De heer Bart Sturtewagen, hoofdredacteur van de zichzelf kwaliteitskrant noemende De Standaard, vindt het ongepast dat het nieuwe stadsbestuur van Aalst zinnens is een schepen van Vlaamse aangelegenheden aan te stellen. Dit laatste gebeurt nu al in de Vlaamse Rand, maar iedereen weet dat de verfransing momenteel al een heel eind verder dreigt uit te deinen. Heel wat vreemdelingen, vooral afkomstig uit Afrika, die Frans als eerste of tweede taal hebben, ontvluchten het chaotische Brussel en vestigen zich in Vlaamse dorpen en steden die een goede openbare verbinding hebben met de hoofdstad. Onze gemeenten zijn veiliger, properder en een stuk goedkoper. Keerzijde van de medaille is, dat de meeste van die mensen - al dan niet legaal in dit land - er niet aan denken te communiceren in de taal van de regio waarin ze terecht komen. In de Rand hebben we gezien tot wat dat leiden kan. In Liedekerke, een dorp/stad halfweg tussen de Rand en Aalst, waar Ètienne Schoupen burgemeester is/was, heeft men reeds een veelvoud van de Aalsterse immigranten en kan men erover mee spreken. Dat gaat zover dat een plaatselijk notaris daar onlangs verklaarde de laatste tijd meer Franstalige dan Nederlandstalige akten te moeten verlijden. Kan dat allemaal zomaar? En dan vindt onze journaille dat wij ons daar niet tegen zouden mogen verzetten. Het is net alsof dat bijvoeglijk naamwoord 'Vlaams' er steeds teveel aan is. Vergeten we trouwens niet, dat de Vlaams-Brabantse gemeenten eerder dit jaar een charter hebben ondertekend waarin ze zich ertoe verbinden het Vlaamse karakter van hun gemeente te vrijwaren. Als een gemeente denkt dit te moeten doen via een speciaal daarvoor bestemde schepen, dan zij het zo en heeft een hoofdredacteur van een krant zich daarmee niet te bemoeien. De echte reden van Sturtewagens ongenoegen is trouwens iets anders. De schepen die in Aalst waarschijnlijk de job van Vlaamse aangelegenheden zal krijgen, heet Karim Van Overmeire, een ex-VB'er die een tijd geleden de partij van Dewinter de rug heeft toegekeerd. Net zoals de politiek-correcten allergisch zijn voor alles wat Vlaams klinkt, blijven VB-ers blijkbaar tot de zoveelste generatie pestlijders die moet gemeden worden. En er zich dan maar over verbazen dat journalisten, na de politici, de categorie van mensen is die het minst geloofd worden...
Dat het niet goed gaat met de economie is momenteel geen nieuws meer. Wereldwijd is er nog wat vooruitgang omdat de economieën in de opkomende industrielanden nog steeds blijven groeien. In de States gaat het iets beter, al weet men niet of dat te maken heeft met het soepeler systeem van werken aldaar ('hire & fire') of met de komende presidentsverkiezingen. In Europa gaat het echter helemaal niet goed en worden de streefcijfers regelmatig bijgesteld, naar beneden toe. We maken weer een zoveelste Europese top mee, die officieel over de banken gaat, maar waarbij de werkgelegenheid ook een thema is. In eigen land gaat het van kwaad naar erger. Elke dag vallen er ontslagen bij bosjes, ook in de zgz toekomstgerichte industrieën. Sinds begin dezer maand hebben er bij ons al 1.334 mensen hun job verloren, sinds begin september zijn we al aan 3.000. E.e.a. heeft te maken met het feit dat het regime van technische werkloosheid zijn limieten heeft bereikt. Met die maatregel konden bij ons heel wat banen op 'hold' worden gezet, in de hoop op betere tijden. Nu men echter weet dat de heropleving niet voor morgen zal zijn, wordt de piste van de tijdelijke werkloosheid verlaten en vallen er dan inderdaad massale ontslagen. Dat is de (juiste) officiële versie vanuit de economie en de zakenwereld, niet vanwege die eerste minister die de wereld ons benijdt. Die is op de Europese top gaan vertellen dat het in Europa zo slecht gaat door de opkomst van wat hij noemt 'populistische, separatistische en extremistische partijen'. Il faut le faire! Als er al verantwoordelijken zijn voor de huidige slechte gang van zaken in Europa, dan zijn het de vertegenwoordigers van de klassieke, traditionele partijen die tot nu toe de meeste Europese landen bestuurd hebben, ('mismeesterd' is een betere term). De opkomst van allerlei nieuwe partijen is het gevólg van het slechte beheer in heel wat Europese landen, niet de oorzaak. Als Di Pippo tegen 2014 geen betere argumenten vindt, dan kan hij beter tijdig opstappen. Dat laatste geldt trouwens ook voor zijn gelijkgezinde collega in Parijs, die de zgz 'rijkentaks' door het Franse parlement heeft gekregen. 'Het is maar een tijdelijke maatregel, voor twee jaar', aldus premier Hollande, 'Binnen twee jaar is de crisis immers voorbij'. Die noemt men daar 'Monsieur Normal'...
Groot nieuws gisteren: Croo'tje, die maandag nog bij hoog en laag gezworen had burgemeester van Brakel te worden, neemt nu de plaats in van Quicky als minister van Pensioenen in Pippo's rariteitencabinet én als onderhandelaar bij de zoektocht naar nog maar eens 4,5 miljard extra euro's om de gaten in de begrotingen van dit jaar en het volgende te dichten. Helemaal juist is bovenstaande niet, want - naar hijzelf voor de micro's vertelde - zou hij in Brakel 'titelvoerend burgemeester' worden. Dat betekent dat een van zijn schepenen voor hem daar de kastanjes uit het vuur moet halen, zoals dat bv ook gebeurt in het Bergen van Di Rupo. 'Noblesse oblige', zullen we maar zeggen, om het in de huistaal van de Decroo's te houden. Nu, ja, ze doen maar, al blijft het raden hoe men al dat nieuwe geld zal vinden zonder nog maar eens nieuwe belastingen te heffen. Dat laatste kunnen de liberalen - en zeker de Vlaamse - zich echter niet meer permitteren. Anderzijds zie ik Alexandre, zoals ze hem thuis noemen, zo maar niet voor een tweede keer de stekker uit een regering trekken. De vraag blijft dan, wat voor alternatief hij en zijn Vlaamse mede collaborateurs zullen hebben, mocht blijken dat er niets anders op zal zitten dan toch maar nieuwe belastingen te heffen. Dan geraken ze het etiket van 'belastingregering' helemaal niet meer kwijt en jagen ze de laatste blauwe kiezer in 2014 naar de concurrentie. Wat ik persoonlijk trouwens het opmerkelijkste vind aan deze blauwe ministeriële carrousel, is het feit dat Turtelboom voor één keer eens niet verder omhoog is gevallen. Ik zag haar al vice-premier worden. Zou men eindelijk ook in eigen rangen hebben ingezien dat het mens al lang boven haar soortelijk politiek gewicht zit of hebben ze daarvoor moeten wachten tot ze in Antwerpen op een 'bec de gaz' liep?
