CD&V mag dan als eerste letter de ‘C’ van Christelijk hebben, in de praktijk is daar weinig van te merken. Het blijft dé mosselpartij van Vlaanderen, die nooit meteen partij kiest en over alles en nog wat wollig blijft doen, ook als de andere partijen ondertussen een duidelijk standpunt hebben ingenomen. Erger nog, op de vooravond van Rerum Novarum, hét feest van de Christelijke arbeidsbeweging, haalde Luc Van Gorp, de voorzitter van de Christelijke Mutualiteiten (CM), uit naar politiek rechts dat volgens hem misbruik maakt van de Christelijke erfenis in de strijd tegen de multiculturele samenleving.
Ge moet maar durven. In de eerste plaats was dit natuurlijk een sneer naar de N-VA van Bart De Wever die zich beroept op onze joods-christelijke tradities en naar Theo Francken die niet aarzelde om Christelijke vluchtelingen uit het Midden-Oosten naar hier te halen en zo te redden van de moslimterreur, terwijl hij zijn best blijft doen om de moslims hier buiten te houden. Dat terwijl CD&V zich steeds meer opwerpt als de partij die álle godsdiensten onderdak wil bieden en er niet voor aarzelt de kant van de moslims te kiezen als het om discussies zoals bv binnen het onderwijs gaat. Denk maar aan de hoofddoekenkwestie, waarbij Lieven Boeve, de topman van het katholiek onderwijs, vóór was en hij daarin gesteund werd door zijn voorgangster Mie(ke) Van Hecke, die nu lijsttrekker voor CD&V is bij de gemeenteraadsverkiezingen in Gent.
De Wever krijgt vanwege CD&V ook het verwijt dat hij veel verdraagzamer is t.o.v. de joden dan t.o.v. de moslims. Dat de joden bij ons de conflicten vermijden, geen bekeringsdrang vertonen en niet gewelddadig zijn, hebben ze bij de tsjeven blijkbaar nog niet begrepen. Ooit al eens gehoord van een joodse zelfmoordterrorist of aanvallen op andere kerkgemeenschappen dan de joodse? Het tegenovergestelde maken we continu mee, zoals pas nog gebleken is door de aanslagen op christelijke kerken, zowel katholieke als protestantse, in moslimland Indonesië.
Tenslotte was er de klucht met de ultraorthodoxe joodse kandidaat die CD&V in Antwerpen een verkiesbare plaats wou aanbieden, maar die geen hand wou geven aan een andere vrouw dan de zijne en uitkwam voor onverdoofd slachten, dat terwijl zowel op de lijsten van Open VLD en N-VA joodse kandidaten stonden en nog staan die daarmee geen probleem schijnen te hebben of er althans geen zaak van maken.
CD&V heeft zich, ondanks de verkiezingsnederlagen op regionaal en federaal vlak, tot nu toe vrij goed kunnen handhaven op gemeentelijk niveau. Als ze blijven voordoen met hun vis noch vlees politiek zou ook daaraan wel eens een einde kunnen komen. Ik zal er in elk geval niet wakker van liggen.
Na Oostenrijk heeft nu ook Italië een regering met een uiterst rechtse partij, de Lega (vroeger: de Lega Nord). Die gaat samen met de Vijf Sterren beweging, een verzameling nieuwelingen van eerder linkse signatuur, een regering vormen. Wat de twee partijen gemeen hebben is dat ze de immigratie-anarchie die het land al meer dan een decade is opgelegd door Europa, grondig beu zijn. Vergeten we niet dat er momenteel in Italië zo’n 600.000 illegalen zijn…
Opmerkelijk ook is dat de nieuwe regering er gekomen is, nadat Silvio Berlusconi zich had teruggetrokken, zoals de Vijf Sterren beweging gevraagd had. De oude cavaliere (de 80 voorbij) was toch weer even de spilfiguur in de Italiaanse politiek en het siert hem dat hij bereid was die geste te doen ondanks alle fratsen die hij al heeft uitgehaald.
Daarmee wordt de Europese tendens voorgezet dat het electoraat overal opschuift naar rechts. Zelfs in Wallonië zijn er tekenen dat het ook daar gebeurt Een MR-filosoof, een zekere Drieu Godefridi (45), heeft daar zopas nog gesteld dat de transfers gedoemd zijn om vroeg of laat te verdwijnen, waardoor de Waalse politici zullen moeten ophouden met uitdelen zonder zich zorgen te maken. De man is tevens ondernemer en neemt geen blad voor de mond als hij het over de politiek in Franstalig België heeft. Hij roept de Brusselaars zelfs op om voor de N-VA te stemmen, omdat hij niet gelooft dat zijn MR op haar eentje de ruk naar rechts zal klaar spelen. De N-VA zal inderdaad apart opkomen in Brussel en maakt kans om daar de meerderheid van de stemmen te halen bij de Vlaamse partijen en daardoor een soort veto kan stellen tegen de zoveelste gekke beslissing die ze er nog zouden nemen. In tegenstelling tot Wallonië kunnen Brusselaars zowel voor een Franstalige als voor een Nederlandstalige kieslijst stemmen. En of ze het daar nu graag horen of niet, Theo Francken is er bijzonder populair, gewoon omdat hij niet alleen zegt wat velen denken, maar ook omdat hij effectief iets doét.
Voor Godefridi mag het Brusselse gewest zelfs afgeschaft worden, iets wat de Vlaamse Brusselaars (of zijn het Brusselse Vlamingen?) niet luidop durven zeggen. Onlangs schreef hij nog dat Trump gelijk had toen hij Brussel een ‘hellhole’ noemde. Eén zwaluw maakt de lente wel niet, maar er gaat er toch blijkbaar de goede kant uit.
Een triestig einde voor FC Lierse, stamnummer 30, dat na meer dan honderd jaar de boeken moet neerleggen. Een echte verrassing is het niet, de club bevond zich al enkele jaren in slechte papieren en de Egyptische sponsor – nota bene: ondertussen eigenaar van het veld en de sportinstallaties – was niet meer bereid er nog geld in te steken.
