De nieuwjaarsrecepties zijn voorbij. Iedereen heeft zijn woordje kunnen zeggen. Veel zal daarvan niet blijven plakken, tenzij die van de koninklijke receptie waarop Philippe de taaie nog eens voor vuurwerk heeft gezorgd. Ondertussen maken de politieke partijen zich klaar voor de stembusslag van 10 juni en is de beloftenlitanie al begonnen. Dat is altijd zo geweest en zal deze keer niet anders zijn: morgen scheert men gratis! Voor de oppositie is het vrij gemakkelijk. Zij heeft geen rekenschap te geven van het bestuur over de laatste vier jaar. Voor de meerderheid zit dat heel anders. Het is belachelijk Verhofstadt en Co nu te horen zeggen dat ze zich met de communautaire problemen zullen gaan bezig houden, terwijl ze er de laatste acht jaar niets, maar dan ook niets aan gedaan hebben. Hetzelfde geldt voor een heleboel wetten die wel gestemd zijn, maar die niet goed (genoeg) zijn en dus om de haverklap dienen te worden aangepast. Denk maar aan de verkeerswetten, de wapenwet, het jeugdsanctierecht, de wijzigingen aan de belastingswet en zo zijn er nog wel enkele. Van de belastingvermindering, dé dada van de VLD, hebben de meeste landgenoten weinig gezien omdat die meestal gecompenseerd werd door verhogingen op gemeentelijk en provinciaal niveau. Het enige waar paars zich over kan verheugen (maar dan ook alleen maar paars en gelijkgestemden) zijn de zgn "ethische" wetten: het goedkeuren van de euthanasie, het homohuwelijk, het adoptierecht voor holebi's, het vergemakkelijken van de scheidingen. Voor mensen met een Christelijke achtergrond - en die zijn er nog veel in Vlaanderen - is daar weinig verheugends aan. Evenmin als aan de wet die vreemdelingen stemrecht heeft gegeven en de gemeenteraadsverkiezingen heeft vervalst. Op dit ogenblik leven er in België 22.000 mensen van een leefloon, hebben er 360.000 een achterstand bij het betalen van consumptiekrediet en slagen 67.000 er niet in hun hypothecaire leningen af te lossen. Ook daarvoor is paars mede verantwoordelijk. Dat bij deze grote aantallen, ook deze van de mensen die onder de armoedegrens leven, heel wat (al dan niet legale) allochtonen zijn, is mede het gevolg van de snel-Belg-wet, ook al een "verworvenheid" van de Verhofstadt regeringen. Zowel deze wet als die van de wet Lejeune werden nog versoepeld i.pl.v. verstrengd waardoor de leefbaarheid van onze samenleving er zeker niet beter op geworden is. Het is nu alleen nog wachten om te zien welke artikels van de grondwet in de vitrine zullen gesteld worden om (misschien) gewijzigd te worden. Stel u daar echter niet te veel van voor: big brother Rupetta is watching!
De Belgische luchtmacht beschikt over een onderdeel dat zorgt voor het vervoer van de koninklijke familie, de regering en "aanverwanten". Herman Decroo heeft het ooit "Air Flahaut" genoemd en die naam raakt het niet meer kwijt. Decroo heeft er weinig goede herinneringen aan. Het is de laatste jaren (dus onder Flahaut) zo'n beetje de regel geworden dat men ofwel met die vliegtuigen niet weg geraakt ofwel niet terug komt ofwel ergens enkele dagen moet wachten, wegens problemen met onderdelen die defect zijn geraakt. Decroo, die zgz nooit vakantie neemt maar het hele jaar door naar alle uithoeken van de wereld vliegt, heeft zo al eens vastgezeten in Afghanistan en Shangai. Louis Michel maakte het mee in centraal Afrika, Karel De Gucht kwam te laat aan in Tbilisi en zo zijn er nog wel enkele fait divers te vertellen. De laatste in de rij was het nieuwe Gentse gemeenteraadslid Verhofstadt die deze week met een Embraer van Air Flahaut naar Parijs werd gebracht, waar hij deelname aan de donorconferentie voor de wederopbouw van Libanon (Israël en de Hezbollah gooiden daar alles plat en wij mogen de schade betalen!). Toen de man, die Gent belangrijker vindt dan Moskou, terug wou vertrekken, bleek er een hydraulisch defect te zijn aan het toestel, waarschijnlijk als gevolg van een te harde landing (goede piloot!). Verhofstadt had geluk: een uur later kon hij toch vertrekken met een ander militair toestel dat uit Biarritz kwam en waarschijnlijk speciaal voor hem een omwegje maakte. Air Flahaut zal de volgende jaren waarschijnlijk regelmatig nog een andere belangrijke gast krijgen: Pierre Chevalier, zopas benoemd tot bijzondere gezant van de minister van Buitenlandse Zaken in het kader van het tijdelijke lidmaatschap van ons land van de veiligheidsraad van de UNO. Normaal kiest men daarvoor een diplomaat, maar bij paars kent men zijn vrienden die kunnen dat veel beter. Deze Chevalier, ex-socialist die bij de oprichting van de VLD liberaal werd en sindsdien grote vriend van Verhofstadt, werd reeds tweemaal gedwongen ontslag te nemen uit een regering, de eerste keer als minister van Handel, de tweede keer als staatssecretaris. Telkens ging het om beschuldigingen wegens niet correct omgaan met centen van anderen, om het beleefd te zeggen. Met de job die hij nu heeft krijgt Chevalier, die ook senator is (!), zo'n 2.000 euro extra voor "reiskosten". Als hij het goed aan boord legt en normaal Air Flauhaut neemt (en de vertragingen er bovenop bijneemt), zal hij meer overhouden dan aan zijn vroegere secretarisjob. Tenslotte nog dit: vóór deze nieuwe benoeming had Chevalier reeds een soortgelijke functie gehad bij De Gucht naar aanleiding van het voorzitterschap van België in de OVSE. De nieuwe job heeft hij tot einde 2008, alhoewel België slechts één jaar lid zal zijn van de UNO-veiligheidsraad. Erg zal dat wel niet zijn, want er wordt nu al gespeculeerd op een tri-partite na juni en in zo'n coalitie zou de nieuwe minister van Buitenlandse zaken wel eens ... Verhofstadt kunnen heten!
In de aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen had ik al eens de spot gedreven met Verhofstadt, nadat die zich ook kandidaat gesteld had voor een plaats in de Gentse gemeenteraad (In mijn blog "De Bedelpremier" van 28 september 2006). Later ben ik daar nog op teruggekomen om te zeggen dat het gewoon niet kon dat een minister, laat staan een premier, zijn eigen werk zou verwaarlozen om zich bezig te houden met gemeentepolitiek en tegelijkertijd daar een job ontnam aan andere kandidaten die zich waarschijnlijk veel beter voor die baan leenden. Mijn vermoeden is uitgekomen maar dan wel op veel ergere schaal dan ik zelf had durven dromen. Maandenlang had Verhofstadt nl aangedrongen op een onderhoud met Vladimir Poetin, de nieuwe tsaar van Rusland. Nu België voor één jaar lid is van de UNO veiligheidsraad, viel er met de Russische premier e.e.a. te bespreken (Kosovo, de energie bevoorrading e.d.) Van de gelegenheid zou Verhofstadt ook gebruik maken om ons land te promoten, in het bijzonder voor eventuele Russische investeringen via de stimulans van de notionele aftrek (minister Reynders vloog daarvoor mee). Het onderhoud met Poetin werd vastgelegd op maandag en dinsdag van de volgende week. Verhofstadt heeft dat bezoek nu laten afgelasten. De reden ervoor is, dat diezelfde dagen de Gentse gemeenteraad voor het eerst dit jaar vergadert! In eerste instantie heeft hij nog geprobeerd eerst maandag naar die gemeenteraad te gaan, dan 's nachts naar Rusland te vliegen, daar dinsdagmorgen Poetin te zien en daarna terug naar België te vliegen (nota bene met een vliegtuig dat hem alleen ter beschikking zou staan) om daar 's avonds de tweede ronde van de Gentse gemeenteraad bij te wonen. Dat feest is echter niet doorgegaan, want Poetin had hem ondertussen fijntjes laten weten dan zelf "agendaproblemen" te hebben, waardoor het onderhoud "sine die" verdaagd werd. M.a.w. de gemeentelijke problemen in Gent (erg belangrijk: riolering, verlichting, verkeerssignalisatie en ga zo maar verder) blijken voor de Belgische eerste minister interessanter te zijn dan het promoten van het land op een ogenblik dat investeringen zeer welkom zijn én dan het imago van datzelfde land in de UNO veiligheidsraad. Daarmee heeft Verhofstadt zichzelf (én België) nog eens hopeloos belachelijk gemaakt voor de hele wereld. Als hij zijn zitje in die Gentse gemeenteraad zo belangrijk vindt, wat zit hij dan nog te doen in Brussel? Daar is Freya toch ook?
