Leest in de weer tegen 97 nieuw te bouwen woningen
“Noteer goed dat deze actie niet gericht is tegen gelijk welke persoon”, zegt Paula Bradt uit Leest met veel overtuiging. Ondertussen is ze zelf enigszins overdonderd door het bliksemsucces van haar actie. Vorige zaterdag werd een aantal mensen aangesproken voor een samenkomst die zondag doorging, en waar besloten werd een petitieactie te voeren. Nu vallen reeds de getekende petities met hopen in de bus. Gisteren telde Paula Bradt 520 handtekeningen die tégen de voorgenomen bouw van 97 woningen op de Kouter zijn. “Ik zal niet overdrijven, zegt de actievoerster, maar van de straten die reeds binnenzijn, heeft toch zeker 70 t.h. van de bewoners de petitie getekend. Om niet te spreken over het enthoesiasme van de actievoerders”. Deze actie is gericht tegen het voornemen van de Mechelse Goedkope Woning om te Leest in een woonuitbreidinsgebied achter de Dorpsstraat en de Kouter 97 sociale woningen op te trekken. De actievoerders zeggen niet tégen sociale woningen te zijn, maar vinden dat deze manier van werken een kaakslag is voor Leest.
Argumentatie Paula Bradt, die jarenlang directrice van de vrije school te Leest was en met het dorpsleven zeer sterk verbonden, somt vlot de argumentatie op tegen deze geplande bouw. De wijk zal namelijk ingeplant worden in een prachtige open ruimte. Dit is tegen de doelstellingen van De Batselier, die zegt dat open ruimte maximaal moeten gevrijwaard blijven. Ook het structuurplan Vlaanderen van Kelchtermans stelt dit uitdrukkelijk.
Getto Mw. Bradt vreest in de tweede plaats dat de nieuwe wijk een getto zal vormen omdat zij niet aansluit bij het dorp. Ook dit wordt uitdrukkelijk verworpen in beide documenten. Verder menen de actievoerders dat de geplande wijk veel te groot is voor hun dorp en heel wat problemen zal meebrengen. Men heeft er eveneens problemen mee dat deze bouw in woonuitbreidingsgebied moet gebeuren, terwijl er in Leest nog bouwgebied is. De nieuwe wijk houdt geen rekening met het agrarisch karakter van het dorp en zal veel moeilijkheden veroorzaken voor de landbouwers. Deze dreigen al om met hun tractoren naar Mechelen af te zakken om hun grieven te uiten. Ten slotte vragen de actievoerders zich af of dit alles niet een klein beetje ruikt naar belangenvermenging. Voor de wijk zou de toegangsweg naar de omnifeestzaal onteigend worden en vervolgens aangelegd. “Laat de zaakvoerder nu toevallig ook zaakvoerder van de bouwmaatschappij zijn”. (Noot : Gust Emmeregs)
Landbouwgebied “Men moet nu wel vlug ageren, want volgend jaar zou anders dit gebied weer landbouwgebied geworden zijn, gezien de huidige tendensen”, zo zeggen de actievoerders. En eens te meer verwijzen ze naar het structuurplan Vlaanderen, waar behoud en versterking van open ruimten als zeer belangrijk worden aangewezen. En nogmaals voegen ze er aan toe : “Dit alles is niet gericht tegen Gust Emmeregs als persoon, maar tegen een politiek van beton, die thuishoorde in de jaren zestig. Politiekers moeten nu verder kunnen kijken dan het eigen belang”.
In dezelfde krant van 29 juli kreeg Gust Emmeregs een forum :
“Allemaal gelogen”, zegt Gust Emmeregs
De “Sussen” en de “Blekken” zijn terug.
Gust Emmeregs, gemeenteraadslid uit Leest en ook zaakvoerder van de Mechelse sociale bouwmaatschappij De Mechelse Goedkope Woning, heeft wat hij zelf omschrijft als een “omzendbrief” verspreid. In alle brievenbussen bij de circa 2.400 Leestenaren belandt gisteren of vandaag het “antwoord” van Gust Emmeregs i.v.m. enkele honderden bezwaren tegen de voorgenomen bouw van 97 sociale woningen in het woonuitbreidingsgebied ter hoogte van de omnihal. Het zit Gust Emmeregs hoog dat 830 Leestenaren, of zowat een derde van alle inwoners van het dorp, hun handtekening onder het bezwaarschrift hebben gezet. “De mensen zijn bewust misleid. Men wil mij en mijn werk in opspraak brengen. In voetbaltermen uitgedrukt speelt men op de man in plaats van op de bal”, zei gisteren Emmeregs, duidelijk aangeslagen.
Het ziet er naar uit of Leest zet de tijd 20 jaar terug naar de periode waarin de “Sussen” en de “Blekken” de lokale politieke strijd uitvochten. Een aantal inwoners onder leiding van Paula Bradt, de voormalige directrice van de vrije basisschool, kant zich tegen de voorgenomen bouw van 97 sociale woningen. In de gemeente werd een bezwaarschrift verspreid en twee dagen later terug opgehaald. De actie resulteerde in 830 handtekeningen onder het bezwaarschrift. Het bundel werd aan het schepencollege in Mechelen overgemaakt.
Geviseerd Gust Emmeregs zei gisteren dat hij zich persoonlijk geviseerd voelt in de actie die sommigen tegen de geplande bouw ondernemen. Hij benadrukt dat iedereen het recht heeft om zich op de wettelijke voorziene manieren tegen bepaalde initiatieven te verzetten. “Nu neemt men echter een loopje met de waarheid. Daartegen wil ik protesteren. Men schuift mij ook zaken in de schoenen die oneerlijk en moedwillig verkeerd worden voorgesteld”, zegt Emmeregs die zijn “omzendbrief” op 800 exemplaren in alle Leestse brievenbussen heeft gestopt. Gestaafd met soms reeds 20 jaar oude bewijsstukken toont Emmeregs daarin aan dat de plannen tot de bouw van de bekritiseerde woningen dateert van in 1965. Het voorontwerp is gesitueerd op de plaats waar de MGW nu, in samenwerking met het bouwbedrijf Swinnen uit Mol, 97 sociale koopwoningen voor Vlaamse mensen uit Leest en omgeving van ongeveer 3,5 miljoen per woning wil bouwen. Deze woningen zijn tegen die prijs volledig afgewerkt en hebben 3 slaapkamers. Emmeregs, zaakvoerder van de MGW en ook beheerder van de Omnihal die een beperkte oppervlakte grond zal dienen af te staan om het project mogelijk te maken, weerlegt alle beschuldigingen als zou hij aan belangenvermenging doen.
Racisme Echt boos is Gust Emmeregs omdat de actievoerders de Leestenaren beïnvloeden met dooddoeners als “Pas op, daar komen allemaal vreemdelingen in wonen”. Leest kan volgens hem dergelijke uitingen van racisme best missen. “Die uitspraken komen uit de mond van mensen die beweren achter de politiek van Paula D’Hondt te staan”, betoogt hij. Volgens Gust Emmeregs heeft een beperkt aantal mensen, overwegend uit éénzelfde familie, uit eigenbelang veel goedgelovige dorpsgenoten om de tuin geleid. ”De mensen hebben niet eens de tijd gekregen om de tekst van het bezwaarschrift te kunnen lezen”, is hij van mening.