Hoe raar het ook mag klinken, het einde van voetbalclub Lierse begon met het veroveren van de Belgische landstitel in 1997. De basisploeg die met een enkele uitzondering bestond uit eigen spelers, werd na het behalen van die titel voor driekwart verkocht en ook de trainer van bij ons – Eric Gerets – vond elders een lucratievere job. De club incasseerde toen wel aardig wat geld, maar moest daarvoor andere, meestal buitenlandse spelers aantrekken die ofwel duurder waren ofwel minder goed en dikwijls beiden. Het resultaat kennen we nu.
Topsport is de dag van vandaag geen sport meer, maar business en bij voetbal is dat niet anders. Heel het jaar door wordt er verkocht, gehuurd en gewisseld, zodat alle competities feitelijk vervalst kunnen worden, als men maar genoeg geld op tafel legt. Dan komt er bij ons nog die grap met de play-offs bij, een systeem dat maar één doel heeft: nog meer geld binnen te halen, in dit geval van de supporters. In Nederland is men jaren geleden al van de play-offs afgestapt en hier zijn ze er dan pas mee begonnen. Een ploeg die de reguliere competitie als eerste eindigt met een voorsprong van liefst 12 punten, zoals nu het geval was met Club Brugge, kan die titel nog kwijtspelen. Om het allemaal nog een beetje minder doorzichtig te maken heeft men dan de zgz videoref uitgevonden, die in play-off 1 bewezen heeft evengoed fouten te kunnen maken als de echte scheidsrechter, waardoor de competitie nog meer vervalst werd.
Enfin, ieder dierke zijn plezierke, maar ik heb toch wat medelijden met supporters die dat allemaal blijven slikken en af en toe zelfs met elkaar op de vuist gaan als hun vreemdelingenlegioen een match niet kan/mag winnen en daarvoor dan nog betalen.
Tenslotte nog dit: Club Brugge, dat de laatste tijd niet goed meer bezig was, kon voor de belangrijke match op Charleroi geen beroep doen op twee van zijn allochtone sterkhouders. Toen de ploeg aan de rust daar met 1- 0 achter stond, liet men van armoede twee bankzitters van bij ons opdraven en scoren die toch zeker! Nu maar hopen dat ze het daar gesnapt hebben en dat ze die jongens straks op Standard weer niet op de bank zetten. Het lijkt wel ‘weg met ons’.
Deze week zijn de resultaten bekend geraakt van enkele studies i.v.m. Migratie, Integratie en Diversiteit. Dat is niet de eerste keer, maar daar er eentje bij was besteld door la Homans, was het toch even uitkijken naar enkele verrassende cijfers.
Zo blijken Turken niet enkel politiek maar ook religieus een stuk conservatiever te zijn dan Marokkanen, dat terwijl de eerste groep toch een stuk minder betrokken is bij bv terroristische activiteiten. Uit de resultaten zou blijken dat bijna 40% van de Turken hier nog steeds vindt dat de regels van hun geloof voor zouden moeten gaan op de Belgische wetten, iets dat eenvoudig niet kan. Zo’n 60% vindt dat onze westerse samenleving niet samen kan gaan met hun religieuze samenleving en 80% dat er hier een Turkse gemeenschap bestaat die sterk gericht is op de politieke en religieuze ontwikkeling in hun land van herkomst. Al die cijfers liggen bij de Turken hier een stuk hoger dan bv bij de Marokkanen. Kortom, men kan zich best afvragen waarom die dan persé hier willen blijven. Waarschijnlijk omdat zoals de Strangers het destijds zongen ‘Allah groot is, maar ziekenkas groter’. Zoals ik al schreef in mijn blog van 9 dezer (‘De sultanverkiezing’) is het voor hen hier veel veiliger waar ze beschut zijn door een Sociale Zekerheid en andere voordelen van een rechtstaat die in Turkije amper bestaan.
Voor de rest zouden we beter wat meer respect hebben voor de Oost-Europeanen die hier zijn. Slechts één op tien Polen en Roemenen vindt dat onze westerse beschaving kan samenleven met die van de moslims. Dat zijn cijfers die waarschijnlijk hoger liggen dan bij de autochtone Belgische bevolking, waarvan een deel nog altijd denkt dat het zo’n vaart niet zal lopen, terwijl ze zich ondertussen laat ondersneeuwen door allerhande burgerplatformen die zelf een loopje nemen met de wetten van de eigen rechtstaat.
---
Ondertussen doen ze in Wallonië opnieuw een Lidl’je. Deze keer gaat het om de Groupe Mestdagh die ten zuiden van de taalgrens de Carrefour Markets uitbaat. Daarbij zouden zo’n 450 werkplaatsen verdwijnen. E.e.a. zou het gevolg kunnen zijn van het feit dat het contract tussen Carrefour en Mestdagh in 2020 opnieuw onderhandeld moet worden. In de meeste vestigingen van Mestdagh wordt nu gestaakt en ook hier past men de nieuwe Waalse vakbondstactiek toe waarbij het (enig) distributiecentrum van de groep wordt geblokkeerd.
En daar blijft het niet bij. Nu blijkt er ook een Carrefour hypermarkt uit St. Kruis Brugge te delen in de grootwarenhuis malaise. Dat bedrijf zou moeten afslanken naar een supermarkt, waardoor een deel van het personeel zijn werk verliest en de rest een lager loon zou krijgen. Erg takvol schijnt het bij het Franse bedrijf allemaal niet te verlopen en het gevolg is dat men in Brugge, maar ook in een Carrefour in Evere en twee in Wallonië dit verlengde weekeinde de deuren sluit.
We hadden al de maand zonder vlees en de maand zonder alcohol en deze maand mei hebben we ‘Mei plasticvrij’. Allemaal mooie initiatieven om ons en onze planeet er weer bovenop te krijgen, al is aan dat laatste wel een geurtje.
Het klopt inderdaad dat er een massa plastic in onze wereldzeeën ronddrijft en dat die er zomaar niet uit zal gaan zonder dat we er iets aan doen. Dat ‘we’ is echter te beperkt als die actie alleen in dit land, zelfs alleen in dit werelddeel gebeurt.
Uit een Duitse studie, die vorig jaar gepubliceerd werd in ‘Environmental Science and Technology’ blijkt nl dat 90% van de plasticafval dat terecht komt in de oceanen afkomstig is van slechts 10 rivieren. Daarvan bevinden er zich 8 in Azië en 2 in Afrika. Die rivieren krijgen zowat het gros van alle vuilnis te verwerken van de dorpen en steden die erlangs liggen. Europa tekent voor zowat één (1 !) procent van het totaal. Een wetenschappelijke studie die men over het onderwerp wilde maken in Denemarken, werd stop gezet omdat het over zo’n minimale hoeveelheden ging.
