1983 1 januari : In het kader van het
Sigmaplan zijn de laatste werken uitgevoerd aan
de Zennedijken tussen Hombeek en
Leest. Er zijn nu prachtige fiets- en
wandelpaden op de dijken aangelegd.
(KH)
1983 6 januari De Mechelse Week :
Jeugdvoetbal V.V.Leest bouwt
aan zijn toekomst
Wanneer
men in het Mechelse spreekt van V.V. Leest, dan denkt praktisch iedereen
onmiddellijk aan een club met een overvloed aan gekochte spelers.
Toch wordt er, zoals bleek uit een gesprek dat we hadden met voorzitter Gust
Emmeregs, wel degelijk aan een intense jeugdwerking gedaan.
De
huidige Leestse voetbalploeg begon in officiële competitie in het seizoen
74-75.
Men
startte toen ook met kadetten en scholieren.
Deze jongeren werden getraind door Sylvain Teughels en enkele maanden later ook
door Neel Schoeters.
Enkele
jaren nadien richtte men tevens een junioresploeg en een miniemenploeg op en
tot slot werd deze reeks in het seizoen 79-80 nog aangevuld met een
pre-miniemenelftal.
Uiteraard kwam er ook een uitbreiding van het trainersbestand met Marc
Spoelders en Frans Fierens. In Leest is men deze trainers van het eerste uur
trouwens zeer dankbaar vermits zij zich praktisch volledig belangloos hebben
ingezet voor de Leestse jeugd met een aanstekelijk werkend enthousiasme.
De
huidige trainers van de jeugdploegen zijn F. Neefs, F. Pepermans en H.
Cauwenbergh (foto). Alle drie deze personen zijn oud-spelers
van V.V.Leest, die tijdens hun actieve carrière als speler bewezen een gedegen
technische voetbalkennis te bezitten.
Deze
trainers krijgen weliswaar een vergoeding voor hun activiteiten, maar het dient
beklemtoond te worden dat dit niet meer is dan een vergoeding voor hun
onkosten.
Op
dit ogenblik beschikt men over een twintigtal pre-miniemen en miniemen,
ongeveer vijftien kadetten en een twintigtal juniores.
Een
scholierenploeg kon dit jaar niet worden ingeschreven bij gebrek aan voldoende
spelers. Al deze ploegen komen uit in de officiële jeugdcompetities van de
KBVB.
De
miniemen bekleden momenteel de 1ste plaats in hun reeks, preminiemen
en kadetten de 3de en de juniores tenslotte bekleden de 7de
plaats.
Men
kan dus zeer zeker spreken van meer dan behoorlijke resultaten.
Toch beschouwt men die uitslagen niet als een doel op zich.
Uiteraard zijn deze belangrijk als aanmoediging voor spelers en trainer, maar
uiteindelijk is het de bedoeling om beloftevolle elementen te kneden en te
vervolmaken zodat zij na verloop van tijd als versterking in het eerste elftal
kunnen gedropt worden.
Hierdoor
komen we op een enigszins delikaat punt. Zoals we bij de aanhef van dit artikel
reeds lieten doorschemeren, spelen er momenteel bitter weinig eigen spelers in
het 1ste elftal. Enkel Ludo Goossens kan als een typisch resultaat
van de eigen jeugdwerking worden beschouwd. Men kan zich dan ook afvragen wat
tot nog toe het nut is geweest van zeven jaren jeugdbeleid, vermits de
doorstroming naar het 1ste elftal er blijkbaar niet schijnt te zijn.
Geconfronteerd
met deze vraag, gaf Gust Emmeregs volmondig toe dat het 1ste elftal
op dit moment veeleer lijkt op een vreemdelingenlegioen. Toch moet men dit
volgens Gust begrijpen in het licht van de opvattingen die leven bij de club.
V.V.Leest,
dat uitkomt in 2de provinciale, is duidelijk een ploeg met ambitie.
Na
de promovering, vorig seizoen, was men dan ook de mening toegedaan dat er
versterking van buiten uit moest komen. Immers, om in de harde competitie in 2de
provinciale aan bod te komen moet men kunnen steunen op spelers met een rijke
ervaring (vandaar ook de aanwerving van spelers als Selleslagh en Schöning).
Dit
wil echter niet zeggen dat de jeugd volledig buiten spel wordt gezet.
