1992 – Zondag 22 november : “Planten-ruil” van BGJG-Leest In de tuin van Daniël Duran, Juniorslaan 29 vanaf 14.30 uur. (PB, 12/11)
1992 – 28 en 29 november : Verkoop kerst- en nieuwjaarskaarten in de kerk van Leest Ten voordele van de Bond zonder Naam. (PB, 26/11)
1992 – 1 december : Met de KVLV naar de kerstmarkt Te Kontich bij Van Uytsel. Vertrek Leest-dorp om 13 uur. (PB, 26/11)
1992 – Zondag 13 december : Kinderfeest K.F. St.-Cecilia Aanvang 14.30 uur. Op het programma poppenkast en het optreden van jonge muzikantjes. (Omzendbrief 23/10)
“Druppelsgewijs schreden ze onze Ceciliazaal binnen. Wat onwennig met in de ene hand een kussen en in de andere een krant. Onze feestkinderen ! Terwijl de mama’s en de papa’s de beste plaatsen aan tafel zochten, vouwden de jongelui naar hartelust de mooiste hoedjes uit het meegebrachte krantenpapier.
Toen de voorzitter Kamiel, met zijn zwoele basstem de micro tot leven bracht, zochten onze jongste spruiten een plaatsje voor de poppenkast op het meegebrachte zitkussen. De spanning steeg. De toneelbel klonk. De jeugdband o.l.v. meester Johan startte het totaalspektakel met een prachtige uitvoering van ‘Tompouce’. Met individuele, muzikale tussenkomsten zorgden ze voor een schitterende prestatie.
Uit een zacht rose oor dook plotseling het figuurtje, Tedje, op. Hij zou ons door het ganse verhaal gidsen en de muziekstukken inleiden. Hij verscheen zelfs enkele keren in menselijke gedaante voor de poppenkast. Enkele minuten later maakten we kennis met het hoofdpersonage Remi. Die kwam teleurgesteld uit de muziekklas en verscheurde zijn notenleerboek. Van één van de bladen maakte hij een bootje dat hij in de beek dropte. Dat bootje zou uiteindelijk een belangrijke rol spelen in het verhaal. In z’n droom vertrok Remi met het bootje op een muzikale reis. Zo meerde hij aan op Schatteneiland waar hij Piet Piraat ontmoette en zijn zingende bondgenoten. Op het strand kwam Karel Krab aangewaggeld en wees Remi de juiste weg naar huis. Piet en Karel overtuigden Remi met wijze woorden dat muziek maken en leren zéér belangrijk was in je leven. Blijkbaar had onze ‘held’ dat goed begrepen want hij zeilde volle moed weg. In zijn overmoed sloeg hij de verkeerde richting in en belandde in Kakafonië. Hier heerste Kakafonie, de zeeheks, die geen greintje muziek in haar wereld toeliet. Zij sloot Remi en zijn bootje op in een koepel waardoor deze niets meer kon ondernemen. Dank zij de interventies van Kareltje Krab, Tedje en de jonge muzikanten geraakt Remi bevrijd. Een muzikale apotheose sloot het poppenkasthoofdstuk af. De grote moraal die we uit de belevenissen van Remi kunnen onthouden is : ‘In alles zit muziek, je moet het er alleen zien uit te krijgen’.
De koffietafel werd in allerijl gedekt. Ondertussen lieten zich de lekkere broodjes en kleurig opgefriste koeken smaken. Tot slot kregen alle kinderen een prachtig kado vanwege onze fanfare. Het viel zelfs op dat verscheidene ouders meer geboeid waren door de mechaniek van sommige ‘botsautootjes’ of de inhoud van de ‘beauty-case’ dan de kinderen zelf. Maar dat valt te begrijpen. In ieder van ons zit nog steeds een stukje kind welke op dit kinderfeest zeker en vast verwend werd. We danken uiteraard de muziekleraars voor de gave uitvoeringen van hun leerlingen. Er werd puik werk geleverd. Het bestuur zorgde voor een geslaagde organisatie en de kinderen en ouders waren dol enthousiast. ‘Volgend jaar doen we zeker en vast terug mee’, klonk het uit ieders mond. Maar onze jeugd blijft ons elke dag van het jaar boeien. Want er zit muziek in en we zullen het samen met hen eruit krijgen ! Prettige feestdagen en een muzikaal 1993 ! Bart.” (‘Toeters en Trompetten’, december ’92)
1992 – Zaterdag 19 december : Grote Boksmeeting ingericht door NV Omni(Foto’s onderaan) In de Omnihal, Dorpsstraat 69 Leest. 2 Beroepskampen en 7 Liefhebberskampen. Zitplaatsen : 500 frank.
“De Streekkrant” van 10/12/92 schreef daar het volgende over :
Leestse bokstraditie wordt heraangeknoopt.
“In lang vervlogen tijden was de Mechelse regio van grote betekenis in Belgische boksmiddens. Fusiegemeente Leest wil nu met deze traditie van weleer heraanknopen. Gust Emmeregs heeft het initiatief op zich genomen om zaterdagavond 19 december een grootse boksmeeting in de Leestse Omnihal te organiseren. Op de affiche van deze boksmeeting staan acht kampen in de categoriën nieuwelingen, liefhebbers en profs. De toegangsprijzen bedragen 750 – 500 frank (ring) en 300 frank (volksplaatsen). De hoofdpartij over een duur van 8x3min. zal gaan tussen George Hardy uit Luik en “thuisbokser” Hassan Mokhtar van Olimpic Boxing Club Vilvoorde. De uiteindelijke bedoeling van deze boksmeeting te Leest is dat het hier niet bij een éénmalige gebeurtenis zal blijven. Gust Emmeregs wil niets liever dat in de toekomst nog bokswedstrijden te organiseren. In die optiek speelt hij met de idee om een Mechelse boksvereniging op te richten en daartoe de infrastructuur van de Leestse Omnihal ter beschikking te stellen aan iedereen die hieraan daadwerklijk wil meewerken. Luc Q.”
Niettegenstaande een magere publieke belangstelling voor dit eerste boksevenement, zou Emmeregs nog verschillende bokskampen blijven inrichten.
1992 – Donderdag 24 december : H. Communie aan huis Ter gelegenheid van kerstmis werd de H.Communie voor zieken en ouden-van-dagen aan huis gebracht. (PB, 17/12)
1992 – 27 december : Leestse Zaalcup Van ZVK Leest in het Sportcentrum Leest om de Wisselbeker Vic De Maeyer. (Folder)
1992 – Parochie Leest – Jaaroverzicht 1992 – Kerk en Leven 31/12/92 : “In onze parochie- en kerkgemeenschap opgenomen door het H. Doopsel : 25 kinderen (waarvan 2 van buiten de parochie). Werden als “bewuste-jonge-christenen” gevormd door de H. Geest : 41 jongeren (waarvan 5 van buiten de parochie). In onze parochiekerk werden 8 huwelijken ingezegend. We hadden 22 overlijdens te betreuren. In 430 huizen van onze parochie wordt “Ons Parochieblad” ontvangen.” De omhaling met kerstmis voor de verwarming van de kerk bracht 17.500 frank op.
Foto’s : -Voor Gust Emmeregs ging een jarenlange droom in vervulling om ooit in zijn gemeente een bokshappening te organiseren. (Foto : Streekkrant) -Toegangsticket voor de Boksmeeting te Leest. -Hassan Mokhtar, ooit Belgisch kampioen bij de nieuwelingen en liefhebbers, was de publiekstrekker in de Omnihal van Leest.
Meedoen aan het ledenfeest was in de jaren vijftig tot zeventig een morele verplichting. Wie niet deelnam en wie geen gegronde reden had, werd niet beschouwd als een echt en trouw fanfarelid. De fanfare moest omwille van politieke redenen aan de buitenwereld laten zien dat ze uit veel leden bestond. Wie dan niet meedeed, benadeelde daarom de uitstraling van de vereniging…
Zo’n veertig jaar geleden waren er nog heel wat leden die de tijd van schaarste hadden gekend tijdens de oorlogsjaren. Dit bleek ook aan tafel. Voor de meeste muzikanten en ereleden die geboren waren na 1945 was het onvoorstelbaar wat ze te zien kregen toen zij voor ’t eerst aan de teerfeesten deelnamen. Wanneer de spijzen op tafel kwamen, gebeurde het nogal eens dat de een zijn bord proppensvol lag en dat een ander geen kans meer had om zelfs maar iets uit de kommen te halen. Gelukkig was er meer dan genoeg van alles…Veel kunnen eten en drinken, waren voor sommigen ook deugden die in de fanfare toen heel hoog stonden aangeschreven…De leden van St.-Cecilia waren in de eigen gemeente en ver daarbuiten bekend om hun Bourgondische levenswijze.