Wat zit hier achter? Wel, de gebruikelijke methode om geen derde wereldlanden te schofferen en integendeel ons, Westerlingen, met een schuldgevoel op te zadelen. Op die manier blijft men politiek correct en laat men o.m. toe dat China de rest van de wereld straks dood concurreert omdat het weinig of geen geld uitgeeft aan de bescherming van de natuur. Ze moeten daar in hun steden al bijna stikken alvorens men er een initiatief neemt om er iets aan te doen. Alle bewustmakingscampagnes die men hier onderneemt, zou men beter daar organiseren, maar dat durven de groene wereldverbeteraars niet aan.
Op 24 juni zijn er weer presidentsverkiezingen in Turkije en dat zullen we geweten hebben. Net als bij de vorige edities zijn er dan nl ook buiten Turkije demonstraties ten voordele van het bestaande regime. Bij ons zijn er dan Turken die een dubbele nationaliteit hebben en waarvan sommigen zelfs in de Belgische politiek zitten. Diezelfde verkozenen stappen dan mee op in de demonstraties ten voordele van de nieuwe sultan Erdogan. Goed en wel beschouwd zijn dat profiteurs die het hier nog niet zo slecht hebben, geen last hebben van Erdogan’s economische en politiek beleid en in elk geval een stuk beter af zijn dan veel van hun landgenoten die in eigen land zijn gebleven. Erdogan weet dat en geeft gul geld uit (men spreekt van 5 miljard euro!) om allerlei bonussen uit te delen, ook buiten Turkije waar hij en zijn partijgenoten de verkiezingsmeetings organiseren.
Ondanks die Sinterklaaspolitiek zou 45% van het Turkse kiespubliek nog onbeslist zijn. Het gaat nl niet goed met het sultanaat van Erdogan. De Turkse lira staat op een dieptepunt t.o.v. de Amerikaanse dollar, wat nieuwe investeringen tegenhoudt. Een verzamelde oppositie zou momenteel zelfs meer stemmen halen dat Erdogan’s AKP-partij. En ondanks alle tegenwerking bestaat er in Turkije ook nog altijd een Koerdische partij, die straks wel eens midden in het bed zou kunnen liggen en waarvan iedereen weet dat ze nooit voor Erdogan zal kiezen. Men vergeet het wel eens, maar ondanks alle maatregelen tegen de Koerden maakt deze groep nog altijd zo’n 15% uit van de totale bevolking.
Na de coup van 2016, waarvan vele denken dat Erdogan hem zelf op zijn minst heeft uitgelokt, is Turkije een dictatuur geworden waarin mensen om hun politieke overtuiging aangehouden en vastgezet kunnen worden zonder enig tastbaar bewijs noch eerlijk proces en waar percentsgewijs het grootste aantal journalisten achter de tralies zit van de hele wereld. En zeggen dat er nog mensen zijn in het Europees parlement die wensen dat zo’n land deel zou uitmaken van de E.U…
We protesteren tegen de aankopen van nieuwe vliegtuigen, al blijken de huidige straks vliegende doodskisten te zijn, terwijl wij de eersten zijn die profiteren van de NATO, dat zijn hoofdkwartier bij ons heeft.
Wij protesteren tegen elk lek in een van onze kerncentrales, ook als die tijdig wordt gemeld en de kerncentrale wordt stilgelegd. Amper 40 km voorbij Doel, in Borssele (aan de Westerschelde in Zeeland) staat er een kerncentrale die tien jaar ouder is en tien jaar langer zal openblijven, maar dat interesseert ons niet, want dat is in Nederland. Mocht daar iets ernstig gebeuren dan riskeert men wel ook e.e.a. in Antwerpen, Gent en Brugge, die allemaal in een straal van 100 km rond Borssele liggen…
We protesteren tegen de blijvende armoede, ook al is die geïmporteerd en zal die blijven bestaan zolang we daarmee doorgaan. Onze laatste misdaad ter zake is – volgens de poco media - dat we de nieuwkomers willen verplichten dat ze hun kleuters naar de kleuterschool sturen, zodat ze in het eerste studiejaar niet met een achterstand moeten beginnen, die vele van hun kinderen nooit meer zullen inhalen.
We protesteren omdat er maatregelen komen tegen mensen die buren in sociale woningen de duivel aandoen, omdat ze zich niet houden aan de regels, de liften saboteren en het huisvuil door de ramen naar buiten kippen.
We protesteren omdat ons Vlaams onderwijs, dat in de statistieken van de Europese regio’s steeds bij de eerste tien staat, nog steeds niet goed genoeg is. Omdat we kinderen van het bijzonder onderwijs een normaal onderwijs willen laten volgen, waardoor het algemeen peil omlaag gaat en die kinderen er zelf ook niet gelukkiger mee worden.
Het lijkt wel alsof we het protest van 1968 willen herhalen. Met dit grote verschil: toen wilde men alles veranderen en nu wil men dat alles bij het oude blijft. De progressieven van 1968 zijn de conservatieven van 2018 geworden.
N.a.v. een tegenvallend Europees rapport over de Belgische begroting en economie, was Bart De Wever vrijdagavond uitgenodigd op Terzake om zijn mening daarover te kenbaar te maken. Of men nu vóór of tegen de man is, Bart kletst zelden uit zijn nek en zegt meestal dingen waarover is nagedacht en die moeilijk te weerleggen zijn. Dat houdt niet in dat de oppositie er niet over zou vallen. Zelfs als Bart morgen zou zeggen dat de aarde rond is, gaan ze dat nog contesteren. Merkwaardig is wel dat hij ook heel wat tegenwind kreeg van de andere meerderheidspartijen, alhoewel ook dat stilaan tot een geplogenheid behoort, zeker voor wat die Kris Peeters* betreft. Het feit dat diezelfde Peeters straks De Wever komt bekampen in de Antwerpse gemeenteraadsverkiezingen is niet van dien aard om het politiek klimaat daar te verbeteren.
