Nog niet zolang geleden schreef ik nog dat
wij hier een antwoord hebben op het Schotse monster van Loch Ness, nl onze
Bende van Nijvel. Die laatste is feitelijk eerder een francofone bedoening,
maar we hebben er ook een Vlaamse in wording in Antwerpen: de Oosterweelverbinding. Dit
laatste stuk ter ontsluiting van de Antwerpse Ring komt ook regelmatig opduiken
in het nieuws en volgens mij kan ook dat nog járen duren.
Het laatste schuifje aan dit verkeersdrama
in veel bedrijven, is de tussenkomst van schoonmoeder Europa, die zou willen
dat (een deel van) het project opnieuw moet worden uitbesteed. Men kan geen
werken voor de bouw van een brug uitbesteden en daarna gewoon verder doen met
dezelfde aannemer als die brug een tunnel moet worden. Klinkt nog aannemelijk
ook.
Enkele hoofdrolspelers in deze Antwerpse
commedia dellarte hebben meteen benadrukt, dat een nieuwe aanbesteding niet
persé moet betekenen dat er meer tijd verloren zal gaan, omdat er ondertussen
toch moet gewacht worden op een nieuw Milieu Effecten Rapport (MER), wat jaren(!)
kan duren. Geloof het maar, alsof het allemaal zo simpel is.
Bij de uitbesteding van de Lange Wapperbrug
was er maar één consortium van aannemers meer in de running, Noriant. Als die
opnieuw moet gaan meedoen aan een aanbesteding en die niét zou krijgen, wachten
stad en regio enkele schadeclaims waaraan niemand een prijskaartje kan of durft
hangen. Verder is er tot nu toe nog steeds geen uitgewerkt plan van de tunnel
die de brug zou moeten vervangen en is van het prijskaartje van die tunnel ook
alleen maar geweten dat het veel, veel hoger zal zijn dan dat van de brug. Daar
komt nog bij dat de veiligheidsvoorschriften (denk maar het vervoer van
gevaarlijke stoffen Wetteren!) bij een tunnel veel strenger en dus kostelijker zullen zijn.
Interessant om weten is wel, dat ondanks
de afkeuring via een referendum - de bouwvergunning voor de brug nooit is
ingetrokken en dat men die in feite nog altijd zou kunnen bouwen. Vraag is
trouwens, wat een referendum waard is waarbij slechts 40% van de
kiesgerechtigden kwam opdagen en 60% van die 40% tegenstemde. In werkelijkheid
stemde slechts 25% van de Antwerpenaren tegen en dat kan evenmin bezwaarlijk
democratisch genoemd worden. Het verkeer langs Antwerpen is nl geen zaak van de
Antwerpenaren alleen, maar ook van de omgeving en zelfs de hele regio. De meeste
mensen die de Ring nemen, hebben niet de kans gekregen te stemmen.
De koekenstadis van zijn Oosterweelgeest dan ook nog niet vanaf. Een betere naam dan die van een kwelgeest als de Lange Wapper had men nooit kunnen bedenken. Het stond in de sterren geschreven dat dit fout zou lopen.
Normaal was het gisteren de laatste
onderhandelingsdag van het uitvoeringscomité voor de zesde staatshervorming,
het zo geheten Comori, waarin buiten de federale meerderheidspartijen ook de
groenen zitten. Van enig resultaat is er echter niets te horen, waaruit nog
maar eens blijkt dat het daar niet van een leien dakje loopt.
Ondertussen is de Belgische staatsschuld in
2012 opgelopen tot 99,8%, dat is twee procent meer dan het jaar daarvoor. Voor
2013 moet er nog zon half miljard euro gevonden worden en voor 2014 nog liefst
3,5 miljard. Er wordt nu al gesteld dat de nieuwe financieringswet pas ná 2014
van kracht zou worden en daarmee wordt dat probleem over de verkiezingen
getild. Na ons de zondvloed! Ondertussen blijft de klok echter tikken en weet feitelijk geen enkele
entiteit wat er haar boven het hoofd hangt, de vereniging van Vlaamse steden
en gemeenten inbegrepen die nu al aan de noodrem trekken.
Dit land zit met een tekort op de lopende
rekening, dat is het verschil tussen import en export. Zelfs probleemlanden
zoals Spanje en Ierland doen het op dat gebied beter. Het is een publiek geheim
dat de belangrijkste reden daarvoor het loonverschil is tussen België en zijn
buurlanden. Onze loonkosten blijken 25% hoger te zijn dan het gemiddelde van de
eurozone. Daarbij komen dan de kosten van de vergrijzing, waaraan nooit iets
serieus is gedaan, het hervormen van de index, de verschuiving van de belasting
op arbeid naar consumptie en milieu, om nog maar te zwijgen over de
gelijkschakeling van de statuten van arbeiders en bedienden, die over een
kleine maand een feit zou moeten zijn en die de arbeidskosten nóg duurder
dreigen te maken.
Kortom, miserie troef. De tijd dat wij de
crisis beter aankonden dan de rest, grotendeels omdat we werkten met het
systeem van de technische werkloosheid, is ook voorbij. Die zou perfect gewerkt
hebben, mocht er dit jaar een heropleving hebben plaats gevonden. Nu hoopt men
dat het een nuloperatie wordt, terwijl het Europees gemiddelde zelfs een krimp
van 0,6% laat zien. Wachten tot na de verkiezingen van 2014 is geen optie meer
en volgende week gaan de vele regeringen, die dit land rijk is, samen aan tafel
zitten om te zien hoe ze eruit zullen geraken via een zgz concurrentiepact.
Het wordt dan uitkijken naar Kris Peeters. Die is vragende partij voor de
vergadering van volgende week en moet daar tevens opletten dat hij voet bij
stek houdt i.v.m. Vlaanderens aandeel in eventuele nieuwe maatregelen. Onze
regio heeft nog steeds een begroting in evenwicht en het kan niet zijn dat wij
weer eens het gros van de kosten gaan dragen als de andere regeringen, de
federale inbegrepen, daartoe niet bereid of in staat blijken te zijn.
Na haar warrige uitleg in de Zevende Dag is
Gwendolyn Rutten e.e.a. komen verduidelijken bij de voorstelling van een boek
dat ze er zowaar over geschreven heeft: De geëngageerde burger. Niet de staat
of de partijen moeten de crisis aanpakken. De burger mag dat zelf eens
proberen. Een doe-het-zelf politiek als het ware, waarbij die burger zelfs zou
mogen beslissen wat er met (een deel van) zijn belastingsgeld zou moeten
gebeuren. Vraag is maar, of die burger daarvan wakker zal liggen.
Rutten is nl al de zoveelste liberaal die
met grote ideeën afkomt. Als er iéts positief is aan haar verhaal, dan is het
dat ze deze keer wat volwassener overkomt door de hele zaak zelf en alleen voor
te stellen, zonder een decor van oude krokodillen. Of dat veel zal helpen is
echter een ander paar mouwen. Vergeten we niet dat haar partij ook al jaren mee
draait in het federale, Belgische carrousel en mede verantwoordelijk is voor de
vele scheve toestanden die er de laatste jaren zijn geschapen. Zij wil straks
o.a. minder staat, meer privatiseringen en een reële daling van het
overheidsbeslag. Daarenboven wil ze de politieke macht van hetklassieke middenveld doorbreken, maar vergeet
daarbij dat daar ook haar eigen blauwe vakbond bij zit, die soms de indruk
geeft linkser te zijn dan de syndicale concurrentie.
