Dat er onder de regeringen Verhofstadt zoveel wetten slecht in elkaar gestoken werden, had niet alleen te maken met de tijdsdruk (het kon nooit snel genoeg). Soms kwam dat ook omdat die wetten verpakt waren in e.o.a. mastodontwet, de zgn "programmawetten", waarbij er zoveel zaken tegelijk besproken dienden te worden, dat er van serieus debatteren geen sprake meer kon zijn. In zo'n programmawet van einde 2005 voerde Verhofstadt II een voorheffing in van liefst 15% op de rentmeerwaarde die beleggers realiseren als ze hun fondsen verkopen. Toen banken en vermogensbeheerders daartegen in opstand kwamen, beloofde Reynders in april van dit jaar om die gang van zaken te helpen blokkeren. In de oranje-blauwe regeringsgesprekken werd besloten die nieuwe taks ongedaan te maken. Nu er echter geen oranje-blauw debat meer is, dreigen meer dan één millioen spaarders op 01.01.08 de rekening voorgeschoteld te krijgen en die 15% extra belasting te zullen moeten betalen. Met Verhofstadt III, noodregering en/of tripartite zitten immers de socio's weer bij in de regering en die zullen niet toelaten dat die belasting wordt afgeschaft. De spaarders, waarvan waarschijnlijk een groot deel van liberale gezindheid, zullen er dan ook aan zijn voor de moeite en dit mede dank zij de bereidwillige hulp van de Open VLD, die nog altijd beweert liberaal te zijn. Tussendoor ook even bij vertellen, dat de tweede fiscale amnestieronde slechts 90 miljoen euro opbracht, i.pl.v. de 400 die financieel genie Reynders had vooropgesteld. Dat is dus een dikke 300 miljoen tekort, te voegen bij de 900 miljoen die te weinig werden geïncasseerd n.a.v. de notionele interest. Als beloning daarvoor wordt hij straks misschien wel eerste minister. Tenslotte nog dit: als de socialisten, op welke wijze ook, weer mee in de federale regering zouden geraken, dan mag men ook een ander punt van oranje-blauw vergeten: dat van het terugkomen op de kernuitstap. Dat zal dan betekenen, dat de kerncentrales toch dicht zullen gaan, met als gevolgen: 1) Dat de nieuwe regering niet zal kunnen hopen op extra geld vanwege de energieproducenten (en ook dat gaat over honderden miljoenen euro!). 2) Dat, gezien de steeds stijgende vraag naar elektriciteit, de energie zal moeten worden ingevoerd uit het buitenland, in de eerste plaats uit Frankrijk, waar ze wordt opgewekt met, ja, kernenergie. Een totaal hypocriete situatie. 3) Dat we het halen van de Kyotonormen helemaal mogen vergeten. 4) Dat energie in het algemeen en elektriciteit in het bijzonder, een stuk duurder zal worden. Voorwaar, prachtig werk van Paars, waarmee we waarschijnlijk nogmaals geconfronteerd zullen worden.
De Liga voor de rechten van de mens vraagt de vernietiging van de recente anti-racismewet. Diezelfde vraag was er eerder reeds vanwege het Vlaams Belang én van een groep burgers die met raadsman advocaat Matthias Storme al een gelijkaardige aanvraag had ingediend bij het Grondwettelijk Hof. Alle indieners gaan ervan uit dat de wet een té grote discriminatie inhoudt van de vrijheid van meningsuiting. Met Verhofstadt II zijn we wel degelijk beland in een land met beperkte vrijheiden en een gedachtenpolitie, type Saoedi-Arabië. En dat met een premier die zich liberaal durft te noemen. Als zelfs de Liga voor de mensenrechten (een grotendeels linkse organisatie)moet vragen een gedragswet te versoepelen, dan is het al ver gekomen. Bovenstaande toont trouwens nog maar eens aan wat voor knoeiwerk de regeringen Verhofstadt al gepresteerd hebben. De anti-racistenwet is nl maar één uit een hele rij wetten, die slecht gemaakt werden en terug dienen te worden opgelapt. Denk maar aan de verkeerswet, de wapenwet en de huurwet. Zopas geraakte bv bekend dat koning Albert op 28 november een wet ondertekend heeft om extra koopzondagen in december mogelijk te maken. Het regeringsbesluit van Verhofstadt II dateert al van in februari. Door het feit dat die wet pas nu is ondertekend, gaan er nu enkele zondagen verloren voor de middenstand. En dan hebben we het nog niet gehad over de andere initiatieven die hun doel voorbij zijn geschoten, zoals het zilverfonds, de notionele interest en de dienstencheques. De regeringen Verhofstadt waren voorbeelden van hoe het niet moet. Jammer genoeg zijn we er nog niet vanaf, want - zoals ik ook gisteren reeds vermeldde - is de kans hemelsgroot dat we met een Verhofstadt III te maken krijgen. Of het nu Verhofstadt III wordt, nieuw Paars, Paars-Groen, het blijft één pot nat waarin de Vlamingen op hun tellen zullen moeten letten. Want Vlaanderen wordt gegarandeerd (weer) het eerste slachtoffer.
Verhofstadt III komt er aan. Hijzelf beweert wel van niet, maar bij ervaring weten we dat de man niet van de eerste leugen gebarsten is. De francofonen staan te popelen om met hun Gentse chouchou, de populairste politicus in Wallonië (!), opnieuw van start te kunnen gaan. Verhofstadt was de man die met een Belgisch programma naar de verkiezingen was gegaan en zal - als hij daarvoor de kans krijgt - daarmee verder gaan. Hij was het die paars-groen op de been bracht, de meeste anti-Vlaamse regering die we na de Tweede Wereldoorlog hebben gehad. De kans dat er een tweede paars-groene regering komt is theoretisch mogelijk. Die regering zal dan wel een minderheid hebben in Vlaanderen, maar dat zal Verhofstadt worst wezen. Het Lambermont akkoord, waarbij de Franstaligen kregen wat ze wilden en het stemrecht voor vreemdelingen werden ook door Verhofstadt mogelijk gemaakt en ook toen was er een meerderheid in Vlaanderen tegen. Het wordt alleen afwachten of zijn eigen partij hem deze keer over de hele lijn gaat volgen. Tijdens de oranje-blauwe regeringsonderhandelingen hadden de blauwen immers een bocht naar Vlaanderen gemaakt en nu zouden ze die weer moeten ongedaan maken. Alles is natuurlijk mogelijk, zeker in de Belgische politiek, maar het zou wel betekenen dat de partij over achttien maanden bij de nieuwe (regionale) verkiezingen een tweede opdoffer zal krijgen. Waarom dacht ge dat "Deckerke" er zo op uit is om nieuwe verkiezingen te hebben? Ondertussen ís er al een Verhofstadt III regering. Zijn ploeg van lopende zaken zal er immers nog enkele bevoegdheden bij krijgen, zodat zijn hele club verder kan regeren (en betaald worden). Flahaut kan zo nog een tijdje de Vlamingen blijven uitschelden en Tobbackske zit momenteel in Bali, weliswaar zonder zijn Kapelse huisvrouw (hij zal deze keer zelf iets mogen zeggen!). Demotte is vervangen door zijn staatssecretaris Didier Do(f)nut, die men snel minister heeft gemaakt en tante Laurette zou de toestemming krijgen netten over haar gevangenissen te mogen hangen (doet denken aan de maatregelen tegen de vogelgriep!). Enfin, dat kan hier allemaal. De vraag is alleen of het gaat werken en hoelang. Voor de Vlamingen wordt het opletten geblazen.
