Zoals Stefaan in zijn reactie gisteren al vermeldde, waren het niet álle Vlamingen die tijdens het fameuze kamerdebat aan één zeel trokken. Groen! deed nl weer eens niet mee. Het is ongelooflijk hoe dat partijtje zijn eigen mensen in de rug blijft schieten en mee blijft stemmen mét de francofonen tégen Vlaanderen. In het kader van de hele heisa rond de milieu- en klimaatsproblemen, was het al opmerkelijk dat de Groenen in Vlaanderen feitelijk weinig vooruitgang hadden gemaakt (Jef Tavernier, hun eigen ex-minister, heeft dat trouwens al bevestigd). We kunnen er dan ook van uit gaan, dat heel wat Vlamingen Groen! niet lust(t)en o.w.v. het ronduit anti-Vlaams imago van deze zgz wereldverbeteraars. Tegen de regionale verkiezingen van 2009 kan er dan ook niet genoeg de nadruk op worden gelegd dat een stem voor Groen! een verloren stem is voor Vlaanderen. Ik heb trouwens ook het voorgevoel dat heel wat Vlamingen dit najaar 11.11.11 links zullen laten liggen, nu deze drukkingsgroep Jos Gijsels, de uitvinder van het cordon sanitair als voorzitter heeft aanvaard. Hoe kan Vlaanderen solidair blijven met een organisatie die zelf (eigen) mensen uitsluit? --- Ondertussen mag ook Bart De Wever zich zorgen beginnen te maken. In het kader van een nieuwe regeringsvorming zijn CD&V-ers en Open VLD-ers nl al stiekem aan het vergaderen geslagen (in het bureau van Patrick Dewael) en gebeurde dat zonder ook maar één vertegenwoordiger van de N-VA. En zeggen dat Bart zijn vakantie in Beieren al had geannuleerd in het vooruitzicht van de komende besprekingen waarop hij, zoals hij reeds vertelde tijdens de verkiezingsperiode, zou "willen wegen". Op enig begrip vanwege Dehaene zal hij ook niet moeten rekenen, integendeel. Het ziet er dan ook al naar uit, dat we in de eerste plaats een oranjeblauwe regering zullen krijgen waarin nog weinig plaats zal zijn voor vendelzwaaiende klauwende leeuwen. Vlaanderen is weer vragende partij en Wallonië zal dat (weer) trachten te verzilveren, op welke manier ook. Wordt zeker vervolgd...
Donderdag 12 juli 2007 was een historische dag voor Vlaanderen. Er werd in de Kamer een nieuwe (voorlopige?) voorzitter gekozen: Herman Van Rompuy, CD&V, iemand voor wie die "C" nog iets betekent, die daarenboven in het kiesarrondissement Brussel-Halle/Vilvoorde woont en er zeker niet minder Vlaamsgezind op is geworden. De vervanging van belgicist Decroo is in elk geval al een pluspunt. Dezelfde dag werd ook het vast bureau en het college van quaestoren benoemd, zodat de Kamer zal kunnen functioneren. Hierbij werd de zgn regel "D'hondt" gevolgd, waarmee ook het Vlaams Belang én de SP.a een mannetje in dat bureau kregen. Wat nu zo historisch was aan al dit bovenstaande is, dat al deze verkiezingen gebeurden met de goedkeuring van de Vlaamse meerderheid tegen de Waalse minderheid. Voor één keer hebben alle Vlaamse partijen, ook de socialisten, aan één zeel getrokken en haalden ze de hele buit binnen. Bij die hele buit hoorde trouwens ook de hoogdringendheid van het bespreken van de splitsing van B-H/V. Als die eensgezindheid stand houdt, kan ook die splitsing straks een feit zijn, want daarvoor heeft het parlement geen regering nodig. Dat is dus het goede nieuws. Voorlopig is er geen slecht nieuws, maar mijn slecht karakter zegt mij dat die Vlaamse meerderheid wel eens geen lang leven beschoren zou kunnen zijn. Vergeten we niet dat we vóór de vakantie staan en iedereen wou vermijden nog enkele weken te moeten blijven vergaderen. Het is bv ook niet voor niets dat er tijdens de zomer bijna nooit stakingen zijn en er in de politiek en bij de vakbonden altijd gesproken wordt van een "hete herfst", nooit over een "hete zomer". De vakantie gaat voor! Een tweede twijfelgeval blijft natuurlijk de SP.a. Gaat die straks de Vlaamse meerderheid blijven steunen. Buiten het thema vakantie was er nl nog een tweede reden waarom de Vlaamse socialisten hebben meegestemd. Evenals het Vlaams Belang dreigden ook zij hun man binnen het vast bureau kwijt te spelen, vandaar. Mocht de SP.a straks weer met de francofonen onder één hoedje gaan spelen, dan kan men misschien eens het "systeem Sarkozy" proberen. Die lepe Fransman heeft nl sinds zijn verkiezing tot president de Fransen socialisten volledig uit elkaar gespeeld. Dat deed hij door allerlei socialistische kopstukken (tot nu toe reeds zes, waaronder vier ex-ministers) een leuke baan in zijn regering of in e.o.a. internationale instelling te bezorgen. De Franse socialistische partij is momenteel helemaal van de kaart. Zou dat geen leuk precedent zijn voor het geval onze roodjes weer dwars gaan liggen? Frank Vandenbroucke minister maken in een niet-rode regering, bv? Ik zou in elk geval weer stof tot schrijven hebben!
Er is in ons Nederlandstalig onderwijs nooit meer ruzie geweest als toen Marleen Vanderpoorten er minister was. Sinds de laatste regionale verkiezingen zijn we van haar als regionaal minister vanaf geraakt, maar ze zit nu wel op de voorzitterstoel van het Vlaamse parlement. Opmerkelijk was dat ze er, tot nu toe, weinig ophef heeft gemaakt. Het was dus tijd dat het toch zou gebeuren en daarvoor heeft ze haar speech van de 11 juli viering gebruikt. Juf Marleen (ze stond zelf ooit in het onderwijs) heeft de Vlaamse boerkens eens de les gespeld: - We mogen de solidariteit niet in vraag stellen (dus de transfers blijven betalen). - We mogen geen agressieve toon aanslaan. ( "Aub, mijnheer Di Rupo, wat zijn Uw wensen?"). - De kiezer begrijpt de structuren van dit land niet. (De kiezer is dus dom en zij, de juf, is slim). - De federale en regionale verkiezingen moeten terug samenvallen. (Zo blijft de Vlaamse deelregering ondergeschikt aan waarschijnlijk eenzelfde soort nationale regering en kunnen er geen "Vlaamse" accidenten gebeuren). - De splitsing van Brussel-Halle/Vilvoorde is, volgens Juf Marleen, wel noodzakelijk, maar gaat de nieuwe staatshervorming "bezwaren"... M.a.w. Wie de redevoering van Marleen Vanderpoorten zou horen zonder te weten van wie ze kwam en op welke gelegenheid ze werd uitgesproken, had evengoed kunnen denken te luisteren naar iemand van B-plus, BUB of van een andere fossiele belgiciste vereniging. A.u.b., stuur Marleen terug naar Lier, waar ze kan debatteren met Els Van Weert en andere politici van haar niveau! --- Bert Anciaux zou zichzelf niet zijn, als hij op zo'n feestdag ook zijn gebruikelijke stommiteiten niet aan de man bracht. Hij had het over "die bovenste beste buur, de Franse Gemeenschap" en beloofde meteen al met geld over de brug te komen. Het moet niet altijd Charleroi zijn als we van corruptie spreken... Berts collega, Spirit-voorzitter Geert Lambert, heeft ook zijn woordje geplaatst. De man is de laatste mohikaan van de Spiritisten die erin geslaagd is zijn zetel in het in het federaal parlement te kunnen behouden en stelt dus driemaal niets meer voor (tenzij zijn eigen gewicht!). Zal daar veel volk naar geluisterd hebben! --- Tenslotte nog dit. Zowel Leterme, Vandeurzen als De Wever hebben ter gelegenheid van 11 juli nog eens herhaald, dat het Vlaams kartel niét in een federale regering zal stappen zonder duidelijke afspraken over de realisatie van de Vlaamse eisen. De nieuwe Vlaamse minister-president Peeters voegde daaraan toe, dat: 1) aan de grenzen van Brussel niet geraakt wordt, 2)dat de faciliteitengemeenten Vlaams moeten blijven en dat 3) Brussel-Halle/Vilvoorde moet en zal gesplitst worden. Laten we bovenstaande heren op hun woord nemen en erop letten dat ze dat woord ook houden. Wie leeft, zal zien!