Ik heb me al eens uitgelaten over de krabbenmand die de stadspolitiek in Turnhout is, maar in buurstad Mechelen lijkt het al niet veel beter. In tegenstelling tot Turnhout, waar de dienstdoende CD&V burgemeester Stijnen zo goed als zeker niet op die plaats terugkomt, blijft in Mechelen Bartje Somers, de vroegere 'his master's voice' van Verhofstadt, de lakens uitdelen. De vraag is maar: met wie? Dat blijft nl onzeker, al ziet het er steeds sterker uit met wie het niét zal worden: met de SP.a van Caroline Gennez. Als dat bewaarheid wordt, maakt de vroegere socialistische coming woman wel een dramatische teruggang mee. Het begon allemaal zo mooi, toen de jonge Caroline door toenmalig wonderman Stevaert als een soort missionaris vanuit Limburg naar Mechelen werd gezonden om die stad eens te veroveren. Dat was ergens in 2003 en - waarschijnlijk om het toen onbekende wicht wat meer gewicht te geven - werd ze meteen bevorderd tot vice-voorzitter van de partij én senator. In 2004 werd ze Vlaams parlementslid en kreeg ze er weer een hogere functie bij, nl die van fractieleider. En toen Vande Lanotte zich verslikte in zijn gooi naar het zgn 'kanselierschap' en met zijn staart tussen zijn benen de aftocht moest blazen, gaf hij Gennez de opdracht zijn taak als voorzitter van de partij over te nemen. Dat bleek een vergiftigd geschenk te zijn bij een partij die sindsdien de ene nederlaag na de andere moest incasseren. Ook de defenestratie van 'Brouckie' werd haar kwalijk genomen, maar bij de laatste regeringsvorming hoopte zij, wellicht als compensatie van haar afstand van het voorzitterschap, toch op een federaal ministerschap. Groot was de ontgoocheling, toen bleek dat ze gepasseerd werd door Monica De Coninck, een nieuweling in dat vak die niet eens verkozen was. Gennez verdween toen even uit de spotlichten, met als troost dat ze toch nog steeds schepen was bij de stad Mechelen. Waarschijnlijk komt ook daar nu een einde aan. 'Sic transit gloria mundi', om het nog maar eens met De Wever te zeggen. Vrij vertaald: terug naar af. Het zou niet helemaal fair zijn Gennez na te trappen. Ze is het product én het slachtoffer geworden van een meedogenloze rode politiek, die in Vlaanderen de belangen van zijn eigen mensen ondergeschikt maakt aan die van de Waalse marxistische zusterpartij, dé reden waarom de partij in Vlaanderen ook achteruit blijft boeren. Ze is daarbij ook niet moeders mooiste en heeft geen stem die tot de verbeelding spreekt. Maar de reden van haar politieke teloorgang moet ze wel in eigen rangen gaan zoeken.
Ik vraag me al een paar dagen af, of ik überhaupt nog iets zou schrijven over de gemeenteverkiezingen. Wat kan ik nog toevoegen aan de tsunami van nieuws en nieuwtjes waarmee onze media ons al enige tijd overspoelen en waarvan geen einde schijnt te komen? Toch even een poging om nog iets min of meer origineels te vinden. Om te beginnen tonen zelfs deze lokale verkiezingen aan, dat wij in een land met twee werelden leven. In Wallonië waren het inderdaad lokale verkiezingen, in Vlaanderen zijn ze boven dat niveau uit gestegen en stonden ze in het teken van 2014, wanneer de moeder aller verkiezingen (voor Vlaanderen althans) er aankomt en waarvoor de campagne nu al begonnen is. Vlaanderen en Wallonië zijn twee aparte landen, die steeds verder uit elkaar groeien, niet alleen qua politieke ingesteldheid en visie, maar ook qua richting. Wallonië wordt steeds linkser, Vlaanderen steeds rechtser. Het etiket 'Belgisch' spreekt alleen nog tot de verbeelding van de supporters van de nationale voetbalploeg. Een ploeg die - nota bene - nog in hoofdzaak wordt rechtgehouden door halve en hele ex-Afrikanen... Een tweede opmerkelijk feit is de heisa die men maakt omdat hier en daar een partij, die in de gemeente de meeste stemmen behaalde, toch niet de burgemeester kan leveren, omdat de verenigde oppositie er in slaagt de meerderheid te halen. Dat noemt men elders democratie, hier schijnt men dat niet meer gewend te zijn. Hier moet gefoefeld worden, uitzonderingen worden gemaakt, veto's gesteld, grendels en evenwichten worden nageleefd. De democratische meerderheid is 50+1. Dat zijn we blijkbaar vergeten en zo komt het dat Vlamingen in dit land lijdzaam blijven ondergaan dat men hier met 51% geen meerderheid heeft, zelfs niet met 60%, zoals dat op federaal vlak gebeurt. Gelukkig geldt dit (nog) niet op gemeentelijk niveau. Ik zie trouwens niet in waarom men zoveel misbaar zou maken omdat bv een Stefaan Declerck op die manier aan de kant is gezet. De toekomst hoort de quicky's, niet de watjes. Ik verkneukel me er ook in dat tante Laurette het in Schaarbeek weer niet gehaald heeft. De rode furie (ik zal maar beleefd blijven) had zes jaar geleden een fictief officieel adres genomen in de ezelsgemeente, de meest bevolkte van het Brusselse gewest, om daar eens snel burgemeester te worden (haar vast adres heeft de proletaria in Lasnes, de duurste gemeente in Wallonië). Het strafst van al is echter de onttroning van de imam van St. Jans Molenbeek, Philippe Moreaux. Flup Moustache, 72 en getrouwd met een moslima van 36 werd na twintig jaar nurgemeesterschap door de verenigde oppositie afgezet. Inch Allah! Tenslotte zou ik bij de lijst van de verliezers er nog eentje willen vermelden die dacht dat ook voor hem de 'sky the limit' was: Jean Jaques De Gucht, zoon van. Speciaal verhuisd naar Aalst om het daar eens te gaan regelen, werd zijn lijst er weggespoeld door de N-VA, die daar werd aangevoerd door een ex-liberaal die voor J-J plaats had moeten ruimen. Hopelijk komt hiermede een einde aan de politieke incest die nepotisme heet en die al te lang in Vlaanderen hoogtij viert.
