Elio di Rupo is de laatste tijd niet meer uit het nieuws weg te slagen. Eerst ging hij naar de Verenigde Naties in New York de hele wereld vertellen hoe het verder moet. Tussendoor vertelde hij daar dat België de islamofobie veroordeelt. Dat werd niet overal even gunstig onthaald. Pippo wil dus niet dat er bij ons met de islam gespot wordt, terwijl dit blijkbaar niet geldt voor onze andere godsdiensten, de rooms-katholieke in de eerste plaats. Islamofobie is een term die werd uitgevonden door islamextremisten en door deze kerels misbruikt wordt. Die hoort niet thuis is het discours van een Belgische eerste minister. Hij zou trouwens beter in zijn achterhoofd houden dat bij diezelfde extremisten nog andere fobieën circuleren, zoals die tegen de 'andersgeaarden' zoals hijzelf. Pas terug in België was hij ook gastspreker op een congres van de Europese socialistische partijen, waar hij ging vertellen hoe goed hij hier bezig is. Probleem daarbij is, dat hij hier helemaal niet bezig is. Tenminste toch niet met wat van een eerste minister verwacht wordt. Een begroting tijdig indienen bv, zoals uitdrukkelijk gevraagd is door Europa. Dat blijkt niet te kunnen, omdat mijnheer Di Rupo, zoals trouwens het gros van zijn regering, ook verkozen wil worden bij de komende gemeenteraadsverkiezingen. Om dat te bereiken schijnen alle middelen goed te zijn. Ook de deelname aan een wielerprijsuitreiking waarbij hij geflankeerd wordt door twee als travestieten spelende acteurs, waardoor hij zich dan nog voor de Tv camera's laat kussen. Misschien omdat hij wist dat het toch mannen waren... Dit is toch geen politiek meer, dit is commedia dell'arte met in de hoofdrol Pippo il Pagliaccio.
Wij, Vlamingen, klagen terecht al vele jaren, dat we elk jaar zo'n twaalf miljard euro moeten afstaan om Wallonië boven water te houden. Volgens de akkoorden waarmee de regering Di Rupo is tot stand gekomen, zou deze situatie nog duren tot 2020 en pas vanaf dan in tien jaar afgebouwd worden. En als we dat niet geloven, zullen ze ons wel wat anders wijsmaken, maar dan pas in 2020. Als men ziet wat de Vlaamse regering tegenwoordig moet doen om honderd miljoen extra te besparen op de eigen medewerkers, alleen maar om die sacrosancte begroting toch maar sluitende te houden, terwijl we elk jaar twaalf miljard weggeven, dan kan men terecht afvragen waarmee we bezig zijn. Wat als Vlaanderen straks effectief geld tekort komt? Zoiets kan sneller voorvallen dan men zou denken. Kijk maar wat er met Catalonië gebeurd is. Catalonië is het rijkste gewest van Spanje. Het draagt, met zijn 7,4 miljoen inwoners, jaarlijks geen twaalf maar zestien miljard af voor de armere Spaanse regio's. Dat Catalonië zit momenteel zelf op zijn tandvlees en heeft de centrale regering in Madrid vijf miljard euro gevraagd om de lopende rekeningen te kunnen betalen. In feite, zegt het terecht, is dit geen echte steun, maar vraagt de regio gewoon een deel van zijn eigen geld terug. Of het dat zal krijgen is nog helemaal niet zeker en als reactie daarop heeft de Catalaanse minister-president de regionale verkiezingen met twee jaar vervroegd en zullen die nu op 25 november van dit jaar al plaats vinden. Deze verkiezingen zullen noch min noch meer een verkapt referendum voor onafhankelijkheid zijn (iets wat wettelijk in Spanje niet mag, evenmin als hier bij ons), waarbij de Catalaanse nationalisten het meer dan waarschijnlijk zullen halen. De betoging van meer dan één miljoen(!) Catalanen op 11 september jl was daarvan al een voorproefje. Voor ons, Vlamingen, wordt dit een interessante zaak, want onafhankelijk worden zal in Spanje (en evenmin in België) niet zó maar gaan. Er zal politiek en juridisch heel wat bij komen kijken en, als puntje bij paaltje komt, zal het officiële Spanje, of wat daarvan zal overblijven, ook zijn toestemming moeten geven om Catalonië lid van de E.U. te laten worden, wat ver van zeker is. In elk geval kunnen wij hier heel wat leren uit de verdere ontwikkeling van deze Spaanse situatie en uit de eventuele fouten die ermee gepaard zouden kunnen gaan. We hebben daarenboven nog even de tijd, tot juni 2014, om zelf een verkiezing mee te maken die eveneens het effect van een referendum zou kunnen krijgen, zeker als de economische situatie er blijft op achteruitgaan. Tenslotte blijft er nog altijd de tussenoplossing van het confederalisme, of wat ervoor moet doorgaan en kunnen we best de wijze raad opvolgen van grondwetspecialist Robert Senelle, die in het boek van Annemans en Utzi ('De ordentelijke opdeling van België') stelt dat 'als België onbestuurbaar zou worden, het Vlaamse parlement Vlaanderen moet uitroepen tot deelstaat van het federale België. Dat is democratisch volledig legitiem, want het Vlaamse parlement, verkozen om Vlaanderen te besturen, is de uitdrukking van het Vlaamse volk'. Mochten de V-partijen in 2014 in het Vlaamse parlement de volstrekte meerderheid halen, dan is er geen enkel beletsel meer om dat te doen en zullen we zo een eerste stap gezet hebben naar de onafhankelijkheid. Dat die er dan nog niet meteen zal zijn, zullen we erbij moeten nemen. Ondertussen zou het kunnen dat we e.e.a. hebben bijgeleerd uit de evolutie van de Catalaanse kwestie. Vergeten we trouwens niet dat de Catalanen in Spanje een minderheid zijn, evenzeer als de rebellerende Schotten in het Verenigd Koninkrijk, maar dat wij in België een meerderheid vormen. De enige meerderheid in het democratisch land die het (nog steeds) niet voor het zeggen heeft...