Hoe men de aanpak van Rutten ook bekijkt en haar
boek mag ook zo goed bedoeld zijn, men geraakt niet af van het déjà vu. Ook
Verhofstadt was baanbrekend toen hij zijn eerste drie burgermanifesten schreef.
Ook daar stonden principes in die heel wat mensen aan het dromen brachten. Tot
hij dan eerste minister werd en al zijn in die boeken uitgeschreven principes
aan zijn laars lapte. De gedreven voorman, die daarenboven in tegenstelling
tot Rutten - ook met uitgesproken Vlaamse eisen voor de dag kwam, heeft er
nooit ook maar iets van verwezenlijkt. De man is nu zo links, dat hij boeken schrijft
samen met de Europese lijsttrekker voor de groenen. De vraag is dan ook niet of
Rutten het deze keer goed voor heeft, wel wat ervan zal overblijven, mocht ook
zij ooit de kans krijgen haar principes in daden om te zetten. De geëngageerde burger
zal er het zijne wel van denken.
Er wordt nogal wat drukte gemaakt om het
feit dat de Amerikaanse regering zowat het hele Internet afschuimt én kan
controleren. Alles wat men publiceert of communiceert kan tegenwoordig immers
gecontroleerd worden, al dan niet met de medewerking van de Internet media.
Alleen Twitter zou niet meespelen, maar echt zeker is ook dat niet en, indien
ja, hoe lang nog? Er komen onderhandelingen daarover tussen de E.U. en hun
Amerikaanse tegenhanger(s), maar of dat allemaal veel zal uithalen, is zeer de
vraag en voor alles en nog wat nieuwe wetten gaan maken, zal evenmin veel
uithalen. Vergeten we niet dat de Amerikaanse staatsdiensten zelf ook beloerd worden
door o.a. de Chinezen en dan hebben we het nog niet gehad over de steeds
talrijker worden zgz klokkenluiders en hackers.
Ik denk niet dat het allemaal veel zal
oplossen. Dat is de prijs die wij betalen voor de digitale vooruitgang. Er gaat
bijna geen dag voorbij of er wordt ter zake weer iets nieuws uitgevonden en/of
op de markt gebracht. Van het ogenblik dat men nog maar de simpelste GSM koopt
is men feitelijk zijn privacy al kwijt en datzelfde geldt ook vanaf de eerste
aansluiting op het Internet. Of nog te zwijgen over de zgz sociale media,
waarop nietsvermoedende mensen duchtig allerlei privé gegevens ten grabbel
gooien en daarna verwonderd zijn dat er misbruik van gemaakt wordt.
Wie de dag van vandaag zijn privacy wil
bewaren, kan niet meer mee met de digitale vooruitgang en zijn ontwikkelingen.
De klok terugdraaien is zo goed als onmogelijk, tenzij men kluizenaar wil gaan
spelen. Het enige wat men kan doen is zo voorzichtig mogelijk blijven, niet
mee te surfen op elke nieuwe ontwikkeling die er aankomt en zeker niet te
reageren op alles wat, via het Internet, op u afkomt. Men kan daar trouwens
heel wat geld mee uitsparen.
Het mocht dan al een lulverhaal
zijn, het voorstel van la
Rutten om de taalpariteit in de federale regering af te
schaffen, zorgde er meteen voor dat ze heel Franstalig politiek België over
zich heen kreeg. Rutten mag dan nog zeggen dat ze liever wat meer MR-ministers
binnen die regering wil zien, al was het maar om wat meer blauw in het voor de
rest rozerood kabinet te hebben, zelfs haar Franstalige familie is daar niet
voor te vinden. Zoals ik in mijn blog van gisteren al neerpende, zijn die
Franstaligen in dit land nu al op alle gebiedoververtegenwoordigd en dat willen ze graag zo houden. Dat de Vlamingen
in de regering Di Rupo, volgens Bartje Somers, toch in de meerderheid zouden
zijn, heeft gewoon te maken met enkele extra gecreëerde portefeuilles van
staatssecretarissen, die aan de taalpariteitsregel ontsnappen, een zoveelste Belgische regel met achterpoortjes en uitzonderingen. Niets is hier zoals het lijkt.
Ook het klassieke chantageverhaal, dat in
zon geval de Vlamingen vertegenwoordigers zouden verliezen in Brussel, kwam
weer boven water. Ik zou me daar niet druk over maken. Of Vlaanderen binnen het
Brusselse gewest nu 5, 10 of 17 vertegenwoordigers heeft, maakt voor Vlaanderen
geen verschil. Als er straks een soort confederalisme zou komen, dan zal
Vlaanderen op zijn eigen termen met datzelfde Brussel onderhandelen en kan het
zijn eisen stellen óf de geldkraan dichtdraaien.
Wat me wel dwars zit, is het feit dat de
N-VA de laatste tijd schrik heeft om het woord separatisme te gebruiken. Als de
partij de Open VLD erop wijst dat het confederalisme nog altijd in de Vlaams
liberale statuten staat, dan is het evenzeer waar dat het separatisme nog
altijd het einddoel is binnen de statuten van de N-VA. Is het nu zó moeilijk om
te stellen dat de partij, ja, naar een confederalisme wil als tussenstap naar
een separatisme? Als ze daarin niet meer klaarheid kan schenken, blijft er voor
de overtuigde Vlaamsnationalist geen andere weg over dan te kiezen voor het
origineel, dat van het Vlaams Belang dat daarin tenminste duidelijk is.
Wie gedacht had dat met het aantreden van
Gwendolyn Rutten er een nieuwe wind door de Open VLD zou waaien, is er aan voor
de moeite. Het wordt zelfs nog erger dan gedacht: Rutten draait de knop terug
naar af, naar ergens in de buurt van 1830. Rutten gaat opnieuw voor dat ene
België, waar zo stilaan iedereen genoeg van heeft. Vergeet de VLD. Als het aan Rutten ligt, wordt
het opnieuw de PVV, de Pest Voor Vlaanderen.
Om te beginnen schrapt ze de term
confederalisme uit haar neoliberaal programma. Dat ondanks heel wat tegenstand
in de eigen partij, o.a. van ex Vlaams minister Fientje Moerman. Tegenstand die
echter ondertussen zou gaan liggen zijn, omdat wat men de top van de partij
noemt, volledig achter Rutten zou staan. Zon beetje eenzelfde situatie als bij
haar aanstelling, toen een onverwachte tegenkandidaat door de partijtop werd
weggelachen. De politiek vrijwel onbekende man kreeg wel meer dan 40% vande stemmen, maar dat deed blijkbaar nergens
een lichtje branden (politiek à la Erdogan).
