In de vakantietijd kwam er een tiental burchtknapen bij en ook het leiderskorps werd versterkt met Guido Hellemans. Leider Freddy Peirs diende op 4 november zijn dienstplicht te vervullen. De groep zag er toen als volgt uit : Burchtknapen : 36 jongens en 3 leiders : Eddy Beterams, Jos Verlinden en Guido Hellemans.
Knapen : 17 jongens en 3 leiders : Jan Vloebergh, Rik Van den Vondel en Jos De Smet. Kerels : 12 jongens en drie leiders : Louis Vloebergh, Freddy Peirs en Ferdi Polfliet. Samen : 65 jongens en 9 leiders = 74 leden met als groepsleider Louis Vloebergh.
1957 – Oktobernummer “De Band” : Jaarverslag van de Vereniging voor Rundertubercuose-Bestrijding.
Met het verschijnen van het K.B. van 4/12/1956, gewijzigd en aangevuld in het Staatsblad van 26/8/57, is de beslissende en laatste fase ingezet van de rundertuberculose-bestrijding. Het is naar onze mening overbodig en nutteloos het doel en de noodzakelijkheid van de gezondmaking van de veestapel hier nogmaals uiteen te zetten. Het is immers toch in de meeste gevallen menselijke berekening die van de veehouder een voor- of tegenstander van deze bestrijding maakt, naargelang hij al of niet een gezonde of een besmette veestapel bezit.
Hoe ver staan wij te Leest ? Hierna een overzicht van de evolutie der laatste jaren :
Welke waren de resultaten van het laatste onderzoek ? Bedrijven Vrije Niet vrije Bedrijven 156 99 57 Dieren 1.300 1.056 244
Procentsgewijze komen wij dus tot volgend resultaat : vrije bedrijven 64%, niet vrije bedrijven 36%, vrije dieren 81% , reageerders 19%. Gemiddeld aantal dieren per bedrijf : 8,3.
Welke besluiten kunnen wij uit bovenstaande cijfers trekken ? 36% of 57 veehouders van Leest zullen in de eerstkomende jaren nog een min of meer grote inspanning moeten doen om hun bedrijf t.b.c.-vrij te maken. Wij overdrijven zeker niet wanneer wij zeggen dat 75% dezer veehouders met een beetje goede wil en met geringe financiële uitgaven dadelijk hun bedrijf kunnen uitzuiveren. De anderen echter staan voor grotere moeilijkheden, voor een probleem dat niet in een handomdraai is op te lossen. Ieder geval dient echter afzonderlijk bekeken want het is niet genoeg de reageerders te verwijderen, er moeten t.b.c.-vrije dieren in de plaats komen en die moeten tevens gezond gehouden worden. Aanpassing van de stal aan de moderne vereisten en een degelijke ontsmetting zullen hiertoe zeker in grote mate helpen. De voorzitter : Van den Brande Alfons. De secretaris : Verbruggen Alfons.
“De ouders van kinderen onder de 12 jaar worden DRINGEND verzocht zo haast mogelijk op het gemeentehuis de nodige identiteitskaarten af te halen.”
1957 – Oktober : Vergadering B.J.B.-jongens.
“De jongens zijn tegenwoordig volop aan het werk als voorbereiding van hun prachtig toneel, een drama over de boerenopstand. U zult er nog meer over vernemen. Houdt in alle geval allen zondag 1 december vrij… De algemene vergadering van deze maand mag goed gelukt heten, spijts het zeer slechte weer die avond. Het mannelijke B.J.B. gebed leidde de vergadering in. Onze voorzitter verwelkomde allen, maar toch speciaal onze nieuwe proost. Hij sprak de wens uit dat alle jongens zouden samenwerken met hem om de groep hoger op te brengen. Dadelijk daarna hield E.H. Proost een kleine toespraak. Hij deed ons beseffen dat wij werkelijk een katholieke actiegroep vormen. Vooral drukte hij er op dat wij de schone traditie van onze ouders, die werkelijk christelijke traditie, zouden voortzetten en verder opbouwen. Een klare les over grondcultuur en grondverzorging, bemesting van de verschillende soorten grond werd ons gegeven door meester Merkx uit Kalfort. Hij beantwoordde daarna verschillende vragen. Onze jonge vriend Van Winghe vertelde ons kort zijn reis naar Lourdes, die hij gewonnen had in onze groep. Een Mariabeeld, door hem uit Lourdes meegebracht werd onder allen verloot en gewonnen door een van onze jongste leden : Eduard DIDDENS. Deze keer besloot het gebed de vergadering niet, want verschillende jongens ontspanden zich nog met kaarten op een potje bier. ONZE LEUS : CHRISTEN EN VLAAMS…” (DB, november 1957)
1957 – 1 oktober : Karel Fierens opgeroepen.