De drukkingsgroepen die er in Antwerpen mede voor gezorgd hebben dat het Lange Wapperproject werd afgevoerd en de Oosterweelverbinding uitgesteld tot - ja tot wanneer? - zijn met een geniale voorstel voor de dag gekomen. Enfin, toch iets dat zij geniaal vinden. Ze zijn zondag gaan picknicken naast het openlucht Middelheim museum, bovenop de Craeybeckxtunnel. Die tunnel werd destijds overkapt en dat is daar een rustige groene omgeving geworden, waar het lawaai van het verkeer dat er onderdoor gaat niet meer te horen is en de uitstoot van de uitlaatgassen via een afzuigingssysteem wordt afgevoerd. Het probleem van het lawaai was daarmee opgelost, dat van de vuile lucht alleen maar verplaatst. Wat Ademloos en StRaten Generaal nu voorstellen, is een stuk Antwerpse Ring van liefst zes kilometer te overlappen. Dat zou, vandaag de dag, zo'n miljard euro kosten, met als enig resultaat het grotendeels wegvallen van het verkeerslawaai rond de Ring. Een nieuw systeem om fijn stof voor 90% weg te halen wordt momenteel ontwikkeld in de universiteit van Graz, in Oostenrijk. Zover zijn we echter nog niet, de kostprijs ervan is nog niet gekend en, wat die ook moge zijn, die zal dan bovenop het nu reeds geschatte miljard komen, mocht die overkapping nu gemaakt worden. En daarmee zijn we aanbeland bij het volgende probleem. Zo'n overkapping kan er alleen maar komen, als men zeker is dat het verkeer in en rond de koekenstad een normale doorstroming zal hebben. Dat is nu niet het geval en wordt zelfs slechter met de dag. Stel eens voor dat er nu een zes kilometerlange tunnel zou liggen waarin het verkeer om de haverklap zou stilstaan. Het blijft dus wachten op een oplossing voor de Oosterweelverbinding of e.o.a. alternatief en het kan nog járen duren alvorens men daaraan kan beginnen. Pas als die er is, kan men gaan praten over een overkapping. Als het meevalt zullen we dan ergens in de jaren twintig zijn. Dromen mag altijd natuurlijk en ik heb het gevoel dat die 'ademloze stRatengeneraals' nog heel wat van die dromen zullen mogen verwerken. Voor wie echter ondertussen verplicht is in of rond Antwerpen te rijden is het geen droom, maar een nachtmerrie.
Zondag 30 september was de dag van de Media. Niet bepaald een sector om vrolijk van te worden en zeker niet in Vlaanderen. Dat het aantal kijkers en lezers blijft dalen, hebben die media dan ook grotendeels aan zichzelf te danken. Neem nu bv Knack, dat een nieuwe hoofdredacteur binnenhaalt die puur links is. Jorgen Oosterwaal, zo heet de man, begon zijn carrière bij De Morgen en was jarenlang hoofdredacteur van Humo. Hij is ook de man die het electoraal zichzelf bewierokend personality-blad 'Patrick'* maakte, tot eer en glorie van de huidige linkse burgemeester van Antwerpen. Het gaat niet zo goed met Knack, het laatste jaar verloor het meer dan 4% aan lezers, maar dan een nieuwe hoofdredacteur overnemen wiens vorig blad bijna 20%(!) verloor, lijkt me geen goed idee. De kans is groot dat het weekblad nog heel wat lezers gaat verliezen. Ikzelf ken er al drie die hun abonnement hebben opgezegd. Die waren al gechoqueerd door het recente non-interview van Bart De Wever en zien het nu helemaal niet meer zitten. Als voorbeeld voor wat Knack te wachten staat, kan ik best verwijzen naar wat de Gazet Van Antwerpen is overkomen. Die zette in de jaren negentig haar Vlaamsgezinde en katholieke hoofdredacteur Luc Van Loon aan de deur en verving hem met rode logeman Luc Rademakers, die de krant werd opgedrongen door Steve Stevaert, die er in het zog van de overname van het Frutje door het Limburgse Concentra de 'Gazet van Janssens' van maakte. Rademakers beloofde de krant enkele tienduizenden nieuwe abonnees, het werden er enkele tienduizenden minder! Ondertussen is Rademakers bij de Gazet Van Antwerpen opgestart ('Na ons de zondvloed') en omhoog gepromoveerd tot hoofd nieuwsdienst van de VRT, dit met de stille steun van minister Lieten, ook zij een protégee van Stevaert. Dus weeral een linkse die mede het mediabeleid in Vlaanderen kan sturen. En daar houdt het niet bij op. De voorganger van Rademakers bij de VRT, Kris Hoflack, is via een ommetje nu hoofd nieuwsdienst VTM. Voor wie het zich niet zou herinneren: Hoflack was de man die indertijd het Vlaams Blok/Belang op de officiële net niet meer aan bod wou laten komen (tenzij het negatief nieuws was). Driemaal raden tot welke strekking die Hoflack behoort... Nu ben ik iemand die niet gemakkelijk gaat schelden (dat laat ik over aan de Jean!), maar - en ik wik mijn woorden - het moeten toch wel stomme oenen zijn die media als Knack, VRT en VTM leiden. Driekwart van Vlaanderen stemt centrum-rechts en zij denken nog steeds dat te ombuigen door aan het hoofd van hun nieuwsdienst een rode diehard te plaatsen. Denken die nu echt daardoor in Vlaanderen meer kijkers cq lezers te krijgen? Het is al lang bewezen dat het voortrekken van linkse partijen en ideologieën in Vlaanderen steeds een omgekeerd effect heeft gehad, gewoon omdat de Vlaming het eigen journaille niet meer gelooft. Ze staan op nummer twee in de rangorde van de niet te vertrouwen personen (ná de politici). Het ziet er naar uit dat dit de eerstvolgende jaren alleen maar zal verergeren.
* 'Patrick' doet me denken aan het vroegere 'Ik, Jan Cremer', maar dat was géén fictie...
Met het probleem van de splitsing van B-H/V zogezegd opgelost door de meerderheidspartijen, met de bereidwillige medewerking van de groenen, zijn we nog niet klaar. Hoe mooi het ook wordt voorgesteld, de splitsing blijft voor commentaren en reacties zorgen. Vooral deze van het gerechtelijk arrondissement is een aanfluiting van elke logica én van de Grondwet. De N-VA heeft daarvoor al een klacht neergelegd bij het Grondwettelijk Hof (de vroegere Raad van State) en krijgt nu een geduchte medestander in de vorm van zowat de hele Vlaams-Brusselse juridische wereld. Dat zijn de balies van liefst 9.000 Vlaamse advocaten, zittende magistraten, rechters en griffiers, allemaal mensen die ter zake weten waarover ze spreken. De oorzaak van dit terechte ongenoegen is, dat de bestaande verhouding 70/30 (Franstaligen/Nederlandstaligen) door het nieuwe akkoord wordt teruggeschroefd naar 80/20. Het gevolg daarvan zal zijn, dat de reeds bestaande grote rechtsachterstand voor de Vlamingen nog zal toenemen, naar schatting met zo'n half jaar gemiddeld. De wachttijd voor bv een behandeling, die nu reeds 16 maanden bedraagt, zal straks 3 jaar duren. Een ander heikel punt is, dat in de toekomst de procureur van het tweetalig gebied Brussel altijd een Franstalige zal moeten zijn, die dus ook baas zal spelen over de Nederlandstalige procureur van het Nederlandstalig rechtsgebied Halle/Vilvoorde. Dit is pure discriminatie. Waar blijft het fameuze centrum van Youssef De Witte, of werkt dat alleen maar als de allochtonen (sorry, Morgen) het slachtoffer zijn? Klap op de vuurpijl is dan nog, dat ook de Vlaamse deelregering slachtoffer wordt van deze gemene bedriegerij, omdat haar rechtszaken zich meestal in Brussel afspelen. En dat alles omdat de Vlaamse meerderheidspartijen waarbij ook CD&V en SP.a, die eveneens in de Vlaamse regering zitten, die laatste staatshervorming zo hebben goedgekeurd. Nu woensdag zou het Grondwettelijk Hof in deze zaak een uitspraak moeten doen. Zien wat het wordt. Dat Hof heeft in elk geval niet het excuus dat het geen uitspraak zou kunnen doen o.w.v. de gemeenteraadsverkiezingen, een dooddoener waarachter zowat de hele Di Rupo regering zich nu verschuilt om toch maar geen onaangename beslissingen te moeten nemen.