Ondertussen is bij het schepencollege van Mechelen inderdaad een bundel met 830 handtekeningen tégen de voorgenomen bouw van de woningen in Leest toegekomen. Dat betekent dat één derde van de Leestenaren zich theoretisch niet akkoord verklaart met het initiatief. Het is nu de opdracht van het college om de bezwaren juridisch uit te pluizen. Gust Emmeregs hoopt dat ook de gemeenteraadsleden de kans zullen krijgen zich in dit debat te mengen. “Het is echter niet het aantal bezwaren dat doorslaggevend mag zijn, wél de gegrondheid ervan”, vindt hij. Als het schepencollege van Mechelen alsnog het licht op groen zet en wanneer stedebouw zijn reeds 20 jaar geleden gegeven goedkeuring handhaaft, dan krijgt Leest reeds volgend jaar enig concreet resultaat van het grootse opzet te zien. Tenzij de dorpspolitiek daar een stokje voorsteekt. “Sussen” en “Blekken” weet je wel. Fons Jacobs.
Nog in dezelfde krant van 29 juli : gemeenteraadslid en volksvertegenwoordiger van de oppositiepartij VU Herman Candries :
Wijkt Leest ? “In Mechelen wordt weer politiek op hoog niveau gespeeld. De 479 bezwaarschriften en de 865 handtekeningen tegen een onzinnige verkaveling met bouwproject voor 97 woningen vallen Gust Emmeregs blijkbaar zwaar. De enige echte Leestenaar, die anderen verwijt de man en niet de bal te spelen, is hier duidelijk de pot die de ketel verwijt dat hij zwart ziet... Alle middelen blijken goed om de geloofwaardigheid van deze protestactie te kelderen. Toch is het probleem eenvoudig. In de richtlijnen, die minister De Batselier meegaf bij de oprichting van Domus Flandria, klinkt het nochtans duidelijk welke de prioriteiten zijn : de bestrijding van de leegstand, verbetering van de kwaliteit van het woonpatrimonium, realisatie van woonzekerheid, met maximale vrijwaring van de open ruimte. Voor Mechelen zijn er dus andere prioriteiten. Voor alles moet de binnenstad opnieuw bewoonbaar gemaakt worden, opnieuw bevolkt worden. Mooie open ruimte, zoals diegene waarnaar in dit geval gelonkt wordt, zou best gevrijwaard blijven.”
Gust Emmeregs liet het daar niet bij en in een (niet gedateerd) manifest van vijf bladzijden onder de hoofding ‘Antwoord van een echte Leestenaar aan de Leestenaars’ verdedigde hij zijn handelswijze. Hierna een samenvatting :
“De Leestse bevolking kreeg vorige week een schrijven en een, door een paar personen opgesteld model-bezwaarschrift, i.v.m. de verkavelingsaanvraag door de NV Swinnen, in de bus of persoonlijk overhandigd. Zowel het begeleidend schrijven als de inhoud van het opgestelde bezwaarschrift zijn, om het in voetbaltermen uit te drukken : ‘SPELEN OP DE MAN IN PLAATS VAN OP DE BAL’. Bepaalde opgesomde redenen tot afwijzing van het voorstel zijn enerzijds totaal onjuist en hebben anderzijds nog min nog meer tot doel mij persoonlijk, mijn verwezenlijkingen zoals de realisatie van de Sporthal, de voetbalterreinen en de Omnihal, in opspraak te brengen. Wat men daar ook over zegt en schrijft, ik zeg u dat ik fier ben op al deze verwezenlijkingen die de Leestse en/of Mechelse gemeenschap geen frank gekost hebben. Ik heb er mijn laatste frank ingestoken en heb er nog elke dag de grootste moeite mee om alles financieel rond te krijgen. Dit alles om de Leestse en Mechelse jeugd toe te laten in eigen omgeving aan sport en ontspanning te kunnen laten doen. … De plaatselijke Vrije Basisschool waarvan Paula Bradt destijds, het moet gezegd worden met veel inzet en initiatief de bezielende kracht was, was in 1985 wat blij toen zij met haar leerlingen toegelaten werd in wat nu genoemd wordt : ‘een sporthal met een bedenkelijke architectuur’. … Het destijds genomen initiatief tot aankoop en benuttiging van die gronden voor Sociale Woningbouw was een iniatief van het toenmalig Gemeentebestuur van Leest. … Ik vraag mij werkelijk af wat de bewoners van de verkaveling aan de Vinkstraat hiervan vinden. Voor zover ik weet is daar geen Gettovorming en zijn deze mensen reeds goed geïntegreerd in de Leestse gemeenschap. Waar ik ook met belangstelling naar uit kijk, is naar de reactie van de bewoners van de Dorpstraat, Vinkstraat en Ten Moortele. Beseffen deze mensen wel goed dat in het bezwaarschrift, blz. 2 punt 4, voorgesteld wordt om de open ruimte tussen deze straten, zijnde plus minus 12 ha. te benutten voor sociale wongen. Dit wil zeggen sociale woningen bouwen achter de tuin van zo’n 100-tal bestaande woningen. … Tot daar, geachte vrienden van Leest-Mechelen, de reactie waar ik mij verplicht toe voelde. De waarheid heeft ook haar rechten, of niet soms. Vriendelijke groeten, Gust Emmeregs.”
In 1992 ontstond er een schisma in de Mechelse CVP wat resulteerde in de schorsing van 12 leden door het nationaal bestuur. Onder hen ook burgemeester Vanroy en Gust Emmeregs. Ze richtten in 1994 de scheurpartij Christen Democratische Vernieuwing (CDV) op en trokken hiermee naar de gemeenteraadsverkiezingen. De partij behaalde slechts één zetel. In de aanloop van de verkiezingen van het jaar 2000 werd opnieuw toenadering gezocht tot de CVP maar de verzoening mislukte en opnieuw behaalde de scheurpartij slechts één zetel.
De Mechelse C.V.P richtte volgend schrijven tot de Leestenaars (niet gedateerd) :
Sociale woonwijk in Leest : standpunt van de C.V.P.
Geachte Leestenaar,
Het partijbestuur van de C.V.P. heeft zich beraden over de mogelijke inplanting van een sociale woonwijk (97 woningen) achter de Dorpstraat en de Kouter in Leest. Unaniem werd beslist de voorliggende plannen te verwerpen en wel om de volgende
redenen : -een groot open gebied wordt gebetonneerd; -een landelijk stukje Leest verdwijnt. De dorpskom zal uitdeinen zodat de randzone haar uitgesproken landelijk karakter verliest; -er is de vraag van de plaatselijke bevolking om de ongecontroleerde verstedelijking van het platteland en de dichtslibbing van de nog resterende open ruimten te vermijden; -het voorgestelde project is te omvangrijk voor Leest; -het kunstmatig droppen van een grote groep mensen gaat problemen opleveren op het vlak van integratie en communicatie; -de C.V.P. vindt tenslotte dat de voorkeur dient gegeven aan kleinschalige projecten in de verkrotte delen van de Mechelse binnenstad zodat sociale woningbouw ook kan leiden tot stadsinbreiding.
