|
De federale regering liet gisteren, bij monde van staatssecretaris De Backer, weten dat ze een uitbesteding zal doen voor het inplanten van een tweede groot windmolenpark in de Noordzee. Die komt er ter hoogte van De Panne en zal, samen met de reeds bestaande ter hoogte van Zeebrugge, later 4 Gigabyte stroom leveren – dat is zoveel als een kerncentrale van het type Doel 3 - waarmee de stroom voor de helft van de Belgische huisgezinnen zou verzekerd zijn. Het moet dan wel waaien en dat blijft een van de knelpunten in de groene stroomvoorziening. Windmolens renderen alleen als het waait, zonnepanelen als de zon schijnt. Verder zal dat nieuwe windmolenpark er nooit komen te staan vóór 2025, wanneer men de kerncentrales zou willen sluiten. De tijd om alle vergunningen te krijgen én daarna de bouw duren minimum 10 jaar. Positief aan bovenstaand verhaal is dat er bij deze aanbesteding geen sprake meer zal zijn van subsidies. Nadat dat in Duitsland en Nederland al gebeurd is, moet dat hier ook kunnen.
Daarmee is het verhaal echter niet af. Volgens een studie van de European Physical Society, die zich bezig houdt met energiebeleid, is de Duitse zgz ‘Energiewende’ een totale mislukking. Het heeft het land tot hiertoe een kleine 300 miljard (!) euro gekost en garandeert nog altijd maar 20% van de totale stroomvoorziening. Reden hiervoor is – wat ik reeds aanhaalde – dat het steeds zou moeten waaien en in het beste geval de zon alleen maar overdag schijnt. Snel inzetbare en efficiënte gascentrales zijn een peperduur alternatief en zouden alleen al voor België zorgen voor een CO2 toename van 30 miljoen ton per jaar, niet bepaald een doelstelling van het Verdrag van Parijs…
Kortom bij het standpunt blijven dat onze kerncentrales, die geen CO2 uitstoten, in 2025 allemaal zouden moeten sluiten, blijft pure waanzin. In zo’n geval zijn we vroeg of laat alleen maar verzekerd dat we een of meerdere gevreesde black-outs zullen meemaken.
|
