De Olympische winterspelen van 2022 zijn toegewezen aan Peking. Peking? Heeft men daar strenge winters? Wat met die vervuilde lucht, waarover men het regelmatig heeft? Geen nood: een groot deel van de Spelen zelf vindt plaats op 150 km van de stad en om daar te geraken gaat men er een treinverbinding naartoe leggen, die tegen 2022 zeker klaar zal zijn. Tweede probleempje: zelfs op die plaats sneeuwt het zelden, maar ook daar geen nood: er zal gezorgd worden voor voldoende kunstmatige sneeuw!
Hoe komt men erbij de winterspelen te geven aan een stad waar het nauwelijks echt wintert? Peking won de ‘finale’ voor de toekenning van Almati, de nieuwe hoofdstad van Kazakstan, die wél in de bergen ligt en waar wél elk jaar een pak echte sneeuw ligt (en men blijkbaar ook geld teveel heeft). Maar voorlopig hebben de Chinezen het meeste geld over voor het organiseren van de Spelen. Scandinavische hoofdsteden zoals Oslo en Stockholm moest afhaken omdat de Olympische wintergrap te duur werd. Men schat momenteel de kosten op meer dan twee miljard euro, maar traditioneel komt daar nog een pak bij (remember Sotchi).
Topsport draait tegenwoordig uitsluitend nog om geld. Denk maar aan de toegekende wereldkampioenschappen voetbal in Qatar, in volle zomer bij 45°C. Ook dat heeft niets meer met (gezonde) sport te maken. Voor wanneer een WK in Groenland tijdens de winter? Of bv winterspelen in Qatar, overdekt, airco gekoeld, met kunstmatige skiafdalingen en dito sneeuw?
Ik heb al langer medelijden met de supporters, van welke sport ook, die er zich nog druk om maken en urenlang aan hun Tv gekluisterd blijven om toch niets te missen. Ze worden continu voor de gek gehouden. Men moet niet eens verder kijken dan wat gebeurt bij de Belgische voetbalbond, waar men zich meer bezig hield met geldsmijten dan met voetballen. En het zal er niet op beteren. Sport behoort steeds meer tot de Sciencefiction. Brood en spelen was nooit actueler.
---
Terloops nog dit: Marc Wilmots wil Enzo Schifo als nieuwe trainer van de nationale jeugdploeg (ter vervanging van Johan Walem, die nu trainer is van KV Kortrijk). Meer dan waarschijnlijk gaat dat niet door, want Schifo spreekt alleen maar Frans. Geen Nederlands en zelfs geen (fatsoenlijk) Engels. De Italiaan van afkomst is perfect geëvolueerd naar een volbloed Waal (hij spreekt ook nog Italiaans natuurlijk, maar daarmee is hij hier niets in voetballand).
In deze rubriek heb ik al meer dan eens geschreven dat Griekenland er nooit bovenop zal komen als het persé in de eurozone wil blijven of wil gehouden worden. Dat blijkt ook de mening te zijn van Yanis Varoufakis, de controversiële Griekse ex-minister van Financiën, die al een soort Plan B klaar had, waarmee hij in Griekenland naast de euro ook een nieuwe drachme wou uitbrengen, alleen voor binnenlands gebruik. Nu mag de man - politiek gesproken - gestoord zijn, hij is en blijft een meer dan bekwame econoom. Als je twee boeken kan schrijven over een economische materie waarvoor iemand ooit al een Nobelprijs heeft behaald, dan ben geen meelopertje.
