Ik heb zo het idee dat we tot de regionale verkiezingen van mei 2019 nog heel wat politiek gekrakeel gaan meemaken en dit niet alleen tussen meerderheid en oppositie.
Neem nu de reactie op de verklaring van De Wever over het al dan niet sluiten van de Belgische kerncentrales tegen 2025. Zijn partij, zegt men, heeft het energiepact mee goedgekeurd, waarom komt hij daarop dan terug? Hij komt daar helemaal niet op terug, alleen had hij voorbehoud gemaakt over garanties m.b.t. bevoorrading en kosten. Als zijn tegenstrevers dat kunnen blijven garanderen, kan dat pact gerust worden uitgevoerd worden. Probleem daarbij is wel dat de voorstanders van de sluiting op dit ogenblik helemaal niets kunnen garanderen, op geen enkel gebied en de kans groot is dat we nog enkele jaren zullen moeten wachten vóór de kosten bekend zullen zijn van o.m. de nieuwe gasturbines én de vergunningen rond zullen zijn. 2025, laat me niet lachen, hé!
Nog zo iets: de aanvraag door Van Overtveldt voor een studie over de migratiekosten. Ook daarover een storm van protest, die hem en zijn partij beschuldigen dit te doen uit electorale overwegingen. En dan? Alles wat er de volgende maanden als nieuwe ideeën zal verkocht worden, zal gebeuren uit electorale overwegingen. En dat de verkiezingen, zeker die van 2019, voor een groot deel over de migratie zullen gaan, is nu al zeker. Waarom zou het hier anders gaan dan in Oostenrijk en Italië?
En dan was er het voorstel om de burgemeesters meer inspraak te geven in de strijd tegen de criminaliteit. Dit voorstel werd (voorlopig?) afgeblokt door de MR, waar ze een beetje nerveus worden door de acties van De Wever, die in Wallonië zo’n beetje de indruk bevestigen dat hun nationale Charel de handpop blijft van Bart, volgens hen de schaduwpremier.
Kortom, het wordt much ado about nothing, om het met Shakespeare te zeggen.
Ik kom nog even terug op de nieuwe Italiaanse regering die een dezer dagen zal bevestigd worden. Ondertussen heeft de achterban van de 5 Sterren Beweging de deelname al goedgekeurd met een stalinistische score van 97% en krijgt die van de Lega de kans dat te doen tijdens dit Pinksterweekeinde. In de weekeindkranten verscheen er tenslotte ook al meer nieuws over de plannen van deze onuitgegeven coalitie.
Zo is dat basisinkomen niet datzelfde waarover al in verschillende landen is gediscuteerd, maar wel een soort leefloon van 780 euro per maand voor langdurig werklozen voor maximaal twee jaar. Dat is al iets heel anders, dus beperkt in de tijd. Gepensioneerden die nu een pensioen hebben dat lager is dan dat leefloon zien dat bedrag opgetrokken tot 780 euro en dat niét beperkt in de tijd. E.e.a. zal hoe dat ook extra geld kosten en laat dat nu iets zijn waarvan de overheid in Italië de dag van vandaag geen overschot heeft, nog minder dan bij ons. Het land heeft een staatsschuld van 132% van het bbp, op Griekenland na de hoogste van de E.U. Verder komt er een soort vlaktaks van 15 en 20%. Ook dat is niet zo nieuw; het bestaat al in enkele Baltische Staten die dat hebben ingevoerd nadat ze van het Sovjet juk verlost waren en was bij ons ooit de dada van ‘Deckerken’.
Kortom, de soep zal straks niet zo heet gegeten worden als ze wordt opgediend, maar dat neemt niet weg dat men zich bij de E.U. serieuze zorgen mag maken, want zo’n onuitgegeven coalitie met weinig of geen politieke ervaring die o.a. ook de intentie heeft om de Europese begrotingsregels te gaan herschrijven en terug wil naar vóór Maastricht, zou wel eens voor vonken kunnen zorgen.
Wie leeft, zal zien.
---
Ook zo ‘genoten’ van het huwelijk van Harry? Niet die Potter en ook niet die ‘dirty’, maar de ‘rosse’ van Buckingham Palace. Er leek dezer dagen geen ander nieuws meer te zijn op deze wereld die zich blijft vergapen aan een middeleeuws schouwspel dat al lang niet meer van deze tijd is. Met als toetje een Amerikaanse predikant die een kwartier lang lulde over ‘love’ bij een koppel waarvan zij al een huwelijk achter de rug heeft en hij zeven jaar heeft samengewoond met een ‘vrouwelijke relatie’.
Ik was er een beetje te snel bij, toen ik in mijn blog van 13 dezer schreef dat Italië een nieuwe regering had van eerder linkse populisten en rechtse nationalisten. Het werd echter maar uitstel, geen afstel, want beide partijen zijn ondertussen toch tot een regeerakkoord gekomen en zullen dat volgende week bekend maken. Mijn glazen bol werkt blijkbaar nog. Eerst krijgt de achterban van beide partijen nog de kans dat akkoord al dan niet goed te keuren en tot op heden weten we zelfs nog niet eens wie er de nieuwe premier zal worden, een positie waar beide partijen op mikten. De 5 Sterren Beweging omdat ze als grootste partij uit de verkiezingen was gekomen, de Lega omdat haar rechtse coalitie met o.a. Forza Italia groter was. Het was pas nadat Berlusconi met zijn Forza Italia afzag van deelneming dat de nieuwe regering vorm kreeg. De kans bestaat dat de nieuwe eersteminister een technocraat wordt, zoals enkele jaren geleden al eens gebeurd was met Mario Monti, die het twee jaar uithield.
Het opmerkelijkste uitgelekt nieuws over het nieuwe regeerakkoord zou een basisinkomen van 780 euro zijn voor elke (arme?) Italiaan, een verhaal dat internationaal al lang aansleept en dat al verscheidene keren elders dood en begraven is verklaard (zie mijn blog van 25 april daarover). Ook als het alleen maar zou gaan om elke arme Italiaan, vraag ik me af hoe ze dat daar gaan bepalen en vrees ik dat er nog veel geld mee gemoeid zal zijn. En dat in een land waar de economie na de eurocrisis nog steeds op een klein pitje brandt, waar het banksysteem amper overeind blijft, waar Alitalia nog steeds enkel met staatssteun in de lucht kan blijven en met een enorme jeugdwerkloosheid.