In de marge betreurt het gehele partijbestuur de hetze die door Gust Emmeregs werd gevoerd ten aanzien van bepaalde Leestenaars die poogden hun zaak in alle openheid en eerlijkheid te verdedigen. De persoonlijke en laag-bij-de-grondse aanvallen naar bepaalde families toe worden volledig afgekeurd en bestempeld als oubollige politiek. De Mechelse C.V.P. vindt trouwens dat er andere mogelijkheden zijn om met elkaar om te gaan. Dit is ook één van de redenen geweest van de breuk tussen de C.V.P. en Gust Emmeregs die trouwens niet meer tot de C.V.P. behoort. De gemeentelijke C.V.P.-mandatarissen, Patrick Backx, Lieve Keuleers, Leo Stevens, Willy Deleus, Frank Nobels, Wim Jorissen, Jan De Keye, Herman Candries, Annie Van Stappen.”
Noot : de woningen zouden er niet komen...
Foto’s : -Op een stuk natuurlijk groen achter de Dorpstraat en de Kouter willen sommigen 97 woningen neerpoten. (GvA) -Het zit Gust Emmeregs hoog dat een aantal dorpsgenoten een project van sociale woningbouw wil kelderen. ‘Men snakt hier naar betaalbare woningen. Na twintig jaar kan het gaan lukken en dan steekt men stokken in de wielen. Dat kan toch niet’ meent hij. (GvA) -Paula Bradt, ex-directrice van de Vrije Lagere School, was tegen de bouw van de 97 woningen.
Wijngilde Balsemien hield een opendeur in de stedelijke basisschool van Leest. Hoofddoel van deze vereniging is op ambachtelijke wijze wijn maken van fruit. Wie er nog niets of een beetje van wist, kon op één namiddag heel wat (wijn) wijsheid vergaren. Zo werden de geïnteresseerden rondgeleid langs de tentoonstellingsstand met materialen uit vervlogen tijden en de vandaag gebruikte middelen om van fruit wijn te maken. Op deze opendeur werd door enkele leden een demonstratie gegeven van het maken van rabarberwijn. Louis Van De Vondel, PR-man van Balsemien, had op meer publieke belangstelling gerekend maar het belangrijkste was dat men geen verlies maakte.De vereniging telt exact 100 leden. Een nogal wisselend ledenbestand vermits heel wat personen zich aansluiten om het maken van de wijn te leren en nadien hun lidmaatschap opzeggen. Voor de beginneling volstaat een kleine investering van zo’n 1.500 frank om van start te gaan. Grote materialen zoals fruitmolen en fruitpers kunnen gratis bij de Balsemien ontleend worden indien men lid is. Later op de avond werden de bezoekers in staat gesteld om uit diverse gerechten te kiezen, dit bij een heerlijk glaasje fruitwijn. (Samengevat uit ‘Balsemien maakt fruitwijn op opendeur’ en GvA, 21/6)
1993 – Zaterdag 19 juni : Reuze Sixties Happening Georganiseerd door “Ons Parochiehuis” vanaf 20 uur voor jong en oud.
1993 – Donderdag 24 juni : Met Ziekenzorg naar Mechelen Met het toeristisch treintje “Carolus” een stadsrondrit door Mechelen met Ziekenzorg Leest. Vertrek om 14 uur op het Dorpsplein. Terugkomst rond 18 uur. Deelnemingsprijs : 100 frank. (PB, 2/6)
1993 – 4 juli : WERELDMUZIEKCONCOURS KERKRADE
“Na een wekenlange, intensieve voorbereiding, was op zondagmorgen 4 juli de grote dag aangebroken. In ons lokaal heerste een drukte van jewelste : terwijl de muzikanten, zichbaar nerveuzer dan anders, een laatste herhaling ondergingen, werden in de keuken de lunchpakketjes, bestaande uit broodjes en koffiekoeken, klaargemaakt. Het zou een lange en spannende dag worden. Het nuttige werd aan het aangename gekoppeld. Onze buschauffeur deed eerst een ritje door Leest en ook in Kerkrade hadden de organisatoren hun uiterste best gedaan om ons uitgebreid met de stad te laten kennis maken. Voor sommigen onder ons was dit nog onvoldoende : zij deden dan nog maar een fietstocht door Nederlands berg en dal…en de hellingen waren steil. Ondanks het feit dat de zaal nog niet voor de helft gevuld was, schiep zij toch een speciale en aangename sfeer. Onze muzikanten betraden rustig, doch uiterst geconcentreerd, deze arena. Iedereen wist wat er van hem verwacht werd, iedereen voelde wat er zou komen. En het kwam ook…Leest speelde op de top van zijn kunnen. Het plichtwerk (Dimensions van Peter Graham) werd schitterend ten gehore gebracht met de nodige ritmiek, effecten en nuances. Tijdens het prachtige keuzewerk (Resurgam van Eric Ball) werd de zaal met een schitterend kleurenpalet en een enorme gevoeligheid gevuld. Na het optreden was iedereen ook uiterst tevreden met het behaalde niveau. De Frans (Violet) had het er met zijn muzikanten toch maar weer schitterend vanaf gebracht. Groot was dan ook de verwondering bij de bekendmaking van de punten : 299 op 360 punten, eerste prijs ! Leest zat aan de grond genageld. Het ongeloof werd nog groter bij de toelichting van de voorzitter van het WMC dat men nog moest onderzoeken of Leest de reglementen niet overtreden had. De zaal zat paf. Er waren slechts enkele woedende reacties van enkele Belgische (niet van Leest) supporters.
Wat was er gebeurd ? Waarom een onderzoek ? Vele vragen met moeilijke antwoorden. Maar we trachten om de situatie een klein beetje te situeren. Leest was ingeschreven in de afdeling fanfare, dit naar analogie met onze inschrijving bij het Muziekverbond van België. Het Muziekverbond diende eveneens alle formaliteiten te vervullen voor het WMC (controle muzieklijst, e.d….). Na een brief (klacht ?) van enkele Belgische en Nederlandse korpsen, als zou Leest geen fanfare maar een brassband zijn, zat men bij het WMC met de handen in het haar : het wedstrijdreglement voorziet nergens een bepaling van wat een fanfarebezetting nu wel eigenlijk is. Uit niet-officiële bron (maar wel iemand die bij de ganse discussie betrokken is geweest) hebben wij dan ook de mededeling gekregen dat het zaakje op voorhand beslist was : Leest kreeg een eerste prijs indien men een goede prestatie neerzette en een tweede prijs in het andere geval. Wij moeten hieruit de nodige conclusies trekken ! Het is duidelijk dat, ondanks de definitieve erkenning als fanfare bij het Muziekverbond van België, wij in het buitenland wel degelijk met een probleem qua bezetting zitten. Langs de andere kant is men bereid om ons toe te laten in de afdeling brassband. Nochtans is de brassband de enige bezetting waar de juiste en strikte samenstelling algemeen aanvaard is…maar dat vormde voor het WMC geen probleem? Eigenaardig. Ten tweede is het spijtig dat men de toelichting van de voorzitter bij de proclamatie zo ondoordacht de wereld heeft ingestuurd. Het was een overdiende natrap waarvan men met zekerheid wist dat er nergens enige motivatie zou voor terug te vinden zijn. Ten derde vinden wij dat een regeling van de uitslag voor het optreden van een korps niet kan. Elke zichzelf respecterende inrichter van wedstrijden moet toch beseffen dat dit onduldbaar is voor de deelnemers. Ik kan mij niet indenken dat er tijdens onze jaarlijkse ICW ooit maar één keer zou gedacht zijn aan het manipuleren van de uitslag. Dat zulke ‘regelingen’ niet van gevaar ontbloot zijn om ontdekt te worden moet het WMC nu tot zijn schade en schande ondervinden.
