|
Zoals ik in deze rubriek al meermaals heb
aangekaart, is Vlaanderen niet de enige Europese regio waarin nationalisten
naar een eigen staat verlangen. Op 11 dezer werd in Catalonië weer de Diada
herdacht, de plaatselijke nationale feestdag. Nadat er vorig jaar op die dag al een
manifestatie was van ± één miljoen Catalanen, werd er dit jaar een menselijke
ketting gevormd van liefst 400
km om de onafhankelijkheidsgedachte kracht bij te
zetten. De Catalanen eisen al enkele jaren een referendum daarover, maar
krijgen dat (voorlopig?) niet van de Spaanse premier Rajoy, alhoewel 80% van de
Catalaanse bevolking achter die eis staat.
In Edinburgh, de hoofdstad van Schotland was
er vorige zaterdag een tweede March for Independence, waaraan ook Vlamingen van
het VB, de N-VA en het VVB deelnamen (met o.m. een spandoek Independence for
Scotland & Vlaanderen en een aantal leeuwenvlaggen!). Schotland krijgt op 18 september 2014 wél een
referendum, uitgeschreven door de huidige Schotse premier Salmond van de
Schotse onafhankelijkheidspartij (SNP).
Ik heb al meer dan eens geschreven, dat we
de inspanningen van de Schotten en Catalanen nauwgezet moeten volgen, want dat
ze ook voor ons leerzaam zouden kunnen zijn. Toch is onze situatie anders.
Daarop werd ik geattendeerd door een (weer eens) raak artikel van Mark Grammens
in t Pallieterke van deze week. Grammens, die op 80 jarige leeftijd zijn eigen
Journaal niet meer uitgeeft, blijft God zij dank toch zijn nuchtere kijk
op onze politiek ventileren en dan nog wel in mijn favoriete weekblad, wat alleen
maar kan worden toegejuicht.
In zijn artikel Europa zal Vlaanderen niet
tegenhouden, verwijst Grammens o.m. naar een uitspraak van professor Stefan
Sottiaux, Leuvense hoogleraar in de rechten, van 12.01.2011, waarin die toen stelde,
dat Vlaanderen het enige land ter wereld
is, waar het de meerderheid is die om autonomie moet vragen om zichzelf te
kunnen besturen. Schotland en Catalonië zijn gebieden met een minderheid binnen
Groot-Brittannië en Spanje. Vlaanderen moet, volgens Sottiaux, zichzelf aanbieden als de opvolger
van België, niet als een afscheidingsbeweging. Dat zou dan wel inhouden dat
Vlaanderen o.m. de volledige Belgische schuld zou moeten overnemen, maar dat
klinkt erger dan het is. Ook nu betaalt Vlaanderen de Belgische staatsschuld,
o.m. via de transfers.
Dit is een standpunt zoals ik het nog niet
bekeken had, maar het biedt wel perspectieven. Het zou ons heel wat minder
kwetsbaar maken t.o.v. van allerlei bedreigingen vanuit Europa, zoals dat zopas
nog gebeurd is t.o.v. Catalonië vanwege die Spaanse eurocommissaris Almunia.
Wij maken in de verste verte nog geen kans op een referendum, maar evenals de
Catalanen kunnen we wel onze hoop stellen op de volgende verkiezingen. 2104
wordt voor de Catalanen de herdenking van 300 jaar Spaanse bezetting, voor
Vlaanderen misschien een eerste stap naar de onafhankelijkheid.
|
