1983
Zondag 29 mei : Gezellige dag van
Chiro en KVG Zenne.
Op 29 mei organiseren Chiro en KVG Zenne een
gezellige dag waarop validen en mindervaliden in een prettige en ludieke sfeer
samen kunnen spelen, dansen, zingen, babbelen In de namiddag wordt er in
verschillende groepen een kapelletjestocht afgewandeld tijdens dewelke men op
diverse controleposten een groepsproef moet afleggen. De groepjes komen samen
op het Hof ter Halen (bij V. Verschueren) waar men in stoet naar het dorp zal
trekken met een geïmproviseerde fanfare op kop. Op de chiroterreinen is er
gelegenheid tot barbecue en kan men een frisse pint drinken om vervolgens mee
te doen aan de grote spelavond waarna het feest verder gezet wordt met een
drankje, een dansje en een lach.
We hopen hiermee een steentje bij te dragen met de
samenwerking tussen de verschillende Leestse verenigingen. Hopelijk zal deze
dag slagen en u mag altijd eens komen kijken en meedoen hoor
(Aankondiging
van de chiroleiding in De Band van mei 1983)
In De
Band van juli verscheen daarvan volgend verslag :
1983
Zondag 29 mei : Lentewandeling
KVG-Zennevallei
Samen met de Chiro en KVG-Wezelhof richtte KVG-Zennevallei een
lentewandeling in doorheen de Leestse natuur, van het ene kapelletje
naar het
andere, de zgn Kapelletjestocht.
Na de wandeling kregen de aanwezigen een avond vol animatie, spel, zang
en dans voorgeschoteld en werd de inwendige mens versterkt met
barbecue-hapjes en een goed glas bier om
alles door te spoelen.
Deze organisatie was er gekomen onder impuls van Johan Vandeputte van
KVG
Leest, Vic Michiels van KVG Hombeek en Bart Lauwens van Chiro Leest.
De bedoeling was om de mensen van KVG Leuven een stukjevan het landelijk
Leest te tonen en tegelijkertijd een gezellige namiddag door te
brengen en de vriendschapsbanden tussen de drie verenigingen nauwer aan
te
halen.
De Leestse Chiro zag in dit opzet een gelegenheid om eens naar buiten te
treden
en over hun muur te kijken. Samenwerken en spelen met mindervalieden
zou een rijke ervaring zijn voor groot en klein.
Er kwamen echter kinken in de kabel.
De parochiezaal met aangrenzende
chirohemen was per vergissing doorverhuurd en daarom moest in laatste
instantie
nog worden uitgekeken naar een nieuwe locatie. De redder in nood was de
firma
Pol Piessens die een zaal ter beschikking stelde.
Het tweede probleem was dat KVG Leuven verstek liet gaan zodat het
organiserend comité naar een nieuwe gast-vereniging moest uitzien.
Deze werd gevonden in KVG Wezelhof (Groot-Zemst) die zeer graag op deze
uitnodiging inging.
Na het eetfestijn volgde een instuif en kregen alle deelnemers nog een
afscheidsherinnering onder de vorm van
een wenskaartje.
Deze
wandelingvan Chiro en KVG had
schijnbaar simultaan plaats met die van de Volksunie Hombeek-Leest want in de
Mechelse Week van 2 juni verscheen volgend verslag :
Hombeek-Leestse VU op stap
Kapellekeswandeling, aardig initiatief.
Dat de Hombeek-Leestse afdeling van de Volksunie
nog wat anders in haar mars heeft dan politiek voeren, bleek uit de organisatie
van een Kapellekeswandeling op zondag 29 mei.
Deze wandeling bleek nogmaals het zoveelste bewijs
te leveren hoe weinig we onze directe omgeving kennen en leren waarderen. Velen
kennen bijvoorbeeld de stranden en bezienswaardigheden langs de Spaanse kust
als hun broekzak, maar vergeten hoeveel mooie plekjes de eigen gemeente telt.
Spijtige zaak !
Deze negen km lange wandeling werd een belevenis
voor jong en oud. Langs schilderachtige beken, door jong groen en vaak
ploeterend door modderige veldwegen, was dit een ontspanningskuur als geen
ander. Ruim dertig deelnemers die hun vrije zondagnamiddag opofferden om aan
het vertrek te verschijnen.
Deelnemers die op heel de route, die over Leests,
Blaasvelds en Heffens grondgebied liep, zowat zeven kapelletjes konden tellen.
Alle met een eigen legende, een eigen stukje bewogen geschiedenis.
Even voorbij halfweg, of met nog drie kapelletjes
voor de boeg, werd halt gehouden aan eethuis t Seelwaar ieder zich tegoed deed aan een stevige
boterham met beleg en een sterke kop koffie. De hongerigen kwamen dus ook dit
keer weer niets te kort.
Samengevat werd de wandeling in elk geval een
aanrader voor ieder die op een interessante manier een zondagnamiddag wou
doorbrengen, en daar dan ook met alle gemak in slaagde. (pds)
En ook de
Leestse socialisten lieten het niet aan hun hart komen :
1983 29
mei : 8ste
Wijkenfietstocht van SP Leest
Het parcours liep langs mooie
plekjes en in het lokaal van elke wijkafdeling
was er een gezellig volksspelletje
voorzien. (DMW, 26/5/83)
1983
Zondag 29 mei : Schoolfeest Vrije
Kleuter- en Basisschool
1983 Vrijdag 20 mei : Openingsconcert Kon.Fanf. St.-Cecilia
n.a.v. de Sinksenkermis.
Het concert begon om 20 uur en vond
plaats op de speelplaats van de Sted. Lagere
School. Toegang was gratis.
1983
Zaterdag 21 mei : Davidsfonds
Driedaagse Parijs Versailles.
1983
21,22 en 23 mei : 15de
Sinksentornooi SK. Leest
10de Wisselbeker Jean
Van Dam en Beker Stad Mechelen.
De
Mechelse Week (26/5/83) : Tornooi SK
Leest Veel volk en goed voetbal
Traditiegetrouw nemen acht ploegen deel. De in
totaal twaalf wedstijden worden verdeeld over drie dagen, een zware belasting
voor het toch al niet denderende speelveld. In de nabije toekomst echter zal
daaraan verholpen worden door het aanleggen van een tweede terrein, de
contacten zijn reeds gelegd.
Het tornooi kende een vlot en sportief verloop, in
de finale kregen we de SP Leest tegen de KWB Leest, een heruitgave van de
finale van vorig jaar. Beide ploegen hadden zich versterkt. Bij de SP viel de
ex-Racinger Hans Schöning op als organisator van de verdediging, daarin
bijgestaan door de snelle Geert Van Kampenhout. In het doel van de KWB stond
ex-KVer en huidig Bornemtitularis Raoul Van Trimpont.
Na negentig minuten gelijk opgaand spel noteerden
we een 0-0 eindstand. Ook tijdens de twee verlengingen bleven de nullen op het
bord ondanks enkele reuzekansen. Strafschoppen dus.Op dit vlak leken de SP-ers iets preciezer te
zijn dan hun tegenstrevers.
Je kan moeilijk stellen dat Victor Van Den Avond
een betere doelman is dan Raoul Van Trimpont, hij had echter geluk dat de KWB
slechte strafschopnemers had.
Eindstand : 4-2.
Tijdens een gezellig samenzijnin het
chalet werden de prachtige bekers uitgereikt aan volgende ploegen : 1. SP
Leest, 2. KWB Leest, 3.SK Leest, 4. Chiro, 5. Sint-Cecilia, 6. Heidevrienden,
7. Vevoc II, 8. Vevoc I.
Het was de eer aan schepen G. Joris om de
wisselbeker Jean Van Dam voor de tweede maal uit te reiken aan zijn SP-genoten.
Naast het herentornooi speelden vier damesploegen
een spetterend tornooi :
1.VV Leest, 2. SK Leest, 3. Chiro, 4. Schuttershof.
(edm)
1983 19 mei De Mechelse Week : Een Wondervisch uit de Zenne.
In die periode publiceerde ik sporadisch
artikels over Leest in dit Mechels weekblad. Eén van mijn collegas was Mit Van
Wauwe. Ze had Leestse roots en vertelde over een bruinvis die haar vader in de
jaren 30 in de Zenne had geschoten. Ik vond het verhaal te mooi om niet te
publiceren en Jef Verbeeck beaamde wat Mit me had verteld en wist daar nog één
en ander aan toe te voegen :
Leest
Dorp, 2de Paasdag 1932. Kom dat zien ! Kom dat zien ! Een wondervis
van onder de dertig kilo ! Toegangsprijs 1 frank ! Met die woorden trachtten
de gebroeders Verbeeck en Louis Van Wauwe publiek naar hun tentje (noot : op het
Dorpsplein) te lokken. Toeschouwers die
een vis van 130 kilogram hadden verwacht, kwamen bedrogen uit, maar hetgeen ze
te zien kregen loonde ongetwijfeld de moeite : een prachtexemplaar van de P.
Phocaena, beter bekend als bruinvis en neergeschoten in hun eigenste Zenne.
Enkele
dagen voordien had Louis Van Wauwe de bruinvis toevallig zien rondzwemmen in de
Zenne te Leest. Vliegensvlug had hij zich huiswaarts gerept (in het
Pensenstraatje) om een vuurwapen. Met
eengeweer van Duitse makelij uit de
Eerste Wereldoorlogslaagde hij erin de
wondervisch neer te schieten. De bruinvis was niet onmiddellijk dood, maar
zwom nog door tot grondgebied Heffen alwaar het kadaver werd bovengehaald door
enkele plaatselijke bewoners. Die mensen dachten de vangst van hun leven te
hebben gedaan, maar Louis was niet bij de pakken blijven zitten. Zoals het goed
jager betaamt, was hij zin prooi gevolgd en eiste zijn rechten op. Na langdurig
redetwisten en met de hulp van Jules Verbeeck, slaagde hij erin het zoogdier
naar Leest te halen.
De
bruinvis werd ontdaan van alle ingewanden, volgepropt met ijs en voorlopig
bewaard in een grote diepvrieskast tot 2de Paasdag.
Op
die bewuste dag stonden Louis en de broers Verbeeck vol enthousiasme met hun
curiosum op het Leestse Dorpsplein. De bruinvis veilig weggeboren voor nieuwsgieirige
blikken in een tent. Toegangsprijs 1 frank. Jef Verbeeck vertelde dat ze toen
luidkeels riepen : Een vis van onder de dertig kilo. Kom dat zien ! Alleen
de aandachtige toehoorder trapte daar niet in, men verwachtte zich immers aan
een vis van honderddertig kilo.
Hun
expositie kende zon succes dat ze het enkele dagen later overdeden in Hofstade
aan de Putten.
Nadien
werd de bruinvis begraven in de tuin van de familie Verbeeck op de Tisseltbaan.
Louis
Van Wauwe was zo fier op zijn vangst dat hij zich met zijn prooi liet
vereeuwigen op een postkaart. Aan de achterzijde liet hij volgende tekst
afdrukken : Een Wondervisch geschoten in de Zenne te Leest bij Mechelen. Na
een hevige jacht van 5 uur velde Louis Van Wauwe deze bruinvisch of zeekalf van
1,20 m.
Nog
een woordje over deze vissoort (?). De bruinvis (P.Phocaena) is familie van de
kleine tandwalvissen. Het zijn visetende zoogdieren die nooit langer dan 2 m
worden. Ze jagen vaak in scholen (tot 150 dieren) in ondiep water en kwamen
vroeger in grote aantallen aan de Belgische en Nederlandse kust voor.
De
lezer moet zich geen illusies maken over de kwaliteit van het Zennewater in
1932. Reeds voor 1866 was de Zenne zwaar vervuild en dat jaar werd er aan de
stad Brussel een toelage van 9 miljoen verleend om haar gezond te maken.
Marcel Van Hoof
Voor-
en achterzijde van de ansichtkaart waarop Louis Van Wauwe zich liet
vereeuwigen.
Avondster
sloeg weer toe in De Band van juli 83.
Zij (of
hij) publiceerde volgend rijmpje ter gelegenheid van het huwelijk van Etienne VANRIET uit Hombeek met Sigrid
VAN NOBELEN uit Leest :
Neen, neen, mensen, wij wisten het niet
dat uit Hombeek een Etienne Van Riet
zich in Leest herhaaldelijk kwam vermeien
en er tenslotte met Sigrid straf ging vrijen.
Vormen Van Riet en van Nobelen vandaag één stel
een grote Van met een klein van, dat mag ook wel.
Dat maakt voor beiden geen enkel punt verschil
dus maar trouwen, en zegt elk Ja, ik wil !
Proficiat van alle Leestenaars aan t jonge paar,
ook aan douders wederzijds. Weze dit hun
schoonste jaar.
Mogen ze hieruit nog een talrijk nageslacht zien.
Zo vijf zonen, plus vijf dochters, das nog maar
amper tien.
Avondster.
1983 Zaterdag 14 mei : De Kon. Fanf. St.-Cecilia won de Grote
Prijs van de Lions Club.
Toeters en Trompetten van
maart/april/mei 83 :
Van
Goliath en David of van !
Op
zaterdag 14 mei arriveerden de eerste muzikanten en supporters op het Leestse
dorpsplein.
Ze zoudenin Binche deelnemen aan de
Grote Prijs van de Lions Club voor fanfares 1983.
Alle
kandidaten hadden omstreeks Nieuwjaar een bandje moeten insturen met daarop de
verplichte mars en nog wat repertoriumstukken. De jury had een selectie gemaakt
en een veertiental korpsen weerhouden voor verdere deelneming. Die mochten dan
een tweede verplicht werk instuderen, nl. een bewerking van Carmen, een
ouverture van Bizet.
Op
zondag 24 april moest dan alles nog eens life uitgevoerd worden in studio 1
van de R.T.B.F.
De
Leestse fanfare deed dat s voormiddags en weer op een uitstekende manier. Het
korps was goed voorbereid en dank zij de repetities en ook nog een kerkconcert
op 23 april was elke muzikant in topvorm.
Voor
het optreden in de studio was er toch een muzikant die last had van zenuwen.
Het is een gewezen chauffeur bij een Mechelse brouwerij die met prépensioen is
gegaan toen de firma werd overgenomen door een Waals bedrijf. Hij heeft daar
ter plaatse een aantal winden gelaten, zodat horen, zien en ruiken haast
onmogelijk werden. Gelukkig was de toestand opgeklaard een aantal minuten voor
het optreden.
Tot
op heden is deze studio 1 van de R.T.B. de beste plaats geweest waar het korps
ooit heeft opgetreden. De akoestiek was er prima ! Achteraf hoorden we de
juryleden verklaren dat het sensationeel was geweest, maar punten wilden ze
niet meedelen. Deze keer konden we er niet achterkomen hoeveel percent we
hadden behaald. Maar de Leestse fanfaremensen zegden achteraf dat ze uitstekend
hadden gespeeld en als die zoiets over zichzelf zeggen dan is het zo !
Seders
een aantal jaren kunnen zij al het kaf van het koren onderscheiden.
t
Was dus wachten op de finaleplaatsen. Zes korpsen zouden naar Binche gaan op 14
mei.
De
geselecteerde verenigingen waren Les Chasseurs de Binche, Fanfare Royal Les
Amis Réunis Gives-Huy, de Fanfare St-Genoveva Oplinter, de brass band
Midden-Brabant, de brass band Willebroek en de Leestse fanfare. De korpsen
uit Ath, Belsele, Heestert, Izegem, Kapellen, Leval-Trahegnies, Limal en
Overboelare hadden het studio-optreden niet overleefd.
De
Leestse fanfare zou het moeten opnemen tegen vooral de beide brass bands die
gerekend worden tot de absolute top van de Belgische amateurkorpsen. Geen
gemakkelijke taak en een plaats tussen de eerste drie zou al als een hele
prestatie aangerekend worden.
Via
heel wat binnenwegen geraakten we tenslotte in Binche. We zouden bijeenkomen in
het nieuwe gebouw voor de ouden van dagen. Toen we daar aankwamen, werd de
fanfare netjes opgesteld voor een optocht doorheen de stad. Dit optreden was
niet voorbereid wegens het regenachtig weer op de repetitiedagen tijdens de
voorbije weken. Toch liep alles nog goed af ! Uitstekend zelfs, want al
stappend muziek maken op gekasseide straten is niet zo gemakkelijk. Op de
toppen van de hellingen was het bizonder moeilijk want de voorste rijen waren
al aan het dalen en de achterste rijen moesten nog klimmen
Op
het gestelde uur bereikte de fanfarehet
park van Binche waar het kioskoptreden zou uitgevoerd worden. t Was er koud,
maar gelukkig regende het deze keer niet. De juryleden, nog altijd zeven in
getal,zaten in hun tentje te bibberen
en dronken hete koffie aangelengd met iets sterkers
Het
optreden was niet meer zo goed als in de studio maar ernstige fouten en grote
vergissingen bleven uit ! t Was dus nog goed !
Na
het optreden trokken de muzikanten weer naar de plaats van bijeenkomst. Een
veertigtal supporters liepen achter het korps aan.In het gebouw voor de ouden van dagen stonden
de koude schotels te wachten
Na
het eten was het de beurt aan een van onze grote concurrenten, de brass band
Midden-Brabant. Tot onze grote verwondering kon dit korps ook op stap gaan !
Onze verwondering was nog groter toen we zagen dat ze achteraan nog minstens
veertig reservespelers hadden lopen ! Wat een
weelde
! In het reglement van de wedstrijd stond niets over op te stellen
reservespelers en de verantwoordelijken van dit korps redeneerden : wat niet
verboden is, is toegelaten !
Ze
hadden ons toch mogen verwittigen, dan hadden we ook reserven meegenomen. Maar
ja, van je beste vrienden moet je het hebben, zeggen ze. Later op de dag zullen
ze het zelf wel ondervinden
Toen
moest iedereen direct de autocar in ! We zouden naar een groot kasteel rijden
voor de gezamelijke uitvoering, debekendmaking van de uitslag en voor het banket.
Op
een mooi verzorgd gazonnetje werden de korpsen opgesteld. De slotceremonie werd
ingezet met een toespraak die kort zou zijn, maar veel te lang duurde. Toen
werd de mars We serve, de officiële mars van de Lions Club Belgium uitgevoerd
en ook nog Carmen.
En
dan ging de uitslag worden bekend gemaakt
Op
de 3de plaats : Brass Band Willebroek, op de 2de plaats :
Brass Band Midden-Brabant.
Op de 1ste plaats : de Kon. Fanfare St.-CCecilia van
Mechelen-Leest !
Commentaar
: de Leestse meisjes sprongen omhoog terwijl hun schoenen bleven steken ! Hun
witte sokjes hingen vol met afgemaaid gras en modder ! Emerance kon niet op de
toeschouwersplaatsen blijven staan en kwam naar de muzikanten toegesneld met
tranen in de ogen Ze zei : Leest heeft verdiend gewonnen ! De dirigent was
ook content : hij had tweemaal gewonnen. Hij was er zelfs in gelukt zichzelf te
overwinnen !!!
Op
de autocar was het deze keer bijzonder stil. Er zaten muzikanten van
Midden-Brabant bij en teveel feestvieren zou hen een nog grotere morele
opdoffer hebben gegeven. En dat was niet nodig ! De Leestse muzikanten
herinneren zich nog tijden toen zij werden geklopt en dan nog opdoffers kregen
te verwerken
Wat
zijn nu de gevolgen van deze overwinning ?
-In
de eerste plaats heeft de vereniging een goede financiële zaak gedaan door aan
deze wedstrijd deel te nemen. De eerste prijs bedroeg nl. maar liefst 75.000
fr.
-Daarbij
komt nog een plaatopname voor de Lions Club. Onze vereniging zal waarschijnlijk
in de studio van Polygram de plaat opnemen met daarop de verplichte mars van
deze wedstrijd.
Wie
torent boven alles uit ?
J.P.
Leveugle in de eerste plaats want hij wist zowel de eerste plaats als de tweede
te behalen in de Grote Prijs van de Lions Club 1983 voor de F 1-korpsen die aan
de finale mochten deelnemen, de muzikanten die zowel bij de Leestse fanfare
meespelen en in de brass band Midden-Brabant want ook zij werden eerste en
tweede, maar alle records worden gebroken door YVES DE WIT, die én eerste en
tweede én derde werd want die is ook nog muzikant bij brass band Willebroek.
Ook EDDY VAN ASCH verkeert in hetzelfde geval en misschien is er nog wel zo
iemand (We konden dat echter niet nagaan want op het ogenblik dat brass band
Willebroek optrad, reden de autocars door de binnenwegen van Binche).
Ook ALFONS VAN ASCH speelde waarschijnlijk bij de drie korpsen mee want hij
kwam samen met Yves het korps vervoegen (Folder)
Sint-Cecilia Leest haalde met deze
overwinning een geldprijs van 75.000 fr. binnen, het hoogste bedrag dat ooit
aan prijzengeld is gewonnen door een Belgische amateurmuziekvereniging.
Vervolg mei 1983 : Windhoos
tijdens Leestse Volksfeesten
Op 20 mei
1983 kregen alle Mechelse Verenigingen volgende brief toegestuurd :
RAMPENFONDS LEEST
Tisseltbaan 34
2931 LEEST MECHELEN
Geachte Heer Voorzitter, Secretaris,
Betreft : Verzoek tot medewerking
aan actie Rampenfonds Leest.
Zoals U weet werd, als gevolg van een windhoos,
onze feesttent op 12.5.83 totaal vernietigd.
De schade aangebracht aan goederen in de
handelsbeurs, aan autos van bezoekers en aan onze eigen installaties en
goederen, beloopt meer dan 3 miljoen.
Wij doen nu een beroep op elke Mechelse
verenigingom daadwerkelijk te helpen.