In deze rubriek heb ik al meer dan eens mijn ergernis geuit over het ingangsexamen voor (tand)arts, omdat men dat volgens de Belgische wet moet doen, waarbij de Nederlandstaligen verplicht die wet naleven maar de francofonen (weer eens) niet. Omdat het daarenboven in dat examen niet gaat om een test op medische basis en omdat we nu al weten dat we straks met een tekort aan (tand)artsen zullen zitten. Huidige minister van Volksgezondheid Onkelinx zou dan toch eindelijk bereid zijn daarin verandering te brengen, al gaat het voorlopig alleen nog maar om huisartsen, kinderpsychiaters, geriaters en spoedartsen, disciplines waarvoor nu al een tekort is. Men zou daarmee denken dat we eindelijk op het goede spoor zitten, ook al is het feitelijk al te laat want de eerste eventueel verruimde lichting nieuwe (tand)artsen kan er pas komen over zes jaar. Maar dat is zonder Onkelinx gerekend. Zoals dat met onze francofone bewindvoerders wel meer gebeurt (denk maar aan Milquet) maken die zelden zomaar een nieuwe wet en gaat het ook nu weer om een met een dubbele bodem, waarin de francofonen een verborgen agenda hebben. Aan Franstalige kant, waar men geen ingangsexamen inricht, heeft men - vrij logisch - elk jaar een teveel aan artsen en dat teveel wil men nu kanaliseren naar de bovenvermelde disciplines. In Vlaanderen, waar er door het ingangsexamen geen overschot is en eerder een tekort dreigt, haalt deze regel weinig of niets uit. In feite gebeurt hier hetzelfde als destijds, toen Onkelinx minister van Werk was en met het 'Rosettaplan' voor de pinnen kwam. Dat was toen zgz ook voor heel België bedoeld, maar kwam alleen Wallonië ten goede. In dit tweelandenland is het zo goed als onmogelijk geworden nog een wet te maken die kan voldoen aan de steeds verder uiteengaande noden van beide regio's. Vanuit de planningscommissie is er ondertussen ook een alternatief voorgesteld, nl de bevoegdheden van de verpleegkundigen uitbreiden, zodat die meer taken van de artsen zouden kunnen overnemen. Daar is Onkelinx het echter niet mee eens, 'omdat', zegt ze,'er ook al een tekort is in die discipline'. Ook hier zegt ze er echter niet bij, dat dat tekort zich alleen maar situeert in Wallonië, dus niet in Vlaanderen. Als dit voorstel wordt afgewezen, wat waarschijnlijk zal gebeuren, worden de Vlaamse studenten een tweede keer bij de bok gezet. CD&V'er Stefaan Declerck vertelde zopas nog, i.v.m. de steeds groeiende aversie tussen ondernemers en de regering Di Rupo, dat er in Vlaanderen een onrechtvaardigheidsgevoel heerst omdat deze federale regering geen maatregelen op maat van Vlaanderen wil maken. Hij heeft overschot van gelijk, maar zou dat beter eens aankaarten bij zijn eigen partij die de dominantie van de PS blijft aanvaarden en ondergaan. De vraag is trouwens, of Declerck die uitspraak ook zou gedaan hebben, mocht hijzelf nog in de federale regering gezeten hebben...
Volgens een oude verkiezingsslogan van de N-VA mochten we ons in Vlaanderen niet laten 'strikken'. Jammer genoeg is dat ondertussen echter wél gebeurd, met dank aan de bereidwillige medewerking van de Vlaamse traditionele partijen die de regering Di Rupo mede ondersteunen. En met die partijen gaat het tegenwoordig van kwaad naar erger. CD&V voorzitter Beke heeft in volle verkiezingscampagne moeten toegeven dat zijn partij geen verhaal meer heeft. Eigenlijk is dat niets nieuws, want hetzelfde werd ook al eens verteld door Van Quickenborne over zijn eigen Open VLD. Met diens partij is het feitelijk nóg erger gesteld. Als het zo doorgaat, haalt die in 2014 zelfs de kiesdrempel niet meer. Nu de regering Di Rupo laten vallen, waarmee Quicky al eens gedreigd heeft, is geen optie. De geschiedenis leert dat de partij die dat doet nog meer klop krijgt. Erbij blijven is echter al even erg, want wie steunt nu een liberale partij in een belastingregering? Het Vlaamse zakenleven en zijn middenstand zeker al niet. Het eerste schot voor de boeg kwam er van Luc Bertrand, voorzitter van Ackermans & van Haaren, die - nota bene: in de Frantalige krant l'Echo (de Franstalige tegenhanger van 'De Tijd') - het beleid van Di Rupo Marxisme noemde. Hij werd daarin bijgetreden door Julien De Wilde, ex voorzitter van o.m. Alcatel en Bekaert. Die verklaarde zelfs dat we in België evolueren naar een neo-communistische maatschappij. Beide heren echoën daarmee ook de stelling van Bart De Wever, die al langer zegt dat deze regering Di Rupo een belastingregering is, die middenstand en zakenleven hier geen toekomst biedt. Dat laatste wordt trouwens toegegeven door CD&V boegbeeld Stefaan De Clerck, die het straks in zijn Kortrijk zal moeten opnemen tegen Quicky. Het houdt daarbij trouwens niet op nu socialist Vande Lanotte, daarin gesteund door rode pasionaria Onkelinx, vanaf 2013 met een prijsblokkering dreigt, waarmee hij bij de middenstandsorganisaties Comeos en Unizo een alarmbel heeft laten afgaan. Dat de prijzen in bv onze supermarkten hoger zijn dan in die van de ons omliggende landen, is al langer bekend. Men moet daar echter meteen aan toevoegen dat onze BTW tarieven 2% hoger liggen dan in Duitsland en Frankrijk, onze lonen in die sector 20% hoger dan in Nederland, onze energieprijzen, met uitzondering van Duitsland, de hoogste zijn en onze belastingen de hoogste van heel Europa (na Zweden en Denemarken, maar die tellen in deze vergelijking even niet mee). Zelfs het VBO, het Verbond van 'Belgische' Ondernemingen, dat normaal steeds rekening moet houden met wat men de 'Belgische gevoeligheden' noemt, ziet het niet meer zitten. Bij monde van zijn nieuwe voorzitter Pieter Timmermans klaagt het Verbond het verzwaren van de belastingsdruk aan. De regering Di Rupo verhoogde die al bij haar aantreden, verminderde de notionele intrestaftrek, verzwaarde de belasting op de bedrijfswagens en op de roerende inkomsten (waaronder de bedrijfsdividenden). Als straks Di Rupo weer op zoek moet naar nieuwe miljarden, zullen daar gegarandeerd opnieuw extra belastingen bij zijn. Specifiek Vlaanderen zal daarbij weer getroffen worden, omdat er straks niet genoeg geld van het federale naar het regionale niveau zal getransfereerd worden om de nieuwe bevoegdheden te kunnen financieren. Dit kadert in het plan om de gewesten mee de Europese verplichtingen te laten betalen. Vlaanderen wordt dan weer de klos, met of zonder de sluitende begroting waarover nu zoveel te doen is. Ik heb tot hiertoe nog nergens gehoord of gelezen dat Wallonië en Brussel dat ook zullen moeten doen. Of volstaat het weer dat die zeggen geen geld te hebben? Ondertussen wordt België echter een weerspiegeling van de Waalse PS-regio en gaan we inderdaad steeds meer de linkse toer op. Een typische marxistische situatie waarbij een minderheid een meerderheid onder de blijft houden. 'Gestrikt', zeg maar.
