Op 24 juni zijn er weer presidentsverkiezingen in Turkije en dat zullen we geweten hebben. Net als bij de vorige edities zijn er dan nl ook buiten Turkije demonstraties ten voordele van het bestaande regime. Bij ons zijn er dan Turken die een dubbele nationaliteit hebben en waarvan sommigen zelfs in de Belgische politiek zitten. Diezelfde verkozenen stappen dan mee op in de demonstraties ten voordele van de nieuwe sultan Erdogan. Goed en wel beschouwd zijn dat profiteurs die het hier nog niet zo slecht hebben, geen last hebben van Erdogan’s economische en politiek beleid en in elk geval een stuk beter af zijn dan veel van hun landgenoten die in eigen land zijn gebleven. Erdogan weet dat en geeft gul geld uit (men spreekt van 5 miljard euro!) om allerlei bonussen uit te delen, ook buiten Turkije waar hij en zijn partijgenoten de verkiezingsmeetings organiseren.
Ondanks die Sinterklaaspolitiek zou 45% van het Turkse kiespubliek nog onbeslist zijn. Het gaat nl niet goed met het sultanaat van Erdogan. De Turkse lira staat op een dieptepunt t.o.v. de Amerikaanse dollar, wat nieuwe investeringen tegenhoudt. Een verzamelde oppositie zou momenteel zelfs meer stemmen halen dat Erdogan’s AKP-partij. En ondanks alle tegenwerking bestaat er in Turkije ook nog altijd een Koerdische partij, die straks wel eens midden in het bed zou kunnen liggen en waarvan iedereen weet dat ze nooit voor Erdogan zal kiezen. Men vergeet het wel eens, maar ondanks alle maatregelen tegen de Koerden maakt deze groep nog altijd zo’n 15% uit van de totale bevolking.
Na de coup van 2016, waarvan vele denken dat Erdogan hem zelf op zijn minst heeft uitgelokt, is Turkije een dictatuur geworden waarin mensen om hun politieke overtuiging aangehouden en vastgezet kunnen worden zonder enig tastbaar bewijs noch eerlijk proces en waar percentsgewijs het grootste aantal journalisten achter de tralies zit van de hele wereld. En zeggen dat er nog mensen zijn in het Europees parlement die wensen dat zo’n land deel zou uitmaken van de E.U…
We protesteren tegen de aankopen van nieuwe vliegtuigen, al blijken de huidige straks vliegende doodskisten te zijn, terwijl wij de eersten zijn die profiteren van de NATO, dat zijn hoofdkwartier bij ons heeft.
Wij protesteren tegen elk lek in een van onze kerncentrales, ook als die tijdig wordt gemeld en de kerncentrale wordt stilgelegd. Amper 40 km voorbij Doel, in Borssele (aan de Westerschelde in Zeeland) staat er een kerncentrale die tien jaar ouder is en tien jaar langer zal openblijven, maar dat interesseert ons niet, want dat is in Nederland. Mocht daar iets ernstig gebeuren dan riskeert men wel ook e.e.a. in Antwerpen, Gent en Brugge, die allemaal in een straal van 100 km rond Borssele liggen…
We protesteren tegen de blijvende armoede, ook al is die geïmporteerd en zal die blijven bestaan zolang we daarmee doorgaan. Onze laatste misdaad ter zake is – volgens de poco media - dat we de nieuwkomers willen verplichten dat ze hun kleuters naar de kleuterschool sturen, zodat ze in het eerste studiejaar niet met een achterstand moeten beginnen, die vele van hun kinderen nooit meer zullen inhalen.
We protesteren omdat er maatregelen komen tegen mensen die buren in sociale woningen de duivel aandoen, omdat ze zich niet houden aan de regels, de liften saboteren en het huisvuil door de ramen naar buiten kippen.
We protesteren omdat ons Vlaams onderwijs, dat in de statistieken van de Europese regio’s steeds bij de eerste tien staat, nog steeds niet goed genoeg is. Omdat we kinderen van het bijzonder onderwijs een normaal onderwijs willen laten volgen, waardoor het algemeen peil omlaag gaat en die kinderen er zelf ook niet gelukkiger mee worden.
Het lijkt wel alsof we het protest van 1968 willen herhalen. Met dit grote verschil: toen wilde men alles veranderen en nu wil men dat alles bij het oude blijft. De progressieven van 1968 zijn de conservatieven van 2018 geworden.
N.a.v. een tegenvallend Europees rapport over de Belgische begroting en economie, was Bart De Wever vrijdagavond uitgenodigd op Terzake om zijn mening daarover te kenbaar te maken. Of men nu vóór of tegen de man is, Bart kletst zelden uit zijn nek en zegt meestal dingen waarover is nagedacht en die moeilijk te weerleggen zijn. Dat houdt niet in dat de oppositie er niet over zou vallen. Zelfs als Bart morgen zou zeggen dat de aarde rond is, gaan ze dat nog contesteren. Merkwaardig is wel dat hij ook heel wat tegenwind kreeg van de andere meerderheidspartijen, alhoewel ook dat stilaan tot een geplogenheid behoort, zeker voor wat die Kris Peeters* betreft. Het feit dat diezelfde Peeters straks De Wever komt bekampen in de Antwerpse gemeenteraadsverkiezingen is niet van dien aard om het politiek klimaat daar te verbeteren.
In essentie vertelde De Wever dat de fut (de ‘dash’ noemde hij het) een beetje uit de huidige federale regering is en dat hij niet dacht dat er nog een begroting in evenwicht zou komen vóór de volgende federale verkiezingen. Het begrotingstekort is gezakt van 3,1 naar 0,7%; zei Bart en daar zal het tot 2019 wel bij blijven. Daar staat tegenover dat de belastingen zijn verlaagd, de koopkracht is gestegen en dat de loonkostenkloof niet verder is gegroeid dan het niveau van 1996.
