In mijn blog van 26 dezer (‘Eén land, twee werelden), schreef ik dat België geen Europese boete zou krijgen, ondanks het feit dat het zijn Europese verplichtingen niet is nagekomen.. Dat had ik uit ‘De Tijd’ gehaald, nu niet zomaar de eerste de beste krant op dat gebied, maar dat schijnt dus niet helemaal te kloppen. Het kán nog altijd, maar de beslissing daarover blijkt pas vandaag te zullen vallen. Daarover is de laatste week al heel wat gejammerd, want – volgens de meerderheidspartijen en hun goedgelovige media – verdient dit land dat niet. En dan worden vergelijkingen bovengehaald met andere landen, waarbij stelselmatig ‘vergeten’ wordt dat België, met uitzondering van Griekenland en Italië, de hoogste staatsschuld heeft. Zelfs Spanje, dat er zo slecht aan toe is, heeft een staatsschuld van ‘maar’ 89%, wat 11% minder is dan het land van Di Rupo.

   Over Di Rupo en zijn regering gesproken, waarover diezelfde partijen en media toch zoveel lof hebben, die blijkt nog maar 20% van zijn vooropgestelde doelen van de zesde staatshervorming te hebben gerealiseerd (69, nog 142 te gaan!). Zes zijn er dan nog moeten bijgestuurd worden, zes ‘afgevoerd’ en nog eens zestien waarschijnlijk niet realiseerbaar. Met nog twee maanden vóór het parlementair reces en met de dreiging daarna in de verkiezingscampagne voor mei 2014 te zitten, is het bijna onmogelijk dat er nog veel van in huis zal komen. De kans is zelfs groot dat dit met opzet zo gebeurt om een reden te hebben dat deze ploeg daarna zijn werk zou moeten kunnen afwerken…

   Bij de E.U weet men dat Di Rupo het goed kan uitleggen (in het Frans en het Italiaans), maar ziet men ook wat hij er niét van terecht brengt. Zelfs als België aan de gevreesde boete ontsnapt, verandert dit trouwens niets aan de schuldgraad en de budgettaire achterstand van dit land, terwijl de verleiding groot zal worden om daarna juist niét te sparen. Ondertussen blijven we zitten met de hoogste loonkosten, de - op twee na - hoogste belastingen (vooral dan op arbeid), de vergrijzingskosten waarvoor nog steeds niets serieus gedaan is en de hoge prijzen voor telecom en energie. En dan hebben we het nog niet gehad over het lijk in de federale kast dat Dexia heet en dat er reeds voor zorgde dat vorig jaar werd afgesloten met een tekort dat een stuk boven het Europese doel lag. Er wordt nu reeds gesteld dat België (én Frankrijk) ook voor dit jaar extra in de buidel zullen moeten tasten om de ‘reddingsoperatie’ van Leterme en Reynders nóg maar eens veilig te stellen.