Wij hebben dan ook krachtig protest aangetekend bij de organisatie. Nochtans, ondanks het feit dat de reglementen vermelden dat bij klacht het WMC binnen de maand na optreden schriftelijk een beslissing aan de betrokkene zou mededelen, hebben wij op onze brief van 10 juli nog steeds geen antwoord gekregen. De medaille en het diploma hebben wij zonder enige toelichting toegestuurd gekregen. Ook is het jammer dat de naijver tussen de Belgische korpsen ontzettend groot is. Het getuigt van een kleine instelling dat Belgische korpsen mekaar het licht van de ogen niet gunnen. Ondanks deze hele geschiedenis blijven wij ervan overtuigd dat wij een uiterst gave prestatie geleverd hebben waar wij terecht trots op mogen zijn. Ook de reactie van onze muzikanten tijdens de proclamatie getuigt van volwassenheid en goede instelling. Het bestuur wenst dan ook alle leden te danken voor zijn prestaties. Wij zijn er ons van bewust dat de inspanningen die door de dirigent en de muzikanten werden geleverd enorm groot waren en dat zij onvoldoende beloond werden. Toch van harte proficiat ! Yves De Wit.” (“T&T”, september ‘93)
Stan Gobien daarover In “Leest in Feest” :
“In 1993 oordeelde het bestuur dat de tijd rijp was om nog eens op te treden op het Wereld Muziek Concours te Kerkrade in de tweede divisie, de ereafdeling voor fanfares. Op zondag 3 juli treedt St.-Cecilia Leest voor de derde keer op in de Rodahal te Kerkrade. In vergelijking met de vorige concoursen te Kerkrade was het wedstrijdreglement strikter geworden. In Nederland werd sedert 1989 gestreefd naar een standaardbezetting voor harmonieën, fanfares en brassbands. Toen St.-Cecilia Leest inschreef voor deze wedstrijd in de fanfaresectie en bij die inschrijving de muzikantenlijst en de fanfarebezetting voegde, was er geen vuiltje aan de lucht. St.-Cecilia Leest mocht optreden in de afdeling fanfares. Na het optreden kwam de aap uit de mouw…
Belgische en Nederlandse muziekverenigingen legden klacht neer tegen St.Cecilia Leest omdat er geen saxofoons in de fanfare meespeelden en omdat het veeleer een brassband was dan een fanfare. Het WMC-bestuur aanvaardde de ingediende klacht en plaatste St.-Cecilia buiten wedstrijd. De Leestse fanfare kreeg wel een eerste prijs met 299 op 360 punten en een diploma, maar werd niet in de officiële uitslag opgenomen. Volgens Nederlandse normen diende St.-Cecilia Leest uit te komen in de brassbandafdeling want daar werden en worden geen beperkingen gesteld op het aantal muzikanten, zoals dat wel het geval is in Engeland en Vlaanderen.
Het fanfarebestuur kreeg later nog bijkomende uitleg waarom St.-Cecilia buiten wedstrijd werd geplaatst. De jury had vastgesteld dat de twee gespeelde werken niet conform de partituur uitgevoerd waren. Er werd geeist dat een fanfare een meervoudig bezet en meerstemmig bugelregister had en daarnaast ook een meerstemmig bezet saxofoonregister.Dit was voor St.-Cecilia niet het geval. Hrt WMC-reglement vermeldde voor de concertafdeling, de hoogste afdeling, dat het ‘van eminent belang is dat blaasorkesten een zekere op hun sectie toegespitste standaardisering van de bezetting hanteren’ en paste dit reglement ook toe op de andere afdelingen. In het reglement stond echter wel dat ‘uit te voeren composities conform de in de partituur aangegeven bezetting dienen te worden uitgevoerd’. Omdat St.-Cecilia Leest hiertegen had gezondigd werd ze in mooi Nederlands ‘hors section’ (buiten wedstrijd) geplaatst maar mocht ze wel de prijs behouden. De jury vond het optreden uitstekend, van bijzonder hoogstaande kwaliteit en zelfs excellent, maar trok ook veel punten af omdat niet alle partijen op de aangegeven en vereiste instrumenten werden gespeeld.
Dit voorval had een grote invloed op de muzikanten en het fanfarebestuur. De geschiedenis van de ‘pure fanfare’ herhaalde zich opnieuw. Heel wat muzikanten raakten gedemotiveerd en vroegen zich af waarom ze zich zoveel moeite en inspanningen hadden getroost bij de voorbereiding van deze wedstrijd om dan als het ware gedeclasseerd te worden. Vanaf dat moment brak voor velen de veer en konden ze niet meer als voorheen de discipline aan de dag leggen om naar de wekelijkse repetities te komen, laat staan om thuis hun partituur in te studeren. Sommige muzikanten wezen bepaalde bestuursleden en de dirigent aan als de schuldigen…
Als gevolg van dit alles groeide de groep uiteen. In april 1994 werd na onderling overleg en met wederzijds akkoord de samenwerking tussen dirigent Frans Violet en St.-Cecilia Leest opgezegd. Weer sneuvelde een Leestse dirigent over de standaardbezetting van de fanfare en naar aanleiding van het Wereld Muziek Concours…
In tegenstelling tot vorige dirigentenwissels had het vertrek van Frans Violet geen al te grote en onmiddellijk invloed op het aantal muzikanten. Zij die aangesloten waren bij St.-Cercilia Leest bleven er musiceren. De vriendschapsbanden tussen de gewezen dirigent en de Leestse fanfare bleven bestaan. Een aantal originele Leestse muzikanten bleef na deze breuk ook lid van brassband Willebroek. Willebroekse brassbandmuzikanten die in de voorbije periode door de dirigent naar St.-Cecilia Leest werden gehaald, bleven de repetities volgen en namen met de fanfare deel aan optredens.