Het is een publiek geheim, dat politiekers in onze samenleving de categorie van mensen is waarin men het minst gelooft (op de tweede plaats komen de journalisten). Het is al zo erg, dat als er dan toch een is die de waarheid vertelt, men hem nóg niet gelooft. Dat heeft Ètienne Schouppe (burgemeester, doorwinterd politicus en ex-baas van de Nationale Maatschappij van Belgische Syndicalisten) moeten ondervinden, toen hij in een interview verklaarde dat - volgens hem - in 90% van de Vlaamse gemeenten er al voorakkoorden werden gesloten voor wie met wie straks verder zou regeren na de verkiezingen. Van allerlei kanten wordt Schouppe's bewering in twijfel getrokken en het voorzittertje van zijn eigen partij was er als de kippen bij om officieel te verklaren dat het bij hen niét zo zou zijn en dat daarover nationale richtlijnen zouden zijn uitgevaardigd. Dat zou kunnen, maar wie gelooft ook Beke nog, zeker na die andere uitschuiver van enkele dagen geleden toen hij vond - uitgerekend in verkiezingstijd - dat zijn eigen partij geen verhaal meer had en zou moeten herbronnen. Nog sterker was het hoofdartikel van gisteren in De Standaard, de zelfverklaarde kwaliteitskrant, die op haar eerste pagina uitpakte met de titel dat N-VA al een voorakkoord had gesloten met 'iedereen'. Ik heb eerder de indruk dat, als er al voorakkoorden zijn gesloten, die er meestal op zullen gericht zijn om de N-VA erbuiten te houden, zelfs in gemeenten waar die partij de grootste zou kunnen worden. Als er al partijen zijn die ervaring hebben met dergelijke partijen, dan zijn het in de eerste plaats de traditionele die vroeger nooit iets ander gedaan hebben en die nu al officiële voorakkoorden hebben gesloten in bv Antwerpen en Tongeren. Het hele gedoe past in het zwart maken van de Vlaamsnationalisten, of het nu VB of N-VA is. Prachtig staaltje daarvan is o.m. het fictieve vraaggesprek met De Wever in Knack. Bart had dat gesprek geweigerd en het werd toch gepubliceerd, maar dan alleen met de vragen, zonder antwoorden, met als achterliggende gedachte dat De Wever (juist dan nog De Wever!) er geen antwoord op zou hebben. Van chantage gesproken. Straks kan men zo elke politicus/a afdreigen. Rik Van Cauwelaert mag dan al een knap journalist zijn die af en toe raak uit de hoek kan komen. Hij behoort nog altijd tot de tweede minst betrouwde categorie in onze samenleving en met initiatieven als deze zal dat er niet op beteren.
Kris Peeters heeft in naam van de Vlaamse regering, bij het begin van het parlementair jaar nog maar eens een sluitende begroting voorgesteld. Over de punten en komma's ervan ga ik me niet uitspreken. Die vindt men terug in alle media. Toch is de Vlaamse begroting voor 2013 iets speciaals. Om te beginnen is Vlaanderen de enige Belgische 'entiteit', die een begroting zonder verlies indient en dit al voor het zoveelste jaar op rij. Men moet duchtig zoeken om regio's te vinden die het Vlaanderen nadoen (er zijn er een paar bij de Duitse 'Länder'). Landen kan men sowieso uitsluiten, die zijn tegenwoordig allemáál deficitair. Toch moeten we het hele Vlaamse verhaal met een korreltje zout nemen. Zoals ik zelf reeds meldde in mijn blog van vorige vrijdag ('Vlaams nattevingerwerk'), heeft de federale regering niet de Vlaamse lef om haar begroting bij het begin van het parlementaire jaar voor te stellen en zal dat pas gebeuren na de gemeenteraadsverkiezingen die volgens de federale meerderheid er niets mee zouden te maken hebben... Hét probleem is nl dat Vlaanderen, volgens het zgz 'vlinderakkoord', er een deel bevoegdheden bij krijgt, waarvan men nu al weet dat die maar voor 70% gefinancierd zullen zijn. Die 30% staan niet in de nieuwe Vlaamse begroting, niet omdat men niet weet wat het gaat worden, maar ook omdat er momenteel geen buffer meer is om die op te vangen. De mogelijke discussie die de Vlaamse regering straks zal hebben met haar eigen ambtenaren, die 1% loon zullen moeten inleveren, zal dan nog peanuts zijn.* Tenslotte wil ik er op wijzen, dat ik hier al enkele jaren vertel, dat een sluitende Vlaamse begroting geen wondermiddel is om de problemen in dit land op te lossen, integendeel. Zolang de andere entiteiten hun begrotingen in het rood laten staan, blijft de verleiding groot om hun problemen straks op te lossen via de regio die wél zijn huiswerk gemaakt heeft. 'Die vlijtige handen, dat rijke gewest'...
* Die besparing van 100 miljoen op haar personeelskosten heeft de Vlaamse regering wel op een originele manier opgelost. Ze wil daarover nl een consensus met de vakbonden: ofwel behoudt men het huidige personeel, maar wordt dat iets goedkoper (1%!), ofwel wordt het personeelsbestand verminderd. Het doet denken aan de discussie over de index, die er straks gegarandeerd zal komen bij de onderhandelingen over het Inter Professioneel Akkoord (IPA). De vakbonden zullen er niet gelukkig mee zijn.