Karel Fierens uit de Kleine Heide moest naar Turnhout. (DB, september ’57)
1957 – Zondag 13 oktober : Vergadering Boerenbond.
“Ging door in “Ons Parochiehuis”. Spijts een schoon programma was de opkomst eerder gering. Hadden onze boeren schrik voor de mist ? Of heeft de A-griep ook sommige van hen geveld ? Na het gebed hield onze voorzitter een pittige toespraak, waarin hij E.H. Onderpastoor begroette als de lang-verwachte nieuwe proost (Noot : Pater Heldmar, Jozef Jehaes). Hij beloofde medewerking om samen onze diep-christelijke boerenstand gezond te bewaren en cultureel omhoog te voeren. Daarna sprak E.H. Proost ons toe. Hij drukte er vooral op met veel overtuiging dat wij “bouwers” zouden zijn aan ons zelf en onze families. Verder wees hij op het probleem der jeugd, waarvoor hij begrip en medewerking vroeg bij de vaders. Eindelijk kwam dan de spreker, dhr. Wijnants aan het woord, die ons sprak over de problemen van belasting en ouderdomspensioen. In een zeer verzorgde taal legde hij de verschillende aspecten uit, en toonde klaar aan dat wij veel voordeel konden halen met ons voor alles en in alle gevallen tot onze organisatie, de Boerenbond, te wenden. Tenslotte belichtte hij nog even het delicate punt van de bedrijfsovername door de jongere boeren. De voorzitter dankte hartelijk de spreker voor zijn klare uiteenzetting. Een kort gebed besloot de vergadering. Hopen wij dat onze boeren toch beter de schoonheid en het nut van hun organisatie zouden begrijpen. Toekomende maand : BETER !!!” (DB, november ’57)
1957 – 14 oktober : Louis Geets opgeroepen.
Louis Geets, Kapellebaan 2, werd opgeroepen naar R.S.C. (DB, oktober ’57)
1957 – 14 oktober :Filmavond van Milac.
Milac richtte een filmavond in. Op het programma stond “De Laatste Brug” met Maria Schell in de hoofdrol. De vertoning ging door in het parochiehuis en kostte 15 frank. Bij die gelegenheid hield de Nationale secretaris van de Katholieke Filmliga een spreekbeurt. (DB) Deze oorlogsfilm van de regisseur Helmut Käutner uit 1954 vertelt het verhaal van een Duitse vrouwelijke arts die in de Tweede Wereldoorlog gedwongen wordt om voor de Joegoslavische partizanen te werken. Naast Maria Schell waren de hoofdrollen weggelegd voor Bernhard Wicky en Barbara Rûtting.
Foto’s :
-Chiroleider Freddy Peirs moest zijn dienstplicht vervullen.
-Twee foto’s van Eduard “Warre” Diddens, de winnaar van het Mariabeeld hier tussen zijn ouders en op oudere leeftijd.
-Twee affiches van “De Laatste Brug” : de Engelse en de Duitse versie.
1957 – 23 september : Mêre Aleydis (Jeanne DE BOECK) schreef vanuit Titulé :
“Alle maanden beleef ik nu terug een paar uurtjes genot aan het lezen van al dat nieuws uit de parochie in De Band. Weet dat dit één van de enigste uurtjes zijn dat onze geest hier wat ontspanning krijgt en eens wat anders te horen en te lezen dan steeds dat gesleur in deze zwarte wereld. Alles is hier opperbest en bijna vier jaren Congo-leven achter de rug. Onze post hier in de Uele bloeit geweldig. We vierden in 1956 het 25-jarig bestaan van onze missie. Nu hebben we hier reeds 4 posten en drie in de Katanga. Alle soorten van werken bloeien er. Ik ga u alleen over onze uele-Missie schrijven.
TITULE :
Oudste post –moederhuis vanaf 1931 voor de Uele. Bewaarschool, lagere school, huishoudschool, pedagogische school (dit is nog geen normaalschool) waar monitricen gevormd worden na 2 jaar voor de beroepsschooltjes. Alles te samen reeds 550 leerlingen ; we hopen over een paar dagen aan de 600 te zijn. Hospitaal met voor dit jaar (9 eerste maanden) 2.200 gehospitaliseerden, 340 geboorten, 1.100 melaatsen, 13.000 nieuwe gevallen in het dispensarium, 1.000 kinderen en 430 zwangere vrouwen op de consultaties. Daarbij 5 werkende beroepsdispensaria met een 250 nieuwe gevallen per maand. Hierbij nog op twee plaatsen naailessen voor de inlandse vrouwen.
ANGODIA :
Post die werd opgegeven ter wille van Ganga.