Buiten Varoufakis is er trouwens nog een bevestiging gekomen dat de euro toch niet dát is en nog wel van de Europese Centrale Bank zelf, de ECB. In een recent uitgebracht rapport schrijft die dat de euro er niet voor kunnen zorgen heeft dat de minder welvarende landen hun achterstand op de anderen hebben kunnen inlopen. Niet alleen Griekenland, maar ook Spanje, Portugal en Italië zijn in dat geval. Alleen Ierland is daarin geslaagd. Dat is dan de uitzondering op de regel. Anderzijds zijn er landen, die zijn toegetreden tot de E.U., maar niet tot de eurozone, die wél een stuk van de achterstand hebben kunnen goedmaken, zoals bv Polen en de Baltische staten. Door buiten de eurozone te blijven konden zij hun munteenheid laten devalueren, iets wat binnen de zone niet meer kan.
Het grote probleem met de perifere landen was, dat ze bij hun intrede in de eurozone dachten de jackpot gewonnen te hebben en gewonnen/verloren zijn gaan lenen en dan met dat geld waanzinnige zaken zijn gaan doen, zoals bv het bouwen van gloednieuwe luchthavens in Spanje, waarvan men er zopas één die nog geen dag geopend was geweest, heeft verkocht aan een Chinees conglomeraat voor … 10.000 euro! ‘Des châteaux en Espagne’, zegt men in het Frans voor ‘luchtkastelen’. Straks wordt het nog ‘des aéroports en Espagne’. Die leningen konden niet of nauwelijks worden terugbetaald en zo is het Griekenland verhaal begonnen.
Mijn pronostiek is dat Griekenland vroeg of laat toch de eurozone zal moeten verlaten (daarom nog niet de E.U.) en dat de kans groot is dat we dan inderdaad een Europa krijgen met twee of meer snelheden.
Gisteren kreeg de haven van Antwerpen het bezoek van het tweede grootste containerschip ter wereld, tegelijk ook het grootste schip dat ooit de haven binnenvoer, eigendom van MSC, de rederij die tevens de grootste klant van de haven is. Om de belangrijkheid van het gebeuren wat dikker in de verf te zetten, mochten burgemeester De Wever en haventopman Eddy Bruyninckx het laatste stuk van het traject meevaren, vanaf Vlissingen. Dat schepen met dergelijke afmetingen (meer dan 200 meter lang) de haven nu kunnen bereiken, is mogelijk geworden door de laatste uitdieping van de Schelde. Door de bouw van grotere zgn ‘getijdendokken’, zoals Deurganck en straks (misschien) ook Saefetinghe zal de tijd om de Antwerpse haven te bereiken kunnen ingekort worden met 6 uur. Als time ergens money betekent, zal het wel bij de scheepsvaart zijn. Voor de verdere afwikkeling van al die containers (dat schip van gisteren kan er bijna 20.000 vervoeren) over land, wordt het andere koek.
Om te beginnen moet de eerste spadesteek voor de nieuwe Oosterweel verbinding nog altijd plaatsvinden. Volgens Ben Weyts zal dat in 2017 zijn, zo’n dikke 20 jaar na de eerste plannen voor de Oosterweelverbinding. Per uur rijden er op de Antwerpse Ring nu al bijna 200.000 voertuigen elke werkdag in de ochtend- en avondspits en zelfs tussendoor is er geen echte pauze meer. Ondertussen zal MSC zijn havenactiviteiten van de rechter- naar de linkeroever verhuisd hebben en heeft men er het raden naar wat voor bijkomend effect dat op het verkeersinfarct zal hebben. Niemand die gelooft dat het er beter op zal worden. Om tenslotte het complete plan met die getijdendokken te kunnen realiseren moet ook het geplande Saefetinghedok er nog komen en de realisatie daarvan wordt nu al aanzien als een volgend struikelblok voor het verkeer in en om de Scheldestad, ondanks het akkoord vanwege de Vlaamse regering.