Di Rupo mag zich dan al kwaad maken, omdat men hem vanuit de ondernemerswereld een marxist heeft genoemd, praten alleen zal hem van dat imago niet afhelpen en als hij op zijn daden moet beoordeeld worden, is zijn regering inderdaad een van meer belastingen en minder besparingen. En het wordt nóg erger, nu België zich afgelopen week heeft aangesloten bij een club van elf E.U.-landen die de zgz Tobin taks willen invoeren. Dat 'aansluiten' is eigenlijk niet correct, want deze regering had al langer besloten dit te willen doen. Het kan nu pas verwezenlijkt worden, omdat minstens negen landen eraan mee moesten doen. Het zijn er zelfs elf geworden. De Tobin taks is er een op de aan- en verkoop van aandelen, die 'slechts' 0,1% zal bedragen en 0,01% voor de zgn 'afgeleide producten'. Het sop lijkt de kool niet waard, ware het niet dat - gerekend aan de huidige transacties - zelfs zo'n kleine percentages ervoor zullen zorgen dat zakenwereld en economie jaarlijks meer dan 50 miljard euro (!) extra zullen moeten afdokken. Het lijkt dan ook meer dan waarschijnlijk dat vooral de zgn coördinatiecentra, die nergens zo massaal aanwezig zijn als in België, die dagelijks enorme geldstromen binnen Europa regelen en nu riskeren die Tobin taks zelfs twee keer te moeten betalen, zich zullen verplaatsen naar landen die niét meedoen. In de eerste plaats denkt men dan aan Groot-Brittannië (de Londense 'city'), maar deze keer moet men het zelfs zover niet gaan zoeken. Nederland en Luxemburg doen nl ook niet mee. Onze coördinatiecentra, die het al moeilijk hadden met het recente verlagen van de notionele interestaftrek, zullen in onze niet participerende buurlanden met open armen ontvangen worden. Bij ons zal er in eerste instantie een betrekkelijk klein aantal jobs verloren gaan, op lange termijn zou het wel eens een financieel bloedbad kunnen worden. Zo'n Tobin taks kan in een modaal coördinatiecentrum nl oplopen tot enkele tientallen miljoenen per jaar. Het zal er voor Di Rupo en zijn trawanten niet eenvoudiger op worden om dat aureool van marxisme kwijt te raken. Men innige deelneming trouwens aan onze zgz liberale partijen die dit spelletje beurssnijden moeten meespelen.
Er is zopas een nieuwe studie verschenen, van het Leuvense onderzoeksinstituut Vives, over de stilaan beruchte geldtransfers die Vlaanderen teisteren en ons elk jaar miljarden euro's armer maken. 'Het Genoom van de Geldstroom', zoals het rapport heet, maakt dat we er zeker niet vrolijker op zullen worden. Bij de officiële Belgische statistieken wordt brutaal eerlijk toegegeven, dat die geldstromen er zijn en - zegt men - dat ze ergens tussen de zes en de zeven miljard euro liggen. Dat is een even brutale leugen en dat weten wij al sinds het Warande manifest van 2005. Volgens de nieuwe studie van Vives kan het nóg erger. Naargelang het jaar - er zijn schommelingen - kan het zelfs gaan tot liefst zestien miljard! De belangrijkste reden tot die kostenexplosie komt van de sociale zekerheid waarin, met uitzondering van de kinderbijslag de kosten van alle subcategorieën zijn toegenomen. Het verschil tussen de officiële statistieken enerzijds en die van Warande en Vives anderzijds is, dat men in de officiële cijfers gen rekening houdt met de intrestlasten op de staatsschuld, die zo goed als volledig door Vlaanderen wordt betaald. De andere regio's zeggen frisch und fröhlich dat ze daarvoor geen geld hebben en dat wordt door onze Vlaamse 'volks'vertegenwoordigers van de traditionele partijen zomaar geslikt. Het is bijna meewarig te moeten vaststellen, dat de Vlaamse regering bijna wanhopig op zoek moet naar honderd miljoen euro om haar budget in evenwicht te houden, terwijl juist dat budget in evenwicht houden ervoor zorgt dat Vlaanderen jaarlijks 12 tot 16 miljard zomaar weggeeft. En weggeven is het juiste woord, want dat geld wordt zo goed als niet geïnvesteerd, maar ten dienste gesteld van het PS-cliëntelisme in Wallonië. Opgesoupeerd, zeg maar. Daar houdt het trouwens niet mee op. De Belgische staatsschuld blijkt nl hoofdzakelijk in Wallonië te worden opgebouwd, maar het is Vlaanderen (en in veel mindere mate ook Brussel) dat daarvoor moet opdraaien. Wallonië in het algemeen en de PS in het bijzonder hebben er alle belang bij dat de belastingen verhogen en de besparingen afnemen. Hoe armer België wordt hoe meer geld Wallonië krijgt. In de huidige situatie is Vlaanderen een betaler, terwijl het een ontvanger zou moeten zijn. Is Vlaanderen een minderheid, terwijl het een meerderheid is. Probeer zoiets maar eens te verkopen in het buitenland. Ze verklaren ons gek.
