1983 5
juni : Chiro aanwezig op
eucharistieviering moeder Stinne
Die zondagnamiddag kwam de chiro
mee eucharistie vieren om hun bivakmoeder
moeder Stinne te bedanken.
Justine De Hondt was op 24 maart
1895 geboren en op 16 mei 1983 overleden.
Zij huwde in 1920 met Corneel
Solie.
Moeder Stinne was reeds bivakmoeder
in de jaren 1950-56, dat was in de periode van
onderpastoor Stanny De Decker. Ze
was er bij in Velm, Baarle-Nassau en
Warnant.
Toen de chiro in 1970 op zoek was
naar een derde kookmoeder viel de toen
75-jarige Stinne met veel plezier
in. En ook de daaropvolgende bivakken in
Koersel-Stal, Zutendaal, Bastogne
en Bocholt was zij van de partij.
(DB, augustus 83)
Justine
Stine De Hondt was te Kapelle-op-den-Bos geboren op 24 maart 1895 en overleed
in het rustoord Den Kerselaere te Heist-op-den-Berg op 16 mei 1983, drie
weken voor de chiro haar kwam herdenken.
1983
Zondag 5 juni : Hengelkampioenschap
K.F. St.-Cecilia
Op de visvijver van de Humbeekse
Lijnvissers.
Winnaar werd Vic De Maeyer en
daarmee de eerste hengelaar die dit kampioenschap
driemaal wistte winnen.(Toeters en Trompetten, nr.4 van 1983)
1983 11 en 12 juni: Op
bezoek bij Frank De Prins in Soest
Eindelijk
was het er eens van gekomen ! We zouden onze collega-chiroleider Frank De Prins
eens gaan bezoeken in het verre Duitsland, waar hij momenteel zijn legerdienst
klopt.
Hij
had ons uitgenodigd om op 10, 11 en 12 juni naar de opendeurdagen van de
kazerne ADAM in Soest te komen. De 4de Compagnie Médicale waarbij
hij toebehoort, zou er een wijntent uitbaten en je kon er naar de militaire
demonstraties komen kijken of in de Möhnesee gaan zwemmen of zonnen.
Met
zes leiders (Willem Van Linden, Dirk Peeters, Paul Van Roy, Dirk De Smet, Frans
Lamberts en Bart Lauwens) zouden we uiteindelijk naar Soest reizen tot we het
bericht hoorden dat Frank waarschijnlijk op boerenverlof naar huis ging
komen. Op vrijdag 10 juni kregen we pas het nieuws dat dit verlof aan Frank
geweigerd was en dat hij ons zaterdagmiddag in Soest verwachtte.
Die
zaterdagmorgen om O7u15 hebben we dan met twee autos de lange tocht aangevat.
Met de Willem en de Dolf aan het stuur togen we richting Antwerpen om daar,
langs Turnhout over Venlo de Duitse grens te overschrijden. In Nederland
pauseerden we even om onze patatten af te gieten en onze stramme beenspieren
even uit te strekken, want er lagen nog vele kilometers voor de boeg. In
Duisburg staken we de Rijn over en zaten we weldra volop in het Ruhrgebied. In
het Duitse Essen werd het tijd om te essen en hebben we in een plaatselijke
kroeg onze lekkere-van-thuis-meegebracht-boterhammetjes opgegeten. Gesterkt
door deze maaltijd reden we verder om door de flessennek van Dortmund
richting Kassel te vorderen. Aan het bord Auffahrt Soest sloegen we af om
zonder problemen aan de kazerne Adam te arriveren. De Willem wou daar al direct
binnenrijden, maar de nuchtere milicien van piket wees er ons op dat alleen
voertuigen met een Duitse nummerplaat de kazerne mochten binnenrijden. Die
hadden we juist niet bij ons, dus parkeerden we onze wagens in de graskant. Aan
de ingang van de kazerne zagen we blij verrast Gerd, de zus van Frank en hun
tante. In hun gezelschap zijn we naar de kamer van onze milicien getrokken,
die ons allerhartelijkst welkom heette. Het eerste wat hij in onze pollen
duwde waren ettelijke sloefen sigaretten van verscheidene merken.
Omdat
het bijna middag was, stelde Frank ons voor om eens een aperitiefje in de
wijntent te bezigen om daarna een bezoekje te brengen aan het restaurant.