Als CD&V en Open VLD het daarmee niet eens zijn, is dat hun goed recht en moeten zij maar eens bewijzen dat zij nog wél fut genoeg over hebben tot de verkiezingen van 2019 om nog iets meer te kunnen verwezenlijken. Dit land leeft al jaren boven zijn stand, nu het wat beter gaat vindt men geen volk genoeg om het werk te doen (dat terwijl 2,7 miljoen Belgen op arbeidsleeftijd niét werken). De rente begint langzaam maar zeker wereldwijd te stijgen, wat de staatsschuld nóg groter zal maken. De burgers hebben ondertussen ook stilaan genoeg van dit Europa. Ze hebben, via de belastingen, de crisis mogen betalen door de falende banken te ondersteunen en de overheidsschuld af te betalen, waarna bleek dat hun spaargeld niets meer opbracht. Niemand – buiten misschien Verhofstadt en Macron - zit nog te wachten op meer Europa.
* Kris Peeters kwam op de Tv-journaals vertellen dat we de transmigranten, de sanspapiers en andere illegalen die Brussel teisteren moeten helpen, omdat het – volgens hem – ging om moeders met kinderen. In datzelfde journaal vertelde een dame die dagelijks de trein neemt in Brussel-Noord , dat ze er zich niet veilig voelde omdat het allemaal alleenstaande mannen waren…
Bij plaatselijke tussentijdse verkiezingen in Groot-Brittannië hebben de Tories van Theresa May, tegen alle verwachtingen in, vrij goed stand gehouden. De grote verliezer was de Ukip partij van natte dweil uitvinder Farage, die letterlijk van de kaart werd geveegd. Een echte verrassing was dat ook weer niet. Dat was eerder het feit dat Labour, die als enige socialistische partij in Europa bij de laatste landelijke verkiezingen gevoelig vooruit was gegaan, zowat ter plaatse is blijven trappelen. Blijkbaar zijn de Britten ook op de te links geachte Labourleider Corbyn uitgekeken en wordt het weer een linkse partij zoals overal elders in Europa. Een partij die zelf de geboden kansen niet benut heeft en nu de anderen beschuldigt het niet goed te doen.
Bij ons maken we mee dat de socialisten in Oostende, een stad waar ze de burgemeester leveren, Vande Lala, ex-topman in diverse federale regeringen, voor de gemeenteraadsverkiezingen niet eens onder de eigen naam nog durven uitkomen, maar onder die van ‘stadslijst’. Doet denken aan Patje Janssens in Antwerpen. De gevolgen van hoe dat daar tenslotte is afgelopen, maken we nu nog mee. Bij de plaatselijke 1 mei-viering in de koekenstad kwam de speech daar van provincieraadslid Inga Verhaert uit mijn geboortedorp Kalmthout, een telg uit een familie met een Volksunie verleden. Tom Meeus, officieel nog steeds de Antwerpse SP.a-voorzitter, had men wijselijk gevraagd eens niets te zeggen en de nummer één op dezelfde gemeentelijke kieslijst heeft niet eens een lidkaart van de ‘partaai’.
---
Tenslotte nog een mooie bepaling gelezen van het principe ‘denk links, leef rechts’. In Zuid-Amerika schijnt men dat ‘vioolpolitiek’ te noemen: men houdt het instrument in de linkerhand en bespeelt het met de rechterhand’.
---
En dan nog dit: lezer Jan De Mulder wees terecht in een reactie op mijn blog van gisteren erop dat Bob Dylan zijn Nobelprijs reeds twee jaar geleden kreeg. Dat blijkt te kloppen, want vorig jaar was Kazuro Ishiguro aan het feest. Misschien kwam mijn vergissing doordat Dylan zijn prijs pas een jaar later kwam ophalen. Dat ik er Urbanus bij betrok kwam, omdat ik vond dat de motivatie van het Nobelprijscomité voor Dylan (‘originele zelfgeschreven en -uitgevoerde teksten’) even goed op hem toepasselijk kon zijn.
Het is feitelijk niets nieuws, maar toch interessant genoeg om nog eens mee uit te pakken en dat deed het Vlaams & Neutraal Ziekenfonds (V&NZ): De Walen zijn veel meer ziek dan de Vlamingen en nog geen klein beetje.
In 2017 bedroegen de gemiddelde ziektekosten voor een even gemiddelde Waal meer dan 100 euro per dag méér dan voor de gemiddelde Vlaming. Voor zieken die kunnen rekenen op een voorkeurregeling op basis van armoede, staat Brussel op kop met 32%, t.o.v. Wallonië 21 en Vlaanderen 15%. Wat het aantal dagen arbeidsongeschiktheid betreft, dat zijn er in Wallonië 26,8 t.o.v. 20 in Vlaanderen. Maggie De Block, die daarover werd aangesproken, maakte er zich vanaf met te zeggen dat er ook verschillen zijn binnen de regio’s en zelfs binnen de Vlaamse provincies, maar dat is flauwe kul. In een federaal land moet de federale overheid daarop toezien en er eventueel iets aan doen. Vergeten we niet dat er nog altijd de beruchte transfers zijn, waarover men tegenwoordig zo goed als niets meer hoort. Maar die bedragen nog altijd zo’n 12 miljard euro. De kloof tussen Vlaanderen en Wallonië wordt nog steeds groter en dus ook die transfers.
---
Walen zijn trouwens niet alleen gemiddeld langer ziek dan Vlamingen, ze zijn ook meer langdurig werkloos. Vlaanderen telt zo’n 1 tot 2% langdurig werklozen, Wallonië drie tot vier keer meer, met uitschieters tot 6,7% in Luik en 7,2% in Henegouwen. Als er echter moet gestaakt worden staan de Waaltjes op de eerste rij en hebben ze zelfs de tijd in Vlaanderen distributiecentra dag en nacht te komen blokkeren.
----
Of het in Wallonië later beter zal worden, is maar de vraag, want ook op het gebied van het onderwijs is het huilen met de pet op. In de OESO-rangschikkingen, die van zowat alle serieus geïndustrialiseerde landen, staat het Belgisch Franstalig onderwijs nooit bij de eerste 25 (het Nederlandstalig meestal bij de eerste 10). Een zoveelste onderwijshervorming, het zogenoemde ‘Pacte d’excellence’ wil nu de leeftijd voor de studiekeuze verhogen tot 15 jaar. Dat is zo’n beetje het tegenovergestelde van wat elders gebeurt. Het lijkt er wel op dat ze daar bang zijn om volwassen te worden.