Niet alleen milieu- en andere drukkingsgroepen (zoals Ringland) staan sceptisch tegenover alle hoera berichten ter zake, maar ook voor bedrijven die nu al meer dan genoeg hebben van de verkeershinder rond de koekenstad, is een vlotte verkeersdoorstroming stilaan een mission impossible geworden. Aannemers uit de Kempen nemen geen werken meer aan als ze daarvoor hun personeel en materiaal door de Kennedy-tunnel moeten aanvoeren. Het Nederlandse transportbedrijf Wim Bosman vertrok twee jaar geleden al uit Wijnegem om dezelfde reden en Fernand Huts van Katoennatie heeft er ook zijn buik van vol. Vorig jaar devieerde hij een nieuwe investering van enkele honderden miljoenen euro naar de haven van Gent en dit jaar kocht hij het transportbedrijf Langen uit Nederlands Limburg, gewoon omdat hij niet meer gelooft in een oplossing voor Oosterweel.
Men gaat nog heimwee krijgen naar die Lange Wapperbrug…
Zoals de meeste lezers ondertussen wel zullen gemerkt hebben, ziet mijn blog er weer normaal uit. Het is de tweede keer dat ik het euvel kreeg dat mijn blog in landscape (in de breedte) op SeniorenNet kwam en ik het niet in portrait (in de lengte) kon zetten*. Ook mijn systeembeheerder, die bij mij al aardig wat heeft opgelost (ik ben geen IT-freak!), kon het niet corrigeren. Volgens hem was het een probleem inherent aan SeniorenNet. Na dag twee ben ik hetzelfde gaan doen als de vorige keer, nl mijn verhaal kopiëren van Word naar SeniorenNet en daarna op het rechtereinde van de pagina elke zin afbreken. Dat was een heel werk, heeft zo’n grote week geduurd en was er mee de oorzaak van dat ik het uur waarop ik mijn blog invoerde (iets na middernacht) niet kon aanhouden. Eergisteren was er opeens weer het oude kader. Lezer Fikken had me reeds verteld dat, als het vanzelf gekomen was, het ook wel vanzelf zou weggaan en hij heeft gelijk gekregen. Ik vergelijk het zo’n beetje met de uitspraak van Mathot Sr (PS), toen hij minister van Begroting was in een van de regeringen Martens. Die zei ook dat het gat in zijn begroting er vanzelf gekomen was en wel vanzelf weer zou weggaan. Hij heeft toen, jammer genoeg voor het land, géén gelijk gekregen. Ik (voorlopig?) wel.
---
Ondertussen blijkt de stroom van kritiek, al dan niet terecht, op het federaal regeringsakkoord over de budgetcontrole en de taxshift onverminderd voortduren. M.i. - en dat heb ik al eens geschreven - heeft dat nu weinig zin o.w.v. de vakantieperiode. Het wordt zo stilaan komkommertijd lectuur. Minstens de helft van de mensen houdt er zich nu niet mee bezig en ondertussen schrikt men alleen nog als er op e.o.a. besluit eens géén kritiek komt. Zelfs het nieuwe plan van Maggie De Block om de geneesmiddelenhandel onder controle te krijgen en die de totaliteit van de patiënten jaarlijks zo’n 25 miljoen euro zou kunnen opleveren, krijgt daarvoor niet uitsluitend instemming. Het is, volgens sommigen, nóg niet genoeg. Men krijgt zo het idee dat zelfs genoeg niet meer genoeg zal zijn. Het is alleen afwachten wat er van het protest ná de vakantie nog zal overblijven. Zullen de vakbonden dan weer beginnen met syndicale acties, zoals ze nu zeggen en dit terwijl de vorige toch ernstige werkonderbrekingen en stakingen driemaal niks hebben opgebracht? Wie leeft zal zien.