Terwijl Frank naar de refter trok, deden wij ons te goed aan het uitstekende en
goedkope eten dat ons voorgeschoteld werd. De Belgische keuken en de Lamot
smaakte ons goed.
Nadien
kregen we van Frank een rondgang door de kazerne en we kregen het vermoeden dat
hij niet bijster veel wist over al het tuig dat er stond, maar dat is
begrijpelijk, Frank is een ambulancier en die moeten veel wachten en rusten
tijdens de manoeuvers.
Nadat
we nog even de wijntent bezocht hadden, trokken we met gans onze bende,
inclusief Gerd en hun tante, naar de Möhnesee. Dat is een groot stuwmeer waar
een heleboel attracties aan verbonden zijn zoals roeien, surfen, zwemmen,
zonnen, zeilen, enz.
Tijdens
onze wandeling op de stuwdam zagen we daar ook een heleboel Belgische miliciens
met hun liefje, vrouwtje, ouders of vrienden wandelen en de drukke sfeer van de
kazerne ontvluchten.
De vrienden vonden een slaapplaats bij
een Duitse boer waar ze hun tenten opsloegen onder een Kastanjerbaum in zijn
tuin. Ze bezochten de vestigingsmuren van de oude Hansestad en namen deel aan
een wijkfeest van Belgische families en hun buren en een laatste bezoek aan de
wijntent.
De terugreis verliep zonder problemen.
(Verslag van Willem, Dirk P., Dirk D.S.,
Paul, Frans en Bart in DB van juli 1983)
1983 11
juni Gazet van Mechelen : Voor de wandelaars.
Het Kapellekenspad te Leest
Deze wandeling bestaat uit twee trajecten.
Vertrek voor beide routes aan de Sint-Annakapel. Het eerste traject is ongeveer
4 km lang. Het bijkomende traject is nog eens 6 km.
Vertrek aan de Sint-Annakapel aan de Mechelbaan
bij de Zenne.
In 1913 werd op deze plaats een nieuwe kapel
gebouwd. Tot voor drie jaar stond hier een wondermooi houten St.-Annabeeldje in
een typisch Mechelse stijl 16e eeuw.
Het werd echter laffelijk gestolen en is thans
vervangen door een keramiekbeeld van de hand van aalmoezenier Herregods. Dit
kapelletje was de vertrekplaats voor de bedevaart naar Scherpenheuvel. Voor de
gevel staat een prachtige linde.
Het wapenschild van Mechelen staat op het bruggewelf
over de Sint-Annakerk.
Langs de Mechelbaan togen we de Zenne over. We
volgen echter onze weg voorbij het Brughuis, een oude dorpsherberg en
stamcafé van veiling- en groentenboeren.
We trekken voorbij de pastorij links. De
westergevel laat de ouderdom van dit gebouw aan belangstellenden kennen. Aan de
herberg t Hoekske draaien we de kasseibaan rechts in (Molenstraat).
Langsheen de vloeibeemden van de Zenne bereiken we
de Sint-Apolloniakapel, deze heilige werd aanroepen tegen tandpijn en
tandkwalen. Deze kapel werd door bereidwillige handen gerestaureerd in 1977. De
keramiek (ook van G. Herregods) geeft de legende weer van Sint-Apollonia.
Vervolgens wandelen we links de Vinkstraat in.
Bewonder rechts van ude vallei van de
Molenbeek (ook Aabeek genoemd). Aan huisnummer 49 slaan we naast de boerderij
rechts een veldweg in. Deze weg loopt naar de Molenbeek.
In deze omgeving werd eertijds in diepe greppels
vlas geroot.
We volgen de weg verder langsheen het canadabos, naar het hoger gelegen
Hertsveld.
Hier treft men echte zandgrond aan waarop voor 50
jaar vlas en graan verbouwd werden. Door de bemesting en structuurverbetering
wordt hier nu veelvuldig aan tuinbouw gedaan.
Het Hertsveld ligt 7 tot 9 m boven de
zeespiegel.
De naam Hertsveld komt van Herdgangen Herdschap. Beide woorden duiden op een
gebied van woeste grond (met bos,open vlakten, heide naar verwilderd gebied).
We volgende de aardeweg tot aan het kruispunt (9 m
hoogtepunt).
Vanop dit punt kan men de kerk van Heffen en de
kanaalbruggen van Willebroek,Tisselt en Kapelle-o-d-Bos waarnemen. Achter u
ligt de watertoren van Leest.
