1985 29 januari : SK Leest wil hogerop met Louis De Weerdt
Nu
het buitengebeuren op voetbalgebied tijdens de laatste weken erg beperkt is geweest,
hebben de verantwoordelijken van de ploegen meer de kans gehad zich te beraden
over het voorbije, maar wellicht nog meer te denken aan de toekomst. Zo heeft
men bij SK Leest reeds welomlijnde plannen uitgetekend en enkele hiervan ook
reeds ten uitvoer gebracht. Vooral onder impuls van sponsor de heer Boghemans
wil SK alles in het werk stellen om volgend seizoen de overstap naar een hogere
reeks te bewerkstelligen.
Om die promotie te bereiken wil men enerzijds op de ervaring van enkele
pionnenrekenen maar anderzijds enkele
jongere maar bekwame elementen een ruime kans geven. Het eerste doel werd reeds
bereikt door het aantrekken van Louis De Weerdt als speler-trainer. Momenteel
is die nog actief bij Zwijndrecht maar vanaf september ver bindt hij zich aan
SK.
( )
(GvM, 29/1/85)
1985 4 februari Het Laatste Nieuws :
Mechelen
decentraliseert politie
Van
maandag 18 februari af zal de operationele dienst van de Mechelse politie
gedecentraliseerd worden. De stad en de fusiegemeenten worden met andere
woorden verdeeld in districten, waarin politiewijkteams zullen werken. Dat
betekent dat de Mechelse burger voor allerlei administratieve zaken, zoals
rijbewijs, bewijs van goed gedrag en zeden, boeten, enz.. niet meer naar het
centrale hoofdpolitiekantoor moet gaan in de F. de Merodestraat, maar daar in
eigen omgeving voor terecht kan. Maar deze service, ongetwijfeld een pluspunt,
is slechts één onderdeeltje van deze historische verandering (om het met de
woorden van burgmeester Ramaekers te zeggen) in het Mechelse politiekorps.
Uiteraard
komt met deze districten de agent dichter bij de man in de straat. Op crimineel
vlak hoopt men met deze teams heel wat misdaden in te dijken. Tussen 7 en 21
uur zullen in totaal zo een 40-tal politieagenten met dienst zijn. Gemiddeld
genomen is dat ongeveer het dubbele van wat vandaag het geval is. De beslissing
om de politiediensten te decentraliseren is een gevolg van het succesrijke
experiment van de huidige twee districtteams Tervuursesteenweg en
Antwerpsesteenweg-Walem.
De
zeven districten
Groot-Mechelen
werd onderverdeeld in volgende 7 districten. De politiemannen uit deze
districten hebben allen een herkenbaar en eigen lintje op de schouderbandjes.
District 1 : Tervuursesteenweg-Brusselsesteenweg.
Grenzen : Hofstade, Zenne, Spoorweg Dendermonde, Hombeeksesteenweg, Leuvense
vaart. De agenten dragen een wit schouderbandje.
District 2 : Antwerpsesteenweg-Walem.
Grenzen : Dijle, Nete, St.-Katelijne Waver, Liersesteenweg, Oude Liersebaan en
M. Sabbestraat. De agenten dragen een groen-wit schouderbabandje.
District 3 : Nekkerspoel-Liersesteenweg.
Grenzen : Dijle, M. Sabbestraat, Oude Liersebaan, Liersesteenweg, St.-Katelijne
Waver, Bonheiden, Mechelsbroek. De agenten dragen een rood-wit schouderbandje.
District 4 : Leuvensesteenweg-Muizen.
Grenzen : Mechelsbroek, Bonheiden, Boortmeerbeek, Leuvensevaart, Spoorweglijn
Brussel-Antwerpen, Dijle. De agenten dragen een rood-blauw lintje.
District 5 : Hombeeksesteenweg,
Hombeek, Leest. Grenzen :
Leuvensevaart, Hombeeksesteenweg, Zenne, Zemst, Kapelle-op-den-Bos,
Kapellestraat, Juniorslaan, Dorpstraat, Pastoor De Heuckstraat, Oude
Leestsebaan, Schouwbroekstraat. De agenten dragen een blauw-wit schouderbandje.
District 6 : Battelsesteenweg-Heffen-Leest. Grenzen : Dijle, Polderstraat,
Koolstraat, Leuvensevaart, Schouwbroekstraat, Oude Leestsebaan, Kapellestraat,
Willebroek, Heindonk. De agenten dragen een blauw-geel schouderbandje.
District 7 : Centrum (daar
worden twee teams ingeschakeld). Grenzen : Dijle, Zandpoortvest, Stationsstraat,
Leuvensevaart, Koolstraat en Polderstraat. De agenten dragen een rood-geel
schouderbandje.
Al
deze diensten zullen bemand worden door een adjunct-commissaris, een
hoofdinspecteur, 2 inspecteurs, 2 wijkagenten, 1 tot 2 verkeersmentors en 11 of
12 politieagenten.
Gazet van Mechelen (2/2/85) voegde daar
nog aan toe :
Elk
Mechels politiedistrict zal over tenminste één steunpunt beschikken meestal
een wijklokaal- waar de bevolking telkens op woensdagnamiddag van 16-20 u. en
op zaterdagvoormiddag van 8-12 u. terecht kan. Deze steunpunten zijn
gevestigd in het dienstencentrum Den Abeel aan de J. Verbertstraat, aan
Mechelsveld 46, aan Plein der Verenigde Natiën 7 en in de vroegere
gemeentehuizen van Walem, Leest,
Heffen, Hombeek en Muizen. Voor het centrum is het steunpunt gevestigd in het
politiecommissariaat aan de Merodestraat 88.
1985 Maandag 4 februari : Bedrijfsgilde
Lesavond over witloofteelt,
parochiecentrum 20u.
(DB, februari 85)
1985 Donderdag 7 februari : SP DIA-AVOND
Gemeenteraadslid
Jef Vloeberghen en het SP-SVV en CSC-bestuur nodigen u met genoegen uit op een
gezellige dia-avond over Vrouwen in de Derde Wereld. Deze reportage zal
gecommentarieerd worden door het ervaren duo Paul en Malou Van Camp. Daarna is
er ook gelegenheid tot vragen stellen.
Inkom
: gratis. Plaats : lokaal St.-Cecilia Leest.
(Voor Allen, 26/1/85)
1985 Vrijdag 8 februari :
Frans
De Nijn en Clementine Selleslagh : 60 jaar getrouwd.
Frans
De Nijn, geboren te Heffen, en nu 87 jaar oud, en Clementine Selleslagh,
geboren in Leest, en nu 81 jaar, huwden op 7 februari 1925.
50
jaar geleden zijn ze aan het Sint-Jozef-kapelleken komen wonen, in de
Dorpstraat nr 45.