In mei 1994 diende het bestuur een nieuwe dirigent aan te stellen. Het bestuur koos voor Johan De Win, een product van de fanfare zelf. Johan De Win was ondertussen beroepsmusicus geworden en was al een tijd hulpdirigent geweest. Het bestuur was er vermoedelijk toch niet zo zeker van dat haar beslissing in goede aarde zou vallen en besloot om tijdens de eerste veertien dagen van mei 1994 geen repetitie te geven. Officieel heette het dat het een druk voorjaar was geweest en dat de muzikanten de kans kregen om wat uit te rusten. Nog dezelfde maand zetten het bestuur en de nieuwe dirigent stappen in de richting van vroegere bestuursleden en muzikanten. Slechts een klein aantal onder hen was bereid om terug mee te werken aan de uitbouw van de fanfare of aan de ‘vernieuwde start’ met het oog op het honderdjarig bestaan van de vereniging. Zij deden dit alleen op voorwaarde dat de vooraf gemaakte afspraken door iedere partij zouden nageleefd worden. In de zomer van ’94 werden de terugkomers betitteld als de ‘oude mannen’ die er niet in zouden slagen om het tij te doen keren…
De nieuwe dirigent diende na een vrij korte voorbereidingsperiode op 20 augustus 1994 van start te gaan met en eerste optreden in Leest ter gelegenheid van de viering van de honderdjarige Delphine De Wit. Onder grote belangstelling werd in het dorp een wandelconcert gegeven en daarna een openluchtconcert op de speelplaats van de Vrije Basisschool. Slechts een dertig muzikanten traden op omdat de anderen nog met vakantie waren. Op de concerten in september kon de vereniging terug met het gewone muzikantenaantal aantreden. De nieuwe start was gelukt…”
1993 – Maandag 5 juli : Leef Milieu-Bewust “Klein gevaarlijk afval” kon gebracht worden op maandag 5 juli aan het gemeentehuis van Leest van 18 tot 18u45. “Al wat uw milieubox bevatten mag”. (PB)
René en Marie-Louise verdeelden 31 jaar kranten.(Foto : GvA)
1993 – 29 mei – Gazet van Mechelen :
René en Marie-Louise verdeelden 31 jaar kranten
Leest.- René Van Tolhuyzen en Marie-Louise Huysmans hebben gedurende 31 jaar Kapelle O/D Bos, Leest, Hombeek, Tisselt en Ramsdonk dag na dag voorzien van dag- en weekbladen. Nu leggen zij het bijltje erbij neer en gaan rustig genieten van een welverdiend pensioen. Oorspronkelijk was René tewerkgesteld in de bouwsector en Marie-Louise werkte in een wasserij. Maar in ’62 werd er een dagbladverdeler gevraagd voor de bovengenoemde streek. Het echtpaar Van Tolhuyzen-Huysmans hakte de knoop onmiddellijk door. René wou kost wat kost met heel veel mensen in contact komen. In het begin moest men dagelijks 380 kranten verdelen ; tot voor enkele dagen waren er dat ruim 700 en ongeveer 120 tijdschriften. Marie-Louise voegt er wel onmiddellijk aan toe dat er destijds meer kranten besteld werden. Het hoogtepunt situeren zij ongeveer tien jaar geleden met wel meer dan 1.000 kranten per dag. Dat kranten bezorgen een heel aparte job is, beaamt het echtpaar. In het prille begin bracht men de stapel kranten vanuit het verdeelcentrum per vrachtwagen (rond 05.00 uur) aan huis. Na wat sorteerwerk sprongen René en Marie-Louise op hun fiets om alle klanten te voorzien van de juiste krant. Nog een poosje later werden de bladen ’s ochtends (eveneens rond 05.00 u) afgeleverd door de eerste lijnbus. De laatste tien jaar ging het echtpaar de kranten zelf ophalen in het Mechelse verdeelcentrum Leemans-De Rijcke.
Werkuren Als men spreekt over uitzonderlijke werkuren, dan staat een krantenverdeler zeker op de eerste rij. Dag na dag waren René en Marie-Louise de jongste jaren om 02.15 uur in Mechelen om de kranten op te halen en vanaf 03.00 u werden de bestellingen huis aan huis afgeleverd. Uiteraard kon niet elke woonwijk op hetzelfde tijdstip over zijn leesvoer beschikken. Voor Marie-Louise en René begon de werkdag in de prille ochtenduren en eindigde pas 10 uur later. “Een vakantie van enkele dagen hebben we nooit gekend”. Hoe kan het ook anders, een krantenronde kan moeilijk voor enkele dagen door iemand anders overgenomen worden. Een grote troost, van volgende maandag af komt in dat dagpatroon grondige wijziging. Marie-Louise en René krijgen nu meer dan ooit de tijd om de krant te...lezen.
1993 – Van zaterdag 29 tot maandag 31 mei : Reis Davidsfonds naar Zuid-Engeland Op het programma : ‘Tuinen en Kastelen’. (PB, 19/5)
1993 – Zondag 6 juni : Concert van de K.F. St.-Cecilia te Zandvliet (“T&T”, maart ’93)
1993 – Zondag 6 juni : Schoolfeest Vrije Basisschool. In de namiddag, op de speelplaats van de school in de Dorpstraat. Iedereen was welkom. (PB,2/6)
1993 – Donderdag 10 juni : Boottocht Gent-Brugge met Ziekenzorg Vertrek Leest-Dorp om 9 uur. (PB, 26/5)
1993 – 13 juni : Eetdag Sportvrienden SP Leest In het Chalet van S.K.Leest. Op het menu o.a. : lentesoep (50 fr.), steak au poivre & friet (350 fr.), dame blanche (75 fr.)... (Folder)
1993 – 16 juni – Gazet van Mechelen :
Bezwaarschrift met 154 handtekeningen tegen kippenkwekerij.
BUURT VOORAL BEDUCHT VOOR STANKOVERLAST
Hombeek-Leest.
De komst van een 40.000 kippen tellende fokkerij zorgt voor enige beroering in de omgeving waar de bouw gepland is, temeer daar er in een straal van één km al twee dergelijke bedrijven zijn waarvan één nog onder het oude systeem van klasse-2 vergunningen valt en hierdoor wel voor enige stankoverlast zorgt. Dit omdat de normen voor de vergunningen klasse-2 niet zo hoog liggen. Omdat in Leest iedereen zowat iedereen kent en men er de zon in ieders water kan zien schijnen, hadden enkele buren een vergadering belegd met de familie Van Goethem, die de fokkerij wil uitbaten, bij Flor Schipman in de Tiendenschuur. De voornaamste vrees van de omwonenden, zo bleek, is de stankoverlast.
Flor Schipman : “We willen best de jeugd een kans geven de kost te verdienen, maar niet ten laste van de omwonenden. Wij willen aanvaardbare voorwaarden die de omwonenden beschermen tegen stankoverlast. Indien er geen stankhinder is en alles conform is volgens de milieuwetgeving hebben we geen bezwaar”. “Een ander gegeven is dat kweker Van Goethem geen vergunning heeft aangevraagd voor mestopslag. De contracten met omliggende boeren voor het ophalen van de kippemest zijn volgens het meststoffendecreet 5 jaar lang geldig, maar zijn jaarlijks opzegbaar mits geldige redenen. En wat gaat er gebeuren tussen oktober en 1 maart als er geen mestuitvoer mag plaatshebben ?”, zo vraagt de buurt zich af. ”Ondanks deze positieve vergadering hebben we besloten een petitie-actie op het getouw te zetten om onze vrees te laten kennen aan het stadsbestuur en de provincie. Deze lijst met 154 handtekeningen werd afgegeven op het stadhuis”, vertelt Flor Schipman.