'Markske' Beke heeft nog eens van zich laten horen. De brave man zegt dat zijn partij na de komende lokale verkiezingen een soort herbronningscongres moet houden en hij wordt daarin blijkbaar gesteund door wat ze de 'kopstukken' van de partij noemen. Dat is een statement van belang, want daarmee erkent hij wat feitelijk iedereen al weet, nl dat zijn partij niet goed bezig is, om het beleefd uit te drukken. Als een echo van Leterme verklaarde Beke steeds dat het in zijn partij gaat om goed bestuur en dat ze daarvoor verplicht is de dialoog aan te gaan. Hij zegt er echter niet bij dat zijn CD&V, evenmin als vroeger de CVP, in die dialoog steeds de partij was die toegaf, al dan niet 'met de dood in 't hart'. De laatste capitulatie was die t.o.v. de PS van Di Rupo, waarbij steeds duidelijker is geworden dat het toen ging om een vulgaire centenkwestie om de eigen spaarders uit de wind te zetten. Dat Vlaanderen daarvoor nog maar eens de rekening krijgt voorgeschoteld, leek de tsjeven hun laatste zorg. Om zijn achterban gerust te stellen, weet Beke te vertellen dat er geen sprake van zal zijn te raken aan de 'C' van CD&V. Dat zal wel niet, nee, want de doorsnee Vlaming mag dan wel niet meer elke zondag naar de kerk gaan, de christelijke traditie is hij doorgaans niet vergeten. Doopsels, communies, trouwfeesten en kerkelijke uitvaarten blijven deel uitmaken van het dagelijkse leven. Waar we ons bij CD&V meer bezorgd om zouden moeten maken, is om die letter die na de ampersand (&) komt: de 'V' van Vlaams. De belangrijkste reden waarom CD&V in Vlaanderen niet meer scoort, is omdat ze niet Vlaams genoeg meer is. Vroeger waren er in de partij nog enkele vrijbuiters die de overtuigde Vlaming mochten spelen. Denk maar aan bv een Verroken of een Suikerbuyck. Ik zou niet weten wie er in de partij de dag van vandaag daarvoor nog in aanmerking komt. Toch niet Eric Van Rompuy, zeker? Of Michelleke Doomst, om nog maar te zwijgen over Servais Verherstraeten, de gerecupereerde Kempenaar. De standenpartij die de CVP ooit was en waarin zowat iedere Vlaming zich ergens in terug kon vinden, is ondertussen ook voltooid verleden tijd. Martens, Dehaene, Leterme en hun opvolgers hebben ervoor gezorgd dat de partij een aanhangsel van hun vakbond geworden is. Hoe weinig populair ze is, blijkt nog uit elke nieuwe peiling.
Help, onze Beurs loopt leeg! Niet zomaar de eerste de beste Beurs, maar die met een hoofdletter. Zopas zijn er twee Vlaamse biotechfirma's door het buitenland opgekocht en van de Beurs verdwenen (Crop Design en Plant Genetic Systems) en nu gaat ook Devgen er vandoor. Het zal daarmee trouwens niet ophouden, want de Amerikaanse aandeelhouder van Telenet, die nu al een meerderheid aan aandelen in het bedrijf bezit, heeft een bod op de rest gedaan. Als dat lukt, verdwijnt die ook van de Brusselse Bel 20 en blijft er daar straks waarschijnlijk maar één echt groot bedrijf over: AB-Inbev. Het wordt dan: de bierbrouwer en de negentien dwergen. Dat laatste, van die negentien, is trouwens helemaal niet zeker, want kleinere bedrijven staan niet te springen om op die Beurs te geraken. Men is dan nl onderworpen aan striktere informatieplicht en strengere boekhoudregels. Waar is de tijd dat men stond aan te schuiven om op de Bel 20 te komen. Tegenwoordig gebeurt zo'n beetje het tegenovergestelde, grotendeels omdat de meeste aandelen nu ondergewaardeerd zijn. Als gevolg daarvan kunnen de bedrijven daar geen goedkoop geld meer ophalen zoals dat tot voor enkele jaren het geval was. De Brusselse Beurs bloedt langzaam dood, net zoals ook de rest van dit land als men de PS hier de politiek zal laten blijven bepalen.
'Bobbejaanland is het plezantste land' was jarenlang een van de reclameslogans van het pretpark in mijn gemeente. Ik denk dat dit voorbijgestreefd is. Vandaag is Pippoland het plezantste en het wordt nog plezanter met de dag. Vooreerst is er de energie vaudeville. De helft van de stroom verwekt door onze kerncentrales kan straks niet meer gebruikt worden en dit bij het begin van de herfst, waarna - zoals men weet - steeds een winter volgt. Maar in Pippoland is dat geen probleem. Mochten we een vroege strenge winterprik krijgen, dan worden alle burgers verzocht tussen zes en acht uur 's avonds geen stroom meer te gebruiken. Niet meer wassen en strijken, Tv's en computers afzetten, geen eten elektrisch meer klaarmaken of opwarmen. Bij Elia, de hoogspanningsregelaar zijn ze op dat briljante idee gekomen. Een ander voorstel is de ontbrekende stroom gewoon in te voeren. We hebben nl een invoercapaciteit van 3.500 megawatt. Dat er bij een strenge winter ook in de andere landen misschien stroom tekort zal zijn, daaraan wordt niet gedacht. Wathelet Jr heeft het gezegd: we kunnen op onze twee oren slapen! Het besluit van de krant De Morgen om het woord 'allochtoon' niet meer te gebruiken heeft de volle steun gekregen van madame Milnjet. Ze gaat de zaak promoten bij al onze media. Diezelfde media gebruiken dat woord nu trouwens praktisch al niet meer, het zijn steeds 'jongeren', waarbij iedere kijker/lezer weet waarover het gaat. Hopelijk wordt straks ook dat woord niet verboden. I.v.m. dat struisvogelbesluit heb ik een voorstel: we gebruiken voortaan het woord 'staatsschuld' niet meer, dat is dan wéér een probleem van de baan. En dat doet me denken aan nóg iets beters. We gebruiken de woorden 'crisis' en 'probleem' ook niet meer. Op die manier wordt dit land een luilekkerland voor positivo's (à la Verhofstadt). Een echt Pippoland!
