de renovatie van bruggen en sluizen en de herinrichting van de noordelijke leien. M.a.w. als het Lange Wapper project niet doorgaat, zakt Antwerpen terug naar de middeleeuwen. Misschien een droombeeld voor de groenen, maar een ramp voor de stad, zijn achterland en feitelijk heel Vlaanderen. Hopelijk gaat men naar Bart De Wever luisteren. Ook aan democratie zijn er grenzen...
Het merk Belgium, waar Verhofstadt zich ooit zo voor heeft uitgesloofd ("only in Belgium") krijgt rake klappen: - Op voetbalgebied tellen we helemaal niet meer mee. De 5-0 nederlaag in Spanje was nog gevleid; het had meer kunnen zijn. E.e.a. is het gevolg van jarenlange verwaarlozing van de eigen jeugd ten voordele van derde- en vierderangs buitenlanders, waarbij men hoopt dat er hier en daar een witte merel bij zou zitten die voor zwaar geld kan worden doorverkocht. In wat de Belgische competitie wordt genoemd, maar in werkelijkheid een gelegaliseerde mensenhandel is geworden, zijn de eigen jongens een steeds kleinere minderheid aan het worden. Het resultaat daarvan zien we in de prestaties van het nationale elftal. - Tony Mary, de voorzitter van de ultra Belgische club B-plus (waarvan o.m. ook veeltrouwer Martens en Luc Van Der Kelen lid zijn), houdt het in België voor bekeken en verhuist naar het Franse Montpellier.Volgens de poenpakker van de VRT, die daar drie jaar geleden met een gouden parachute kon wegkomen, is ons land zo georganiseerd geworden dat de problemen er niet meer op te lossen zijn. Hij trekt eruit: "Na mij de zondvloed". - In Brussel, volgens de belgicisten hét paradepaardje van dit land om in het buitenland mee uit te pakken, is de kaap van de 100.000 werklozen overschreden. De meesten daarvan zijn haast ongeletterden, zonder enig diploma en taalarm. Ze maken meer dan 20% uit van de plaatselijke actieve bevolking. Voor de francofone Brusselse partijen zijn ze alleen interessant om de Vlamingen in het stadsgewest steeds verder in het politieke verdomhoekje te drukken. - Volgens de kersverse minister van Begroting Vanhengel, is België virtueel failliet. Hij schat het gat in de begroting op 25 miljard euro, maar het kan ook 30 zijn. In de nietsdoende regering Van Rompuy speelt men nu het Zwarte Piet spelletje om te zien wie dat gaat betalen. Volgens Vanhengel en Van Rompuy zelf, bijgestaan door Vanackere van hetzelfde clubje, zullen de gewesten daarvoor moeten bijdraaien, in de eerste plaats voor de pensioenen van hun ambtenaren. Daar Vlaanderen zijn best doet om zijn begroting over twee jaar in orde te hebben en de andere twee regio's daar helemaal geen oren naar hebben, vinden de heren het logisch dat het (weer) Vlaanderen zal zijn die straks de federale rekening mag betalen. Dat wordt de ultieme test voor de N-VA, maar ook voor Kris Peeters en zijn CD&V-ers die riskeren recht tegenover hun met het Belgisch systeem collaborerende partijgenoten te komen staan. - Nederland zal zijn verplichtingen i.v.m. de uitdieping van de Schelde niét nakomen. Dit jaar althans niet, maar ook daarna valt het nog te bezien of er nog veel van terecht zal komen. Dat geldt ook voor het project van de IJzeren Rijn, dat ook stiletjes de koelkast wordt ingeschoven. Het gaat in dit geval om twee projecten in Vlaanderen, maar die gevolgen zullen hebben voor heel het Belgische hinterland. Voeg daarbij nog het dichtslibben van de Antwerpse Ring door het geknoei van de eigen linksen en de blue print voor het virtuele failliet van dit land wordt met de dag duidelijker. Wie aandelen heeft in het merk Belgium kan best zien er zo snel mogelijk vanaf te geraken!
