1984 – Zaterdag 1 december : KWB - Rondgang Sinterklaas en Sport TD (foto onderaan)

Het traditionele bezoek van de KWB-Sint aan de Leestse kinderen ging door op zaterdag 1 december. Zo’n 95 gezinnen en 161 kinderen werden bezocht.   

‘s Avonds was er een “Sport T.D.” in “Ons Parochiehuis”.

Kaarten in voorverkoop (met gratis tombola op de inkomkaarten) aan 50 frank.

(Folder KWB en HLN, 4/12/84)

1984 – Zondag 2 december : “Rust Roest” speelde “Met Ezelsoren”

            “Met Ezelsoren” (De leraarskamer) een stuk van Liliane Wouters in 12

            taferelen.

            Om 20 uur in zaal St.-Cecilia, Dorpstraat 6. (ook op 24/11 werd dit stuk vertoond)

            Toegang bedroeg 100 frank (in voorverkoop 80 frank).

Guido Hellemans in ‘De Band’ van november 1984 :

“Dit is een toneelstuk over het schoolleven waarin we de leerkrachten van een lagere school zien met hun idealisme en mensvriendelijkheid, hun frustraties en nijdigheid, de dagelijkse sleur van het beroepsleven, hun hoop, verdriet, geluk, enz..Kortom een weergave van een brok echt leven zoals het er in een school (en ook elders) kan voorkomen.

We krijgen een onderricht van een volledig schooljaar in 12 teferelen en alles speelt zich af in de leraarskamer. De oorspronkelijk titel was trouwens ‘La salle des profs’ maar de vertaalster Alice Taln heeft er een meer Vlaamse titel aan gegeven.

Het Brusselse Brialmonttheater bracht op 15 januari 1984 de Nederlandstalige creatie.

De auteur Liliane Wouters is zelf jarenlang onderwijzeres geweest en is een Fransschrijvende Vlaminge (de zoveelste in de rij) die in literatuurmiddens gekend is als dichteres en vertaalster van Guido Gezelle.

Zij heeft ‘Met Ezelsoren’ geschreven op aanvraag en heeft getracht een stuk realistisch-poëtisch theater te schrijven vanuit haar eigen ervaring. Op en top leven dus.

Rust Roest nodigt dan ook alle geïnteresseerden uit voor de opvoering”

            Gazet van Mechelen over dit stuk (29/11/84) : “Weer dat speciale.

            “...al is het gezelschap “Rust Roest” een amateurgroep, toch slagen zij er

            steeds in een werk te brengen op een bovenste plank-uitvoering en de

            toneelliefhebbers weten dit te waarderen, want zij komen steeds met een grote

            schare enthoesiastelingen.

            En ook ditmaal werd de goed gevulde zaal enkele uren in de ban gehouden van

            ontgoochelingen, hoop en verlangens, frustraties, idealisme, enz..

            Rust Roest onder de regie van Guido Hellemans bracht een stuk theater van

            vandaag, een stuk theater met werkelijkheid welke af en toe doorbroken werd door

            een humoristische kwinkslag, maar een minuut later werd de toehoorder weer in

            een ietwat drukkende sfeer gebracht.

            Het vleugje pëzie, gebracht door Liliane Wouters, zorgde voor de slagroom van dit

            avondtoetje.

            (...)”

De Mechelse Week (29/11) :

“Het gekende toneelgezelschap Rust Roest Leest voerde zaterdag avond het toneelstuk ‘Met Ezelsoren’ op. Dit werk werd geschreven door Liliane Wauters, en bekroond met de tweejaarlijkse prijs ‘Prix André Praga’ uitgaand van de Kon. Academie voor Franse taal en letterkunde. Het stuk heeft aldus internationale allures, reden waarom het reeds op de kalender van het Brialmont Theater te Brussel geprijkt heeft, en momenteel nog loopt bij Theater Antigone te Kortrijk.

Het verhaal is eenvoudig maar zeer aangrijpend. Een jonge interimaris doet intrede in de lagere school; hij moet het vak nog leren en heeft daar wel enige problemen mee. De andere leerkrachten trachten hem met raad bij te staan, maar tevergeefs, de ‘nieuwe’ blijkt het slopende leraarsbestaan niet aan te kunnen.

Het stuk is een prachtige weergave van de dagelijkse realiteit in de leraarskamer. Liefhebbers van de televisie serie ‘de Collegas’ zal het aanspreken in het stuk dezelfde herkenbaarheid en komische aspecten aan te treffen.

(…)”

Het Laatste Nieuws (7/12) :

“…Marcel Verwerft, Renild Polfliet, Toni Peters, Hilde De Kock, Marc Windelen en Roger Janssens van Rust Roest kropen in de huid van de leerkrachten van de zes studiejaren.

De regie was in handen van Guido Hellemans.

De technische ploeg : Jan Emmeregs, Vera Moernaut, Stefan en Kris De Laet, Raf Scheers, Frans Lamberts, Willy Keysers, Karel Mertens, Miloe Van Steyvoort en Fik Diddens.”

Foto’s :

-Sinterklaas op ronde te Leest. Samen met zijn zwarte Piet was hij alweer een jaarlijkse gast van de KWB. Samen bezochten ze 95 gezinnen en ze maakten ruim 160 kinderen gelukkig.

-De toneelbrochure van ‘Met Ezelsoren’.

-De volledige cast van “Rust Roest”.

22-09-2013 om 07:14 geschreven door Marcel Van Hoof

Vervolg : Het fanfarelokaal en de ‘lokaalhouders’ van de Blekken.

Na het overlijden van Jeanne De Bruyn april 1976 werden haar zoon Pol Huybrechts en diens echtgenote Maria Buggenhout lokaalhouders. Tot dan toe hadden ze hun hele leven al geholpen in de zaak en wisten ze hoe zwaar het was om van ’s voormiddags tot ’s nachts, soms tot het bijna terug dag was, ter beschikking te staan  van iedereen en nog wat.

Nu alles op hun schouders viel, besloten ze te zoeken naar iemand die de zaak wou overnemen, echter in het belang van de fanfare. In augustus 1976 was het zo ver.

De nieuwe lokaalhouders waren Emiel Van Steen en Marcella De Jonghe.

Mille Van Steen is geboren in Leest in 1933. Hij ging er altijd prat op dat hij geen Ceciliabloed in zijn aderen had stromen, maar bloed van ‘Arbeid Adelt’. Sommige leden van St.-Cecilia namen daar aanstoot aan, maar voor de meesten was toen al de dorpspolitiek afgelopen. Leest werd gefusioneerd met Mechelen een paar maanden nadat de nieuwe lokaaluitbaters hun intrede deden. Mille en Marcella hebben zich trouwens altijd ingezet opdat de fanfare het goed zou hebben in het lokaal. Ze hebben er de tijden nog meegemaakt toen het dikwijls feest was in Leest. Na de deelname van de fanfare aan een muziekwedstrijd werd er uitbundig gevierd in het fanfarelokaal.

Maria De Smedt werd op 1 december 1984 lokaalhoudster van ‘St.-Cecilia’. Samen met haar man Willy Van Hoof zorgde ze ervoor dat de fanfare het ook nu goed zou hebben in het lokaal.

Het viel echter niet allemaal mee. Aan het gebouw waren in de laatste jaren geen herstellings- en renovatiewerken uitgevoerd. In het café leek de hele inrichting nog in goede staat. In de zaal was de materiële toestand alles behalve goed : wanneer er gerepeteerd werd op een regendag, moest er een plek gezocht worden waar het niet doorregende. In de winter van 1986 viel geregeld de verwarming uit en zaten de muzikanten dicht bijeen te musiceren in een hoekje om het toch zo warm mogelijk te hebben.

In december 1987 besloot de fanfare uit te wijken naar een andere gelegenheid. Een paar maanden nadat de fanfare uit St.-Cecilia was weggegaan, hield de lokaaluitbaatster de zaak voor bekeken.
De eigenaar vond toen geen nieuwe uitbater meer voor het lokaal ‘St.-Cecilia’…

Erevoorzitter Frans Piessens jr. stelde zijn ‘zaal’, een vroegere schoenfabriek achter de huizenrij aan de Dorpsstraat (‘de root’), ter beschikking van de fanfare. De fabriek was ondertussen op een sfeervolle manier ingericht. Alle nodige voorzieningen waren aanwezig tot zelfs caféspelen waarmee gratis mocht worden gespeeld.

Vroeger had de fanfare nog gebruik gemaakt van het ‘zaaltje’ en dikwijls werd er de generale repetities gehouden wanneer aan een wedstrijd werd deelgenomen. Het centrum van het fanfareleven was door deze maatregel verlegd van het dorp naar ‘achter de root’.

In het begin deed het wat onwennig aan omdat in tegenstelling tot vroeger het fanfarelokaal niet om het even wanneer kon worden bezocht door de leden, maar na een tijdje vond zo goed als iedereen de situatie gewoon. In het lokaal was er een tapkast geplaatst zodat er geen dorst werd geleden. De opbrengst van de drankenverkoop kwam op de rekening van de fanfare. De temperatuur was er zowel in de zomer als in de winter aangenaam en de fanfare was zeker niet van de drup in de regen beland. Integendeel.

Met het zaaltje had de fanfare een echt clubhuis gevonden. De ruimte was voldoende om er de restaurantdagen, het jaarlijks ledenfeest en zelfs het Palmzondagconcerte te organiseren. Ook de muzieklessen aan de aspirant-muzikanten werden er gegeven.

In 1990 begonnen er bij sommige fanfareleden stemmen op te gaan dat het toch niet zo interessant was dat de vereniging gebonden was voor onderdak aan één bepaalde persoon of familie en zij stelden voor om het vroegere lokaal te renoveren. Voor erevoorzitter Frans Piessens was dat geen probleem want zijn gezin begon na een aantal jaren maar pas te ondervinden dat de druk op hun privéleven door de fanfare boven de aanvaardbare grenzen was gestegen.

In 1991 werden de renovatiewerken aan café-zaal ‘St.-Cecilia’ uitgevoerd door de fanfareleden en aan het eind van dat jaar trok de fanfare terug naar het centrum van het dorp.

Vanaf ’92 zorgde fanfare zelf voor het onderhoud en de uitbating van het café en de zaal.

Van bij het begin werd gesteld dat het café uitsluitend zou opengehouden worden wanneer

de fanfare haar bijeenkomsten hield op haar festiviteiten organiseerde.

In de loop der jaren werden bijkomende verbeteringen uitgevoerd aan het gebouw. Langs de ene kant was dat nodig om de zaal aantrekkelijker te maken en langs de andere kant waren er maatregelen die door de overheid werden opgelegd. Bij deze laatste ging het voornamelijk om milieuvergunningen en om reglementen in verband met de openbare veiligheid.

Voor de zaal ‘St.-Cecilia’ is een milieuvergunning klasse II afgeleverd.

Door de bijkomende verfraaiingswerken, de vrij lage huurprijs en de duidelijke afspraken die worden gemaakt met verenigingen en particulieren die de zaal huren, werd het fanfarelokaal vanaf 1996 zo goed als elk weeeinde buiten de vakantieperiodes verhuurd.

Omdat er voor de bediening moest gezorgd worden wanneer het lokaal is opengesteld wordt beroep gedaan op bereidwillige ereleden. De ‘ploeg’ die daarvoor de eerste jaren na de heropening zorgde, bestond uit een aantal dames van bestuursleden en bestuursleden niet-muzikanten. Josée Keulemans, Rosa Van Roy, Maria Lauwens, Lieve Van obberghen, Berna Van Hoorebeeck, Josephine Polfliet, Vera Lauwers, Nicole Huysmans, Bert Vullers, Simonne Moernaut, Franz-Johan Gieselink, Alice Absillis, Martine Steenackers, Jan Verschueren, Frieda Lambrecht, Ilse Peeters, Vic Verschueren, Jacqueline Bosmans, Ann De Keersmaecker, Renilde Segers, Jef Lauwers, Hilde Willox, Linda Moons, Beppie De Korte, Jan-Frans Absilles en Delfine De Wandeleer hebben vanaf 1992 ten minste een periode getapt op de repetitieavonden.