En dan nog zonder Forza Italia dat ook als voetbalkreet dit jaar niet zal te horen zijn op het komende wereldkampioenschap voetbal!
Bij Brussels Airlines raken ze er niet uit. Directie en pilotenvakbonden hebben er nu al enkele marathonvergaderingen en twee stakingsdagen opzitten zonder ook maar één resultaat. Feitelijk hebben ze beiden gelijk: de piloten vinden dat ze te weinig verdienen, met te weinig zijn en daardoor geen privéleven meer hebben. Hun eisen zijn echter dermate dat Brussels Airlines dat niet aan kan. Twee dagen staking hebben tweederde van de winst van een heel jaar gekost. De tijd van Sabena, toen de Belgische overheid kon bijspringen, ligt al een eindje achter de rug. Lufthansa wil en kan dat niet doen. De Duitsers hebben trouwens al enige ervaring met pilotenstakingen. Daarbij komt nog dat ze Brussels Airlines willen onderbrengen bij hun lagekostendivisie Eurowings als alternatief voor Easyjet en Ryanair, iets wat ze bv niet gedaan hebben met Swiss en Austrian Airlines. Mede als gevolg daarvan kunnen ze de ticketprijzen niet verhogen en moeten ze het zoeken in besparingen.
---
Om trouwens nog even terug te komen op de Belgische pensioenen. Onze vriendin Gina heeft groot gelijk in haar reactie van gisteren, waar ze zich afvraagt waar de Belgische pensioenkas is gebleven. Wel, Gina, die heeft nooit echt bestaan, evenmin als het zilverfonds van Vande Lala. In Nederland heeft men aparte pensioenfondsen met miljarden euro’s, die belegd worden en waarvoor die verantwoording moeten afleggen. Wij hebben dat niet. Hier gaat alles in één grote pot die in werkelijkheid één groot gat is en waar iedereen het zijne uit tracht te halen…
---
Dat bij De Lijn de socialistische vakbond nog enkele dagen door blijft staken, heeft te maken met de geschiedenis. De Lijn is grotendeels een erfenis van het duo Stevaert-Lieten dat van het hele openbaar vervoer een rood onderonsje maakte. Dat de liberale vakbond daaraan mee doet is omdat die – als kleinste syndicaat – willen laten zien dat ze ook ‘sociaal’ zijn. Een beetje Verhofstadt, zeg maar, links-liberaal. Klinkt even absurd als bv rechts-communistisch…
---
En dan zijn er Albanië en nog 5 regio’s van ex-Joegoslavië die bij de E.U. willen komen. Waarom niet? Hoe meer zielen, hoe groter kerkhof!
En gisteren werd er nog maar eens gestaakt, deze keer hoofdzakelijk door het overheidspersoneel tegen de pensioenplannen van de federale regering. Zal het allemaal veel uitmaken? Ik denk het niet. Feitelijk zou deze regering best een voorbeeld nemen aan Macron. Tegen hem wordt in Frankrijk ook voortdurend gestaakt, maar de man trekt er zich niets van aan, laat ze maar staken en werkt zijn geplande veranderingen gewoon verder af.
We zouden hier hetzelfde moeten doen. Willen de vakbonden staken? Laat ze staken. Komen er dan mensen niet tijdig op hun werk? Het weze zo, ze hebben in elk geval een geldig excuus. Problemen in het verkeer? Blijf er die dag uit als het enigszins kan. Gaan daar bedrijven aan failliet? Weinig waarschijnlijk, de enkele die dat zou te beurt vallen waren er waarschijnlijk al toe gedoemd. Waarschijnlijker is dat bedrijven die stakingen moe worden (zeker in Wallonië) en vroeg of laat beslissen er hier mee op te houden.
Dat de jeugd zich nu al zorgen maakt om hun pensioen is een lachertje. Alsof hun hele leven in het teken van hun pensioen staat. Ik ben daar nooit mee bezig geweest, heb gewerkt van mijn 16de tot mijn 65ste en heb, door het feit dat ik bereid was in Nederland te gaan werken, een fatsoenlijk pensioen opgebouwd. Daarop betaal ik nu wel 40% Belgische belasting, zodat er ook mij niet teveel van over blijft. Een heel leven werken om daarna 40% van uw pensioen te moeten afgeven om een Sociale Zekerheid mee in stand te houden waarvan vakbonden nu vinden dat het nog niet genoeg is. Vanaf 2020 zullen er elk jaar meer Belgen met pensioen gaan dan er op de arbeidsmarkt bijkomen…
Een land zoals België kan niet méér blijven uitgeven dan het binnen krijgt. Mocht straks de rente stijgen – wat verwacht wordt – wordt het helemaal een drama wegens de rente op de overheidsschuld en kan deze of elke andere volgende federale regering daar niets aan doen. Wie meer uitgeeft dan hij binnenkrijgt, leeft boven zijn stand. Daar moet structureel iets aan gedaan worden, niet door de lasten wat te verschuiven zoals nu het geval is. Wat de vakbonden hun leden wijsmaken zijn sprookjes. Het ACW heeft 800.000 van zijn eigen leden voor de gek gehouden in de Arco-affaire en is nu bereid zelf 5% van de schade terug te geven, een aalmoes zeg maar. De rest mag de staat bijpassen. Dat zijn de mensen die werken en afdragen.
Als men de stakers moet geloven, lijkt het er steeds meer op dat werken een straf is, iets dat ge best niet doet en waar ge zo snel mogelijk mee ophoudt…
Wat er ook allemaal gebeurt op het internationaal vlak, de Catalanen laten het blijkbaar niet aan hun hart komen en blijven zich in de eerste plaats bezig houden met hun eigen regio. De voorlopig laatste zet van Carles Puigdemont is dat hij toch afziet van het minister-presidentschap en hij meteen een opvolger heeft aangeduid, een zekere Quim Torra, die ondertussen door het Catalaanse parlement is verkozen. De man is eerder een tweederangs figuur, maar – zoals ‘Pokemon’ – een vurig nationalist die waarschijnlijk als schaduwpremier zal handelen met Puigdemont als ‘souffleur’. Een zoveelste slimme zet m.i., al blijft het natuurlijk afwachten wat die Rajoy in Madrid straks weer uit zijn mouw kan schudden. Wie in deze tijd in Europa nog mensen achter de tralies zet om hun politieke overtuiging is niet goed wijs. En dat er vanuit de E.U. nog steeds niet meer kritiek komt op deze manier van handelen, blijft een schande.