Waar ik trouwens ook een hekel aan begin te krijgen is, dat men bij elke nieuwe maatregel die wordt beoordeeld, men steeds de voor- en nadelen gaat afwegen tussen werknemers en werkgevers. Dat zou nog correct kunnen zijn, ware het niet dat men de werkgevers altijd over één kam scheert met de superrijken. Er zullen er daar wel bij zijn, maar – superrijk of niet – het is belangrijk dat ze werk blijven geven. Als men de loonkloof met de buurlanden wat kan dichten, is het belangrijkste dat dit voor extra jobs zal zorgen en mensen uit de werkloosheid zal halen, zodat die tenminste daarvan beter kunnen worden. Als hierbij de werkgever nog wat rijker wordt, dan is het maar zo. Werkgevers van alles gaan afpakken, waardoor die dan meer dan waarschijnlijk geen extra volk meer gaan aanwerven, is helemaal geen oplossing.
* Dat gebeurde de eerste keer op zaterdag 18 dezer. Wie dat artikel (over André Leysen) niet zou kunnen lezen hebben, kan ervoor terecht in ’t Pallieterke van deze week, waar het onder de titel ‘Leysen versus Van Rompuy, in de brievenrubriek is opgenomen.
‘ De compromiscultuur, de beperktheid van de wetgevende macht, de politique politicienne*, de al te scherpe grenzen tussen meerderheid en oppositie, de soms gênante obstructie van de oppositie en de al even degoutante neerbuigendheid van de meerderheid, de inefficiëntie, de vele werkuren, de wereldvreemdheid en de kritiek – al dan niet gerechtvaardigd - die politici moeten incasseren’
Bovenstaande beschrijving is van Peter De Roover, erevoorzitter van de Vlaamse Volksbeweging (VVB), na zijn eerste jaar in het parlement als N-VA verkozene. Zo hoort men het ook eens van een insider. Hij vindt politicus bij ons de allerlaagste beroepscategorie. Tenslotte herhaalt hij de quote die Cervantes Don Quichote in de mond legde (en die ik ook al een paar keer gebruikt heb), nl dat blaffende honden geen invloed hebben op de richting die de karavaan uitgaat, maar integendeel aangeeft dat men goed bezig is. Als men bv ziet hoe een Onkelinx (PS), maar ook groene Calvo en vorige week Karin Temmerman (SP.a) soms tekeer gaan, terwijl men weet dat al die schuimbekkerij niets opbrengt, blijft Cervantes’ tekst actueel.
* geleerd woord voor een soort dorpspolitiek, maar bedreven op het hogere niveau, waarbij men, bij discussies, niet uitgaat van de essentie van de problemen, maar van de eigen macht.
Eergisteren was het exact één jaar geleden dat de MH 17 van Malaysia Airlines boven Oost-Oekraïne werd neergeschoten. Balans: bijna 300 doden, waarvan 2/3 Nederlanders. Tot op de dag van vandaag zou de speciale Nederlandse onderzoekscommissie nog altijd niet officieel kunnen vertellen wie dat vliegtuig uit de lucht heeft geschoten. Nochtans weet de hele wereld dat al van de dag na de ramp. Toen waren er reeds GSM-gesprekken in het Russisch en Oekraïens bekend, waarin verbaasd gereageerd werd op de ramp omdat men klaarblijkelijk verwachtte een Oekraïens gevechtsvliegtuig te hebben neergeschoten i.pl.v. een internationaal passagiersvliegtuig. Tegelijkertijd dook er een met GSM gemaakt filmpje op waarop een rijdende Buk-raketinstallatie te zien is, die van op de omgeving waar het vliegtuig was neergestort richting Rusland reed. Op die installatie ontbrak één raket…
Wat later suggereerde het Russisch ministerie van defensie, dat het Maleisisch vliegtuig zou zijn neergehaald door een Oekraïens gevechtsvliegtuig. De foto’s die we daarvan te zien kregen waren overduidelijk en amateuristisch getrukeerd. Later bleek dat het passagiersvliegtuig getroffen was door een soort splinterbomraket, die niet door vliegtuigen kan worden afgeschoten…
Kortom, zowat iedereen weet dat de MH 17 uit de lucht werd geschoten door een Russische Buk raket, waarschijnlijk bediend door wat men Oost-Oekraïense rebellen noemt, maar die in feite Russische militairen zijn die de eigen insignes van hun uniformen hebben verwijderd. Het gaat gewoon om Russische terreureenheden. Staatsterreur, zeg maar. Officieel vecht het Rusland van Poetin ook tegen de internationale terreur, in werkelijkheid maakt ze er deel van uit, als het haar uit komt. In het niet al te dappere Westen weet men dat, maar wil men dat met zoveel woorden niet zeggen. De Nederlandse onderzoekscommissie weet al lang hoe de vork aan de steel zat, maar gebaart van kromme haas en zal de waarheid (misschien) pas zeggen ergens na de zomer. Waarschijnlijk zoekt men ondertussen samen nog naar een tekst die voor iedereen aanvaardbaar is, maar het valt te betwijfelen of het iets met de waarheid zal te maken hebben.