Daarom beleggen wijeen speciale vergadering met de Mechelse
verenigingen om na te gaan in welke mate U ons behulpzaamzou kunnen zijn bij :
-benefietavond van zaterdag 18.6.1983 in de
Mechelse Groentehal.
-organisatie en verkoop van reuze tombola ten
voordele van het rampenfonds.
Het Stadsbestuur heeft aan alle van deze initiatieven zijn goedkeuring en
medewerking toegezegd.
Wij verwachten een afvaardiging van uw bestuur op vrijdag 27.5.83 te 20 u. in
het chalet van V.V. Leest.
Met onze oprechte dank voor uw medewerking die wij ten zeerste op prijs
stellen, verblijven wij, met voorname hoogachting,
Gust
Emmeregs, Voorzitter Rampenfonds Leest.
Na de ramp Benefietavond voor
rampenfonds Leestse Volksfeesten
V.V.Leest, misschien beter gezegd Gust Emmeregs,
is niet bij de pakken blijven zitten.
Dankzij het doorzettingsvermogen van Gust Emmeregs
en zijn talrijke medewerkers hebben de Leestse Volksfeesten, met uitzondering
van de handelsbeurs, toch nog een min of meer normaal verloop mogen kennen.
Over de gevolgen van de ramp en de toekomstplannen van de organisatoren hadden
we een gesprek met Gust Emmeregs.
Vooreerst de gekwetsten : de toestand van de
gekwetsten is inmiddels gunstig geëvolueerd, momenteel verblijft nog slechts
één persoon, Maria Van Winghe, in het ziekenhuis. Voor alle gekwetsten geldt
echter dat geen blijvende nadelige gevolgen worden verwacht.
Wat betreft de vergoedingen aan de slachtoffers
blijkt dat reeds mondelinge akkoorden zouden bestaan met de
verzekeringsmaatschappij, waarbij deze laatste zich bereid heeft verklaard om
de lichamelijke letsels volledig te vergoeden.
Wat betreft echter de stoffelijke schade, geleden
door de standhouders, liggen de zaken wel wat anders. Een advokatenkantoor te
Mechelen werd aangesteld voor de afhandeling van de schadedossiers. Alle
standhouders worden door dit kantoor aangeschreven om hun eisen in te dienen.
Verleden week dinsdag en woensdag heeft Gust Emmeregs zich persoonlijk tot de
standhouders begeven, om zich te vergewissen van de ernst van de geleden
schade.
Dit gebaar van menselijkheid en medevoelen heeft
zeer gunstige reacties uitgelokt bij de deelnemers, temeer dit bezoek niet werd
afgelegd uit beleefdheid of zakelijkheid, maar uit louter interesse op
menselijk vlak.
Beloften heb ik niet kunnen doen, zegt Gust
Emmeregs, maar ik heb in de mate van het mogelijke beloofd om iets te doen
voor deze mensen.
Daarop stelden we de vraag hoe de verzekering de
zaak beschouwt : Het zit zo, zegt ons Gust Emmeregs, dat wij, dat zijn de
organisatoren, twee verzekeringspolissen hebben onderschreven. Eerst en vooral
een Burgerlijke Aansprakelijkheid, met een waarde van 10 miljoen, waarvan 9
miljoen voor lichamelijke schade en 1 miljoen stoffelijke schade.
Zoals ik reeds voordien zei, zou volgens
officieuse verklaringen, de lichamelijke schade volledig aan de slachtoffers
worden vergoed. Ten tweede hebben we een bijkomende brandverzekering
afgesloten, zoals uit de overeenkomst afgesloten met de handelaars blijkt, en
dit voor een verzekerde waarde door henzelf opgegeven voor de producten die ze
tentoonstelden.
Nu is het zo dat voor de stoffelijke schade en de
brandverzekering de dossiers nog maar pas zijn opgemaakt, en vooraleer daarin
een fefinitieve beslissing door de directie kan worden genomen, zullen er nog
wel een paar weken overheengaan. Anderzijds stipuleert de overeenkomst met de
handelaars dat VV Leest geen enkele verantwoordelijkheid opneemt voor diefstal,
beschadiging van de tentoongestelde producten, evenals de winstderving.
Gezien de zeer goede relaties met de plaatselijke
middenstand, gaat Gust verder, waren we van oordeel dat er voor deze mensen
iets moest worden gedaan, dat we iets moesten organiseren, al ware het maar
om ergens tussen te komen door middel van een gedeeltelijke vergoeding van de
geleden schade. Woensdag 18 mei hebben we dan ook een brief verzonden naar het
college van burgemeester en schepenen, waarin we de gevolgen van de ramp hebben
uiteengezet. Ook hebben we in deze brief onze ideeën over mogelijke
initiatieven toegelicht.
Die initiatieven omvatten de organisatie van een
Benefietavond op zaterdag 18 juni in de groentehallen op de Zandpoortvest. Op
deze benefietavond zullen talrijke artiesten optreden.
Veel bekende vedetten werden reeds aangesproken,
maar er word nog gewacht op een schriftelijke bevestiging vooraleer een
definitief programma kan worden opgesteld.
Gust prijst zich gelukkig met de Vlaamse artiesten
door de jaren heen zulke goede contacten te hebben kunnen leggen. Enkelen
hebben reeds mondeling hun steun beloofd, waaronder Marva en Connie Neefs.
Verder is er de oprichting van een rampenfonds. Het
fonds is samengesteld uit afgevaardigden van de inrichters, standhouders en
andere schadelijders. Het geheel wordt gecontroleer en beheerd door een
gerechtsdeurwaarder, welke o.a.toezicht
zal houden op een speciale bankrekening waarop de bijdragen worden gestort. Het
rampenfonds zal ook een reuzentombola inrichten met prachtige prijzen.
Alle gelden die het rampenfonds en de
benefietavond zullen innen, zullen volledig worden aangewend om de stoffelijke
schade te vergoeden. Dit, op een realistische basis, zegt Gust Emmeregs, want
jammer genoeg hebben we reeds moeten constateren dat sommigen proberen misbruik
te maken van de vergoedingen, door te hoge schadeeisen in te dienen, die
volstrekt niet met de realiteit overeenstemmen. Dat willen we absoluut vermijden
, en we willen volgens een vaste verdeelsleutel werken, opdat iedereen op een
zo eerlijk mogelijke manier zal worden vergoed.
In feite zijn er drie categorieën van
schadelijders : de handelaars, VV Leest en eigenaars van voertuigen die
geparkeerd stonden bij de feesttent. We zullen dan ook de fondsen zo gelijk
mogelijk over deze drie categorieën verdelen, los van de beslissingen van de
verzekering, maar volgens een reële basis. Vorige week vrijdag hadden we dan
een onderhoud met burgemeester Ramaekers en stadssecretaris Geys, gaat Gust
verder, en ik moet zeggen dat dit onderhoud op een zeer begrijpende en
vriendschappelijke wijze is gevoerd. Die mensen hebben mij hun principiële
medewerking beloofd, en daarover ben ik zeer tevreden en dankbaar.
Eveneens werden reeds een 150-tal brieven
verstuurd aan verschillende verenigingen in Mechelen om hun medewerking te
vragen bij zijn opzet.
Een geslaagde benefietavond zou in Mechelen een
prachtige navolging betekenen van de solidariteit die te Leest bij de ramp zelf
reeds werd betoond. (EM) (DMW, 26/5/83)
Gazet van
Mechelen van dezelfde datum (26/5) voegde daar nog aan toe :
tijdens de benefietavond treedt een pleiade van
artiesten aan. Stuk voor stuk boden ze hun medewerking gratis aan. Rob De Nijs
zegde een optreden van een gans uur toe en Marva, met wie de Leestse
Volksfeesten in 1971 een daverende start namen, zegde toe, ten uitzonderlijke
titel, nog éénmaal op het podium te willen klimmen. Connie Neefs is er ook bij,
dit keer als zangeres en verder treden Stella, Fancy, Paul Anderson, Danny
Fisher en nog een vijftal andere artiesten w.o. mogelijk de Strangers gratis
op. Het stadsbestuur stelde eveneens gratis, de Mechelse groentehal ter
beschikking
Tentenbedrijf
aansprakelijk ?
Tijdens de voor de schadelijdende handelaars bij
de tentenramp belegde bijeenkomst donderdagavond, bleek uit de toelichting
van verzekeringsregelaar Van de Sompel, dat de verzekering bereid is tot
regeling van de dossiers in zoverre de inrichters aansprakelijk kunnen gesteld
worden.
Met een geregistreerde windsnelheid tussen 90 en
103 km/uur op het ogenblik dat de Leestse tent het begaf, wordt door de
verzekeringen echter de aansprakelijkheid van het tentenbedrijf Veldeman uit
Bree in vraag gesteld. Onderzocht wordt thans of de opgetrokken tent al dan
niet tegen dergelijke windkracht moet bestand zijn.
Tijdens de bijeenkomst toonden de getroffen
standhouders zich alvast positief. Slechts één van hen vroeg zijn standgeld
terug, maar is wel zinnens volgend jaar terug van de partij te zijn. De overige
handelaars zegden nu reeds hun toezegging definitief toe en schreven hun
inschrijvingsgeld naar volgend jaar over.
Lange
artiestenlijst
Vernomen wordt dat de lijst van gratis meewerkende
artiesten aan de benefietavondnog sterk
is aangegroeid. Nieuwe toezeggingen liepen binnen vanwege Freddy Stewart,
Sylvia, Micha Marah, Fancy, Sarah Kaen, Paul Andersen, Kikky Amity, Yvo
Frankly, John Terra, Erik Van Neygen, Anita Léoné en Gene Summer die allen mee
optredentijdens de sterrenparade.
Mini-Handelsbeurs
Voorafgaand aan de sterrenparade wordt
zaterdagnamiddag 18 juni in de groentehal een mini-handelsbeurs opgezet waarbij
de getroffen handelaars zullen pogen een gedeelte van de opgelopen schade te
recupereren.
Bij de tentenramp beschadigde materialen zullen aan spotprijs te koop worden
aangeboden. Hieronder een viertal beschadigde maar fonkelnieuwe personenwagens
die bij opbod zullen worden verkocht. (FOJ) (GVM, 28/5/83)
De
wielerwedstrijd : Ereprijs Leestse Volksfeesten voor juniores.
Negenenvijftig
deelnemers en dat de dag voor het nationaal kampioenschap. De organisatoren
waren tevreden van de opkomst. Daar zat vanzelfsprekend de trofee Junior van
het jaar voor veel tussen. De wedstrijd ging om 15 uur van start en liep over
een afstand van 82 km of 16 ronden langs de Dorpsstraat, Molenstraat,
Heirstraat, Blaasveldstraat, Juniorslaan en terug Dorpsstraat.
Alle
koersformaliteiten, vertrek en aankomst vonden plaats in het voetballokaal,
rechtover de kerk bij Frans De Laet.
De organisatie
berustte bij het bestuur van de Leestse Volksfeesten dat samengesteld was uit
Emiel Spruyt, Gust Emmeregs, Louis Solie en Gustaaf Van Ingelgem, niet
toevallig de stuwende krachten achter VV Leest.
Sponsors
waren Gazet van Mechelen, de Stad Mechelen, Het Rode Kruis van België,
Nieuwkuis Speed Shop uit Willebroek, ABC Bouwmarkt uit Heffen en de
Koninklijke Wielerclub Hombeekse Sportvrienden. De palm voor deze wedstrijd
werd geschonken door Fietsenhandel Nuytkens uit de Dorpsstraat en het was de Grobbendonkenaar
Danny Hendrickx die er mee aan de haal ging. De Leestse renners werden allebei
uitgeschakeld door pech. Gino De Leeuw viel in de derde ronde reeds uit door
bandbreuk en Geert De Bruyn verging het niet beter. Tot tweemaal toe begaven er
spaken in één van zijn wielen en de tweede maal was er te veel aan.
Celineke
wil nooit meer in een tent.
Drie hoog, kamer 325 in het St.-Jozefziekenhuis,
herstelt nog steeds de 79-jarige Celina De Prins Van Winghe van de
verwondigen die ze die fatale Ons-Heer-Hemelvaartdag jl. opliep toen in Leest
de feesttent instortte.
Op Celineke na zijn de overige slachtoffers die
verwondingen opliepen bij dit absolute dieptepunt van de Leestse Volksfeesten,
allen aan de beterhand.
Slechts Celine vertoeft nog steeds in het
ziekenhuis, al bestaat er goede hoop dat ze omstreeks einde van deze week terug
naar huis mag naar de Alemstraat 6 in Leest.
Celineke betrekt daar samen met twee van haar
ongetrouwde zonen het boerderijtje waar ze samen met haar in 1951 overleden man
altijd geboerd hebben.
Ik heb mijn part van de menselijke miserie
gehad, vertelde ze gisteren vanuit haar ziekenhuiszetel. Eerst overleed mijn
man en dan verloren we een zoon. Om het daar bij te laten.
Nog zeven kinderen in leven en elf kleinkinderen
waken er over dat Celina zich niet eenzaam moet voelen in het ziekenhuis. Maar
toch is ze het er beu en wil zo spoedig als maar kan weer naar Leest. De goede
zorgen van het dokters- en verplegerskorps van Sint-Jozef ten spijt.
Als elk jaar
Zoals elk jaar met Ons-Heer-Hemelvaart trok Celine
op 12 mei jl. in het gezelschap van schoonzoon Gust Moens en dochter Maria naar
de feesttent op de Kouter.
Met de volksfeesten dragen ze daar telkens een
mooie misviering op en die uitstap combineren we min of meer met wat eten in
het gelegenheidsrestaurant en een rondgang door de jaarbeurs.
Die donderdag was Celina er toch niet gerust in.
Reeds tijdens de receptie was haar de kracht van de wind opgevallen. Wij als
oudere mensen zien die dingen anders. En deze keer had ik toch wel gelijk.
Het gezelschap rond meter Celina at vlugger dan
naar gewoonte. Ik betrouw dat weer niet Gust, zei Celina tegen haar
schoonzoon , ik loop al een eindje voorop. Celinnekes woorden kregen de tijd
niet om koud te worden. Ze bevond zich ter hoogte van de uitgang toen de tent
instortte. In het gedrum om zich in veiligheid te brengen kon Celina het
evenwicht niet bewaren en viel ze zwaar op de grond. Blijkbaar niemand die dat
had bemerkt want Celina huivert nu nog als ze verhaalt hoe honderden voeten
haar op de grond letterlijk vertrappelden.
Ik kon zelfs niet meer om hulp roepen, mijnheer.
Ik lag daar hulpeloos, plat op de natte plankenvloer en hoorde overal rond me
gekrijs en geschreeuw. Een echte ramp !
Dochter Maria en schoonzoon Gust waren de eersten
die bemerkten dat meter zich niet in veiligheid had kunnen stellen. Maar
mensen toch, help nu toch mijn moeder ! schreeuwde Maria. Weinige ogenblikken
later werd Celina de ziekenwagen ingedragen en naar het Sint-Jozefziekenhuis gebracht.
Daar werden ondermeer drie ribbenbruken, een
ingedrukte borstkas, een gebroken duim, gekneusde tenen en vertrappelde handen
op het diagnosekaartje van de dokters opgetekend.
Pijn
De eerste dagen vooral leed ik onzeglijk veel
pijn, vertelde Celina. Ik weende letterlijk van de smart. Nu nog is die pijn
niet helemaal verdwenen.
Bovendien lijkenzich af en toe complicaties voor
te doen zodat Celina nu regelmatig een ademhalingstoestel moet hanteren. Dat
helpt wel, maar bederft dan weer mijn eetlust.
Nooit meer
Al blijft Celina de Leestse Volksfeesten genegen
en bewondert ze de inspanningen van het comité errond, haar zien ze niet meer
in de feesttent. Dat nooit meer. Ik ging er graag naartoe maar de schrik zit
voorgoed in mijn lijf !
-Nachtmerries ? Zo sterk mag je het niet
uitdrukken. Eén keer nochtans werd ik midden in de nacht wakker. Ik moet toen
lelijk te keer gegaan zijn, want de verpleegster had heel wat moeite om me weer
rustig te houden.
En ook nog : Als de wind nu hard aan het waaien gaat,
ben ik weer bang. Dat had ik vroeger niet
Celinneke Van Winghe is helemaal niet boos op de
mensen die haar ongewild vertrappelden. Die mensen deden dat immers niet
moedwillig. Dat ogenblik gold immers ieder voor zich.
Bovendien kreeg ze de afgelopen ziekenhuisweken
heel wat bezoek van buren, familie en vrienden die zeer met haar begaan zijn.
Een van de eerste bezoekers in het ziekenhuis was Gust Emmeregs, de spil achter
het hele Leestse volksfeestgebeuren. Ook diens echtgenote stapt geregeld kamer 325
binnen met een of andere attentie.
Bij al die gelegenheden heeft ze wel honderd maal
haar benarde verhaal gedaan en het allemaal evenveel keer opnieuw beleefd.
Het was inderdaad een lelijke ramp zei ze ons
gisteren ten afscheid. En ik kreeg het wel uitzonderlijk erg te verduren.
Wanneer we afscheid namen kwam kleindochter Sandra met een dikke kus meter
gedag zeggen. Die remedie brengt Celineke wel weer vlug naar het boerderijtje
aan de Alemstraat ! (Fons Jacobs) (GVM, 31/5/1983)
Fotos :
-Na het wegwaaien van de feesttent hadden alle
koersfaciliteiten plaats in café In de Bareel van Frans De Laet. Op de foto
de organisatoren en de plaatselijke renners Geert De Bruyn uit de Dorpstraat en
Gino De Leeuw uit de Cecilialaan.
-Danny Hendrickx uit Grobbendonk werd winnaar van
de Ereprijs Leestse Volksfeesten. Bij Gust Emmeregs kon er opnieuw een
glimlach af na de puike organisatie van de junioreswedstrijd.
-Celinneke De Prins Van Winghe bekomt van haar
emoties in het ziekenhuis.
-Doris D and The Pins.
-De
hoofdattractie van de 13de Leestse Volksfeesten : Will Tura
Vervolg mei 1983 : Windhoos
tijdens Leestse Volksfeesten
Gust Emmeregs : Dertien bracht
ons echt ongeluk.
Vrijdagochtend de dertiende, 9 u. Op de parking
van VV Leest aan de Dorpstraat, zijn medewerkersde laatste brokstukken aan het opruimen van
de platgewaaide feesttent.
Over de aansprakelijkheid is het laatste woord nog
niet gevallen. De grootste slachtoffers zijn beslist de 25 lokale standhouders
van de Handelsbeurs. Zij leden miljoenen schade, maar zijn slechts verzekerd
voor brandschade !
Toen de tent het begaf bevond Gust Emmeregs zich
op de parking : Er was bijzonder veel wind. De trekkabels aan de palen
zinderden. Ik maakte me heel wat zorgen . Maar dat ze zouden begeven was niet
te verwachten. Al 13 jaar zetten we de tent op en laten ze nadien controleren
door het tentenbedrijf. Toen de tent het begaf hebben wij vele kinderen van
onder het zeil gehaald. De paniek was enorm, de schade niet te overzien. Er bevonden
zich 600 mensen in de tent. Ongeveer 250 waren aan het eten. De solidariteit na
het drama is me toch bijgebleven. Iedereen stak een handje toe : politie,
brandweer, Rode Kruis, mensen uit Leest die toevallig voorbij kwamen. Ook de
stad hielp ons. Burgemeester Ramaekers liet personeelsleden vorderen om op te
ruimen.
Ondanks alle leed namen Gust Emmeregs en zijn
bestuur toch de beslissing om er mee door te gaan. Gust : Nu pas beginnen voor
VV Leest maar eerst de echte moeilijkheden. De dertiende feesten brachten ons
echt ongeluk. We zullen blijven zoeken naar een miljoen om de nodige gronden
aan te kopen en de voetbalploeg te redden. Maar schrijf gerust dat ondanks
alles de Volksfeesten zullen blijven bestaan Leo De Nijn.
(Het
Laatste Nieuws 14 mei)
Eerder kreeg feestvoorzitter Gust Emmeregs
telefoonoproepen met bedreigingen. Gedreigd werd dat de tent in vlammen zou
opgaan. Tijdens de feestdagen werd dan ook strenge controle uitgeoefend.
Donderdagavond werden de feestelijkheden
ondergebracht in twee plaatselijke zalen door de eigenaars ter beschikking
gesteld. De twee optredende groepen, de Strangers en Doris Day, brachten
elkde helft van het optreden in de ene
zaal en de andere helft in de andere zaal. Met twee stampvolle zalen is deze
dag dan toch kunnen doorgaan.
Vrijdagwerd gespeeld om de trofee Louis Neefs met 18 deelnemende ploegen uit
het Mechelse, in de reeds terug opgebouwde feesttent. De spelen bestonden uit
een verrassende opdracht, baltrappen, kisten stapelen, kooispel, schatten-meten-raden,
kwis en dansproef, gepresenteerd door Rik Samijn en Connie Neefs. De
wisseltrofee Louis Neefs werd dit jaar gewonnen door de Landeljke beweging van
Leest. ABC-Bouwmarkt schonk aan elke vereniging duizend frank op voorwaarde dat
deze weerd afgedragen aan het rampenfonds van de Leestse Volksfeesten.
Tijdens deze avond maakte Gust Emmeregs gebruik om
de mensen van de Kon. Fanfare St.-Cecilia van Leest te bedanken om hun
medewerking tijdens het opruimen en het opnieuw opbouwen van de feesttent.
Zaterdagavond werd gevuld met een optreden van Rob
De Nijs en een balletvoorstelling.
Rond de 1200 personen stroomden deze avond bij
mekaar om te genieten van de midnight show. Alhoewel velen een heel andere
visie hadden op deze show, kon deze avond toch geslaagd worden genoemd.