Na het feestmaal volgde het bal en daarop werden allerlei gezelschapspelletjes gedaan om ‘de goede sfeer tussen alle leden te bevorderen’. Dikwijls was er in de late uurtjes echter heibel als gevolg van vermoeidheid of een teveel aan gerstenat. Het waren vooral de vrouwen die hun wederhelft moesten intomen. Toen ze vaststelden dat de situatie uit de hand dreigde te lopen grepen ze hun wederhelft bij de kraag en gingen naar huis, goedschiks of kwaadschiks. Heel wat mannen strubbelden tegen en zetten het op een lopen en toen begon er een jacht tussen stoelen en tafels. Een aantal dames maakte daarbij gebruik van hun handtas of van een paraplu om het opgejaagde wild tot betere gedachten te brengen. Dergelijke situaties zorgden voor heel wat gelach en de beide kampen hadden hun supporters. Dikwijls waren het dezelfde fanfareleden die jaarlijks voor dit spektakel zorgden. Zelfs stille mannen waarvan men het nooit zou verwachten, wilden als het ware één keer per jaar uit de band springen. Hun biologische klok oordeelde dat het ledenfeest van de fanfare daartoe de beste gelegenheid was… Het bestuur moest tot voor dertig jaar haast elk ledenfeest ingrijpen om groter onheil te voorkomen en het was een uitzondering als dat eens niet het geval was.
Vanaf omstreeks 1985 werd het feestmaal klaargemaakt door een traiteur. Vanaf dat jaar kreeg iedere deelnemer direct zijn portie. Toestanden als voorheen waarbij sommigen met een overvol bord zaten en anderen niets hadden, kwamen niet meer voor. Er werd steeds gezorgd dat wie daarna nog wat meer wilde, dat ook kreeg.
In 1973 waren de brandstofprijzen zodanig gestegen dat er in de Westerse landen een ware oliecrisis ontstond. De regering besliste brandstof te besparen door op een aantal zondagen geen vervoer met personenwagens toe te laten. Op één van die zondagen had St.-Cecilia haar ledenfeest georganiseerd. In die jaren waren er al heel wat leden die buiten de gemeentegrenzen woonden en er werd gevreesd dat zij niet meer zouden ‘meeteren’ op zondag. Er waren destijds al paarden liefhebbers in de fanfare. De toenmalige secretaris vroeg op de eerste dag van het ledenfeest aan Leo Verschuren of hij geen paardentram kon organiseren om zo het vervoer van de Heide naar Leestdorp mogelijk te maken voor mensen die niet meer zo best te been waren. Nog dezelfde zaterdagavond kon worden meegedeeld dat de paardentram de volgende dag zou rijden en zo gebeurde het ook (zie foto). De Ceciliadames spraken daarna af dat ze in aangepaste kledij de tweede dag van het ledenfeest zouden vieren. De kleren van de grootmoeders en de cowboyhoeden werden uit de kast gehaald. Gelukkig was het op die late novemberzondag in 1973 zonnig weer en konden de paraplu’s achterwege gelaten worden. Het werd voor de dames een heerlijke namiddag… “ (‘Leest in Feest’, Stan Gobien)
Het ledenfeest van de oudste en niet meer bestaande Leestse fanfare ‘Arbeid Adelt’ werd door J.A. Huysmans (twee generaties ouder dan Stan Gobien), in zijn plastische stijl, in De Band van augustus en die van september 1979 bescheven :
Breugeliaans aan de Zennekant
“...Het Brughuis was voor twee generaties het geliefd feestlokaal onzer fanfare. Het eerste bestuur had in het reglement onder de leuze “Arbeid Adelt” in een resum van 25 artikels, allerlei spitsvondigeheden bedacht voor : vrede, vriendschap, vlijt, vloekverbod, enz. en zelfs volharding. Met muziek doorheen alle jaargetijden, processies, stoeten, festivals, vlaamse kermissen, slenteren, stoppen, aansluiten, wachten, bruinverbrand, verwaaid, verregend, kasseihotsend, met verlies van de laatste mamber langs steeg, dorp op binnenweg. Met volharding raakten zij zelfs door de krisis en door oorlog 2. Maar wat later kwam de welvaartstaat met nieuwe vrijetijdsbesteding, onze burgers werden in competitiegelid gedrumd en onze boerkens kwamen mopperend achteraan. Conservatieven en zij die meenden dat muzikanten enkel muziek moesten maken en niet omzien, betwisten elkaar het bevel met afwisselende kans, en de wagen ging de helling af en verloor zijn wielen. Verdenk mij nu niet van leedvermaak, want ik heb in mijn blazoen gegrift : “kouterkens gulden luim, stouteriks nul in duim”. Ik heb dat stichtingsboekje nog waarin staat vermeld, dat bij ontbinding van de maatschappij, het alaam en de Standaard ter bewaring aan de gemeente wordt toevertrouwd, ter beschikking van drie van vroeger erkende leden voor aanspraak. Helaas, waar is des ouderen trots gevaren. Zie de muzikant, hoe dichter men bij het jaarfeest komt, hoe mooier hun instrument wordt gepoetst, ’t is hun loon gratis, alles voor niets... Neem een raad aan van mij : doe eens mee aan een fanfarejaarfeest op den boerenbuiten. Op Verloren Maandag om 10 uur met muziek naar de dankmis ter ere der voorgaanden, om 11 uur met muziek naar het feestlokaal voor het ochtendmaal aan rijen schraagtafels, beladen met ovensteenbrood, borden kalfskop, pannen witte en zwarte boerenmaak pensen, teilen geperste varkenskop tot wafels geriemd van nen vinger dik. Daar waren liefhebbers bij voor zo wel 10 tot 15 galetten, en naar keuze, azijn, sterke jam, koffie en gerstenat. Om 12 uur “an ava” met muziek voorop, dat klettert tegen de straatgevels, de mambers zigzag achteraan voor een uitstap rond de gemeente, de dorpplaats over, Elleboogstraat, Winkelhoek, Tiendeschuurstraat, Laerestraat, over de twee spoorwegen naar Steene Molen, Drogen Hoek, Bist, Kleine Heide, de ganse oude Tisseltbaan en terug naar het dorp. Een voettocht zeker bij de 12 km. met verpoos bij leden herbergiers. Even met muziek wat stilstand aan de woning van in die straten wonende bestuursleden, een sigaar of likeurtje voor de gebrachte hulde. Dit alles over een tijdspanne van 4 uur. Nu met een triomfmarsch twee toeren rond de dorpplaats waar onderwijl het ons opwachtend vrouwvolk en mambers, onder gekakel als in een hoenderhok, een plaats naar keuze in de zaal heeft gevonden, en dan komen wij, en nog wat later tot na de soep nog de plakkers. Na het tafelgebed verwelkomt de voorzitter het gezelschap en voegt daaraan toe : “Zit alleman goed ? Welaan dan, smakelijk, en hoe meer ge neemt hoe liever.” Applaus...en de diensters komen binnen, brengen kommen soep met de vleet : “Pas op, t’is heet !” De lepels rinkelen. Halverwege de soep rijst in gindsen hoek daar “Genet van Moeins” van haar stoel omhoog voor een lied met een avontuurlijke fictievoorspelling. “De wereld vergaat ! ’t Is klim en daal in baan, wijl zwelt of krimt de maan, de zon kruist westwaarts bovenaan, in tegendraads ons onder gaan. Wat gaan we doen met al ons fatsoen, als elk er wil af als een rat, hoe dan waarheen en op wat ?” en de soepeters sloeberen mee het refrein : “Op ne musaard mee goei vleugels, naar ons janneke op de maan !” Na de soep kwamen er felicitaties, deels voor de muzikanten hun ijver en kameraadschap, en voor de inzet van het bestuur en medeleden. Tot daar de bel klingelt voor de aantocht der vloot, schotels, teilen, pannen, kommen, bouilli, rosbif, patatten en brood, drie, vier soorten groenten, sausen, kannen gerstenat en dit alles verdeeld over twee beurten. Het rumoer valt stil. ’t Is om te watertanden als ge ’t ziet : een hap in de mond, een op de vork en een in zicht. Geen tijd om te zingen. Na die eerste verorbering neemt de Lodde zijn kans met zijn lijfspreuk, “’n varken zonder gat”, dat door een boerken op de markt werd aangekocht en bij zijn thuiskomst aan de familie stoefend wordt tentoongesteld. “Wel dat is nog een verken hé !” “Ja,” zei zijn vrouw die dat zwijntje eens vierkant had bekeken, “maar vent, dat verksken heeft geen gat !”En