Het is weer zover, 11 juli, de Vlaamse feestdag. Officieel geldt hij nog steeds alleen maar voor de politici en de ambtenaren met hier en daar enkele instellingen die meespelen, de banken bv. In werkelijkheid geeft deze zgn feestdag een duidelijk beeld van het huidige Vlaanderen, waarin zoveel nog niet is afgewerkt en waar ze nog zoveel dient te veranderen om tot een volwaardig land(sgedeelte) te komen. Bij de vorige viering kondigde toenmalig minister president Leterme een actieplan aan, een toekomstplan van liefst 200 bladzijden. Er is sindsdien wel aan gewerkt (het zou er nog moeten bijkomen), maar het meeste is niet afgewerkt. Diezelfde Leterme werkt nu aan een nieuw toekomstplan, voor België deze keer en het is zeer de vraag in hoever Vlaanderen daarvan vruchten zal plukken. De verwachtingen zijn zo laag gespannen, dat de meeste overtuigde Vlamingen heimelijk hopen, dat er van Leterme's nieuwe federale regering niets in huis zal komen. En er wordt gefeest vandaag. Ook dat is niet voor iedereen weggelegd, want voor wie niet behoort tot de reeds geciteerde categorieën of niet kan genieten van het bouwverlof, betekent 11 juli een werkdag en valt er dus weinig te vieren. Die 11 juli vieringen zijn, sinds de introductie van Paars, trouwens uitgegroeid tot veredelde kermissen, ik zou ze zelfs geen "Vlaamse" kermissen willen noemen. Dat krijgt men als men een stuk onbenul als die Anciaux minister van cultuur maakt, de man die er part op gaat het verder te hebben gebracht dan zijn IQ het feitelijk toeliet. Als er vandaag iets speciaals is, dan is het de vergadering in het Vlaams Huis, in de Drukpersstraat in Brussel, waar een deel van de Brusselse Kongolezen bijeenkomt om de macht van de Franstalige partijen in Brussel te counteren. Deze bijeenkomst zal voorwaar in de twee landstalen verslagen worden en is feitelijk een gevolg van de betoging van dezelfde Kongolezen in april van dit jaar, omdat ze het niet eens zijn met de Belgische pamperpolitiek t.o.v. Kabila, die hoofdzakelijk uitgaat van de Franstalige partijen, met boegbeelden Michel en De Decker op kop. Het is wel ver gekomen dat Vlamingen al moeten blij zijn steun te krijgen uit zo'n onverwachte hoek. Misschien komt de rest van de niet Franstalige inwoners van Brussel er ook nog wel eens achter, dat ze beter af zijn met het welvarende Vlaanderen dan met het stuntelende Brussel.
Het mag dan wel de vooravond zijn van de (halve officiële) Vlaamse feestdag, de belgicisten zitten niet stil: - Vooreerst is er Dehaene die met zijn gekende bulldozertact de denkpiste van het artikel 35 van de tafel heeft geveegd. Ik had het daar gisteren al over: volgens dat artikel liggen alle bevoegdheden bij de deelstaten, tenzij ze uitdrukkelijk aan het federale niveau zijn toegewezen. Volgens onze nationale loodgieter is dat artikel niet voor herziening vatbaar gesteld. Dat wordt tegengesproken door grondwetspecialist Paul Van Orshoven (KULeuven). - Ook de zgn "Pavia"groep is weer boven water gekomen met het oude voorstel tot het instellen van één federale kieskring voor heel België. Die groep van oude Belgische fossielen, getrokken door o.m. professor Kris Deschouwer (VUB), blijft erbij dat men de klok best 50 jaar terugdraait. Van vooruitgang gesproken. Het ergerlijke is deze zaak is, dat Deschouwer en Co nogal wat supporters hebben bij Open VLD, een van de kandidaten voor een nieuwe federale regering, als die er ooit komt. - De "krokodillenraad" van de SP.a is bijeengekomen. Dat zijn de socialistische "oudjes" van de uiteraard Belgische politiek, zeg maar de BSP. En wat hebben die heren zoal te vertellen? Wel, ze vinden dat hun enige overgebleven minister in de Vlaamse deelregering, Frank Vandenbroucke, "te Vlaams" is. M.a.w. die vergrijsde heren hebben nog steeds niet gesnapt dat hun partij van kaviaarsocialisten zopas een duchtige electorale rammeling heeft gekregen omdat ze niet communautair naar buiten wou komen. Willen ze misschien nog meer klop, of is Vandenbroucke persona non grata omdat hij een van de weinigen in hun partij is die zijn job niet dankt aan zijn papa of mama? Kortom, wij Vlamingen moeten op onze zaak blijven letten. Die nieuwe regering moet er voor ons echt niet komen. Liever geen regering dan een zoveelste dure toegeving op welk gebied ook. Met of zonder een nieuwe regering zijn we in de mogelijkheid dit land te hervormen via dat artikel 35. Als de tegenpartij dat niet wil, dan houden we er gewoon mee op. Ook dat kan, zoals na de fameuze Tv-uitzending van de RTBF gebleken is. Het is betekenisvol voor onze brave mentaliteit dat we hebben moeten wachten op een tip van de Walen zelf om tot de vaststelling te komen dat vijf minuten Vlaamse eensgezindheid volstaat om een onafhankelijke Vlaamse Staat uit te roepen. Voor Leterme zal er op het einde van zijn Canossagang weinig anders overblijven. Tenzij hij zijn politiek imago voor eeuwig en drie dagen beschadigd wil zien...