De Leestse Volksfeesten werden afgesloten met een
optreden door de koning van het Vlaamse lied Will Tura. Na dit optreden werd
Gust Emmeregs extra in de bloemetjes gezet voor de moed die hij heeft
opgebracht om deze feesten na een onoverzichtelijke ramp toch door te zetten.
(D.D.S.) (Gazet van Mechelen, 17 mei)
Grimmige gezichten hebben we gezien die eerste
avond. Met een uitdrukking van : we hebben tegenslag gehad maar niemand krijgt
ons eronder ! Met Leestse verbetenheid werd het puin opgeruimd terwijl voor
donderdagavond twee andere zalen in orde gebracht werden én er een nieuwe tent
verscheen. The show must go on.
Improvisatie, maar toch georganiseerd. Hoe
Emmeregs en medewerkers zcih donderdagavond gingen uit de slag trekken was voor
ons een raadsel. Maar met een organisatorisch genie als Gust plus een paar
honderd werkwillige handen kan natuurlijk het onmogelijke.
In de parochiezaal zorgde The Five Pennies band
voor muziek terwijl in de tweede zaal een discobar voor de ambiance zorgde. The
Strangers en Doris D and the Pins zouden in elke zaal een optreden afwerken.
De Strangers stelden niet teleur. Een spetterende
show met gags, humor en Antwerpse leut deden de toeschouwers even de emotie van
de namiddag vergeten.
De Special Diner Show bleek een originele en
geslaagde poging om eens met iets anders uit te pakken. Eddy Vromen zorgde
ondertussen voor aangepaste hammondorgelmuziek maar uiteraard werd er gewacht
op dé twee attracties van de avond Penney De jager en Rob De Nijs
Eigenlijk is er na de donderdagnamiddag niks meer
misgelopen. Gelukkig maar !
(De
Mechelse Week, 19 mei)
Ramp te
Leest.
na de hevige regenval sloeg plots het weder om.
Er kwam een hevige wind opzetten die op het middaguur de kracht van een orkaan
kreeg. Vooral de windstoten waren geweldig en bereikten soms een snelheid van
meer dan 100 km per uur. Dit werd omstreeks 12u45 voor de feesttent fataal. De
feesten waren omstreeks 11 u officieel voor het publiek opengesteld. Voor de
officiële opening hadden de leden van het college van burgemeester en schepenen
forfait gegeven. In een brief aan Gust Emmeregs verrechtvaardigden zij deze
afwezigheid met te wijzen op de scherpe kritiek die tijdens de recente
gemeenteraadszitting gemaakt werd in verband met de problemen rond VV Leest. De
plechtigheid had dan plaats zonder burgemeester en schepenen. In zijn
gelegenheidstoespraak drukte de h. Emmeregs de hoop uit dat deze dertiende
Leestse Volksfeesten voorspoedig zouden verlopen.
Er bevonden zich in de toch beperkte ruimte
honderden mensen waaronder vele kinderen. Ook waren er een honderdtal
standhouders aanwezig, die hun firmas vertegenwoordigden op de handelsbeurs,
die eveneens in de tent werd ondergebracht. Anderzijds zat het restaurant
nokvol en deedmen zich te goed aan
drank en spijzen.
En dan gebeurde het. Een eerste hevige windstoot
deed de tent op haar grondvesten daveren. De wind blies hevig door de
tentzeilen die aan het wapperen gingen en gierde door spleten en gaten. Met
angstige blikken bemerkt plots het publiek dat een windhoos zich meester maakte
van de tent en deze niet meer kon zorgen voor een stevige beschutting.
De ijzeren platen waarop de tent rustte, werden
met aarde en al de hoogte ingetrokken alsof het rieten matjes waren. Hier en
daar trachtten een paar standhouders de palen wat steviger in de bevloering te
vestigen maar de druk was zo geweldig dat zij soms mee de hoogte ingingen.
Overal hoorde men het angstig geschrei van kinderen en daartussen de
geruststellende woorden van de ouders : Het is nog niet zo erg, alles staat
immers stevig vast.
De tweede windstoot nog veel heviger dan de eerste
werd fataal. De tent leek toen op een reusachtige luchtballon. Plots gebeurde
het : achter het podium zakte een wand in mekaar. De wind krijgt nu volop vrij
spel. De balken, die de tent onderstutten, begonnen te wankelen. Langsalle zijden sprongen mannen naar voor om met
de kracht van hun lichaam te trachten de natuurelementen te trotseren. Het werd
een ongelijke strijd. Plots begaven de balken het. De vloer, die blijkbaar niet
vast in de grond was geankerd, kwam omhoog, de kabels sloegen los, en het
tentzeil loste met een donderend geraad en sloeg tegen de grond. Sommige
aanwezigen werden door de luchtdruk omhoog gesmeten en smakten nadien terug
tegen de vloer. De ravage die werd aangericht was enorm. Zij die erin zaten
weten nog steeds niet goed hoe zij het er heelhuidig afbrachten.
Paniek.
Deze helse ogenblikken veroorzaakten een
onbeschrijfelijke paniek. Kinderen huilden, ouders riepen op hun kinderen en
sleurden deze mee naar de uitgang. Vrouwen weenden en mannen keken machteloos
toe hoe alles in de prak ging. De tentpalen vlogen nu tientallen meters hoog
door de lucht en vernielden alles op hun gevaarlijk traject. Een paar mensen
lagen bedolven onder het tentzeil. De stands stortten als kaartenhuisjes in
mekaar.
Een gedeelte van de tent was nog recht gebleven.
Honderden drumden naar deze plaats om zo spoedig mogelijk de hel te verlaten.
Een bejaarde vrouw, de 79-jarige Celine De Prins uit de Alemstraat nr. 6 te
Leest, viel. De ongelukkige kon niet meer recht en werd als het ware door
tientallen personen, die haar niet hadden opgemerkt, vertrappeld. Gelukkig werd
zij op het nippertje gered door haar zoon en dochter, die zich ook in de tent
bevonden en hun moeder konden wegsleuren. De ongelukkige werd later met tal van
verwondingen naar het ziekenhuis overgebracht. Een ander slachtoffer was Herman
De Neve, die samen met een paal werd opgetild en daarbij vleeswonden opliep en
kloeg over pijnen in de rug.
Buiten, op enkele meters van de tent, bevonden
zich Gust Emmeregs en zijn echtgenote.
Lijkbleek en machteloos moest hij toezien hoe
alles op een tijdspanne van enkele seconden werd vernield. Zijn eerste
bekommernis was hulp te bieden aan de gewonden. Gelukkig liep dit nog tamelijk
goed af. Een vijftal personen liepen kneuzingen op en moesten zich in het
ziekenhuis laten verzorgen. Zij werden vervoerd met de ziekenwagens van het
hulpcentrum 900, die onmiddellijk ter plaatse verschenen.
Ook buiten de tent speelden zich panische tonelen
af. Ouders misten hun kinderen en echtgenoten zochten mekaar. Overal was er
gegil en wenende mensen. Niemand wist op dit ogenblik hoeveel gewonden er waren
en of er misschien dodelijke slachtoffers te betreuren vielen. De kommentaren
komen los : hoe is nu zo iets toch mogelijk, vraagt men zich af.
Mevr. Emmeregs vertelde ons in shocktoestand, dat
zij gelukkig tijdig opdracht had gegeven de vuren van het restaurant te doven..
In de keuken was men immers druk doende voor de vele honderden restaurantgasten
maaltijden te bereiden. Had het tentzeil vuur gevat, dan was de ramp nog
verschrikkelijker geweest.
Enorme
schade
Ook politie en brandweer kwamen ter plaatse en
boden onmiddellijk hulp aan de getroffenen. De geteisterden waren in de eerste
plaats de tientallen standhouders, die plots in de open hemel stonden en
waarvan de goederen her en der verspreid lagen. De schade die deze windhoos
heeft aangericht is enorm. Het is moeilijk een volledige raming te maken, maar
algemeen wordt aangenomen dat de schade meer dan 10 miljoen bedraagt.
Door mekaar onder het zware dekzeil of onder
ijzeren balken lagen kris kras televisietoestellen, potten, glaswerk, meubelen,
opengescheurde dozen met detergent en al wat men op een handelsbeurs kan
aantreffen. Een stand van een autodealer werd zwaar getroffen. Tal van nieuwe
personenwagens kwamen onder het puin van de tent terecht en liepen blikschade
op. Na de vlucht naar buiten keerden nadien de standhouders en de
verantwoordelijken van de firmas terug naar de plaats van het onheil. Wat zij
te aanschouwen kregen was niet hoopvol. Met de moed der wanhoop werd de
opruiming aangevat van wat min of meer heel was gebleven. Het hoeft gezegd dat
vele inwoners van Leest en de naaste omgeving spontaan de handen uit de mouwen
staken en actief mee hielpen bij de opruiming.Onder hen bemerkten wij ook
enkele gemeenteraadsleden zoals de heren Van Aken en Van den Eden. Ook
oud-burgemeester Jos Vanroy kwam ter plaatse om zijn collega en partijgenoot
Gust Emmeregs zijn medegevoelen te betuigen. De bouwfirma ABC, die eveneens op
de handelsfoor vertegenwoordigd was en de drankcentrale Guy Seeldraaiers uit
Heffen, zorgden voor zware vrachtwagens en personeel om de plaats, waar eens de
tent stond, zo spoedig mogelijk op te ruimen.
De show
gaat verder
Op de plaats van het onheil verscheen ook
burgemeester Ramaekers. Hij trachtte zijn collega van de gemeenteraad Emmeregs
te overtuigen af te zien van zijn voornemen om onmiddellijk voor een nieuwe
tent te zorgen. Maar Gust Emmeregs dreef door en reeds donderdagavond was
Nederlands personeel ter plaatse om achter de parochiezaal een andere kleinere
tent op te trekken. Het antwoord van Gust Emmeregs : Wat kunnen wij anders
doen, wij kunnen toch niet bij de brokken blijven zitten. Wij hebben een
programma en dat moeten wij afwerken ondanks alle tegenslag.
Deze beslissing getuigt van moed en
doorzettingsvermogen. De handelsfoor, die moest worden afgelast, maar het
showprogramma dat donderdagavond plaats had in de parochiezaal van Leest, ging
de volgende dagen door in de nieuwe feesttent. Niet te geloven maar waar !
(Eddy Moens)(De Mechelse Week, 19 mei)
Fotos :
-Brandweermannen aan het werk tussen de
neergestorte tent.-
-Op deze plaats zaten ruim 300 mensen aan tafel te
eten
-De beelden spreken voor zich
-Een ontredderde Gust Emmeregs naast de Mechelse
burgemeester.
-De populaire Antwerpse groep The Strangers
stond ook op de affiche.
Vervolg mei 1983 : Windhoos
tijdens Leestse Volksfeesten
Een
samenvatting van de persverslagen over de ramp :
400 feestvierders zaten onder
ingestorte tent.
Een krachtige windhoos heeft gisteren omstreeks
13 u. de feesttent van 85 bij 30 meter, die was opgetrokken op de voetbalterreinen
van VV Leest, weggeblazen. Op dat ogenblik zaten ongeveer 400 mensen aan tafels
in de tent.
Men had de erge stormwinden reeds een tijdje in de
gaten en om op eventualiteiten voorbereid te zijn, was besloten gasformuizen
van de veldkeuken en de elektriciteitstoevoer tijdelijk af te sluiten. Gelukkig
maar, want nog maar net waren die voorzorgsmaatregelen genomen of over haar
ruim 2.500 m2 oppervlakte, compleet met plankenvloer en 25 handelsstands, werd
de immense tent tot drie meter hoog in de lucht getild en vervolgens
neergesmakt. Bij de honderden aanwezigen ontstond paniek. De dooreengetuimelde
mensen zochten hun heil in de vlucht langs de opengescheurde tentzeilen. Ze
dienden daartoe een ware ravage van bloemstukken, glasscherven, stukgewaaide
stoelen en dooreengerammelde kermisattributen te overwinnen.
Op minder dan geen tijd waren de Mechelse
brandweer en de politie ter plaatse om de onder het tentzeil bedolven mensen te
bevrijden.
Op enkele builen en schaafwonden na kwamen de
meesten er nog betrekkelijk goed van af.
Toch dienden vijf gewonden naar het
Sint-Jozefziekenhuis te Mechelen overgebracht. Drie van hen konden het
ziekenhuis na verzorging verlaten. Erger was het gesteld met Herman De Neve uit
de Sint-Cecilialaan te Leest, die toen hij zich aan een paal vastklampte mee in
de hoogte werd geslingerd en onzacht tegen de grond gesmakt. Hij liep een
beenbreuk op. In hetzelfde ziekenhuis blijft ook Maria Van Winghe, Alemstraat 6
Leest, ter verzorging opgenomen.
Tranen
Al bij al heeft men te Leest nog het geluk gehad
dat de vernielde feestinstellingen geen vuur vatten. Dat men aan een drama is
ontkomen besefte men zeer goed. In het chalet van VV Leest bekwamen enkele
aanwezigen van de doorstane emoties en een aantal dames lieten de tranen de vrije
loop.
Paniek was er ook toen een klein jongetje zoek
bleek. Zijn ouders klommen terug in de neergevallen tent, maar de knaap bleek
zich inmiddels reeds in veiligheid te hebben gebracht.
Gust Emmeregs, voorzitter van het organiserend
comité, vertelde ons dat hij nog gisterennamiddag een vervangingstent uit Bree
zou laten overkomen om het programma van de Volksfeesten van vandaag af tot en
met zondag naar planning te kunnen laten doorgaan.
De parallel-lopende handelsmanifestaite met 25
exposanten, werd echter afgelast.
Fons
Jacobs. (Gazet van Mechelen, 13 mei)
Leest : reuzentent platgewaaid.
Vijf gewond na windhoos
Eén uur na de opening van de dertiende Leestse
Volksfeesten heeft een windhoos donderdag om 13 uur de 2.500 vierkante meter
grote feesttent plat gelegd. Meer dan 300 mensen zaten binnen in het restaurant
rustig te eten, toen de tent brutaal werd opgetild enseconden later tegen de
grond gesmakt. Inzittenden, die poogden het zeil vast te houden, werden gewoon
mee de lucht in geslingerd. Er ontstond paniek onder de aanwezigen, die al
kruipend van onder de stukgeslagen tafel en stoelen een weg naar buiten
zochten.
Vijf personen werden gewond, onder wie twee
ernstig. Ze werden overgebracht naar een ziekenhuis te Mechelen. De schade
loopt in de miljoenen. Het tentoongestelde materiaal van de deelnemers aan de
Handelsbeurs, op de parking van de voetbalclub V.V. Leest, werd volledig
vernield.
Gust Emmeregs had rond het middaguur de
feestelijkheden geopend.
Hopelijk brengen deze dertiende Volksfeesten voor
ons geen ongeluk, want we hevbben het geld bikkelhard nodig om het voetbal in
Leest te redden, zo sprak de voorzitter, die tevens gemeenteraadslid is te
Mechelen.
De genodigden hadden nog maar pas de rondgang van
de handelsbeurs achter de rug, toen een wervelwind opstak. Meer dan 300
personen, waaronder heel wat kinderen, zaten in het restaurant te eten, toen
het drama gebeurde.
Gewond
Deuitgerukte ziekenwagens brachten in totaal vijf gewonden naar het
St.-Jozefziekenhuis. Drie van hen konden de dag zelf worden ontslagen. Erger is
de toestand van de twee andere slachtoffers, Herman De Neve en de bejaarde
weduwe Maria Van Winghe, beiden uit Leest.
Beiden liepen ze een beenbreuk op. Herman De Neve
werd bij een poging om het tentzeil tegen te houden mee de lucht in geslingerd.
Op de grond kreeg hij een afgeknakte paal op het been.Nog gecontroleerd
Een ontredderde voorzitter-organisator Gust
Emmeregs : Een ramp voor ons. Gelukkig deed dit zich niet vanavond voor, want
dan is de tent gevuld met 2.000 toeschouwers. De windverplaatste zich in de tent van links naar
rechts. In een mum van tijd laf alles plat. Verschrikkelijk. Gelukkig dat een
van onze medewerkers tijdig de elektriciteit kon uitschakelen in de keuken.
Hierdoor werd beslist brand vermeden.
Of dat tevermijden was ?Emmeregs : Wij organiseren deze feesten
reeds voor de 13de maal. De feesttent was zeer goed vastgemaakt.
Woensdag hebben wij nog een controle laten uitvoeren door de firma die ze ons
geleverd heeft. Alles was puik in orde.
V.V. Leest spendeerde aan de organisatie één
miljoen voor deze vierdaagse internationale vedettenshow. Bewonderenswaardig is
wel de moed van de Leestse medewerkers. Die begonnen gisterennamiddag nog met
de opbouw van een nieuwe tent, achter de Parochiezaal aan de Kouter. Van
vandaag vrijdag af zullen de feesten hier tot zondagavond doorgaan. De
Strangers en Doris D and the Pins traden gisteravond op in twee feestzalen in
Leest, die de pastoor ter beschikking had gesteld. Voor deze vedetten was het rennen
van de ene naar de andere zaal. Leo De Nijn.(Het
Laatste Nieuws, 13 mei)
Opening van de Leestse
Volksfeesten 1983
Op donderdag 12 mei ll. werden de Leestse
Volksfeesten officieel geopend met een eucharistieviering in de feesttent aan
de Dorpsstraat op de terreinen van V.V. Leest. Deze plechtigheid werd o.m.
opgeluisterd door onze fanfare.
De Leestse Volksfeesten en de handelsbeurs waren slechts een uurtje officieel
geopend of de wind begon aan te wakkeren. Toen staken er plots hevige
windstoten op en toen gebeurde het. De feesttent werd de lucht ingetild en kwam
terug neer zodanig dat ze helemaal instortte. Paniek en verwarring Bij de nog
aanwezige mensen werd alleen wat stoffelijke schade vastgesteld : een muzikant
met een gescheurde broek en een andere met een licht beschadigd instrument.
Deze laatste had het al hersteld tegen het optreden van een paar dagen later.
Wie als organisator zo iets te verwerken krijgt,
is waarschijnlijk de wanhoop nabij. De Leestse Volksfeesten konden gelukkig
verder georganiseerd worden. Achter het parochiehuis werd een nieuwe tent
opgebouwd en vanaf vrijdag kon het gebeuren daar doorgang vinden.
In de pers werd voldoende aandacht besteed aan
deze ramp zodat we er hier niet verder hoeven over uit te wijden. We hopen alleen
maar dat er zoietsons niet overkomt met
de organisatie van de Ceciliafeesten (Van Toeters en Trompetten nr.
2 van 1983)
Volksfeesten gaan door
De winderige gebeurtenissen gisteren te Leest
waren bepaald niet van aard om de 13de Leestse Volksfeesten het
feestelijk karakter te geven waarop men gerekend had.
Het begon overigens al in mineur, wanneer
feestvoorzitter Emmeregs bij de openingsplechtigheden niemand van het Mechelse
schepencollege kon begroeten.
Burgemeester Ramaekers was er gisterennamiddag, na
het drama wel, en sprak de getroffenen moed toe.
Nadat de feesttent letterlijk in mekaar was
gezakt, werd het donderdagprogramma, enigszins geïmproviseerd, verder afgewerkt
in de beide Leestse feestzalen. Intussen werd met man en macht gewerkt aan het
optimmeren van een vervangingstent waarin van vandaag tot en met zondag de
affiche zal worden aangesneden. (Gazet van Mechelen 13 mei)
We zijn geruïneerd, zegt Gust
Emmeregs.
We zijn geruïneerd ! Gust Emmeregs raamt dat
de donderdag gebeurtenissen voor zijn vereniging minstens één miljoen gaan
kosten. Maar het kan ook nog meer zijn.
We haalden Gust Emmeregs gisterenochtend uit zijn
bed om te kijken hoe het nu verder moet met VV Leest en de daarmee verwegen
volksfeesten.
De voorzitter stond op zowat een 20 meter van de
feesttent toen die door een krachtige windhoos tot vier meter in de lucht werd
getild om vervolgens, seconden later, als een kaartenhuisje ineen te stuiken.
Onze allereerste bekommernis ging naar de enkele
honderden die onder balken en tenzeilen werden bedolven. Zijn er slachtoffers
vroegen wij ons af. Een aantal aanwezigen raakte in paniek en zoeken was het
vooral naar kinderen. Gelukkig dat men het gevaar had zien naderen, zodat
bijtijds gas- en elektriciteitsleidingen werden afgesneden. Was er in de
weggewaaide tent brand ontstaan, dan was het drama niet te overzien geweest.
Toch liepen nog een aantal slachtoffers pijnlijke brandwonden op toen de inhoud
van frietketels over hun lichaam terechtkwam.
Solidair
Gust Emmeregs roemt de bereidwilligheid van een
vijftigtal mensen die onmiddellijkhun
slechte pakaantrokken en de handen uit
de mouwen staken bij de reddings- en opruimingswerken. Ook stelt hij de
tussenkomst van het stadsbestuur dat politie, brandweermensen en arbeiders ter
beschikking stelde, zeer op prijs.
Iedereen die er moest zijn, was er ook, stelt
onze zegsman vast.
Tijdens een haast indrukwekkendeoperatie werden noodoplossingen uitgewerkt
zodat reeds donderdagavond het optreden van de show in beide dorpszalen kon
doorgaan.
Tegen de avond aan was aan de Kouter in Leest bovendien een vervangingstent die
plaats biedt aan 1.200 toeschouwers, opgetrokken. Een huzarenstukje, waar men
anders enkele dagen over doet.
Verlies
Verspreid over de 13 jaar dat de Leestse Volksfeesten
tot een evenement dat weerklank vond in de ganse regio zijn uitgegroeid,
kochten de initiatiefnemers tal van accomodaties aan. Hieronder een volledig
uitgeruste keukenuitrusting die reddeloos verloren is gegaan. De winst die men
hoopte te maken bij een 700-tal op te dienen maaltijden in het
gelegenheidsrestaurant dient evenzeer afgeschreven. Dat geld is weg, samen met
karrenvrachten drank, groente, fruit en 150 kg biefstuk. De inkomstenderving
hier alleen reeds beloopt 200.000 fr.