Gisteren werd André Leysen (88) ten grave gedragen, met een uitvaart in de Antwerpse kathedraal. De man verdient dit wel, want hij was waarschijnlijk de meest bekende en succesrijkste Vlaamse ondernemer van het naoorlogse België. Toevallig werden ook gisteren door het Hof de nieuwe adeltitels uitgedeeld. Leysen heeft er nooit een gekregen, waarschijnlijk omdat hij als puber ooit bij de Hitlerjügend was (hij was amper 17 in 1945). Naar men zegt zou die ontkenning er gekomen zijn na het negatief advies van een Waals minister…
Die minister of wie ook bij het Hof vond er blijkbaar geen graten in om onze ‘natte dweil’ Herman Van Rompuy nu de titel van Graaf toe te kennen. Het verschil tussen ondernemer Leysen en niet-ondernemer Herman Van Rompuy kon niet groter zijn. Laatstgenoemde is de incarnatie van het gezegde: ‘Wie niets doet, maakt geen fouten. Wie geen fouten maakt, wordt bevorderd’. Zonder zelfs maar één sollicitatie viel hij omhoog tot Belgische premier en daarna tot zgz ‘president’ van Europa. Ik heb ergens gelezen dat Leysen’s zonen, die ook in de huidige top van de bedrijfswereld meedraaien en zeker niet van enig Vlaamsnationalisme verdacht kunnen worden, een koninklijke adeltitel niet zouden aanvaarden o.w.v. het feit dat vader hem niet gekregen heeft. Als André Leysen tijdens de oorlog wat ouder was geweest en – zoals de grootvader van onze Flup – eens op theevisite was geweest bij de Führer, had men misschien niet zo moeilijk gedaan…
In de marge van bovenstaande, nog dit: Op de begrafenis van André Leysen waren ook heel wat politici present, waaronder Kris Peeters, die in de Tv-journaals uitgebreid in beeld werd gebracht. Dezelfde Peeters, die het de opvolgers van Leysen, de huidige ondernemers (zoals bv een Fernand Huts) het leven zuur maakt…
Om even verder te bomen over het N-VA verhaal en de Vlaamse onafhankelijkheid, zouden we beter even in de gaten houden wat er in Catalonië aan het gebeuren is. De plaatselijke minister-president, Artur Mas, heeft daar nl een akkoord getroffen met de pro-onafhankelijkheidspartij Esquerra Republicana (Republikeins Links) en enkele verenigingen uit het Catalaanse middenveld om bij de volgende verkiezingen, in september, op te komen met een eenheidslijst. Daardoor worden die (vervroegde) verkiezingen omgezet in een soort referendum voor de onafhankelijkheid van de regio. Als die lijst de meerderheid zou behalen, zou men binnen het anderhalf jaar de onafhankelijkheid van Catalonië kunnen uitroepen. Vergeten we hierbij niet dat de Catalanen in Spanje een minderheid zijn, dat t.o.v. de Vlamingen die in België een meerderheid vertegenwoordigen.
