Eergisteren was er even paniek in Belgenland: Catalaans (ex)president Puigdemont was onderweg naar België en zou daar asiel aanvragen. Volgens de poco-specialisten was dat natuurlijk omdat Theo Francken hem dat gesuggereerd had. Later bleek er niets van waar te zijn, alhoewel onze staatssecretaris gelijk had – zoals ik ook al vermeldde in mijn blog van eergisteren (‘Een nieuwe Agusta affaire ?’). Normaal kunnen burgers uit een E.U.-land geen asiel aanvragen in een andere E.U.-land omdat men er vanuit gaat dat dat allemaal veilige landen zijn. Dat gegeven werd vastgelegd in het verdrag van Amsterdam van 1997. Maar België zou België niet zijn als dit land er voor zichzelf geen achterpoortje aan had toegevoegd: in België zouden individuele aanvragen voor asiel wél kunnen, ook door burgers van andere E.U.-landen. Zodat, mocht hij dat willen doen, Carles Puigdemont in dit land wél een asielvraag zou kunnen indienen. Of hij er ook een zou krijgen, is een ander verhaal.
Daarmee is nog eens duidelijk geworden, wat ik hier al járen schrijf, nl dat men er in dit land niet in slaagt van de eerste keer een fatsoenlijke wet te maken. Ofwel dient ze enkele keren te worden herschreven, ofwel staat ze vol achterpoortjes en uitzonderingen, zoals dat o.m. dus ook gebeurd is met dat verdrag van Amsterdam. In dit geval staat België straks wel met de billen bloot en maakt het zich belachelijk in Europees verband, mocht Puigdemont toch een aanvraag doen. Hij kan daarbij rekenen op misschien wel dé specialist ter zake: Vlaams advocaat Paul Bekaert.
Ondertussen blijkt het de bedoeling te zijn van Puigdemont en de ministers die samen met hem naar hier zijn gekomen, nog even te blijven om vanuit Brussel in een voor hen veilige omgeving verdere commentaar te kunnen geven op de nieuwe verkiezingen in Catalonië, door de Spaanse regering vastgelegd op 21 december, de dag dat de winter begint, hopelijk geen politieke winter voor Catalonië. Hoe die ook zullen uitdraaien, het komt daar in Catalonië nooit meer goed tussen Catalanen en Spanjaarden zolang Spanje blijft weigeren met Catalonië te praten. Dat heeft in de eerste plaats te maken met de Partido Popular (PP) van Rajoy, maar ook met het Spaanse Grondwettelijke Hof. Samen met Baskenland, Gallicië en Asturië kreeg Catalonië in 2003 een speciaal statuut. De PP zat toen in de oppositie en diende daartegen een klacht in bij het Grondwettelijk Hof. Die nam Catalonië het speciaal statuut af in 2010. Sindsdien is de PP aan de macht gekomen en gedraagt die zich als een nieuwe inquisitie, nota bene: nog zo’n Spaanse uitvinding. Dat Hof heeft Puigdemont nu gedagvaard om morgen, donderdag al, te komen getuigen in Spanje. Als men weet dat de twee Jordi’s al in de gevangenis zitten, enkel en alleen omdat ze in Catalonië betogingen organiseerden, is de kans zeer groot dat Puigdemont hier blijft. In dat geval kan Spanje de uitlevering vragen, zit het spel helemaal op de wagen en zit België mee in het spel, niet in dat van Pokemon, maar dat van Puigdemont. Niet door de schuld van Theo Francken, zoals ze zullen beweren, maar wel van de verantwoordelijken die destijds dat amendement wilden bij het Verdrag van Amsterdam.
Het Cyrillisch schrift is een variant van het Griekse, dat door de zendelingen Cyrillus en Methodius werd meegebracht bij de kerstening van de Slavische volkeren. Het werd en wordt voornamelijk gebruikt in Rusland en zijn (ex)satellietstaten. Enkele Midden- en Oost-Europese landen waar men een Slavische taal spreekt, zijn al eerder overgeschakeld naar het Latijns schrift, zoals bv Tsjechië, Slowakije en Polen. Nu komt er daar straks nog eentje bij, nl Kazachstan, een voormalige Sovjetrepubliek. Het opmerkelijke van deze gebeurtenis is, dat Kazachstan dat al voor de tweede keer doet. In 1929 was het land al eens overgeschakeld op het Latijns schrift, maar in 1940, toen het deel uit ging maken van het Sovjet rijk, nam het het Cyrillisch schrift aan. Nu dus weer naar af. ‘Kazakdraaien’, maar dan echt!
De redenen waarom Kazachstan dit doet zijn velerlei. Om te beginnen heeft het Cyrillisch schrift 45 tekens t.o.v. de 25 van het Latijn. Zeker in de steeds modernere technologie waarin de wereld nu verkeert, maakt dat een heel verschil; denk alleen nog maar aan de smartphones. Verder zal het voor heel wat Kazakken gemakkelijker worden om Westerse talen te leren, in de eerste plaats het Engels. Het Kazachs is daarenboven verwant met het Turks, het Azerbeidzjaans en het Oezbeeks, allemaal talen van buurvolkeren van Aziatische origine die al langer zijn overgeschakeld op het Latijns schrift. Dat ‘sultan’ Erdogan dreigt terug over te schakelen op het oude Ottomaans schrift is een van zijn vele loze bedreigingen. Het was Kemal Ataturk, de stichter van het moderne Turkije, die voor de omslag zorgde en als voorbeeld het Duits nam*.
Tenslotte is er, zoals steeds, ook politiek mee gemoeid. Dat was zo in 1940 en dat is nu niet anders. Door weer over te schakelen op het Latijns schrift wordt het land iets minder afhankelijk van Rusland en hoopt het op meer Westerse investeringen en technologie.