ergens wordt geteld 1, 2, 3 en dan komt het : klap, klap, klap, klap... Wat nagepraat met lach en zwans wordt de tweede beurt van het menu in uitdaging opgesteld, dit zal ook de grootste sloekers doen sneuvelen. Maar eer het zover is komt daar de “Schàmet” zijn circusschets : “’k Ben een fijne muzikant en ik kom van het mimollenland en kan goed spelen, op mijn trompe-te”-, en allen spelen mee : “van tei tegerei tegereitetei tei tei tie (bis) Andorium, Andorium, patatten met saucis (bis)...als er is.” Tweede couplet : “Ik ben...enz. uit het eerste couplet met verandering van instrument, nu : op mijn vio-ola, en allen janken al zagend met de armen : van ieje ieje ah ah ah, oh oh oh, ai ai ai (bis) Andorium, enz. Na nog meerder instrumentennabootsingen, als laatste couplet : “op mijn grosse cai-isse” enz. en allen bonken en stompen met vuisten en ellebogen op de schraagtafels, en galmen mee : van zjum zjum, zjum zjum zjum (bis), Andorium enz. en menig eetgerei is tot scherven verwerkt op de kosten van Arbeid Adelt ! De diensters ruimen en brengen verfrissingen, fruit, krentekoeken, patekes en pralines, met alle smaken, geuren en kleuren tot er zijn die gaan puffen en indommelen. De voorzitter dankt alle medewerkers voor het genoten festijn en nodigt alle deelnemers voor het een uur later aansluitend bal en de boerkens haasten zich naar huis voor de zorg aan kinderen en dieren. Het ander volk stapt nog eens op naar het dorp... (...) Het wordt stilaan twintig uur en in de zaal wacht men op het dansorkest, dat met de secretaris het programma bespreekt, waarop die dan de opening van het bal aankondigt, met als inzet een wals voor den feestkus... De voorzitter en madame Voet openen den dans en als het halve is wordt het vollen bak, en als het uit is, geeft ieder paar elkaar de feestkus, drie op de linkerwang, drie op de rechterwang, en daarmee gedaan...maar hier en daar achter enkele tonnekens met een lavlierboomke, elkander nog veel meer ! Nu gaat de wals naar polka, marsch, quadrille, strieep sstrieep rokken mee ne rieep enz. Zie ze maar zwieren, draaien, amoureus wiegen, glorieus wippen, huppelen, uren lang, dat volk danst zoals men het nergens kan nadoen. Aan de tapkast in de zaal worden de haastigsten eerst van dorst verlost. De tappers en diensters hebben tijd te kort om de toeschouwers achter de balustrade en de dansers die wat pauze zoeken op het verhoog, te voldoen. Een daar ook uitrustend bestuurslid weet : “geen zorg vrienden, we hebben voor de drie dagen feest of nog meer, achttien vaten in de kelder hieronder.” Om 22 uur gaan er vier groepen aan den dans voor den “Lancier”. Een kwartier later herademt het jongvolk, dat een beetje jaloers, het einde daarvan heeft betracht, en de Lanciersdansers trekken zich terug in de herberg, met dienst voor eigen rekening, waar er nu juist plaats vrijkomt na de aankondiging : “het vrouwvolk een uur de baas.” Op de dansvloer komt er nieuw geweld, er wordt ingezet met Polka klets af, en het is weer langen tijd vollen bak. Zelfs de oudste mamber en verlegen jonkman wordt door het zwakke geslacht fair betwist ! Plots komt daar, door getoeter van diensters begeleid, Cleynkes naar jaarlijkse gewoonte, in zijn witte keukenshirt, met zijn witte kokspots op met een lint vastgesnoerd onder de kin. De mensen glunderen, want deze keer heeft hij een met witte bloem bepoederde stoofbraadring om zijn hals met diens steel over de borst, waar een grote witte tutter aan bengelt. Hij stapt met zijn nieuwe witte klompen op een witte keukenstoel en zwaait met een eind stok, waaraan een grote witte neusdoek wappert. Daarmee zal hij, de op puntgestelde oudste kuskensdans dirigeren, en hij nodigt : “Allemaal aan den kant !..” en alle paren sluiten zich hand in hand aaneen in een ronde om hem heen…Nu heft Cleynkes zijn vlag hoog, slaat die neer na een rekkende roep : “Waaant !”, tot inzet van het orkest voor dans 1, en heel de groep slingert op maat der muziek rond de zaal, heen en weer, naar Cleynkes vlaggezwaai van links naar rechts, meezingend diens couplet : “Hier is de zven, de zeven, de zeven, hier is de zeven, de zevensprong. Om dat we zo schoon zijn, van voor en van achter, mee ne geziene en ongeziene kant. Wij willen springen, en zingen, en dansen, hier is de zeven, de zevensprong !” Vlaggezwaai, muziek en dans valt stil. Nu ontsluiten allen de handen, en elke partner gaat binnen de ronde op een meter van en voor zijn partnerin staan, en na Cleynkes roep “Aaaalzo !” roepen allen : “Eén” bij een linkervoet vloerstamp, en de groep sluit opnieuw aaneen. Zo wordt nog zesmaal, voorgaande uitvoering van af “Waaant” herhaald, met als verschil, een telkens bij te roepen hoger getal, als volgt : Dans 2 : roep 1,2 rechtervoet… Dans 3 : plus 3 linkerbeen knieval. Dans 4 rechterbeen…Dans 7 : de zeven wordt ongeroepen ingeslikt, maar de paren wachten : Cleynkes steekt zijn vlag omhoog en zijn tutter in den mond en bij zijn vlagneerslag, herneemt enkel het orkest het couplet. Onderwijl geeft, in hunte blijven gekomen houding elk paar, afwisselend, elkaar een zoen, en wie van beiden, als laatste een zoen kan ontfutselen, krijgt, zij van haar partner, of hij van zijn partnerin, een likeurtje aangeboden. In de herberg is het aanschuiven voor die trofee… (...) Na wat pauze, roffelt opnieuw het repertorium van het orkest, volk op den vloer, en wat later zijn er al ooms, tantes en ouders die zonen, dochters en buren “sloppel” wensen, zij willen er morgen ook nog kunnen bij zijn. De voorzitter waagt zijn kans tussen twee dansen in, en vraagt aandacht, waarbij hij zijn voldoening uit over de gedeelde vreugd en hij is ervan overtuigd dat het de twee volgende dagen ook zo kan zijn en hij verklapt : “In de keuken hebben ze me juist gezegt, dat, in de tweederde van het uitgebeende vlees van die koe, welke we voorgaande week hebben geslacht, daar is nog geen blutske in, dus allemaal tot morgen en straks wel thuis en goennacht.” En weer doet de grote wijzer een toerke meer tot het orkest de voorlaatste dans aankondigt, en dan komt tot slot de wals voor den feestkus. Doch het jong volk port een paar bestuursleden en dezen stichten een overuurfonds...”
Nvdr : bij het teerfeest van 1954 zaten ze bij ‘Arbeid Adelt’ met 220 aan tafel. Verdwenen gebruiken : op de tweede teerfeestdag was er ’s avonds een lichtstoet in de dorpskom, een optocht naar de woning van burgemeester Bernaerts en naar het Brughuis. Op de derde teerfeestdag was er in de namiddag een optocht met hindernissen naar Battel-brug en Heffen-dorp.
Foto’s : -Sfeerfoto van een teerfeest in zaal ‘Piessens’. -Een gezelschapspel op het ledenfeest van St.-Cecilia in het ‘zaaltje achter de root’. -De paardentram met koetsier Leo Verschuren en assistenten Josée Keulemans en Josephine Polfliet. Op de achterste bank : ereleden Alfons Verbruggen en Louis De Schoenmaeker.(Foto’s : ‘Leest in Feest’) -De fanfare ‘Arbeid Adelt’ in 1902. (Foto : verzameling Verschueren)
1992 – Zaterdag 21 en zondag 22 november : TEERFEESTEN K.F. ST.-CECILIA
Programma van zaterdag -14.15 uur : Samenkomst in het lokaal St. Cecilia. Muzikanten in uniform. -14.50 uur : Stoetsgewijs naar de kerk. -15.00 uur : Misviering ter intentie van de overleden leden. -16.00 uur : Bezoek lid herbergier ‘Den Rooselaer’. -16.45 uur : Gelegenheid omwisselen van kledij en terug naar zaal St. Cecilia. -17.30 uur stipt : Banket, met op het menu : Krabcocktail, Preiroomsoep, Ossehaas met peper- en béarnaisesaus met kroketten, Rijstpap met fruit, Koffie. Deelnameprijs : 750 fr. Nadien gezellige dansavond met Studio Satan en tussendoor trekking tombolaprijzen.