Om
de kost te verdienen ging Frans eerst werken in Mechelen bij de firma
Schipton en werd nadien voor vele jaren zelfstandig hovenier en aspergeteler.
Vele
jaren hard moeten werken, zegt Manse. Bij dat vele wroeten kenden zij de
zorgen voor 5 kinderen en de vreugde van 9 kleinkinderen en bovendien ook reeds
3 achterkleinkinderen. Waar Frans het meest van houdt, is vanzelfsprekend de
Chris als kleinkind de enige jongen om de naam van De Nijn verder te
dragen en door te geven.
Er
is natuurlijk gevierd, maar omwille van de gezondheid van Frans, niet al te
groots en te uitbundig. Frans wordt al een hele tijd verzorgd in een
instelling. Dat was vooreerst in Ten Kerselaere in Heist, en thans in
Mechelen in de Pelikaan. t Is daar dat er op vrijdag 8 februari gevierd werd
en waar de Burgemeester van Mechelen de Gouden Plakket van de stad kwam
overhandigen en bovendien de Beeldenaar-medaille van de Koning.
Daar
werd natuurlijk op geschonken en gedronken in de vriendenkring van de
Pelikaan. Maar enen dag was niet genoeg. s Anderendaags werd het heuglijk
feit in Leest gevierd, spijtig genoeg zonder aanwezigheid van de Frans, en
bovendien bij straf winterweer en sneeuw. Mans kwam met familie en de
parochiegemeenschap, dit Jubileum vieren en God danken in de Eucharistieviering
van zaterdag om 18 u.
Als
herinnering hieraan werd haar een prachtige foto van de kerk van Leest
overhandigd door Mr. Pastoor.
En
moge het worden, naar de wens van Manse : een Briljanten Jubileum.
Het weze U-beiden van harte gegund met een behoorlijke gezondheid !
(DB, maart 1985)
1985 9 februari : Bal Chiro
In het parochiehuis met
het orkest Eddys Four.
Het decorum was in een
zeerovers-kleedje gestoken.
-19.30 u. : smullen geblazen : scampis,
selle de marcassin à la mode de Tourain (gamarineerd varkensgebraad-rug), selle
de chevreuil (reerug), ananas Cavalièra.
Bijdrage : 550 fr. per persoon.
(Brief aan alle Vevocleden +
Chiroleiding, van 10/12/84)
Wij
komen even terug op ons ledenfeest van 26 januari. Wij menen te mogen zeggen
dat het een zeer geslaagde avond was waarop ongeveer 150 leden aanwezig waren.
Dat
deze avond een succes werd danken wij vooral aan onze koks, Danny (noot : Danny
Polfliet) en Hugo (+gevolg) (noot :
Hugo Lauwens) en wij willen hen dan ook
van harte proficiat wensen, het was boven alle verwachtingen !!!
Ook
een woordje dank aan de actievebestuursleden voor de voorbereidingen van dit feest alsook voor het
ophalen van het lidgeld.
(Brief aan alle Vevocleden van 1/2/85)
1985 Zondag 27 januari : Dames Zaalvoetbaltornooi in Sportcentrum
Leest
V.V. Leest met twee damesploegen actief
in competitie, vaardigde beide ploegen afin dit eerste zaalvoetbaltornooi in het Leestse Sportcentrum.
Ook S.K. Leest nam deel met hun Ladies.
V.V. Leest 1 kwam in finale uit tegen
Puurs en haalde het met 2-1.De S.K. Ladies werden eervol derde.
Leestse dames voetballen ook in zaal
In
Leest viert het voetbal de laatste jaren hoogtij. In deze Mechelse deelgemeente
zijn liefst twee ploegen wel zeer actief. VV maakt momenteel furore in tweede
provinciaal en SK is een goede middenploeg in vierde.
Zondagmiddag
gingen de dames aan de slag in het Sportcentrum te Leest in een
zaalvoetbaltoernooi waar naast de beide teams van VV ook de ploeg van SK en de
Puurse dames bij betrokken waren.Voor de meeste dames was dit een eerste
kennismaking met voetbal in zaal. De aanpassing aan de beperkte ruimte, aan de
vloer en het botsen van het leder zorgde wel voor enkele moeilijkheden. Ook het
typische reglement van zaalvoetbal o.m. bij intrappen vanaf de zijlijn, het
uitwerpen door de doelvrouw, de beperkte aanloop bij het trappen van
strafschoppen leken niet bij alle speelsters even bekend. Maar scheidsrechter
Jan Van Medegael had hiervoor voldoende begrip en kon alles in beste banen leiden.
Door
loting dienden eerst VV1 en SK tussen de lijnen te komen. In tweemaal tien
minuten kon geen bal voorbij de doelvrouwen geschoten worden zodat
strafschoppen de finalist moesten aanwijzen. Eliane Fierens en Nadine Van
Nieuwenhuyze scoorden voor VV en dat wes één meer dan SK waar alleen Maria
Buelens een gepast gaatje vond.
In
de tweede partij klom Puurs vlug op winst en hield dit tot het einde vol. In de
troostwedstrijd kregen de doelvrouwen Hilde Van Dam en Nancy Van Camp de
gelegenheid zich in de kijker te spelen vooral bij het stoppen van de
strafschoppen. SK werd uiteindelijk derde. In de finale nam elke ploeg een
helft voor haar rekening. VV bouwde een veilige voorsprong op langs Rosette
Tavernier en Eliane Fierens. Puurs kwam nog even terug langs Viviane De Backer
maar VV1 won verdiend dit eerste zaalvoetbaltoernooi in het Leestse
Sportcentrum.
(GvM,29/1/85)
1985 Februarinummer De Band : Wintermemories of Chiro-nieuws.
De
kerstexamens zijn nog maar pas achter de rug, t schoolrapport is met een fier
of een bang hart ondertekend of daar duiken de eindejaarsfeesten weeral op.
De
geschenkenwinkels doen gouden zaken en de horecasector doet haar uiterste best
om haar eindejaarsmaaltijd of kerstmisdrank aan de onschuldige verteerders op
te dringen.
En
nog altijd geen sneeuw. Dus geen witte Kerst of Sylvesternacht.
In
de chiro wordt er nog gretig geprofiteerd van het mooie weer en siert de korte
uniformbroek onze rode dijen. Het zweet van de geleverde inspanningen parelt op
onze voorhoofden terwijl we nog uithijgen van de deugddoende buitenspelletjes.
De fiets- of zoektochten toveren rode neuzen tevoorschijn en de herfstwind
blaast een gezonde rode blos op onze wangen. Gezond weer en frisse
activiteiten. Dat is pas Chiro !
Begin
december sloeg elk kinderhartje weer wat vlugger. De goede Sint en zijn
helperZwarte Piet (knecht heeft
toch zon negatieve betekenis en klinkt racistisch) waren weer in t land.