Voor wat een taal allemaal goed kan zijn…
* In Noorwegen, dat enkele eeuwen bezet werd door Zweden en vooral Denemarken, heeft men op een gegeven ogenblik de eigen taal, die officieel Deens was, maar anders werd uitgesproken dan ze geschreven werd, ook aangepast en dit gebeurde ook met de Duitse taal als voorbeeld. Dat kon niet verhinderen dat er nog steeds twee officiële talen zijn in het land van Grieg en Amundsen.
Onze F-16 gevechtsvliegtuigen zijn aan vervanging toe. Het zijn de beste die onze luchtmacht ooit gehad heeft, zeker na de laatste upgrading. Ze vervingen in de jaren 1970 de Starfighter, die wel eens de ‘Stortflyer’ genoemd werd omdat er regelmatig wel eens eentje niet gepland naar beneden kwam. Ik heb de aankoop van de F-16 nog meegemaakt bij DAF, dat toen in Eindhoven een Special Products fabriek had, die de landingsstellen maakte voor de F-16’s voor België, Nederland en Denemarken.
De kandidaten om onze 34 F-16’s op te volgen zijn of, beter gezegd, waren de F-35 van het Amerikaanse Lockheed Martin, de Britse Eurofighter, de F-15 van Boeing en de Rafale van het Franse Dassault. Boeing trok zich terug omdat men daar vond dat de Belgische aanbesteding teveel gefixeerd was op de F-35 van Lockheed en de Fransen dienden een voorstel in dat niet conform de regels was en waarmee onze minister van Defensie, Steven Vandeput (N-VA), dan ook geen rekening meer mee hoefde te houden. Dat laatste was echter zonder de waard gerekend, in dit geval de MR, die bij monde van onze nationale Charel en de door Frankrijk al eens gelauwerde Reynders vinden dat de Fransen toch nog een kans moeten krijgen. De reden daarvoor – zeggen zij – is dat Frankrijk dit land een verregaande militaire samenwerking zou aanbieden, waardoor ze buiten de aanbiedingen om toch nog een kans zouden maken om hun Rafales te leveren.
Tenslotte gaat het om een bedrag van ± 3,5 miljard euro over x-aantal jaren, waarbij het niet verwonderlijk zou zijn dat het armlastige België de aankoop zal uitstellen tot na de verkiezingen van 2019.
Laat ons hopen dat Vandeput het been stijf houdt*, want als men straks de afgesproken regels niet meer zou respecteren, zou er wel eens een jarenlange juridische discussie kunnen volgen. Men spreekt zelfs al van een nieuwe Agusta affaire. Het wordt stilaan tijd dat in dit land de francofonen ophouden naar Frankrijk te kijken als konijnen naar een lichtbak. Frankrijk heeft momenteel geen voorbeeldfunctie meer in Europa noch in de wereld. Om te zien of Macron daar veel aan kan veranderen is het nog veel te vroeg dag.
---
* Dat hopen we trouwens ook van Theo Francken, partijgenoot van Vandeput, in zijn statement dat Catalanen, die in Spanje vervolgd zouden worden, hier asiel zouden kunnen vragen. Francken heeft gelijk: elke hond met een hoed op kan dat hier vragen. Ooit konden Basken dat, waarom nu dan Catalanen niet? Dat is volledig in overeenstemming met de vigerende Belgische wetten. Asiel vragen betekent trouwens nog niet asiel krijgen.
Nadat de Vlaamse regering er al in geslaagd was enkele miljarden euro’s uit te sparen door de steun aan de biomassacentrales van Gent en Genk te schrappen, heeft de federale regering eenzelfde verkwisting kunnen vermijden op zee. Dat gebeurde door enkele geplande subsidies voor windmolenparken op de Noordzee gevoelig te verminderen. Nadat eerst gepraat was over een prijs van 125 euro per megawattuur is die nu teruggebracht op 79. De reden ervoor was dat men ondertussen gezien had dat Nederland en Duitsland hun windmolens tegen gevoelig lagere subsidies konden laten bouwen. Bij de Nederlandse liggen die zelf nu nog steeds lager, maar kon België zich dat niet permitteren omdat het in de knoop ligt met Europa over de milieudoelstellingen van 2020. Aan de prijs die nu overeen is gekomen zouden de laatste drie projecten tegen die datum klaar moeten zijn.
In totaal betekent dat voor België een besparing van liefst 3,9 miljard euro en zou de elektriciteitsfactuur voor de gemiddelde verbruiker daardoor met 11 euro per jaar verminderen. Dat is nog steeds niets om van wakker te liggen, maar het doet al eens deugd eindelijk voor die stroom eens wat minder te moeten uitgeven, iets dat zo stilaan onmogelijk leek. Het zich blauw betalen aan groene stroom lijkt tenslotte ook vermijdbaar.
---
Of er met het afschaffen van zomer- en winteruur veel zal bespaard worden, moet nog worden uitgerekend, maar het Europees parlement is er zich mee gaan bezig houden. Dat is zo eens iets anders dan bv Catalonië. Als het lukt hebben de media weeral een item minder waarover elk jaar twee keer oeverloos kon geouwehoerd worden. Ikzelf heb van die wijzigingen nooit enige last gehad, buiten misschien de eerste dag i.v.m. de maaltijden. Als we de media moeten geloven zouden er zelfs mensen zijn die er gek van kunnen worden...
Hét nieuws van de dag was gisteren het uitroepen van de Catalaanse onafhankelijkheid door het parlement van de deelstaat. Het is m.i. nog te vroeg dag om daar veel over uit te weiden, want dit kan het begin zijn van een tumultueuze situatie, niet alleen in Spanje, maar ook daarbuiten. Als Vlamingen kunnen we alleen maar respect opbrengen voor de Catalanen die aardig wat meer over hebben voor hun land dan wij hier. Stel eens voor dat zij i.pl.v. een minderheid een meerderheid zouden zijn in Spanje, zoals wij dat zijn in België…
Wordt in elk geval vervolgd.