Nu maandag zou Kris Peeters, bij de officiële opening van het parlementair jaar, zijn 'state of the Union' speech houden, waarbij hij het ook zou moeten hebben over de Vlaamse begroting voor 2013. Dat wordt deze keer voor een deel nattevingerwerk. De reden ervoor is dat de Vlaamse begroting niet definitief kan worden gemaakt zolang men niet weet welke bevoegdheden, overeengekomen in het federale vlinderakkoord , er zullen worden getransfereerd naar Vlaanderen en hoeveel dat aan Vlaanderen (weer eens) extra gaat kosten. Er circuleert daarover een cijfer van zo'n kwart miljard euro, maar niemand kan daarover uitsluitsel geven. De reden, waarom die cijfers er nog steeds niet zijn, is het gevolg van de beslissing van Di Rupo en zijn politieke handlangers om het federale budget niet vrij te geven vóór de komende gemeenteraadsverkiezingen, zoals we reeds weten uit de discussie met Europa. De rentreespeech van Di Rupo, ook volgende week, zal dan ook nep zijn, waarbij hij het achterste van zijn tong niet zal laten zien. Vlaanderen is trouwens zowat het enige slachtoffer van de laatste démarche van deze belastingregering. Wallonië en Brussel zeggen gewoon dat ze het geld niet hebben en dat ze zich houden aan de afspraak met Europa om pas in 2015 een sluitende begroting te presenteren. Geen mens die gelooft dat dit ooit zal lukken. Ook al beweert men dat de groeivoorsprong van Vlaanderen t.o.v. Wallonië en Brussel blijft slinken, toch had Vlaanderen vorig jaar een overschot van 126 miljoen euro, Wallonië een tekort van 449 miljoen. Wallonië zegt al een dikke tien jaar dat het zijn achterstand kan en zal goedmaken. Hoe ze dat gaat doen blijkt nog steeds koffiedik kijken. Eerst ging dat gebeuren via het 'contrat de l'avenir pour la Wallonië' (in 2000), dan via het zgz Marshallplan (2005), daarna via het plan W (2009) het Marshallplan 2.vert en nu via Horizon 2022. Dat laatste jaar verwijst naar wanneer men zou beginnen de Vlaamse geldstromen af te bouwen (niét ermee ophouden, dat zou pas in 2032 zijn). Misschien is het realistischer te verwijzen naar Sint Juttemis.
Bij de Rijksdienst Sociale Verzekering van Zelfstandigen hebben ze een noodkreet geslaakt. Ze zijn er achter gekomen dat één derde van de buitenlandse zelfstandigen hier vals speelt. Die betalen geen bijdragen, maar profiteren wél gratis van ons sociaal systeem (o.a. ziekteverzekering en kinderbijslag). De rijksdienst stelt dan ook, dat dit niet vol te houden is, want dat op die manier onze sociale zekerheid naar de knoppen gaat en dat de zelfstandigen die wél bijdragen er straks de grootste slachtoffers van zullen zijn. Bovenstaande is echter maar het topje van de ijsberg, want het heeft alleen maar te maken men mensen die naar hier komen vanuit andere E.U.-landen. Als we de rekening maken wat bv nog maar de immigratie van Turken en Marokkanen ons kost, dan komen we aan cijfers die misschien wel een tienvoud zijn van wat die schijnzelfstandigen ons kosten. Maar van dit laatste schijnt niemand wakker te liggen. Alleen al in steden zoals Antwerpen, Gent en Brussel worden jaarlijks tientallen miljoenen euro uitgekeerd aan mensen die nooit hebben afgedragen en het waarschijnlijk ook nooit zullen doen. Waarom zouden ze het doen, als ze het geld toch zomaar krijgen? Maar er is een oplossing op komst. De krant De Morgen gaat het woord 'allochtoon' niet meer gebruiken. Op die manier zijn er geen allochtonen meer. Ge moet er maar opkomen. Doet me denken aan dat mopje uit de tijd van de rassensegregatie in de States, waar een chauffeur van een schoolbus tot de kinderen zegt: 'Vanaf nu praten we niet meer over blanken en zwarten. Jullie zijn nu allemaal groen. De lichtgroenen zitten van voor en de donkergroenen van achter' Met zo'n struisvogeloplossing, waar - naar 't schijnt - ook Milquet achter zou staan, kunnen alle problemen worden opgelost. Er zijn dan alleen nog schijnproblemen, net zoals die schijnzelfstandigen. Als we zo verder redeneren kunnen we straks ook het woord 'probleem' schrappen en dan zullen er - volgens de redenering van de grote lichten van De Morgen, ook geen problemen meer zijn...
Na Magnette wil nu ook Van Quickenborne de federale regering verlaten, mocht zijn partij de gemeenteraadsverkiezingen winnen in Kortrijk en hij daar burgemeester zou kunnen worden. Voor Magnette is burgemeester worden van Charleroi een taak om U tegen te zeggen, waarbij hijzelf toegeeft het oplossen van de Karolingse chaos niet in één legislatuur te zullen kunnen verwezenlijken. Kortrijk is daartegen iets van een heel ander kaliber, in de gunstige zin van het woord. Het is dan ook de vraag waarom Quicky, die toch beschouwd werd als de coming man van Open VLD, bij Di Rupo en Co weg wil. Wel, de reden daarvoor heet 'vermogensbelasting'. Van Quickenborne had zelf al gesteld, dat er geen federale regering meer zou zijn als die vermogensbelasting - die niet eens in het regeerakkoord staat - er ooit zou komen. Het heeft er echter alle schijn van, dat het wél zal gebeuren en dat de rest van het Vlaamse blauwe ploegje - in tegenstelling tot Quicky - deze belastingsregering niet zal laten vallen. Alle electorale prognoses geven aan, dat de partij nóg meer klop zal krijgen bij een volgende verkiezing en dat maakt dat wat er nog rest van Vlaams blauw verkiest onder de paraplu van de Vlaamse samenzweerders te blijven. Daarmee is de partij echter evenmin gered en riskeert ze 'samen gevangen en samen gehangen' te zullen worden, zoals wijlen 'Kop' Van Eynden, hoofdredacteur van de eveneens 'wijlen' Volksgazet het zo kernachtig uitdrukte. Wat die vermogensbelasting betreft, stonden er deze week wel enkele rake opmerkingen in de kranten. Zelfs een van Rikske Torfs, die voor één keer geen flauwe kul verkocht, maar stelde dat 'dit een belasting is die geheven wordt nadat alles al eens belast is'. Of die van Bart Sturtewagen, hoofdredacteur van De Standaard die doorgaans nogal hoogdravend overkomt, maar nu toch durft bekennen, dat 'België zich naar buiten aanbiedt als een luilekkerland voor buitenlandse bedrijven, terwijl ze de eigen inwoners zwaar belast. Of nog deze: 'België heeft een vlaktaks, een van 50%'! We kunnen er wel eens mee lachen, feit blijft dat de regering Di Rupo voor haar begroting van 2013, die ze nog aan Europa moet presenteren, nog drie tot vier miljard euro tekort komt en dat er daarom zeker nieuwe belastingen van zullen komen. Quicky mag dan al niet bereid zijn in dat verhaal mee te stappen, zijn partij wel, tot groot jolijt van De Wever, die dan nog maar eens gelijk zal krijgen.
