Inhoud blog
  • Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    Kronieken van Leest
    bij Mechelen
    14-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

    1978 – 23 januari : Baron Empain ontvoerd

     

    Nabij zijn woning in Parijs werd de 40-jarige Belgische baron Empain ontvoerd.

    Baron Empain stond aan het hoofd van een industrieel financieel imperium dat 150 bedrijven omvatte en 150.000 mensen tewerkstelde in verschillende landen.

    De ontvoerders vroegen een losgeld van 250 miljoen Belgische franken. 63 dagen later kwam de baron vrij. De ontvoerders werden gesnapt bij de overhandiging van het losgeld en streng veroordeeld.

     

    Op het kerkhof van Leest bevindt zich het indrukwekkende grafmonument van de familie Empain. Het graf ligt er nu verlaten bij : de Empains vergaten Leest, Mechelen en vooral hun jarenlange thuisbasis Battel.

     

    De ontvoerde baron Eduard-Jean Empain werd op 7 oktober 1937 in Boedapest  geboren. Zijn moeder was een sterdanseres van de Ziegfield Folies. Hij was de achterkleinzoon van de beroemde ingenieur Edouard Empain, die voor het familiefortuin had gezorgd.

    Nog vele Mechelaars zullen zich het kasteel in Battel herinneren waar de familie Empain tot in de tweede wereldoorlog verbleef. De kasteelheer bezat ook een  prachtig  stoomjacht, dat soms in de Leuvensevaart vlak voor het kasteel aanmeerde.

    Vandaag is van deze oude glorie niets meer overgebleven. Er rest nog slechts de            “Empainlaan” in Battel en de monumentale grafkelder op het kerkhof van Leest waar de familieleden werden begraven.

    De relaties tussen de bewoners van het kasteel en de pastoors van Battel is altijd erg goed geweest : ze kwamen door de jaren heen veel op het kasteel, niet in het minst om er de goede wijnen te proeven. Een kink in de kabel kwam er toen Madame Denis (geboren Marie Louise Empain, gehuwd met generaal Denis) verbolgen raakte op de Battelse pastoor Spanhogen, omdat deze de bloemenkransen van de Empains, bij het graf van de gesneuvelden, te vlug had weggegooid. Van toen af ging ze naar Leest ter kerke !

    En haar pachters moesten mee. Elke eerste zondag werd de lijst van de overleden    
    parochianen voorgelezen in de hoogmis. Ze verbood de pastoor van Battel nog langer de Empains daarin voor te lezen. Dat moest ook te Leest gebeuren !

    (‘De Mechelse Week’, 16/12/1982)

    Hoe lang deze situatie heeft geduurd is ons niet bekend. Het enige dat de hedendaagse Leestenaar nog met de Empains associeert is de grafkelder op het kerkhof.

    Op 11 maart 1937 bracht de Gemeenteraad gunstig advies uit m.b.t. een verzoek en een gift van Juffrouw Florence Félicité Empain (een zus van Marie-Louise) van 8.000 frank in titels. Ze stelde volgende voorwaarden : “jaarlijks vijf missen moeten worden gezongen tot intentie der familie Empain en het praalgraf diende te worden onderhouden.” Pieter Spruyt stond in voor het onderhoud.

    Mijn grootvader Jan-Baptist Mees (°Leest 23/9/1902, +Leuven 22/9/1979),  vertelde me ooit dat er bij elke Empain die te Leest begraven werd, aan de bevolking na de begrafenismis, grote broden werden uitgedeeld door de pastoor of door de familie van de overledene. Die brooduitdeling was een tijdlang mode maar meestal werden kleine broden bedeeld.   

    In “Victoire Van Nuffel, kampioene en feministe”, gepubliceerd in ’t Ridderke  nr.3 van 2006 beschreef Geert Clerbout de ervaringen van deze wielerkampioene, die nog een tijdje te Leest woonachtig was, met de familie Empain :

    “...Jarenlang heeft ze in Battel arbeid verricht op het buitenverblijf van de familie Empain. Die familie verwierf aanzien aan het eind van de 19e en het begin van de 20ste eeuw door de aanleg van spoorwegen, metro’s en tramlijnen in het  buitenland. Bovendien werd de ‘Banque Empain’ opgericht en stichtte de baron  in Egypte de visionaire stad Heliopolis. Tijdens de Eerste Wereldoorlog riep  Empain het Nationaal Comiteit voor Hulp en Voedingsmiddelen in het leven. Aangezien baron Edouard Empain door al deze projecten meer in het buitenland resideerde dan thuis, woonden voornamelijk zijn moeder en twee zussen op het kasteel. Zeker zijn jongste zus Louise Empain, die getrouwd was met generaal Denis, zwaaide er de plak. Twee keer is Louise Empain, in de volksmond beter bekend als “madame Denis” naar een wielerwedstrijd komen kijken, om  Victoire aan het werk te zien, maar toch was hun relatie allesbehalve goed te noemen. Louise Empain was een echte aristocrate die neerkeek op het  gepeupel en ondanks het feit dat ze in Battel woonde, vasthield aan de Franse taal. Ze verwachtte respect van de Battelse burgers voor haar status en wanneer ze dat niet, of niet voldoende, kreeg, strafte ze de mensen. Arbeiders die weigerden om hun diensten te verlenen aan de Empains werden onmiddellijk uit hun huis gezet.

    Het is door toedoen van deze vrouw dat Victoria Van Nuffel Vlaamsgezind is  geworden. Toen Victoire en Louise ooit een gesprek voerden over de taalproblemen tijdens de Eerste Wereldoorlog, waardoor vele Vlaamse boerenjongens de dood vonden in de Westhoek, stelde mevrouw Empain dat “die plattebokken wel Frans verstonden als ze maar genoeg werden gestraft”.  Op dat ogenblik is er iets in Van Nuffel geknakt. Het is ook in die periode dat  ze haar geloof in de kerk verloor. Empain heeft op zijn eentje de bouw van de kerk van Battel gefinancierd, maar Victoire zag wat er achter de schermen gebeurde. De baron liet de Battelse huizen van zijn werkvolk in groen en wit  schilderen, hij liet het kanaal verbreden om met zijn stoomboot tot aan zijn huis te kunnen varen. Iedereen kon zien hoe rijk de familie Empain was. Stelen van de armen en via de kerk een aalmoes teruggeven. Ze had genoeg van al die hypocrisie.

    Ooit was er een tijd dat ze met de fiets naar Scherpenheuvel reed. Van haar moeder kreeg ze 20 frank mee, om onderweg iets te drinken. Drinken deed ze  echter niet. Ze verkoos door te rijden en al haar centen in Scherpenheuvel in het offerblok te werpen, omdat ze geloofde in wat ze zag. Een geloof dat tijdens haar arbeidsperiode bij de familie Empain stilletjesaan is vervaagd en tenslotte is verdwenen.

    Toen Victoire Van Nuffel naar Parijs verhuisde, kreeg ze van Louise Empain een papier mee dat haar gratis en onbeperkte toegang verleende tot de Parijse  metro. Het was Edouard Empain die de ondergrondse van de Franse hoofdstad  nagenoeg helemaal op zijn eentje heeft bekostigd. Nooit heeft Van Nuffel gebruik gemaakt van het papier, uit principe. Ook op de uitnodiging van ‘madame Denis’  om met haar naar Egypte op vakantie te gaan, is ze nooit ingegaan...”

     

    Het grafmonument van de familie Empain fungeerde in de Eerste Wereldoorlog ook tijdelijk als schuilplaats voor de weerstander en spion August Ph. Jacobs (zie ook 2/2/1955 : “Doodsbedreigingen voor de secretaris’.)

    Anselms Jédrie (J.A. Huysmans) in zijn stukje ‘Onvergetelijks’ (De Band van april 1981)  en in zijn sappig proza : “…In de zomer 1915 vond ons moeder op ’n morgen een onder de deur geschoven open brief van onze vader, waarin zijn foto als convooibegeleider aan het front, en een geheel vol geschreven blad, met aanmoedigingen voor ons allen, en de hoop dat alles weer gauw goed zou zijn…Dat was een ontroerende geruststelling voor ons…Op een avond, wat daarna, werd er op de achterdeur getokt, en daar komt Gust van den Ossenboer (noot: August Jacobs) binnen, ook een ondergedoken stijder, en zegt : ‘Toorke, ik ben het die u daar laatst die brief van uwen Jan gebracht heb, als ge soms iets wil terugschrijven zal ik dat morgen komen afhalen, van af en naar het front, worden hier en daar brieven en foto’s van vaders en zonen, langs Holland overgesmikkeld, maar zorg dat gij mij nergens vernoemt. Gij hebt geluk, want al maanden weten wij reeds dat mijn broer Louis te Londerzeel is gesneuveld…’

    Jaren achter dien oorlog, heeft Gust eens aan moeder verteld dat hij die open brieven door mijn broer Frans en Frans Boonen, ook uit de Kouter, toegespeeld kreeg, langs een geheime inlichtingsdienst, en hij herinnerde lachend haar schrijven naar vader : hoe blij zij was te kunnen melden dat hij een zoontje had bijgekregen : Constant !...en zij ook had gevraagd welke mengeling zij moest bereiden om zelf limonade te fabriceren !...

    Bij het lezen van die brieven zei Gust, wist ik in mijn schuilplaats (noot : de grafkelder van de Empains) mij met de frontmannen en hun thuis wat verbonden. Toen wist nog maar één vriend mij levend begraven, grinnikte Gust, mijn zusters en broer vermoedden ’t zelfs niet…    

    Dore van Vleeskens, ’n buur uit onze straat, hovenier op het kasteel Empain te Battel, en onderhoudsman van hun graftombe alhier, die had mij daarvan een deursleutel bezorgd…

    Op een niet heel duistere avond waag ik mij toch uit den grafkelder, om langs den pastorijtuin, door het achterpoortje het veld te bereiken, en eens naar huis te gaan om wat nieuws…Na genoegzaam uitkijken stap ik buiten, en zag daarginds, toch mij gezien, door pastoor Beukelaers ‘huishoudster, plots buitengekomen uit de sacristie, die even verschrikt stopt, en dan gejaagd naar de pastorij rent…Twee dagen nadien bereik ik, nu ongehinderd, de pastorijtuin, en eensklaps roept de spiedende wat bange juffrouw van achter een heester mij toe : ‘Och Gust, zijt gij het Gust ?...’  - ‘Ssst…stiller,’ vermaan ik en ze fluistert : ‘Kom jongen, onze pastoor is niet thuis, kom iets eten en drinken, ocharme’… en de juffrouw vertelde mij haar sacristie-avontuur : ‘Ik was,’ zei ze, ‘in de kerk nog wat bloemen gaan schikken en toen ik buitenkwam zag ik een man uit dien grafkelder komen, en ik stamelde : och God, och God…en herhaalde dit nog binnenshuis en de pastoor vraagt : ‘Gij hebt toch zeker geen spook gezien ?’ ‘Neen, maar daar kwam een man uit de tombe van Empain, echt gezien !...’ ‘Emma ! Houd dat voor u, en zwijg er ook stillekens over tegen anderen !’ zei de pastoor. Maar ik bedacht, ik wil er meer van weten !...’

    Alzo, zei Gust, ben ik meermaals daar goed onthaald…’ “

     

    August Jacobs hoorde tot de spionagegroep van de uit Heffen afkomstige Arthur Hofmans. Toen deze laatste uit de gevangenis ontsnapt was zocht hij August Jacobs op in Leest en samen hielden ze zich drie dagen schuil in de graftombe van de familie Empain.

    (“Spioneren voor vorst en vaderland,” ‘t Ridderke nr.1 januarie-maart 2009)

     

     

    Foto’s :

    -Op de begraafplaats te Leest bevindt zich het indrukwekkend grafmonument van de Empains. Marie-Louise Empain, weduwe Denis, werd daar als honderdjarige in 1971 egraven.

    -Edouard Empain, de stichter van het imperium.

    -Het kasteel van de familie Empain in Battel. In 1941 werd het verkocht aan Boel-Temse. Daarna kwam het onder sekwester en werd verkocht en samen met de tuinen met de grond gelijk gemaakt.  

    -De stoomboot van baron Edouard Empain. Hij liet de Leuvense vaart ter hoogte van Battel verbreden om met zijn schip tot aan het kasteel te kunnen varen.  

    -Victoire Van Nuffel als kampioene van België.











    14-10-2012 om 12:48 geschreven door Marcel Van Hoof

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (3 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    12-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

    Vervolg Fons Hellemans – foto’s onderaan.