---
Zoals het geval is met het basisloon en basisinkomen, waarover ik het nog heb gehad in mijn blog van 24 dezer (‘De basis onzin’), komt ook de vlaktaks weer in het nieuws. Het grote verschil van deze taks met de eerste twee items is, dat ze reeds bestaat in alle drie de Baltische staten, in Estland zelfs al sinds 1994. Het is een vaste personenbelasting die voor iedereen eenzelfde percentage inhoudt met een vrijstelling voor wie onder een zekere armoedegrens zit. Alle andere personenbelastingen, uitzonderingen en achterpoortjes dienen dan wel geschrapt te worden.
Het is de Open VLD, bij monde van voorzitster Rutten, die bij ons met voorstel voor een vlaktaks afkomt. De Vlaamse liberalen willen een belastingvrije schijf combineren met een tarief van 30% voor iedereen. Opmerkelijk is wel dat de nieuwe Nederlandse regering van Rutte III eenzelfde taks wil doorvoeren, zij het met twee tarieven. Voor wie het zich nog herinnert: de eerste die hier bij ons met het idee van de vlaktaks afkwam, was een zekere Jean-Marie Dedecker, vóór hij uit de liberale partij van Gwendolientje werd gezet…
Volgens de Leuvense prof André Decoster, die reeds in 2008 de werking van de vlaktaks heeft nagerekend, zou de invoering ervan kunnen zorgen voor een kleine 50.000 nieuwe jobs en de ongelijkheid van lonen tussen mannen en vrouwen wegwerken.
Ook dit verhaal wordt nog vervolgd. Stel u voor: een Belgische belasting zonder uitzonderingen en achterpoortjes. Bijna ondenkbaar.
Mario Draghi, voorzitter van de Europese Centrale Bank (ECB) heeft dan toch eindelijk beslist om de massale maandelijkse aankoop van obligaties vanaf 01.01.2018 te halveren van 60 naar 30 miljard euro. In totaal heeft de ECB de laatste jaren al zo’n 2.000 miljard daarvoor uitgegeven, zeg maar geld bijgedrukt. Sinds de crisis van 2008 was de economische groei in Europa nooit hoger en de werkloosheid nooit lager dan nu, reden om er iets aan te doen. De ‘Quantative Easing’ (QE), zoals men die aankopen in technische termen noemt bestaat ook in de States en daar is men al langer bezig ze terug te draaien.
Het gevolg van de beslissing van ‘Super Mario’ zal voorlopig niet veel veranderen. De rente op korte termijn (op de spaarboekjes bv) zal blijven zoals ze is, zo goed als onbestaande. Alleen die op langere termijn (woonleningen bv) zullen stijgen.
Tot daar het nieuws. Een beetje raar dat er bij het dagelijks nieuws op onze media zo goed als geen commentaar op gegeven werd. Daar heeft men het te druk met de Bende van Nijvel, waarover zogezegd weer nieuws zou zijn nadat enkele jonge lui drie weken geleden enkele wapens uit het kanaal bij Ronquières hadden opgevist en die pas nu – na het nieuws over de ‘reus’ – zijn gaan aangeven.
De Beheersmaatschappij Antwerpen Mobiel (BAM) heeft op 6 oktober de eerste werken voor de aanleg van de beruchte Oosterweelverbinding gegund aan ‘Rinkoniên’, Antwerps voor wat in de Kempen ‘Rinkaaneen’ heet, wat zoveel betekent als ‘snel na elkaar’. Dat is de naam van een consortium van vier onafhankelijke Belgische en één Nederlandse bouwmaatschappij, die het eerste stuk van de verbinding gaat aanpakken op de Antwerpse Linkeroever. Dat dat nu pas bekend werd, is te wijten aan de termijn van twee weken waarin concurrenten de toewijzing konden betwisten. Dat is niet gebeurd en door het feit dat er ook al een akkoord was tussen de verschillende autoriteiten en drukkingsgroepen is de kans groot dat er na zo’n kwarteeuw discussies allerhande toch iets van in huis gaat komen. Al weet men het nooit met zekerheid in een land zoals het onze waar elke hond met een hoed op naar de Raad van State kan trekken. Dit eerste gedeelte gaat de Vlaamse gemeenschap 386 miljoen euro kosten, waarvan zowat de helft zal nodig zijn voor wegeniswerken en de bijhorende elektromechanica. Het wordt een van de grootste bouwwerven van Europa en zal in totaal 3,25 miljard euro kosten, zonder dan nog de kosten van de overkapping, waarvoor in een eerste fase 1,25 miljard is uitgetrokken.
Eind 2017 wordt de bouwvergunning verwacht en begin 2018 zou Ben Weyts het eerste ‘schupke’, zoals hij dat steeds noemt, kunnen steken. In totaal gaat het om vijf delen, waarvan men hoopt dat het compleet zal zijn afgewerkt tegen 2026. Rekening houdend met de extra verkeershinder die er ongetwijfeld zal zijn, moet dat wel met een grote korrel zout genomen worden, maar dromen mag, zeker voor wat die overkapping betreft.
Het is me wat met die Bende van Nijvel. Zo’n dertig jaar na de feiten blijkt er een vermeend bendelid bekend te hebben op zijn sterfbed (hij had zich dood gezopen!) en twee jaar later komt dat al terecht bij de onderzoekers. Die hadden het waarschijnlijk te druk met hun opgravingen, dreggingen en andere bezigheidstherapieën waarmee meer dan 100 speurders zich al die hele tijd bezig gehouden hebben. Ze hadden na dertig jaar al een verlenging van acht jaar van de verjaring gekregen en worden nu opgeschrikt door dit nieuwe feit.