Immers,
men beschikt wel degelijk over beloftevolle jongeren zoals Wilfried Piscador
(dit jaar geremd door een arbeidsongeval), G. De Prins, J. Coeckelberg, B.
Hellemans, P. Huys en nog enkele anderen. Men meent echter dat zij voorlopig
nog iets te licht uitvallen om met enige kans op succes als titularis te worden
opgesteld in het eerste elftal.
Deze
jongeren zullen dus enige jaren geduld moeten oefenen maar men hoopt ten
stelligste binnen afzienbare tijd een ploeg te kunnen vormen die in hoofdzaak
is samengesteld uit spelers die de eigen jeugdreeksen hebben doorlopen.
Uiteraard
veroorzaakt een en ander soms misnoegdheid bij een beloftevol element, dat zich
gebarreerd voelt door de aankoop van een bepaalde speler.
De Leestse voorzitter geeft dan ook de raad aan alle jeugdvoetballers
voeldoende wilskracht en doorzettingsvermogen te tonen, en zich niet te laten
ontmoedigen, vermits men zeer zeker van plan is de eigen jongeren kansen te
geven.
Op
organisatorisch vlak dient eerst en vooral opgemerkt te worden dat bij Leest,
dit in tegenstelling tot vele andere ploegen, geen jeugdbestuur werkzaam is.
Alle activiteiten worden geleid door het hoofdbestuur.
De reden hiervoor is dat men bij de stichting van de club enigszins bevreesd
was voor dergelijke splitsing omdat dit vrij gemakkelijk kan leiden tot
nutteloze discussies waardoor er veeleer tegenwerking in plaats van
samenwerking zou ontstaan.
Verder
dient elke jeugdspeler bij aanvang van het seizoen een lidgeld te betalen van
50 frank. In ruil hiervoor hebben zij gratis toegang tot de thuiswedstrijden
van alle Leestse ploegen. Ook krijgt elke aangesloten speler een volledige
uitrusting ter beschikking en geeft de club ook een reductie bij de aankoop van
voetbalschoenen.
Naast
alle activiteiten op voetbalgebied, probeert men ook door andere organisaties
de banden met de club te versterken.
Bovenaan
deze activiteiten staat voorzeker het jaarlijks kerstfeest, waar aan alle
jeugdspelers en ouders een kerstdiner wordt aangeboden. Voor de voetballers is
dit zelfs volledig gratis.
Tevens ontvangt iedere speler een geschenk van de club.
Tot
slot nog een woordje over de publieke belangstelling. Zeer tot genoegen van de
Leestse bestuurders stelt men vast dat de jeugdploegen vrij veel toeschouwers
aantrekken, vooral dan wat betreft miniemen en kadetten.
Zoals
dus blijkt wordt er in Leest heel wat aandacht besteed aan de jeugd en wanneer
men verder blijft werken met hetzelfde enthousiasme, zal ook de doorstroming
naar het 1ste elftal, het uiteindelijke doel van de jeugdpolitiek
bij elke club, niet langer een wens blijven.
vanaf 19 uur ten huizet Seel bij Tony Baarendse, Juniorslaan 114
Worstenbrood en appelbollen.
Inschrijvingen bij Karel Mertens,
Tony Baarendse of Toon Sneyers.
1983 8 januari : Zangertjes van de Vrije Basis- en Kleuterschool op stratentocht.
De sterzangertjes van de Vrije
Basis- en Kleuterschool haalden 20.000 fr. op.
(Schoolkrant)
Het
zingen van kinderen van deur tot deur is een mooie traditie. Oorspronkelijk was
het geld dat dan opgehaald werd voor de missies. Stilaan ging dit laatste
verloren en nu is dit Driekoningen zingen een eigen winstgevend spel
geworden.
Onze
school, die een katholieke opvoedingsgemeenschap is, wil de kinderen opnieuw
motiveren het geld dat zij krijgen te geven aan minder fortuinlijke kinderen.
Het
P.M.K. (pauselijk missiewerk voor kinderen) lanceerde een actie : opdat alle
kinderen in vrede mogen leven. Wij steunen dit prachtig initiatief.
Daarom
zullen op zaterdag 8 januari e.k. kinderen van onze school in groep bij U
aanbellen en zingen. Er komt slechts één groep bij U aanbellen en zingen. Er
komt slechts één groep met één offerdoos met een duidelijk kenteken P.M.K.