Nadat de voornaamste werken aan het café, de feestzaal en de keuken werden uitgevoerd, werd er op de zolder boven het café een opslagruimte, een muziekbibliotheek en een archiefruimte  ingericht. (‘Leest in Feest’, Stan Gobien)

-Maria Buggenhout, echtgenote van ‘Pol’ Huybrechts.

-Marcella De Jonghe, ‘Marcella van Mille van Steen’.

-Optreden in het ‘zaaltje achter de root’ met Frans Violet.

-‘De ploeg’ voor de vrijdagavondrepetitie in 1998 :

van l. naar r. : Els Van Praet, Karel Lauwens, Maria Vervoort, Anny De Prins, Agnes Piessens, Simonne Gobien, Eveline Van de Poel, Gerda Van Hool, Adrienne Pepermans, Maria Buggenhout, Pol Huybrechts, Magda De Croes, Johan Hendrickx en Julienne Lamberts.

(foto’s : ‘Leest in Feest’)

22-09-2013 om 07:02 geschreven door Marcel Van Hoof

1984 – 23, 24 en 25 november : Mosselfeesten van V.V. Leest

Vonden plaats in het chalet van de voetbalvereniging.

“Wat kwaliteit betreft hoeven wij niet te blozen, zij die reeds bij ons kwamen eten weten het : NERGENS BETER.

Onze prijzen hebben wij zo laag mogelijk gehouden en zijn als volgt :

Mosselen (zoveel men er lust) met friet of brood : 225 fr.

Stoofvlees met friet of brood : 150 fr.

Kindermenus (mosselen of stoofvlees) tot 12 jaar : 100 fr.”

(Folder VV Leest)

1984 – Zaterdag 24 november : Dansavond van Vevoc

In de parochiezaal te Leest vanaf 20u30.

Rond 23u30 ging de Bodega open. Kaarten in voorverkoop : 80 fr. bij alle bestuursleden en bij de leden caféhouders Karin en Vic.

Studio Kariek zorgde voor de muziek. (Brieven aan de leden van 27/8 en 12/10/84)

1984 – 26 november : De plaatselijke Volksunie-afdeling Hombeek werd uitgebreid met

            leden uit de gemeenten Leest en Heffen. (KH)

1984 – Zaterdag 1 december : Nieuwe uitbaters in het lokaal van de fanfare ‘St.-Cecilia’.

                    Officiële opening van café-zaal “St-Cecilia” en nieuwe uitbaters.

 ”Zaal St. Cecilia heeft nieuwe uitbaters. Vanaf december 1984 zullen Mariake en Willy hun best doen om hun klanten te verwennen. Wij wensen hen veel succes toe en hopen op een goede samenwerking.”

(‘Van Toeters en Trompetten’, jaargang 4 – nr.4)

                                 Het fanfarelokaal en de ‘lokaalhouders’ van de Blekken.

De ‘Belle Vue’

Het eerste fanfarelokaal van de fanfare ‘St.-Cecilia’ was de ‘Belle Vue’, het latere café ‘De Drij Gapers’. Dit café had destijds een bal- en feestzaal. Daarnaast was er ook nog een kruidenierszaak verbonden aan deze herberg. De ‘Belle Vue’ bleef het fanfarelokaal tot 1914.

De eerste lokaaluitbater was Theodorus Van den Heuvel (1856-1925). Hij hield het café open tot 1906. Deze man was niet alleen herbergier en winkelier. Hij was eveneens landbouwer.

Johannes Van Crombruggen (°Londerzeel 27/4/1859, +Leest 2/11/1918) was zijn opvolger. Hij was tevens de eerste fanfaresecretaris.

Tijdens de eerste wereldoorlog had de fanfare geen behoefte meer aan een lokaal omdat alle muzikale activiteiten in het openbaar verboden waren en als samenscholingen werden beschouwd.

Café-zaal ‘St.-Cecilia’

Vanaf 1918 trok de fanfare naar café-zaal ‘De Vlaamsche Leeuw’ aan de Dorpsstraat 6. Later werd het gewoon café-zaal ‘St.-Cecilia’.

Emiel Verschueren, de latere Leestse burgemeester en erevoorzitter van St.-Cecilia was de derde lokaaluitbater van St.-Cecilia Leest. Hij ging wonen op de plaats waar het huidig lokaal zich bevindt. Hij was in die jaren boer en steenkoolhandelaar.

In 1931 zou hij het ‘Hof ter Haelen’ aankopen en werd hij herenboer.

Van 1931 tot 1976 werden Frans Huybrechts en Jeanne De Bruyn lokaalhouders.

Frans, ‘Sooike’, werd te Leest geboren in 1906 en huwde Joanna De Bruyn ‘Jeanne van Sooike’ in 1929. Jeanne was de zuster van dirigent Rik De Bruyn en werd te Bornem geboren in 1906.

Frans Huybrechts was een lokaalhouder die door de Cecilianen op handen werd gedragen omdat hij uit volle overtuiging op zijn manier meewerkte aan de uitbouw van de fanfare. Alle concerten en een groot deel van de repetities vonden plaats in het fanfarelokaal. Maar ook op werkdagen was er volk in de zaak. Landbouwers die van de markt kwamen en arbeiders die van hun werk naar huis gingen, kwamen langs om nog wat met elkaar te babbelen of om het laatste nieuws van de fanfare te vernemen. Op zondagvoormiddag na de mis was de zaak vol. Er werd aan zo goed als alle tafels met de kaart gespeeld. Het fanfarelokaal was in die tijd het echte centrum van het verenigingsleven.

Aan de muren van het café hingen alle diploma’s van de muziekwedstrijden die de fanfare had weten te winnen. De bekers stonden op de schouw boven de ‘Leuvense stoof’.

Het verhaal deed de ronde dat wanneer Frans Huybrechts vond dat er te weinig volk in het café was hij naar de andere cafés in het dorp trok en daar een rondje betaalde. Wanneer hij dan terug thuis in de eigen zaak kwam, was die meestal met klanten gevuld.

Na het overlijden van Sooike zette zijn echtgenote de zaak verder met de medewerking van haar zoon Pol Huybrechts en zijn echtgenote Maria Buggenhout.
In die tijd waren er nog geregeld bals van de Leestse verenigingen, vooral van de fanfare : het groot bal, het carnavalbal en natuurlijk de bals ter gelegenheid van het ledenfeest.

De kermisbals organiseerde Jeanne zelf voor eigen rekening. Vooral het bal op tweede paasdag was telkens een reuzengroot succes. Minstens één keer per jaar gaf ze een souper voor de muzikanten en één keer per jaar was er biefstuk op de bestuursvergadering.

Bij ‘Rik en Mieke van den Do’.

In de jaren vijftig werd er in de zaal ‘St.-Cecilia’ door de Blekken gerepeteerd van maart tot en met mei en van september tot en met november. De andere maanden werd er gerepeteerd in de ‘zaal’ bij Rik Verschuren op de Heide. Hiervoor waren twee redenen. In de eerste plaats kon de garage van ‘Rik van den Do’ makkelijker warm gestookt worden in de winter omdat ze een kleiner volume had. Ten tweede waren er muzikanten die op de Heide en in het Dorp woonden. Om beurten waren ze dan drie maanden dichter bij huis. Het spreekt voor zich dat ook de cafés van de leden-herbergiers in de buurt na afloop van de repetitie muzikanten over de vloer kregen.

Wanneer het koud was, deden zowel ‘Jeanne van Sooike’ als ‘Mieke van Rik van den Do’ hun uiterste best om het repetitielokaal op kamertemperatuur te brengen.

Mieke Van den Heuvel begon op een repetitiedag, toen nog de zaterdag, al van ’s morgens met het opruimen van de garage. De kieren tussen de garagepoort en de muur werden dichtgemaakt met opgerolde repen krantenpapier en met jute balen. Daarover werden dan nog oude dekens gespannen, zodat er geen tochtje het repetitielokaal binnenkwam. De kachel brandde toen de hele dag en wanneer de repetitie begon, was de zaal aangenaam verwarmd. Een paar uur voor de muzikanten toekwamen, ging Rik Verschuren het vat aansteken en dan proefde hij ook of het bier wel de goede kwaliteit en de juiste temperatuur had…

Tijdens de repetitie moest er regelmatig steenkool in de kachel gedaan  worden en tussen de fanfaretonen door kon men zonder moeite het geluid van vallende steenkool uit de kolenkit horen. Rik of Mieke probeerden dat te doen tijdens de korte rustpauzes tussen de verschillende stukken, maar dikwijls viel dat verkeerd uit. Niemand nam er echter aanstoot aan als de kachel niet op het juiste moment werd bijgevuld.

De kachel in de zaal stond doorgaans roodgloeiend. De bombardon- en tubaspelers net als de slagwerkers zaten dicht bij de kolenkachel en zij hadden het in de wintermaanden dikwijls veel te warm. In de zomermaanden werd er daarentegen dikwijls gerepeteerd met de garagepoort open.

Het was destijds de gewoonte dat de muzikanten drank mochten bestellen terwijl ze repeteerden. Meestal werd dan een hand of een aantal vingers in de lucht gestoken en dan wisten de lokaalhouders genoeg. De muzikanten bestelden toen dranken voor de ‘hele pupiter’ of voor de muzikantengroep…Het aantal pinten bier werd getapt en wanneer iemand een frisdrank wou, was dat geen probleem. Het teveel aan pinten bier was een ogenblik later al aan de man gebracht.

Op de Leest-Heide werd in de jaren vijftig de Heidekermis op een andere manier gevierd dan nu het geval is. De fanfare huurde een Decap-orgel en plaatste dat in de zaal bij Rik van den Do. Er werd nog een houten plankenvloer geplaatst met daar omheen nog wat tafels en stoelen. Aan de zoldering werden papieren slingers gehangen en dat was alles wat er nodig was om een succesrijk kermisbal te organiseren.

De kermis op de Leest-Heide strekte zich uit over een grotere oppervlakte dan de zaal Verschuren en de omliggende cafés. Er waren op de Leest-Heide nog veel meer cafés dan er op dit ogenblik zijn.

Toen Mieke Van den Heuvel last begon te  krijgen van de voortschrijdende leeftijd en niet meer tegelijkertijd kon zorgen voor haar café en voor het klaarzetten van de zaal werden de repetities op de Leest-Heide stopgezet. Dat was ondertussen voor de meeste muzikanten geen onoverkomelijk probleem meer, want ze hadden zo goed als allemaal een auto. De jongeren kwamen met de fiets of werden door volwassenen naar de repetitie gebracht.

In zaal ‘St.-Cecilia’ gaf Jeanne De Bruyn voor de muzikanten dikwijls een souper.

In de zaal bij Rik van den Do weerd er ook gegeten. In de wintermaanden werd er na de repetitie haring gebraden. In de zomermaanden werd er pekelharing gegeten of boterhammen met ‘geperste kop’ (hoofdvlees).

Vervolgt…

Bijgevoegd : (foto’s : ‘Leest in Feest’)

-De ‘officiële’ uitnodiging voor de ‘officiële’ opening van café-zaal ‘St.-Cecilia’ uit ’84.

-‘Mariake’ De Smedt.

-Frans Huybrechts en Jeanne De Bruyn.

-Gezicht op zaal ‘St.-Cecilia’ omstreeks 1970.

22-09-2013 om 06:56 geschreven door Marcel Van Hoof

1984 – 23 november – Oud-Leestenaar Eddy Beterams in de belangstelling

Gazet van Mechelen :

            Jongeren stromen toe – Walem heeft eigen judoclub.

