|
Bij plaatselijke tussentijdse verkiezingen in Groot-Brittannië hebben de Tories van Theresa May, tegen alle verwachtingen in, vrij goed stand gehouden. De grote verliezer was de Ukip partij van natte dweil uitvinder Farage, die letterlijk van de kaart werd geveegd. Een echte verrassing was dat ook weer niet. Dat was eerder het feit dat Labour, die als enige socialistische partij in Europa bij de laatste landelijke verkiezingen gevoelig vooruit was gegaan, zowat ter plaatse is blijven trappelen. Blijkbaar zijn de Britten ook op de te links geachte Labourleider Corbyn uitgekeken en wordt het weer een linkse partij zoals overal elders in Europa. Een partij die zelf de geboden kansen niet benut heeft en nu de anderen beschuldigt het niet goed te doen.
Bij ons maken we mee dat de socialisten in Oostende, een stad waar ze de burgemeester leveren, Vande Lala, ex-topman in diverse federale regeringen, voor de gemeenteraadsverkiezingen niet eens onder de eigen naam nog durven uitkomen, maar onder die van ‘stadslijst’. Doet denken aan Patje Janssens in Antwerpen. De gevolgen van hoe dat daar tenslotte is afgelopen, maken we nu nog mee. Bij de plaatselijke 1 mei-viering in de koekenstad kwam de speech daar van provincieraadslid Inga Verhaert uit mijn geboortedorp Kalmthout, een telg uit een familie met een Volksunie verleden. Tom Meeus, officieel nog steeds de Antwerpse SP.a-voorzitter, had men wijselijk gevraagd eens niets te zeggen en de nummer één op dezelfde gemeentelijke kieslijst heeft niet eens een lidkaart van de ‘partaai’.
---
Tenslotte nog een mooie bepaling gelezen van het principe ‘denk links, leef rechts’. In Zuid-Amerika schijnt men dat ‘vioolpolitiek’ te noemen: men houdt het instrument in de linkerhand en bespeelt het met de rechterhand’.
---
En dan nog dit: lezer Jan De Mulder wees terecht in een reactie op mijn blog van gisteren erop dat Bob Dylan zijn Nobelprijs reeds twee jaar geleden kreeg. Dat blijkt te kloppen, want vorig jaar was Kazuro Ishiguro aan het feest. Misschien kwam mijn vergissing doordat Dylan zijn prijs pas een jaar later kwam ophalen. Dat ik er Urbanus bij betrok kwam, omdat ik vond dat de motivatie van het Nobelprijscomité voor Dylan (‘originele zelfgeschreven en -uitgevoerde teksten’) even goed op hem toepasselijk kon zijn.
|