In mijn blog van gisteren schreef ik ook dat een eventuele Vlaamsnationale meerderheid niet hetzelfde hoeft te zijn als incontournable worden. Stel dat de N-VA bij de volgende verkiezing weer als de grootste partij uit de stembus komt, weer niet de volstrekte meerderheid haalt, maar die wel zou kunnen bekomen mits een akkoord met het VB dat enkele procenten zou terugwinnen van in de N-VA ontgoochelde Vlaamsnationalisten. Als men dat in Catalonië wél kan, nog wel met partijen die zowel van linkse als rechtse signatuur zijn en dan nog vóór de verkiezingen, dan moet dat hier ná de verkiezingen ook kunnen, moet de N-VA kleur bekennen en met het VB een akkoord maken. Mocht het dan niét gebeuren, dan mogen we inderdaad een kruis maken over de ‘kracht van de verandering’ en nog zo van die leuke slogans over confederalisme, al dan niet met een duim rechtop, een vlakke hand of zo…
Dat onze Vlaamse feestdag van 11 juli een mager beestje was, heb ik al geschreven. Dat het nog minder was dan de andere jaren, is mede het gevolg van het feit dat de grootste partij van Vlaanderen het communautaire in de frigo heeft gestopt tot 2019. De reden daarvoor was dat de N-VA de PS na 25 jaar (wan)beleid uit de federale regering wilde houden. Wat dat betreft, is de partij (voorlopig) daarin geslaagd. De vraag is nu wel, of het haar niet zuur gaat opbreken bij de volgende verkiezingen. Heel wat overtuigde Vlamingen hebben voor de partij gestemd omdat ze hoopten door de macht te grijpen ook (iets) meer voor de eigen regio uit de brand te kunnen slepen. Dat is zover niet het geval en aan de belofte van enkele N-VA kopstukken dat de partij in 2019 er wél voor zal gaan, wordt niet veel geloof gehecht. Wie garandeert dat de partij het dan anders zal doen, als ze weer moet kiezen tussen de Belgische vleespotten en de Vlaamse oppositie? Een belofte dat ze dan de PS weer zou uitsluiten zal slechts aanvaard worden als daar iets tegenover staat, wat nu niet het geval is.
Het blijft natuurlijk een waarheid als een koe dat, om écht iets te kunnen veranderen, er in 2019 een Vlaamsnationale meerderheid moet zijn. Dat is nog niet direct hetzelfde als ‘incontournable’ worden. Om dat laatste te bereiken moet de partij nóg verder uitdeinen in lagen van de bevolking, waar nog rek in zit. Of dat nu persé in de allochtone hoek moet gezocht worden (of in die van de transgenders!), is een vraag waarop geen concreet antwoord kan gegeven worden. Maar het zou wel eens kunnen dat dergelijke initiatieven een omgekeerd effect zouden kunnen hebben. Vergeten we niet dat het succes van de partij bij de laatste verkiezingen grotendeels kwam doordat kiezers van Vlaams Belang overstapten, die dachten via de N-VA iets te kunnen verwezenlijken dat via het VB niet (meer) lukte.
In de communautaire marge probeert La Homans, via een regeringscommissaris, de wet eindelijk eens te doen naleven in de faciliteitengemeente Linkebeek, waarbij ze – nota bene – de steun heeft van de Raad van State. Veel stelt dat echter niet voor, maar het is al iets mocht ze daarin slagen. Na de ramp met het nieuwe logo voor Brussel (BXL), waarbij de Vlamingen nog maar eens geschoffeerd werden, zou er tenminste eindelijk eens iets positief uit de N-VA bus kunnen komen.