“Enkele maanden geleden werd er in Walem een judoclub opgericht. Tot grote verbijstering van velen misschien, maar in de Mechelse deelgemeente kent deze club toch een opmerkelijk succes.

Er werd gestart met enkele leden en het aantal judoka’s blijft toenemen. Alhoewel er in Mechelen verschillende clubs bestaan blijft Seiryoku Zen’y toch nog een gat in de markt gevonden te hebben.

Niet alleen de Walemse jongeren gaven blijk van interesse. Velen komen zelfs van heelwat verder. Positieve vooruitzichten dus voor de club en voor trainer EDDY BETERAMS die

de judoka’s opleidt.

(...)

Aan Eddy Beterams is een hele judogeschiedenis verbonden. Niet alleen heeft hij al een 12-tal jaren de judomicrobe te pakken, maar hij beoefende deze sport ook op verschillende plaatsen. Eddy Beterams verscheen het eerst op de mat bij Bushido Kwai uit Mechelen en stapte nadien over naar Fudji Yama uit St-Kat.Waver. Daar behaalde hij de zwarte gordel

en bleef er een zestal jaren actief.

Stilaan rijpte bij hem de interesse om zelf met een club te beginnen.

Het Health Center te Zemst bood hem gedurende een jaar een voorlopige oplossing, maar Beterams wilde om allerlei redenen toch wat meer.

Alles scheen een droom te blijven en Eddy besloot het judo vaarwel te zeggen.

Dirk Poels en enkele andere leden uit Zemst waren hiermee niet akkoord en brachten Eddy Beterams ertoe om ergens anders en met een onafhankelijke club te starten.

Met een 12-tal mensen uit Zemst werd de Walemse club uit de grond gestampt.

Al vlug bleek dit een succes te zijn, want momenteel telt men reeds 48 judoka’s.

Meer dan de helft staat totaal onwetend en nieuw tegenover deze sport en men beschikt over een groot aantal jonge mensen onder de 14 jaar.

Voor Eddy Beterams staat er dus nog veel werk op stapel. Hij moet deze mensen een degelijke opleiding geven. Als trainer staat hij hier zeer positief tegenover : “Jonge mensen zijn de toekomst voor een club,” verduidelijkt hij, “bovendien is het steeds mijn stelregel geweest alle judoka’s te accepteren en dat verlang ik ook omgekeerd. De kleur van de gordel is voor mij van geen belang en dat wordt in vele clubs wel eens vergeten. Een goede mentaliteit en sportiviteit zijn veel belangrijker dan alleen het streven naar graduatie.

De zwarte gordel hoeft niet minachtend te kijken op beginnelingen”, zegt Eddy Beterams.

De Walemse club denkt er ook aan om binnenkort met een cursus zelfverdediging voor vrouwen voor de dag te komen…”

            (...)

Eddy is een zoon van Luc Beterams (°Mechelen 27/7/1903, +Leest 25/5/1988) en van Bertha De Becker (°Mechelen 16/5/1909, +Zemst 17/2/1999).

Deze oud-chiroleider heeft zich met dezelfde passie als voor het judo op de modelfotografie gestort en momenteel is hij voorzitter van een Haachtse fotoclub.

Op zijn knappe website http://users.pandora.be/creafoto kan je zijn kunst bewonderen en genieten van enkele van zijn wondermooie gedichten.

Dat de appel niet ver van de boom valt kun je hier nalezen in het interview van zijn vader :

Zijn ouders waren afkomstig uit Mechelen waar in 1928 hun huwelijk werd ingezegend door pastoor Filip Van Stappen. Luc vertelde daarover in ‘De Band’ (september ’78) :

“Wat ik nooit zal vergeten is dat op ’t ogenblik dat we de Hanswijkkerk binnenstapten men er juist een begrafenis had gevierd, de lijkstoet werd juist buitengedragen…”

Het echtpaar vestigde zich in 1944 in Leest. Eerst op de Grote Heide, dan in ’t dorp en uiteindelijk op de Tisseltbaan.

“Ik was bibliothecaris van de Hanswijkparochie, Bertha was een echte leesgier en de schoonste boeken kreeg ze van mij,” vertelde Luc, “Daarbij speelde ik ook toneel. Ik heb onder meer in het toneelspel van Racine ‘Athalie’ gespeeld.
Bertha werkte in Antwerpen bij ‘Van Siena’ Kunstvlaggen. We waren zeer spaarzaam en gingen nooit uit. Toen we trouwden hadden we dan ook alles wat we nodig hadden. Onze eiken slaapkamer die kostte 1.200 fr.. Een fornuis, een keukenkast, enz. hadden we gekocht met 100 fr. die we elke maand opzij hadden gelegd. We woonden toen op de Leuvense Steenweg. Ik was begonnen aan m’n carrière van syndicale leider in 1926. Vooral sociale aangelegenheden. Dikwijls een kot in de nacht lag ik te zweten aan de dossiers om te verdedigen. Ik heb daarmee veel mensen geholpen. M’n syndicale loopbaan was ook de oorzaak dat ik het zingen gelaten heb. Ik was een tijdlang sopraan van het Sint-Romboutzangkoor waarvan ik dit jaar nog een herinneringsmedaille ontving.

Het is Stan De Decker die me is komen vragen om mee te helpen aan ‘De Band’. Samen met pater Clemenciaan hebben we jaren dit blad samengesteld. Tot in 1960, toen kreeg ik alles op mijnen nek. Van dan af heb ik het helemaal alleen klaar gespeeld om elke maand een ‘Band’ uit te geven en als m’n ogen weer goed zijn begin ik er terug aan. ‘De Band’ moet een soldatenblad bij uitstek blijven. De technische dienst is een heel moeilijke opgave. Ik hoop dat jullie de mensen in moeilijkheden naar mij blijven sturen.”  

-Oud-Leestenaar en oud-chiroleider Eddy Beterams tijdens de opleiding van nieuwe judoka’s.

-Eddy Beterams in 2013.

-Luc en Bertha Beterams De Becker. (Schets : Georges Herregods)

21-09-2013 om 10:03 geschreven door Marcel Van Hoof

Eric Hendrickx met Micha Marah

en organisator Gust Emmeregs.

1984 – Zaterdag 10 november : Tweede halve finale Play-Backwedstrijd.

            Weer was de Leestse sporthal volgelopen voor de tweede halve finale van het

            nationaal play-backkampioenschap.

            Geert Schietse won deze wedstrijd met een vertolking van Katja Ebsteins “Theater”.

            De jonge Eric Hendrickx (foto) won de prijs van het publiek met een vertolking van

            Ciske de Rat. (‘DMW’, 15/11)

1984 – 10 november : Ziekenfonds De Voorzorg Afdeling Leest – Algemene Vergadering.

            De jaarlijkse algemene vergadering van het ziekenfonds De Voorzorg – afd. Leest,

            vond  plaats in zaal Sint-Cecilia, Dorpstraat Leest.

            Een afgevaardigde van het ziekenfonds besprak volgende dagorde :

            -verslag 1983

            -problemen betreffende de ziekteverzekering.

            -gedeeltelijke herkiezeing Raden van Beheer en Gewestelijk Bestuur.

            Volgend eetmaal werd aangeboden aan de prijs van 50 frank :

            halve kip met appelmoes of currysaus en brood.

            Nadien volgde er een kaartavond waarop 2 kippen per tafel konden worden

            gewonnen. (‘Voor Allen’ 20/10 en folder)          

1984 – Zondag 11 november : Achter de schermen van de Zoo met de Kleinveebond

            Onder leiding van een gids organiseerde de kleinveebond “Het Rijke Nest”

            een bezoek achter de schermen van de Zoo.

            Op het programma : bezoek aan de stallingen en de filterinstallaties van de dolfijnen.

            De inrichting voor de nachtdieren, de centrale dierenkeuken met haar culinaire

            specialiteiten, de zoutwaterfilters van het aquarium, de kweekafdeling met de cavia’s,

            muizen, sprinkhanen, krekels en meelwormen…

            Inkom : 240 fr.

            Inschrijvingen bij de secretaris Jos Vanlaerhoven, Leestsesteenweg 120

            of bij de andere bestuursleden Toon Lamberts, Robert Verbruggen of Sylvain

            Teughels. (‘DB’, oktober ’84)

Uit ‘De Band’ van december ’84  :

“Samen met hun leiders brachten de speelklubjongens met de mensen van de Kleinveebond een bezoekje aan de Zoo.

Om 8 u. ’s morgens stonden de klein gasten met hun knapzakske op ’t dorp gereed. Enkele ouders stonden ook op de uitkijk. Met ons plaatselijk taxibedrijf ‘Pirrewit’ werd ’t chirovolkske naar het station gevoerd. Daar hebben we de trein genomen richting Antwerpen. In de Zoo werden we onder deskundige leiding van een gids achter de schermen van het dierentuincomplex geloodst. Iedereen van ons was vol bewondering voor wat we daar te zien kregen. Het kweekcentrum van sprinkhanen, torren, muisjes en cavia’s deed sommigen wel even opschrikken maar…de dolfijnen maakten alles weer goed met hun ‘waterspelen’.
Nat van het zoute water hebben we, na een bezoekje aan het aquarium, de nachtdiertjes een goeiendag gaan zeggen. In de reptielenkas mochten we zelfs een echte wurgslang vasthouden. Veel van de ouders durfden het diertje niet te aaien, maar de kleinsten waren er niet bang van. Integendeel !

De bookes van ons moeke smaakten lekker en na nog een toertje in de Zoo gemaakt te hebben, keerden we richting Mechelen. Taxi Robert De Rooster voerde ons verder door naar Leest. Vermoeid maar content zijn we even gaan Sinte Mette zingen en dan was het hoge tijd om huiswaarts te keren…’t Was een lange maar boeiende dag…”

En de ervaring van Toon Lamberts :

“Mijn bezoek aan de Zoo was in alle eerlijkheid –mijn visie- een ontgoocheling. Het is net of al die jaren zijn blijven stilstaan. De dieren zijn er echt op achteruitgegaan, ze lopen er maar triestig bij. De liefde voor de dieren is weg. Ik zie het aan hun haar, hun veren dat hun gevangenschap hun triest maakt. Alleen de dolfijnen waren in hun nopjes. Was het misschien om die jonge meiden die de dolfijnen aansporen om kunststukjes uit te halen of was het de vis die hun toegeworpen werd. Ik heb er het raden naar, maar ik stond er toch getroffen bij.

Ik wil niemand kwetsen, maar er schort iets in de Zoo, net zoals op Bell, Nobels-Perleman, de Boomse Metalen, Cockerill Sambre en noem maar op. Zelfs in het buitenland is het mis. Geld en nog eens geld, verdiend of niet is nu een waardemeter geworden die velen verdrietig maakt. Geld is het slijk der aarde en geen waardemeter van liefde voor de medemens en al wat leeft.

     Op uw gezondheid,

     Toon.

Ik dank Van Laarhoven Jos voor zijn inzet met de rondleiding en de gids die ons deskundige uitleg verschafte. Alle twee geen pijn om mijn misschien wat harde woorden. Ge kent me, dit is mijn ongezouten mening. Maar ja, ik ben dan ook niet ervaren in dit soort werk. Koken kost geld, dat weet ik maar al te goed. Maar inzet is toch een grote vereiste. Dank vrienden van de Zoo, het beste om uit de rode cijfers te geraken.

    Toon.”

1984 – Zondag 11 november : Eetdag Vrije Kleuter- en Basisschool Dorpsstraat.

In de Parochiezaal, Kouter Leest.

Op de kaart stonden drie menu’s :

-Tomatensoep met balletjes, biefstuk perpersaus of biefstuk natuur, frieten. (330 frank)

-Tomatensoep met balletjes, konijn met pruimen, frieten. (330 frank)

-Tomatensoep met balletjes, kip-fricasée, frieten. (200 frank)

Voor de kinderen waren er speciale menu’s aan de helft van de prijs van volwassenen.