De speech van Frans Crols op de IJzerwake blijft de Vlaamse gemoederen beroeren. Terecht zou ik zeggen, want in de diverse discussies over het communautaire heeft men, tot nu toe, al te zeer getracht Brussel dood te zwijgen. Dat kan nu niet meer. Zo goed als alle Vlaamse partijen zijn tegen het voorstel Crols. Probleem is, dat er feitelijk geen enkele voor de dag komt met een valabel tegenvoorstel. Brussel blijft nu eenmaal een hete politieke aardappel. In één zaak heeft Crols 100% gelijk: Brussel ligt waar het ligt en daaraan kan niets veranderd worden. Hoe de situatie er later ook uit zal zien, Vlaanderen zal verder moeten met buurman Brussel, met Wallonië en met de andere buren, zoals Nederland en Duitsland. Wat wél kan gedaan worden, is dat Vlaanderen de vinger op de knip houdt en geen extra cent méér uitgeeft aan Brussel zonder dat daar iets substantieel tegenover staat. Zeker met de huidige crisis, waarvan ook de Vlaamse regering nog een tijd de impact zal voelen, is elke euro er een. Als Vlaanderen met Brussel wil blijven samenwerken, dan kan dat best in een soort confederaal bestel, waarin ieder zijn eigen potje kookt. Als blijkt dat Brussel daarin niet slaagt, wat te verwachten is, dan kan Vlaanderen het ultieme voorstel doen: een samengaan van Vlaanderen met Brussel, waarbij Vlaanderen een ééntalig Nederlands gebied blijft (inbegrepen de Rand) en Brussel een meertalig gebied wordt waarin het Nederlands op gelijke voet met de andere talen zal moeten gebruikt worden. Vergeet Wallobrux of enige andere constructie. Zowel Wallonië als het Brussels gewest zitten nu, financieel gesproken, al op hun tandvlees en zijn niet in staat zichzelf te helpen, laat staan elkaar. De situatie, zoals die nu bestaat, is onhoudbaar. Men kan Brussel geen extra geld blijven toeschuiven, terwijl dat stadsgewest nog altijd geen correcte toepassing van de taalwetgeving heeft en het idee van een uitbreiding naar de Rand niet wil laten varen. "L'argent fait la guerre", om het nog eens te herhalen in de taal die de Beulemansen van vandaag zo graag gebruiken.
Ge zult in Antwerpen maar school moeten lopen, in het atheneum bv. Op drie jaar tijd is het aantal moslim leerlingen in die school daar van 50% naar 80% gestegen. Allemaal van die o zo verdraagzame godsdienst. Hoe verdraagzaam die is, heeft men in deze eerste week van het nieuwe schooljaar kunnen zien. Omdat de hoofddoek er verboden is geworden, hebben er een aantal leerlingen afgehaakt en is er een ander aantal onwettig afwezig. Er wordt betoogd vóór de schoolpoorten, kinderen die toch binnengaan worden geïntimideerd en de directrice heeft al doodsbedreigingen gekregen, niet van leerlingen (dat zou er nog moeten bijkomen), maar van oudere allochtone mannen, die blijkbaar overdag tijd zat hebben om te komen betogen. Chapeau voor directrice Heremans, die - nota bene - van SP.a strekking wás (met klemtoon). Ze is dat nl niet meer omdat de dagdagelijkse realiteit van de multicul haar ogen hebben geopend, inbegrepen de weinige steun die ze van de Antwerpse politiek heeft gekregen. De enige steun die ze op dit ogenblik krijgt is politiebewaking op school, terwijl ook haar huis door de politie in de gaten wordt gehouden. Dat is Antwerpen 2009, waar de eigen bevolking zou moeten luisteren naar de bevelen van een soort woestijngodsdienst, die - nota bene - dan nog gesteund wordt door de nuttige idioten van eigen bodem, verenigd in allerlei steungroepjes zoals die van BOEH (baas over eigen hoofd), die zich dan nog feministisch durven noemen. Al wat zij doen is er mede voor te zorgen dat de moslimvrouwen onderdrukt blijven en men ze liefst van al nog enkel wil zien lopen in een soort lappendekens en hobbezakken, enkel en alleen omdat ze vrouwen zijn. Met onze nonnen werd vroeger gelachen, maar voor deze sukkels zou men respect moeten opbrengen... De Antwerpse meerderheid, die - nota bene - een deel van haar succes dankt aan de moslimsteun voor de SP.a, heeft uiteindelijk beslist, dat er vóór de schoolpoorten niet meer mag betoogd worden. Dit niet alleen in Antwerpen zelf, maar ook niet in de deelgemeente Hoboken, waar dagelijks 150 tot 200 moslims kwamen betogen en waar o.m. mannen scandeerden: "Alle Vlamingen buiten!" Als ze het hier zo slecht vinden, waarom vertrekken ze dan niet zelf naar e.o.a. moslimland? Daar kunnen ze dan constateren dat het dragen van hoofddoeken er helemaal niet verplicht is en in sommige van die landen (Turkije bv) op bepaalde plaatsen verboden is. Als wij hier onze gewone manier van doen en de gewone omgangsvormen tussen mannen en vrouwen willen behouden, dan wordt het hoog tijd dat we dat die bedoeïenen eens duidelijk aan hun verstand brengen, voor zover ze dat hebben. Wie middeleeuwse toestanden wil, hoort hier niet (meer) thuis.