Alhoewel er zgz een akkoord is tussen Griekenland en de andere landen van de eurozone, is het nog altijd niet zeker hoe dat spelletje gaat aflopen. Nu is al zo goed als zeker dat Tsipras dat akkoord aan een deel van zijn eigen partij niet verkocht krijgt en misschien op zoek moet naar een wisselmeerderheid om het goedgekeurd te krijgen. Als dat doorgaat dreigt er een scheuring bij Syriza en zal hij ofwel een nieuwe regering moeten vormen, een van nationale eenheid samen met enkele oppositiepartijen, ofwel verder moeten regeren met een minderheidsregering die dan door de oppositie gedoogd wordt. Ik blijf bij wat ik in deze rubriek al meermaals geschreven heb, nl dat Griekenland het alleen zal redden als het land uit de eurozone stapt (daarom nog niet uit de E.U.), een nieuwe eigen munt lanceert en deze dan laat devalueren. Dat zal enkele zware jaren opleveren, maar zou daarna kunnen zorgen voor een heropleving. Met het huidige akkoord kan het nog een decennium duren vóór het land zijn niveau van vóٕór de crisis weer zal halen. Vergeten we trouwens niet dat na een eventueel akkoord, de onderhandelingen over een derde hulpprogramma nog moeten beginnen.
Opmerkelijk in het Griekenland debat is dat onze linkse partijen het de regering Michel kwalijk nemen dat ze eerder het Duitse dan het Franse standpunt volgen. Ze hebben nog steeds niet begrepen dat la douce France een land is op de terugweg, dat geen navolging meer verdient. Als het met Griekenland niet meer goed komt, is er ook weer de kans dat er een E.U. met twee snelheden komt en dan is het voor dit land zaak de weg te kiezen van Duitsland, Nederland, Finland, Denemarken, Oostenrijk en de Baltische staten en niet het armlastige zuiden, waar eind dit jaar nog verkiezingen plaats grijpen in Portugal en Spanje, waarbij de uitslag voor nieuwe problemen zou kunnen zorgen. Het Europa met twee snelheden, waar destijds Leo Tindemans het al over had, komt er vroeg of laat toch.
Tenslotte nog dit: de reden waarom ‘monsieur normal’ zo voor Griekenland blijft lobbyen, is misschien uit schuldgevoel. De hoofdschuldige voor de frauduleuze toetreding van dat land tot de eurozone was nl een wereldvreemde nobiljon, de toenmalige Franse President Giscard d’Estaing, die persé wou dat ‘de bakermat van de democratie erbij zou zijn’…
Het valt niet te ontkennen dat er ook in Europa momenteel een zekere economische heropleving is en dit ondanks alle heisa omtrent Griekenland. Die vooruitgang is (nog) niet spectaculair en verschilt nogal wat van regio tot regio. Zo is het opmerkelijk dat Zuid-Nederland in de lift zit, omdat steeds meer grote bedrijven zich daar willen vestigen. Dat heeft misschien te maken met het feit dat Rotterdam en de Randstad in Nederland duurder uitvallen (dat is meestal zo al geweest), maar omdat heel wat bedrijven, zelfs Vlaamse, die moeten kiezen tussen Vlaanderen en Zuid-Nederland, voor die laatste regio kiezen omdat ondernemen daar heel wat voordeliger blijkt dan bij ons.
Zoals ik pas nog schreef in mijn blog van 11 juli (‘Viering in mineur) verliezen wij hier duizenden logistieke werkplaatsen in de e-commerce ten voordele van Noord-Brabant en Nederlands Limburg, omdat de lonen daar lager zijn en men er geen probleem maakt over nachtarbeid, wat bij ons wél het geval is. In een reactie daarop haalde lezer Rob nog een ander argument aan, nl dat men hier bij cash betalingen het maximumbedrag heeft geplafonneerd op 3.000 euro. Hoe redelijk dat ook mag lijken, dat is voor Vlaanderen een handicap zolang die regel niet geldt voor onze buurlanden (mede als gevolg daarvan kent Rob’s bedrijf daardoor een omzetdaling van 30%). Die 3.000 euro regel werd tijdens de vorige legislatuur nog ingevoerd door ‘den John’, nu SP.a voorzitter. En er is meer.