Waarschijnlijk zal er hier en daar wel iemand gedacht hebben dat ik, na mijn operatie, in de lappenmand gevallen ben. Niets is minder waar. Mijn PC liet het woensdagmorgen afweten. De harde schijf had het, na meer da negen jaar, begeven. Dat euvel is nu hersteld en ik blog nu op Windows 7. Gelukkig blijft er nieuws genoeg, ook al is het enkele dagen oud. De problemen van vandaag in dit land waren ook al de problemen van gisteren en zullen, jammer genoeg, ook die van morgen blijven. Neem nu dat van de vergrijzing, waarover deze week sprake was. Volgens de studiecommissie voor die vergrijzing zullen de Belgische pensioenen straks onbetaalbaar worden. En weten dat we hier zowat de laagste pensioenen van heel West-Europa kennen. Hoe kan zoiets nu? In alle landen die te lijden hadden van de Tweede Wereldoorlog, was er na die oorlog een babyboom. Die werd later gevolgd door een babytekort als gevolg van enerzijds de reactie, anderzijds door het ontdekken en verspreiden van de anti-conceptiva. Iedereen wist dus reeds dertig, veertig jaar geleden dat er een massale vergrijzing én een ontgroening op ons afkwam. In alle landen zijn daarvoor maatregelen getroffen, behalve bij ons. Zelfs het motto van Dehaene: 'ik pak de problemen aan wanneer ze zich voordoen', werd niet meer toegepast. Verhofstadt had het te druk met zijn 'actieve welvaartstaat'. Zelfs een column van de heren Frank Vandenbroucke en Vande Lanotte, die ervoor waarschuwde, werd weggewuifd. Over 'Brouckie' gaan we het niet meer hebben. Zij eigen partij heeft hem ondertussen uit de politiek gepest. Die Vande Lanotte was het ogenblik van dat blog echter minister van Begroting, net zoals hij dat nu ook weer is. Hij moest over die pensioenen geen column schrijven, maar er iets aan doén. Dat heeft hij niet gedaan en doet hij ook nu niet. Hij heeft het waarschijnlijk te druk met Electrabel... Vergeten we ook niet dat alle ministers van Pensioenen die vóór Quicky kwamen, allemaal socialisten waren, achttien jaar lang. Als het met onze pensioenen nu mis loopt dan zijn zij daar in de eerste plaats voor verantwoordelijk. Tenslotte nog dit: Quicky zou eind vorig jaar een pensioenhervorming hebben doorgevoerd, door o.m. de pensioenleeftijd op te trekken tot 62 jaar. Het financieel effect daarvan bedraagt, ocharme, 0,3% van het bbp. Net zoals alle andere zgz hervormingen waarop de Sinterklaasregering van Di Rupo zich beroept, is ook deze alleen maar knip en plakwerk, wat gerommel in de marge waarmee niets wordt opgelost, alles alleen maar ingewikkelder wordt, in de hoop dat de burger het bos niet meer ziet door de bomen.
Het beste verhaal van het voorbije weekeinde kwam van het congres van de Vlaamse Federatie van Beleggers (VFB). De aanwezigen, die in deze barre ondernemerstijden mogen bewonderd worden voor hun moed om er toch mee door te gaan, kregen er een brief van Elio Di Rupo voorgelezen door hun voorzitter Paul Huybrechts. In deze brief, die door Huybrechts 'constructief' werd genoemd, stak Di Rupo de beleggers een hart onder de riem, waardoor er een golf van opluchting door de goed gevulde zaal ging. Lang duurde dat enthousiasme echter niet, want de brief bleek nep te zijn en de droom werd weer een nachtmerrie! Dat laatste laat duidelijk zien, dat het ongenoegen en de frustratie t.o.v. de huidige federale regering, die nu op dat niveau heerst, eerder nog zal toenemen. Vergeten we even niet dat de VFB nu niet direct een Vlaamsgezinde troep is. Maar ook bij hen heerst tegenwoordig het gevoel dat het de Waalse PS is die in de regering Di Rupo de dienst uitmaakt. 'Beleggen', aldus een van de sprekers, "is politiek geworden. Vroeger volgden wij het reilen en zeilen van de bedrijven en de economische conjunctuur, nu moeten we constant het regeringsbeleid analyseren. Als ze zo voortdoen, is het over twee jaar gedaan met België". Er is dus nog hoop voor de flaminganten. Wat dat laatste betreft, blijft er ook nog steeds hoopgevend nieuws komen uit Catalonië, waar men het echt schijnt te menen. Tijdens de 'classico', het voetbaltreffen tussen Barça en Real Madrid, schreeuwden de toeschouwers in het propvolle Nou Camp stadion (nota bene: het grootste ter wereld met bijna 100.000 plaatsen!), allemaal samen 'independencia!' (onafhankelijkheid) en dit op het ogenblik dat de match exact 17 minuten en 14 seconden oud was, daarmee verwijzend naar de datum van 1714, het jaar dat Catalonië zijn onafhankelijkheid verloor. Een onafhankelijkheid die de Catalanen nu terug willen, zoals ik ook al aanstipte in mijn blog van 3 dezer ('de confederale onafhankelijkheid'). Il zie het in Vlaanderen nog niet direct gebeuren. Mocht dat ooit wél het geval zijn, dan mogen we niet vergeten roepen te starten na 13 minuten en twee seconden (doordenkertje)...
Ik schreef hier al enkele keren dat de federale regering geen poot meer uitsteekt vóór de verkiezingen van 14 oktober*. Dat is niet helemaal correct. Vorige week heeft minister zonder financiën Vanackere (CD&V, ACV strekking) immers nog enkele honderden miljoenen gevonden om het te verwachten vergrote gat in de begroting te helpen dichten. Hij is dan op het lumineuze idee gekomen een gedeeltelijk inning te houden van de eindbelasting op de pensioenverzekeringen. Daarvan zou zogezegd niemand schade ondervinden, maar dat klopt niet. Dat soort 'kapingen' kennen we nl al van in de paarse overheersing en kan gerust gelijk worden gesteld met het toenmalig overnemen van pensioenfondsen en de beruchte sale & lease back operaties van de heer Vande Lanotte, ook nu weer zgz verantwoordelijk voor de begroting. Dit is zelfs geen vestzak/broekzak, zoals Vanackere wil doen uitschijnen, maar diefstal t.o.v. de toekomstige regering(en) en dus ook t.o.v. de toekomstige belastingsbetalers. Alhoewel er bij deze transactie sprake is van 600 miljoen euro, houdt de federale regering er op het scheiden van de markt 'slechts' 200 miljoen aan over. Datzelfde bedrag is ze ondertussen weeral kwijt geraakt in een zoveelste Dexia schuldenafbetaling (of hoe je het ook wil noemen). Om de Luxemburgse dochter BIL (banque international de Luxembourg) te kunnen verkopen, moest Dexia nl ongeveer datzelfde bedrag nl bij op tafel leggen. Zoals wij dat vroeger zegden: 'eerste gewin, kattengespin'. --- * I.v.m. de komende verkiezingen nog dit interessante nieuws. In navolging van de VRT is ook VTM, de cafézender uit Nossegem, samen met het tegenwoordig ook al linkse Nieuwsblad van Liesbeth Van Impe, begonnen met een soort stemtest. De hoofdredacteur van 't Pallieterke deed daar voor de lol eens aan mee en stuurde zijn mening over e.e.a. door. Hij kreeg als antwoord, dat zijn mening het dichtst aansloot bij de ... SP.a! Om maar te vertellen wat voor flauwe kul er dezer dagen verkocht wordt om de zendtijd vol te krijgen. Voor de lezers, die me aanraadden deze week niet teveel Tv te kijken, heb ik trouwens ook een geruststelling. Sinds het heengaan van mijn vrouw zie ik op Tv alleen nog het nieuws en - heel soms - Terzake, als dat iets heeft dat bij het nieuws aansluit. Voor de rest is het klassieke radio.