Rutten wil ook niet meer spreken van een zevende
staatshervorming, die nodig zou zijn voor een eventueel confederalisme. Wel wil
ze er vanaf dat er in een federale regering evenveel ministers moeten zijn van
elke taalrol, van het communautaire evenwicht, zeg maar. Om dat te bereiken, is
er dan echter wél een volgende staatshervorming nodig. Probeer het maar te
volgen. Tenslotte beweerde ze in de Zevende Dag er geen problemen mee te hebben
als er in zon federale regering meer MR-ministers zouden zitten. Met de
slavenmentaliteit die de Vlaamse meerderheidspartijen kenmerkt, is de kans
niet klein dat er straks dan zelfs méér Franstaligen dan Nederlandstaligen in de
federale regering zullen zitten. Die zijn nu al gewend overal oververtegenwoordigd te zijn als het om de postjes gaat. In elk geval zou het betekenen, dat haar
partij, nog meer dan nu,naar de pijpen
van de Franstalige minderheid zou moeten dansen. Op het einde van haar verhaal op de Zevende Dag vertelt ze tenslotte, dat er nog
niets beslist is en dat 15.000 partijleden er zich nog moeten over
uitspreken. Enfin, een schoolvoorbeeld van iemand zonder eigen verhaal die dan
maar uit haar nek kletst en eerder voorkomt als een ongeleid projectiel, wat gevaarlijk kan worden, in de eerste plaats voor de eigen partij.
België is ontstaan uit een opera (De Stomme
van Portici). Wie iets kent van opera's weet, dat die meestal eindigen in dramas. Met België zal dat niet
anders zijn. Met geklungel à la
Rutten zou het wel eens kunnen betekenen dat de partij straks
in Vlaanderen de kiesdrempel zelfs niet meer haalt. Of is men Omer Vanaudenhoven
vergeten, de liberale leider die ooit naar de kiezer trok met de Belgische vlag
en er de grootste nederlaag uit zijn politieke carrière mee leed?
Toen roodgroen vorig jaar de gemeenteraadsverkiezingen in Gent won, kon hun geluk niet op. Gent zou een droomstad
worden, dé stad van de toekomst. Volgens het nieuwe bestuursakkoord, waarbij
ook de liberalen betrokken werden om te vermijden dat de familie Declercq
moeilijk zou doen in de oppositie, zouden er in de Arteveldestad overal nieuwe
bus- en tramlijnen komen, wandelpaden, fietspaden en tunnels, minstens zes
nieuwe wijkparken en een groot park op minder dan 400 meter wandelen van
elk huis.Etcetera, etcetera, etcetera De realiteit pakt lichtjes anders uit.
Blijkt nu dat er een vlucht uit de stad plaats vindt, vooral van jonge gezinnen
met kinderen. Gent is helemaal niet kindvriendelijk. Er zijn te weinig crèches,
te weinig scholen, te weinig parkeerplaatsen, te weinig van alles. Dat terwijl
men de mensen vertelt dat er in een stad veel meer mogelijkheden zijn. Wat er
is, is dan nog te duur. Zelfs de Gentse Feesten, waaraan de stad vorig jaar
flink haar broek gescheurd heeft, bleken te duur voor de modale Gentenaar. In
2011 vertrokken er uit de stad meer blanke gezinnen dan er sinds 1974 ooit
vertrokken waren. Gent heeft geen tekort aan flats, wel aan gezinswoningen, die
daardoor onbetaalbaar worden. Dat is misschien niet alleen zo in Gent, maar het
is wel merkwaardig dat dit juist gebeurt in een stad waar het bestuur er prat
op gaat dat de stad groen zal worden en op mensenmaat. Het lijkt er steeds
meer op dat groen de kleur van het dure leven wordt (denk maar aan de groene
stroom), zoals rood de kleur van het gevaar blijft. Te mijden dus.
In de marge van bovenstaande,
waarover een vertrekkend gezin haar verhaal plaatste op facebook, nog dit: hoe
slagen al die Turken, Bulgaren, Roma en andere Balkanezen die Gent rijk is,
erin in zon stad de touwtjes aan elkaar te blijven knopen? Sturen die hun
kinderen wel naar school of krijgen die misschien voorrang? Hoe betalen die de
huur die voor echte modale Gentenaars niet meer te betalen is? Betalen die
überhaupt wel iets in Termontograd?
Na mijn eerste artikel over de onmacht van
deze federale regering, kreeg ik gisteren meteen een bevestiging ervan. Monica
De Coninck zou met een eigen voorstel afkomen om een einde te maken aan de
discussie over het gelijkstellen van bedienden- en arbeidersstatuten. Daar
hadden de vakbonden en werkgevers al bijna twee jaar vruchteloos over
gedebatteerd, waarna de regering het probleem naar zich toe had getrokken.
De Coninck geeft de sociale partners nu de hete aardappel terug! M.a.w. zij
heeft geen echt nieuw voorstel en we zijn weer naar af. Met in het achterhoofd
dat de socialistische vakbond dwars blijft liggen, komt daar in deze
omstandigheden weer niets van terecht. Van non-beleid gesproken
Daar houdt het trouwens niet bij op. Een
dezer dagen moet de federale regering nl nog maar eens de begroting 2013
controleren. Strafwerk van Europa dat, evenals trouwens de Oeso, wil dat dit
land eindelijk eens gaat besparen, structureel besparen dan. Tot nu toe is
België een van de weinige Oeso-landen dat de laatste jaren extra geld is
blijven uitgeven. Geld dat grotendeels komt van extra belastingen, niet van
besparingen. Die hogere belastingen én uitgaven is een systeem waar België al
15 jaar mee bezig is. Dat is begonnen bij Verhofstadt en is niet meer gestopt.
Tien jaar geleden had België nog een primair overschot van 6,8%, nu is dan nul
(0,0!). Alleen Griekenland en Cyprus deden het slechter en we weten ondertussen
wat daarmee gebeurd is.
De enige mogelijkheid die België overblijft
om te besparen zonder extra belastingen te heffen, is ervoor te zorgen dat de
mensen hier langer blijven werken, of ze dat nu graag hebben of niet. Daardoor
heeft men minder uitgaven in de pensioensector én meer inkomsten door de extra
activiteit. Als dat niet gebeurt zal het land daarvoor worden teruggefloten en
zullen de pensioenen straks onbetaalbaar worden.
Waarbij we dan weer bij Lalas lege doos
terechtkomen, dat zilverfonds waarvan het (te weinige) geld elders is besteed en niet kan
worden ingezet tenzij de staatsschuld zakt onder de 60%...
Waar is de tijd toen Vande Lala, vice-premier
en minister van Economie, Noordzee en Consumentenzaken (oef!), beweerde dat hij er
eens voor ging zorgen dat de energiekosten voor de bevolking zouden zakken? Hij
zou de prijzen bevriezen en nog van dat moois. Wat blijft daar van over? Wel,
zo goed als niets.
Een recent rapport van het adviesbureau
Boston Consulting wijst er nl op dat de stroomprijzen in dit land niet alleen
gevoelig gaan stijgen, maar dat deze stijgingen tevens nefast zouden kunnen worden
voor enkele van onze industrieën. Met de huidige verwachte stijging zal straks bv
een ton Amerikaans papier in 2020 zon drie procent goedkoper worden dan wat
wij hier aanmaken transportkosten inbegrepen. Nog erger wordt het voor onze chemie,
die door de effecten van de Amerikaanse schaliegasrevolutie van de kaart dreigt
geveegd te worden. We spreken dan over een industrie die momenteel meer dan
90.000 arbeidsplaatsen oplevert. Het rapport ter zake is geen alleenstaand
alarm, ook het VBO (de Vereniging van Belgische Ondernemingen) luidt de
alarmbel en vraagt dat ze bij de overheid wakker worden.