Zondag
9 december 84
Het
groot lokaal in het parochiecomplex was die dag omgetoverd in een ware
speelruimte. De Prutskes, Sloebers en Speelclubmeisjes en jongens waren die
namiddag uitgenodigd op het Sinterklaasfeest. In de warme ruimte stonden grote
geschenkdozen opgesteld. Elke doos zat boordevol knutselmateriaal. Er was een
doos met plakaat- en waterverf, lijm en platenboekjes, wasco en zwarte inkt en
nog veel meer, zelfs een doos met handpoppen.
De
Sint had aan de leidingsmensen gevraagd of de chirokinderen iets konden
knutselen. De Sint zou alle tekeningen en plakwerkjes meenemen en verdelen
onder de arme kinderen.
Gans
de namiddag werd er gewerkt en toen de Sint en Piet arriveerden zong iedereen
een welkomstlied. Wanneer de Sint op zijn troon had plaatsgenomen werden de
werkjes gepresenteerd. Er werd zelfs poppenkast gespeeld door de kinderen.
Sinterklaas riep natuurlijk ook elke jongen en meisje naar zich toe en hij wist
over iedereen iets te zeggen. Alles stond in zijn groot boek. Sommige kinderen
kwamen met een bang hartje op het podium waar de Sint zat. Enkelen waren bang
van Zwarte Piet. Die trok altijd rare snuiten en had zijn grote zak bij.
s
Avonds kwamen beide kindervrienden op bezoek bij de oudsten en de leiding. De
leiders en leidsters stonden ook in het heilig boek van de Sint. Er werd
natuurlijk uitbundig gelachen met de anekdotes die de Sint over enkele van de
leiding wist te vertellen. Hij sprak tot slot nog de hoop uit volgend jar terug
te mogen komen.
Op
23 december 84 werd van de afzwaaiende leiding afscheid genomen. Het
ganse afscheidsfeest stond in het teken van de sport.
De
aspirant-vevocers waren als bergbeklimmers uitgedost en gans de avond moesten
ze hoge bergen beklimmen, hetzij dan toch figuurlijk, want elke sportgroep
daagde de afzwaaiers uit voor een spelletje waar zij specialist in waren. De
judocas namen de alpinisten op de mat voor een robbertje dassengevecht. De
joggers namen hen op uitdaging. De skiërs op behendigheid, de renners
surplaceten als de besten, de voetballers toonden hun toverkunsten met de
bal teveel om op te noemen. Fysiek uitgeput bereikten onze bergbeklimmers de
top. Daar wachtte Pater Mien hen op met enkele dias uit het verleden en zijn
traditionele rijmdicht-anekdotische werkjes.
Enkelen
kregen het schaamrood op de wangen wanneer de Pater hun memoires uit de doeken
deed. Daarna werd er met nen goeien boterham en een dranje afscheid gevierd.
We
danken Jean (Jokke) Van Praet, Marc (Fille) Lefevre, Johan (Joke) De Laet, Mie
Lefever, Mia Lamberts, Hilde De Beck, Gons Van den Bergh, Veerle De Bondt,
Christel De Maeyer en Rita Van de Sande
om hun inzet, moed en kracht. t Beste in de toekomst en veel pret bij de Vevoc.
Op
Kerstavond gingen de leden van de oudste afdeling, begeleid door
hun kaars en fakkellicht op weg voor een Kerst-bezinningstocht. Aan de hand van
enkele teksten en spontane reacties maakt men het even stil rond het
Kerstgebeuren. Daarna trok men gezamenlijk naar de Avondmis. Met een
openingsspektakel rond Kerstmis werd gezorgd de mensen wat te doen nadenken
rond dit onderwerp. Enkele van onze chiro-leden werkten mee om met de Pater,
mijnheer Pastoor en het koor samen de eucharistie in de juiste Kerstsfeer te
laten geschieden. Achteraf werd er thuis, ieder op zijn eigen manier, Kerstmis
gevierd.
Traditioneel
op Kerstmisdag gingen de leiders,
leidsters en aspis op bezoek bij de bejaarden van Leest. De leidingskring voor
Kerstmis had reeds de handen uit de mouwen gestoken om zelf prachtige
kerststronkjes te maken. Met dit kleine geschenkje trok iedereen op pad naar
zijn respectievelijke adressen. We hebben dit jaar weeral mogen genieten van de
rijkdom aan ervaringen en wijsheden die deze oudere mensen aan ons wisten mee
te geven. Hier en daar werd er een druppeltje geschonken en een koekje
aangeboden. Gastvrijheid alom !
Wij
danken de bejaarden en hun familie om deze rijke ervaring. Volgend jaar wordt
dit boeiend initiatief zeker en vast hernomen.
Op
Sylvesternacht, bij ons beter gekend als Oudejaarsavond werd in de
chirolokalenhet jaar van Orwell
besloten en het jaar van de muziek, Beethoven en Bach en niet te vergeten : het
jaar van de jeugd ingezet. Het werd een bonte avond vol plezier, spelletjes,
dans, muziek, filmpjes, noem maar op. We hopen dat dit nieuwe jaar meer vrede
mag brengen. De kleine en grote vrede, overal ! Een goei gezondheid, voor onze
vrienden die ziek thuis liggen of in het ziekenhuis verpleegd worden, maar ook
voor iedereen die het nog meer nodig hebben.
Hopelijk
blijft 1985 gevrijwaard van verdere conflicten tussen verschillende
gemeenschappen of hongersnood of chaotische rampen. Maak er het beste van
mensen. Geef de jeugd ook een kans om zich waar te maken. Hou rekening met hun
noden en grieven, met hun manier van denken en handelen. Maar liefst niet
alleen tijdens dit jaar van de jeugd.
Driekoningen
Een
taart met een boon in verstopt. En dan maar smullen tot er iemand de boon
heeft. Dat deden we ook en met alle andere koningen werd er duchtig gezongen.
t Winterweer werd getrotseerd om een duit in t zakje te doen. Op weekend of
bivak gaan kost een aardig centje. Dus deze aalmoezen waren welkom.
De
volgende zondagen in januari zal er weer geravot kunnen worden in de sneeuw.
Met sleeën of plastic zakken roetsjen of sneeuwpoppen maken, sloefen of
lekker in de sneeuw vallen. Heerlijk dit winterweer voor de kinderen.
Op
9 februari organiseren we met onze Chiro een heus bal. Deze dansavond gaat door
in het parochiehuis en wordt opgeluisterd door het orkest : EDDYs FOUR.
We hopen vele ouders te ontmoeten op dit Bal. Andere jaren is hun opkomst sterk
verzwakt.
Door
de muziek, door te veel aan jeugdige balgangers
Desondanks
: we verwachten jullie toch op ons Bal !