Wij hebben het bij ons wel eens over ‘arm Vlaanderen’, maar ten zuiden van de Belgische taalgrens is het vele keren erger.
-------------
En dan nog iets heel anders: Als gevolg van een interne ruzie binnen het Zweedse Nobelprijscomité komt dit jaar geen Nobelprijs voor literatuur. Jammer, want na de toekenning aan Bob Dylan vorig jaar had ik echt gehoopt dat Urbanus van Anus dit jaar een kans maakte!
Het is een publiek geheim dat meer dan 75% van onze journalisten links en zgz politiekcorrect is. Kranten zoals Het Nieuwsblad, De Gazet van Antwerpen en De Standaard zijn gewoon links en bij de Tv-zenders is het al niet veel beter. Het is dan ook wel opmerkelijk dat twee journalisten uit dat kamp besloten hebben zich kandidaat te stellen voor de gemeentelijke verkiezingen op de Antwerpse lijst van de SP.a, uitgerekend bij de partij die in de hoek zit waar de klappen vallen.
De eerste is Karl Apers, sinds jaar en dag de politieke redacteur van ATV, de Antwerpse regionale Tv-zender, de tweede KUL-socioloog Marc Swyngedouw, vooral bekend om zijn onderzoek naar het kiesgedrag in Vlaanderen, waarbij hij constant de SP.a ophemelde en als belgicist beweerde dat de doorsnee Vlaming niet wakker ligt van het communautaire.
Willen opkomen voor een partij die in de lappenmand ligt en die zelfs federaal moet hopen de 10% nog te zullen kunnen halen, lijkt een moedig gebaar, maar tegelijkertijd geven zij daarbij toe dat ze al die jaren ervoor nooit objectief waren of konden zijn. Apers gaf trouwens toe dat zijn hart altijd links heeft geklopt, dit niettegenstaande zijn goede relaties met de familie van Karel Dillen, de oprichter van het Vlaams Blok dat Apers steeds bestreed. Dat alles terwijl hij toch werkte voor een openbare omroep die behoort objectief te zijn. Hetzelfde geldt feitelijk ook voor Swyngedouw, al teisterde die het Tv scherm via de VRT meestal alleen na de verkiezingen.
En dan is er nog die Marc Van de Looverbosch, die momenteel werkt als dé specialist van de VRT voor de Wetstraatpolitiek en zelfs voorzitter is van de Vlaamse vereniging van journalisten. Diezelfde Van de Looverbosch kan hoegenaamd niet objectief zijn, hij die ooit op de SP.a-lijst stond en voor die partij zelfs een tijdje zetelde in Mortsel.
Wie de dag van vandaag nog objectief nieuws over de politiek in dit land wil lezen, heeft niet veel keus mee. De Tijd in elk geval, maar in die krant moet ge buiten politiek, economie en financiën niet veel gaan zoeken. Het Laatste Nieuws is niet links, maar heeft het niveau van ‘de blaadjes’ en daar wordt men ook niet opgewekt van.
Zoals beloofd, kom ik even terug op het probleem van de werkdruk, waartegen de vakbonden op 1 mei o.m. protesteerden. Ze hebben op dat punt niet helemaal ongelijk, want die druk is er op vele werkplaatsen wel degelijk. Dat is o.a. het gevolg van een optrekkende economie, waardoor vele bedrijven, dikwijls tot hun eigen verrassing, na de crisis weer op volle toeren draaien. Daardoor slagen er heel wat niet in nieuwe medewerkers te vinden en is het bestaand personeel bijna verplicht harder te werken, waartoe niet iedereen zomaar in staat blijkt te zijn. Door de vergrijzing haken bovendien steeds meer oudere werknemers af en tegelijk komen er minder jongeren op de arbeidsmarkt. Bij dat laatste komt nog bij dat heel wat jongeren de dag van vandaag langer studeren. Er waren nooit zoveel studenten in het hoger en universitair onderwijs.
De sociale onrust bij Lidl was geen alleenstaand feit, alleen werd deze zaak uitvergroot omdat ze van pas kwam in de 1 mei toespraken en betogingen, terwijl de andere slogans niet veel voorstelden. Buiten Lidl waren er de jongste tijd ook al prikacties bij AB Inbev, Telenet, Bpost en straks misschien bij Brussels Airlines, waar de piloten het niet meer zien zitten.
De krapte op de arbeidsmarkt is echter ook het gevolg van nog een andere factor die meespeelt: de smartphoneverslaving, wat ook zijn invloed heeft op de werkomstandigheden en zijn tol eist. Ik heb de laatste 22 jaar van mijn carrière in een 24uurs internationale pechdienst gewerkt, 8,5 uur per dag (ik ging ’s middags niet naar de kantine) en had heel de dag met soms grote problemen te doen (vrachtwagenladingen bv), wat betekende dat ik meermaals met een zwaar hoofd mijn dagtaak beëindigde. Ik had dan nog ¾uur te rijden naar huis, zette wat muziek op in de auto (meestal Mozart, soms Bach – diens Brandenburger Konzerte) en tegen dat ik thuis was, was mijn hoofd weer helder. Heel wat werkende mensen slagen daar tegenwoordig niet meer in omdat ze na hun werk hun smartphone activeren (voor zover ze dat op het werk zelf al niet gedaan hadden) en zijn er de rest van de dag mee bezig. Hun geest komt zo niet meer tot rust. Dat, gecombineerd met harder werken, leidt tot burn-outs en overspanning waardoor men niet meer in staat is normaal te functioneren, laat staan over te werken.