     

     

                Fons was bevriend met de uit de Rupelstreek afkomstige maar in de

                Winkelstraat wonende auteur Piet Van Aken. Hij leverde er jarenlang brood.

                Ook die schrijver deed zijn duit in het zakje :

     

     

                Geachte familie

     

                Wie ook ons lot moge bestieren, het kent al te vaak een merkwaardig verloop :

                mensen als Alfons zouden niet zo ontijdig van ons mogen worden weggerukt.

                Hij behoorde tot de zeldzamen die hun goedheid niet berekend uitstallen

                maar ze dag aan dag onbewust uitdragen, als een onvervreemdbaar deel van

                zichzelf.

                Ik ben er nog steeds trots op dat hij me toegestaan heeft deze weinige jaren tot

                zijn goede vrienden te mogen behoren.

     

                         Piet Van Aken.

     

    Piet Van Aken (zie ook : 3 mei 1984)

    Was afkomstig uit de Rupelstreek (°Terhagen 15/2/1920, +Antwerpen 3/5/1984) en toen hij in Mechelen school liep kreeg hij les van o.a. Filip De Pillecyn, die zijn schrijfstijl zou beïnvloeden. Van Aken was schrijver van vooral sociaal geëngageerde romans, die hoofdzakelijk gesitueerd  zijn in zijn geboortestreek. Zij bekendste werk is de novelle de" Klinkaart" waarin hij op naturalistische wijze de ontnuchtering en ontluistering van een kinderziel door mensonterende sociale toestanden in een fabriek omschrijft.

    Piet Van Aken woonde een vijftiental jaren te Leest (Winkelstraat, aan de grens met Hombeek) waar hij vier boeken  (‘Dood Getij’, ‘De Hoogtewerkers’, ‘De Blinde Spiegel’ en ‘De Goddemaers’) schreef.

    Aan zijn vriend Fons Hellemans, die hij in de bakkerij ooit hielp, droeg hij ‘in memoriam’ zijn boek ‘Dood Getij’ op.

     

    (Fons Hellemans : zie ook 13/9/1966 bij de officiële opening van zijn hernieuwde bakkerij.)

     

     

    1978 – Zaterdag 14 januari : Tweede Grote Sportdansavond met Disco-Bar

                In zaal Sint Cecilia bij Mille Van Steen ging ten voordele van de wielrenner

                Karel De Prins de “Tweede Grote Sportdansavond” door met

                muzikale begeleiding van de disco-bar Electro Vero’s Drive In Discotheek.

                Karel De Prins was actief bij de liefhebbers.

     

     

    1978 – 18 januari – Gazet van Mechelen :

                            

                                   Ontruiming begraafplaatsen Leest en Walem

     

                “Door het college van burgemeester en schepenen van Mechelen wordt de

                bevolking ter kennis gebracht dat ingevolge een besluit van het college op de

                begraafplaats van Leest zal overgegaan worden tot de ontruiming van graven

                van de personen overleden tussen 1917 en 1953.

                Betreft 26 niet-gekochte gronden waarvan de grafzerken genummerd werden van

                366 tot 399.

                Deze graven worden ontruimd van 6 maart 1978 af.

                De belanghebbenden die dit wensen kunnen de grafzerken geplaatst op deze

                graven afhalen van 23 januari e.k. tot en met 3 maart 1978.

                De zerken welke niet werden afgehaald na 6 maart worden eigendom van de

                stad Mechelen...”

     

    Foto’s :

    -De grafrede werd uitgesproken door César Apers.

    -Piet Van Aken

    -Handgeschreven medeleven van Piet Van Aken.(Origineel Amelie Portael).

     

     







    12-10-2012 om 16:09 geschreven door Marcel Van Hoof

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

    1978 – 12 januari : Bakker Fons Hellemans verongelukt.

                Alfons Maria Jozef Hendrik Hellemans, zoon van meester Alfons Hellemans en

                Alida Scheers en geboren te Mechelen op 24 mei 1929 kwam smartelijk aan zijn

                eind na een ongeluk met een moto.

                Bij het oversteken van de Leuvensesteenweg te Mechelen werd hij omstreeks

                23u25  door een motorrijder gevat.

                Alfons overleed kort na zijn aankomst in de St.-Jozefkliniek.

                De 23-jarige motorrijder Jozef Van Ballaar uit de Frans Van Dijkstraat te Deurne

                werd  met een handkwetsuur naar de kliniek gevoerd.

                Fons Hellemans was zaakvoerder van de gelijknamige bakkerij en ere-voorzitter en
                medestichter 
    van de voetbalclub “Telstar” (het latere SK Rapid Leest).

                Fons was gehuwd met Amelia “Amelie” Maria Portael uit Peulis-Bonheiden.

                Het echtpaar kreeg twee kinderen : Lieven en Goedele.

                Op zijn bidprentje stond het volgende te lezen :

     

                “Het brood komt uit mijn handen, Heer;

                In dorp en stad wordt het geboden.

                Die nacht, waarin ik onverwacht

                begaf, heb Jij mij ’t brood gebroken.

     

                Lieve Fons, we hebben gehuild en waren ontdaan toen men ons dit kort bericht

                kwam melden.

                Toen werden de grenzen verschoven : een nieuwe mens werd jij

                voor ons.

                Jij was de oudste in een groot gezin waar goedheid werd geleerd.

                Dan kwam het werk : je wilde zo graag bakker worden.

                Uw eerste droom werd toen vervuld.

                En dan, dan werd je echtgenoot en vader.

                Samen met je vrouw en beide kinderen kende je geluk en ook verdriet.

                Fons, jij was de bakker van ons dorp.

                Je werd door velen graag gezien : je was ook opgewekt, heel spontaan en

                schijnbaar nooit verslagen.

                Je was een lieve kameraad : elk spel deed je plezier.

                Hard heb je gewerkt en maar weinig ontspanning genomen.

                Fons, er was een zang in jou, die nu voorgoed gaat leven.

                God, bedankt voor deze eenvoudig-goede mens.” 

     

                Doodsbericht

     

                Fons, die nacht waarin jij onverwacht

                begaf, heb ik geweend mijn broer.

                Bedwelmd heb ik het aangehoord

                dit kort bericht van d’overzij.

     

                Jij was de eerste van ons hier :

                de oudste zoon, het jongste kind.

                De lieve maat, de speelse vent

                tot kwam...de nacht van uw bestaan.

     

                Ik heb gehaast, verward mij aangekleed

                en zag jouw huis, een huis van steen.

                Dit kort bericht heb ik dan doorgeseind

                en sloeg de nagels in hun vlees.

     

                Dan zijn wij allen voortgegaan

                op zoek naar u, uw overschot.

                ‘k Heb nooit een mens zo stil gezien

                als daar dit uur, dit stille uur die nacht.

     

                Die nacht, jou eerst en laatst gezoend,

                was jij een baken op mijn weg.

                Een nieuwe mens werd jij voor ons

                waarin een zang die nu voorgoed echt leeft.

     

                Guido Hellemans 4/3/’78.

     

     

     

     

    Foto’s :

    -Een vertrouwd beeld van de joviale bakker.

    -Spelers en bestuursleden van FC Telstar wachtten de lijkwagen op aan de St.Annakapel.

    -Van links naar rechts : Jean Apers, Jean Neutiens, Jan Solie, Francois ‘Swa’ Bekaert.

    Rij rechts : Eddy Apers, Willem Mees, Jef Apers, Fons Janssens, Victor De Lauw.

    -Weduwe Amelie Portael geëscorteerd door haar kinderen Lieven en Goedele.

    -Op de voorgrond links Jean Apers, midden Jef Daelemans, rechts Eddy Apers.

     











    12-10-2012 om 16:02 geschreven door Marcel Van Hoof

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    11-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

    1978 – Leest Geweest

                Vanaf januari 1978 kwamen elke dinsdagavond tussen 20 en 22 uur een tiental

                Leestenaren samen in het oude klooster om er een foto-album van hun “dorp”

                samen  te stellen.

                De bedoeling van dit boek : de mensen en de kinderen van Leest een beeld te

                geven van wat het dorp was, hoe het er vroeger aan toe ging, een leven van hard

                werken, met de rites de passage, geboorten, communies, huwelijken...

                Het moest een familieboek worden, een lees- en kijkboek zonder pretentie, geen

                geschiedkundig werk, maar een boek in mensentaal, doorspekt met talrijke

                anekdotes, volksgedichten, citaten en karikaturen.

                Een gedeelte van de ongeveer 200 foto’s werd eerst gebruikt op een expositie.

                De idee van een boek over Leest was van oud-burgemeester Lauwers die dit

                voorlegde aan Georges Herregods.

                Werkgroep

                In de werkgroep zetelden buiten aalmoezenier Herregods 3 gepensioneerde

                onderwijzers (de meesters Huysmans, Hellemans en Meyers),Jeroom Verbruggen,

                Remi Spoelders, Kamiel De Wit, Antoon Lauwens , F. Verbruggen en Louis Van

                Roey.

                Op zo’n vergadering van die werkgroep wierp de aalmoezenier een foto op tafel

                en  de tongen kwamen los.

                Resultaat

                Nog datzelfde jaar kwam “Leest Geweest” uit. Een keurig verzorgd boek van

                ongeveer 350 blz. waarin de geschiedenis van Leest in woord en beeld werd   

                verteld in zeven hoofdstukken die elke een bepaald facet belichtten.

                Het redactiecomité bestond uit Frans Apers, Stefaan De Laet, Jan De Prins,

                Kamiel De Wit, Alfons Hellemans, Constant Huysmans, Antoon Lauwens,

                Frans Lornoy, Flor Meyers, Remi Spoelders, Louis Van Roey, Alfons Verbruggen

                en Jeroom Verbruggen. Tekst, illustratie en algemene leiding berustte bij Georges

                Herregods.

                “Leest Geweest” kostte 500 frank.

     

    1978 – ‘De Band’ publiceerde een korte beschrijving van de Leestse verenigingen.

     

                Leestse Verenigingen in het “ Jaar van het Dorp”

     

                Chiro

                Vermits in Vlaanderen na de oorlog de Chiro als een “spelende jeugdbeweging”

                ingang  vond, achtte onderpastoor De Schutter het opportuun om met jongens-

                chiro te starten in 1948. Jan De Decker werd de eerste groepsleider.

                In 1963 startte de meisjes-chiro, gegroeid vanuit de “Landelijke Jeugd”.

                Dit geschiedde onder pastoor Coosemans en onder leiding van Hilda Silverans,

                Reinhilde Verbruggen en de eerste groepsleidster Reinhilde Polfliet.

                De chiro en de leiding zorgden elke zondag en op het jaarlijks 10-daags bivak

                voor zeer uiteenlopende activiteiten op maat van de verschillende

                leeftijdsgroepen. De laatste jaren trokken jongens en meisjes met 80 tot 85

                leden op bivak.

                Het spel werd in de chiro beschouwd en beoefend als een methode, een

                perspectief  om mekaar te helpen volwassen en volwaardige mensen te worden.

                Daarop zinspeelden de jaarthema’s en de veelzijdige bivakspreuken.

     

                Vevoc (Vereniging van Oud Chiroleden)

                Gestart in 1973 bij de viering van 25 jaar chiro onder impuls van enkele

                Idealisten-oud-chiroleiders.

                In 1978 uitgegroeid tot een groep van 190 leden.

                Bedoeling van Vevoc : een moreel en daadwerkelijke steun te zijn voor de

                plaatselijke chiro-afdelingen en tevens een blijvende band te vormen voor

                oud-chiroleden, een band die zijn uitdrukking vindt in allerlei sport-activiteiten,

                in ontspanningsavonden, waar chiro-vrienden elkaar kunnen ontmoeten.

     

                Landelijke Gilde

                Was naast haar zusterorganisatie “Bedrijfsgilde” een belangrijk deel van de

                grote Boerenbond.

                De Landelijke Gilde richtte zich vooral plaatselijk tot alle landelijke mannen,

                al dan niet agrarisch gebonden.

                In 1978 telde deze vereniging 130 leden en ze hield zich bezig met godsdienstige

                (gespreksavonden) en culturele vorming (opendeurdagen-film-breughelfeesten),

                sport (voetbal-fietstochten) en ontspanning (eendaagse en tweedaagse reizen,

                jeugdfilm).

     

                K.V.L.V.

                Katholiek Vormingswerk voor Landelijke Vrouwen werd gesticht in 1922.

                Langs vergaderingen, cursussen, lessen, reizen, e.a. kregen de 220 leden een

                waaier van mogelijkheden aangeboden om zich individueel te ontwikkelen tot een

                volwaardige vrouw.