Als er uit deze laatste ontwikkeling niets méér komt, is het verre van zeker dat er van enige oplossing sprake zal zijn. Het enige positieve in de zaak is dat men nu toch stilaan schijnt te beseffen dat het onderzoek bij het gerecht in Charleroi moet worden weggehaald. Als het ergens is fout gelopen, dan is het daar. Toen het leek dat onderzoeksrechter Freddy Troch uit Dendermonde rond 1990 iets gevonden had, werd het dossier hem uit handen genomen, overgebracht naar Charleroi en is het daar stof gaan vergaren. Erger nog: wegens verbouwingen heeft men daar ondertussen zelfs enkele stukken uit het dossier vernietigd! De man die de zaak in Charleroi in handen kreeg – ik herinner me zijn naam niet meer – kwam één keer in het nieuws, nl toen diens zoon verdacht werd van het stelen en helen van sportwagens die dan in het buitenland verkocht werden…
Voor de rest blijven alle pistes open, want zelfs al wordt bevestigd dat Chris B. ‘de reus’ van de bende was, is men daarmee geen stap vooruit, tenzij misschien de vaststelling dat allen die de man kenden ervan overtuigd waren (en zijn) dat hijzelf niet in staat was zoiets te organiseren.
---
In de marge van bovenstaande nog dit: ik heb het niet in de kranten kunnen lezen, maar toen bekend werd dat Chris B. een ex-rijkswachter was, vertelde men op een VRT-radiojournaal dat Lowie Lawijt kwijt wou dat hij er toch goed aan gedaan had die eenheid af te schaffen. Als men in dit land elke autoriteit waarin één rotte appel gevonden wordt, zou afschaffen dan zou er hier niet veel meer overblijven!
Vorige week was er een voorstel van het ACV om een soort basisbaan van onbepaalde tijd in te voeren voor wie meer dan twee jaar werkloos is. Het loon zou 1700 euro per maand bedragen en betaald worden door de overheid, zeg maar door de belastingbetaler. Een soort parallel circuit dat feitelijk te gek is voor woorden in een land waar momenteel zo’n kwart miljoen vacatures zijn en waar de werkloosheid aan het dalen is.
In het verleden zijn er al meer van die nepstatuten geweest, denk maar aan het Bijzonderlijk Tijdelijk Kader (BTK), het Derde Arbeidscircuit (DAC), de Gesubsidieerde Contractuelen (Gesco’s) om nog te zwijgen over de specifiek voor Wallonië opgestarte initiatieven, zoals het Rosettaplan van Onkelinkx en wat ikzelf het Milquettaplan noemde, alsmede over de vele werklozen die in de overheidsadministratie werden gedropt. Het gigantisch begrotingstekort van 1981 (16% van het bnp) was grotendeels te wijten aan zo’n artificiële jobcreatie. Ook onder Di Rupo bleef de tewerkstelling min of meer op peil door het creëren van gesubsidieerde jobs. Pas sinds de regering Michel is er een einde gemaakt aan deze klucht. En nu zou het ACV willen dat men er opnieuw mee begint. Ze zouden daar beter eens proberen de Arco-coöperanten, die door de schuld van het ACW hun geld waarschijnlijk kwijt zijn, te vergoeden, i.pl.v. de overheid voor alles te laten opdraaien..
---
E.e.a. van bovenstaande doet denken aan het reeds dikwijls vermelde ‘basisinkomen’, een dada van Roland Duchâtelet’s Vivant beweging en daarna links en rechts overgenomen door denktanks en zelfverklaarde specialisten. Prof. Marc De Vos van de denktank Itinera heeft er een boek over geschreven en maakt daarin brandhout van de zgz verdiensten van dat systeem. Volgens De Vos zou daardoor een einde komen aan onze Sociale Zekerheid, zou het in tegenspraak zijn met de trend om inactieven te activeren en om te investeren in de arbeidsmarkt. Het is financieel niet haalbaar en zelfs de Oeso zegt dat de armoede erdoor zou toenemen. Dat laatste zal de vakbonden een zorg zijn: hoe meer doppers, hoe meer overheidsgeld er immers naar hun bankrekeningen gaat.
Ik had zo’n 35 jaar een abonnement op de Gazet Van Antwerpen. Ik zegde die op halfweg de jaren 1990, toen de krant werd overgenomen door het Limburgse Concentra, vooral na aandringen van Steve Stevaert (toen nog God) en nadat de Vlaamse en christelijke hoofdredacteur de laan werd uitgestuurd en vervangen door een logebroeder. Sindsdien verloor de krant zowat de helft van zijn lezers en dan zou men denken dat ze vroeg of laat wel eens van gedacht zou veranderen en weer voluit de Vlaamse kaart zou trekken. Niets is minder waar, zoals we kunnen zien hebben met het nieuws over het nieuwe, linkse kartel (dat men zo niet mag noemen!), waarbij de krant doet alsof dat allegaartje straks Antwerpen zou kunnen overnemen. Op de steun van de media, de Gazet op kop, kan ‘Samen’ in elk geval blijven rekenen.
Alleen al de eerste vaststelling dat dezelfde Gazet Van Antwerpen eerst stelde dat zo’n kartel 30,6% van de stemmen zou halen terwijl SP.a en Groen, als ze apart opkwamen, op 37,2% zouden eindigen, sloeg nergens op. Waar zit de logica, zeker als men weet dat bijna een kwart van de leden van Groen – met Mie Vogels op kop – tégen de vorming van het kartel stemde? Ondertussen hebben verscheidene stembusuitslagen in het buitenland bewezen dat Groen er op achteruit gaat (in Oostenrijk en Nedersaksen) terwijl de socialisten het daar niet zo slecht doen. De uitspraak van oud-burgemeester Bob Cools ‘als we een groene burgemeester krijgen, die socialistische ideeën overneemt, is het toch ook goed’ zal ook niet bijdragen tot een betere ‘Samen-verstandhouding’. Meer dan ooit zal het kartel een watermeloenconstructie worden: groen van buiten, rood van binnen.