Bij de 11 juli viering op het stadhuis van Antwerpen viel ook Katoen Natiebaas Fernand Huts in de Vlaamse prijzen. De man, die een internationaal bedrijf met duizenden werknemers leidt en niet bang is zijn mening te kennen te geven, vertelde de aanwezige Vlaamse politici dat het hoog tijd wordt dat men in Vlaanderen het geweer van schouder verandert en dat men bv de totaal verouderde wet Major best opdoekt of ten minste zodanig aanpast dat bv logistiek en e-commerce niet meer als havenarbeid kunnen beschouwd worden. Om de daad bij het woord te voeren vertelde Huts twee dagen later, dat hij een transportbedrijf met 460 werknemers heeft overgenomen in … Maastricht, Nederlands Limburg dus. Als voornaamste reden haalde hij aan dat hij voorziet dat er een einde kan komen aan de verdere expansie van de Antwerpse economie, omdat het verkeersinfarct dat er reeds is, alleen maar erger zal worden. Niet alleen omdat de Oosterweelverbinding er maar niet lijkt te komen, maar ook omdat de eventuele aanleg van het Saeftinghedok zonder spectaculaire aanpassingen het verkeer er helemaal zal doen stilstaan. Huts vertelde letterlijk dat een deel van de schuld waarom er in de Antwerpse haven geen vooruitgang meer wordt verwacht, o.m. te wijten is aan de obstructie ervan door huidig federaal minister van Werk, Kris Peeters.
Huts heeft gelijk. Het is bijna hallucinant te noemen, hoe Peeters verveld is van voorzitter van Unizo en Vlaams minister-president, tot spreekbuis van de vakbonden. Van de man die ooit speciaal naar de States vloog om Opel Antwerpen open te kunnen houden tot de verdediger van de closed shop, waarbij de economische expansie wordt tegengewerkt. Straks kunnen we hem beter de Minister tégen Werk noemen. Op de beschuldigingen van Huts antwoordde hij wel schriftelijk dat Huts naast de kwestie praat en dat hij, Peeters, eraan werkt met de sociale partners én Europa. Die sociale partners zijn in dit geval enkel de vakbonden en, wat Europa betreft, zal men in Zuid-Nederland (én Duitsland) driemaal nadenken alvorens de klok 43 jaar terug te draaien. Trouwens, de reden waarom Peeters met Europa praat is, omdat men ook daar bezwaren heeft tegen de wet Major.
Gelukkige lezers die van V-partijen nog cadeautjes krijgen op de Vlaamse feestdag. Niets daarvan in Kasterlee. Niet van die partijen, maar ook niet van onze CD&V-burgemeester, Ward Kennes, die in een vorig leven ooit nochtans een Vlaamsnationale reflex heeft gehad. Tegenwoordig wil hij daar liever niet aan herinnerd worden, nu hij voor CD&V burgemeester is, Vlaams volksvertegenwoordiger en een zitje heeft in enkele overlegorganen (als ik me niet vergis ook in het zgz ‘Benelux’ parlement, dat m.i. niets voorstelt maar wel geld zal opbrengen). Om de wille van de smeer…
En nu we het toch over burgemeesters hebben: pluimpje voor die van Aalst, N-VA’er Christoph D’Haese, die voor 11 juli alle overtredingen die niet bestraft worden op zon- en feestdagen, liet versnipperen, omdat voor hem die dag ook een feestdag is, zelfs al wordt hij door het Belgische establishment as such niet erkend. Feitelijk zouden we tegen de volgende gemeentelijke verkiezingen (in 2018) al onze burgemeesters moeten screenen op hun Vlaamse reflex tijdens de voorbije legislatuur en hen daarop ook consequent beoordelen. ‘Alle baten helpen’, zei de mug en ze plaste in de zee!