Luc Van den Branden, in een vorig leven nog minister-president van de Vlaamse deelregering, was in Moskou als hoofd van de waarnemers voor de Raad van Europa i.v.m. de Russische parlementsverkiezingen. Hij werd daar geïnterviewd door Jan Balliauw, VRT-reporter en ex-Raller (Revolutionaire Arbeiders Liga), (ex?)-communist dus, evenals zijn collega Stefan Blommaert. Dat is ook de reden waarom beiden (Balliauw en Blommaert) zo goed Russisch spreken. Ze werden er ooit opgeleid. Van den Branden wist o.m. te vertellen, dat de Russische democratie niet te vergelijken is met die in het Westen en dat men beter kon spreken van een "regime". Dat is dan zoals in België. Dat is ook geen echte democratie, maar een regime. Wat Casparov overkwam, gebeurt hier met het Vlaams Belang. Wat zich bv nu weer afspeelt, met een premier die de lopende zaken moet regelen én tegelijkertijd informateur speelt, is weer zo iets dat eigenlijk in een normale democratie niet kan. Voor een echte democratie moeten we naar Venezuela, raar maar waar. Daar heeft de would-be dictator Chávez een verkiezing verloren en heeft hij zich moeten plooien voor een meerderheid van 51%. Dat is pas democratie. Bij ons hebben de Vlamingen 60% van de stemmen, maar kunnen zij in feite zo goed als niets beslissen omdat het hele systeem geblokkeerd zit met vetorechten, grendels en evenwichten. En als Vlaanderen dan toch eens uitzonderlijk gebruik maakt van zijn numerieke, democratische meerderheid (één keer in 177 jaar!), dan staat de Waalse minderheid in vuur en vlam en dreigt die ermee het gestemde item voor eeuwig en drie dagen te zullen blokkeren. Zoals ze ook de verdere vooruitgang van Vlaanderen wil beletten, zelfs als ze er zelf slechter van wordt. Minder Vlaanderen betekent immers minder België en dus ook minder Wallonië. Het is zelfs al zover gekomen, dat Vlaanderen overtollig geld moet weggeven aan zijn gemeenten, omdat het van Wallonië datzelfde geld niet mag investeren in zijn trein- en scholeninfrastructuur. En dan verwondert men zich erover dat België in alle statistieken de weg van zijn nationale voetbalploeg op gaat...
"De provincies mogen ze van mij afschaffen. De senaat ook. En België is eigenlijk ook overbodig geworden, want we zitten met Europa. België, dat is niet meer dan nostalgie voor de meeste mensen. Ik voel geen enkel verwantschap met de Walen. Als ik er al voel, is dat met mensen uit Nederland of Zuid-Afrika". Bovenstaande tekst had van mij kunnen zijn, maar is dat niet. Hij stond in de weekend-editie van De Standaard en komt van burgemeester Peetermans van Herselt, uit de Zuiderkempen. CD&V-er. Het is geen momentopname, want vorige week was er al de brief van een groep Kempische CD&V-mandatarissen uit dezelfde Kempen, die Leterme vroegen ermee op te houden, wat ondertussen ook effectief gebeurd is. Ook in Vlaams Brabant is er overigens nauwelijks een verschil tussen het discours van de N-VA en dat van CD&V. De dag nadat de brave oudgedienden Martens en Eyskens in Leven nog maar eens waren komen praten over dat België dat moest gered worden, bleek dat er ook in Leuven geen bijval was voor een terugkeer naar het Belgique à papa, waarin de Vlamingen als van oudsher maar moeten geven en toegeven. Kortom, het Vlaamse kartel staat wel degelijk stevig op zijn strepen, hoe erg Bartje Somers dat ook moge vinden. Diens kritiek op de N-VA is dan ook alleen maar een poging om het kartel uit elkaar te spelen, iets dat - zeker vanuit Somers' positie - niet zal lukken. Vergeten we niet dat Somers zelf uit de Volksunie komt... Er waait wel degelijk een nieuwe wind over Vlaanderen. Dat dit alles in gang is gezet door de ondertussen berucht geworden TV-uitzending van de RTBF ("Bye,bye Belgium"), is graag meegenomen. Er is in Vlaanderen een steeds grotere meerderheid voor het eigen gelijk. Zelfs de Open VLD durft niet meer uitpakken met zijn belgicistisch discours van vóór 11 juni en de SP.a blijkt ineens Vlaanderen ontdekt te hebben. Alleen Groen! blijft Belgisch denken en heeft zelfs een stap terug gezet met de aanstelling van Mie Vogels als nieuwe voorzitster. Laat ons hopen dat het partijtje daarvoor in 2009 de rekening zal gepresenteerd worden. --- Waar men de huidige Vlaamse evolutie nog niet schijnt gesnapt te hebben is bij de VRT. Daar spreekt Ivan De Vadder, dé politieke analist van de omroep, nog steeds over de "Franstalige Christen-democraten", terwijl die partij die benaming al meer dan vijf jaar verloochend heeft. Verder meent de brave man dat we, na het CDH, nu met de Groenen zouden moeten gaan praten. Dat zou echt van de regen in de drop betekenen. Wie nog meer op ieders zenuwen werkt is Kathleen Cools, die het klaarspeelt om in Terzake haar gesprekspartners voortdurend in de rede te vallen, zodat de kijker helemaal niet meer verstaat wat er gezegd wordt. Het is een voorbeeld van hoe een gesprek niét moet gevoerd worden. Haar voorgangster, de uiterst linkse Phara de Aguirre, kon haar gesprekspartners soms ook het bloed onder de nagels uithalen, maar die bleef in elk geval professioneel correct. Cools is onbeleefd en onbekwaam. Hoe lang mag die daar nog blijven zitten?