Buiten de kosten is er ook het effect op het
milieu dat zwaar negatief dreigt te worden. Door het stilleggen van onze
kerncentrales (die geen CO2 uitstoten) en het vervangen ervan door dure
gascentrales (die dat wél doen en dan nog door de overheid gesubsidieerd zullen
worden), zal dit land waarschijnlijk ook niet meer in staat zijn de afgesproken
vermindering van 20% CO2 tegen 2020 waar te maken. Zonder nieuwe maatregelen en
initiatieven zal de uitstoot in 2030 zelfs 60% hoger liggen dan de dag van
vandaag.
Kortom, na de lege doos van zijn
zilverfonds, zullen ook Vande Lalas beloften inzake de beheersing van de
energiekosten een lachertje worden. Als er niet wordt ingegrepen, zal de
elektriciteitsfactuur voor een gemiddeld gezin tegen 2030 zon 40% hoger komen
te liggen en voor grote bedrijven wel 50%.
Feitelijk had ik me voorgenomen niet meer
over de onderwijshervorming te schrijven, tenzij dan te verwijzen naar mijn
blog daarover van maandag 3 juni, waarin ik al stelde dat het maar om een
plan ging, dat pas door een volgende Vlaamse regering geactualiseerd zou kunnen
worden. Of dat plan nu een masterplan is, een matrix of een plan met een
draagvlak (nog zon woord dat de laatste tijd steeds meer politiek verkracht
wordt), doet niets ter zake. Ik schreef erbij, Shakespeare achterna,
dat het much ado about nothing' was, maar eindigde wel met wordt vervolgd en dat ga
ik dan toch nog één keer doen, kwestie van toch ergens een draai te kunnen
geven aan een onderwerp dat als geen ander het politieke, sociale en educatieve
leven in Vlaanderen heeft beheerst.
Waarover ik in de hele mega discussie weinig
terug vind is het feit, dat het Vlaams onderwijs in Europa nog altijd op de
tweede plaats staat (na dat van Finland). Dat werd gisteravond nog in Terzake*
bevestigd door een Vlaams vertegenwoordiger bij de Oeso. En dat in Brussel Franstaligen
hun kinderen steeds meer naar Nederlandstalige scholen sturen, gewoon omdat die
zoveel beter zijn. Het Waals onderwijs staat in Europa pas op een plaats ergens
in de twintig. Wat men ook nauwelijks zegt, is dat het gros van de 15%, die de
school verlaat zonder diploma, behoren tot de groep die men tot 21 maart in
Gent allochtonen noemde. Vóór men zon onderwijs verandert, mag men inderdaad
niet over één nacht ijs gaan. Er is al twintig jaar over gepalaverd en het zal
nóg jaren duren vooraleer het huidige plan zal zijn uitgewerkt. De Wever had
dan ook (voor de zoveelste keer) gelijk toen hij nog eens zijn beste Latijn
boven haalde met Tene quod bene. Behoud wat goed is. Voor die uitspraak kreeg
hij trouwens de steun van iemand die, politiek gesproken, eerder een
tegenstander is. Joël De Ceulaer, redacteur bij De Standaard, besloot zijn Moment
artikel van gisteren over het onderwerp ook al met Onderzoek alles en behoud
het goede. Hopelijk gebeurt dat ook, al zal het pas ten vroegste in 2016 zijn.
* In
hetzelfde Terzake had de VRT er niets beter op gevonden dan twee toeschouwers
te volgen naar het debat in het Vlaams parlement: Raymonda Verdyck,
afgevaardigde bestuurder van het GO! en Yves Desmedt, hoofdredacteur van De
Morgen. De commanditaire loftsocialist zoals Koen Meulenaere hem ooit genoemd
heeft, kon niet nalaten zijn gal te spuwen richting De Wever, toen hij zei dat
de N-VA de nieuwe schoolwet wel naar zijn hand zou zetten, zodat De Wever zijn
kinderen naar de elitescholen zou kunnen zenden. Bart, die in de studio zijn
opwachting maakte en het dus ook kon zien en horen, repliceerde daarop met te
zeggen dat zijn ouders gewone, werkende mensen waren en hij zon uitspraak
beschamend vond. Hij had er nog bij kunnen zeggen dat eventuele elitescholen
eerder kinderen zullen aantrekken van Groen en SP.a, partijen die steeds meer kiezers
aantrekken van het type denk links, leef rechts, welgestelden die naar Canvas
kijken, deelnemen aan het cultureel leven en een kwaliteitskrant als De
Morgen lezen
Er zijn vorig jaar in dit land 50.000
volledig werklozen bijgekomen. Ondanks dit gegeven en de waarschijnlijkheid dat
het dit jaar eerder slechter dan beter zal worden, is er nog geen enkele cao
afgesloten, zelfs niet in de chemie, die normaal als eerst uit de bus komt. De
reden ervoor is dat de regering de lonen bevroren heeft voor de periode
2013/2014. De enige toegelaten stijging is die van de index (in juli komt er zo
1,6% bij). Die bevriezing zint de vakbonden niet en vandaar de impasse.
De bedoeling is, dat men door het
bevriezen van de lonen het loonverschil met de buurlanden, in de eerste
plaats met Duitsland, wil wegwerken tegen 2018. Dat zal nooit lukken, omdat ook
in de ons omliggende landen de loonnorm blijft veranderen en zelfs minder
voorspelbaar is dan bij ons, gewoon omdat die landen al enkele decennia geen
index meer hebben. Daarenboven zit België met het probleem dat er tegen 8 juli
van dit jaar een gelijkschakeling van de statuten tussen bedienden en arbeiders
zou moeten plaats vinden en niemand op dit ogenblik weet of dat gaat gebeuren
en indien ja hoe.
In de Trends van vorige week verscheen er
een interview met Julien De Wilde, vroegere CEO bij Bekaert, nu
bestuursvoorzitter van Nyrstar en Agfa-Gevaert. De man verwijt onze vakbonden
dat ze niet eens weten wat wereldwijde concurrentie betekent, de ziekte
waaraan onze bedrijven kapot gaan. 150.000 jobs beloven met 13 virtuele
miljarden uit een al even fictieve fraudebestrijding noemt De Wilde gewoon
mensen tegen elkaar opzetten. De auteur van bovenstaand idee, Rudy de notionele
intrestaftrekker, vond het zelfs beneden zijn waardigheid op het artikel van De
Wilde te reageren. Leemans (ACV) en Vercamst (ACLVB) deden dat wel al waren hun
argumenten op voorhand bekend en meestal niet ter zake.
Hoe het verder zal lopen, weet geen mens,
maar vóór de vakantie komt er meer dan waarschijnlijk geen enkele
loonovereenkomst en dat is in dit land nog nooit gebeurd. Morgen donderdag,
trekt er weer wel een vakbondsbetoging door de straten van Brussel waarbij
koopkrachtverbetering en de gelijkschakeling van de statuten op het eerste plan
zullen staan. Om echter de welvaart in dit land te vrijwaren, moet men echter
eerst zien werk te hebben en dat zal niet verbeteren als stakingen en
betogingen in de lift blijven zitten.
---
In mijn blog van gisteren stond een foutje.