Zouden we ‘onze’ Catalaan niet naar ginder kunnen sturen? Daarmee bedoel ik groene Calvo die zonet van een Rajoyke bevallen is. Hij wil vijf van onze zes parlementen afschaffen en het enige overblijvende laten bestaan uit twee regionale kamers. De man kan dan ondertussen wel Belg zijn geworden, waarom er vroeger in dit land gesplitst werd, lijkt hem te zijn ontgaan. Terug naar la Belgique à papa is geen optie, als men weet dat men daar vroeger vanaf is gestapt omdat men helemaal niks meer geregeld kreeg. Zelfs de traditionele partijen, die het toen voor het zeggen hadden, konden geen eenheid bewaren. Wat er de dag van vandaag wél geregeld raakt is wat op regionaal niveau gebeurt, niet op het federale vlak. Denk maar aan al die hangende zaken die de regering van onze nationale Charel over de verkiezingen wil tillen. Partijen zoals die van de groenen en van de communisten zijn in dit land nog unitair gezind, maar daar houdt het ook bij op.
CD&V ligt niet alleen regelmatig overhoop met de andere Vlaamse meerderheidspartijen, het rommelt ook binnen de eigen organisatie. Zo weigert CD&V-volksvertegenwoordiger ‘Straffe Hendrik’ Bogaert straks de federale begroting niet alleen niet goed te zullen keuren, maar zelfs tegen te zullen stemmen als het tekort niet is weggewerkt zoals de regering Michel had vooropgesteld. Kris Peeters vertelde in interview aan De Tijd dat nu is afgesproken dat die begroting in evenwicht brengen is afgesproken tegen 2020. ‘Ik hou mij aan die afspraak’, zegt Peeters, maar dat zei hij ook toen er nog sprake was van 2019 en dat kan hij straks zo blijven zeggen tot Sint Juttemis… Nota bene: Bogaert is niet alleen een van de weinige CD&V-verkozenen van wat overblijft aan de rechterzijde van de partij (samen met o.m. Pieter De Crem), hij is er ook de … begrotingsspecialist. Hij zal dus wel weten waarover hij het heeft.
Bogaerts vaststelling sluit trouwens naadloos aan bij een betoog van Peter De Keyzer in De Tijd van het voorbije weekeinde. Die laatste was tot mei 2016 de hoofdeconoom bij Paribas Fortis en is nu als partner bij Growth Inc. opiniemaker bij diverse van onze media. De Keyzer bevestigt dat onze overheid nog altijd veel te veel uitgeeft (52% van het bbp) en dat dat bedrag blijft stijgen. Hij vraagt zich daarbij af waarom die overheid nog een bank, een postbedrijf en een busmaatschappij moet uitbaten. Onze FOD Financiën heeft 25.000 medewerkers om de belastingen van 11 miljoen Belgen te beheren. Een bedrijf als Facebook werkt met evenveel werknemers voor een klantentotaal van 2 miljard…
Zwitserland geeft in verhouding jaarlijks 80 miljard euro minder uit dan België (8.000 per burger) en is toch welvarender. Daar geeft de overheid echter bv geen geld uit om therapeutische boswandelingen te subsidiëren, terwijl in Brussel (én nu ook rond Antwerpen) de tunnels op instorten staan.
Om eens over na te denken, zoals Bogaert o.m. doet. De geuzennaam ‘Straffe Hendrik’ heeft hij geleend van de Brugse tripel van 9%. Aan te raden!
CD&V mag dan als eerste letter de ‘C’ van Christelijk hebben, in de praktijk is daar weinig van te merken. Het blijft dé mosselpartij van Vlaanderen, die nooit meteen partij kiest en over alles en nog wat wollig blijft doen, ook als de andere partijen ondertussen een duidelijk standpunt hebben ingenomen. Erger nog, op de vooravond van Rerum Novarum, hét feest van de Christelijke arbeidsbeweging, haalde Luc Van Gorp, de voorzitter van de Christelijke Mutualiteiten (CM), uit naar politiek rechts dat volgens hem misbruik maakt van de Christelijke erfenis in de strijd tegen de multiculturele samenleving.
Ge moet maar durven. In de eerste plaats was dit natuurlijk een sneer naar de N-VA van Bart De Wever die zich beroept op onze joods-christelijke tradities en naar Theo Francken die niet aarzelde om Christelijke vluchtelingen uit het Midden-Oosten naar hier te halen en zo te redden van de moslimterreur, terwijl hij zijn best blijft doen om de moslims hier buiten te houden. Dat terwijl CD&V zich steeds meer opwerpt als de partij die álle godsdiensten onderdak wil bieden en er niet voor aarzelt de kant van de moslims te kiezen als het om discussies zoals bv binnen het onderwijs gaat. Denk maar aan de hoofddoekenkwestie, waarbij Lieven Boeve, de topman van het katholiek onderwijs, vóór was en hij daarin gesteund werd door zijn voorgangster Mie(ke) Van Hecke, die nu lijsttrekker voor CD&V is bij de gemeenteraadsverkiezingen in Gent.
De Wever krijgt vanwege CD&V ook het verwijt dat hij veel verdraagzamer is t.o.v. de joden dan t.o.v. de moslims. Dat de joden bij ons de conflicten vermijden, geen bekeringsdrang vertonen en niet gewelddadig zijn, hebben ze bij de tsjeven blijkbaar nog niet begrepen. Ooit al eens gehoord van een joodse zelfmoordterrorist of aanvallen op andere kerkgemeenschappen dan de joodse? Het tegenovergestelde maken we continu mee, zoals pas nog gebleken is door de aanslagen op christelijke kerken, zowel katholieke als protestantse, in moslimland Indonesië.