Alles
is in een zeerovers-kleedje gestoken. In het Zeerovershol (de bodega) kun
je gezellig babbelen met kennissen. Ons balorkest speelt muziek voor iedereen
en de leiding is altijd bereid om een klapje met u te doen. Hartelijk welkom
ouders, familieleden en sympathisanten.
De Band van maart 1985 : Ter nagedachtenis van onze dorpsgenoot,
Victor Robijns nemen we hierna een interview over uit Caecilia, blad van het
muziekverbond van België.
De
correspondent uit Leest, is Victors kleinzoon, Constant Gobien, schoolhoofd
van de stedelijke lagere school.
In Veterani Honorem Victor Robijns
: oudste lid van de Kon.Fanfare Sint-Cecilia Leest.
Aan
de Alemstraat 1, te Leest-Mechelen woont Victor Robijns, in gans Leest beter
bekend als Torre van de Kets en momenteel het oudste lid (thans erelid) van
de kampioenenfanfare Kon. Fanfare Sint-Cecilia van Leest-Mechelen.
Toen
we daar kwamen, zat hij in een zetel zijn middagdutje te doen. Hij ontwaakte al
toen we de deur openden. Eerst was hij niet zo te vinden voor een vraaggesprek,
maar na een tijdje vertelde hij vrijuit !
-Hoe
zijt U bij de Leestse fanfare gekomen ?
-t
Was in 1919, ik trouwde in Leest en daar waren het Blekken. Ikzelf kom uit
Kapelle-op-den-Bos en daar speelde ik bij de fanfare De Vrije Vlaamse Zonen,
de Sussen van Kapelle. Na mijn huwelijk ben ik dan ook muzikant geworden bij
Sint-Cecilia Leest.
-Bracht
dat toen geen strubbelingen mee ? We bedoelen Blek zijn in Leest en Sus in
Kapelle-op-den-Bos ?
-Iemand
van den Triest (gehucht in Kapelle-op-den-Bos waar het geboortehuis van Victor
Robijns staat) zei me toen eens dat het niet serieus vond dat ik muzikant
geworden was van de tegenpartij in Leest. Ik heb hem toen gewoon gezegd dat
ik geen ruzie wilde met mijn vrouw en dat ik nu in Leest woonde. Daarmee hebben
ze er in Kapelle-op-den-Bos niets meer durven van zeggen. t Strafste van de
zaak was dat ik in Leest meespeelde op het instrument van de Sussen van
Kapelle. Dat was ook iets speciaals met dat instrument. Vlak voor de oorlog van
1914-18 had ik een nieuw instrument gekregen. De andere muzikanten moesten in
1914 hun instrument binnenleveren. Omdat het mijne een nieuw was, mocht ik het
zelf houden. Ik heb het zelfs meegenomen op de vlucht. Het hing over mijn
schouder. Onderweg heb ik er nog dikwijls muziek mee gemaakt. Na de oorlog
waren al de ingeleverde instrumenten naar de vaantjes. t Mijne niet en zo
moest ik wel in twee fanfares meespelen. In 1922 ben ik ermee gestopt in
Kapelle-op-den-Bos. Ik was de laatste maanden niet zoveel meer naar de
repetitie geweest ginder en toen kwamen ze vragen of ik nog wel kwam. Ik heb
dat instrument toen afgegeven. De Leestse fanfare heeft voor mij dan een andere
bugelgekocht.
-Hoe
zag de Leestse fanfare er toen uit ?
-Helemaal
anders dan nu ! Er waren zon 20 tot 25 muzikanten, meer niet ! Maar er waren
toen wel vijfmaal meer ereleden. Als we dan opstapten, liepen er zon honderd
ereleden achter het muziek aan. Aan wedstrijden deden we niet mee ! Wel aan
festivals. Ik herinner me nog een festival in Heffen. We waren, toen we moesten
optreden, juist geteld met twee muzikanten, nl. Ston Busschots (piston) en
ikzelf (bugel). Later zijn er nog een paar bijgekomen. Ook in zulke omstandigheden
gaven wij het niet op ! Dat zouden de muzikanten van nu niet meer durven,
geloof ik ! Maar ja, de muziek is ook erg veranderd.
-Hoe
waren de repetities ?
-Ze
hadden plaats in een café. Alles werd opzij geschoven en dan repeteerden wij.
Meestal allemaal danskens, walsen, marsen, af en toe een groter stuk, maar dat
laatste viel niet zo in de smaak. Wij speelden om ons zelf en om de mensen te
amuseren. In de zomer speelden de muzikanten van de Alemstraat s zondags
buiten ! Toen zaten we in de gracht ! Dat was heel plezant ! De mensen kwamen
dan bij ons zitten en luisterden heel de namiddag.
Op
de repetities werd heel wat gedronken. Plezier maken kwam bij ons voor muziek
maken. Nu is dat wel anders ! Elke tijd heeft zo zijn eigenaardigheden !
-U
speelde voor uw plezier. Waarom waren er toen zoveel ereleden in vergelijking
met het aantal muzikanten ?
-De
mensen van toen waren lid om aan de teerfeesten te kunnen meedoen. De
teerfeesten van de Leestse fanfare waren iets speciaals. Ik was bestuurslid geworden
omstreeks 1930 omdat er ook muzikanten in het bestuur moesten zijn. Voor de
teerfeesten trokken we toen naar een veehandelaar. We kochten daar dan een koe,
een os of een stier. Deze werd dan in Leest geslacht en met de teerfeesten
opgegeten. We kochten ooit eens in Nieuwenrode een stier van meer dan 800 kg.
Die hebben we niet opgekregen.
-Hoe
verliepen de teerfeesten dan ?
-De
teerfeesten duurden drie volle dagen. Iedereen werkte de weken daarvoor zo hard
dat die dagen er wel afkonden. We begonnen s zondags na de hoogmis. Toen
gingen we kop of biefstuk eten. Daarna deden we zoveel mogelijk cafés aan.
Omstreeks 4 uur s namiddags waren we terug en dan begonnen we te eten. Na t
eten was er bal. De boeren (toen de grootste hoop van de plattelandsbevolking)
moesten echter eerst nog naar huis om de koeien te gaan melken. Wij hebben er
ooit eens een autobusje voor ingelegd. Als we in de stal gedaan hadden, trokken
we terug naar het dorp. Het bal duurde daar tot s morgens vroeg. Een orkest
huurden we niet. We hadden ons eigen orkest en we speelden onze bals zelf. Er
is zelfs een tijd geweest dat we twee orkesten hadden Iedereen danste met
iedereen. Ouderen met jongeren, bijna tot op de draad versleten mannen en
vrouwen met jonge springers. De ouderen leerden de jongeren dansen. Wie met de
Blekken een jaar had meegeteerd, kon dan ook dansen !