De kans is dan ook groot dat we nog meer sociale onrust gaan meemaken, al hoeft dat niet telkens een comedia dell’arte te zijn zoals bij Lidl. Vooral het blokkeren van die Vlaamse distributiecentra door Waalse vakbondsmilitanten zal nog wel even nazinderen. Zie je het omgekeerde al gebeuren, met Vlaamse syndicalisten die Waalse depots gaan blokkeren? Het communautaire is in dit land nooit veraf, zelfs niet als het zgz in de ijskast zit…
Ik weet het: eigen lof stinkt, maar ik had het toch weer eens lekker bij het goede eind, toen ik in mijn blog van vorige zondag, 29 april, letterlijk schreef ‘dat het feit dat het ABVV halsstarrig elk ander voorlopig compromis bleef weigeren niets te maken had met de reden tot staken op zich, maar alles met de 1ste mei. Voor de linkse beweging die aan bloedarmoe lijdt, was dit een godsgeschenk om op één mei mee uit te pakken’. Eén mei, met zijn toespraken, stoeten en betogingen is voorbij en de rode vakbond is nu wel akkoord! Het linkse kamp had dit jaar weinig of geen andere serieuze argumenten. Tijdens deze legislatuur zonder linkse deelnemers aan de macht zijn er nu eenmaal extra veel nieuwe jobs bijgekomen, ook al waren die er dikwijls gekomen dank zij een verbeterde conjunctuur in heel Europa en niet alleen door de centrumrechtse regering. De andere socialistische eisen van ‘meer dit en ‘meer dat’ klinken hol omdat zij zelf decennia mee aan de macht zijn geweest en er toen ook weinig of niets aan gedaan hadden. Onder Di Rupo werden verschillende sociale verwezenlijkingen zelfs afgeschaft of teruggedraaid (dé reden voor de opkomst van de PTB in Wallonië) en de huidige Vlaamse regering heeft voor de zorgverlening – het 1 mei argument van Crombez – meer uitgegeven dan de vorige Vlaamse regeringen mét socialisten. Gelukkig was er nu Lidl.
Dat alles wil daarom niet zeggen dat de vakbonden geen gelijk hebben over de verhoogde werkdruk en niet alleen bij Lidl. Maar dat is een thema voor een volgende blog!
De distributiecentra die o.m. Lidl bevoorraden en daarom geblokkeerd worden, zijn niet van Lidl zelf, maar zelfstandige ondernemingen. Die lijden nu wat ze in militaire termen ‘collateral dammage’ zouden noemen, die ze waarschijnlijk nergens zullen kunnen claimen. De stakingsploegen die de Vlaamse centra ’s nachts blokkeren, komen daarvoor speciaal uit Luik. Actief distributiecentra blokkeren, zoals nu door die Waalse stoottroepen gebeurt, blijkt – volgens professor arbeidsrecht Marc De Vos – zelfs in strijd met het stakingsrecht. Het lijkt wel een oorlog met strafexpedities die des te onwaarschijnlijker wordt als men weet dat het niet gaat om een vakbondsfront, maar om slechts één van de drie vakbonden die erbij betrokken zijn, de meest linkse, waarvan de ruggengraat gevormd wordt door de communisten van de PTB, de Waalse tegenhanger van onze PvdA.
---
En gisteren was er ook nog de federale ambtenarenstaking voor één dag. Niet toevallig een brugdag, steeds mooi meegenomen, zo’n extra lang weekeinde. Wie zal daarvan wakker hebben gelegen? Misschien enkele politieagenten die weer mochten opdraven voor de stakende cipiers, reden waarom de ambtenaren bij die politie niét konden staken, evenmin als die bij de NMBS, want anders geraken de stakers niet op de plaatsen waar eventueel op 1 mei betoogd moet worden. Men begrijpt niet wat de mensen hebben tegen de ambtenaren. Die doen toch niets?
In mijn blog van 27 dezer noemde ik Rudy De Leeuw een salonsocialist. Ter gelegenheid van zijn afscheid als ABVV-voorzitter, stond er in De Tijd van dit weekeinde een heel artikel over hem, met als titel ‘De rode leider die achter de troepen liep’ Een variant daarop die ik vroeger wel eens gebruikte was: ‘de geboren leider, die eerst ziet waarheen de troepen lopen en dan voorop gaat lopen’. De man had het bij mij helemaal verkorven, toen hij destijds als vakbondsvoorzitter mee betoogde tegen de notionele intrestaftrek, terwijl later bleek dat hij aandeelhouder was van een patrimoniumvennootschap waarin zijn blijkbaar welvarende familie – helemaal geen proletariërs - een deel vastgoed had ondergebracht in een holding die van diezelfde intrestaftrek profiteerde. Een Tom Meeuws avant la lettre, zeg maar en evenmin als bij Meeuws kwam er tegen die manier van werken geen kritiek uit rode hoek…
---
En nu we toch met socialisten bezig zijn: in De Standaard van dit weekeind stond een interview over twee bladzijden (plús een paginagrote foto) van Bruno Tobback, zoon van. Buiten wat galspuwerij, vooral in de richting van de N-VA, was er in dat hele interview niets nieuws te lezen. Volgens Tobback Jr hebben wij alle vooruitgang van na WO II te danken aan de socialisten. Over de staatsschuld die dit land in dezelfde periode heeft opgebouwd en die groter is dan wat we met zijn allen verdienen, zei hij niets. Van vader Tobback, de man die onze Rijkswacht afschafte en die op de spoorrails zou gaan liggen als de TGV-lijn Brussel-Aken er zou komen (maar het niét deed toen die er wél kwam), circuleert al een tijdje een Youtube filmpje waarin hij – 25 jaar geleden – zwaar uithaalt naar de immigranten. Nu hij niet meer opkomt bij de gemeentelijke verkiezingen, wordt hij in Leuven als lijsttrekker opgevolgd door ene Mohammed!
---
En zoals ik al vreesde in mijn blog van gisteren, zijn ook de twee laatste Vlaamse distributiecentra van Lidl door de Waalse rode vakbond geblokkeerd. Het is trouwens steeds duidelijker dat de hele Lidl-heisa in de eerste plaats een Waalse aangelegenheid is, waarbij de Vlaamse ABVV’ers mochten meespelen. Nu afwachten wat er ná 1 mei zal gebeuren. Als deze zaak iéts heeft opgebracht, dan is het dat de Duitse eigenaars nu ook weten hoe het er in dit land aan toe gaat en dat men in Wallonië beter niét investeert.