Tenslotte was er de klucht met de ultraorthodoxe joodse kandidaat die CD&V in Antwerpen een verkiesbare plaats wou aanbieden, maar die geen hand wou geven aan een andere vrouw dan de zijne en uitkwam voor onverdoofd slachten, dat terwijl zowel op de lijsten van Open VLD en N-VA joodse kandidaten stonden en nog staan die daarmee geen probleem schijnen te hebben of er althans geen zaak van maken.
CD&V heeft zich, ondanks de verkiezingsnederlagen op regionaal en federaal vlak, tot nu toe vrij goed kunnen handhaven op gemeentelijk niveau. Als ze blijven voordoen met hun vis noch vlees politiek zou ook daaraan wel eens een einde kunnen komen. Ik zal er in elk geval niet wakker van liggen.
Na Oostenrijk heeft nu ook Italië een regering met een uiterst rechtse partij, de Lega (vroeger: de Lega Nord). Die gaat samen met de Vijf Sterren beweging, een verzameling nieuwelingen van eerder linkse signatuur, een regering vormen. Wat de twee partijen gemeen hebben is dat ze de immigratie-anarchie die het land al meer dan een decade is opgelegd door Europa, grondig beu zijn. Vergeten we niet dat er momenteel in Italië zo’n 600.000 illegalen zijn…
Opmerkelijk ook is dat de nieuwe regering er gekomen is, nadat Silvio Berlusconi zich had teruggetrokken, zoals de Vijf Sterren beweging gevraagd had. De oude cavaliere (de 80 voorbij) was toch weer even de spilfiguur in de Italiaanse politiek en het siert hem dat hij bereid was die geste te doen ondanks alle fratsen die hij al heeft uitgehaald.
Daarmee wordt de Europese tendens voorgezet dat het electoraat overal opschuift naar rechts. Zelfs in Wallonië zijn er tekenen dat het ook daar gebeurt Een MR-filosoof, een zekere Drieu Godefridi (45), heeft daar zopas nog gesteld dat de transfers gedoemd zijn om vroeg of laat te verdwijnen, waardoor de Waalse politici zullen moeten ophouden met uitdelen zonder zich zorgen te maken. De man is tevens ondernemer en neemt geen blad voor de mond als hij het over de politiek in Franstalig België heeft. Hij roept de Brusselaars zelfs op om voor de N-VA te stemmen, omdat hij niet gelooft dat zijn MR op haar eentje de ruk naar rechts zal klaar spelen. De N-VA zal inderdaad apart opkomen in Brussel en maakt kans om daar de meerderheid van de stemmen te halen bij de Vlaamse partijen en daardoor een soort veto kan stellen tegen de zoveelste gekke beslissing die ze er nog zouden nemen. In tegenstelling tot Wallonië kunnen Brusselaars zowel voor een Franstalige als voor een Nederlandstalige kieslijst stemmen. En of ze het daar nu graag horen of niet, Theo Francken is er bijzonder populair, gewoon omdat hij niet alleen zegt wat velen denken, maar ook omdat hij effectief iets doét.
Voor Godefridi mag het Brusselse gewest zelfs afgeschaft worden, iets wat de Vlaamse Brusselaars (of zijn het Brusselse Vlamingen?) niet luidop durven zeggen. Onlangs schreef hij nog dat Trump gelijk had toen hij Brussel een ‘hellhole’ noemde. Eén zwaluw maakt de lente wel niet, maar er gaat er toch blijkbaar de goede kant uit.
Een triestig einde voor FC Lierse, stamnummer 30, dat na meer dan honderd jaar de boeken moet neerleggen. Een echte verrassing is het niet, de club bevond zich al enkele jaren in slechte papieren en de Egyptische sponsor – nota bene: ondertussen eigenaar van het veld en de sportinstallaties – was niet meer bereid er nog geld in te steken.
Hoe raar het ook mag klinken, het einde van voetbalclub Lierse begon met het veroveren van de Belgische landstitel in 1997. De basisploeg die met een enkele uitzondering bestond uit eigen spelers, werd na het behalen van die titel voor driekwart verkocht en ook de trainer van bij ons – Eric Gerets – vond elders een lucratievere job. De club incasseerde toen wel aardig wat geld, maar moest daarvoor andere, meestal buitenlandse spelers aantrekken die ofwel duurder waren ofwel minder goed en dikwijls beiden. Het resultaat kennen we nu.
Topsport is de dag van vandaag geen sport meer, maar business en bij voetbal is dat niet anders. Heel het jaar door wordt er verkocht, gehuurd en gewisseld, zodat alle competities feitelijk vervalst kunnen worden, als men maar genoeg geld op tafel legt. Dan komt er bij ons nog die grap met de play-offs bij, een systeem dat maar één doel heeft: nog meer geld binnen te halen, in dit geval van de supporters. In Nederland is men jaren geleden al van de play-offs afgestapt en hier zijn ze er dan pas mee begonnen. Een ploeg die de reguliere competitie als eerste eindigt met een voorsprong van liefst 12 punten, zoals nu het geval was met Club Brugge, kan die titel nog kwijtspelen. Om het allemaal nog een beetje minder doorzichtig te maken heeft men dan de zgz videoref uitgevonden, die in play-off 1 bewezen heeft evengoed fouten te kunnen maken als de echte scheidsrechter, waardoor de competitie nog meer vervalst werd.
Enfin, ieder dierke zijn plezierke, maar ik heb toch wat medelijden met supporters die dat allemaal blijven slikken en af en toe zelfs met elkaar op de vuist gaan als hun vreemdelingenlegioen een match niet kan/mag winnen en daarvoor dan nog betalen.
Tenslotte nog dit: Club Brugge, dat de laatste tijd niet goed meer bezig was, kon voor de belangrijke match op Charleroi geen beroep doen op twee van zijn allochtone sterkhouders. Toen de ploeg aan de rust daar met 1- 0 achter stond, liet men van armoede twee bankzitters van bij ons opdraven en scoren die toch zeker! Nu maar hopen dat ze het daar gesnapt hebben en dat ze die jongens straks op Standard weer niet op de bank zetten. Het lijkt wel ‘weg met ons’.
Deze week zijn de resultaten bekend geraakt van enkele studies i.v.m. Migratie, Integratie en Diversiteit. Dat is niet de eerste keer, maar daar er eentje bij was besteld door la Homans, was het toch even uitkijken naar enkele verrassende cijfers.