De eigenaar stelt eveneens bezorgd te zijn om de stankoverlast. ”Ik ben in Nederland gaan kijken naar een speciaal afzuigsysteem. Er zaten daar 90.000 kippen en er was geen geurtje te bespeuren. Het systeem van afzuiging en luchtzuivering kost de helft van de totale investering die zal gebeuren. Nederland, waar dergelijke systemen al 7 jaar hun dienst bewijzen en in Denemarken al 15 jaar, leveren de garantie met dit speciale afzuigsysteem dat geen enkele stankhinder, bij welke weersomstandigheden ook, kan optreden”. Ook mochten we een rechtzetting noteren in verband met het mestoverschot. Het betreft hier niet 3.000 m3 op jaarbasis (500 m3 per kippensessie) maar zowat 60 m3 per stal. Dit betekent op jaarbasis 120 m3 maal 6 kippensessies, of zowat 750 m3. Met diverse boeren in en rond Mechelen werden contracten van 5 jaar afgesloten om deze mest gratis, telkens na zowat 7 weken, te komen ophalen. De plaats van inplanting is precies gesitueerd tussen de Kleine straat, de spoorlijn Dendermonde en de Aland. Volgens de eigenaars zowat 700 meter van de bewoonde wereld.
Dezelfde krant van 25 september :
40.000 kippen.
De bestendige deputatie van de provincie Antwerpen heeft dus het licht op groen gezet voor de inrichting van een kwekerij met een potentieel van 40.000 kippen. Zij heeft daarbij de opmerkingen van Mechelen overgenomen en naast de Vlarem II-wetgeving, die hiervoor geldt, ook nog bijzondere voorwaarden in verband met de mest opgelegd. Zo mag er zich in het kippenhok enkel droge mest bevinden, en mag de mest niet ter plaatse, noch overdekt, noch in open lucht, worden opgeslagen. Bij stalreiniging, moet de specie dadelijk worden afgevoerd. De twee hangars voor het kweken van de 40.000 kippen zijn gepland op de vroegere grens tussen Hombeek en Leest, ter hoogte van de Kapelseweg-Aland en 70 m voorbij de spoorweg Mechelen-Sint-Niklaas. Het nieuwe bedrijf ligt dan op zowat 400 meter van de eerste woonzone, al zijn tal van alleenstaande woningen korterbij gelegen. Eén woning staat zelfs op 80 meter van de geciteerde bouwplaats. Van kuiken tot volwassen kip duurt zowat 7 weken, zodat 6 keer per jaar een bataljon kippen, 40.000 bekken sterk, aan de kippenslachterij wordt afgeleverd. Op jaarbasis zorgt dit pluimvee, volgens de aangevraagde milieuvergunning, voor een mesthoop van 750 m3. De familie die de bouw plant, wou eerst zowat 15.000 kippen per sessie laten opgroeien. Het ministerie van Landbouw legt echter een norm van 40.000 kippen op, omdat anders een dergelijk project niet economisch rendabel zou zijn. De komst van een 40.000 kippen tellende fokkerij, zorgde enkele maanden geleden voor beroering in de omgeving. Te meer daar er in een straal van één kilometer al twee kippenfokkerijen zijn, waarvan één nog onder het oude systeem van klasse-2 vergunningen valt en hierdoor wel voor enige stankoverlast zorgt. Dit omdat de normen voor klasse-2 niet zo hoog liggen.
En GvA van 18 juni : Kippenfokkerij korter bij omwonenden
“Woensdag berichtten we over de kippenfokkerij voor zowat 40.000 kippen die gepland is ongeveer op de vroegere grens tussen Hombeek en Leest. Flor Schipman die de handtekeningenactie tegen de komst van de kippenfokkerij organiseerde, vertelt dat de inplanting niet helemaal juist was beschreven. Ook de afstand die de eigenaar vooropstelde ten opzichte van de bewoonde wereld was volgens Flor Schipman desinformatie. De inplanting ligt op maximum 390 meter van woon- en bouwzones die in de overwegende west-zuidwest winden ten opzichte van het bedrijf komen te liggen. Hierbij worden de landbouwers en niet-landbouwers in dit agrarisch gebied niet meegerekend. Er staat bijvoorbeeld één huis op 80 meter en andere liggen op minder dan 200 meter. Wat de inplanting zelf betreft, die zou niet achter de spoorweglijn naar Dendermonde zijn, maar in de hoek Kapelseweg-Aland, op zowat 70 meter voorbij de spoorweg Mechelen-Sint-Niklaas.”
1993 – Woensdag 19 mei : Vooropening Lente-Tentoonstelling van Emile De Leers(Foto onderaan) Met receptie om 20 uur in “Ons Parochiehuis”. Emile De Leers etaleerde zijn olieverfschilderijen. Het welkomwoord werd gehouden door Ir. P. Peeters, voorzitter van “Ons Parochiehuis” Leest. Gastheer was Frans Dehoux van de Kunstkring “Vierkant” uit Puurs en de opening werd gedaan door Pater Pastoor Damiaan Van Aken, “Ereburger van Leest”. De tentoonstelling liep op 20, 22, 23,30 en 31 mei. Emile was een zoon van de oud-hoofdonderwijzer De Leers. Hij werd geboren in Borght-Lombeek op 8 november 1919 en overleed in Mechelen op 5 januari 2004.
Een recentie van de tekenaar-schilder (GvA 16/12/81) :
“In de wereld van de schilderkunst is hij eerder een self-made man die zich door hard werken stap voor stap een merkwaardige techniek eigen heeft gemaakt. Wat hem toelaat picturaal uiting te geven aan zijn innerlijke gevoelens. Zijn tekeningen en schilderijen zijn steeds figuratief uitgewerkt. Met zijn werk bewijst hij op hardnekkige manier dat de romantiek standhoudt, zelfs in een tijd waarin waarden en normen zo vlug verschuiven. Emile De Leers levert tevens het bewijs immer op zoek te zijn naar schoonheid. Daarenboven wil de kunstenaar momenten omvatten die tegelijkertijd kalmte, rust, kleur, zachtheid, sfeer, warmte en sensualiteit omvatten.”