In de media heeft men het voortdurend over Dehaenes mission impossible. Dat is niet correct, want Dehaene kennende, zal hij er waarschijnlijk wel iets van maken. De vraag is alleen wat het zal worden en het antwoord is nu al dat het resultaat wel zal uitkomen voor Dehaene maar niet voor Leterme, de man die het daarna zal moeten waar maken. Dehaenes eerste opdracht luidt Milquet en haar CDH over de streep te halen om mee te doen in een oranjeblauwe regering. Dat zal al meteen een zware klus zijn. Het CDH is zo'n beetje de Spirit partij van Wallonië geworden en hangt met handen en voeten vast aan de PS, waarmee ze samen in de Waalse gewestraad én gemeenschapsregering zit. Als Dehaene erin zou slagen het CDH mee in zo'n nieuwe centrum regering (laat dat "rechts" er maar af) te krijgen, dan gaat dat alleen maar lukken mits een serie toegevingen vanwege Vlaanderen. Daarbij mogen we niet vergeten dat Dehaene zelf een linkse ACV-er is, iets waar hij trouwens grif voor uitkomt. Mocht Dehaene erin slagen Milquet en de haren over te halen mee te doen, dan is daar punt twee: de staatshervorming. Nu reeds laat de nationale loodgieter via zijn woordvoerder weten, dat het artikel 35 van de Grondwet niet aan hem besteed is. Dat artikel schept de mogelijkheid om alles te regionaliseren wat niet federaal is en is in feite een soort van omgekeerde bewijsvoering, om het in gerechtelijke termen te zeggen. Dehaene zal dan ook vertrekken vanuit het omgekeerde standpunt, nl dat eerst moet gezien worden wat nu federaal is en daarna pas wat kan geregionaliseerd worden. Als we er van uitgaan, dat er geen staatshervorming mogelijk is zonder twee derden van de zetels en dus ook niet zonder de medewerking van de socialisten, in de eerste plaats de Waalse PS, dan kan men er gif op nemen dat ook daar Vlaanderen diep in zijn reserves zal moeten gaan om enige tastbare verandering te kunnen bekomen. Stel dat Dehaene in beide opdrachten slaagt, dan heeft men echter nog maar een compromis à la Dehaene, eind twintigste eeuw. Dan is het de beurt aan Leterme, die dan zijn beloften tegenover zijn Vlaams kiespubliek nog moet waarmaken. En dan hebben we het niet gehad over wat nog vóór een eventueel akkoord zal moeten gebeuren, nl de splitsing van het kiesarrondissement Brussel-Halle/Vilvoorde. Dehaene maakt een kans op slagen, voor Leterme wordt het echt een mission impossible.
Mensen die al een tijdje mijn blogs volgen, weten dat ik geen hoge dunk heb van Telenet. Deze maatschappij, die vroeger was opgericht door de Vlaamse deelregering als tegengewicht voor Belgacom, is ondertussen geprivatiseerd en grotendeels in handen van de Amerikaanse Liberty. Sindsdien draait alles daar om de centen en zijn de klanten er de dupe. Het begon bij ons, in de Kempen, toen Telenet de kabel van Electrabel overnam. Bij de eerstvolgende betaling, bleek het abonnement met liefst 40% te zijn opgeslagen. De winst die de modale burger gemaakt had door de afschaffing het kijk- en luistergeld, was meteen weggevaagd. Het jaar daarop haalde Telenet, op eigen houtje, zonder enige inspraak, een kwart van de zenders van de kabel, zonder dat daarvoor enige korting gegeven werd. In feite betekende dat weer een de facto verhoging van het abonnementsgeld van 25%. Bij de weggenomen zenders waren o.m. Arte, BBC World, CNN en TV España, allemaal zenders die wij thuis regelmatig opzetten (wij zijn geen fans van de VRTM). Om die zenders toch te behouden moesten we een speciaal kastje kopen aan 49 euro, kostprijs die men kan terugkrijgen als men het ooit weer inlevert (iets waarop Telenet speculeert dat het niet zal gebeuren). Daar wij echter ook een video en DVD-speler hadden, lukte het ons niet dat kastje aan te sluiten. We moesten daar een specialist bij halen, die er drie kwartier aan bezig was en ons een extra rekening van 50 euro liet betalen. Later bleek dat we van de bovenvermelde zenders via dat kastje geen video-opnames meer konden maken. Niettegenstaande dat alles werd het abonnementsgeld onlangs wéér verhoogd. Telenet trok naar de beurs en dat werd een afknapper. Kandidaat-kopers genoeg, maar het aandeel kelderde meteen. Later won het terug terrein, maar dat kwam alleen omdat Telenet goedkoper bleek te zijn dan een Nederlandse concurrent die voor grof geld was overgenomen. De laatste stunt van Telenet, dat nog nooit winst heeft gemaakt, is dat het een lening heeft aangegaan van 825 miljoen euro, om zijn aandeelhouders een "winst" van 5 tot 8 euro per aandeel te kunnen uitbetalen. M.a.w. een bedrijf dat na deze actie een schuld zal hebben van 2,125 miljard euro, gaat geld lenen om een fictieve winst te kunnen uitbetalen. Het doet me denken aan de mop van de drie bedrijfsfasen: de eerste zijn de moeilijkheden van de ontwikkeling, de tweede de ontwikkeling van de moeilijkheden en de derde de winst in geval van faillissement. Bij Telenet schijnt men aan de derde fase begonnen te zijn. Zo'n vaart zal het natuurlijk niet lopen omdat het bedrijf, zoals de meeste andere tele en gsm maatschappijen, een grote cashflow heeft (er komt steeds maar vers geld binnen). Hét gevaar bestaat er wel in dat de abonnees in de toekomst nog wel enkele verrassingen te verwerken zullen krijgen voor wat de prijsverhoging van het abonnement betreft. Mocht ge nog niet beslist hebben om een digitale TV aan te schaffen, denk dan tweemaal na vooraleer dat bij Telenet te doen. Telenet opent nl je wereld niet, zoals haar reclame suggereert, wel je portemonnee!
Acerta is een socialedienstengroep, die de loonstrook berekent voor liefst 400.000 werknemers. In het bedrijf passeert jaarlijks een geldbedrag dat groter is dan de wereldwijde omzet van Inbev, om maar een idee te geven. In deze tijd van overnames zou het dan ook niet meer dan logisch zijn dat zo'n bedrijf wordt overgenomen door e.o.a. "durfkapitalist", maar dat gebeurt niet. De reden daarvoor, zegt gedelegeerd bestuurder Karel Plasman, is dat het Belgische stelsel van de sociale zekerheid veel te ingewikkeld en veel te duur is. Een loonberekening in bv Nederland of Groot-Brittannië kost maar een fractie van wat het ons hier kost... Niets is van het lijkt in dit kunstmatig land. Het in stand houden van dit Belgisch systeem kost handenvol geld, in de eerste plaats aan Vlaanderen dat hier de grote financier speelt. Om dit te verdoezelen, wordt er naar buitenuit steeds met "België" geschermd, terwijl er telkens grote verschillen zijn tussen de twee landgedeelten. Uit een studie van Ernst&Young blijkt dat de Belgische economie het nog steeds niet slecht doet, maar toch weinig toekomstperspectieven biedt. Dezelfde studie zegt dat de groei vorig jaar volledig op rekening van Wallonië komt. Dat zou ons, Vlamingen, moeten verheugen, omdat het een teken zou zijn dat de Walen eindelijk aan het werk gaan schieten. Niets is echter minder waar. Het overgrote deel van de nieuwe Waalse investeringen gebeurt nl in Henegouwen, maar komt op rekening van Vlaamse bedrijven die er goedkopere industriegronden vinden. De werknemers zijn er ook Vlamingen (of Noord-Fransen!), geen Walen. Een enquête van de Federale Overheidsdienst Economie zegt dat het doorsnee Belgisch huishouden vorig jaar zo'n 3% meer heeft uitgegeven. Bij nader toezien blijkt, dat Vlaanderen 4% meer uitgaf, Brussel 1,3% en Wallonië slechts 0,8%. Toch wordt er verder in de hele enquête geen verder onderscheid gemaakt en praat men er de hele tijd over "de Belgen". En zo worden er met de regelmaat van de klok peilingen vervalst, doordat men het steeds alleen maar heeft over België, alsof dat één geheel zou vormen. België is een geheel van twee totaal verschillende landen die nog steeds verder uit elkaar groeien. Vlamingen en Walen hebben niet alleen een andere taal, maar reageren ook compleet anders in de meest uitlopende situaties. Vlamingen en Walen lezen elkaars kranten niet, kijken niet naar elkaars Tv-programma's, kijken naar andere films en luisteren naar andere muziek De enige peiling waarin wel degelijk een onderscheid werd gemaakt tussen Vlaanderen en Wallonië, was die van het onderwijs. België staat in Europa op de 18de plaats. Dat is het gemiddelde van de derde (3de!) plaats voor Vlaanderen en de drieëndertigste (33ste!) voor Wallonië en dan werd daar nog niet bij verteld dat het Waalse onderwijs zowat het duurste van Europa is, dank zij de miljarden die het van Verhofstadt cadeau kreeg! Van een verschil gesproken!