Tenslotte zijn er de zgz ‘onafhankelijken’. Zoiets heeft nooit goed gewerkt in de politiek, waar onafhankelijken bij het scheiden van de markt meestal van iedereen afhangen. Ergens worden het groenen of roden, maar dan zonder lidkaart. In Antwerpen zal het echter niet volstaan de verkiezingen te winnen, maar wel daarna de coalitievorming.
Er zal meer moeten gebeuren om De Wever uit het Schoon Verdiep weg te krijgen.
Titel in De Tijd van dit weekeinde: ‘ Moreau mogelijk voor de strafrechter’. ‘Eindelijk!’, dacht ik al, tot ik merkte dat het ging om Stéphane Moreau, het Luikse PS-kopstuk dat van zijn voetstuk gevallen is met het Publifin-schandaal en niet om Philippe Moureaux, de vroegere burgemeester van Molenbeek. ‘Flup Moustache’, zoals laatstgenoemde in zijn gemeente genoemd werd, zou men beter achter de tralies zetten, als hoofdverantwoordelijke voor het ontstaan van het terreurnetwerk dat tenslotte tekende voor de aanslagen van Parijs, Brussel en Zaventem en dat van het verloederde Molenbeek de jihadi-hoofdstad van Europa maakte. Het had trouwens nóg erger kunnen zijn, want de terreurgroep die eerder in Verviers werd uitgeschakeld kwam ook al uit Molenbeek.
---
Bij de TEC (Transport En Commun), de Waalse tegenhanger van De Lijn die door de gebruikers ook wel de TEG (Transport En Grève) wordt genoemd, test men een nieuwe hybride bus die een brandstofbesparing zou geven van 50%. Dat is in Wallonië niet opzienbarend, want zo’n besparing hadden ze daar al, door één dag op twee te staken!
---
De benoemingen aan de top bij de NMBS zijn paritair, ttz evenveel francofonen als Nederlandstaligen, hetgeen op zich al een discriminatie is. Als men daar vroeger al eens aan morrelde en een Vlaming ergens de voorkeur kreeg, betekende dit altijd meteen protest van francofone zijde. Dat schijnt de laatste tijd niet meer het geval te zijn. Reden daarvoor zou zijn dat men ook in Wallonië die stakingen stilaan beu wordt, zeker omdat de mensen daar zien dat het alleen bij hen gebeurt en niet in Vlaanderen en zij er steeds de klos zijn. Sophie van de delicatessenwinkel kan er alleen maar goed bij varen!
---
Brussel heeft, percentsgewijs, veruit de meeste werklozen van dit land. Opmerkelijk daarbij is dat daar zo goed als geen tweetaligen bij zijn, want die heeft men er tekort. Een bewijs daarvan is dat in bijna de helft van alle Brusselse vacatures de kennis van het Nederlands wordt gevraagd.
---
Maar voor de rest gaat het goed in Francofonië, zolang Vlaanderen maar voor de duiten blijft zorgen!
Ondertussen blijkt aan de afwerking van dat zomerakkoord, waarover al zoveel te doen was, maar geen eind te komen. Het hangt gewoon met haken en ogen aan elkaar. Kernpunt in de discussies, zoals bijna steeds bij deze federale regering, is dat CD&V loodrecht t.o.v. de andere drie regeringspartners staat. Met de effectentaks geraakt men er niet uit, maar ook de discussie over het langer werken en/of het nachtwerk bij de e-commerce blijft aanslepen.
Wat dat laatste betreft is CD&V nu wel akkoord om de nachtarbeid voortaan te laten beginnen vanaf 20.00 uur (vroeger was dat middernacht en dan nog pas na akkoord met de vakbonden). Dat akkoord is nog steeds nodig, maar het zou nu volstaan met één vakbond. Bij zo’n akkoord zou de omzet van 7,5% kunnen stijgen. Maar daar zijn de vakbonden het dan weer niet mee eens. En zo sukkelt die soap maar verder, terwijl de opbrengsten van het gros van de e-commerce naar het buitenland blijven gaan. En dat alles terwijl de nieuwe tekst door de Raad van State al in eerste lezing is goedgekeurd…
---
En dan is er in dit kibbelkabinet nog een nieuwigheid, nl een serieuze onenigheid bij de liberalen, Open VLD tegen MR, over de wapenleveringen van de FN-wapenfabriek uit Herstal aan Saoedi-Arabië. Die fabriek is eigendom van het Waals gewest, waarvan het bestuur na de putsch van Lutgen is overgenomen door MR en cdH. Terwijl de federale regering miljoenen investeert in het door oorlog geteisterde Jemen, levert de Waalse gewestregering wapens aan de aanvallers! Met de PS aan het roer zou dat evenmin te verantwoorden geweest zijn, maar met de MR, die nu zowel in de federale als in de gewestregering zit, zou zoiets niet mogen gebeuren. Ondertussen ligt die fabriek in Herstal voor een tweede keer deze maand stil door een staking van de 1500 werknemers die een hoger loon eisen en daar zit het ABVV achter, die er nu zowel door de PS als door de communisten van de PTB/PvdA gesteund wordt. Het excuus van het MR is dat ze het dossier van de wapenleveringen geërfd heeft van de vorige PS/cdH regering en het daarom niet kan annuleren. De vraag blijft wel of een overheid hoe dan ook een wapenfabriek moet beheren…
Over de passage van Sophie Dutordoir, sinds maart de nieuwe CEO van ons rijdend faillissement, de NMBS, in het federale parlement staan alle kranten vol. Er valt daar weinig aan toe te voegen, want ge moet al van een andere planeet zijn om niet te weten dat onze nationale spoorwegmaatschappij een syndicaal kluwen is, waar de politiek nooit ver weg is. Het gevolg daarvan is, dat de maatschappij een schuld meesleept van zo’n 3 miljard euro en dat die schuld nog steeds blijft stijgen. Met de komst van Sophie’s voorganger, Jo Cornu had men gehoopt dat er e.e.a. zou veranderen cq verbeteren, maar daarvan is in elk geval weinig te zien. Voor Cornu – nota bene, voorgedragen door Vande Lala, zij het als tweede keuze – was het een fin de carrière. De man was al 70 toen hij bij de NMBS de baas werd en kon dus moeilijk gechanteerd worden o.w.v. zijn carrière.