Die twee Arabische zenders zijn er niet bij gekomen bij Belgacom, maar bij
Telenet. Daar heb je, naar t schijnt, nog wel ARD en ZF, maar heeft men de Duitse
zenders sat1 en pro7 vervangen door twee Arabische stations (2MMondo en
Maghreb). Dat heb je, als je, buiten de journaals, haast geen Tv meer ziet,
zoals ondertekende. Vorige week was wel een uitzondering, maar dan op muzikaal
gebied: ik heb de hele finale van de koningin Elisabeth wedstrijd voor piano
uitgezien (en gehoord). Het doet goed te zien dat er in deze tijd ook nog heel
wat jonge mensen klassieke muziek weten te appreciëren.
Over hetzelfde blog schrijft lezer Rob, dat
ik slecht ben ingelicht over die uitspraak van Marine Le Pen. Ik heb dat eens
nagekeken, want dat kwam uit De Standaard van maandag 3 juni, blz 2, waar letterlijk stond
als volgt: Toen vergeleek ze de aanwezigheid van moslims in haar land met de
Duitse bezetting. Dus moslims i.pl.v. islam, zoals ik het schreef. Dat is
misschien niet voor iedereen hetzelfde. Het hangt er maar vanaf, hoe je het
bekijkt.
De commissie juridische aangelegenheden van
het Europees parlement heeft de immuniteit opgeheven van Marine Le Pen, dochter
van haar vader en huidig leidster van het Front National in Frankrijk. Dat zou
als gevolg kunnen hebben, dat ze straks in Frankrijk vervolgd kan worden wegens
enkele racistische uitspraken die ze drie jaar geleden gedaan heeft en waarbij
ze de aanwezigheid van de islam in Europa vergeleek met de Duitse bezetting. In
feite kan dit het begin worden van een cordon sanitair zoals we dat ook bij ons
hebben meegemaakt. In het nieuws dat ik erover gelezen heb, staat er niets van
vermeld, maar het zou me niet verwonderen mocht Verhofstadt, nu zelfverklaard
groot Europees staatsman, er voor iets achter zitten. Vergeten we niet, dat het
dezelfde Verhofstadt was die indertijd met gelijknamige klachten tegen het
Vlaams Blok is gaan leuren,tot hij
tenslotte bij een derde poging - een bevriende rechter uit zijn eigen Gent
bereid vond enkele diensten van die partij te laten veroordelen, waarna de partij
zelf zich genoodzaakt zag van naam te veranderen.
Die Europese commissieleden en een eventueel
bevriend Frans gerecht zouden er m.i. goed aan doen even na te trekken wat toen
de gevolgen waren van die uitspraak. Het Vlaams Blok/Belang haalde in de
daaropvolgende verkiezingen zijn hoogste score ooit. Met de politieke malaise,
die er nu in Frankrijk heerst, is het niet denkbeeldig dat het FN van Marine Le
Pen straks, bij de Europese verkiezingen van 2014, de grootste partij wordt in
de hexagoon. Monsieur Normal is zelfs niet meer populair in zijn eigen
socialistische partij en het UMP van Sarkozy is hopeloos verdeeld. Dochter
Le Pen is eenstuk minder radicaal als
haar pa en komt goed over in het publiek debat. Het is dan ook niet
denkbeeldig, dat die winst er inderdaad in zit en het is niet met
stalinistische methodes dat de democratie West-Europa gered zal worden.
---
In de marge van de islamistische dreiging in
Europa nog even dit: Angela Merkel is bij Di Rupo gaan pleiten om de
uitzendingen van de Duitse zenders ARD en ZDF, die van het Belgacom aanbod
werden geschrapt, terug op te nemen. De 75.000 Oostkantonners en een 40.000
Duitsers die in België wonen en werken voor NATO en E.U., zouden daarvan het
slachtoffer geworden zijn. Die schrapping gebeurde officieel omdat de Duitse
zenders hun kostprijs - Einspeisegebühr wordt dat in keurig Duits -
verdubbeld hadden, van een half naar één miljoen euro. Dat kan zijn, maar ik
vind het wel meer dan eigenaardig dat onze poco-media er nergens bij vertellen,
dat er in de plaats van die twee Duitse zenders er nu twee Arabische door
Belgacom zijn opgenomen. Wat wéér een stap is in de richting van de islamisering
van Europa, wat zo stilaan inderdaad op een bezetting begint te lijken, al wil
ik die met geen andere vergelijken
We beleven een primeur in de Vlaamse
politiek. De huidige Vlaamse regering maakt zijn ernstigste crisis mee en geraakt
het maar niet eens over eenhervorming
van het middelbaar onderwijs of beter gezegd: over een plan tot hervorming,
want een definitieve hervorming zou er pas komen in de volgende legislatuur,
dus na de verkiezingen van volgend jaar. Doet zon beetje denken aan de
problemen van de federale regering, die haar staatshervorming deze legislatuur
ook niet rond krijgt, waarna het nog jaren zal duren vooraleer alles zal zijn
uitgewerkt en uitgevoerd. Zo'n algehele hervorming van het middelbaar onderwijs
is eveneens een zaak van lange adem.
Het Vlaamse tweespalt is er tussen de N-VA,
die niet wil dat het ASO (Algemeen Secundair Onderwijs) op welke manier ook
wordt afgebouwd en/of verdwijnt én het duo SP.a en CD&V, dat zegt af te
willen van het zgz waterval systeem waarbij teveel leerlingen starten in het
ASO, om daarna te moeten afhaken en gedemotiveerd geraken. In feite gaat het in
de eerste plaats tussen N-VA en SP.a. CD&V neigt wel naar de socialisten,
maar heeft zoals gewoonlijk zelf geen uitgesproken mening. De oppositiepartijen
Open VLD en Groen hebben al voorgesteld voor een wisselmeerderheid te willen
zorgen, niet zozeer omdat ze zo bekommerd zouden zijn om dat onderwijs, maar
wel om de N-VA uit de Vlaamse regering te kunnen rijden zoals dat ook al eens
succesvol is voorgedaan in de federale regering. En dat allemaal voor een
hervorming die zoals nu voorgesteld door een volgende Vlaamse regering weer
ongedaan kan gemaakt worden, iets waarop - naar 't schijnt - heel wat leraars hopen. Zij zullen het immers straks weer moeten waar maken. Much ado about nothing, dus, zoals Shakespeare het al
eens schreef.
In werkelijkheid is het hele probleem terug
te brengen tot één thema: de verkiezingen van 2014, waarvan de campagne nog wel
niet officieel, maar wel in werkelijkheid is gestart. Kris Peeters moet naar
die verkiezingen kunnen met enkele successen van zijn Vlaamse regering. Dat
was ook de reden waarom hij de hele zaak naar zich had toegetrokken. Van de
deadline naar de Smetline. Als het blijkt dat ook hij deze zaak niet
fatsoenlijk geregeld krijgt, is dat een item minder waarmee hij straks zal in
de electorale campagne zal kunnen uitpakken. Niet voor niets heeft hij zijn
zoveelste buitenlandse reis (met Philippe de Belgique nog wel!) daarvoor moeten
annuleren. La Flandre
vaut bien une messe!
