N.a.v. de zoveelste allochtone opstand in Brussel - deze keer in Anderlecht, waar o.m. een politiecommissariaat in brand werd gestoken - moesten we een hoop gelul horen van Annemie Turtelboom, nog zo'n onverkozen nietszeggende troela die in ons politiek stelsel omhoog is gevallen bij gebrek aan gewicht. Als men de ogen sloot, kon men even goed denken naar die andere feeks, Onkelinx, te luisteren. Die verkondigde (en verkondigt nog steeds) niets anders dan "preventie". Dat liedje is zo afgezaagd, dat zelfs ngo's en straathoekwerkers er niet meer in geloven.
Als men trouwens onze kranten de laatste tijd leest, krijgt men soms het gevoel in een ander land te leven. Onze hele samenleving lijkt niets anders meer te kennen dan problemen en andere feiten met inwijkelingen, al dan niet illegaal. Dat gaat van criminele feiten (waarbij de oorsprong van de daders meestal angstvallig verzwegen wordt), tot relletjes met "jongeren" (zelfde verhaal), tot de never ending story van de zgz asielzoekers (die het voor 95% niét zijn), tot sporten zoals voetbal, basketbal en volleybal, waar de eigen jongens nog ternauwernood aan de bak komen. Als de spelers al geen donkere huidskleur hebben, dan luisteren ze wel naar namen die eindigen op -vic, of iets in dien aard.
Tussendoor komt men dan nog af met het spectaculair bericht, dat Marokkanen en Turken zich nauwelijks Belg voelen, laat staan Vlaming of Waal. Van integratie gesproken. Het ergst van al is, dat "men" dan nog vindt dat de autochtonen hier iets aan moeten doen. Men draait de zaken gewoon om en geeft de Vlaming en Waal in de straat de schuld van alles wat hier mis loopt met de vervreemding in eigen land.
Het kan echter nog erger. Zo stond er vorige week een politieke column in De Standaard, van een eigen reporter nog wel, die vond dat we de (tien?)duizenden nieuwe geregulariseerden, die eraan komen dank zij een van de zgz al "verwezenlijkte" werven van Haiku Herman, zo snel mogelijk aan het werk moeten krijgen. Dat lijkt zinvol, tot men het kostenplaatje gaat bekijken: onderdak, steun, sociale bijstand, geneeskundige zorgen, de taal en (meestal) een beroep aanleren, de kinderen opvangen en ga zo maar door. Allemaal heel menselijk en zelfs stichtend, ware het niet dat dit moet gebeuren in een land dat zo goed als failliet is en dat zijn eigen bevolking dergelijke behandelingen niet eens meer kan garanderen. De eigen mensen lijken wel vreemden te worden in hun eigen land.
|