* Uit "Sneyssens" van Albrecht Rodenbach ("Gent!", riep hij, "Gent!". Hij spoog bloed en stierf...)
Bourgondië had zijn Filips de Stoute én zijn Filips de Goede, Frankrijk had zelfs een Philips de Schone. Maar wij hebben Philippe de taaie, kroonprins van den Belgiek en rots in de Coburgse branding. Bij de nieuwjaarsreceptie op het paleis heeft onze toekomstige koning nog een de puntjes op de "i"'s gezet en hoe! Vorig jaar was het Albert de Laatste die uit de toon viel toen hij het had over de "omfloerste" separatisten, iets dat hem toen niet in dank werd afgenomen, zelfs niet door zijn vazal Verhofstadt. Om zeker geen risico te nemen, filosofeerde Albert II dit jaar bijna uitsluitend over Europa. Men kan zich daarbij afvragen wat hij daarmee te maken heeft. Hoe groter Europa wordt, hoe minder koningen en prinsen we nodig hebben. Maar, soit, het moet niet altijd over het geslacht der engelen zijn. Albert bleef dus braafjes op de vlakte. Niet zo Philippe de taaie. Die deed zijn naam nog eens alle eer aan en veegde de mat met liefst twee hoofdredacteurs: Yves Desmet van De Morgen en Pol Van Den Driessche van de VTM. Het moest maar eens gedaan zijn, zei hij, met kritiek te spuien op hem, de toekomstige koning van dit land. Als de snoodaards het nog één keer zouden durven doen zullen ze vreselijk gestraft worden: geen toegang meer tot het paleis en geen handdruk meer van hem, de kroonprins. Ondertussen heeft hoflakei Verhofstadt al laten weten dat dit niet kan, heeft het paleis gezegd dat de journalisten nog wél welkom zijn op het paleis en heeft ook de journalistenbond al in die zin gereageerd. Maar de zaak kan niet worden teruggedraaid en laat nog eens duidelijk zien dat Philippe niet bekwaam is om koning te worden. Men zegt ook dat "de politiek" dit ook begrepen heeft en dat dit de reden is, waarom zelfs de Walen bereid zouden zijn een discussie aan te gaan over de rol van het koningsschap. Een wijziging naar een protocollaire koning zou dan ook in de eerste plaats bedoeld zijn voor wanneer deze Philippe ooit de troon zou bestijgen. Voor mij kan dat niet snel genoeg zijn, al was het maar voor de lol die we met die man nog gaan hebben. Eén ding is zeker: áls deze Philippe ooit koning wordt, zal het wel de laatste zijn van dit België.
De VVB-afdeling HEKLA (Hemiksem, Edegem, Kontich, Lint, Aartselaar) plande op 3 november van vorig jaar (dat was nog vóór de onafhankelijksmeeting van het VVB in Wieze) een debatavond tussen het IJzerbedevaartcomité en de leiding van de IJzerwake, meer bepaald tussen de voorzitters, respectievelijk Walter Baeten en Johan Vanslambrouck. Thema: "Hoe zit het aan de IJzer, is verzoening mogelijk". Vanslambrouck wou komen maar Baeten weigerde op de uitnodiging in te gaan, zeggende dat dit was wegens een "vroeger ingenomen standpunt". De VVB-afdeling heeft dan nog geprobeerd een ander lid van dat comité te laten komen, Winfried Vangramberen uit het nabije Rumst, maar ook die weigerde. Het geplande debat werd daarop afgeblazen. Bovenstaande anekdote geeft nog maar eens duidelijk aan hoe groot de kloof is tussen de Vlamingen onderling. Nu is het bekend dat het IJzerbedevaartcomité in handen is van Spirit, de opvolger van de vroegere linkerzijde van de Volksunie en dat de mensen van de IJzerwake rechtsgezind zijn. Daartussen zit dan de N-VA, wier vertegenwoordigers wel hoofdzakelijk in Dixmuide te vinden zijn, maar daar niets in de pap te brokken hebben, evenmin als ze nog veel betekenen binnen het zgn "Vlaams Kartel", zoals we tijdens de zaak Dedecker hebben kunnen vaststellen. Nog duidelijker wordt het als men ziet wat in Hoboken te gebeuren staat. Als gevolg van de vlucht van veel overtuigde Vlamingen uit de multicultuur van Antwerpen-centrum zijn de meesten ervan naar de voorsteden getrokken waar ze ervoor gezorgd hebben dat het Vlaams Belang nu op verschillende plaatsen de grootste partij geworden is. Dat is ook zo in Hoboken waar het VB 10 van de 21 zetels van de districtsraad bezet. De zgn 3 traditionele partijen hebben er, samen met hun aanhangsels, slechts 9 en de overige twee zetels zijn naar de maoïstische PvdA gegaan, het vroegere Amada. Drie maanden na de gemeenteraadsverkiezingen is er in de Hobokense districtsraad nog steeds geen akkoord, waarop VLD/Vivant, CD&V/N-VA en SP.a/Spirit nu besloten hebben een minderheidsbeheerraad op te richten, waarbij gehoopt wordt dat die vanuit de oppositie zal gesteund worden door de twee PvdA-ers, alhoewel die officieel nog van niets weten. M.a.w. de zgn "democratische partijen" gaan nog liever in zee met de sympathisanten van dat goddeloos en moorddadig communistisch systeem dan met de Vlaamse rechterzijde. Bovenstaande feiten zijn maar twee van de regelmatig voorkomende hatelijkheden die onze politiek verzieken en die het onmogelijk maken om ook maar van een Vlaams front te kunnen dromen. Laat ons dan ook nuchter blijven en ophouden met onze oproepen tot samenwerking, want die zal er toch niet komen. Het enige wat overtuigde Vlamingen de dag van vandaag kunnen doen, is verder gaan met wat we hebben en hopen er het beste van te maken. Van het Vlaams Belang weten we dat ze een onafhankelijk Vlaanderen wil. Bij de andere partijen zijn er mensen die dat met de lippen bevestigen maar het in de praktijk niet waarmaken en blijft het gokken of ervoor kiezen straks geen weggegooide stemmen zullen zijn. Gelukkig kiest het Vlaamse bedrijfsleven in steeds grotere mate voor een Vlaamse doorbraak. Ondertussen heeft ook het Katholiek Vlaams Hoogstudenten Verbond ontdekt dat het geen zin meer heeft te gaan onderhandelen over een staatshervorming die Vlaanderen alleen nog meer schade zal berokkenen. Het Verbond gaat integendeel voluit voor een Vlaamse staatsvorming en zal daarvoor begin februari gaan betogen in Sint-Genesius-Rode. Hopelijk komen er nog van die initiatieven die het de Vlaamse volksvertegenwoordiging eens duidelijk gaan maken dat de tijd van geven en toegeven begraven is samen met de Volksunie onzaliger gedachtenis.