De leerling tovenaar heeft het dus niet gehaald. Ikzelf heb er nooit in geloofd; dat kan men controleren aan de blogs die ik daarover sinds de uitslag van de 10 juni verkiezingen heb geschreven. Als men een twee derde meerderheid nodig heeft om een staatshervorming door te voeren en men zegt niet in een regering te zullen stappen zonder die hervorming, dan weet men dat het een "mission impossible" wordt. De oppositie is niet verplicht zich daarvoor te engageren. Zoals die Engelsman het ooit zegde: "The task of the opposition is to oppose". Het is snel gezegd: "We willen een staatshervorming". De meeste mensen weten niet wat dat allemaal in houdt. Om het maar even bij de fameuze resoluties van het Vlaamse parlement te houden van 1999, mede ondertekend door álle Vlaamse partijen: - Een tweeledig staatsmodel. - Een fiscale autonomie (personenbelasting, vennootschapsbelasting, kinderbijslag, cao's enz.) - Een resolutie over Brussel met een versterking van de band tussen de Brusselse Vlamingen en de rest van onze regio. - Een eigen gezondheids- en gezinsbeleid. - Het respect voor het territorialiteitsbeginsel. Daarbij komt dan nog wat we niét willen: - Geen herfederalisering (tenzij - misschien -voor de geluidsnormen). - Geen paritaire senaat. - Geen nationale kieskring. Is er een kans, dat we er in slagen bovenstaande resoluties min of meer te realiseren? Ja, maar dan moet er een regering komen die de twee derde meerderheid heeft, bv met MR en PS aan de Franstalige kant en CD&V/N-VA en Open VLD aan Vlaamse zijde. Geen CDH meer, ook geen SP.a, zeker geen Groenen (dat zou nog erger zijn). Ook geen interventies meer van oude krokodillen van het type Martens, Eyskens, Wathelet Sr e.a. Geen conventies meer, geen fora, geen costas. Geen interventies meer van het Hof. Misschien beter Reynders eerste minister laten worden, al was het maar om meer toegevingen van de MR te bekomen. We weten uit Vlaamse ervaring dat een eerste minister zijn eigen partij tekort moet doen. De PS zal sowieso bereid zijn toegevingen te doen. De partij is als de dood voor een oppositiekuur. De Vlaamse socialisten moesten al 300 man ontslaan, bij de PS zou het om een veelvoud gaan. "Le clientelisme vaut une messe". Enfin, dat is mijn vraag voor Sinterklaas. --- Wat als bovenstaande niet realiseerbaar blijkt? Dan is er Plan B: de uitvoering van, artikel 35 van de Belgische Grondwet, waarbij de deelregeringen onder elkaar zullen uitmaken wat ze zelf gaan doen en wat er daarna nog overblijft voor een federale rompregering, het zgn confederalistische model. Wat als Plan B mislukt? Dan is er Plan C: de onafhankelijkheid van Vlaanderen! Wie had zoiets één jaar geleden durven dromen?
Het ziet er naar uit dat de oranje-blauwe coalitie niet gaat landen, maar op een crash afstevent. Op het ogenblik dat ik dit schrijf, hebben de blauwe partijen al de laatste communautaire eisen van Leterme (die niet zoveel voorstellen: ze verwijzen alles naar de conventie) aanvaard en is het nog wachten op het linkse humanistenclubje van madame Milfoisnon. Als dat zootje consequent blijft met wat het al meer dan 170 dagen uitspookt, zal het nog eens "non" zeggen en mag Leterme terug naar af, in dit geval naar Albèrt deux om zijn ontslag als formateur aan te bieden. Wat er daarna zal gebeuren, is op dit ogenblik nog koffiedik kijken. Het is maar best dat er geen regering komt met CDH erbij. In feite gaat het hier om een verlengstuk van de PS, waarmee het samen regeert in de Waalse deelregering en in die van de Franse gemeenschap. Zelfs al zou het partijtje toch akkoord gaan met Leterme's laatste eisen, dan kan men er gif op nemen dat ze volgende week weer met andere voorstellen zal afkomen. Men mag niet vergeten dat CDH ook niet akkoord is met diverse niet-communautaire knelpunten. Enkele op een rijtje: - De liberale partijen willen slechts één derde van de vertrekkende ambtenaren vervangen, het kartel de helft maar CDH twee derde. - CDH is niet akkoord voor uitzendarbeid bij de overheid (de andere partijen wél). - CDH is niet akkoord met het verhogen van de eerste werkloosheidsuitkering en het daarna verminderen ervan in de tijd (de andere partijen wél). - De vergrijzingscommissie wil dat de groeinorm in de gezondheidszorg maar 2,8% zal bedragen. Liberalen, werkgevers en zelfs vakbonden zijn het daarmee eens (extra groei zal nl ten koste gaan van de vergrijzing). CD&V houdt het op 3,5% maar CDH wil de volle huidige 4,5% behouden. - CDH wil er niet van weten dat gepensioneerden kunnen bijklussen, de andere partijen willen dat wel. Zelfs als CDH later op de dag met Leterme's laatste voorstellen akkoord zou gaan, zal dit bovenstaande problemen niet oplossen en zal men verder klooien tot en met die conventie, waarvan Vlaanderen niets te verwachten heeft. Het is trouwens wraakroepend dat men nu laat uitschijnen van het linkse, Waalse Ecolo wél in de conventie zou zitten, terwijl de rechtse, Vlaamse partijen, goed voor bijna 30% van de stemmen in de eigen regio, erbuiten zouden gehouden worden. Weer zo'n typisch Belgische regeling die nooit tot een oplossing zal leiden (maar dat is waarschijnlijk ook de bedoeling). --- In de marge van de huidige evolutie, was het gisteren de beurt aan Mia Doornaert om de Vlamingen nog eens te schofferen in "haar" Standaard. Onder de titel "Arm Vlaanderen", vergeleek ze de splitsing van België met die van Tsjecho-Slowakije en daarin vergeleek ze Vlaanderen met Slowakije. Voor een verstandige intellectueel is dit een pervers denkbeeld. Vlaanderen kan vergeleken worden met Tsjechië, het rijkere gedeelte, niet met Slowakije dat uit een communistische gedomineerde periode komt, net als Wallonië. Dit is gewoon de zaken omdraaien en oneerlijk. Dat tenslotte Vlaanderen te klein zou zijn om onafhankelijk te worden, nog zo'n belgicistische dooddoener, is al evenmin au sérieux te nemen. Alleen al in de E.U. zijn er dertien landen die, qua bevolking, kleiner zijn dan Vlaanderen, in de hele wereld zelfs meer dan honderd. Het is niet "Arm Vlaanderen", maar "Arme Mia Doornaert", om niet te zeggen "Arme Standaard", waar men zo stilaan de trappers helemaal kwijt is geraakt (denk maar aan hun 600 jaar Belgische kunst. Van Eyck, Van Dijck, Memling, Rubens: allemaal Belgen!). Zot zijn doet geen pijn.