Programma van zondag -11.30 tot uiterlijk 12.15 uur biefstuk eten. -13.00 uur : Vertrek naar Leest Heide voor een bezoek aan de leden herbergiers : ‘Bij Maryse’ en het ‘Supporterslokaal’ van SK Leest. -15.00 uur : Vertrek terug naar het dorp met nog een bezoek aan de leden herbergiers : ‘De Drij Gapers’ en café ‘Op den Hoek’. Daarna terug naar het lokaal. -17.30 uur stipt : Banket met op het menu : Heldere Ossestaartsoep, Wit van parelhoen op exotische wijze en Aardappelnootjes, Fruittaart en Koffie. Nadien ontspanning met onder meer dia’s over het leven van de fanfare. Deelnameprijs biefstuk : 150 fr., banket : 500 fr. Muzikanten namen gratis deel. (Omzendbrief van 23/10)
In ‘Toeters en Trompetten’ van december 1992 verscheen volgend verslag : “Op zaterdag 21 en zondag 22 november l.l. had het jaarlijks teerfeest plaats, zoals de vorige jaren werd ongeveer hetzelfde schema gevolgd. Op zaterdag werden de feestelijkheden ingezet met een H. Mis ter nagedachtenis van onze overleden muzikanten en ereleden. Dit jaar gingen onze gedachten in het bijzonder naar 2 oud-bestuursleden, Benoey Polspoel en Juul Geens. Na het herbergbezoek aan ‘Den Rooselaer’ trokken we stoetgewijs naar ons lokaal waar we onze benen onder de gedekte tafel konden steken en zo kon het jaarlijkse banket beginnen. Na de krabcocktail en de lekkere preiroomsoep kwam het jaarverslag dat ons vertelde wat er zoal aan planning was voorzien voor het werkjaar ’92-93. Daarna kwam de hoofdschotel met de lekkere ossehaas en de rijstpap met fruit en tot slot een kop heerlijke koffie met de nodige koekjes. Daarna kon het dansen beginnen. D.J. Satan – alias Willem – kon er direct de stemming in krijgen en rond 11.30 uur werden de eerste 15 prijzen van onze jaarlijkse tombola getrokken en om 12.00 uur vergastte onze traiteur ons op een boterham met kaas of geperste kop, zodat we in de verdere uurtjes tussen al het geestelijke nat, toch nog iets tussen onze tanden konden steken. Een geste die zeker door velen geapprecieerd werd en zeker voor herhaling vatbaar is voor het volgende jaar. Het familiebal werd intussen lustig verder gezet tot in de vroege uurtjes.
Zondag werd er begonnen met de verdere trekking van de tombola zodat de lijsten met de winnende nummers klaar waren tegen 11.30 uur zodat we dan konden beginnen met het eten van onze traditionele teerfeest biefstuk. Omdat het maar bleef regenen werd er besloten van de muzikale optocht naar onze leden herbergiers op de Heide niet te laten doorgaan, maar de oplossing werd gevonden om met z’n allen op te stappen op de lijnbus Mechelen-Breendonk, dus de nodige afstand af te leggen met het openbaar vervoer ! Zo gezegd zo gedaan, iedereen op de bus van 13.14 uur en zo gezamenlijk naar het S.K.-lokaal en tot bij Maryse. Na de gebruikelijke café-concerten bij onze twee leden herbergiers nam gans de bende de autobus terug naar Leest dorp omdat de regen maar van geen ophouden wilde weten. Eenmaal terug gearriveerd trokken we stoetsgewijs naar ons nieuw herbergier-lid in de ‘Drij Gapers’ om vandaar het laatste cafébezoek af te leggen bij ons lid Vic en An ‘Op den Hoek’ van de Kouter. Nadien terug gezellig aan de tafel om aan het banket te beginnen van den 2de dag en dat het lekker was kunnen alle deelnemers getuigen. Na het eten zijn er een hele lading dia’s getoond uit de oude doos, er waren er ouder dan 25 jaar bij. Dia’s die het verleden nog eens opriepen van lang vervlogen tijden ! Zo zagen we o.a. op een prijslijst dat een hele pint bier op de Ceciliafeesten slechts 10 fr kostte en ons dagelijks pintje in het café 8 fr kostte. Ook de tijd van nostalgie van de Spaanse schonen in de Bar ‘El paso Flamenco’, de Cowboy-girls uit de ‘Texas Ranch’ van Bonanza. Van de vele verklede partijen tijdens het jaarlijkse carnavalbal. Van de vele stukjes toneel die we daar hebben opgevoerd. Van de vele optochten en concerten…van toen we nog allemaal zoveel jonger waren… Ik denk toch te mogen zeggen dat we er allemaal hebben van genoten, jammer dat er zoveel vrienden die nog op de dia’s te zien waren reeds van ons zijn heengegaan…maar ja dat ook is een stukje van het leven. Ik denk ook tolk te mogen zijn van alle deelnemers om nogmaals een dikke proficiat te mogen overmaken aan de traiteur Luk De Wit en zijn ganse ploeg voor het maken van het lekkere eten en de bediening aan tafel ons gebracht tijdens de 2 dagen van ons teerfeest. Wie nu niet tevreden was…dan begrijp ik het niet helemaal. Hopelijk mogen we er allemaal terug bij zijn volgend jaar en zij die dit jaar belet waren, mogen ook zij dan vrij zijn in 1993, hoe groter de familie hoe meer sfeer en gezelligheid. Jef Lauwers.”
Historiek van het jaarlijks ledenfeest van St.-Cecilia
“Sedert het ontstaan van de fanfare werd er jaarlijks een ledenfeest ingericht. Dit feest vond in de wintermaanden plaats in het fanfarelokaal. Vroeger was dat omstreeks Nieuwjaar maar later werd het ledenfeest zoals nu gevierd op het weekeinde dat het dichtst ligt bij het feest van Sint-Cecilia. In de loop der jaren is het programma afgeslankt. Voor de tweede wereldoorlog waren er heel wat Leestenaars lid van de fanfare om te kunnen ‘meeteren’. In die tijd werd er gegeten tot alles op was. Dat lukte niet in één dag en voor sommigen duurden de ‘teerfeesten’ bijna een hele week. Na de tweede wereldoorlog werd het ledenfeest ingekort tot twee officiële feestdagen, de zaterdag en de zondag. De maandag die daarop volgde, werd er nog voortgefeest door ‘de mannen en vrouwen van de derde dag’. Later werd het ledenfeest teruggebracht naar twee dagen en op dit ogenblik is het zelfs herleid tot één dag. De eerste dag van het ledenfeest was de voornaamste. Hij werd doorgaans ingezet met een optocht naar de St.-Niklaaskerk waar een mis werd opgedragen ter nagedachtenis van de overledenen van de fanfare. Daarna volgde het feestmaal waarop het ‘moreel verslag’ of activiteitenverslag werd voorgelezen. Er werd een financieel overzicht gegeven en dikwijls werd het fanfarejaar tot voor 1980 met een negatief saldo afgesloten. Veel fanfareleden vroegen zich dan af hoe het mogelijk was dat de vereniging na de jaarlijkse slechte financiële cijfers toch nog niet failliet was. Het uiteindelijk totale financieel resultaat was echter nooit zo slecht als op het ledenfeest werd meegedeeld omdat de buitengewone inkomsten van onder andere de muziekwedstrijden op aparte rekeningen werden geboekt. Na afloop van het feestmaal werd dan een bal georganiseerd.
In de tijd toen er nog tussen tweehonderd en tweehonderdvijftig deelnemers waren, werder na het feestmaal een pauze ingelast. Dit was noodzakelijk om de landbouwers de kans te geven om ‘iets in ’t stal te doen’ of de koeien te gaan melken. In de feestzaal werden dan de tafels herschikt zodat de dansvloer vrijkwam. Voor het feestmaal werd er beroep gedaan op een kokkin die werd bijgestaan door vrouwen van ereleden. De kokkin was lange tijd Paulina De Smedt (‘Peit Lien’) en later Pelagie Verschueren, de zuster van Vic Verschueren. Deze ‘vrouwen van de keuken’ begonnen al met de werkzaamheden op de vrijdag voor het ledenfeest en ze werkten tot de festiviteiten achter de rug waren. Voor het opdienen van de gerechten werd een beroep gedaan op meisjes tussen zestien en twintig jaar, dochters van muzikanten of ereleden. Zij mochten net als de muzikanten gratis deelnemen.
Vervolgt…
Foto’s : -Sint-Cecilia vrouwen op het Teerfeest van 1928. (Verzameling Verschueren en LG blz.175) -De ‘vrouwen van de keuken’ in 1973. Van links naar rechts : Marguerite Van Bremt, (Vic Verschueren), Leonore Mees, Delphine Campion, Rosalie Campion, Clementine Robijns, Pelagie Verschueren en Rosa Verlinden. -Een gezicht op een gedeelte van de deelnemers aan het ledenfeest in de jaren zestig in de zaal St.-Cecilia tijdens het beluisteren van een verslag.