Wat ze daar bij Lidl uitgespookt hadden leek wel kapitalisme uit de negentiende eeuw: de winkels serieus vergroten en hopen dat met eenzelfde aantal personeelsleden te kunnen behappen. Het is de firma slecht bekomen. Gisteren bleef nog steeds een derde van alle Belgische Lidl-zaken dicht en het ziet er niet naar uit dat er veel beterschap zal komen. Dat het ABVV, in tegenstelling tot de andere twee vakbonden, halsstarrig elk ander voorlopig compromis blijft weigeren, heeft niets te maken met de reden tot staken op zich, maar alles met het feit dat het dinsdag a.s. 1 mei in. Voor de linkse beweging die aan bloedarmoe lijdt, lijkt dit wel een godsgeschenk om op 1 mei mee uit te pakken, helemaal in de trend van ‘den boas is ne smeirlap’, al is die houding al evenzeer iets uit die verre eeuw toen stakingen nog gebruikt werden als laatste dwangmiddel en niet om onderhandelingen te boycotten. Nieuw bij de Lidl-staking is dat het Waalse ABVV, waarvan de stoottroepen grotendeels bestaan uit communisten van de PTB, het Genkse distributiecentrum van de firma is komen blokkeren, zodat Lidl-zaken in Wallonië ook vanuit Vlaanderen niet zullen kunnen worden bevoorraad en de Vlaamse die werkten vanuit Genk evenmin. Nu afwachten of ze de andere twee Lidl-depots in Vlaanderen al dan niet zullen viseren. Dit schept wel een precedent waar wel eens over nagedacht zou moeten worden: Waalse (syndicale) stoottroepen in Vlaanderen…
Zo’n half jaar geleden, werden we opgeschrikt door nieuws over dé Belgische bezigheidstherapie bij uitstek: de Bende van Nijvel. In mijn artikel van 25.10.2017 noemde ik het de Bende van Twijfel, ook nadat een lid ervan zou herkend geworden zijn als ‘De Reus’ van de bende. Het ging om een zekere Chris Bonkoffsky, destijds rijkswachter – aan de naam te zien een echte Belg – die op zijn doodsbed, een paar jaar eerder, aan zijn broer zou bekend hebben deel te hebben uitgemaakt van de Bende. Dat bericht was zo goed als oncontroleerbaar, omdat de man ondertussen niet alleen dood en begraven was, maar ook gecremeerd. Waar wel iedereen die hem kende het over eens was, was dat hij nooit de bedenker van die wandaden kon geweest zijn, hoogstens een uitvoerder. Of zijn verhaal klopte, weet men nog steeds niet en de nieuwe onderzoekers die sindsdien op de zaak zijn gezet – dertig (30), a.u.b.! - hebben tot nu toe geen enkel bewijs daarvoor gevonden. De man bleek zich nl letterlijk te hebben dood gezopen, waardoor zijn verhaal heel wat minder aannemelijk was geworden. Het verhaal van de Bende van Nijvel blijkt eerder dat van de zatte rijkswachter te zijn geworden. Steeds onder voorwaarde dat de broer, die ermee naar buiten kwam, er zelf niet e.e.a. had bij gefantaseerd.
Nu blijkt de familie van ‘De Reus’ diens DNA te hebben teruggevonden op zijn horloge, heeft men dat in een universitair labo laten onderzoeken en is men met het resultaat naar het gerecht gestapt. Als het allemaal zou kloppen, kan dat hoogstens bevestigen dat de man aan de slachtingen heeft deel genomen, maar ze zeker niet mee heeft beraamd en blijven de echte schuldigen zoek. Zelf heb ik steeds gedacht – en denk ik nog – dat de CCC (Cellules Communistes Combattants) er iets mee te maken hadden. Van het ogenblik dat men die groep had opgerold heeft er geen aanslag meer plaats gevonden. In tegenstelling tot een aan de drank verslaafde rijkswachter, die in deze zaak hoogstens meespeelde als de nuttige idioot, zaten er bij de CCC kerels die wel degelijk onze maatschappij wilden ontwrichten (en zelfs daar voor uitkwamen). Dat paste echter niet in de logica van onze meestal linkse media die bleven hameren op een uiterst rechts complot. Nadat ‘men’ erin slaagde het hele dossier te verhuizen van Dendermonde naar Charleroi werd de zaak zo goed als geklasseerd en diende zij inderdaad nog alleen als bezigheidstherapie voor ambtenaren en afdelingen die blijkbaar niets anders aan de hand hadden. Een bevestiging van het DNA van ‘De Reus’ zal daaraan niets veranderen. Het merkwaardigst van alles in deze laatste ontwikkelingen is een familie die er blijkbaar een erezaak van wil maken een der hunnen als moordenaar aan te klagen…
De amper 34jarige Cédric Frère, een kleinzoon van Albert Frère (92), zowat de rijkste echte Belg (er zijn ook een paar steenrijke, genaturaliseerde Belgen, denk maar aan die Kazach van de ‘Kazachgate’ affaire) is benoemd tot regent bij de Nationale Bank (NBB). Daar volgt hij zijn vader Gérald op die zelf de opvolger van Albert was. M.a.w. het regentschap bij de Nationale Bank lijkt voor de Frères erfelijk te zijn, wat heel wat wenkbrauwen heeft doen fronzen. De kandidatuur van Cédric* werd voorgedragen door de MR en mede goedgekeurd door de N-VA, die een van haar mannetjes, Edwin De Boeck, hoofd van de N-VA-studiedienst, ook tot regent liet benoemen. De partij kreeg meteen de terechte kritiek dat ze op het gebied van benoemingen al niet veel beter is dan de traditionele partijen, maar veel meer kunnen de concurrenten daarover niet kwijt, want ze hebben vroeger allemaal ooit hetzelfde gedaan. Voor Vlaanderen is er wel het voordeel aan dat kandidaten van de N-VA toch een iets grotere garantie geven dat ze Vlaamsgezind zijn en niet afhangen van de vakbonden, terwijl bij de traditionelen er steeds dat risico was (en is) of dat ze een belgicist promoveren (De Boeck vervangt als regent salonsocialist Rudy De Leeuw). Het werk van die Nationale Bank heeft veel van zijn belang verloren sinds ze diverse taken heeft moeten afstaan aan Europa. De regenten komen nu nog zo’n 20 keer per jaar bijeen en krijgen daarvoor 12.000 euro. Niet mis als men weet dat het voor de meesten eerder een bijverdienste is. Pas is nog gebleken dat wie er 30 jaar in dienst is, er een gouden horloge krijgt. Dat kwam men te weten nadat bekend werd dat de NBB voor liefst een half miljoen euro aan zo’n horloges heeft besteld. Allemaal op kosten van de belastingbetaler…
I.v.m. zeg maar de ‘Vervlaamsing’ van het openbaar bestuur bestaat de kans dat ook Jan Briers, gedelegeerd bestuurder van het Festival van Vlaanderen, die als onafhankelijk kandidaat op voorspraak van de N-VA gouverneur kon worden van Oost-Vlaanderen en straks met pensioen gaat, opgevolgd zal worden door een Vlaamsgezinde. Dat past in dezelfde politieke visie. Het is ooit anders geweest.