Toen de kersverse federale minister van Begroting, Guy Vanhengel, einde juli verklaarde dat het tekort op de begroting voor 2010 meer dan 20 miljard euro zou bedragen, waren er al economen en analisten die meenden, dat het eerder 30 miljard zou worden. Een grote maand later pakt Vanhengel nu al uit met 25 miljard, zodat het cijfer van 30 miljard reëel wordt, zeker als deze regering Van Rompuy verder blijft niksen. De ministers zijn ondertussen wel wakker geschoten, zelfs die van de PS, en dé vraag is nu:"Wie gaat dat betalen". Voor de linkse partijen, de PS op kop, is dat vrij evident: pak het geld waar het zit. Bij de banken dus. Nu is het zo dat de banken inderdaad mee aan de basis liggen van de huidige crisis. Het feit echter, dat onze regering (én verschillende buitenlandse) zich gehaast hebben om diezelfde banken te redden, verklaart hoe belangrijk ze zijn voor onze samenleving. Een extra belasting gaan pakken bij de banken zal dan ook heel voorzichtig dienen te gebeuren, zeker in een landje als België waar nog één eigen grote bank overschiet, KBC. Alle andere grootbanken hebben hun hoofdkwartier in het buitenland. Het risico bij een ondoordachte belasting zou dan ook wel eens kunnen zijn, dat KBC nog maar eens het kind van de rekening zal worden. Iets waar een partij als de PS niet van wakker ligt. Voor hen is KBC maar "une banque flamande". Solidariteit werkt in België alleen van noord naar zuid en niet omgekeerd. Er zijn andere mogelijkheden om de schatkist te vullen. In de eerste plaats de uitstap uit de kernenergie uitstellen met minstens tien jaar. Dat zou geen miljoenen, maar miljarden euro op kunnen brengen. Ook op dat vlak komen we weer bij de PS terecht, die - gesteund door de Groenen - altijd dwars hebben gelegen om aan die zoveelste onzalige beslissing van Paars een einde te maken. Zelfs het CdH van madame Millefoisnon schijnt nu bij te draaien. Tenslotte is er nog Belgacom. Als men dat bedrijf geheel of gedeeltelijk privatiseert, komt er ook minstens één miljard euro vrij. Vraag is maar, of men de moed zal hebben ook die knoop door te hakken. Stel dat men dat allemaal doet en zo een vijftal miljarden kan besparen. Dan blijven er echter nog minstens 20 miljard te gaan. Zonder een ver doorgedreven staatshervorming, waarbij een serie federale instellingen ontmanteld zullen moeten worden, zal het niet lukken, zeker weten.