1992 – 16 november : Overlijden van Eugeen VLOEBERGHEN(Foto’s onderaan) Eugeen ‘Gène’ Vloeberghen was te Leest geboren op 13 augustus 1902. Hij overleed in het O.-L.-.Vrouw Ziekenhuis te Mechelen. Hij was gehuwd met Rosalie Kerremans (°Mechelen 24/10/1904, +Leest 06/05/1978) die hem drie zonen schonk : Jozef, Jules en Frans. Hij was ere-muzikant van de K.Fanfare ‘De Werker’ uit Kapelle-op-den-Bos. Lid van de SP-afdeling Leest en lid van de Duivenbond ‘De Vrijheid’ uit Tisselt. “Jij stelde geen hoge betrachtingen in dit leven, jij was tevreden met wat het leven bood voor jezelf. Jij wist nochtans het geluk te benaderen door te geven wat je bezat : je arbeid en je hart. De vreugde die je daardoor anderen verschafte, wasvoor jou meer dan genoeg. Iedereen die je kent, heeft het mogen ervaren.” (Uit zijn doodsprentje)
Eugeen was ook muzikant bij St.Cecilia Leest “Een van de meest kleurrijke figuren van onze vereniging van destijds was ongetwijfeld ‘Gène van Jefkes’ of ‘Gène de grafmaker’. Aanvankelijk was hij werkzaam in de Eternitfabrieken in Kapelle-op-den-Bos en later werd hij gemeentewerkman in Leest. Eugeen was muzikant in onze vereniging en speelde tuba. Tijdens de periode van Rik De Bruyn waren de stukken voor tuba geschreven in fa-sleutel. Met de komst van J.-P. Leveugle werd er ook brassbandmuziek gespeeld en die stukken waren voor tuba (euphonium) dan weer geschreven in sol-sleutel. Deze laatste muzieknotatie was voor Eugeen zeer ongewoon omdat hij ze al wel dertig jaar niet meer onder de ogen had gekregen. En toch deed hij heel wat inspanningen om op zijn gevorderde leeftijd nog muziek in solsleutel te lezen. Tijdens de middag of wanneer hij bij een training van zijn duiven wachtte op hun terugkomst, zat hij op een bank op het dorpsplein de muziekstukken te lezen en te zingen. Wie hem dan vroeg waarom hij dat deed, kreeg als antwoord : “Zolang ik muziek speel, wil ik dat ook op een goede manier doen en ik wil zoveel mogelijk goede noten spelen. Daarom leer ik terug de solsleutel en…ge moogt er zeker van zijn, op mijn ouderdom is dat niet zo gemakkelijk in ’t begin.” Eugeen was voorzitter van de bond van duivenmelkers van Leest-Dorp en was zelf een vermaard duivenspeler. Hij zei wel dat hij al heel tevreden was wanneer hij aan ’t eind van ’t seizoen zijn geld terug had. Wat moet het dan geweest zijn voor de andere duivenmelkers die meestal niet vooraan in de rangschikking te vinden waren. Naast het melken van duiven hield Eugeen zich ook bezig met het vangen van vogels in de periode van vogeltrek tot dat werd afgeschaft. Maar niet getreurd, hij was ook een fervent hengelaar. Meestal trok hij er maar enkel ’s voormiddags op uit. Je kon hem dan terugvinden in het Broek in Blaasveld of aan de Leuvensevaart tussen de brug van Battel en het Zennegat. Eugeen wist wanneer de vissen beten en meestal kwam hij dan ook terug met een flinke buit. De hobby die hij het liefst uitoefende, was echter naar de repetitie gaan. Hij was daarom ook muzikant van de K.F. ‘De Werker’ van Kapelle-op-den-Bos. In Leest, zo’n dertig jaar geleden was er nog een pauze tijdens de repetitie (van 10 tot 10.30 u.) en dan werd er gepandoerd. Eugeen speelde erg defensief en werd daarmee geplaagd door zijn zonen ‘Jef’ of Juul. Hij kreeg dan steevast de opmerking dat hij zijn kaarten hun waarde moest geven. Als hij dan toch eens aanvallend speelde en het liep mis, was hij er doodongelukkig om en…dan speelde hij daarna nog meer verdedigend als voorheen. Eugeen Vloeberghen was een eenvoudige maar plichtsbewuste man. Dat kwam tot uiting bij zijn werk als gemeentewerkman : hij zorgde er toen voor dat de gemeentelijke eigendommen in goede staat bleven. Eugeen was ook een trouw lid van onze vereniging !” (“T&T”, juni ’86)
Meer over Eugeen Vloeberghen in deze Kronieken : juni 1987.
1992 – 18 november : Mechelse toneelkringen ontvingen 400.000 frank. In het Mechelse stadhuis werden de jaarlijkse subsidies aan de Mechelse toneelkringen uitgereikt. Negen toneelverenigingen mochten in de rij staan om de koek van 400.000 frank te verdelen. De verdeling van deze subsidies gebeurde volgens een puntensysteem dat gebaseerd was op het aantal producties per jaar. Rust Roest uit Leest, met zijn twee producties per jaar, kreeg 27.000 frank toebedeeld. (GvM, 19/11)
1992 – 20 november : G.v.A. : Belangrijkste opgravingen ooit in Mechelen gebeurd(Foto onderaan)
OP ZOEK NAAR HET KLOOSTER VAN LELIENDAEL Vorig jaar rond deze tijd sloot de archeologische vereniging “Oud-Mechelen” haar eerste jaar van de opgravingen te Hombeek af. Toen was het al duidelijk dat het 13de eeuwse klooster van Leliëndael zijn geheimen slechts met mondjesmaat zou prijs geven. Voorzitter Jean Willems sprak van een periode van 10 jaar, gezien de te verwachten omvang van de opgravingen. Inmiddels ligt, met de winter voor de boeg, het tweede opgravingsjaar bijna echter de rug. Tijd voor een tussenbalans. In april werden de werkzaamheden terug aangevat. Men ging verder met het uitgraven van de kloostergracht. De werken zitten nog maar aan de rand van het klooster en er valt dus nog veel te ontdekken. Op basis van de resultaten weet men nu al dat de gracht niet volledig rond het klooster lag, maar stopte aan het begin van het kloosterhof. Volgens de recente ontdekkingen en het blootleggen van de kloostermuur zou de gracht gelegen hebben tussen de muur en de gebouwen. Niet ongewoon voor kloosters en abdijen uit die tijd. De gracht werd vermoedelijk gedeeltelijk gedempt begin 16de eeuw, voor de eerste verwoesting in 1566. Eén en ander valt af te leiden uit het aantal gevonden scherven steen en aardewerk uit het begin van de 16de eeuw. De stukken werden ontdekt in de bovenste sliblaag wat betekent dat de gracht in die periode nog bestond.
Steuntjes Onlangs werden er ook nog een vijftal bakstenen steuntjes blootgelegd. Deze staan evenwijdig met de buitenmuur op gelijke afstanden van elkaar. Verder onderzoek zal in de toekomst zekerheid brengen, maar nu neemt men al aan dat op de steuntjes balken stonden die een dak schraagden dat tegen de buitenmuur was aangebouwd. Die overdekte ruimte zou kunnen dienst gedaan hebben als karrehok. Inmiddels is uit archiefonderzoek gebleken dat het klooster in 1520 werd verbouwd. Tijdens de opgravingen zelf was reeds duidelijk geworden dat het in verscheidene fasen werd opgetrokken, afleidbaar uit de soorten baksteen die werden gevonden. Dit jaar legde men ook nog een tweede gracht bloot en een constructie die het water van de ene gracht in de andere liet lopen. Misschien stond op de tweede de watermolen waarvan sprake is in de documenten. Het is duidelijk dat na twee jaar de archeologische vereniging “Oud-Mechelen” nog maar aan het begin staat van wat nu reeds de belangrijkste opgravingen ooit in Mechelen wordt genoemd. (...)
Foto’s : -Eugeen Vloeberghen als muzikant. -En als gemeentewerkman. -Opgravingen Leliëndael : wateroverlast was dit jaar oorzaak van ernstige vertraging in de opgravingswerken. Toch zijn de resultaten bemoedigend. Ook al is er nog een lange weg te gaan, men spreekt nu al van de belangrijkste archeologische opgravingen die ooit in Mechelen zijn gebeurd. (Foto : GvA)
1992 – Zaterdag 7 november : Actie 11.11.11 Ging door te leest met medewerking van de beide scholen en ook van plaatselijke organisaties. (BP 5/11)
1992 – Woensdag 11 november : Jaarlijkse Herdenking Wapenstilstand Met optreden van de K.F. Sint-Cecilia. De fanfare kwam samen om 09.30 uur in het lokaal en begaf zich om 09.50 uur in optocht naar de kerk. (Omzendbrief 23/10 fanfare)
1992 – Vrijdag 13 november : Landelijke Gilde : Algemene vergadering In de kleine zaal van ‘Ons Parochiecentrum’ met etentje voor de leden om 19.30 uur. Onderwerp van de avond : ‘Poverello-werking’ in Brussel. (PB, 12/11)
1992 – 14 november : Clement Rits uit Heffen won de auto van SKR Leest. (Foto onderaan) Deze negende uitgave van het super kaarttornooi, georganiseerd door de supportersclub van SKR Leest, kende een spannend verloop. Met een Ford Fiësta als katalysator en een totale prijzenpot van 900.000 frank zagen de organisatoren over 6 avonden zowat 2.400 mensen over de vloer komen, een gemiddelde van 400 kaarters per avond, waardoor de Omnihal van Leest goed gevuld was. De eerste prijzen per avond gingen naar Louisa Van Keer, Jozef Mees, Jozef Van Pelt, Henri Jeskens, Werner De Belder en Bertil Nijs. Enkel deze laatste kon zich, dankzij een hoog gemiddelde over zijn vier beste resultaten, plaatsen binnen de top-vijf in de eindrangschikking. Clement Rits, uit de Hooiendonkstraat te Heffen wist zich na vier avonden vooraan te werken. Zijn zesde plaats werd nog verbeterd naar een tweede plaats na de vijfde proef om uiteindelijk de hoofdprijs op te leveren. In de Hooiendonkstraat stond een schitterende auto te blinken. De organisatoren waren in hun nopjes. Het deelnemersaantal ging opnieuw in stijgende lijn en alles was vlekkeloos verlopen.
