|
Men heeft het al enkele jaren over de
Arabische lente, waarop maar geen zomer wil volgen, maar in Turkije is men
momenteel al wat verder. Daar lijkt de zomer voorbij en lonkt een politieke
herfst, voor zover het al geen winter zal worden. Sinds de AKP partij van
Erdogan er aan de macht is, schuift het land, langzaam maar zeker, op naar een
islamistische staat en wordt de scheiding van kerk en staat, ooit ingevoerd
door Kemal Ataturk, de Turkse vader des vaderlands, er een lachertje.
De laatste stap in de richting van Mohammeds
middeleeuwse woestijngodsdienst, is het (voorlopig) gedeeltelijk verbod op het
schenken en verkopen van alcohol, de Turkse Raki inbegrepen. Voor het toerisme
wordt nog een uitzondering gemaakt, maar dan alleen buiten de grote steden, wat
ervoor zou kunnen zorgen dat vooral de citytrips (in de eerste plaats naar Istanboel)
er nog weinig toekomst zullen hebben. Als men weet dat toerisme een van de
sterkhouders is van de Turkse economie, zal het ermee eindigen dat de Turken er
allemaal (nog) armer op zullen worden. Zoals men nu daar bezig is, zal het niet
lang meer duren of ze zitten er met een complete drooglegging, waarna het
toerisme er ook een zachte dood zal sterven. Wie gaat er de dag van vandaag nog
op vakantie naar een land waar men geen glaasje of borrel meer mag drinken?
De huidige armen, zijn kiespotentieel,
worden door Erdogan zoet gehouden met de belofte van goedkope behuizing,
eenzelfde beeld als bv in het Venezuela van Chavéz, waar de economie ondanks
de massale aanwezigheid van olie - zo
goed als aan de grond zit. Dat zal in Turkije, dat géén olie heeft, alleen maar
erger zijn.
Dat dan voor de problemen die er
ongetwijfeld zullen rijzen in de Turkse steden, waar heel wat jongeren niet
gediend zijn met de islamisering door Erdogan en zijn partij, die het moet
hebben van de plattelandsbevolking die grotendeels analfabeet, moslim én
achterlijk* is. En, alsof dat nog niet genoeg is, is er altijd nog het probleem
van de Koerden. Die maken 20% uit van de bevolking, maar worden op alle gebied
achtergesteld. Sinds enkele decennia woedt er een onverklaarde burgeroorlog die
al duizenden slachtoffers heeft gemaakt, voornamelijk in Oost-Turkije, het
thuisland van de Koerden. Of de huidige pogingen tot toenadering iets zullen
uithalen, is weinig waarschijnlijk.
En zeggen, dat er hier nog steeds mensen
rondlopen, die willen dat Turkije bij de E.U. komt. Dat zijn niet alleen halve
gekken zoals die Bert Anciaux, maar ook een Guy Verhofstadt, die daar al jaren
voor ijvert in het Europese parlement. Om nog te zwijgen van onze Europese
president, die er geen graten in ziet Turkije financieel bij te springen,
terwijl zijn eigen Europa de schulden niet baas kan. Nuttige idioten zijn het,
niet alleen t.o.v. het huidige Turkije, maar ook tegenover het hele
islamgebeuren. De aanslagen in Boston, de rellen in Stockholm, de moord in
Londen en de moordpoging in Parijs zijn evenveel recente voorbeelden van de
radicalisering die een steeds grotere moslimgemeenschap in Europa ondergaat.
Dan hier nog wetten willen stemmen die verbieden daartegen in te gaan, zoals
Anciaux in zijn strijd tegen de zgz islamofobie, is te gek voor woorden. We
mogen onze handjes kussen dat Turkije geen lid is kunnen worden van de E.U. en
dat het land dat waarschijnlijk ook nooit meer zál worden. De crisis zal dan
toch nog voor iets goed zijn geweest.
* In
feite is dat een pleonasme, ttz iets dat hetzelfde betekent. Étienne
Vermeersch, emeritus hoogleraar wijsbegeerte en eerder links gezind, heeft dat
recentelijk nog eens duidelijk in de verf gezet, waarop Anciaux geen ander
antwoord had dan te zeggen dat Vermeersch een zeveraar was. Vermeersch stelde
daarna, in een weerwoord in De Standaard, dat er jaarlijks meer boeken in het
Spaans vertaald worden dan er sinds de negende eeuw in het Arabisch zijn
vertaald. Ook worden er jaarlijks meer boeken vertaald in het Grieks, een taal die
amper nog door een paar miljoen mensen gesproken wordt, dan in het Arabisch,
dat door zon 280 miljoen gesproken wordt
|