Het grootste financieel verlieslijden echter de handelaars die een stand
optrokken in de handelsbeurs. Die activiteit diende te worden afgelast en de
reacties die men uit verzekeringsmiddens kreeg zijn allesbehalve positief. Bovendien
verbonden de Leestse Volksfeesten zich t.a.v. deze handelsbeurs louter in geval
van eventuele brand. Het tentenbedrijf Veldeman uit Bree heeft van haar kant
wel een verzekering tegen stormschade.
VV Leest centraliseert om die reden alle
schadedossiers. Donderdag maakte de politie proces verbaal op en een
gerechtsdeurwaarder werd eveneens ter plaatse gehaald. De zaak wordt nu verder
uitgepraat.
De 13de Volksfeesten kunnen bepalend
zijn voor het verdere bestaan van VV Leest, had Gust donderdagvoormiddag bij de
openingsplechtigheid gezegd, 13, geluks- of ongeluksgetal ?
Gust Emmeregs spreekt over een soort voorgevoel
wanneer hij nu aan die uitspraak terugdenkt. Reeds van in het begin hadden we
problemen op allerlei vlakken ! Denk maar aan de moeilijkheden met het
stadsbestuur.
De morele klap die wel iedereen heeft gehad doet
evenwel geen afbreuk aan de plannen die Gust Emmeregs in de toekomst heeft. Met
meer overtuiging dan ooit zei die ons dat de Volksfeesten eeuwig zullen blijven
bestaan. Datzelfde geld ook voor VV Leest dat 1 miljoen nodig heeft voor de
aankoop van de gronden.
Met de erfgenamen van de terreinen werden
overeenkomsten getekend en VV Leest wil, hoe dan ook, dat geld bijeenkrijgen.
Intussen gaat het programma van de feesten, de handelsbeurs uitgezonderd, naar
planning verder.
De initiatiefnemers hopen alsnog op een massale belangstelling want een
steuntje in de rug kan men daar in Leest in deze benarde tijden best gebruiken.
Gewonden
Intussen geraakten ook meer gegevens betreffende
de slachtoffers bekend. Zoals gemeld dienen Herman De Neve, Verschuerenstraat
en Weduwe Van Winghe, Alemstraat in het ziekenhuis te blijven;
Zij liepen respectievelijk een ruggewervelfractuur
en verwondingen over gans het lichaam op. Na verzorging mochten mochten Jan
Jacobs en zijn dochtertje Marleen, Prinsenlaan 1 en Felix Geens, Kleine Heide
7, het ziekenhuis verlaten.
Maria Spoelders, Elleboogstraat, Irma Annaerts uit
Dendermonde en Leonie De Laet uit de Kouter zochten gisteren een dokter op.
Buiten deze slachtoffers liepen nog tientallen andere aanwezigen kneuzingen op.
Zij werden ter plaatse door het Rode Kruis en de ambulancediensten verzorgd.
Fons Jacobs. (Gazet van Mechelen 14 mei)
Fotos :
-Het publiek vluchtte in paniek weg.
-Een stand van elektrische apparatuur liep voor
honderdduizenden fr. schade op.
-Diep onder de indruk wordt een dienster uit het
restaurant in de stukgeblazen feesttent door twee redders weggeleid.
-Beschadigde autos werden door medewerkers uit de
ingestorte feesttent geduwd.
-Dergelijke balken werden door de stormwind als
lucifers rondgeslingerd.
1983 Zondag 8 mei : Gewestelijke dressuur- en springdag
georganiseerd door de LVR-Leest
vanaf 10 tot 17 uur op hun oefenterrein
Kouter Leest. Inkom gratis.
1983 8 mei : Rust-Roest en Korneel namen deel aan de Hanswijkprocessie.
De Leestse toneelgroep Rust
Roest zal in de Hanswijkprocessie de Bruiloft van Cana
uitbeelden. Terwijl de jeugd van de
Leestse Volksdansgroep Korneel zal dansen bij
diezelfde bruiloft.
De parochie Leest beeldt de groep
uit Opdracht van Jezus in de tempel.
Iedereen kan er aan deelnemen :
volwassenen kunnen zich inschrijven bij de
Bestuursleden van KVLV en
Landelijke Gilde.
Kinderen kunnen hun naam opgeven
bij Chiro of in de school.
(De Band, mei 1983)
1983 Maandag 9 mei : K.V.G. Meifeest in de Parochiezaal
1983 Van
12 tot en met 15 mei :13de
Leestse Volksfeesten.
WINDHOOS ONTSIERDE DERTIENDE LEESTSE VOLKSFEESTEN
Toeval of
niet maar deze dertiende Leestse Volksfeesten waren in mineur begonnen
wanneer feestvoorzitter Gust Emmeregs bij de openingsplechtigheden niemand van
het Mechelse schepencollege kon begroeten. Emmeregs, die tevens
CVP-gemeenteraadslid was te Mechelen, had enkele uren voordien van de Mechelse
burgemeester Ramaekers een brief ontvangen waarin die meedeelde de opening niet
te zullen bijwonen omwille van de vele kritiek op het stadsbestuur. Gust
Emmeregs noemde dit een kinderachtig gedoe omdat politiek niet op de
volksfeesten thuishoorde.
Na het
drama zou burgemeester Ramaekers wel komen opdagen om de getroffenen moed in te
spreken.
Hopelijk
brengen deze dertiende Volksfeesten voor ons geen ongeluk, vertelde Gust
Emmeregs rond het middaguur bij de officiële opening.
Want we
hebben het geld bikkelhard nodig om het voetbal in Leest te redden.
De
genodigden hadden nog maar pas de rondgang van de handelsbeurs achter de rug,
toen de wervelwind opstak. Meer dan 300 personen, waaronder heel wat kinderen,
zaten in het restaurant te eten, toen het drama gebeurde.
Gelukkig
zag men het gevaar tijdig naderen, zodat prompt gas- en electriciteitsleidingen
werden afgesneden.
De tent (85
bij 30 meter) werd brutaal opgetild en seconden later tegen de grond gesmakt.
Inzittenden
die poogden het zeil vast te houden, werden gewoon mee de lucht in geslingerd.
Er ontstond
paniek onder de aanwezigen, die al kruipend van onder de stukgeslagen tafels en
stoelen een weg naar buiten zochten langs de opengescheurde tentzeilen.
Op minder
dan geen tijd waren de Mechelse brandweer en de politie ter plaatse om de onder
het tentzeil bedolven mensen te bevrijden.
Op enkele
builen en schaafwonden na kwamen de meesten er nog betrekkelijk goed van af.
Toch dienden de uitgerukte ziekenwagens in totaal vijf gewonden naar het Sint
Jozefziekenhuis over te brengen. Drie van hen konden dezelfde dag ontslagen
worden.
Erger was de toestand van de twee andere slachtoffers, Herman De Neve uit de
Cecilialaan en de bejaarde weduwe Maria (Celine) Van Winghe, Alemstraat 6.
Beiden liepen een beenbreuk op.
Herman De Neve werd bij een poging om het tentzeil tegen te houden, mee de
lucht in geslingerd.Terug op de grond
kreeg hij een afgeknakte paal op het been.
Nadat de
feesttent letterlijk in mekaar was gezakt werd het donderdagprogramma, enigzins
geïmproviseerd, verder afgewerkt in de beide Leestse feestzalen.
Intussen werd met man en macht gewerkt aan het optimmeren van een
vervangingstent achter de parochiezaal aan de Kouter, die Gust Emmeregs vanuit
Bree had laten overkomen en waarin vanaf vrijdag tot en met zondag de affiche
werd afgewerkt.
Deze tent
bood plaats aan 1200 toeschouwers.
Op de
afgelaste handelsmanifestatie na waarbij een 25-tal exposanten miljoenenschade
leden- gingen de Leestse Volksfeesten, zij het in een gelaten stemming, verder.
Voor de
afhandeling van de schadedossiers van de standhouders werd een advocatenkantoor
te Mechelen aangesteld.
Niet lang
na de ramp werd een komitee rampenfonds opgericht, samengestelduit afgevaardigden van de vzw VV Leest,
standhouders, partikulieren en een gerechtsdeurwaarder. Het rampenfonds
schreefeen 150-tal Mechelse
verenigingen aan met het verzoek tot concrete hulp. Er werd een
solidariteitstombola ingericht en een benefietavond georganiseerd. (zie 18/6)
In 1989
deed het Hof van Beroep een uitspraak in de zaak tussen V.V. Leest en het
tentenbedrijf Veldeman uit Bree.
Beide
partijen schoven mekaar de verantwoordelijkheid toe.
Nadat de
rechtbank van eerste aanleg te Mechelen in 1986 het tentenbedrijf
verantwoordelijk had gesteld, was Veldeman in beroep gegaan.
Volgens het
Hof was de huurder juridisch verantwoordelijk.
V.V. dat
zon 700.000 frank eigen kosten had bij de ramp, zag met dit vonnis de
recuperatie van dat geld onmogelijk gemaakt.
Bovendien
waren er nog voor circa 1 miljoen frank schadeclaims van benadeelden die
gerechtelijk procedeerden.
(GvM,25/4/89)
In 1994 vertelde Gust Emmeregs aan
Gazet van Mechelen : Heel
die ramp is op mij persoonlijk terechtgekomen, gelukkig hadden we een
verzekering burgerlijke aansprakelijkheid afgesloten, de schadeclaims bedroegen
20 miljoen franken we richtten
benefietmanifestaties in. Dank zij heel wat creativiteit slaagde ik er in om al
wie schade leed, te vergoeden. Dat voorval lag aan de basis
om een polyvalente sporthal te
bouwen, geschikt voor verschillende zaalsporten maar ook voor familie- en
bedrijfsfeesten, bals en dansavonden maar vooral als vervanger van de feesttent
van de Leestse Volksfeesten.
Op
9 februari 1984 werd bij notaris Schotte de NV Sportcentrum Leest gesticht. De sporthal werd geraamd op 15
miljoen en het kapitaal, aangebracht door 18 aandeelhouders, bedroeg 4,5
miljoen frank. (DB,maart 1984). Voor het resterende bedrag werd een lening
afgesloten bij een bank. In 1994 (12 maart) verklaarde Gust aan Gazet van Antwerpen
dat van het maatschappelijk kapitaal van 6 miljoen, hijzelf 75% uit eigen
vermogen had bijgedragen en dat de oprichtingskosten van de sporthal 20 miljoen
frank beliepen. Daarvoor werd bij de NMKN 11 miljoen geleend. De overige
miljoenen mochten aan de contructeurs worden betaald naargelang de
exploitatieinkomsten dat mogelijk maakten. Ik
ga vandaag niet wegsteken dat ik het dikwijls moeilijk heb gehad. Dankzij een
ganse reeks nevenactiviteiten konden we echter het hoofd boven water houden
voegde hij daar aan toe.
De
Raad van Beheer bestond uit Gust Emmeregs, Guillaume Seeldrayers, Louis
Vloebergh, Jos Roosemont, Frans Tyaerts en Emiel Spruyt. Commissaris was Camiel
De Loose. Gust Emmerechts werd afgevaardige-bestuurder (GvM 28/2/1984).
Vele
delen van Vlaanderen getroffen
Hevige
rukwinden richtten op vele plaatsen in ons land die dag zware schade aan. De
ravage was enorm. In West-Vlaanderen woedden die woensdagavond hevige onweders,
gepaard met blikseminslagen die een paar bedrijven in de as legden.
De rukwinden, op sommige plaatsen gewaagde men van windhozen, richtten hun
vernielingswerk aan tussen 13 en 13.30 uur in zowat alle Vlaamse provincies.
Hemelvaartdag
was ook erg somber voor diegenen die een korte vacantie gepland hadden aan de
kust.
Naast de
ramp te Leest sneuvelden ook feesttenten teBaasrode, Kruibeke, Oudenaarde en Brasschaat. Te Asse brak de 30 m hoge
zendmast van een vrije radio en plofte op een huis. Te Hekelgem knapten de
electriciteitsleidingen door en hinderden het verkeer.
Verkeersproblemen waren er ook in de streek van Ninove en Groot-Bijgaarden waar
ontwortelde bomen op de rijbanen en op huizen waren gevallen.
Door de
gemeente Kapellen raasde een windhoos die heel wat schade toebracht aan daken,
serres en elektrische draden en die ook de meeste kramen van de feestmarkt
wegblies.
Aan de kust
woedde donderdagmiddag opnieuw een storm met rukwinden die 200 km per uur
bereikten te Oostende. Te Gistel vielen bomen op de weg, te Oostende werd een
dak van een huis geblazen, te Wenduine kantelden drie caravans...
Fotos :
-Dit beeld werd genomen nauwelijks tien minuten na
de ramp. Hulpdiensten en medewerkers zijn nog op zoek naar eventuele
slachtoffers onder het tentzeil.
-De ravage
-Een aangeslagen Gust Emmeregs naast burgemeester
Ramaekers die uiteindelijk toch was komen opdagen.
1983 Zaterdag 7 mei : 25-jarig Priesterschap Pater Damiaan
Die dag vierde de
vijfenvijftigjarige pater Damiaan (Karel) Van Aken zijn
zilveren priesterjubileum.
De pater stamt uit een gezin van 7
kinderen en liep lagere school in Malderen.
Hier reeds besloot hij priester te
worden maar het vroegtijdige overlijden van
zijn moeder en de oorlogsjaren
beslisten er anders over.
Uiteindelijk in 1951 zou hij naar
het noviciaat van Taintegnies gaan en op
20 april 1959 werd hij in de abdij
van St.-Gerard tot priester gewijd.
Datzelfde jaar werd hij als
surveillant en leraar wiskunde, aardrijkskunde en
godsdienst aangesteld in het
Sint-Theresiacollege te Kapelle-o-d-Bos.
Zijn zuster Maria belandde als
huishoudster van pastoor Frans Lornoy in 1966
te Leest. Op die wijze maakte ook
pater Damiaan kennis met deze gemeente
alwaar hij tot zondagonderpastoor
werd aangesteld.
Vervolgens werd pater Damiaan
proost van de chiro-jongens en later, in 1972,
ook van de meisjes.
De pater lag mee aan de basis van
de oprichting van Vevoc en gaf de beslissende
duw bij de inplanting van nieuwe
jeugdlokalen in 1974.
Tu
es Sacerdos in aeternum (Jij bent
priester voor altijd.)
Priester
ben jij voor de eeuwigheid.
Dit werd je een kwarteeuw geleden
en
als een onuitwisbaar teken
ingeprent.
Je was bereid.
En
van die eeuwen eeuwigheid
zijn
vijfentwintig jaar verstreken ;
je
hebt vandaag teruggekeken
naar
die eeste dag vol heerlijkheid.
Je
moet wel vrolijk zijn geweest.
De
abdij van St. Gerard te Namen
kreeg
toen een lieve en bekwame
confrater
bij. Het was vast feest.
Je
moet gelukkig zijn geweest
maar
ook weemoedigheid komt soms
bij
t bidden van een vaderons
om
iets dat niet geneest.
Zo
heb je toen als nu gedacht
aan
mensen die je dierbaar waren
de
Heer alleen kon de hemel klaren
en
je gelukkig zien. Je lacht.
Hij
kende een plaats waar kinderen zijn
een
klooster en een school tesaam
en
Damiaan was als patersnaam
wel
meer dan enkel schone schijn.
En
hij kende een dorp waar kinderen zijn
waar
de pastoor te veel moest werken
de
pater kwam de pastoor versterken
en
bleef hangen op het chiroplein.
Daar
werd gevoetbald en gevochten,
geruzied
en een band gesmeed,
er
lag een werkterrein gereed
en
of we zijn werker mochten !
Hij
maakte prompt een heel nieuw lied
de
zondag om één uur
want
ook de pater had dat vuur
en
dat soort blust men niet.
Van
rijmen en van dichten
heeft
hij absoluut verstand
maar
hij kan ook met vaste hand
in
t donker met zijn pillamp lichten.
Dat
is van levensgroot belang
want
al die jonge chiromensen
hebben
wel eens duistere wensen
en
trekken het altijd lang.
Alleen
de kleinsten die zijn zoet
zij
durven nog niet weg te lopen
zij
vragen is de pater open ?
omdat
hij in chips en cola doet.
En
op ons prachtige bivakken
wat
zouden wij zonder de pater zijn ?
Wie
is de vertrooster van de kleine pijn ?
Wie
zou er zorgen voor gemakken ?
Wie
zou er slapen onder leeuwevlag
of
tussen legumen en spelmaterialen ?
Wie
zouden we in paniek moeten halen
voor
een muskusrattenslag ?
Wie
zorgt voor nachtelijke sensatie ?
Voor
ontvoeringen in een donker woud ?
Wie
regelt het pikken van kampvuurhout ?
-Wie
laat zijn botten kussen met gratie ?
De
pater. Ach er is zoveel
Dat
met geen pen valt te beschrijven.
Hij
moet in elk geval nog blijven
nog
vijfentwintig jaar en meer.
Want
alle kinderen worden groot
en
willen op den duur gaan trouwen
maar
ze willen nog iets van die chiro behouden
daaraan
gaf de Vevoc de stoot.
Wanneer
we die stichtten een tijd geleden
en
we gaven daarop een flinke toost
konden
we weer niet zonder proost
en
de pater kreeg het op zijn rug gesmeten.
Voor
alle grote en kleine dingen
willen
we dankbaar zijn vandaag
we
geven je blij, we geven je graag
om
de talloze herinneringen
en
in Chiro-Vevoc overleg
een
spul het is niet te versmaden-
een
ding om lekker vol te laden
zodat
je vast ligt op de weg.
Want
voor vervoer heb je een zwak
Je
zit je auto vaak vol te stouwen
doch
wil met ons gave geen papierslag houwen
we
kochten het slechts voor je eigen gemak.
Laten
we je dan ook nog wensen
-omdat
je ons hart zoveel deugd hebt gedaan-
dat
het je altijd goed mag gaan
tussen
Gods gewillige mensen.
Vanwege Chiro-Vevoc, Leest 7 mei 1983.
(De Band, juni 1983)
Karel
Van Aken al 25 jaar priester
De
naam De Pater klinkt ons zo vertrouwd dat ze een begrip zijn geworden voor al
die mensen die zich bezighouden met het parochiewerk in Leest of er interesse
voor hebben.
Toen
we Pater Damiaan opzochtenvoor een
interview voor De Band vonden we hem in de pastoorstuin tussen vuur en water
: want onder de druipende regen was hij aan t stoken als alle duiveltjes uit
de hel : t Duiveltje-doe-al van de parochie die naam waardig, dacht ik. Daar
werden enkele kiekjes genomen en werd een afspraak gemaakt voor een interview.
Op
zaterdag 7 mei was het feest voor zijn 25 jaar priesterschap. Pater Damiaan
werd geboren op 22 februari 1928 en niet in 1927 zoals foutief werd gedrukt in
het feestboekje en in de vorige Band. We vroegen aan hem hoe hij er toe gekomen
is priester te worden.
Een
anekdote die ik nunog altijd herinner,
vertelde hij, als ik het eerste jaar mijn nieuwjaarsbrief schreef. Mijn Peter
woonde niet ver van de school van Malderen en met veel plezier ging ik hem na
schooltijd mijn nieuwjaarswensen aanbieden. Wij woonden aan de andere kant van
het dorp en misschien had ik wel tegen mijn broers gezegd : ik ga naar mijne
Peter. Maar t werd al 7 uur en toen t donker werd kwam er al een nonkel me
zoeken. Waar bleef die snotneus van zeven jaar wel ? Dan wou je als kind ne
keer iets doen en onmiddellijk zaten ze achter je aan om je te zoeken en je de
les te spellen. Toen we in de zesde of zevende klas zaten kregen we een dubbel
blad om te tekenen over de missies. Dat heeft mijn gedachtengang sterk
beïnvloed. Mijnheer Van Steen, nu priester in Coloma was toen een klasgenoot en
toen reeds maakten wij een afspraak : eens zitten we in de Kerk !
De
vader van Van Steen was hoofdonderwijzer in Malderen. En als die maar enig
vermoeden had dat je verder studeren zou, sprak hij je vader aan over in de
vrije uurtjes Franse les te volgen. Ook de missiepreken hebben me sterk
beïnvloed om priester te worden. Onze onderpastoor gaf me eens een boekje :
Paters van Don Bosco. Ik denk dat ik het hier nog wel ergens liggen heb. Dat
is me altijd bijgebleven.
Van
thuis mocht ik priester worden, maar mijn vader was gestorven toen ik vijf was
en tijdens de moeilijke oorlogsjaren stierf moeder zodat ik niet gemist kon
worden.
Wij
waren werkmensen, het stukje land moest bewerkt worden, het huishouden moest
gedaan worden en de koe op de stal moest verzorgd worden. Dus was het een
wachten op betere tijden. Ik heb me nooit erg bezorgd gemaakt dat die studie
uitgesteld moest worden. Belangrijk was dat ik mijn keus had gemaakt en dat zou
op zijn tijd wel komen.
Mijn
keuze werd bepaald door de Paters van Kapelle op den Bos, die bij ons kwamen.
Dat lag bij de hand. Ene van Malderen, een echte missionaris was bij de
Pikpussen en die kon u zo begeesteren. Vooral die figuur van Pater Damiaan,
die apostel van de melaatsen op Molokaï maakte een geweldige indruk op mij. Die
naam is me altijd bijgebleven.
Uiteindelijk
ben ik dan toch meegegaan met iemand die ik kende en die ons hielp. De Paters
van Kapelle, de Assumptionisten daar ben ik ingetreden.