De
tweede en de derde dag (maandag en dinsdag) kwamen ze samen in de Alemstraat
omstreeks de noen. Sommige zaten al in de cafés te wachten vanaf 10 u. Dan
trokken we zo weer via de Heide naar het Dorp. Er waren toen minstens 25 cafés
! Dan was er weer een feestmaal en terug een bal.
De
derde dag aten we meestal de overschot op of aten we stoofvlees met
aardappelen. Na de derde dag was iedereen het eten moe en zelfs het drinken. Of
toch bijna iedereen
-Als
er dan zoveel cafés waren, liep dan alles wel goed af ?
-t
Gebeurde geregeld dat wanneer het grootste deel van de fanfaremensen al in t
Dorp was- er nog muzikanten en ereleden op de Heide zaten te pintelieren. Die kwamen
er dan wel later door. De dirigent en het bestuur hadden steeds de grootste
moeite om iedereen buiten te krijgen uit die cafés. Met de teerfeesten van toen
had iedereen een stuk in de kraag, maar toen was het ook niet zo gevaarlijk op
straat : autos reden er bijna niet.
-Wanneer
stopte u als muzikant ?
-Feitelijk
bij het begin van de oorlog van 1940-1945. Ik heb wel nog eens geprobeerd na de
oorlog, maar toen mijn oudste zoon muzikant geworden is, ben ik ermee gestopt.
t Ging niet zo goed meer want tijdens de oorlog hadden we geen noot meer mogen
blazen van de Duitsers.
Ik
ben dan erelid geworden en ik ging steeds mee als er wat te doen was. Nu kan ik
dat ook niet meer
-Anekdotes
uit de tijd van vroeger ?
-Ja,
veel. Maar ik vind ze zo direct niet. Ik speelde in 1919 nog in
Kapelle-op-den-Bos. Daar speelden echter ook nog andere Leestenaars mee, o.a.
Louis Spoelders. Deze speelde trombone en als hij in vorm was, liet hij zijn
instrument eens kletteren. Deze muzikant moest eens alleen spelen en Louis kende
het goed. De chef (Andries) zei : Spoelders, ge blaast
koper
! Toen zei Louis kwaad : Chef, ik ben potfer nen Blek ! Tumult natuurlijk,
want zo iets durven zeggen op de repetitie van de Sussen was toen een straffe
toer ! (N.v.d.r. : blek = blik).
Als
er bij ons iemand van de fanfare kwam, haalde mijn vrouw (ons Wis) een fles
cognac boven. En die mannen gingen dan meestal pas verder als de fles leeg was
Rik
De Bruyn speelde ook mee. Ik speelde bugel solo en Rik van t Kot moest 3e
bugel spelen van de chef. Omdat ik wist dat Rik de beste muzikant was van de
fanfare kon ik dat niet langer verdragen. Toen heb ik op de repetitie tegen
Nante van den Toebak (de dirigent) gezegd : Zet die kleine naast mij. Hij
speelt ons allemaal onderste boven ! Ik wil dat dat gezever nu gedaan is ! En
nog op dezelfde repetitie mocht Rik bugel solo spelen.
Met
de verhuizingen (eens per maand op zondag een muzikale wandeling met
cafébezoek) kwamen er soms een aantal muzikanten bij ons thuis eten. t Was
soms zo erg dat ze de pensen uit de kelder gingen halen. In die tijd was dat de
gewoonste zaak van de wereld. Ons Wis maakte wel veel kabaal als er zoiets
gebeurde, maar tegenhouden deed ze die mannen toch niet. Nu zoudt ge dat niet
meer moeten proberen om uit iemands kelder wat te halen !
In
onze tijd waren we tevreden met wat we hadden. Als er niets meer was, konden we
niets meer verdelen en ook niet meer weggeven.
Hadden
we niet zoveel weelde als nu, we hadden wel meer plezier. De goede oude tijd
was meestal wel een harde tijd en misschien ook niet zo goed : er was meer
armoede, er stierven meer kinderen en jonge mensen. Maar als we werkten,
werkten we hard. Als we dronken, dronken we een serieuze hoeveelheid. Als we
plezier maakten, dan was dat echt plezier en duurde dat tot s morgens vroeg.
Nu zijn de tijden veranderd en ook de mensen
De
mensen van mijn soort (degenen die geboren zijn voor 1900) zijn zo stilaan aan
t verdwijnen. Met nog een paar van deze mensen schieten we op dit ogenblik in
ons fanfare nog over
t
Wordt nooit meer zoals het vroeger is geweest ! Gelukkig voor het een en
spijtig voor het ander
Tot
daar het gesprek met Victor Robijns, de kranige Torre van de Kets. Hij deed
ons zowaar heimwee krijgen ! Heimwee naar de solidariteit van vroeger, naar het
echt plezier en de echte vreugde, naar de mensen van toen die elkaar echt
hielpen. Heimwee doet ons hart verlangen
Misschien
komt dit alles nog eens terug ?
Foto s:
-Drie
gezworen kameraden en bugelspelers, Victor Robijns, bijgenaamd Torre van de
Kets, Edward Lemmens, bekend als Waar van de Lemmens en Gaston Busschot,
kortweg Ston of Stonneke.(Foto : Leest in Feest, Stan Gobien)
1985 Zondag 20 januari : V.V.Leest organiseerde
Zaalvoetbaltornooi.
Na koning Winter voor een extra lange
winterstop in het voetbal heeft gezorgd en de meeste terreinen onbespeelbaar
zijn, hunkeren heel wat ploegen naar een zaal om zoveel mogelijk in beweging te
blijven en met niet teveel conditie-achterstand aan de tweede ronde te
beginnen. In het Leestse sportcentrum heeft men in de mate van het mogelijke op
deze verzuchtingen ingespeelden reeds
een vijftal zaalvoetbaltoernooien met telkenszes teams georganiseerd. Organisator Yvan Emmerechts, trainer van de
lokale formatie, heeft kandidaten genoeg om telkens een degelijk programma te
stofferen.
Vrijdagavond
werd het lokale VV winnaar en zondagnamiddag haalde Muizen de beste resultaten.
VV
Leest haalde het in de finale met sprekende cijfers van El Quichote, een
zaalvoetbalteam van Spaanse Mechelaars. Via vlotte combinatieswerden alle spelers in staat gesteldéén of meer van de acht doelpunten voor hun
rekening te nemen. In de troosting haalden de reserven van KV Mechelen het met
bijne even duidelijke cijfers van SK Leest.
De
finale van zondag bracht een nipte zege van Muizen tegen VKSTP, een team van de
spoorwegen. In de troosting nam Heindonk gemakkelijk de maat van Hombeek.