1992 – Zaterdag 14 en zondag 15 november : Rust Roest met blijspel. (Foto onderaan) De Leestse toneelkring bracht het satirische blijspel “Rooms begonnen, half gewonnen” van Mary O’Malley. De voorstellingen gingen door in “Ons Parochiehuis” Kouter, telkens om 20 uur.
Personages Mère Thomas Aquino Renild Pofliet Soeur Petrus Imelda Van der Hasselt Soeur Basil Christel Vinck
Leerlingen van O.L.V van Fatima Maria Minnekens Cindy De Maeyer Maria De Bondt Katrien Daelemans Maria Slootmans Ria Verschooten Maria Dujardin An Thomas Maria Van den Bossche Tanja Vluymans Maria Hendriks Karolien Corten
Godsdienstleraar Marcel Verwerft Zangleraar Jan Devos
Buurjongens Benny Rudi De Neve Alex Andy Moens
Achter de schermen Teksthulp Marc Windelen Grime en kapsels Nancy Vluymans Kostuums Miloe Van Stijvoort Groepszang Zangkoor fam. Polfliet o.l.v. Rik Lauwens Geluidsmontage Benny Van Humbeeck Decorbouw Raf, Mark, Geert, Steven e.a. o.l.v. Fik Diddens Belichting, techniek, decoraankleding Fik Diddens Algemene leiding Guido Hellemans (‘Rust Roest Ontmaskerd’, G. Hellemans)
De mening van Lisette Fierens over de vertoning van ‘Rooms begonnen, half gewonnen’ :
“Geachte Guido,
Op zondag 15 november maakten wij ‘Rooms begonnen, half gewonnen’ mee, dat is nu al wel een tijdje geleden, maar toch zijn we het nog lang niet vergeten. Ondertussen gingen we kijken naar ‘Koorden’ in de Hoveniersstraat en verleden week gingen we op stap naar de Willebroekse Thumor die ‘Een vloog over het Koekoeksnest’ bracht. ‘Rooms begonnen, half gewonnen’is onze jeugd in de spiegel bekeken. Met zijn zessen waren we, en zelden hebben we zo’n mooie avond meegemaakt. Als kinderen haalden we alles naar boven over onze schooltijd en wat men ons allemaal op de mouwen heeft gespeld. En toch waren we gelukkig, echt gelukkig zoals een jonge mens kan zijn. Guido, ge hebt er wat van gemaakt ! Ge hebt een stel jonge mensen gemotiveerd om bij u te komen spelen. Wens ze een voor een het allerbeste van ons, want ze kunnen wat van theater. Ook de oude garde zoals Marcel en Renild hebben echt een ferme steen bijgebracht. Wij plakten aan onze stoel van de spanning hoe het allemaal ging aflopen. Guido we zijn fier op u, ge hebt er hard aan gewerkt, een goeie keuze gemaakt, het is een beklijvend stuk. Misschien ligt het toch voor een deel aan die bekritizeerde manier van opvoeden toen dat gij zoiets tot stand hebt gebracht. Ge hebt wilskracht opgedaan en met enthoesiasme iets leren aanpakken en anderen daardoor aangestoken tot presteren op dat niveau. De beste wensen voor ‘Rust Roest’ voor het komende jaar, een Zalig Kerstfeest voor u en uw lieve Julia, want zonder haar zou dat allemaal moeilijk kunnen. Van harte, Lisette.
PS: een affiche heb ik van madame van den bakker gekregen ik houd ze voor immer bij. Ik vind ze buitengewoon geslaagd (de affiche dus).
De brief was gedateerd : 7 december 1992. (‘Rust Roest Ontmaskerd’, G. Hellemans)
1992 – Zondag 15 november : K.F.St.-Cecilia trad op te Heist-op-den-Berg Om 17.45 uur in het Cultureel Centrum Zwaneberg. Dit naar aanleiding van het 150 jarig bestaan van de K.F. De Eendracht uit Itegem. (Omzendbrief van 23/10)
Foto’s : -Op de voorgrond Heffenaar Clement Rits met de sleutels van zijn nieuwe Ford Fiësta. Rechts voorzitter Van Heck en schatbewaarder Van der Elst van de supportersclub van SKR Leest. -De ‘cast’ van ‘Rooms begonnen, half gewonnen’ : boven : Steven De Wit, Marc Windelen. Derde rij : Benny Van Humbeeck, Guido Hellemans, Jan Devos, Renild Polfliet, An Thomas, Fik Diddens, Ria Verschooten, Tanja Vluymans, Marcel Verwerft, Cindy De Maeyer, Christel Vinck, Imelda Van der Hasselt. Tweede rij : Katrien Daelemans, Karolien Corten. Eerste rij : Nancy Vluymans, Rudi De Neve, Andy Moens. -Toegangsticket voor ‘Rooms begonnen, half gewonnen’.
1992 – 24 oktober – Het Laatste Nieuws : GOEDKOOP DOORTREKKEN
Arthur Meyskens uit Leest vindt spaarzaam doorspoelsysteem voor WC’s uit. (Foto onderaan) Arthur Meyskens, een 43-jarige Leestenaar kreeg een briljant idee om het waterverbruik bij het doortrekken van een toilet tot de helft te beperken. Zeg maar besparen. Want dat is het wat de “Super Flush” van Arthur beoogt. De Leestenaar toont zijn uitvinding op het uitvinderssalon “Brussels Eureka ‘92”. In totaal worden er op het 41ste internationaal uitvinderssalon op de vierde, vijfde en zesde verdieping van het Anspach Centrum te Brussel zo’n 1.100 nieuwe uitvindingen voorgesteld. Onder die meer dan 1000 uitvinders bevindt zich ook Leestenaar Arthur Meyskens. Wat bezielt Arthur om daar aan deel te nemen en wat ? Meyskens is beroepshalve technicus bij een belangrijke bankinstelling. “Ik zag en hoorde tijdens de zomermaanden op de TV een programma over ons waterverbruik. Het grondwaterpeil zakt steeds. Het wordt alsmaar meer een probleem om de chemische producten uit het drinkbaar water te houden”.
80 l per dag doortrekken “Een studie van een Nederlander wees uit dat 40% van het drinkbaar water langs toiletten wordt doorgespoeld. Een doorsnee huisgezin “trekt” dagelijks zo’n 80 liter water per dag door het toilet. En toen op de Nederlandse TV nog enkele tips werden gegeven over goedkoop leven en daarbij een vrouwtje met een emmertje het toilet doorspoelde, ging bij mij een lichtje branden”, vertelt Arthur Meyskens. Meyskens is dan zijn doorspoelingssysteem van zijn toilet gaan bestuderen en dat denkwerk leverde een “mechanisch toevoegsel” op – zoals hij het heeft laten registreren- waardoor hij zijn toilet-doorstroming op twee manieren kan laten werken. Een normaal gebruik (“voor grote boodschappen”), waarbij de volledige inhoud van de bak wegspoelt en een halve doorspoeling (voor wie enkel een plasje maakt), waardoor maar een viertal liter water wordt verbruikt. Een zeer eenvoudig, maar perfect werkend doorspoelsysteem dat in alle WC-waterreservoirs kan worden aangebracht. De Leestenaar ging met zijn idee naar een octrooi- en merkenbureau in Antwerpen om zijn vernuftig systeem te laten registreren. Dit bureau werkte het idee van de Leestenaar uit in een 16 blz. dik boek en stuurde het naar de dienst Industriële eigendommen van het ministerie van Economische Zaken in Brussel. Arthur Meyskens heeft voor zijn idee heel wat over. Zo’n registratie kost algauw 80 tot 100.000 frank.