In essentie vertelde De Wever dat de fut (de ‘dash’ noemde hij het) een beetje uit de huidige federale regering is en dat hij niet dacht dat er nog een begroting in evenwicht zou komen vóór de volgende federale verkiezingen. Het begrotingstekort is gezakt van 3,1 naar 0,7%; zei Bart en daar zal het tot 2019 wel bij blijven. Daar staat tegenover dat de belastingen zijn verlaagd, de koopkracht is gestegen en dat de loonkostenkloof niet verder is gegroeid dan het niveau van 1996.
Als CD&V en Open VLD het daarmee niet eens zijn, is dat hun goed recht en moeten zij maar eens bewijzen dat zij nog wél fut genoeg over hebben tot de verkiezingen van 2019 om nog iets meer te kunnen verwezenlijken. Dit land leeft al jaren boven zijn stand, nu het wat beter gaat vindt men geen volk genoeg om het werk te doen (dat terwijl 2,7 miljoen Belgen op arbeidsleeftijd niét werken). De rente begint langzaam maar zeker wereldwijd te stijgen, wat de staatsschuld nóg groter zal maken. De burgers hebben ondertussen ook stilaan genoeg van dit Europa. Ze hebben, via de belastingen, de crisis mogen betalen door de falende banken te ondersteunen en de overheidsschuld af te betalen, waarna bleek dat hun spaargeld niets meer opbracht. Niemand – buiten misschien Verhofstadt en Macron - zit nog te wachten op meer Europa.
* Kris Peeters kwam op de Tv-journaals vertellen dat we de transmigranten, de sanspapiers en andere illegalen die Brussel teisteren moeten helpen, omdat het – volgens hem – ging om moeders met kinderen. In datzelfde journaal vertelde een dame die dagelijks de trein neemt in Brussel-Noord , dat ze er zich niet veilig voelde omdat het allemaal alleenstaande mannen waren…
Bij plaatselijke tussentijdse verkiezingen in Groot-Brittannië hebben de Tories van Theresa May, tegen alle verwachtingen in, vrij goed stand gehouden. De grote verliezer was de Ukip partij van natte dweil uitvinder Farage, die letterlijk van de kaart werd geveegd. Een echte verrassing was dat ook weer niet. Dat was eerder het feit dat Labour, die als enige socialistische partij in Europa bij de laatste landelijke verkiezingen gevoelig vooruit was gegaan, zowat ter plaatse is blijven trappelen. Blijkbaar zijn de Britten ook op de te links geachte Labourleider Corbyn uitgekeken en wordt het weer een linkse partij zoals overal elders in Europa. Een partij die zelf de geboden kansen niet benut heeft en nu de anderen beschuldigt het niet goed te doen.
Bij ons maken we mee dat de socialisten in Oostende, een stad waar ze de burgemeester leveren, Vande Lala, ex-topman in diverse federale regeringen, voor de gemeenteraadsverkiezingen niet eens onder de eigen naam nog durven uitkomen, maar onder die van ‘stadslijst’. Doet denken aan Patje Janssens in Antwerpen. De gevolgen van hoe dat daar tenslotte is afgelopen, maken we nu nog mee. Bij de plaatselijke 1 mei-viering in de koekenstad kwam de speech daar van provincieraadslid Inga Verhaert uit mijn geboortedorp Kalmthout, een telg uit een familie met een Volksunie verleden. Tom Meeus, officieel nog steeds de Antwerpse SP.a-voorzitter, had men wijselijk gevraagd eens niets te zeggen en de nummer één op dezelfde gemeentelijke kieslijst heeft niet eens een lidkaart van de ‘partaai’.
---
Tenslotte nog een mooie bepaling gelezen van het principe ‘denk links, leef rechts’. In Zuid-Amerika schijnt men dat ‘vioolpolitiek’ te noemen: men houdt het instrument in de linkerhand en bespeelt het met de rechterhand’.
---
En dan nog dit: lezer Jan De Mulder wees terecht in een reactie op mijn blog van gisteren erop dat Bob Dylan zijn Nobelprijs reeds twee jaar geleden kreeg. Dat blijkt te kloppen, want vorig jaar was Kazuro Ishiguro aan het feest. Misschien kwam mijn vergissing doordat Dylan zijn prijs pas een jaar later kwam ophalen. Dat ik er Urbanus bij betrok kwam, omdat ik vond dat de motivatie van het Nobelprijscomité voor Dylan (‘originele zelfgeschreven en -uitgevoerde teksten’) even goed op hem toepasselijk kon zijn.
Het is feitelijk niets nieuws, maar toch interessant genoeg om nog eens mee uit te pakken en dat deed het Vlaams & Neutraal Ziekenfonds (V&NZ): De Walen zijn veel meer ziek dan de Vlamingen en nog geen klein beetje.
In 2017 bedroegen de gemiddelde ziektekosten voor een even gemiddelde Waal meer dan 100 euro per dag méér dan voor de gemiddelde Vlaming. Voor zieken die kunnen rekenen op een voorkeurregeling op basis van armoede, staat Brussel op kop met 32%, t.o.v. Wallonië 21 en Vlaanderen 15%. Wat het aantal dagen arbeidsongeschiktheid betreft, dat zijn er in Wallonië 26,8 t.o.v. 20 in Vlaanderen. Maggie De Block, die daarover werd aangesproken, maakte er zich vanaf met te zeggen dat er ook verschillen zijn binnen de regio’s en zelfs binnen de Vlaamse provincies, maar dat is flauwe kul. In een federaal land moet de federale overheid daarop toezien en er eventueel iets aan doen. Vergeten we niet dat er nog altijd de beruchte transfers zijn, waarover men tegenwoordig zo goed als niets meer hoort. Maar die bedragen nog altijd zo’n 12 miljard euro. De kloof tussen Vlaanderen en Wallonië wordt nog steeds groter en dus ook die transfers.
---
Walen zijn trouwens niet alleen gemiddeld langer ziek dan Vlamingen, ze zijn ook meer langdurig werkloos. Vlaanderen telt zo’n 1 tot 2% langdurig werklozen, Wallonië drie tot vier keer meer, met uitschieters tot 6,7% in Luik en 7,2% in Henegouwen. Als er echter moet gestaakt worden staan de Waaltjes op de eerste rij en hebben ze zelfs de tijd in Vlaanderen distributiecentra dag en nacht te komen blokkeren.