Een spotprent die me is bijgebleven (ik dacht, uit Het Laatste Nieuws), was die van een zoon die tot zijn vader zei: "Als ik groot ben, wil ik ontslagen worden bij Volkswagen". Ondertussen zou hij beter bij Opel terecht gekomen zijn, of misschien bij een andere (vracht)wagenconstructeur. Bij Volvo Gent, vrachtwagens, is men momenteel al drie dagen aan het staken voor meer loon en bij Ford Gent overwegen de vakbonden een staking omdat de directie beslist heeft de montageband één (1!) seconde sneller te doen draaien (dat geeft twee tot drie extra wagens per dag!). Over die laatste twee problemen wil ik verder niets kwijt, wel over het feit, dat de werknemers in de autosector helemaal niet meer loyaal staan achter hun eigen fabriek en merk. Er is in Europa nog steeds een overaanbod van ± 20% aan auto's en de kans dat een fabriek ergens gesloten of de productie gereduceerd zal worden, blijft dan ook reëel. Hier en daar hoopt men er zelfs op. Gouden handdrukken kunnen hun deel zijn, heeft de ervaring geleerd. Het moet trouwens niet altijd de automobielnijverheid zijn die gouden handdrukken geeft. Een politie-inspecteur die aan het einde van zijn loopbaan niet (schijn)ziek wordt en zijn termijn helemaal gezond uitdoet, krijgt daarvoor een beloning van 13.000 euro! Ik heb ook tot mijn 65ste gewerkt en ben weinig of nooit ziek geweest, maar heb blijkbaar het ongeluk gehad een verkeerde job te hebben uitgeoefend! Wat die politie-inspecteur betreft, die schijnt jaarlijks "recht" te hebben op 30 ziektedagen. Als hij die opspaart, kan hij in principe dagen, weken, maanden, zelfs jaren(!) eerder met pensioen gaan Tenzij hij natuurlijk kiest voor wat men de "Lourdespremie" noemt... Het kan nog erger. Herinner u Fons Borginon, de man die geen verkiesbare plaats meer kreeg op de Open VLD lijst bij de laatste verkiezingen en dan zelf besliste niet meer mee te doen. Als iemand in de privé zelf ontslag neemt, krijgt hij zelfs geen werkloosheidsuitkering. Niet zo in de politiek. Die arme Borginon heeft 12 jaar in het parlement gezeten en krijgt daarvoor een gouden handdruk van net geen kwart miljoen euro (bruto). Dat is 116.000 euro meer dan de hoogste afscheidspremie bij Opel! Ondertussen heeft Fientje Moerman zich over de stakker ontfermt en hem regeringscommissaris gemaakt... --- In de zichzelf serieus noemende kranten werd meewarig gemeld dat Monique Moons 2.000 euro per maand overhoudt aan haar overstap van het Vlaams Belang naar de Lijst Dedecker, omdat ze nu geen afdrachten meer betaalt. Monique wie? Wel, die voor de meesten onbekende dame zat voor het VB in het Vlaams parlement en wisselde van partij omdat ze geen verkiesbare plaats meer kreeg, waarschijnlijk omdat ze toch niets uitspookte. 2.000 euro, zelfs per maand voor een periode van 2 jaar, zijn echter nog peanuts in vergelijking met de afscheidspremie van Fons Borginon (én misschien nog wel enkele anderen). Rijk land dat zo met geld kan smijten!
Om normaal te kunnen functioneren heeft de kamer van volksvertegenwoordigers wat men noemt "een vast bureau" nodig. Dit bureau organiseert de werking van de Kamer en wordt, voor de financiële kant van de zaak, bijgestaan door een college van quaestoren. Ongeacht of er nu al een nieuwe regering is of niet, moet deze gang van zaken doorgang vinden. Het aantal leden van bureau en college ligt niet vast en wordt normaal verdeeld over de verschillende partijen in verhouding tot het aantal behaalde zetels. Na de vorige federale verkiezing had het Vlaams Belang normaal een lid in dat bureau moeten hebben. De PS stelde toen zijn veto en de VLD zwichtte daar meteen voor. Verhofstadt moest immers premier kunnen blijven, kost wat kost. Het VB dreigde daarna de werking van de Kamer te blokkeren, waarna het, als troostprijs, een "toegevoegd" lid kreeg (een ook financieel minder interessante post). De geschiedenis herhaalt zich. Ook nu wil de PS van geen VB-lid weten. Nochtans liggen de kaarten thans helemaal anders: - De Waalse socialisten vormen niet meer de grootste partij in Wallonië en kunnen a priori uitgesloten worden van een regeringsdeelname. - Deze keer is het niet meer de (Open)VLD die de grootste partij is en dus een doorslaggevende stem heeft in de besprekingen, maar het Vlaamse kartel CD&V/N-VA. - Het Vlaams Belang heeft, na deze federale verkiezingen, gesteld dat het "uit zijn kas" zal komen. Welnu, ook deze keer wordt het VB uitgesloten van deelname aan dat bureau cq quaestorencollege. Het Vlaamse kartel gaat dus reeds door zijn knieën bij de allereerste confrontatie met de francofonen. Meer dan toegeven aan de PS, speelt waarschijnlijk het idee dat men het CDH-partijtje van milQuet wil lijmen, om te vermijden dat men straks nog verplicht zal worden de groenen mee in de regering te moeten nemen. Het ondenkbare is echter reeds gebeurd. De partij die zich eens serieus voor de Vlamingen zou gaan inspannen, laat het afweten bij zijn eerste test. Arm N-VA dat erbij wou zijn om op het communautaire te gaan "wegen" (dixit De Wever), arme Vlaamse kiezers die daar zijn ingetrapt. Vergeet niet: dit is nog maar het begin. Wie weet wat voor vernederingen schudt loodgieter Dehaene straks nog uit zijn mouw. Aan het Vlaams Belang nu om inderdaad de oorlog te verklaren aan de nieuwe would-be regering en het deze keer niet te laten bij een troostprijs als toegevoegd lid. Als de partij het echt hard wil spelen, geraakt de nieuwe Kamer niet van de grond. --- In de heisa rond bovenstaande, is men bijna vergeten dat er nog een tweede slachtoffer is gevallen. Ook de SP.a wordt (voorlopig?) uitgesloten. Dat moet hard aankomen voor een partij van profiteurs die bijna twintig jaar heeft kunnen meegraaien in de vetpotten van de Belgische Staat!