Volgens de Vlaamse meerderheidspartijen hebben de komende gemeentelijke verkiezingen niets te maken met de nationale politiek. Maar alles wat er politiek nog te gebeuren staat in dit landje wordt wel verschoven tot ná die verkiezingen. Dat zal o.m. ook het geval zijn met de nieuwe Inter Professionele Akkoorden, die dit najaar zullen gehouden worden tussen werkgevers en werknemers, maar meer dan waarschijnlijk ook een thema zullen worden voor de regering Di Rupo. Als de eerste twee partijen nl niet tot een overeenkomst komen, wat meer dan waarschijnlijk is, zal de federale regering moeten proberen de knoop door te hakken. Die knoop zal Gordiaanser zijn dan ooit en de twee partijen zijn zich daarvoor al duchtig aan het opwarmen. Het begon al vorige vrijdag toen het rode ABVV zijn militanten nog maar eens een verlengd weekeinde aanbood en zo'n 9.000 van hen door de villawijken van Zuid-Brussel trokken (niet toevallig daar), waar vurige verklaringen werden afgelegd, ook door de notoire notionele interestaftrekker De Leeuw. Daarbij werd nog eens duidelijk gesteld dat de vakbonden niet willen dat er ook maar iets verandert aan de index. Zelfs dat bleek hen niet genoeg, want ze wilden er ook nog allerlei kostelijke steunmaatregelen én een loonsverhoging bij. Zowel het Verbond van Belgische Ondernemingen (VBO) als de middenstandsorganisatie Unizo hebben ondertussen al laten weten dat er van meer loon of andere kosten die door de werkgever moeten gedragen worden, geen sprake meer kan zijn en dat die index wel degelijk moet besproken worden. Uit een laatste studie is ondertussen gebleken dat de Belgische export de laatste tien jaar met 21% gezakt is voor wat de goederen betreft en met 9% voor de diensten. En die export is voor meer dan 80% Vlaams. Ondertussen blijven er bij ons maar fabrieken dicht gaan of verhuizen, zoals dit met de ex-Phlips afdeling van Brugge gebeurd is. Bij Ford Genk mogen ze weer even gerust zijn en later waarschijnlijk de nieuwe Mondeo bouwen. Dat kan echter nog even duren en ondertussen zal de belastingbetaler de technische werkloosheid mogen financieren. Nog erger wordt het bij ArcelorMittal in Luik, waar de kans groot is dat er 2.000 jobs op de helling komen te staan. Mede door de schuld van de Waalse vakbonden die al een jaar een akkoord weigeren over een ander deel van de activiteiten dat vorig jaar werd afgestoten, wat het bedrijf al ettelijke miljoenen heeft gekost. Nergens zijn de vakbonden zo sterk als in België, maar tegen een gesprekspartner die globaal werkt en denkt, blijken ook zij machteloos te staan en kunnen ze hoogstens nog dienen om de straks de hoogte van de ontslagpremies en van de vervroegde pensioneringen in goede banen te helpen leiden. Tenslotte nog dit; van het ACV hoort men dezer dagen bitter weinig. Zouden die daar teveel met de gemeentelijke verkiezingen bezig zijn - waar ze ettelijke leden hebben die meedingen voor de postjes - of moeten ze, net als CD&V, zich gedeisd houden om de gevolgen van het zgz 'vlinderakkoord' i.v.m. de staatsgaranties voor Dexia, het Gemeentelijk Fonds en Arco niet te schaden?
Supermario Draghi van de Europese Centrale Bank (ECB) moet nu zo stilaan ook het zijne gaan denken van de verzameling loslopend spul die de E.U. wel lijkt te worden. Eerst werd hem - terecht - kwalijk genomen dat hij zijn beloftes niet hield en nu hij dat wél wil doen, gaat men links en rechts op de rem staan. Op die manier komt er, voorlopig althans, weer niets in huis van zijn plan om ongelimiteerd staatspapier van de zwakkere eurolanden op te kopen, mits die landen erom vragen. Dat laatste blijkt niet zo eenvoudig te zijn en de reden voor dat oponthoud is typisch Belgisch: omdat er verkiezingen aankomen en niet zomaar eentje: - In de tweede helft van oktober zijn er regionale verkiezingen in Baskenland en Gallicië. Eerder zal de toch al armlastige Spaanse regering geen aanvraag indienen. - Het Belgische verhaal kennen we, al vertelt Vande Lanotte nu dat Europa wel een boeteclausuleprocedure zal opstarten als België de deadline niet haalt, maar dat die boete zelf nog kan vermeden worden als dit land zijn begroting vóór het einde van oktober bij Europa binnen brengt. E.e.a. betekent simpelweg, dat de regering Di Rupo ondertussen wel bezig is met die begroting, maar dat daarover vóór de gemeentelijke verkiezingen niets mag uitlekken. Het is immers onmogelijk daaraan nog te moeten beginnen ná de verkiezingen én het dan binnen de twee weken af te werken en in te dienen (tenzij het dan - nog maar eens - zou bestaan uit knip en plakwerk). - Zelfs het driekwart van het eilandje Cyprus dat als 'staat' bij de E.U én de eurozone is aangesloten en zopas nog Europese steun vroeg, gaat dat waarschijnlijk eerst doen na de plaatselijke presidentsverkiezingen van maart 2013. Misschien kunnen ze dan hun huidige communistische president wegstemmen, nu blijkt dat die er toch niet in geslaagd is een extra lening te krijgen bij Moskou... - Vergeten we niet dat het grote Duitsland (über Alles) ook nog kanselierverkiezingen in het vooruitzicht heeft waardoor Merkel en Co liever wat temporiseren tot het zover is en ondertussen liever hebben dat niemand extra geld vraagt, iets wat zij in hun land (terecht) zo moeilijk verkocht krijgen. - Tenslotte zijn er dit jaar ook nog verkiezingen in de States, waar men in de kringen rond Obama als de dood is voor nieuwe Europese avonturen, waardoor de druk van hun kant om er snel iets aan te doen ook is afgenomen. Nu nog afwachten wat de beurzen, de markten en de ratingbureaus ervan zullen denken.