                De “Agra”vrouwen kregen hun eigen activiteiten en alle leden werden

                geïnformeerd via hun maandblad “Bij de Haard”.

     

                K.L.J.

                De K.L.J. was een jeugdbeweging voor jonge volwassenen die eens per maand    

                vergaderde.

                De activiteiten bestonden uit  spelletjes aangepast aan de leeftijd, dropping,

                gesprekken, een jaaruitstap e.a.

     

                Rijvereniging Sint Niklaas Leest.

                Gesticht door afstammelingen van vroegere ruiters.

     

                K.V.G.

                Katholieke Vereniging voor Gehandicapten, afdeling Zennevallei met naast Leest

                de gemeenten Hombeek, Heffen en Heindonk.

                Gesticht in het jaar 1970 te Leest.

                Telde in 1978 66 gehandicapten en 69 vrienden-leden.

                Buiten de hulp van allerlei aard aan haar leden bood de vereniging ook

                ontspanning met als hoogtepunt het jaarlijks kerstfeest te Hombeek (vorig jaar

                150 deelnemers) dat steeds werd opgeluisterd door het “Leestse Zangkoor”.

     

                K.W.B. Katholieke Werknemersbeweging.

                Werd in 1949 gesticht en telde in 1978 103 leden.

                Voornaamste doel van de vereniging : haar leden de nodige informatie

                verschaffen en hun belangen te behartigen.

                Ook het godsdienstige, het sociale pakket en ontspanning kwamen aan bod.

                Enkele traditionele activiteiten :

                kaartprijskamp tijdens de winterperiode, paasrecollectie, K.W.B.-reis in

                september, teerfeest in oktober, rondgang Sint-Niklaas in december gevolgd door

                een Bal, volleybal, verbond K.W.B.-tornooien en voetbal : deelname aan het

                “Sinksentornooi” van SK Leest.

                Verder was er voor de leden het maandblad “Raak”.

     

                K.B.G. Kristelijke Bond van Gepensioneerden

                De K.G.B. afdeling Leest werd gesticht in december 1962 door toedoen van de

                Willebroekse politicus Stan De Clercq.

                De bond vertrok met een felle start en telde bij de eerste ledenwerving 120 leden.

                Werden als bestuursleden verkozen : Constant Buelens als voorzitter, Jozef

                Leemans als secretaris en Jan Lauwens als schatbewaarder. Onderpastoor Verbist

                was proost. Hun lokaal was de parochiezaal.

                De Bond was arrondissementeel aangesloten bij de federatie der kristelijke

                bonden voor gepensioneerden van het arrondissement Mechelen (Onder den

                Toren, 5).

                Doel : belangen leden nagaan en behartigen, zowel op geestelijk als op stoffelijk

                vlak.

     

                Kon.Fanfare St.Cecilia

                Gesticht in 1899. Voornaamste doel was de volksmuziek te laten bloeien in

                Leest. Daartoe organiseerde de vereniging talrijke feestelijkheden.

     

                Rust Roest

                Gesticht in 1921 door 6 personen waarvan er nog 2 in leven waren : Alfons

                Hellemans, ere-voorzitter en Jaak Publie, ere-ondervoorzitter.

                In 1978 hadden ze er 132 vertoningen opzitten waarvan 88 verschillende

                toneelwerken en 15 optredens buiten de gemeente.

     

                Davidsfonds

                Gesticht in 1925. Als plaatselijke afdeling van een grote socio-culturele

                vereniging wou ze haar steentje bijdragen tot een meer bewust en gelukkig

                sameleven van hun mensen.

                Het uitgaveplan gaf haar leden de kans om aan zelfvorming te doen.

                Een rijk gamma aan boeken, platen, film, toneel of kleinkunst maken dit mogelijk.

                Specifiek voor de Leestse afdeling is de jaarlijkse tentoonstelling met Pasen.

                (De Band,1978)   

     

    11-10-2012 om 09:30 geschreven door Marcel Van Hoof

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 2/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    10-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    De Grot  in de Kouter, anno 2012, volgens een leerlinge van het 6de het mooiste plekje van haar dorp.

     

     

    1978 –Jaar van het Dorp

                Nadat vele gemeenten de bittere pil van de “Fusie” hadden doorgeslikt, riep

                de overheid, zeer ironisch, 1978 uit tot “Jaar van het Dorp”.

                Bloemen op de begrafenis van de gemeenten die ophielden te bestaan.

                In elk van de vroegere gemeenten, zo ook te Leest, werd, gestimuleerd door de

                centrumgemeente, een werkgroep “Jaar van het Dorp” opgericht.

                Eind 1977 werd de start van deze werkgroep gegeven met een

                stichtingsvergadering, die plaats vond in de lokalen van de jongensschool.

                In aanwezigheid van de Mechelse schepenen van Cultuur (Van de Sande) en

                Landbouw (Fons Van Stappen) waren alle Leestse verenigingen op de

                vergadering vertegenwoordigd.

                De werkgroep werd opgericht, evenals een “coördinatiecomitee”, dat bestond uit

                twee afgevaardigden per fusiegemeente. Voor de werkgroep van Leest werden

                Frans Teughels en Jeroom Verbruggen verkozen.

                Verschillende vergaderingen resulteerden in diverse initiatieven.

                Er werd een dorpsraad opgericht, er werden drie wandelingen samengesteld en

                via “De Band” werd een oproep gedaan voor medewerkers om mee te

                werken aan de samenstelling en uitgave van een volksboek over Leest.

                “Leest Geweest” kwam er en het werd een begrip.

                Er werd deelgenomen aan de fietsenrally der fusiegemeenten en een teken- en

                opstelwedstrijd  georganiseerd.

                Op de Hemo-jaarbeurs te Mechelen pakte Leest uit met de maquette “het

                Dorpsplein van Leest ten jare 1900”. Een realisatie van Frans Teughels met de

                medewerking  van aalmoezenier Herregods en Stefaan De Laet.

                Het Davidsfonds gaf, in samenwerking met de kunstkring “Voetspoor”,  speciaal

                in het kader van het “Jaar van het Dorp” kunstkaarten uit. Ze omvatten 12

                pentekeningen van de hand van Leestse kunstenaars met zichten van Leest. 

                Een laatste initiatief was de uitwerking van een project tot verfraaiing van  het

                dorpsplein. Hiervoor werden verschillende voorstellen op papier uitgetekend.

                Op zondag 21 januari 1979 werd “het jaar van het dorp” officieel beëindigd met

                een  academische zitting en de prijsuitreiking van de teken- en opstelwedstrijd.

     

    Een leerlinge van het 6de jaar uit de meisjesschool :

     

    Ik hou van mijn dorp.

    “Ik hou van Leest…het dorp waar ik geboren ben. Het is er zo rustig en zo landelijk.

    Typisch voor Leest zijn wel de weiden met hun rood-bonte koeien, of de velden en akkers met spruiten en prei ’s winters en bloemkool ’s zomers. En heerlijk is het om ’s avonds vanop de Kouter de zon als een roodgloeiende vuurbol te zien ondergaan.

    Eén van de mooiste plekjes van Leest is wel de Zennevallei, een toevluchtsoord voor vele dieren zoals de groene specht, de boomvalk, de fazant en de koekoek. Ook enkele houtduiven en een blauwe reiger nestelen zich in het berschermd natuurgebied.

    Een ander kenmerk van Leest zijn de vele kapelletjes. Tot voor kort waren de meeste in zeer slechte staat. De kapelletjes van St.Anna, St.Appolonia en St.Jozef zijn nu prachtig gerestaureerd.

    Dan hebben we nog een prachtig 18de eeuws kerkje met zijn spitse torentje scherp afgetekend tegen de hemel. En bovenaan troont, met zijn neus in de wind het koperen weerhaantje.

    Iets waarom de Leestenaars zeker te benijden zijn is hun verenigingsleven.

    Zoveel organisaties als in Leest vindt men haast nergens. Er is voor ieder was wils : voor de kinderen is er de chiro, voor de volwassenen het Davidsfonds, de landelijke gilde, KWB, de vrouwengilde enz.

    De sportieven gaan het zoeken bij de twee voetbalclubs.

    De soldaten worden door Milac en De Band op de hoogte gehouden van het nieuws thuis.

    Ja, ik heb veel redenen om trots te zijn en ik ben blij dat ik kan zeggen :

    ‘IK HOU VAN MIJN DORP !’ “

     

    En een andere leerlinge :

     

    Het mooiste plekje van mijn dorp…

    Ik vind dat mijn dorp, Leest, veel mooie plekken bezit. Het mooist van al vind ik toch de grot, daar is het altijd fris, soms met enkele kleine maar mooie vlekjes zon op de grond.

    Ook voor onze oudjes is het er zeer aangenaam en rustig om te bidden.

    Meestal gaan de gelovige mensen in de maand mei alle dagen bidden.

    Maar het allermooiste vind ik toch de grot zelf. Het prachtige Mariabeeld, rechts bovenaan, dat verlicht wordt onder de mis en als er gebeden wordt.

    Als de mensen komen bidden steken ze meestal wat geld in het offerblok.

    Nu een beetje over het uitzicht. De grot is gemaakt uit opeengestapelde ruwe stenen. Ongeveer in het midden van de grot is er een soort klein spelonkje, waar de pastoor staat onder de mis.
    Daarom vind ik de grot het mooiste plekje van ons dorp.”
    (zie foto)

     

    10-10-2012 om 11:40 geschreven door Marcel Van Hoof

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    09-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

    Zr M. Liguori – Laure Desmet – 27 dec 1912.

    Zr M.Mechtilde – Caroline Jacobs – 5 jan 1913.

    Zr M. Marguerite – Léonie Desimpel – 17 jan 1914.

    Zr Madeleine – Marie Van Velthoven – 28 juli 1897.

    Zr M. Aloyse – Comtesse Marie de Calonnes Marquise de Courtebourne – 25 aug (onleesbaar)

    (noot : zij was een kleindochter van gravin de Courtebourne, die te Oostakker de grot liet bouwen in haar tuin).

    Zr M.Séraphine – Judith Plasschaert – 10 april 1914.

    Zr Alphonsine – Melanie Scheyns – 22 dec 1909.

    Zr Joseph – Marie Anne Lauwens – 25 juni 1901. (noot : zover wij weten de enige Leestse. Ze was een kind van Frans en Barbara Van San)

    Zr M. Gabrielle – Marie Demeumeruse – 16 okt 1925.

    Zr M. Anne Joseph – Alix Karel – 12 jan 1925.

    Zr M. Christine – Joséphine Dormal – 25 juli 1921.

    Zr Célestine – Adèle De Crackte – 3 dec 1907.

    Zr Francoise – Anna Philips – 18 maart 1900.

    Zr Alphonse – Eugénie Queroy – 9 april 1904.

    Zr M. Clément – Gabrielle Gillis – 27 jan 1929.

    Zr Marthe – Joséphine Van der Beck – 3 sept 1929.

    Zr Véronique – Marie Goossens – 1 okt 1921.

    Zr Brigitte – Céline Haulot – 1 juni 1926.

    Zr Thérèse – Barbe Preudhomme – 15 sept 1927.

    Zr Marie Claire – Maria Albrechts – 18 sept 1931.

    Zr M. Pia – Maria Terwaghe – 26 april 1927.

    Zr M. Thérèse – Marie Castelain – 29 jan 1922.

    Zr Marie Berchmans – Prudence Galle – 7 dec 1931.

    Zr Clément – Hortense Verhagen – 29 mei 1934.

    Zr M. Gabriel – Elodie Strybol – 29 sept 1961.

    Zr Joséphine – Phareïlde De Rey – 23 juli 1964.

    Zr M. Anne Joseph – Flore Faglin – 4 jan 1962.

    Zr Alphonse – Pauline Erkens – 20 maart 1972.

    Zr Michaël – Anna Kalytiak – 3 juni 1974.

    Zr Dominique – Rosalie Van den Hemel – 31 mei 1927.

    Zr M. Francoise – Maria Confin – 6 maart 1930.

    Zr M. Jeanne – Hélène Daman – 26 maart 1913.

    Zr M. Fajelia – Anna Druwé – 23 febr 1937.

    Zr M.  Madeleine – Julia Rademakers – 17 maart 1938.

    Zr M. Augusta – Julia Van Rijmenant – 13 jan 1938.

    Zr M. Raphaël – Marie Van Loo – 26 dec 1932.

    Zr M. Dominique – Marie De Hertoghe – 2 april 1938.

    Zr M. Joseph – Augusta Bléville – 13 jan 194(?).