Vandaag brengt informateur Reynders zijn verslag aan de koning naar buiten en gaan we misschien al te weten komen wat le beau Didier ervan denkt. Daarmee kennen we echter waarschijnlijk alleen nog maar de MR-kant van het verhaal en zal het nog wel even duren vóór er iets definitiefs gebeurt. Langs Vlaamse kant heeft dat ook te maken met het feit dat we naar 11 juli gaan, de feestdag voor de Vlaamse ambtenaren en politici. Vóór die dag zal Leterme het achterste van zijn tong niet laten zien, want dan moeten er eerst weer forse uitspraken gedaan worden en kan er geen sprake van zijn dat men het al zou hebben over eventuele toegevingen aan de francofonen (de staatshervorming uitstellen tot 2009 bv). Ondertussen wordt het Leterme moeilijk gemaakt door zijn eigen CD&V-jongeren. Die zijn voor de pinnen gekomen met nu eens iets anders dan communautaire problemen. Jong-CD&V vindt nl dat de ethische wetten van paars ter discussie moeten kunnen worden gesteld, dat terwijl de Open VLD altijd gezegd heeft in geen regering te zullen stappen als daaraan zou geraakt worden. De CD&V-jongeren hebben het vooral gemunt op de schuldloze echtscheiding, waarbij zij (volgens mij, terecht) vinden dat het huwelijk op de tocht wordt gezet. De Open VLD-jongeren hebben ondertussen ook al stelling genomen: "no pasarán", klinkt het daar. Bij het CDH, dat staat voor "centre démocrate humaniste" (ik had dat in een vorig blog verkeerdelijk beschreven als "centre démocratique humanitaire"), hebben ze ook een jongerenafdeling. De voorzitter daarvan heet Hamza Fassi-Fihri, zoals ge kunt zien een volbloed Belg. Op de CDH-kamerlijst in Brussel-Halle/Vilvoorde stonden liefst zes kandidaten van Turkse of Afrikaanse afkomst. Geen enkele werd verkozen (in heel Vlaanderen geraakten slechts vier Belgen van allochtone afkomst rechtstreeks verkozen), maar het zegt wel iets over de opstelling van dat centre enz... en geeft ook aan waarom milQuet (schrijfwijze Père Ubu) zo dwars blijft liggen t.o.v. Leterme's voorstellen tot staatshervorming. Maar van dat alles komt dus voorlopig niets in huis. Eerst de Vlaamse feestdag vieren, uit volle borst de Vlaamse Leeuw zingen en Anciaux's Vlaamse kermissen bijwonen. Wie dat overleeft, zal zien wat er ons dan staat te wachten. Verwacht er niet teveel van...
Het is weinig waarschijnlijk dat we snel aan een nieuwe regering zullen geraken. Misschien lukt het zelfs helemaal niet. Informateur Reynders zal wel geen pasklare oplossing hebben. Die is al blij dat hij enkele weken in de schijnwerpers heeft mogen staan. Meteen Leterme op pad sturen als formateur, durft men blijkbaar ook niet, waardoor men nu al spreekt van een tweede informateur. Dat zou niemand minder worden dan onze nationale loodgieter Dehaene. Die man heeft inderdaad heel wat ervaring op dat gebied, maar zal er rekening mee moeten houden dat de politieke situatie enigszins veranderd is . Vergeten we ook niet dat Dehaene in een ongedwongen moment verklaard heeft dat hij, mocht hij ook zijn carrière opnieuw kunnen beginnen, hij socialist zou worden. Met een dergelijke mening in het achterhoofd, zal het voor hem niet gemakkelijk worden een regering op de been te brengen, waarin geen socialisten zullen zitten. Gelukkig zijn er nog de ACV-ers en die zijn nog steeds talrijk in de CD&V. Dehaene is er een en ook Leterme en Vervotte zijn ACV-ers. Daar houdt het niet mee op, want de nieuwe ministers in het Vlaamse parlement, Crevits en Vanackere zijn ook al ACV-ers. De nieuwe Vlaamse minister-president kan dan wel een onafhankelijke techneut zijn, ook hij dankt zijn politiek carrière aan ACV-er Leterme. Dat stemt weinig hoopvol voor een staatshervorming zoals Vlaanderen die wil. Bij gebrek aan de een nieuwe regering begint men al maar meteen overal postjes uit te delen aan de politiek gebuisden. In de eerste plaats gebeurt dat door ze op te vissen als gecoöpteerd senator, maar daarbuiten zijn nog mogelijkheden. Zo heeft men een zoveelste nieuw fonds opgericht dat luistert naar de krachtige naam Hercules en daar blijkt Fons Borginon, die bij de laatste verkiezingen de eer aan zichzelf gehouden had, nu ineens regeringscommisaris te worden. Hij is daarvoor voorgedragen door, Oh verrassing, niemand minder dan Fientje Moerman van toevallig dezelfde partij. "Deckerke" mag daartegen zoveel protesteren als hij wil. Hij krijgt zijn gecoöpteerde senator niet en zal waarschijnlijk ook mogen fluiten naar de andere troostprijzen. Verschil moet er zijn. Om de eentonige komkommertijd enigszins te doorbreken hebben we gelukkig nog Herman De Croo. De man was in het hospitaal opgenomen wegens oververmoeidheid. Dit had niets te maken met een mentale handicap. Die krijgt ge nl volgens De Croo alleen als ge Vlaams nationalist bent. Volgens mij ziet men bij het orakel van Brakel al de eerste tekenen van dementie. Hij vindt nl dat het nu niet het moment is voor zelfkritiek, maar dat er eerst een nieuwe regering moet komen (de postjes, weet je wel). Voor de communautaire problemen heeft hij een kei van een oplossing. Hij stelt voor weer een "Costa" (conferentie staatshervorming) op te richten, in navolging van de miskleun tijdens Verhofstadt I, die één keer bij elkaar is gekomen en daarna door de goede zorgen van groenblauwe Vankrunkelsven is begraven geworden. Volgens mij zou De Croo beter zwijgen vóór ze hem naar een RVT afvoeren. Hij zou er trouwens de eerste liberaal niet zijn... --- Voor de taalpuriteinen: ken je de verleden tijd van komkommersla? Wel: kwamkwammersloeg!