Zo blijken Turken niet enkel politiek maar ook religieus een stuk conservatiever te zijn dan Marokkanen, dat terwijl de eerste groep toch een stuk minder betrokken is bij bv terroristische activiteiten. Uit de resultaten zou blijken dat bijna 40% van de Turken hier nog steeds vindt dat de regels van hun geloof voor zouden moeten gaan op de Belgische wetten, iets dat eenvoudig niet kan. Zo’n 60% vindt dat onze westerse samenleving niet samen kan gaan met hun religieuze samenleving en 80% dat er hier een Turkse gemeenschap bestaat die sterk gericht is op de politieke en religieuze ontwikkeling in hun land van herkomst. Al die cijfers liggen bij de Turken hier een stuk hoger dan bv bij de Marokkanen. Kortom, men kan zich best afvragen waarom die dan persé hier willen blijven. Waarschijnlijk omdat zoals de Strangers het destijds zongen ‘Allah groot is, maar ziekenkas groter’. Zoals ik al schreef in mijn blog van 9 dezer (‘De sultanverkiezing’) is het voor hen hier veel veiliger waar ze beschut zijn door een Sociale Zekerheid en andere voordelen van een rechtstaat die in Turkije amper bestaan.
Voor de rest zouden we beter wat meer respect hebben voor de Oost-Europeanen die hier zijn. Slechts één op tien Polen en Roemenen vindt dat onze westerse beschaving kan samenleven met die van de moslims. Dat zijn cijfers die waarschijnlijk hoger liggen dan bij de autochtone Belgische bevolking, waarvan een deel nog altijd denkt dat het zo’n vaart niet zal lopen, terwijl ze zich ondertussen laat ondersneeuwen door allerhande burgerplatformen die zelf een loopje nemen met de wetten van de eigen rechtstaat.
---
Ondertussen doen ze in Wallonië opnieuw een Lidl’je. Deze keer gaat het om de Groupe Mestdagh die ten zuiden van de taalgrens de Carrefour Markets uitbaat. Daarbij zouden zo’n 450 werkplaatsen verdwijnen. E.e.a. zou het gevolg kunnen zijn van het feit dat het contract tussen Carrefour en Mestdagh in 2020 opnieuw onderhandeld moet worden. In de meeste vestigingen van Mestdagh wordt nu gestaakt en ook hier past men de nieuwe Waalse vakbondstactiek toe waarbij het (enig) distributiecentrum van de groep wordt geblokkeerd.
En daar blijft het niet bij. Nu blijkt er ook een Carrefour hypermarkt uit St. Kruis Brugge te delen in de grootwarenhuis malaise. Dat bedrijf zou moeten afslanken naar een supermarkt, waardoor een deel van het personeel zijn werk verliest en de rest een lager loon zou krijgen. Erg takvol schijnt het bij het Franse bedrijf allemaal niet te verlopen en het gevolg is dat men in Brugge, maar ook in een Carrefour in Evere en twee in Wallonië dit verlengde weekeinde de deuren sluit.
We hadden al de maand zonder vlees en de maand zonder alcohol en deze maand mei hebben we ‘Mei plasticvrij’. Allemaal mooie initiatieven om ons en onze planeet er weer bovenop te krijgen, al is aan dat laatste wel een geurtje.
Het klopt inderdaad dat er een massa plastic in onze wereldzeeën ronddrijft en dat die er zomaar niet uit zal gaan zonder dat we er iets aan doen. Dat ‘we’ is echter te beperkt als die actie alleen in dit land, zelfs alleen in dit werelddeel gebeurt.
Uit een Duitse studie, die vorig jaar gepubliceerd werd in ‘Environmental Science and Technology’ blijkt nl dat 90% van de plasticafval dat terecht komt in de oceanen afkomstig is van slechts 10 rivieren. Daarvan bevinden er zich 8 in Azië en 2 in Afrika. Die rivieren krijgen zowat het gros van alle vuilnis te verwerken van de dorpen en steden die erlangs liggen. Europa tekent voor zowat één (1 !) procent van het totaal. Een wetenschappelijke studie die men over het onderwerp wilde maken in Denemarken, werd stop gezet omdat het over zo’n minimale hoeveelheden ging.
Wat zit hier achter? Wel, de gebruikelijke methode om geen derde wereldlanden te schofferen en integendeel ons, Westerlingen, met een schuldgevoel op te zadelen. Op die manier blijft men politiek correct en laat men o.m. toe dat China de rest van de wereld straks dood concurreert omdat het weinig of geen geld uitgeeft aan de bescherming van de natuur. Ze moeten daar in hun steden al bijna stikken alvorens men er een initiatief neemt om er iets aan te doen. Alle bewustmakingscampagnes die men hier onderneemt, zou men beter daar organiseren, maar dat durven de groene wereldverbeteraars niet aan.
Op 24 juni zijn er weer presidentsverkiezingen in Turkije en dat zullen we geweten hebben. Net als bij de vorige edities zijn er dan nl ook buiten Turkije demonstraties ten voordele van het bestaande regime. Bij ons zijn er dan Turken die een dubbele nationaliteit hebben en waarvan sommigen zelfs in de Belgische politiek zitten. Diezelfde verkozenen stappen dan mee op in de demonstraties ten voordele van de nieuwe sultan Erdogan. Goed en wel beschouwd zijn dat profiteurs die het hier nog niet zo slecht hebben, geen last hebben van Erdogan’s economische en politiek beleid en in elk geval een stuk beter af zijn dan veel van hun landgenoten die in eigen land zijn gebleven. Erdogan weet dat en geeft gul geld uit (men spreekt van 5 miljard euro!) om allerlei bonussen uit te delen, ook buiten Turkije waar hij en zijn partijgenoten de verkiezingsmeetings organiseren.
Ondanks die Sinterklaaspolitiek zou 45% van het Turkse kiespubliek nog onbeslist zijn. Het gaat nl niet goed met het sultanaat van Erdogan. De Turkse lira staat op een dieptepunt t.o.v. de Amerikaanse dollar, wat nieuwe investeringen tegenhoudt. Een verzamelde oppositie zou momenteel zelfs meer stemmen halen dat Erdogan’s AKP-partij. En ondanks alle tegenwerking bestaat er in Turkije ook nog altijd een Koerdische partij, die straks wel eens midden in het bed zou kunnen liggen en waarvan iedereen weet dat ze nooit voor Erdogan zal kiezen. Men vergeet het wel eens, maar ondanks alle maatregelen tegen de Koerden maakt deze groep nog altijd zo’n 15% uit van de totale bevolking.
