|
De regering houdt op dit ogenblik uiterst geheim overleg over de begroting in het voor de Vlamingen al niet erg geliefde Hertoginnedal. Toch wordt het stilaan voor iedereen duidelijk, dat men het op het federale niveau niet meer dan logisch acht, dat de Vlaamse regering zal moeten inspringen om de enorme gaten in die federale begroting mee te dichten. Vice-premier Vanackere gaat ervan uit, dat Vlaanderen zo'n vierhonderd miljoen kosten zal moeten overnemen. Kosten die nu betaald worden door de federale regering, maar in feite regionale materie zijn. Voor één keer heeft hij niet alleen gelijk, maar ligt zijn bedrag zelfs te laag. Volgens een eerdere schatting van Jan Jambon (N-VA) ligt het bedrag eerder boven het miljard euro.
Tot daar niets aan de hand en Kris Peeters, die daarover vroeger ook al gecommuniceerd had, is zelfs bereid daar op in te gaan. Op één voorwaarde: dat de andere gewesten die kosten ook voor hun rekening nemen. Stel bv dat het Vlaamse gewest de pensioenen van zijn ambtenaren zelf betaalt - wat niet meer dan logisch is - dan kan het toch niet dat diezelfde pensioenen in de ander gewesten door de federale regering worden geregeld. Dat zou - voor de zoveelste keer - betekenen, dat Vlaanderen weer eens tweemaal zal betalen: eerst zijn eigen kosten en dan 60% van de federale.
Wat speciaal is in de discussie tussen de federale regering en die van Vlaanderen is, dat het er geen is tussen de ministers van begroting, waarbij de federale tot de Open VLD behoort (Vanhengel), maar tussen partijgenoten. Zowel Vanackere als Peeters behoren tot CD&V. Uiteindelijk wordt die partij geconfronteerd met haar eigen grenzen. Gedaan met dansen op twee koorden tegelijk. De partij maakt een "grand carré", spreidzit (of "spagaat", om het met een modewoord te zeggen), waar ze moeilijk uit zal geraken.
Opmerkelijk in deze zaak zijn:
1. Dat de Maddens doctrine veel eerder te voorschijn zal komen dan velen - ook overtuigde Vlamingen - verwacht hadden. Niet alleen de federale regering, maar ook die van Wallonië en zeker die van het Brusselse gewest zullen op droog zaad zitten op een ogenblik waarop Vlaanderen (hopelijk) weer schuldenvrij zal zijn.
2. Dat 400 miljoen (en zelfs één miljard) nog altijd maar een klein stukje is van de minstens 25 miljard euro die de federale regering moet vinden om tegen 2015 het gat in de begroting dichtgereden te krijgen. Het lijkt dan ook eerder maar om een test te gaan.
3. Dat Wallonië geen geld heeft om de federale regering bij te springen, maar wel 200.000 euro zal moeten betalen aan ontslagnemend frauderend minister Donfut én zo'n 530.000 euro aan eveneens ontslagnemend Waals kamervoorzitter José Happart, broer van Jean-Marie, directeur van het circuit van Francorchamps, dat zopas nog een verlies van 4 miljoen euro incasseerde op haar laatste "grand" prix. Allemaal leden van de partij die het zo schandalig vindt dat de banken bonussen blijven uitbetalen.
4. Dat in heel de aan de gang zijnde discussie trouwens met geen woord gerept wordt over de vergrijzing, die vanaf 1012 harder dan ooit zal toeslaan en waarvoor feitelijk geen cent is opzij gelegd (het zilverfonds kan alleen in werking treden als de staatsschuld onder de 60% ligt van het bbp, wat België nooit zal meemaken). Het is niet voor niets dat curator Van Rompuy beslist heeft zich in 2011 niet meer kandidaat te stellen. De grijze muis zal dan de ratten volgen die nu al het zinkende schip aan het verlaten zijn.
Na ons de zondvloed!
|