Vooreerst mijn dank voor alle lezers die me het beste toegewenst hebben bij mijn operatie. Die is inderdaad exact gelopen zoals men mij verteld had. Vrijdagmorgen binnengegaan, enkele controles (hart, longen, bloed), de operatie en daarna met enkele baxters terug naar de kamer. Er was zaterdag een klein probleempje toen de afvoersonde verstopte door een bloedklontertje, maar dat werd meteen gecorrigeerd (ik kreeg daarna wel een prik tegen flebitis). Zondagmorgen ging de sonde eruit, veel water drinken en toen bleek dat ik weer normaal kon plassen, mocht ik naar huis. Nu even kalm houden, over drie weken een eerste controle en dan zien we wel. Buiten enige pijn bij het plassen, een gevolg van het plaatsen van de sonde, voel ik me helemaal niet ziek of zwak, wel eerder opgelucht. --- In het ziekenhuis heb ik even Tv gekeken, de zevende dag, het debat tussen enkele Antwerpse politiekers. Telkens Annemans (VB)- het woord nam begon iedereen hem te onderbreken, zoals men dat zowat met alle Vlaams-nationalisten pleegt te doen (moderator inbegrepen). 'Hou op met dat roepen', zei Annemans, 'of ik stap op'. En ze zwegen! CD&V'er Heylen had het over enkele tientallen hectaren bedrijfsruimte die er in de haven bij zou komen. Wat heeft men daar aan als men er niet bij of weg van kan geraken zolang het verkeersprobleem niet is opgelost? En dan nog een echt gebeurde mop in Brussel. Daar komen PS en SP.a samen op. In totaal 48 kandidaten, waarvan 2 (twee!) Vlaamse: e.o.a. dame op nr 8 en onderwijs Smetje als lijstduwer. Nee, dit is de mop niet, die komt nog: Bertje Anciaux kreeg op die lijst geen plaats omdat rode kop Thielemans vindt dat hij te Vlaams is!
Sinds begin februari 2006 heb ik elke dag een blog geschreven. Met die van het jaar daarvoor erbij, toen ik nog niet elke dag schreef, ben ik aan nr 2151 gekomen. In mei van dit jaar zag het er even naar uit, dat ik er een paar dagen tussenuit zou zijn, toen ik buitenlandse vrienden op bezoek kreeg. Die bleven 's morgens echter lang genoeg uitslapen zodat ik de kans kreeg toch mijn artikels te schrijven. Voor de volgende dagen zal dat echter niet mogelijk zijn. Vrijdagmorgen word ik verwacht in het H.Hartziekenhuis in Lier voor een prostaatoperatie. De oude mannenziekte, zeg maar. Ik had al jaren last van een overactieve blaas door het vergroten van mijn prostaat, maar heb dat tot nu toe zonder medicatie onder controle kunnen houden. Daar dit echter steeds problematischer werd, moest ik nu kiezen tussen dure medicamenten - die niet worden terugbetaald door de ziekenkas - of een operatie. Ik heb voor dat laatste gekozen. Een prostaatoperatie is trouwens niet meer zo erg als enkele jaren geleden. Het gaat nu met microchirurgie, een soort kijkoperatie, waarbij slechts twee kleine sneetjes gemaakt worden. Als alles een beetje normaal verloopt, ben ik zondagavond weer thuis. Ik kan zelfs met mijn eigen wagen naar het hospitaal en er zondag zelf mee terug naar huis rijden. Daarna zal ik wel een revalidatieperiode hebben van twee maanden, maar dat zal - hopelijk - geen invloed hebben op mijn blogactiviteit. Misschien zal ik er dan zelfs meer tijd voor hebben.
Elio di Rupo is de laatste tijd niet meer uit het nieuws weg te slagen. Eerst ging hij naar de Verenigde Naties in New York de hele wereld vertellen hoe het verder moet. Tussendoor vertelde hij daar dat België de islamofobie veroordeelt. Dat werd niet overal even gunstig onthaald. Pippo wil dus niet dat er bij ons met de islam gespot wordt, terwijl dit blijkbaar niet geldt voor onze andere godsdiensten, de rooms-katholieke in de eerste plaats. Islamofobie is een term die werd uitgevonden door islamextremisten en door deze kerels misbruikt wordt. Die hoort niet thuis is het discours van een Belgische eerste minister. Hij zou trouwens beter in zijn achterhoofd houden dat bij diezelfde extremisten nog andere fobieën circuleren, zoals die tegen de 'andersgeaarden' zoals hijzelf. Pas terug in België was hij ook gastspreker op een congres van de Europese socialistische partijen, waar hij ging vertellen hoe goed hij hier bezig is. Probleem daarbij is, dat hij hier helemaal niet bezig is. Tenminste toch niet met wat van een eerste minister verwacht wordt. Een begroting tijdig indienen bv, zoals uitdrukkelijk gevraagd is door Europa. Dat blijkt niet te kunnen, omdat mijnheer Di Rupo, zoals trouwens het gros van zijn regering, ook verkozen wil worden bij de komende gemeenteraadsverkiezingen. Om dat te bereiken schijnen alle middelen goed te zijn. Ook de deelname aan een wielerprijsuitreiking waarbij hij geflankeerd wordt door twee als travestieten spelende acteurs, waardoor hij zich dan nog voor de Tv camera's laat kussen. Misschien omdat hij wist dat het toch mannen waren... Dit is toch geen politiek meer, dit is commedia dell'arte met in de hoofdrol Pippo il Pagliaccio.