Na de coup van 2016, waarvan vele denken dat Erdogan hem zelf op zijn minst heeft uitgelokt, is Turkije een dictatuur geworden waarin mensen om hun politieke overtuiging aangehouden en vastgezet kunnen worden zonder enig tastbaar bewijs noch eerlijk proces en waar percentsgewijs het grootste aantal journalisten achter de tralies zit van de hele wereld. En zeggen dat er nog mensen zijn in het Europees parlement die wensen dat zo’n land deel zou uitmaken van de E.U…
We protesteren tegen de aankopen van nieuwe vliegtuigen, al blijken de huidige straks vliegende doodskisten te zijn, terwijl wij de eersten zijn die profiteren van de NATO, dat zijn hoofdkwartier bij ons heeft.
Wij protesteren tegen elk lek in een van onze kerncentrales, ook als die tijdig wordt gemeld en de kerncentrale wordt stilgelegd. Amper 40 km voorbij Doel, in Borssele (aan de Westerschelde in Zeeland) staat er een kerncentrale die tien jaar ouder is en tien jaar langer zal openblijven, maar dat interesseert ons niet, want dat is in Nederland. Mocht daar iets ernstig gebeuren dan riskeert men wel ook e.e.a. in Antwerpen, Gent en Brugge, die allemaal in een straal van 100 km rond Borssele liggen…
We protesteren tegen de blijvende armoede, ook al is die geïmporteerd en zal die blijven bestaan zolang we daarmee doorgaan. Onze laatste misdaad ter zake is – volgens de poco media - dat we de nieuwkomers willen verplichten dat ze hun kleuters naar de kleuterschool sturen, zodat ze in het eerste studiejaar niet met een achterstand moeten beginnen, die vele van hun kinderen nooit meer zullen inhalen.
We protesteren omdat er maatregelen komen tegen mensen die buren in sociale woningen de duivel aandoen, omdat ze zich niet houden aan de regels, de liften saboteren en het huisvuil door de ramen naar buiten kippen.
We protesteren omdat ons Vlaams onderwijs, dat in de statistieken van de Europese regio’s steeds bij de eerste tien staat, nog steeds niet goed genoeg is. Omdat we kinderen van het bijzonder onderwijs een normaal onderwijs willen laten volgen, waardoor het algemeen peil omlaag gaat en die kinderen er zelf ook niet gelukkiger mee worden.
Het lijkt wel alsof we het protest van 1968 willen herhalen. Met dit grote verschil: toen wilde men alles veranderen en nu wil men dat alles bij het oude blijft. De progressieven van 1968 zijn de conservatieven van 2018 geworden.
N.a.v. een tegenvallend Europees rapport over de Belgische begroting en economie, was Bart De Wever vrijdagavond uitgenodigd op Terzake om zijn mening daarover te kenbaar te maken. Of men nu vóór of tegen de man is, Bart kletst zelden uit zijn nek en zegt meestal dingen waarover is nagedacht en die moeilijk te weerleggen zijn. Dat houdt niet in dat de oppositie er niet over zou vallen. Zelfs als Bart morgen zou zeggen dat de aarde rond is, gaan ze dat nog contesteren. Merkwaardig is wel dat hij ook heel wat tegenwind kreeg van de andere meerderheidspartijen, alhoewel ook dat stilaan tot een geplogenheid behoort, zeker voor wat die Kris Peeters* betreft. Het feit dat diezelfde Peeters straks De Wever komt bekampen in de Antwerpse gemeenteraadsverkiezingen is niet van dien aard om het politiek klimaat daar te verbeteren.
In essentie vertelde De Wever dat de fut (de ‘dash’ noemde hij het) een beetje uit de huidige federale regering is en dat hij niet dacht dat er nog een begroting in evenwicht zou komen vóór de volgende federale verkiezingen. Het begrotingstekort is gezakt van 3,1 naar 0,7%; zei Bart en daar zal het tot 2019 wel bij blijven. Daar staat tegenover dat de belastingen zijn verlaagd, de koopkracht is gestegen en dat de loonkostenkloof niet verder is gegroeid dan het niveau van 1996.
Als CD&V en Open VLD het daarmee niet eens zijn, is dat hun goed recht en moeten zij maar eens bewijzen dat zij nog wél fut genoeg over hebben tot de verkiezingen van 2019 om nog iets meer te kunnen verwezenlijken. Dit land leeft al jaren boven zijn stand, nu het wat beter gaat vindt men geen volk genoeg om het werk te doen (dat terwijl 2,7 miljoen Belgen op arbeidsleeftijd niét werken). De rente begint langzaam maar zeker wereldwijd te stijgen, wat de staatsschuld nóg groter zal maken. De burgers hebben ondertussen ook stilaan genoeg van dit Europa. Ze hebben, via de belastingen, de crisis mogen betalen door de falende banken te ondersteunen en de overheidsschuld af te betalen, waarna bleek dat hun spaargeld niets meer opbracht. Niemand – buiten misschien Verhofstadt en Macron - zit nog te wachten op meer Europa.
* Kris Peeters kwam op de Tv-journaals vertellen dat we de transmigranten, de sanspapiers en andere illegalen die Brussel teisteren moeten helpen, omdat het – volgens hem – ging om moeders met kinderen. In datzelfde journaal vertelde een dame die dagelijks de trein neemt in Brussel-Noord , dat ze er zich niet veilig voelde omdat het allemaal alleenstaande mannen waren…
Bij plaatselijke tussentijdse verkiezingen in Groot-Brittannië hebben de Tories van Theresa May, tegen alle verwachtingen in, vrij goed stand gehouden. De grote verliezer was de Ukip partij van natte dweil uitvinder Farage, die letterlijk van de kaart werd geveegd. Een echte verrassing was dat ook weer niet. Dat was eerder het feit dat Labour, die als enige socialistische partij in Europa bij de laatste landelijke verkiezingen gevoelig vooruit was gegaan, zowat ter plaatse is blijven trappelen. Blijkbaar zijn de Britten ook op de te links geachte Labourleider Corbyn uitgekeken en wordt het weer een linkse partij zoals overal elders in Europa. Een partij die zelf de geboden kansen niet benut heeft en nu de anderen beschuldigt het niet goed te doen.