Dat iemand als Herman Decroo, vriend van het Hof, oud-koloniaal en vaste waarde in het verdedigen van België, zich niet zo maar gewonnen geeft, is aan te nemen. De man is niet van gisteren en heeft ondertussen al begrepen, dat hij het met een discours vóór België en tegen Vlaanderen niet meer kan halen. Hij heeft het dan ook over een andere boeg gegooid. In De Standaard van gisteren waarschuwt hij voor het leeglopen van wat hij "de federale badkuip" noemt, de staatskas zeg maar. Hij legt in zijn artikel uit, dat de federale staat van de begroting slechts 45% voor zichzelf over zal houden. De rest gaat naar Europa, de sociale zekerheid en de deelstaten. Dat laatste is het gevolg, zegt hij zelf, van de laatste staatshervorming, het zogeheten Lambermont akkoord. Toen had het Waalse gewest dringend geld nodig en heeft het dat ook meteen gekregen van Paars. Een neveneffect (voor de federale regering zouden we van een "collateral damage" kunnen spreken) is dat ook het Vlaamse gewest een smak geld bij kreeg, waarvoor het niet eens gevraagd had, maar waardoor het nu bij manier van spreken in het geld zwemt. Tot daar heeft het orakel van Brakel gelijk. Alleen vergeet hij erbij te zeggen, dat hij de laatste acht jaar Kamervoorzitter is geweest, behoorde tot een van de meerderheidspartijen en dus dat Lambermont akkoord mee heeft goedgekeurd. Hij is dus zeer slecht geplaatst om daarover nu kritiek te spuien. Zijn uitleg, dat de regeringen Verhofstadt openbare gebouwen moesten verkopen en pensioenstelsels moesten overnemen om de begroting te laten kloppen, is ook juist. Maar het had ook anders gekund. Paars had bv ook kunnen sparen, had in datzelfde Lambermont akkoord bv de senaat en de provincieraden kunnen afschaffen of andere besparingen door kunnen voeren. Dat is niet gebeurd en daarom zitten we nu met de gebakken peren. --- Decroo is niet de enige van het "ancien régime" die zich weert. Er heeft zich een soort comité gevormd, zogezegd over de taalgrens en de partijen heen, om te zorgen voor een blijvende eenheid van dit kunstmatige land. Deelnemers daarbij zijn de onvermijdelijke Wilfried Martens, de man die datzelfde land opzadelde met 8.000 miljard Bfr staatsschuld, Marc Eyskens, die België ooit een "apenland" noemde en Wathelet Sr, die tekende voor het vervroegd vrijlaten van Dutroux, met de gekende gevolgen. Ook biljarter Freddy Willockx is erbij, een socialist van de oude BSP-stempel. Dit achterhoedegevecht van de oude garde, gesponsord door B-Plus, zal niet veel meer uithalen. Hun verhaal is verjaard, hun retoriek voorbijgestreefd. De heren zouden beter met pensioen gaan.
De laatste tijd verschijnen er met een regelmaat van de klok allerlei klassementen over toestanden in de verschillende landen op onze aardkloot. De meeste van deze lijsten komen van Eurostat, die de statistieken voor Europa bijhouden, maar er zijn er ook van de OESO en andere wereldomvattende organisaties. Een constante in de laatste uitslagen is wel, dat België overal achteruitboert, of het nu gaat om de toestand van onze wegen, onze nationale voetbalploeg of om onze algemene welvaart: overal schuiven we op naar achteren. Deze situatie is voor de belgicistische doemdenkers een reden om te stellen, dat dit komt omdat we nog steeds geen federale regering hebben. Niets is minder waar, want de meeste van de nu gepubliceerde peilingen verwijzen naar de periode van vóór de federale verkiezingen. De schuld ligt dan ook enkel en alleen bij het paarse beleid van Verhofstadt, die er een potje van gemaakt heeft. Er gaat bijna geen week voorbij, of er valt e.o.a. lijk uit de kast in de vorm van een wet die niet goed gemaakt werd. Twee weken geleden lag de wapenwet nog onder vuur, vorige week de nieuwe huurwet die niet werkbaar is. In departementen als Financiën, Defensie en Justitie is met veel geld gesmeten, maar weinig concreets bereikt. Dat we nog steeds geen nieuwe regering hebben, maakt wel, dat het allemaal nóg wat langer zal duren alvorens de door Paars gemaakte fouten weer hersteld zullen zijn. Ondertussen plannen de vakbonden op 15 december een mars tegen het dure leven. Daarin hebben ze trouwens gelijk. Alleen kan de federale regering, mocht die er tegen die tijd al zijn, daar bitter weinig aan doen. Vooreerst is er de spectaculaire daling van de dollar, die de Europese uitvoer naar de States steeds meer schade toebrengt. Daar komt nog bij dat landen zoals bv China, die hun munt aan de dollar gekoppeld hebben, hun producten nu nóg goedkoper kunnen aanbieden. Punt twee zijn de gestegen prijzen van een aantal soorten basis voedsel zoals tarwe en melk. Ook dit is mede het gevolg van de grotere vraag in China (en India), maar ook door de onverantwoorde subsidies voor biobrandstoffen die overal ter wereld gegeven worden. Een deel van de voedergewassen wordt gewoon opgestookt om goedkopere brandstof te hebben. Veel maakt het trouwens allemaal niet uit, want de olie blijft maar in prijs stijgen, waardoor de totaalkost de pan uit vliegt. Er zal meer nodig zijn dan een nieuwe federale regering om de wereldsituatie te verbeteren.
Het blijft dus gissen hoe het gaat aflopen met Leterme's poging tot het vormen van een federale oranje-blauwe regering. Bijna had CD&V weer toegegeven, maar kartelpartner N-VA lag gelukkig nog eens dwars. De Vlamingen mogen blij zijn dat de club rond De Wever stand houdt. Het kartel heeft altijd gezegd dat het niet in een regering zou stappen als ze haar programma daarin niet terug vindt en er geen kans op staatshervorming is. Welnu, dat is nu het geval. Het feit alleen reeds dat de Franstalige partijen nu opeens volmondig akkoord gingen, zegt al genoeg. Stel eens voor dat er morgen toch een oranje-blauwe regering zou komen. Met het wederzijdse wantrouwen die er nu heerst, kan daar nooit iets serieus van komen. Misschien krijgen ze nog niet eens de ministerportefeuilles verdeeld. Ik blijf erbij, dat Leterme er beter mee op zou houden, zoals ik reeds stelde in mijn blog van 25 dezer. Hij gaat zichzelf én zijn partij meer schaden door persé in een regering te stappen waarin zijn kiezers zich niet kunnen terugvinden, dan door op te stappen en de tegenpartijen (VLD inbegrepen, want die kijkt ook alleen maar de kat uit de boom) maar eens het initiatief te laten overnemen. Een lezer reageerde op mijn eerste artikel daarover, door te zeggen dat het allemaal goed en wel was wat ik vertelde, maar dat ik met geen tegenvoorstel voor de pinnen kwam. Wel, dat heb ik wél gedaan en zelfs al meer dan eens. Er is dat fameuze artikel 35 van de Grondwet, waarmee de verschillende gewesten van dit land met elkaar kunnen afspreken wat er nog federaal zou moeten blijven. Al de rest wordt naar de gewesten overgeheveld en zo komt men tot (een begin van) confederale staat. Twee zelfstandige staten die onder elkaar beslissen wat ze nog samen gaan doen (bv Buitenlandse zaken, Financiën e.d.) en voor de rest de volledige verantwoordelijkheid nemen voor alles wat henzelf wordt toevertrouwd. Om kardinaal Mercier te parafrazeren: "La Belgique serà confédérale ou ne serà plus"!