Na Arno, Tom Barman, Axel Red en nog enkele simpele zielen, is het nu de beurt aan Clouseau om België te redden. Ze zullen trouwens niet de laatsten zijn, want in de coulissen maken de broertjes Kolacny al hun opwachting. Ik ben altijd van het standpunt geweest dat openbare figuren: podiumartiesten, kunstenaars, sportlui e.d. best een eigen politieke opinie mogen hebben, maar zich daar verder niet mee moeten bezig houden, zeker niet in het openbaar. Door dat toch te doen, verdelen ze de mensen nog meer dan ze al zijn en schaden ze tenslotte meestal ook hun eigen zaak. Dat België maar een zakdoek groot is, zoals de Clouseau zangers beweren, klopt. Alleen is dat geen reden om het niet te splitsen. Volgens hun redenering is klein niet rendabel. Wat dan met Andorra, Liechtenstein, Monaco, San Marino, Singapore e.a.? Of, om het bij iets grotere landen te houden: Slovenië (2 miljoen inwoners), ook vroeger een deel van een "multicultureel" land, die het nu stukken beter heeft dan toen. Of bv Tsjechië (het land van origine van de Kolacny's) en Slovakije, waarbij vooral dat laatste land - ooit vergeleken met Wallonië - het veel beter doet sinds het onafhankelijk is. Alleen binnen de E.U zijn er dertien (13!) landen kleiner dan Vlaanderen. Zullen we die maar afschaffen? Bij de UNO zijn er meer dan 100 landen (ik dacht 103) die kleiner zijn. Weg ermee? Als we de zaken eens omkeren. Volgens de Clouseau redenering zouden landen er dan beter van worden als ze steeds groter werden. Welnu, Rusland is het grootste land ter wereld. Is het daar beter? Koen Wauters zegt in een artikel van De Standaard dat hij tijdens zijn jeugd, in Sint-Genesius-Rode, altijd speelde met Franstalige kinderen. Hij sprak Frans, zij geen Nederlands. Van het liedje dat hij (en zijn broer) maakten om België op te hemelen is er trouwens alleen een Nederlandstalige versie, geen Franstalige. Om nog maar eens aan te tonen dat België in stand houden betekent, dat het nog maar eens (wéér maar eens) de Vlamingen zijn die moeten toegeven, zoals ze dat al doen sinds 1830. In Clouseau's liedje komt de tekst: "Vandaag is de eendracht groot, zijn we eensgezind, da's niet idioot". Deel één en twee van die tekst zijn een leugen. Dat te denken (in deel drie) is wél idioot. Het is met nuttige idioten à la Clouseau dat België om zeep wordt geholpen.
Toen vorige week in Belsele een verkrachter werd opgepakt die nog maar pas vrij gekomen was na vijf jaar "gezeten" te hebben voor een gelijkaardige misdaad, was er in de media heel wat te doen omtrent de "begeleiding" van dergelijke criminelen. De man had nl zijn hele straf uitgezeten, omdat hij geen begeleiding wou. Zoiets kan allemaal in dit land. Toevallig of niet, maar vorig weekeinde stond er in Job@t, een weekeindbijvoegsel van De Standaard, een verhaaltje over een justitieassistente die dergelijk delinquenten begeleidt. De reporter van dienst volgde haar een dag in Antwerpen en kwam tot volgende verhalen: - Een afspraak met een Aziaat die al vier jaar illegaal in ons land verblijft. De man, die in een restaurant werkte, was betrapt bij een inbraak en moet geïnterneerd worden. Probleem was, dat hij - na vier jaar! - nog steeds een tolk had om zich verstaanbaar te maken. Van integratie gesproken... - Een van haar "klanten" is bij een bezoek aan Merksplas betrapt op drugs. Zowel de assistente als de "commissie ter bescherming van de maatschappij" hebben de man al verteld dat hij van de drug af moet blijven, maar weten dat hij dat niét doet. Met het excuus van een huidziekte wordt hem dat echter stiekem toegestaan... - Een zedendelinquent, aan wie het o.m. verboden is drugs of alcohol te gebruiken, blijkt te stinken naar de drank. Ook dat wordt oogluikend toegestaan. Er wordt hem op het hart gedrukt alleen maar thuis te drinken... Nou, moe, als dát de begeleiding is die de criminaliteit in dit landje moet stoppen, dan zijn we er nog verre vandaan. Het begeleiden beperkt zich schijnbaar tot het maken van rapportjes e.d.