Onnodig
deze week muntjes te verzamelen om de kinderen te geven, het mag ditmaal een
bankbiljet zijn. Onze kinderen en heel veel andere kinderen zullen er U zeer
dankbaar om zijn.
Aansluitend
op deze actie is er een eucharistieviering in de kerk om 19u15, waar al het
opgehaalde geld zal geofferd worden en waarop wij U vriendelijk uitnodigen.
Bij voorbaat dank voor uw medewerking.
Het schoolcomité en de leerkrachten.
(Folder)
Fotos :
-Harry
Cauwenbergh één van de jeugdtrainers van V.V. Leest.
-Een
groepje leerlingen van de Vrije Kleuter- en Basisschool tijdens hun ronde in de
Hertstraat.
Van
links naar rechts : Juul De Smet, Modest Van Steenwinkel, Mevrouw Lamberts,
Pastoor
Lornoy, Juul Geens en Fons Verbruggen.
1983 Januarinummer De Band Leestenaars treden zo uit de oude doos.
In deze rubriek van Meester Stan
Huysmans publiceerde hij opstellen van zijn oud-leerlingen.
In januari was dit Een walvis te Mechelen vanAchiel De Nijndie dit
neerpende op 25 november 1952 :
We
vertrokken donderdagmorgen om negen. Ge kunt wel begrijpen wat een vreugde er
was aan de autobus, iedereen wilde voor een raampje zitten. Op de duur geraakte
ik ook binnen en nam plaats voor een raam.
Eindelijk
vertrokken we. Doch het duurde niet lang of we waren reeds te Mechelen. We zetten
ons in rij en gingen naar de plaats waar het reuzedier lag. Iedereen zette
grote ogen op, een man gaf door een luidspreker uitleg over die walvis :
Mevrouw HOROY.
Het
dier woog zo zwaar als 80 tot 100 ossen, t.t.z. 60.000 kg en had een lengte van
23 m, een omtrek van 25 m en een hart dat 310 kg woog. Er hingen plaatjes te
lezen waarop zoal het belangrijkste opstond. Dit reusachtig dier had een 6 m
lange muil en een tong van 1.800 kg. Ik kocht een boekje over de beschrijving
van die walvis. Zulk dier is bij zijn geboorte 6 m en weegt al 1.800 kg. Het
dier wordt per dag 4 cmlanger en weegt
100 kg per dag zwaarder. Mevrouw Horoy werd aan de Noorse kust Horoy gevangen
door Deense zeelieden.
Ik
zag tegenover zon reuzedier van 60 ton een dwergspitsmuis van 3 gram. Ja, dat
was geen klein verschil.
Van
de walvis gingen we naar de O.L.Vrouwkerk van Hanswijk, waar we verschillende
meesterstukken zagen van grote meesters in het schilderen en beeldhouwen. We
brachten ook een bezoek aan het miraculeluze beeld van O.L.V.
Vandaar
gingen we naar de hoofdkerk van ons bisdom, de kerk van St. Rombouts, waarvan
we de gekleurde glasramen bewonderden, uit het leven van kardinaal Mercier en
van enkele heiligen. Ook het praalgraf van kardinaal Mercier hebben we bezocht.
Van
die kerk gingen we naar het gerechtshof. Dit gebouw was vroeger één van de
paleizen van Margarethavan Oostenrijk
en de verblijfplaats van Keizer Karel tot hij 15 jaar oud was en meerderjarig
en keizer werd. Dit paleis is gebouwd in Renaissance-stijl. We gingen ook
binnen eens zien. Daarna reden we naar huis.
Echt,
het was wel een schoon en leerrijk uitstapje.
Als extraatje voegde meester Huysmans er
nog wat persoonlijke zaken van de auteur aan toe :
De
schrijver DE NIJN ACHIEL A.J. :
-tijdens
het schooljaar 1952-53 leerling in het zevende leerjaar.
-geboren
te Mechelen op 11 januari 1941.
-zoon
van De Nijn Frans en Selleslagh Maria Clemence, Dorpstraat 41.
-draaier
(metaal), gehuwd met Seymens Rozette (Westerlo) en wonende Vinkstraat 45
-twee
kinderen.