Aperitieven (porto-sherry) werden aangeboden aan 60 frank en als voorgerecht kon men opteren voor kaaskroketten (60 frank).

1984 – Vrijdag 16 november : Filmavond – “De Vlaschaerd”

            KVLV-Leest bracht in de parochiezaal, Kouter, de film “De Vlaschaerd” naar het

            populaire boek van Stijn Streuvels.

            De regie was van Jan Gruyaert en de hoofdrollen werden vertolkt door Dora Van der

            Groen en Vic Moeremans.

            De film was bekroond met de Vittoria de Sica prijs.

            Aanvang 20 uur en inkom was 50 frank.

            Er waren zo’n 140 toeschouwers aanwezig.

            (DMW, 22/11/84)

            Dit boek was reeds in 1942-43 verfilmd als ‘Wenn die Sonne wieder scheint’.

1984 – Zaterdag 17 november : Jaarlijks Banket (Teerfeest) Fanfare St.-Cecilia

Het jaarlijks banket, dat traditioneel over twee dagen gespreid werd, was dit jaar gereduceerd tot één dag.

            Programma :

            -09u30 : samenkomst lokaal Sint Cecilia.

            -10 uur : eucharistieviering voor de overleden leden.

            -11 uur : bezoek lid-herbergier (Victor De Maeyer), café ‘Op de Hoek’.

            -11u30 : biefstuk eten in lokaal Sint Cecilia.

            -12u45 : optocht naar Leest – Heide met bezoek aan leden-herbergiers.

            -15 uur : vertrek naar zaal Sint Cecilia.

            -16 uur : banket met tombola gevolgd door dansavond met Antverpia (D.J. Felix).

            Het menu bestond uit zeevruchtencocktail – ossestaartsoep – vidé – kalkoengebraad

            met champignons en kroketten – dessert met koffie.

            Voor de muzikanten en leden van de drumband was dit alles gratis.

            Ereleden betaalden 150 fr voor de biefstuk en 650 fr voor het banket. (Folder)

21-09-2013 om 09:48 geschreven door Marcel Van Hoof

De heer Everaerts neemt de autosleutels

in ontvangst.

1984 – 7 november – Gazet van Mechelen : DE AUTO WERD UITGEREIKT

“Het eerste vijfdelig kaarttornooi, georganiseerd door de supportersclub van SK Leest ten voordele van de voetbalclub van SK, mag als een overweldigend succes worden aanzien.

Gedurende vijf vrijdagavonden was het soms problematisch om nog een parkeerplaatsje te vinden voor het vierwielig voertuig in het centrum van Heffen. Gemiddeld kwamen zo’n 300 kaarters opdagen, en dit waren niet alleen Leestenaars, maar zelfs mensen uit de wijde omtrek.

Elke avond was er voor de winnaar een fiets voorzien, en de eer viel te beurt aan de heren Everaerts uit Boom, L. Vanden Bossche uit Mechelen, Wellens uit Bonheiden, Dens uit Walem en Rijmenams uit Mechelen.

Met spanning werd uitgekeken wie er ten slotte met de auto naar huis zou keren. Er werden immers nooit tussenstanden opgegeven. Uiteindelijk bleek de h. Everaerts uit Boom met 737 punten de autosleutels in ontvangst te mogen nemen. Hij ging de h.h. Dens en Van Santfoort vooraf.

De heer Everaerts, schrijnwerker en vader van twee kinderen, was een gelukkig man. Nog nooit had hij aan een groot tornooi meegedaan. Wel ging hij regelmatig met vrienden kaarten in een klein tornooi, waar voor de traditionele kip per tafel gespeeld werd.

Voor de supportersclub van SK Leest was dit eeerste groot initiatief een moment om gelukkig terug te blikken, en er worden al druk plannen gesmeed voor een heruitgave in 1985; hoewel er anderzijds ook al voor de onmiddellijk toekomst opnieuw plannen worden gesmeed. Eerst volgt er een etentje voor de vele mankrachten, en ook dameskrachten, die van dit tornooi een succes maakten en anderzijds wordt er voor de lente van 1985 gedacht aan een eetdag.

De supportersclub van SK Leest blijkt geen eendagsvlieg te zijn, maar een waar men in de komende jaren zeker nog rekening zal mee moeten houden.”

1984 – Vrijdag 9 november : “Whist” Kaartwedstrijd

            van de Vriendenkring van de Stedelijke Basisschool, Ten Moortele 2 Leest.

            Er waren voor 25.000 fr aan prijzen.

            Zo kreeg iedere tafelwinnaar ook een kip.

            Van de 272 deelnemers eindigde de Leestenaar Herman Verhoeven als eerste,

            voor Paula De Buyser uit Willebroek. (DMW,15/11/84) 

21-09-2013 om 09:39 geschreven door Marcel Van Hoof

1984 – Maandag 29 oktober : Naar Keulen met De Band

“Op maandag 29 oktober ’s morgens om 7 uur vertrokken wij met de bus naar Keulen.

Rond 10 uur waren wij aan het huis van de aalmoezenier waar wij goed werden ontvangen.

Daarna zijn wij gaan dineren in het Belgisch Huis na een rondgang in de Dom onder begeleiding van onze aalmoezenier.

Daarna hebben we een tentoonstelling van de Grieks-Romeinse tijd bezocht.

Wij hebben ook een stuk Romeinse heirbaan gezien en een café bezocht waar de tafels oude naaimachines waren.

Na afscheid genomen te hebben van onze aalmoezenier en hem te bedanken voor die mooie dag vertrokken wij om 18u30 terug richting België.

In Geel Punt zijn wij nog een pintje gaan drinken.
Wij kwamen rond 22u30 aan in Leest, allemaal tevreden voor die mooie dag.

Do – re – mi – sol weer een blaadje vol,

Nu sluit ik een twee drie mijn brief.
Nog vele groetjes van Heidi Vanlaerhoven, 8 jaar.”

(‘DB’, december ’84)

1984 – Novembernummer ‘De Band’ : Het Ritueel.

“Ik ben vol argewaan.

Weet niet hoe te geven mij.
Het is misschien ondankbaar

om als mens te leven zo.

Het is opstaan vallen maar,

een uitdagend ritueel.
Al is voor mij het rijpend graan

een ogenblik van rust en weelde,

toch is ’t een kanker dat de mens

met rust en wee omringt.

Waar begrijpend met talent

een enkeling de dans ontspringt.

Het is aan allen niet gegeven

de drang om oeverwaarts

’t vinden van schoon samenleven.

     Toon Lamberts.”

1984 – November – ‘De Band’ : Panoramadeel Rennecauter

                                                     Kroniek van ‘Tistemoors hoeve’.

“Aan den zuidkant van het brugje over de Molenbeek staat de hoeve der nakomelingen der familie Somers. Volgens ’n overlevering was die eens ’n afhankelijkheid der Kloosterhoeve..

Van oudsher gekend als het bedrijf der ‘Tistemoors’… Moeder en de dochters onderhielden hun veestapel en het tuingewas, en Tiste met eigen telgen en ’n paar knechten, zorgden elk jaar dat in de lente het werk op de hoeve en akkers steeds ver gevorderd was, zodat er tijd vrij kwam, wanneer voor het begin van juni tot half juli, de valleien  vanaf de kleine Molenbeekstreek, naar de grotere beemden, aan de beide zijden der Zenne, hun volgroeide zomerse bloei, hoefden te worden gesneden…Weken lang trok Tist dan met zijn stoere kerels, voor dag en dauw ter plaatse…Tist overschouwde en berekende elk te ontginnen pand, en gaf de anderen aanwijzingen en raad…Na zij samen, door ’n wetsteen nog even het mes van hun zeis, snerpend luid, aan den binnenkant vonkketsend scherpten, (hun instrument muzikaal strelend stemmen, vertaalden zij zulks)…en na het maken van een kruisteken begonnen zij hun taak : Tist als voorman, of zogezegde ‘baas’, gaf het ritme van de trekslagsneden aan, voor elke in een aansluitende rij, vijf stappen en na elkaar, hun te beginnen volgbeurt…Zij maaiden met een ervaren ambachtszin die de groeikracht der beemden naderhand waarborgde, zelfs alzo ook nog in den herfst, al was dat een minder gegeerd gewas en echt moeilijk te rijpen, ‘toemaat’ genoemd…

Den zomer was voor die mannen ’n milieuvriendelijk genieten. Op een grachtkant in den lommer van bomen, schaften bij stopen bier en koffie, boterhammen waarin de mieren naar spek of krenten zochten. De knecht ‘Lange Sander’ stookte hier meermaals onder ’n rustpoos met droog beekriet een vuurtje. In die gloeiende as roosterde hij, die daar door hem ten hemel geslagen kikvorsen hun afgestroopte billekens, en van thuis meegebrachte ongeschilde aardappelen…Dat gunden de anderen hem wel, maar afgesproken was er : de eieren der in uitgemaaide nesten van vogels, vergaarden zij samen, en lieten dezen in het water van ’n gracht zinken, en dewelke daarvan op den bodem gezonken bleven, werden door de gegadigden als vers van waarde uitgeslurpt…

Daarvoor en er na, zich reppen van perceel naar perceel, om met de gaffel te te draaien kladden gras te verluchten…Ten avond was het ‘trio’ geblazen om het nog maar half geworgde gras, voor donkerte in huggelkens gezet te krijgen…Toen huppelde de barometer, ook maar in niet al te pienter kinderschoenen, zodat zich daarop betrouwen : wat het morgen kon zijn, steeds ’n gok bleef..Sommige dagen was het, tussen ’n plots wisselvallige regenbui, ’n kiezen van te doen of te laten,wel een uitgespreid pand, zou tot reigolven worden geharkt…Tot toch eens, pand na pand, er de zonne, de massa geelbruin tintte…
Die kleur gaf het sein, voor dat ritselend geurig hooigewin, in geopperde ronde piramiden te tassen, klaar om op te laden, deels voor de dieren thuis, of voor eigen verkoop, of tegen lonende prijs, gereed tot ophalen, voor vrachtvoerders, paardenfokkers en meer anderen…

‘Hoed af !’ voor die Zouaven van een Gilde…, neen geen van ‘Pikke de dood’, maar wel plichtbewuste goeierds, met hun simpel product, doch welk er een toen was, steeds onmisbaar als nuttigs allerlei…

’n Tistemoors quiz onderonsje.

Tistemoors grootvader werd eens op een geburenfeestje aangesproken door een wat aangeschoten wijnwinkelier en die vroeg hem : ‘Zeg Tiste als gij met dat gefoefel in uw beemdgras, daar zo morgen eens hooikoorts van kreeg, welk recept zoudt gij daar tegen gebruiken ?’  en Tiste vroeg : ‘Zeg jongen, als gij na dien scheut jenever dien gij daar juist hebt gedronken, daar dan eens morgen met nen kater uit uw bed waggelt, welk recept zult gij daartegen gebruiken ?’ en de radde wijnman zei : ‘Ik zal als tegengif daartegen, nen dubbelen romer jenever drinken, want ze zeggen dat dit met ’n zelfde goedje de zekerste afdoende remedie is, en gij nu ?’ ‘O’, zei Tist, ‘ik zou voor die hooikoorts als ’n chique, een pruim fris beemdgras kauwen, en als ’t mij beliefde, nog wel twee, dat maakt mij zo fluks als ’n veulen !’ Nu schimpt de wijnman : ‘Zeg es vent, gij hinkt mij achterna als een oud paard, maar kijk eens, ik en mijn vrouw, die glazenspoelster ginder in de tapkast, wij zijn elk achtenveertig jaar geworden, dus samen zesennegentig jaar oud, en zie maar hoe fit wij nog zijn !’ ‘Jawel,’ zei Tist, ‘doch ik en mijn vrouw, wij zijn samen reeds honderdentwaalf jaar

oud !’ ‘Hoe puzzelt ge dat uiteen’, spot de wijnman en Tist verduidelijkte : ‘Ik ben tweemaal zo oud als mijn vrouw was toen ik zo oud was als zij nu is’…De wijnman bleek verstomd…
Toen vroeg hij : ‘Herhaal dat nog eens…ik schrijf het op ’n papierken…Ik zal dat morgen eens berekenen’…

Toemaat farce

Die Tistemoors grootvader had ’n broer Matheus, die in zijn jeugdjaren ’n gepoëtiseerd rijmelaar was geweest…Menig gezelschap kon hij ’n vol uur in vervoering houden met zijn in duizendeneen regels boeiend verzen gedichtsel : ‘De Liefdesbrief’.