Wij zijn klant bij Carrefour in Turnhout. We hebben er een bonuskaart én een VISA-kaart. Als we op donderdag inkopen, dan krijgen we daar een korting van ca. 4%, wat we dan ook doen. Elke maand komt er een rekening, naar waar we het bedrag van vier boodschappen moeten overschrijven. Sinds kort heb ik van mijn bank nieuwe overschrijvingsformulieren ontvangen, waarop ook het IBAN*-nummer van de begunstigde moet worden ingevuld. Dat is het normale banknummer met daarvoor BE + twee cijfers. Daar dit nummer niet op de laatste factuur van Carrefour stond, bel ik de vestiging in Turnhout, 's morgens rond 09.00 uur. Ik krijg een telefoniste aan de lijn, die zegt dat de financiële dienst er pas om 14.00 uur zal zijn. Ik leg haar mijn probleem uit en zeg dat zij mij misschien ook kan helpen. Het volstaat een van de eigen facturen na te zien, waarop dat IBAN-nummer waarschijnlijk staat aangeduid. Niet dus en ik moet terugbellen na 14.00 uur. Ik doe dat en kom bij een andere telefoniste terecht. Die weet het ook niet en zegt me nu dat de financiële dienst pas om 16.30 uur aanwezig zal zijn. Als ik ook aan haar mijn verhaal vertel, verbindt ze me door met de plaatselijke facturatie. Daar krijg ik iemand aan de lijn die van IBAN helemaal niets afweet, maar toch even gaan zoeken. Vruchteloos, blijkt. Ze belooft me echter terug te bellen. Dat doet ze, maar alleen om te zeggen, dat ik na 16.30 uur de financiële dienst moet bellen. Rond 17.00 uur bel ik die financiële dienst en daar weet men ook van niets! Ze gaan hun afdeling in Brussel informeren en bellen me terug. Dat gebeurt even later en zo kom ik eindelijk, na meer dan acht uur achter hun IBAN-nummer, zodat ik mijn storting kan doen. Als ik immers de rekening niet betaal vóór de zesde van de maand komen er intresten bij... Wie de sector economie en business volgt, weet dat het met Carrefour in België niet goed gaat. Er is zelfs al enkele malen sprake van geweest dat het bedrijf, nota bene: de tweede grootste warenhuisketen ter wereld, in België al enkele jaren op rij verlies lijdt. Dat verwondert mij helemaal niet meer.
* De IBAN- (en BIC-)nummers bestaan al jaren voor het overschrijven van geld naar het buitenland. Vanaf 01.01.10 worden die ook verplicht voor het binnenlandse geldverkeer, vandaar dat de nieuwe overschrijvingsformulieren ze nu al vermelden.
Op de IJzerbedevaart van gisteren waren er nog amper 1500 deelnemers. Als men weet, dat deze zaak mede door de Vlaamse overheid en enkele partijen wordt gesteund en die daarvoor een aantal deelnemers leveren, is dat het absolute dieptepunt in de geschiedenis van de Vlaamse bedevaarten. "Nooit meer oorlog" mag dan al een mooie slagzin zijn, het is geen exclusiviteit (meer) van de Vlaamse beweging. Men kan het vergelijken met de groene ecologie; dat is ook geen dada meer van alleen de groene partijen. De nieuwe slogan voor de bedevaart van dit jaar "Vlaanderen is er voor iedereen" is trouwens ook op zijn minst onvolledig. Het had moeten zijn: "Vlaanderen is er voor iedereen, die zich hier aanpast en integreert." De IJzerbedevaart is tijdens Paars met politieke steun overgenomen door de linkervleugel van de toenmalige Volksunie. De overblijfselen daarvan hebben het daar nog altijd voor het zeggen en het resultaat is ernaar. Zoals die partij is weggestemd, zo hebben ook de bedevaarders gedaan. De echte Vlaamsnationalisten gaan niet meer naar de bedevaart, maar naar de wake. Daar waren er meer dan vijfduizend. Als de IJzerbedevaart een beetje van zijn oude glorie wil terugvinden, dan zal het weer één hoogdag moeten worden, met de 1500 op de bedevaart, de 5000 van de wake en de waarschijnlijk nog enkele duizenden die nu helemaal niet meer gaan o.w.v. de verdeeldheid. Tegelijk met het mislukken van het project van belgicistische IJzerbedevaart, is dit ook het debacle van de inmenging van de officiële politiek. Bij de laatste verkiezingen heeft men duidelijk een verschuiving gezien naar rechts en Vlaams, en de uitslag van de twee bedevaarten bevestigt dat nog maar eens. Aan Peeters (aanwezig), Bourgeois en vooral De Wever (beiden afwezig) om nu daaruit hun conclusies te trekken.