Bij ons maken we mee dat de socialisten in Oostende, een stad waar ze de burgemeester leveren, Vande Lala, ex-topman in diverse federale regeringen, voor de gemeenteraadsverkiezingen niet eens onder de eigen naam nog durven uitkomen, maar onder die van ‘stadslijst’. Doet denken aan Patje Janssens in Antwerpen. De gevolgen van hoe dat daar tenslotte is afgelopen, maken we nu nog mee. Bij de plaatselijke 1 mei-viering in de koekenstad kwam de speech daar van provincieraadslid Inga Verhaert uit mijn geboortedorp Kalmthout, een telg uit een familie met een Volksunie verleden. Tom Meeus, officieel nog steeds de Antwerpse SP.a-voorzitter, had men wijselijk gevraagd eens niets te zeggen en de nummer één op dezelfde gemeentelijke kieslijst heeft niet eens een lidkaart van de ‘partaai’.
---
Tenslotte nog een mooie bepaling gelezen van het principe ‘denk links, leef rechts’. In Zuid-Amerika schijnt men dat ‘vioolpolitiek’ te noemen: men houdt het instrument in de linkerhand en bespeelt het met de rechterhand’.
---
En dan nog dit: lezer Jan De Mulder wees terecht in een reactie op mijn blog van gisteren erop dat Bob Dylan zijn Nobelprijs reeds twee jaar geleden kreeg. Dat blijkt te kloppen, want vorig jaar was Kazuro Ishiguro aan het feest. Misschien kwam mijn vergissing doordat Dylan zijn prijs pas een jaar later kwam ophalen. Dat ik er Urbanus bij betrok kwam, omdat ik vond dat de motivatie van het Nobelprijscomité voor Dylan (‘originele zelfgeschreven en -uitgevoerde teksten’) even goed op hem toepasselijk kon zijn.
Het is feitelijk niets nieuws, maar toch interessant genoeg om nog eens mee uit te pakken en dat deed het Vlaams & Neutraal Ziekenfonds (V&NZ): De Walen zijn veel meer ziek dan de Vlamingen en nog geen klein beetje.
In 2017 bedroegen de gemiddelde ziektekosten voor een even gemiddelde Waal meer dan 100 euro per dag méér dan voor de gemiddelde Vlaming. Voor zieken die kunnen rekenen op een voorkeurregeling op basis van armoede, staat Brussel op kop met 32%, t.o.v. Wallonië 21 en Vlaanderen 15%. Wat het aantal dagen arbeidsongeschiktheid betreft, dat zijn er in Wallonië 26,8 t.o.v. 20 in Vlaanderen. Maggie De Block, die daarover werd aangesproken, maakte er zich vanaf met te zeggen dat er ook verschillen zijn binnen de regio’s en zelfs binnen de Vlaamse provincies, maar dat is flauwe kul. In een federaal land moet de federale overheid daarop toezien en er eventueel iets aan doen. Vergeten we niet dat er nog altijd de beruchte transfers zijn, waarover men tegenwoordig zo goed als niets meer hoort. Maar die bedragen nog altijd zo’n 12 miljard euro. De kloof tussen Vlaanderen en Wallonië wordt nog steeds groter en dus ook die transfers.
---
Walen zijn trouwens niet alleen gemiddeld langer ziek dan Vlamingen, ze zijn ook meer langdurig werkloos. Vlaanderen telt zo’n 1 tot 2% langdurig werklozen, Wallonië drie tot vier keer meer, met uitschieters tot 6,7% in Luik en 7,2% in Henegouwen. Als er echter moet gestaakt worden staan de Waaltjes op de eerste rij en hebben ze zelfs de tijd in Vlaanderen distributiecentra dag en nacht te komen blokkeren.
----
Of het in Wallonië later beter zal worden, is maar de vraag, want ook op het gebied van het onderwijs is het huilen met de pet op. In de OESO-rangschikkingen, die van zowat alle serieus geïndustrialiseerde landen, staat het Belgisch Franstalig onderwijs nooit bij de eerste 25 (het Nederlandstalig meestal bij de eerste 10). Een zoveelste onderwijshervorming, het zogenoemde ‘Pacte d’excellence’ wil nu de leeftijd voor de studiekeuze verhogen tot 15 jaar. Dat is zo’n beetje het tegenovergestelde van wat elders gebeurt. Het lijkt er wel op dat ze daar bang zijn om volwassen te worden.
Wij hebben het bij ons wel eens over ‘arm Vlaanderen’, maar ten zuiden van de Belgische taalgrens is het vele keren erger.
-------------
En dan nog iets heel anders: Als gevolg van een interne ruzie binnen het Zweedse Nobelprijscomité komt dit jaar geen Nobelprijs voor literatuur. Jammer, want na de toekenning aan Bob Dylan vorig jaar had ik echt gehoopt dat Urbanus van Anus dit jaar een kans maakte!
Het is een publiek geheim dat meer dan 75% van onze journalisten links en zgz politiekcorrect is. Kranten zoals Het Nieuwsblad, De Gazet van Antwerpen en De Standaard zijn gewoon links en bij de Tv-zenders is het al niet veel beter. Het is dan ook wel opmerkelijk dat twee journalisten uit dat kamp besloten hebben zich kandidaat te stellen voor de gemeentelijke verkiezingen op de Antwerpse lijst van de SP.a, uitgerekend bij de partij die in de hoek zit waar de klappen vallen.
De eerste is Karl Apers, sinds jaar en dag de politieke redacteur van ATV, de Antwerpse regionale Tv-zender, de tweede KUL-socioloog Marc Swyngedouw, vooral bekend om zijn onderzoek naar het kiesgedrag in Vlaanderen, waarbij hij constant de SP.a ophemelde en als belgicist beweerde dat de doorsnee Vlaming niet wakker ligt van het communautaire.