-Hoe
word je Pater Priester en Duiveltje-doe-al ?
Bij
de Paters van Kapelle op den Bos deed ik dus mijn vijf jaar Humaniora. Omdat
we met een zestal late roepingen waren werd de studie ingekort en het Grieks
werd er niet bijgenomen. In 1951 deed ik mijn proefjaar of noviciaat te
Taintegnies bij Doornik. Daar koos ik op 22 augustus mijn kloosternaam Pater
Damiaan.
Nu
moesten er nog zes jaar priesterstudies gedaan worden maar in 1953 reeds werd
ik opgeroepen om mijn legerdienst te volbrengen. Gelukkig was er die
Hofaalmoezenier van Koningin Elisabeth. Hij haalde mijn dossier gewoon uit het
pakket en zorgde ervoor dat ik bij de klasse van 1954 kwam. Zo kon ik mijn
studies nog wat verder zetten. Mijn 18 maand legerdienst bij de Brancardiers
bestond uit mijn opleiding tot brancardier en daarbij nog een halve dag studie
(theologie). Na mijn legerdienst moest ik nog ruim 2 jaar en half mijn
priesterstudies verder zetten zodat ik met legerdienst en 2 jaar die ik al had
gepresteerd samen aan zes jaar priesterstudie kwam. De laatste jaren van mijn
priesterstudies gebeurde volledig in het Frans omdat er ook Walen bijzaten. Bij
de Paters was er al wel een scheiding doorgevoerd tussen Walen en Vlamingen
reeds vanaf de jaren 1940 1950. De Walen gingen hun studie eindigen in
Frankrijk en de Vlamingen gingen naar Holland. Maar je wist hoe de Hollanders
ons bekeken als stomme boerkes; en toen er één van ons jaar geweigerd werd :
hij was volgens de Nederlanders niet bekwaam om priester te worden, toen
besloten wij allemaal dan maar liever met de Walen naar Frankrijk te
vertrekken. En zo kregen wij onze laatste jaren theologie in t Frans en werden
wij ook in het Walenland gewijd. Dat was op 20 april 1958 in de Abdij van St.
Gerard (Namen).
Op
13 juli mocht ik dan mijn eremis houden en t is toen dat onze Privinciaal zei
: Je kunt in Kapelle op den Bos beginnen in het St.Theresiacollege.
Je
weet hoe dat gaat in t College. Als jonge priester moest je dag in dag uit
met jonge mensen bezig zijn : bewaken en lesgeven. Dag en nacht zat je vast aan
je school. Als priester moest je toen nog geen diploma hebben om les te geven.
Zo mocht ik in de lagere afdeling aardrijkskunde en catechese geven.
De
eerste zeven jaar heb ik geen eigenlijke parochiedienst moeten doen, toch keek
ik ernaar uit. En ging ik naar de kapel van het gasthuis om 9 uur mijn mis
doen. Toen dat niet meer nodig was trok ik naar de parochie van het H. Kruis
bij pastoor Verbeeck. Diewas daar goed
gekend en deed zijn missen in t Barakske dat de mensen zeiden. Daar ben
ikniet lang geweest want in juni of
september 1966 was pastoor Lornoy benoemd in Leest en werd ik daar officieel
benoemd als zondagspastoor. Dat betekende van zaterdagavond helpen met de H.
Mis, de biecht en het preken. In Kapelle op den Bos bleef mijn dag goed gevuld.
Buiten de bewaking bij de fietsenplaats, had ik nog schoolboekerij en was ik
verantwoordelijk voor de opvang van zieken en gekwetsten en ook over drie
paviljoens met refter en verwarming, enz.
Veel
mensen denken dat ik in Leest woon omdat ze me hier zien met het weekend maar
dat fabeltje moet uit de wereld geholpen worden. Ik verblijf waar ik die dag
moet beginnen met mijn werk. Ik heb dus nachtverblijf waar ik de volgende dag
dienst heb. Ik woon in mijn auto tussen Leest en Kapelle op den Bos.
-Hoe
gaat het nu verder na die 25 jaar priester zijn ?
Ik
maak geen vooruitzichten. Als je nu ziet hoeveel mensen nu hun brood verdienen
met te doen wat je zelf al die jaren gedaan hebt, dan kun je met gerust gemoed
uw werk overdragen aan die jonge mensen. Zelf hou ik van mijn werk in de
jeugdbeweging en ook het parochiewerk lokt mij aan. Hoe het verder zal gaan dat
moeten wij afwachten.
Hij zal het boeren laten staan en
worden Pater Damiaan.
Deze
tekst werd op de dag van zijn eremis door de buren boven de ouderlijke woning
gehangen.
Karel Soors.
(De Band, juni 1983)
In het julinummer verscheen zijn woord van dank bij de jubileum-viering van
mijn 25 jaar priester-zijn. Dank voor het parochieel initiatief, aan de
kerkfabriek, aan het zangkoor en aan allen die door hun aanwezigheid de Heer
kwamen danken met een Plechtige Eucharistieviering. Beste dank ook voor de
warme sympathie die ik in de parochiezaal mocht ontvangen vanwege de parochiële
verenigingen en van velen persoonlijk, een sympathie die uitgedrukt werd in een
pittig en hartelijk woord, een aangenaam schrijven en attentie-volle
geschenken. Vooral mijn dank aan de verenigingen en de parochie die mij een
bedevaart naar Rome in dit Heilig Jaar, heeft aangeboden.
t
Heeft ons deugd gedaan.
Pater Damiaan.
-De
Pater draagt een mis op tijdens een Chiro-bivak. Kenmerkend voor de Pater :
zijn tafeltje,meestal klein en sober,
fungeerde als mobiel altaar (Foto :
Hugo Lauwens)
1983 Dinsdag 3 mei :
Opening van de Mei-Maand aan de grot
van Lourdes in de Kouter
vanaf 20 uur.
1983 Vrijdag 6 mei :
Viering van Moederdag in de
Stedelijke Lagere School
In de gymzaal van de
school werden alle moeders tegen 14 u. uitgenodigd om aan deze feestviering
deel te nemen.
Zowel moeders als
leerlingen werden getrakteerd op wafels en een drankje terwijl de oudste
leerlingen voor de bediening instonden en de anderen een optreden verzorgden.
De wafels werden
gebakken door de leden van de Vriendenkring.
Enig minpuntje : op
deze dag waren er helaas heel wat zieke kinderen.
(Schakel 30/3/83 en
16/5/83)
De vierde klas maakte
van dit evenement volgend verslag :
om twee uur kwamen bijna alle moeders bijeen in de
turnzaal. De kinderen mochten bij hun moeder zitten. Als iedereen binnen was
gingen de kinderen van het eerste, het tweede, het derde, het vierde en het
zesde leerjaar enkele gedichtjes voordragen. De leerlingen van het vijfde
leerjaar deden twee volksdansen. Toen we gedaan hadden met voordragen kregen de
moeders een bloempotje met een mooi plantje. Daarna mochten we wafels eten. Die
smaakten lekker. Op tafel stonden er busjes melk voor de kinderen. Voor de
moeders was er koffie, daar zorgden de meesters voor.
Als de wafels op waren, wenste meester Gobien nog een
prettige Moederdag en mochten we allen naar huis gaan. Het was een zeer
prettige namiddag voor de moeders en ook voor de kinderen. Dit mag ieder jaar
gebeuren.
(Schoolkrant nr.3,
jaargang 3)
1983 6 mei Gazet
van Mechelen :
De Hel van Leest wordt nog dit jaar aangepakt.
Tijdens een van de jongste gemeenteraden te Mechelen
hebben de raadsleden hun goedkeuring gegeven aan het aangepast ontwerp voor het
uitvoeren van wegen- en rioleringswerken in de Molenstraat te Leest, met een
aangepaste raming van 8.132.731 frank (btw inbegr.).
Voor de uitvoering van deze werken werd vorig jaar nog een staatstoelage
toegezegd van 3,8 miljoen frank.
Met de uitvoering van deze, werkelijk door niemand te
betwisten levensnoodzakelijke werken, kan nu gestart worden.
CVP-gemeenteraadslid Gust Emmeregs, had in de
gemeenteraad ooit eens gezegd dat de Molenstraat nog slechter is dan de
beruchte hel van het noorden, die de renners in de wielerklassieker
Parijs-Roubaux onder de wielen krijgen geschoven.
Door een lid van het schepencollege was tijdens een
vorige gemeenteraad gezegd dat het licht op groen werd gezet voor deze hel van
Leest.
Groot was dan ook de verwondering en ontgoocheling van
Gust Emmeregs toen hij vaststelde dat de huidige bestuursmeerderheid de
kredieten voor deze werken aan de Molenstraat niet had opgenomen in de
begroting 1983 en de aanbesteding tot volgend jaar uitstelde.
Niet akkoord
Gust Emmeregs ging hier tijdens de jongste
raadszitting niet mee akkoord.
De kasseiweg van de Molenstraat is, en dat zal
niemand ontkennen, te slecht om er met een voertuig over te rijden. Men kan er
ofwel veel schade oplopen of erop verongelukken, aldus interpellant.
Aanvankelijk had Emmeregs gevraagd om over het
voorzien van de kredieten en de begroting 83 en de onmiddellijke aanbesteding
van de wegenwerken in de Molenstraat hoofdelijk te laten stemmen. Uiteindelijk
verkreeg hij van schepen Jean Van der Sande van Openbare Werken de belofte dat
bij de eerstvolgende begrotingswijziging de kredieten voor de
herstellingswerken van de Molenstraat zullen ingeschreven worden.
Zodoende zal dit jaar nog kunnen gestart worden met de Molenstraat in een nieuw
kleedje te steken.
Tot groot jolijt van niet alleen interpellant Emmeregs, maar zeker en vast van
de talrijke automobilisten die dagelijks door deze Leestse hel worden
gejaagd.
1983 6 mei Het Laatste Nieuws : VV Leest voelt zich door stadsbestuur
geboycot.
Gust Emmeregs : Gronden zelf
aankopen...of gedaan met voetbal te Leest !
We
zetten met onze dertiende Volksfeesten inderdaad alles op alles. Ze kosten ons
ongeveer één miljoen. Das een bom geld. Maar met een goed overwogen, ja zelfs
met een zwaar risico inhoudend programma, willen wij het voetbal in Leest
redden.
Aan
het woord is Gust Emmeregs, afgevaardigde-beheerder van voetbalclub V.V.Leest
tevens gemeenteraadslid- die met O.H.Hemelvaart de Leestse Volksfeesten
organiseren.
Een
fantastisch programma wacht de hopelijk- tienduizenden bezoekers , met vedetten
als Rob De Nijs, Will Tura, De Strangers, Doris D and The Pins, Connie Neefs,
Rikske Samijn en het Ballet van Penney de Jager met hun Paradise to
Paris-Show, gekoppeld aan een gastronomisch festijn.
Een
van de motieven om dit jaar alles op alles te zetten is het feit dat het
Mechelse stadsbestuur, ook al riep Gust Emmeregs het herhaaldelijk uit in de
gemeenteraad, niet wou ingaan om de toegangsweg met gronden (die dienst doen
als parking) voor het terrein in de Dorpsstraat te Leest, aan te kopen.
Wanneer
VV Leest nu zelf deze gronden niet zou aankopen, dan betekent dit dat er meteen
ook geen toegangsweg meer is naar het terrein.
Wat
zo goed als wil zeggen dat het gedaan is met voetballen in de Dorpsstraat.
Begrijpt
ge nu, aldus Emmeregs, waarom de komende Volksfeesten voor ons zo ontzettend
belangrijk zijn ?
VV
Leest speelt alles of niets. Met de opbrengst van de komende Volksfeesten hoopt
het bestuur de toegangsweg en de aanpalende gronden aan te kopen.
Schandalig
VV
Leest voelt zich door het Mechels stadsbestuur gediscrimineerd, zelfs geboycot.
De stad Mechelen achtte het wel opportuun om de terreinen van FC Muizen,
eigendom van de Rateux-fabrieken, aan te kopen en ook nog eens 8 miljoen te
spenderen aan Sporting Mechelen.
Het
is voor ons duidelijk dat hier met twee maten en twee gewichten is gewogen.
De erfgenamen-eigenaars van de betwiste grond aan het Leestse voetbalveld waren
bereid gevonden om de toegangsweg en achtergelegen landbouwgrond met een
oppervlakte van 1369 vierkante meter, aan de stad te verkopen voor ongeveer
700.000 frank.
Dus
met een veel bescheidener budget had de stad V.V. Leest uit de nood kunnen
helpen, zei een ontgoochelde voorzitter. Maar zelfs dat was te veel.
Wat
nu ?
De
sportinfrastructuur van VV Leest heeft de gemeenschap tot vandaag nog geen
frank gekost. Deze voetbalclub heeft sedert haar bestaan haar eigen huishouden
met eigen centjes beredderd. Met succes overigens, en mede dank zij de
jaarlijkse Leestse Volksfeesten, maar dat vergt ook maanden keihard werken voor
100 medewerkers, die voor dit alles ook geen frank moeten betaald worden.
Dank
zij dit alles heeft men de voetballende jeugd bij V.V. Leest degelijk kunnen
opleiden. Heeft men de accommodatie om en rond het terrein, en zelfs een
keurige verlichting, kunnen aanbrengen. Voor zover dat kon werd alles met eigen
handen gedaan. En nu wordt VV Leest het mes op de keel gezet en weigert de stad
ook maar enige hulp te bieden. Dat kan er bij Gust Emmeregs en zijn medewerkers
niet in. Hier is een duidelijke boycot aan de gang. Men wil VV Leest kapot
maken, maar dat zullen we zo maar niet laten begaan, zegt Gust Emmeregs, die
van VV Leest zijn levenswerk heeft gemaakt.
Wij
zullen nu de toegangsweg zelf aankopen. De verkavelde gronden zullen door
leden, spelers en sympathisanten van de club worden aangekocht. Wie dat stuk
grond binnen enkele jaren dan toch niet meer wilt hebben, en de kas van de
voetbalclub is weer gespijzigd, dan zal V.V. de stukken aankopen. Maar op deze
manier zijn wij voorlopig gered en het voetbal in de gemeente voor 10 jaar
beveiligd.
Over
de houding van de stad is men in Leest niet te spreken. Zopas kreeg VV Leest
nog een rekeningetje aangeboden van de stadsvaderen. Stadswerklieden hebben het
gras gemaaid op de twee Leestse voetbalvelden. De kosten hiervoor : 68.000
frank aub.
En
zeggen dat de stad, ten bate van de verenigingen, een grote grasmachine heeft
gekocht. Ten bate van de stadskas zeker, aldus Emmeregs.
De
Leestse voorzitter wijst ons ook op het feit dat het er in de buurtgemeenten
van Groot-Willebroek helemaal anders aan toe gaat. Weet ge dat het
gemeentebestuur van Willebroek voor voetbalclubs als Willebroek, Blaasveld,
Tisselt, e.a., vorig jaar een grasmachine, ter waarde van 200.000 fr. voor elke
club heeftaangekocht. Dat is wat anders
dan een factuur van 68.000 fr. gepresenteerd krijgen om twee voetbalvelden te
komen afrijden.
We
zullen deze klus in de toekomst zelf wel uitvoeren. Die stedelijke gunsten
maken alsmaar een groter gat in de verenigingskassen ! beweert Gust Emmeregs.
Maar
er is nog hoop voor V.V. Leest.
Het
bestuur, spelers en sympathisanten laten VV zo maar niet vallen. De komende
feesten moeten en zullen een succes worden, zo beweert men bij V.V.Leest.
Leo De Nijn.
Fotos :
-De Molenstraat, nog erger dan de hel van Roubaix ?
-De
opbrengst van de komende Leestse Volksfeesten zal besteed worden aan de aankoop
van de toegangsweg.
1983 Zondag 1 mei : KVLV en L.G. verkenden per fiets het Mechels Broek.
1983 1 mei :Maria
Mieke Verschuren-Van den Heuvel 50 jaar achter de toog.
Op 1 mei 1933 vestigde het echtpaar
Henri Verschuren Maria Van den Heuvel
zich in het toenmalige Scheerhuys
op de Juniorslaan. Rik en Mieke openden er
hun Duivenlokaal, een herberg
voor jong en oud.
Vijftig jaar later en ondertussen
weduwe geworden, is Mieke nog steeds waardin
indezelfde herberg. Een halve eeuw geleden kostte een pintje één frank.
Met de duivenvereniging De Snelle
Vlucht, het Boerenfront en de Blekkendie
het Duivenlokaal tot
hun verenigingszetel uitkozen diende af en toe wel de
handen uit de mouwen gestoken.
Maandag ll. werd zij door
familieleden, vrienden, kennissen
en stamgasten in de bloemetjes
gezet. De brouwerij had drie vaten bier
geschonkenen de rest laat zich raden...
Ook de fanfare Sint-Cecilia was ter
plekke voor een serenade.
Ik bezocht Mieke op een meer
rustige dag, voor zover je die kon vinden in haar
drukbezochte zaak en
publiceerde het intervieuw in DMW van 5/5/83 :
Mieke van Rik van den Do : een halve eeuw herbergierster
Mieke
werd te Leest geboren op 7 juli 1906 en huwde er op 21 april 1928 met Hendrik
Verschuren. Ze kregen 12 kinderen waarvan er echter 2 vroegtijdig stierven.
Momenteel
zijn er daarvan nog 9 in leven.
De oudste van Rik en Mieke werd geboren in 1928 en de
jongste, Ludo, in 1952. Een verschil van 24 jaar dus. Mieke kocht deze
laatste op haar 46ste.
De
Verschurens hebben zich te Leest meer dan 300 jaar ononderbroken kunnen
handhaven. Hun stamboom reikt tot het jaar 1650 bij het echtpaar Gillis
Verschuren De Keyser en zal de eerste decennia zeker niet uit Leest
verdwijnen want Mieke heeft momenteel zon 26 kleinkinderen waarvan de meesten
de gemeente bewonen.
Concurrentie
Het was geen sinecure 10 kinderen groot brengen, een
herberg uitbaten en dan nog groenten ophalen en verkopen op de markt en in
fabrieken. Rik van den Do was immers ook groentenhandelaar. Hij was één van
de weinige vrachtwagenbezitters in 1933 en bracht de voortbrengsels van de
Leestse boeren naar de groentenhalle.
Later werd hij de eerste officiële vuilnisophaler in
de gemeente.
De kinderen moesten dan ook van kleinsaf de handen uit
de mouwen steken in de zaak, maar jong geleerd is oud gedaan want op een
bepaald moment enkele jaren geleden, hadden Rik en Mieke niet minder dan vier
van hun kinderen tot concurrent.
Hun zoon Marcel baatte het café In de Welkom uit aan
de Battelse Bergen, zoon Fak De Sportwereld net naast de deur van zijn
ouders, zoon Victor tapte 200 m verder in
De Statie en dochter Melanie laafde de dorstigen In
t Schipperskwartier ter plaatse
Winkelstraat.
Vroeger
Sinds enige tijd is Mieke slecht te poot, zoals ze
zelf zegt. Ze lijdt aan verkalking en verplaatst zich met behulp van krukken.
Ook klanten bedienen en tappen is er niet meer bij. Dat werd tot voor kort
gedaan door kleindochter Maryse, intussen gehuwd.
Ze werd vervangen door haar zus Carla, die eveneens
het jongere volkje aanspreekt.
Daarbuiten is er nog ruime hulp van de vele kinderen,
o.a. van haar jongste zoon Ludo en van de rondborstige, met het hart op de tong
levende dochter Fien...
Mieke is een vrouw die intens in het heden leeft. Op
onze vraag hoe het er vroeger aan toe ging blijft ze een ogenblik het antwoord
schuldig. Ze heeft zoveel meegemaakt mijmert ze, veel mizerie, heel hard
gewerkt maar ook veel plezier.
Van de eerste wereldoorlog herinnert ze zich nog dat
ze te voet op de vlucht gingen tot Holland, haar vader met de kruiwagen...
In de tweede wereldoorlog deden ze dat over, ditmaal met de vrachtwagen en tot
Brugge.
Ze weet nog hoe ze met haar nicht Tien (Florentien
De Schoenmaeker) om een eerste draaiorgeltje ging naar Mechelen. Wat een
sensatie die verschillende deuntjes.
Vroeger gaven ze regelmatig bals in hun grote garage
schuinsover de herberg.
Hun orgel trok veel volk. Deze garage diende ook als
repetitieruimte voor de fanfare St.-Cecilia. Rik en Mieke waren hevige
Blekken.
Nu nog zegt ze vurig, tot in mijn kist !
Ooit haalden klanten een geslacht varken uit hun
schuurke en plaatsten dat beest in volle café, maar dat was om te lachten. Last
met de klanten heeft ze nooit gehad, nooit diende er beroep gedaan op politie
of rijkswacht en geraakten de gemoederen af en toe wel eens verhit bij het
kaartspel, meer averij dan een omvergelopen kachel werd er in het
Duivenlokaal nooit opgelopen.
Mensenkennis
Een dag start voor Mieke rond 09u30 10 uur. Na haar
ontbijt, een fris pintje bier, plaatst ze zich op haar vaste plaats in de
gelagzaal, naast de kachel.
Aardappelen schillen en breiwerk behoren tot haar vaste bezigheden. Verder
houdt ze zich onledig met de klanten. Mieke verstaat de kunst om te
relativeren. Vijftig jaar kroegervaring laat zijn sporen na, alsmede een schat
aan mensenkennis.
Ze kan met iedereen opschieten, ook met de jeugd, maar niets ontgaat haar.
Tijdens ons gesprek flitsten haar intelligente oogjes
van links naar rechts, af en toe gaf ze richtlijnen aan familieleden met
tapdienst.
Zelfs als ze in bed ligt moet ze weten wie er in t
café zit, mengt zoon Ludo zich in ons gesprek. Haar slaapkamer bevindt zich
dan ook net naast het café.