1.213 frank per jaar besparen “Ik heb het allemaal laten becijferen. Een doorsnee gezin bespaart er jaarlijks 1.213 frank mee uit. Het toestelletje zal wellicht nooit zoveel kosten als het in de handel terecht komt. Arthur droomt er nu van dat een industrieel zijn oog op zijn uitvinding laat vallen. Naar zijn zeggen heeft hij reeds contacten met een Nederlandse industrieel die geïnteresseerd is in zijn “Super Flush”. Er zijn er immers heel wat die met zeer eenvoudige dingen op één slag miljoenen rijk zijn geworden. “We moeten allemaal wat zuinig met ons water gaan omspringen”, zegt Arthur. “Kortelings start ook de overheid, minister De Batselier, met een sensibiliseringscampagne rond het zuinig verbruik van drinkwater. Mijn idee zal daar zeker toe bijdragen”, zo besloot de Leestenaar. (...) Leo De Nijn.
1992 – Zondag 25 oktober : Solisten tornooi te Zoersel “Twee jonge knapen uit onze muziekvereniging namen deel aan het Provinciaal jeugdsolisten tornooi, ingericht door het muziekverbond van België, dat plaats had te Zoersel. Dit samen met nog een 40-tal andere kandidaten. In lagere afdeling nam onze leerling muzikant (nog geen 10 jaar oud) Hans Van Hoecke deel op cornet en behaalde een schitterende uitslag, maar liefst 82%. U moet weten Hans is pas gestart met lessen in september ’91. In de middelbare graad behaalde onze muzikant Gerard Gieselink (foto onderaan) op Euphonium een eveneens schitterend resultaat van 88%. Aan beide deelnemers en hun leraars van harte proficiat, en doe zo verder. Jef Lauwers.” (“Toeters en Trompetten”, december ’92)
1992 – Vrijdag 30 oktober : Culturele Avond Davidsfonds Leest. (Foto onderaan) Ten voordele van het missiewerk van Pater René De Laet te Bunia Zaïre. Met talent uit ons midden : muziek, poëzie en zang men optredens van Johan De Win – piano. Johan en Agnes Feskens-De Smedt – gitaar en zang. Gerhard Gieselinck – euphonium. Guido Hellemans – poëzie. Steven en Geert Hellemans - piano. Te 20 uur in “Ons Parochiehuis” Kouter Leest.
De parochiezaal was voor deze gelegenheid helemaal volzet.De enige beroepsmuzikant was Johan De Win die verschillende werken ten gehore bracht. Het duo Johan en Agnes Feskens-De Smedt kon het publiek meer dan boeien. Hij als gitarist, zij –een onderwijzeres te Leest- als zangeres. Guido Hellemans bracht gedichten van Guido Gezelle en uit eigen werk. Zijn neven Geert en Steven, studenten aan het conservatorium te Mechelen, lieten hun muzikale aanleg en hun kunnen los op de piano met als apotheose een “quatre-mains” en ook het optreden van Gerhard Gieselinck was af. Het applaus na het optreden sprak boekdelen en de benefiet-avond bracht in totaal 33.500 frank op.
De krant daarover : “Het was José De Laet, zuster van pater René, die vrijdagavond omstreeks 22.30 uur de cheque van 30.000 frank mocht in ontvangst nemen. Dit bedrag was een voorlopig bedrag, dat diezelfde avond was bijeengebracht door de plaatselijke afdeling van het Davidsfonds. Leest toonde zijn verbondenheid met zijn missionaris door de aanwezigheid van een volle zaal. De parochiezaal van Leest was voor deze gelegenheid trouwens helemaal volzet met belangstellenden, die niet alleen op deze wijze hun steun aan het werk van pater De Laet wilden betuigen, maar die er tevens nog een fijne culturele avond bovenop kregen door de goede zorgen van het organiserende Davidsfonds. José De Laet vond dan ook geen woorden genoeg om de organisatoren en de aanwezigen te danken voor hun steun en dit namens haar broer. Pater René De Laet was zelf niet aanwezig. Hij is in zijn missiepost in Bunia (Zäire), waar alle steun uiteraard meer dan welkom is.
Knap en vloeiend Door het Davidsfonds was voor deze avond gekozen voor een cultureel programma. Meer nog, het was de bedoeling hierbij mensen van de eigen gemeenschap te betrekken. En dit alles resulteerde in een knap en voeiend programma, dat veel bijval kende.” (GvA, 2/11)
Foto’s : -Arthur Meyskens toont de plannen van zijn uitvinding. (Foto : HLN) -Gerhard Gieselink. (Foto : familie Lauwens-Piessens) -Davidsfonds voorzitter Verbruggen overhandigde een demo-cheque van 30.000 frank aan Josée De Laet, zus van pater René. De Leestse benefiet-artiesten keken goedkeurend toe. (Foto : GvA)
1992 – Zaterdag 17 oktober : Barbecue Stedelijke Basisschool De vriendenkring van de Sted.Basisschool, Ten Moortele 2 Leest richtte een barbecue in. Enkele prijzen : schotel met forel : 250 frank, schotel met reuzesaté : 200 frank, schotel met twee pensen : 200 frank. (folder)
1992 – 17 en 18 oktober : Omhaling missiezondag “14.500 frank met een totaal van 274 aanwezige kerkgangers. Bedankt voor de missiegift, maar toch een bedenking betreffende de aanwezigheid van de parochianen in onze weekend-eurcharistieviering.” (PB, 5/11)
1992 – 19 oktober : 30-jarig bestaan KBG-Gepensioneerden Leest In de maand september 1962 werd de plaatselijke afdeling gesticht. Om die reden werd er gevierd in een eucharistieviering om 14 uur in de kerk. (PB, 1/10)
Korte geschiedenis van de KBG (thans OKRA) Kort na de Tweede Wereldoorlog bestonden in ons land weinig voorzieningen voor gepensioneerden. Met name de pensioenwetgeving vertoonde grote hiaten. De sociale bescherming van senioren en gepensioneerden liet danig te wensen over en ook op het vlak van vrijetijdsbesteding hadden ouderen weinig mogelijkheden. Vanuit de christelijke arbeidersbeweging groeide stilaan het besef dat het middenveld ook voor deze steeds groeiende bevolkingsgroep een sociaal-culturele werking moest uitbouwen. De KBG ontstond en groeide aanvankelijk binnen de schoot van de Christelijke Mutualiteit (CM). Met name in Gent werd de eerste seniorenwerking uitgebouwd in 1945. Die zou sociale actie voeren en druk uitoefenen bij politici om de pensioenrechten en sociale bescherming van ouderen in een wetgeving te gieten. De basis voor de KATHOLIEKE BOND VAN GEPENSIONEERDEN was gelegd. Al snel ontstonden ook in andere steden en gemeenten lokale groepen en kende de KBG een explosieve groei in Vlaanderen. Daarbij kon de beweging van bij het begin rekenen op de inzet van honderden en later duizenden vrijwilligers.
In 1956 (21 december) werden de lokale groepen dan verenigd in de Kristelijke Beweging van Gepensioneerden, kortweg KBG. De vereniging steunde haar werking sedertdien op twee pijlers : enerzijds de belangenbehartiging van de gepensioneerden met grote nadruk op een verbeterd wettelijk pensioenstelsel en anderzijds de sociaal-culturele werking.
Op 20 april 2006 werd het vijftigjarig bestaan van de vereniging, in aanwezigheid van 10.000 enthousiaste leden, op indrukwekkende wijze gevierd in het Antwerpse sportpaleis. Op het eind van de show volgde als apotheose de bekendmaking van de nieuwe naam : het ietwat archaïsche KBG werd ingeruid voor OKRA. Okra staat als trefpunt 55+ voor Open (openheid en ontmoeting), Kristelijke (bron van inspiratie en motivatie), Respectvol (voor alle ouderen en andere generaties) en Actief (actief in het leven staan en actie voeren voor rechtmatige ouderbelangen). Vanaf zijn ontstaan bouwde de KBG een belangrijke sociaal-culturele pijler uit met een aanbod aan vrijetijdsactiviteiten voor senioren. Dat aanbod is in 50 jaar sterk geëvolueerd. Van de traditionele kaartavonden, koffietafels en crea-activiteiten verruimden de activiteiten in de jaren zeventig en tachtig naar vakanties, excursies en cursussen. In de jaren ‘90 kenden vooral de taalcursussen een grote bloei. Tegenwoordig ligt de nadruk onder meer op computercursussen en sport, naast het traditionele vrijetijds- en vormingsaanbod.
KBG Leest De K.B.G. afdeling Leest is gesticht in december 1962 door toedoen van Stan De Clercq. De bond kende een indrukwekkende start en telde bij de eerste ledenwerving 120 leden. Constant Buelens werd voorzitter, Jozef Lemans secretaris en Jan Lauwens schatbewaarder. Onderpastoor J. Verbist werd de eerste proost. (‘DB’ Pasen 1978) De thuisvergaderingen –gezellig omgaan met elkaar, samen wat eten, zich rustig vermaken- hield men in de parochiezaal. En soms trok men er op uit, al dan niet langs een bedevaartsoord. Zo bezochten de leden in ’64 de basiliek van Koekelberg en de citadel van Namen. Het jaar nadien gingen ze naar de IJsrevue in Antwerpen en in 1966 trokken ze met 45 naar de Bierfeesten in Wieze.