1993 – 20, 21, 22 en 23 mei : 23ste Leestse Volksfeesten Werden op donderdag geopend om 10.00 uur in de Leestse Sint-Niklaaskerk met een mis opgeluisterd met een optreden van Gunther Neefs. Om 11.00 uur was er in de Omnihal een receptie, muzikaal omlijst door de K.F.St.-Cecilia en Brassband Sint-Cecilia Heffen. Verder ook met optredens van Vendeliersgroep Korneel Leest en Volkskunstgroep Jan & Trien uit Halle-Zoersel. Burgemeester Vanroy verklaarde deze 23ste editie voor geopend. Van 11.00 tot 16.00 uur was er een permanente tentoonstelling van oude- en kunstambachten in de Omnihal met gratis inkom en vanaf 12.00 tot 15.30 u was het gelegenheidsrestaurant geopend. Zowel op de officiële opening als op de aansluitende namiddagactiviteiten was er weinig volk komen opdagen. Dit verliep beter op vrijdag met het : Belgisch profkampioenschap voor superwelters. De vrees dat Gust Emmeregs na de eerste boksmeeting in Leest van eind ’92, ontmoedigd zou raken door de magere publieke belangstelling, was ongegrond. Integendeel, samen met de Vilvoordse bokspromotor en trainer Marius Surin haalde hij het Belgisch kampioenschap voor superwelters naar Leest. Patrick Vungbo zette zijn titel op het spel tegen Hassan Mokthar. Het werd een flauwe match gewonnen door Vungbo en met als grootste verliezer de bokskenner. Het triple concert van zaterdag lokte meer dan 700 toeschouwers naar de Omnihal, conclusie : de stormloop voor de Vlaamse artiesten leek wat geluwd. Ook al deden Bart Kaëll, Luc Steeno en Helmut Lotti zo hun best. Het succes van de 800.000 frank kaartformule, gespreid over vier dagen met als inzet een Skoda Favorit sloeg wel aan. Op de openingsdag waren er 110 tafels met kaarters gevuld.
Vungbo ongeschonden uit matte titelkamp(Foto onderaan) “Patrick Vungbo houdt aan Leest ongetwijfeld uitstekende herinneringen over. Hij zal immers zelden zo’n makkelijke titelverdediging als die van vrijdagavond kunnen afwerken. Hassan Mokthar bleek niet de ‘Jan zonder Vrees’ die de weken voordien naar voor geschoven werd. Spijtig, want de jonge profbokser heeft de technische capaciteiten om het ver te schoppen. Tegen de eerste gongslag van het Belgisch kampioenschap superwelters was de hal toch nog flink gevuld geraakt. Zodat zowel organisator Gust Emmeregs als wijzelf op onze woorden moesten terugkomen en de tweede boksmeeting op rij publiekelijk toch nog een meevaller kon worden genoemd. Mechelaars laten blijkbaar graag op zich wachten. Patrick Vungbo, die aangekondigd had zelf geen initiatief te zullen nemen, veranderde van mening naarmate de kamp vorderde. Met enkele flitsende jabs hield hij de Vilvoordse challenger probleemloos op afstand en joeg hem zelfs een paar maal in dubbele dekking. Al kan het op Mokhtars rekwest geschreven worden dat die uitstekend achteruit bokst en meestal een waterdichte dekking in plaats van zijn kin aanbiedt. Na afloop bleek Vungbo echter veel meer voor de jury gewerkt te hebben en was Mokhtar te passief geweest om de titel te kunnen nemen. Terug in de kleedkamers waar het, boeiend of niet, als steeds drummen was tussen de fans van beide boksers, noemde Vungbo de tienronder vooral een testcase. ‘Ik had nooit de intentie Mokhtar neer te halen. Ik wou mezelf tien ronden aan het werk laten om te merken hoe ver mijn conditie voor de partij van 25 juni tegen Demeulenaere stond. En die blijkt OK.’ (…) Hassan Mokhtar liet het hoofd niet hangen. Waarom zou hij ? Hij bleef moeiteloos tien ronden overeind tegen ’s lands beste bokser, mocht zijn perfecte stijl etaleren en is nog jong. (…)” (GvA, 24/5/93)
En dezelfde krant van 24 mei :
Leestse volksfeesten kennen een sterk einde “Gust Emmeregs, organisator van de Leestse Volksfeesten ten voordele van voetbalclub VV Leest, was na de dolle driedaagse een tevreden man : ‘Ik leg mijn normen vrij hoog. Als ik dan zie dat ongeveer 80 procent hiervan bereikt is, dan kan ik eerlijk zeggen dat ik na afloop van deze 23ste Volksfeesten een tevreden man ben.’ De feesten waren anders onder een minder gunstig gesternte gestart. Zo was er op de officiële opening zowel als op de aansluitende namiddagactiviteiten afgelopen donderdag weinig volk komen opdagen. Vrijdag werd met de bokswedstrijden al veel beter gescoord wat publieke belangstelling betreft en zaterdagavond bracht het triple concert meer dan 700 betalende toeschouwers aan de Omnihal in Leest. Gust Emmeregs merkte na deze showavond op dat de stormloop voor de Vlaamse artiesten wat geluwd schijnt te zijn tegenover voor enkele jaren. Ook hier wordt het opnieuw zoeken naar ‘nieuwe’ zaken die inspelen op wat het volk precies wil. Het triple-concert werd al vanaf 17 uur ingezet door een zestigtal hevige fans van de optredende Vlaamse artiesten die op de trappen van de Omnihal hadden postgevat. Om 19 uur zwaaiden de deuren officieel open. Bart Kaëll wist al snel zijn vurigheid op het podium in de zaal te laten overslaan wat hem een rits aan bisnummers opleverde. Nadien kwam Luc Steeno aan de beurt die eveneens zijn zangtalent tentoon spreidde. Als afsluiter werd Helmut Lotti ten tonele gevoerd. Helmut wist door zijn sterk rock-en-roll getint repertoire de hele zaal nog eens in vuur en vlam te zetten. Het was dan ook al ruim 1 uur ’s nachts als de eerste aanwezigen de Omnihal de rug toedraaiden.
Kaartformule Het succes van de 800.000 fr. kaartformule, gespreid over vier dagen met als inzet een Skoda Favorit, sloeg goed aan. Waren er op de openingsdag 110 tafels met kaarters gevuld, dan waren er op de tweede kaartdag, donderdag, slechts een drie tafels minder. Ook zondag werden ondanks het uitstekende weer nog meer dan 400 kaarters bereid gevonden om voor het kampioenschap Boomke Wies te strijden. Op zaterdag 29 mei om 20 uur wordt het vierde en laatste kaartluik afgewerkt in de Omnihal.”
1993 – Vrijdag 21 mei :Davidsfonds en BGJG : natuurwandeling Het Davidsfonds organiseerde in samenwerking met BGJG een natuurwandeling in het “Mechels Broek”. (PB,12/5)
1993 – 23 mei : V.V.-Leest knapen wonnen jeugdtornooi van Zennester Hombeek. De knapen van VV Leest versloegen in de finale zonder probemen die van VV Duffel met 5-1 en mochten uit handen van schepen Van den Brande een beker in ontvangst nemen. (GvA, 24/5)
1993 – Woensdag 26 mei : Parochiebedevaart naar Hanswijk Samen met de parochies van Hombeek en Hofstade. Om 19 uur rozenkrans. Om 19.30 uur misviering. (PB, 26/5)
1993 – 26 mei – Parochieblad : Gemeentelijke berichtgeving “Containerpark-Hanswijk De bercht”. Wat mag gebracht worden : papier, karton, glas, snoeihout, afvalolie van motoren, tuinafval, rubberbanden, bouw- en sloopafval in kleine hoeveelheden. Enkel toegankelijk voor particulieren. Wanneer ? Op maandag, woensdag en vrijdag van 10 tot 12 uur. Op al de werkdagen van 14 tot 18 uur. Op zaterdag van 9 tot 15 uur.