Toen hij eens, in de eerste september zondagen na den middag, reeds ’n paar maal van uit de Rennecauter recht door de Scheerstraat, naar de Molenstraat, vandaar de Zenne langs, kuierend de beemden ingetrokken was, vleide hij zich met zijn schrijfgerief in een der gerijpte toemaatoppers, die daar door hem en zijn maaimakkers daags te voren in rijen waren gezet…Bij zijn heengaan viel het hem pas op, dat hij nu voor de derde maal, ginds verder bij het Bleukenbos ’n boeklezend jong meisje zag wandelen…Deze keer komt hij enigszins verstrooid thuis…

Dien nacht bedenkt hij : ‘Ik maak den volgenden zondag mijn toer nu eens rondom het Bleukenbos, en als ik mij dan even aan die freule voorstel, en als dit tot een boekbespreking mocht leiden, zal ik haar met genoegen mijn Liederbrief aanbieden ‘.

Hij herschreef voor haar met zorg die brief, en borg die behoedzaam in den binnenzak van zijn zondagjasje…

Ten mate toe…later vond men in één zijner dagboekjes, met eigen leedvermaak geschreven volgende Tistelinkse memoire :

‘Bij ’n wandeling langs het Bleukenbos, ‘k volg ’n weetlust ding, als een looze vos,

elke wegeldraai, golft haar schaduw blij, wonder lief en fraai, op het groen der wei,

waar ’n vlinderspel, door de luchten zoeft, ‘k groet haar minzaam snel, wijl zij even toeft,

in een zonne sfeer, onderst boven fris, kaatst ’n beekje weer, mij haar beeltenis..

Ach, wat duivelspartnons, alom nu water daar, drie, vier meter scheid ons, en zij lacht zo raar, ‘k werp fluks uit mijn jasje, neem aanloop en spring, o doemis tot ramp, amper ten halve der vliet.

Ik van kop tot teen Mathijs, plons ten kikkerparadijs,

ribbdebie edoch comisch, wijl daarboven keelt die Miss…

Door heroëns verzet, luk ik d’overzij…
met ’n grijns schijnpret, in beslijkt livrei…

Als ’n held vol vuur , sprak met wat bluf : ‘Heel dit avontuur, is voor U mijn Juf,

neem mijn hulde aan, en zeg ‘Ja blijf hier.’ Hoe dit kon voortaan, zong zij spottend fier :

‘Och, gij malle vriend, met ’n modderman, is wellicht gediend, wie hem kennen kan,

‘k vind u wel galant, zo g’uw burgerstand, kunstig nu beland, weer ten overkant,…’

Uit de reeks ‘Leestse figuurkens’ van Anselms Jedrie.

1984 – Zondag 4 november :  Chiro Familiefeest

Verkort verslag uit ‘De Band’ van december ’84 :

De dag voordien werd er een algemene repetitie gehouden om de laatste danspasjes nog eens op het podium te wagen of de te vertonen stukjes voor het laatst in te studeren.

’s Avonds stond iedereen in piekfijn uniform om aan de chiro-eucharistieviering deel te nemen. Met aangepaste muziek en symboliek kreeg deze viering een modern en jeugdig kleedje. De jonge leidingmensen (vers van de pers) kregen ook hun leidingskoord waarna ze hun leidingsbelofte uitspraken. Dat doet je altijd wat als je die jongens en meisjes daar onwennig ziet staan.

De ganse groep kwam dus ’s zondagnammidag terug bij elkaar voor het familiefeest. Het ganse feest ging door onder het thema van de muziek.

Na de verschillende dansjes, imitaties, toneelstukjes en het leidingsspektakel werden alle verloren gelopen muzieknoten teruggevonden.  De mensen mochten ondertussen aan de koffietafel  terwijl de pater zijn dia-installatie klaarzette. 

Na de traditionele geldomhaling gaf ‘onze oudste’ de gepaste kommentaar bij de mooie lichtbeelden. Vele ouders herkenden hun jonge spruiten in volle bivaksfeer. Na de slotapotheose togen de bezoekers huiswaarts terwijl er in een recordtempo opgeruimd en afgewassen werd. Daarna werd de goeie afloop gevierd met een dansje en een drankje. Je bemerkte het aan de uitgelatenheid  van de oudsten dat iedereen content was van het welslagen van dit ouderfeest.

Hopelijk schieten er volgend jaar niet teveel pistolets of koeken over want de pater  zijn schapen hebben er bijna een maagziekte aan overgehouden.”

1984 – 5 november – Gazet van Mechelen : Damesvoetballers gewond.

            “Tijdens een wedstrijd zaterdag op de sporttereinen van VV Leest aan de

            Dorpstraat liepen twee vrouwelijke voetballers verwondingen op.

            De onfortuinlijken zijn Nadine Van Nieuwenhuizen uit de Driesstraat 13 in

            Hombeek en Martine Cools uit de Elisabethstraat 22 in Kontich, die beiden met de

            hulpdiensten naar het Sint-Jozefsziekenhuis werden overgebracht.”

21-09-2013 om 09:33 geschreven door Marcel Van Hoof

1984 – Zaterdag 27 oktober -  Overstroming na begeven dijk van zandwinningsput.
 

De media daarover :

            Slecht onderhouden dijk van Zemstse zandwinningsput brak.

“Even voor zeven uur zaterdagochtend begaf een dijk aan de zandwinningsput ter hoogte van “Bos van Aa” op de grensscheiding van Kapelle o/d Bos met Zemst.

Op minder dan twee uur tijd stroomde de vele hektaren grote punt via een 20 m brede bres leeg en zette gedeelten van de gemeenten Zemst, Kapelle o/d Bos en Mechelen blank.

Tientallen hektaren weideland en landbouwgrond werden overspoeld maar ook een twintigtal boerderijen en huizen liepen onder water. Op sommige plaatsen steeg het vuile overstromingswater tot 1 meter in de kamers en diende in allerijl meubelen en huisraad in veiligheid te worden gebracht.
Een aantal personen liep oppervlakkige kwetsuren op, toen ze in paniek geraakten door het snel oprukkende water. Ook een brandweerman liep schaafwonden op.

Alarm

Het eerste overstromingsalarm werd om tien voor zeven zaterdagochtend geslagen. Voor de ter plaatse gesnelde brandweerkorpsen uit Merchelen, Vilvoorde, Machelen, Willebroek en Londerzeel, de gemeentediensten uit de verschillende gemeenten, Civiele Bescherming en Rode Kruis en politie en rijkswacht, betekende dit meteen het startsein voor een lange dag.

In een eerste poging om het water tegen te houden, werd langs alle kanten aangerukt met vaderlanders en zware vrachtwagens met zand. De brandweer zette ook boten in naar bedreigde woningen om daar beveiligheidswerken uit te voeren.

Nadat de dijk het had begeven zocht het water zich een weg over Zemst en Kapels            grondgebied naar de gemeenten Hombeek en Leest.

De ergste wateroverlast deed zich voor aan de Expoelstraat en de Bosstraat.

In de loop van de namiddag werd ook de Tisseltbaan getroffen. Daar kon ook de            Molenbeek niet langer aan de waterdruk weerstaan en ze trad buiten haar oevers.

De rijwegen werden er voor alle verkeer onberijdbaar en het bruggetje aan de Rennekouter stortte in elkaar.

De vermoedelijke oorzaak van de overstroming wordt gezocht in een slecht onderhouden dijk van de zandwinningsput. Na een interventie door de firma Aertsen uit Stabroek kon de bres omstreeks het middaguur worden gedicht. Van dat ogenblik trok het water zich terug.
Ter hoogte van het Bos van Aa zijn kanaalwerken aan de gang en onder leiding van waterbeheersingsfirma Dregging  International wordt daar slib opgespoten. Woordvoerders van dit bedrijf zegden gisteren dat regelmatig controles worden uitgevoerd op de stevigheid van de dijken maar dat waarschijnlijk ratten de ophopingen hebben ondergraven.

Aangekondigd werd dat begin deze week in Kapelle o/d Bos een voorlichtingsvergadering zal worden belegd voor alle schadelijdenden, samen met de verzekeringsfirma van het verantwoordelijke bedrijf. De jongste overstroming in het Mechelse zou overigens geen aanspraak kunnen maken op vergoedingen door het rampenfonds omdat de ramp niet te wijten is aan natuurelementen.”   (GvM, 29 oktober)

En ‘Het Laatste Nieuws’ van dezelfde dag :

Zemst, Kapelle-op-den-Bos, Hombeek en Leest

Overstromingen verzwelgen voor tientallen miljoen fr.

“De gemeenten Zemst, Kapelle-op-den-Bos en de Mechelse deelgemeenten Hombeek en Leest, werden zaterdagochtend zwaar geteisterd door wateroverlast, toen een dijk van een zandwininingsput, in het Aa-bos te Zemst-Laar, het begaf.

Woonwijken en landerijen overstroomden en enkele inwoners uit Kapelle-op-den-Bos, alsook een brandweerman, liepen tijdens de reddingsactie lichte verwondingen op.

Een aantal bewoners dienden tijdelijk uit hun overstroomde woning geëvacueerd. De materiële schade loopt op in de tientallen miljoenen. De geslagen bres kon in de loop van zaterdag nog worden gedicht. Tientallen hectaren landbouwgrond staan nog blank, maar gevaar voor uitbreiding van de wateroverlast kon worden ingedijkt.

Alarm

Kort na 7 u. zaterdagochtend werd het eerst alarm geslagen door geteisterde bewoners uit Kapelle-op-den-Bos. In de dijk van een meer dan 100 ha. Grote zandwinningsput, was een opening van 15 m breed en 4 m diep geslagen. Een 20-tal boerderijen en woningen liepen onder water. Op sommige plaatsen, vnl. in de woonwijk Oxdonck, steeg het water tot 1 m in de woonkamers. Er vielen geen slachtoffers maar toch liepen enkele personen lichte verwondingen op in de paniek die ontstond, toen het snel oprukkende water de geteisterde gemeenten een tijdlang in een geïsoleerd eiland herschiep.

Hulpverlening

Brandweerkorpsen uit Mechelen, Vilvoorde, Machelen, Willebroek en Londerzeel, samen met de Civiele Bescherming, Rode Kruis, politie en rijkswacht, werden bij de hulpverlening ingezet.

De brandweer maakte gebruik van boten om bij bedreigde woningen beveiligingswerken uit te voeren. Ook moest op vele plaatsen het vee van de weiden worden gehaald.

De ergste wateroverlast situeerde zich in de Hombeekse Expoelstraat en de Bosstraat , alsook in de Bredestraat te Kapelle-op-den-Bos. In de namiddag werd ook nog de gemeente Leest

bedreigd, toen het water zich een weg baande naar de Tisseltbaan. Daar kon de Molenbeek niet langer aan de waterdruk weerstaan en trad buiten haar oevers. De rijwegen werden er voor alle verkeer afgesloten. Een brug aan de Rennekouter stortte in elkaar en verscheidene woningen liepen onder water.