Dutordoir was enkele jaren geleden nog CEO van Electrabel, een job die ze te danken had aan haar politiek netwerk (ze was daarvoor woordvoerster van enkele federale CVP-kabinetten inbegrepen dat van Wilfried Martens toen die premier was). Dat Elektrabel avontuur verging haar niet zo goed want ze kon de leegloop van klanten, die voor de concurrentie kozen toen ze daar de kans voor kregen, niet tegenhouden. Tenslotte stapte ze op bij Elektrabel en begon ze iets heel anders, nl een Italiaanse delicatessenzaak/brasserie in Overijse, Poppeia genaamd, naar de naam van een beruchte echtgenote van de al even beruchte Romeinse keizer Nero.
De overstap als bazin van Poppeia naar de job van CEO van NMBS was een al even grote verrassing en we kunnen alleen maar hopen dat ze harder van karakter is dan ze eruit ziet. Over enkele jaren wordt het treinverkeer in de E.U. geliberaliseerd. Zoals de zaken er nu bij staan kan de NMBS in zo’n vrijgemaakte markt onmogelijk concurreren. We zullen nog zien wat Sophie er van zal bakken…
Ik kom even terug op mijn blog van eergisteren, waarin ik schreef dat 70% van de steuntrekkers van buitenlandse origine zijn. Ter verduidelijking: er meerderheid ervan is wel officieel Belg, maar wel van vreemde afkomst. Dat cijfer blijkt in Brussel zelfs 90% te zijn. En in Molenbeek gaat het om bijna alle steuntrekkers! Volgens de laatste beschikbare cijfers, uit een doctoraatstudie van een zekere Sarah Carpentier (UCL), zouden die percentages ondertussen zelfs nog gestegen zijn.
Dat voor wat de leefloners betreft. Zoals ik al schreef is ook een beperkt deel ervan afkomstig van wat men de ‘continue doctorandi’ zou kunnen noemen: zgz afgestudeerden die zelfs na hun dertigste beweerden niet aan werk te geraken en dan de afwachtingsteun kregen, die reeds onder Di Rupo werd afgeschaft.
Een ander verhaal is dat van de werklozen, wier aantal de laatste jaren wel degelijk is gedaald. Vorig jaar waren er 63.000 minder dan drie jaar geleden. Dat heeft als bijkomend effect dat de vakbonden, die in dit land mede de werkloosheidsvergoedingen uitkeren, er geld aan het verliezen zijn. In totaal wordt geschat dat de drie grote vakbonden die wij ‘rijk’ zijn, vorig jaar zo’n 11,5 miljoen euro minder staatssteun daarvoor kregen. Een ramp is dat nog steeds niet, want vorig jaar ontvingen die samen nog 163 miljoen euro, dat alles terwijl de staat zelf ook uitkeringen uitbetaalt. Er zijn al meermaals stemmen opgegaan om daar een eind aan te maken, maar CD&V ligt daarbij (weer eens) dwars en de andere partijen kunnen dat niet doordrukken omdat het niet in het regeerakkoord staat…
Voeg bij bovenstaande nog het verhaal van onze vriend Ottorongo die in zijn reactie van gisteren de schande aanduidde dat een gedetineerde in dit land, zeker t.o.v. de gepensioneerde, gepamperd wordt. Hij kost de staat zo’n vier keer meer, waarbij men kan zich redelijkerwijs afvragen waar het gezond verstand in deze samenleving gebleven is.
Er is al een tijdje heel wat te doen geweest over de paar honderdduizend nieuwe jobs die de huidige federale regering zou gecreëerd hebben. Vorige week kwam er vanuit de oppositie nog de klacht, dat er bij die jobs heel wat waren die maar tijdelijk waren of parttime. Op vraag van Knack zocht Gert Peersman, prof economie aan de UGent het uit.
De aantallen waarvoor onze nationale Charel zich denkt op zijn borst te mogen kloppen, blijken inderdaad vrij juist te zijn. Dat het niet allemaal om vaste jobs ging is ook waar, maar men kan er toch van uit gaan dat men beter een tijdelijke of parttime baan kan hebben dan géén werk. Er zijn trouwens heel wat tijdelijke jobs die leiden tot vast werk. Zoals ik gisteren nog schreef, hebben we in dit land al meer dan genoeg steuntrekkers die geen werk hebben.
Dat de huidige federale regering het zoveel beter heeft gedaan dan de voorgangers, klopt dan echter weer niet, tenminste niet t.o.v. álle voorgangers, ook al moest dat gebeuren na een taxshift, een indexsprong en een loonstop boven op de index. Verhofstadt beloofde met zijn ‘actieve welvaartstaat’ ook zoveel jobs als onze Charel nu en zorgde er tevens voor dat die er kwamen. Het bleek echter dat het grotendeels om overheidsbanen ging, die dus betaald werden door de belastingbetaler. Dat is nu niet het geval. Verder is het zo dat de extra jobcreatie in dit land geen uitzondering is. De gunstige economische ontwikkeling maakt dat dit gebeurt in zowat alle landen van de E.U. Als men daarvan een klassement zou maken, komt België pas op de 23ste plaats…
Tenslotte is het interessant vernemen dat de laatste regeringen Martens (er waren er negen!) het ook niet slecht deden, maar dat dit kwam door een substantiële devaluatie van de Belgische frank door Martens V. Dat is iets dat men sinds het verdrag van Maastricht niet meer kan en dat er mee voor zorgt dat sommige landen, zoals bv Griekenland, niet meer uit de problemen raken.