    Zr M. Lutgarde – Martha De Clerck – 13 dec 1940.

    Zr M. Julienne – Victorine Erneste – 31 mei 1941.

    Zr M. Bernard – Antoinette Roberti – 25 feb 1941.

    Zr M. Aimée – Marguerite Wijnants – 25 jan 1942.

    Zr M. Aloyse – Gabrielle Balette – 28 jan 1942.

    Zr M. Lamberta – Léonie Lamal – 1 maart 1941.

    Zr Raphaël – Angela Bindinger – 1 maart 1941.

    Zr Eligia – Jeanne Joosen – 26 feb 1942.

    Zr M. Alphonse – Marie Van den Abeele – 14 mei 1942.

    Zr M. Gerard – Alida Vets – 8 jan 1943.

    Zr Géraerd – Rosine Van hée – 22 maart 1954.

    Zr Marguerite – Emma Amants – 1 okt 1953.

    Zr Gabriël – Gertrude Kwanten – 19 juni 1953.

    Zr M. Xavier – Felicie Roba – 18 mei 1946.

    Zr M. Jean – Alice Genin – 19 juli 1945.

    Zr M. Stanislas – Louise Wigny – 31 juli 1952.

    Zr M. Agnès – Valérie Francken – 24 juni 1950.

    Ze M. Paul – Ida Cappe – 13 dec 1957.

    Zr M. Liguori – Marie Vervaeke – 28 maart 1958.

    Zr Antoine – Eugénie Bernimoulin – 3 jan 1958.

    Zr M. Michaëla – Victoire De Marré – 28 maart 1961.

    Zr M. Augustin – Jeanne Polanska – 8 sept 1961.

     

    En VAN GRAFSTENEN GESPROKEN :

     

    Bij het van nabij bekijken van het stukje natuurreservaat (lees : vuilhoop) achter de Sint Apolloniakapel, dat door velen als stort wordt gebruikt (quousque tandem, hoelang nog ?),

    ontdekten we tussen de distels, kapotte stellaflesjes en kasseien een interessante grafsteen uit 1556. Ongelooflijk maar toch waar.

    De tekst luidt als volgt :

    ‘(Hi)er leet begrave ioncker (Ja)cop Schoff Heere Jacops (so)ne ridder in zyne tyt  (ed)elman des huys vade heere (va)n Beveren en Guidon van der Benden die sterf opt (…) doch mey an°

    Xv( en Lvi (1556)’.

    Wij hopen deze grafsteen een waardige plaats te kunnen geven tussen de aanplanting rond de Apolloniakapel.

          G.H.”

     

    De orde van de redemptoristinnen is een contemplatieve orde die in 1731 gesticht werd door de heilige Alphonse de Liguori. De bakermat van de orde ligt in Italië, meer bepaald in de stad Scala. In België werd het eerste huis van de redemptoristinnen gesticht te Brugge in 1841 door Eugén Dijon. De kloostergemeenschap groeide snel en in 1855 werden twee nieuwe huizen gesticht, één te Dublin (Ierland) en één te Brussel. Dat laatste klooster verhuisde in 1858 naar Mechelen. De redemptoristinnen droegen een rode habijt met blauw schapulier en werden om die reden ‘rode nonnen’ genoemd.

     

    Foto ‘s :

    -De negentiende-eeuwse grafzerk van de redemptoristinnen langs de zuidkant van het kerkhof.

    -De grafsteen van Ridder Schoff.

     

     







    09-10-2012 om 09:52 geschreven door Marcel Van Hoof

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

    1977 – December : Het hoekje van de Meisjesschool

     

    “Reeds een paar weken vooraf was er in elke hoek van de klas een groepje kinderen lustig aan het voorbereiden op het komende kerstmis van de school. De kleuters hadden al enkele keren gevraagd hoeveel maal ze nog moesten slapen zo nieuwsgierig waren ze. Het kerstfeest kwam naderbij. Zenuwachtig hadden alle kinderen voor de laatste keer hun rol geoefend. Trippelend van ongeduld gingen we twee per twee in de rij naar de parochiezaal. Gelukkig had iedereen een stoel.

    Het werd donker. Zachtjes schoof het gordijn open en daar klonken de eerste kerstliederen van het Leestse kinderkoor door de zaal. Niet alleen het Leestse kinderkoor was er, maar ook de Leestse boeren en natuurlijk waren de boerinnetjes meegekomen. Ze hadden voor ons een mooi volksdansje.

    Het kerstverhaal door de kinderen uit het 2de en 3de leerjaar was echt prachtig. Zo mooi ook was het schimmenspel over Sneeuwitje gespeeld door de leerlingen van het 4de jaar.

    Nu kwam het langverwachte ogenblik. Het optreden van Sloeberke, de sprekende pop. Al de kleuters keken met grote ogen naar die rare pop die kon spreken. Ongeduldig zaten de kinderen op hun stoel te schommelen als de omroeper zei dat het volgende programma binnen een kwartiertje zou volgen met een versnapering tijdens de pauze.

    Na de pauze was het doodstil. Immers de kinderen van de 3de graad speelden de thriller ‘Spoken op het kasteel’.

    Na dit spannende avontuur kwam er iets heel prettigs. Het was een Eurosongfestival.

    Er waren tientallen zangeressen met allerlei mooie liederen zoals Vivi met ‘Daar was laatst een meisje loos’ en nog veel meer zoals : Ilse Michel, Rita Corita, enz..” (De Band)

     

    1977 – Dat jaar (enkel jaartal bekend) publiceerde Georges Herregods in ‘De Band’ :

     

                                                      “Bij een gerestaureerde grafsteen.”

    “Tegen de kerkhofmuur van Leest staat een grafmunument : ‘Rustplaats van de Monialen Redemptoristinnen van het klooster Sint Alfonsius Mechelen”. Wat staat deze grafsteen daar te doen ?

    Deze zusters Redemptoristinnen, in de volksmond beter bekend als ‘de rode nonnen’ omdat ze in het rood gekleed waren, hadden hun klooster te Mechelen. Ze lieten hun dode zusters begraven op het kerkhof van Leest. Zo werden tussen het jaar 1861 en 1974 hier te Leest 94 ‘rode nonnekes’ begraven. Vandaar deze grafsteen. Hij bevatte vroeger de Franse tekst : Sepulture des Religieuses de l’ ordre du T.S. Red. du monastère de St Alphonse à Malines.Rip.

    Deze grafsteen was in verhakkelde toestand. Na overleg tussen de pastoor en de stad Mechelen werd overeengekomen dat deze steen, terug gerestaureerd, zijn plaats zou krijgen tegen de muur van het kerkhof, als een blijvende herinnering aan deze kloosterzusters die hier hun laatste rustplaats kregen. Dat is ondertussen gebeurd.

    Een beetje historiek…

    Rond het midden van voorgaande eeuw had het klooster van de Redemptorinnen te Brugge meer nonnekes dan voorzien door hun heilige regel. De toenmalige kardinaal Sterckx nam in 1854 het voorstel van de bisschop van Brugge aan, om enkele van deze zusters over te nemen die te Brussel een nieuw klooster zouden beginnen. Op 18 april van dat jaar trok Moeder Marie Alphonse met zuster Marie Gabriel als vicares en 12 andere zusters naar de hoofdstad, en namen voorlopig hun intrek in de Josaphatstraat te Schaarbeek.

    Oorspronkelijk wilden ze zich vestigen te Elsene, maar op voorstel van de kardinaal, vertrok de communauteit ten slotte op 6 oktober 1858 naar Mechelen, in de Bleekstraat nr 8.

    Ze verbleven daar tot 1966. In het jaar 1959 reeds had kardinaal Van Roey hen een stuk grond aangewezen te Bonheiden, waar ze een nieuw klooster konden zetten. Het duurde echter nog tot oktober 1966 vooraleer de sleutel op de deur zat.

    Zoals hierboven vermeld werden tot 1974 al hun overleden zusters te Leest begraven.

     

    Lijst der zusters Redemptoristinnen van Mechelen die te Leest begraven zijn, met kloosternaam, ‘in-de-wereld’-naam en datum van overlijden :

    Moeder M. Alphonse – stichteres – Eugenie Dijon  - 23 maart 1869.

    Moeder M. Gabrielle – medestichteres – Marie Victoire Eder - 1 februari 1888.

    Zr Marie Michelle – Charlotte Bicquet - 26 januari 1861.

    Zr Antoinette – Anna Smeets  - 11 juni 1879.

    Zr Joseph – Elisabeth Torfs – 20 maart 1864.

    Zr Scholastique – M. Agathe Peters – 19 april 1882.

    Zr Marthe – Virginie Moerkerke – 20 februari 1866.

    Zr M. Stephanie – Elisabeth ’T Serclaes – 10 januari 1868.

    Zr M. Victoire – Emma de Moerman d’ Harelbeke – 23 juli 1868.

    Zr Joseph – Rose Gillet – 25 mei 1883.

    Zr Marie Agnès – Josephine Dupont – 29 dec 1890.

    Zr Marie Thérèse – Léonie Demaisières-de Wault -16 okt 1879.

    Zr Marie Gonzague – Emma Kaus – 25 jan 1867.

    Zr M. Anne Joseph – Baronne Amelie Van der Straten-Waillet – 8 maart 1895.

    Zr M. Mechtilde – Celine Urbain – 2 nov 1876.

    Zr M. Francoise – Eulalie de Cambray – 10 aug 1867.

    Zr Marie Cécile – Cornelie Peyrot – 12 april 1898.

    Zr Philomène – Henriette Robert – 16 jan 1894.

    Zr Séraphine – Elisa Deschreyvers – 26 dec 1891.

    Zr Jeanne Berchmans – Catherine Van Gompel – 18 juni 1875.

    Zr Alphonse Thérèse – Regina Breidenbeut – 13 mei 1877.

    Zr Augustine – Anna Ramakers – 14 juni 1897.

    Zr Raphaël – Catherina Van Zonhoven – 13 febr 1899.

    Zr M. Gonzague – Elise Gotschalck – 7 sept 1903.

    Zr Mechtilde – Celine Urbain – 2 nov 1876.

    Zr M. Séraphine – Angèle Aubépin – 23 juni 1871.

    Zr M. Paul – Octavie Galband du Fort – 2 nov 1901.

    Zr M. Jeanne – Joséphine Crielars – 31 dec 1898.

    Zr M. Clémentine – Flavie Rowijs – 9 dec 1903.

    Zr Alphonsine – Céline Demarlier – 9 sept 1906.

    Moeder M. Alphonse – Comtesse M. Louise de Villégas de St Pierre – 12 dec 1917.

    Zr Marie Rose – Baronne Maria Coppens – 27 april 1915.

    09-10-2012 om 09:48 geschreven door Marcel Van Hoof

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    08-10-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Foto :

    Jan Van Riet naast het kunstwerk dat hij fabriceerde voor de Sint-Elooifeesten van Meise.

     

    Vervolg Jan Van Riet.

     

    Toen hij 80 (1979) was kreeg hij bezoek van een reporter van De Band. Dit interview verscheen in het nummer van mei :

     

    VAN RIET JAN een Leestenaar voor wie smeden een kunstwerk is.

    “Vroeger was smeden het beslaan van het zware Brabantse paard dat op elke boerenwinning te vinden was, of het slagen met de voorhamer van ijzeren werktuigen die nodig waren bij de ambachten.

    Jan Van Riet is 80 jaar geworden en staat sinds zijn 12 jaar in de smidse. Onder zijn kundige handen kan ijzer uitgroeien tot een mooi kunstwerk.

    ‘De Band’ ging bij Jan op bezoek en hij vertelde ons over z’n werk en een beetje over zichzelf.

     

    Jan Van Riet 68 jaar smid en kunstsmid.

    Jan is druk bezig in de smidse van zijn schoonzoon. Even nog een lasapparaat in elkaar schroeven, de werking controleren en dan tijd voor een babbeltje :

    ‘Ik ben van mijn 12 jaar gaan werken als leerjongen in de boeresmederij van Ramsdonk. Het was zware arbeid, want alles gebeurde met de hand : beilen, hakken, staven, enz., moest voorgeslagen worden met de voorhamer. Het hoofdwerk was het beslaan van de zware Brabander, het trekpaard dat je op elke hoeve vond. Tot 1919 bleef ik er werken. Maar in juni deed ik een proef als smid in ‘t Arsenaal van Mechelen en tot 1930 werkte ik er aan de locomotieven. Daarna ging ik naar de middelbare school voor hoefsmederij van Brussel en kreeg zo ’t diploma van meester hoefsmid in mijn bezit. Het zat reeds lang in mijn hoofd om zelf als smid te beginnen, maar omdat ik op het Arsenaal op het studiebureel een plaats kreeg bleef ik er. Het werk bestond erin een studie te maken van ijzerwerken die moesten uitgevoerd worden. In 1943 slaagde ik als brigadier ; zo kreeg ik het toezicht op de werken en de organisatie in de smidse van ’t Arsenaal.