Gisteren heb ik het in mijn blog nog gehad over het failliet van het Belgisch rechtssysteem, failliet dat zelfs wordt toegegeven door de veiligheidsadviseur van Verhofstadt, de man die België eens op de kaart ging zetten. Met Financiën is het al niet veel beter gesteld en er is nóg meer. Na VW- Vorst is er ook bij Opel in Antwerpen een pak-de-poen show begonnen. Niet alleen worden daar immorele bedragen uitgekeerd (waarvan de Staat de helft afroomt en er dus ook rijker van wordt), tegelijkertijd wordt het zo geroemde generatiepact, waarmee Verhofstadt de vergrijzing wou aanpakken, voor een tweede keer binnen het jaar bij het groot vuil gezet. Zoals ik het vroeger reeds stelde, is heel dat generatiepact een lege doos. Het mooiste bewijs daarvoor is dat de "Open"VLD nu afkomt met een voorstel om een tweede generatiepact te maken. Waarom een tweede als het eerste goed zou geweest zijn? Na het mislukken van de verkeerswetten, de wapenwet, de wet op de verkoop van huisdieren en nog enkele andere, blijkt nu ook het generatiepact inderdaad niet te werken. I.pl.v. op 58 jaar zullen ook bij Opel in Antwerpen mensen al met hun 50ste op brugpensioen kunnen gaan, op kosten van de belastingbetaler. Dat men de mensen zo lang mogelijk aan het werk moet houden om de vergrijzing te kunnen betalen, wordt als een lachertje afgedaan. De heren van de vakbondsmaffia zijn zelfs nog boos omdat men daarmee lacht! Als een bedrijfsmanager een gouden handdruk krijgt, schreeuwt men moord en brand, als bij Opel een koffiedame 144.000 euro mag komen ophalen, is dat dubbel en dik verdiend. Bij kmo's moet het generatiepact worden nageleefd, bij multinationals laat men de Staat ervoor opdraaien. Ook dat wordt hier verkocht als zijnde democratisch. Ook de veel bejubelde notionele intrestaftrek, nog een paarse uitvinding waarbij bedrijven kortingen op belastingen krijgen bij nieuwe investeringen, heeft een gat van liefst 620 miljoen euro in de begroting achtergelaten. Die wet was bedoeld om buitenlandse bedrijven die nieuwe investeringen in België wilden doen, inderdaad daarvoor een belastingsvoordeel te geven. Later is die wet door reeds in België gevestigde bedrijven gebruikt om reeds geplande investeringen van die intrestaftrek te laten genieten, met het gekende gevolg. Dat verhaal over die notionele intrestaftrek is in feite een doorslag van de reeds bestaande regeling van de dienstencheques. Ook die wet is zijn doel voorbijgeschoten en kost de belastingbetaler handenvol geld. De dienstencheque wet zorgt zgz voor nieuwe arbeidsplaatsen (die mede begrepen zijn in de 160.000 van Verhofstadt), maar heeft in feite alleen van zwart werk wit werk gemaakt. Op zich was dat een lovenswaardig initiatief, ware het niet dat het de Staat veel meer kost dan ooit was vooropgesteld en de wet ondertussen ook al eens is moeten worden aangepast. De lijken blijven uit de paarse kast vallen. Misschien maken we op dat gebied nog e.e.a. mee, tenzij... ja, tenzij men de "Open" VLD niet voor het hoofd wil stoten, nu ze medekandidaat is voor een nieuwe regering...
"Het vertrouwen van de bevolking in het Gerecht blijft alarmerend laag. Justitie zat in de jaren negentig al met een achterstand tegenover de politie en die is de voorbije jaren alleen maar toegenomen. De beheersstructuren deugen niet, de verantwoordelijkheden zijn niet precies omlijnd, de logistiek en informatica ontbreken en men zit men negentiende-eeuwse werkprocessen. Tot 80% van de zaken wordt geseponeerd. Ik vrees, dat we bij justitie nog jaren met opeenvolgende calamiteiten te maken krijgen." Bovenstaande is niets nieuw. Ikzelf heb er al heel wat blogs aan vuil gemaakt. Nieuw is, dat de vaststelling deze keer gemaakt wordt door Brice De Ruyver, Gentse hoogleraar strafrechtelijk beleid én zeven jaar veiligheidsadviseur van Verhofstadt. M.a.w. de man geeft toe, dat heel het paarse veiligheidsbeleid gefaald heeft. Verwilgen werd tegengewerkt door de PS en Onkelinx werkte zelf alles tegen. Het wordt nog erger, als die De Ruyver in hetzelfde interview zegt dat het hem "nu pas duidelijk wordt hoe organisaties werken, hoe politieke besluitvorming in elkaar zit, wie op zijn plaats zit en wie niet"! Beter laat dan nooit natuurlijk, maar het komt over zoals de rest van de Verhofstadt politiek: "Na ons de zondvloed". Voor iemand die al jaren strafrechtelijk beleid doceert en als expert van de parlementaire onderzoekscommissie in de zaak Dutroux, had die man ruim de tijd om al eens eerder zijn mening te zeggen. Wat we van hem tijdens die zeven jaar gehoord hebben, was meestal een verdediging van de paarse situatie, zodanig zelfs dat men hem ervan verdacht, net als Onkelinx, eerder met de criminelen als met de slachtoffers samen te werken. Ondanks het feit dat hij veiligheidsadviseur was van een (zgz) liberale premier, blijkt De Ruyver, volgens zijn eigen zeggen, niet tot de liberale familie te behoren, maar eerder dicht bij de SP.a te staan. Daarmee wordt al veel duidelijk. De kans is groot dat we in de volgende weken en maanden nog wel enkele van die uitspraken gaan horen van ratten die het zinkende paarse schip verlaten. Voor zover ze natuurlijk niet opgevist worden tot de doodgeverfde nieuwe combinatie "oranje-paars". Het woordje "rooms" is verdwenen, zodat we er van uit kunnen gaan dat CD&V (én N-VA?) alle kritiek tegen de paarse ethische wetten al heeft ingeslikt en dit ook zal doen op het gebied van het invoeren van zwart geld, waartegen ze vroeger zo gekant waren. Ik ben echt nieuwsgierig te weten of men tot een nieuwe regering zal komen en wat dat Vlaanderen zal kosten. Hopelijk gebeurt dat niet meer vóór de parlementaire vakantie, zodat men weer niet hals over kop ("met de dood in 't hart") beslissingen gaat nemen waarover men later spijt gaat krijgen.
"Niet splitsen, maar responsabiliseren", is de laatste slogan waarmee de belgicisten het vaderland willen redden. Het idee komt van Bea Cantillon, professor aan de Universiteit Antwerpen en, als ik me niet vergis, ooit verkozen geweest bij de toenmalige CVP. Hier en daar oogst zij zelfs succes met haar voorstel, dat erop aanstuurt het land dus niet te splitsen, maar de budgetten voor de regio's federaal te houden en elk landsgedeelte zijn deel van de centen te geven in verhouding tot de prestaties die het geleverd heeft. Dat zou er toe kunnen leiden dat, als Wallonië niet genoeg doet om bv zijn werkloosheidsprobleem op te lossen, het daarvoor straks minder geld zal krijgen. Zie je dat al gebeuren? Het land zou meteen te klein zijn. Er is geen betere manier om de regio's te responsabiliseren dan door de meeste sectoren en zelfs dit hele land te splitsen. Dan weet eenieder waar hij aan toe is en moet degene die zijn gat verbrandt maar op de blaren zitten. Dat is de pijnlijkste, maar ook kortste remedie. Door alles federaal te houden en de verantwoordelijken zgz te responsabiliseren, zal men komen tot oeverloze discussies die het land tenslotte alleen maar zullen verlammen. Er is trouwens zopas weer zo'n discussie boven water gekomen. Bij het Europees Hof in Luxemburg loopt een klacht van het Waalse Gewest én de Franse Gemeenschap tegen Vlaanderen o.w.v. de zorgverzekering. Die bestaat in Vlaanderen al zes jaar en is ondertussen ook (op vrijwillige basis) ter beschikking van de Brusselaars, maar niet in Wallonië. De hele discussie gaat erom of de zorgverzekering al dan niet dient ingedeeld te worden onder de sociale wetgeving. De Vlaamse zorgverzekering werkt. Wat we zelf doen, doen we beter. Ik heb dat trouwens ondervonden toen mijn schoonmoeder zaliger ervan heeft kunnen genieten tijdens haar laatste jaren in een rust en verzorgingstehuis (Alzheimer). Als, ik zeg wel "als", er morgen een splitsing van Brussel-Halle/Vilvoorde zou komen, dan kun je er gif opnemen dat de francofonen ook daartegen gaan ageren, desnoods tot in het Europese Hof en zo zal dat gaan met alle materies waarop wij recht hebben maar onze vrijheden niet krijgen. Vlamingen en Walen zijn nu eenmaal twee verschillende volkeren. Door de verschillende staatshervormingen zijn we ook twee verschillende landen geworden. Dat werd recentelijk nog bevestigd door een bij de E.U gedetacheerde journalist van het Franse blad "Le Figaro", zeker geen sympathisant van Vlaanderen. Alleen een deel van onze eigen volksvertegenwoordiging schijnt dat nog steeds niet gesnapt te hebben. Ondertussen zijn de postjes weer grotendeels opnieuw verdeeld en wordt het wachten op een volgende federale regering die waarschijnlijk niets opgelost krijgt. En zo modderen we maar verder tot het koninkrijk België op een dag volledig vast zal lopen en de schade niet te overzien zal zijn.