Volgens de FOD Sociale Zekerheid krijgt tegenwoordig 1 Belg op 20 een bijstandsuitkering. In totaal zijn het er al meer dan 576.000! Om van te duizelen. Hoe kan dat nu?
Zoals te verwachten was, heeft het in de eerste plaats te maken met de inwijkelingen: 70% van de bijstandtrekkers zijn van buitenlandse origine. Dan is er een steeds groter wordende groep jongeren, met ook een meerderheid van allochtone afkomst, die geen werk vindt omdat ze zijn afgestudeerd zonder diploma of geen kwalificaties hebben. Dan is er de groep die vroeger als zgz afgestudeerden bijna eindeloos konden blijven profiteren van het systeem via de wachtuitkeringen (die, nota bene, al werden afgeschaft door de regering Di Rupo). Tenslotte is er een groep jongeren die om allerlei redenen verkiest apart te gaan wonen terwijl die daarvoor geen geld heeft en die vindt dat de samenleving er dan maar moet voor opdraaien.
Onnodig te vertellen dat het aantal leefloners in Wallonië percentsgewijs driemaal hoger ligt dan in Vlaanderen en in Brussel zelfs zesmaal…
Onlangs was er nog een serieuze clash tussen staatssecretaris Zuhal Demir die het met bovenstaande toestanden niet eens is en er iets aan wil doen, en enkele linkse wereldverbeteraars die zopas het Federale Jaarboek Armoede mede hebben uitgegeven. Een van de schrijvers daarvan, een zekere Jan Vranken van de UAntwerpen, zou banden hebben met de communisten van de PvdA, terwijl men ook van Bea Cantillon (eveneens UAntwerpen) niet teveel moet verwachten. Zij vindt de huidige uitkeringen te laag. We kunnen alleen maar hopen dat de ‘ijzeren dame’ (‘Demir’ is Koerdisch voor ‘ijzer’) zich niet zal laten doen. Mocht Groen* het ooit voor het zeggen krijgen in onze steden – armoede is bij ons in de eerste plaats een stadsprobleem - dan kan het alleen maar erger worden.
---
* Datzelfde Groen mag hier dan wel grote ambities hebben, in de laatste twee verkiezingen binnen de E.U. hebben ze flink klop gekregen. In Oostenrijk, waar ze er vorig jaar nog in slaagden een der hunnen tot president te laten kiezen, halen ze nu geen 5% meer. Hetzelfde gebeurde bij de verkiezingen in de Duitse deelstaat Nedersaksen.
Het nieuwe politieke kartel (of hoe ze het ook willen noemen) in Antwerpen lijkt helemaal geen unicum te zijn. In Wallonië speelt zich iets gelijkaardigs af, maar dan op een nog grotere schaal. Daar werkt men aan een ‘volksfront’ van communisten van de PTG/PvdA, zgz sociaaldemocraten van de PS en Ecolo/Groen. Het is een publiek geheim dat de PTG flink gesteund wordt door de Waalse tak van het ABVV. De laatste staking heeft nog maar eens aangetoond dat links er de regio kan platleggen en zelfs voor heel wat ongemak in Vlaanderen kan zorgen. Op 10/10 vertaalde zich dat o.m. in de zwaarste ochtendspits van het jaar. Wat een prestatie!
Evenmin als in Vlaanderen kan links in het zuiden voor de dag komen met concrete voorstellen om dit land te verbeteren. Hét probleem bij hen is niet zozeer de door hen bekritiseerde zgz sociale afbraak van de huidige federale regering, maar wel het verlies van de macht. Zeker door de putsch van Lutgen in Wallonië weten de socialisten daar nu stilaan wat het betekent niet meer aan de macht te zijn. De PS mag dan nog de leiding hebben in de Brusselse en de Franse gemeenschapsregeringen, veel stelt dat allemaal niet voor, zeker niet als men weet dat ze bv in Brussel overgeleverd zijn aan de grillen van het minuscuul partijtje van Maingain. Vermits links geen alternatieven heeft, denkt men alleen nog aan staken en de boel op stelten zetten.
---
Ondertussen hebben in Oostenrijk een vernieuwde christendemocratische partij – waarvan CD&V nog wat kan leren - én uiterst rechts de verkiezingen gewonnen en verzeilen ook daar de socialisten naar de oppositie. Na Nederland, Frankrijk en Duitsland hebben ze in Oostenrijk wel geen pandoering gekregen, maar aan hun decennialange deelname aan de macht zal ook daar wel een einde zijn gekomen. Ik zie ze het hier niet veel beter doen en mocht dat tóch het geval zijn, dan wordt dit land de uitzondering die de regel zou bevestigen op het Europese vasteland.
Het zat er al langer aan te komen en nu is het zover: er komt in Antwerpen een groenrood kartel, ‘versterkt’ met onafhankelijken. Lijsttrekker wordt Wouter Van Besien van Groen, een vrouwelijke ex-politiecommisaris van half allochtone afkomst krijgt plaats twee en Tom Meeus, de ‘coming man’ van de SP.a, moet zich tevreden stellen met plaats drie. Nog niet zolang geleden schreef Gazet Van Antwerpen dat Groen en Rood in Antwerpen meer stemmen zouden halen dan de N-VA áls ze bij de volgende gemeenteverkiezingen apart zouden opkomen. Niet dus. Het wordt nu dus afwachten wat ze er ‘samen’ van terecht gaan brengen (‘Samen’ is ook de naam van het nieuwe kartel) en of de onafhankelijken op de lijst een verschil zullen maken. Het is wel de partij die de meeste stemmen behaalt, die normaal als eerste aan zet is voor de vorming van een al dan niet nieuw schepencollege.