    In 1950 werd ik bevorderd tot eerste meestergast 1ste categorie wegens de goede aanschrijving.
    Op 56-jarige leeftijd moest ik wegens gezondheidsredenen vervroegd pensioen nemen.

    In 1957 werd mijn droom werkelijkheid. Ik richtte een smidse op, op naam van mijn zoon Achiel. Die voelde er niet veel voor om ’t voort te doen. De smidse kwam dan in handen van mijn schoonzoon Louis Clerbout in 1960. Ik werkte goed mee om de smidse op dreef te helpen en stillekesaan kon ik me meer en meer bezig houden met kunstsmeedwerk.

    Allerlei kunstsmeedwerk zoals rozen, kruisen en kruisbeelden, takken enz.

    Het kruis van de Apolloniakapel kennen ze in Leest wel.
    Laatst maakte ik een kruis van 10 kg met rozen en rozentakken, bestemd voor de kapel van Asselberg te Meise. Nu ben ik bezig aan vier kandelaars voor de Sint-Niklaaskerk van

    Kapelle-op-den-Bos. Het is een groot werk, dat nog veel tijd in beslag zal nemen. Als het klaar is moet je eens komen kijken, niet eerder en zeker niet als ik  eraan bezig ben, want ik hou niet van afkijkers.

    Ik heb laatst ook meegedaan met een tentoonstelling in Nieuwenrode – Kapelle-op-den-Bos. Met hoevenagels op vergrote schaal maakte ik een kruis voor de Sint-Elooifeesten (zie foto).

    In deze zin wil ik verder werken als mijn gezondheid het toelaat.’

     

    Als de levenswijze van de mensen verandert, verandert ook de werkwijze van de verschillende technieken bij het smeden. Waren het vroeger hoefsmederijen dan werkt nu de smid aan auto’s, laadbruggen, kranen en aan de verschillende herstellingen van zware voertuigen, zegt Jan.

    Enkele anekdoten wil Jengske Van Riet ook vertellen. Toen ik in ’t Arsenaal werkte was ik wel eens krikkel. Op een keer toen ik zo kort was en er twee stukken aan elkaar te lassen waren, lag de hamer niet op het aambeeld. De smid sloeg met zijn vuist op de te lassen stukken…

    Een andere keer vloog de smid uit tegen z’n helper : ‘hier moet je slaan !’ en hij wees met z’n vinger op de juiste plaats. Z’nnen helper sloeg op zenne vinger…

    Jan vertelt ook dat hij van Leest is  maar meer voeling houdt met Kapelle-op-den-Bos, daar in de uithoek van Leest. Hij doet wel graag mee met tentoonstellingen zoals in Nieuwenrode en Kapelle.

    Z’n vrouw Dorothea, Leontine Huysmans, waarmee hij in 1930 gehuwd is, was van de Tisseltbaan. Op de grens van Kapelle en Leest, aan het Hofland kapelleke stond het woonhuis van de familie Huysmans en Petrus (Pier Jan) Huysmans had daar een herberg.

    Hij was een echte marchant. Daar brachten de boeren uit de omtrek hun gerst, rogge, tarwe en haver samen, dronken een glas en kochten bij Pier een paar nieuwe klompen.

    Jan had vier kinderen, drie meisjes en één jongen. Z’n oudste overleed op 16-jarige leeftijd.
    Over zichzelf vertelt Jan niet veel : ik heb gestudeerd  en gewerkt om hoger te klimmen. Van kleinsafaan heb ik m’n ogen gebruikt en ermee geleerd. Is het daarom misschien dat ik niet kan verdragen dat anderen met hun ogen bij mij komen stelen ?

    Het geeft me wel voldoening te weten dat ik er geraakt ben, dat m’n opzet geslaagd is.

    De Band dankt Jan voor het interview en wenst hem het beste.”

     

    Jan Van Riet was geboren te Ramsdonk op 3 januari 1899.

    Hij was gehuwd met Leontine Huysmans die hem vier kinderen schonk : een dochter die op haar 16de overleed, Mariette, Alice en Achiel.

    In 1957 richtte hij een eigen smidse op, op naam van zijn zoon Achiel.

    Die voelde er niet veel voor om verder te doen en de smidse kwam in 1960 in handen van zijn schoonzoon Louis Clerbout. Jan legde zich toe op het kunstsmeedwerk, rozen, kruisen, kruisbeelden...zo is het kruis van de Sint Appoloniakapel van zijn hand.

    In de kapel van Asselberg te Meise hangt een kruis van Jan Van Riet en voor de Sint-Niklaas kerk van Kapelle-op-den-Bos fabriceerde hij vier kandelaars.

    Jan Van Riet overleed te Mechelen op 21 oktober 1987.

    08-10-2012 om 20:28 geschreven door Marcel Van Hoof

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Foto :

    “In het Arsenaal had Jan Van Riet de leiding over de vervaardiging van de 700 kg wegende geleibaan van de kruiskop van de drijfstand van de zware locomotieven.” (foto GvM)

     

    1977 – 14 december – Gazet van Mechelen :

                Jan Van Riet uit Leest : smid in het arsenaal

     

    “Jan Van Riet is van Ramsdonk afkomstig, waar hij op 3 januari 1899 geboren werd.

    Deze krasse 78-jarige bewoont nu, samen met dochter Mariette en schoonzoon Louis,

    een knus huisje aan de Kapellebaan nr. 38 te Leest (op de scheiding met Kapelle-op-den-Bos).

    Jan, beter gekend als Jenske, liep in zijn geboortedorp tot zijn 13 jaar school.

    Op deze jeugdige leeftijd had hem reeds de microbe van de smederij te pakken.

    Op 13-jarige leeftijd ging Jenske werken bij de smederij Verlinden uit Ramsdonk.

    In 1919 verliet hij die smederij en verhuisde naar de werkhuizen van de NMBS (het Arsenaal) te Mechelen.

    Zijn dagtaak bestond erin stukken te fabriceren voor de locomotieven.

    Vanaf 1920 ging Jenske zich, na zijn dagtaak, verder specialiseren in zijn vak.

    Gedurende 2-1/2 jaar volgde hij nog metaalleer aan de nijverheidsschool van TSM. (Technische Scholen Mechelen)

    De atmosfeer waarin Jan indertijd moest werken, stond hem helemaal niet aan en hij overwoog zelfs om drie jaar verlof zonder wedde te nemen, met de bedoeling een eigen smidse te beginnen.

    Gelukkig werd hij in 1930 naar het studiebureel van het arsenaal gestuurd en hier viel het voor hem veel beter mee.

    In de jaren 1925-26 volgde Jenske, steeds bekommerd om zijn werk en zijn stiel, nog de staatsmiddelbare leergangen van de hoefsmederij te Brussel, alwaar hij het diploma van meester-hoefsmid behaalde.

    Juist voor de oorlog slaagde hij in een examen voor brigadier smederij en vier jaar later werd hij zelfs tot meestergast eerste categorie benoemd.

    Hij kreeg dan een 100 a 120-tal gasten onder zijn gezag en zijn manschappen moesten onderdelen smeden voor de locomotieven.

    Jan vertelde ons volgende pittige anekdote : in die tijd werd aan de directeur van de werkhuizen van de NMBS van Mechelen gevraagd om stangen voor de Duitse dieselmotoren, de Malbachmotoren, te vervaardigen. De toenmalige directeur Verbeemen, gaf hierop een ontkennend antwoord, doch ingenieur Titeca zei : ‘Dit zal ik eens aan mijn meestergast vragen’. De meestergast, Jenske, maakte van dit probleem een studie van werkwijze en van tijdsduur en die studie werd naar de directie in Brussel gestuurd voor onderzoek met als gevolg dat die stangen mochten gefabriceerd worden in de centrale werkplaatsen van Mechelen.

    Jan toonde ook een foto van een 700 kilo wegende geleibaan van de kruiskop van de drijfstang van de zware locomotieven ‘type 29’, die onder de bevrijding onder zijn leiding in Mechelen werden gemaakt. In 1946 heeft Jenske ook van dichtbij meegewerkt aan de organisatie en de inrichting van de verhuizing van de oude naar de nieuwe smidse. Van toen af is het zware smeedswerk verhuisd naar het Waalse plaatsje Salzinnes, zodat er op dit ogenblik nog slechts 3 à 4 echte smeden werkzaam zijn. Dit omdat tegenwoordig bijna alles verkregen wordt langs machinale weg, zodoende dat er nog slechts aan plaatbewerking gedaan wordt en niet meer aan het artistieke smeedwerk.  Jenske betreurt het ook dat er geen opleiding meer gegeven wordt in de scholen voor dit mooie beroep, dat gedoemd is tot verdwijning.

    In 1952-53 heeft Jan nog de tijd gevonden om, na zijn werkuren, nog een cursus te geven voor de smeedkunst.

     

    Pensioen

    Na 37 jaar gewerkt te hebben aan het arsenaal te Mechelen is Jenske in 1956 wegens een minder goede gezondheid met vervroegd pensioen gegaan.

    Eens in pensioen hielp hij zijn zoon lanceren in een eigen smederij, een zaak die achteraf werd overgenomen door zijn schoonzoon.

    In zijn vrije tijd hield Jan zich steeds bezig met het vervaardigen van allerlei soorten kunstsmeedwerken, waarvan zijn laatste werk een prachtig kruisbeeld is.

    Dit ongeveer 10 kg wegende waardevol kunstwerk heeft Jan vervaardigd op hoevenagels en dit op aanvraag van Monseigneur Daelemans, directeur-generaal van het vrij onderwijs en oud-burgemeester Van Campenhout van Meise.

    Op donderdag 1 december werd te Meise op de Hasseltberg Sint Elooi gevierd en tijdens de misviering  werd het kunstsmeedwerk geofferd en geschonken door Jan Van Riet, ere-gezel van de vereniging.

    Dat Jenske zich steeds met hart en ziel inzette voor de kunstsmederij weet wellicht iedereen die Jan kent en, in het huis waar Jan woonzaam is, hangen en staan tal van getuigenissen van zijn kunst.

    In 1925 had hij een plan uitgekiend en de werktekeningen gemaakt om het de landbouwers mogelijk te maken de ploeg achteraan met de voet te bedienen om alzo de ploeg dieper  of ondieper in de grond te laten dringen. Met deze plannen en tekeningen trok Jan naar Brussel voor brevettering van zijn plannen.

    Aangezien hij voor het brevet 300 frank moest neertellen (wat in die tijd een hele som was) trok Jan onverrichterzake terug huiswaarts toe.

    Ook op syndicaal gebied heeft Jan het ver gebracht.

    Hij zetelde een bepaalde periode in de Nationale Paritaire Kommissie van Brussel en is gedurende meer dan 50 jaar lid geweest van hetzelfde syndicaat.

    Jens werken zijn steeds producten door zijn technisch kunnen bekomen en van zijn ambachtelijke bekwaamheid.
    Hij maakt zijn kunstwerken steeds in ijzer en maakt voor de vervaardiging van zijn stukken nooit een tekening op voorhand. Zijn inspiratie laat hem dan ook nooit in de steek.

    Hij is ook gedecoreerd met het bronzen, zilveren en gouden ACV-ereteken, alsook met een bronzen, zilveren en gouden burgerlijk ereteken en heeft ook nog een herinneringsmedaille van 1940-45 met 2 gekruiste sabels in zijn bezit.”

     

     

     

     

    08-10-2012 om 20:19 geschreven door Marcel Van Hoof

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

    1977 – 24 november 1977 – Kerk en Leven nr.45 : Davidsfonds

                “Wees niet te haastig om uw kerst- en nieuwjaarskaarten te kopen : ter 

                gelegenheid van het “Jaar van het Dorp” geeft Davidsfonds Leest een reeks van

                twaalf postkaarten uit : Leest gezien en geschetst door zes Leestse tekenaars.

                Deze kaarten worden u vanaf volgende week ten huize aangeboden.” 

                (Zie onderaan)

     

    1977 – 27 november : Veelzijdigheidswedstrijd voor pony’s.

                De Landelijke Rijvereniging Leest organiseerde op 27 november een

                veelzijdigheidswedstrijd voor pony’s (70 in totaal uit gans de provincie

                Antwerpen) op het Hoogveld te Leest.