----
Of het in Wallonië later beter zal worden, is maar de vraag, want ook op het gebied van het onderwijs is het huilen met de pet op. In de OESO-rangschikkingen, die van zowat alle serieus geïndustrialiseerde landen, staat het Belgisch Franstalig onderwijs nooit bij de eerste 25 (het Nederlandstalig meestal bij de eerste 10). Een zoveelste onderwijshervorming, het zogenoemde ‘Pacte d’excellence’ wil nu de leeftijd voor de studiekeuze verhogen tot 15 jaar. Dat is zo’n beetje het tegenovergestelde van wat elders gebeurt. Het lijkt er wel op dat ze daar bang zijn om volwassen te worden.
Wij hebben het bij ons wel eens over ‘arm Vlaanderen’, maar ten zuiden van de Belgische taalgrens is het vele keren erger.
-------------
En dan nog iets heel anders: Als gevolg van een interne ruzie binnen het Zweedse Nobelprijscomité komt dit jaar geen Nobelprijs voor literatuur. Jammer, want na de toekenning aan Bob Dylan vorig jaar had ik echt gehoopt dat Urbanus van Anus dit jaar een kans maakte!
Het is een publiek geheim dat meer dan 75% van onze journalisten links en zgz politiekcorrect is. Kranten zoals Het Nieuwsblad, De Gazet van Antwerpen en De Standaard zijn gewoon links en bij de Tv-zenders is het al niet veel beter. Het is dan ook wel opmerkelijk dat twee journalisten uit dat kamp besloten hebben zich kandidaat te stellen voor de gemeentelijke verkiezingen op de Antwerpse lijst van de SP.a, uitgerekend bij de partij die in de hoek zit waar de klappen vallen.
De eerste is Karl Apers, sinds jaar en dag de politieke redacteur van ATV, de Antwerpse regionale Tv-zender, de tweede KUL-socioloog Marc Swyngedouw, vooral bekend om zijn onderzoek naar het kiesgedrag in Vlaanderen, waarbij hij constant de SP.a ophemelde en als belgicist beweerde dat de doorsnee Vlaming niet wakker ligt van het communautaire.
Willen opkomen voor een partij die in de lappenmand ligt en die zelfs federaal moet hopen de 10% nog te zullen kunnen halen, lijkt een moedig gebaar, maar tegelijkertijd geven zij daarbij toe dat ze al die jaren ervoor nooit objectief waren of konden zijn. Apers gaf trouwens toe dat zijn hart altijd links heeft geklopt, dit niettegenstaande zijn goede relaties met de familie van Karel Dillen, de oprichter van het Vlaams Blok dat Apers steeds bestreed. Dat alles terwijl hij toch werkte voor een openbare omroep die behoort objectief te zijn. Hetzelfde geldt feitelijk ook voor Swyngedouw, al teisterde die het Tv scherm via de VRT meestal alleen na de verkiezingen.
En dan is er nog die Marc Van de Looverbosch, die momenteel werkt als dé specialist van de VRT voor de Wetstraatpolitiek en zelfs voorzitter is van de Vlaamse vereniging van journalisten. Diezelfde Van de Looverbosch kan hoegenaamd niet objectief zijn, hij die ooit op de SP.a-lijst stond en voor die partij zelfs een tijdje zetelde in Mortsel.
Wie de dag van vandaag nog objectief nieuws over de politiek in dit land wil lezen, heeft niet veel keus mee. De Tijd in elk geval, maar in die krant moet ge buiten politiek, economie en financiën niet veel gaan zoeken. Het Laatste Nieuws is niet links, maar heeft het niveau van ‘de blaadjes’ en daar wordt men ook niet opgewekt van.
Zoals beloofd, kom ik even terug op het probleem van de werkdruk, waartegen de vakbonden op 1 mei o.m. protesteerden. Ze hebben op dat punt niet helemaal ongelijk, want die druk is er op vele werkplaatsen wel degelijk. Dat is o.a. het gevolg van een optrekkende economie, waardoor vele bedrijven, dikwijls tot hun eigen verrassing, na de crisis weer op volle toeren draaien. Daardoor slagen er heel wat niet in nieuwe medewerkers te vinden en is het bestaand personeel bijna verplicht harder te werken, waartoe niet iedereen zomaar in staat blijkt te zijn. Door de vergrijzing haken bovendien steeds meer oudere werknemers af en tegelijk komen er minder jongeren op de arbeidsmarkt. Bij dat laatste komt nog bij dat heel wat jongeren de dag van vandaag langer studeren. Er waren nooit zoveel studenten in het hoger en universitair onderwijs.
De sociale onrust bij Lidl was geen alleenstaand feit, alleen werd deze zaak uitvergroot omdat ze van pas kwam in de 1 mei toespraken en betogingen, terwijl de andere slogans niet veel voorstelden. Buiten Lidl waren er de jongste tijd ook al prikacties bij AB Inbev, Telenet, Bpost en straks misschien bij Brussels Airlines, waar de piloten het niet meer zien zitten.
De krapte op de arbeidsmarkt is echter ook het gevolg van nog een andere factor die meespeelt: de smartphoneverslaving, wat ook zijn invloed heeft op de werkomstandigheden en zijn tol eist. Ik heb de laatste 22 jaar van mijn carrière in een 24uurs internationale pechdienst gewerkt, 8,5 uur per dag (ik ging ’s middags niet naar de kantine) en had heel de dag met soms grote problemen te doen (vrachtwagenladingen bv), wat betekende dat ik meermaals met een zwaar hoofd mijn dagtaak beëindigde. Ik had dan nog ¾uur te rijden naar huis, zette wat muziek op in de auto (meestal Mozart, soms Bach – diens Brandenburger Konzerte) en tegen dat ik thuis was, was mijn hoofd weer helder. Heel wat werkende mensen slagen daar tegenwoordig niet meer in omdat ze na hun werk hun smartphone activeren (voor zover ze dat op het werk zelf al niet gedaan hadden) en zijn er de rest van de dag mee bezig. Hun geest komt zo niet meer tot rust. Dat, gecombineerd met harder werken, leidt tot burn-outs en overspanning waardoor men niet meer in staat is normaal te functioneren, laat staan over te werken.