Als onze overheid dit jaar al één grote stommiteit begaan heeft, dan is het wel deze van het autosnelwegenvignet. Als goede socialiste had kleuterleidster Van Brempt, samen met haar collega's van de andere deelregeringen die dit land rijk is, het geweldige idee gehad nog eens een nieuwe belasting te heffen. We betalen al wel de hoogste belastingen van Europa, samen met Zweden en Denemarken, maar er kan er altijd nog één bij. Er was trouwens aan deze belasting één groot voordeel: zij zou alleen betaald worden door de buitenlanders die van onze snelwegen gebruik willen maken. De inboorlingen kunnen het bedrag van 60 euro, dat zij ook moeten afdokken, aftrekken van hun belastingen. "Eigen volk eerst", zeg maar, paarse versie! Tot daar de theorie. In de praktijk zullen er wel enkele "probleempjes" zijn. Ik weet dat uit ervaring. Toen ik nog bij DAF werkte, op de 24 uurservice, heb ik de introductie meegemaakt van de Duitse tax-collect, een elektronisch systeem dat op de Duitse autosnelwegen vrachtwagens moest screenen en aan de hand daarvan belasting kon heffen per kilometer die ze op die Autobahnen reden. De trucks moesten daarvoor een speciaal toestel ingebouwd hebben, de UBO (On Board Unit) dat enkele honderden euro kostte. De uitvoering van dat systeem liep helemaal fout, werd tenslotte twee jaar uitgesteld en heeft de Duitse staat tientallen miljoenen euro gekost. Door het feit dat het gaat om grote vrachtwagens met zware ladingen kan men daar wel hopen dat de achterstand na x-aantal jaren wel zal worden ingelopen. Het zal hier in België niet anders gaan en wel om volgende redenen: - Zelfs als men weet de 60 euro terug te kunnen krijgen via de belastingsaangifte, zullen er nog x-aantal mensen met Belgische kentekens het vignet niet kopen. Hoe gaat men die vervolgen? - Ook bij die teruggave zullen er gegarandeerd problemen zijn. Zowel hiervoor als voor het vorige punt zal een hele administratie op poten moeten gezet worden, die dus extra geld gaat kosten. - Wat als buitenlanders elektronisch "gepakt" worden en niet betalen? Met de tegenstand die er nu reeds is vanuit Nederland (en ook Duitsland) zien we dat geld bijna zeker nooit en zullen dat nog eens extra kosten en dus weggegooid geld zijn. - Volgens een Belgische fabrikant van de benodigde elektronica zou de controle op wagens zonder vignet technisch bijna niet uitvoerbaar zijn. Het zou gaan om ± 50.000 opnames per dag, die gedeeltelijk handmatig zullen moeten worden nagekeken. - Kentekens met rode letters of cijfers, zoals de Belgische, worden door laserstralen moeilijk duidelijk gelezen. Dit zal op zijn beurt nog eens leiden tot discussies en extra werk. - Tenslotte is er de economische impact op het verminderen van ééndagstoeristen, denk maar aan Antwerpen, de meubelzaken in de grensstreek en de pretparken (waar Nederlanders de grootste klanten zijn). In Limburg is de provincie al zinnens de 60 euro aan de buitenlandse toeristen terug te betalen, zodat het daar tenslotte toch de Belgen zullen zijn die de taks zullen betalen. Als men dat systeem tóch invoert, dan is 60 euro niet genoeg om alle kosten te dekken. Dan eindigt men ermee dat men het bedrag zal moeten optrekken, zoals met de Zorgverzekering ook al is moeten gebeuren (en ook daar zijn er nog steeds 250.000 landgenoten die niét betaald hebben!). M.a.w. gaat het hier om de zoveelste wet die niet goed is en ofwel zal moeten worden aangepast of afgeschaft. Waar hebben we het verdiend om met zo'n onbekwame bestuurders opgescheept te zitten?
Zaterdag was er een bericht in de radio dat de opiniepeiling van Het Laatste Nieuws, de Stemmenkampioen, ermee zou ophouden. Vanmorgen kwam er echter een zoveelste vraag van dezelfde Stemmenkampioen en werd in de betreffende krant geschreven dat de enquêtes wél doorgingen. Waar rook is, is echter vuur en het loont de moeite eens te weten te komen wat er tegenwoordig zoal achter de politieke schermen gekonkelfoesd wordt. In De Morgen én in het komende nummer van Doorbraak, het maandblad van de VVB, vertelt professor Frank Thevissen van de VUB, de man die de peilingen van de Stemmenkampioen ontleedt, dat hij er alvast mee stopt. De reden daarvoor is, dat hij zich geïntimideerd voelt en zelfs vreest voor broodroof als hij ermee doorgaat. Men vraagt zich af wie zich met dergelijke praktijken bezig houdt. Wel, dat blijken "elementen" te zijn uit de VLD, samen met "journalisten" van De Morgen en (waarschijnlijk) de Groot-Oosten loge, een geheime groepering die anti-Vlaams en anti-Christelijk is en waarvan heel wat liberalen lid van zijn. Wat is er fout aan die Stemmenkampioen? Wel, dat is zo een beetje de enige peiling, waarbij iedereen zijn mening kwijt kan, ook mensen met rechtse sympathieën (in Vlaanderen één op vier kiezers). Zeg maar: een peiling zonder cordon sanitaire. De totalitaire democratie die België geworden is, schijnt dat niet langer te verdragen en heeft dus nu die professor onder druk gezet om ermee te stoppen, met de heimelijk hoop dat Het Laatste Nieuws er dan ook mee zal ophouden. Let wel op: Het Laatste Nieuws is een krant met liberale oorsprong en achtergrond en uitgerekend die krant wordt tegengewerkt door VLD-ers in samenwerking met de roodhuiden van De Morgen. Allemaal heel democratisch zoals ge kunt zien! Daarmee is ook nog eens duidelijk aangetoond dat de VLD een linkse partij is geworden, SP.a-blauw zoals ik ze al een tijdje noem. Onder het gezag van goeroe Slangen, een man die vorig jaar nog aan een gerechtelijke straf wegens fraude is ontsnapt door verjaring, wordt dus getracht de laatste krant die nog een heel klein kiertje open laat voor rechtse partijen en politici in het politiek-correcte keurslijf te dwingen. Het zal de moeite lonen ook de volgende edities van Doorbraak te lezen, want daarin gaat professor Thevissen dieper in op enkele ophefmakende peilingen, ook i.v.m. de gemeentelijke verkiezingen in Antwerpen en die rond het af- en terug aanspringen van het "Vlaams" kartel. Wordt dus vervolgd. Ondertussen is het maar te hopen dat ook Het Laatste Nieuws het been stijf houdt. Het zou erg zijn als de "grootste krant van het land", zoals ze zichzelf noemt, zou capituleren voor de aanhangers van de totalitaire democratie!