Met
deze toernooien werden heel wat ploegen in de gelegenheid gesteld voor het
eerst kennis te maken met het Leestse sportcentrum. Zowel bij de spelers als de
verantwoordelijken is deze kennismaking enorm meegevallen. Dat kon opgemaakt
worden uit de lovende woorden die zowel organisator Yvan Emmerechts als de
verantwoordelijken van het sportcentrum o.l.v. August Emmeregs mochten
aanhoren. Deze laatsten laten niets onverlet om het zoveel mogelijk mensen naar
hun zin te maken.
August
Emmeregs hierover : Elke dag van 17 uur af stellen wij onze zaal ter
beschikking van de sportliefhebbers. Momenteel maken een 45 clubs daarvan reeds
gebruik. Zowel zaalvoetbal, basket, volleybal, zaalhockey, handbal als tennis
komen regelmatig aan de beurt. Iedereen schijnt zich hier thuis te voelen en
lijkt best tevreden over het onthaal, de accommodatie, de vloer en de
verwarming. Dit maakt dat de door velen gewaagd genoemde onderneming tot heden
toe zijn vruchten heeft afgeworpen, mede door de inzet van de vele medewerkers.
Als wij op dit stramien kunnen blijven verder werken dan is dit zeker
hoopgevend voor de verdere toekomst van dit centrum. Bovendien komen er ook
heel wat mensen naar de activiteiten buiten de sport, zoals de play-backshow,
die wij organiseren.
1985 Zondag 6 januari : Nieuwjaarsconcert (Aperitiefconcert)
van St.-Cecilia
De Parochiegemeenschap St.-Niklaas
nodigde iedereen uit op het Aperitiefconcert
van de Kon. Fanfare St.-Cecilia o.l.v. Jan
Piet Leveugle om 11 uur in de
parochiezaal, Kouter Leest.
Kaarten aan 100 frank.
Na het concert werden dirigent, muzikanten en
solisten op een dankbaar applaus onthaald.
In zijn slotrede sprak de Eerwaarde heer pastoor,
Frans Lornoy, zijn bewondering uit voor de prestatie van onze fanfare. Hij
bedacht onze fanfare met een geschenk in de vorm van de directiepartij van
Christmas for Brass van Jos Lerinckx. Deze componist, die een oude klasgenoot
van de heer Lornoy in het seminarie was, staat alzo in grote bewondering voor
ons korps en zijn dirigent. Deze Vlaming is verbonden aan het Lemmensinstituut
en is een groot muzikant.
De fanfare sloot dit concert dan af met de
Radetzkymars als toepasselijk bisnummer.
Het werd een heerlijke apotheose want vanaf de
eerste maten klonk spontaan ritmisch handgeklap en waanden we ons even in
Wenen.
Na de laatste ovatie werden er nog vele
aperitieven naar binnen gewerkt. Kwestie van de stand gelijk te houden met het
hoge muziekpeil.
Er werden vele heildronken uitgebracht op
Beethoven en Bach en Bacchus was ook tevreden met al die toasten en klinken
(Toeters
en Trompetten, jaargang 5, nr.1)
1985 8
januari Gazet van Mechelen : Zaalhockeycompetitie
te Leest.
Het kruim van het Belgisch zaalhockeywereldje
kwam afgelopen zondagnamiddag weer naar de Mechelse regionen afgezakt om haar
kunde of onkunde al naargelang de prestaties- te tonen.
In de Nekker was het dus weer feest geblazen, maar
niet alleen in de Nekker. Ook in de fonkelnieuwe sporthal te Leest kon de
hockeyfanaat aan zijn of haar trekken komen.
In de Nekker waren alleen ploegen uit 1ste
nationale actief. De besten van Belgiëtoonden wat er zoal met een stick en balletje kan gedaan worden. Onder
hen geen Mechelse teams. De nadruk ligt op nog niet, vermits de Maneblussers
pogingen ondernemen om in de topdivisie terecht te komen.
Om stadsgenoten aan het werk te zien, moest de
toeschouwer weer en wind maar vooral sneeuw trotseren om de sporthal van Leest
te bereiken. Deze sporthal, nog maar pas in gebruik, werd door alweer een
andere Mechelse club, leest Sporting, bij de hockeybond geïntroduceerd. De bond
hapte gretig toe en meteen werd zondag 16 januari 85 Leest het gedeeltelijk
centrum van de 2de nationale afdeling A.
Onder de aanwezige teams konden we behalve
thuisploeg KMTHC ook Ronse, de Antwerpse Daltons en St. Georges Kortrijk
terugvinden.
En terwijl de sneeuw langzaam maar zeker de
Leestse omgeving met een wit tapijt versierde, mocht de Mechelse KMTHC
achtereenvolgens Ronse en St. Georges partij geven.
Het vroege namiddaguur beviel de Mechelaars
blijkbaar goed, want tegen Ronse werd gelijke tred gehouden. De KMTHC bewees
een leidersplaats waard te zijn. In de slotseconde viel dan de
overwinningstreffer en meteen was het gewenste resultaat er.
In de vooravond toonde het Kortrijkse St. Georges zich oppermachtig. Vrijwel de
hele partij moest de KMTHC tegen achterstand opzien en lijdzaam toekijken hoe
St. Georges veel vlotter combineerde en scoorde. Bij Mechelen concentreerde
alles zich op de rechtervleugel, vermits linkerkant, achterhoede en een veel te
mobiel uitlopende keeper het meer dan eens lieten afweten. Hoe dan ook, de
schade kon worden beperkt en 10 minuten voor tijd kon men zelfs tot 7-7 gelijk
komen. Victorie kon echter niet lang worden gekraaid, want St. Georges sloeg
snel, hard en onverbiddelijk terug. Eindstand werd 8-12. Meteen wordt de KMTHC
naar de twee plaats verwezen.
Kapitein Yves Van Vlasselaer en coach Richard Brabands stonden er wat verslagen
bij, maar geven de strijd zeker niet op.
In een mensenleven loopt dit getal veelal samen
met rust of pensioenleeftijd. Voor onze vereniging liggen de zaken heel anders.
65 jaar bestaan, betekenen hier een voortdurende
inzet voor anderen. De doelstellingen zijn wel gewijzigd, doch de
grondgedachtenis nog steeds dezelfde : nl. ons belangloos en onbaatzuchtig ten
dienste stellen van mekaar. In wezen zijn we steeds de christelijke
geïnspireerde vereniging door en voor de landelijke bevolking van ons
werkgebied. Het is normaal dat er in 65 jaar bestaan heel wat kan, mag en moet
veranderen.
Wanneer op 22 juni 1919 onder impuls van Victor De Laet de plaatselijke
boerengilde geboren werd, dan was dit een duidelijke noodzaak en behoefte van
mensen die mekaar nodig hadden. De noodzaak was toen duidelijker voelbaar op
het gebied van voorlichting aankoop scholing enz.