Oorzaak

Een vermolmde dijk van de zandwinningsput wordt als oorzaak van deze waterramp aangewezen. Arbeiders van de firma Aertsen uit Stabroek konden de bres kort na de middag dichten, na eerst een zanddam te hebben aangelegd. Van dat ogenblik af trok het water zich terug.

In Zemst-Laar, ter hoogte van het Sas en het Bos van Aa, zijn verbredingswerken aan de Willebroekse vaart aan de gang door de waterbeheersingsfirma Dregging International.

Slib en water werden in een reusachtige zandwinningsput gespoten. Woordvoerders van het bedrijf zeggen dat er geregeld controle wordt uitgevoerd op de stevigheid van de dijken. Volgens hen heeft ongedierte de ophopingen ondergraven en de dam doen doorslaan.

Schaderegeling

De vraag is wie de schade zal vergoeden. Begin deze week zal in Kapelle-op-den-Bos een voorlichtingsvergadering worden gehouden voor alle bewoners die schade hebben geleden. Hierop zal ook de verzekering van het verantwoordelijke bedrijf aanwezig zijn. Benadeelden kunnen immers geen aanspraak maken op vergoedingen door het rampenfonds, omdat de overstroming niet te wijten is aan natuurelementen.”

(Leo De Nijn)     

Gazet van Mechelen van 30/10 :

Schadelijdenden overstromingen worden vergoed.

“Dit is het mooiste bewijs dat ik kan leveren”, zei gisterennamiddag in het gemeentehuis te Kapelle-op-den-Bos een landbouwer die nog natrilde van de emotie na een nat weekende waarbij zijn boerderij en landerijen overspoelden in de ‘Zemstse bres’ die in de driehoek Mechelen – Kapelle – Zemst 100 ha blank zette en waarbij een 20-tal woningen averij opliepen. Ostentatief deponeerde de man een bokaaltje vettig slib voor de neus van de burgemeesters Symons (Kapelle), Merckx (Zemst) en schepen Nason (Mechelen) als bewijsstuk van hoe erg het in de buurt wel gesteld was.

“Ge moet daar niet mee lachen”, wendde hij zich in de richting van pakweg150 betrokkenen die een spoedvergadering na de overstromingsramp bijwoonden. “Er is trouwens weinig reden tot lachen…”

De man verwoordde ongetwijfeld eenvoudig, krachtig en duidelijk een brok onzekerheid die heerst tussen de geteisterden. Wie gaat dat allemaal betalen ? Wie is verantwoordelijk ? Wanneer gaan we centen zien ?

Precies om op deze en nog andere , zij het meer individuele vragen antwoord te bieden had een inderhaast samengesteld overlegcomité met vertegenwoordigers uit de drie getroffen gemeenten gisterennamiddag een bijeenkomst met de slachtoffers belegd.

In de loop van de verdere namiddag werd door dit comité ook onderhandeld met de NV Zeekanaal. Uit die gesprekken resulteerde alvast dat vandaag en morgen allen die schade van de overstroming leden, door afgevaardigden van de NV Zeekanaal of door experts van de verzekeringsmaatschappijen zullen worden bezocht. Bij monde van haar directeur heeft de NV Zeekanaal formeel beloofd dat al wie schade heeft opgelopen tot de laatste frank zal worden vergoed. De directeur liet in het midden wie daarvoor zal moeten opdraaien : de verzekeraar van ‘Dregging International’ die de slibwerken uitvoert of die van de firma Aertssens die de zandwinningsput beheert. Dat wordt een juridische kluif die op een ander echelon wordt uitgevochten. Wie vragen, problemen of moeilijkheden ondervindt, kan niettemin bij Zeekanaal terecht.

Informatie kan bovendien ook –zo bleek uit de bijeenkomst- ingewonnen worden bij de drie gemeentebesturen of bij de sinds een vijftal jaren opgerichte vzw ‘Kapelse Bijstand’ die haar diensten heeft aangeboden de collectieve belangen te verdedigen.

Het Kapelse bijstandscomité bepleitte in het verleden reeds schadegevallen bij de verbredingswerken van het Zeekanaal en heeft intussen heel wat inzicht verworven wat de juridische aanpak bij dergelijke problemen betreft.

Tijdens de spoedvergadering werden de diverse mogelijkheden welke voorhanden zijn, breedvoerig toegelicht. Ook werd meegedeeld dat de gemeentelijke schattingscomités zich ter beschikking houden om schade aan gewassen op de velden vast te stellen. De aanvragen van de betrokkenen worden dringend ingewacht.

Benadrukt werd de opgelopen schade zo veel als maar mogelijk is te laten vaststellen door experts of door foto’s, door rijkswacht, politie of veldwachters.

Stelt de vzw ‘Kapels bijstandscomité’ zich ter beschikking van iedere schadelijdende, in Hombeek en Leest kan dat moeilijkheden opleveren, omdat de problemen van de overstroomden op Mechels grondgebied onder de territoriale bevoegdheid van de Mechelse rechtbank ressorteren. Voor het Brabants gedeelte in het overstroomde gebied liggen die zaken anders.

De sociale diensten van de onderscheidene gemeentebesturen zijn echter al evenzeer met alle problemen begaan zodat men daar terecht kan, eventueel voor verwijzing.

In de marge van de bijeenkomst gisterennamiddag werd aangestipt dat voldoende beveiligingsmaatregelen zijn getroffen om een onmiddellijke herhaling van de overstroming met als oorzaak de zandwinningsput in ‘Bos van Aa’ te voorkomen.

   Fons Jacobs.

De Mechelse Week van 1 november :

“…Om 15 voor 7 signaleerde een boer de Rijkswacht dat er een overstroming aan de gang was. Vermoedelijk is de bres rond 6 uur, 6 uur 30 ontstaan, aldus de woordvoerder van de Vilvoordse Rijkswacht.

De brandweer hielp de dieren uit de weiden te halen en kelders en huizen leegpompen, in zoverre de boeren daar met eigen materiaal niet in lukten. De Civiele Bescherming maakte zich eveneens dienstbaar door met zwaar materiaal te komen aanrukken voor pompingswerken.  Er werd onmiddellijk een crisisstaf samengeroepen om een vlotte samenwerking tussen de verschillende hulpdiensten te bevorderen. De commandopost bevond zich in de Bredestraat, vlak bij het getroffen gebied.

Getuigenis

Omstreeks 6u30 werd Louis Binst, die in het bos van Aa vlak bij de bres woont, wakker :

‘Ik dacht eerst dat het een storm was. Maar toen ik buiten keek regende het niet of was er geen wind. Op de vloer was vuil grijs water. Toen ik de 900 belde, steeg het water al tot aan m’n voeten.’ Louis Binst was een van de eerst getroffenen. Het water steeg algauw tot 20 cm. Louis had zijn ouders intussen al gewekt en naar boven gebracht. Daarna werden de dieren uit de stal gejaagd. Er waren ook wat kalveren bij. ‘De dijk was wel goed gemaakt, met plastic aangemaakt en zakken erop. Maar ge ziet het,  het gaat er nog door. Dat vind ik raar, dat ze niks op voorhand tegen de mensen zeggen. Nu zijn wij al onze groenten en ons vlees kwijt,’ voegde Louis daar nog aan toe. De kelder van het huis liep eerst onder, dan de beerput. In de kelder bevond zich een diepvriezer met vleeswaren die de familie Binst voor de winter had opgeslagen.

‘In Kapelle-op-den-Bos hield de spoorwegberm het water tegen, waardoor het water steeg tot 1 meter. Er was doorstroming onder één brug, waardoor het water zich in de richting Hombeek en Leest verplaatst’, aldus een rijkswachter.

In de Bosstraat en de Ekspoelstraat waren verschillende kelders ondergelopen. Het water verplaatste zich richting Tisseltbaan, ter hoogte van de serres. Daar is een overbrugging ingezakt en Aland overstroomd…”  

Foto’s :

-Het Mechelse vocht weer tegen het water.

-Kort nadat zaterdagochtend een bres werd geslagen in de Zemstse zandwinningput

kwam de hulpactie op gang. Ook de Mechelse politiekommissarissen Verhoeven en Budts staken letterlijk de handen uit de mouwen.

-Aan de Tisseltbaan was het onmogelijk om nog met de wagen uit de garage te komen.

20-09-2013 om 10:03 geschreven door Marcel Van Hoof

1984 – Donderdag 18 oktober : Kantklossen met K.V.L.V.

1984 – 19 oktober : Milac ‘Met De Band uit den Band’.

In de parochiezaal. Show, kwis, dansen en lachen met eigen plaatselijke vedetten : Renneke Handsenne, Kletse Pirrewiet en Sousky Touwen.

Disco ‘Andre De Wit’S

(‘DB’, mei en september ’84)

1984 – 20 oktober :  Nieuwe Sporthal werd variétéhal

            Sportcentrum Leest organiseerde een “Top-Show” met medewerking van

            Verveckens Artiestenclub.

            Het betrof een drieledig programma : de voorselecties van de nationale

            Hoger-lager wedstrijd van de BRT, een voorselectie van de Ontdek – de –

            Sterwedstrijd en een voorselectie voor de Miss Vlaanderenverkiezing.

            Onder de kandidaten (zie foto’s) ook enkele Leestenaars zoals Hans Hermans,

            Emiel Peeters, Conny Spruyt.

            Presentatie : Walter Capiau.

            Toegangsprijs : 150 frank.

1984 – Zondag 21 oktober : Met Vevoc naar het Mechels Miniatuur Theater

Vevoc reserveerde plaatsen voor ‘De Grote Fabriek’ van Pierre Platteau.

250 fr./persoon.

(Brief voor de Vevoc-leden van 27/8/84)

1984 – Zaterdag 27 oktober : Halve Finale Play-Backkampioenschap

            Twintig deelnemers namen deel aan de eerste halve finale van het Belgisch

            play-backkampioenschap te Leest.

            Lucien Crauwels swingde zich, aangemoedigd door zijn fans, naar de eerste plaats.

            De Mechelse knaap Patrick Geerts (foto) plaatste zich met een vertolking van Heintjes

            “Mama” voor de finale. (‘DMW’, 1/11/84)

Foto’s :

-Walter Capiau.

-Kandidaten aan het Show-Spel en Kwisprogramma.

-Patrick Geerts plaatste zich voor de finale.

20-09-2013 om 09:48 geschreven door Marcel Van Hoof

1984 – 18 oktober – De Mechelse Week : VROUWENDERBY TE LEEST

            Pittige derby gewonnen door de sterkste.

“Zowel bij V.V. als bij S.K. Leest zijn er gelijkenispunten.

Beide clubs zijn vorig seizoen gestart met een ploeg in de provinciale reeks.

Beiden zijn gestart bij de Belgische Voetbalbond omdat men er degelijk verzekerd is voor gebeurlijke ongevallen.

De speelsters van beide Leestse ploegen worden bij puntenwinst niet vergoed en dat is volgens de beleidsmensen van beide clubs een groot voordeel om een “echte” vriendschapsband in de ploeg te houden. Na een nederlaag zal en kan niemand van de dames hun collega verwijten met hun “centen” te hebben gespeeld.

Dat is bij de mannen op provinciaal vlak soms wel eens een twistpunt.
Na de vele voorbeelden die beide ploegen kennen willen zij ook niet promoveren.

Voor S.K. Leest zal dit niet zo een groot probleem zijn maar zus V.V. zou er  wel eens zonder dat men het zelf wil moeten mee afrekenen.

S.K.Leest

Voorzitter Van Dam is fier op zijn dames. Hij kan er over praten alsof de ploeg al jaren actief is in competitie. Eigenlijk is S.K. Leest een grote familieploeg. De meeste speelsters zijn immers de verloofde of echtgenote van een bestuurslid of speler.
Een voorbeeld ervan is Hilde Van Dam, de doelwachtster. Haar vader is dus voorzitter en tot vorig jaar speelden ook haar twee broers bij S.K. Mark is nu nog actief maar Dirk is getransfereerd naar Bonheiden. 