Rond 23u30 gaat ze gewoonlijk slapen, meestal niet
vooraleer de laatste klant de herberg heeft verlaten.
Leestse bijnamen
Graag wou Mieke haar beste klanten in het zonnetje
zetten door ze hierbij te vermelden.
Dat is natuurlijk onbegonnen werk maar omdat sommigen
van hen over zulke prachtige bijnamen beschikken gunnen wij onze lezer ook een
pretje : Den Disser, Heinke van Tien, De Plekker, Den Broze, Den
Boerekes, Die van Sus, Toine van Amelie, Beire van Sus, de Fakke, de
Robber, den Bats, de Wikkes van Ston, Frans van Speleman, Pieterke,
Beire van Piër Prins, Louis van Waïkke, Fakke van Sus Flot, den Dré van
Peit, Juul van den Baté, de Kepper, Dikke Gust die van zichzelf beweert
dat hij groot is geworden met patatten en ruggemeil, Den Beddekes, de
Fluiter, Gust van Bonnes, Koster, Faro, Per Jan ook Staf van Kolet,
Jet van Moon, Géne van Speir e.a.
Als je van een Leestenaar iets over Mieke wenst te
weten te komen vraag dan zeker niet om Maria Van den Heuvel, haar volledige
bijnaam is Mieke van Tien van Rik van den Do!
Marcel
Van Hoof
Van de serenade van de
K.Fanf. St.-Cecilia verscheen in Toeters en Trompetten (nr.2 van 83) volgend
verslag :
Op de eerste maandag van de meimaand trok de fanfare
of toch het grootste gedeelte ervan nog eens naar de Leestse Heide om er een
serenade te brengen aan Mieke van Rik van den Do ter gelegenheid van haar
gouden jubileum als herbergierster.
Het weer viel niet te best mee, maar toen de fanfare
met het optreden begon regende het niet meer. De fanfare bestond hoofdzakelijk
uit die muzikanten die de tijd nog meegemaakt hadden toen er bij Rik en Mieke
in de garage werd gerepeteerd. We kregen zelfs versterking van een
oud-muzikant, Henri Van den Heuvel, broer van de gevierde. Er werden een paar
marsen van vroegere dagen gespeeld en toen was er een gelegenheidstoespraak.
Daarna werd er nog wat getoeterd en toen kon het feest beginnen.. De muzikanten
konden echter in het café bij Mieke niet meer binnen. Het was er barstensvol en
ook al in de keuken was er geen plaats meer te vinden. De organisatoren van
deze viering hadden aan alles gedacht ! De muzikanten mochten naar het café van
Frans Verschuren waar een vaatje van het beste bier werd aangeboden.
Voor velen heeft het lang geduurd. t Was al zolang geleden dat ze nog eens op
de Heide waren geweest en daarom
Mieke kreeg van de fanfare als dank voor datgene wat
zij en haar echtgenoot zaliger voor de vereniging hebben gedaan een tinnen
schotel. Er werd een afspraak gemaakt om over tien jaar in 1993- terug een
serenade te komen geven als Mieke 60 jaar cafébazin zal zijn !!!
We wensen Mieke nog vele jaren
Fotos :
-De familie Verschuren in 1953 ter gelegenheid van de
gouden bruiloft van de schoonouders van Mieke : Jan Gregoor Verschuren en Anna
Constantia Fierens.
-De jubilerende herbergierster te midden van familie
en vrienden.
-Mieke aan de tapkast.
-Voor de opvolging van het Leestse Duivenlokaal is
gezorgd. Een ganse troep
1983 Mei : Leestenaars treden zo uit de oude doos(uit de
verzameling van Stan Huysmans)
Een opstel van Hendrik Rik Lauwens van
7 mei 1948 :
Grootmoeders
portret
Grootmoeder
is oud. Zij is ruim 65 jaar. Haar haren zijn witgrijs, haar wezentrekken liggen
diep; zij heeft vele rimpels op het voorhoofd en de kaken, en diepe groeven in
de hals.
Zij
heeft al haar tanden verloren en daarmee is de mond wel wat ingevallen.
Grootmoeder
ziet niet goed meer, daarom draagt zij een bril, die langs de bovenkant dient
om ver te zien en langs de onderkant om dichtbij te zien.
Zij
hoort nog tamelijk wel. Als ze in haar leunstoel zit leest ze de krant of stopt
kousen of breit.
Grootmoeder
is de goedheid zelf : zij ziet de kinderen zo gaarne ! Van tijd tot tijd gaat
ze er mee wandelen of speelt ze zelfs mee. Soms vertelt ze wonderschone dingen.
Als de kinderen alleen niet braaf zijn, geeft grootmoeder ze wijze raad.
Heel
de familie houdt zeer veel van haar. Met grootmoeders verjaardag komen ze allen
haar geschenkjes brengen.
Ik dank God voor onze grootmoeder en bid dat ze nog lang gelukkig zou mogen
leven.
De schrijver Hendrik LAUWENS :
-Tijdens het schooljaar 1947-48
leerling in het 8ste leerjaar.
-Geboren te Leest op 31 december 1934.
-Oudste zoon van Lauwens Jan (°Blaasveld
19/4/1903, +Mechelen 28/1/1991) en De Bruyn Mathilde (°Bornem 26/12/1907,+Leest
29/5/1977), Dorpstraat 22. (gezin met 8 kinderen).
-Gehuwd met Polfliet Josephine.
-Wonende Kouter 82.
-Beroep : tot 1970 beeldhouwer in
Mechelse meubelzaak, werkt thans in personeelskeuken van Brussels S.G.
-grootbedrijf.
-Kinderen : Willy, Hugo en Maryse.
-Studies na 4de graad : 2
jaar Oefenschool Mechelen, daarna 3 jaar vakonderwijs, houtbewerking A3.
Jarenlange praktische finesse-scholing
ten huize van zijn oom Rik De Bruyn (houtsnijkunst).
-Hobbys : 1. Wijnmaken : experimenteren
met zelfproductie wijn. (van pruim, appel, rabarber en kriek). Van deze laatste
kan ik getuigen, dat hij prima, haast superieur is : wijnals een veulen in een zonnige lentewei, fris
en fruitig als verse vruchten.
2.Muziekliefhebber : a) koorleider van
het gemengd kerkzangkoor. b) trombonist in de fanfare.
3. Ornamentsnijder (hout). Als men zijn
living betreedt verrassen, ja imponeren, zelfs overdonderen, u de zelfbewerkte
meubelen in schoonheid, getuigend van karakter en vakmanschap, die heel
charmant aandoen. Ik sta in bewondering voor die weelde van aangebrachte
versiering en bloemmotieven, creaties met zuiltjes, pilasters en frontons,
gestrikte guirlandes, palmetten, rozetten en lauwerkransen, zelfs decoraties
uit de erfenis der Romeinen. De buffetkast, inzonderheid de salontafel, zouden
zo bijgeplaatst kunnen worden in één der rijke zalen van het Palacio Real te
Madrid.
Een tafel van ettelijke tienduizenden
schattingswaarde.
Erg nieuwsgierig vraag ik naar zijn
werkplaats Hier betreed ik aandachtig zijn heiligdom, laat me toe het zijn
atelier te noemen. Op de werkbank liggen allerlei soorten beitels, de hamer
en de passer, netjes gereid : de bolletjessteker, de halfrondbeitel, de
kantbeitel, vele tientallen soorten, meestal op elkaar gelijkend, toch
kleintjes verschillend in steekvorm, snijbreedte, dikte, ronding en uitholling
Verder bemerk ik pas aangezette
werkstukken, verder halfafgewerkte, boven aan de wanden, links en rechts
stapels getekende ontwerpen, siermotieven en figuren ; onderaan, voor en achter
houten blokken, machinaal tot ruwe vorm reeds aangezet, gereedschap om te
bekappen en aan te snijden, en waarin men nu reeds de nog verborgen schoonheid
kan vermoeden
Wat verderop, en bovenop ligt er een
muziekpartituur. Dit wijst erop, onderwijl hij het harde verduldige hout
bekapt, strelend besteekt, voorzichtig besnijdt, hij ter afwisseling, als
verpozing, al eens een moeilijke reeks notengroepen voor zijn trombone
overkijkt, of een alleluja-passus voor koor instudeert
Proficiat. Ge moet het maar kunnen en ge
moet maar willen. Groot geduld, moed en volharding, creatief denken en bezig
zijn. Tenslotte liefde voor handwerk en het schone.
Waar een opstel uit de oude doos me
naartoe heeft geleid !
Treedt er nog eens een verborgen talent
uit die doos ? Het zou me zeer verheugen. Zo ver zijn we echter nog niet.
Volgende maand geven we eerst het vervolg op deze aflevering. We zullen dan
graag GROOTMOEDES PORTRET eens kortbij onder de spotlights plaatsen, met als
hoofding : wie is de geportreteerde grootmoeder ? (Meester Stan Huysmans in
De Band van Mei 1983)
Wie is de geportreteerde grootmoeder
?
Dit
is Ida PEETERS, echtgenote van Leopold DE BRUYN, destijds wonende Juniorslaan,
aan de spooroverweg te Leest. Beiden waren afkomstig uit Bornem. Hun gezin
telde 5 kinderen : Jeanne, Mathilde, Hendrik, Giljom en Frans.
Ida
Peeters werd geboren te Bornem in 1882 : een tijd van honger en armoede voor de
volksmens in Vlaanderen. Heel vroeg stierf haar moeder, zodat ze haar niet
heeft gekend. Eens 9 jaar geworden, was haar schooltijd reeds gedaan wat
toendertijd niets uitzonderlijk was,- en trok ze dagelijks te voet naar Weert,
om er wijmen manden te vlechten. Kinderarbeid, 10 tot 12 uur per dag tegen een
hongerloon, was heel gewoon. Haar man was van gegoede boerenafkomst, maar er
was slechts plaats voor 1 zoonopvolger op de hoeve, zodat Leopold bij de
spoorweg Mechelen-Terneuzen uitweg zocht en in dienst kwam. Eens Ida voor zich
gekozen en gewonnen, kreeg hij de keuze : mogelijkheid een huisje van de
Ijzeren Weg te bewonen, ofwel in Temse ofwel in Leest. Aangezien er in Temse
geen centiare grond bij dit huis was, en in Leest wel een lapje grond, en t
BOERENBLOED in hem dwingend sprak, kozen ze voor Leest. We noteren hier het
jaar 1908.
Leopold
werkte bij de spoorweg M-T. Idahad de
taak van barreelwacht en toezicht op de stopplaats Leest. De barrelen
toedraaien en terug openen. Een taak met verantwoordelijkheid naast haar
gezinsbezigheden. De oorlogsjaren 14-18 brachten hierin een onderbreking, want
vader moest voor soldaat optrekken. Ze ging met haar kinderen terug te Bornem
wonen.In 1919 komen ze in Leest opnieuw
hun zelfde werk vervullen en heeft moeder Ida ook al hulp van de kinderen voor
de barreelwacht. Vooral bij mistig en erg slecht weer viel er op te passen.
Goed uitkijken, vooral richting Blaasveld, waar bij nadering van de trein in de
verte, aan de draai, een rood seinlicht waarschuwend branden ging.
In
1922 werd de halte Leest afgeschaft. Tot in 1933 ongeveer. Toen werd de
stopplaats Leest weer ingevoerd. Met een nieuwigheid erbij : er moesten dan ook
coupons uitgeschreven worden, en aangezien Ida luttele lees- en
schrijftechnieken bezat, schrikte dit werk haar af.
Neen,
dit nam ze er niet bij. Dit werd voor haar het einde van de barreelwachten hun verblijf in t Routekot, als ik het
op zijn Leests cru mag zeggen. Het gezin Robbens volgde hen op.
Vele
jaren lang heeft Ida met haar man en kinderen aan de spoorweg gewoond. Van in
t begin waren ze goed onder de omwonenden ingeburgerd en de Leestse Heidelucht
deed hen deugd. Wie van de geburen weet er nog wat van de plezante avonden,
telkens als haar man met de gratis-coupons van de Spoorweg zo dikwijls naar
Terneuzen bommelde om er krabben te gaan vangen met stukjes paardenvlees aan
een stok, en telkens met rijke buit terugkeerde en Ida de groengrijze
kruipedingen tot smakelijke lekkertjes kookte ?...en dan smullen maar, geburen
allen samen
Maar
t gebeurde ook dat ze de dood nabij was van de schrik. Zo die keer, toen de
trein reeds kortbij naderde en ze zag, dat midden op de spoorweg, het kindje
Florent PISCADOR, pas een lopertje rustig neergehurkt met keien zat te
spelen Ze begon luidkeels te huilen, te rennen, te gillen, de armen in de
hoogte Vader Isidoor Piscador had de alarmkreten gehoord, kwam, zag, sprong
dwars door de haag en redde, nipt geplukt, zijn kind -Florent Piscador woont
nu te Heffen.
En
die andere keer, toen de trein een paar minurten te vroeg misschien, of Ida wel
wat laat ? (wie zal het zeggen ?) buiten sprong om de barreel dicht te draaien.
Ze was zo uittermate verrast van wat ze zag Toon STOOP schommelde met zijn
hondenkar vol melkstopen, pal op de overweg Hij was op weg naar t Heike voor
zijn Brusselse melktoer en de trein zo dichtbij, mensen !!! Zo nabij, dat het
haast een wonder was, dat hij t achterste hoekje van t karreke er juist niet
afreed Och Gottekestoch, Ida was er ziek van
Ida,
als grootmoeder door haar kleinzoon Hendrik Lauwens op 13-jarige ouderdom,
karig, maar kleurig en kinderlijk-kunstig beschreven, is overleden in mei 1963
op 81-jarige ouderdom. Ook voor haar was het leven een sneltrein.
Op
haar gedachtenisprentje lezen we : De dood heeft ons, niet haar, verrast. Een
leven, gelouterd door talrijke beproevingen, geleid door liefde en stille
vreugde zo waren de jaren, die God aan onze dierbare schonk. Dat hare ziel in
vrede ruste. Moge deze gedachtenis en bovenstaand beeld ons bijblijven.
NASCHRIFT
Weze
het mij toegelaten nog een vleugje filosofie bij TREINEN en SCULPTEREN eraan
toe te voegen. Bede volgende gedachten verder zelf te verdiepen.
1.HET
LEVEN IS EEN SNELTREIN. Dat heb ik ergens gelezen en t is een rake waarheid.
Daarom moeten we zelf de NODIGE HALTES INLASSEN. Zo haasten we ons langzaam en
dat is beter voor ons hart.
2.We
moeten graag en geregeld ORNAMENTSNIJDER zijn = trachten verstandig VAN HET
LEVEN TE GENIETEN.
3.We
moeten onze tijd nemen om WERK TE MAKEN VAN ONS GEZIN EN VAN ONZE HOBBYS. Dat
heet dan : ONS LEVEN SCULPTEREN.
(Meester Stan Huysmans, De Band, juni
1983)
Ida Peeters was te Bornem geboren op 14
december 1882 en ze overleed in het Gesticht van de H. Familie te O.L.Vrouw
Waver op 12 mei 1963.
Fotos : (met dank aan Hugo Lauwens)
-Hendrik
Rik Lauwens als student in de TSM-houtbewerking.
-Grootmoedertje
Ida Peeters.
-Mooie
familiefoto van de familie Lauwens-De Bruyn.
Bovenaan
van l. naar r. : Louis Vivijs (lid van de verzetsbeweging de Zwarte Hand en
politiek gevangene Nacht und Nebel), zijn echtgenote Julia Lauwens, Josefien
Polfiet, haar man RikLauwens, Jozef De Decker, Frans De
Decker (eerste kleinkind, zoon van Jozef en Paula), Paula Lauwens (echtgenote
van Jozef), Willem Lauwens, Antoon Lauwens, Jeanne Lauwens, Mathilde De Bruyn
en haar echtgenoot Jan Lauwens.
Onderaan
: Maria Lauwens, Ursula Peeters (tanteke of Tizella genoemd, zus van Ida
Peeters), Jan Jang De Schoenmaeker (echtgenoot van Ursula), Ida Peeters en Leo Lauwens.
-Bidprentje
van Ida Peeters.
-Recentere
foto van Rik Lauwens, de auteur van het opstel.
Voor
de zoveelste keer hebben wij het geluk te mogen danken. Dank en geluk. Ze
liggen dicht bij elkaar, en het ene volgt uit het andere.
GELUK
: wij zijn gelukkig omdat wij (bijna) een toneelseizoen achter de rug
hebben dat mooi was. Een eerste geslaagde opvoeringsreeks van De Koord van
Spinoza in november 1982.
En
nu zopas Greenwich van Walter Van den Broeck met zoveel gunstige reacties dat
het ons allen deugd doet. Om het met boer Wortel van Timmermans te zeggen : Ons
zweet is in geen verkeerd gat gelopen. Wij menen enkel dat we proberen
gewetensvol te werken, waardoor de geest, de idee, de ziel van het toneelwerk
naar boven komt. En inderdaad zegt Sint Paulus, is al ons doen en laten
slechts ten dele en stukwerk. Maar, gaat hij verder, als ge de liefde niet
hebt, haalt het niets uit. En dit, de liefde voor het toneel, die jaagt ons
stuwend voort want is ons deel.
Ons
geluk wordt bovendien nog vergroot door twee aanbiedingen om Greenwich nogmaals
te spelen. Vooreerst in de TSM (kleine zaal rechtover Sint Romboutstoren) op
zaterdag 30 april en een tweede maal op zondag 15 mei in zaal Vosberg te
Rumst, ingericht door de plaatselijke KLJ.
DANK:
wij danken allen die ons, hoe dan ook, geholpen hebben. Dit zijn de
vele enthousiaste kijkers die de vertoning mee opbouwen. De kopers van kaarten.
De mensen die affichen willen ophangen (binnen of voor het raam). De firmas
die ons steunen door drukwerk of levering van materiaal. De zaaluitbaters die
ons werk met veel sympathie volgen. De plaatselijke verenigingen wiens
afgevaardigden onze voorstellingen bijwonen. Het plaatselijke blad De Band
dat onze rubrieken opneemt. Die tijdschriften die ons gedenken met
besprekingen. Enz..,enz Goede toneelvrienden.
Wij
beloven nog veel en hard te werken opdat een voorstelling minstens het peil
haalt der vorige, tot uw, ons en aller blijdschap.
Tot
kijk, Guido Hellemans. (foto
onderaan)
(De Band, mei 1983)
1983 Meinummer De Band : HET
LAMOEN
In
de tijd dat er donderdagnamiddag nog geen klas was, zo noemden wij het, en wij
nog zonder kleerscheuren op de straat konden spelen, zonder maar eenmaal naar
omhoog te kijken. Zo een kleine 50 jaar geleden, de week voor de grote kermis,
en processiedag, een dag waar alles opgetrommeld werd om met het allerheiligste
rond te gaan, waren de zusterkens (nonnekes) en het onderwijzend personeel druk
in de weer om er het mooiste van te maken.
Gekleurde
papiertjes en zilverpapier knippen was er aan de orde van de dag, want het was
dan een formidabele feestdag. Dan kwam heel de gemeente kijken of zaten de
mensen geknield met brandende kaarsen voor hun deur om toch nog voor hun gezin
en buurt genade af te smeken, ieder volgens eigen devotie.
En
dan begint mijn eigenlijke verhaal. Op donderdag voordien kwam altijd de zandman met zijn hondenkar de brede
straat opgereden, hard roepend en zwaaiend met een grote bel, de vrouwen
verwittigend : zand, wit zand. Dat werd gebruikt om drie witte brede stroken
te strooien, waar dan de processiegangers moesten op volgen. Per emmer en voor
enige frankskes werd dat dan verkocht door de zandman.
Maar
wat mij meest imponeerde waren de honden die de kar voorttrokken.
In
t Lamoen, (noot : het lamoen is het
disselraam waarin het trekdier loopt als deze een voertuig voortsleept) een grote hond, een kruising of een
bastaard, weet ik veel, maar een dier met een geweldig groot lijf, zware poten,
zijn tong centimeters lang uit zijn muil. Aan weerskanten van hem liepen dan
twee mindergroten van gestalte en kracht. Het waren twee meelopers dacht ik,
alles om het geval rond te maken : de figuranten.
De
zandman was een klein maar vinnig ventje. Steeds op zijn sloefen of met een
soort schoenen met kousen overtrokken, voor wat of wie hij dat deed wist ik
zelf niet. Hij stopte altijd voor de herberg de Rooselaer, juist naast de deur,
om een glas te drinken. Want dat gerstenat dat daar verkocht werd was het beste
van de ganse streek. Ik hoorde hem zeggen Delleke, zo heette de bazin, ne
ster meiske. Ze was altijd dubbel in de weer als het om mannen van de baan
gold. Die hadden er al zeker uren opzitten, want de mannen van de baan zei ze,
waren sukkelaars die zwaar werk leverden en altijd in weer en wind.
En
zeker gij David, zegde ze. Als hij Blaasveld aandeed, had hij er wel geteld 40
à 50 kilometer opzitten en met een hondenspan is dat niet van de poes.
Ikzelf
was van de hondenkar met geen stokken weg te slaan, want van dieren heb ik
altijd gehouden. En dan maar vragen aan David over de trekkracht van de honden
en waar hij die grote hond vandaan had gehaald. Menneke, zegde hij, die
grote hond is de lieveling van mijn vrouw, als ik thuis kom, kan ik hem niet
rap genoeg uitspannen en dan ligt hij aan haar voeten en owee die een hand aan
ons Marie zou uitsteken !