Willen opkomen voor een partij die in de lappenmand ligt en die zelfs federaal moet hopen de 10% nog te zullen kunnen halen, lijkt een moedig gebaar, maar tegelijkertijd geven zij daarbij toe dat ze al die jaren ervoor nooit objectief waren of konden zijn. Apers gaf trouwens toe dat zijn hart altijd links heeft geklopt, dit niettegenstaande zijn goede relaties met de familie van Karel Dillen, de oprichter van het Vlaams Blok dat Apers steeds bestreed. Dat alles terwijl hij toch werkte voor een openbare omroep die behoort objectief te zijn. Hetzelfde geldt feitelijk ook voor Swyngedouw, al teisterde die het Tv scherm via de VRT meestal alleen na de verkiezingen.
En dan is er nog die Marc Van de Looverbosch, die momenteel werkt als dé specialist van de VRT voor de Wetstraatpolitiek en zelfs voorzitter is van de Vlaamse vereniging van journalisten. Diezelfde Van de Looverbosch kan hoegenaamd niet objectief zijn, hij die ooit op de SP.a-lijst stond en voor die partij zelfs een tijdje zetelde in Mortsel.
Wie de dag van vandaag nog objectief nieuws over de politiek in dit land wil lezen, heeft niet veel keus mee. De Tijd in elk geval, maar in die krant moet ge buiten politiek, economie en financiën niet veel gaan zoeken. Het Laatste Nieuws is niet links, maar heeft het niveau van ‘de blaadjes’ en daar wordt men ook niet opgewekt van.
Zoals beloofd, kom ik even terug op het probleem van de werkdruk, waartegen de vakbonden op 1 mei o.m. protesteerden. Ze hebben op dat punt niet helemaal ongelijk, want die druk is er op vele werkplaatsen wel degelijk. Dat is o.a. het gevolg van een optrekkende economie, waardoor vele bedrijven, dikwijls tot hun eigen verrassing, na de crisis weer op volle toeren draaien. Daardoor slagen er heel wat niet in nieuwe medewerkers te vinden en is het bestaand personeel bijna verplicht harder te werken, waartoe niet iedereen zomaar in staat blijkt te zijn. Door de vergrijzing haken bovendien steeds meer oudere werknemers af en tegelijk komen er minder jongeren op de arbeidsmarkt. Bij dat laatste komt nog bij dat heel wat jongeren de dag van vandaag langer studeren. Er waren nooit zoveel studenten in het hoger en universitair onderwijs.
De sociale onrust bij Lidl was geen alleenstaand feit, alleen werd deze zaak uitvergroot omdat ze van pas kwam in de 1 mei toespraken en betogingen, terwijl de andere slogans niet veel voorstelden. Buiten Lidl waren er de jongste tijd ook al prikacties bij AB Inbev, Telenet, Bpost en straks misschien bij Brussels Airlines, waar de piloten het niet meer zien zitten.
De krapte op de arbeidsmarkt is echter ook het gevolg van nog een andere factor die meespeelt: de smartphoneverslaving, wat ook zijn invloed heeft op de werkomstandigheden en zijn tol eist. Ik heb de laatste 22 jaar van mijn carrière in een 24uurs internationale pechdienst gewerkt, 8,5 uur per dag (ik ging ’s middags niet naar de kantine) en had heel de dag met soms grote problemen te doen (vrachtwagenladingen bv), wat betekende dat ik meermaals met een zwaar hoofd mijn dagtaak beëindigde. Ik had dan nog ¾uur te rijden naar huis, zette wat muziek op in de auto (meestal Mozart, soms Bach – diens Brandenburger Konzerte) en tegen dat ik thuis was, was mijn hoofd weer helder. Heel wat werkende mensen slagen daar tegenwoordig niet meer in omdat ze na hun werk hun smartphone activeren (voor zover ze dat op het werk zelf al niet gedaan hadden) en zijn er de rest van de dag mee bezig. Hun geest komt zo niet meer tot rust. Dat, gecombineerd met harder werken, leidt tot burn-outs en overspanning waardoor men niet meer in staat is normaal te functioneren, laat staan over te werken.
De kans is dan ook groot dat we nog meer sociale onrust gaan meemaken, al hoeft dat niet telkens een comedia dell’arte te zijn zoals bij Lidl. Vooral het blokkeren van die Vlaamse distributiecentra door Waalse vakbondsmilitanten zal nog wel even nazinderen. Zie je het omgekeerde al gebeuren, met Vlaamse syndicalisten die Waalse depots gaan blokkeren? Het communautaire is in dit land nooit veraf, zelfs niet als het zgz in de ijskast zit…
Ik weet het: eigen lof stinkt, maar ik had het toch weer eens lekker bij het goede eind, toen ik in mijn blog van vorige zondag, 29 april, letterlijk schreef ‘dat het feit dat het ABVV halsstarrig elk ander voorlopig compromis bleef weigeren niets te maken had met de reden tot staken op zich, maar alles met de 1ste mei. Voor de linkse beweging die aan bloedarmoe lijdt, was dit een godsgeschenk om op één mei mee uit te pakken’. Eén mei, met zijn toespraken, stoeten en betogingen is voorbij en de rode vakbond is nu wel akkoord! Het linkse kamp had dit jaar weinig of geen andere serieuze argumenten. Tijdens deze legislatuur zonder linkse deelnemers aan de macht zijn er nu eenmaal extra veel nieuwe jobs bijgekomen, ook al waren die er dikwijls gekomen dank zij een verbeterde conjunctuur in heel Europa en niet alleen door de centrumrechtse regering. De andere socialistische eisen van ‘meer dit en ‘meer dat’ klinken hol omdat zij zelf decennia mee aan de macht zijn geweest en er toen ook weinig of niets aan gedaan hadden. Onder Di Rupo werden verschillende sociale verwezenlijkingen zelfs afgeschaft of teruggedraaid (dé reden voor de opkomst van de PTB in Wallonië) en de huidige Vlaamse regering heeft voor de zorgverlening – het 1 mei argument van Crombez – meer uitgegeven dan de vorige Vlaamse regeringen mét socialisten. Gelukkig was er nu Lidl.
Dat alles wil daarom niet zeggen dat de vakbonden geen gelijk hebben over de verhoogde werkdruk en niet alleen bij Lidl. Maar dat is een thema voor een volgende blog!
