Toen die Iraaks-koerdische peuter door een verdwaalde politiekogel bij een achtervolging op een busje met transmigranten geraakt werd en om het leven kwam in de buurt van Bergen, was mijn eerste reactie dat, hoe erg het ook was, we nog geluk hadden dat dit niet in Vlaanderen gebeurde, daar we dan weer wat uit de francofone hoek te horen zouden gekregen hebben. Lang heeft het echter niet geduurd of de actiegroepen en burgerplatvormen die zich hoofdzakelijk in Brussel en Wallonië bezig houden met actie te voeren tegen Francken en Jambon, gaven hen meteen de schuld van alles als zijnde de hoofdverantwoordelijken voor de federale immigratiepolitiek, waarmee zij het niet eens zijn. Nu Bart De Wever zijn mensen ter hulp is gekomen en weer eens de puntjes op de ‘i’ heeft gezet, staat heel de politieke wereld, meerderheidscollega’s inbegrepen, op zijn achterste poten. Bart is zoiets ondertussen al wel gewend geraakt. Zoals ook ik hier vroeger al eens geschreven heb, de dag dat hij zou zeggen dat de wereld rond is, gaan ze daar nog tegen protesteren.
De Wever heeft gewoon gezegd dat men de ouders van het gestorven kind niet alleen als slachtoffers moet beschouwen, maar dat ze ook mee verantwoordelijk zijn door een meer dan roekeloos gedrag. Ze zijn geen echte vluchtelingen, want Iraaks Koerdistan, waar ze vandaan komen, stelt het redelijk goed en is al quasi autonoom sinds de val van Saddam Hoessein. Dat was o.m. de reden waarom het koppel met zijn twee kindjes geen asiel kreeg in Duitsland. Daarna hebben ze beslist dan maar uit te wijken naar Groot-Brittannië, alhoewel ze ook daar, om dezelfde reden, geen asiel kunnen krijgen. In dat land is men echter niet verplicht een identiteitskaart bij zich te hebben en kan men er onderduiken in het zwarte circuit. Zoiets is al een gok voor de jonge alleenstaande mannen die dat meestal riskeren, maar niet voor een koppel met kleine kinderen die daar het gevaar lopen uitgesloten te worden van het sociale leven.
De tocht met de fatale afloop van dat busje (met vals kenteken ook nog) was trouwens niet de eerste poging van het koppel om naar de UK te reizen. Ze hadden het ook al eens geprobeerd in een koelwagen, die – volgens hun advocatenbureau (gelieerd aan de PTB!) – op dat moment geen koeling aan had staan, wat op zich geen excuus is, want de chauffeur had die ook weer aan kunnen zetten in afwachting van een nieuwe landing.
E.e.a. maakt dat men in dit land weer volop bezig is met de favoriete nationale bezigheid, het zwarte pietenspel, zeker niet het laatste in deze periode van verkiezingscampagnes. Dat over de F16 lijkt een stille dood te zullen sterven, maar daar heeft men dan weer ontdekt dat onze troepen in Irak ook ‘op de grond’ bezig zijn geweest, terwijl verondersteld werd dat ze alleen ‘in de lucht’ zaten. Wat deden ze daar ‘op de grond’? Wel, ze onderhandelden daar met de Koerden over e.o.a. te volgen tactiek. Erg, hé?
|