                Drie leden van de LRV Leest behaalden ereplaatsen.

                “Tijdens de laatste weken van de winter van 1977 begon bij een aantal jonge

                mensen uit Leest het paardenbloed te werken.

                Er werden hoofden bij mekaar gestoken en na verloop van een paar weken werd

                de Rijvereniging Sint Niklaas weer opgericht.

                We zeggen wel degelijk weer opgericht want nog niet zoveel jaren geleden is de

               vorige rijvereniging wegens trouwgevallen en andere ongelukken stilaan de mist

                ingegaan.

                Na ongeveer een maand konden de bewoners van de Kouter in Leest enkele

                dapperen aan het werk zien die met zweet en blauwe plekken de geheimen der

                edele rijkunst probeerden te ontsluieren. Of hun dat reeds gelukt is laten we

                buiten beschouwing. Wat ons echter wel gelukt is, is het uitbouwen van een

                rijvereniging van ongeveer dertig actieve leden.

                (...) “

                (De Band, december 1977)    

     

    1977 – Zaterdag 3 december : Groot Sint-Niklaasbal

                van KWB-Leest, aanvang 21 uur, in de Parochiezaal, Kouter Leest.

                Orkest : De Bergklomers.

     

    Enkele van de 12 postkaarten gezien door Leestse tekenaars.

    -Dorpsplein.

    -Gemeentehuis.

    -Rendelbeekhoeve.

    -Hof van den Nieuwen Boer.

    -De Bleukens.











    08-10-2012 om 12:57 geschreven door Marcel Van Hoof

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    -Illustratie Georges Herregods.

     

     

    1977 – 20 en 27 november – ‘Rust Roest’ bracht ‘De zeer schone geschiedenis van de liefde’

     

    GvM, 6 en 12 december 1977 : Rust Roest speelde te Leest

    “Traditiegetrouw was er ook deze keer weer ruime belangstelling voor de  opvoering van “De zeer schone geschiedenis van de liefde”, die opgevoerd werd door de Leestse toneelkring.

    De luchtige conversatie en de vlotte dialogen maakten dit stuk genietbaar voor iedereen.

    Zondag ll. was het parochiehuis, evenals op 20 november, weer goed bezet.

    Rust Roest, gesticht in 1921 heeft tot hiertoe 132 vertoningen verzorgd in en buiten de gemeente Leest.

    Heropvoeringen van de reeds gespeelde stukken in acht genomen zijn 88 verschillende toneelwerken gespeeld.

    Ere-Voorzitter Alfons Hellemans en Ere-Ondervoorzitter Jaak Publie, die nog steeds nauw betrokken zijn bij deze toneelkring, hebben deze geschiedenis volledig meegemaakt.

    “De zeer schone geschiedenis van de liefde” geschreven door Paul Vanbossuyt in 1975, is een volks toneelspel in 2 delen en 10 taferelen.

    In een vrij originele vormgeving werden door een groep toneelspelers 5 verhalen over de liefde gespeeld, die aaneengepraat werden door Gust.

    Regie

    Regisseur en productieleider Guido Hellemans, die zijn vader als regisseur in “Rust Roest” opvolgde, wist een zeer goede keuze te maken tussen het ter beschikking staande spelerspotentieel. De vlotte rolkennis en de “stielvaardigheid” van opgeefster Erna Vloebergh

    zorgden ervoor dat in de zaal de tekst niet gekend was vooraleer hij gedebiteerd werd door de spelers.

    Een sober, doch smaakvol decor was werk van de stille werkers achter de schermen: Vic Diddens, Marcel Spoelders, Staf Tuyaerts en Willy Lauwers, terwijl Vic Diddens ook nog zorgde voor techniek en belichting.

    De grime van Albert Jean zorgde voor de gepaste typering, evenals de kostumering van Miloe Van Stijvoort. Karel Mertens stond in voor de bandmontage, terwijl de sonorizatie in de goede handen was van Wim Jacobs.

    Het decorontwerp en aankleding van Tony Baarendse lokte weer eens de bewondering van het publiek.Wim Baarendse zorgde, samen met Hilda Silverants, voor aangepaste             zangbegeleiding.

    Na het welkomwoord van regisseur Hellemans, zongen alle spelers als begin van het stuk een vriendschapslied, dat door de aanwezigen kon meegezongen worden. 

     

    De 5 verhalen van de liefde die in dit stuk getoond waren : de ontluikende liefde met Lowieke, die er nog zo weinig van weet. Dit werd op een prachtige wijze vertolkt door Dirk Baarendse.

    Zijn verloofde, Lieveke, die er toch al wat meer van afweet, werd op een even        voortreffelijke wijze vertolkt door Marleen Lauwers.

    Hierna kwam de jonge jaloerse liefde op het voorplan met Jos, die zo wantrouwig is en zijn vrouw Marieke die een schuldeloos blommeke-lief is. Voor deze beide personages  waren Wim Baarendse en Imelda Vander Hasselt de gepaste figuren voor deze rollen.

    De onmogelijke uitechtelijke liefde met Frans, die niet meer weet of hij liefheeft, en Liske, die zoveel van hem houdt, waren bij Eddy Moortgat en Monique Verschueren in goede handen.

    Als vierde en voorlaatste verhaal van de liefde, was het de beurt aan de vergevende liefde met Gust, die iedereen wil liefhebben. Door zijn grote toewijding en inspanningen maakte Marcel Verwerft zijn rol af. Als tegenspeelster acteerde Renild Polfliet als Stef, die veel heeft liefgehad. Zij kreeg loon naar werken door haar geschikt optreden.

    Als laatste verhaal was het de beurt aan de gelouterde rijpe liefde.Hierna speelden Dolf, die steeds bromt en plannen maakt, vertolkt door Pierre De Wit. Hij was de gedroomde acteur voor deze rol. Treeske, echtgenote van Dolf, die trouw en wijs bemint, werd voor het voetlicht

    gebracht door Mariette Verbeeck, die in deze rol een kluifje naar haar hand kreeg.

    Eens te meer werd het een opvoering die ver boven het gewone reikte.

    Op vrijdag 23 december e.k. wordt dit stuk, op uitnodiging van de Chiro-KWB van Heffen, opgevoerd in het Parochiehuis te Heffen.” 

              

    En ‘De Band’ van december 1977 :

    “Wij danken Guido Hellemans en zijn ploeg  van ‘Rust Roest’ voor de mooie avond die zij ons brachten, wij vonden dit stuk meer begrijpelijk en genietbaar dan het voorgaande.

    We misten echter het spontane, het ‘echte’ van het spel (als de liefde zo ‘stijf’ moet gebeuren, dan is het interessante er af). Dit is geen verwijt aan het adres van de spelers, het ligt naar onze bescheiden mening vooral aan het stuk zelf dat nogal theatraal en geforceerd overkwam en zeer moeilijk te interpreteren, gezien het grotendeels uit dialogen en monologen bestaat.

    Wij hopen nog steeds dat ‘Rust Roest’ ons eens zal vergasten met een stuk dat dichter bij onze mensen staat en waarin de spelers meer zichzelf kunnen zijn. Moeten wij nu altijd op zondagavond zo plechtig doen ?

    Maar ja, wij zijn nu eenmaal kinderen van Vondel !!!

         HG.”

    P.S. Een speciaal pluimke voor de decorontwerpers.

     

    08-10-2012 om 08:26 geschreven door Marcel Van Hoof

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Foto :

    -Viering van de Wapenstilstand omstreeks 1955. Schepen Emiel Verschueren, burgemeester Pieter De Prins en schepen Prosper Busschot leggen bloemen neer bij het monument van de gesneuvelden. Op de achtergrond de Kon. Fanfare St.-Cecilia. (Leest in Feest)

     

     

     

    1977 – 11 november : De Leestse Oudstrijdersbond is nog de enige die de traditie van voor de fusie van gemeenten in ’77 in ere houdt met de plaatselijke herdenking van Wapenstilstand. De burgerlijke plechtigheid werd elk jaar georganiseerd bij het monument van de gesneuvelden. (Leest in Feest, blz. 243)

     

    1977 – Zondag 13 november : Chiro-Familiefeest

     

    “Naar goede jaarlijkse traditie hield Chiro-Leest op zondag 13 november haar familiefeest.

    De inzet was een eucharistieviering op zaterdagavond op en top in chiro-stijl.

    Op zondagnamiddag stroomden vanaf twee uur tientallen ouders en sympathisanten naar de parochiezaal en omstreeks half drie was geen plaatsje nog onbezet.

    Zenuwachtig-trippelende Chiromeisjes, drukdoende chiroleiders- en leidsters, bezorgde moeders en schijnbaar nonchalante vaders zorgden samen voor een sfeer van spanning en verwachting waaraan niemand ontkwam.

    Vlug merkten we dat dit chirofeest wat betreft organisatie en afwerking boven de vorigen uitstak. Men had het uitstekend idee opgevat om doorheen  dit hele chirofeest een gouden draad te weven, zodat alle nummers samen een fijn geheel vormden. Een moeilijke opgave maar naar ons oordeel volkomen geslaagd !!!

    Via spelletjes, dansjes en sketches werden de verschillende activiteiten van de chiro voorgesteld. Een originele en aantrekkelijke reclame. Ook trachtte men op speelse wijze het publiek vertrouwd te maken met het nieuwe jaarthema : PRIK – VEER – PROBEER !

    Het onthaal was eveneens prima. Wat leuk ook om via dia’s weer herinneringen aan mooie chiro-momenten op te roepen. Tevreden kon men huiswaarts keren.

    Zo wensen ouders en kinderen de chiro. Jong, creatief, origineel en met stijl. Wij wensen daarom het bestuur van de chiro, leidsters en leiders van harte proficiat ! DOE ZO VOORT !!!”

    (De Band, december 1977)  

     

    1977 – 17 november : Verkeersongeval te Leest

                In de nacht van maandag op dinsdag werd dokter Armani van Kapelle o/d Bos

                opgeroepen voor een zieke te Leest.

                Vergezeld van zijn echtgenote reed de dokter met zijn wagen naar het opgegeven

                adres. In de Biststraat te Leest begon het voertuig plotseling te slippen en kwam

                tegen een electriciteitspaal terecht.

                Zowel de dokter als zijn echtgenote liepen verwondingen op en dienden naar een

                Mechels ziekenhuis te worden overgebracht. 

     

    08-10-2012 om 08:09 geschreven door Marcel Van Hoof

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Foto :

    Pater Kamiel Emmeregs

     

     

     

    1977 – Zondag 6 november : KVLV-Herfstvergadering

               

    “Op zondag 6 november trokken omstreeks half drie dames van allerlei slag : slanke, mollige en zelfs corpulente in dichte drommen naar de parochiezaal voor de herfstvergadering.

    Gastvrouwen waren de KVLV-leden uit Kouter en Kouterwijk.

    Het zou een gezellige ‘Breughelnamiddag’ worden. Voor het ernstig gedeelte en de behandeling van het lesonderwerp : ‘Vlot en vrij mens worden’, kon men rekenen op mevrouw Sabbin, godsdienstlerares, die met behulp van dia’s ons trachtte bij te brengen dat ieder mens enorm veel mogelijkheden bezit die al te vaak uit gemakzucht of faalangst begraven blijven.

    Natuurlijk wilden de KVLV-leden uit de Kouter er dadelijk wat aan doen. Zij sleurden ons allen mee in hun ontspanningsprogramma. Wij zongen de gezelschapsliederen mee en voelden ons als in een vacantiekamp. Wij deden gek als kleine kinderen, dansten elegant als jongedames en lachten ons ziek met de gekke personaliteiten uit het reuze-interview.

    Natuurlijk moest er ook gegeten (pensen, appelmoes en rijstebrij) en gebabbeld kunnen worden.

    Onze twee Lourdesafgevaardigden brachten een kort relaas over hun prachtige reis en verlootten hun geschenkjes.

    Om zes uur namen we afscheid van elkaar. Het was een fijne vergadering. We komen vast terug !” (DB, december 1977)

     

    1977 – 6 november : Overlijden van Pater Koenraad ‘Kamiel’ M. Emmeregs (foto)

     

     Dominikaan

    Medewerker aan het parochieblad Kerk en Leven onder de schuilnaam Sinjoorke.

    Geboren te Leest op 14 april 1913.

    Geprofest op 24 september 1939.

    Overleden te Tienen op zondag 6 november 1977.

     

    “Ik heb de goede strijd gestreden. Het geloof bewaard. Nu wacht mij de kroon der

    gerechtigheid.”