Groen! zou beter als naam "partij der simpelen van geest" krijgen. Bij de vorige federale verkiezingen, nog onder de naam Agalev, lieten zij al hun lijsten trekken door vrouwelijke kandidaten. Het werd een complete afgang, mede door het feit van de 5% drempel, nota bene: een wet die zij in al hun hoogmoed hadden meegestemd. Bij de verkiezingen die er nu aankomen hebben de groentjes op haar hun lijsten illustere onbekenden staan. Nu kan ik aannemen dat namen als Aelvoet en Gijsels de doorsnee kiezer niet zoveel meer zeggen en dat Jefke Trappeniers tijdens de gemeentelijke verkiezingen al duchtig werd afgestraft (door Pieter de Crem), maar geen enkele bekende is natuurlijk om problemen vragen. Mie Vogels mag dan nog bekend gebleven zijn, veel uitstraling heeft dat mens niet meer, zeker niet in haar eigen Antwerpen waar ze nog steeds herinnerd wordt als de schepen die de stadsreiniging om zeep hielp en daarna ging lopen naar de Vlaamse regering. Vera Dua tenslotte is een lichtgewicht, zowel letterlijk als figuurlijk, waar weinig geloofwaardigheid van uitgaat. Daarenboven heeft Groen! ook te kampen met vaandelvluchtigen die zowel naar de SP.a (Guidone, Talhaoui) als naar de PvdA overlopen. Voor de enen zijn ze niet rood genoeg, voor de andere té rood. Komt daar nog bij, dat de groentjes, ondanks alle nederlagen die ze al geleden hebben, nog steeds niet gesnapt hebben dat ze een Vlaamse partij zouden moeten zijn en geen Belgicistische onderonsje dat bij elke gelegenheid mét de francofonen en tégen het eigen volk stemt. De SP.a doet dat ook, maar kan zich op dat gebied iets meer permitteren omdat big brother PS voor hen een soort politieke levensverzekering is. Tenslotte is er nog de kwestie van de kernenergie. Ook daar zit Groen! op dezelfde lijn als de roodhuiden en kan ze er geen extra profijt uit halen. Daarenboven is het gewoon schijnheilig te zeggen dat kernenergie ons te duur zal uitkomen, terwijl men, zonder die energie, stroom zal moeten gaan kopen in Frankrijk dat deze verwekt uit ... kernenergie (waarbij bv de Franse kerncentrale van Chooz langs drie zijden omringd is door Belgische grondgebied en a.h.w. in België staat!). De zgn alternatieve energie zorgt momenteel voor twee (2!) % van onze hele energiebehoefte en kost ook veel geld. Om goed te zijn zou dat percentage minstens moeten vertienvoudigen. Dat gaan de meesten van ons niet meer meemaken. Misschien komen er later nieuwe oplossingen voor onze klimaatsproblemen, maar op korte termijn zijn de enige valabele alternatieven kernenergie en waterstof. Het heeft geen zin de mensen op te naaien met een schuldgevoel voor problemen die wij met dit kleine landje alleen toch nooit opgelost krijgen. Wie stemt voor Groen! is een oen...
In Nederland zijn er in maart opnieuw verkiezingen, ditmaal voor de provinciale raden. Die zijn bij onze noorderburen belangrijker dan bij ons, omdat de leden van die raden straks de "Eerste Kamer der Staten-Generaal" zullen aanduiden, een orgaan dat de wetten controleert. Gert Wilders, de man die zich afscheurde van de Nederlandse liberalen (de VVD) en op slag negen zetels binnenhaalde met zijn PvdP (partij van de vrijheid), zegt te zullen passen voor die provinciale verkiezingen. De reden blijkt te zijn dat zijn partij, hoe succesvol ook, te klein is om op zo'n korte tijd een netwerk te hebben dat dit aan kan én kan betalen. Hij zal al blij zijn dat zijn partij zal kunnen meedoen aan de Europese verkiezingen van 2009. --- Bovenstaande ter attentie van ene Jean-Marie Dedecker die hier op zijn eentje onze politieke wereld denkt te gaan veranderen, ook al zegt hij zelf dat hij al blij zal zijn één zetel te halen in de kamer en één in de senaat. Die laatste zou voor hemzelf zijn. Dedecker is verkeerd bezig. Zoals Wilders in Nederland, heeft Dedecker hier geen geld genoeg om zo'n campagne aan te kondigen. Eén foldertje in alle Vlaamse brievenbussen zou hem al 300.000 euro kosten. Daarbij komt dat hijzelf driemaal zoveel stemmen moet halen om één senaatszetel binnen te halen, een zetel, nota bene, die niet veel waard is. Onze senaat is immers sinds enkele jaren zodanig uitgehold dat het feitelijk tijdverlies is zich daarmee bezig te houden, tenzij voor de centen. Bij de vorige staatshervorming had men die senaat trouwens beter afgeschaft. Sinds het bestaan van de regionale deelregeringen hebben wij die geldverslindende nutteloze praatbarak niet meer nodig. Dedecker had moeten samengaan met het VLOTT van Coveliers en dan misschien een kartel vormen met het Vlaams Belang. Zoals hij nu bezig is, komt hij er niet. De uitleg dat, áls het mislukt, hij ná de verkiezingen nog zal zien of hij al dan niet met het VB gaat onderhandelen, is praat voor de vaak. Voor het VB kan hij nog nuttig zijn vóór de verkiezingen, niet meer erna. "Vae victis", wee de overwonnenen, de Romeinen wisten dat al. En dan zijn er nog onze media, de ene al wat linkser dan de andere, waar men heimelijk hoopt dat Dedecker stemmen zal gaan afsnoepen van het VB. Niemand vindt het daar blijkbaar de moeite zich eens te herinneren dat Dedecker bij de VLD hopen stemmen haalde (dikwijls van niet-liberalen of van diepblauwen) en dat hij daarvan zeker een deel zal overhouden. Op die manier zal hij in de eerste plaats stemmen afsnoepen van de VLD, zeker nu deze partij de progressieve toer is op gegaan. Zelfs een uitschuiver à la Verstrepen zal daaraan niet veel veranderen...
De volgende federale verkiezingen zullen dus plaatsvinden op zondag 10 juni. De kans dat het later zou gebeuren was zo goed als onbestaande. 24 juni 2007 is nl de uiterste datum waarop het kiesarrondissement Brussel-Halle/Vilvoorde volgens de wet moet gesplitst worden. Elke verkiezing die later zou plaatsvinden zou nietig zijn als de splitsing niet was doorgevoerd. Daar Verhofstadt II, gecommandeerd door de PS, daarvan niet wou weten, was de rekening snel gemaakt. Dat was meteen ook de reden waarom Vande Lanotte zei dat Brussel-Halle/Vilvoorde slechts aan bod zou komen in 2011 (en dat de francofonen het maar moesten oplossen!). Op die manier kan die splitsing nog 4 jaar worden uitgesteld, áls de volgende federale regering het vier jaar uithoudt. Als men trouwens tijdens de volgende federale legislatuur de grondwet wil aanpassen, dan moeten de daarvoor in aanmerking komende artikelen door de huidige regering worden vastgelegd, dus vóór 10.06.07. Met een PS die helemaal niets wil aanpassen tenzij in de omgekeerde richting en een VLD die hoogstens voor de galerij wat punten en komma's wil veranderen (en Vlaanderen daarvoor een prijs wil laten betalen), is de kans zeer groot dat welke wijziging ook zeer summier zal zijn. De CD&V mag dan al zeggen dat ze niet in een volgende federale regering stapt als er geen serieuze wijzigingen in de grondwet komen, als Verhofstadt II ze niet vooraf aanduidt zal er niets van in huis komen en wordt het - ook voor de CD&V - wachten tot de volgende federale verkiezing, misschien in 2011... Gesteld dat Di Rupo en Co morgen, in een vlaag van zinsverbijstering, toch enkele punten van wijziging voor bespreking op de agenda zou plaatsen, dan kan je er gif op nemen dat die de Vlamingen aardig wat zullen kosten. De CD&V zal dan de verpletterende verantwoordelijkheid dragen daarvoor niet te zwichten en tegelijk toch iets uit de brand te halen. Ikzelf geloof daar niet in en blijf bij mijn standpunt dat we beter aan geen communautaire gesprekken meer beginnen. De enige manier om de francofonen en onze eigen leliaards tot matiging te dwingen is ervoor te zorgen dat er geen nieuwe Belgische regering meer komt tenzij vooraf enkele Vlaamse eisen worden ingewilligd zonder welke tegenprestaties ook (de fameuze splitsing en de vrijwaring van ons grondgebied, om er maar twee te noemen). Er zijn, jammer genoeg, ook nog andere scenario's mogelijk. Bv een wisselmeerderheid met alle francofone partijen én VLD en SP.a. Theoretisch kan dat (denk maar aan de stemming voor het stemrecht voor vreemdelingen), maar het zou voor de Vlaamse paarsen partijen wel het ultieme verraad zijn. Met Verhofstadt en Vande Lanotte aan het hoofd van respectievelijk SP.a-blauw en SP.a-rood blijft dit echter een mogelijkheid. Tenslotte kan het ook zijn dat er na 10 juni helemaal geen nieuwe regering komt en dat men het hele zomer reces (in)formateurs aan het werk laat, waardoor Verhofstadt II zou kunnen aanblijven tot ergens in oktober. Het is kiezen tussen pest en cholera. "D-day the 6th of June" was een oorlogsfilm over de tweede oorlog die voor ons goed afliep. "D-day the 10th of June" wordt één groot vraagteken.