Keuze
Hier kan men de keuze maken : ofwel de korte
wandelweg (links) nemen ofwel de grote route volgen rechtdoor.
Voor de korte Kapellekensweg , gaan we de weg
links en komen terecht op de Juniorslaan aan het kapelleke van de
Boerinnengilde. Beschrijving verder in tekst.
Aan voormeld hoogtepunt (9 m) begeven wij ons
verder tot op een asfaltweg de Hertstraat genaamd. Deze weg moeten we links
inslaan. Aan het eind draaien we rechts de Blaasveldstraat in. Aan de
driesprong gaan we rechtdoor. Rechts van ons ligt de hoeve van de familie
Bernaerts die het jaartal 1864 draagt.
Zo bereiken we de kapel van Onze-Lieve-Vrouw van
Bijstand. Deze kapel werd in 1901 opgericht door de familie Bernaerts.
Merkwaardig is wel dat de kruisweg in deze kapel in drie talen is opgesteld
(Engels,Spaans en Frans). Het klokzaal wordt nog steeds getrokken bij het
overlijden van een der buren.
Aan de kapel vervolgen we de weg links, een
aardeweg die uitloopt op de Blaasveldstraat en die we even links opvolgen. Deze
omgeving wordt Zuurbos genoemd vanwege de zure grond in de laagten en
beemden. Op onze rechterkant merken we een dreef die we dan ook inslaan.
Eertijds liep deze dreef vanuit Blaasveld-Broek
langs de Rendelbeekhoeve (Kleine Heide) naar het Expoelkasteel in Hombeek.
Jammer genoeg is er op de dreef een huis gebouwd, bij voornoemde kapel. Deze
dreef bevat een mengeling van bomen en planten, meestal eik, braam, els, berk,
zelfs brem. Wie oog heeft voor de grondsoort merkt dat die hier heel wat
zwaarder is dan op het zandig Hertsveldgebied.
De dreef loopt uit op een baantje. Hier kan men
een keuze maken : ofwel de dreef blijven volgen, ofwel het betonbaantje volgen.
Straks komen beiden terug samen.
Wanneer we de dreef volgen tot het einde kunnen we
rechts een weg volgen die uitkomt op de betonbaan.
We bevinden ons nu in het gebied Geuzenhoek
genaamd, officieel Grote Heide.
We gaan 100 m rechts het betonbaantje op, waar we
dan links het veld ingaan.
De veldweg loopt over de Zwarte Beek en buigt om
naar de grote baan voor Tisselt die we links in de richting van het dorp
opgaan. Op de linkerkant ontmoeten we het kapelleke van O.L.Vrouw van Hofland.
We volgen dan de Juniorslaan, richting Dorp, tot voor de spoorweg, waar we
rechts indraaien in de Lindelaan, na een kleine bocht in de baan zien we rechts
een oud gebouw.
Dit is een resterend gedeelte van de Augustijnenhoeve die toebehoorde aan de
Orde der Augustijnen en verpacht werd.
In de verte zien we de Rendelbeekhoeve. We gaan
links de spoorweg over en vervolgen de weg. We bevinden ons hier op het gebied
Rennekouter, een hoger gelegen plaats die vroeger zandig en onvruchtbaar was.
Op de veldweg nemen we de splitsing links om langs een lugustrum-haag de
Juniorslaan te bereiken.
Rechts van de kapel van de Boerinnengilde volgen
we de Tisseltbaan.
We gaan terug over de Molenbeek. Plaatselijke
bijnamen doen er aan herinneren dat eertijds het getij langs de Zenne ook hier
waarneembaar was. Voorbij de beek vervolgen we de weg op een betere asfaltbaan
die rechts afdraait. We komen op de Rennekouter.
Rechts van ons staat een langgerekt gebouw : de
Jezuietenhoeve wat eveneens een pachthof was. Voor 50 jaar was hier een
herberg De Wip genaamd.
We nemen de eerste veldweg links die in de
Elleboogstraat komt en naar het Hof ter Haelen leidt. Dit was vroeger een
leenhoeve.
Wanneer we verder gaan komen we aan een kruispunt
waar het mooi-onderhouden kapelleke van O.L.Vrouw van Fatima prijkt (1945).
De asfaltbaan rechts van het kruispunt draagt de
naam Tiendeschuurstraat.
We volgend de Kouterweg links en passeren links de
doornhaag.
Een kasseiweg brengt ons tot bij de
Sint-Jozefkapel aan de Dorpsstraat, wellicht de oudste kapel van de gemeente.
