|
De Standaard pakte gisteren uit met als
hoofdartikel op de eerste pagina, dat de SP.a meer pro-België is dan de MR.
Lijkt een opmerkelijke titel, maar is dat niet. Om te beginnen is het een
conclusie getrokken door de belgicistische politicoloog Dave Sinardet, n.a.v.
een door hem en twee Franstalige collegas van Louvain-la-Neuve uitgevoerd
onderzoek, wat door Vlamingen steeds met een klontje zout moet genomen worden.
Sinardet is op communautair vlak zon beetje dé chouchou van onze overwegend linkse
media. Als klap op de vuurpijl blijkt dan nog dat dit nieuwste onderzoek heeft
plaats gevonden net vóór het akkoord over de zesde staatshervorming. M.a.w. nog
vóór de doorsnee Vlaming door had dat hij weer eens in de zak zou gezet worden,
deze keer zelfs met een federale regering zonder meerderheid in Vlaanderen en
mede bestaande uit 90% van alle francofone partijen. Eenzelfde onderzoek een
maand later zou er waarschijnlijk heel anders hebben uitgezien. Het doet zon
beetje denken aan een zaak die zomerkoopjes aanbiedt net vóór Kerstmis. Dat de
uitslag van zon achterhaald onderzoek als hét nieuws van de dag wordt verkocht
door een dagblad dat zich kwaliteitskrant noemt, is erg goedkope
journalistiek.
Dat de SP.a een op en top belgicistische
partij is, daarvoor hadden we ook geen onderzoek nodig. De partij overleeft al
enkele decennia in de Belgische politiek door haar karretje aan dat van de PS
te hangen en in de Vlaamse door te profiteren van het cordon sanitair rond het
VB. Dank zij de N-VA mocht de partij weer meedoen in de Vlaamse regering, enkel
en alleen omdat de partij van De Wever de liberalen als een grotere concurrent
op rechts aanzag. Iets waarin Bart trouwens gelijk kreeg, want bij de
traditionele partijen zijn het vooral liberalen die de laatste jaren overlopen
naar de N-VA. Wie nu nog voor de Vlaamse socialisten stemt doet dat omdat men
niet beter wil weten (den boas is ne smeirlap) of omdat er via die partij nog
steeds postjes te rapen zijn. Wie gelooft er nog een Tobback die fulmineert
over de pensioenen, terwijl het de socialisten zijn die dat departement 18 jaar
hebben beheerd? Of die zich zorgen maakt om het onderwijs, terwijl zijn partij
mee in de Vlaamse regering zit en er zelfs de minister van onderwijs levert? Of
die een familiefeest van de partij gaat vieren in Wallonië?
Een tweede open deur die het onderzoek van
Sinardet intrapt, is die waarbij hij zegt dat CD&V zich steeds tussen de
twee uitersten bevindt. Ook dat wisten we al: enerzijds, anderzijds. Ook bij
het laatste VLD-voorstel voor de mini-jobs was het weer eens de enige partij
die geen standpunt had. Ik zeg niet ja en niet neen, zei vice De Crem.
Kortom: een partij voor weekdieren. Voor mensen van middelmaat: dik van vel en
zonder ruggengraat!.
|