* Voor de petite histoire: die Cédric Frère resideert in Knokke-Zoute, is daar bevriend met burgemeester Lippens en zal dan ook wel geen frigoboxtoerist zijn!
Na de affaire met de ultraorthodoxe jood in Antwerpen dreigt er voor CD&V nog een debacle in deze verkiezingsjaren. De partij wil nl geen goedkeuring geven voor de beursgang van Belfius zolang er geen oplossing komt voor de Arco-coöperanten. Die staat in het federaal regeerakkoord van 2014. De redding van Belfius, de erfgenaam van het failliet gegane Dexia, heeft de Belgische staat destijds wel zo’n vier miljard euro gekost. Door Belfius nu op de beurs te laten gaan, zou dat geld – of toch een groot deel ervan – kunnen gerecupereerd worden, waardoor de Belgische staatsschuld voor de eerste keer in jaren effectief verminderd zou kunnen worden. Om er zoveel mogelijk van te maken zou die beursgang dan wel vóór de vakantie van dit jaar moeten plaatsvinden, daar het beursklimaat er nu nog gunstig tegenover staat maar er twijfel over is of dat gaat blijven duren. Op het ogenblik is de rente in de States immers voor de eerste keer sinds lang weer aan het stijgen, wat niet goed is voor de beurs. Als gevolg daarvan zijn de koersen op Wall Street al een week aan het dalen, wat ook al lang niet meer gebeurd is. De kans is dan ook reëel dat een beursgang van Belfius ná de vakantie heel wat minder zou opbrengen en de staat dus geld zou kosten. Daar een oplossing voor de Arco-coöperanten grotendcels zal afhangen van een goedkeuring vanwege Europa – wat helemaal niet zeker is – bestaat de mogelijkheid dat er straks helemaal geen beursgang zal zijn voor Belfius en evenmin een oplossing voor de gedupeerden van het vroegere ACV, nu ‘Beweging Net’. Als dat gebeurt zal iedereen zich door CD&V bedrogen voelen: zij die niet akkoord zijn met de Arco-regeling en de gedupeerde coöperanten zelf.
---
En dan nog dit: het zou voortaan verboden zijn op 11juli nog leeuwenvlaggetjes uit te delen, dit volgens de commissie die toeziet op de verkiezingsuitgaven. Die dag valt nl in de sperperiode, waarin men geen gadgets meer mag uitdelen. Van bureaucratie gesproken! Hopelijk wordt dit een reden te meer om heel die sperperiode af te schaffen, zoals al jaren vanuit verschillende kanten wordt gesuggereerd. Het is een belachelijke toestand, die op meer dan één manier omzeild kan worden en die nergens buiten dit land bestaat.
Er zijn zo van die onderwerpen die blijven terug komen; Loch Ness heeft er vele concurrenten bij gekregen. Eén ervan is de discussie over het basisinkomen. Dat werd hier bekend nadat zakenman Roland Duchâtelet, destijds de oprichter van de beweging Vivant, die later overstapte naar Open VLD, enkele voetbalclubs kocht en verkocht en waarover het thans stil is geworden, in de jaren 1980 het voorstel erover hier bij ons lanceerde: een basisinkomen voor iedereen. Het principe was dat iedere inwoner van een land één bepaald vast inkomen zou krijgen of hij/zij nu werkte of niet. Bij Vivant werd dat toen geschat op 750 euro per volwassene en 1.300 voor een gepensioneerde. Hoe absurd dat ook leek, het was geen dronkenmansidee. Onze huidige sociale zekerheid kost zowat evenveel als het netto inkomen van alle werkenden samen. Met een basisinkomen zouden dan wel alle andere vormen van uitkeringen geschrapt worden. Meteen zou men ook het huidige leger van ambtenaren – in vergelijking met Nederland 375.000 teveel! – kunnen uitdunnen. Volgens Duchâtelet zou zo’n basisinkomen goedkoper uitkomen dan wat de heilige koe van de sociale zekerheid ons nu kost.
Om het verhaal volledig te maken: dat basisinkomen zou verbonden zijn met de nationaliteit, waarvan men er maar één zou mogen hebben. Toch bleek het nergens aan te slaan, grotendeels omdat het voor de meeste mensen moeilijk blijft om iemand geld te geven om niets te doen. Zoals recente cijfers nog aantoonden, zijn er in dit land alleen al 2,76 miljoen Belgen tussen 15 en 64 jaar die niét werken. Daar het idee echter bleef terugkomen, besloot men in Nederland en Finland, in beperkte kring, enkele proefprojecten daarover op te starten. In Finland, waar men het verst gevorderd was – een steekproef bij 2.000 werklozen – blijkt men ondertussen (na amper één jaar) het project stilletjes begraven te hebben. Als de over ’t algemeen nuchtere Scandinaviers een tweejarig project al na één jaar stopzetten, kan men er van uitgaan dat het er ‘over and out’ mee is en zullen we ‘in ’t zweet ons aanschijns’ ons brood moeten blijven verdienen, zoals de God van de Bijbel het Adam en Eva vertelde.