Op het moment, dat ik dit schrijf, is het nog steeds afwachten hoe de regeringsonderhandelingen verder gaan evolueren. Volgens de media zouden de traditionele oranjeblauwe partijen akkoord zijn, maar wacht CD&V op een akkoord van de N-VA en die zou er zo maar niet komen. De Vlaamse ex-rechtervleugel van de Volksunie krijgt niet veel van wat het gevraagd had. Geen vette vis dus. Als ze nu toegeeft zonder echte garanties, iets wat CD&V blijkt te zullen gaan doen, dan gaat de N-VA achterban daar zeker niet mee akkoord gaan. De commentaar van Erik Defoort, de nieuwe voorzitter van de Vlaamse Volks Beweging, vanmorgen op de radio, loog er niet om. Bart De Wever heeft ooit gezegd dat het kartel er gekomen is, omdat hij "wou wegen" op een regering die een staatshervorming zou doorvoeren. Dat moment is nu gekomen. --- In Gent heeft de gemeenteraad het verbod op het dragen hoofddoeken (en andere religieuze symbolen) voor mensen die in aanraking komen met het grote publiek, goedgekeurd. Daarvoor was er een wisselmeerderheid van VLD-ers, die mee de stad besturen en CD&V-ers en Vlaams Belangers, die in de oppositie zitten. Daarmee zit Gent op dezelfde golflengte als Brussel, Antwerpen en nog enkele andere gemeenten. Het verbod geldt trouwens ook in Turkije, zowat het enige moslim land waar kerk en staat gescheiden zijn (zoals ook hier het geval is). Ik zie dan ook niet in waarom Turken, die hier wonen, zich er over druk maken als men een regel doorvoert die in hun eigen land al van kracht is sinds Ataturk. De hoofddoek blijft een teken van ondergeschiktheid van de vrouw. Dat uitgerekend de linkse partijen in dit land, zij die altijd op de bres zeggen te staan voor vrijheid en privacy, deze vrij recente evolutie van de Europese moslims verdedigen, stemt tot nadenken. Zeker nadat gebleken is dat ze er misschien wel moslimstemmen mee winnen, maar de eigen mensen zien vertrekken. Masochisme is van alle tijden. Tenslotte nog opmerken dat in het Gentse hoofddoekendebat het cordon sanitaire weer doorbroken werd. Dat is al de derde keer sinds 10 juni en is een hoopvol signaal voor de democratie in Vlaanderen.
Het is al meer geschreven, maar deze week zal het nu toch eindelijk moeten gebeuren. Vanmorgen zijn er de partijbureaus en ik kan me niet indenken dat men daar bij CD&V en zeker niet bij N-VA, nog maar eens zal uitspreken om verder te gaan met de federale besprekingen. Alles is nu wel gezegd en iedereen weet nu zo stilletjes aan Milquet en haar CDH gewoon een vijfde colonne spelen voor de Waalse PS. Zelfs als het tot een regeringsvorming zou komen, kan men er nu al van op aan, dat dat linkse partijtje, dat in onze media nog steeds het predikaat "Christen-democraten" krijgt, maar in werkelijkheid een verlengstuk is van de PS, voor de rest van de legislatuur zal blijven dwars liggen. De reden daarvoor is feit dat de "democratische humanisten", zoals ze zichzelf noemen, met handen en voeten gebonden zijn aan de parti scandaleux, waarmee ze samen in de Waalse deelregering én in de regering van de Franse gemeenschap zit. En daar houdt het niet mee op. De overgrote meerderheid van de Franstalige tegenspelers in de regeringsonderhandelingen zijn geen Walen, maar Brusselaars, voor een deel zelfs verfranste Vlamingen. Denk maar aan Armand Dedeckèr, wiens vader uit Ninove kwam. Zij zijn de ergste Vlamingenhaters, zoals nog eens bleek uit de Weekend-reportage van De Standaard. Op vergaderingen van het FDF worden de Vlamingen constant uitgemaakt voor fascisten en neo-nazi's. Iets wat trouwens ook gebeurt in de Franstalige pers, die ook hoofdzakelijk een Brusselse aangelegenheid is. Denk maar aan Le Soir, die vorige week de N-VA nog een "poison" noemde, een vergif. Of het weekblad Télé Nouveau, van dezelfde Soir, dat vorige week begon met de hoofdtitel: "La bête flamingante sort de sa cage" (het flamingantische beest komt uit zijn hol) en waarin Leterme zonder omwegen een "achterlijk gek" wordt genoemd (un "tocard"). Met zo'n mensen valt niet langer serieus te praten. Het wordt hoog tijd dat we de slagzin van Lionel Vandenberghe, toen nog voorzitter van het IJzerbedevaartcomité, terug boven halen: "Beste Waalse vrienden, laat ons scheiden", maar er deze keer wél een vervolg aan breien.
Zestien Kempische mandatarissen van zijn eigen Vlaamse kartel hebben Leterme gevraagd de regeringsonderhandelingen stop te zetten. Kempenaars zijn over 't algemeen kalme mensen, conform aan het liedje van Armand Preudhomme ("Voor Outer en Heerd"): "Geen roekelozer wagers, stil volk dat zich beraadt". Ondanks het feit dat de CD&V altijd een grote aanhang heeft gehad in de Kempen, zijn er weinig Kempenaars ooit minister kunnen worden. Frans Van Mechelen was de uitzondering die de regel bevestigt. M.a.w. Kempenaars hebben nooit veel terug gekregen voor hun trouw aan de Christen-democraten. Als nu die mensen al komen vragen te stoppen, zal dat wel gerechtvaardigd zijn. Als het kartel zijn verkiezingsbeloften niet kan waarmaken, omdat de francofonen van geen toegeven willen weten, dan kunnen die laatsten het beter zelf maar eens uitzoeken. Het is geen kwestie meer van kiezen tussen federalisme en confederalisme, maar wel tussen confederalisme en separatisme. De 16 moedige Kempenaars zijn trouwens niet de enigen die Leterme vroegen ermee te stoppen. Er is eenzelfde vraag vanwege de DC&V-jongeren en enkele dagen eerder was er in De Morgen al een artikel verschenen van de hand van Peter De Roover (VVB) en Walter Baeten (IJzerbedevaartcomité en zeker geen extreme flamingant), met dezelfde vraag. Als het kartel zijn verkiezingsbeloften niet kan waarmaken, omdat de francofonen dwars blijven liggen, dan kan men er beter mee ophouden. Dat blijft de enige manier om het vertrouwen van de eigen kiezers niet te verliezen. Tenslotte is er de fameuze "Let's call it a day" van het invloedrijke Britse blad The Economist" en dat had betrekking op de splitsing van België tout court. Volgens The Economist is het de normaalste zaak van de wereld dat staten komen en gaan (zie maar naar Tsjecho-Slowakije en Joegoslavië). Dat Leterme er maar mee stopt en het initiatief maar eens overlaat aan Maingain, Reynders, Milquet en desnoods Di Rupo. Met dan de boodschap dat het Vlaamse kartel niét in een regering zal stappen die niet bereid is een staatshervorming door te voeren. Een kartel dat niet wil weten van een paritaire senaat, een federale kieskring, een conventie, een raad van wijzen en welke andere belgicistische uitvinding ook. Het enig alternatief blijft dan paarsgroen bis, maar dan tekenen VLD en SP.a hun doodvonnis voor de verkiezingen van 2009. De voorbij week, die "cruciaal" ging zijn, is nog maar eens op een sisser afgelopen. Wat zal het deze week worden?