Ook deze kapel kreeg een opknapbeurt.
We kunnen nu de Dorpsstraat volgen om het centrum
en de kerk te bereiken. Het dorpsplein is omgeven door een stoere romaanse
kerktoren en een hoogopgetrokken gemeentehuis van Leest.
Een pintje of drankje in het dorpscafé is nu wel
biezonder genietbaar.
1983
Zondag 29 mei : Gezellige dag van
Chiro en KVG Zenne.
Op 29 mei organiseren Chiro en KVG Zenne een
gezellige dag waarop validen en mindervaliden in een prettige en ludieke sfeer
samen kunnen spelen, dansen, zingen, babbelen In de namiddag wordt er in
verschillende groepen een kapelletjestocht afgewandeld tijdens dewelke men op
diverse controleposten een groepsproef moet afleggen. De groepjes komen samen
op het Hof ter Halen (bij V. Verschueren) waar men in stoet naar het dorp zal
trekken met een geïmproviseerde fanfare op kop. Op de chiroterreinen is er
gelegenheid tot barbecue en kan men een frisse pint drinken om vervolgens mee
te doen aan de grote spelavond waarna het feest verder gezet wordt met een
drankje, een dansje en een lach.
We hopen hiermee een steentje bij te dragen met de
samenwerking tussen de verschillende Leestse verenigingen. Hopelijk zal deze
dag slagen en u mag altijd eens komen kijken en meedoen hoor
(Aankondiging
van de chiroleiding in De Band van mei 1983)
In De
Band van juli verscheen daarvan volgend verslag :
1983
Zondag 29 mei : Lentewandeling
KVG-Zennevallei
Samen met de Chiro en KVG-Wezelhof richtte KVG-Zennevallei een
lentewandeling in doorheen de Leestse natuur, van het ene kapelletje
naar het
andere, de zgn Kapelletjestocht.
Na de wandeling kregen de aanwezigen een avond vol animatie, spel, zang
en dans voorgeschoteld en werd de inwendige mens versterkt met
barbecue-hapjes en een goed glas bier om
alles door te spoelen.
Deze organisatie was er gekomen onder impuls van Johan Vandeputte van
KVG
Leest, Vic Michiels van KVG Hombeek en Bart Lauwens van Chiro Leest.
De bedoeling was om de mensen van KVG Leuven een stukjevan het landelijk
Leest te tonen en tegelijkertijd een gezellige namiddag door te
brengen en de vriendschapsbanden tussen de drie verenigingen nauwer aan
te
halen.
De Leestse Chiro zag in dit opzet een gelegenheid om eens naar buiten te
treden
en over hun muur te kijken. Samenwerken en spelen met mindervalieden
zou een rijke ervaring zijn voor groot en klein.
Er kwamen echter kinken in de kabel.
De parochiezaal met aangrenzende
chirohemen was per vergissing doorverhuurd en daarom moest in laatste
instantie
nog worden uitgekeken naar een nieuwe locatie. De redder in nood was de
firma
Pol Piessens die een zaal ter beschikking stelde.
Het tweede probleem was dat KVG Leuven verstek liet gaan zodat het
organiserend comité naar een nieuwe gast-vereniging moest uitzien.
Deze werd gevonden in KVG Wezelhof (Groot-Zemst) die zeer graag op deze
uitnodiging inging.
Na het eetfestijn volgde een instuif en kregen alle deelnemers nog een
afscheidsherinnering onder de vorm van
een wenskaartje.
Deze
wandelingvan Chiro en KVG had
schijnbaar simultaan plaats met die van de Volksunie Hombeek-Leest want in de
Mechelse Week van 2 juni verscheen volgend verslag :
Hombeek-Leestse VU op stap
Kapellekeswandeling, aardig initiatief.
Dat de Hombeek-Leestse afdeling van de Volksunie
nog wat anders in haar mars heeft dan politiek voeren, bleek uit de organisatie
van een Kapellekeswandeling op zondag 29 mei.
Deze wandeling bleek nogmaals het zoveelste bewijs
te leveren hoe weinig we onze directe omgeving kennen en leren waarderen. Velen
kennen bijvoorbeeld de stranden en bezienswaardigheden langs de Spaanse kust
als hun broekzak, maar vergeten hoeveel mooie plekjes de eigen gemeente telt.
Spijtige zaak !