Wij, Vlamingen, klagen terecht al vele jaren, dat we elk jaar zo'n twaalf miljard euro moeten afstaan om Wallonië boven water te houden. Volgens de akkoorden waarmee de regering Di Rupo is tot stand gekomen, zou deze situatie nog duren tot 2020 en pas vanaf dan in tien jaar afgebouwd worden. En als we dat niet geloven, zullen ze ons wel wat anders wijsmaken, maar dan pas in 2020. Als men ziet wat de Vlaamse regering tegenwoordig moet doen om honderd miljoen extra te besparen op de eigen medewerkers, alleen maar om die sacrosancte begroting toch maar sluitende te houden, terwijl we elk jaar twaalf miljard weggeven, dan kan men terecht afvragen waarmee we bezig zijn. Wat als Vlaanderen straks effectief geld tekort komt? Zoiets kan sneller voorvallen dan men zou denken. Kijk maar wat er met Catalonië gebeurd is. Catalonië is het rijkste gewest van Spanje. Het draagt, met zijn 7,4 miljoen inwoners, jaarlijks geen twaalf maar zestien miljard af voor de armere Spaanse regio's. Dat Catalonië zit momenteel zelf op zijn tandvlees en heeft de centrale regering in Madrid vijf miljard euro gevraagd om de lopende rekeningen te kunnen betalen. In feite, zegt het terecht, is dit geen echte steun, maar vraagt de regio gewoon een deel van zijn eigen geld terug. Of het dat zal krijgen is nog helemaal niet zeker en als reactie daarop heeft de Catalaanse minister-president de regionale verkiezingen met twee jaar vervroegd en zullen die nu op 25 november van dit jaar al plaats vinden. Deze verkiezingen zullen noch min noch meer een verkapt referendum voor onafhankelijkheid zijn (iets wat wettelijk in Spanje niet mag, evenmin als hier bij ons), waarbij de Catalaanse nationalisten het meer dan waarschijnlijk zullen halen. De betoging van meer dan één miljoen(!) Catalanen op 11 september jl was daarvan al een voorproefje. Voor ons, Vlamingen, wordt dit een interessante zaak, want onafhankelijk worden zal in Spanje (en evenmin in België) niet zó maar gaan. Er zal politiek en juridisch heel wat bij komen kijken en, als puntje bij paaltje komt, zal het officiële Spanje, of wat daarvan zal overblijven, ook zijn toestemming moeten geven om Catalonië lid van de E.U. te laten worden, wat ver van zeker is. In elk geval kunnen wij hier heel wat leren uit de verdere ontwikkeling van deze Spaanse situatie en uit de eventuele fouten die ermee gepaard zouden kunnen gaan. We hebben daarenboven nog even de tijd, tot juni 2014, om zelf een verkiezing mee te maken die eveneens het effect van een referendum zou kunnen krijgen, zeker als de economische situatie er blijft op achteruitgaan. Tenslotte blijft er nog altijd de tussenoplossing van het confederalisme, of wat ervoor moet doorgaan en kunnen we best de wijze raad opvolgen van grondwetspecialist Robert Senelle, die in het boek van Annemans en Utzi ('De ordentelijke opdeling van België') stelt dat 'als België onbestuurbaar zou worden, het Vlaamse parlement Vlaanderen moet uitroepen tot deelstaat van het federale België. Dat is democratisch volledig legitiem, want het Vlaamse parlement, verkozen om Vlaanderen te besturen, is de uitdrukking van het Vlaamse volk'. Mochten de V-partijen in 2014 in het Vlaamse parlement de volstrekte meerderheid halen, dan is er geen enkel beletsel meer om dat te doen en zullen we zo een eerste stap gezet hebben naar de onafhankelijkheid. Dat die er dan nog niet meteen zal zijn, zullen we erbij moeten nemen. Ondertussen zou het kunnen dat we e.e.a. hebben bijgeleerd uit de evolutie van de Catalaanse kwestie. Vergeten we trouwens niet dat de Catalanen in Spanje een minderheid zijn, evenzeer als de rebellerende Schotten in het Verenigd Koninkrijk, maar dat wij in België een meerderheid vormen. De enige meerderheid in het democratisch land die het (nog steeds) niet voor het zeggen heeft...
De drukkingsgroepen die er in Antwerpen mede voor gezorgd hebben dat het Lange Wapperproject werd afgevoerd en de Oosterweelverbinding uitgesteld tot - ja tot wanneer? - zijn met een geniale voorstel voor de dag gekomen. Enfin, toch iets dat zij geniaal vinden. Ze zijn zondag gaan picknicken naast het openlucht Middelheim museum, bovenop de Craeybeckxtunnel. Die tunnel werd destijds overkapt en dat is daar een rustige groene omgeving geworden, waar het lawaai van het verkeer dat er onderdoor gaat niet meer te horen is en de uitstoot van de uitlaatgassen via een afzuigingssysteem wordt afgevoerd. Het probleem van het lawaai was daarmee opgelost, dat van de vuile lucht alleen maar verplaatst. Wat Ademloos en StRaten Generaal nu voorstellen, is een stuk Antwerpse Ring van liefst zes kilometer te overlappen. Dat zou, vandaag de dag, zo'n miljard euro kosten, met als enig resultaat het grotendeels wegvallen van het verkeerslawaai rond de Ring. Een nieuw systeem om fijn stof voor 90% weg te halen wordt momenteel ontwikkeld in de universiteit van Graz, in Oostenrijk. Zover zijn we echter nog niet, de kostprijs ervan is nog niet gekend en, wat die ook moge zijn, die zal dan bovenop het nu reeds geschatte miljard komen, mocht die overkapping nu gemaakt worden. En daarmee zijn we aanbeland bij het volgende probleem. Zo'n overkapping kan er alleen maar komen, als men zeker is dat het verkeer in en rond de koekenstad een normale doorstroming zal hebben. Dat is nu niet het geval en wordt zelfs slechter met de dag. Stel eens voor dat er nu een zes kilometerlange tunnel zou liggen waarin het verkeer om de haverklap zou stilstaan. Het blijft dus wachten op een oplossing voor de Oosterweelverbinding of e.o.a. alternatief en het kan nog járen duren alvorens men daaraan kan beginnen. Pas als die er is, kan men gaan praten over een overkapping. Als het meevalt zullen we dan ergens in de jaren twintig zijn. Dromen mag altijd natuurlijk en ik heb het gevoel dat die 'ademloze stRatengeneraals' nog heel wat van die dromen zullen mogen verwerken. Voor wie echter ondertussen verplicht is in of rond Antwerpen te rijden is het geen droom, maar een nachtmerrie.