GANGA :
Prachtig hospitaal midden in de brousse, dus veel minder werken dan Titulé, maar duizendmaal schoner. Een lagere school met een 130 kinderen (weinig bevolkte streek) en 9 brousseschooltjes voor 1e en 2de studiejaar. Daarbij een negental cursussen voor vrouwen in het naaien. Bestaat ongeveer 3 jaar.
DAIGILA :
Post Cotonco, schoon hospitaal met veel zieken, lagere school met 300 kinderen, minder uitgebreid dus dan Titulé, maar een grote post die nog zal uitbreiden in de toekomst. Twee jaar oud. School voor blanken.
BAMBESA :
Nieuwe post waar nu nog maar twee Mêres zijn die zorgen voor de blanke school ; in januari komt een derde voor de school der zwarten. Door gebrek aan religieuzen kan het hospitaal niet door ons bediend worden. Er is een dokteres die werkt met een verpleegster. Zal wel uitbreiding nemen in de toekomst. Post Incac, dus post waar opzoekingen gedaan worden voor de landbouw in Congo.
Een volgende maal meer nieuws over mijn post, Titulé, waar ik nu bijna vier jaar werkzaam ben als verpleegster in het hospitaal. Het blank hospitaal werd afgeschaft sedert december daar men de dokter wegnam om het hospitaal van Ganga te doen marcheren. Allerbeste groeten aan gans Leest ! Mêre Aleydis.” (DB, november 1957)
Jeanne (Maria Antonia Johanna) De Boeck was in de Winkelstraat te Leest geboren op 3 maart 1928 als dochter van Alfons en Henriette De Prins (een zus van burgemeester Pieter De Prins). Ze trad in bij de zusters ursulinen van O.L. Vrouw-Waver (1947) en werd er regentes wiskunde-wetenschappen (1948). Ze studeerde verder en behaalde het ‘Diploma Tropische Geneeskunde’ aan het Tropisch Instituut te Antwerpen (1952) en dat van koloniaal verpleegster te Leuven (1953). In hetzelfde jaar vertrok ze naar de missies, i.c. naar Belgisch Congo (Democratische Republiek Congo). In de oostprovincie in de Uele te Titule werkte ze bij de melaatsen in de ziekenzorg (van 1953 tot 1960) en na de onafhankelijkheid (tot 1962) als leerkracht. Die twee jaren waren bijzonder moeilijk en ze kwam naar België. Terwijl ze in Mechelen onderwees (ursulineninstituut, 1962-1965), leerde ze Spaans aan het COPAL (Collegium pro America Latina) te Leuven. Ze specialiseerde zich verder te Duffel en behaalde een A1-diploma verpleegkunde voor de centrale jury (1967). Daarop verwierf ze een getuigschrift van de Dienst voor Ontwikkelingssamenwerking te Brussel (1968). Dan vertrok ze (in 1969) naar Concepcion (Chili). Daar werkte ze in de Hogar de Cristo als madre Juanita in het opvangtehuis, de polykliniek, het ouderlingengesticht of de ‘hogar de ancianos’ en in de huizen voor verlaten meisjes. Ze leerde er met de computer werken en werd meer dan eens voor haar inzet en werk geëerd : zo ontving ze in Chili diploma’s voor jeugdzorg, drugbestrijding, gedragsverandering, bestrijding van HIV en vooral werd ze ereburger van Concepcion (1984); bij ons ridder in de Orde van Leopold II. In 1962, 1976, 1978, 1980, 1982 en 1984 was ze op verlof in België. Na haar opruststelling kwam ze voorgoed naar België terug (eind 1992) maar zat er evenmin stil. Een hele tijd (tot 2000) hielp ze nog in de school in de Mechelse Hoogstraat en werd hulparchivaris van de congregatie in O.L. Vrouw-Waver. Ook was ze (van 1992 tot 2003) één dag in de week te vinden als ‘verkoopster’ in de ‘Trefzaal’ van het ‘Pastoraal Centrum’ te Mechelen. (‘De Sint-Niklaasparochie in Leest’, 2009, Wilfried Hellemans)
Zuster Juanita overleed in Huize Sinte-Angela, Bosstraat 9A te O.L.V.- Waver op 8 april 2020. Ten gevolge van Covid-19 had de afscheidsliturgie in alle intimiteit plaats. Meer over Jeanne De Boeck in deze Kronieken : 16/7/56, 16/7/84, 2/3/88.
Foto’s :
-In 1947 nam Jeanne afscheid van haar familie toen ze naar het klooster vertrok. V.l.n.r. : haar tante Julie Brion-De Prins, vader Fons De Boeck, pastoor Coosemans, Jeanne, oom-burgemeester Pieter De Prins, moeder Henriette (Jette) De Prins, grootnonkel Karel De Boeck (woonde in) en tante Marie De Prins. (LG, blz. 323)
-Zuster Jeanne De Boeck in haar Afrikaanse en Zuid-Amerikaanse periode.