1993 – 27 mei : Ziekenzorg naar Zandhoven Er werd een bezoek gebracht aan vakantiehuis ‘Hooidonk’. Vertrek om 9 uur, terug om 18 uur. Deelenmingsprijs : 500 fr. (vervoer + middagmaal). (PB, 19/5)
Foto’s : -Emile De Leers. -Gedachtenisprentje van Emile De Leers. -Patrick Vungbo had geen probleem met Mokthar die het nochtans tien ronden uithield. (GvA)
1993 – 14 april – Parochieblad :Winnares KVLV-Lourdesreis Gelukkige winnares : Gerd De Rooster-Van Nuffel, Vinkstraat. Eerste reserve-lot : Mevr. Amelie Verbeeck, tweede reserve : Chris Diricx.”
1993 – Zaterdag 17 en zondag 18 april : Rust Roest bracht ‘Andorra’ van Max Frisch.(Foto onderaan) In “Ons Parochiehuis” te 20 uur.
Personages Andri Roel De Nijn Barblin Katrien Daelemans De onderwijzer Marcel Verwerft De moeder Renild Polfliet De senora Nancy Verelst De pater Guido Hellemans De soldaat Andy Moens De waard Eric Vandenwyngaert De meubelmaker Marc Windelen De dokter Joris De Neve De gezel Kristof Van Meir De Iemand Ria Verschooten De idioot Raf Scheers De Jodeninspecteur Fik Diddens Zwarte soldaten Christel Vinck, Herman Van den Bossche
Achter de schermen Teksthulp Tanja Vluymans, Christel Vinck, Frauke Vandenwyngaert Grime en kapsels Nancy Vluymans Kostuums werkgroep Geluidsmontage Benny Van Humbeeck Geluidsbediening Dietmar Docus Decorbouw Raf, Geert, Steven, Johan, Marc, Dominiek e.a. olv Fik Diddens Decorschildering Tony Baarendse Belichting en techn. Fik Diddens en Kristof Algemene leiding Guido Hellemans. (‘Rust Roest Ontmaskerd’, G. Hellemans)
De mening van Etienne Van Calster uit Wespelaar over ‘Andorra’.
“Geachte Heer Hellemans,
Het spijt ons ten zeerste dat we zaterdag niet kunnen blijven zijn om U persoonlijk te feliciteren met de inhoud en de opvoering van het prachtige toneelstuk (er moesten een paar mensen vroeg uit de veren). Het was in één woord fantastisch wat deze mensen U incluis hebben gebracht en chapeau voor de hoofdvertolker. We wensen U in de toekomst nog veel succes toe en U mag ons altijd iets laten weten bij een nieuwe voorstelling. Nogmaals namens de aanwezigen van ons bestuur een dikke proficiat. Namens het DF bestuur Wespelaar.” (‘Rust Roest Ontmaskerd’, G. Hellemans)
1993 – 21 april – Parochieblad : Gevonden… “In een spaarbusje voor Broederlijk Delen : enkel 67 ‘oude afgedankte’ frank-stukken. Wat een opvoeding voor een kind van 8 jaar dat voorbereid wordt op zijn eerste communie ?...! Pastoor en leerkracht : doet uw best…wij breken de rest wel af.”
1993 – Vrijdag 30 april : Boma and the Championettes van FC De Kampioenen, het populaire VRT-feuilleton, in de Omnihal te Leest. Deuren : 20 uur. Inkom : 300 Bfrs., VVK : 250 Bfrs. (Folder onderaan)
1993 – Zaterdag 1 mei : Dauwtrip naar het Waasland van B.G.J.G (PB, 21 april)
1993 – Zaterdag 15 mei : Martinus Hombeek in concert in Leest De Hombeekse Sint-Martinus concertband hield zijn lenteconcert “Blast from the past” in de omnihal van Leest. Aan dit optreden was de come-back gekoppeld van Dave (bekend van de vroegere Willebroekse formatie “Five from Dave”) en een optreden van zijn zonen Dave & Steve. (GvA, 13/5)
1993 – Zaterdag 15 mei : Concert van de K.F. St.-Cecilia Leest in Kalfort. (“T&T”, maart ’93)
1993 – Zaterdag 15 mei : Gouden bruiloft In de parochiezaal aan de Kouter vierden Jaak De Laet en Johanna “Marie” Beullens van de Baron Empainlaan 16 te Mechelen hun gouden bruiloft. Beiden werden te Leest geboren. Jaak op 14 maart 1916, Marie op 5 november van hetzelfde jaar. Het echtpaar was te Leest gehuwd op 3 mei 1943. Hun twee kinderen en vier kleinkinderen wonen allen in de buurt. Jaak is een zoon van burgemeester De Laet en hij stamt uit een gezin van elf. De jubilarissen werkten eerst op de boerderij van hun ouders. Jaak van zijn zestiende tot zijn tweeëntwintigste. Marie van haar veertiende tot aan haar huwelijk. Jaak werd dan trambediende bij de NMBS, waar hij bleef tot zijn pensioen. Hij houdt van lezen, muziek, de natuur, dieren en werken in de tuin. In 1934 was hij kapitein van voetbalclub Leest, nu is hij supporter van KV Mechelen. Marie houdt van koken en handwerkjes. Ze legt graag sociale contacten en is lid van KBG- en KAV-Battel. (GvA, 15/5)
1993 – 15 en 16 mei : Voetbedevaart Scherpenheuvel. Inschrijven kon bij Jan De Decker, Hans De Laet, Els De Smet, Marina De Wit, Marc Lamberts, Alfons Leemans en Louis Vloebergh. Vertrek : zaterdag om 4 uur, terug : zondag rond 17 uur. (PB, 1 en 14 april)
1993 – Woensdag 19 mei : 4de Slakkengang Wandelclub De Slak Leest nodigde iedereen uit op de vooravond van O.H.Hemelvaart op hun 4de Slakkengang. Vertrek en aankomst : zaal St.Cecilia, Dorpsstraat. Afstanden : 6 en 12 km. Deelname : 30 frank : clubstempel + aandenken 50 frank : clubstempel + aandenken + zelfklever. Trofeeën voorzien vanaf 20 deelnemers voor scholen, verenigingen, groeperingen en families. Info kon men krijgen bij Paul Lefever, Moerstraat 21 Hombeek (Folder).
Foto’s : -Herman Van den Bossche, Fik Diddens, Christel Vinck, Marc Windelen, Eric Vandenwyngaert, Joris De Neve, Kristof Van Meir, Ria Verschooten, Roel De Nijn, Katrien Daelemans, Marcel Verwerft, Renild Polfliet, Nancy Verelst, Andy Moens, Raf Scheers, Guido Hellemans. -De folder van ‘Boma and the Championettes’.