"Regeren is vooruitzien" zegt het adagium. Dat geldt blijkbaar niet voor Belgenland.
De begrotingscontroles van de regeringen Verhofstadt waren steeds een bron van ergernis. Vooral het triomfantelijk toontje van "het budget in evenwicht" stoorde niet weinig, als men wist dat er speciale truken bij te pas kwamen om telkens het gat in de begroting dicht te rijden. Zo waren er de overnames van de pensioenfondsen en het verkopen en terug huren van staatsgebouwen, zaken die erg bedenkelijk waren. Voor wie dat niet gelooft is daarover zopas nog een bevestiging gekomen en wel van de Nationale Bank. Die Nationale Bank heeft een Studiecommissie voor de Vergrijzing en die heeft zopas laten weten, dat de kosten voor de vergrijzing nog hoger zullen uitvallen dan tot nu toe geschat werd, ook door de Nationale Bank. Een eerste reden daarvoor zijn de pensioenen van de ambtenaren. We blijken er 782.500 te hebben, een wereldrecord zoals ik in mijn blog van gisteren al meldde. De Belgische ambtenaar blijkt, volgens een rapport van de OESO, ook de duurste ter wereld te zijn en dat komt vooral doordat de gemiddelde ouderdom van die mensen zo hoog zou liggen. Heel wat van hen gaan binnenkort met pensioen en dat gebeurt in België eerder dan in de meeste andere landen. Wat de pensioenen, volgens die studiecommissie ook extra duur hebben gemaakt, zijn de overnames van pensioenfondsen, die van de NMBS in de eerste plaats. Dat was die zoveelste truuk van ti-ta-tovenaar Vande Lanotte en zijn leerling toverbabe Van den Bossche, waarbij de NMBS eerst moest gaan lenen om een pensioenfonds te hebben en die daarna moest afgeven aan de Staat. Pure fraude, mocht zo iets in de privé plaats vinden. Een tweede reden voor de kostenverhoging van de vergrijzing, ligt bij de inkomensgarantie van de Belgische pensioenen door Paars én het optrekken van het zelfstandigenpensioen. Eigenlijk is dit een intrieste zaak, want 20% van onze pensioenen blijken onder de armoedegrens te liggen van 822 euro en dat na 18 jaar socialistisch en acht jaar paars bewind. Eén van de remedies die de studiecommissie aangeeft om de vergrijzing betaalbaar te krijgen, is het sneller laten dalen van de staatsschuld, nog iets dat Paars heeft verzuimd te doen. De regeringen Verhofstadt hebben de kans om tijdens een periode van hoogconjunctuur hieraan iets te doen, laten voorbijgaan. Een tweede oplossing is meer mensen (lees: meer Walen en Brusselaars) aan het werk te krijgen en dan komen we weer in het communautaire vaarwater, dat zo diep blijkt te zijn. De volgende regering, als die er ooit komt, zal de stukken moeten lijmen. Als men bedenkt dat een budget in evenwicht niet meer voldoende zal zijn, maar men enkele percentages zou moeten kunnen overhouden (we spreken dan van extra miljarden euro!), dan zal er weer wat knip- en plakwerk aan te pas komen. We zijn er nog verre niet!
De klucht van de laatste samenscholing vóór het vertrek van Leterme en Vervotte van wat het Vlaamse parlement zou moeten zijn, toont nog eens duidelijk aan dat er voor het oplossen van de Vlaamse eisen slecht één alternatief is: de onafhankelijkheid. Na het vertrek van Dewael, vier jaar geleden en nu Leterme als hoofd van de deelregering, is het meer dan duidelijk waar de macht zit, nl bij de federale regering. In het slechtste geval moeten we zo snel mogelijk aan een confederalisme geraken, waarbij noord en zuid hun eigen potje kunnen koken en er slechts hoogstens enkele departementen federaal blijven, bv landsverdediging en buitenlandse zaken. Al de rest wordt beter gesplitst, want het zal alleen maar leiden tot blijvend gekibbel en tijdverlies. In de kranten van vandaag vindt men trouwens het bericht van de OESO, dat België op kop staat voor wat betreft het aantal staatsambtenaren, berekend als percentage t.o.v. van het aantal burgers. Die koppositie hebben wij niet van Europa, maar van de hele wereld. E.e.a. is het gevolg van de vorige staatshervormingen die niet compleet waren en dus eigenlijk voor nog meer problemen en verwarring hebben gezorgd. Zo hadden senaat en provincieraden hadden al lang moeten zijn afgeschaft, want ze zijn totaal nutteloos en geldverkwistend. Met een nationale regering, drie deelregeringen en daarbij nog de verschillende gewestraden, dienen die waardeloze instellingen alleen nog om gebuisde politici toe te laten hun portemonnee verder te kunnen blijven spekken. Al die raden en instellingen hebben dan nog eens hun ambtenarijen erbij en zorgen ervoor dat de Staat hopen geld moet uitgeven zonder enig tastbaar rendement. Wij hebben zo bv het dubbel aantal ambtenaren als Nederland, een land waar 50% meer inwoners zijn dan bij ons en waar de administratie veel beter werkt (het klassieke verhaal van teveel koks die het eten bederven). Ik heb er 27 jaar gewerkt en kan er over meespreken. Er is voor dit land maar één oplossing: alles splitsen en de senaat en de provincieraden opdoeken. Daarna blijft er per landsgedeelte één regering over met één parlement en daaronder de gemeenten die de huidige taken van de provincieraden overnemen. Misschien zou men de gouverneurs met een beperkte hofhouding in functie kunnen laten, al was het maar als coördinatiepunt voor culturele activiteiten en calamiteiten. Ik weet dat bovenstaande niet voor morgen zal zijn, maar het alternatief is, dat we zullen blijven klooien met het systeem van de huidige politiek, dat al lang bewezen heeft niets meer te kunnen oplossen, alleen maar verder compromissen sluiten en alles op de lange baan schuiven. En hoop niet dat Reynders, Leterme, Dehaene of wie dan ook van de huidige traditionele partijen daarin enige verandering zullen brengen.