Vorige week was er in de media nogal wat beroering na het verschijnen van een alcoholstudie in het gerenommeerde vakblad ‘The Lancet’. Daarin werd beweerd, dat de levensverwachting vanaf 100 tot 150 gram alcohol (tien tot vijftien glazen) per week, zou beginnen te dalen. Men kreeg daarbij de indruk dat elk glas alcohol schaadt en dat is niet het geval. ‘te’ is nooit goed, maar voor wat de alcohol betreft moet men een onderscheid maken tussen de diverse personen, de gradatie en er rekening mee houden er matig mee om te gaan.
Onze beschaving bestaat al enkele duizenden jaren en heel die tijd hebben onze voorouders alcohol gedronken. Wie dat regelmatig, maar wel matig, deed, wende eraan. Een beschaving die de gewoonte niet kende – de roodhuiden in Noord-Amerika bv – gingen ten onder aan dat ‘vuurwater’. Als we de redenering van The Lancet zouden volgen, zouden geheelonthouders een stuk langer moeten leven en dat is niét het geval. Integendeel zelfs: geheelonthouders leven minder lang dan mensen die regelmatig een kleine hoeveelheid alcohol drinken. Alcohol beschermt zelfs fors tegen sterfte door hartinfarcten. Ze doet nl de bloedvaten lichtjes uitzetten, waardoor o.a. cholesterol verwijderd wordt.
Als men al die studies over de menselijke gezondheid zou volgen, dan vrees ik dat men er niet beter uit zou komen, maar zich alleen nog meer problemen op de hals zou halen. Zo zijn er ook van die zgz wetenschappers die roken en drinken op één lijn plaatsen. Het lichaam herstelt zich min of meer bij wie ophoudt met drinken (dat hangt af van het graad van verslaving die men had), maar niet van wie ophoudt met roken van tabak, omdat bij dit laatste het niet de nicotine is die het schadelijkst is – die kan het lichaam even goed afbouwen als de alcohol - maar de teer die de luchtblaasjes rond de longen vult en die men er nooit meer uit krijgt. Wie tenslotte hasj rookt (het bekende ‘jointje’ dat Bert Anciaux* niet zo erg vond) krijgt gemiddeld zeven (7!) keer méér teer in zijn longen. The Lancet zou zich beter daar eens mee bezig houden…
* Hier in Kasterlee waren er supporters van Bertje, die hem in al zijn dwaasheden volgden. Tot nu althans, want nu vragen die voor de PvdA te stemmen. Bertje is voor hen blijkbaar niet links genoeg meer!
Ik zal mijn mening over een eventueel samengaan van N-VA en Groen moeten herzien. Nadat Meyrem Almaci met veel pathos op een campagnemeeting van Groen verklaard had dit niet te zullen doen, heeft Bart De Wever nu ongeveer hetzelfde gezegd. Mijn mening steunde op een artikel van Pieter Blomme, redacteur politiek bij De Tijd, in de weekeindeditie van zijn krant. Nu is het normaal zo dat De Tijd vrij goed politiek en economie weergeeft – voor mij is het de meest objectieve krant van Vlaanderen – maar het water tussen N-VA en Groen is blijkbaar veel te diep. E.e.a. heeft te maken met het feit dat zowat alle peilingen Groen zien vooruitgaan in Vlaanderen. Dit heeft echter niets te maken met hun euforische verkiezingsslogans en –beloften, want die zijn dikwijls kinderlijk belachelijk (‘iedereen bos op 5 km van zijn woonplaats’, ‘Groen maakt gelukkig’ en nog zo van dat fraais)*. De reden waarom Groen inderdaad vooruitgang maakt, heeft niets te maken met de sterkte van die partij, maar alles met de zwakte van de SP.a, die al een tijdje in de touwen hangt en maar geen oplossingen vindt om eruit te raken. Een Tom Meeuws aan boord houden is zoveel als zeggen dat men niet wakker ligt van wat sjoemelen.
Spannender wordt het hoe het met CD&V gaat verlopen. Nu mogen ze ‘Markske’ Beke nog twintig keer interviewen, verder dat wat wollige uitleg en algemeenheden komt die toch nooit. Kris Peeters, ooit een boegbeeld van de partij, is een last geworden en men weet echt niet hoe men hem kwijt kan raken. Bij de verkiezingen in Antwerpen maakt hij geen schijn van kans meer en áls CD&V straks nog mag meedoen, dan zou het wel eens kunnen omdat ze geen andere valabele alternatieven zien. Ik zie Peeters zelfs geen havenschepen meer worden, een troostprijs die hem al eens voorgespiegeld werd. Het blijft tenslotte een vaststaand gegeven dat een inwijkeling in de koekenstad op niet veel steun moet rekenen. Zoals onze vriend Rob in een eerdere reactie vertelde is Kamiel Huysmans er destijds wél in gelukt, maar voor zover mij bekend was dat ook de enige en is hij in feite de uitzondering gebleven die de regel bevestigt.
* Open VLD moet trouwens bij Groen niet onderdoen voor wat de lullige slogans betreft. Wie loopt nu warm voor ‘Gewoon doen’?
Zoals te verwachten, heeft die affaire met de chassidische jood op de CD&V-verkiezingslijst heel wat kwaad bloed gezet in Antwerpen. Een snelle peiling van Het Laatste Nieuws gaf aan dat CD&V, mocht men vandaag mogen kiezen, amper nog 2% van de stemmen zou halen. Goed gewerkt van eeuwige dwarsligger Peeters, die men ook in de federale regering liever kwijt dan rijk is. De verkiezingen in Antwerpen waren daarvoor een goede gelegenheid. Vraag is maar, wat er zou gebeuren, mocht N-VA straks bv Groen mee in de Antwerpse meerderheid opnemen, zoals dat al in enkele stadsdistricten zou gebeurd zijn. Die partij zegt wel niet met de N-VA te willen samen gaan, maar zo’n dronkenmanspraat (‘dronkenvrouwspraat’ in dit geval, want het kwam van groene Almaci) is ook maar in functie van het campagnemoment. Bij uitbreiding bestaat er zelfs de kans dat er na de verkiezingen van 2019 een Michel II zou kunnen komen zonder CD&V, die dan ook daar zou vervangen worden door Groen en Ecolo. Où sont les neiges d’antan?