Het ziet er hoe langer hoe meer naar uit dat Patrick Janssens, de PR-wonderboy die er in slaagde de Antwerpse gemeenteraadsverkiezingen te winnen, zich begint te profileren als een volleerde dictator. Men vergeet het wel eens, maar eigenlijk heeft hij gewonnen door zijn eigen vroegere meerderheidscoalitie grotendeels op te eten. De groenen verloren twee derde van hun zetels, de VLD zelfs de helft en de CD&V behield nog net het status quo dank zij een zetel van kartelpartner N-VA. Om er zeker van te zijn het nieuwe schepencollege volledig in handen te hebben, schafte Janssens twee schepenpostjes af. Daardoor houdt hij er negen over, waarvan vijf voor zijn eigen SP.a-rood en heeft hij dus steeds de meerderheid. Verder weigerde hij iemand anders als voorzitter van de nieuwe gemeenteraad te benoemen en nam hij die functie zelf over, plus daarbij nog een gedeelde verantwoordelijkheid over het sportgebeuren (Ludo Van Campenhout mag daarbij ook meespelen, als hij braaf blijft). Daarenboven zetelt Janssens nog als volksvertegenwoordiger in Brussel. Wie dat laatste tegenwoordig ook doet is schepen Monica De Coninck, die daarenboven ook OCMW-voorzitster van de stad blijft, een functie die daar al bijna zo belangrijk is als die van burgemeester. Leve de cumul! Alhoewel de nieuwe Antwerpse gemeenteraad niet minder dat negen allochtone raadsleden telt, werd geen enkele daarvan tot schepen verkozen. Zelfs niet mevrouw Talahoui, die na de laatste federale verkiezingen nog opkwam voor Agalev maar na het debacle van de groenen naar de SP.a was overgelopen. Vergeten we trouwens niet dat, volgens een recente peiling, in de Antwerpse bevolkingsgroep van 18 tot 65 jaar liefst 31% van allochtone oorsprong is. Het is mede daardoor dat Janssens in zijn putsch geslaagd is, al blijven sommige opposanten (en niet alleen van het Vlaams Belang) volhouden dat er iets "gebeurd" is met de telling en het overseinen (na meer dan acht uur!) van de gemeentelijke verkiezingsuitslagen. Vorige week kregen de Antwerpenaren een voorsmaakje van hoe het er voortaan in hun stad zal toegaan. In een exemplaar van het infoblad "De Antwerpenaar", dat gratis in alle brievenbussen van de stad gedeponeerd werd, stond een zes bladen lang overzicht van het Antwerps bestuursakkoord. Dat akkoord moest toen nog gestemd en goedgekeurd worden tijdens de eerste gemeenteraadszitting van deze week (op 15.01.07). M.a.w. iedereen werd meteen voor een voldongen feit gesteld en dat is inderdaad zo gebeurd: er werd aan dat akkoord geen jota meer veranderd en het werd goedgekeurd meerderheid tegen oppositie, juist zoals dat in het infoblad was aangekondigd. Feitelijk had die oppositie even goed thuis kunnen blijven. Dit is gewoon demagogie, een dictatuur waardig, waarbij het eigen volk en de coalitiegenoten mogen ja knikken en de anderen erbij zitten voor spek en bonen. Fidel Castro zou het niet beter gekund hebben. Misschien loont het ook wel eens de moeite te achterhalen, hoe CD&V-ers en VLD-ers zich tot zo'n spelletje laten verleiden. De schrik moet er goed in zitten. Of hopen zij ook op enkele "nevenactiviteiten" à la De Coninck?
In mijn blog van gisteren had ik het nog over het drama van onze Lamme Goedzakken en nestvervuilers. Ondertussen heeft de volgende nestvervuiler zich al aangemeld. Hij heet Pascal Smet en is minister (sic) in het Brusselse Gewest (resic). In werkelijkheid stelt heel dat Brussel niets voor. Het had ook nooit een apart gewest mogen worden. Dat danken we de zgn traditionele Vlaamse partijen die daarmee een zoveelste blunder van formaat hebben gemaakt. Zonder het Brussels Gewest zou er bv nooit geen probleem Zaventem geweest zijn en hadden er heel wat communautaire problemen op een andere en betere manier kunnen worden opgelost. Nu zitten we daar met een veredelde gemeenteraad die op zijn beurt bevoegd is te regeren over nog eens 19 kleinere gemeenteraden, allemaal met burgemeester en schepenen die denken iets meer waard te zijn dan de boerkens van buiten Broekzele. Pascal Smet is dus minister van dat Brusselse zootje en behoort tot de SP.a-rood, de club van Vande La uit Oostende, die zelf ook al Brussel heeft opgegeven. Denk maar aan zijn uitspraak dat de francofonen de splitsing van het kiesarrondissement Brussel-Halle/Vilvoorde maar zelf moeten oplossen. Zo'n statement is gewoon een nederlaag. Smetje gaat echter nog een stap verder. Op de Franstalige TV is hij komen vertellen dat het best zou zijn dat het Brusselse Gewest nog wat groter werd. M.a.w. hij zit op dezelfde golflengte als het FDF en andere rabiate Brusselaars die liefst van al hun Gewest tot aan de poorten van Mechelen en Leuven vergroot willen zien. En dat is dan een volksvertegenwoordiger van een zgz Vlaamse partij. Smet is trouwens niet de enige die aan het Vlaamse grondgebied rond Brussel wil knabbelen, alleen wordt hij verondersteld Vlaming te zijn; de anderen zijn francofonen. Zo is daar ook nog Di Rupo, die Sint Genesius-Rode wil annexeren en er zijn de fransdolle burgemeesters van enkele faciliteitengemeenten die ook bij Brussel willen. Een zekere Arnold d'Oreye de Lantremange (zoals ge kunt zien een echte patriot), burgemeester van Kraainem, beweerde vorige week zelfs in De Standaard dat dit een goede zaak zou zijn voor de Vlamingen van Kraainem, "omdat hij dan een schepen voor Vlaamse aangelegenheden kan installeren"... In het licht van alle mogelijke uitspraken die dezer dagen gedaan worden n.a.v. de diverse nieuwjaarsrecepties, is ondertussen wel één zaak duidelijk geworden. Men mag geen centimeter raken aan de bestaande taalgrens. Geen morzel grond zullen we afstaan. Dat én de splitsing van Brussel-Halle/Vilvoorde zouden twee zekerheden moeten zijn alvorens men er ook maar aan denkt een nieuw communautair gesprek aan te vatten. Als dat niét kan, dan niet alleen geen gesprekken, maar ook geen nieuwe federale regering. De partijen die dat zouden negeren zouden niet meer het recht mogen hebben zich Vlaams te noemen.