Zondag 30 september was de dag van de Media. Niet bepaald een sector om vrolijk van te worden en zeker niet in Vlaanderen. Dat het aantal kijkers en lezers blijft dalen, hebben die media dan ook grotendeels aan zichzelf te danken. Neem nu bv Knack, dat een nieuwe hoofdredacteur binnenhaalt die puur links is. Jorgen Oosterwaal, zo heet de man, begon zijn carrière bij De Morgen en was jarenlang hoofdredacteur van Humo. Hij is ook de man die het electoraal zichzelf bewierokend personality-blad 'Patrick'* maakte, tot eer en glorie van de huidige linkse burgemeester van Antwerpen. Het gaat niet zo goed met Knack, het laatste jaar verloor het meer dan 4% aan lezers, maar dan een nieuwe hoofdredacteur overnemen wiens vorig blad bijna 20%(!) verloor, lijkt me geen goed idee. De kans is groot dat het weekblad nog heel wat lezers gaat verliezen. Ikzelf ken er al drie die hun abonnement hebben opgezegd. Die waren al gechoqueerd door het recente non-interview van Bart De Wever en zien het nu helemaal niet meer zitten. Als voorbeeld voor wat Knack te wachten staat, kan ik best verwijzen naar wat de Gazet Van Antwerpen is overkomen. Die zette in de jaren negentig haar Vlaamsgezinde en katholieke hoofdredacteur Luc Van Loon aan de deur en verving hem met rode logeman Luc Rademakers, die de krant werd opgedrongen door Steve Stevaert, die er in het zog van de overname van het Frutje door het Limburgse Concentra de 'Gazet van Janssens' van maakte. Rademakers beloofde de krant enkele tienduizenden nieuwe abonnees, het werden er enkele tienduizenden minder! Ondertussen is Rademakers bij de Gazet Van Antwerpen opgestart ('Na ons de zondvloed') en omhoog gepromoveerd tot hoofd nieuwsdienst van de VRT, dit met de stille steun van minister Lieten, ook zij een protégee van Stevaert. Dus weeral een linkse die mede het mediabeleid in Vlaanderen kan sturen. En daar houdt het niet bij op. De voorganger van Rademakers bij de VRT, Kris Hoflack, is via een ommetje nu hoofd nieuwsdienst VTM. Voor wie het zich niet zou herinneren: Hoflack was de man die indertijd het Vlaams Blok/Belang op de officiële net niet meer aan bod wou laten komen (tenzij het negatief nieuws was). Driemaal raden tot welke strekking die Hoflack behoort... Nu ben ik iemand die niet gemakkelijk gaat schelden (dat laat ik over aan de Jean!), maar - en ik wik mijn woorden - het moeten toch wel stomme oenen zijn die media als Knack, VRT en VTM leiden. Driekwart van Vlaanderen stemt centrum-rechts en zij denken nog steeds dat te ombuigen door aan het hoofd van hun nieuwsdienst een rode diehard te plaatsen. Denken die nu echt daardoor in Vlaanderen meer kijkers cq lezers te krijgen? Het is al lang bewezen dat het voortrekken van linkse partijen en ideologieën in Vlaanderen steeds een omgekeerd effect heeft gehad, gewoon omdat de Vlaming het eigen journaille niet meer gelooft. Ze staan op nummer twee in de rangorde van de niet te vertrouwen personen (ná de politici). Het ziet er naar uit dat dit de eerstvolgende jaren alleen maar zal verergeren.
* 'Patrick' doet me denken aan het vroegere 'Ik, Jan Cremer', maar dat was géén fictie...
Met het probleem van de splitsing van B-H/V zogezegd opgelost door de meerderheidspartijen, met de bereidwillige medewerking van de groenen, zijn we nog niet klaar. Hoe mooi het ook wordt voorgesteld, de splitsing blijft voor commentaren en reacties zorgen. Vooral deze van het gerechtelijk arrondissement is een aanfluiting van elke logica én van de Grondwet. De N-VA heeft daarvoor al een klacht neergelegd bij het Grondwettelijk Hof (de vroegere Raad van State) en krijgt nu een geduchte medestander in de vorm van zowat de hele Vlaams-Brusselse juridische wereld. Dat zijn de balies van liefst 9.000 Vlaamse advocaten, zittende magistraten, rechters en griffiers, allemaal mensen die ter zake weten waarover ze spreken. De oorzaak van dit terechte ongenoegen is, dat de bestaande verhouding 70/30 (Franstaligen/Nederlandstaligen) door het nieuwe akkoord wordt teruggeschroefd naar 80/20. Het gevolg daarvan zal zijn, dat de reeds bestaande grote rechtsachterstand voor de Vlamingen nog zal toenemen, naar schatting met zo'n half jaar gemiddeld. De wachttijd voor bv een behandeling, die nu reeds 16 maanden bedraagt, zal straks 3 jaar duren. Een ander heikel punt is, dat in de toekomst de procureur van het tweetalig gebied Brussel altijd een Franstalige zal moeten zijn, die dus ook baas zal spelen over de Nederlandstalige procureur van het Nederlandstalig rechtsgebied Halle/Vilvoorde. Dit is pure discriminatie. Waar blijft het fameuze centrum van Youssef De Witte, of werkt dat alleen maar als de allochtonen (sorry, Morgen) het slachtoffer zijn? Klap op de vuurpijl is dan nog, dat ook de Vlaamse deelregering slachtoffer wordt van deze gemene bedriegerij, omdat haar rechtszaken zich meestal in Brussel afspelen. En dat alles omdat de Vlaamse meerderheidspartijen waarbij ook CD&V en SP.a, die eveneens in de Vlaamse regering zitten, die laatste staatshervorming zo hebben goedgekeurd. Nu woensdag zou het Grondwettelijk Hof in deze zaak een uitspraak moeten doen. Zien wat het wordt. Dat Hof heeft in elk geval niet het excuus dat het geen uitspraak zou kunnen doen o.w.v. de gemeenteraadsverkiezingen, een dooddoener waarachter zowat de hele Di Rupo regering zich nu verschuilt om toch maar geen onaangename beslissingen te moeten nemen.