Bij mijn abonnement van De Standaard (bij
gebrek aan iets beter) krijg ik sinds kort elke week een extra tijdschrift, DS
Weekblad genaamd. Ik blader er altijd even door, maar veel nieuws valt er
praktisch nooit uit te rapen. Dat geldt trouwens ook voor het andere blad dat
bij de weekeindeditie zit, nl DS Magazine. Het enige wat ik daarvan bij hou,
is de puzzel. In DS Weekblad staat bijna elke week een politiek interview,
meestal zelfs met twee politieke tegenstanders, maar die zijn meestal zo lief
tegen elkaar dat het lezen ervan de moeite niet loont (dat laatste geldt
trouwens ook voor heel wat van die zgz debatten in Terzake, het laatste bv
dat tussen Karel Van Eetvelt en Bruno Tobback).
In DS Weekblad staat dit weekeinde echter ook
een heel ander interview, met Carla Galle, die met pensioen gaat na 22 jaar het
Bloso te hebben geleid. Moeders mooiste is ook moeders roodste, was de
levensgezellin van Karel Van Miert, maakte het Agusta schandaal mee* en heeft
wél wat te vertellen.
Galle wou er feitelijk nog twee jaartjes bij
doen, iets wat mogelijk is als de voogdijminister in dit geval Philippe
Muyters - het contract zou verlengen, maar dat is niet gebeurd. Kwatongen
beweren dat dit laatste te maken zou hebben met het feit dat de gedoodverfde
opvolger van Galle een zekere Gert Vande Broek is, naar het schijnt een meer dan bekwame vent, maar toevallig wel chef sport op
Muyters kabinet. Wat we zelf doen
Interessant in het interview was voor mij de
uitspraak van Galle, dat er geen nieuwe Gordel meer komt. Letterlijk: Schrijf
maar op: de Gordel is gestopt. Het wordt nu even wachten wat voor reactie
daarop komt, als er al een zal komen. Voor zover ik me herinner, komt er geen
identiek dezelfde Gordel meer als de 32 voorgaande, maar zou er wel iets voor
in de plaats komen, dat evenzeer het Vlaamse karakter van de Rand zou
benadrukken. Ik kan best begrijpen dat de Vlaamse regering op dit ogenblik
andere prioriteiten heeft, maar vanuit de N-VA, met plaatselijke Rand-coryfeeën
zoals bv een Ben Weyts en Mark Demesmaeker, zou het aannemelijk zijn dat hierop
minstens een realistisch antwoord zou komen. Het is met de Rand al erg genoeg
gesteld om zich daarover niet bezorgd te maken en september is niet meer zo ver
af.
---
In de marge van bovenvermeld interview
vertelt Galle, dat er tijdens haar mandaat nooit een socialistische minister
van Sport is geweest. Als de interviewer er haar attent op maakt, dat ze Bert
Anciaux vergeet, antwoordt ze: Nuance. Die is socialist geworden, blijkbaar.
Nadat hij al zijn vorige partijen om zeep heeft geholpen. Einde citaat!
* Would-be
geldverbrander Brouckie probeerde Galle nog de schuld van die affaire te
geven, wat niet lukte...
De huidige eurocrisis heeft althans één
groot voordeel: de mensen beginnen zich meer en meer bewust te worden van de
macht die de E.U. heeft en die de lidstaten grotendeels is afgepakt. Europa
wordt steeds minder een ver-van-mijn-bed show, omdat we steeds meer aan de
lijve beginnen te ondervinden wat Europa betekent. Nu de bv de lidstaten van de
eurozone zelfs hun begroting niet meer aan hun eigen parlement kunnen
voorleggen tenzij die eerst is goedgekeurd door Europa, beseft men inderdaad
dat er straks van de eigen autonomie niet veel van zal overschieten. L'argent fait la guerre. Bij ons in Vlaanderen hebben de
meesten, ook de nationalisten, er steeds op gerekend dat ze via Europa e.e.a.
geregeld konden krijgen dat binnen het Belgische kader niet lukte en dat Europa
hier en daar wel kon verhinderen dat er bij ons nóg grotere politieke
stommiteiten konden gebeuren. Het resultaat is echter dat we straks in eigen
land nog bitter weinig te zeggen zullenhebben.
Moeten we daarom Europa afschrijven en terug
van af beginnen? Ik denk niet dat veel mensen daarvoor te vinden zouden zijn.
Stel u voor dat we weer grenscontroles zouden krijgen, dat we weer geld zouden
moeten omwisselen telkens we over de grens gaan, dat we daarom ook minder
prijzen en kosten zouden kunnen vergelijken. Ondertekende, die 27 jaar over de
grens heeft gewerkt en 9 jaar in het buitenland heeft gewoond, kan ervan meespreken. Zonder Europa zouden we nu bezig
zijn met een hele serie van nationale devaluaties, niet alleen in de zuiderse
landen, maar ook hier. Daardoor zouden de landen die dat doen wel gemakkelijker
kunnen exporteren, maar zou hun munteenheid steeds minder waard worden t.o.v.
die van de zgz sterkere landen. Men klaagt nu al dat Duitsland (weer) te veel
macht krijgt. Dat zou dan nog erger worden.
Volgend jaar, bij de verkiezingen van mei
2014, hebben we de kans ook te stemmen voor dat Europa. Het zou wenselijk zijn dat
onze onderscheidene partijen wat duidelijker zouden aantonen waar zij met dat
Europa van ons naartoe willen. Vergeten we niet dat tegen die tijd de Duitse
verkiezingen een dik half jaar voorbij zullen zijn en er waarschijnlijk heel
wat meer klaarheid zal zijn in de Europese situatie, ongeacht of dat voor ons
goed of slecht nieuws zal zijn. In het laatste geval is een splitsing van de
eurozone geen fata morgana meer en zal het voor Vlaanderen cruciaal worden
of we met België nog verder willen als die entiteit aan de verkeerde kant van
de nieuwe eurogrenzen zou belanden.
De grote discussie in het parlement over wie
verantwoordelijk is over de lamentabele toestand van s lands begroting, heeft
geleid tot het bekende doorspelen van de zwarte piet, ook al een Belgische
(politieke) specialiteit. Het heeft geen zin nu te gaan verwijzen naar de
regeringscrisis van de 541 dagen (nog altijd een wereldrecord!). In
werkelijkheid was de staatsschuld tijdens die periode zelfs gedaald, iets
waarover we in de huidige discussie niet meer gehoord hebben. Maar zelfs die
daling was niet zo belangrijk, omdat we toen met een regering in lopende zaken
zaten die met twaalfden moest regeren en dus veroordeeld was zuinig te zijn. In
werkelijkheid deed Leterme II het beter dan Verhofstadt I én II.
Dat dit land nu in financiële moeilijkheden
zit, hebben we in hoofdzaak dan ook te danken aan de regeringen Verhofstadt
(1999-2007). Die had toen, in een periode van hoogconjunctuur, de kans te
besparen wanneer het kon en de staatsschuld af te bouwen. Dat dit niet gebeurd
is en dan nog onder het premierschap van iemand die daarvoor in liefst drie
burgermanifesten een soort witboek had geschreven, zal voor hem en zijn partij een
historische schande blijven. Zijn partij, of wat er nog van overblijft, mag de
dag van vandaag dan nog zowat de enige zijn die in de federale meerderheid
achter de voorstellen van Europa staat, ernstig kun je zoiets niet meer noemen.