Vandaag, 16.01.07, viert het Verenigd Koninkrijk zijn driehonderdste verjaardag. "Vieren" is nogal veel gezegd, want Schotland stevent af op onafhankelijkheid. Uitgerekend nu blijken steeds meer Schotten (én Engelsen) gewonnen te zijn voor een splitsing van de twee landen. Gordon Brown, de gedoodverfde opvolger van Tony Blair - beiden Schotten - wist dat, tot zijn spijt, te vertellen. Schotland verloor zijn onafhankelijkheid nadat het door Engeland met geweld was ingepalmd en een hele reeks opstanden daarna in het bloed werden gesmoord. Het zou duren tot de troonsbestijging van Willem van Oranje en Maria Stuart vóór er rust kwam in Schotland. Onder Anna Stuart, in 1707, gingen de Schotten akkoord om op te gaan in het Verenigd Koninkrijk en kregen zij 45 afgevaardigden in het Britse Lagerhuis en 16 Lords in het Hogerhuis. Daarmee heeft men hen heel die tijd min of meer zoet kunnen houden, maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan en de roep om onafhankelijkheid wordt steeds sterker. Dat een kleine meerderheid van de Engelsen het daarmee eens is, bewijst dat men "over there" erg nuchter (en eerlijk) is als het er op aankomt toe te geven dat twee volkeren uit elkaar gegroeid zijn en dan ook niet meer bij elkaar passen. Bij ons zijn we zover nog niet. Terwijl bv ook Catalonië van Spanje een vrij grote autonomie heeft bekomen, zitten onze Vlaamse politiekers nog te bedelen om een beetje meer "bevoegdheden" te kunnen krijgen in het eigen landsdeel, och arme. En dan zouden ze daar nog voor moeten betalen ook. Vergeten we trouwens niet - want dat is nog het toppunt van de Belgische miserie - dat de vijf miljoen Schotten in de U.K. en de twee miljoen Catalanen in Spanje minderheden zijn en de zes miljoen Vlamingen in België de meerderheid vormen. Probeer dat maar eens uit te leggen aan een buitenlander. Wij zijn op de wereld de enige meerderheid die het in een zgz democratisch land niet voor het zeggen heeft. Dat danken we aan de vele Lamme Goedzakken die ons Vlaamse volk nog "rijk" is en de vele nestvervuilers die te pas en vooral te onpas de Vlaamse zaak verraden. Oh, land van roem en rouwe!
West-Duitsland was in de tijd van de koude oorlog dé locomotief van West-Europa. Bij het neerhalen van het IJzeren Gordijn en de Berlijnse muur dacht men dat het ook eens snel de Oost-Duitse problemen zou oplossen. Daar heeft het land zich echter flink in verslikt, mede door enkele blunders van Kohl & Co die té patriottistisch en te weinig economisch dachten. De zo goed als waardeloze Ostmark werd in pariteit geruild met de sterke Westmark en de lonen werden meteen gelijkgeschakeld. Dat werd een aderlating waardoor Duitsland sindsdien zo'n beetje is stilgevallen. Het mag dan nog steeds het meest bevolkte land van de E.U. zijn, van de vroegere voortrekkersrol blijft weinig over. Het Duitsland van Angela Merkel* is sinds 01.01.07 voor zes maanden voorzitter van de Europese Unie en dat is allemaal nogal in sourdine verlopen. Ge hoort er weinig van. We moeten dan ook niet verwachten dat Duitsland de hangende problemen van de Unie zal oplossen. Wel wordt er zgz nog "gewerkt" aan een oplossing van de Europese Grondwet, maar weinigen geloven er nog in. De Europese politiekers die nog steeds geen voeling hebben met hun burgers, geloven dat Frankrijk en Nederland hun mening zullen herzien nadat ze eerst die Grondwet hadden weggestemd. In Nederland komt er waarschijnlijk een andere regering en men hoopt dat ook voor Frankrijk. Maar dat zal wishfull thinking blijven, want in beide landen lopen de lijnen van voor- en tegenstrevers van Europa dwars door de partijen heen. Daarbij wordt dan nog vergeten, dat er nog steeds zeven landen zijn waar helemaal niets beslist is. Vooral in Groot-Brittannië en in Denemarken, waar een gepland referendum in de ijskast was gezet, is het weinig waarschijnlijk dat men vóór die Grondwet zal stemmen. Kortom, men zou beter geen verdere tijd verliezen met die zaak en Europa een economische unie laten blijven en geen politieke poppenkast die de weerspiegeling zou worden van de vele nationale theaters waarvan de burger in de straat al meer dan zijn bekomst heeft.
* Angela Merkel heet eigenlijk Angela Kasner. Merkel is de naam van haar eerste echtgenoot. Ondanks het feit dat ze daarvan gescheiden is en hertrouwd, heeft ze die naam behouden, iets dat in het buitenland wel meer voorkomt, denk maar aan Tina Turner en Raquel Welch, die ook bekend zijn geworden met de naam van hun "ex"...
Zowel minister Reynders van financiën als Di Rupo lieten dit weekeinde van zich horen i.v.m. de mogelijke gesprekken tot een nieuwe ronde staatshervorming. Veel nieuws hadden ze niet te vertellen, het was in grote lijnen dat wat de francofonen partijen al een tijdje zeggen: non! Reynders was wel zo vriendelijk te willen zeggen dat hij bereid was te praten over zaken die tot meer "efficiëntie" konden leiden en wees er ook op dat hij grosso modo op één lijn zat met zijn vriend Verhofstadt, met wie hij graag in een volgende regering zou willen verder werken. Die Verhofstadt zou, volgens Reynders, o.m. ook gezegd hebben dat het sociale luik van onze wetgeving niet gefederaliseerd kon worden omdat de werklozen uit Wallonië en Brussel dan in Vlaanderen niet (meer) aan de slag zouden kunnen. Van een grap gesproken: dat gebeurt nu ook niet. Francofonen zijn liever werkloos in hun eigen regio dan te moeten gaan werken in een andere waar ze een volgens hen minderwaardige taal moeten leren. Dat zien we in de regio Verviers waar men al verschillende generaties werklozen heeft die reeds decennia lang werk hadden kunnen vinden in de streek van Maastricht. Erger nog is het gesteld in Brussel met zijn meer dan 20% werklozen die zelfs in het eigen zogezegde gewest geen werk vinden omdat het dikwijls gaat om jobs waarbij men minstens tweetalig moet zijn. Tekenend was ook de opmerkelijke uitspraak van Reynders dat hij wachtte op de communautaire standpunten van de CD&V ná de verkiezingen. Dat was vroeger met de CVP ook zo, aldus Reynders, met de CVP moest men niet te veel luisteren wat men zei vóór de verkiezingen, wel erna. Hij denkt dat het met de CD&V niet anders zal gaan. Wel vindt hij het erg dat deze partij een kartel heeft gesloten met wat hij de extremistische N-VA noemt, dat alles terwijl zijn eigen partij zo'n kartel heeft met het FDF, de enige echte racistische partij van België. Alleen wordt dat door de traditionele partijen zo niet begrepen omdat die, in navolging van de Gedapo van De Witte, er van uitgaan dat racisme niet bestaat als die gericht is tegen een meerderheid (in dit geval dus van Vlamingen). En er was dus ook een uitspraak van Di Rupo. Die vindt dat er een gesprek over de staatshervorming mag komen, op voorwaarde dat het zou gaan om een "omgekeerde staatshervorming", m.a.w. waarbij bevoegdheden die nu regionaal zijn terug zouden gegeven worden aan de federale regering! Dit is dus helemaal de wereld op zijn kop. Als voorbeeld wordt dan het jeugdstrafrecht aangehaald, waarvan men weet dat la Onkelinx er niets van bakt en het beheer van de buitenlandse handel. Wat dat laatste betreft krijgt hij zelfs de steun van De Gucht, nog zo'n nestvervuiler, die in deze zaak zelfs wordt tegengesproken door zijn eigen VLD-collega Moerman uit de Vlaamse regering. Sinds de splitsing van de buitenlandse handel is deze er erg op vooruitgegaan, zeker in Vlaanderen dat op dit ogenblik zo'n 82% van die handel voor zijn rekening neemt. Misschien willen Rupetta en Karel de kluns Philippe de taaie wat meer "werk" bezorgen" om er op die manier voor te zorgen dat die arme dutsen van Coburgers straks niet aan de bedelstaf geraken? De les die we uit bovenstaande kunnen trekken is, dat we inderdaad beter aan geen nieuwe ronde voor de staatshervorming beginnen. Dat we beter helemaal niet meer praten, ook niet over een nieuwe federale regering. Als de francofone minderheid van dit land zo op haar strepen staat, laat ze dan haar eigen potje koken. Men beweert nog altijd dat wij in een democratie leven. Welnu, laat in die democratie de meerderheid eens gebruik maken van zijn rechten en nemen wat haar rechtmatig toekomt. Als dat niet blijkt te kunnen, dan hoeft er geen staatshervorming meer, dan hoeft er zelfs geen België meer.