De kans is dan ook groot dat we nog meer sociale onrust gaan meemaken, al hoeft dat niet telkens een comedia dell’arte te zijn zoals bij Lidl. Vooral het blokkeren van die Vlaamse distributiecentra door Waalse vakbondsmilitanten zal nog wel even nazinderen. Zie je het omgekeerde al gebeuren, met Vlaamse syndicalisten die Waalse depots gaan blokkeren? Het communautaire is in dit land nooit veraf, zelfs niet als het zgz in de ijskast zit…
Ik weet het: eigen lof stinkt, maar ik had het toch weer eens lekker bij het goede eind, toen ik in mijn blog van vorige zondag, 29 april, letterlijk schreef ‘dat het feit dat het ABVV halsstarrig elk ander voorlopig compromis bleef weigeren niets te maken had met de reden tot staken op zich, maar alles met de 1ste mei. Voor de linkse beweging die aan bloedarmoe lijdt, was dit een godsgeschenk om op één mei mee uit te pakken’. Eén mei, met zijn toespraken, stoeten en betogingen is voorbij en de rode vakbond is nu wel akkoord! Het linkse kamp had dit jaar weinig of geen andere serieuze argumenten. Tijdens deze legislatuur zonder linkse deelnemers aan de macht zijn er nu eenmaal extra veel nieuwe jobs bijgekomen, ook al waren die er dikwijls gekomen dank zij een verbeterde conjunctuur in heel Europa en niet alleen door de centrumrechtse regering. De andere socialistische eisen van ‘meer dit en ‘meer dat’ klinken hol omdat zij zelf decennia mee aan de macht zijn geweest en er toen ook weinig of niets aan gedaan hadden. Onder Di Rupo werden verschillende sociale verwezenlijkingen zelfs afgeschaft of teruggedraaid (dé reden voor de opkomst van de PTB in Wallonië) en de huidige Vlaamse regering heeft voor de zorgverlening – het 1 mei argument van Crombez – meer uitgegeven dan de vorige Vlaamse regeringen mét socialisten. Gelukkig was er nu Lidl.
Dat alles wil daarom niet zeggen dat de vakbonden geen gelijk hebben over de verhoogde werkdruk en niet alleen bij Lidl. Maar dat is een thema voor een volgende blog!
De distributiecentra die o.m. Lidl bevoorraden en daarom geblokkeerd worden, zijn niet van Lidl zelf, maar zelfstandige ondernemingen. Die lijden nu wat ze in militaire termen ‘collateral dammage’ zouden noemen, die ze waarschijnlijk nergens zullen kunnen claimen. De stakingsploegen die de Vlaamse centra ’s nachts blokkeren, komen daarvoor speciaal uit Luik. Actief distributiecentra blokkeren, zoals nu door die Waalse stoottroepen gebeurt, blijkt – volgens professor arbeidsrecht Marc De Vos – zelfs in strijd met het stakingsrecht. Het lijkt wel een oorlog met strafexpedities die des te onwaarschijnlijker wordt als men weet dat het niet gaat om een vakbondsfront, maar om slechts één van de drie vakbonden die erbij betrokken zijn, de meest linkse, waarvan de ruggengraat gevormd wordt door de communisten van de PTB, de Waalse tegenhanger van onze PvdA.
---
En gisteren was er ook nog de federale ambtenarenstaking voor één dag. Niet toevallig een brugdag, steeds mooi meegenomen, zo’n extra lang weekeinde. Wie zal daarvan wakker hebben gelegen? Misschien enkele politieagenten die weer mochten opdraven voor de stakende cipiers, reden waarom de ambtenaren bij die politie niét konden staken, evenmin als die bij de NMBS, want anders geraken de stakers niet op de plaatsen waar eventueel op 1 mei betoogd moet worden. Men begrijpt niet wat de mensen hebben tegen de ambtenaren. Die doen toch niets?
In mijn blog van 27 dezer noemde ik Rudy De Leeuw een salonsocialist. Ter gelegenheid van zijn afscheid als ABVV-voorzitter, stond er in De Tijd van dit weekeinde een heel artikel over hem, met als titel ‘De rode leider die achter de troepen liep’ Een variant daarop die ik vroeger wel eens gebruikte was: ‘de geboren leider, die eerst ziet waarheen de troepen lopen en dan voorop gaat lopen’. De man had het bij mij helemaal verkorven, toen hij destijds als vakbondsvoorzitter mee betoogde tegen de notionele intrestaftrek, terwijl later bleek dat hij aandeelhouder was van een patrimoniumvennootschap waarin zijn blijkbaar welvarende familie – helemaal geen proletariërs - een deel vastgoed had ondergebracht in een holding die van diezelfde intrestaftrek profiteerde. Een Tom Meeuws avant la lettre, zeg maar en evenmin als bij Meeuws kwam er tegen die manier van werken geen kritiek uit rode hoek…
---
En nu we toch met socialisten bezig zijn: in De Standaard van dit weekeind stond een interview over twee bladzijden (plús een paginagrote foto) van Bruno Tobback, zoon van. Buiten wat galspuwerij, vooral in de richting van de N-VA, was er in dat hele interview niets nieuws te lezen. Volgens Tobback Jr hebben wij alle vooruitgang van na WO II te danken aan de socialisten. Over de staatsschuld die dit land in dezelfde periode heeft opgebouwd en die groter is dan wat we met zijn allen verdienen, zei hij niets. Van vader Tobback, de man die onze Rijkswacht afschafte en die op de spoorrails zou gaan liggen als de TGV-lijn Brussel-Aken er zou komen (maar het niét deed toen die er wél kwam), circuleert al een tijdje een Youtube filmpje waarin hij – 25 jaar geleden – zwaar uithaalt naar de immigranten. Nu hij niet meer opkomt bij de gemeentelijke verkiezingen, wordt hij in Leuven als lijsttrekker opgevolgd door ene Mohammed!
---
En zoals ik al vreesde in mijn blog van gisteren, zijn ook de twee laatste Vlaamse distributiecentra van Lidl door de Waalse rode vakbond geblokkeerd. Het is trouwens steeds duidelijker dat de hele Lidl-heisa in de eerste plaats een Waalse aangelegenheid is, waarbij de Vlaamse ABVV’ers mochten meespelen. Nu afwachten wat er ná 1 mei zal gebeuren. Als deze zaak iéts heeft opgebracht, dan is het dat de Duitse eigenaars nu ook weten hoe het er in dit land aan toe gaat en dat men in Wallonië beter niét investeert.