"Er bestaat geen immigratieland, dat niet vraagt dat de nieuw aangekomenen de taal niet zouden kennen én het respect voor de wetten van de Staat die hen aanvaardt". Bovenstaande werd gezegd door Nicolas Sarkozy in zijn eerste Tv-toespraak na zijn verkiezing tot president van Frankrijk. Hij weet het waarschijnlijk zelf niet, maar hij doolt. Zo'n land bestaat wél. In het koninkrijk der Belgen vraagt men nl niets aan de inwijkelingen en verkrijgen ze de nationaliteit zonder er zelfs voor te vragen. Dat alles is dan nog geregeld door iemand die zich een goede van vriend van Sarkozy noemt en die Guy Verhofstadt heet. Gelukkig heeft deze laatste, in tegenstelling tot Sarkozy, een verkiezingsnederlaag geleden, misschien wel mede door zijn halfslachtige houding in zake immigratie. Sarkozy deed bovenstaande uitspraak naar aanleiding van een manifest ondertekend door 200 linkse intellectuelen, zeg maar de "gauche caviar", waarin geprotesteerd wordt tegen Sarko's begrip van integratie en de klemtoon die hij legt op het nationaliteitsgevoel van de Fransen. Sarkozy is nl niet tegen de immigratie, maar wil dat wie integreert zich aanpast. Dat wordt in Frankrijk verkondigd door de president, bij ons gebeurt dat door een partij die alleen al daarom wordt uitgesloten. Als bewijs dat hij het meent, heeft Sarko trouwens drie inwijkelingen in zijn kabinet zitten: een ondersecretaris voor de mensenrechten (van origine uit Senegal), een voor de stadsvernieuwing (Algerijnse afkomst) en zelfs een minister van Justitie van Maghrebijnse afkomst. Alle drie vrouwen. Misschien is dat laatste wel de oorzaak van het "intellectuele" protest, want vrouwen baas past niet in het multiculturele sprookje dat de moslims naar de mond praat. Dus, ook alle drie zonder hoofddoek, dit ter info van de eigen idioten die dachten daarvan in Antwerpen een punt te kunnen maken tijdens de laatste verkiezingscampagne. Men hoort ze nu trouwens niet meer. En er is meer. Een zekere Maliki El Aroud, de weduwe van een der moordenaars van de Afghaanse generaal Massoud, terug hertrouwd met een zekere Mooz Garsalloui, is samen met haar tweede man uit Zwitserland gezet, wegens het rondsturen van haatpropaganda tegen het Westen. Maliki en haar man zijn nu terug in België, waar ze al gesignaleerd zijn in een paar moskeeën waar ze hun haatcampagne verder zetten. In dit land mag men blijkbaar ongestraft oproepen tot moord, doodslag en terreur. Als ge echter zegt dat ge islamofoob zijt, zoals De Winter dat ooit heeft gesteld, dan riskeert men zelf én de partij waartoe men behoort, gestraft te worden, want dat vindt Justitie hier een vergrijp. Een wereld op zijn kop, ook dat is Belgisch.
Didier Reynders leeft in de wolken. Zijn partij verloor wel twee zetels, maar de PS verloor er nog meer waardoor MR dan toch de grootste werd in Wallonië. In dit verband terloops even aanstippen, dat men zegt dat het MR gewonnen heeft met twee verloren zetels en het VB verloren met slechts één zetel minder. Ook dat is Belgische logica. Nu, het zal Didier allemaal worst wezen. Hij ontvangt tegenwoordig God en klein pierke, als ware hij een soort koning die zijn gezanten en vazallen tot zich roept. Het heeft ook iets weg van de periode vóór Sinterklaas, want dan mag ook ieder braaf kind zijn wensen komen uiten. Ondertussen ontvangt Reynders bijna heel België. Bijna, zeg ik wel, want daar zijn geen Vlaams Belangers bij en hier en daar ontbreken er nog enkele, toevallig ook allemaal Vlamingen. Zo nodigde Reynders de directeurs uit van de luchthavens van Brussel, Luik en Charleroi, maar niet die van Deurne en Oostende. Een duidelijkere hint voor de boycot van de kleine Vlaamse vliegvelden kon hij niet geven. Bij de CD&V begint men stilaan te beseffen, dat ze zich best grote zorgen maken. Didier zal het wel zo draaien en keren, dat er van de zo nodige staatshervorming hoogstens een lauwe afdruk komt. Charles Michel, zoon van Big Loulou, is dat nog eens heel vriendelijk komen verduidelijken op de VRT. Heimelijk heeft Reynders trouwens de hoop niet opgegeven om zelf premier te worden. Voor mij mag dat best, want in ruil daarvoor zal de MR (en ook de gedweeë navolgers van de Open VLD) toch water in haar wijn moeten doen. Op die manier kan er nog iets gered worden van de verhoopte grondwetsherziening. Hoe dan ook, voor de CD&V wordt het gezichtsverlies, voor de N-VA nog meer en voor "tenor" Leterme een afgang, al kan een Vlaming veel incasseren. Op de 11 juli pensenkermissen van Anciaux zal niet veel gevierd kunnen worden. Zoals het zich nu laat aanzien, zal dat wél het geval zijn op de Belgische feestdag van 21 juli.
Waar is de pre-electorale tijd, toen we elke dag om de oren geslagen werd met het titanengevecht van de "drie tenoren", die kopmannen die alle drie premier wilden worden van dit Belgenland. Zo een beetje een politieke reality show met afvallers. Vandaag de dag hoort ge er niets meer over. Volgens mij zijn ze er alle drie afgevallen. Verhofstadt kondigde de avond van zijn verkiezingsnederlaag al aan dat hij het afstapte. Momenteel is dat verre van zeker, maar ondertussen geeft hij geen interviews meer aan dat ondankbare volk dat hem, de man van het ethisch reveil, niet meer als primus inter pares had gekozen. Via een oranjeblauwe regering is hij nog niet helemaal uitgeteld, maar als premier terugkomen zal heel moeilijk worden, zeker nu die judoka coach uit Oostende er op uit is om de voorstellen uit zijn eerste drie burgermanifesten toch wel uit te werken, zeker! Vande Lanotte zou de handdoek definitief geworpen hebben, zou zich weer meer met zijn echt werk aan de universiteit gaan bezighouden en houdt daarenboven een postje in de senaat, kwestie van het inkomen op niveau te houden. Leterme, de runner-up, heeft met zijn partij in Vlaanderen wel de verkiezingen gewonnen, heeft zelfs de meeste voorkeurstemmen behaald, maar is ook nog niet aan de nieuwe pattatjes. Om te beginnen zou hij ontslag moeten nemen als Vlaams minister president om (in)formateur te kunnen worden. Als hij er echter niet in slaagt een regering te vormen met een programma waarin ook de staatshervorming aan bod zal komen (meteen en niet pas in 2009), dan blijven er hem nog twee opties over. Ofwel vormt hij toch een regering maar dan zonder garanties op grondwetswijzigingen en lijdt hij groot gezichtsverlies. Ofwel stapt de CD&V niét in een volgende federale regering en wordt Leterme bij het politiek groot huisvuil gezet, dat ook wel eens de senaat wordt genoemd. Daar zal hij dan ruim de tijd hebben om met Vande Lanotte nog eens na te kaarten over de Nancy en Debbie show en andere pre-electorale nonsens. --- Dat Waalse politici slimmer (of moet ik zeggen, sluwer?) zijn dan onze Vlaamse vertegenwoordigers, blijkt nog eens uit het feit, dat de meeste Waalse kopstukken zich kandidaat hadden gesteld voor de kamer en niet voor de senaat. In het geval ze niet verkozen werden, blijven ze toch meespelen in de kamer en worden ze niet uitgeschakeld in een machteloze senaat. Men kan in die senaat wel 800.000 voorkeurstemmen halen, men doet er niets mee. Tindemans haalde er ooit (voor Europa) zelfs één miljoen en slaagde er moest na anderhalf jaar al het ontslag van zijn regering geven. Hij is later nooit meer premier geweest. Dat wij, Vlamingen, er nog steeds niet in geslaagd zijn onafhankelijk te worden, dat we er zelfs niet in slagen een kiesarrondissement te splitsen alhoewel de wet dat heeft bekrachtigd, zegt genoeg over het lage niveau van onze politieke vertegenwoordigers. Het is niet de schuld van de Walen, dat die hun vel duur verkopen. Het is de schuld van de eigen politici, die geen Vlaamse ruggengraat hebben. Te weinig Tijl Uilenspiegels, teveel Lamme Goedzakken.