In deze rubriek heb ik al meer dan eens mijn ergernis geuit over het ingangsexamen voor (tand)arts, omdat men dat volgens de Belgische wet moet doen, waarbij de Nederlandstaligen verplicht die wet naleven maar de francofonen (weer eens) niet. Omdat het daarenboven in dat examen niet gaat om een test op medische basis en omdat we nu al weten dat we straks met een tekort aan (tand)artsen zullen zitten. Huidige minister van Volksgezondheid Onkelinx zou dan toch eindelijk bereid zijn daarin verandering te brengen, al gaat het voorlopig alleen nog maar om huisartsen, kinderpsychiaters, geriaters en spoedartsen, disciplines waarvoor nu al een tekort is. Men zou daarmee denken dat we eindelijk op het goede spoor zitten, ook al is het feitelijk al te laat want de eerste eventueel verruimde lichting nieuwe (tand)artsen kan er pas komen over zes jaar. Maar dat is zonder Onkelinx gerekend. Zoals dat met onze francofone bewindvoerders wel meer gebeurt (denk maar aan Milquet) maken die zelden zomaar een nieuwe wet en gaat het ook nu weer om een met een dubbele bodem, waarin de francofonen een verborgen agenda hebben. Aan Franstalige kant, waar men geen ingangsexamen inricht, heeft men - vrij logisch - elk jaar een teveel aan artsen en dat teveel wil men nu kanaliseren naar de bovenvermelde disciplines. In Vlaanderen, waar er door het ingangsexamen geen overschot is en eerder een tekort dreigt, haalt deze regel weinig of niets uit. In feite gebeurt hier hetzelfde als destijds, toen Onkelinx minister van Werk was en met het 'Rosettaplan' voor de pinnen kwam. Dat was toen zgz ook voor heel België bedoeld, maar kwam alleen Wallonië ten goede. In dit tweelandenland is het zo goed als onmogelijk geworden nog een wet te maken die kan voldoen aan de steeds verder uiteengaande noden van beide regio's. Vanuit de planningscommissie is er ondertussen ook een alternatief voorgesteld, nl de bevoegdheden van de verpleegkundigen uitbreiden, zodat die meer taken van de artsen zouden kunnen overnemen. Daar is Onkelinx het echter niet mee eens, 'omdat', zegt ze,'er ook al een tekort is in die discipline'. Ook hier zegt ze er echter niet bij, dat dat tekort zich alleen maar situeert in Wallonië, dus niet in Vlaanderen. Als dit voorstel wordt afgewezen, wat waarschijnlijk zal gebeuren, worden de Vlaamse studenten een tweede keer bij de bok gezet. CD&V'er Stefaan Declerck vertelde zopas nog, i.v.m. de steeds groeiende aversie tussen ondernemers en de regering Di Rupo, dat er in Vlaanderen een onrechtvaardigheidsgevoel heerst omdat deze federale regering geen maatregelen op maat van Vlaanderen wil maken. Hij heeft overschot van gelijk, maar zou dat beter eens aankaarten bij zijn eigen partij die de dominantie van de PS blijft aanvaarden en ondergaan. De vraag is trouwens, of Declerck die uitspraak ook zou gedaan hebben, mocht hijzelf nog in de federale regering gezeten hebben...
Volgens een oude verkiezingsslogan van de N-VA mochten we ons in Vlaanderen niet laten 'strikken'. Jammer genoeg is dat ondertussen echter wél gebeurd, met dank aan de bereidwillige medewerking van de Vlaamse traditionele partijen die de regering Di Rupo mede ondersteunen. En met die partijen gaat het tegenwoordig van kwaad naar erger. CD&V voorzitter Beke heeft in volle verkiezingscampagne moeten toegeven dat zijn partij geen verhaal meer heeft. Eigenlijk is dat niets nieuws, want hetzelfde werd ook al eens verteld door Van Quickenborne over zijn eigen Open VLD. Met diens partij is het feitelijk nóg erger gesteld. Als het zo doorgaat, haalt die in 2014 zelfs de kiesdrempel niet meer. Nu de regering Di Rupo laten vallen, waarmee Quicky al eens gedreigd heeft, is geen optie. De geschiedenis leert dat de partij die dat doet nog meer klop krijgt. Erbij blijven is echter al even erg, want wie steunt nu een liberale partij in een belastingregering? Het Vlaamse zakenleven en zijn middenstand zeker al niet. Het eerste schot voor de boeg kwam er van Luc Bertrand, voorzitter van Ackermans & van Haaren, die - nota bene: in de Frantalige krant l'Echo (de Franstalige tegenhanger van 'De Tijd') - het beleid van Di Rupo Marxisme noemde. Hij werd daarin bijgetreden door Julien De Wilde, ex voorzitter van o.m. Alcatel en Bekaert. Die verklaarde zelfs dat we in België evolueren naar een neo-communistische maatschappij. Beide heren echoën daarmee ook de stelling van Bart De Wever, die al langer zegt dat deze regering Di Rupo een belastingregering is, die middenstand en zakenleven hier geen toekomst biedt. Dat laatste wordt trouwens toegegeven door CD&V boegbeeld Stefaan De Clerck, die het straks in zijn Kortrijk zal moeten opnemen tegen Quicky. Het houdt daarbij trouwens niet op nu socialist Vande Lanotte, daarin gesteund door rode pasionaria Onkelinx, vanaf 2013 met een prijsblokkering dreigt, waarmee hij bij de middenstandsorganisaties Comeos en Unizo een alarmbel heeft laten afgaan. Dat de prijzen in bv onze supermarkten hoger zijn dan in die van de ons omliggende landen, is al langer bekend. Men moet daar echter meteen aan toevoegen dat onze BTW tarieven 2% hoger liggen dan in Duitsland en Frankrijk, onze lonen in die sector 20% hoger dan in Nederland, onze energieprijzen, met uitzondering van Duitsland, de hoogste zijn en onze belastingen de hoogste van heel Europa (na Zweden en Denemarken, maar die tellen in deze vergelijking even niet mee). Zelfs het VBO, het Verbond van 'Belgische' Ondernemingen, dat normaal steeds rekening moet houden met wat men de 'Belgische gevoeligheden' noemt, ziet het niet meer zitten. Bij monde van zijn nieuwe voorzitter Pieter Timmermans klaagt het Verbond het verzwaren van de belastingsdruk aan. De regering Di Rupo verhoogde die al bij haar aantreden, verminderde de notionele intrestaftrek, verzwaarde de belasting op de bedrijfswagens en op de roerende inkomsten (waaronder de bedrijfsdividenden). Als straks Di Rupo weer op zoek moet naar nieuwe miljarden, zullen daar gegarandeerd opnieuw extra belastingen bij zijn. Specifiek Vlaanderen zal daarbij weer getroffen worden, omdat er straks niet genoeg geld van het federale naar het regionale niveau zal getransfereerd worden om de nieuwe bevoegdheden te kunnen financieren. Dit kadert in het plan om de gewesten mee de Europese verplichtingen te laten betalen. Vlaanderen wordt dan weer de klos, met of zonder de sluitende begroting waarover nu zoveel te doen is. Ik heb tot hiertoe nog nergens gehoord of gelezen dat Wallonië en Brussel dat ook zullen moeten doen. Of volstaat het weer dat die zeggen geen geld te hebben? Ondertussen wordt België echter een weerspiegeling van de Waalse PS-regio en gaan we inderdaad steeds meer de linkse toer op. Een typische marxistische situatie waarbij een minderheid een meerderheid onder de blijft houden. 'Gestrikt', zeg maar.