Wat ze daar bij Lidl uitgespookt hadden leek wel kapitalisme uit de negentiende eeuw: de winkels serieus vergroten en hopen dat met eenzelfde aantal personeelsleden te kunnen behappen. Het is de firma slecht bekomen. Gisteren bleef nog steeds een derde van alle Belgische Lidl-zaken dicht en het ziet er niet naar uit dat er veel beterschap zal komen. Dat het ABVV, in tegenstelling tot de andere twee vakbonden, halsstarrig elk ander voorlopig compromis blijft weigeren, heeft niets te maken met de reden tot staken op zich, maar alles met het feit dat het dinsdag a.s. 1 mei in. Voor de linkse beweging die aan bloedarmoe lijdt, lijkt dit wel een godsgeschenk om op 1 mei mee uit te pakken, helemaal in de trend van ‘den boas is ne smeirlap’, al is die houding al evenzeer iets uit die verre eeuw toen stakingen nog gebruikt werden als laatste dwangmiddel en niet om onderhandelingen te boycotten. Nieuw bij de Lidl-staking is dat het Waalse ABVV, waarvan de stoottroepen grotendeels bestaan uit communisten van de PTB, het Genkse distributiecentrum van de firma is komen blokkeren, zodat Lidl-zaken in Wallonië ook vanuit Vlaanderen niet zullen kunnen worden bevoorraad en de Vlaamse die werkten vanuit Genk evenmin. Nu afwachten of ze de andere twee Lidl-depots in Vlaanderen al dan niet zullen viseren. Dit schept wel een precedent waar wel eens over nagedacht zou moeten worden: Waalse (syndicale) stoottroepen in Vlaanderen…
Zo’n half jaar geleden, werden we opgeschrikt door nieuws over dé Belgische bezigheidstherapie bij uitstek: de Bende van Nijvel. In mijn artikel van 25.10.2017 noemde ik het de Bende van Twijfel, ook nadat een lid ervan zou herkend geworden zijn als ‘De Reus’ van de bende. Het ging om een zekere Chris Bonkoffsky, destijds rijkswachter – aan de naam te zien een echte Belg – die op zijn doodsbed, een paar jaar eerder, aan zijn broer zou bekend hebben deel te hebben uitgemaakt van de Bende. Dat bericht was zo goed als oncontroleerbaar, omdat de man ondertussen niet alleen dood en begraven was, maar ook gecremeerd. Waar wel iedereen die hem kende het over eens was, was dat hij nooit de bedenker van die wandaden kon geweest zijn, hoogstens een uitvoerder. Of zijn verhaal klopte, weet men nog steeds niet en de nieuwe onderzoekers die sindsdien op de zaak zijn gezet – dertig (30), a.u.b.! - hebben tot nu toe geen enkel bewijs daarvoor gevonden. De man bleek zich nl letterlijk te hebben dood gezopen, waardoor zijn verhaal heel wat minder aannemelijk was geworden. Het verhaal van de Bende van Nijvel blijkt eerder dat van de zatte rijkswachter te zijn geworden. Steeds onder voorwaarde dat de broer, die ermee naar buiten kwam, er zelf niet e.e.a. had bij gefantaseerd.
Nu blijkt de familie van ‘De Reus’ diens DNA te hebben teruggevonden op zijn horloge, heeft men dat in een universitair labo laten onderzoeken en is men met het resultaat naar het gerecht gestapt. Als het allemaal zou kloppen, kan dat hoogstens bevestigen dat de man aan de slachtingen heeft deel genomen, maar ze zeker niet mee heeft beraamd en blijven de echte schuldigen zoek. Zelf heb ik steeds gedacht – en denk ik nog – dat de CCC (Cellules Communistes Combattants) er iets mee te maken hadden. Van het ogenblik dat men die groep had opgerold heeft er geen aanslag meer plaats gevonden. In tegenstelling tot een aan de drank verslaafde rijkswachter, die in deze zaak hoogstens meespeelde als de nuttige idioot, zaten er bij de CCC kerels die wel degelijk onze maatschappij wilden ontwrichten (en zelfs daar voor uitkwamen). Dat paste echter niet in de logica van onze meestal linkse media die bleven hameren op een uiterst rechts complot. Nadat ‘men’ erin slaagde het hele dossier te verhuizen van Dendermonde naar Charleroi werd de zaak zo goed als geklasseerd en diende zij inderdaad nog alleen als bezigheidstherapie voor ambtenaren en afdelingen die blijkbaar niets anders aan de hand hadden. Een bevestiging van het DNA van ‘De Reus’ zal daaraan niets veranderen. Het merkwaardigst van alles in deze laatste ontwikkelingen is een familie die er blijkbaar een erezaak van wil maken een der hunnen als moordenaar aan te klagen…
De amper 34jarige Cédric Frère, een kleinzoon van Albert Frère (92), zowat de rijkste echte Belg (er zijn ook een paar steenrijke, genaturaliseerde Belgen, denk maar aan die Kazach van de ‘Kazachgate’ affaire) is benoemd tot regent bij de Nationale Bank (NBB). Daar volgt hij zijn vader Gérald op die zelf de opvolger van Albert was. M.a.w. het regentschap bij de Nationale Bank lijkt voor de Frères erfelijk te zijn, wat heel wat wenkbrauwen heeft doen fronzen. De kandidatuur van Cédric* werd voorgedragen door de MR en mede goedgekeurd door de N-VA, die een van haar mannetjes, Edwin De Boeck, hoofd van de N-VA-studiedienst, ook tot regent liet benoemen. De partij kreeg meteen de terechte kritiek dat ze op het gebied van benoemingen al niet veel beter is dan de traditionele partijen, maar veel meer kunnen de concurrenten daarover niet kwijt, want ze hebben vroeger allemaal ooit hetzelfde gedaan. Voor Vlaanderen is er wel het voordeel aan dat kandidaten van de N-VA toch een iets grotere garantie geven dat ze Vlaamsgezind zijn en niet afhangen van de vakbonden, terwijl bij de traditionelen er steeds dat risico was (en is) of dat ze een belgicist promoveren (De Boeck vervangt als regent salonsocialist Rudy De Leeuw). Het werk van die Nationale Bank heeft veel van zijn belang verloren sinds ze diverse taken heeft moeten afstaan aan Europa. De regenten komen nu nog zo’n 20 keer per jaar bijeen en krijgen daarvoor 12.000 euro. Niet mis als men weet dat het voor de meesten eerder een bijverdienste is. Pas is nog gebleken dat wie er 30 jaar in dienst is, er een gouden horloge krijgt. Dat kwam men te weten nadat bekend werd dat de NBB voor liefst een half miljoen euro aan zo’n horloges heeft besteld. Allemaal op kosten van de belastingbetaler…
I.v.m. zeg maar de ‘Vervlaamsing’ van het openbaar bestuur bestaat de kans dat ook Jan Briers, gedelegeerd bestuurder van het Festival van Vlaanderen, die als onafhankelijk kandidaat op voorspraak van de N-VA gouverneur kon worden van Oost-Vlaanderen en straks met pensioen gaat, opgevolgd zal worden door een Vlaamsgezinde. Dat past in dezelfde politieke visie. Het is ooit anders geweest.