Deze negen km lange wandeling werd een belevenis
voor jong en oud. Langs schilderachtige beken, door jong groen en vaak
ploeterend door modderige veldwegen, was dit een ontspanningskuur als geen
ander. Ruim dertig deelnemers die hun vrije zondagnamiddag opofferden om aan
het vertrek te verschijnen.
Deelnemers die op heel de route, die over Leests,
Blaasvelds en Heffens grondgebied liep, zowat zeven kapelletjes konden tellen.
Alle met een eigen legende, een eigen stukje bewogen geschiedenis.
Even voorbij halfweg, of met nog drie kapelletjes
voor de boeg, werd halt gehouden aan eethuis t Seelwaar ieder zich tegoed deed aan een stevige
boterham met beleg en een sterke kop koffie. De hongerigen kwamen dus ook dit
keer weer niets te kort.
Samengevat werd de wandeling in elk geval een
aanrader voor ieder die op een interessante manier een zondagnamiddag wou
doorbrengen, en daar dan ook met alle gemak in slaagde. (pds)
En ook de
Leestse socialisten lieten het niet aan hun hart komen :
1983 29
mei : 8ste
Wijkenfietstocht van SP Leest
Het parcours liep langs mooie
plekjes en in het lokaal van elke wijkafdeling
was er een gezellig volksspelletje
voorzien. (DMW, 26/5/83)
1983
Zondag 29 mei : Schoolfeest Vrije
Kleuter- en Basisschool
1983 Vrijdag 20 mei : Openingsconcert Kon.Fanf. St.-Cecilia
n.a.v. de Sinksenkermis.
Het concert begon om 20 uur en vond
plaats op de speelplaats van de Sted. Lagere
School. Toegang was gratis.
1983
Zaterdag 21 mei : Davidsfonds
Driedaagse Parijs Versailles.
1983
21,22 en 23 mei : 15de
Sinksentornooi SK. Leest
10de Wisselbeker Jean
Van Dam en Beker Stad Mechelen.
De
Mechelse Week (26/5/83) : Tornooi SK
Leest Veel volk en goed voetbal
Traditiegetrouw nemen acht ploegen deel. De in
totaal twaalf wedstijden worden verdeeld over drie dagen, een zware belasting
voor het toch al niet denderende speelveld. In de nabije toekomst echter zal
daaraan verholpen worden door het aanleggen van een tweede terrein, de
contacten zijn reeds gelegd.
Het tornooi kende een vlot en sportief verloop, in
de finale kregen we de SP Leest tegen de KWB Leest, een heruitgave van de
finale van vorig jaar. Beide ploegen hadden zich versterkt. Bij de SP viel de
ex-Racinger Hans Schöning op als organisator van de verdediging, daarin
bijgestaan door de snelle Geert Van Kampenhout. In het doel van de KWB stond
ex-KVer en huidig Bornemtitularis Raoul Van Trimpont.
Na negentig minuten gelijk opgaand spel noteerden
we een 0-0 eindstand. Ook tijdens de twee verlengingen bleven de nullen op het
bord ondanks enkele reuzekansen. Strafschoppen dus.Op dit vlak leken de SP-ers iets preciezer te
zijn dan hun tegenstrevers.
Je kan moeilijk stellen dat Victor Van Den Avond
een betere doelman is dan Raoul Van Trimpont, hij had echter geluk dat de KWB
slechte strafschopnemers had.
Eindstand : 4-2.
Tijdens een gezellig samenzijnin het
chalet werden de prachtige bekers uitgereikt aan volgende ploegen : 1. SP
Leest, 2. KWB Leest, 3.SK Leest, 4. Chiro, 5. Sint-Cecilia, 6. Heidevrienden,
7. Vevoc II, 8. Vevoc I.
Het was de eer aan schepen G. Joris om de
wisselbeker Jean Van Dam voor de tweede maal uit te reiken aan zijn SP-genoten.
Naast het herentornooi speelden vier damesploegen
een spetterend tornooi :
1.VV Leest, 2. SK Leest, 3. Chiro, 4. Schuttershof.
(edm)
1983 19 mei De Mechelse Week : Een Wondervisch uit de Zenne.