-hobbys
: fietsen, voetbal, alternatieve energie experimenten.
Waren
zijn medeleerlingen in het 7de leerjaar : Boey Frans, De Kock Frans,
Emmeregs August, Jacobs Edmond, Lauwers Roger, Leemans Rene, Somers Marcel,
Verschuren Henri (+).
Ook
deze leerlingen hebben toen, ieder naar zijn eigen aard, smaak, vlijt en kunnen
een verslag gemaakt over : Een walvis te Mechelen.
Gelukkige
tijd van toen !
Nog een woordje over de walvis, door
Achiel De Nijn Mevrouw Horoy genoemd. Het betrof hier een Balaenoptera Physalus,
een gewone vinvis die tot de suborde van de baleinwalvissen behoort. Het
zoogdier werd op 18 september 1951 gevangen bij Kaap Haroy, Lofodden, aan de
Noorse kust. Na verwijdering van de ingewanden werd het kadaver ingespoten met
duizenden liters formaline, teneinde bederf tegen te gaan.De vinvis deed zijn ronde door Nederland,
toevallig simultaan met een kleiner exemplaar Jonas genaamd, dat op 11
september opgevist was, eveneens door Noorse vissers. Mevrouw Horoy ging van
Amsterdam naar Den Haag, Leiden, Utrecht en Gouda waarna België, waaronder
Mechelen, werd aangedaan.
(Tentoonstelling van de walvis Jonas
oktober 52 te Rotterdam, door dr. A.B.Van Deinse)
1983 -Inhuldiging burgemeester Ramaekers te
Heffen
De vlaggendrager in
het midden is een Leestenaar : Herman Verhoeven (°Leest 18 juni 1942, +Mechelen
27 februari 2002)
1983 Het bestuur
van de Kon. Fanf. St.-Cecilia werd uitgebreid. De organisatie werd zo groot en dan moet er wel personeel aangenomen
worden. In onze vereniging gaat het dus nog beter dan in vele andere bedrijven
! De administratieve secretaris wordt Johan VANDEPUTTE, Vinkstraat 58 te Leest.
Hij zal zich bezighouden met de registratie van de
muzikanten en de leden (ledenlijsten, ledenbeweging, ), met de correspondentie
i.v.m. optredens, met het bijhouden van de planning van de optredens en de
organisaties, het aanleggen van een archief met krantenknipsels, verslagen, (Van Toeters en Trompetten, december 1982)
Dat jaar stuitten we
in het Heimatblad van Leest, De Band, op prachtig proza dat niet altijd
chronologisch kan geplaatst worden, maar de bijdragen van Frans Teughels, Guido
Hellemans, Toon Lamberts e.a. zijn te mooi om ze niet in deze Kronieken te
publiceren.
Zo vormden de
opstelletjes van enkele van zijn vroegere leerlingen voor meester Huysmanseen aanleiding om zijn ex-pupillen op te
zoeken en zijn bevindingen neer te pennen in zijn rubriek Leestenaars treden
zo uit de oude doos. Ook dit wordt integraal weergegeven.
Ik heb al deze
gegevens geplaatst onder de datum van publicatie.
Vanaf dit jaar heb
ik ook enkele brieven, gepubliceerd in het Milac-blad, van Leestse
soldaat-miliciens weerhouden. Dit om de hedendaagse jeugd een idee te geven van
wat de dienstplicht inhield en hoe de jongeren er toen tegenaan keken.
Tot 1909 bestond het
Belgisch Leger uit vrijwilligers en lotelingen, de conscriptie. In 1909 werd de
dienstplicht voor één zoon per gezin ingevoerd, op 30 augustus 1913 de algemene
dienstplicht.
Na de Tweede
Wereldoorlog vervulden vele dienstplichtigen hun legerdienst bij de Belgische
strijdkrachten in Duitsland. Om de dienstplichtige soldaten te ondersteunen had
onder andere de Katholieke beweging het sociaal netwerk Milac uitgebouwd.
Vanaf 1963 konden
gewetensbezwaarden een burgerdienst vervullen.
In 1994 werd de
dienstplicht onder minister Leo DELCROIX opgeschort en werden er geen
dienstplichtigen meer opgeroepen. Op 5 februari 1995 zwaaiden de laatste
dienstplichtigen af.