De gemeenteverkiezingen in de koekenstad worden dus een links-rechts verhaal, wat De Wever waarschijnlijk niet slecht uitkomt. De partijen die niet tot een van de twee blokken behoren, Open VLD en CD&V in de eerste plaats, lopen kans niet al te erg serieus meer te zullen worden genomen, wat het gevaar inhoudt dat vooral de tsjeven, die zullen aantreden met een ambitieuze Kris Peeters, wel eens het nieuwe kartel zouden kunnen steunen. Dat zijn partij voor duidelijkheid zou zorgen, zoals hij in een eerste reactie stelde, is met een grote korrel zout te nemen. Als er in Vlaanderen één partij is die steeds heeft uitgeblonken door onduidelijkheid dan is het wel de zijne. In het beste geval mogen ze nu meespelen, want er zal hoe dan ook een coalitie uit de bus komen, omdat geen enkele partij een volstrekte meerderheid zal halen.
Tenslotte is het feit dat Groen in Antwerpen de leiding neemt van het linkse verzet, een zoveelste bewijs dat de SP.a er niet veel meer voorstelt. Het zou trouwens kunnen dat dat ook buiten Antwerpen het geval wordt. Na de Gentse schandalen met Optima, Publipart e.d. en het vertrek van Tom Balthazar en Daniël Termont, is het ook daar duidelijk dat Groen niet meer het rode aanhangwagentje zal spelen. Blijven nog Leuven en Oostende als laatste mogelijke rode bolwerken in Vlaanderen. Sic transit gloria mundi…
Doordat de beleidsverklaring van de regering Michel en de start van de nieuwe Nederlandse regering bijna samenvielen, is de verleiding groot e.e.a. te vergelijken. Dat is echter appelen met citroenen vergelijken. Nederland heeft een staatsschuld die zowat de helft is van de onze en een sluitende begroting. Dat maakt dat men er dan ook heel wat meer kan doen dan het krampachtige werk van de Belgische regering(en). Zo komt er bv in Nederland een sociale vlaktaks, waarbij slechts twee belastingsschijven overblijven. Bij ons zijn dat er nog 5 (worden er later, heel geleidelijk, misschien 4). Het geld dat onze noorderburen op die manier minder binnenkrijgen, compenseren ze met een verhoging van de minimum btw van 6 naar 9%, waardoor o.m. voeding er duurder wordt, maar alle inkomstengroepen gaan er daar wel op vooruit zodat ook dat niet zo erg zal zijn.
Hier in België lukt dat allemaal niet o.w.v. die staatschuld en de onmacht de begrotingen onder controle te krijgen. Men is al blij dat het niet erger wordt. Dat erger worden kan er echter straks aankomen als de rente, die nu rond de nul procent ligt, de hoogte in zou schieten en de staatsschuld onbetaalbaar zou worden. Een ander probleem – dat ik al meermaals heb aangehaald – is dat men blijft zeggen dat de loonkloof met onze buurlanden gedicht is. Dat is een leugen. Toen men in 1996 vaststelde dat die er was, heeft men een wet gemaakt om daar iets aan te doen. Dat is de volgende jaren echter niet gelukt, mede door het onverantwoord potverteren van de regeringen Verhofstadt, die o.m. de door Dehaene opgebouwde buffer van 6% voor de opvang van de vergrijzingskosten hebben opgesoupeerd. Daardoor werd die loonkloof nóg groter. Het verschil dat er na 1996 nog was bijgekomen, heeft men nu wel weggewerkt, maar de kloof die er toen al was, is blijven bestaan, zodat de lonen in dit land nog steeds zo’n 15% hoger liggen dan in de buurlanden waartegen we moeten concurreren.
De beleidsverklaring van de regering Michel werd goedgekeurd meerderheid tegen minderheid. Er werden geen potten meer gebroken en wat nog het meest van al opviel was, dat er na de stemming niet eens een applaus afkon van de meerderheidspartijen zelf. Men heeft steeds meer de indruk dat het zgz ‘zomerakkoord’ het laatste grote wapenfeit van deze federale regering wordt. Er zal nog wel wat gebeuren en gedaan worden, maar boven dat alles hangt nu reeds de schaduw van de verkiezingen die er aankomen in 2018 en 2019.
De Raad van State had zich in blessuretijd zeer terecht nog kritisch opgesteld i.v.m. de effectentaks, maar daaraan zal voorlopig niets gewijzigd worden en blijft de kans bestaan dat ook deze dada van Kris Peeters, net zoals die van de speculatietaks, een stille dood zal sterven. Zijn ‘rechtvaardige fiscaliteit’, weet je wel. Ook de verlaging van de vennootschapsbelasting riskeert hetzelfde lot. België is nl niet het enige land dat die taks verlaagt. Het lijkt zo een beetje een ‘race to the bottom’ aan het worden. De nieuwe Nederlandse regering gaat het ook doen, evenals de USA, wiens vennootschapstaks, nu nog ongeveer even zwaar als de Belgische, gaat dalen van 35 naar 20%. Op de 28 E.U. landen stond dit land helemaal achteraan, samen met Italië, Malta en Frankrijk en daaraan zal waarschijnlijk weinig veranderen. Wat dat Frankrijk betreft wordt het tijd dat België ophoudt ernaar op te kijken, zelfs nu met Macron. Denk maar aan de aanschaf van de vervanger van de F16, waarvoor Frankrijk zelfs geen prijs heeft opgegeven, maar toch stelt dat het verder nauw militair zou willen blijven samenwerken. Koehandel noemen ze zoiets. Vergeten we niet dat voor de aanschaf van de F16, eind jaren 1970, het toen nog bestaande Rassemblement Wallon ook tegenstemde.
Kortom, er werd al eens geopperd dat deze federale regering steeds meer gelijkt op een in lopende zaken. Het zomerakkoord scheen daarin verandering te brengen, maar dat was maar schone schijn.