Successen behaalde S.K. nog niet. Net als vorig seizoen staat men op een voorlaatste plaats. En toch is er hoop. Er is duidelijk verbetering in het spelbeeeld en de toekomst kondigt zich dan ook gunstig aan. Er zitten immers enkele meisjes in de wachtkamer tot zij de spelgerechtigde leeftijd voor het eerste elftal hebben.

Investeren doet men bij S.K. niet voor het dames-elftal. Dan zou wel eens de goede sfeer kunnen verdwijnen denkt de voorzitter. Blijven voortdoen met eigen mensen, vrouwen die plezier aan het voetbal hebben.

V.V. Leest

Net als bij het eerste elftal heeft V.V. blijkbaar meer mogelijkheden. Het investeerde ook in speelsters en bezit daardoor een uitgebreid spelerspotentieel.
Bij V.V. Leest heeft men zelfs een B-ploeg op de baan gebracht. Deze ploeg komt niet uit in competitie maar in de vriendenwedstrijden. Daar kan men de jonge elementen klaarstomen.

Vorig jaar eindigde V.V. op een mooie vijfde plaats.

Dit seizoen zit er meer in. Momenteel staat men tweede en verloor men enkel de topper op Puurs. Mits deze ploeg thuis te verslaan en dan zo weinig mogelijk misstapjes te doen kan men zelfs promoveren. Of men dat wil is een andere vraag.

In de nationale reeksen heeft men immers verre verplaatsingen. Ook is het huidige elftal nog te jong om op nationaal vlak te presteren.

V.V. Leest kan in tegenstelling met S.K. een beroep doen op enkele geroutineerde speelsters. Die trekken dan ook de ganse ploeg op.

Wedstrijd

Het derby tussen beide dameselftallen, werd een spannend duel. Van bij de aftrap had men zich bij S.K. niet met een nederlaag verzoend want zoals steeds kunnen de speelsters meer in een derby. Dat werd ook zaterdag bewezen.

Het was de thuisploeg die de eerste kans kreeg. Na een halfuur spelen viel het enige doelpunt uit de wedstrijd. Wat een voorzet had moeten zijn werd een doelpunt.

De maakster was Nadine Van Nieuwenhuyzen. Zij was wel de beste speelster op het veld.

In de tweede helft kwam de gevreesde spits van V.V. Leest Eliane Fierens op het veld maar bij S.K. kon men de dame met het doelpunteninstinct goed aan banden leggen.

Eindstand 0-1.

           Jan Segers.”

En de trainers aan het woord :

Marcel Sterckx (V.V. Leest) : Ambitie is er wel maar…

“De trainer van de damesploeg van V.V. Leest heeft zijn pluimen als hoofd van een ploeg al verdiend. Marcel Sterckx had al heel wat ‘grote’ ploegen uit het provinciaal voetbal onder zijn hoede gehad. Hij was als trainer actief bij Malderen, Leest, Humbeek en tot vorig seizoen bij St.Jozef. Met Malderen promoveerde hij zelfs naar bevordering. Ook met Humbeek haalde hij schitterende resultaten. Op het einde van vorig seizoen wou hij er de brui aan geven maar toen kwam V.V. Leest op de proppen. Om uit te bollen nam hij deze taak nog aan, maar blijkbaar zit Sterckx er weer terug goed in. De argumenten van het bestuur van V.V. Leest om Sterckx er toe aan te zetten hun damesploeg onder handen te nemen waren de volgende :

Slechts één training per week en in totaal toch maar tien competitiewedstrijden.

De trainer uit Kapelle-op-den-Bos heeft er geen spijt van. Toch was het voor een man met zoveel ervaring even aanpassen bij het andere geslacht.  Op de eerste trainingen gingen hij immers te hard van stapel en de gevolgen waren bittere tranen bij enkele speelsters. Als trainer van een damesploeg moet men enorm geduld hebben. Men krijgt immers speelsters die pas starten met de voetbalsport wanneer zij 16 jaar zijn. Het zijn geen kinderen meer maar volgens voetbalnormen staan zij nog in hun kinderschoenen, aldus Sterckx.

V.V. Leest is een ploeg die zou moeten ambitie hebben. Momenteel staan zij op een tweede plaats in het klassement en alhoewel men tegen koploper Puurs verloor met 3-1 zit de promotie er nog in. Of die promotie er mag komen…(zie hierboven)

Trainer Sterckx wil desondanks verder werken met zijn ploeg en vooral de dames op technisch vlak bijschaven. Aan talent ontbreekt het immers niet. Ook de vriendschap tussen de speelsters is geweldig. Voeg daarbij dan nog een trainer die zijn vak door en door kent en dit ook nog kan overbrengen aan zijn dames…Wie weet als de promotie een voldongen feit is organiseert men bij V.V. Leest iets om enkele goede speelsters aan te trekken en ook in nationale het te maken. De motor van Leest, Gust Emmeregs, houdt immers ook van zijn dames en dan…”

Serge Thibaut (S.K. Leest) :  Spelen voor het plezier…

“Twee ploegen, twee gezichten en ook twee trainers die aardig van elkaar kunnen verschillen. Dat was het geval op de damesderby tussen S.K. Leest en V.V. Leest.

Een trainer die zijn dames geen minuut laat spelen zonder iets toe te roepen en dan een tweede trainer die enkel het hoogsthoofdzakelijke roept. De beste oplossing laten wij in het midden.

De trainer met de kleinste mond was Serge Thibaut van S.K. Leest. Thibaut speelde eerst bij Heindonk om dan later negen jaar met S.K. Leest uit te komen in het Katholiek Sportverbond. Toen de club de overstap zette naar het Belgisch Voetbalverbond verdween Thibaut samen met nog enkele spelers uit de kern. S.K. Leest versterkte zich immers en daar voetbal slechts met 11 spelers kan gespeeld worden…

Trainer Thibaut heeft de damesploeg van S.K. Leest nog maar enkele maanden onder handen. Vorig jaar werd zijn huidige  taak waargenomen door Rud Verstraeten. Net als zijn voorganger heeft hij nog niet veel successen behaald. S.K. Leest kon nog geen punt veroveren.

Toch is Thibaut van oordeel dat zijn damesploeg er al minstens enkele verdiende. In sommige wedstrijden lagen zij immers niet onder. Zelfs in de partij tegen Doorkens, verloren met 4-1 was S.K. de betere ploeg en miste op het crusiaal ogenblik een strafschop en enkele open doelkansen. Thibaut is dan ook van oordeel dat zijn ploeg een afwerker mist.

Thibaut traint met zijn dames op woensdagavond. Hij beschikt over een ruime kern en heeft voor de toekomst zeker enkele troeven. Zo trainen er immers al twee jaar, twee jonge meisjes mee. Vera Verlinden en Sindy Van den Avond hebben nog niet de speelgerechtigde leeftijd bereikt om in het eerste elftal op te draven. Op training en in enkele oefenwedstrijden hebben zij reeds bewezen dat er muziek in zit. In het komend seizoen  zullen zij wel mogen spelen en dan hoopt men bij S.K. Leest een duo te hebben waar andere speelsters zich kunnen aan optrekken.

Alhoewel hij met zijn ploeg geen ambities heeft, vermaakt hij zich aardig en wil ook volgend seizoen het roer van de damesploeg in handen houden. (J.S.)”

Foto ‘s  (DMW) :

-De damesploeg van S.K. Leest, zij verloren de wedstrijd.

-De dames van V.V. Leest wonnen de partij met het kleinste verschil.

-Na de wedstrijd wisselden de dames de truitjes.

-Marcel Sterckx, trainer van de V.V. Dames.

-Serge Thibaut, trainer van de dames van S.K. Leest.

20-09-2013 om 08:52 geschreven door Marcel Van Hoof

Schepen Van de Sande overhandigde de stadsmedaille

aan het gouden echtpaar Verbruggen-Polspoel.

1984 – 18 oktober – De Mechelse Week :

                                                           Gouden Bruiloft

“Aan de Leestsesteenweg nr.30 wonen Frans Verbruggen en Eleonora Polspoel.

Frans werd op 14 september 1909 aan dezelfde steenweg geboren en vertoefde van zijn 8 tot 21 jaar in het Mechels wezenhuis aan de Schaalstraat.

Van daaruit werd hij op 16-jarige leeftijd tewerkgesteld in de stedelijke kruidtuin, een functie die hij bleef uitoefenen tot zijn pensioen.

Frans herinnert zich nog uit die tijd dat er een prachtige serre was met een mooie ronde koepel, later echter ingepalmd door het Atheneum. Ook de stedelijke begrafeniswagens werden nog in de kruidtuin ondergebracht, naast hogervermelde serre.

Frans werkte in de kruidtuin onder drie burgemeesters : Dessain, Spinoy en Van Daele.
Zijn rechtstreekse “bazen” waren Mille Pateet en Collet. Nu Frans al een hele tijd op pensioen is, blijft zijn grootste hobby nog steeds zijn tuin. Bij redelijk goed weer wandelt hij ook graag enkele kilometertjes met zijn vrouw Eleonora.

Eleonora Polspoel werd op 11 oktober 1914 op de vlucht geboren te Axel in Nederland, maar bracht gans haar jeugd door in Leest.
Zij deed een melktoer met de fiets, haar broer met kar en paard.

Zo leerde zij Frans kennen en vanaf haar huwelijk in 1934 werd zij huisvrouw.

Even werd nog wel uitgeweken naar de Tervuursesteenweg, maar vanaf 1935 namen Frans en Eleonora definitief hun intrek aan de Leestsesteenweg.
De echtelingen hadden twee eigen kinderen : een zoon Victor, die tijdens zijn legerdienst met de wagen verongelukte en een dochter Mathilda.

Beiden hadden twee kinderen.
Zijn jeugd indachtig ontfermde Frans zich samen met zijn echtgenote over een 3-jarig weeskind en zorgden voor zijn opvoeding. Ook hier waren 4 kinderen, zodat het feestvierend koppel 8 kleinkinderen bezit die hun veel leute en plezier verschaffen.

Zaterdag werd te 14 uur een plechtige dankmis gehouden in St.Jozef te Battel, waarna de feestviering in familiekring plaatsvond in “Ons Huis”, de parochiezaal te Battel.

Een afvaardiging van het stadsbestuur overhandigde de feestvierenden de stadsmedaille in hun woning de dag voordien.

            G.H.”

Eleonora Polspoel overleed in het St.-Elisabethziekenhuis te Mechelen op 14 november 1991.

1984 – Donderdag 18 oktober : INFO – VRAAG EN DEBATAVOND SP-Leest

Uitnodiging van 2 oktober ’84 :

“Mevrouw, Juffrouw, Mijnheer,

Heeft u zich ook al eens de vraag gesteld ‘WAT IS SOCIALISME ?’

Wat betekent ‘ik ben socialist ?’ in onze hedendaagse maatschappij.

Waar is de plaats van de ‘Christenen voor het Socialisme’ in de socialistische visie ?

Wat betekent ‘Doorbraak’ ?

Om op deze en andere vragen een antwoord te vinden nodigt het SP-bestuur Leest u uit op een INFO – VRAAG  EN DEBATAVOND ‘WAT IS SOCIALISME’.
Donderdag 18/10/84 te 20.00 u. Zaal St.Cecilia Dorpsstraat Leest.

Sprekers : Constant DEMEESTER, WILLY VAN VOLSEM.

Vriendelijke groeten, de Voorzitter D. Nuytkens, SP-gemeenteraadslid J.Vloeberghen.”