Foto’s : -Leestse gepensioneerden rond pastoor Coosemans. De foto dateert van de jaren ‘60. -Op reis. -In het bedevaartsoord Barvaux.
1992 – Oktobernummer “T&T” van K.F.St.-Cecilia : Waarom er dit jaar geen i.C.W. is tijdens de Ceciliafeesten “Wanneer we het voorbije jaar, na het beëindigen van de Ceciliafeesten, de evaluatie maakten van de feesten, waren alle bestuursleden het er roerend mee eens om in 1992 de Ceciliadagen opnieuw te organiseren. Toch waren er voor- en tegenstanders om nog jaarlijks de Internationale Concert Wedstrijd in te richten : de inspanning en de financiële inbreng wordt van jaar tot jaar groter en groter. Daarom werd in de vergadering van oktober nog een maand respijt gevraagd (en gegeven) om alles nog eens rustig te bekijken alvorens een beslissing te nemen van JA of NEEN aangaande de jaarlijkse muziekwedstrijd.
Conclusie : één week later dan onze Ceciliafeesten en eventueel onze 20ste I.C.W.
Besluit : het is andere jaren al zo moeilijk om nog Belgische korpsen op de wedstrijd te krijgen – wat zou het dit jaar dan worden ? – geen enkel Belgisch korps ? – alleen nog Nerderlanders ? Daarom is er in de vergadering van november en definitief in december, het besluit genomen om dit jaar (1992) geen internationale wedstrijd in te richten en er een jaar te laten overgaan.
Dat het bestuur van onze vereniging deze handelswijze van haar eigen federatie zo maar niet neemt, is op de jaarvergadering van het M.V.B-sectie Antwerpen, welke dit jaar doorging te Itegem bij onze muziekvrienden ‘De Eendracht’ naar voor gebracht door mezelf, in aanwezigheid van nog vier afgevaardigden van onze vereniging. Nadat de Heer De Jonghe, nationaal voorzitter, met de nodige luister en fierheid de wedstrijd had aangekondigd heb ik de volgende vragen aan de Heer De Jonghe gesteld : 1.Waarom het M.V.B deze wedstrijd, welke steeds eind mei of begin juni plaats vindt naar september heeft verschoven ? 2.Wij hebben reeds de 19de uitgave van onze wedstrijd gehad, steeds in en met de medewerking van het muziekverbond. Waarom heeft men daar geen rekening mee gehouden ? Was onze eigen federatie (sectie Antwerpen) daarvan op de hoogte en hebben zij ons ook links laten liggen ? 3.Waarom het muziekverbond korpsen stimuleert en zelfs een premie uitlooft (10.000 fr.) aan diegene die het nog aandurft om een Internationale wedstrijd te organiseren, terwijl wij het enige Belgische korps, dat deze moed en lef nog opbrengt, een mes in de rug duwt door op die vereniging haar data’s te springen ?
Over dit alles konden of wilden zij maar weinig uitleg verschaffen. Alleen hebben zij zich een tiental maal verontschuldigd omdat zij daar geen rekening mee hebben gehouden. Dit is zeker niet met opzet gedaan om Leest schade te berokkenen. De inrichters (de K.H. van Peer) hadden zelf die data naar voor gebracht omdat zij de mening waren toegedaan dat dit de beste periode was om een wedstrijd in te richten (dat weten wij al vele jaren). Na de vergadering heeft bijna iedereen van de muziekfederatie (Nationaal zowel als Provinciaal) zich persoonlijk aan onze tafel komen verontschuldigen en plechtig komen verklaren dat dit in de toekomst niet meer zou gebeuren…maar het kwaad was geschied…en nu maar afwachten wat er en volgende maal in 1993 zal gebeuren…of zouden wij zelf dan toch geen muziekwedstrijden meer kunnen inrichten…afwachten maar. Jef Lauwers.”
1992 – 2 oktober – Gazet van Antwerpen : Rapid Leest schenkt negende auto “Wat negen jaar geleden aarzelend begon als een risico-onderneming, is ondertussen uitgegroeid tot een sterk georganiseerd kaarttornooi, gedragen door een stormloop aan deelnemers. SK Rapid Leest kent de knepen van het vak, als het erop aankomt de mensen te verwennen. Inmiddels is de prijzenpot voor het superkaarttornooi, dat vanavond vrijdag 2 oktober van start gaat, opgetrokken tot 900.000 frank in natura. In dat bedrag schuilt o.a. een Ford Fiësta als hoofdprijs. Naast de talrijke waardevolle prijzen voor het eindklassement wordt er per avond voor ongeveer 80.000 frank uitgedeeld aan de daglaureaten. Om kans te maken in de prijzen te vallen, schrijft men in voor het globale pakket van 6 avonden tegen 1.400 fr. of kiest men voor zijn dagje tegen 249 fr.
Het kaarttornooi loopt over zes vrijdagen (2-16-23-30 oktober en 6-13 november), waarvan de vier beste resultaten de plaats bepalen in de eindrangschikking. Alle kaartwedstrijden vinden plaats in de Omnihal te Leest, Dorpstraat 67. Aanvang telkens te 20 u.”
1992 – Vrijdag 2 oktober : Landelijke Rijvereniging : Mosselen In ‘Ons Parochiehuis’. (PB, 24/9)
1992 – Maandag 5 oktober : Algemene Vergadering KVLV. In ‘Ons Parochiehuis’ om 19 uur. Verzusteren met KVLV-Tisselt. (PB 1/10)
1992 – Zaterdag 10 en zondag 11 oktober : Jubileum - 20ste Cross Chiro-Vevoc De 20ste editie van de cross bracht een 850-tal sporters aan de start. Meteen een nieuw record. De K.Fanfare St-Cecilia zorgde bij de aanloop van de cross voor een sfeervolle en muzikale noot. Zaterdagavond werd de tent op de Kouter al op haar degelijkheid getest door de cross-fuif waaraan ruim 600 jongeren deelnamen. De organisatie was weeral feilloos verlopen. De “zwarte kinnekes” openden met ruim 120 deelnemers het cross-gebeuren. Dit waren de leerlingen van het eerste en tweede leerjaar die een afstand van 400 m afhaspelden maar zonder inschrijvingsgeld te moeten betalen. Samen met het feestvierende Vevoc hadden ook de chirojongens en chiromeisjes iets te vieren : namelijk respectievelijk de 45ste en 30ste verjaardag van hun vereniging. (Samengevat uit krantenverslagen van HLN en GvA)
UITSLAGEN
Microben (°83-’84) meisjes (400 m) : Ann Verbruggen, Kim Vonckx en Jet Peters. Groepsklassement voor chiro Battel.
Microben jongens : Kris Van den Broeck, Jelle Coen en Wouter Sels. Groepsklassement voor chiro Hombeek.
Pupillen (°81-°82) meisjes (400 m) : Lien Peters, Els Stout, Griet Van Steenberghen. Groepsklassement voor chiro Battel.
Pupillen jongens : Wim Van Buynder, Stefan Corbeels en Kevin Doneux. Groepsklassement : chiro Leest.
Miniemen (°79-°80) meisjes (800 m) : Kristien Van Win, Ineke Van Aken en Leen Van Buynder. Groepsklassement : chiro Leest.
Miniemen jongens : Dirk Stout, Bart Fonteyn en Thomas Van Waeyenberghe. Groepsklassement : chiro Weerde.
Kadetten (°77-°78) meisjes (800 m) : Hilde Verbruggen, Katrien Léfèver en Kristel Lemmens. Groepsklassement : chiro Leest.
Kadetten jongens (1200 m) : Tom Van Doren, Dave Van Campenhout en Wim Fraipont. Groepsklassement : Pius X.
Scholieren (°75-°76) meisjes (1200 m) : Ann Leemans, Suzy Leemans en Ann Van Buynder. Groepsklassement : chiro Weerde.
Scholieren jongens (1600 m) : Janus Miseur, Babs Borms en Yves Van Vaeck. Groepsklassement : chiro Kapelle-op-den-Bos.
Junioren en senioren (°63-°74) meisjes (1600 m) : An Van Kerkhof, Griet Soors en Marina De Wit.
Junioren en senioren jongens (2800 m) : Dirk Soetewey, Joeri Willox en Dirk Miseur.
Veteranen dames (2,8 km) : Renild De Schutter, Marie-Louise Van den Brande en Maria Buelens.
Veteranen heren : Carlo Huyghe, Luc Janssens en René Van Waeyenberghe. (GvA, 12/10)