Ons
Marie is een sukkel, zeurde hij, zij is lam aan haar beide benen en zit een
godganse dag voor het raam te wachten tot ik thuis kom. Dat is het leven
menneke ! Ik rij gestaag een halve lente en een halve zomer met mijn kar en
honden bijna half België af en die grote hond is mijn beste vriend. DIE TWEE
ANDERE, ZIJN ER MAAR OM INDRUK TE MAKEN. Zo is t leven menneke, in t LAMOEN
daar loopt de beste EN DIE ANDEREN MOETEN MEE ! Maar daarmee heb ik toch een
schoon gespan !
En
dat telde toen bij de mensen, hoe groter zij het zien, hoe flinker de voerman.
Hij
nipt aan zijn pint, zet zich recht, gaat naar zijn kar en honden en roept :
Moet er geen zand zijn ?
Eddy Apers bezorgde me nog een vervolg
op dit item :
t Seel was niemand minder dan Frans
Apers (Petrus Franciscus Apers).
Petrus Franciscus APERS, zoon van
Remigius APERS (38) en Maria Anna NAGELS (22)
Hij
was te Heffen geboren op donderdag 11 april 1872 om 23u00 en overleed op zondag
24
april 1960 te Hombeek om 17u53.
Hij
werd op woensdag 27 april 1960 te Leest om 10u00 begraven.
Van
beroep was hij landbouwer.
Hij
huwde te Leest op 09-10-1909 met Maria
Josepha DE MUYER (°Leest 12 april 1873, +Leest 25 december 1943).
Zij
was weduwe van Ludovicus (Lodewijk) VAN DEN BRANDEN (°Leest 15-10-1867 -
+ Leest 07-12-1908) en tevens uitbaatster van een Herberg op de Tisseltbaan
(huidige Juniorslaan). Het gebouw is nog steeds gekend als t Seel.
Maria
Josephina DE MUYER werd als dochter van Petrus Joannes DE MUYER (25) en
Joanna MAES (23) geboren op zaterdag 12 april 1873 te Leest om 18u00.
Zij
overleed op zaterdag 25 december 1943 te Leest en werd er begraven op woensdag
29 december 1943 te Leest te 10u00.
Maria
Josephina DE MUYER had uit haar eerste huwelijk 6 kinderen en uit haar huwelijk
met Frans Apers 3 kinderen (o.a. Mathilde Apers werd steeds Thille van t Seel genoemd)
In
die herberg moet het er nogal liederlijk aan toe gegaan zijn.
1983 Mei : Een Jubileum te Leest :
Pater Van Aken 25 jaar in dienst van de Heer.
Even
kennismaken met de familie Van Aken.
Op
15 oktober 1901 werd Jozef Van Aken geboren te Lippelo. Ludovica De Boeck werd
geboren 23 februari 1902 in Malderen. Zij traden in het huwelijk op 2 januari
1925 te Malderen en hadden 7 kinderen waarvan 4 jongens en 3 meisjes. Vader
overleed op 10 februari 1933, toen Karel pas 5 jaar was, en moeder tijdens de
oorlog op 2 november 1943.
Hun
kinderen even voorstellen :
-Louis
Van Aken-Mierop, Techn. School Hoogstraten.
-Alfons
Van Aken-Weymans, Techn. School Mechelen.
-Karel
Van Aken, St.Theresiacollege Kapelle-op-den-Bos.
-Maria
Van Aken, zorgde na de dood van moeder, samen met broer Karel voor broers en
zusters, huishoudster in 1960 bij Frans Lornoy, toen onderpastoor O.L.Vrouw o/d
Dijle, en nu pastoor te Leest sinds 1966.
-Frans
Van Aken-Van Nisselroy, Agfa-Gevaert Mortsel.
-Zuster
Marie-Jozef (Hilda) Van Aken, Bestuurster van de Familiale St.-Vincentius te
Buggenhout.
-Zuster
Lutgarde (Clothilde) Van Aken, Klooster Moerzeke-Castel. Kleuterleidster.
Pater
Damiaan Van Aken :
Geboren
te Malderen 22 februari 1927. Hij ging tot zijn 14 jaar te Malderen naar de
school. Vader stierf toen hij 5 jaar was. Op 14 jarige leeftijd wenst hij naar
het alumnaat te gaan en mocht dit ook van moeder. Maar ingevolge het overlijden
van moeder en de oorlogsjaren waarin iedereen het hard had om aan voedsel te
geraken, bleef Karel nog een paar jaar thuis om te boeren. Zo maakte hij zich
verdienstelijk thuis. Na de oorlog vertrok hij dan naar het alumnaat te
Kapelle-op-den-Bos voor Humaniorastudies.
Op
22 augustus 1951 vertrok hij naar het noviciat te Taintegnies bij Doornik. Daar
ontving hij op 21 september 1951 de pij en de kloosternaam Frater Damiaan.
Na
een jaar noviciaat en een jaar priesterstudies werd hij op 20 april 1958 in de
Abdij van St.-Gerard (Namen) tot priester gewijd.
Nu
is hij werkzaam in het St.-Theresiacollege te Kapelle-op-den-Bos envanaf 12 juni 1966 in de parochie te Leest.
Feestelijkheden
te Leest bij het priesterjubileum :
Op
7 mei wordt de Pater gevierd in de parochie. (zie hierna op deze datum) Hij is dan ruim 25 jaar priester.
Op
initiatief van de parochie wordt er een misviering gehouden voor die
gelegenheid om 17u15 gevolgd door een receptie in de parochiezaal.
In mei 1983 werd een
vereniging zonder winstoogmerk opgericht waarvan de
statuten verschenen in het Belgisch
Staatsblad van 8 december 1983 onder het
identificatienummer 10718/83.
t Seel, met maatschappelijke zetel
te Leest, wou vooral jonge kunstenaars
de kans geven om hun werken ten
toon te stellen.
De stichters waren Tony Baarendse (de
voorzitter), Guy Roex (een onderwijzer uit
Lint en penningmeester) en Karel
Verelst (bediende uit Bornem en secretaris).
Andere doelstellingen : naast de
ontspanning van haar leden en de
hulpverlening en aanmoediging van
alle culturele activiteiten in de breedste
zin van het woord, wou de vzw zich
ook tot specifieke groepen richten.
Zo wou de vzw gezellige avonden
organiseren voor niet-rokers en voor mensen
die pas gestopt waren met roken,
zodat zij in een omgeving konden vertoeven
zonder rookwolken.
Tony Baarendse, die zelf al een
tiental pogingen ondernam om te stoppen met
roken, wou maandelijks niet-rokende
vrienden uit heel Vlaanderen bij mekaar
brengen en op die avonden diende
gezelligheid te primeren.
Steun werd ook verleend aan jonge
kunstenaars door hun werken in het
zaaltje van t Seel tentoon te
stellen. Deze kans werd zowel geboden aan
schilders, tekenaars, etsers als
beeldhouwers.
Als oudste van zes kinderen kreeg
Tony Baarendse niet de kans om zijn
talenten op dat vlak te ontplooien,
hij maakte dat later wel goed met het volgen
van lessen aan de Mechelse
academie.
Zijn schilderkunst koppelde hij aan
het instandhouden van volkse gebruiken,
al dan niet van culinaire of
culturele aard. Zo speelde hij vooral met de idee
om tegelijkertijd met
tentoonstellingen en streekgerechten rond éénzelfde thema
naar buiten te treden.
De naam t Seel is het omgekeerde
van Leest maar vond zijn oorsprong ook in
de volkstraditie. Die beweerde dat
in de hoeve van de vereniging (Juniorslaan
114) ooit een man woonde die zijn
broek met een zeel in plaats van een
broeksriem ophield. En vandaar dat
de volksoverlevering steeds sprak van t
Huis van t Seel.
Tony Baarendse maakte van de oude
boerderij een gezellig, ruim huis dat hij
omtoverde tot Eethuis t Seel.
Het eethuis was alleen open in het
weekend vanaf 11u30 en in de week
enkel op afspraak.
Specialiteit was de oervlaamse
keuken : stoofkarbonaden, boerenzuurkool met
worst, pannenkoeken...en met
Verloren Maandag kon men er worstenbrood en
appelbollen krijgen.
Een zaaltje (maximum 60 personen)
werd te huur gesteld voor feesten.
In t Seel werd aan
kruisboogschieten gedaan, aan schaken, aan wijnmaken...
Op 17 februari 1984 bracht Marc Rochtus
van Gazet van Mechelen een bezoek aan t Seel :
Alhoewel
we al ettelijke keren via de Juniorslaan richting Tisselt reden, hadden we aan
het Huis van t Seel nooit veel aandacht besteed. Nauwelijks hadden we durven
vermoeden dat zich achter die Leestse grijze gevel zulke landelijke decors
zouden manifesteren. Niet alleen de verbouwde schuur, maar ook de binnenplaats
en de vertrekken waar we later een kijkje namen, gaven een aardig beeld hoe je een
oude boerderij tot een gezellig ruim huis kan omtoveren. Een werk van jaren dat
met eindeloos geduld werd opgeknapt, en waarbij het hele gezin een handje
toestak.
Enkel
de glazenmaker kwam over de vloer, vertelt Tony Baarendse, voor het overige
hadden hij en zijn vrouw en de zonen haast geen hulp nodig. De jongens dienden
zelfs een poosje in een tent op zolder te slapen, omdat hun kamers niet klaar
waren, herinnert hij zich plots.
Maar
het resultaat is alleszins evenredig met de toen geleverde inspanningen, en dat
stemt Tony Baarendse waarschijnlijk wel gelukkig.
Binnenvaarttoerisme
Een
tweede markante doelstelling is ongetwijfeld de aanmoediging en steun aan het
binnenvaarttoerisme in al zijn aspecten. Navraag bij de desbetreffende
instanties leerde dat je voor de binnenvaart aan geen enkele vereiste moet
voldoen of m.a.w. je kan zonder problemen een groep mensen op een boot
deponeren om zo het Belgenland op een andere manier te bekijken. Met dat idee
worstelt Tony Baarendse al een tijdje hij contacteerde trouwens al enkele
schippers- en als hij de nodige steun en mensen vindt zal die boottocht niet
langer uitblijven.
Octrooi
Elk
concreet probleem, hoe klein ook, waarmee hij in zijn dagelijks leven
geconfronteerd wordt, betekent voor Tony een nieuwe uitdaging. Enkele decennia
geleden , in de tijd dat er op de kampeerterreinen nog geen elektriciteit
voorhanden was, stelde hij vast dat de verwarming van zijn caravan niet
voldeed.. De jonge Tony vatte onmiddellijk de koe bij de horens en ontwikkelde
een eigen vloerverwarmingssysteem, een uitvinding waarvan het octrooi door twee
Nederlanders werd opgekocht. Waarschijnlijk hebben die heren alles definitief
in de koelkast gestopt, want de jonge uitvinder hoorde er nooit meer iets van.
Momenteel
speelt de (dure) verwarming van zijn hoeve hem lelijk parten, en koortsachtig
zoekt Tony Baarendse hiervoor naar een oplossing. Dat verklaart allicht zijn
interesse voor ecologische studies en experimenten op dat vlak, themas die
allen binnen vzw t Seel ruimschoots aan bod zullen komen. Ook computerstudies
zullen van dichtbij worden gevolgd.
Tenslotte
wenst VZW t Seel nationale, regionale en internationale culturele en culinaire
betrekkingen te onderhouden. Hiervoor zal de Leestse vereniging zonder
winstoogmerk beroep doen op vrienden en kennissen uit Duitsland en Portugal. Er
wordt gedacht aan een uitwisseling van tentoonstellingen, die ook de
folkloristische aspecten zullen aanvoeren.
Achterstevoren
Lid
worden kan, maar momenteel is er nog geen beslissing getroffen in verband met
de jaarlijkse bijdrage. Aangezien de statuten bepalen dat het jaarlijks lidgeld
niet meer dan 1000 frank mag bedragen, zal waarschijnlijk niemand daarover
struikelen
1983 27 april Gazet van Mechelen : Wielrennen.
Geert De Bruyn won toen hij
begon te wanhopen
Aan de spurterskwaliteiten van Geert De Bruyn
twijfelt ondertussen niemand meer. De man uit Leest kreeg dit seizoen nog niet
dikwijls de kans om dit te tonen wanneer het om de bloemen ging.
Vorige
zondag te Eppegem was het dan zover. In de sprint voor de bloemen ging hij Dirk
Van Laer en Gino Van Hooydonck vooraf.
In
de vierde van de zestien af te leggen ronden ontsnapten er vier renners. Wij
sloten aan met zeven man en meteen was de kopgroep gevormd. Er waren wel nog
ontsnappingspogingen van Gino De Leeuw en anderen maar die liet ik ongemoeid.
Ik wachtte mijn kans af in de sprint. Achteraf gezien mag ik nog van geluk
spreken dat ik gewonnen heb want door het op gang trekken van de sprint begaven
er een paar spaken in mijn achterwiel waardoor dit begon te spelen. Deze
overwinning kwam voor mij net op tijd want ik begon stilaan te wanhopen, aldus
Geert.
Van
Chris Mets vernamen we dat zonder concrete afspraken het ploegenspel gespeeld
werd. Hij had Gino aangeraden om te ontsnappen en zo dit niet lukte was er nog
altijd de snelle Geert. Deze keer is het de mannen van VV Muizen gelukt wat in
Hofstade helemaal misliep.
Op
onze vraag of Geert zijn kandidatuur gesteld had om mogen deel te nemen aan het
nationaal kampioenschap van de junioren antwoordde hij : Bij de nieuwelingen
heb ik nog niet veel geluk gehad. In de wedstrijd in Mettet, nu twee jaar
geleden, kwam ik zwaar ten val in de sprint voor de eerste plaats op honderd
meter voor de eindmeet. Vorig jaar viel ik uit met een bloedneus. Mijn zinnen
heb ik gezet op de Sterrit voor juniores die de dag daarvoor, op 14 mei,
gereden wordt hier in Leest met aankomst praktisch voor eigen deur. Daar
verwacht ik heel wat renners. Niet alleen omdat er dan niet zoveel wedstrijden
zijn maar wel om de extra klassementsprijzen die er aan deze wedstrijd
verbonden zijn.
Geert
is afgestudeerd aan de Technische School te Mechelen en woont in bij zijn oom
en tante aan de Dorpsstraat te Leest. Hij staat zelf in voor het onderhoud van
zijn materiaal. Hij is beginnen koersen op 15-jarige leeftijd bij de
nieuwelingen en won zijn eerste jaar reeds een koers.
Het
tweede jaar behaalde hij drie overwinningen.
Vorig
jaar draaide hij nog tot 17 juli mee bij de nieuwelingen en behaalde nog een
achttal overwinningen. Bij de juniores kwamen er daar nog enkele bij zodanig
dat Geert De Bruyn door zijn club V.V. Muizen uitgeroepen werd tot zegekoning.
Dit
seizoen nam Geert niet zo een goede start. Hij had last met zijn knie en liep
hierdoor wel wat achterstand op.
1983 29 april tot 1 mei : Vevoc-weekend te Westende - Zon en Zee
Prijs : min drie jaar gratis, tot 9
jaar : 500 fr./dag, plus 9 jaar : 700 fr./dag.
(Folder Vevoc)
1983 30 april : Huwelijksrijmelarij bij de trouw van Eddy De Smet en Patty Jacobs
In De Band van juni verscheen
volgend rijmsel opgedragen aan de Leestenaar
Eddy De Smet en Patty Jacobs uit
Beerzel ter gelegenheid van hun huwelijk
op 30 april :
Weinig
Leestenaars hebben er op gelet
dat
de jonge Bistenaar Eddy De Smet
zijn
gedacht op Patty uit Beerzel heeft gezet.
We
lezen het thans met groot jolijt
Vandaag
heeft hij haar het bootje ingeleid.
Daarom
geluk en proficiat dient hun gezeid.
Zelfs
al wordt hun gezin een kroostrijke bond
Eddy
vervoert groenten genoeg, vers en gezond,
Zon
gro-O-te camion, t komt niet aan op een pond.
Ook
proficiat aan d ouders langs elke kant
Zhebben
zij ook graag zon scheepje bemand
Voor
de ploeg Leest-Beerzel dus de vlag geplant !
Schippert
maar moedig zonder t bootje vergaat,
Dat wensen alle Leestenaars, dik, dun, in elk
formaat
1983 14 april : Gazet van Mechelen : Duivenseizoen 83 kan ook in het
Mechelse starten.
We
kunnen dus zondag (noot : 17 april) met de duiven beginnen spelen. Gelukkig met slechts een paar weken
vertraging. Sportief gezien hebben ze er niet veel aan verloren, want het kille
natte winterweer van de laatste weken was zeker niet geschikt om aan
wedstrijdvluchten deel te nemen.
Oorzaak
van de vertraging is de nieuwee opgedoken ziekte, het paramyxovirus bij de
duif, die reeds eerder in Italië, Malta, Portugal en Spanje een zware ravage
heeft aangericht.
Midden
maart werden gevallen gesignaleerd in Nederland, België, Frankrijk en
Duitsland. Men kon zeker niet van een epidemie spreken maar toch was er
opletten geblazen, want tegen deze gevreesde ziekte, is er geen afdoend geneesmiddel.
Men kan wel voorbehoedend tewerk gaan. Vele liefhebbers hebben dit gedaan.
De
Koninkllijke Belgische Duivenbond verdaagde alle oefen- en wedstrijdvluchten
tot 15 april.
Op
advies van de wetenschapsmensen werd de raad gegeven de duiven in te enten.
Heel
wat liefhebbers uit Mechelen en elders lieten duizenden duiven inspuiten met
Newcavac dat in Nederland geproduceerd wordt door Intervet. Dit middel op
basis van dood virus heeft zijn deugdelijkheid reeds eerder bewezen en wie dit
gebruikte mag het hele seizoen gerust zijn. Een klein aantal duiven werd
doodgespoten. Niet door veeartsen maar door amateurspuiters.
Versnippering
Minder
aangenaam is de vaststelling dat heel wat energie en krachtverspilling is
gebeurd bij de duivenbonden uit Mechelen en omgeving.Te Mechelen en
randgemeenten zijn er twintig verenigingen. Die spelen Quievain in zeven en
Noyon in zes verbonden. Met een beetje goeie wil en wederzijds vertrouwen moet
het toch mogelijk zijn om een paar maal per jaar echte stadsprijskampen te organiseren.
De
Witte Duivin Hombeek
De
Vrijheid Tisselt
Noord-Brabant
Kapelle o/d Bos
Recht
voor Allen (Zesverbond)
Samenspel
met De Luchtreizigers (Leest), De Verenigde Vrienden (Hombeek), Het
Vliegmachien (Heike), De Snelle Vlucht (Leest-Heide), De Jonge Liefhebbers
(Heffen) en De Luchtklievers (Battel).
Voorzitter
: Frans V.D.Broeck.
Secretaris
: Jan Geerts.
Kassier
: Jan Geerts
Vergezeller
: V.D.Eynde Van Dijck.
Toegelaten
afstand Quiévrain 91 km.
Voor Quiévrain wordt ingekorfd volgens beurtrol.
Voor Noyon wordt samengespeeld met Noord-Brabant en Hombeek.
Inkorven bij De Laet,, Dorp, Leest van 14 tot 15 u.
1983 Zondag 17 april : 1ste Nationaal Kampioenschap
van Vlaanderen
voor
Koperblazers-Solisten en voor Kamermuziekensembles
Door de Vlaamse Brass Band Federatie en
de Brass Band Union uit Buizingen werd een wedstrijd voor solisten en
ensembles georganiseerd.
Aan deze wedstrijd namen vier muzikanten van de Leestse fanfare deel : Johan De
Win, Michel en Patrick Leveugle en Luc Vertommen.
Degenen die het hoogste puntentotaal
hadden in de schriftingsproef mochten deelnemen aan de finale.
Guido Segers van de brass band
Midden-Brabant won met 96% van de punten, voor Pascal Deveen, eveneens van
Midden-Brabant (90%).
Als derde eindigde Michel Leveugle met
88%, vierde werd zijn broer Patrick met 85% en vijfde nog een Ceciliaan Luc
Vertommen met 80%.
(Toeters en Trompetten, nr.4,83)
1983 23 april : Jaarlijks Bal Landelijke Rijvereniging Leest
LVR-Leest gaat er steedsverder op vooruit
Wat
prachtig is aan sommige verenigingen is de enorme onderlinge samenwerking. Van
deze samenwerking kregen we dan ook reeds vele staaltjes te zien bij de
landelijke rijvereniging St.-Niklaas Leest. Het actieprogramma van deze club
bestaat uit de weklijkse bijeenkomst op het oefenterrein achter de reeks huizen
tegenover de Kouterwijk te Leest. En hier speelt dan het verhaal van deze
rijvereniging zich wekelijks af.
Inspecteur
Gerdt Geerts zorgt op deze plaats dat ruiters en amazones van een degelijke
opleiding
genieten in de ver van gemakkelijke rijkunst.
De
opleiding geldt als voorbereiding voor het zomerse toernooi-seizoen.
Op
zulke toernooien wordt dan dressuur gereden wat bestaat uit het rijden van
voorbereide figuren waarbij paard en ruiter zich zo correct mogelijk gedragen.
Eveneens
op zo een toernooi vindt men het springconcours terug.
Hieraan
mag er pas worden deelgenomen als men in de categorie BII is beland.
Wat vooral moet worden ingeoefend is het patrouille-springen. Hierbij springen
drie paarden met een paard voorop, naast elkaar op hetzelfde tijdstip over één
en dezelfde hindernis.
Wat
de ruitersvereniging in haar 12 bestaande jaren allemaal heeft gepresteerd is
overrompelend veel.
In 1971 werd deze club opgericht op initiatief van de Boerenbond en de twee
plaatselijke amazones, Gert De Prins en de huidige kommandante Gerdt Geerts.
Joris
De Wachter werd eerste instructeur van deze vereniging en richtte hierbij nog
een ponyclub op waarvan hij eveneens als instructeur fungeerde.