Nu, een 10-tal jaren geleden werden de
boerengilden opgesplitst in landelijke gilden en bedrijfsgilden. Samen met deze
opsplitsing veranderde ook het werkgebied van deze twee groepen. Zo bleef de
landelijke gilde de plaatselijke vereniging, die zich meer zou uitdiepen om
christelijke- sportieve-culturele- algemene vorming, waar zowel de actieve
land- en tuinbouwer als de loontrekkende zich kon thuisvoelen.
De bedrijfsgilden vormen de gewestelijke vereniging van standgenoten die mekaar
steunen in vorming, scholing, studiereizen enz.
De viering van onze 65-jarige gilde is dan ook de
vrucht van de voortdurende inzet van mensen die mekaar opvolgden en een
voortgeven van de fakkel, aan zowel land- en tuinbouwers als aan de niet-land-
en tuinbouwers.
Een beeld schetsen van onze jarenlange werking is
niet in een paar pennenstreken te realiseren, maar toch past het, bij deze
viering even een terugblik te doen op onze activiteiten, als is het dan maar
van de laatste 10 jaar :
1975 naast de klassieke vergaderingen werd naar
buitengetreden met een film voor volwassenen El Cid, voor de kinderen met een
film Sammy en op 24 augustus hadden we opendeurdagen op de bedrijven van Vic
Verschueren, Frans De Prins en Jul De Smet.
1976 tweedaagse reis naar Duitsland en de
toetreding tot de Hanswijkprocessie.
1977 Breughelbal op het Hof ter Haelen. In een
keurig versierde schuur hadden we een record aantal bezoekers. Dat jaar werd
ook René Bernaerts tot bestuurslid verkozen.
1978 kwamen we tussenbeide, om te reageren tegen
de plannen om een woonwijk op te richten in het woonuitbreidingsgebiedaan R. Voet. Zowel volksvertegenwoordigers
als hoofdbestuur werden op de hoogte gebracht.
1979 kenden we de dijkbreuk aan de Zenne. Het
gildebestuur nam onmiddellijk contact met het hoofdbestuur van de B.B. en met
de plaatselijke politiekers. Dank zij de verschillende tussenkomsten liet
Kamervoorzitter Dequae ons weten dat de werken aan de Zenne-dijken bij voorrang
zullen gebeuren. In hetzelfde jaar hadden we een succesvol spruitenbal.
1980 Hoevefeesten met helicoptervluchten en
allerlei activiteiten op de bedrijven van A. Peeters, V. Verschueren en E.
Lamberts. Deze activiteit was als het ware een schot in de roos.
1981 Trokken we naast onze traditie geworden
reizen ook met de kinderen op reis. We wandelden in de Hoge Rielen te Kasterlee
en namen de gepaste verfrissingen in het bos te Brasschaat. Dat jaar werd ook
10 jaar Landelijke Gilde gevierd.
1982 Week van de landbouw. In de pas opgerichte
loods van Paul Daelemans hadden we tal van activiteiten, waaronder optreden van
Dansgroep Korneel paardenzegening tentoonstelling KLJ-wagenspel. In t
voorjaar hadden we een lentereis naar de Floriade te Amsterdam. In de winter
hadden we ons tweede spruitenbal. Gans het jaar stonden drie bedrijven met hun
deuren open, nl. Fons Dom Vic Verschuren en F. De Prins.
De schoolgaande jeugd maakte hier veel gebruik
van.
De tweedaagse reis ging naar t Sauerland.
1983 gingen we op reis naar het Vlasmuseum te
Kortrijk. We werden er door de plaatselijke schepen ontvangen als echte
gastheren. Dit jaar gingen we als landelijke beweging met de eerste prijs lopen
op de Leestse Volksfeesten met de Trofee Louis Neefs.
Dat jaar was er ook bestuursverkiezing.
1984 Kenden we de nog vers in het geheugen
liggende oogstfeesten op het bedrijf van Alice en Marcel De Prins, met als
activiteiten vleugeldorsen volksdansen kaartwedstrijden, broodbakken,
kantklossen, bloemschikken, vlooienmarkt, enz.
Dat jaar kochten we onze nieuwe gildevlag aan.
Tot hier een overzicht van de in ons geheugen
zijnde gebeurtenissen, naast de aangehaalde waren er ook nog tal van anderen,
doch deze allen gaan opsommen, zou ons nog te ver leiden.
Wanneer we dat zo op een rijtje zetten dan zien we
dat er heel wat gebeurde. Dat onze gilde een noodzaak is. We lieten ons horen
zowel op SYNDICAAL SPORTIEF CULTUREEL GODSDIENSTIG vlak. We hopen dat U
er allen nog lang mag bij zijn en danken U voor al Uw inzet.
Jos De
Smet, Voorzitter Landelijke Gilde.
(DB,
februari 85)
1985 15
januari : Vevoc bezocht brouwerij
Moortgat.
Coördinator
Eddy Moortgat. Vanaf 14 uur.
(Brief
leden, 10/12/84)
1985 18 januari Het Laatste Nieuws :
Opnieuw zaalvoetbal in Leest.
Ingevolge
het aanhoudende vriesweer gaan alle voetbalwedstrijden komende
zondag alweer uitgesteld worden.
Toch wordt in Leest gevoetbald, maar dan
in het Sportcentrum, in de
Dorpstraat, waar een zaalvoetbaltornooi doorgaat.
Aan dit tornooi namen volgende
teams deel : KV Mechelen, VV Leest, VK
Weerde, Verbroedering Hemiksem, SK
Leest en El Quichotte een team van
Spaanse Mechelaars. De toegang is gratis.
1985 - Zaterdag 19 januari : SP-Bal
Gemeenteraadslid Jef Vloeberghen en
het SP-bestuur nodigden alle vrienden
en sympathisanten uit op hun
jaarlijks winterbal dat plaatsvond in zaal
Sint-Cecilia.
Ondanks
weertype D voor bruggen en wegen en de zware luchtverontreiniging vonden velen
nog de weg naar de feestzaal St.-Cecilia te Leest.
Gemeenteraadslid Jef Vloeberghen en het SP-bestuur danken dan ook alle
aanwezigen van die avond. (Voor
Allen, 26/1/85)
Mijn
dank gaat uit naar Robert Verbruggen, de laatste verantwoordelijke uitgever van
De Band, die me de laatste drie jaargangen van deze unieke Leestse periodiek
uitleende.