* Voor de petite histoire: die Cédric Frère resideert in Knokke-Zoute, is daar bevriend met burgemeester Lippens en zal dan ook wel geen frigoboxtoerist zijn!
Na de affaire met de ultraorthodoxe jood in Antwerpen dreigt er voor CD&V nog een debacle in deze verkiezingsjaren. De partij wil nl geen goedkeuring geven voor de beursgang van Belfius zolang er geen oplossing komt voor de Arco-coöperanten. Die staat in het federaal regeerakkoord van 2014. De redding van Belfius, de erfgenaam van het failliet gegane Dexia, heeft de Belgische staat destijds wel zo’n vier miljard euro gekost. Door Belfius nu op de beurs te laten gaan, zou dat geld – of toch een groot deel ervan – kunnen gerecupereerd worden, waardoor de Belgische staatsschuld voor de eerste keer in jaren effectief verminderd zou kunnen worden. Om er zoveel mogelijk van te maken zou die beursgang dan wel vóór de vakantie van dit jaar moeten plaatsvinden, daar het beursklimaat er nu nog gunstig tegenover staat maar er twijfel over is of dat gaat blijven duren. Op het ogenblik is de rente in de States immers voor de eerste keer sinds lang weer aan het stijgen, wat niet goed is voor de beurs. Als gevolg daarvan zijn de koersen op Wall Street al een week aan het dalen, wat ook al lang niet meer gebeurd is. De kans is dan ook reëel dat een beursgang van Belfius ná de vakantie heel wat minder zou opbrengen en de staat dus geld zou kosten. Daar een oplossing voor de Arco-coöperanten grotendcels zal afhangen van een goedkeuring vanwege Europa – wat helemaal niet zeker is – bestaat de mogelijkheid dat er straks helemaal geen beursgang zal zijn voor Belfius en evenmin een oplossing voor de gedupeerden van het vroegere ACV, nu ‘Beweging Net’. Als dat gebeurt zal iedereen zich door CD&V bedrogen voelen: zij die niet akkoord zijn met de Arco-regeling en de gedupeerde coöperanten zelf.
---
En dan nog dit: het zou voortaan verboden zijn op 11juli nog leeuwenvlaggetjes uit te delen, dit volgens de commissie die toeziet op de verkiezingsuitgaven. Die dag valt nl in de sperperiode, waarin men geen gadgets meer mag uitdelen. Van bureaucratie gesproken! Hopelijk wordt dit een reden te meer om heel die sperperiode af te schaffen, zoals al jaren vanuit verschillende kanten wordt gesuggereerd. Het is een belachelijke toestand, die op meer dan één manier omzeild kan worden en die nergens buiten dit land bestaat.
Er zijn zo van die onderwerpen die blijven terug komen; Loch Ness heeft er vele concurrenten bij gekregen. Eén ervan is de discussie over het basisinkomen. Dat werd hier bekend nadat zakenman Roland Duchâtelet, destijds de oprichter van de beweging Vivant, die later overstapte naar Open VLD, enkele voetbalclubs kocht en verkocht en waarover het thans stil is geworden, in de jaren 1980 het voorstel erover hier bij ons lanceerde: een basisinkomen voor iedereen. Het principe was dat iedere inwoner van een land één bepaald vast inkomen zou krijgen of hij/zij nu werkte of niet. Bij Vivant werd dat toen geschat op 750 euro per volwassene en 1.300 voor een gepensioneerde. Hoe absurd dat ook leek, het was geen dronkenmansidee. Onze huidige sociale zekerheid kost zowat evenveel als het netto inkomen van alle werkenden samen. Met een basisinkomen zouden dan wel alle andere vormen van uitkeringen geschrapt worden. Meteen zou men ook het huidige leger van ambtenaren – in vergelijking met Nederland 375.000 teveel! – kunnen uitdunnen. Volgens Duchâtelet zou zo’n basisinkomen goedkoper uitkomen dan wat de heilige koe van de sociale zekerheid ons nu kost.
Om het verhaal volledig te maken: dat basisinkomen zou verbonden zijn met de nationaliteit, waarvan men er maar één zou mogen hebben. Toch bleek het nergens aan te slaan, grotendeels omdat het voor de meeste mensen moeilijk blijft om iemand geld te geven om niets te doen. Zoals recente cijfers nog aantoonden, zijn er in dit land alleen al 2,76 miljoen Belgen tussen 15 en 64 jaar die niét werken. Daar het idee echter bleef terugkomen, besloot men in Nederland en Finland, in beperkte kring, enkele proefprojecten daarover op te starten. In Finland, waar men het verst gevorderd was – een steekproef bij 2.000 werklozen – blijkt men ondertussen (na amper één jaar) het project stilletjes begraven te hebben. Als de over ’t algemeen nuchtere Scandinaviers een tweejarig project al na één jaar stopzetten, kan men er van uitgaan dat het er ‘over and out’ mee is en zullen we ‘in ’t zweet ons aanschijns’ ons brood moeten blijven verdienen, zoals de God van de Bijbel het Adam en Eva vertelde.