20-09-2013 om 08:36 geschreven door Marcel Van Hoof

1984 – Zaterdag 13 oktober : 3^de Preselectie Play-Backwedstrijd (foto’s onderaan)

            Niet minder dan 35 kandidaten namen deel aan de laatste preselectie van de

            nationale play-backwedstrijd die in de Leestse sporthal doorging.

            Pas om 1u15 middernacht werd de uitslag door de jury bekend gemaakt.

            Jessy Kay met een imitatie van Michael Jackson werd afgetekend winnaar.

            Dolle vreugde was er toen de prijs van het publiek werd toegekend aan de groep

            van Daisy Spruyt en haar vriendinnen.
            De groep speelde immers een thuiswedstrijd in het eigen Leest.

            De supporters klommen mee het podium op met een veelzeggende spreuk op de

            spandoek : “Met veel sjest en op hun best zullen ze ’t wel halen in de finale”.

            Daisy Spruyt was een dochter van V.V.Leest voorzitter Emiel Spruyt.

            (‘DMW’)

1984 – Zondag 14 oktober : Natuurwandeling SP-Leest

Eens te meer leidde Jef Vloeberghen de deelnemers langs schilderachtige paden van Leest. Na de wandeling werden er gratis boterhammen met kop en kaas aangeboden in het lokaal St.Cecilia.

(‘Voor Allen’, 22/9/84)

1984 - 18 oktober – Gazet van Mechelen : Modderbaden aan de Juniorslaan.

            “Mevrouw Van Praet, die aan de Juniorslaan 85 te Leest een voedingszaak

            houdt, kijkt de voor de deur staande regendagen met een bang hart

            tegemoet.

            Voor haar betekent dat een nieuwe periode van natte ellende en een ganse

            reeks niet gewilde stortbaden voor het kliënteel dat zich in haar winkel

            bevoorraadt.

            Oorzaak van al die mizerie zijn een aantal diepe putten in het wegdek,

            pal voor de ingangsdeur, die bij het minste regenweer vol water komen te staan.

            Het verkeer langs de Juniorslaan zorgt op de meest onverwachte ogenblikken voor

            modderige douches en met de uit Willebroek omgeleide autokaravanen wordt het

            er allemaal niet beter op.

            Mevrouw Van Praet ging in het verleden reeds meermaals haar nood klagen bij de

            stadsverantwoordelijken waar men wel oog heeft voor haar problemen maar het

            bleef tot op vandaag bij dat begrip.

            Tot overmaat van ramp ziet de zaak haar kliënteel uitgedund omdat er maar

            weinigen zijn die na een boodschappentocht er nog veel voor voelen met een

            modderfiets weer huiswaarts te trekken.”

-De winnaar van de wedstrijd : Jessy Kay als Michael Jackson.

-De groep van Daisy Spruyt behaalde de Prijs van het Publiek.

-De rolluiken bij mevrouw Van Praet blijven naar beneden, op die wijze kan ze haar ramen beveiligen. De gevels van haar winkel worden echter geregeld tot een modderpoel herschapen.

19-09-2013 om 18:49 geschreven door Marcel Van Hoof

1984 – Zaterdag 13 oktober : Jubileumviering KWB - 35 jaar KWB – 10 Jaar Volley

Programma :

-15 u : Mis in de parochiekerk ter nagedachtenis van overleden leden.

De mis werd opgedragen door de proost, bijgestaan door E.H. De Schutter en opgeluisterd door het gemengd zangkoor van Leest.

-16 tot 18 uur : Receptie en academische zitting in “Ons Parochiehuis” met viering van verdienstelijke leden.

Als gastsprekers fungeerden oud-burgemeester en secretaris van het ACW verbond Mechelen  Jos Vanroy en Jean De Boeck, verbondsvoorzitter.

-18u30 : Feestmaal met op het menu : soep, toast champignon, Normandische tongen in wijnsaus, kroketten, kalkoengebraad met gebakken ananas en ijskreem “Banana Split” en wijn.

-Nadien gezellige dansavond.

Deelnameprijs : 500 fr per persoon.

Voorzitter Fons Geerts sprak in zijn welkomstwoord over de historische evolutie van de Leestse KWB, beklemtoonde de eigenheid van de Leestenaar en meldde dat de jongeren zopas een zaalvoetbalploeg hadden opgericht (liefhebbers konden zich wenden tot Jean Pierre Publie uit de Tisseltbaan). Hij bracht ook hulde aan wijlen Jan Dormaels, de stichter van het 10 jaar oude volleybalteam.

Er waren 90 personen ingeschreven.

Gehuldigde leden :

25 jaar bestuurlid :  De Prins Theo en De Wit Jan

35 jaar lid :  Coeckelbergh Jozef, De Mesmaecker Gerard, D’Hondt Louis, Geens Jules, Moons Jan, Solie Louis.

30 jaar lid : De Decker Jozef, De Prins Jan, Geerts Jan, Keulemans Frans, Teughels Arnold, Van Hoof Victor, Van Praet Richard, Verbruggen Alfons, Vloeberghen Jozef.

25 jaar lid : Casteels Jan, De Donder Louis, De Prins Theo, De Wit Jan, Lauwens Antoon, Lauwens Jozef, Polfliet Emiel, Puttemans Alfons, Schillemans Louis, Van Praet Ferdinand, Van Steen Emiel.

Phil De Prins en Jan De Wit  respectievelijk 29 en 28 jaar bestuurslid kregen elk een ‘medaille van verdienste’ geschonken door cultuurminister Poma.

(‘DB’, november ’84)

“De KWB van Leest telt op zijn 35-jarig bestaan met 112 leden waaronder 9 wijkmeesters en een bestuur dat onder leiding van voorzitter Geerts haar programma in goede banen leidt.”

(GvM, 17/10/1984)

“KWB-afdeling Leest vierde haar 35^e verjaardag. De plechtigheid begon met een mis in de parochiekerk, opgedragen aan overleden leden. Tweede evenement was een academische zitting bijgewoond door notabelen, KWB-ers en afgevaardigden van plaatselijke verenigingen.
Fons Geerts, voorzitter van de Leestse bond, sprak over de historische evolutie en de verwezenlijkingen van ‘zijn’ vereniging, beklemtoonde de eigenheid van de Leestenaar en meldde dat de jongeren zopas een zaalvoetbalploeg hadden opgericht. Tegelijk bracht de h. Geerts hulde aan wijlen Jan Dormaels, stichter van het 10 jaar oude volleybalteam.

Vervolgens stond Mechelens oud-burgemeester Jos Vanroy recht en verduidelijkte plaats en taak van het ACW in de crisistijd. Volgens hem moest de Katholieke Werkliedenbond meer aan vorming doen om de onzekere toekomst aan te kunnen.

Na de huldiging van de jubilarissen hield de bondsvoorzitter van het Mechelse gewest, Jean De Boeck een korte toespraak. Daarin feliciteerde hij de gevierden en vertelde over kardinaal Cardijn, stichter van de KAJ. Verder verzocht hij de aanwezigen mee te werken aan ‘Project 2000’, een reeks gespreksavonden rond actuele en toekomstthema’s.”

(HLN, 28/10/84)

Bijgevoegd :

-Uitnodiging voor de jubileumviering van de KWB.

-Phille De Prins (uiterst rechts) en Jan De Wit werden samen met hun echtgenotes            gevierd.

-Voorzitter Geerts (midden) geflankeer door eregasten Jos Vanroy en bondsvoorzitter De Boeck schetste op de academische zitting de evolutie en verwezenlijkingen tijdens 35 jaar KWB-Leest.

19-09-2013 om 18:38 geschreven door Marcel Van Hoof

1984 – 7 oktober : Eer en Appreciatie voor Leestse missiezuster.

Nieuws uit Chili.

“Lieve mensen allemaal,

Hier dan een tweede algemene brief sedert mijn vertrek. Ik wou spreken over twee punten :

1.De bouw waartoe U allen hebt bijgedragen met uw grote of kleinere gift, gaat goed vooruit. Ze zijn al aan ’t laatste verdiep bezig (4^de hier in Chili). Alleen de ruwbouw natuurlijk.
Hier hebben we ook al een beetje geld bijeen gezocht maar de mensen zijn hier zeer arm en dat gaat natuurlijk moeilijker. We kregen wel een installatie voor de tandarts vanwege de Lions Club en 25 bedden van mijn medezusters die hier ook in Chili werken.

Ik bedank nog eens zeer speciaal al de mensen die in België bijdroegen, sommigen vooral met grote sommen en vooral grote edelmoedigheid. Ik vernam van een nieuwe storting  van een persoon uit Leest die onbekend wil blijven, maar ik voel me verplicht ten minste langs deze brief te danken.

2.Over een prachtige premie die ik kreeg van de stad Concepcion. En dat verhaal doe ik met grote nederigheid maar ik moet het vertellen want dit is een gebeurtenis die bijna nooit voorvalt.
Vanaf 1983 noemt het stadsbestuur tien personen die vooraanstaand  (opvallend) zijn om hun werk voor het welzijn van het volk. Ik was bij deze tien personen in het jaar ’84. De onderscheiding die ik kreeg zegt het volgende : ‘Het stadsbestuur van Concepcion verleent dit einddiploma aan de vooraanstaande Juanita DE BOECK, als erkenning van haar grote geest van dienstbaarheid ten voordele van de gemeenschap’.

Ik werd letterlijk en effectief in de bloemen gezet. De plechtigheid had plaats in de bibliotheek van de stad. Vele autoriteiten en veel volk om ons toe te juichen. – Van de tien personen waren er maar twee die ik niet kende voor die avond. Volgens het relaas van de mensen kreeg ik de meeste toejuichingen maar er was ook zeer veel volk voor me gegaan. Het was aandoenlijk. Als men mij verwittigde per telefoon vanwege het dagblad kon ik het niet geloven. Tot dat de officiële brief kwam, toen moest ik het wel geloven.

Ik heb dit diploma opgedragen aan al de mensen die even als ik werken aan het welzijn van de mensheid, en ook aan mijn armen. Van de ene kant komt deze erkenning zeer goed om twee redenen. Het brengt een bevestiging van de erkenning en het aanvaarden van mijn werk in Chili. Alzo zal dit de valse berichten, in België rondgestrooid, vernietigen en van de andere kant is het een nederig aanvaarden en een nieuwe stimulans om nog meer en beter te werken, want nooit verdient men ten volle zulk eerbewijs. Dank met mij O.L.Heer die alles goed doet en alles op zijn gerichte tijd laat gebeuren.

Ik stuur, samen met deze brief, een knipsel uit de krant. Er zal wel ergens iemand zijn die Spaans kan vertalen. (zie onderaan)

Dit is het nieuws voor deze keer. Blij nieuws. Lieve groeten aan allen en tot volgend schrijven.

     Zr Juanita De Boeck.”

(‘DB’, december 1984)

1984 – Maandag 8 oktober : Wagen in Leuvense vaart (foto)

            “De 21-jarige Pieter Verbeeck, Winkelstraat 16 Mechelen, liep maandagnamiddag

            een nat pak op toen hij, om vooralsnog onbekende redenen, met zijn auto in de

            Leuvense vaart plonste ter hoogte van de Geerdegemvaart te Mechelen.

            De chauffeur kon zich al zwemmend uit zijn voertuig redden en zwom recht in de

            armen van de ambulanciers die hem opwachtten.

            Nadien sprongen duikers van het Mechelse brandweerkorps in het water om,

            samen met de ter plaatse gekomen takeldienst Verbruggen, het verdronken voertuig

            weer op het droge te halen. (GvM,10/10/84)

-Het bewuste krantenknipsel met links onderaan een foto van Jeanne De Boeck.           

-Met de auto werd ook nog een fiets die op de bodem van het kanaal lag, aan kant gehaald.
 De reddingswerken werden door heel wat kijklustigen gecommentarieerd.”

19-09-2013 om 10:51 geschreven door Marcel Van Hoof