In mijn blog van eergisteren ("B-H/V en andere dossiers"), schreef ik o.m. dat onze correcte media bij het probleem van de zware belastingsdruk, vertellen dat de sociale voorzieningen bij onze buurlanden iets minder zouden zijn. Een attente lezer meldde mij, dat dit niét zo is, zeker niet als we vergelijken met Nederland. Het Belgisch pensioen is bij de laagste in Europa en de werkloosheidsvergoeding is een lachertje, zegt hij. Die laatste mag dan blijven duren tot men op pensioen gaat, men koopt er niets voor. In Nederland bedraagt de werkloosheidsvergoeding 70% van het laatste loon. De man heeft gelijk en het verhogen van bv het pensioen omdat de spilindex volgende maand waarschijnlijk zal overschreden worden, zal daaraan niet veel veranderen. Die index, die België als enig land in Europa nog hanteert, is trouwens volledig gemanipuleerd. Zo wordt bv slechts één vijfde van de prijsverhogingen in de voedselsector doorgerekend terwijl het uitgerekend die sector is waar de klappen vallen en waar de gewone man in de straat in de eerste plaats mee te maken krijgt. Dat bv computers en andere elektronica goedkoper wordt, is meegenomen, maar dat zijn zaken die men slechts sporadisch koopt, om de zoveel jaren. --- De sector waarin het nog wel beter is bij ons dan bv in Nederland, is de gezondheidszorg en daarop had ik mij een beetje verkeken. Die gezondheidszorg is trouwens ook weer niet overal gelijk in België. Ook daar zit er een verschil tussen Vlaanderen en Wallonië. Waarom bv bepaalde operaties en behandelingen in Wallonië tot 30% meer moeten kosten dan in Vlaanderen, blijft nog altijd een raadsel. Zopas kon men nog vernemen dat elf Belgische ziekenhuisgroepen zich verenigd hebben in een zgn "Health Care", die de eerste stappen zet om gezondheidszorg te exporteren en tegelijkertijd de eigen gezondheidszorg meer wil openstellen voor buitenlanders die daarvoor zelf willen betalen. Dat alles zonder dat er een gevaar zou bestaan van eventuele wachtlijsten voor de eigen patiënten. Opmerkelijk bij de Health Care is dat die elf ziekenhuizen zich allemaal in Vlaanderen en Brussel bevinden. Geen enkele in Wallonië. Dit, samen met het saneren van pensioenen en werkloosheidsuitkeringen, is dan weer een reden te meer om ervoor te zorgen dat Vlaanderen meer zeggenschap krijgt voor de eigen specifieke noden en er daarom moet gesleuteld worden aan een nieuwe staatshervorming. Als francofonen (én vakbonden!) blijven weigeren daarop in te gaan, kan Leterme de hele zaak beter afblazen en de (milquet)kat uit de boom kijken. Het is zo stilletjesaan welletjes geweest.
Ze blijven wel vindingrijk, onze Belgische staatsmannen (en -vrouwen). Het laatste nieuwe woord heet "conventie". Het hoort, voor wat de Belgische politiek betreft althans, thuis in de reeks "doofpot, forum en costa", allemaal synoniemen die maar één echte betekenis hebben: het in de ijskast zetten van de communautaire problemen. Daarbij vergeet men dat een bom in een ijskast een bom blijft. Via een raad van "Wijzen", aangeduid door de afgevaardigden van Albert II, de brave belgicist Van Rompuy en blaaskaak De Deckèr, zou er een groep van 40 tot 58 politici uit alle gelederen verenigd worden in die conventie om dan samen naar een oplossing te zoeken voor een staatshervorming. M.a.w., die "menigte" zou een consensus moeten bereiken die niet kon gevonden worden door het handvol oranje-blauwe onderhandelaars. Met in het achterhoofd: "hoe meer zielen, hoe groter kerkhof", kan men zich indenken dat dit niets wordt, niente, nada, ingenting. Wie alvast daarmee niet akkoord kan gaan, is de N-VA, die via haar kamerlid Jan Jambon (er zijn betere namen om met Franstaligen in de clinch te gaan!) heeft laten weten dat de partij zich houdt aan de eerder gemaakte afspraken met de CD&V, nl dat ze niet in een regering zal stappen als er geen uitzicht is op een staatshervorming. De politiek correcte media vinden nu dat de N-VA Leterme dwarsboomt. Waarom zou dat? De oplossing is niet dat Leterme eerste-minister moét worden, wel dat zijn programma, dat van het Vlaams kartel, geloofwaardig moet blijven. De Franstaligen vroegen de Vlamingen een signaal dat ze bereid waren verder te gaan met België. Dat signaal hebben ze gisteren in de Kamer gekregen. Het voorstel van het Vlaams Belang om België te splitsen, werd weggestemd. Voorlopig althans, want Lijst Dedecker stemde mee met het VB en het Vlaams kartel onthield zich. Ondertussen debatteert Leterme zich suf met Milquet. Hoelang gaat hij het nog volhouden? De zoveelste cruciale week loopt weeral op haar einde en een oplossing lijkt nog steeds niet in het zicht. Tegen Kerstmis zullen we een nieuwe regering hebben. Alleen wordt er geen jaartal bij gezet...
