Zoals verwacht en zoals ikzelf ook al meldde in mijn blog van 30 september (Oorlog & diesels’) is Rusland zich actief gaan bemoeien met de burgeroorlog in Syrië. Een beetje zoals het dat gedaan heeft in Oekraïne. Het verschil met wat ik verwachtte is, dat de ene mogendheid zich niet met bv Syrië en de andere met Irak gaat bezig houden, maar alles door elkaar. Daardoor bestaat het gevaar dat ze straks met elkaar al dan niet opzettelijk in de clinch kunnen gaan en riskeren we daar een derde wereldoorlog in miniatuur. De reden waarom de Russen de alliantie rond de Amerikanen (amper één uur op voorhand) op de hoogte brachten van hun eerste luchtaanvallen had daarmee te maken. Het enige lichtpunt in dit volledig uit de hand uitgelopen intern conflict, is trouwens dat Rusland en de internationale alliantie met elkaar blijven praten.
Even opmerkelijk, maar niet abnormaal, is dat de Russen zeggen IS aan te vallen, maar dat hun bommen vallen in regio’s die niet door IS bezet zijn. Doet zo’n beetje denken aan de luchtaanvallen van Turkije op IS, daar waar die in werkelijkheid tegen de Koerdische PKK gericht waren. Zo viseert men in de eerste plaats de gematigde rebellen, terwijl de echte slechteriken grotendeels ongemoeid gelaten worden. Dat geeft iedereen een reden om Syrië te bombarderen. Als dat zo doorgaat schiet er van dat land straks helemaal niets meer over en riskeert de vluchtelingenstroom richting Europa alleen maar toe te nemen.
Tenslotte is het klaar en duidelijk, dat men ook de dag van vandaag geen oorlog kan winnen met alleen een luchtmacht en zonder grondtroepen. De internationale coalitie bombardeert nu al een jaar het Iraakse grondgebied in handen van IS, maar heeft er zo goed als geen meter vooruitgang geboekt op het terrein. Dat zal in Syrië niet anders zijn, zeker niet als de enige grondtroepen die op wie de coalitie kan rekenen – de Koerden – door de Turkse luchtmacht geviseerd blijven. Er loopt nu een gerucht dat Iran bereid zou zijn grondtroepen te leveren, maar dan zou het deksel wel eens helemaal van de heksenketel, die Syrië geworden is, kunnen zijn. De vraag wordt dan hoe de Soennieten, die wereldwijd toch bijna 90% van de moslims vertegenwoordigen, dat gaan blijven slikken. Eerst zijn ze in Irak, waar ze maar een minderheid waren, de macht kwijtgeraakt en nu riskeren ze in Syrië het onderspit te gaan delven, alhoewel ze daar 65% van de bevolking uitmaakten…
|