Tot voor enkele jaren, was het 'in' te stellen dat Turkije lid zou worden van de E.U. Enkele zichzelf progressief humanisten noemende politici, 'Gust' Verhofstadt op kop, verdedigden de intrede van dat enorme land. Toen bleek, dat Turkije aan heel wat voorwaarden niet voldeed, werden er allerlei eisen gesteld, waardoor een mogelijke deelname steeds verder werd uitgesteld en, zoals het er nu uitziet, zal het land van Ataturk wel definitief buiten de E.U. blijven. Stel eens voor dat Verhofstadt en zijn medestanders in het Europese parlement, voor wie Europa niet groot genoeg kan zijn (zolang zij maar mogen blijven meespelen), gelijk hadden gekregen. Dat zaten we nu met een land dat eigenlijk nog een ontwikkelingsland is, waar de meerderheid van de bevolking amper kan lezen of schrijven, waar de enige stabiliserende factor - het leger - wordt afgebouwd, waar de islam steeds meer de staatsgodsdienst wordt en waar in feite een burgeroorlog aan de gang is. Van de ongeveer 75 miljoen Turken zijn er meer dan 10 miljoen Koerden. Alhoewel die officieel 'Bergturken' genoemd worden, willen die daar niets van weten en vragen die o.m. een zekere autonomie, het recht op eigen scholen en de herkenning van hun eigen taal. Daar dit niet gebeurt, is er al jarenlang een opstand tegen het centrale gezag, opstand die weer hevig is opgeflakkerd en die alleen al de laatste drie maanden meer dan 300 mensen het leven heeft gekost. Sinds de (echte) burgeroorlog in Syrië zit Turkije met enkele tienduizende Syrische vluchtelingen opgescheept. Dat zijn hoofdzakelijk Soennieten, zoals ook de meerderheid van de Turken, maar die zitten wel in vluchtelingenkampen aan de grens waar ook de daar wonende Turkse bevolking Alawiet is, de moslimstrekking van massamoordenaar Assad. Na het mislukken van een intrede in de E.U. heeft Turkije gedacht de draaischijf te worden van de Oost-West handel, een soort supermacht voor het Midden-Oosten. Sinds gebleken is, dat ze de crisis in Syrië niet eens aan kon, is ook die droom uiteengespat. Mede door de islamisering en het feit dat het land de Palestijnen is gaan steunen, is het ook zijn krediet in Europa en Israel kwijtgespeeld en krijgt het alleen nog te maken met het onontwarbare kluwen dat de regio daar worden is en dat het dat niet aan kan. Stel eens voor dat we op dit ogenblik Turkije binnen de E.U. zouden gehad hebben, dat dan gecombineerd met de huidige Europese landencrisis. We mogen bijna blij zijn dat we 'slechts' die huidige crisis hebben.
Twee dagen geleden schreef ik nog, dat minister Vanackere niet meer te horen of te zien was en plots is hij er weer. Die zal mijn blogs toch niet lezen, zeker? Grapje, de man moést wel deelnemen aan een vergaderrondje van de ministers van Financiën van de E.U. (op Cyprus, mooi uitstapje in deze tijd van het jaar). Daar werd hij op het matje geroepen door EU-commissaris Olli Rehn, want die wilde weten hoe het zit met de Belgische begroting voor 2013. Alle begrotingen van de lidstaten voor dat jaar moeten nl vóór 15 oktober binnen zijn. Dat blijkt voor België niet te lukken, omdat de PS - die in deze regering de wet dicteert - geen extra problemen wil vóór de gemeenteraadsverkiezingen. En dan maar rondbazuinen (zoals o.m. Beke regelmatig doet), dat deze verkiezingen niets zouden te maken hebben met het federaal niveau. Wie houdt hier wie voor de gek? Als België tegen 15 oktober bij Europa geen begroting aflevert, riskeert het land een boete van 700 miljoen euro. Het is dit jaar al de tweede keer dat dit gebeurt. De eerste keer heeft men op de valreep nog een extra besparingsronde moeten inlassen, maar dat durft men nu niet te doen. Ondertussen blijkt dat Reynders' voorgesteld akkoord met Zwitserland, nota bene: gesteund door PS en CdH, volgens een Belgische expert ter zake (met de merkwaardige achternaam 'Afschrift') de staat geen tien miljard, maar hooguit 200 miljoen zou opbrengen. Crombez kan nog even aanblijven. Maar België zou België niet zijn, mocht het geen tegenvoorstel hebben voor dat laattijdig indienen van de begroting. Vanackere heeft Olli Rehn nu voorgesteld dat België, als het zijn begroting ná 15 oktober mag indienen, als tegenprestatie een dubbele begroting zal voorleggen, voor 2013 én 2014. En als Olli ook dat niet gelooft, zal men hem wel iets anders wijsmaken, zeker? Tenslotte heeft heel die geldkermis, jammer genoeg, ook zijn weerslag op Vlaanderen. Eric van Rompuy, broer van en tevens voorzitter van de Vlaamse commissie van financiën, hevig voorstander van het zgz vlinderakkoord in het algemeen en de pas doorgevoerde splitsing van B-H/V in het bijzonder, heeft ondertussen al moeten toegeven dat die zesde staatshervorming 'gigantische' kosten met zich mee zal brengen. Zo zal Vlaanderen er o.m. wel 17 miljard euro bij krijgen, maar slechts voor 70% gedekt. Dat betekent dat het de rest van dat geld zelf zal moeten gaan zoeken, zo'n 2,3 miljard aub. Daar hoeft denkelijk geen tekening bij. Die dubbele begroting zou dan ook wel eens een dubbel fiasco kunnen worden. Voor dit jaar moet Di Rupo nog op zoek naar zo'n kleine vijf miljard, voor volgend jaar is het nog koffiedik kijken. Als men nu nog niet met zekerheid weet hoe men het gat van dit jaar dicht zal rijden, hoe kan men dat dan plannen voor 2013 en zeker voor 2014, het jaar van de moeder aller verkiezingen, wanneer er wel iets meer op het spel zal staan dan de gemeentelijke belangen?
De liberalen mogen in Nederland dan nog met glans de verkiezingen gewonnen hebben, in Vlaanderen is het bij Open VLD huilen met de pet op. Misschien zouden ze dat 'Open' beter weglaten, want de partij lijkt zo open te zijn dat bijna iedereen eruit gaat lopen. Zoals bij een slecht presterende voetbalelftal denkt men er nu al 'openlijk' aan de trainer te vervangen. Het wordt dan niet meer Alexander, maar wel een ander. Of het allemaal veel zal uithalen is zeer twijfelachtig. Hét grote probleem is dat de partij gevangen zit in een door Franstaligen beheerste belastingregering die in Vlaanderen geen meerderheid heeft en het nu juist in datzelfde Vlaanderen is dat Open VLD zijn stemmen moet halen. Dat is meteen het grote verschil met de francofone zusterpartij, die dat probleem niet heeft. En er is meer. Bij de gemeentelijke verkiezingen van oktober kan het best zijn dat de nationale tendensen op diverse plaatsen niet nadrukkelijk zullen meespelen en dat men hier een daar een eventueel winnende N-VA toch in de oppositie zal kunnen houden. Op provinciaal vlak - waarvoor ook verkiezingen zijn (men zou het haast vergeten) - zit dat heel anders. Als de trend zich doorzet, verliezen de liberalen daar waarschijnlijk hun mogelijke deelname(s) aan de bestendige deputaties én de enige gouverneurszetel die hen nog rest (in Oost-Vlaanderen) en die terecht al door de N-VA is geclaimd. En zeggen dat Verhofstadt in zijn nu beruchte burgermanifesten - die hem zullen blijven achtervolgen - pleitte voor het afschaffen van die provincies. Had hij het gedaan, toen hij er de kans voor kreeg, dan was dat nu een blauw probleem minder geweest. Ondertussen profileert de N-VA zich steeds meer als dé neo-liberale partij, die o.m. gesteund wordt door de Vlaamse werkgeversorganisatie Voka en de middenstandsvereniging Unizo. Als zelfs de minst betrouwbare peiling, deze van de VRT en De Standaard, moet toegeven dat steeds meer Open VLD kiezers overstappen naar de N-VA, dan zal er toch wel iets van kloppen, zeker?