Brussel-Halle/Vilvoorde wordt een symbooldossier genoemd en dat is het ook. Het staat model voor een hele reeks anders dossiers die allemaal maar één zaak gemeen hebben: de francofonen leven de wetten niet na en willen tegelijkertijd dat de Vlamingen het wél doen. Neem nu bv de nieuwe rel die er aankomt over de Franstalige scholen in Vlaanderen. Ook dat verhaal stamt uit de jaren zeventig van de vorige eeuw. Vlaanderen heeft sindsdien de Franstalige (basis) scholen in de faciliteitengemeenten gesubsidieerd, terwijl de Franse gemeenschap dit niét deed in bv Komen, alhoewel dat bij wet verplicht was. Ook die scheeftrekking is men ondertussen meer dan beu en Vlaanderen wil de kwaliteit van het onderwijs in die scholen nu ook zelf inspecteren. De francofonen schreeuwen daarover moord en brand. Met het meerderwaardigheidcomplex dat zij hebben t.o.v. de Vlaamse boerkens, willen ze wel dat die hun onderwijs betalen, maar controleren? Jamais! Al in 2005, na het mislukken van de laatste besprekingen over B-H/V, had de Vlaamse regering gesteld, dat ze aan deze betwisting een einde wilde maken. Nadat de Raad van State zich over het Vlaamse voorstel onbevoegd verklaarde, zat er voor de Vlaamse deelregering niets anders op dan een klacht neer te leggen bij het Grondwettelijk Hof. Dat gaat volgende week gebeuren in het Vlaamse Parlement. Eens dat gebeurd is, kan de Franstalige gemeenschap beroep aantekenen, maar zit het spel wel weer op de wagen en zal de wijziging kunnen worden goedgekeurd in de Kamercommissie Onderwijs. Hopelijk krijgen we dan een herhaling van wat in de commissie Binnenlandse Zaken is gebeurd, nl een stemming van de Vlaamse meerderheid tegen de francofone minderheid. Uitgerekend dat wat de Franstaligen niet meer wilden zien gebeuren. Vlaanderen heeft echter geen andere keuze om zijn rechten te laten gelden en de (nota bene: Belgische) wetten te laten naleven. Zo ziet men maar wat voor absurde toestanden er in dit kunstmatige land blijven bestaan. En er is nog meer. Deze week werd met veel poeha de eerste digitale flitspaal in gebruik genomen. Dat was in Brussel, waar er een zeventigtal zouden geplaatst worden. Vlaanderen gaan zijn honderden flitspalen ook aanpassen. Vorig jaar zorgden de palen voor 300 miljoen euro (!) boetes. Met het digitaliseren denk men dat bedrag te kunnen VERVIJFVOUDIGEN! Dat is, in theorie althans, mogelijk daar er nu (afwisselend) maar één camera in elke vier palen steekt en er dat in de toekomst vier op vier zullen worden. Tot daar is er niets aan de hand, als men tenminste wil ophouden boetes uit te schrijven voor minimale snelheidsoverschrijdingen (ik kreeg er dit jaar twee omdat ik respectievelijk 3 en 4km/uur te snel reed). De schande van heel het systeem blijft, dat men 40% van de geïnde boetes versast naar Wallonië, waar amper flitspalen staan. Een zoveelste extra transfer naar het land van nooit dat straks misschien ook het vijfvoudige gaat krijgen van de huidige verkeersboetes in Vlaanderen. En vergeet het niet: ook dat danken we aan Paars. Ondertussen blijkt uit een nieuwe enquête dat België nog steeds de hoogste fiscale druk ter wereld heeft. Als doekje voor het bloeden wordt er in onze correcte media dan automatisch bijgevoegd, dat we in ons land dan wel over zeer goede sociale voorzieningen beschikken. Dat is zo, maar dat neemt niet weg, dat ze in onze buurlanden ook goede systemen hebben, ook al zijn die dan misschien iets minder. In die buurlanden heeft men dan wél betere wegen, beter gebouwde overheidsgebouwen, beter geïsoleerde schoolgebouwen, een beter leger en een beter werkende Justitie. En dan hebben we het nog niet gehad over de transfer van twaalf miljard euro die Vlaanderen elk jaar weggeeft en die helemaal niet geïnvesteerd worden tenzij in wafelijzerprojecten en het op peil houden van de levensstijl van een grotendeels niet werkende bevolkingsgroep. Het wordt hoog tijd dat we er mee ophouden, met dit België bedoel ik.
Het is stil waar het niet waait. Bij de SP.a likken ze nog altijd hun wonden. Tussendoor verandert er wel een en ander. Caroline Gennez werd de nieuwe partij-voorzitter, zij het niet zonder slag of stoot. Peter Vanvelthoven, ex-federaal minister, werd aangesteld tot fractieleider in de Kamer en Ludo Sannen tot dezelfde functie in het Vlaamse parlement. Ook de verkiezing van deze laatste gebeurde niet rimpelloos. Sannen was in een vorig leven nog een kopstuk van Agalev en bracht het zelfs tot groene minister in de Vlaamse deelregering. Later stapte hij over naar de SP.a in een poging van toenmalig voorzitter Steve Stunt om de hele groene beweging te recupereren. Dat mislukte, maar Sannen kreeg wel een verkiesbare plaats op de rode lijst als onafhankelijke. Eén jaar geleden werd hij dan officieel socialist en dat volstond om hem de voorkeur te geven op Gentenaar Dany Vandenbossche (géén familie), een man met twintig dienstjaren achter zich. De rode draad (!) in het hele verhaal van hierboven is, dat al deze leidinggevende functies binnen de SP.a nu in handen zijn van Limburgers. De man die achter heel die operatie steekt is niemand minder dan ex-kok, ex-cafébaas en ex-voorzitter Stevaert, nu voor de rest van zijn leven zelfbenoemde dikbetaalde gouverneur van Limburgse provincie. Van de ontmoediging binnen de West-Vlaamse afdeling, het afhaken van Freya uit Gent en de animositeit binnen de Antwerpse afdeling (waar de clan Detiège het opneemt tegen dictator Janssens), heeft Stevaert handig gebruik gemaakt om zijn pionnen naar voor te schuiven. Alhoewel hij als gouverneur zich eigenlijk niet te moeien heeft met de politiek van één partij, heeft Stevaert achter de schermen bij de SP.a weer de touwtjes in handen. De vraag is alleen, of hem dit buiten Limburg iets zal opbrengen. Daar houdt het trouwens niet mee op. Stevaert heeft een initiatief gelanceerd om Belgisch en Nederlands Limburg dichter bij elkaar te brengen. Hij wil dat men voortaan alleen nog zou spreken van Limburg, hoogstens nog van Oost- en West-Limburg en het adjectief Belgisch en Nederlands zou laten vallen. Wat dat betreft, ben ik het voor een keer met de man eens. Ik zou zelfs een stap verder willen gaan en zeggen dat de provincie Antwerpen op dezelfde manier toenadering moet zoeken bij Noord-Brabant en Oost-Vlaanderen bij Zeeland (of tenminste Zeeuws Vlaanderen). De zuidelijke Nederlandse provincies zijn zelfs vragende partij, omdat zij de betutteling van de Hollanders beu zijn. Het zou een eerste stap kunnen zijn naar een (tweede) confederatie: die van Vlaanderen met Nederland. --- In de marge van bovenstaande nog dit: om de toekomst van de heer Vande Lanotte hoeft niemand zich zorgen te maken. Naast senator is hij nog steeds hoogleraar grondwettelijk recht aan de universiteit van Gent, voorzitter van de SP.a West-Vlaanderen en zopas aangenomen als medewerker in het internationale advocatenkantoor DLD Piper. Evenals zijn partijgenoten Luc Van den Bossche (voorzitter Brussels airport en nog een resem andere functies, waaronder een aan de U-Gent), Jannie Haeck (voorzitter NMBS), Mw Lieten (voorzitter De Lijn) en de hierboven genoemde Stevaert zijn dat allemaal mensen die tegen een financieel stootje kunnen. Allemaal van de partaai van de waarkman, van de afdeling "La gauche caviar"!