     

     

    Deze gedachte begeleidde onze goede confrater toen we hem die zondagavond het Viaticum hebben gegeven. Zijn groot en machtig middel was de pen. Meer dan dertig jaar heeft hij de Vlaamse kerkgemeenschap met zijn pareltjes van artikels in Kerk en Leven aangesproken op een diepe en volkse toon. Hij heeft als goed dominikaan de waarheid van het geloof gediend. Om deze dienst aan zijn dierbare kerkgemeenschap had hij de achting van velen in de lande. Zijn rijke voorraad haalde hij uit zijn theologische dominikaanse vorming, gedragen door permanente zelfstudie en een pastoraal gevoed geloofsleven.

    Waar onze confrater ook geweest is, steeds was hij een graag opgezochte geestelijke begeleider. Vele jaren was hij de geestelijke adviseur van het godsdienstige bezinningscentrum te Tienen en tot aan zijn overlijden de geliefde geestelijke begeleider van de dominikaanse Lekenorde. Met een rustig gemoed en een mild oordeel was hij voor velen een steun en toeverlaat.

    Opgegroeid in een mooi christelijk gezin bleef hij steeds de guitige en trouwe broer in zijn familie. Met een dankbaar hart vertelde hij steeds over zijn familie. De kiemen van het christelijke gezinsleven schoten wortel in zijn geliefd Klein Seminarie te Hoogstraten en droegen rijke vruchten in zijn dominikaans priesterleven.

    Voor ons, zijn confraters, was hij een innig goede medebroeder. Als overste en econoom droeg hij jaren de zorg van de communauteit. Zijn sprankele aanwezigheid nodigde uit tot samenwerking. Hij was zelden gejaagd en steeds bekommerd om ons samenleven. In klooster en kerk was geen dienst hem teveel. In de trouwe dienst aan onze Tiense gemeenschap zullen wij hem deerlijk missen.

    Heb dank, heel veel dank, goede confrater, voor alles wat u voor ons, voor de Tiense en Vlaamse kerkgemeenschap gedaan en betekend hebt. U was een trouw religieus en een goede priester.
    Dat Moeder Maria u moge begeleiden tot de Heer.

    Voor Haar hebt u steeds de gelovige aandacht gevraagd in het gebed van de Rozenkrans en de Rozenkransbedevaart.

    Wij blijven u vroom en dankbaar gedenken in ons gebed bij de Heer.

     

    De Paters Dominikanen en de families Emmeregs en Andries, danken u om uw vrome blijken van christelijke deelneming.

    (Uit zijn gedachtenisprentje) 

     

    Meer gegevens over Pater Kamiel Emmeregs :  6 augustus 1939 bij zijn priesterwijding.

     

     

    08-10-2012 om 07:57 geschreven door Marcel Van Hoof

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

    1977 – 8 oktober : Dansavond SK Leest

                Te 20 uur in de feestzaal Sint Cecilia, Dorpstraat Leest met het orkest “The

                Wiggs”.

                Inkomprijs : 60 frank.

     

    1977 – 15 oktober : Eerste Kerkconcert van Sint Cecilia

                Om 20 uur ving het kerkconcert van de Koninklijke Fanfare Sint Cecilia aan

                in  de parochiekerk van Leest o.l.v. Jan Piet Leveugle.

                De opbrengst was ten voordele van het kerkgebouw.

                Op het programma : de BRT-solisten André Van Driessche (hoorn) en Florent

                De Hauwere (trompet).

     

    “Op een uitstekende wijze werd er gebruikgemaakt van de akoestiek van de  St.-Niklaaskerk. Dit eerste concert werd vanaf 1977 jaarlijks ingericht. Later werd het verschoven naar begin januari en omgedoopt tot een nieuwjaarsconcert onder de naam ‘aperitiefconcert’.

    Vanaf 1977 offerde André Van Driessche een groot deel van zijn vrije tijd op om de Leestse fanfaremuzikanten een nieuwe techniek te leren. Het waren vooral de jongste muzikanten die daarvan wisten te profiteren en velen onder hen zijn mede daardoor uitgegroeid tot uitstekende amateurs en zelfs tot beroepsmusici.

    Vanaf 1977 begon het trommelkorps van de fanfare met openbare optredens. En in het najaar van dat jaar kwam er een uitnodiging voor het Wereld Muziek Concours (WMC) van 1978.  Het WMC wordt vierjaarlijks ingericht in Kerkrade (Nederlands Limburg) .

    Dit concours wordt beschouwd als het wereldkampioenschap. Na overleg tussen de dirigent en het bestuur werd besloten aan dit kampioenschap mee te doen in de afdeling uitmuntendheid voor fanfares. Vanaf dat moment werd het aantal repetities opgedreven en in normale omstandigheden waren bijna alle muzikanten op de vrijdagavonden aanwezig op de repetitie. Alles wat in de fanfare gebeurde, stond in het teken van Kerkrade…”

    (Stan Gobien, Leest in feest)

     

    Het Leestse soldatenblad wijdde er twee artikels aan :

    “Zaterdagavond 15 oktober (20 uur) bood de Koninklijke fanfare St.-Cecilia de mensen van Leest een kerkconcert aan. Iedere parochie kampt zowat met financiële problemen en om de balans in evenwicht te houden kan men eigenlijk niets geschikter dan een muzikaal concert.

    De gastdirigent J.P.Leveugle en de solisten A. Van Driessche en F. De Hauwere stonden borg voor het hoge peil van dit concert. Het hoofdaandeel lag natuurlijk in handen van onze eigen fanfare. Het begon met tamelijk zware muziek, daarna afgewisseld met lichtere stukjes en een eigenaardig electronisch stukje, gecomponeerd door Jan Segers.

    Als men dit volgend jaar nog eens wil overdoen, zou ik voorstellen om d’er enkele goede zangers of een kerkkoor bij te brengen. De aanwezige genodigden en het publiek apprecieerden het concert naar waarde, wat ze lieten bllijken in een langdurig applaus.

    Bravo St.-Cecilia !

     

    “De vorige keer werd reeds een woordje gerept over het Kerkconcert van 15 oktober.

    Dat er een hoog peil werd bereikt kon niet anders wanneer men het programma inzag en kennis nam van de respectievelijke stukken die de avond zouden vullen.

    Wie met een gevoel voor muziek de Alpen Echo beluisterde, met het optreden van de twee uitmuntende solisten Van Driessche en De Hauwere, kon er zich niet van ontdoen de indruk te hebben zich in de Alpen te bevinden, terwijl het hoorngeschal en de klare, soms scherpe tonen van de trompet tegen de bergen weerkaatsten.

    Voor iedereen, maar dan toch inzonderheid voor de werkelijke muziekliefhebbers en kenners, was de uitvoering van Alpen-Echo het ‘summum’ van deze muzikale manisfestatie, temeer daar het milieu met de eigen acoustiek daartoe bijdroeg.

    Anderzijds, wie heeft er niet genoten van het stuk ‘Trump t Volentary’ uitgevoerd door trompettist Florent De Hauwere en de solo voor hoorn door A. Van Driessche ten gehore gebracht.

    Deze muzikale gebeurtenis zal nog lang in het geheugen blijven doorzinderen…en de parabel de dorstigen laven werd ook hier niet in de wind geslagen, daar werd in de Sacristij voor gezorgd en…zeker verdiend.

     

    Iedereen weet dat door de jaren heen, de K. Fanfare St.-Cecilia steeds goede resultaten weet te behalen bij deelname aan wedstrijden. Welnu op 23 oktober j.l. had in de Stedelijke Feestzaal, Botermarkt te Mechelen, de Provinciale Fedekam wedstrijd 1977 plaats, voorbehouden aan fanfares en harmonieën. Aan die wedstrijd namen 16 maatschappijen deel. Andermaal behaalde de Leestse fanfare een eerste prijs, die kan toegevoegd worden aan de zovele reeds behaalde resultaten. Leest behaalde 263 punten of 88%.

    De twee werken die werden uitgevoerd waren : ‘Music to relax’ en ‘Indian summer’.

    Het aantal muzikanten-uitvoerders bedroeg 45 en ze stonden onder leiding van dirigent J.P. Leveugle. “

     

    1977 – 30 oktober : Davidsfonds Leest – Kindertoneel

                “De Spellentappers” voerden op “Wie niet zingen kan moet balken” .

                Auteur en regisseur : Lieve Vermeulen.

                In het parochiehuis om 15 uur. Toegangsprijs : 20 frank.

     

    Bijgevoegd :

    -Jan Piet Leveugle, dirigent van de K.Fanfare Sint-Cecilia.

    -Advertentie van het Davidsfonds in De Band.

     





    08-10-2012 om 07:50 geschreven door Marcel Van Hoof

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 2/5 - (9 Stemmen)
    >> Reageer (1)