De fraude bij de marine blijkt niet de eerste te zijn bij de "Armée Bels Leger". In 2000 was er zelfs een van veel grotere omvang: het ging toen om elf miljoen euro! Dat er toen niet zoveel misbaar over gemaakt is als bij "Laurent's Gate", komt enkel en alleen o.w.v. de prinselijke aanwezigheid op het Hasseltse proces. Eens de prins vertrokken, leek het weer een normale zaak, alhoewel... E.e.a. zal wel blijven hangen. Voor het koningshuis is dit het zoveelste gezichtsverlies. Uit een enquête van de KU Leuven van vóór het bekend worden van Laurent's betrokkenheid, bleek reeds dat nog amper de helft van de Vlamingen iets voelt voor de Saksen-Coburgers. Een nieuwe peiling dringt zich op, want dat percentage zal gegarandeerd nóg zakken. Eindelijk begint ook de modale Vlaming in te zien hoe overbodig een koningshuis geworden is in het jaar 2007. Bij de Walen blijkt de tendens in de tegenovergestelde richting te gaan. Volgens de Leuvense peiling zou toen nl 70% van onze zuiderburen Albert II en zijn gevolg wél geapprecieerd hebben, waaruit nog maar eens blijkt hoe noord en zuid verder uit elkaar groeien. Het hangt er natuurlijk allemaal van af hoe ge het bekijkt. Ondertussen hebben de Walen ontdekt dat het koningshuis een van hun laatste garanties is op het in stand houden van de transfers van noord naar zuid en is het voor hen dus een vulgaire centenkwestie geworden. Wat een verschil met 1951, toen een meerderheid van francofonen tegen Leopold III stemde en hem daarna via oproer en straatgeweld tot troonafstand dwong. Ook toen werd er met een democratische meerderheid geen rekening gehouden en moesten de Vlamingen de wil van de minderheid slikken. L'histoire se répète. Voor wie het Hasseltse proces ook geen goed heeft gedaan is voor Hasselt zelf, de stad in het algemeen en zijn Gerecht in het bijzonder. Limburg kreeg nu eens een proces dat tot de verbeelding sprak en waarop de halve wereldpers aanwezig was en dan wordt dat verknoeid door een te ijverige royalistische procureur Rubens. Het begon met de blunder waarop de man op TV onnodig liet zien dat hij vooraf al partij gekozen had en dus niet meer in staat bleek objectief te kunnen oordelen. Het werd daarna nóg erger toen hij, met het proces al begonnen, onder druk van - ja, van wie? - de prins toch maar holderdebolder liet overhoren, iets wat hij in zes jaren verzuimd had te doen. En dan nog dit: daar het Hasseltse justitiegebouw te klein was, werd het proces voor de gelegenheid gevoerd in het vroegere gouverneursgebouw. Daar bleek niet één computer voorhanden te zijn, waardoor de tussenvonnissen nog met de hand dienden geschreven te worden, zoals in "dezekens" tijd. De Limburgers moeten niet zeuren als blijkt dat daar straks weer moppen over verteld gaan worden!
Mijn verhaal van gisteren over de vriendjespolitiek die vooral bij de SP.a-rood een hoogtepunt bereikt, blijkt nog verre van volledig te zijn. Het ging dan ook voornamelijk over de meest bekende of in het oog springende feiten. Er is echter meer: In het blad Vacature over het arbeidsklimaat in ons Vlaamse land van een paar weken geleden, stonden o.m. ook de personeelskosten van de politieke partijen en de tewerkstelling in de verschillende kabinetten. De cijfers geven mij gelijk. SP.a/Spirit staat qua personeelskosten aan de leiding met méér dan 2,5 millioen euro, op de voet gevolgd door de CD&V en de VLD. Het Vlaams Belang heeft slechts voor 40.790 euro personeelskosten. Als men dan bedenkt dat deze laatste partij de grootste is in Vlaanderen, ziet men meteen dat de personeelskosten niet in verhouding staan tot het aantal stemmen dat een partij behaalt maar wel tot het aantal postjes dat ze heeft in de verschillende regeringen, raden en alles wat daarvan kan worden afgeleid. De socialisten geven dus zestig (60!) keer meer uit aan personeelskosten dan het VB ondanks het feit dat deze laatste partij heel wat meer stemmen haalt. Van geldverspilling gesproken! Anderzijds is het ook duidelijk dat het ook door deze manier van werken is dat de SP.a stemmen ronselt. M.a.w. ze "koopt" ze. Voor wat de tewerkstelling in de kabinetten betreft (ministers, staatssecretarissen én kabinetsmedewerkers samen), heeft de VLD er de meeste: 234 t.o.v. 212 voor de SP.a. Dit althans volgens het Vacatureblad waarover sprake. Ondertussen is er echter een reactie gekomen van de onvermijdelijke Rudy Aernoudt (de man van het anti-manifest), die zegt dat deze cijfers niet kloppen want dat - volgens hem - er momenteel 510 Vlaamse kabinetsmedewerkers zijn, i.pl.v. de door de partijen zelf opgegeven 289. Alleen al op het kabinet van Verhofstadt zitten (en staan) er momenteel 65. Dat bij de man die vroeger stelde dat hij het aantal ambtenaren drastisch zou verminderen. Juist het tegenovergestelde is gebeurd en dat niettegenstaande er daarvoor in 2001 een KB over gemaakt was én een BBB beslissing op Vlaams vlak. Op een leugen minder of meer komt het bij Verhofstadt niet meer op aan. En deze stond nu eens niet in zijn burgermanifesten!
De benoeming van Mme Laloy ("Mme Flauhaut" voor de tegenstrevers) tot gouverneuse van Waals-Brabant heeft nog maar eens aangetoond dat nepotisme en corruptie verre van verdwenen zijn uit onze politiek. Het is een verschijnsel van alle tijden en (bijna) alle partijen, maar bij ons is er toch één die er ver bovenuit steekt: de socialistische familie. Om het even bij het hoogste niveau te houden: alle SP.A-rood ministers in de huidige regering van Verhofstadt II zijn zoon/dochter van: Vanvelthoven, Tobback en Vandenbossche. Allemaal aan de macht gekomen dank zij papa. Het summum van "eigen zak eerst" werd evenwel bereikt toen ene Robert Stevaert zichzelf benoemde tot gouverneur van Limburg. Om dat te verwezenlijken werd zelfs de wet aangepast zodat de vigerende gouverneuse 5 jaar eerder mocht "beschikken". Nog een socialist die zichzelf een riante job gaf, was Luc Vandenbossche (vader van) die eerst het Copernicusplan lanceerde en er dan misbruik van maakte door zichzelf te benoemen tot directeur van de luchthaven van Zaventem, toen B.I.A.C., nu Brussels Airport geheten. Ingrid Lieten en Jannie Haeck werden respectievelijk hoofd van De Lijn en de NMBS dank zij de steun van bovengenoemde Stevaert voor de eerste van Johan Vande Lanotte voor de tweede, die bij hem toen kabinetschef was. Dat allemaal zonder enig vergelijkend exaam met mogelijke andere kandidaten. Margaretha Guidone, de met een Italiaan getrouwde Nederlandse die als Belgische huisvrouw van de kleine Tobback mocht opdraven op het milieucongres van Nairobi, was sympathisant van Groen! maar liet die partij vallen ("stelt niets voor", zei ze) als wederdienst voor de "zoon van" en zal waarschijnlijk op de SP.A-rood lijst komen bij de volgende verkiezingen. Straffer nog was wat Chantal Pauwels overkwam. Deze dame, gedurende zes jaar schepen voor Agalev/Groen! in Antwerpen, maar niet herkozen tijdens de laatste verkiezingen, dreigde in een zwart gat te vallen. Ze werd daaruit gered door niemand minder dan moeke Detiège, die haar de job van directeur communicatie aanbood bij het Ballet van Vlaanderen. Chantalleke liet meteen weten dat ze haar groene partijkaart vaarwel zou zeggen de dag nadat ze ophield schepen te zijn... Tenslotte is er nog een Sabine Steels, hartendief van de redder van Antwerpen. Zij heeft een job als adviseur bij het schepencollege gekregen, zodat men kan stellen dat het "onderlijfke" nu over een 24 uurservice beschikt. De les uit bovenstaande is duidelijk: ben je bereid uw principes over boord te gooien en te gaan voor het grote geld, sluit dan aan bij de SP.a-rood. Daar weet men wat goed is voor de mensen (dixit Stevaert)!