In
1976 gaf Joris D.W. deze functie over aan de amazone Gerdt Geerts en de job van
pony-commandant aan ruiter Wim De Wachter.
In
1981 werden regelmatig lessen gevolgd bij een bekwaam instructeur te
Grimbergen. Hier konden de Leestse ruiters erin slagen om hun springkunst
helemaal op punt te zetten.
Dit
jaar heeft de club voor een specialist-begeleider in de dressuur gezorgd.
Johan
De Win komt nu regelmatig fouten verbeteren bij het berijden van het paard.
Niet
alleen in de rijkunst heeft de vereniging zich bijgeschoold, ook in het vervoer
zorgden zij voor een verdere modernisatie.
Een occasiewagen werd aangeschaft welke moet dienen voor het vervoer van de
paarden naar activiteiten.
Wat
het ledenaantal betreft hoeft de club van Leest helemaal niet verlegen te
zitten.
Dertien
ruiters verschijnen elke zondagnamiddag op het appél.
Hoe
prachtig het is om een club zo evoluerend zien op te groeien dient men maar aan
voorzitter Walter De Prins te vragen. Hij is de persoon die dit alles zo ver
heeft kunnen brengen samen met zijn bestuursploeg die bestaat uit Gerdt Geerts,
Gerdt De Prins, Roland Rottiers en Juul De Smet.
Dat de werking veel geld kost is zo klaar als een klontje.
Om
al deze onkosten te dekken organizeert deze ruitervereniging zaterdag 23 april
haar jaarlijks ruitersbal in de parochiezaal aan de Kouter te Leest. (DDS)
(GvM, 23 april83)
1983 23 april : Vreugdekaramel bij de geboorte van Jetje Peters op 23 april 1983.
1983 12 april : Gazet van Mechelen
Uit het Dossier Fusiegemeenten :
Geen gezellig gebabbel meer in Leest.
Voor
de fusie werd door ons regelmatig aan de stad Mechelen gevraagd om de
Leestsesteenweg grondig te vernieuwen. Niet alleen de (Mechelse) bewoners, die
nog steeds zonder riolering zitten, hadden hun wensen. Ook voor ons, inwoners
van Leest betekent deze steenweg een hoop moeilijkheden. Het is onze enige
verbindingsweg met de stad. Door de komst van de fusie hadden wij hoop dat er
aan dit probleem een einde zou komen. Helaas, niets veranderde. Nog altijd
moeten wij over een slecht wegdek, vol putten, bulten en bij regen is het meer
varen dan rijden.
Dit
was één van de meest voorkomende grieven die we in Leest konden optekenen. Maar
er zijn natuurlijk nog andere problemen die méér met de fusie te maken hebben.
Deze
rustige gemeente dreigt door de fusie haar landelijk uitzicht te verliezen. Wij
hadden een verbetering gevraagd van sommige landelijke wegen, maar nu horen we
dat er in Mechelen plannen bestaan om de Kouter volledig om te ploegen en te
doorkruisen met brede banen en zelfs een verbindingsweg tussen
Kapelle-op-den-Bos en de E10 te Battel. Wij vroegen geen autostrades, alleen
een verbetering van sommige landelijke wegen.
Dat
het er in Leest vroeger gemoedelijker aan toe ging mag blijken uit het volgende
: Het contact met de administratie Mechelen is bij velen van ons in slechte
aarde gevallen. Vroeger ging het allemaal veel eenvoudiger. Het zijn veelal de
oudere mensen die het moeilijk hebben met de Mechelse administratie. Een
overdreven papierwinkel waar ze dreigen in te verdrinken. Ook het contact met
de politici is erop achteruitgegaan. Vroeger leefden de mandatarissen tussen
ons : nu leven ze boven ons. Tijd voor een gezellige babbel is er niet meer
bij. We krijgen ze zelfs zelden te zien.
Opmerkingen
en klachten over de huidige financiële toestand van Mechelen waren er
tientallen. En dat was niet alleen in Leest het geval. Deze problematiek
bewaren we misschien beter voor een ander dossier.
Frans Lauwers: het kon allemaal nog
slechter.
Zonder
ooit politieke kleur te hebben bekend, bestuurde Frans Lauwers 12 dynamische
jaren ononderbroken als Fanfareburgemeester het landelijke Leest. De
burgemeesterssjerp erfde hij van zijn oom en de aanhang van de lokale
Sint-Cecilia was er al die tijd voldoende sterk om CVP en SP samen in de
oppositie te dringen.
Dat
een gemeente als Leest besturen ook zonder politiek kan, bewees de nu 62-jarige
Frans Lauwers door tijdens zijn ambtsperiode alle openbare wegenis, riolering
en openbare verlichting te vernieuwen.
-We
hadden daartoe de nodige financiële middelen zonder dat al te forse belastingen
dienden te worden geheven, zegt onze Leestse gastheer, terugdenkend aan die
tijd. Menselijkerijze waren ook wij alles behalve tuk op het prijsgeven van
onze autonomie. Wie was dat wel ?
--Aanvankelijk
geloofden we nog dat ons voorstel tot een samengaan met Leest-Hombeek en
Heffen, met Hombeek als pilootgemeente, een kans op slagen had. De verrassing
met de creatie van een grote entiteit met Mechelen was dus ook compleet.
De
verklaring voor die operatie dient volgens Frans Lauwers niet ver gezocht. Het
was één doorgestoken kaart van de grote partijen en de Leestse Cecilianen waren
op slag elke bestaansreden kwijt.
Uiteindelijk
had Frans Lauwers het allemaal nog veel slechter verwacht. Vandaag blijft hij
vooral waarderen dat de plaatselijke gemeentehuizen zijn open gebleven zodat in
zijn geval te Leest de Leestenaren met hun problemen bij dezelfde mensen als
vroeger terecht kunnen. Positief vindt hij ook de regelmatige zitdagen van de
Mechelse schepenen omdat het precies bij die gelegenheden is dat de echte noden
ter sprake komen.
Investeringen
-Leest
heeft in een nog niet zo ver verleden enorme investeringen gedaan en aan de
overname heeft Mechelen bijgevolg een goede zaak gedaan. Niettemin is sinds de
fusie de belastingsdruk verhoogd, maar daar doe je niets meer aan. Minder
gelukkig is Frans Lauwers bij de vaststelling dat te Leest sinds de fusie geen
enkele sociale woning meer werd opgetrokken. Er is nochtans een wachtlijst
kandidaten. De gronden bestemd voor sociale woningbouw zijn reeds voor de fusie
aangekocht en blijven beschikbaar.
Een
andere teleurstelling is de langverwachte en de reeds sinds jaren
administratief voorbereide verbindingsweg met Heffen. Nochtans gaat dit werk
slechts over enkele miljoenen, een bedrag dat voor de stad Mechelen geen
probleem kan zijn. Over dergelijke dingen praatten we te Leest nooit zo lang.
Tijdens
de laatste gemeenteraadszitting voor de fusie werd het plan voor de bouw van
een nieuw sportcentrum te Leest in al zijn facetten besproken. Dat centrum zou
er komen tussen de Winkelstraat en de Kouter maar over het gevolg dat het
stadsbesuur aan die bedoelingen zal geven tast men in het duister. Nochtans,
meent Frans Lauwers, als men ons plan uit de diepvries opdiept zijn alle
problemen voor VV Leest van de baan.
Alle
kans op succes is niet helemaal verkeken want de Leestse vertegenwoordiging in
het stadsbestuur is van dat alles op de hoogte. Wachten dus maar tot die de
Leestse koe bij de horens grijpt.
De redactie van Gazet van Mechelen legde
begin april 1983 (eerste publicatie : 6 april) een nieuw dossier aan, gewijd
aan de fusies of de samenvoeging van gemeenten.
Dit Dossier fusies was gestoffeerd met
intervieuws afgenomen van de betrokken burgemeesters en ex-burgemeesters alsook
met de mening van de gewone man.
In het dossier werd ook aandacht besteed
aan de mening van de Mechelaar over die fusie.
Het feit dat het aantal inwoners van de
Dijlestad in 1977 door de fusie-operatie van 63.000 inwoners naar praktisch
80.000 steeg liet hem steenkoud.
Van de zijde van de deelgemeenten zagen
de meeste inwoners er niet veel baat bij voortaan tot Groot-Mechelen te
behoren. En wel omwille van de hogere belastingen welke na de perekwatie
dienden betaald te worden.
Volgens GvM veranderde er niet al te
veel, althans niet de eerste jaren na de fusie, aangezien van 1977 tot 1979 de
opcentiemen voor de bewoners van de deelgemeenten voordeliger uitvielen.
Een vaststaand feit was, dat Mechelen al
jarenlang de rol speelde van centrumgemeente.
De stad beschikte over een eigen
brandweerkorps, waarvan overigens het leeuwenaandeel van de kosten door de
Mechelse belastingsplichtige werd betaald. Een identiek geval vormde de
Stedelijke Openbare Bibliotheek die ook open stond voor niet-Mechelaars.
De Mechelse scholen hadden eenzelfde
functie. Statistieken aangelegd voor de vijf Mechelse deelgemeenten, bewezen
dat 30 tot 40% van de schoolgaande jeugd uit de Mechelse deelgemeenten in één
van de Mechelse onderwijsinstituten school liep.
Parallel met de vermelde centrumdiensten
was dit eveneens het geval voor de onderscheidene diensten van het OCMW, want
bij de OCMW-diensten ressorteerden zowel het Stedelijk O.L.Vrouwziekenhuis als
de Stedelijke Kraaminrichting, de homes voor bejaarden e.a.
Ook de Mechelse zwembaden figureerden
als een niet zomaar terzij te schuiven lastenpost op de jaarlijkse Mechelse
begroting.
Dat de stad Mechelen er na de
samenvoeging van de vijf randgemeenten financieel beter uit kwam werd door
dejournalist betwijfeld.
Volgens zijn ervaringen was de fusie
door de meeste inwoners van de deelgemeenten aanvaard, of beter nog schreef hij
: men heeft er zich bij neergelegd
Ook de eerste burgemeester na de fusie
Jos Vanroy was die mening toegedaan.
Na zes jaar is de fusie algemeen
aanvaard en verworven. Met dien verstande evenwel dat geen enkel zinnig mens
van de geannexeerde deelgemeenten stond aan te schuiven om méér belastingen
te betalen, wat meer dan begrijpelijk is. Daartegenover stond dat de fusie met
Mechelen ook voordelen aan de inwoners van deze deelgemeenten heeft aangeboden.
Ik denk slechts aan de inwoners van Walem, Heffen en Leest. Zij hebben bij
gelegenheid van de dijkbreuken aan de Zenne en de Dijle aan den lijve ervaren
dat de fusie wel degelijk vruchten afwierp. Want deze gemeenten beschikten noch
over een politiekorps, noch over brandweer. Door de fusie-operatie werd de oppervlakte
van Mechelen, vroeger circa 3.000 ha., ongeveer verdubbeld. Mechelen kreeg
hierbij 35 km landbouwwegen, plus kilometers dijken. Voor de fusie slechts deze
van Dijle en Leuvensevaart. Er na kwamen daar gedeelten bij van de Zenne, Rupel
en Nete. Nochtans is het ook zo dat wij de respectieve gemeentehuizen voor een
gedeelte van hun vroegere functie lieten bestaan. Wat de administratieve
aangelegenheden betreft, moesten de nieuwe Mechelaars zich slechts naar de
centrale administratie begeven voor aangiften van geboorten, huwelijken en
overlijdens.
Voor de rest kwamen zij terecht in hun
voormalig gemeentehuis.
Socio-cultureel bekeken betekende de
annexatie onbetwistbaar een verrijking voor Mechelen. De stad beschikte in
1976 nog slechts over twee harmonies : deze van het Arsenaal en de Mechelse
Politie. Op slag kreeg Mechelen er negen bij. En niet de minste. Er zijn
harmonies bij waarvan de leden wat méér doen dan noten uit hun instrument
blazen.
Feit is dat het creatief leven in de
randgemeenten veel sterker was dan wel te Mechelen. En vandaag nog. De
dorpsgemeenschappen hangen meer aan mekaar, kennen mekaar veel beter dan in de
Mechelse wijken. Elke deelgemeente bezit haar eigen mentaliteit, welke evenwel
onderling niet zoveel van mekaar verschilt. Doch zij is toch anders dan de
Mechelse. Deze mentaliteit is meer open, meer spontaan. Dat heeft de Mechelaar
niet. Ook valt te vrezen dat precies deze mentaliteit welke nog heel goed
voelbaar is bij de oudere generatie van de randgemeenten, mettertijd zal
afzwakken en totaal verdwijnen. Met alle voor- en nadelen eraan verbonden.
Globaal bekeken : na zes jaar vond Jos
Vanroy de fusie op administratief en socio-cultureel vlak bevredigend gelukt.
De fusiegemeente Mechelen bestond reeds
zes jaar toen Jef Ramaekers (begin 83) burgemeester van Mechelen werd.
Jef Ramaekers : De randgemeenten
bezaten en bezitten vandaag nog een uitgebreid sociaal leven. Heffen had twee
fanfares. Was vroeger een uitzondering dat die twee samen speelden. Doch,
rekening gehouden met het feit dat sommige gemeenten door de Zenne afgescheiden
zijn van Mechelen, valt er volgens de huidige burgemeester weinig te vertellen
over een toenadering van de respectieve dorpsgemeenschappen naar Mechelen toe.
De Leestse Volksfeesten bv. zijn eenvoudig
ondenkbaar in Mechelen. Te Hombeek worden er drie à vier koersen per jaar
verreden. En elke gemeente heeft haar eigen voetbalploeg.
Maar, is het nu precies noodzakelijk dat
de randgemeenten naar de stad toegroeien ?
Persoonlijk vond hij dat deze situatie
gerust zo mag blijven. In de stad is er een opmerkelijk tekort aan
solidariteit, best mag dus elke randgemeente haar eigen dorpsfeer behouden met
de specifieke wegenis, het groen en de landelijke gilden. In de landelijke
gemeenten hebben wij nog landbouwers met honderd beesten, amper op een
boogscheut van Mechelen. Hoeveel Mechelaars weten dat ? Natuurlijk eisen zij
sommige zaken, bv. op stuk van onderwijs. Maar zij die vroeger gingen wonen
langsheen een landelijke weg, eisen vandaag geen macadam van 5 m breed voor hun
huis. Als zij maar op het rioleringsnet zijn aangesloten.
Administratief bekeken ? Volgens de
burgemeester zullen de veldwachters met de tijd verdwijnen en vervangen door
politieagenten. Er was een plan in de maak bij het nieuw schepencollege om de
Mechelse politie te decentraliseren.
De bewoners van de randgemeenten willen
zich trouwens even goed beveiligd voelen als de Mechelaars, hoewel het een meer
dan opvallend verschijnsel is dat praktisch alle vergrijpen, vandalenstreken en
herrie zich uitsluitend voordoet te Mechelen.
De fusie, aldus Ramaekers, heeft
ontegensprekelijk ook veel voordelen opgeleverd voor de bewoners van de
randgemeenten. Kijk eens, vroeger moest de gemeentesecretaris eenvoudig àlles
kennen en weten. Dat is vandaag eenvoudig onmogelijk. Dank zij de fusie kan de
inwoner van de bij Mechelen toegevoegde randgemeente veel meer diensten worden
bewezen dan vroeger het geval was, omdat Mechelen-stad over verschillende
gespecialiseerde diensten beschikt. Neem nu het ophalen van het huisvuil.
Gebeurde vroeger éénmaal per week, door één man. Vandaag gebeurt dit door de
stadsdiensten, tweemaal per week.
En de financiële kant ? Voor de fusie
lagen debelastingen lager dan na de
fusie. Jawel. Maar zij mogen ook niet vergeten dat zij jarenlang van de
Mechelse centrumdiensten genoten hebben zonder er ooit financieel voor tussen
te komen. Ergens zou het onrechtvaardigzijn de Mechelaar in lengte van dagen alleen voor deze kosten te laten
opdraaien.
1983 12 april : Overlijden van Frans Van der Taelen
Deze Ere-Secretaris en Vaandrig van de
N.S.B-afdeling Leest en oud-strijder van 1940-45
was te Leest geboren op 21 april 1908 en
gehuwd met Clotilde Hoebanckx (°Heindonk 20/5/1899, +25/3/1974). Het echtpaar
bewoonde een huis in het Pensenstraatje en kreeg één dochter Aline, gehuwd met
Frans Verschooten.
In De Band van december 1978 belichtte
Karel Soors zijn 50-jarige vriendschap met Hendrik Spoelders :
Even
voorstellen : Frans woont in het ouderhuis op de Dorpplaats van Leest. Frans is
van 1908 en woont bij zijn dochter Aline, die iedereen wel kent.
Henri
woont op de Kouter voorbij het bos van Van den Bergh, op een boerderij van zijn
broer.
Hij
is ook van 1908, zoals de Frans.
Hoe
zijn jullie vrienden geworden ?
Frans
: We kennen mekaar al van in de lagere school, maar pas na onze soldatendienst
in 1927 sloten wij vriendschap voor het leven. Daar denk je natuurlijk op
voorhand niet aan, we houden dat nu toch al 51 jaar vol.
Hoe
doe je dat, 50 jaar een vriend houden ?
-Frans
: Wij waren thuis bij mekaar. Henri zn moeder was een moeder voor mij en
omgekeerd. We gingen samen naar het café en naar de kermis. We zaten bij Gerard
of bij de Croes. Nooit alleen, altijd met twee. Zelfs toen ik ging vrijen met
mn Clothilde, Henri mn maat was van de partij. We kwamen heel goed overeen
want hoeveel kermissen we samen hebben beleefd is niet te tellen. Ik werkte in
de metaal in Schaarbeek en mijn vriend Henri werkte nen tijd op de Eternit en
hielp zijn broer na zijn uren. Den ene zondag zat hij bij ons, de andere kwamen
we bij hem thuis. We maakten nooit ruzie, ook al was ik bij de fanfare
St.Cecilia (noot : de Blekken) en Henri bij de Sussen. De zondag was voor mij geen zondag als ik Henri
niet gezien had !
De
mooiste momenten van jullie vriendschap Frans ?
Frans
: Belevenissen die ik nooit zal vergeten !Da zijn : bezopen van de druppels van Hombeek kermis komen. Je vriend
half bevroren uit de gracht halen en hem thuis brengen. Je bedrinken omdat je
s anderendaags naar den troep moet en afscheid moeten nemen van je vriend.
Opgeroepen worden met de mobilisatie, te weten dat kan oorlog worden. Je
dorpsgenoot zegt : Soïke ik ga naar huis in congé. Ik bleef alleen achter. Aan
de Leie moeten vechten met de 3e en 6e onderzeese jagers
tegen een overmacht van Duitsers en hard gaan lopen.
Henri
Spoelders blijft nog altijd mn kameraad en da zal nooit veranderen. Meer kan
ik daarover nie vertellen.
K.S.
-Frans
Van der Taelen in zijn jonge jaren. (Foto
: Eduard Geerts)
-Als
vaandeldrager van de Oud-Strijders. (Foto
: LG)
-Frans
Van der Taelen naar een tekening van Karel Soors.
Gust Emmeregs omringd door enkele van zijn
medewerkers.
1983 Donderdag 7 april : Persconferentie met Voorstelling Leestse
Volksfeesten.
In de bovenzaal van café Royal, bij
Raymond Ceulemans teMechelen had Gust
Emmeregs een persconferentie georganiseerd waarop het volledige programma van
de Leestse Volksfeesten werd uiteengezet. Samen met zijn naaste medewerkers en
Conny Neefs stelde voorzitter Emmeregs de attracties van dit jaar voor.
Programma
Donderdag 12 mei :
-10 uur : eucharistieviering voorgegaan
door E.P.De Brabander en E.P.Rene De Laet en opgeluisterd door de Kon.Fanfare
St.-Cecilia Leest en Chorus Mechliniensis.
-10u45 : officiële opening 13e
Volksfeesten en 9e Handelsbeurs.
-20 uur : Show- en
Dansavond met Five Pennies Band The Strangers, Doris D and the Pins.
-21 uur : Sluiting Handelsbeurs.
Vrijdag 13
mei :
-Handelsbeurs
van 18 tot 21 uur.
-20 uur :
spelprogramma om de Trofee Louis Neefs met 18 Mechelse verenigingenpresentatie : Connie Neefs en Rik
Samijn.
Zaterdag 14
mei :
-15 uur
Wielerwedstrijd voor Juniores.
-19u30
Paradise to Paris met Rob De Nijs. Ballet van Penny De Jager Special
Diner-Show.
Zondag 15
mei :
-Handelsbeurs
van 11 tot 21 uur.
-Van 14 tot
17 uur : Folklorenamiddag, m.m.v. Kon.Fanf.St.Cecilia Hombeek-Plein,
Volksdansgroep Korneel Leest, Kon.Fanf. St.Petrus Zemst, Turnkring en K.Fanf.
St.Cecilia uit Hombeek-Plein.
-Van 19 tot
21 uur : finale Zangwedstrijd.
-21 uur :
Show Zang en Dans met Will Tura en zijn Showorkest.
Na een uitgebreid programma-overzicht kwam Gust
Emmeregs tenslotte nog even terug op zijn stokpaardje : het probleem V.V.
Leest. Hij deelde de aanwezigen mede dat sympathisanten en bestuursleden van de
club hadden beslist de terreinen op eigen initiatief aan te kopen, om het
sportgebeuren in Leest voor de komende 10 jaren althans veilig te stellen. Hij
betreurde nogmaals de beslissing van het Mechels stadsbestuur, die het echter
wel opportuunachttede terreinen van FC Muizenaan te kopen, en ook nog eens acht miljoen in
Sporting Mechelen te steken, daar waar een véél bescheidener budget VV Leest
had kunnen uit de nood helpen (DMW, 14/4/1983)