    Archief per week
  • 11/03-17/03 2024
  • 19/02-25/02 2024
  • 05/02-11/02 2024
  • 22/01-28/01 2024
  • 25/12-31/12 2023
  • 18/12-24/12 2023
  • 04/12-10/12 2023
  • 27/11-03/12 2023
  • 20/11-26/11 2023
  • 13/11-19/11 2023
  • 06/11-12/11 2023
  • 30/10-05/11 2023
  • 23/10-29/10 2023
  • 09/10-15/10 2023
  • 25/09-01/10 2023
  • 11/09-17/09 2023
  • 28/08-03/09 2023
  • 14/08-20/08 2023
  • 24/07-30/07 2023
  • 10/07-16/07 2023
  • 26/06-02/07 2023
  • 19/06-25/06 2023
  • 12/06-18/06 2023
  • 05/06-11/06 2023
  • 29/05-04/06 2023
  • 15/05-21/05 2023
  • 08/05-14/05 2023
  • 01/05-07/05 2023
  • 24/04-30/04 2023
  • 10/04-16/04 2023
  • 27/03-02/04 2023
  • 20/03-26/03 2023
  • 06/03-12/03 2023
  • 27/02-05/03 2023
  • 20/02-26/02 2023
  • 13/02-19/02 2023
  • 06/02-12/02 2023
  • 23/01-29/01 2023
  • 16/01-22/01 2023
  • 09/01-15/01 2023
  • 02/01-08/01 2023
  • 26/12-01/01 2023
  • 12/12-18/12 2022
  • 05/12-11/12 2022
  • 28/11-04/12 2022
  • 14/11-20/11 2022
  • 07/11-13/11 2022
  • 31/10-06/11 2022
  • 24/10-30/10 2022
  • 17/10-23/10 2022
  • 03/10-09/10 2022
  • 26/09-02/10 2022
  • 19/09-25/09 2022
  • 05/09-11/09 2022
  • 22/08-28/08 2022
  • 15/08-21/08 2022
  • 08/08-14/08 2022
  • 25/07-31/07 2022
  • 18/07-24/07 2022
  • 11/07-17/07 2022
  • 27/06-03/07 2022
  • 20/06-26/06 2022
  • 06/06-12/06 2022
  • 23/05-29/05 2022
  • 09/05-15/05 2022
  • 02/05-08/05 2022
  • 18/04-24/04 2022
  • 28/03-03/04 2022
  • 21/03-27/03 2022
  • 14/03-20/03 2022
  • 21/02-27/02 2022
  • 31/01-06/02 2022
  • 03/01-09/01 2022
  • 20/12-26/12 2021
  • 13/12-19/12 2021
  • 29/11-05/12 2021
  • 15/11-21/11 2021
  • 01/11-07/11 2021
  • 25/10-31/10 2021
  • 18/10-24/10 2021
  • 11/10-17/10 2021
  • 04/10-10/10 2021
  • 27/09-03/10 2021
  • 20/09-26/09 2021
  • 13/09-19/09 2021
  • 06/09-12/09 2021
  • 30/08-05/09 2021
  • 23/08-29/08 2021
  • 16/08-22/08 2021
  • 09/08-15/08 2021
  • 02/08-08/08 2021
  • 26/07-01/08 2021
  • 19/07-25/07 2021
  • 12/07-18/07 2021
  • 05/07-11/07 2021
  • 21/06-27/06 2021
  • 14/06-20/06 2021
  • 07/06-13/06 2021
  • 24/05-30/05 2021
  • 10/05-16/05 2021
  • 03/05-09/05 2021
  • 26/04-02/05 2021
  • 12/04-18/04 2021
  • 05/04-11/04 2021
  • 22/03-28/03 2021
  • 15/03-21/03 2021
  • 08/03-14/03 2021
  • 22/02-28/02 2021
  • 15/02-21/02 2021
  • 01/02-07/02 2021
  • 18/01-24/01 2021
  • 04/01-10/01 2021
  • 28/12-03/01 2027
  • 21/12-27/12 2020
  • 14/12-20/12 2020
  • 07/12-13/12 2020
  • 30/11-06/12 2020
  • 23/11-29/11 2020
  • 09/11-15/11 2020
  • 02/11-08/11 2020
  • 19/10-25/10 2020
  • 12/10-18/10 2020
  • 05/10-11/10 2020
  • 28/09-04/10 2020
  • 21/09-27/09 2020
  • 24/08-30/08 2020
  • 17/08-23/08 2020
  • 10/08-16/08 2020
  • 03/08-09/08 2020
  • 20/07-26/07 2020
  • 06/07-12/07 2020
  • 29/06-05/07 2020
  • 22/06-28/06 2020
  • 15/06-21/06 2020
  • 01/06-07/06 2020
  • 25/05-31/05 2020
  • 18/05-24/05 2020
  • 04/05-10/05 2020
  • 27/04-03/05 2020
  • 20/04-26/04 2020
  • 30/03-05/04 2020
  • 23/03-29/03 2020
  • 16/03-22/03 2020
  • 09/03-15/03 2020
  • 02/03-08/03 2020
  • 24/02-01/03 2020
  • 10/02-16/02 2020
  • 03/02-09/02 2020
  • 27/01-02/02 2020
  • 20/01-26/01 2020
  • 13/01-19/01 2020
  • 06/01-12/01 2020
  • 30/12-05/01 2020
  • 16/12-22/12 2019
  • 02/12-08/12 2019
  • 25/11-01/12 2019
  • 18/11-24/11 2019
  • 04/11-10/11 2019
  • 21/10-27/10 2019
  • 14/10-20/10 2019
  • 07/10-13/10 2019
  • 23/09-29/09 2019
  • 09/09-15/09 2019
  • 02/09-08/09 2019
  • 26/08-01/09 2019
  • 12/08-18/08 2019
  • 22/07-28/07 2019
  • 15/07-21/07 2019
  • 08/07-14/07 2019
  • 01/07-07/07 2019
  • 24/06-30/06 2019
  • 17/06-23/06 2019
  • 10/06-16/06 2019
  • 03/06-09/06 2019
  • 20/05-26/05 2019
  • 13/05-19/05 2019
  • 06/05-12/05 2019
  • 22/04-28/04 2019
  • 15/04-21/04 2019
  • 01/04-07/04 2019
  • 18/03-24/03 2019
  • 04/03-10/03 2019
  • 25/02-03/03 2019
  • 18/02-24/02 2019
  • 11/02-17/02 2019
  • 21/01-27/01 2019
  • 14/01-20/01 2019
  • 07/01-13/01 2019
  • 24/12-30/12 2018
  • 17/12-23/12 2018
  • 10/12-16/12 2018
  • 03/12-09/12 2018
  • 26/11-02/12 2018
  • 12/11-18/11 2018
  • 29/10-04/11 2018
  • 22/10-28/10 2018
  • 15/10-21/10 2018
  • 08/10-14/10 2018
  • 17/09-23/09 2018
  • 03/09-09/09 2018
  • 20/08-26/08 2018
  • 13/08-19/08 2018
  • 06/08-12/08 2018
  • 30/07-05/08 2018
  • 23/07-29/07 2018
  • 16/07-22/07 2018
  • 09/07-15/07 2018
  • 25/06-01/07 2018
  • 18/06-24/06 2018
  • 11/06-17/06 2018
  • 04/06-10/06 2018
  • 21/05-27/05 2018
  • 07/05-13/05 2018
  • 23/04-29/04 2018
  • 16/04-22/04 2018
  • 09/04-15/04 2018
  • 02/04-08/04 2018
  • 26/03-01/04 2018
  • 19/03-25/03 2018
  • 12/03-18/03 2018
  • 05/03-11/03 2018
  • 19/02-25/02 2018
  • 12/02-18/02 2018
  • 05/02-11/02 2018
  • 29/01-04/02 2018
  • 22/01-28/01 2018
  • 15/01-21/01 2018
  • 08/01-14/01 2018
  • 01/01-07/01 2018
  • 25/12-31/12 2017
  • 18/12-24/12 2017
  • 04/12-10/12 2017
  • 27/11-03/12 2017
  • 20/11-26/11 2017
  • 06/11-12/11 2017
  • 23/10-29/10 2017
  • 16/10-22/10 2017
  • 09/10-15/10 2017
  • 25/09-01/10 2017
  • 18/09-24/09 2017
  • 11/09-17/09 2017
  • 04/09-10/09 2017
  • 28/08-03/09 2017
  • 21/08-27/08 2017
  • 14/08-20/08 2017
  • 31/07-06/08 2017
  • 10/07-16/07 2017
  • 03/07-09/07 2017
  • 12/06-18/06 2017
  • 05/06-11/06 2017
  • 29/05-04/06 2017
  • 15/05-21/05 2017
  • 01/05-07/05 2017
  • 17/04-23/04 2017
  • 10/04-16/04 2017
  • 03/04-09/04 2017
  • 27/03-02/04 2017
  • 20/03-26/03 2017
  • 13/03-19/03 2017
  • 06/03-12/03 2017
  • 27/02-05/03 2017
  • 13/02-19/02 2017
  • 06/02-12/02 2017
  • 30/01-05/02 2017
  • 23/01-29/01 2017
  • 16/01-22/01 2017
  • 09/01-15/01 2017
  • 02/01-08/01 2017
  • 26/12-01/01 2017
  • 19/12-25/12 2016
  • 05/12-11/12 2016
  • 28/11-04/12 2016
  • 21/11-27/11 2016
  • 07/11-13/11 2016
  • 24/10-30/10 2016
  • 17/10-23/10 2016
  • 10/10-16/10 2016
  • 03/10-09/10 2016
  • 26/09-02/10 2016
  • 19/09-25/09 2016
  • 05/09-11/09 2016
  • 22/08-28/08 2016
  • 15/08-21/08 2016
  • 01/08-07/08 2016
  • 25/07-31/07 2016
  • 18/07-24/07 2016
  • 11/07-17/07 2016
  • 04/07-10/07 2016
  • 27/06-03/07 2016
  • 20/06-26/06 2016
  • 13/06-19/06 2016
  • 06/06-12/06 2016
  • 30/05-05/06 2016
  • 23/05-29/05 2016
  • 16/05-22/05 2016
  • 09/05-15/05 2016
  • 02/05-08/05 2016
  • 25/04-01/05 2016
  • 18/04-24/04 2016
  • 11/04-17/04 2016
  • 04/04-10/04 2016
  • 21/03-27/03 2016
  • 14/03-20/03 2016
  • 07/03-13/03 2016
  • 29/02-06/03 2016
  • 22/02-28/02 2016
  • 15/02-21/02 2016
  • 08/02-14/02 2016
  • 25/01-31/01 2016
  • 04/01-10/01 2016
  • 28/12-03/01 2016
  • 21/12-27/12 2015
  • 07/12-13/12 2015
  • 23/11-29/11 2015
  • 16/11-22/11 2015
  • 09/11-15/11 2015
  • 02/11-08/11 2015
  • 19/10-25/10 2015
  • 12/10-18/10 2015
  • 05/10-11/10 2015
  • 21/09-27/09 2015
  • 14/09-20/09 2015
  • 07/09-13/09 2015
  • 31/08-06/09 2015
  • 13/07-19/07 2015
  • 22/06-28/06 2015
  • 08/06-14/06 2015
  • 01/06-07/06 2015
  • 25/05-31/05 2015
  • 11/05-17/05 2015
  • 04/05-10/05 2015
  • 27/04-03/05 2015
  • 20/04-26/04 2015
  • 13/04-19/04 2015
  • 06/04-12/04 2015
  • 30/03-05/04 2015
  • 23/03-29/03 2015
  • 16/03-22/03 2015
  • 09/03-15/03 2015
  • 02/03-08/03 2015
  • 23/02-01/03 2015
  • 16/02-22/02 2015
  • 09/02-15/02 2015
  • 02/02-08/02 2015
  • 26/01-01/02 2015
  • 19/01-25/01 2015
  • 12/01-18/01 2015
  • 05/01-11/01 2015
  • 29/12-04/01 2015
  • 15/12-21/12 2014
  • 08/12-14/12 2014
  • 24/11-30/11 2014
  • 17/11-23/11 2014
  • 10/11-16/11 2014
  • 03/11-09/11 2014
  • 20/10-26/10 2014
  • 13/10-19/10 2014
  • 06/10-12/10 2014
  • 29/09-05/10 2014
  • 22/09-28/09 2014
  • 08/09-14/09 2014
  • 01/09-07/09 2014
  • 25/08-31/08 2014
  • 18/08-24/08 2014
  • 04/08-10/08 2014
  • 28/07-03/08 2014
  • 21/07-27/07 2014
  • 14/07-20/07 2014
  • 07/07-13/07 2014
  • 30/06-06/07 2014
  • 23/06-29/06 2014
  • 16/06-22/06 2014
  • 09/06-15/06 2014
  • 02/06-08/06 2014
  • 26/05-01/06 2014
  • 19/05-25/05 2014
  • 12/05-18/05 2014
  • 05/05-11/05 2014
  • 28/04-04/05 2014
  • 21/04-27/04 2014
  • 14/04-20/04 2014
  • 07/04-13/04 2014
  • 31/03-06/04 2014
  • 24/03-30/03 2014
  • 17/03-23/03 2014
  • 10/03-16/03 2014
  • 03/03-09/03 2014
  • 24/02-02/03 2014
  • 17/02-23/02 2014
  • 10/02-16/02 2014
  • 03/02-09/02 2014
  • 27/01-02/02 2014
  • 20/01-26/01 2014
  • 13/01-19/01 2014
  • 06/01-12/01 2014
  • 30/12-05/01 2014
  • 23/12-29/12 2013
  • 16/12-22/12 2013
  • 09/12-15/12 2013
  • 02/12-08/12 2013
  • 25/11-01/12 2013
  • 18/11-24/11 2013
  • 11/11-17/11 2013
  • 28/10-03/11 2013
  • 21/10-27/10 2013
  • 14/10-20/10 2013
  • 07/10-13/10 2013
  • 30/09-06/10 2013
  • 23/09-29/09 2013
  • 16/09-22/09 2013
  • 09/09-15/09 2013
  • 02/09-08/09 2013
  • 05/08-11/08 2013
  • 29/07-04/08 2013
  • 22/07-28/07 2013
  • 15/07-21/07 2013
  • 08/07-14/07 2013
  • 01/07-07/07 2013
  • 24/06-30/06 2013
  • 17/06-23/06 2013
  • 10/06-16/06 2013
  • 03/06-09/06 2013
  • 27/05-02/06 2013
  • 13/05-19/05 2013
  • 06/05-12/05 2013
  • 29/04-05/05 2013
  • 22/04-28/04 2013
  • 25/03-31/03 2013
  • 18/03-24/03 2013
  • 11/03-17/03 2013
  • 04/03-10/03 2013
  • 18/02-24/02 2013
  • 28/01-03/02 2013
  • 21/01-27/01 2013
  • 07/01-13/01 2013
  • 31/12-06/01 2013
  • 24/12-30/12 2012
  • 17/12-23/12 2012
  • 10/12-16/12 2012
  • 03/12-09/12 2012
  • 26/11-02/12 2012
  • 19/11-25/11 2012
  • 12/11-18/11 2012
  • 05/11-11/11 2012
  • 29/10-04/11 2012
  • 22/10-28/10 2012
  • 15/10-21/10 2012
  • 08/10-14/10 2012
  • 01/10-07/10 2012
  • 24/09-30/09 2012
  • 10/09-16/09 2012
  • 03/09-09/09 2012
  • 13/08-19/08 2012
  • 06/08-12/08 2012
  • 30/07-05/08 2012
  • 23/07-29/07 2012
  • 02/07-08/07 2012
  • 25/06-01/07 2012
  • 18/06-24/06 2012
  • 11/06-17/06 2012
  • 04/06-10/06 2012
  • 28/05-03/06 2012
  • 14/05-20/05 2012
  • 07/05-13/05 2012
  • 30/04-06/05 2012
  • 23/04-29/04 2012
  • 16/04-22/04 2012
  • 09/04-15/04 2012
  • 02/04-08/04 2012
  • 26/03-01/04 2012
  • 19/03-25/03 2012
  • 12/03-18/03 2012
  • 05/03-11/03 2012
  • 27/02-04/03 2012
  • 20/02-26/02 2012
  • 13/02-19/02 2012
  • 06/02-12/02 2012

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!