Terwijl de kranten hun bladzijden vullen met hopen nieuws en nonsens over het "prinselijk" kolderproces van Hasselt ("Join the navy and see the money"), gebeuren er in dit landje de laatste weken heel wat vreselijke zaken. Het is echt niet om er vrolijk van te worden.Heel wat van de criminele feiten die de laatste tijd zijn gebeurd zouden nl niet zijn voorgekomen als we hier een Justitie hadden die misdaden serieus strafte en die de gestrafte delinquenten even serieus in de gaten bleef houden.Men klaagt erover dat ons gerechtelijk apparaat overbelast is, maar heel processen zouden vermeden kunnen worden als men criminelen niet te vlug losliet, waarbij ze weer in hun misdadig patroon hervallen en opnieuw voor een rechtszaak zorgen. Het frappantste in dit geval is de zaak van een 68-jarige man, die zich gespecialiseerd heeft in kerkdiefstallen en die voor de zeventiende (17de!) keer voor de rechter moest verschijnen. Dergelijke mensen dienen geïnterneerd te worden en te blijven zodat men er geen nieuwe gerechtskosten meer voor moet maken. Dat geldt trouwens ook voor het drugverslaafd koppel dat in Lokeren hun kindje van zes weken letterlijk heeft laten creperen. Voor de moeder van 20 is er misschien nog een kans tot reïntegratie, maar voor die vader van dertig helemaal niet. De kerel is verslaafd aan heroïne en zat al zes jaar in de gevangenis voor drugsfeiten en diefstallen. Het koppel stond trouwens bekend als een "risico gezin". Men wist dus klaarblijkelijk wat er aan de hand was. Er zijn trouwens ook weer een paar misdaden gepleegd door mensen met penitentiair verlof. Een gangster, die al een straf van tien jaar had gekregen voor overvallen en met penitentiair verlof was, maakte van de gelegenheid gebruik om zijn vrouw, die hij N.B. in de gevangenis had gehuwd en waarbij hij een kind had, de keel over te snijden. Een andere penitentiaire verlofganger was sinds begin november spoorloos en werd door de politie van Tienen gepakt nadat hij met een gestolen wagen op de vlucht sloeg en een flitspaal ramde. In de compleet stuk gereden wagen lag inbrekersmateriaal zodat men er vanuit kan gaan dat hij heel die tijd van inbraak en roof geleefd heeft. De doodrijder, die in Bitsingen een vrouw van 32 en haar zoontje van 4 aanreed, waarbij de vrouw het leven liet, bleek "onder invloed" te zijn. Hij was al driemaal veroordeeld en telkens zijn rijbewijs afgepakt en reed nu dus zonder rijbewijs en zonder verzekering. Men is ondertussen ook nog op zoek naar een gedetineerde uit het Henegouwse Saint-Ghislain, die een enkelband kreeg maar nu verdwenen lijkt. Hopelijk vinden ze hem alvorens er weer andere slachtoffers vallen. Vorige week vrijdag sloegen ramkrakers toe in een computerwinkel in Kruibeke. Terwijl de plaatselijke politie daar nog vaststellingen maakte, sloeg dezelfde bende opnieuw toe, nu in een apotheek, in dezelfde straat! De boeven lachen er gewoon mee: ze nemen een risico en als het verkeerd gaat lopen ze in de kortste keren weer op vrije voeten... --- Ik zou zo nog een tijdje door kunnen gaan. Het volstaat om de krant open te slaan en wat verder te lezen dat de pulp over prins Laurent en zijn roeiers. Elke dag opnieuw gebeuren er misdaden die hadden kunnen vermeden worden als men er eens serieus tegen optrad. Recidivisten, mensen die in herhaling vallen, zouden geen strafvermindering mogen krijgen en alvorens men iemand los laat, penitentiair verlof, enkelband of wat ook, zou men er zich van moeten vergewissen of het risico niet te groot is. Dat gebeurt nu blijkbaar niet of veel te weinig. De manier waarop criminelen hier gekoesterd worden is zonder meer misdadig. Ge zult er maar het slachtoffer van worden...
Door heel de mediaheisa en de volkscommotie rond wat sommigen "het proces van de eeuw" durven noemen (en daarmee bedoelen ze de fraude bij de marine), gaan er heel wat andere politieke gebeurtenissen bijna onopgemerkt voorbij. Wie daarbij de sleutelrol speelt is holle bolle Flauhaut, sinds 1995 federaal minister, sinds 1999 grote baas van defensie. Terwijl de meute zich verkijkt op de esbattementen van prins Laurent, hoopt hij dat het proces hem van nut zal zijn voor de verdere afbraak van de Vlaamse aanwezigheid in de top van de zeemacht. Als dat lukt, zijn alle stafchefs én francofonen én vriendjes van Flahaut. Maar er is nog meer. Zopas is er een nieuwe gouverneur benoemd voor Waals Brabant. Het is een gouverneuse geworden en ze heet Marie-José Laloy. Dat zegt de meesten onder ons waarschijnlijk niet veel, maar die Marie-José is "toevallig" de partner ofte levensgezellin van onze minister van landsverdediging. Moet dat toch weer lukken! Ze werd ingezworen door de Waalse minister-president en dat is ook - weeral toevallig natuurlijk - niemand minder dan Elio di Rupo, in zijn vrije tijd ook hoofdman van de Waalse PS, vriend en baas van dezelfde Flahaut. "Rupetta", zoals hij wel eens genoemd wordt door zijn Waalse tegenstanders, zei dat "vervrouwelijking en verjonging" (N.B. Madame Laloy is 56!) " tekenen zijn van vitaliteit". Ge moet er maar op komen. Bijna twaalf jaar aan de macht heeft echter ook bij Flahaut zijn sporen nagelaten. Bij de pas gehouden verkiezingen voor de provincieraden vloog de P.S. in Waals-Brabant naar de oppositie en "Madame Flahaut", zoals ze ook wel eens genoemd wordt, verloor met de P.S. vier zetels in Waver waar ze opkwam voor de gemeente en had gehoopt eerste schepen te worden. De benoeming tot gouverneuse wordt dan ook gezien als een soort compensatie (waar moeten socialisten anders hun geld vandaan halen?) en - om de cirkel rond te maken - kreeg ook de MR een troostprijs: het gouverneursambt in Namen, waar de P.S. ook al de burgemeestersjerp verspeelde. Dat gouverneurschap ging naar de 41-jarige Denis Mathen, waarbij men dus wél met recht over verjonging kan spreken. Flahaut had voor het postje van gouverneur van Waals-Brabant trouwens nog een tweede kaart achter de hand: Jean-Michel Flahaut, neef van! Wie zei daar weer dat macht leidt tot corruptie?