In die periode publiceerde ik sporadisch
artikels over Leest in dit Mechels weekblad. Eén van mijn collegas was Mit Van
Wauwe. Ze had Leestse roots en vertelde over een bruinvis die haar vader in de
jaren 30 in de Zenne had geschoten. Ik vond het verhaal te mooi om niet te
publiceren en Jef Verbeeck beaamde wat Mit me had verteld en wist daar nog één
en ander aan toe te voegen :
Leest
Dorp, 2de Paasdag 1932. Kom dat zien ! Kom dat zien ! Een wondervis
van onder de dertig kilo ! Toegangsprijs 1 frank ! Met die woorden trachtten
de gebroeders Verbeeck en Louis Van Wauwe publiek naar hun tentje (noot : op het
Dorpsplein) te lokken. Toeschouwers die
een vis van 130 kilogram hadden verwacht, kwamen bedrogen uit, maar hetgeen ze
te zien kregen loonde ongetwijfeld de moeite : een prachtexemplaar van de P.
Phocaena, beter bekend als bruinvis en neergeschoten in hun eigenste Zenne.
Enkele
dagen voordien had Louis Van Wauwe de bruinvis toevallig zien rondzwemmen in de
Zenne te Leest. Vliegensvlug had hij zich huiswaarts gerept (in het
Pensenstraatje) om een vuurwapen. Met
eengeweer van Duitse makelij uit de
Eerste Wereldoorlogslaagde hij erin de
wondervisch neer te schieten. De bruinvis was niet onmiddellijk dood, maar
zwom nog door tot grondgebied Heffen alwaar het kadaver werd bovengehaald door
enkele plaatselijke bewoners. Die mensen dachten de vangst van hun leven te
hebben gedaan, maar Louis was niet bij de pakken blijven zitten. Zoals het goed
jager betaamt, was hij zin prooi gevolgd en eiste zijn rechten op. Na langdurig
redetwisten en met de hulp van Jules Verbeeck, slaagde hij erin het zoogdier
naar Leest te halen.
De
bruinvis werd ontdaan van alle ingewanden, volgepropt met ijs en voorlopig
bewaard in een grote diepvrieskast tot 2de Paasdag.
Op
die bewuste dag stonden Louis en de broers Verbeeck vol enthousiasme met hun
curiosum op het Leestse Dorpsplein. De bruinvis veilig weggeboren voor nieuwsgieirige
blikken in een tent. Toegangsprijs 1 frank. Jef Verbeeck vertelde dat ze toen
luidkeels riepen : Een vis van onder de dertig kilo. Kom dat zien ! Alleen
de aandachtige toehoorder trapte daar niet in, men verwachtte zich immers aan
een vis van honderddertig kilo.
Hun
expositie kende zon succes dat ze het enkele dagen later overdeden in Hofstade
aan de Putten.
Nadien
werd de bruinvis begraven in de tuin van de familie Verbeeck op de Tisseltbaan.
Louis
Van Wauwe was zo fier op zijn vangst dat hij zich met zijn prooi liet
vereeuwigen op een postkaart. Aan de achterzijde liet hij volgende tekst
afdrukken : Een Wondervisch geschoten in de Zenne te Leest bij Mechelen. Na
een hevige jacht van 5 uur velde Louis Van Wauwe deze bruinvisch of zeekalf van
1,20 m.
Nog
een woordje over deze vissoort (?). De bruinvis (P.Phocaena) is familie van de
kleine tandwalvissen. Het zijn visetende zoogdieren die nooit langer dan 2 m
worden. Ze jagen vaak in scholen (tot 150 dieren) in ondiep water en kwamen
vroeger in grote aantallen aan de Belgische en Nederlandse kust voor.
De
lezer moet zich geen illusies maken over de kwaliteit van het Zennewater in
1932. Reeds voor 1866 was de Zenne zwaar vervuild en dat jaar werd er aan de
stad Brussel een toelage van 9 miljoen verleend om haar gezond te maken.
Marcel Van Hoof
Voor-
en achterzijde van de ansichtkaart waarop Louis Van Wauwe zich liet
vereeuwigen.
Avondster
sloeg weer toe in De Band van juli 83.
Zij (of
hij) publiceerde volgend rijmpje ter gelegenheid van het huwelijk van Etienne VANRIET uit Hombeek met Sigrid
VAN NOBELEN uit Leest :
Neen, neen, mensen, wij wisten het niet
dat uit Hombeek een Etienne Van Riet
zich in Leest herhaaldelijk kwam vermeien
en er tenslotte met Sigrid straf ging vrijen.
Vormen Van Riet en van Nobelen vandaag één stel
een grote Van met een klein van, dat mag ook wel.
