In mijn blog van 26 dezer (Eén land, twee
werelden), schreef ik dat België geen Europese boete zou krijgen, ondanks het
feit dat het zijn Europese verplichtingen niet is nagekomen.. Dat had ik uit
De Tijd gehaald, nu niet zomaar de eerste de beste krant op dat gebied, maar
dat schijnt dus niet helemaal te kloppen. Het kán nog altijd, maar de
beslissing daarover blijkt pas vandaag te zullen vallen. Daarover is de laatste
week al heel wat gejammerd, want volgens de meerderheidspartijen en hun
goedgelovige media verdient dit land dat niet. En dan worden vergelijkingen
bovengehaald met andere landen, waarbij stelselmatig vergeten wordt dat
België, met uitzondering van Griekenland en Italië, de hoogste staatsschuld
heeft. Zelfs Spanje, dat er zo slecht aan toe is, heeft een staatsschuld van
maar 89%, wat 11% minder is dan het land van Di Rupo.
Over Di Rupo en zijn regering gesproken,
waarover diezelfde partijen en media toch zoveel lof hebben, die blijkt nog
maar 20% van zijn vooropgestelde doelen van de zesde staatshervorming te hebben
gerealiseerd (69, nog 142 te gaan!). Zes zijn er dan nog moeten bijgestuurd
worden, zes afgevoerd en nog eens zestien waarschijnlijk niet realiseerbaar.
Met nog twee maanden vóór het parlementair reces en met de dreiging daarna in
de verkiezingscampagne voor mei 2014 te zitten, is het bijna onmogelijk dat er
nog veel van in huis zal komen. De kans is zelfs groot dat dit met opzet zo
gebeurt om een reden te hebben dat deze ploeg daarna zijn werk zou moeten
kunnen afwerken
Bij de E.U weet men dat Di Rupo het goed kan
uitleggen (in het Frans en het Italiaans), maar ziet men ook wat hij er niét
van terecht brengt. Zelfs als België aan de gevreesde boete ontsnapt, verandert
dit trouwens niets aan de schuldgraad en de budgettaire achterstand van dit
land, terwijl de verleiding groot zal worden om daarna juist niét te sparen.
Ondertussen blijven we zitten met de hoogste loonkosten, de - op twee na -
hoogste belastingen (vooral dan op arbeid), de vergrijzingskosten waarvoor nog
steeds niets serieus gedaan is en de hoge prijzen voor telecom en energie. En
dan hebben we het nog niet gehad over het lijk in de federale kast dat Dexia
heet en dat er reeds voor zorgde dat vorig jaar werd afgesloten met een tekort
dat een stuk boven het Europese doel lag. Er wordt nu reeds gesteld dat België
(én Frankrijk) ook voor dit jaar extra in de buidel zullen moeten tasten om de
reddingsoperatie van Leterme en Reynders nóg maar eens veilig te stellen.
|