Elke familie heeft wel een zwart schaap. Bij de De Dewevers hebben ze er twee. Het is naargelang hoe ge het bekijkt. Vanuit belgicistisch standpunt is het Bart, die inderdaad weegt op de regeringsonderhandelingen. Vanuit Vlaams standpunt is het broer Bruno, die zich laten kennen heeft als de zoveelste Lamme Goedzak die nog maar eens bereid is water in de wijn te doen en Vlaams grondgebied af te staan, "omdat de francofonen in de Rand in de meerderheid zijn". In St Joost ten Node wonen nu reeds 35.000 Polen. Als die daar ooit een meerderheid zouden vormen, moet die gemeente dan Pools worden? Brussel was ooit een Vlaamse stad. De verfransing is begonnen samen met de oprichting van België en heeft nooit opgehouden. Alle gemeenten die rond Brussel liggen en nu deel uitmaken van het zgz derde gewest, waren allemaal Vlaams. In 1954 nog werden St Agatha-Berchem, Ganshoren en Evere overgeheveld. Nu wil men er nog een zestal bijnemen. Als Vlaanderen daaraan toegeeft, zal die olievlek zich blijven uitdeinen en spreekt men straks Frans tot aan de poorten van Mechelen. Hierbij dient trouwens opgemerkt, dat er nog nooit een gemeente uit Waals-Brabant bij Brussel is gekomen of dat er ook maar iemand opkomt voor de rechten van Nederlandstaligen aldaar. De Franstaligen hebben het altijd over "respect" voor hun taalgenoten in de Rand en draaien daarmee de zaak compleet om. Het zijn in de eerste plaats de inwijkelingen die respect moeten betonen voor de streek waarin ze terecht komen. Het wordt hoog tijd dat de Franstaligen beseffen dat, als ze dit land willen behouden, ze moeten beginnen met de bestaande wetten na te leven. Er is echter ook goed nieuws. Volgens La Dernière Heure zouden steeds meer eigenaars van woonhuizen en appartementen in de faciliteitengemeenten, overwegen hun goed daar te verkopen. Ook zouden er minder Franstaligen én andere buitenlanders geneigd zijn er nog te komen wonen. Hopelijk heeft de krant gelijk. Dat zou de vastgoedprijzen kunnen doen zakken, waardoor jonge Vlaamse koppels weer kans krijgen in de eigen streek iets te kopen aan betaalbare prijzen. Als die anderstaligen toch zo gehecht zijn aan dat Frans, wat weerhoudt er hen dan van om in Waals-Brabant te gaan wonen? Als een Staat er niet meer in slaagt de wet te laten naleven, kan men er beter mee ophouden.
De VRT meldde zondag om 11.15 uur, dat er 5.000 betogers waren in de mars voor de Belgische eenheid. Om 13.00 uur waren het er al 20.000 en in het late journaal sprak men van 35.000. Zoek het maar uit. Laten we er van uitgaan, dat het er wel degelijk 35.000 waren. Dat is dan 0,35% van de Belgische bevolking, één vijfde van de ondertekenaars van madame Houard's petitie, 1,5% van het aantal ingeschreven vakbondsleden of, om het met de woorden van "polderbizon" Jos Van Den Eynde, zaliger(?) gedachtenis te zeggen: een vol stadion bij een topmatch voetbal in eerste afdeling. De organisatoren gaven zelf toe, dat het overgrote deel van de deelnemers Franstalig was. Als we het aantal aanwezige Vlamingen percentueel gaan vergelijken, komen we rond de 0,15%. Van een succes gesproken! Wat ook steeds opvalt is dat Franstalige betogers, die zeggen niets tegen Vlaanderen te hebben, wel steeds moeten toegeven dat ze geen Nederlands kennen. Dat geldt ook voor tante Houard zelf. Hoe kan er nu een betere verstandhouding komen tussen twee anderstalige volkeren als één ervan nooit de moeite doet de taal van de tweede te leren en, als het er op aan komt, steeds eist dat die zich aan hen aanpast? Dat is trouwens de hele essentie rond de heisa om Brussel-Halle/Vilvoorde. Alhoewel de organisatie gevraagd had de mars niet politiek uit te buiten, deden de Franstalige partijen dat wél. Ook dat is een constante in de Belgische politiek. De francofonen storen zich nooit aan verbodstekens en wetten, als die niet in hun kraam passen. Toppunt was dan Joëlle Milquet, weer zij, die wist dat de oranje-blauwe onderhandelaars het niet zouden appreciëren als zij mee in de stoet ging. Ze deed het dus wél. Als er ooit een oranje-blauwe regering komt, mét CDH, dan zie ik niet in waarom stoorzender Milquet dan zou ophouden met haar bijna legendarisch geworden tegenwringen. Het zou deze week weer een "cruciale" week worden. Eerst zien, zei de blinde. De tricolore mars heeft in die situatie helemaal niets veranderd, zoals trouwens werd verwacht.
Grote beroering in de Vlaamse deelregering. De federale regeringsonderhandelingen? De Staatshervorming? Brussel-Halle/Vilvoorde? De opstandige franskiljonse burgemeesters? Niets van dat alles. Vlaanderen blijkt zo'n 600 miljoen euro teveel in kas te hebben. Overschot! Nu, en dan? Is dat een reden voor beroering? Ja, want Vlaams begrotingsminister Van Mechelen - als ge het mij vraagt een meer dan bekwaam man - heeft, misschien onder invloed van de Sinterklaas periode, voorgesteld dat geld te gaan verdelen onder alle Vlaamse gemeenten en steden, a rato van 100 euro per inwoner. Nogal wieddes dat álle Vlaamse gemeenten het daarmee eens zijn. Dat geldt echter niet voor Van Mechelen's collega's. Die vinden dat ook zij wel even een beetje Sinterklaas kunnen en willen spelen. Denk maar aan de wachtlijsten in de gezondheids- en de gehandicaptenzorg of het onderwijs, om er maar enkele te noemen. Van een luxe gesproken! De reden waarom Vlaanderen baadt in het geld, is de laatste staatshervorming, het zgn Lambermontakkoord. Toen waren de francofonen vragende partij en hebben zij van hun chouchou Verhofstadt een hoop geld toegestoken gekregen. Daar België echter een wafelijzerstaat is, moest Vlaanderen een evenredig deel krijgen, alhoewel het dat toen niet persé nodig had. Zo werkt dit land nu eenmaal (niet). Terloops even bij vermelden dat de "democratische humanisten" van madame Milfoisnon toen met paars-groen hebben meegestemd en zo gezorgd hebben voor de ook toen broodnodige tweederde meerderheid. Het was ook een van de redenen waarom CD&V en CDH sindsdien uit elkaar zijn gegroeid (een tweede was het vreemdelingenstemrecht, toen CDH wéér meestemde met de vijand). Tenslotte enkele vragen: - Zou een cadeau aan alle gemeenten geen goede oplossing zijn? Eigenlijk niet, want die plaatselijke besturen zouden ook wel eens de tering naar de nering mogen zetten en wat beter op hun uitgaven mogen letten (samen hebben ze miljarden euro's schulden). Het is een publiek geheim, dat de meeste gemeenten niet goed beheerd worden. De uitdrukking: "hij/zij IS aan de gemeente", niet "WERKT aan de gemeente", spreekt boekdelen. - Heeft Vlaanderen een verdere staatshervorming nodig, als het over zoveel extra geld beschikt? Ja, want zoals België nu werkt kan Vlaanderen dat geld niet investeren zoals het wil. Een mooi bewijs daarvan is bv de aanleg van de extra spoorlijn in de Antwerpse haven. Daarover krijgt Vlaanderen zo goed als geen inspraak en was er bv in de lopende onderhandelingen geen akkoord om zelfs nog maar een Vlaamse consultant mee in de raad van bestuur van de NMBS te krijgen. Vlaanderen moet de kans krijgen te investeren in de sectoren waarin het denkt dit te moeten doen. Dat zou veel logischer zijn dan van armoede met dit geld Sinterklaas te moeten gaan spelen.