Dat maakt voor beiden geen enkel punt verschil
dus maar trouwen, en zegt elk Ja, ik wil !
Proficiat van alle Leestenaars aan t jonge paar,
ook aan douders wederzijds. Weze dit hun
schoonste jaar.
Mogen ze hieruit nog een talrijk nageslacht zien.
Zo vijf zonen, plus vijf dochters, das nog maar
amper tien.
Avondster.
1983 Zaterdag 14 mei : De Kon. Fanf. St.-Cecilia won de Grote
Prijs van de Lions Club.
Toeters en Trompetten van
maart/april/mei 83 :
Van
Goliath en David of van !
Op
zaterdag 14 mei arriveerden de eerste muzikanten en supporters op het Leestse
dorpsplein.
Ze zoudenin Binche deelnemen aan de
Grote Prijs van de Lions Club voor fanfares 1983.
Alle
kandidaten hadden omstreeks Nieuwjaar een bandje moeten insturen met daarop de
verplichte mars en nog wat repertoriumstukken. De jury had een selectie gemaakt
en een veertiental korpsen weerhouden voor verdere deelneming. Die mochten dan
een tweede verplicht werk instuderen, nl. een bewerking van Carmen, een
ouverture van Bizet.
Op
zondag 24 april moest dan alles nog eens life uitgevoerd worden in studio 1
van de R.T.B.F.
De
Leestse fanfare deed dat s voormiddags en weer op een uitstekende manier. Het
korps was goed voorbereid en dank zij de repetities en ook nog een kerkconcert
op 23 april was elke muzikant in topvorm.
Voor
het optreden in de studio was er toch een muzikant die last had van zenuwen.
Het is een gewezen chauffeur bij een Mechelse brouwerij die met prépensioen is
gegaan toen de firma werd overgenomen door een Waals bedrijf. Hij heeft daar
ter plaatse een aantal winden gelaten, zodat horen, zien en ruiken haast
onmogelijk werden. Gelukkig was de toestand opgeklaard een aantal minuten voor
het optreden.
Tot
op heden is deze studio 1 van de R.T.B. de beste plaats geweest waar het korps
ooit heeft opgetreden. De akoestiek was er prima ! Achteraf hoorden we de
juryleden verklaren dat het sensationeel was geweest, maar punten wilden ze
niet meedelen. Deze keer konden we er niet achterkomen hoeveel percent we
hadden behaald. Maar de Leestse fanfaremensen zegden achteraf dat ze uitstekend
hadden gespeeld en als die zoiets over zichzelf zeggen dan is het zo !
Seders
een aantal jaren kunnen zij al het kaf van het koren onderscheiden.
t
Was dus wachten op de finaleplaatsen. Zes korpsen zouden naar Binche gaan op 14
mei.
De
geselecteerde verenigingen waren Les Chasseurs de Binche, Fanfare Royal Les
Amis Réunis Gives-Huy, de Fanfare St-Genoveva Oplinter, de brass band
Midden-Brabant, de brass band Willebroek en de Leestse fanfare. De korpsen
uit Ath, Belsele, Heestert, Izegem, Kapellen, Leval-Trahegnies, Limal en
Overboelare hadden het studio-optreden niet overleefd.
De
Leestse fanfare zou het moeten opnemen tegen vooral de beide brass bands die
gerekend worden tot de absolute top van de Belgische amateurkorpsen. Geen
gemakkelijke taak en een plaats tussen de eerste drie zou al als een hele
prestatie aangerekend worden.
Via
heel wat binnenwegen geraakten we tenslotte in Binche. We zouden bijeenkomen in
het nieuwe gebouw voor de ouden van dagen. Toen we daar aankwamen, werd de
fanfare netjes opgesteld voor een optocht doorheen de stad. Dit optreden was
niet voorbereid wegens het regenachtig weer op de repetitiedagen tijdens de
voorbije weken. Toch liep alles nog goed af ! Uitstekend zelfs, want al
stappend muziek maken op gekasseide straten is niet zo gemakkelijk. Op de
toppen van de hellingen was het bizonder moeilijk want de voorste rijen waren
al aan het dalen en de achterste rijen moesten nog klimmen
Op
het gestelde uur bereikte de fanfarehet
park van Binche waar het kioskoptreden zou uitgevoerd worden. t Was er koud,
maar gelukkig regende het deze keer niet. De juryleden, nog altijd zeven in
getal,zaten in hun tentje te bibberen
en dronken hete koffie aangelengd met iets sterkers
Het
optreden was niet meer zo goed als in de studio maar ernstige fouten en grote
vergissingen bleven uit ! t Was dus nog goed !