1985 Januarinummer van De Band : Leestenaars en hun KERST.
Melanie Verdickt :
De
schoonste feestdag van het jaar Vroeger was het veel schoner Moesten we s
morgens naar drie missen gaan en in de namiddag naar het lof Maar t schoonste
van al was het in mijn jeugdjaren. De weken voordien hadden we hard moeten
werken De zwijnen waren geslacht : één voor ons en één voor de pacht. Dat
bracht veel werk mee, mar we zorgden ervoor de dag voor Kerstmis het werkallemaal klaar te hebben. We waren met vier
gezusters. Een hele dag had ons Fien haar werk om onze krullen in te leggen,
want we moesten er allemaal gelijk uitzien. Die krullen leggen was een hele
affaire. Eerst de koppen wassen, dan het krulijzer warmen in het vuur van de
Leuvense stoof, daarvoor moest steeds de koeketel opzij geschoven dan lei ons
Fien die krullen en stak er van die bleke krulspelden in, die moesten we dan de
hele dag inhouden. Tegen het eind van de dag was die koeketel nog niet klaar.
Ons vader reclameerde dan, dat het voor de beestjes ook Kerstmis was, en dat
ter wille van de mode die beestjes niet moesten verhongeren. Maar eer het avond
was hadden de koeien ook hun gading. Met heel die ijzerwinkel in de haren
kropen we dan in ons bed. Heel vroeg in de morgen moesten we er weer uit. De
haren moesten doorgekamd. Vreugdevol trokken we dan naar de vroegste mis die er
eigenlijk drie waren. De mensen ziden dan : Ge kunt zien dat het vier
gezusters zijn
Daar
waren we fier op. Na de mis werden eerst de stallen in orde gebracht, daarna
trokken we samen naar de hoogmis. Een echt feestmaal kregen we die middag.
Daarna was het weer naar het lof. De rest van de dag was één gezelligheid. De
vrienden en familie kwamen even groeten, dat bracht leute mee. Wanneer we geluk
hadden bij t vallen van de avond de maan over de witbesneeuwde vlakte te zien
stralen, waanden we ons in sprookjesland
Joost Duysburgh verpleger :
Wat
Kerstdag gaat worden dit jaar weet ik nog niet. Ik ben nu pas aan het werk en
ben nog in opleiding in de operatiezaal. Dus wellicht geen dienst op Kerstdag.
Wat een verschil met vorig jaar toen ik nog in de kliniek in Dusseldorf in
Duitsland werkte. Weihnachten in Duitsland, het grote feest. Iedereen viert. De
zieken liggen echter alleen en verlaten. Ze denken aan vroegere kerstdagen.
Zelf was ik zo ver van huis en ook alleen.
Neen,
Kerstdag is erg voor wie alleen is, dat heb ik ondervonden.
Meester Hellemans :
Voor
mij is Kerstmis een GROOTS FEEST, nl. de geboorte van Christus, de menswording
van God op aarde, het feest van de vrede. Spijtig kan ik niet, omwille van mijn
ouderdom en gezondheid, die plechtigheid in de kerk vieren. Daarom probeer ik
op de T.V. de Mis-viering te volgen. Ik verheug mij erover, na een recente
heelkundige ingreep aan mijn oog, weer te kunnen zien; te kunnen zien wat ik
vroeger zag, en wat sinds meer dan een jaar voor mij in duisternis gehuld was.
Dank God en de chirurg dat ik weer zien kan en mag.
Hendrik Vloebergh :
Kerstmis
is een dag dat de mensen niet moeten werken Meer trek ik mij niet aan ik ga met
de tijd mee
Huismoeder :
Kerstmis
betekent voor mij het mooiste kerkelijk feest. Een gebeuren dat ons mensen het
diepste treft, zoals blijkt uit die ganse cultuur die sedert eeuwen gegroeid is
rond Kerstmis.
Centraal
bij dit feest staat een mooie avond- of nachtmis in een warme kerk met veel
licht, veel volk en mooie muziek. Kerstmis is ook het feest van de vrede.
Wapens worden even neergelegd. Mensen willen mensen weer een kans geven,
oordelen wat milder over anderen en worden weer wat gevoeliger voor de nood en
de ellende van de medemens. Kerstmis is ook, en vooral, een familiefeest dat
thuis in het gezin of in familieverband moet gevierd worden met, als het kan,
een geschenkje onder de kerstboom, wat lekker eten en op de achtergrond wat
mooie kerstliedjes. Zon romantische sfeer doorbreekt de sleur en de grauwe
alledaagsheid.
Immers een
mens leeft niet van brood alleen.
Willy Gobien bakker :
Kerstdag
is voor mij hard werken. Het begint al de dag er voor met al de taarten te
bakken. s Avonds om 9 u. beginnen met koeken, dan Franse broden, pistolets,
piccolos, sandwiches en suikerbrood. Dan is het al middernacht voorbij. Dan
beginnen wij aan de gewone broden en de taarten worden gegarneerd door mijn vrouw.
Dan is het al morgen en sorteren wij de bestellingen. Om 6 u.,wanneer alles
kalm is en iedereen nog slaapt, begin ik de bestellingen rond te voeren. Om 11
u. kom ik thuis, en ondertussen heeft mijn vrouw alles al opgekuist.
s
Middags is het dan kerstmenu met konijn. Dan is het slapenstijd. Echter niet
voor lang want om 5 u. gaan we naar mijn schoonouders voor een rustige,
gezellige avond.
Frans Apers (van aan de Zennebrug
verhuisd naar de Warenda nr. 7) :
Kerstmis
is voor mij zoals vroeger. Alleen dat ne mens zo niemeer uit de voeten kan.
Maar nu we verhuisd zijnnaar de
Warande, is het hier wat rustiger en gemakkelijker om eens buiten te komen en
te wandelen; en daarbij, we zijn hier geen vreemden, we kennen hier mekaar
allang. En als den enen of den andere iets dringend nodig heeft kunnen we op
elkaar beroep doen.
(Frans gebruikt namelijk krukken of een
rolwagen om zich buiten te kunnen begeven en te wandelen.)
1985 Zaterdag 5 januari : 2de Kinderfeest van SP-Leest
Alle
kinderen van Leest worden verwacht op deze spetterende kindernamiddag.
Na
een mooie ontspanningsfilm (Peter,
de Kat zonder staart) worden de kinderen
getrakteerd op wat lekkers.
Daarna
nog gezelschapsspelletjes, onder leiding van een ervaren kindervriend !
Ouders,
hou nu reeds deze namiddag voor hen vrij !
Waar
? In ons lokaal Sint-Cecilia, Dorpstraat te Leest.
(Voor Allen, 1/12/1984)
In hetzelfde blad verscheen een oproep
tot sportbeoefening :
Hou
uw lichaam en uw geest gezond : men moet er van jongsaf een gewoonte van maken,
daarom.
Turnen kan nu ook in Leest voor jongens en meisjes van 6 tot 10 jaar.
Waar ? in de Sted. Basisschool, Ten Moortele te Leest.
Wanneer
? Iedere maandag en woensdag van 18 tot 19 uur.
Inlichtingen
bij het secretariaat Hazelaarstraat 19 Mechelen.