Die volgende federale regering, hoe ze er ook uit zal zien, zal in elk geval het begrotingstekort van dit land mogen oplossen. De Zweedse coalitie ging dat eens regelen in 2018, daarna in 2019 en nu dus in 2020, maar dat zal voor de volgende regering zijn. Na ons de zondvloed!
Tussendoor was er ook nog dat congres van de plaatselijke SP.a in Antwerpen, waar de door het bestuur voorgestelde lijst unaniem door de leden werd goedgekeurd, met de onafhankelijke, partijkaartloze Jinnih op één en Tom Meeuws op twee. We kunnen dus blijven schrijven over ‘Tom en Jinnih’, met een knipoog naar de tekenfilmfiguren, wat niet slecht klinkt. Dat er ondertussen een gerechtelijk onderzoek loopt tegen Guus Flater vindt men bij de sossen niet erg. Al bij al deelde gulle Tom de centen van De Lijn uit aan de doorgaans rode kameraden van de Roma in zijn links Borgerokko, waar zelfs de communisten mee in de meerderheid zitten. ‘Eigen volk eerst’ is blijkbaar geen exclusiviteit meer van de Vlaamsnationalisten…
De federale regering liet gisteren, bij monde van staatssecretaris De Backer, weten dat ze een uitbesteding zal doen voor het inplanten van een tweede groot windmolenpark in de Noordzee. Die komt er ter hoogte van De Panne en zal, samen met de reeds bestaande ter hoogte van Zeebrugge, later 4 Gigabyte stroom leveren – dat is zoveel als een kerncentrale van het type Doel 3 - waarmee de stroom voor de helft van de Belgische huisgezinnen zou verzekerd zijn. Het moet dan wel waaien en dat blijft een van de knelpunten in de groene stroomvoorziening. Windmolens renderen alleen als het waait, zonnepanelen als de zon schijnt. Verder zal dat nieuwe windmolenpark er nooit komen te staan vóór 2025, wanneer men de kerncentrales zou willen sluiten. De tijd om alle vergunningen te krijgen én daarna de bouw duren minimum 10 jaar. Positief aan bovenstaand verhaal is dat er bij deze aanbesteding geen sprake meer zal zijn van subsidies. Nadat dat in Duitsland en Nederland al gebeurd is, moet dat hier ook kunnen.
Daarmee is het verhaal echter niet af. Volgens een studie van de European Physical Society, die zich bezig houdt met energiebeleid, is de Duitse zgz ‘Energiewende’ een totale mislukking. Het heeft het land tot hiertoe een kleine 300 miljard (!) euro gekost en garandeert nog altijd maar 20% van de totale stroomvoorziening. Reden hiervoor is – wat ik reeds aanhaalde – dat het steeds zou moeten waaien en in het beste geval de zon alleen maar overdag schijnt. Snel inzetbare en efficiënte gascentrales zijn een peperduur alternatief en zouden alleen al voor België zorgen voor een CO2 toename van 30 miljoen ton per jaar, niet bepaald een doelstelling van het Verdrag van Parijs…
Kortom bij het standpunt blijven dat onze kerncentrales, die geen CO2 uitstoten, in 2025 allemaal zouden moeten sluiten, blijft pure waanzin. In zo’n geval zijn we vroeg of laat alleen maar verzekerd dat we een of meerdere gevreesde black-outs zullen meemaken.
Men kan vóór of tegen Macron zijn, al bij al is het toch een actief ventje. Richt een eigen partij op uit het niets, wint daarmee de verkiezingen in Frankrijk en wordt er president. Dat is niet niks. Minder goed is dat de man zo’n beetje denkt een nieuwe De Gaulle te zijn en Frankrijk zijn grandeur weer te zullen geven. Daar dat land het zelf alleen niet meer waar kan maken, probeert hij nu de Duitsers mee voor de kar te spannen. De man is helemaal niet dom, maar Frankrijk weer groot maken zal een werk van lange adem worden. Daar hij ook wel zal beseffen dat zoiets geld gaat kosten, wil hij tussendoor ook Europa – op de eerste plaats de eurozone - weer groot maken. Dat is hij deze week even komen vertellen in het Europees parlement in Straatsburg, waar o.m. Verhofstadt in de wolken was over de plannen van de kersverse Franse president en dat is geen goed teken. Wie trouwens tussen de regels kan lezen, weet dat Macron’s partij voorlopig in Europa helemaal niets voorstelt en men niet eens weet of ze iets zal worden noch bij welke groepering ze zal aansluiten. Dat wordt wachten tot na de Europese verkiezingen van 2019. Ondertussen is de bezige bij, die Macron is, op bezoek bij Angela Merkel waarvan hij hoopt dat ze niet alleen zal meedoen, maar vooral de rekening voor zijn plannen zal betalen.
Macron is niet het enige staatshoofd of premier die het Europees parlement komt toespreken. Op 2 mei trekt ook onze nationale Charel er naartoe, maar kan ervoor in Brussel blijven. Wat die daar gaat vertellen, is me een raadsel. Zo geweldig doet die het nu ook weer niet meer. Hij is eerder een overlever bij de gratie van drie Vlaamse partijen. Met zijn recent bezoek aan Poetin kan hij ook moeilijk nog uitpakken nu er zelfs een soort nieuwe koude oorlog dreigt en erg moedig i.v.m. de Catalaanse zaak is hij evenmin. Het is nog altijd wachten op enige Europees initiatief om een einde te maken aan de politieke terreur van Spanje t.o.v. Catalonië. Het is belachelijk kritiek te hebben op het Hongarije van Orbán, maar zijn ogen te sluiten voor wat Rajoy er in Spanje probeert van te maken. In Hongarije worden nog altijd geen mensen opgesloten o.w.v. hun politieke overtuiging, in Spanje wél…