In de regeringen Verhofstadt was het de PS die, net als vandaag, het hoge woord
voerde, met als verschil dat ze nu ook nog de premier levert en Verhofstadt het
toen mocht worden als hij het PS-programma uitvoerde. De SP.a was er ook bij,
maar zoals ook nu alleen maar als vijfde wiel aan de PS-wagen.
Vergeten we niet dat in de eerste regering
Verhofstadt ook de groenen, toen nog Agalev (Anders GAan LEVen, waar is de
tijd?), mee aan zet waren. Ook zij hebben toen meegedaan aan de
Sinterklaaspolitiek van Paars en zijn daarom evenmin nog geloofwaardig als het
gaat om staatsbegrotingen. In het juni nummer van Doorbraak, het blad van de
Vlaamse Volksbeweging (VVB), wordt die partij als volgt geciteerd door Peter
Frans Anthonissen*: Groen blijft een partij voor links-denkende welgestelden,
voor mensen met een goed inkomen, die kwaliteitskranten lezen, naar Canvas
kijken en deelnemen aan het culturele leven. Voor zon luxepartij zit het niet
goed als een economische crisis mensen doet vrezen voor hun job en welvaart,
omdat er dan geen ruimte meer is voor haar Sinterklaaspolitiek. Ik zou het niet
beter kunnen formuleren.
* Peter
Frans Anthonissen is een reputatiedeskundige die o.m. een vaste column heeft in
Trends.
Bij De Tijd hadden ze dan toch goed
gepronostikeerd: België heeft geen Europese boete gekregen. Ze zullen bij dat
economisch blad ook wel geweten hebben dat er nog nooit zon boete is gegeven
en dat het ook nu wel niet het geval zou zijn. Officieel was dit land het enige
van de 27 E.U. landen dat zijn Europese afspraken niet was nagekomen, maar ook
zoiets is relatief. Er zijn nog wel een half dozijn andere E.U. leden die om
e.o.a. reden niet in orde zijn en de vraag is dan ook maar in hoever (en hoe
lang) dat Europese verhaal nog geloofwaardig blijft.
Dat alles neemt niet weg dat België voor dit
jaar nog een miljard euro extra zal moeten vinden en voor 2014 zelf nog een
dikke vier miljard, met daarbij nog maar eens de raad dit te doen via
structurele besparingen en daar knelt het schoentje. Zeker voor 2014 moet men
af van de vervroegde pensionering, het vergroten van de loonkloof met de
omliggende landen, moet er iets gedaan worden aan de belastingswet, aan de
index en aan de werkloosheidsuitkeringen. PS voorzitter Magnette heeft vanuit Charleroi al
laten weten daarmee niet akkoord te gaan en de vakbonden zullen hem graag
daarin volgen. Daar de nieuwe voorstellen aan Europa vóór 21 september moeten
worden aangeboden, zou het dan met een jaar vertraging toch nog eens een
hete herfst kunnen worden. Maar er is meer.
De nieuwe besparingen zullen, ook volgens
Europa, degelijk moeten verdeeld worden tussen alle zgn entiteiten en dat zie
ik nog niet zo meteen zitten. Vlaanderen heeft als enige entiteit in dit land
een sluitende begroting en dus zullen er gezamenlijke inspanningen van de
federale regering én van het Waalse en Brusselse gewest moeten komen. Dat
laatste is trouwens al eens bevestigd door onze nieuwe minister zonder
financiën, Koen Geens. Voeg daarbij het feit dat we na het politieke zomerreces
gegarandeerd in de aanloop naar de electorale campagne gaan van de verkiezing
aller verkiezingen, dat terwijl er elke drie maanden een stand van zaken aan
Europa zal moeten gepresenteerd worden. M.a.w., er kan niets op de lange baan geschoven worden en dat verhaal zal de
verkiezingscampagne doorkruisen, om niet te zeggen verstoren.
Misschien hadden de meerderheidspartijen het
idee van Bart Brinckman (mijn blog Wat, als van 21.05) om vervroegde federale
verkiezingen te houden, toch maar beter opgevolgd
In mijn blog van 26 dezer (Eén land, twee
werelden), schreef ik dat België geen Europese boete zou krijgen, ondanks het
feit dat het zijn Europese verplichtingen niet is nagekomen.. Dat had ik uit
De Tijd gehaald, nu niet zomaar de eerste de beste krant op dat gebied, maar
dat schijnt dus niet helemaal te kloppen. Het kán nog altijd, maar de
beslissing daarover blijkt pas vandaag te zullen vallen. Daarover is de laatste
week al heel wat gejammerd, want volgens de meerderheidspartijen en hun
goedgelovige media verdient dit land dat niet. En dan worden vergelijkingen
bovengehaald met andere landen, waarbij stelselmatig vergeten wordt dat
België, met uitzondering van Griekenland en Italië, de hoogste staatsschuld
heeft. Zelfs Spanje, dat er zo slecht aan toe is, heeft een staatsschuld van
maar 89%, wat 11% minder is dan het land van Di Rupo.
Over Di Rupo en zijn regering gesproken,
waarover diezelfde partijen en media toch zoveel lof hebben, die blijkt nog
maar 20% van zijn vooropgestelde doelen van de zesde staatshervorming te hebben
gerealiseerd (69, nog 142 te gaan!). Zes zijn er dan nog moeten bijgestuurd
worden, zes afgevoerd en nog eens zestien waarschijnlijk niet realiseerbaar.
Met nog twee maanden vóór het parlementair reces en met de dreiging daarna in
de verkiezingscampagne voor mei 2014 te zitten, is het bijna onmogelijk dat er
nog veel van in huis zal komen. De kans is zelfs groot dat dit met opzet zo
gebeurt om een reden te hebben dat deze ploeg daarna zijn werk zou moeten
kunnen afwerken
Bij de E.U weet men dat Di Rupo het goed kan
uitleggen (in het Frans en het Italiaans), maar ziet men ook wat hij er niét
van terecht brengt. Zelfs als België aan de gevreesde boete ontsnapt, verandert
dit trouwens niets aan de schuldgraad en de budgettaire achterstand van dit
land, terwijl de verleiding groot zal worden om daarna juist niét te sparen.
Ondertussen blijven we zitten met de hoogste loonkosten, de - op twee na -
hoogste belastingen (vooral dan op arbeid), de vergrijzingskosten waarvoor nog
steeds niets serieus gedaan is en de hoge prijzen voor telecom en energie. En
dan hebben we het nog niet gehad over het lijk in de federale kast dat Dexia
heet en dat er reeds voor zorgde dat vorig jaar werd afgesloten met een tekort
dat een stuk boven het Europese doel lag. Er wordt nu reeds gesteld dat België
(én Frankrijk) ook voor dit jaar extra in de buidel zullen moeten tasten om de
reddingsoperatie van Leterme en Reynders nóg maar eens veilig te stellen.
De Standaard pakte gisteren uit met als
hoofdartikel op de eerste pagina, dat de SP.a meer pro-België is dan de MR.
Lijkt een opmerkelijke titel, maar is dat niet. Om te beginnen is het een
conclusie getrokken door de belgicistische politicoloog Dave Sinardet, n.a.v.
een door hem en twee Franstalige collegas van Louvain-la-Neuve uitgevoerd
onderzoek, wat door Vlamingen steeds met een klontje zout moet genomen worden.