Na
het optreden trokken de muzikanten weer naar de plaats van bijeenkomst. Een
veertigtal supporters liepen achter het korps aan.In het gebouw voor de ouden van dagen stonden
de koude schotels te wachten
Na
het eten was het de beurt aan een van onze grote concurrenten, de brass band
Midden-Brabant. Tot onze grote verwondering kon dit korps ook op stap gaan !
Onze verwondering was nog groter toen we zagen dat ze achteraan nog minstens
veertig reservespelers hadden lopen ! Wat een
weelde
! In het reglement van de wedstrijd stond niets over op te stellen
reservespelers en de verantwoordelijken van dit korps redeneerden : wat niet
verboden is, is toegelaten !
Ze
hadden ons toch mogen verwittigen, dan hadden we ook reserven meegenomen. Maar
ja, van je beste vrienden moet je het hebben, zeggen ze. Later op de dag zullen
ze het zelf wel ondervinden
Toen
moest iedereen direct de autocar in ! We zouden naar een groot kasteel rijden
voor de gezamelijke uitvoering, debekendmaking van de uitslag en voor het banket.
Op
een mooi verzorgd gazonnetje werden de korpsen opgesteld. De slotceremonie werd
ingezet met een toespraak die kort zou zijn, maar veel te lang duurde. Toen
werd de mars We serve, de officiële mars van de Lions Club Belgium uitgevoerd
en ook nog Carmen.
En
dan ging de uitslag worden bekend gemaakt
Op
de 3de plaats : Brass Band Willebroek, op de 2de plaats :
Brass Band Midden-Brabant.
Op de 1ste plaats : de Kon. Fanfare St.-CCecilia van
Mechelen-Leest !
Commentaar
: de Leestse meisjes sprongen omhoog terwijl hun schoenen bleven steken ! Hun
witte sokjes hingen vol met afgemaaid gras en modder ! Emerance kon niet op de
toeschouwersplaatsen blijven staan en kwam naar de muzikanten toegesneld met
tranen in de ogen Ze zei : Leest heeft verdiend gewonnen ! De dirigent was
ook content : hij had tweemaal gewonnen. Hij was er zelfs in gelukt zichzelf te
overwinnen !!!
Op
de autocar was het deze keer bijzonder stil. Er zaten muzikanten van
Midden-Brabant bij en teveel feestvieren zou hen een nog grotere morele
opdoffer hebben gegeven. En dat was niet nodig ! De Leestse muzikanten
herinneren zich nog tijden toen zij werden geklopt en dan nog opdoffers kregen
te verwerken
Wat
zijn nu de gevolgen van deze overwinning ?
-In
de eerste plaats heeft de vereniging een goede financiële zaak gedaan door aan
deze wedstrijd deel te nemen. De eerste prijs bedroeg nl. maar liefst 75.000
fr.
-Daarbij
komt nog een plaatopname voor de Lions Club. Onze vereniging zal waarschijnlijk
in de studio van Polygram de plaat opnemen met daarop de verplichte mars van
deze wedstrijd.
Wie
torent boven alles uit ?
J.P.
Leveugle in de eerste plaats want hij wist zowel de eerste plaats als de tweede
te behalen in de Grote Prijs van de Lions Club 1983 voor de F 1-korpsen die aan
de finale mochten deelnemen, de muzikanten die zowel bij de Leestse fanfare
meespelen en in de brass band Midden-Brabant want ook zij werden eerste en
tweede, maar alle records worden gebroken door YVES DE WIT, die én eerste en
tweede én derde werd want die is ook nog muzikant bij brass band Willebroek.
Ook EDDY VAN ASCH verkeert in hetzelfde geval en misschien is er nog wel zo
iemand (We konden dat echter niet nagaan want op het ogenblik dat brass band
Willebroek optrad, reden de autocars door de binnenwegen van Binche).
Ook ALFONS VAN ASCH speelde waarschijnlijk bij de drie korpsen mee want hij
kwam samen met Yves het korps vervoegen (Folder)
Sint-Cecilia Leest haalde met deze
overwinning een geldprijs van 75.000 fr. binnen, het hoogste bedrag dat ooit
aan prijzengeld is gewonnen door een Belgische amateurmuziekvereniging.