Sinardet is op communautair vlak zon beetje dé chouchou van onze overwegend linkse
media. Als klap op de vuurpijl blijkt dan nog dat dit nieuwste onderzoek heeft
plaats gevonden net vóór het akkoord over de zesde staatshervorming. M.a.w. nog
vóór de doorsnee Vlaming door had dat hij weer eens in de zak zou gezet worden,
deze keer zelfs met een federale regering zonder meerderheid in Vlaanderen en
mede bestaande uit 90% van alle francofone partijen. Eenzelfde onderzoek een
maand later zou er waarschijnlijk heel anders hebben uitgezien. Het doet zon
beetje denken aan een zaak die zomerkoopjes aanbiedt net vóór Kerstmis. Dat de
uitslag van zon achterhaald onderzoek als hét nieuws van de dag wordt verkocht
door een dagblad dat zich kwaliteitskrant noemt, is erg goedkope
journalistiek.
Dat de SP.a een op en top belgicistische
partij is, daarvoor hadden we ook geen onderzoek nodig. De partij overleeft al
enkele decennia in de Belgische politiek door haar karretje aan dat van de PS
te hangen en in de Vlaamse door te profiteren van het cordon sanitair rond het
VB. Dank zij de N-VA mocht de partij weer meedoen in de Vlaamse regering, enkel
en alleen omdat de partij van De Wever de liberalen als een grotere concurrent
op rechts aanzag. Iets waarin Bart trouwens gelijk kreeg, want bij de
traditionele partijen zijn het vooral liberalen die de laatste jaren overlopen
naar de N-VA. Wie nu nog voor de Vlaamse socialisten stemt doet dat omdat men
niet beter wil weten (den boas is ne smeirlap) of omdat er via die partij nog
steeds postjes te rapen zijn. Wie gelooft er nog een Tobback die fulmineert
over de pensioenen, terwijl het de socialisten zijn die dat departement 18 jaar
hebben beheerd? Of die zich zorgen maakt om het onderwijs, terwijl zijn partij
mee in de Vlaamse regering zit en er zelfs de minister van onderwijs levert? Of
die een familiefeest van de partij gaat vieren in Wallonië?
Een tweede open deur die het onderzoek van
Sinardet intrapt, is die waarbij hij zegt dat CD&V zich steeds tussen de
twee uitersten bevindt. Ook dat wisten we al: enerzijds, anderzijds. Ook bij
het laatste VLD-voorstel voor de mini-jobs was het weer eens de enige partij
die geen standpunt had. Ik zeg niet ja en niet neen, zei vice De Crem.
Kortom: een partij voor weekdieren. Voor mensen van middelmaat: dik van vel en
zonder ruggengraat!.
Men heeft het al enkele jaren over de
Arabische lente, waarop maar geen zomer wil volgen, maar in Turkije is men
momenteel al wat verder. Daar lijkt de zomer voorbij en lonkt een politieke
herfst, voor zover het al geen winter zal worden. Sinds de AKP partij van
Erdogan er aan de macht is, schuift het land, langzaam maar zeker, op naar een
islamistische staat en wordt de scheiding van kerk en staat, ooit ingevoerd
door Kemal Ataturk, de Turkse vader des vaderlands, er een lachertje.
De laatste stap in de richting van Mohammeds
middeleeuwse woestijngodsdienst, is het (voorlopig) gedeeltelijk verbod op het
schenken en verkopen van alcohol, de Turkse Raki inbegrepen. Voor het toerisme
wordt nog een uitzondering gemaakt, maar dan alleen buiten de grote steden, wat
ervoor zou kunnen zorgen dat vooral de citytrips (in de eerste plaats naar Istanboel)
er nog weinig toekomst zullen hebben. Als men weet dat toerisme een van de
sterkhouders is van de Turkse economie, zal het ermee eindigen dat de Turken er
allemaal (nog) armer op zullen worden. Zoals men nu daar bezig is, zal het niet
lang meer duren of ze zitten er met een complete drooglegging, waarna het
toerisme er ook een zachte dood zal sterven. Wie gaat er de dag van vandaag nog
op vakantie naar een land waar men geen glaasje of borrel meer mag drinken?
De huidige armen, zijn kiespotentieel,
worden door Erdogan zoet gehouden met de belofte van goedkope behuizing,
eenzelfde beeld als bv in het Venezuela van Chavéz, waar de economie ondanks
de massale aanwezigheid van olie -zo
goed als aan de grond zit. Dat zal in Turkije, dat géén olie heeft, alleen maar
erger zijn.
Dat dan voor de problemen die er
ongetwijfeld zullen rijzen in de Turkse steden, waar heel wat jongeren niet
gediend zijn met de islamisering door Erdogan en zijn partij, die het moet
hebben van de plattelandsbevolking die grotendeels analfabeet, moslim én
achterlijk* is. En, alsof dat nog niet genoeg is, is er altijd nog het probleem
van de Koerden. Die maken 20% uit van de bevolking, maar worden op alle gebied
achtergesteld. Sinds enkele decennia woedt er een onverklaarde burgeroorlog die
al duizenden slachtoffers heeft gemaakt, voornamelijk in Oost-Turkije, het
thuisland van de Koerden. Of de huidige pogingen tot toenadering iets zullen
uithalen, is weinig waarschijnlijk.
En zeggen, dat er hier nog steeds mensen
rondlopen, die willen dat Turkije bij de E.U. komt. Dat zijn niet alleen halve
gekken zoals die Bert Anciaux, maar ook een Guy Verhofstadt, die daar al jaren
voor ijvert in het Europese parlement. Om nog te zwijgen van onze Europese
president, die er geen graten in ziet Turkije financieel bij te springen,
terwijl zijn eigen Europa de schulden niet baas kan. Nuttige idioten zijn het,
niet alleen t.o.v. het huidige Turkije, maar ook tegenover het hele
islamgebeuren. De aanslagen in Boston, de rellen in Stockholm, de moord in
Londen en de moordpoging in Parijs zijn evenveel recente voorbeelden van de
radicalisering die een steeds grotere moslimgemeenschap in Europa ondergaat.
Dan hier nog wetten willen stemmen die verbieden daartegen in te gaan, zoals
Anciaux in zijn strijd tegen de zgz islamofobie, is te gek voor woorden. We
mogen onze handjes kussen dat Turkije geen lid is kunnen worden van de E.U. en
dat het land dat waarschijnlijk ook nooit meer zál worden. De crisis zal dan
toch nog voor iets goed zijn geweest.
* In
feite is dat een pleonasme, ttz iets dat hetzelfde betekent. Étienne
Vermeersch, emeritus hoogleraar wijsbegeerte en eerder links gezind, heeft dat
recentelijk nog eens duidelijk in de verf gezet, waarop Anciaux geen ander
antwoord had dan te zeggen dat Vermeersch een zeveraar was. Vermeersch stelde
daarna, in een weerwoord in De Standaard, dat er jaarlijks meer boeken in het
Spaans vertaald worden dan er sinds de negende eeuw in het Arabisch zijn
vertaald. Ook worden er jaarlijks meer boeken vertaald in het Grieks, een taal die
amper nog door een paar miljoen mensen gesproken wordt, dan in het Arabisch,
dat door zon 280 miljoen gesproken wordt